Czym aktualnie pykasz? Mini AAR.

Ciekawe rozwiązanie kolonizować samą Afrykę.

 

Ale czy warto? Tytoń...

 

Wystarczy później zaatakować Francję i mamy prowincje..

 

taaa tylko Francję, to przecież pikuś.

 

Pikuś. Naprawdę. Z FRA jest granica lądowa
Od HABa dostałem w ****, bo za długo trwało przerzucanie wojsk do Genui.
FRA bym mógł zjechać lekko - ale nie taki był cel mojej gry

 

Oels, rok 1742. BRA strasznie popsulo mi gre pod koniec XVIIw. przylaczajac do siebie dyploaneksjami polowe Niemiec. HAB szaleje. BOH praktycznie nie istnieje (3 prowy). HUN w XV i XVI w. dyploanektowalo Bohemie, Styrie. Silowo anektowalo Serbie, Moldawie, Bosnie. POL pogryzlem dosc mocno jak widac, Kalisz, Malopolska i Poznan moje. HUN wzielo Podkarpacie ale w XVIIIw. PL odbilo sobie. RUS nigdy sie nie rozwinelo, bawi sie chyba w wywozke ludzi na Sybir, sam nie wiem. Na mapie srednio widac ale mam tez na wybrzezu Hinterpommern (zajalem, zeby miec port dla eksploracji; dacie glowe, ze przy takim DP mialem 6 eventow z konkwistadorem? oO) Obecnie trwaja rozbiory mojego kraju. Spokojnie moge sie obronic (30-pare MP, 50+ mintowania, najwyzszy land-tech w Europie, 5lv infra) ale myslalem, ze mi lepiej pojdzie.
DP sa na: max Plutocracy, Innovativness, Free Trade, Land, Free Subjects, Centralization, Quality. 2 zmiany DP do full Offensive.
5 manu: 2 stab, 2 land i 1 infra. A i religa protestancka.

 

Austria miniAAR

Austria (czyt: Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego)​

Początek zawsze jest ten sam - 5 biednych prowincji, jeden wasal i 40 tysięczna armia - Straż Cesarska. Wokół silne państwa - Czechy, Węgry, Wenecja i koalicja mniej lub bardziej rozdrobnionych państw niemieckich - wszyscy żądni ekspansji. Sytuacja przedstawia się się nieciekawie.
Nie jednak dla jednego rodu - domu Habsburskiemu przypadła rola rządzenia Europą. I o tym będzie niniejszy miniAAR.

Początkowo władcy Austrii (Albrecht V, Władysław Pogrobowiec i Fryderyk V) skupili się na aranżowaniu małżeństw z innymi dworami. Dość szybko jedyny wasal księcia - książę Badenii - zrzucił zależność lenną, czym rozgniewał księcia Albrechta. Austria odstąpiła od sojuszu Węgier i Chorwacji, i założyła własny układ z Bawarią, Wirtembergią i Badenią. Książę zredukował wojsko, które było zbyt drogie w utrzymaniu. Po upływie pół wieku względnego pokoju nadszedł czas wojen. Przed 1470 rokiem Austria wsparła Wirtembergię w wojnie z Szwajcarią, doprowadzając do rozbioru połowy terytorium republiki szwajcarskiej. Zdobyte ziemi przypadły księciu wirtemberskiego.

W 1477 władca Austrii opanował ziemie należące do Marii Burgundzkiej, córki Karola Śmiałego.

Następnie Arcyksiążę Fryderyk zwrócił swe oczy na Wenecję. Rozbudował znacznie wojsko i wypowiedział wojnę znienawidzonemu doży weneckiemu. Początkowa faza wojny austriacko - weneckiej okazała się istną katastrofą dla ambitnego arcyksięcia. Wojska weneckie wespół z sprzymierzonymi siłami bośniackimi bez problemów rozbiły armie austriackie, które nie zostały wsparte przez niemieckich i czeskich przyjaciół władcy.

