Empire is calling! Canadians will fight!

Empire is calling! Canadians will fight!



Prolog​

W 36 roku w życie został wcielony plan poprawy sytuacji gospodarczej Kanady. Poprzez handel kraj żył w dostatku, w projekcie uwzględniono także budowę nowych fabryk.


17 sierpnia 1937 roku delegacja brytyjska namówiła nas do przybrania bardziej agresywnej postawy.

​

Przygotowano również długofalowe zbrojenie. W pierwszej kolejności należało wprowadzić armię zawodową. Udało się to w roku 1939, kiedy to pod koniec lipca zakończono budowę fabryk wznosząc kraj do "wyższych sfer".

​

2 sierpnia '39 postanowiono, że armia kanadyjska, oprócz piechoty, będzie posiadała liczny sprzęt zmechanizowany.

​

Na świecie w latach '36 - '39 wybuchły trzy konflikty. Dwa zewnętrzne, w Hiszpanii i w Chinach, oraz jeden międzypaństwowy.

Wojnę domową w Hiszpanii zwyciężyli nacjonaliści pod wodzą generała Franco, zaś w Chinach rebelianci z Guangxi ponieśli porażkę, podpisując pokój z Chiang - Kai Shekiem.

​

12 sierpnia 1938 roku zakończyła się kampania Japonii w Chinach, na mocy pokoju utworzono kolaborancki rząd chiński.

​

30 marca A.D. 1939 rząd brytyjski, chcąc zniechęcić Hitlera do dalszych ekspansji, zagwarantował Polsce niepodległość. Polacy z chęcią przystąpili do naszego sojuszu.

​

Niemcy się nie ulękli i 1 września 1939 roku wypowiedzieli Polsce wojnę.

​

Chamberlain zmuszony został do wypowiedzenia wojny Niemcom. Był 3 września.

​

10 września do wojny przeciwko faszyzmowi przystąpiła Kanada!

​

Jednak wypowiedzenie wojny nie oznaczało wcale rozpoczęcia działań zbrojnych... Mimo wszystko, w razie francuskiej ofensywy planowaliśmy wysłać do Europy dwie dywizje piechoty. Dywizja pancerna miała stacjonować w Afryce w razie wybuchu konfliktu z Włochami.

========================
PS. Nie chciałem zamulać "odcinkami pokoju", więc napisałem krótki prolog. Jednak za parę sekund wrzucę odcinek, aby nie było komentarzy dotyczących prologu.

---------- Post dodano o 15:32 ---------- Poprzedni post napisano o 15:31 ----------

Empire is calling! Canadians will fight!



Na front!​

24 października, Halifax

-Dostałem przydział. Wyjeżdżam do Europy, do Francji. - młody żołnierz, James Mark, żegnał się z matką, ojciec umarł na zawał serca w 1917 roku, w paryskim szpitalu, kiedy dowiedział się o śmierci kolegi z frontu. - Wrócę za parę miesięcy, tylko pokonamy Niemców, znowu rozrabiają. - James próbował żartować jednak wychodziło mu to dość kulawo.
-Niech Bóg cię prowadzi! - matka ze łzami w oczach sprawiała wrażenie jakby ostatni raz widziała syna.
-Muszę już iść, wzywają nas. Pa! - młodzieniec skłamał, ponieważ nie mógł już patrzyć jak matka płacze.


Nowo sformowana 1st Canadian Infantry Division została przydzielona do jedno dywizyjnego I Canadian Corps pod dowództwem generała majora Andersona.

​

Ze względu na U-booty grasujące po Atlantyku zdecydowano zgodnie z rozkazem z dnia 25 listopada 1939 roku rozpoczęcie budowy floty niszczycieli.

​

W nowym roku otwarto front afrykański za sprawą wojny, która wybuchła 4 stycznia '40.

​

W Egipcie Brytyjczycy nie trzymają większych sił. Rząd kanadyjski podjął trafną decyzję o wysłaniu tam dywizji pancernej. Kto wie, może odmieni losy wojny?

​

6 dni później sformowano 2nd Canadian Infantry Division generała majora McKelvey oraz 4th Canadian Armoured Division generała majora Crerara. Kanadyjską flotę podzielono na dwie części. Rozpoczęto prace nad formowaniem dywizji zmotoryzowanych, również przeznaczonej do Afryki.

​

Sytuacja w Afryce po dotarciu kanadyjskiej dywizji pancernej.

​

Podobnego pecha miała część floty transportująca II Canadian Corps. Na Atlantyku napotkała Kriegsmarine. Wszystkie statki zatonęły.

​

 

Odcinek II

Empire is calling! Canadians will fight!



Szczury pustyni


Na początku marca Niemcy wybudzają się z zimowego letargu.

​

Generał major Crerar jednak zapędził się za daleko. W odwodach włoskich czekały dywizje gotowe poharatać czołgi kanadyjskie.




Tymczasem w Kanadzie sformowano zalążek Kanadyjskiej Floty Królewskiej.

​

7 kwietnia do służby przystąpiły dwie dywizje zmotoryzowane. Jednak nie było statków do ich transportu na Czarny Ląd, dlatego rząd poczynił kroki ku zapobieżeniu problemu. Tym razem statki będą okrążać Afrykę, by nie stracić załogi i cennych dywizji.

14 kwietnia Hitler skierował wojska na zachód. Zaatakował Belgię i Luksemburg. Czyżby powtórka z 1914 roku?

​

James Mark znów musiał się pakować. Po niespełna półrocznym pobycie w Compiegne. Życie żołnierza nie jest łatwe, jednak nie jest się samym...
-Cześć! Nazywam się Jerzy Stokrociński. Możesz mi mówić Jurek. - podszedł do niego dobrze zbudowany chłopak mówiący po angielsku, jednak z dziwnym akcentem - Zostałem przydzielony do waszego oddziału. Moja ojczyzna, Polska, jak pewne wiesz, znalazła się pod hitlerowską okupacją, jednak wielu Polaków zdołało się przedostać na zachód, by we Francji walczyć o wolność.
-Cześć. - James przeraził się trochę gadatliwością nowego kolegi. - Jestem James Mark. Eeeee... Witamy w armii?
-Coś niezbyt rozgadany jesteś... Na pewno zostaniemy wspaniałymi przyjaciółmi.
Jedynie oczy James'a okazywały lekkie przerażenie.
"No cóż... Wielu rzeczy człowiek nie wybiera..." pomyślał James.
Jechali do Valenciennes. Jurek przez całą drogę opowiadał o wojnie z Niemcami. James udawał, że nie słucha, jednak chęć zdobycia choć cząstki wiedzy o wrogu była silniejsza niż niechęć do Polaka.

W Afryce sytuacja kryzysowa. Nasza dywizja pancerna, pomimo wielkich chęci pomocy sojusznikom, musiała się wycofać, aby uzupełnić straty.




Sytuacja na froncie zachodnioafrykańskim na dzień 15 kwietnia.




Oraz frontu wschodnioafrykańskiego tego samego dnia.

​

======================
PS. Warzkins - prośba została wysłuchana. Przekleństwo umieściłem w celu podkreślenia reakcji żołnierza na wieść, iż mało co nie otarł się o śmierć. I wyszedł taki spontan... A co do "miniAAR'a", to popieram A Shining Cross'a - AAR to AAR, bez podziału na zwykłe i "mini".
Borbah - odcinki będą w stylu tych "post specialowych" :razz:.
Thomas_PL/Problem./Maciej - pisałem z niemiłym oddechem starszego brata na karku (+ "Wyjazd stąd!"), stąd ten byk.
Widder - nie za bardzo mi się chce zmieniać nazwy... teraz już za późno:<.
filip1993 - może nie koniecznie Włochy. A nóż wrócę do Francji (na Juno)?

 

Odcinek III

Empire is calling! Canadians will fight!



Paryż stracony! Francja stracona!​

26 kwietnia na Wyspach nastąpiła zmiana w rządzie. Premierem wybrano Churchilla, nieustępliwego polityka i stratega. Na stanowisko ministra spraw zagranicznych powrócił Anthony Eden. Wyspa nie zamierza zatonąć...

​

Kanadyjskie siły zbrojne postanowiły pokazać światu swoje osiągnięcia w dziedzinie mobilności artylerii. Fabryki wystartowały z produkcją 19 maja.

Wobec postępów wojsk niemieckich w głąb Francji, Kanadyjczycy cofają się, by bronić wybrzeża.

​

-Niemcy nabierają impetu. - zauważył Jurek - Jeśli nie zatrzymamy ich pod Paryżem, to koniec. Na wschodzie broniliśmy Warszawy przeszło dwa tygodnie. Następne dwa tygodnie poświęciliśmy ostatnim rozpaczliwym atakom i ucieczce ku Rumunii.
-Będziemy się cofać w stronę wybrzeża. Tak nam powiedziało wyższe dowództwo. - poinformował sierżant Cliff Orion - Paryż to sprawa Francji. My musimy bronić Belgów, Francuzów, Polaków i małą grupkę Luksemburczyków, by zostali ewakuowani do Wielkiej Brytanii.
-Ale chyba nie będziemy patrzyli z założonymi rękoma jak Francuzi tracą kolejne miasta? - zapytał James.
-Za tydzień zaatakujemy przez rzekę na Compiegne, historyczne miasto.

Atak był bardzo krwawy, zanim Kanadyjczycy podeszli do rzeki rozgrzała się artyleria. Wielu żołnierzy poległo. Reszta wycofała się.

​

-Jurek! Jerzy! - James po środku pola bitwy próbował znaleźć swojego kolegę z oddziału. Huk artylerii zagłuszał jego krzyk.
W pewnym momencie zauważył podniesioną rękę. Nie zważając na niebezpieczeństwo pobiegł w kierunku rannego.
-Jurek! - radości Mark'a nie dało się opisać.
-James. - Jerzy próbował się uśmiechnąć. - Zabierz mnie. Nie chcę by Niemcy tu przyszli. Boję się ich. Zabili mi młodszego brata, żeby zabić psychicznie moją matkę, która ich błagała, aby oszczędzili niewinne dziecko. To bestie. Zabierz mnie ze sobą.
-Nic już nie mów, wezmę cię. W końcu jesteśmy "wspaniałymi przyjaciółmi".
Kanadyjczyk wziął Polaka na barki. Nie oglądając się do tyłu, biegł najszybciej jak potrafił. Biegł, nie zatrzymywał się, by odsapnąć. W końcu ujrzał średniej wielkości domek z flagą Czerwonego Krzyża, przyspieszył. Gdy wszedł do środka uderzył go nieprzyjemny smród krwi, wymiocin, potu i środków leczniczych.
-Mam rannego! - krzyknął. Jakiś lekarz, pochylony nad pacjentem, odłożył narzędzia i opuścił ręce i głowę z bezradności. Po chwili podniósł wzrok na Mark'a i Stokrocińskiego.
-Proszę za mną. Tam jest wolny stół.

-Dwa palce stracone i uszkodzona nerka. Wyjdzie z tego.
James odetchnął z ulgą.

Kanadyjskie korpusy z rannymi cofały się w stronę wybrzeża.




Żołnierze nabrali szybkości kiedy pogonił ich Witzleben.

​

-Podobno na Półwyspie Bretońskim stoją zacumowane statki transportowe. Możemy się wydostać z Francji! - szeptał jeden żołnierz do drugiego, na jego nieszczęście usłyszał to sierżant Orion.
-Co ty tu wygadujesz !? - sierżant był uczulony na wszelkie przejawy dezercji - Nie po to tu przypłynęliśmy, żeby pokazać jak się ucieka z pola walki! Nikt nie zdezerteruje! Pokażcie, że jesteście cenni dla Imperium! Jeśli uciekniecie nie oczekujcie ni schronienia, ni ciepłej strawy w wolnych krajach! Nie będzie amnestii dla tchórzy!

Po tym przemówieniu wszystkim odeszła chęć marszu na zachód.




9 dni później została reaktywowana flota transportowa.




Podczas stacjonowania w Caen, Kanadyjczycy pomogli Francuzom odeprzeć zbliżający się Wehrmacht.




... A następnie dywizje pancerne SS Himmlera.




2 lipca marszałek Petain został zmuszony do podpisania aktu kapitulacyjnego Francji.





Bohater z 1918 roku utworzył kolaboracyjny rząd Vichy.




Sierżant Clifford Norman Orion
03.05.1917r. - 02.07.1940r.
Zginął od ognia niemieckich karabinów pod Caen, chroniąc swoich żołnierzy, dał przykład jakiego Kanadyjczycy nie zapomną nigdy.

​

-Udało się! Płyniemy na Wyspy! - Uradowany jak dziecko James pocieszał kolegę.
-Francja stracona... Jak dostanę się do Ojczyzny?
-Cierpliwości kolego, cierpliwości...

​

======================
PS. Podziękowania dla filipa1993 za błędy znalezione w "wersji beta".

 

Odcinek IV

Empire is calling! Canadians will fight!



Cisza przed burzą?​

Po wojnie we Francji dywizje kanadyjskie miały zostać wysłane do Afryki. Ze względu na prawie całkowitą stratę Morza Śródziemnego transportowce będą okrążać Czarny Ląd. Wkrótce nasze straty zostaną pomszczone. Teraz to nasza wojna!

Stany Zjednoczone widząc upadek Francji oraz wzmocnienie Osi i Japonii postanawia udzielić Brytyjskiemu Imperium pomocy.




15 lipca zakończono wodowanie ostatnich okrętów Royal Canadian Fleet.

​

29 lipca utworzono trzecią dywizję piechoty. Program zbrojeniowy zakłada wielką mobilizację. Niemiecki Blitzkrieg ukazał zalety opancerzonego i mobilnego wojska. Kanadyjska armia wniesie swój wielki wkład w zwycięstwo!

​

8 sierpnia o pierwszej nad ranem flota dopłynęła do Durbanu, gdzie przywitał żołnierzy garnizon Afrykańczyków. Rozprostowali nogi na lądzie, przespali się i rankiem wypłynęli do Port Said'u.

Kanada nie zapomina o piechocie. Dbamy, by nasze wojska były liczne i nowoczesne.




Po dotarciu do Egiptu, 4 dywizje ruszają do El - Alamein.




28 sierpnia naziści wkroczyli do portu w Narwiku. Zagrożenie inwazją staje się bardziej realne.





