Empire is calling! Canadians will fight!

Odcinek XXV

Empire is calling! Canadians will fight!



Cios za ciosem


Kanadyjczycy nie mają zamiaru się wycofywać. Węgry wciąż stoją w ogniu.




Wojska umacniają pozycje wokół niedawno zdobytego Budapesztu.




Wróg tylko czekał. Od razu uderzył na osłabione dywizje kanadyjskie w Gyor. Pozorowane ataki na Monachium i Klagenfurt nie odwróciły uwagi Włochów. Przegraliśmy wszystkie trzy bitwy.


Faszyści znaleźli i wykorzystali również lukę we froncie karpackim. Wojska włoskie dotarły aż do Krakowa.




8 marca fabryki w Ameryce Północnej rozpoczęły wykonywać kolejne zlecenia dla rządu kanadyjskiego. Dwie dywizje zmechanizowane mają być gotowe za 68 dni.


Następnego dnia ruszyła kolejna ofensywa nieprzyjaciela. Pancerniacy jednak nie ustąpili pola.




10 marca dotarły do Rotterdamu posiłki, czym prędzej wysłano je na dawne pogranicze austriacko-czeskie.





12 marca sytuacja na froncie nie przedstawia się kolorowo, a zważywszy na warunki pogodowe, które z dnia na dzień ulegają poprawie, może być jeszcze gorzej.




Nazajutrz rozpoczęliśmy skromny atak na Kraków, a Włosi zmasowany szturm na Graz.




Kolejny dzień przyniósł kolejne złe nowiny - Graz się poddało, a wojskom w Szegedzie groziło okrążenie, toteż zarządzono odwrót.




Zamiast wyzwalać Węgry przyszło nam bronić ostatnich skrawków ziemi, które nam zostały na tych terenach. Niedługo jednakże rozpocznie się akcja odcięcia i zniszczenia sił w Zilinie, co zwolni choć parę dywizji.




Nasze plany jednak uległy zmianie ze względu na atak na Kosice. McNaughton uporczywie bronił miasta.




Po długim oczekiwaniu, 23 marca ruszyliśmy odzyskać Słowację. Opór w Zilinie był niewielki.


25 uderzyliśmy na Kraków. W tym samym czasie McNaughton próbował, bez powodzenia, odbić Kosice. Obie strony miały coraz bardziej zszargane nerwy.





Zwycięstwo w Galicji zbliża się, jednak nadal skrywa je mgła niepewności.




28 marca podpisaliśmy umowę ze Stanami Zjednoczonymi celem rozbudowy armii i rozwoju technologicznego.




29 marca ponownie natarliśmy na Kosice. Zmęczeni żołnierze Mansteina musieli się wycofać.




Pod koniec miesiąca próbowaliśmy odzyskać Kielce, lecz bez skutku.




Front Birmański stabilizuje się coraz bardziej, ogromne potyczki szybko się kończą, by uniknąć strat po obu stronach.



A Australia wciąż pozostaje nietknięta japońskim butem.​

=================================
PS. Oto wróciłem! Oto i zaległy odcinek! Co do Jugosławii - być może do niej wrócę, jak zakończę wojnę z Osią, a nie będzie mi się chciało walczyć z Sowietami.

I mały bonus dla tych, którzy wytrzymywali ze mną od (prawie) początku:
​

PPS. Ech... Musiałem wywalić parę screenów ze względu na ograniczenie liczby obrazków w poście :/.

 

Odcinek XXVI

Empire is calling! Canadians will fight!



Wciąż trwamy


Wraz z wiosną nadchodzi pora najintensywniejszych walk. Vanier stara się zająć pozycje ułatwiające utrzymanie Budapesztu.




18 kwietnia Kanadyjczycy brną dalej, odbierając Węgrom to, co słowackie.




Trzy dni później faszyści starają się wyrwać Presov, jednak Kanada nie ustępuje.




24 kwietnia rusza kolejna z niezliczonych ofensyw na Węgry, która miała się stać powodem przelania następnych hektolitrów krwi.




Obie strony nie zamierzają odpuścić. Wściekły atak na Gyor spotkał się z furią kontruderzenia żołnierzy zza Atlantyku.




Już po paru dniach wróg uderza na świeżo stracone pozycje, co spotyka się z odzewem ze strony armii McNaughtona.




Na początku maja ruszają dwie nowe ofensywy, jednak siedem dywizji nie było w stanie zmienić linii frontu na wschodzie.




Ze strony pozostałych Aliantów możemy liczyć jedynie na wsparcie powietrzne. Na szczęście samolotów na niebie nie brakuje, żołnierze Osi są nieustannie nękani przez naloty.




22 maja Gyor ponownie stał się obiektem zainteresowania Włochów. Nasz kontratak okazał się za słaby, by powstrzymać faszystów.




26 maja do portu w Wilhelmshafen przypływają statki transportujące armie na front, w tym nowy, trzeci już, sztab dowodzenia, dywizję pancerną i trzy zmechanizowane.




Przed przybyciem posiłków generałowie planują wykonać spektakularne okrążenie, mobilne wojska są przerzucane na skrzydła.




30 maja rozpoczyna się wielka akcja. Pancerniacy bez większego problemy przejeżdżają po wojskach nieprzyjaciela.




1 czerwca armie są tuż-tuż od zajęcia ostatnich dróg komunikacyjnych z Gyor.




