Chanting our battle cry, "Freedom or death!" - V2 AHD CSA AAR

No to powstanie nowa ideologia: narodowy socjalizm demokratyczny biali supremacjoniści i powrót do niewolnictwa.

 

Konfederacja Demokratyczna Narodow Socjalistycznych i Robotniczych

 

Odcinek 23D

- 1913


​

Przyczyny napiec na południu (c.d.)
Problemy robotników. Sytuacja gospodarcza południa w tamtym czasie nie wyglądała dobrze. Eksperymenty z polityka Laissez Faire raz po raz kończyły się porażka. Kapitaliści byli zbyt słabi żeby utrzymać swoje fabryki w dobrym stanie. Zresztą ciągle braki wśród doświadczonych pracowników tylko pogarszały to. Co gorsza rolnictwo przezywało katastrofę. Światowe ceny produktów rolniczych spadały na leb na szyje, powodując coraz większy deficyt. Zwiększona liczba ludności powodowała, ze niektóre towary trzeba było sprowadzać z za granicy. Co gorsza państwo musiało utrzymywać caly czas silna i nowoczesna armie, co stanowiło większość wydatków. Co gorsza (o czym już wspominaliśmy), zdolność rolników do płacenia była napięta do granic, wpływając na wybuch powszechnego głodu w 1898.

​

W tym roku minister finansów Blanche Bruce przeprowadził akcje promowania uprzemysłowienia. Jego polityka, w tym duże wydatki na budynki kolejowe, subsydia dla sektora prywatnego, stabilizowanie waluty czy tez zachęcanie do inwestycji zagranicznych, sprawdziły się ale bardzo dużym kosztem. Co gorsza ich efekt społeczny był odmienny od zamierzonego. Uprzemysłowienie wymagało potężnej ilości robotników, którzy mieli stworzyć nowa klasę w państwie. Co gorsza zgromadzenie ich w głównych ośrodkach polityczno gospodarczych dodatkowo rozwścieczyło tak nowe siły (w tym studentów) jak i tradycyjne organizacje wiejskie. Robotnikom zmuszonym do przeniesienia się do miast, wykorzystywanym ponad miarę odbierano wszelkie zasady i tradycje jakimi do tej pory się kierowali nie dając nic w zamian. Grupy te szybko znalazły nowe ideologie, którymi zastąpiły pustkę. Co gorsze ich pojawienie się w miejsce wplynelo także na powstanie świadomości społecznej u mieszczan i klasy średniej. Szczególnie oddziaływali oni na studentów, którzy ze względu na swój wiek podatni byli na takie wpływy.

​

Wykwalifikowani pracownicy zaczęli odczuwać coraz większe niezadowolenie z działalności władzy. Pomimo przepisów, np. zakazujących pracy dzieci poniżej 12 roku życia, ich praca w najcięższych fabrykach była norma. Także inne przepisy przemysłowcy ignorowali gdy tylko im to pasowało. Pracownicy uważali, ze nie sa wystarczająco chronieni, przed nieuczciwymi i nieludzkimi praktykami. Szczególnie uciążliwym było zmuszanie pracowników do pracy ponad wyznaczone 11,5 godziny przy jednoczesnym karaniu ich za opieszałość i niewyrabianie norm. Kolejnym problemem były najniższe stawki pracy, zdecydowanie odbiegające od norm europejskich. Poza tym rząd twierdzac, ze dba o prawa pracownicze ograniczał jednocześnie działania organizacji związkowych i sama możliwość strajków.

​

Okres 1907-1910 nazywano czasem przemysłowej depresji. To wtedy zbankrutowało wiele firm, a te które się utrzymały zmuszone były do potężnych ciec. Pracownicy byli bardzo niespokojni, obawiając się każdego dnia zwolnienia. Działające związki zawodowe, zyskiwały coraz więcej członków, stając się jednocześnie coraz częściej organizatorami strajków i protestów. Rok 1910 był szczególnie napięty pod tym względem. Rozpoczął sie strajkiem pracowników kolei w Jackson oraz Dallas i stal sie sila napędowa dla kolejnych akcji. To nie były pierwsze strajki, jednak obecne cele, świadomość polityczna oraz poparcie wśród innych grup, spowodowały ze staly sie one bardzo kłopotliwe dla rządu, który zareagował najgorzej jak mógł. Brak świadomości wielkości problemu i zbytnia pewność siebie spowodowały, ze zdecydowano sie zamknąć wszystkie związki pracownicze.

​

Problemy bardziej wykształconych klas. Minister Hibram Rhodes Revels świadom byl, ze szkoły zaczynają być coraz pilniejszym problemem. Jednak nawet on nie byl świadom poziomu wrzenia antyrządowego wśród wykształconej klasy. Uczestniczyli oni w dyskusjach będąc coraz bardziej świadomi problemów biedniejszych grup społecznych. Z tego tez powodu, aby wyrazić swoje sympatie, studenci zbojkotowali egzaminy, prowadzać marsze sympatii ze strajkującymi i więźniami politycznymi. Problem ten był postrzegany na początku jako błąd w szkoleniu i niewystarczający nacisk na patriotyzm i religijność. Niektórzy uważali, ze szkolnictwo powinno być zdecydowanie bardziej surowe, jednak kolejne zmiany nie przynosiły efektów. Gdy te metody zawiodły, rozpoczęto stosowanie wykluczania co bardziej aktywnych studentów oraz ich przymusowy pobór do wojska. Mialo to jednak odwrotny efekt, powodując przeniesienie problemów także na obszar wojska. Szczytem niezrozumienia kłopotów było wybranie szefa sztabu generalnego ministrem edukacji. Statystyki policyjne były nieubłagane. Blisko polowe antyrządowych wystąpień, było przeprowadzone przez radykalne grupy studentów, którzy uważali sie za bezkarnych. Wojskowy minister edukacji tylko radykalizował te wystąpienia.