Fryderyk V znalazł się w tragicznym położeniu. Z okien swego pałacu widział zbliżające się oddziały weneckich rycerzy. Jego życie i przyszłość słodkiej Austrii wisiały na włosku. Arcyksiążę jednak nie załamał się i postanowił działać. Drastycznie zwiększył podatki i zaciągnął pożyczki u lichwiarzy. Zwerbował wojsko ze wszystkich ziem władztwa niebędących jeszcze pod okupacją wenecką oraz wynajął regimenty bitnych najemników. Wysiłki te zostały nagrodzone i nowo zaciągnięte wojska wyparły Wenecjan i Bośniaków z Austrii. Zwycięska ofensywa zatrzymała się u bram Wenecji. W weneckich zdobyczach wybuchły bunty. Rebelianci wygnali weneckich urzędników i ogłosili wierność arcyksięciu. Książę nadal werbował coraz to nowe oddziały piechurów, które od razu szły na pole walki. Po dosyć długich oblężeniach zdobyto Dalmację, Istrię i Czarnogórę. Natomiast długo opierała się stolica - Wenecja. Po kilkunastoletniej latach wojny odezwały się skutki ucisku fiskalnego i zbyt wielu pożyczek, które chętnie zaciągał Fryderyk V. Austria trzykrotnie w krótkich odstępach czasu ogłosiła bankructwo. Inflacja podskoczyła do 70%. W paru miejscach chłopi chwycili za widły i wzniecili powstanie przeciwko znienawidzonemu arcyksięciu. Fryderyk próbował topić wszystkie rebelie we krwi. Zbuntowała się Brabancja. Arcyksiążę był zmuszony uczynić księciem Brabancji jednego z miejscowych szlachciców. Po bardzo długim oblężeniu Wenecja wreszcie upadła. Wkrótce przystąpiono do rokowań - Austria zyskała prowincje: Istrię, Dalmację oraz Czarnogórę. Koszt tej wojny okazał się niezwykle wysoki, ale był wart tej ceny.

Sytuacja tuż po podpisaniu traktatu pokojowego​

Zdobyta przez Fryderyka Habsburga sława zwycięzcy sprawiła, że władcy Bawarii, Wirtembergii, a następnie Król Czech uznali zwierzchność arcyksięcia Austrii. Następne lata stanęły pod znakiem pokoju i rozwoju technologicznego władztwa Habsburgów. Po kilkunastu latach nowy władca, Maksymilian zaanektował dyplomatycznie Bawarię i Wirtembergię. Do sojuszu Austrii i Czech dołączyła Saksonia, która wkrótce została wasalem arcyksięcia, a w dalszej kolejnością stałą się częścią składową rodzącego się imperium habsburskiego. Austria toczyła w tym czasie krótkotrwałe wojny z paroma państewkami niemieckimi, ale nie przyniosły one stronom konfliktu żadnych wymiernych rezultatów. Maksymilian zdołał narzucić Mantui swoje zwierzchnictwo, a po 10 latach kraina ta podzieliła los Bawarii, Wirtembergii i Saksonii. Około 1520 roku arcyksiążę austriacki (a także cesarz) zaanektował Mediolan.
W Europie rozpoczęła się reformacja. Habsburgowie stanęli w obronie wiary katolickiej. Maksymilian wysłał mnóstwo misjonarzy na podległe sobie tereny Rzeszy. Dzieło to kontynuował jego następca, Karol. Ich działania wydały owoce - Wirtembergia, Wurzburg, Saksonia, Anhalt i protestancka część Czech szybko powróciły na łono Kościoła katolickiego.
W 1526 roku Karol odziedziczył po Ludwiku Jagiellończyku wszystkie jego ziemie - Czechy, Morawy, Śląsk ,Węgry, Siedmiogród, Mołdawię oraz Chorwację. Imperium habsburskie powiększyło się dwukrotnie. W latach 40-tych XVI Karol prowadził zwycięską wojnę z Turkami. Zdobył Wołoszczyznę i Serbię, sprawiając, że Banat stał się turecką eksklawą, otoczoną przez dobra Habsburgów. Parę lat później Francja (która nie do końca wygrzebała się z wojny stuletniej) wypowiedziała wojnę Austrii. Karol odniósł wspaniały sukces. Wojska cesarskie pobiły Francuzów i zdobyły wiele ziem na północy wrogiego kraju, włącznie z Paryżem. Podpisany pokój uczynił Karola panem Artois i Nivernais. Wkrótce zbuntowana prowincja angielska, Calais przyłączyła się do państwa Habsburgów.
Karol V scentralizował swoje ziemie, popierał także innowacyjność. Starał się także zmniejszyć inflację, która w znaczący sposób hamowała rozwój gospodarki, ale nie odnosił zbytnich sukcesów w tej dziedzinie. W 1556 roku cesarz nadał suwerenność księstwom: Mantui, Mediolanu oraz ustanowił republikę Szwajcarii. W akcie abdykacji zostawił bratu Ferdynandowi ziemie niderlandzkie; syn Karola, Filip Hiszpański otrzymał ziemie włoskie - tj. tylko Franche Comte.