W El-Alamein gromadzi się coraz więcej sił alianckich. Może szykuje się ofensywa?

​

Niemcy podsycali napiętą sytuację w Iraku. W końcu doszło do zamachu stanu, w rządzie zasiedli nacjonaliści. Syria dołączyła do Osi by pomóc Włochom otwierając front na Bliskim Wschodzie.

10 dni później do Jerozolimy, bynajmniej nie na pielgrzymkę, przybyła 3rd Canadian Infantry Division.




5 dni od przybycia do Izraela, Kanadyjczycy rozpoczęli walkę o Damaszek.




1 października Kanadyjczycy dotarli do Damaszku, wyprzedzając nowozelandzką kawalerię. Punkt dla Kanady.




Po utracie stolicy Syryjczycy szybko stracili wolę walki.

​

23 października zwiad lotniczy doniósł o koncentracji wojsk niemieckich na Półwyspie Bretońskim. Czyżby ofensywa na '42 rok zakładała zdobycie Europy Zachodniej?

​

===================
PS. Miejmy nadzieję, że to cisza przed burzą...
Oli - do tego AAR'a podchodzę z dystansem. Już nie przeżywam pozytywnych komentarzy i nie reaguję zbytnio na moją średnią (heh... zimny profesjonalizm :faja

 

Odcinek V

Empire is calling! Canadians will fight!



Nowy rok, nowe plany


3 listopada Kanadyjska Flota Królewska wypłynęła w morze, by polować na U-Boot'y.

​

Po pięciu dniach od opuszczenia portu niszczyciele natknęły się na wciąż nieujarzmioną Kriegsmarine Saalwachter'a. Okręty wojenne strzelały dopóki nasza flota im nie umknęła.

Jednak i Niemcy ponieśli straty. Wymieniliśmy flotyllę okrętów podwodnych za flotyllę niszczyceli.

​

10 grudnia podjęto prace nad przełamaniem patowej sytuacji w Afryce. Zaczęły się przygotowania do wcielenia nowej strategii w życie.

17 i 19 dnia ostatniego miesiąca w roku zostały powołane do służby nowe jednostki.


​

-Wszystkiego najlepszego! Dużo zdrowia, szczęścia, pomyślności i powrotu w rodzinne strony.
-Dzięki James. Tobie również wszystkiego najlepszego, powrotu do matki, znalezienia jakieś kobiety i założenia rodziny.
Jurkowi spłynęła po policzku łza, kiedy Kanadyjczyk mówił o powrocie. Powrocie do czego? Do wspomnień katowanego brata? Do zrujnowanego domu? Do nieżyjącej już pewnie matki? On nie miał po co wracać. Kierowała nim tylko i wyłącznie chęć zemsty.
-Proszę, to dla ciebie. - powiedział James, wręczając przyjacielowi pudełko zapakowane w ozdobny papier.
-Też mam coś dla ciebie. - Polak pogrzebał w kieszeni i wyjął pozłacany zegarek na srebrnym łańcuszku. - Mi już nie jest potrzebny. - otworzył go i wyjął zdjęcie poważnej kobiety w średnim wieku.
-Czemu musisz być takim pesymistą? - Mark odczytał znak bez problemu. - Na pewno do siebie wrócicie.
-Może... Jednak nie chcę wiedzieć jak długo to zajmie. - powiedział wcisnąwszy James'owi prezent do ręki. - Wesołych Świąt!
-Tobie również, koleżko.

Zdaje się, że Wielkiej Brytanii nie grozi nic poza nalotami Luftwaffe.




W okolicach El-Alamein gromadzą się dywizje, które nic nie robią...

​

A kanadyjska armia rośnie i nie zamierza zostać zwykłym wsparciem Imperium. Kanada chce posiadać liczącą się w Europie armię.

​

================
PS.Tym razem na testera został wylosowany obermen.
Wielkie THX
lupixer - specjalnie dla Ciebie zrobiłem przerwę :ble:. Ale i tak Cię nie rozumiem. Skończę tego AAR'a, zacznę następnego, nie martw się:rotfl:.

 

Odcinek VI

Empire is calling! Canadians will fight!



Jakość!


W okresie od lutego do kwietnia armia kanadyjska unowocześniła niemal wszystkie swoje siły. 1 lutego nowy sprzęt dostała 8th Canadian Infantry Division.





5 dni później "dostało się" 3rd Canadian Infantry Division.





12 lutego w Halifaksie utworzono 14th Canadian Infantry Division. Niedługo i ona dorówna jakością dywizjom w Afryce.





12 Canadian Infantry Division także została zmodernizowana.


​

27 marca przebywającej jeszcze na kanadyjskiej ziemi 14th Canadian Infantry Division przydzielono nowy sprzęt, oszczędzając na transporcie morskim.





Ledwo zmodernizowano jedną dywizję, już pojawiła się następna, 15th Canadian Infantry Division.





Tegoż samego dnia, 4 kwietnia, Hitler atakuje jeden z ostatnich krajów antyfaszystowskich na Bałkanach.





Sytuację wykorzystuje Bułgaria, by przejąć od Jugosławii Macedonię.





Pancerniacy z Kanady mają powody do radości, utworzono 10th Canadian Armoured Division pod dowództwem, mianowanego na stopień generała porucznika, Simonds'a.




Jednak flota transportowa dotrze do Kanady dopiero za pięć dni.





Flota transportowa musi być rozbudowana, by nasze armie uzyskały większą mobilność w europejskim teatrze działań wojennych.

​

-Jeśli nowoczesny sprzęt, nowe dywizje i nowa strategia nie przełamią patowej sytuacji we Włoszech, to uderzymy na słaby punkt Rzeszy - Norwegię. - przedstawiał sytuację McNaughton - Z raportów wywiadu wynika, że Hitler ruszy na wschód, po Lebensraum dla Aryjczyków. Możemy odbić Norwegię i utworzyć tam drugą bazę do przyszłego desantu na kontynent.
-W takim razie trzeba przygotować konwoje, które zaopatrzą walczących żołnierzy. - powiedział Crerar.
-Pan i tak zostanie w Afryce. - rzekł McNaughton - Pańskie, że tak je nazwę, wyjątkowe zdolności dowódcze nie mogą przepaść.
-Mogłem się tego spodziewać - rzekł ze zrezygnowaniem Crerar - Jednak skoro mam zostać na pustyni, uczynię wszystko by głośno mówiono o dokonaniach 4th Canadian Armoured Division.

17 i 22 kwietnia zostały zmodernizowane kolejne dywizje.



​

27 kwietnia Niemcy utworzyli w Zagrzebiu kolaboracyjny rząd chorwackich ustaszy.




​

Jugosławia została podzielona na parę stref okupacyjnych:
-Słowenię i zachodnią Bośnię zajęli Niemcy
-północną Chorwację podzieliły między siebie Węgry i Rumunia
-Dalmację oraz okolice Pristiny dostali Włosi
-Serbia i wschodnia Bośnia, największy kawałek tortu, przypadł pokrzywdzonym wcześniej Rumunom
-Macedonia wpadła w ręce podstępnej Bułgarii

​

================
PS.Wiem, że odcinek wygląda na "Patrzcie co ja mam, n00by. Jestem miszcz", ale tak wyszło... Przepraszam, ja tu tylko piszę.
PPS.Poszukuję człowieka wykształconego z zakresu II WŚ i wojskowości na stanowisko OiST-a* mojego AAR'a. Chętnych proszę o kontakt na GG lub PW.

*OiST - Oficjalny i Stały Tester (smakosz, znawca, koneser etc. etc.)

 

Odcinek VII

Empire is calling! Canadians will fight!



Za wysokie progi


21 maja do Afryki dołączyła trzecia już dywizja pancerna. Czy dzięki niej przełamiemy okopy Włochów?


​

Stalinowski przemysł zareagował błyskawicznie. Zanim Niemcy zdążyli przejąć jakieś znaczące tereny, fabryki były już w drodze na Syberię.

​

Stany Zjednoczone w porozumieniu z Brytyjczykami przęjęli kontrolę nad Grenlandią i Islandią w celu uniemożliwienia III Rzeszy zdobycia tych ważnych strategicznie wysp.

8 czerwca została zmodernizowana dywizja pancerna generała porucznika Simonds'a.


​

Tego samego dnia wojsko kanadyjskie wykonało atak mający na celu rozpoznanie liczebności sił wroga. Cóż, jeśli Włosi na południu także mają takie siły, to znaczy, że siedzimy w Egipcie tylko dzięki pancerniakom.

​

15 czerwca Rudolf Hess, wierząc słowom Hitlera na temat Armii Czerwonej, poleciał do Wielkiej Brytanii celem negocjowania pokoju z Imperium. Kiedy Churchill dowiedział się, kogo złapała rodzina Szkotów w swoim gospodarstwie, wypluł cygaro i powiedział głośno: "W końcu na ziemię brytyjską spadł ktoś żywy! I to nie byle kto!".

Hitler doznał lekkiego szoku dowiadując się o incydencie. Jednak w końcu na byłe stanowisko Hess'a wyznaczył Martina Bormann'a.





Trzy dni później rozpoczął się proces tworzenia udoskonalonego systemu dowodzenia.





Po miesiącu walk wyniki starcia nazizmu z komunizmem nie są jeszcze wyraźne. Na jednym froncie Niemcy posuwają się do przodu powoli, na drugim Sowieci gniotą Finów.



​

Marszałek Mannerheim, chcąc zachować niepodległość Finlandii, zgodził się na pokój, według którego państwo skandynawskie będzie spłacać reparacje, udostępni swoje tereny na potrzeby manewrów Armii Czerwonej i przyłączy się do wojny przeciw Rzeszy Niemieckiej oraz przekaże część terytoriów, by zostały włączone do Związku Radzieckiego.

Stalin oczywiście przystał na ten jakże korzystny układ.





Ale na północy są jeszcze naziści do wykurzenia.


​

-Plaże są prawie nie chronione. - poinformował generał porucznik Foster, dowódca 5th Canadian Armoured Division.
-To zbyt ryzykowne, przeniesienie chłopców w klimat zbliżony do kanadyjskiego dobrze im zrobi. - McNaughton, przyszły dowódca 1st Canadian Army, został mianowany naczelnym dowódcą kanadyjskiej armii.
-Szybki wypad w celu odcięcia zaopatrzenia będzie dla makaroniarzy dużym ciosem.
-Jednak posiadają tyle dywizji, by odeprzeć naszych żołnierzy i zapędzić ich w kozi róg. Ostateczna odpowiedź brzmi: nie! - uciął McNaughton.

19 lipca McNaughton, wraz z zesołem kanadyjskich strategów, opracował plan zakładający przygotowanie poszczególnych "poziomów operacyjnych".


Po dwóch miesiącach wojny na wschodzie widać postępy Hitlera w dążeniu do uzyskania Lebensraumu.





25 lipca pomysły McNaughtona wzięły w łeb. Kolejny atak przyniósł tylko jeszcze więcej ofiar. Rząd kanadyjski będzie miał się z czego tłumaczyć.


​

-Wracamy do Europy! - krzyknął do "niekontaktującego" kolegi. - To chyba jakiś znak, że się zbliżymy do twojej ojczyzny? Czemu się nie cieszysz?
-Co mówiłeś? - zapytał wyrwany z zamyślenia Polak.
-Wypływamy stąd. Na Wyspy.
James dostrzegł w oczach polskiego żołnierza iskierkę radości.
-Ja bić Niemca muszę, nie z Włochem na pustyni się użerać - powiedział poetycznie Jurek.
-Tak, tak. Przygotuj się do podróży do portu w Aleksandrii. Statki już po nas płyną.

Stan z dnia 15 sierpnia przedstawia niewielkie zmiany na korzyść Rzeszy.


​

====================
PS.Prosiłbym o więcej komentarzy niż "spam" filipa1993. Screen'y cieniutkie, wiem, więc może ktoś zna lekki i ładny format obrazków (najlepiej obsługiwany przez paint'a i imageshack'a)?

 

Odcinek VIII

Empire is calling! Canadians will fight!



Kanada to nie burdel!​

15 sierpnia 1941r., Birmingham
Spotkanie kanadyjskiego ministra spraw zagranicznych R.B. Benneta i ministra zbrojeń Raoula Danduranda z ich odpowiednikami w Londynie: Anthonym Edenem i Lordem Beaverbrookiem

-A więc chcielibyście wzmocnić swoją marynarkę? - Lord Beaverbrook analizował całą sytuację bardzo powoli - Ropy u nas pod dostatkiem. Amunicji i żywności też specjalnie nie potrzebujemy.
-Ropa zawsze się przydaje, szczególnie, że nadchodzą czasy mechanizacji wojska. - wtrącił się Bennet - W związku z tym opracowaliśmy pojazdy opancerzone i specjalistyczny sprzęt dla nowego typu dywizji. Pragniemy również podzielić się dokonaniami generała McNaughtona w sprawie wykorzystania dywizji zmotoryzowanych przy ofensywie, którą mam nadzieję wkrótce ujrzeć w Afryce.
-Hmmm... Biorąc pod uwagę, że nie są to okręty najwyższej klasy, możemy wyrazić zgodę. - rzekł Eden.
-Rozwój walki morskiej nie jest zaniedbywany w naszym kraju. Pracują nad tym ludzie pokroju Percy'ego Nellesa. - zapewnił Dandurand.
-Niech będzie. - orzekł Eden.
-Zapewnimy okrętom osłonę w postaci dwóch krążowników liniowych, lekkiego lotniskowca i trzech niszczycieli. Kiedy dopłyną do portu kanadyjskiego, nasze jednostki zostaną obsadzone kanadyjskimi marynarzami i oficjalnie oddane pod waszą kontrolę.
-Dobrze, że doszliśmy do porozumienia. - powiedział Bennet z uśmiechem na twarzy.

​

​

W porcie panował duży ruch. Ostatnie dywizje wchodziły na pokłady statków. Kiedy ostatni żołnierz wszedł po kładce, rozległ się gwizd i transportowiec popłynął za innymi. Nie minęło pięć godzin odkąd wypłynęli gdy nagle w którejś z flotylli rozległ się alarm. Zbliżały się okręty włoskie! Bezbronne statki ruszyły jak szalone. W ciągu dwóch godzin znalazły się w zasięgu artylerii przybrzeżnej kanału. Statki były nieznacznie uszkodzone.