​

Połączenie tych czterech problemów stworzyło podstawy do przyszłych rozruchów. Nagla zmiana konserwatywnego społeczeństwa odbyła się właściwie bez wiedzy administracji. Zbyt późno zauważono te ruchy a ewentualne reakcje były niecelne i nieskuteczne. Powodowało to obwinianie rządu za wszystko, łącznie z własnymi winami. Także proba wymuszania przyjęcia kultury południowej odbiła się na mniejszościach wpływając na ich radykalizm. Zamiast tworzyć lojalne grupy narodowe rząd posiadał wściekle masy ludzkie pozbawione szans na lepsza przyszłość. Także robotnicy odczuwali brak reakcji władz na ich nieszczęście. Co gorsza zakaz strajku postawi rząd po stronie przemysłowców, tylko pogarszając wzajemne relacje. Wprowadzona reforma szkolnictwa, tylko ugruntowała radykalizm studencki, którzy coraz bardziej agresywnie zaczęli domagać się praw dla społeczeństwa. Wszystkie te problemy spowodowały, ze czekano tylko na impuls do powstania.

​

 

Odcinek 23E

1913


​

Powstanie opozycji
Wydarzenia z roku 1913 poprzedzone zostały postępową i akademicka agitacja dla powrócenia państwa do starych zasad konfederacji. Szybko przemieniły sie one w strajki pracowników, radykalizacji postulatów ekonomicznych, przywrócenia związków, szczególnie na zachodzie państwa. Wielu współczesnych komentatorów określa ten czas jako punkt, w którym ruchy rewolucyjne spotkały się z rosnącymi ruchami reakcyjnymi. W końcu Shirley Chisholm ogłosiła rozpoczęcie strajku generalnego na południu. Oczywiście spotkało sie to ze zdecydowanym oporem administracji, która w formie obrony umacniła swój sprzeciw przeciwko gospodarczym i politycznym reformom.

​

Na początku XX wieku, konfederaccy postępowcy utworzyli Union of Liberation (1912) w którym wzywano, do zwiększenia uprawnień stanów i decentralizacji władzy. Rosyjscy socjaliści skupieni wokół Socialist Party of America oraz Socialist Labor Party of America widząc opór zdecydowali sie na usztywnienie własnych żądań. Jesienią 1912 roku liberałowie rozpoczęli serie bankietów przygotowując się do świętowania 50 lecia uznania wolnej Konfederacji. W dniu 13 grudnia Socjalistyczne partie ogłosiły w prasie oficjalnie swoje żądania. Była w nich mowa o wprowadzenia pełnej wolności zgromadzeń, wolności prasy i wyznania, prawdziwej ochrony pracowników oraz reformy agrarnej. Do zadań tych przyłączyły sie poszczególne rady miejskie, szczególnie na terenie Texasu.

​

W końcu do protestów przyłączył się także Oscar Branch Colquitt –gubernator Texasu, który ostrzegał Prezydenta, ze w razie odmowy rozpocznie proces secesji jego stanu z konfederacji. Administracja, bojac się eskalacji rozruchów postanowiła, po zabójstwie Hibrama Rhodesa Revelsa, wprowadzić nowego bardziej liberalnego ministra spraw wewnętrznych Rona Dellumsa. W dniu 25 grudnia ogłoszono manifest w którym obiecywano rozpoczęcie współpracy z Union of Liberation oraz wprowadzenie reformy administracji. W skład reformy miało wchodzić także ubezpieczenia dla pracowników przemyslowych, emancypacji kobiet, ograniczenie uprawnień policji i zniesienie kontroli administracji nad prasa. Jednak w manifeście brakowało kluczowych zmian.

​

Początek rewolucji
W grudniu 1912 roku doszło do strajku w zakładach produkujacych artylerie dla armii oraz na terenie tutejszej kolei w Richmond. Od razu ruszyły strajki solidarnościowe w innych częściach miasta podnosząc liczbę strajkujących do 30 tysięcy. Kontrowersyjny pastor George Gapon, stojący na czele milicji założonej przez jeden ze związków zawodowych, na czele ogromnej procesji robotniczej ruszył 22 lutego w kierunku pałacu prezydenckiego chcąc przekazać petycje. Marsz „ponad 3000” z obrazami i pieśniami religijnymi ruszył F street. Do tego momentu policja nie interweniowała a sam tłum nie był świadom nieobecności prezydenta. Na wysokości Munroe Ward na skrzyżowaniu 7th street i F street pochód został zatrzymany przez pikiety wojskowe.

​

Był to oddział piechoty wysłany przez miejscowego dowódce do utrzymania spokoju w mieście. Był to poważny błąd, gdyż żołnierze szybko w celu wystraszenia protestujacych, postanowili oddać salwę w powietrze. Wywołało to wściekłość tłumu, który zaczął uzbrajać się w wyszukane na poczekaniu sztachety, kamienie i tym podobne elementy. Sytuacja zaczęła się coraz bardziej komplikować. Młody kapitan obawiając się niewykonania rozkazu, w końcu w odpowiedzi na zranienie żołnierza wydal polecenie otwarcia do demonstrantów ognia. Gabon został trafiony w pobliżu mieszkania nr 549 co doprowadziło do utraty kontroli nad tłumem. W miejscu gdzie został trafiony próbowano zorganizować obronę, co umożliwiłoby wydostanie pastora z rejonu zamieszek.

​

Kosztowało to życie 40 zabitych. Rozruchy trwały jeszcze 2 dni i gdy w końcu wojsko zaprowadziło w mieście spokój po podliczeniu strat okazlo sie ze ponad 100 protestujących zostało zabitych a kolejnych 335 rannych. Sa to dane rządowe, gdyż będący na miejscu związkowcy przedstawiają ilości wielokrotnie większej. Raporty z następnych dni mówią o wielkim zniszczeniu miasta i o rabunkach do jakich doszlo przy okazji. Sam Gapon zostal złapany w jednym ze szpitali i zamknięty pod pozorem wzniecania rozruchów. Mimo ze prezydenta nie było na miejscu i nie on wydal rozkaz otwarcia ognia, cala odpowiedzialność wziął na siebie. To tylko pogorszyło sytuacje, gdyż szukający dotychczas jego poparcia ugodowcy zostali zastąpieni przez agresywnych żadnych zemsty reakcjonistów.

