E pluribus enum - U.S. AAR

E pluribus enum - U.S. AAR



ODCINEK I.

Wprowadzenie
​

ZWYCIĘSTWO LANDONA



Najważniejszym wydarzeniem roku 1936 w Ameryce był niewątpliwie wybór Alfreda M. Landona na 33. Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Gubernator Kansas z Partii Republikańskiej pokonał przewagą 15 punktów procentowych Franklina D. Roosevelta. Poprzedni prezydent przegrał prawdopodobnie poprzez nieudolną politykę Nowego Ładu. Program ten głosił głównie konieczność państwowej interwencji w sferze gospodarczej, w celu zaniechania Wielkiego Kryzysu. Roosevelt doprowadził do upadku konkurencyjności wprowadzając dofinansowania z funduszy federalnych, a także utrudniał życie przedsiębiorcom, nakazując im płacenie wyższych podatków, co z kolei powodowało wzrost bezrobocia. Państwo nie było w stanie zapewnić ludziom takiego standardu życia jaki wcześniej zapewniali im prywatni inwestorzy.

WŁOSKIE PODBOJE



W latach 1936-1939 toczonych było kilka wojen, jednakże były to konflikty o charakterze regionalnym. Najbardziej agresywne okazało się być Królestwo Włoch, które pod wodzą Benito Mussoliniego zajęło Etiopię na początku 1936 i Albanię w kwietniu 1939. Ziemie te nie posiadają żadnej wartości ekonomicznej, a kilkanaście tysięcy Włochów poległych w walkach o ich aneksję, zawdzięcza swoją śmierć osobistym ambicjom Duce. Z drugiej strony nowa Włoska Afryka Wschodnia może stanowić świetną bazę podczas ewentualnej wojny z Wielką Brytanią.

NACJONALISTYCZNA HISZPANIA



Wojna domowa w Hiszpanii rozegrała się bardzo szybko, jednakże kosztowała życie ponad 50 tysięcy ludzi. W lutym 1936 wybory wygrał Front Ludowy, co pozwoliło na sformowanie rządu Manuela Azani. Nacjonaliści nie mogąc pogodzić się z faktem, że ich krajem rządzą lewicowcy, planują zbrojne przejęcie władzy. Na czele powstańców staje gen. Franco – charyzmatyczny przywódca, który zasłynął tłumieniem powstania w Maroku. Wspierani przez Niemców i Włochów prawicowcy szybko pokonują siły Republiki. Konflikt kończy się po czterech miesiącach i przynosi chwilową stabilizację w regionie.

NABYTKI HITLERA



W marcu 1938 do Rzeszy zostaje przyłączona Austria po tzw. Anschlussie. Za tym aktem opowiedziało się 99,7% Austriaków. Niemcy otrzymali nie tylko nowe ziemie. Z byłych żołnierzy armii austriackiej utworzono dwie dywizje piechoty oraz dwie piechoty górskiej. To jednak nie koniec posunięć Fuhrera. We wrześniu tego samego roku podpisany został układ monachijski. Zakładał on oddanie Kraju Sudeckiego Niemcom przez Czechosłowację, której przedstawiciele nie uczestniczyli w obradach. Niecałe pół roku później Hitler dokonał ostatecznego rozbioru państwa czechosłowackiego, tworząc Protektorat Czech i Moraw, oraz propagując Josefa Tiso na przywódcę nowej Słowacji.

DALEKI WSCHÓD



Sytuacja w Chinach jest dość napięta, mimo to od dwóch lat trwa zawieszenie broni. Komuniści są zgromadzeni w trzech prowincjach i zdają się formować nowe siły. Nawet czterokrotna przewaga sił Kuomintangu nie jest w stanie przebić się przez umocnienia zwolenników Mao Zedonga. Osłabienia „chińskiego smoka” nie próbują póki co wykorzystać japońscy faszyści.

 

E pluribus enum - U.S. AAR



ODCINEK II.