​

17 sierpnia powróciły do służby byłe okręty Royal Navy. Zaraz po wejściu załogi krążowniki popłynęły do Plymouth.


​

20 września wojska brytyjskie i radzieckie wkroczyły do Persji w celu usunięcia głowy państwa, Rezy Shaha Pahlawiego. Jego następcą został Mohammed, syn Rezy.

​

Brytyjczycy, po stracie Iraku, stworzyli marionetkowy rząd w tym strategicznym państwie. W końcu alianci zachodni mają lądową granicę ze Związkiem Radzieckim. Nie można również zapominać o cennych polach naftowych...

​

21 września nastąpiła wielka tragedia. Na Oceanie Atlantyckim nowe okręty napotkały Kriegsmarine Raedera. Zanim wykryto niemieckie jednostki na dno poszedł HMS Kent. HMS Orion i HMS Achilles szybko podzieliły los najcięższego okrętu...

​

-Jesteście niehonorowi! - Benetowi puściły nerwy - kiedy na pokładzie są Brytyjczycy przydzielacie całkiem sporą eskortę, kiedy płyną Kanadyjczycy wy siedzicie i nic nie robicie! Czy Kriegsmarine nie miała czasem być zablokowana w portach? Nie dbacie o swoich sojuszników! Kanada to nie burdel! Nie damy się wykorzystywać kiedy tylko chcecie! Nie liczcie na naszą pomoc! Pozwoliliście setkom ludzi zginąć, podczas, gdy wy w Afryce nawet palcem nie kiwniecie! Nasze dywizje zostają w RPA, dopóki Atlantyk nie będzie bezpieczny, dopóty kanadyjska armia nie postawi stopy na Wyspach!
-Proszę się uspokoić - spokojnie powiedział Dandurand - Nie musimy się tak unosić i krzyczeć coś czego możemy żałować, to nie przystoi dyplomacie.
Bennet poczerwieniał.
-Rozumiem pana, panie Bennet, nam także przydarzają się takie porażki, jednak to nie powód, by szukać winnego. - Anthony Eden wydawał się w ogóle nie poruszony tym, co powiedział mu minister spraw zagranicznych Kanady. - Jednak zwrócę pana uwagę na fakt, iż nie mam takiej władzy, by móc przydzielać eskortę okrętom sojuszniczym.
-A propos, gdzie jest Lord Beaverbrook? - zapytał Dandurand.
-Z tego co mi mówił ma okienko za dwie godziny, może pan do niego wpaść.
-Dziękuję - odpowiedział Dandurand i wyszedł.


-Witam pana. - powitał Raoula wyłysiały brytyjski minister.
-Dzień dobry, przychodzę do pana w sprawie operacji Versus. Muszę ją odwołać ze względu na wymierne korzyści i wymuszony pośpiech. Sowieci zajęli Narwik, inwazja na półwyspie nie ma już sensu.
-To prawda. Niestety. Na razie nie możecie przetransportować dywizji do Anglii. Kriegsmarine patroluje Atlantyk. - powiedział lekko zawiedzionym głosem, po czym dodał: Słyszałem o gafie pana Benneta. Cóż, zobaczymy co przyniesie następny dzień...

Front wschodni, z punktu widzenia Niemiec, zdaje się sypać...


​

======================
PS.Miał być event, ale z niewiadomych przyczyn nie działał. Podziękowania dla obermena za cierpliwość i Ponurego Joe za chęć pomocy Dodatkowo obermena czeka niespodzianka (być może w najbliższym odcinku...).

 

Odcinek IX

Dedykacja dla Wiernych Czytelników

Empire is calling! Canadians will fight!



Do Indii? Do INDII?!​

-Nasz plan spalił na panewce. - McNaughton wygłaszał przemówienie dotyczące zbrojenia Kanady. - W związku z tym wnoszę o zaprzestanie produkcji statków transportowych i skupienie się na wojskach lądowych.

Tymczasem na froncie wschodnim toczą się zażarte boje o Kijów. Obaj tytani nie zamierzają odstąpić.


​

Jednak niemieckie dowództwo góruje nad radzieckim systemem rozkazów. Desant w pobliżu Narwiku i zajęcie portu pod wieczór postawiły w niemiłej sytuacji czerwonoarmistów maszerujących na Oslo.

Jednak manewry na Białorusi ciągle są narażone na okrążenie.





7 listopada ciche Imperium Wschodzącego Słońca zaskoczyło świat atakując amerykańską bazę morską na Hawajach - Pearl Harbor.





​

Japończycy idą jeszcze dalej - planują zająć Holenderskie Indie Wschodnie. Holendrzy proszą o protekcję brytyjską jednak Imperium nie ma dość sił, by bronić wszystkich swoich kolonii naraz.

Świat zadziwiają również Niemcy, które odwracają sytuację. To Sowieci byli zagrożeni okrążeniem.





Pomimo wstrzymania walk w Estonii, Rzesza prze z północy wzdłuż wybrzeża fińskiego do Helsinek.





Kolejna relacja z cyklu "Szaleństwa pana Hirohito": postanowił on odciążyć faszystowskich braci w walce ze sprzymierzonymi.





Churchill w końcu zgadza się na sojusz z Holandią. Jednak ta musi się zobowiązać do walki z faszyzmem europejskim.


​

Wehrmacht jest skupiony na Wschodzie, więc kapitulacja europejskiej części Holandii nie nastąpi tak szybko. Jednak Niderlandczykom również nie zależy na poszerzaniu frontu. Chyba, że zawitają tam jakieś liczniejsze wojska...

​

- Wreszcie wypływamy! Miałem już dość tego siedzenia w porcie i gadania jak to było dobrze w Egipcie. - Jurek, po tygodniach zdenerwowania nicnierobieniem, w końcu się rozluźnił.
- Chyba jednak nie będziesz z tego zadowolony... - James miał lekko skwaszoną minę.
- O co ci chodzi?
- Płyniemy do Indii. Mamy wojnę z Japonią... - Mark spuścił głowę przewidując reakcję kolegi.
- Do Indii? Do INDII?! W Azji mam walczyć "za wolność naszą i waszą"?!
- Uspokój się, na pewno coś się wymyśli.
- Jasne! Brytyjczycy wezmą sprawy w swoje ręce jak w '39.
- Nie, jest szansa, że Stany Zjednoczone wezmą na siebie Japończyków.
- Zapomnijmy o tym, i tak nie wrócę do domu... - zrezygnował z dyskusji Jerzy.

​

Prognozy strategów brytyjskich sprawdziły się: Armia Czerwona została okrążona na bagnach Białorusi. Wehrmacht zadaje kolejny cios, po którym może ruszyć dalej. Chyba tylko rosyjska zima może zatrzymać nazistów.

​

26 listopada świat obiega niesamowita wiadomość: Stany Zjednoczone Ameryki Północnej przystępują do sojuszu antyfaszystowskiego, "by bronić Ziemię przed destruktywnym Złem" - jak wygłosił prezydent Roosevelt na konferencji w Białym Domu.

​

Rząd kanadyjski jak najszybciej pragnie podpisać umowę o wymianie technologicznej i przekazaniu okrętów Royal Canadian Navy za dwie flotylle transportowców.

​

- A nie mówiłem! Wracamy! - Mark miał szeroki uśmiech na twarzy.
- To oznacza, że w Azji Churchill liczy na Amerykanów, a nie na nas. - pomimo dobrej wiadomości pesymizm nie opuszczał Polaka.
- Ważne, że wracamy do RPA. A stamtąd do Holandii, potem do Berlina i do Warszawy.
- Nie zapędzaj się tak.
- Słyszałem od oficera, że oprócz starej dwunastki, dołączą dwa sztaby dowodzenia i kolejna dywizja zmotoryzowana!
- Będziemy się ekscytować jak... to znaczy JEŚLI tam dopłyniemy.
- W armii chodzi plotka, że Kriegsmarine poluje na sowieckie okręty na Bałtyku...

​

=================
PS. Odcinek miał być dedykowany wiernym czytelnikom i jest. Miał być ostatni, a nie jest :jupi:. Odcinki prawdopodobnie będą naprzemiennie z Republiką. DAIM potrafi przywrócić ład niczym Matka Natura xD.

 

Odcinek X

Empire is calling! Canadians will fight!



Powrót na kontynent i cena krwi.


27 listopada, w wyniku politycznych szachrajstw Japończyków, dokonano zamachu w Syjamie.


​

Rząd, który zasiadł w państwie od razu dołączył do wojny przeciw aliantom. Wydłużenie frontu birmańskiego wpłynie na zdolność obrony Indii. Również Singapur jest zagrożony inwazją.

​

Tymczasem w Skandynawii wojna kołem się toczy. Sowieci zdobywają Oslo, a Niemcy odcinają wojska komunistyczne na wybrzeżu Finlandii.

​

- Wychodzicie, prostujecie nogi i wracacie! - krzyczał oficer do plutonu wchodzącego ze statku.
- Kurczę, oni z nas robią jakąś piechotę morską. - powiedział Jurek, który miał już dość pływania wte i we wte.
- Ja tam się cieszę, że front nie przebiega przez środek mojego kraju. Niestety ty tego nie zaznałeś...

​

Na frontach na wschodzie znowu wystąpiły sytuacje szkodliwe dla obu stron. W Norwegii zepchnięte na niewielki skrawek terenu zostały dywizje niemieckie, podczas gdy na Białorusi kocioł się zacieśnia.

​

13 grudnia została utworzona 13th Canadian Infantry Division. Na razie jednak nie będzie transportowana za ocean, statki czekają na powołanie sztabów generalskich.

​

14 grudnia flotylla transportowców kanadyjskich przepływała w pobliżu Wysp Kanaryjskich. Sytuacja na Atlantyku wydawała się być spokojna. US Navy patrolowała szlak morski do Wielkiej Brytanii.

​

ZSRR pomimo niezbyt korzystnego rozwoju wydarzeń walczy. Armia Czerwona przebiła się przez Oulu i odcięła część wojsk nazistowskich na północy.

​

Pieskie szczęście trzymało się Royal Canadian Transport Fleet. W kanale La Manche doszło do niebezpiecznego spotkania z wymykającą się US Navy i Royal Navy Kriegsmarine.

​

Ujarzmienie niemieckiej marynarki powiodłoby się, gdyby Brytyjczycy z Portsmouth ruszyliby swoje cztery wirniki i wypłynęły na spotkanie Niemcom.

​

W nocy dnia następnego udało się wymknąć, jednak ucieczka została okupiona Flotyllą Empress of Japan, w której znajdował się gros sił 3rd Canadian Infantry Division. Ocaleni musieli być skazani na łaskę niemieckich marynarzy.

​

22 grudnia, dzień po wpłynięciu do portu w Rotterdamie, kanadyjska armia ruszyła na Antwerpię - duży ośrodek przemysłowy z lotniskiem.

​

Jurek, pomimo mrozu, biegł ile sił w nogach z szaleńczym okrzykiem na ustach. Wreszcie nadszedł czas zemsty. Wyprzedził o piętnaście metrów swój oddział. Nagle usłyszał huk pod nogami i szarpnął nim paraliżujący ból.
- Pole minowe! - krzyknął jakiś Kanadyjczyk. - Co robimy?!
Jerzy ostatkiem sił przewrócił się na plecy, ujrzał blado błękitne niebo. Poczuł ciepło, zobaczył twarz matki. Nagle coś go brutalnie szarpnęło i uniosło. Zimno znowu uderzyło w ciało Polaka.
- Odwrót! Trzeba znaleźć inną drogę!
Niosący Jurka żołnierz zaczął biec, sapał okropnie, ale biegł.
- James?
- James został w przyczółku. - odpowiedział sapiąc żołnierz.
- Powiedz mu, żeby mnie zakopał gdzieś w Polsce, niech wybierze ładne miejsce. Albo odszuka grób mojej matki.
- Nie gadaj tyle.

Wieczorem w Antwerpii Kanadyjczycy opijali gorzkie zwycięstwo. Podróż kosztowała życie ponad dziewięciu tysięcy ludzi. Pierwsza bitwa na kontynencie około tysiąca poległych.

​

Wigilia Bożego Narodzenia spędzana była w mieszanej atmosferze. Jedni opłakiwali kolegów, inni z nadzieją patrzyli w przyszłość, jeszcze inni beznamiętnie dyskutowali o walkach w Azji, między innymi o zajęciu przez Cesarstwo Filipin.

​

- Panowie, dziś sylwestra nie będzie. Trzeba przygotować się do dalszego działania. Obejmuję dowództwo nad 1st Canadian Army. Pan, panie Vanier, został mianowany marszałkiem, gratuluję. Jednak awans zobowiązuje do odpowiedzialności dlatego zostaje panu powierzona 2nd Canadian Army.
- Dziękuję generale Anderson.
- Pan za to, po bolesnej stracie 3rd Canadian Infantry Division, obejmie dowództwo nad 18th Canadian Infantry Division.
- Również dziękuję, generale.
- Trzeba się sprężyć. Chciałbym, by w podręcznikach do historii pisali, że rok '42 był rokiem przełomowym tej wojny! Chciałbym też, by Kanada walnie przyczyniła się do zwycięstwa. Odmaszerować.

​

=================
PS. Muszę przyznać, że męczy mnie trochę ten AAR (pozdrowienia dla borbaha ). Skupię se teraz na Republice, ale możecie liczyć na następny odcinek "Kanadiensów" w przeciągu 30 dni .

 

Odcinek XI

Empire is calling! Canadians will fight!



Bitwa o Belgię


Z powodu niewystarczających sił do przeprowadzenia ofensywy w Europie, postanowiono wyprodukować dodatkowe flotylle transportowców.




Jednak mimo nielicznych dywizji, postępy Kanady są widoczne gołym okiem. Dowództwo kanadyjskie postanowiło, że najlepszą strategią na liczniejsze wojska wroga będzie okrążanie małych grup i zmuszanie ich do kapitulacji.




Zła pogoda uniemożliwia przeprowadzenie skutecznego szturmu.




Przewaga liczebna za to decyduje na korzyść Niemiec.




Porażkę obrócono w sukces, przewożąc niezauważenie żołnierzy w stronę Liege.




Niewielkie oddziały Waffen SS dokonały ogromnych zniszczeń w miasteczku. Niderlandczycy czym prędzej zabrali się za odbudowę.