​

 

Konfederacki Gieorgij Gapon
Jest bardzo ciekawie, nie powiem - teraz tylko pozostaje czekać na upadek rządu w wyniku którejś rewolucji - do końca gry jeszcze przeszło dwadzieścia lat

 

Bylem ciekaw czy ktos to wychaczy. Ale podoba mi sie, ze 2giej osoby nie rozpoznano

PS: za grosz zaufania do sily rzadu

 

Jak teraz wspomniałeś o drugiej osobie, to proszę bardzo: http://en.wikipedia.org/wiki/Shirley_Chisholm
Muszę bardziej uważnie czytać te odcinki

 

czuje sie ukontentowany

 

Odcinek 23F

1913


​

Rewolucja lutowa
Wydarzenia z Richmond wywołały publiczne oburzenie i serie masowych strajków, które bardzo szybko rozprzestrzeniały sie na wszystkie ośrodki przemysłowe. Socjaliści i to zarówno z SP jak i SLP wzywali zgodnie do strajku generalnego. Jeszcze w tym roku ponad 200k robotników w Texasie rozpoczęło strajki w swoich miejscach zatrudnienia. Rozruchy trwały także na granicy i w koloniach. Poważnym zagrożeniem była możliwa interwencja federalna. W Dallas, w czasie walk o miasto zabitych zostało 80 robotników, kolejnych 100 w Baton Rouge. Przy okazji w tym pierwszym chwilowe opanowanie tutejszego wiezienia, pozwoliło wydostać się na wolność Alfreda Longstreeta. Ten były pułkownik od razu dal się ponieść nastrojom panującym w mieście, stając się jednym z głównych organizatorów. Do końca miesiąca strajki obejmują caly zachód i południe. W marcu, administracja została zmuszona do zamknięcia (do końca roku) wszystkich szkol. Był to kolejny poważny błąd, uwolnieni od obowiązkowych zajęć studenci masowo przyłączali sie do robotników. 15 kwietnia w Houston powstało zgromadzenie robotniczych delegatów Texan Free Workers Republic. Jednocześnie rozpoczęto formowanie milicji robotniczych które miały zadanie kontrolowania opanowanych terenów. To zadanie otrzymał wspomniany już pułkownik Longstreet.

Oscar Branch Colquitt​

Zaniepokojony rozwojem sytuacji gubernator Oscar Branch Colquitt, współpracujący z SP, walcząc o utrzymanie władzy postanowił ogłosić secesje od Konfederacji. Tym samym nieświadomie sankcjonować działania robotników. Eugenne V Debs, wyczuwając odpowiednia chwile postanowił rozpocząć razem ze swoja Socialist Party rewolucje. Jednak aby tego dokonać potrzeba było przejąć kontrole nad miejscowymi robotnikami, którzy przejawiali nadspodziewanie silna inicjatywę. Do tego wykorzystany zostal kolejny były wojskowy Sterling Law, który obecnie obejmował kontrole nad mająca w przyszłości przemienić się w tajna policje organizacja bojowa SP. Wróćmy jednak do sytuacji ogólnej. W chwili wybuchu rewolucji pojawiły sie trzy odrębne obozy walki politycznej. Pierwszym był Rzad z prezydentem, wojskiem i administracja. Był on silnie wspierany przez przemysłowców zaniepokojonych rozwijająca się sytuacja. Drugi – liberalny obóz gromadził wewnątrz właścicieli ziemskich, burżuazje i inteligencje. Trzecim był obóz rewolucyjny robotników i chłopów. W jego skład wchodziły także elementy burżuazyjne oraz część zaangażowanej ideologicznie inteligencji.

Eugene V Debs​

W czasie gdy rząd, mamiąc społeczeństwo symulował działania na rzecz wprowadzenia reform, rewolucjoniści w Houston uchwalili konieczność natychmiastowego tworzenia chłopskich komitetów rewolucyjnych. Jednocześnie zaostrzono swoje stanowisko wobec opozycji liberalnej. Zaczęto tłumaczyć masom, ze działają oni przeciw ideologii konfederacji i samej rewolucji próbując przejąć władze dla swojej grupy. Na nieszczęście dla rewolucjonistów, ich bardzo rozdrobnione partie nie były w stanie doprowadzić do wystarczającego zjednoczenia lewicy.

​

Jedna z grup stawiała jednoznaczna tezę, ze ruchy robotnicze maja na celu tylko i wyłącznie zmuszenie do działania burżuazji, która jako jedyna może przeprowadzić udane zmiany. Kompletnie przeciwne zdanie mieli Trockisci odrzucający sojusz proletariatu z chłopstwem, skupiają csie na izolowaniu robotników od demokratycznych mas uświadomionych ideologicznie. Eugenne V Debs starał się zakończyć schizmę w ruchu i zjednoczyć wysiłki klasy robotniczej w interesie rewolucji. SP widząc, zagrożenie dla uzyskanego stanu posiadania postanowili dążyć do stworzenia jednolitego frontu sil rewolucyjno-demokratycznych pod kierownictwem proletariatu. Przydatnym do tego byli członkowie bylego SD którzy obecnie stanowili element ruchu.

strajki Socialists Union​

Na początku maja w blisko 200 miastach odbywają się ciągle strajki. Do tego czasu szacuje się ze blisko 50% wszystkich strajków było na bazie politycznej. W Jackson 12 maja rozpoczyna się strajk pracowników fabryk tekstylnych. Trwający ponad 72 dni, kierowany był przez Zgromadzenie Deputowanych Robotniczych. W tym samym czasie w blisko 900 wsiach, specjalne grupy SD zajmują się indoktrynacja wśród chłopów. Powstały w tym czasie Zwiazek Chlopski, który wzywał do parcelacji gruntów kościelnych, rządowych oraz większych posiadaczy ziemskich. Zaalarmowany tymi działaniami Rzad, ograniczony ryzykiem interwencji zewnętrznej, ogłosił 6 sierpnia manifest wzywający do rozpoczęcia w ramach kongresu, negocjacji w sprawie reform. Jednak na tym etapie grupy rewolucyjne oraz nacjonaliści Teksańscy nie byli zainteresowani żadnymi ustępstwami. Czujac się coraz silniej Eugenne V Debs wezwał do bojkotu Kongresu, połączonego z agitacja, strajkami oraz przygotowaniem do zbrojnego powstania. Ruch ten spotkał sie z zaskakująca reakcja, ściągając w stronę SP większość partii socjal-demokratycznych. Az tak potężna reakcja wpłynęła na powstanie lewicowo-liberalnej Socialist Union, która od tej pory miała kontrolować kontakty z rządem.