Ziemie Ferdynanda I​

Karol przez długi okres czasu (prawie 200 lat) był ostatnim Cesarzem Rzymskim z dynastii Habsburgów. Ród ten stał się bardzo niepopularnym w Rzeszy i odtąd korona cesarska wędrowała do Madrytu. W następnych latach Ferdynand i jego następcy skupili się na pokojowym umacnianiu państwa. Drogą dyplomatyczną zniesiono niezależność Szwajcarii, Mediolanu i Mantui, które z powrotem wróciły do domeny arcyksiążęcej. W Nivernais wybuchło powstanie antyhabsburskie. Prowincja ta została opanowana przez kontrreformacyjnych katolików - powstało państwo Francuskich Katolików. W 1589 roku ziemia ta została wchłonięta przez Francję. Tymczasem dwór wiedeński zbliżył się do księstwa Munsteru. Po jakimś czasie oba państwa stały się sojusznikami, po chwili książę Munsteru złożył hołd lenny arcyksięciu. Po dokładnie 10-ciu latach (w ok. 1585 roku) Munster został zaanektowany. Podobny los spotkał elektora Palatynatu. W 1618 roku arcyksiążę Maciej odwołał list królewski w Czechach. Nastąpiła defenestracja praska. Zaostrzył się konflikt z elektorem Hanoweru, który wypowiedział wojnę Maciejowi. Wojska austriackie toczyły zaciętą walkę z niemieckim wrogiem. Geniusz militarny Wallensteina i Pappenheima przechylił szalę zwycięstwa. Układ pokojowy przekazywał Habsburgom prowincje: Oldenburg i Magdeburg. Przy okazji podbito dotychczasowe włości heskie: Moguncję i Badenię, a samego elektora Hesji zmuszono do hołdu lennego. Po dziesięciu latach elektor zmarł, a jego ziemie zostały wchłonięte przez Austrię.

Jak zwykle to bywa, po wojnie nastał czas pokoju. W Imperium Ottomańskim nastał czas niepokojów. Bośnia, zbuntowana prowincja turecka, ogłosiła niepodległość. Arcyksiążę Ferdynand III skorzystał z okazji i zbrojnie podbił tą muzułmańską (wówczas) krainę. Położony w pobliżu Banat (eksklawa turecka) również została zdobyta przez buntowników. Wkrótce i ta ziemia weszła pod panowanie Habsburgów. Również Budziak, zrzucił jarzmo polskiej niewoli i uznał władzę arcyksięcia. Natychmiastowo na nowe ziemie wkroczyli misjonarze, którzy z trudem wypełniali swoją powinność.

​

Pokój miał się już niebawem skończyć. Hanower zawiązał sojusz z Fryzją, Klewe, Kolonią, Danią i Hiszpanią. Wybuchła kolejna wojna. Dla Hanoweru i Klewe miało to skończyć się całkowitym podbojem, Kolonia i Fryzja zostały zwasalizowane, a Danii odebrano Holsztyn. Wzrost potęgi Austrii nie spodobał się Szwecji, która wespół z Kurlandią wypowiedziała wojnę Austrii. Walki były długie. Specjalnie na tą wojnę w stoczni flandryjskiej zwodowano potężną flotę. Szalę zwycięstwa nad wrogiem przechylił brawurowy desant wojsk węgierskich, dokonany w Szwecji, w samym sercu Skandynawii. Nieobsadzone i minimalne fortyfikacje nie stanowiły problemu dla nowoczesnej, wyposażonej w armaty armii austriackiej. Dzielni wojacy podbili połowę Szwecji, dotarli nawet pod koło podbiegunowe, musieli się jednak stamtąd wycofywać, gdyż zaczynało brakować im zaopatrzenia. Austria podyktowała warunki pokoju. Szwedzi utracili Emilię Romanię, Rousillion i Bremę oraz musieli zapłacić wysoki trybut. Natomiast Kurlandia straciła Dobrudżę. Zwycięstwo było wspaniałe.