Patriotyzm Niemców pomógł zatrzymać trzykrotnie większe siły w marszu na ziemie germańskie.

​

- Płyniemy na Wyspy, nie możemy tu bezczynnie siedzieć, panie Vanier. - rzekł McNaughton. - Z Wielkiej Brytanii będzie o wiele łatwiej kontrolować wojsko, a gdy upewnimy się, że kanał La Manche jest bezpieczny, popłyniemy do naszych chłopców.

W tym czasie generał porucznik Anderson ruszył w kierunku wyludnionej Brukseli.




Zdobycie stolicy Belgii wywołało poruszenie w Niemczech, natychmiast nastąpił zmasowany atak Wehrmachtu.




Po naprawieniu statków Royal Canadian Transport Fleet ruszyła do Brystolu, gdzie dołączyć miały nowe transportowce.




24 stycznia wojska holenderskie zajęły Ghent i zostały natychmiast związane walką. Kanadyjska dywizja pancerna ruszyła czym prędzej, by domknąć kocioł.




Następnego dnia nasi sojusznicy zostali zmuszeni do odwrotu. Jednak teren, który zajęli, Niemcy będą odbijać dość długo, pytanie kto będzie szybszy?




Kanadyjska flota transportowa ruszyła do Afryki, by dostarczyć na front bardzo potrzebne dywizje.




26 stycznia Bruksela została odcięta od zaopatrzenia.




Szturm na miasto rozpoczął się po paru godzinach. Prognozy były obiecujące...



Jednak znowu wiele czynników uniemożliwiło zwycięstwo. Ale i z tej porażki kanadyjscy stratedzy coś wynieśli - do każdej następnej dywizji będzie dołączana dodatkowa brygada artylerii samobieżnej.




Kolejnego dnia powzięto rozpaczliwą decyzję o zmuszeniu okrążonych do kapitulacji. Rezultaty były niekorzystne.




Sytuacja na frontach 1 lutego:

Front Niderlandzki. Postępy są, jednak na wiosnę planujemy ofensywę na większą skalę.




Front Fiński. Los nazistów wydaje się być przesądzony.




Front Wschodni. Tu również sytuacja zmieni się prawdopodobnie dopiero wiosną.




Front Afrykański. Brytole najwyraźniej podpisali z Włochami zawieszenie broni na czas nieokreślony.




Fronty Azjatyckie. Japonia dokonała dużych postępów, jednak z czasem Stany Zjednoczone powstrzymają Japończyków.

​

==============
PS. Wróciłem! I macie komentować, bo nie wiem czy robię postępy (wiem, stoję w miejscu, ale zawsze możecie komentować sytuację, śmiało, nabijajcie posty! ) czy się cofam.

PPS. Przy przeglądzie wszystkich frontów natknąłem się na jeszcze jeden z nich :lol::

 

Odcinek XII

Empire is calling! Canadians will fight!



Boje o Niderlandy cz. 1


Zdecydowano, iż dywizja zmotoryzowana, która czeka w Kanadzie, zostanie wzbogacona o dodatkową artylerię.

​

- A więc płyniemy? - zapytał marszałek Vanier - A co będzie, jeśli Kriegsmarine wróciła do Kanału? Mówiąc nieskromnie, jesteśmy zbyt cenni, by ryzykować życie.
- Bzdety! Musimy umocnić przyczółki w Europie! - wykrzyknął generał McNaughton - Siedząc na Wyspach nieznacznie przyspieszamy wysyłanie rozkazów. Nie wiem jak pan, ale ja wolę zacząć się przyzwyczajać do warunków polowych niż być rozpieszczanym w Brystolu.
- Tak jest.

Transportem dowódców zajęły się dwie wysłużone flotylle Royal Navy.

​

- O! Tu będzie o wiele lepiej. - rzekł McNaughton - Nasi żołnierze będą mieli w nas oparcie, bo to NASI żołnierze.
- Tak, panie generale. A co do chłopców, to właśnie dotarł raport o przybyciu floty do Walvis Bay. Posiłki już są w drodze.
- Świetnie! - krótko podsumował Mcnaughton.

10 lutego dotarła do generała prognoza pogody na najbliższe dni. Mrozy będą się utrzymywać prawdopodobnie do początków marca.




Wojska holenderskie również walczą, przejęto ważne ośrodki przemysłowe, jednak Kolonia nie została utrzymana.




15 lutego rozpoczął się kolejny atak na Ghent. Walki zakończyły się dopiero po dwóch dniach ciężkich potyczek.




Równie heroiczne boje były toczone o Mons. 5th Canadian Armoured Division dzielnie broniła pozycji.




Pomimo odparcia dwóch dywizji, Wehrmacht dokonał wyłomu we froncie. Widmo klęski było wyraźne, jednak Kanadyjczycy stali murem. Atak odparto.




Budżet państwa z 20 lutego. Kłopoty finansowe nigdy się nas nie trzymały.




Do Ghent przybyły nowe dywizje niemieckie. Pomagały nam dwie dywizje holenderskie.




Tego samego dnia z Wysp wypłynęły statki z sześcioma dywizjami na pokładach.




Kolejnego dnia kolejna porażka pod Ghent spowodowała spadek morale wśród żołnierzy.




Nowo przybyłe dywizje szybko zajmowały strategiczne pozycje. W tym czasie Wehrmacht okrążył pod Groningen dwie dywizje holenderskie.




Ofensywa nazistów na północy zmusiła nas do obrony zagrożonego Amsterdamu.




Ostatni w tym miesiącu szturm na Ghent zakończył się sukcesem, tylko czy uda się w końcu odciąć Brukselę?




Dywizja Andersona również została wysłana do obrony Holandii.




W Finlandii pozostał tylko jeden przyczółek Niemców, znajdujący się blisko Leningradu. W Holandii i Belgii sytuacja robi się trudna. Czyżby szykowała się kolejna ewakuacja?




W ciągu jednego miesiąca Japończycy zrobili niebezpiecznie duże postępy. Holenderskie Indie Wschodnie stracone, walki w Birmie na wyniszczenie, podchodzenie do desantu na Australię. Jedynie bitwy na granicy z Ujgurami zakończą się pewnym sukcesem.

​

=================
PS. Wątki "fabularne" postanowiłem zmniejszyć do minimum. Oczywiście znowu macie komentować! (xD)

 

Odcinek XIII

Empire is calling! Canadians will fight!



Boje o Niderlandy cz. 2


Kwiecień rozpoczął się okrążeniem dywizji w Brukseli. Bezsensowny atak na Antwerpię nie doszedł do skutku, Niemców wciągnięto w pułapkę.




Taktyczny odwrót był zaplanowany jako wstęp do kontrataku.

​

Czwórka Kanadyjczyków przeszukiwała ruiny jednego z domów, kiedy nagle z budynku naprzeciwko wybiegł żołnierz niemiecki z karabinem uniesionym do góry.
- Adolf Hitler kaputt!* - krzyczał - Nie zabijacie mnie! Ja nie chcie Hitlerische Reich! Ja do armii wydzwalać Niemcy!
Kanadyjczycy mieli się przygotować na różne sytuacje, więc zgodnie z rozkazami odebrali wehrmachtowcowi karabin i dokładnie przeszukali, po czym zaprowadzili do punktu gromadzącego jeńców.
- Ja nie chcieć! - zawył Niemiec. - Ja walczić! Zabijaci zdrajców narodu! Ja ni należeci do SS ani NSDAP!
- Imię i nazwisko - rzekł zimno mężczyzna za biurkiem.
- Martin Obermann. Proszi, ja chcę demokracji!
- Drzwi na lewo.
Niemiec poszedł gdzie mu kazali. Za drzwiami czekały prysznice, a potem kolejne biurka, tym razem ludzie byli odrobinę bardziej przyjaźni. Po seriach pytań usiadł na ostatnim krześle, na którym poznał "wyrok":
- Dobrze, panie Obermann, w najbliższych tygodniach dołączy pan do jednej z dywizji piechoty zmotoryzowanej, tam mamy największe braki. Odmaszerować.

9 marca skończyły się prace nad prototypowymi wozami opancerzonymi zdolnymi do transportu żołnierzy.




Zaczęto przygotowania do produkcji i wprowadzenia do Kanady komputerów. Znacząco przyspieszą one postępy nad wieloma projektami, które będziemy opracowywać w przyszłości.

​

11 dnia miesiąca zwodowano transportowce, które czekały na brygadę artylerii samobieżnej, która ma dołączyć do dywizji czekającej w porcie.

​

Fabryki natychmiast przestawiły produkcję na tworzenie nowego odkrycia technologii wojennej - dywizji zmechanizowanej.




Tegoż samego dnia planowano dwie ofensywy - na północy i południu. Jednak pod Arnhem szybko dopadła nasze wojska klęska.




Marszałek Vanier za to pokazał klasę, zwyciężając Niemcó, zagony pancerne jechały do Lile. Ludność francusko-belgijska już szykowała serdeczne powitanie wyzwolicieli.




Ważny niemiecki ośrodek wydobywczy chcieli odbić byli właściciele, męstwo wojska kanadyjskiego oraz rozkazy zakazujące odwrotu znowu przyczyniły się do zwycięstwa.




Francuzi wiwatowali, Francuzki kusiły skąpymi strojami, belgowie dziękowali, po czym wracali do ojczyzny, a Niemcy atakowali. Kanadyjskich dywizji pancernych nie ruszy nic!




Jednak w celu uniknięcia strat w czołgach rozpoczęto kontratak na Valenciennes.




Artyleria samobieżna szybko zniszczyła dwa mosty, po czym wycofała się z zasięgu Panzerwaffe.




Pod Valenciennes również dokonano postępów. Przełamaliśmy pozycje wroga.




Niemcy jednak szybko się wycofali podpalając pobliski lasek. Naziści nie potrafią walczyć nie niszcząc natury!




17 marca zakończono formowanie brygady artylerii. Szybko uwinięto się z załadunkiem żołnierzy i sprzętu i ruszono do Holandii.




Tego samego dnia 6th Canadian Infantry Division rozpoczęła walki z pancerniakami Wehrmachtu, okrążonymi przez Holendrów.




Następnie ruszyła do pozostałości Linii Maginota w Metz.




23 marca nastąpił kolejny atak na pozycje czołgistów w Lile.




Po tym sukcesie, 25 marca, zakupiono od Brytyjczyków czołgi i artylerię.




W tym samym dniu Royal Canadian Transport Fleet została wzbogacona o 7 flotylli.




Ofensywa we Francji trwa, kolejne sukcesy odnoszą Kanadyjczycy pod Reims.




Niestety nazajutrz odepchnięto nas spod Valenciennes.




Na północy również zaczęto ofensywę, która miała się skończyć w Wilhelmshaven, a następnie zlikwidować dywizje w utworzonym w ten sposób kotle.




Ostatni w tym miesiącu głupi atak na Lile nastąpił 28 marca. Pancerniakom pomagała holenderska piechota. Na dodatek Holendrzy doszli do granicy ze Szwajcarią, przez co zaopatrywanie wojsk we Francji stanowiło nie lada kłopot.




Następnego dnia piechota ruszyła do symbolicznego miasta Compiegne.




Kiedy ofensywa na północy trwała w najlepsze Wehrmacht musiał ją zepsuć, atakując Dortmund. Dwóm dywizjom zmotoryzowanym grozi okrążenie.




Próba uzyskania pewnego połączenia z Munsterem spełzła na niczym po nieudanym ataku pod Arnhem.




O pierwszej w nocy Ciężarówki zaczęły się wycofywać do Essen. Prawdopodobnie zajmie im to 19 godzin.




Po dotarciu ciężarówek kanadyjskich do Wilhelmshaven, rozpoczął się atak na Leeuwarden. Przeprawa przez cieśninę zadecydowała o przegranej.




Front z drugiego kwietnia. Dywizje w Groningen i Munsterze zostaną niedługo odcięte, podobnie holenderska piechota w Mulhouse.

​

==================
* - Niemieckie hasło rzucane na widok sowietów po operacji Uran. Oczywiście Stalin nie był tak pobłażliwy jak kraje zachodnie...

PS. W następnym odcinku coś więcej o losach martina Obermanna i Jamesa Marka.

 

Dodatek numer 1

Jerzy Stokrociński
Ur. 2.01.1917 r.
Zm. 23.12.1941 r.​

Jake Forester biegł z kompanem na plecach ile mógł. Po około stu metrów zatrzymał się i ułożył ciało Jurka na ziemi.
- Niech ktoś go weźmie! nie mam już sił! - wykrzyczał.
- Ja go wezmę. - powiedział jeden z pozostałych żołnierzy patrząc na kalekiego biedaka.
Kanadyjczyk, który go niósł, był bardzo muskularny i należał do najwytrzymalszych w całym pułku. Po parudziesięciu minutach (z przerwami na zmianę opatrunku) dotarli do szpitala polowego. Tam Jerzy został znieczulony przed amputacją strzępów ud. Po dwudziestu minutach od rozpoczęcia operacji, przed blokiem operacyjnym czekał James. Operacja trwała sześć godzin. Z sali wyszedł chirurg i oświadczył przygnębiającym głosem:
- Przykro mi, ale nie zdołaliśmy ocalić twojego kolegi. - po czym obrócił się na pięcie i zostawił Marka samego ze swymi smutkami.
James pamiętał przyczynę zawału u ojca, jednak młody żołnierz, mimo przywiązania do Polaka, fizycznie czuł się w miarę dobrze. Nie zaczął jednak pałać żądzą zemsty, ale chciał jak najszybciej zakończyć wojnę, byleby cały i zdrowy wrócił do kraju.