Pierwsze podboje
​

​

AGRESJA NIEMIEC NA POLSKĘ
1 września roku 1939 staje się oficjalnie pierwszym dniem wojny, która wkrótce ogarnie cały świat. Alianci chcąc uniknąć otwartego konfliktu, prowadzili politykę ustępstw wobec zachcianek Hitlera. Teraz jest za późno – Wehrmacht przekracza polską granicę, Luftwaffe bombarduje Wieluń, a pancernik Schleswig-Holstein ostrzeliwuje zaciekle broniące się Westerplatte. Po dwóch dniach walk w obronie Polski stają Brytyjczycy i Francuzi, którzy mimo ogromnej przewagi w powietrzu nie podejmują żadnych znaczących działań. Na zachodzie powstaje martwy front, ciągnący się wzdłuż Linii Maginota, a Rzeczpospolita zostaje sama.



SUKCESY HITLEROWCÓW
Po tygodniu walk pada Westerplatte, gdzie dwustu Polaków powstrzymywało natarcie 3 tysięcy Niemców wspieranych ogniem ciężkiej artylerii, ostrzałem okrętów i samolotów. Bitwa, choć nie miała znaczenia strategicznego, stała się symbolem ruchu oporu i zagrzewała polskie serca do dalszej obrony ojczyzny. Niestety dla nich wojna wydaje się być już przesądzona. Nazizm dociera na Kujawy, dziesiątkując nie tylko polską armię, ale i również ludność cywilną. Zakładane są pierwsze obozy koncentracyjne. Oddziały niemieckie bez większych strat zajmują Poznań wraz z Wielkopolską, gdzie wkrótce utworzony zostaje Okręg Rzeszy Kraj Warty.



RAJD NA WARSZAWĘ
Polacy odpierają ataki Słowaków z południa, lecz są całkowicie bezradni wobec niemieckiego Blitzkriegu. Agresorzy, którzy na przedzie wystawiają oddziały zmotoryzowane, z zabójczą prędkością posuwają się naprzód, ku stolicy. 9 września naziści docierają do Krakowa, wręcz bezproblemowo przejmując miasto zamieszkane w 25% przez Żydów. Tydzień później poddaje się Toruń, broniony przez niedobitki Armii Pomorze. Pomimo zadania pokaźnych strat, forteca staje w płomieniach, a żołnierze broniący jej muszą się ewakuować. Droga na Warszawę stoi otworem.



KONIEC KAMPANII?
Kolejne dni to tymczasowe spowolnienie działań Wehrmachtu. Najeźdźcy w celu ułatwienia sobie zadania starają się oskrzydlić Warszawę od południa. Na ich drodze staje 10 Brygada Kawalerii, która przez kilka dób bohatersko powstrzymuje natarcie, zadając Niemcom wysokie straty i umożliwiając wycofanie się Armii Kraków. Niestety Hitlerowców jest za dużo i zadają oni nowe ciosy. Obrońcy pokonanego Lwowa otrzymali rozkaz odwrotu do Rumunii, co zdaje się być decyzją słuszną, biorąc pod uwagę dotychczasowe postępy wroga. Z takiej opcji natomiast nie mogą już skorzystać defensorzy Warszawy. Oto ich wspomnienia:

OSTATNIA WIELKA BITWA
20 września Luftwaffe przeprowadza największe bombardowanie stolicy. Straty są ogromne, a dramatyczne zdjęcia docierają do krajów zachodu, w tym Stanów Zjednoczonych, wywołując wzrost liczby zwolenników interwencji USA w Europie. Ginie 10 tysięcy cywilów, a pięć razy więcej zostaje rannych. Gdy gasną pożary miasto umiera – zniszczone budynki, gruzy i leje bombowe – jedynymi widocznymi ludźmi pozostali polscy żołnierze. 24 września do Warszawy dociera gen. Bortnowski wraz z Armią Pomorze, która stoczyła ciężką walkę na przedpolu. Wspólna defensywa opóźnia wejście Niemców do miasta, jednak ostatecznie załamuje się 28 września po kolejnym nalocie dywanowym Luftwaffe. Choć formalnie Polska nie ogłosiła kapitulacji, to już tydzień po wydarzeniach z Mazowsza Rzesza okupowała całe jej terytorium. Spora część Wojska Polskiego dostała się do niewoli, zaś ci którym udało się uciec rozpoczęli działania partyzanckie. Żołnierze zbiegli do Rumunii zostali przejęci przez brytyjską flotę i dalej przetransportowani do Anglii, gdzie organizowany będzie Polski Rząd na uchodźstwie. 8 października do nowej Warschau przybył w celach propagandowych Adolf Hitler. Pogratulował on Wehrmachtowi i jednocześnie przypomniał o konieczności pokonania Francji.