Austria nawiązała sojusz wojskowy z Polską, Rosją i Sieną. Ta ostatnia stała się lennem arcyksiążąt. Po około dwudziestu latach ziemie Habsburgów zwiększyły się o Fryzję, Kolonię i Sienę. Odtąd całe Niderlandy znalazły się w rękach Austriaków. Teren ten stał się polem nasilonej aktywności jezuitów, którzy głosili jedyną wiarę opornym Holendrom. W następnych latach Austriacy pomogli Polakom podbić zbuntowanych Litwinów.

Na przełomie XVII i XVIII wieku Austria toczyła dwie wojny z Brandenburgią/Prusami, w wyniku których Prusy zostały ograniczone do Berlina i okolic.

Habsburscy arcyksiążęta z początku XVIII wieku skupili się na budowie manufaktur, których brak był dotąd główną bolączką (obok inflacji) austriackiej gospodarki. W wyniku planu siedmioletniego zbudowano w sumie około dwanaście manufaktur. Plan zrealizowano w 100%. Gdy rozwiązano problem manufaktur, Habsburgowie zabrali się za walkę z inflację. Dzięki reformie administracyjnej, polegającej na stworzeniu sieci gubernatorstw, Karol III i Maria Teresa zredukowali poziom inflacji z 68% do 0%. Inflacja nie stała się już problemem. Austriacki cud gospodarczy stał się faktem. Austria stała się najbogatszym państwem Europy, być może świata. W następnych latach skupiono się na rozbudowie i modernizacji armii.

W międzyczasie Prusy i Kurlandia znalazły się w strefie wpływów szwedzkich. Po dekadzie oba mikropaństewka zostały zaanektowane przez Szwecję. Oburzona tym faktem Maria Teresa wypowiedziała wojnę sąsiadom zza Bałtyku. O ile opanowanie Berlina nie okazało się problemem, tyle zdobycie Kurlandii już tak. Potężne fortyfikacje długobroniły się przed austriackimi piechurami. Dopiero gdy zwerbowano regiment artylerii za 1000 dukatów, mury kurlandzkie posypały się w ciągu dwunastu miesięcy. Berlin i Kurlandię włączono do domeny habsburskiej.

Pod koniec panowania Marii Teresy Austria stoczyła krótką, zwycięską wojnę z Państwem Papieskim. Papież utracił Bolonię, Ankonę i Apulię. Jego władztwo ograniczono do Rzymu i okolicznych bagien pontyjskich. Kilkadziesiąt lat później zdobyto Rzym i obalono Papieża. Odtąd każdy władca Austrii stawał się głową Kościoła katolickiego. Austria stała się jedynym elektorem cesarskim, w ten sposób korona cesarska stała się dziedziczną w linii habsbursko-lotaryńskiej. Krótko po zwycięskiej wojnie z Papieżem wybuchła wojna z Turcją. Olbrzymie wojska cesarskie zalały kraj sułtana. Podbito wszystkie ziemie Turków. Warunki pokoju były srogie dla pokonanych: Turcja utraciła wszystkie ziemie europejskie, oprócz okolic Stambułu i samego miasta. Ponadto Austria zyskała mały przyczółek w azjatyckiej części Turcji, zwana jako Antalya.

Po kilkuletnim okresie pokoju postanowiono wyrzucić Rzeczpospolitą z sojuszu. Wybuchła krótka wojna. Cesarstwo wraz z Rosją dokonało niemalże całkowitego rozbioru Polski. W 1795 roku podbito Kraków, stolicę kraju. Polska zniknęła z map Europy.

Na początku XIX wieku Cesarz Franciszek, za namową Klemensa Metternicha, postanowił rozprawić się z Wenecją, z którą ostatnio walczył Fryderyk V w XV wieku. W tym celu stoczono trzy wojny. Po zakończeniu pierwszej Wenecji odebrano ziemie azjatyckie oraz Wyspy Jońskie. Po drugim starciu Wenecji odebrano wyspy na Morzu Śródziemnym. Po zakończeniu trzeciej republika wenecka przestała istnieć.

Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego jest najpotężniejszym państwem świata. Ma najnowocześniejszą armię, w dodatku bardzo liczną, z rozwiniętym handlem oraz infrastrukturą. Kraj nie jest jednolity narodowościowo, ale religijnie stanowi monolit. Tylko cztery prowincje wyznają inną religię niż katolicyzm. Państwo jest silnie scentralizowane, w kraju silny głos należy do arystokracji, aczkolwiek poddaństwo zostało dawno temu całkowicie zniesione.
Austria z podniesionym czołem wkracza w nową epokę....

​

Kod:

To mój pierwszy AAR. Komentarze mile widziane.

 

jaki patch? ściągnij 1.9
ściągnij vanile po angielsku. lepiej się prezentuję
jaki koszt staba?
jakie dp?
ile bb?

 

Łoł, gratulacje gry. Nie wiem, czy bym tak potrafił
Chociaz ja nigdy jeszcze nie grałem Austrią...

 

Wystarczy choć średniawo umieć grać w EU2 by coś takiego na SP zrobić. Spójrz choćby na pierwszą moją grę bez tzw. save&load, gdy coś nie wyjdzie, a także pierwszą z mgłą wojny:
http://forum.eufi.org/showpost.php?p=519198&postcount=641
Potem jest trudno... Może nie tyle trudno, ale nie gra się ciekawie, ciągłe pauzy i w ogóle ciężko ogarnąć taki kraj. Chociaż wojny religijne przetrwałem bez większych problemów, to gra znużyła mnie później około 1590 roku.
A Austrią masz dodatkowo Niderlandy, Czechy i Węgry właściwie za darmo.

:shock:

 

Francja jest o wiele łatwiejsza
A i nie wiem, co takiego w w tych wojnach religijnych strasznego jest - ja je bez problemów przeżyłem

 

Jak tak uważasz, to specjalnie dla Ciebie kolejną grę rozegram Austrią . Tylko wiesz, że ja w godzinę potrafię ugrać max 15 lat, więc pewnie trochę zajmie, zanim skończę obecną grę SP Holandią idącą w gospodarkę (chyba pierwsza gra, w której nie mam zamiaru podbijać, co się da wokół) .

 

Dopiero teraz zobaczyłem, ze ty nie masz endgame ^,^'
Ale mimo wszystko - Austria jest trochę trudniejsza

 

Tak, racja. Aczkolwiek chodzi mi o brak doświadczenia w Austrii, którą nie gram. Nigdy. Właśnie z powodu owej darmochy
P.S. To do poprz. strony.

 

Od pewnego czasu mam 1.09, ale rzadko gram tym patchem. Nie podoba mi się to, że gubernator nie zmniejsza inflacji, a także to, że kolonia przekształca się w miasto, gdy ma 1000 mieszkańców (w 1.07 wystarczy 800).

Dzięki za info, ale nie skorzystam. Nigdy nie mogę poprawnie zainstalować jakiejkolwiek mapki. Zawsze wyskakują fatal errory

4974

71,4/90

W początkowej fazie gry inflacja rośnie samoczynnie, gdy ma się prowincję z złotem. Przed wojną z Wenecją współczynnik inflacji wynosił ok. 40 %. Po zaciągnięciu kilku pożyczek, których z resztą nie spłaciłem, trzykrotnie ogłosiłem bankructwo. Każdorazowe bankructwo zwiększa inflację bodajże o 10%, choć nie jestem pewien.

 

Pane, gubernator zmniejsza inflację Pane, tylko robi to co miesiąc, a nie jednorazowo. Poza tym państewko polis (czyli tylko stolica, tak sobie nazwałem te niemieckie i włoskie twory w EU) w innym niż 1.9 patchu mogą poprzez wybudowanie gubernatora zmniejszyć inflację tylko o jeden %, podczas gdy w 1.9 co miesiąc inflacja jest zbijana regularnie o 0.1%.
Problem. - a nie wiem dokładnie nawet, bo dawno nie grałem, więc dzięki za poprawkę. Ale na pewno inflacja jest zbijana przez cały czas, a nie jednorazowo.

 

A nie 0,25% rocznie?

 

Nie wiedziałem, dzięki za info k:
Może jeszcze przekonam się do 1.09... chociaż wątpię...