 

Odcinek 23G

1913-14


​

Rewolucja Lutowa c.d.
Jesienią SP próbowała rozwinąć protesty na wschodnim wybrzeżu. Strajki piekarzy, kolejarzy czy tez drukarzy zapowiadały nowa fale walk. Nie udało sie jednak rozwinąć nastrojów w sąsiednich państwach. W październiku rusza ogólnokrajowy strajk kolejarzy, w którym duza role wzięły związki zawodowe wchodzące w skład SD. Zablokowanie kolei wplynelo na strajk generalny w głównych miastach południa, które obejmowało największe zakłady przemysłowe, pocztę, szkoły i służby telegraficzne. Wykazało to sile SP jako organizatora i lidera walk antyrządowych, która w końcu złamała opór. 17 października, Prezydent ogłosił manifest w którym zapowiadał reformy. Jeszcze w tym samym miesiącu zwiększono uprawnienia Kongresu do prowadzenia spodziewanych przez społeczeństwo zmian.

​

Jednoczensie ogłoszono amnestie dla więźniów politycznych. 3 listopada ogłoszono reformę agrarna, która polegała miedzy innymi na przekazaniu nieodpłatnie części państwowych gruntów rolnikom. Zmiany te wpłynęły na wyjście Socialist Union z dotychczasowego ukrycia. Zmiana w polityce Rzadu zachwyciły liberalna opozycje, zmniejszając jej rewolucyjne nastawienie. Obie strony, przygotowując się caly czas do walk, świadome byly chwilowości tego ocieplenia. SP która kontrolowała obecnie ponad 50 głównych miast wprowadzała właśnie zmiany związków zawodowych w druzyny ochrony swojej partii które jednocześnie wspierane były przez paramilitarne oddziały. Ogłoszono zadania wolności słowa, wprowadzenia 8 godzinnego czasu pracy jednocześnie przejmując kontrole nad biznesem oraz przedsiębiorstwami miejskimi.

​

Aby zapobiec dalszemu rozwojowi rewolucji rząd gotow byl na wystąpienie siłowe. Zdecydowano sie na nei ze względu na napięcia na linii Wielka Brytania-USA do jakich coraz częściej dochodziło na północnej granicy. W połowie listopada akcje toczą się dwutorowo. Jednoczesnie wysyła się wojsko na prowincje w celu opanowania ruchów chłopskich przy jednoczesnym czyszczeniu wschodu i centrum konfederacji z wszelkich wytropionych przywódców związkowych. Szczególnie to drugie uderzenie, kierowane przez tajna policje pozbawiło rewolucje calej średniej klasy przywódczej. Ludzi, z którymi robotnicy najbardziej sie utożsamiali. Jednocześnie z cala zaciętością walczono z wszelkimi przejawami niesubordynacji w wojsku. Pomogło także ogłoszenie nowego poboru, który dziwnym zrządzeniem losu skladal sie glownie ze studentów. W nocy z 2 na 3 grudnia Policja zamyka kilka socjalistycznych gazet, zatrzymując jednocześnie ich dziennikarzy.

​

Postawiony przed faktem dokonanym Eugenne V Debs ogłosił wybuch powstania zbrojnego. Na jego nieszczęście działania te były już znacznie opóźnione. Wojska wysłane do tłumienia wystąpień chłopskich skutecznie zakonczyly już działania, pacyfikując każde wrogie wystąpienie. Pozbawiło to SP znacznego wsparcia zmuszając do skupienia się na samych silach robotniczych. W styczniu, razem z wkroczeniem do texasu wojska, sytuacja jeszcze bardziej sie pogarsza. Do kwietnia ponad 14 tysiecy członków SP oraz SLP zostało zatrzymanych i przewiezionych do kolonii. Kolejne 40 tysięcy robotników zostało zatrzymanych i przetrzymywanych do czasu uspokojenia się sytuacji. Walki daly duże doświadczenie rewolucjonistom. Okazało sie, ze ich przygotowanie do walk było o wiele za słabe aby złamać opór armii.

​

Stłumienie rewolucji tralo blisko 1,5 roku i ogłoszenie jego zakończenia miało charakter raczej życzeniowy. Jednak dalo sie zauważyć stopniowy spadek nastrojów buntowniczych także liczba strajków drastycznie malała. Rząd nie chcąc polegać tylko i wyłącznie na walce postanowił wspierać podziały wewnątrz socjalistów. Starano sie odwracać chłopów od rewolucji wypełniając wcześniejsze zobowiązania, jednocześnie odciągając grupy burżuazyjne związane z SD ukazując reakcjonizm socjalistów. 19 sierpnia, gdy rząd poczuł sie znacznie pewniej rozpoczęto wielka fale aresztowań. Była ona prowadzona jednoczesnie z fala zwolnień z fabryk. Miedzy przemysłowcami szalała lista niewygodnych robotników, których zatrudnianie było niewskazane.

​

Rewolucja została pokonana z wielu powodów. Jednak najważniejszym była niewystarczająca sila sojuszu robotniczo-chłopskiego. Ich działania były nieskoordynowane, a wsparcie armii praktycznie zerowe. Kolejnym poważnym problemem był brak jedności w szeregach rewolucjonistów. SP była silna i sprawna, ale w tamtym czasie nie mogla skutecznie kontrolować wszystkich związków i pomniejszych partii. Nie udało się z tego powodu stworzyć jednolitego planu działań, powodując, ze pojedyncze wystąpienia wykrwawiały się w walce z rządem. Jednym z kluczowych powodów była także działalność liberalnej klasy średniej obawiającej sie utraty przywilejów w nowej konfederacji.