Martin Obermann​

Niemiec przeszedł przez drzwi. Tam kazali mu się rozebrać i udać pod prysznic. Po dokładnym wyszorowaniu się i odebraniu jenieckiego ubrania, udał się do następnego pomieszczenia.
- Proszę usiąść. Imię i nazwisko, proszę. - powiedział wysoki urzędnik.
- Martin Obermann, byli członyk SPD, Sozialdemokratische Partei Deutschlands.
- Członek SPD? Jakoś ciężko w to uwierzyć...
- Legimację musiłem spalić w '33. Ale ja znam ocobiście Alfreda Hungenringa, musici go znać! Zbiegł do Francyji w '34.
- Tak się składa, że ostatnio planował wycieczkę do Amsterdamu. Możemy spróbować się z nim połączyć.
- O tak! Tak, na pewno bedzi mnie pamiętał.
Urzędnik podniósł słuchawkę, wykręcił numer i rzekł:
- Dzień dobry! Tu Mathues Sharp, urząd rekrutacji jeńców wojennych, czy można mnie połączyć z Alfredem Hungenringenem?
- Proszę chwilę poczekać. - odezwał się kobiecy głos w słuchawce.
- Tu Alfred Hungenring, słucham. - tym razem był to głęboki, męski głos.
- Dzień dobry, mówi Matheus Sharp...
- Do rzeczy, proszę pana, jestem zajętym człowiekiem.
- Przetrzymujemy jako jeńca niejakiego Martina Obermanna, który twierdzi, że zna pana z SPD.
- Obermann... Obermann... Ach tak! Wstąpił do partii w '31 roku. Rozmawialiśmy na paru zjazdach i bankietach. Mogę ręczyć, że jest wierny Republice Weimarskiej, demokrata jakich, niestety, coraz mniej wśród Niemców.
- Dziękuję, do widzenia. - urzędnik odłożył słuchawkę i przemówił do Niemca: - Dostanie pan w najbliższych miesiącach umundurowanie, ekwipunek oraz przydział do jednej z dywizji.
- Dziękuje! Naprawdi, cieszim się, że demokracja nadal panui na zachodzie!

=============
PS. Mam nadzieję, że to naprostowanie Was ucieszy. Przepraszam za lekko zaburzoną chronologię. Alfred Hungenring to oczywiście postać fikcyjna .

Tschus!

 

Odcinek XIV

Empire is calling! Canadians will fight!



Początek końca?​

- Gratuluję, panie Foster. -rzekł McNaughton do stojącego naprzeciw generała. - Pańskie zdolności na polu bitwy przykuły uwagę całego dowództwa, które postanowiło mianować pana generałem. Jeszcze raz gratuluję.
- Bardzo dziękuję - rzekł trochę nieśmiało generał Foster.

Tymczasem na froncie germańskim Niemcy próbowali okrążyć siły kanadyjskie. W wyniku tego rozgorzały trzy przegrane bitwy (dodać należy jeszcze dwa nieudane kontrataki pod Arnhem).






Dobre wieści przyszły z Francji. Dywizje pancerne odcinają wojska Rzeszy na plażach. Jednak Wehrmacht próbuje wyrwać się z tej sytuacji. Na szczęście nadaremno.


​

- No no... Nasze siły pancerne sprawują się wyśmienicie. - powiedział marszałek Vanier do swojego sztabu. - Trzeba ułożyć jakąś pieśń wojenną o naszych pancerniakach... Ale teraz na Dunkierkę!

Pomimo sukcesów na lądzie, w powietrzu panuje Luftwaffe, która dokonuje nalotów na port w Rotterdamie, w którym stacjonują kanadyjskie statki. Zarządzono wypłynięcie do Ameryki celem przywiezienia kupionych od Brytyjczyków czołgów i dwóch dywizji zmechanizowanych znajdujących się w produkcji.




Paręnaście godzin później, 9 kwietnia, rozpoczął się szturm na dosyć wyeksploatowane dywizje pod Arnhem.




Szczęście floty transportowej nie mogło wiecznie trwać. Kriegsmarine najwidoczniej zakończyła łowy na Bałtyku.




Po trzech godzinach strzelania do kanadyjskich kaczek, naszej flocie udało się uciec. Jednak jest w opłakanym stanie: siedem flotylli, z których cztery wymagają gruntownej naprawy.




Na 11 kwietnia zaplanowano następne ataki. Zwycięstwo pod Amiens umożliwiło okrążenie trzech dywizji nazistów.




Druga ofensywa jednak się nie powiodła. Nie udało się okrążyć wrogich jednostek pod Leeuwarden.




Gdy kocioł domknięto, odcięte wojska próbowały się rozpaczliwie wyrwać. Niemcy chyba nigdy się nie nauczą, że naszych czołgów byle co nie ruszy...




Marszałek Vanier szybko zmusił do kapitulacji Niemców pod Valenciennes.




Żadna kanadyjska dywizja pancerna nie próżnuje. Następnego dnia rozbito wojska pod Dieppe.




14 kwietnia rozpoczęła się kontrofensywa niemiecka na północy.




A na południu Kanadyjczycy związali walką garnizon paryski.




Niestety na północy Wehrmacht dokonał wyłomu we froncie. Kanadyjczycy szybko się wycofali celem przygotowania drugiej linii obrony. Holendrzy bronili się trochę dłużej.




WIKTORIA!
16 kwietnia o godzinie piątej nad ranem, kanadyjski sztab dowodzenia przybył do Paryża. Francuzi z okrzykami radości palili swastyki pod Łukiem Tryumfalnym. Nawet marszałek Vanier dał się ponieść ekstazie wywołanej przez tak huczne wydarzenie, wypijając trochę za dużo wina.




Szybko ruszono do kolejnego ataku. Jednak rozpite dowództwo przyczyniło się do porażki.




Vaniera z upojenia wyrwał dopiero atak na Paryż.




Dwa dni później, 18 kwietnia, zniszczono kolejne wojska nieprzyjaciela.




20 kwietnia dokonano udanego szturmu na pozycje wojsk osi pod Argentan.




Do obrony Paryża rzuciły się dwie dywizje piechoty. Jedna przybyła na chwilę, gdyż miała za zadanie zacieśnić kocioł. Przyczyniło się to znacznie do porażki.





Strata Paryża przyczyni się jedynie do wydłużenia walk na terenie Francji. Kanadyjskie czołgi odcięły wojsk w środkowej Francji od zaopatrzenia i przystąpiły do ataku na Le Mans.




26 kwietnia zmodyfikowano brytyjskie czołgi do kanadyjskich potrzeb. Teraz dywizja czeka na obsadzenie załogami i na dwie dodatkowe dywizje, które popłyną do Europy razem, ale teraz trasa będzie przebiegać przez Islandię i Sheffield lub Sunderland.




Zacieśnianie kotła przyczyniło się do niezadowolenia wśród Niemców. Jednak nawet osamotniona dywizja Simondsa doprowadziła okrążonych do porządku. Naziści powinni się przyzwyczajać do klęsk.





Ostatni kwietniowy atak na Arnhem zakończył się zwycięstwem.




30 kwietnia doszło do ostatniej próby "rozszerzenia" kotła. Von Epp, po kontrataku, musiał skapitulować.





Front zachodnioeuropejski 1 maja. Szacuje się, że we Francji nie stacjonuje już więcej jak dwie dywizje (najprawdopodobniej w niepełnym składzie osobowym).

​

=================
PS. Brak komentów w AARze Republiką to spisek, bym skupił się na Kanadzie :>? W każdym razie tu macie komentować :evil: .
Jeszcze pytanie:
Czy dzielić odcinek na poszczególne operacje/plany działania/fazy ?

 

Odcinek XV

Empire is calling! Canadians will fight!



Nad Renem i Wezerą​

- Czas pozbyć się nazistów z Francji. - powiedział McNaughton do słuchawki telefonu - Panie Vanier, proszę postępować zgodnie z operacją "Opera".
- Tak jest!

2 maja pozbawione złudzeń odziały niemieckie zostały odparte spod Auxerre i rozbite w pobliżu Dijon.








Tymczasem czołgi Fostera zdobywają półwysep Bretoński według rozkazów.





Czołgi Simondsa, po dotarciu do oceanu, brną na południe wzdłuż brzegu.





Wieczorem, 8 maja, Niemcy zaatakowali Groningen.





Wrogowi trudno było wypatrzyć sprzymierzonych, a gdy zrobiło się jeszcze ciemniej, generał Anderson zarządził odwrót celem przygotowania obrony na następny dzień.





Zwycięstwo przypłaciło życiem wielu żołnierzy holenderskich. Widać było wyraźnie różnicę w wyposażeniu i wyszkoleniu Kanadyjczyków i Holendrów.





Na południowym odcinku frontu Kanadyjczycy podchodzili do pozycji startowych następnej operacji.





Atak zakończył się sukcesem. Spowodował jednak reakcję Wehrmachtu.





Pod osłoną nocy doszło do przełamania w naszych liniach. Sytuacja była nie najlepsza, jednak wiara w kanadyjskich pancerniaków podtrzymywała ludzi na duchu.





Następnego dnia, 11 maja, Niemcy odpuścili, chcąc przygotować obronę Renu.




Jeszcze tego samego dnia o godzinie 19 do sztabu Vaniera doszedł raport Crerara: "Dotarliśmy na pogranicze hiszpańskie. Francja odbita. Kierujemy się do Strasbourga."





Informacje o przygotowaniach do obrony Renu okazały się fałszywe. Na godzinę przed północą Niemcy zaatakowali ponownie.




17 maja Goebbels wysłał notę do Londynu głoszącą: "Związek Radziecki nie jest przyjacielem kapitalistów. Dzisiaj Stalin zarządził zniszczenie tamy na Dnieprze. Jak widzicie starego bolszewika nie obchodzi los ludzi, którzy w związku z powodzią stracili domy. Panie Churchill, proszę wiedzieć, iż granie w jednej drużynie z podstępnym szczurem Stalinem, nie przyniesie Wielkiej Brytanii korzyści. III Rzesza Niemiecka po raz kolejny proponuje panu pokój, celem pozbycia się żydowskiego bolszewizmu ze wschodu. Joseph Goebbels"





19 maja McNaughton zakończył prace nad nową strategią dowódczą. Koncern Leyland rozpoczął prace nad nowym modelem czołgu średniego.





24 maja był dniem operacji "Firefox". Czerwone strzałki oznaczają pierwszą fazę, niebieskie drugą. Linie przerywane oznaczają wsparcie ataku na danym kierunku.





Oba zwycięstwa, pod Munster i Saarbrucken, przyszły łatwo.








Następnego dnia zaatakowano Wilhelmshaven.





Bombardowania Berlina nasilają się...





27 maja zakończono szkolenie dywizji piechoty zmechanizowanej.








Bez ceregieli wpakowano ich razem z dywizją pancerną na statki i przetransportowano na Islandię.





W związku z przyszłym rozszerzeniem frontu potrzebne były nowe jednostki. Postanowiono jednak unikać przez jakiś czas masowej produkcji pojazdów.





Środkowy i południowy kierunek natarcia ruszyły do szturmu. Kassel oddano szybko.








Wieczorem wojska Simondsa były bliskie zwycięstwa. Na noc trzeba było wstrzymać działania.





28 maja do Londynu doszła wiadomość od brytyjskiego szpiega w Berlinie. Reinhard Heydrich zmarł w szpitalu od ran odniesionych dwa dni wcześniej podczas zamachu czeskich partyzantów.





Nocne działania niemieckie na Renie doprowadziły do wycofania wielu dywizji. Nad ranem odwołana została ostatnia dywizja.





Po przybyciu trzech świeżych dywizji zostanie przeprowadzona akcja odbicia Danii. Następnym celem będzie przełamanie linii Zygfryda.





Na froncie wschodnim, po problemach na południu, rozpoczęła się ofensywa na Ukrainę. Armia Środek i Armia Północ ścierają się w krwawych bojach walcząc o każdy metr rosyjskiej ziemi.





W Norwegii przewagę odzyskują Niemcy. Prawdopodobnie padnie przyczółek w Alesund. Na północy raczej nie dojdzie do zmian frontu, teren sprawia, iż jedna ze stron musi zgromadzić potężną armię, by się przełamać.





W Indiach Brytyjczycy walczą na dwóch frontach. Po spustoszeniu jakiego w kolonii dokonała armia Ujgurów, Indie się podnoszą. W Birmie przewaga Japończyków jest miażdżąca.





W Indochinach Japonia poczyna sobie zatrważająco dobrze. Groźba desantu na Australię jest coraz wyraźniejsza. Kanadyjczycy niestety nie mogą wysłać pomocy braciom na Pacyfiku.


​

==================
PS. Postanowiłem darować sobie wątki fabularne. Jak ktoś chce poczytać moje wypociny, to zapraszam do czytania Campanas Republica (link w podpisie ;D).
@ Sev - coś te żetony nie działają ...

 

Odcinek XVI

Empire is calling! Canadians will fight!



W głąb Rzeszy


Ofensywy na czerwiec ruszają wraz z pierwszym dniem miesiąca. Operacja "Windows" ma na celu zdobycie Danii.





Atak na Hannover zapowiadał szybką kampanię.





3 czerwca wydano rozkaz zajęcia lotniska we Frankfurcie. Kolejne zwycięstwo przyszło łatwo.





Tego samego dnia trzy dywizje rozprostowały nogi na Islandii i bez ceregieli ruszyły w dalszą podróż, do zdobytego portu w Wilhelmshaven.





Dowództwo przebywające we Frankfurcie zdecydowało, że dogodne pozycje trzeba wykorzystać. Odcięcie linii Zygfryda miało nosić kryptonim "Gothic".





Na północy "Windows" śmigał, aż miło. Zdobyto Gottingen.





Sytuacja na froncie północnoniemieckim po przybyciu posiłków była korzystna dla wojsk sprzymierzonych.





9 czerwca zaatakowano Stuttgart, okrążanie Freiburga szło gładko.





Niestety zaatakowano również pozycje kanadyjsko-holenderskie w Hannoverze.





Moment krytyczny nastąpił, gdy żołnierze Holendrów już odpuszczali miasto.





Bitwę uratowała była brytyjska dywizja pancerna, która przejęła zadania broniących się Kanadyjczyków.





11 czerwca pokonano Niemców w okrążonym Schweinfurcie. Dywizje z tyłów ruszyły w kierunku Czech...





Nasze wojska Niemcy zaatakowali w pobliżu Lipska.





Rozpoczęto atak na Lubekę, celem odwrócenia uwagi.





Atak zbiegł się z kontratakiem oddziałów pod Lipskiem.





15 czerwca czołgi Simondsa przybyły od Friedrichshafen. Kolejne dywizje Wehrmachtu próbują rozpaczliwego wyrwania z kotła.





Wojska otrzeźwiały dopiero po rozpoczęciu ataku. Niestety dla nich, było już za późno.





16 czerwca wypróbowano w boju dywizje zmechanizowane. Niestety wróg był zbyt silny.





Szturm ponowiono 20 czerwca, kiedy to część sił nieprzyjaciela ruszyła na południe, by odbić Usti.