 

nie. musisz mieć gubernatorów we wszystkich prowach, aby zbijać ją o 0.25 rocznie

Mapkę tzn. angielską wanile się tylko podmienia (folder map) no ale niektórzy wolą grę na tej polskiej.


patch 1.9 jest 100x lepszy od 1.7

 

Też się nie mogłem przekonać do 1.09 (co udało mi się dopiero bodaj w kwietniu 2009 ). Ale zawsze lepiej grać na bardziej aktualnej wersji .

 

Szybkość zbijania inflacji to: Ilość Gubernatorów/Ilość Prowincji*0.25(Podawać w punktach procentowych)

Takiej Polis wystarczy że zbuduje jednego i jedzie inflacje w tempie 0,25 rocznie, czyli 1 co 4 lata. Ale oczywiście infla zbija się "co miesiąc" co oznacza że można swobodnie mintować 1/4 month incomu i spokojnie trwać na tym samym poziomie inflacji (najlepiej 0). Nieśmiesznie jest jeżeli zrobiłeś baaardzo duże państwo i dobrnąłeś do tego 5 (?) lvl Infy i masz np. 50 prowów do obstawienia xD. Ale jak już zrobisz to ładu to nikt ci nie podskoczy.




Z braku laku, zagrałem sobie Osterreichem:



To to małe białe to ja . Zaledwie 50 lat później.

Ogólnie fajna swobodna rozgrywka, aneksja za aneksją, flaki latają, 31,4 incomu, rocznie będzie jakieś 150. Około 18 BB.

Miałem sojusz z Węgrami, niestety poza tym że ekspansje mają niczego sobie to cholerni z nich idioci. Madziar robi za lidera w aliansie i przyjmuje kogo popadnie, w pewnym momencie była nawet Modena, Wenecja, Joannici i Bourbanis (jakoś tak... jeden z mikrusów Francuskich) jednocześnie! (no i do tego ja). Ale odłączyłem się bo mijało 10 lat jak zwasalizwowałem Szwajcarie, Badenie i Wurzburg, więc musiałem założyć własny sojusz do którego ich przyjąłem, żeby aneksja była możliwa.

Mamelukowie się rozrośli, ale nie jakoś specjalnie, w Hiszpani spokój, Francja stara się zjednoczyć i chyba średnio jej idzie, podoba mi się to jak radzi sobie Burgundia, niczego sobie. Poza tym: Turcja-średnio, Ak Koyunku-Wymiata (będzie niezła Persja), Państwo Moskiewskie bogaci się kosztem Złotej Ordy którą nękają revolty.

A ja? Urządzam etatowe polowanie na Cesarza :jupi:. Pierwszym jaki mi się trafił był Bawar, został otoczony, odcięty od świata, i zwasalizowany (jeden zależny prow pośrodku mojego kraju), dyploaneksem posunąłem i... cesarzem został książe Munster. Jak później sprawdziłem ma ono stosunki +125 ze wszystkimi krajami katolickimi... Ale Cesarzowi Munster się zmarło i elektorzy wskazali szwajcara. Fatalny wybór bo był on moim wasalem i upływało 10 lat. Szybko Szwajcaria została wchłonięta. Nowym cesarzem został... władca Munster :-/ ...

Moje stosunki z większością państw to -200, spowodowane BB oczywiście... więc na cesarza nie mam co liczyć, chyba że przez sconquerowanie całego cesarstwa :ble:

Fajnie jest. Serce rośnie na myśl że jeszcze 350 lat gry (czyli jestem w 1/8 :jupi






Niech ktoś mi powie jak (mniej więcej) idą eventy o nowych corach i aneksjach. Bodajże Czech, Węgier i (chyba?) Burgundii.

 

W kolejności: Burgundia, Czechy i Węgry.

 

1477 - umiera Charles
1526 - bitwa pod Mohaczem (śmierć Ludwika)

 

Trening na mocarstwach - czyli jak to podbijać Ottomanami?​

Przełamałem się w końcu i postanowiłem spróbować zagrać jakimś mocarstwem, ale tak, by stworzyć nim jak największą potęgę (aczkolwiek WC to na pewno mi się nie uda). Zdecydowałem się na Imperium Ottomańskie. Habsburgowie na początku mają trochę ciężko, a potem za łatwo. Francja, jak powiedzie się jej szybkie zjednoczenie, to poza Hugenotami i Rewolucją, to rozgrywka także prosta. Anglia to głównie kolonizacja, budowanie jak najsilniejszej floty, próba utrzymania się na kontynencie, kolonizacja, etc.; może znudzić. Hiszpania w XVI w. ma najlepiej, ale później nie ma ciekawych opcji. Turcy mają zaś dobre warunki do szybkiej ekspansji, o ile nie zaszarżuje się za bardzo.