​

PS: mam drobny problem. teoretycznie na komputerze wszędzie pisze ze mam jezyk Polski. Ale jednocześnie nie moze napisać u zamkniętego, cudzysłowowa itp rzeczy. Wygląda jakbym mial wybor pomiędzy jezykiem angielskim a szwedzkim lub dunskim (?)
PS2: restart pomogl

 

Odcinek 23H

1914


​

Kontrrewolucja
Już jesienia1912 roku prawicowe organizacje mocno zaniepokojone były zaangażowaniem sie socjalistycznych związków zawodowych w indoktrynacje robotnicza. Także nie byli az tak bardzo zaskoczeni wydarzeniami roku 1913. W sumie należy stwierdzić, ze czas ten wykorzystano dla pospiesznego wzmacniania struktur. O samym tym procesie jeszcze kiedyś wspomnę. W każdym razie w sierpniu 1914 roku premierem konfederacji został pułkownik Nathaniel Anderson. Miał on zapewnić opanowanie sytuacji nad dogorywająca rewolucja. Już miesiąc później krwawo stłumił jeden z ostatnich większych strajków w Johnston. Jednocześnie w państwie ponownie ogłoszono stan wyjątkowy. Clyde R. Houey kierujący z Charleston poczynaniami White League coraz bardziej niepokoił się eskalacja sytuacji. Nie podobał mu sie ani wzrost potęgi socjalistów ani rządu. Najchętniej widziałby obie strony wykrwawiające się w czasie, gdy on sam się przygotowywał. Jednak nie należało zapominać o żadnych środkach ostrożności. Z tego tez powodu 26 września ogłosił stan wyjatkowy w partii i podlegających jej organizacjach (w tym także weteranów).

​

Pierwotny plan działań, przewidywał przeprowadzenie 4 listopada coup d'état. Miał on zostać osiągnięty atakiem na ośrodki władzy w czasie parady narodowej przeprowadzonej z okazji bitwy pod Johnsonville. Grupy weteranów tworzące drużyny szturmowe, miały opanować kluczowe punkty wokół trybun jeszcze zanim na miejscu pojawi się wojsko. Świetnie uzbrojeni członkowie WL mieli zapewnić osłonę, a także „usunąć” mniej ważnych członków administracji. Po zapewnieniu pierwszego wrażenia, należało wymusić przyłączenie się ich do antysocjalistycznej kontrrewolucji Alberta A. Gora. W przypadku odmowy współpracy, miano rozstrzeliwać coraz ważniejszych przywódców politycznych, a w razie dalszego braku po prostu rozpocząć walki o samo Richmond.

​

Na nieszczęście dla twórców plany wzięły w leb, gdy ochrona parady okazała się o wiele silniejsza od zakładanej. Czyżby rząd zostal poinformowany o ich planie? Nie byli tego w stanie stwierdzić w pełni. Nie skupiając się an tym zbyt długo, wprowadzono w życie drugi plan, który wiązał sie z wielkim patriotycznym marszem z Charlston do Richmond. Dalsze plany zawieszono ze względu na ogłoszony przez pułkownika Nathaniela Andersona do zebrania administracji 8 listopada w Charleston. Albert A. Gore planował przeprowadzenie z nim rozmowy w 4 oczy zmuszając do przyłączenia się do White Leauge.

​

Około 8 wieczorem Gore przybyl na miejsce już w czasie trwania spotkania gdy Premier wygłaszał swoje przemówienie. Po blisko 45 minutach na odgłos silników ciężarówek, zaczął przesuwać się w stronę podium. W momencie wkroczenia do pomieszczenia szturmanów, zwrocil na siebie uwage oddając 2 strzaly w powietrze. "The National Counterrevolution has begun!' Jednocześnie w całym miescie opanowywane były, za pomocą weteranów, kolejne obiekty rządowe. W tym momencie na spotkanie przybył general Thomas Troy Handy, bedacy twórca planu militarnego faszystów. To on odpowiadał za uspokojenie sytuacji, co było kluczowe dla dalszych działań. Premier Anderson zszokowany agresja i groźbami zabicia składanymi przez Gora z ulga przyjął pojawienie się tego bardzo szanowanego na południu wojskowego. W końcu przed północą nie mając zbytniego wyjścia zmuszony został do przyłączenia się do White League.

​

Wszystko udawało sie nadspodziewanie łatwo, zbyt łatwo. Gdy Gore wrócił do swojego centrum okazało sie, ze premier zniknął. W końcu razem z generałem Handym ustalono, ze na czele oddzialow szturmowych skieruja się do centrum miasta. Nikt nie spodziewał sie, ze armia odważy się wystąpić przeciw generałowi. Około 11 rano 9 listopada około 3 tysięcy szturmowców zgromadziło sie w centrum miasta skąd po okolicznych przemowach ruszyli King St Road. Na wysokości Morris St, w okolicy straży pożarnej drogę im zablokował batalion piechoty liniowej. Clyde R. Hoey idący miedzy Gorem a Blochem zakrzyknął do nich, ze idzie z nimi generał. Jeszcze w czasie gdy wymawiał te słowa rozległ sie strzał. Nikt nie wie, kto go oddal, efekt był taki, ze przez kolejna minute obie grupy wymieniały ogień.

​

Na tym tle wyróżniał sie sam generał, który razem ze swoim adiutantem majorem Streckiem wyprostowani maszerowali w stronę przeciwnika. Nikt nie odważył sie do niego strzelić umożliwiając mu przejście. Bloch był wściekły tchórzostwem reszty bojowników White League. Wymiana ognia powoli sie kończyła, Bloch zostal zatrzymany przez policje, Gore ciężko ranny, jego prawa reka Hiram W. Ewans był jednym z pierwszych którzy uciekli. Został odwieziony do sztabu organizacji, gdzie był histeryczny i przygnębiony. Dwa dni pozniej policja znalazła ich w końcu, co skończyło sie aresztowaniem. Cala glowa organizacji została wyłapana, co gorsza nikt nie pomyślał o przekazaniu informacji pozostałym grupom. Zabrakło wystarczająco opanowanej osoby.