Pomoc wysłana do obrony Hamburga okazała się niewystarczająca.





Atak na Kiel, mający na celu okrążenie Hamburga, poniósł porażkę. Kończył się czerwiec, a "Windows" ma zastój. W lipcu McNaughton dokona restartu operacji.





Nie udało się również utrzymać Cottbusu.





Następnego dnia, z pomocą Holandii, udało się wygrać bitwę o Kiel.





27 czerwca, po okrążeniu, rozpoczęto atak na Hamburg.





Po dwóch dniach zażartych walk miejskich siły niemieckie, mimo ogromnych strat, odparły wrogie armie.





W Czechach po raz pierwszy napotkano na większe zgrupowanie wroga. Kanadyjczycy poddali Liberec.





Piechota ustawiała się na linii Alp. Tymczasem na wschód od nich padały ostatnie przyczółki nazistów w Austrii.





Ostatniego dnia czerwca skapitulowała armia w Hamburgu.





1 lipca wyzwolono niemal całą Austrię i Czechy. Do Danii zostanie wysłana jedna, może dwie dywizje. Natarcie na Berlin będzie dość ryzykowne zważywszy na obecność licznych sił Niemców w Magdeburgu. Na południe nie planowano żadnej ofensywy.





Front wschodni jeszcze się trzyma. Rzesza widocznie nie odczuła jeszcze ciosów zadanych przez Kanadę.





Garnizon sowiecki w Norwegii nie zamierza się poddać.





Japończycy przedzierają się przez dżungle Nowej Gwinei, by zdobyć Port Moresby i dokonać desantu na Australię.


​

==============
PS. Może i zabrzmi to dziwnie, ale teraz chcę posłuchać trochę krytyki . Sorki za dzienne opóźnienie...

 

Odcinek XVII

Empire is calling! Canadians will fight!



U stóp Bramy


Lipiec zapowiadał się kolejnym miesiącem łatwych zwycięstw. 2 dnia tegoż miesiąca zdobyto Hamburg.





Na środkowym odcinku frontu zaatakowano Słowację, celem była jej stolica - Bratysława.





Przebicie, jakiego dokonały czołgi, postanowiono wykorzystać.





7 lipca wkroczono do Wrocławia. Jednak dywizja porządkowa SS zmusiła kanadyjskich chłopców do odwrotu.





11 lipca rząd słowacki przestał istnieć. Pierwsze niemieckie państwo satelickie zostało unicestwione. Mały cios dla Osi wkrótce mógł się przerodzić w poważną opuchliznę.





Tymczasem w Słowenii wojska kanadyjskie odparły odważny szturm rumuńskich kawalerzystów pod dowództwem Niemców.





W nocy 12 lipca szykowano oblężenie Budapesztu. Siły stacjonujące w mieście były niewielkie, spodziewano się szybkiego zwycięstwa.





Kocioł zamknięto o 3 w nocy, atak nastąpił dopiero nad rankiem.





Wehrmacht ściągnął z Bałkanów rezerwy oszacowane przez brytyjskich lotników na 20-30 dywizji. Atak na Maribor powtórzył się, tym razem Rumuni, oprócz własnych koni, mieli wsparcie doskonale zorganizowanych Niemców. Po raz pierwszy na kontynencie europejskim kanadyjska dywizja pancerna musiała ustąpić pola wrogowi. Porażka, choć mało ważna strategicznie, odbiła się mocno na morale żołnierzy.




Na pocieszenie przeprowadzono udany atak na Wenecję - ważny ośrodek przemysłowy w północnych Włoszech. Pomimo ciężkich czołgów Kanadyjczycy parli nieubłaganie naprzód niszcząc sprzęt i zabijając faszystów.





W związku z postępami na Węgrzech, w Czechach i Alpach, postanowiono ruszyć północny odcinek frontu. Kampania duńska była szybka. Wygrano bitwę pod Kolding, następnie czołgi ruszyły do Aalborga, potem zawróciły i zwyciężyły w walce o Odense i Kopenhagę.





Koniec drugiego tygodnia lipca był fatalny: Niemcy ruszyli na odsiecz Budapesztowi. W efekcie podjęto rozpaczliwą próbę zdobycia miasta.







Następnego dnia ruszyli na osłabioną dywizję pancerną.





Największe mocarstwa alianckie tłumaczyły się rządom Kanady i Holandii dlaczego nie mogą przysłać dywizji: Stany były zajęte wojną na Pacyfiku, Wielka Brytania nie mogła dopuścić do przebicia pod El-Alamejn, Francja wwiązała się w walkę polityczną z Petainem a Australia broniła się przed inwazją. Jednakk siły lotnicze non-stop wspierały działania lądowe dwóch walczących państw.




Bombardowania RAF-u ukazały Kanadzie szansę na okrążenie Magdeburga, na które miały od dawna chętkę.





Kolejnego dnia Simonds uległ ponownie pod naporem liczb i został zmuszony do wycofania się aż do Wiednia. Pancerna duma przygasła.





17 lipca zajęto Poczdam. Natychmiast rozpoczęto natarcie na Rostock.








Pomimo wygranej bitwy o port, kotła nie zamknięto. Ledwo zdobyte miasto musiało skapitulować.




Na południu również niewesoło: 7th Canadian Infantry Division musiała się prędko ewakuować z Zagrzebia.





Po ucieczce wojsk z Magdeburga droga na Berlin stała otworem. Jednak kanadyjskie dowództwo wietrzyło podstęp. Niemcy nie oddaliby tak łatwo Berlina, stolicy Tysiącletniej Rzeszy. Hitler przebywać w miejscu znanym jako Wolfschanze, więc poddanie Berlina nie byłoby wykluczone w planach dowództwa.





Lojalność nazistów wobec sojuszników jest godna podziwu. Nie tylko uratowali oni stolicę Węgier, ale również przepędzili ostatnie oddziały do przedwojennych granic.





Kiedy Kanadyjczycy opuszczali Zagrzeb, do miasta wysłano grupę holenderskich komandosów. O 1 w nocy, 21 lipca, wysadzili w powietrze budynek kolaboracyjnego rządu ustaszy. Państwo chorwackie nie miało szansy na podniesienie się.





Kampania w Danii zakończyła się zdobyciem Kopenhagi. 22 lipca dwie dywizje zostały skierowane na front.





Kanadyjczycy chcieli się dobrze przygotować do ataku Berlina, żeby zdobycie miasta było pewne. Dlatego też podchodzili stolicę Rzeszy ze wszystkich stron.





26 lipca sformowano trzy dywizje piechoty z brygadami artylerii samobieżnej. Czym prędzej ruszyły przez Islandię do Europy.





Walki pod Berlinem dowiodły klasy wojsk zmechanizowanych. Postanowiono utworzyć trzy takie dywizje. Później dołączą do nich, tradycyjne już w wojsku kanadyjskim, brygady artylerii samobieżnej.





McNaughton chciał, by wkroczenie do Berlina było wyjątkowe. Miała się odbyć wilka parada, święto nadchodzącej klęski nazizmu. Tymczasem o 5 nad ranem Holendrzy bezceremonialnie wkroczyli do miasta i natychmiast rozpoczęli atak na Stralsund.





Alianci wkraczają w końcu na ziemie polskie. Atak na Kraków przebiegł bezproblemowo.





Rezerwy bałkańskie zagoniły się za daleko. Nareszcie Simondsowi udało się utworzyć zwartą, stałą linię obrony, przez którą nie mogła się przedrzeć niemiecka piechota.





Sierpień, lato. Pora roku pełna blasku. Dla Rzeszy była tego roku najbardziej znienawidzona. Koniec był bardzo bliski. Przemysł w większości stanowiły polskie przedwojenne fabryki. Marzenie Hitlera runęło w bezdenną przepaść. Rząd niemiecki ewakuował się do Gdańska - miejsca, w którym wojna znalazła swój początek.





Praktycznie cała Rzesza sprzed 1 IX została już zajęta. Dowództwo za wariant optymistyczny przyjęło dotarcie do linii Wisły przed Armią Czerwoną. Co do losów krajów bałkańskich nikt nie może być pewien.





Śmiertelne rany, jakie zadano Rzeszy na zachodzie, nie wywarły na Wehrmachcie tak wielkich szkód, jakich spodziewał się Stalin. Oprócz odcięcia wojsk w Estonii, front posuwał się zdecydowanie wolno.





W Birmie, ze względu na górzysty teren i gęste dżungle, żadna strona nie może zdobyć przewagi. Krwawe starcia będą trwały zapewne jeszcze bardzo długo.





Na Gwinei Japończycy brną w kierunku Portu Moresby. Australijczycy muszą zgromadzić na wyspie więcej sił, jeśli myślą o odparciu wroga.


​

=================
PS. Odcinek się nie pojawiał ze względu na brak chęci (zresztą dzisiaj też ich nie miałem). Jestem ciekaw, czy odkryliście mój demoniczny sekret... Tak, gram na przejęcie PP i TT. Jednak mi to nie pomoże, Holandia nie ma MP, żeby na tym skorzystać, a Niemcy się tylko dłużej trzymają . To tyle, dzięki za przeczytanie.

 

Odcinek XVIII

Empire is calling! Canadians will fight!



Na ziemiach polskich utracony honor odzyskać!


Plan wkroczenia do Polski przewidywał odcięcie wojsk Wehrmachtu na Pomorzu i dojściu pod Warszawę, gdzie spodziewano się większej koncentracji oddziałów nieprzyjaciela.




Przekraczanie Odry nie było łatwe, artylerie ostrzeliwały nawzajem swoje pozycje, podczas gdy nad rzeką inżynierowie męczyli się ze sztucznymi mostami. Po kilku godzinach McNaughton wpędził Niemców w nie lada tarapaty: część sił w ukryciu budowało most z dala od zgiełku bitwy, po przekroczeniu naturalnej przeszkody wojska kanadyjskie uderzyły na wroga, kompletnie go dezorientując.




Pierwsze dywizje, które przybyły do Kostrzyna, nie miały lekko. Zmuszone zostały do odpierania hord niemieckiej piechoty.




Tego samego dnia, 2 sierpnia, flota dotarła do Rejkiawiku, następnie ruszyła do Rostocku. Niedługo dywizje płynące z Islandii miały uratować front...




Nazajutrz Odrę przekroczyło dowództwo McNaughtona. Doświadczony generał wiedział, jak uratować sytuację i od razu przystąpił do działania wraz z dwoma nowo przybyłymi dywizjami.




Na południu Polski wojska brnęły w głąb kraju, nie napotykając znaczących sił nazistów. Front pomorski szykował się do ofensywy mającej się zakończyć pod Królewcem i Warszawą. W międzyczasie trzy dywizje piechoty zostały załadowane do pociągów na dworcu w Rostocku. Infrastruktura Niemiec, systematycznie odbudowywana, pozwoliła na 10-dniową podróż.







W planach dowództwa było również okrążenie w okolicach Poznania, powtórka z IX '39, ale porywczy żołnierze z kraju wiatraków i tulipanów, ruszyli naprzód, jak gdyby kierowani wewnętrzną ręką nieświadomości, pociągającą za sznurki.




Wehrmacht, z pomocą węgierskiej kawalerii, chciał zagrozić pozycjom kanadyjskim w Łodzi. Na szczęście Jasna Góra pomogła sojusznikowi Polski i uchroniła od klęski.




By zagrozić Gdańskowi, trzeba było zająć Bydgoszcz. McNaughton natknął się na liczne dywizje, nieliczne osobowo.




W Austrii niemiecka rezerwa odbija dawną część Reichu. Sytuacja na południu nie przedstawia miłych perspektyw na bliską ofensywę.






McNaughton nadrabia zaległości z Francji - tym razem to on, a nie Vanier, rozstrzyga najważniejsze bitwy. Pogania Niemców aż do Bałtyku, gdzie oddziały muszą się ewakuować na Bornholm.




19 sierpnia, po dwóch dniach aklimatyzowania się w Europie i przygotowywania do boju, ruszają trzy dywizje piechoty, by łatać front. Niewielkie siły znacząco wzmocnią obronę w Alpach.




Tego samego dnia McNaughton powziął decyzję o ataku na Elbląg. Niestety bardzo dobrze przygotowana dywizja niemiecka udaremniła plan generała.




Kolejnego dnia kolejna dywizja zostaje zmuszona do wycofania się. Tym razem celem odwrotu był Wiedeń.




Tymczasem na północy Kanadyjczycy nie mogą utrzymać Szczecina. Przewaga liczebna faszystów jest zbyt duża.




22 sierpnia na dywizję w Elblągu przeprowadzono kolejny atak. Straty po pierwszej bitwie nie zostały uzupełnione, porażka była nieunikniona.




Ostatnie dni sierpnia przeznaczono na ofensywę w Polsce. Dywizja pancerna Fostera pędziła od Koszyc na północ. Kiedy czołgi stacjonowały w Przemyślu, rozpoczął się atak na Kielce, a Foster wyruszył czym prędzej do Zamościa.




Kiedy przegrana była bliska, kanadyjscy pancerniacy ruszyli od wschodu przez Wisłę na pomoc. Bitwa trwała już drugi dzień.




W tym samym czasie, całkiem niedaleko toczącej się bitwy, nastąpił atak na pozycje alianckie w Bydgoszczy. Szybko przygotowano plan "Riddick", mający uchronić pancerniaków w Elblągu od odcięcia linii zaopatrzeniowych.




Piechota zmotoryzowana trzymała się krótko. Pod Kielcami pozostało parę czołgów wiążących ogniem około 15 tysięcy żołnierzy. Na szczęście 25 sierpnia nadciągnęły w miarę zreorganizowane dywizje z Częstochowy i Krakowa.




Atak na Toruń był porażająco skuteczny i szybki.




27 dnia nastąpiły dwie ofensywy osi: zmasowany atak na Częstochowę oraz próba przebicia się przez Alpy w pobliżu Innsbrucku. Obie zakończyły się niepomyślnie dla faszystów.






28 sierpnia rozpoczęto szturm przygotowujący do ostatecznego ataku na Warszawę - stolicę niegdyś zdradzonego sojusznika.




Atak Forestera na Lublin zakończył się sukcesem. przeciwnik nie stanowił większego wyzwania.