Kasperus WAtK 3.11 + ExtraWatk 0.6b

Rok 1449; LT 4 NT 2 Tr 2 Infr 2



Rok 1499; LT 10 NT 5 Tr 2 Infr 3



Rok 1526; LT 12 NT 10 Tr 3 Infr 3



Rok 1539; LT 14 NT 10 Tr 3 Infr 4​

Obecnie mam rok 1546, gdzie: LT 16, NT 11, Tr 3 (w trakcie podbijania do "4") Infr 4. Inflacja koło 8 %. Myślę, że o ile do końca XV wieku szło mi nieźle (Konstantynopol zdobyty w 1442 roku, często brak core'ów na ziemie rywali hamował mnie), to później problemy ze stabilnością oraz wysokim BB sprawiły, że nie zająłem się Levantem oraz Egiptem, a powinienem (do 1530). Styria i Karniola odebrane Austrii tylko z powodu eventu o wojnie z 1526 (utrata aż -5 stabilności, bo do tego walka z Węgrami...) Od okresu ostatniej mapki, tylko szykowałem się na małą wojenkę z Wenecją (w celu podbicia Dalmacji), później planowałem w końcu walkę z Mamelukami (na obu frontach, ze Shirvanem), którzy mają LT 4 i NT 2, czyli praktycznie banalni przeciwnicy, których można ograć na 50 % utrzymania wojsk, jeśli przydzieli się spore siły na inwazję.

Często wobec muzłumanów stosowałem "blitzkrieg ottomański", polegający na szybkim stosowaniu szturmów zaraz po wkroczeniu do prowincji; często miały marny poziom Zaopatrzenia. W pół roku (tak długo, bo Ai nie chciało podpisywać wcześniej pokoju) zdołałem sięgnąć cele w wojnach:

- wojna z Safawidami (1532): zdobycie twierdzy aż pod Kirkuk oraz stolicy w Azerbejdźanie i plan rozbicia armii szyitów pod Mosulem.
- wojna z Węgrami (1525): przejęcie kontroli nad Hum, Vesprem, Buda, Slawonia, Banat, Szeged.
- wojna z Wenecją (1511): przejęcie Naxos oraz ziem chorwackich aż po Istrię.

Uważam rozgrywkę za udaną, aczkolwiek za bardzo zaniedbałem ekonomię. Dopiero od końca lat '30 XVI wieku zacząłem stawiać Sędziów, co przy wieloreligijnym państwie jest bardzo istotne (przy stawianiu Poborców Podatkowych). Mam tylko cztery manufaktury, w tym tylko jedną własnoręcznie wybudowaną (Oczyszczalnię). Dwie z eventów (Wytwórnia broni oraz Manufaktura) oraz jedno zdobyte od Węgrów (Wytwórnia broni). Gdybym solidnie przykładał się do rozwoju ekonomicznego, nie straszne mi byłyby okresy kiepskiej stabilności (eventy losowe... :x , bo te historyczne to pół biedy), szczególnie przy posiadaniu w latach 1470-1520 sześciu-ośmiu poziomów Innowacyjnosci (obecnie na trzecim). Maksimum w Land, Quality, Merkantilism, Centralization (od eventów, już od ok. 1460-tego roku), lekko w Offensive Doctrine, lekko w Plutocracy, 3-ci poziom Serfdom.

Wiem, że obecnie powinienem obniżyć Merkantylizm o dwa czy trzy poziomy (najwyżej, bo utrzymuję 3 monopole: Bizancjum, Aleksandria, Azerbejdźan, walczę o kolejny koło Ormuzu), tak samo jak dojść do maksimum Obskurantyzmu. Nawróciłem kilka prowincji, acz wykonałem około 25-30 % potrzebnej roboty, tyleż samo z Sędziami. Dochody oscylują koło 140 miesięcznie, w wyniku pewnego eventu przeszedłem na grupę technologiczną orthodox.

 

Ładnie pograłeś i ładne granice
Widzę że Twoja Turcja jak na razie ma bardziej historyczne granice.