​

Z tego tez powodu jeszcze 10 listopada wybuchają na wschodnim wybrzeżu starcia. WL przygotowała w Richmond 12 tysiecy bojowników, jednak dowódcy którzy mieli ich poprowadzić zostali już wcześniej zatrzymani. Dowódcy poszczególnych oddzialow, paląc się do walki, zdecydowanie się sami prowadzić akcje. Ich przeciwnikiem był generał John Law, dowodzący korpusem złożonym z 2 dywizji piechoty. Odseparowane grupy faszystów szybko została otoczone i zatrzymane praktycznie przy braku strat własnych. Tego samego dnia ruszają walki o Little Rock, także tutaj samowolka buntowników kończy sie ich pogromem z rak generała Jubala Cheathama. Taka sama sytuacja spotkała oddziały w Delicias oraz Dallas.

​

4 dni pozniej ruszają walki w Tuscaloosie, gdzie Malvin Lane kosztem 1547 zabitych zmusił do poddania się 20 tysięcy szturmanów. 18 listopada kolejne 2 bitwy dochodzą do skutku. W Baton Rouge szybko unicestwiona zostaje kolejna brygada buntowników. Taki sam wynik daje obrona Vicksburga przez generała Isaaca Andersona. 28 tego miesiąca dochodzi do ostatnich walk kontrrewolucjonistów. Pod Montgomery generał Jubal Cheatham otoczył i rozbroił ostatni oddział faszystowski. Wszyscy przywódcy wylądowali w wiezieniu skazani na wieloletnie kary. Trzeba przyznać, ze kontrrewolucja była jeszcze gorzej zorganizowana, niz powstanie socjalistów.

 

Al Gore jako przywódca białej rewolucji A poza tym: Clyde R. Hoey, Thomas T. Handy i Hiram W. Evans. znalazłem wszystkich tym razem?
Coraz bardziej podoba mi się bajzel, który panuje w CSA - prawie jak w Niemczech po pierwszej wojnie.

 

Nazwiska wzialem z moda CSA do Hoi3 mam nadzieje, ze byly w miare dobrze dobrane przez jego tworce
A bajzel byl zaplanowany

 

W każdym prawie odcinku jakiś bajzel w państwie

 

takie czasy ze burdel goni burdel

 

Dziwi mnie, że nikt z zewnątrz nie próbuje zarobić na tych wydarzeniach. No chyba że w nadmiarze akcji coś przeoczyłem. Tak czy inaczej, jak było tak nadal jest fajnie

 

Federacja caly czas sie siluje z brytyjczykami. Poza tym musicie pamietac, ze mimo kłopotów wewnętrznych, konfederacja caly czas utrzymuje sojusz panstw zwazanych z Centralna Unia Gospodarcza. ten kto zaatakuje konfederacje zaatakuje cale poludnie
Dyplomacja dba takze o relacje z potegami (ktore sa na pozmiomie 200). Nawet jesli z Francja mamy coraz wiecej zatargow, to nadal utrzymujemy swietne relacje. Takze utrzymywany jest sojusz z Niemcami.

PS: w grze, co nie jest uwzglednione w aarze, USA stoczylo juz 3 wojny z Brytyjczykami

PS2: apropo dyplomacji. Na kontynencie amerykanskim, naturalnym rywalem caly czas jest USA. Co prawda utrzymywany jest pokoj, ale tylko ze wzgledu na sile sojuszu CSA. Plany sojuszu z Brytyjczykami spelzly na niczym, obecnie przy ich rzadzy odzyskania kolonii staja sie drugim zagrozeniem na kontynencie. Na poludniu utrzymywany jest spokoj, aczkolwiek ostatnie lata kryzysu spowodowaly, ze relacje i kontrola nad panstwami oslabla mocno. Innym spornym miejscem jest morze karaibskie a szczegolnie Kuba. Poludnie nie moze sobie pozwolic na stacjonowanie tam obcych mocarstw. Dzieki dzialaniom dyplomatycznym udalo sie zmusic Francuzow do wycofania stamtad, ale sytuacja nadal jest napieta i grozi konfliktem.
Drugim problemem sa kolonie. Tam zdecydowanym rywalem staje sie Francja, z ktora dochodzi do zatargow i sporow granicznych. Na poludniu sa Brytyjczycy i Holendrzy o ktorych toczy sie rywalizacja odkad przestali byc wielka potega. Portugalia siedzi cicho, wiec nie stanowi zagrozenia. Pozostale panstwa i ich kolonie nie licza sie w ogole.
Odmienna sytuacja panuje w Egipcie otoczonym przez Wlochy, Francje, Anglie i Otomanow. Co prawda CSA utrzymuje wplywy dzieki potężnym inwestycjom przemysłowym, ale obrona opiera sie na samych Egipcjanach. W przypadku wojny utrata kanalu jest praktycznie przesadzona.

 

Ciekawe czy jakieś wielkie wojny światowe będą ?

 

Może należy sprzedać kanał? Jest on niezwykle ważny, ale jeżeli nie jesteś go w stanie bronić, będzie użyteczny przez pierwsze tygodnie wojny, bo wróg szybko go przejmie. Z drugiej strony, okupacja kanału (chyba, nie pamiętam dokładnie) daje sporo VP przeciwnikowi, więc jest prawie bezwartościowy, a w czasie wojny może stać się nawet obciążeniem. Armia egipska nie da rady obronić go przed kimś mocniejszym niż Turcja, a chętnych jest pewnie wielu.

 

Odcinek24

1915-1920


​

Ekonomia
Mimo ciągłych problemów i walk o większe prawa robotników, przemysłowcy caly czas rozwijali sie. Wybudowano miedzy innymi fabrykę części do maszyn (Suez), winiarnia (Montgomery i Richmond), materiałów wybuchowych (Greenville i Richmond), ubran (Jackson, Atlanta, Greenville i Montgomery), nawozów (New Orlean), huta szkla (Jackson, Montgomery i Atlanta), f. amunicji (Montgomery), mebli (Richmond, Saltillo, Tallahassee i New Orleans), barwialnia (Atlanta, Nashville, Richmond i Greenville). W 1916 rozpoczyna się budowa nowych baz morskich w San Antonio, Austin, Houston i Laredo. Dodatkowo w 1918 roku wybudowano podobna bazę, razem z siecią fortów w Bonny.