Pod Radomiem zaś wojska Hitlera szybko odparły dywizje zmęczone po ataku na Kielce. Osamotniona dywizja zmechanizowana, by nie ponieść bezsensownych strat, wycofała się.



29 sierpnia do kwatery McNaughtona dotarła wiadomość: "Warszawa zostanie okrążona na początku września."




Jednak McNaughtonowi sytuacja zaczęła się wymykać spod kontroli. Uparte dywizje na Pomorzu, nie dość, że zaciekle broniły pozycji, to jeszcze zajęły Bydgoszcz.




Do uzyskania połączenia lądowego z Gdańskiem wysłano wielkiego dowódcę - feldmarszałka Lista. Jednak kanadyjska nieugiętość, opancerzenie oraz silne wsparcie ogniowe sprawiły, że marzenia o odbiciu Łodzi prysnęły w mgnieniu oka.




Hitlerowska Rzesza chyli się ku upadkowi. Paradoksalnie największe postępy Armii Czerwonej można zauważyć na nieprzystępnych bagnach Białorusi. Jednak na Bałkanach i półwyspie Apenińskim nadal władzę sprawują faszystowskie totalitaryzmy.




W Birmie nadal trwają krwawe walki, jednak Japończycy gromadzą coraz większe siły, podczas gdy Brytyjczycy sporą część armii trzymają w Egipcie.




Jednak najważniejsze starcia w Azji toczą się na Gwinei, gdzie nieustannie trwa pojedynek o Port Moresby. Przyszłość Australii spoczywa na tej wyspie.

​

===============
PS. Wasz OT nie jest zły ;D. Możecie dalej z nim jechać (ale moderacja na to nie pozwoli ). Jutro odcinka raczej nie będzie, czytam "Kod Leonarda da Vinci" . Niedługo zamieszczę nową ankietę, więc byłoby mi miło, gdybyście patrzyli czy już jest i zagłosowali.

 

Odcinek XIX

Empire is calling! Canadians will fight!



Lebensraum odebrany


Kanadyjskie dowództwo pragnęło zająć Warszawę jak najszybciej, bez mozolnych przygotowań. Przewidywano krótką bitwę z nielicznymi i słabo zorganizowanymi oddziałami. Większego błędu we wrześniu już nie popełniono. Walki na przedmieściach Warszawy trwały ponad 24 godziny. W końcu wyczerpani Kanadyjczycy odstąpili od stolicy Polski.




O ile grupa armii "Warszawa" poniosła klęskę, to grupa armii "Gdańsk" ruszyła kontrnatarciem. Odbito Bydgoszcz i szykowano się do ataku na portowe miasto.




7 września niesubordynacja Holendrów zmusiła do działania Kanadyjczyków. Jedna dywizja zmotoryzowana miała obronić Torunia.





Żołnierze wypełnili swoje obowiązki. Mieli obronić i obronili. Jednak na wschodzie Niemcy zajęli niepilnowany Zamość.




Dzień później, 10 września, na Wiedeń ruszyły ogromne ilości wojska. Żołnierze holenderscy nie popisali się odwagą i wycofali się. Tymczasem Kanadyjczycy trwali na wzgórzach odpierając nacierającego wroga. Wysokie morale towarzyszyło żołnierzom dzięki obecności dywizji pancernej, która stała się na wojnie opoką.




Rankiem 12 września McNaughton rozpoczął atak na Gdańsk. Dywizje, które spotkano na stanowiskach bojowych, były bardzo przetrzebione. Opór szybko ustąpił.




Wolne dywizje prędko ruszyły w kierunku Warszawy, by 15 września wypędzić z polskiej stolicy nazistów.




Dwa dni później rozpoczęto czyszczenie kotła pod Radomiem.




19 września McNaughton wyruszył w kierunku północnym. W planach aliantów było zdobycie Królewca przed Armią Czerwoną. Kłajpeda miała wpaść w ręce komunistów.




W tym samym czasie Foster rozpoczął ofensywę na stracony Zamość.




Włosi objęli przywództwo. Na własną rękę nacierają na Austrię. Niestety brak sił pancernych sprawił, iż bitwa pod Wiedniem była niemożliwa do powtórzenia.




25 września na biurko McNaughtona dotarł raport zwiadowczy na temat ilości sił broniących się na Litwie.




Hitler upadł równie szybko jak zabłysnął. Teraz największym strapieniem sprzymierzonych były faszystowskie Włochy i małe bałkańskie reżimy.




Zadaniem wojsk w Królewcu i Suwałkach jest już tylko utrzymywanie pozycji, by nazistowskie dywizje z frontu wschodniego nie wlały się ponownie do Polski.

​

=============
PS. No króciutko wyszło... Malkontenci już widzą, że AI nie ciele, stolice potrafi zmienić?

 

Odcinek XX

Empire is calling! Canadians will fight!



Węgierska posoka


Nastał październik. Zbliżała się zima, toteż obie strony szykowały się do ofensyw, by w grudniu, styczniu, lutym i marcu okopać się na dogodnych pozycjach. Pierwsi ruszyli Włosi, próbując odbić węgierski Debreczyn.




Ciężarówki szybko zostały załadowane i wycofane. Na plac boju przybyły czołgi pokiereszowane nalotami włoskich bombowców.




6 października, 3 dnia walk, daje o sobie znać zmęczenie Kanadyjczyków oraz przewaga liczebna wroga, który wciąż śle do bitwy świeże siły.




Następnego dnia pojawiła się nadzieja - została tylko jedna dywizja do odparcia. Jednak straty sięgały połowy całkowitego stanu osobowego i sprzętowego.




11 października Vanier i McNaughton musieli się pogodzić z utratą Debreczyna. Dalsze walki nie miały już sensu.





Fabryki skończyły produkcję pojazdów pancernych. Część dorabiała do nich artylerię samobieżną, a pozostałe skupiły się na produkcji amunicji, sprzętu naprawczego, części zapasowych oraz nowych, do nowoczesnego modelu czołgu, który miał zabłysnąć na froncie już za parę tygodni.




Ogromne straty w 5th Canadian Armoured Division spowodowały wycofanie jej z frontu do bezpiecznego Berlina.





20 października przyszedł czas na odwet. Kanadyjski plan "Zeus" przewidywał szybkie okrążenie Budapesztu, a następnie unicestwienie znajdujących się w mieście wojsk.




Czym prędzej przystąpiono do realizacji celu. Doskonale zorganizowane jednostki Kanady nie miały większych trudności z pokonaniem wroga.




Po trzech dniach ruszono na Pecz. szybkie dywizje pancerne i zmechanizowane były kluczem do sukcesu.




Dogodne pozycje pozwoliły na szturm w kierunku Graz. Pomimo włoskich czołgów Kanadyjczycy zdołali się przebić.




Domknięcie kotła na odcinku Miszkolc-Szeged było największą porażką kanadyjskiego dowództwa. Teraz drogi do stolicy Węgier pilnowało cztery razy więcej dywizji niż podczas rozpoczęcia operacji "Zeus".




27 października rozpoczęła się rozpaczliwa obrona zdobytych pozycji. Jednak jedna dywizja to za mało, by utrzymać wszystkie szlaki transportowe do Jednego z największych miast Europy środkowo-wschodniej.




Kanadyjczycy walczyli do upadłego. Jednak wola walki to za mało, by wygrać z parokrotnie większą armią.




Przedostatniego dnia października rozpoczął się atak na austriacki Klagenfurt. Górzysty teren oraz zła pogoda sprawiły, iż ofensywa nie trwała długo.



W Austrii sytuacja jest coraz bardziej napięta. Włosi przejęli kierownictwo w wojnie. Budapeszt, mimo że zagrożony atakiem z trzech kierunków, raczej się utrzyma. Okrążenie również nie będzie możliwe w ciągu najbliższych miesięcy.




W Birmie walki nadal trwają. Raz wygrywają Japończycy, raz Brytyjczycy.




Australia pozostawiona sama sobie utrzymuje na Gwinei swój ostatni korpus. Japończycy raczej się nie przejmą potencjalnym zagrożeniem i rozpoczną plany inwazyjne wobec dominium brytyjskiego.

​

================
PS. Paradoks - miałem rozegrany odcinek to nie chciało mi się obrabiać screenów. Rozegrałem jeszcze dwa i ochota na trzy razy więcej roboty prędko się znalazła . Następne dwa odcinki również poświęcone będą niewielkim operacjom - czy zima czy nie, Sitro i oś atakują dzień i noc . W następnym odcinku kolejny spoiler .

 

Odcinek XXI

Empire is calling! Canadians will fight!



Alpejska jesień


Listopad zaczął się spokojnie. Przez pierwszy tydzień na lądzie nie prowadzono żadnych większych batalii. Sporadyczne naloty bombowe na pozycje aliantów nie wyrządzały większych szkód. Jednak sielankowy nastrój zepsuła włoska armia nacierając na Salzburg.




2 dni później rozpoczęto kolejną próbę okrążenia Budapesztu. Jednak dobrze obstawione Szeged po raz kolejny przyprawiło o atak nerwicy kanadyjskich generałów.




15 listopada czołgi z frontu węgierskiego zostały zastąpione nowym modelem - A34 Comet. Nowa konstrukcja miała dorobić się większego sukcesu niż stare Grizzly I.




Włosi kontynuowali natarcie atakując Linz. Stacjonujące tam siły były zbyt małe, by stawić jakikolwiek opór, nie mówiąc już o odparciu przeciwnika. Wiedeń znalazł się w niebezpieczeństwie.




18 listopada 5th Canadian Armoured Division ładuje się do pociągów i rusza ratować front austriacki.




W dniu, w którym Foster dotarł do Taboru, zostały utworzone brygady artylerii samobieżnej, które włączono do wcześniej powstałych dywizji zmechanizowanych. Rozpoczęto produkcję seryjną podobnych formacji, a korpus stacjonujący w Halifaksie został załadowany na flotylle transportowe, które ruszyły w kierunku Scapa Flow, by następnie zawinąć do portu w Rotterdamie.






Kolejny dzień przyniósł kolejne nowe czołgi. Tym razem prezentem został obdarowany Simonds, który z tej okazji błyskawicznie zaplanował operację "Fallout". Cel był jasny: ochronić Wiedeń i zająć dogodne pozycje do ataku na Monachium. Oba te wymagania spełniała prowincja w środkowej Austrii z głównym miastem Salzburg, które utracono drugiego tygodnia miesiąca.






Niedawno utracony Linz znowu stał się obiektem pożądania obu stron konfliktu. Historia lubi się powtarzać, ale tym razem to Włosi musieli umykać przed przeważającymi wojskami Kanady.




1 grudnia dywizje pancerne dotarły do miasta. Rozpoczęła się wielka bitwa, w której pancerniacy musieli się zmierzyć z ogromną ilością piechoty nieprzyjaciela. Na pozostałych odcinkach frontu spokojnie. Graz, pomimo tego, że pilnuje go tylko jedna dywizja pancerna, w dodatku nękana nalotami, nie musiał stawić czoła wrogiemu szturmowi. Sytuacja na Węgrzech również nie uległa zmianie. Armia Czerwona doszła już do granicy z Rumunią sprzed '40 roku, ale liczne dywizje Wehrmachtu z dawnego frontu wschodniego blokują marsz na pola naftowe sojusznika.




W Birmie przewagę zaczynają zdobywać Japończycy. Cesarz z pewnością wie, jak ważne jest zajęcie Indii, dlatego rzuca na ten front coraz więcej żołnierzy.




Australia broni się przed inwazją Cesarstwa obstawiając wszystkie plaże na kontynencie. Jednak czy jedna dywizja w każdym miejscu zagrożonym atakiem z morza wystarczy, by odeprzeć atak?

​

===============
PS. W następnym odcinku dowiecie się, jak zlamiłem i wywaliłem spore ilości surowców i MP. Dodatkowo gościnnie zawita sieka ze swoimi tekstami do dwóch zdarzeń (mam nadzieję ).
Sieka - zero screenów mniej, dwa zdania więcej. Nadal nie pasuje? Może kiedyś wrócę do Campanasów, bo tu wątki fabularne mi nie wychodzą .

 

Odcinek XXII

Empire is calling! Canadians will fight!



Operacja Borat


Pierwszy dzień grudnia zakończył się klęską pancerniaków pod Linz. Włosi nie zamierzali oddawać Austrii.




W Mikołajki (tj. 6 grudnia) transportowce kanadyjskiej floty zacumowały w porcie w Scapa Flow. Jednak jak wszystkie inne dywizje podróżujące przez Atlantyk, tak i te nie zabawiły długo na Wyspach.




2 dni później na stacji kolejowej w Rotterdamie panował okropny zgiełk. Maszyny pracowały nad załadunkiem pojazdów i sprzętu ciężkiego, a żołnierze wykorzystywali swoje ostatnie chwile wolnego czasu paląc papierosy i beztrosko rozmawiając z kolegami o dziewczynach, rodzinach, wojnie, patriotyzmie i religii.

​

- Co żeś powiedział?! - wydarł się McNaughton do słuchawki telefonu.
- D-druk był ni-ni-niewyraźny, a cz-czcion-nka bardzo mała, stąd pewnie ta p-pomyłka... - wyjąkał przestraszony głos po drugiej stronie aparatu.
- I co teraz?! - McNaughtona zaczęło boleć gardło, ból głowy narastał z każdą chwilą.
- P-proszę się nie m-marwić, g-g-generale. Nasi k-konstruktorzy z pewnością p-przerobią te cz-cz-czołgi na t-to co trzeba. - odpowiedział coraz bardziej poddenerwowany asystent ministra zbrojeń.
- Toż to marnotrawstwo surowców! Ale wytłumacz mi dlaczego?! - powiedział zrozpaczony głupotą dyplomatów McNaughton.
- Cóż, z tego co się dowiedziałem, wynika, że nie kupiono 103rd albo 104th ze względu na przytłaczająco wysokie numery dywizji, a 2nd Armoured Division ze względu na zbyt mały numer... - odpowiedział asystent.
- Mój Boże! - McNaughton otworzył oczy tak szeroko, że gdyby pochylił się do przodu, niewątpliwie gałki wypadłyby mu z oczodołów. - No cóż - rzekł po paru minutach milczenia - pozostanie nam rozwiązanie brygady ciężkich czołgów i przerobienie na artylerię samobieżną...