INCYDENT Z ALTMARK
Przed wojną niemiecki okręt zaopatrzeniowy Altmark został skierowany na Atlantyk w celu wspierania działań rajderskich pancernika kieszonkowego Admiral Graf Spee. Altmark z rajderem spotykał się kilkukrotnie, przekazując zaopatrzenie i paliwo, w zamian zabierając na pokład jeńców przechwyconych podczas misji. Po zatopieniu Graf Spee w grudniu 1939, Altmark otrzymał rozkaz przybicia do portu w Wilhelmshaven opływając północną Anglię i wybrzeże Norwegii. Okręt został wkońcu zaatakowany przez Royal Navy, a 300 więźniów odbitych. Abordażu dokonano na wodach neutralnej Norwegii co zdenerwowało Hitlera. Obecnie jednak nie ma mowy o podboju Skandynawii.



ZGODNIE Z PLANEM?
Dzisiaj Polska jutro Francja! – Hitler przeliczył się w tych słowach. Po zakończeniu kampanii, nazwanej wkrótce Wrześniową, Niemcy wysyłają swoje główne siły na front zachodni, skromnie obstawiając granicę z ZSRR. Stalin decyduje się na manewr, który może odmienić bieg historii…



WOJNA!
Europa staje do góry nogami. Rozpoczyna się wojna totalna – natychmiast „w obronie Niemiec” stają Węgry i Bułgaria. Następnie do Osi przyłączają się kolejno: Włochy, Rumunia, Hiszpania i Grecja. Sytuacja robi się skomplikowana, z dnia na dzień przechylają się szale przewagi. Walka stała się dla niektórych koniecznością. Rumuni obawiając się zwycięstwa komunistów i w efekcie dalszego rozrostu socjalizmu, z chęcią zgłaszają się do pobliskich punktów poborowych. Podobnie dzieje się w Bułgarii, która już wysyła swoją armię nad Dniestr – nowy, bezpieczny dla Osi odcinek frontu. Grecja wybrała wyjście najlepsze z możliwych. Gdyby pozostała neutralna, wkrótce zostałaby wchłonięta przez zwycięski Wehrmacht. Z kolei gdyby ten przegrał, nic nie uchroniłoby Aten przed Sowietami. Jedynym minusem tej decyzji jest możliwość desantu sił alianckich – choć biorąc pod uwagę ich zachowanie podczas Kampanii Wrześniowej oraz obecną sytuację, takie operacje mogą się odbyć najprędzej za kilka lat. Pozostałe kraje weszły do paktu ze względów politycznych, mianowicie rozwijającego się tam faszyzmu. Franco i Mussolini z chęcią pomogą w podboju Francji – granica na południu, chociaż obrośnięta górami pozostaje nieobstawiona. Zasadniczym celem Państw Osi na zimę jest obecnie obrona przed Związkiem Radzieckim, później trzeba będzie anektować Francję, by przerzucić siły na wschód. To tylko jedno zdanie, ale jego realizacja będzie trwała latami i kosztowała życie milionów – jeśli się uda.


[HR][/HR]

Hmm, chyba wyszło zbyt "alternatywnie"...

Wyczyszczone i zamknięte.
Pozdrawiam, N.