​

Nie zapominano także o rozbudowie floty. Jeszcze w 1916 złożono zamówienie pod kolejnych 20 krążowników (klasy New Orleans). W sierpniu tego roku armia została wzmocniona 3 kolejnymi brygadami artylerii. Rok pozniej bazując na doświadczeniach wojny toczonej w Europie powstaje pierwszych 7 skrzydeł lotnictwa myśliwskiego. Od tej pory każda armia miała posiadać 1 taka jednostkę. Wszystkie te wydatki zmusiły rząd do wprowadzenia podatku 25% dla klasy bogatej.


Ewenty
W kwietniu 1915 roku odkryto w Egipcie nowa mumie. W marcu następnego roku kolejna botaniczna ekspedycje w dorzecze Congo. W tym samym okresie ogłoszono wyniki wyborów. Co prawda liberałowie utrzymali się przy władzy, ale ich poparcie spadło do 38% co stanowiło prawie tyle samo ile uzyskali konserwatyści. Socjaliści mimo porażki rewolucji uzyskali 11% tak samo jak faszyści z 6,5% głosów. W marcu 1918 roku wprowadzona została reforma służby zdrowia. Stalo sie to w sam raz, gdyż w październiku kolejna fala epidemii dotarła na południe.

​

Technologie
Nadal poważnie rozwijała się armia. Jednak tym razem, głownie na podstawie doświadczeń z wojny światowej skupiano sie na nowej formacji wojska – lotnictwie. Okazywało sie, ze samoloty były bardzo przydatne do wspierania piechoty w czasie szturmów oraz do zakłócania linii zaopatrzeniowych przeciwnika. Już w 1915 roku rozpoczęto wprowadzanie ich do armii. W sierpniu dotyczy to wczesnych myśliwców a we wrześniu nawet pierwsze typy bombowców. W kwietniu 1916 rozpoczęto wprowadzanie doktryny przewagi powietrznej.

​

Dotychczasowe wykorzystywanie lotnictwa do zwiadu miano zastąpić skomasowanym użyciem do uzyskiwania przewagi w określonych rejonach. Z tego tez powodu, do końca roku wprowadzono nowe typy myśliwców i bombowców które bardziej miały sie sprawdzać w nowej doktrynie. W październiku tego roku, pojawiła się nowa doktryna lotnicza mówiąca, ze zamiast atakować oddziały liniowe należy uderzy na tyly armii. Niszczyc ich zaopatrzenie, drogi, środki transportu i sztaby. W ten sposób można osłabić armie nie uderzając w nia bezpośrednio. W styczniu 1918 roku pojawia się nowa publikacja jednego z szefów lotnictwa, w którym opisuje możliwość uderzenia lotniczego na miasta, po to zeby złamać opór przeciwnika.

​

Mialo sie to szczególnie przydać w sytuacji stagnacji na froncie takiej jaka postepowala na granicy Francusko-Niemieckiej. Przy okazji zauważono, ze dłużej walczący piloci tracą powoli swoje umiejętności. Dlatego tez celowym jest rotowanie najlepszymi żołnierzami, przenosząc ich czasowo do szkol lotniczych czy tez po prostu wysyłając na urlop. Jednocześnie wpływało to na poprawę szkolenia nowych żołnierzy, którzy mieli bezpośredni kontakt z elita pilotów. W styczniu następnego roku powstała w końcu ostatnia doktryna lotnicza. Lotnictwo poniekąd zatoczylo kolo wracając do ataków na wojska na pierwszej linii. Specjalnie przygotowane samoloty, przystosowane tylko i wyłącznie do ataków naziemnych, potrafiło obrócić w gruzy każdy czołg, artylerie, sztab czy ufortyfikowana pozycje.

​

Także przemysł rozwijał się caly czas. Jego głównymi zainteresowaniami było obniżenie kosztów działania fabryk oraz na zinstytucjonalizowanie procesu bankructw kompanii. W czerwcu 1916 roku wprowadzono nowe metody obróbki cieplnej w stalowniach. Rok później nowa generacja generatorów elektrycznych a nawet małych elektrowni pojawia się w kopalniach i na farmach. W lipcu 1918 roku wprowadzono system zmianowy w fabrykach, co pozwoliło efektywniej wykorzystywać pracowników. Ostatnia zmiana, wprowadzona w połowie 1919 roku był Keynesizm zwany tak od jego tworcy John Maynard Keynes. W książce "Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza" twierdził, ze poziom produkcji i zatrudnienia wynika z całkowitego popytu. Była to teoria odrzucająca zdanie ekonomii klasycznej która mówiła, ze to produkcja i pensje wpływają na całkowity popyt. Mimo chaosu i napięcia, nadal południe stawalo sie bardzo popularne wśród europejczyków. W ten sposób w tym czasie przybyli do konfederacji Stanley Jevons, Leon Walras, Knut Wicksell czy tez Ludwig von Mises.

PS: Mam silny kontyngent w afryce, wiec teoretycznie jest mozliwosc przeslac korpus lub dwa Nilem w gore. Pytanie tylko co z reszta koloni wtedy, bo do oslony zostana (o ile pamietam) 3 korpusy milicji. Mam takze silna flote, poki nie dziala zasada zaopatrzenia z Hoi3 moge spokojnie podeslac pare eskadr krazownikow bez uszczerbku dla obronnosci. Ale tow szystko zalezy od tego kto i w jakiej koalicji uderzy

 

Odcinek 25

1920-25


​

Ekonomia
Był to kolejny okres rozbudowy przemysłu. Powstały miedzy innymi fabryki: broni (Atlanta, Greenville), amunicji (Suez), tkalnia (Atlanta(3x), Greenville (2x), Jackson, Houston), mebli (Jackson, Nashville, Suez, Richmond, Chihuahua, Montgomery), destylernie (Greenville, Atlanta, Tallahassee, Little Rock),konserw (Chihuahua, Richmond. Houston, Montgomery), cementu (Nashville, Montgomery) materiałów wybuchowych (Montgomery, Oklahoma City), ubrań (Atlanta), barwników (Montgomery), części maszyn (Nashville) oraz huta szkła (Atlanta). W listopadzie 1920 rozpoczęto formowanie 3 nowych brygad artylerii, natomiast w lutym 2 lata pozniej kolejnych 8. Niestety nadchodzące 5 lat było okresem wielkiego kryzysu ekonomicznego. Zmusiło to rząd do zwiększenia podatków (35% dla warstwy biednej oraz 30% dla bogatej) oraz do zmniejszenia wydatków na wojsko do 50%

​

Dyplomacja
W 1923 roku z United States of Central America wyszła Costa Rica. Dyplomacja konfederacji postanowiła wykorzystać sytuacje i od razu zwiększyła kontakty z tym państwem. Już w lipcu ocieplają się one aby w sierpniu osiągnąć cieple. Kontakty te finalizuje podpisanie wzajemnego sojuszu obronnego. Dwa lata później ocieplone zostają kontakty z Holandia.