A oto specjalny raport mało rozgarniętego, początkującego reportera, Philipa Seechki, z rozmów dyplomatycznych między Kanadą a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.​

Wspomniana przez Teda faszystowska świnia z niewidocznym karabinem na plecach, obok osioł przeciwpancerny.


​

- Dobrze panowie, a więc plan przewiduje unicestwienie części sił osi stacjonujących w Austrii i Czechach. - powiedział McNaughton do swojego sztabu. - Wszystkimi dostępnymi siłami uderzymy na Linz, by odciąć dywizje wroga w Taborze. Następnie będziemy musieli unicestwić tych faszystów. Wszystko jasne?
- Eeee... - zaczął nieśmiało młodszy oficer - Może należy jeszcze wymyślić nazwę operacji?
- Tak, masz rację, Pimpkins. - rzekł McNaughton, oparł brodę o rękę i pogrążył się w myślach.
- Przepraszam, że przeszkadzam panu w rozmyślaniach, panie generale, ale chyba mam jeden pomysł. - powiedział nieśmiało ten sam oficer.
- Chyba? - powiedział McNaughton z nutką irytacji w głosie - Słucham. - dodał już spokojnym tonem.
- No więc wpadłem na pomysł takiej gry słownej. Skoro mamy odciąć wojska nieprzyjaciela w Taborze, to można przekręcić jego nazwę. Od tyłu to będzie - oficer pochylił się nad mapą , widać miał drobne problemy przy czytaniu wyrazów od tyłu. - Robat. Ups, źle się kojarzy... Hmmm... może zmieńmy coś... - oficer pogrążył się w rozmyślaniach tak głęboko, że można by pomyśleć, iż decyduje o losach świata. Wielu kolegów sztabowych zaczęło patrzyć wymownie w sufit. - Mam! - wydarł się na cały głos jakby odkrył coś wielkiego - Eure... To znaczy - uspokoił się widząc miny sztabowców - może "Borat"?
- A co to znaczy Borat? - rzekł beznamiętnie McNaughton. Od dłuższego czasu był nieobecny myślami w kwaterze głównej.
- Nic! I właśnie o to chodzi! - odpowiedział uradowany młodszy oficer, jakby chciał dostać cukierka.

11 grudnia przystąpiono do realizacji planu "Borat". Niewielka przewaga liczebna nie przyczyniła się znacznie do zwycięstwa Kanadyjczyków. Kluczem do sukcesu okazało się perfekcyjne zorganizowanie.




W związku z opuszczeniem Hollabrunnu przez obie dywizje pancerne, 25th Canadian Infantry Division została cofnięta na pozycje wokół miasta.




Pierwszy atak na Tabor miał miejsce 21 grudnia. Jego pozytywnymi skutkami było jedynie osłabienie sił zamkniętych w kotle oraz rozpoznanie liczebności i rodzaju sił nieprzyjaciela.




Ofensywa udała się trzy dni później, kiedy to dotarło wsparcie w postaci trzech dywizji zmechanizowanych. Jednak większość włoskiej armii uciekła do Brna.




Kanadyjczycy szybko dopadli tchórzliwych Włochów. 27 grudnia zwycięstwo w Brnie przyczyniło się do schwytania 18 000 jeńców wojennych.




Europejski front nie wydaje się być ustabilizowany. Obie strony konfliktu przygotowują się do wiosennych zmagań, a walec ze wschodu powoli wtacza się do Rumunii.




Rok '43 zapowiada się fatalnie dla azjatyckiej części Imperium. Jeśli Brytyjczycy nie utworzą zwartego muru, żółta plaga wleje się do Indii, załamując Wielką Brytanię.

​

================
PS. Gościnny tekst sieki sprawił, że nastawiłem się trochę humorystycznie do tego odcinka (Dzięki, sieka!). Mam nadzieję, że arekrem nie obrazi się za wykorzystanie obrazka z jego AAR-a (nie ma go od 30.05, więc co mi tam ). Jeśli narzekasz na zbyt dużą ilość tekstu, pamięta, że mój AAR można oglądać. Czytając zyskasz niewiele więcej...

 

Odcinek XXIII

Empire is calling! Canadians will fight!



Ofiara dla nadziei


Kanada cały czas prowadzi agresywną politykę wojenną. Fabryki pracują jak oszalałe, ludzie masowo zgłaszają się do służby, a cywile chętnie pomagają w wysiłku wojennym kraju.




2 stycznia na świecie zaszło wiele zmian. Do najważniejszych należy zaliczyć demonstracje wojenne, dzięki którym do sił sprzymierzonych dołączyło wiele demokratycznych krajów. Rozeszły się pogłoski, iż za to zamieszanie odpowiedzialny jest człowiek ukrywający się pod kryptonimem Crystiano, jednak nie działa on sam, ale nikomu nie udało się odkryć narodowości Crystiana i spółki. Winston Churchill nazwał to "zagadką otoczoną tajemnicą pośród niejasności".




Na bliskim wschodzie do wojny dołączyły: do tej pory neutralna Arabia Saudyjska i Turcja otwierając kolejny front bałkański, Liban wyzwolony podczas upadku Francji oraz Egipt z rządem kontrolowanym przez Londyn.




W Ameryce Północnej niemal wszyscy zadekralowali chęć walki z japońskim najeźdźcą oprócz lewackiego Meksyku.




W Ameryce Południowej podobnie, do walki z faszystoskim wrogiem nie stanęła jedynie lewicowa Brazylia. Amerykańscy naukowcy tropią komunistyczny spisek uderzony w kraje kapitalistyczne.




13 stycznia Kanadyjczycy na Węgrzech ruszyli do ponowienia próby okrążenia Budapesztu. Generał Richter McNaughton wdał jedną wytyczną: "Byle nie przez rzekę".




Dzień później front przesunął się na odcinku zachodnim. Szturm przez lasy Schwarzwaldu zakończył się sukcesem.




Alianckie wojska dotarły do linii Dunaju.




Postanowiono pójść za ciosem i uderzyć na Monachium. Już po godzinie zarządzono odwrót w celu uniknięcia strat.




21 stycznia rozkręcono ciężkie czołgi przywiezione z Anglii i hutnicy wzięli się do przetapiania na samobieżne działa artyleryjskie.




23 stycznia, z nadejściem świtu, rozpoczęto okrążanie armii w Budapeszcie. Do pomocy sprowadzono 4th Canadian Armoured Division generała porucznika Crerara. Później miało się to okazać wielkim błędem...




Następnego poranka bitwa była już praktycznie wygrana. O 9 rano pozostało niewiele oddziałów gotowych stawiać opór. Jednak bitwa kosztowała życie ponad 90 000 żołnierzy. Ich śmierć dała nadzieję na przełamanie frontu węgierskiego.




Na zmęczoną atakiem przez rzekę dywizję pancerną rzuciły się dywizje włoskie. Pancerniacy, jak to kanadyjscy pancerniacy, bronili pozycji do końca.




Sytuacja po odcięciu Budapesztu od sojuszniczych wojsk nie wyglądała najgorzej.




Marszałek Vanier rozkazał atak na stolicę Wegier zaraz po dotarciu wojsk do Szeged. McNaughton radził poczekać, by minęła deszczowa pogoda, a jednostki przygotowały się do ataku. Jednak zadufany w sobie marszałek nie usłuchał niższego stopniem, ale przewyższającego go doświadczeniem i autorytetem, generała. Atak okazał się kompletną porażką i skompromitował Vaniera. McNaughton zaczął myśleć nad wnioskiem o degradację dowódcy o jeden stopień. Żołnierze polegli pod Szeged zostali złożeni w ofierze straconej nadzei.




Crerar nie mógł już dłużej powstrzymywać Włochów. Nieprzyjaciel niezmordowanie parł naprzód. Czy żołnierze Italii pragnęli ocalić sojusznika czy może własną skórę, tego nie wiadomo.




Państwa osi za wszelką cenę pragnęły uzyskać przewagę na froncie. Zajęcie Miszkolca równało się okrążeniem Szegedu.




Posiłki z południa uratowały sytuację.




1 lutego sytuacja w południowych Niemczech nie uległa diametralnej zmianie. Niemcy najprawdopodobniej nie przebiją się ze strony Friedrichshafen, gdyż groziłoby to okrążeniem.




Na Węgrzech dywizje zajmują pozycje do ponowienia próby okrążenia Budapesztu.




Na wschodzie Niemcy do spółki z Włochami powstrzymali Armię Czerwoną na przedwojennej granicy Rumunii z ZSRR.




W Istambule Turcy gromadzą siły do obrony morza Marmara. Zwiad lotniczy donosi o ogromnej ilości wojsk na Bałkanach.




Japończycy wkraczają do Indii. Rezerwy w postaci jednej dywizji brytyjskiej i dwóch nepalskich nie wystarczą do powstrzymania Azjatów.

​

===================
PS. Co myślicie o screenie z Empire Earth? Mogę zainstalować Blitzkrieg 2 i wrzucać z niego (większy wybór jednostek ), ale nie przyglądałem się dokładnie edytorowi z B2. Jednak B2 mnie zniesmaczył informacją, iż ZSRR został zaatakowany... 22 lipca .

 

Odcinek XXIV

Empire is calling! Canadians will fight!



Szale się wahają


Zima - zastój na froncie. Poza nalotami bombowymi prawie nic się nie dzieje.




9 lutego sformowano nową dywizję zmechanizowaną. razem z dywizją pancerną opuszczą kontynent 1 marca, po zakończeniu produkcji artylerii dla wsparcia czołgów.




Dowództwo chyba po raz pierwszy od rozpoczęcia wojny zaglądnęło w mapy pogodowe. Postanowiono przygotować armie do kolejnej próby okrążenia Budapesztu.






11 lutego kanadyjscy konstruktorzy broni wprowadzili do produkcji nowe uzbrojenie i umundurowanie dla piechoty.




Kanadyjskie fabryki Enfield zaczęły prace nad najprostszym z możliwych do podjęcia projektów - wyposażeniem dywizji piechoty zmotoryzowanej.




Marszałek Vanier miał na froncie trochę rozrywki. Miał za zadanie znaleźć pięć różnic w raportach nt. nalotów bombowców rumuńskich w dniach 12 i 13 lutego.





Dnia następnego do akcji wkroczyli dzielni włoscy lotnicy. Skutki ich bombardowań były bardzo wyraźne. Zbombili stan swojego skrzydła do około 40%... [REKLAMA]Jednak nie tylko przeciw Aliantom prowadzą tak skuteczne naloty[/REKLAMA].




Wrogi wywiad doniósł Włochom, że generał armii (nazewnictwo stopni generalskich trochę się zmieniło...) McNaughton opuścił Miszkolc. Faszyści wiedzieli, że przeciw PRAWDZIWEMU generałowi nie są w stanie nic zdziałać, dlatego ruszyli jak tylko zauważyli osłabienie w liniach kanadyjskich żołnierzy.




Parę godzin później Kanadyjczycy ruszyli do kontrataku i uderzenia zaczepno-okrążającego.






Jednak szansa na sukces była marna. McNaughton wraz ze sztabem i dywizją piechoty zmotoryzowanej ruszyli w na północ, by uniknąć odcięcia od reszty wojsk.




Posiłki nie zdążyły ocalić 12th Canadian Infantry Division. Z dużymi stratami wycofała się w kierunku Bańskiej Bystrzycy.




Po paru godzinach na spotkanie armii włoskiej wyjechały pojazdy opancerzone Kanady. Sytuacja jednak była tak beznadziejna, że nawet przybycie McNaughtona nic nie dało.






2 dni później spadł na nas kolejny cios Osi. Włosi przebili się przez holenderskie linie w okolicy Przemyśla.




Japonia tego samego dnia anektowała Bhutan...




Złe wieści ze wschodu odwróciły na chwilę wzrok rządu od spraw w Europie. Zauważono duże zgrupowanie sił Sprzymierzonych w Karachi do obrony pól naftowych Persji. Najwięcej żołnierzy wysłały Stany Zjednoczone...




W Szegedzie została tylko jedna dywizja... Oczywiście holenderska. Żołnierze, z kraju wiatraków i tulipanów za nic mają hordy otaczających ich faszystów. Tę ignorancję przypłacili anihilacją.




22 lutego odkryliśmy, po której stronie naprawdę stoi większość krajów alianckich. RAF bombarduje pozycje wroga na froncie rumuńskim, gdzie sowieci nie ruszyli się już od paru miesięcy. Mimo to Churchill podlizuje się Stalinowi jak może.




24 lutego zza oceanu przybył nowy sprzęt. Umundurowanie z dwóch lat na dwa lata robi się coraz ładniejsze... I przede wszystkim wydajniejsze.




28 lutego zostaje ostatecznie podjęta decyzja: atak frontalny na Budapeszt. Stolica Węgier - dla wielu kanadyjskich bojowników symbol ofiar poniesionych w kolejnych nieudanych próbach oblężenia miasta. teraz Kanadyjczycy ruszyli z ogniem w oczach na miasto, przez które umierały tysiące ich rodaków.




Jednak bardzo dobrze przygotowana obrona szybko zgasiła zapał Kanady. Po dniu ciężkich walk miejskich połowa sił wycofała się, by po paru godzinach ruszyć znowu do walki. Walki ustały bardzo szybko.




Ponad 7 300 żołnierzy oddało życie 28 i 29 lutego w imię wolności Węgier.




30 lutego(;D) wojska kanadyjskie wkroczyły do miasta, rozgorzała kolejna bitwa. Następnego dnia do Budapesztu dotarł McNaughton by wesprzeć obronę...






Liczba ochotników wstępujących do armii maleje. Niedługo wojska kanadyjskie nie będą mogły odnowić poniesionych strat. Widmo odwrotu na zachód zaczyna się urealniać...




Brytyjczycy w końcu formują potężniejszą linię obronną. Pomimo zagłady 5 dywizji w Fort Hertz, Japończycy nie powinni przedostać się do Indii.




W Azji inicjatywę przejmują Amerykanie. Wysłali korpus ekspedycyjny do Darwinu oraz pływają transportowcami w tę i z powrotem.

​

===============
PS. Włączyłem, zlamiłem, zapisałem. Screena z Blitzkriega 2 nie ma, bo nie zainstalowałem, a pewnie i tak zapomniałbym zrobić (bo gdybym pamiętał, to byłby chociażby z Empire Earth). Wróciłem, więc spamować-komentować!

Czyszczę i zamykam.

Dżemik