​

Ewenty
W styczniu 1920 roku ogłoszono zakończenie kolejnych wyborów. Po raz pierwszy od dłuższego czasu wygrali konserwatyści (40%) podczas gdy liberałowie utrzymali 30% poparcia. Socjalisci także utrzymali swoje 12% poparcia podczas gdy faszyści osiągnęli prawie 10% co było ich największym sukcesem. W sierpniu tego roku zakończyły sie kolejne igrzyska. Tak jak w poprzednich latach po południowi lekkoatleci stanowili elite zawodów. W grudniu ogłoszono kolejna reformę zwiększając subsydia dla bezrobotnych. Dwa lata pozniej kolejny raz rozwinięta zostaje służba zdrowia. W lipcu 1924 roku w kolejnych wyborach po raz kolejny stracili poparcie liberałów (do 27%) jednak niezdecydowani wyborcy nie kierowali sie do konserwatystów a w stronę faszystów (12%). We wrześniu tego roku w Afryce utworzono nowa kolonie karna. To do niej w przyszłości mieli być wysyłani wszyscy więźniowie polityczni.

Technologie
Był to zdecydowanie okres zmian w armii. Doświadczenia świeżo zakończonej wojny ze zdwojona sila zaczela napływać przez ocean. Pierwsza reforma dosięgła struktury wojsk lądowych. Obecnie miano dokończyć reformy, która po cichu już się odbywała i utworzyć dywizje z prawdziwego zdarzenia. Sztab uznał, ze każda dywizja piechoty będzie składać się z 2 brygad piechoty (lacznie 8 batalionów piechoty)oraz brygady artylerii oraz jednostek tyłowych. Na wypadek wojny, ewentualna mobilizacja miał dać kolejna brygadę. Elementem tej reformy było utworzenie tyłowych oddzialow remontowych. Nowoczesna armia, wyposażona w tony sprzętu potrzebowała odpowiednich sluzb do jego naprawy.

​

Druga reforma objela sama artylerie. Wprowadzono nowsze typy dzial, haubic i moździerzy. Szczególnie te ostatnie staly się narzędziem wsparcia pojedynczych kompanii. Jednoczenie brygady wzmocnione zostały artyleria ciezka. Jednostki zostały także wyposażone w coraz lepsze dzialka przeciwlotnicze roznego kalibru. Miały one oslonic oddzialy liniowe przed coraz większą liczba samolotów. W marcu 1921 roku szef sztabu wprowadzono nowa organizacje kawalerii. Pulki strzelców przestały pełnić funkcje kawalerii dywizyjnej. Utworzono nowe formacje jednolitych dywizji kawalerii. Kazda z nich składała się z trzech dwu-pułkowych brygad kawalerii, dwóch dywizjonów artylerii konnej oraz trzech szwadronów (samochodów pancernych, lacznosci i pionierow).

L1 Cunningham​

Kluczowym tutaj było uzbrojenie kawalerzystów w odpowiedniej jakości artylerie szczególnie przeciwlotnicza oraz odpowiednia liczbe karabinów maszynowych. Reforma miała na celu utworzenie jednostek szybkich o znaczeniu operacyjnym. Doświadczenia wojny w końcu wymusiły na armii wprowadzenie samochodów opancerzonych oraz lekkich czolgow. Wśród tych ostatnich szczególnie wrażenie robil L1 Cunningham, oparty na doświadczeniach francuzow w wykorzystaniu Renault FT-17 Miał on zaskakująca, jak na rywali mobilność, a działko 37 mm pozwalało przeciwstawić się każdemu wrogowi.

Renault FT-17​

Jednak tym co naprawdę zmieniło sily lądowe były nowe doktryny. W początkowym okresie walki, gdy armie zostały przytłoczone defensywnymi możliwościami piechoty próbowano stosować stare post napoleońskie taktyki. Jednak kolejne zezie zmusiły ich do wymyślenia nowych metod walk. Jedna z nich było jak największe wzmocnienie sily ognia kompanii a nawet plutonow. Sztab generalny musiał obecnie podjąć kluczowa decyzje czy ma zamiar oprzeć się na sile artylerii czy tez może postawić na mobilność. W kwietniu 1924 roku w końcu uznano, ze potęga artylerii da większy efekt.

​

Na tle tych zmian przemysł wyglądał na zapomniany. W 1920 roku wprowadzono monitoring prywatnych banków. We wrześniu następnego roku udalos ie wprowadzić w fabrykach prad przemienny zwiększając efektywność jego wykorzystania. W grudniu 1922 roku rozpoczęto wykorzystywanie stali nierdzewnej, która wykazywała zdecydowanie większa trwałość.

 

Chiny wielką potęgą? Wow...

 

koleje rzeczy potoczyly sie troszeczke inaczej niz u nas

 

Silna Japonia i silne Chiny. WWII będzie wielkie. A jak dodać do tego siłę militarną Chin (zapewne lądową) to można liczyć na Niemcy z Dalekiego Wschodu robiące wjazd na Indie, Syberię i Iran. CSA 4 razy słabsza od USA. Niemcy jakie w sumie słabe militarnie. Brak Rosji :O Tak w sumie to można Ruskich w strefę wpływów wciągnąć Cas :>

 

Wlasnei przyszlo mi do glowy, ze przy ewentualnym przeniesieniu gry na Hoi3 czeka mnie dodatkowe zmiany :|
Tylko obawiam sie ze przez to gra moze sie calkiem posypac (i stac niegrywalna) :|