Parę godzin później rozpętuje się epicka batalia. Walczący nie szczędzą potu, krwi i łez, by wyrwać się z śmiertelnej pułapki lub by wyeliminować wroga przybliżając się do końca wojny. W kwaterach dowództwa wszyscy chodzą zaniepokojeni czy zdążą na czas unicestwić okrążonych.




6 czerwca McNaughtona, Vaniera i resztę starszych oficerów ogarnęła czarna rozpacz. Przeklęta dywizja pancerna "Centauro" zdołała się przebić w ostatnich minutach, teraz pozostał już tylko wyścig z piechotą. Oby zbrodniarze trafili do obozów jenieckich...

​

================
PS. Dobra, postanowiłem zrobić w weekend odcinek, to zrobiłem. Miło, że się niecierpliwiliście . Następny mam rozegrany i mogę powiedzieć, że chyba szykuje się prawdziwy przełom... Ale to dopiero kiedy mi najdzie ochota, a że nie chcę się zniechęcić do pisania to prawdopodobnie odcinek za tydzień .

 

Empire is calling! Canadians will fight!



Czerwone Bałkany


Posiłki niezbędne do wytrzymania naporu wroga są w drodze do Bratysławy.




16 czerwca nasze dywizje zostają wyparte z Gyor. Daje nam to szansę na przygotowanie pułapki.




7 lipca dociera do nas wiadomość o zajęciu i umocnieniu Hiroszimy. Japonia zostaje przyparta do muru, jej imperialistyczne zapędy zaślepiły cesarza przed desantem na wyspę macierzystą.




We wschodnich Węgrzech Kanadyjczycy tracą inicjatywę, niewystarczająca liczba żołnierzy opuszcza Miskolc.




Ostatnie jednostki bojowe ruszają w drogę na front.




Nieprzyjaciel próbuje uprzedzić atak. Zajęcie Wiednia i odcięcie wojsk w Graz nie udaje się dzięki szybkiej interwencji stacjonujących w sąsiednich prowincjach żołnierzy.




Wojska skoncentrowane w Koszycach błyskawicznie atakują wroga w Debrecen. Tymczasem wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego maszeruje na południe Armia Czerwona.




Nadarzającą się okazję próbuje wykorzystać Vanier atakujący Szeged. Niestety szturm musiał zostać odwołany do czasu przybycia posiłków. Pewną pociechą jest przejście Bułgarii, a chwilę później i Rumunii, na stronę Aliantów. Stalin gwarantuje, że w obu państwach odbędą się demokratyczne wybory.




Po tygodniu Włosi i Węgrzy ustępują.




Po zamknięciu kotła faszyści skontrowali, jednak nie ratuje to Miskolca, który kapituluje po zmasowanym ataku wojsk kanadyjskich.




27 lipca Włosi ponownie próbują zdobyć Wiedeń i ponownie Kanadyjczycy odciągają ich od tego pomysłu.




1.08.1943 roku front węgierski nie różni się zbytnio od wyników z ubiegłych miesięcy, jednak wkroczenie sowietów do Jugosławii zapowiada rychły koniec europejskiego faszyzmu.

​

===============
PS. Nie wstydźcie się komentować! A jeśli chodzi oo nazwy prowincji, to uprzedzam, odmieniać będę te, które się o to proszą . Czekają nas zapewne jeszcze ze 3-4 odcinki, w tym podsumowujący. Potem odcinek "międzyepizodyczny", czyli do wojny zachodu ze wschodem, kiedy to tytuł AAR-u - niewykluczone, że forma pisania również - ulegnie zmianie (może przyciągnie nowych czytelników).

 

Empire is calling! Canadians will fight!



Przed nami Rzym!


Ostatnie próby powstrzymania alianckich wojsk przez Węgry, kłute w plecy małymi oddziałami Armii Czerwonej, nie robią wrażenia na zahartowanych żołnierzach Kanady.



Armia kanadyjska pragnie powrócić do domu, a pragnienie to jest silniejsze od ognia nieprzyjaciela.



We współpracy z żołnierzami Związku Radzieckiego, Kanadyjczcy okrążają Novi Sad, lecz Wegrzy pozostają nieugięci.



Po 5 dniach bez zaopatrzenia Madziary ustąpują.



Niecały tydzień później, 27 sierpnia okrążone i zniszczone zostają dywizje w Pecs, jednym z "krwawych miast węgierskich".



Dowództwo postanawia oddać Jugosławię w całości Stalinowi i ruszyć szybko na Bawarię i odciąć drogę Sowieckiemu Sojuzowi w Wenecji.



Spokojnie wykorzystując przewagę liczebną, wojska starają się minimalizować straty poprzez okrążanie sił wroga i ich sukcesywne anihilowanie.



Zaniedbane wyposażenie Włochów nie sprawdza się w walce z nowoczesnym sprzętem Holendrów i Kanadyjczyków.



Pancerne i zmechanizowane wojska pragną odpocząć, rozprostować nogi i pojeździć na nartach, dlatego nie straszna im dywizja strzegąca Alp.



Bawaria upada.



19 września flagi Kanadyjskie wnoszone są do Monachium.



22 września! Kapitulacja III Rzeszy Niemieckiej Adolfa Hitlera! Oraz powrót rządu belgijskiego do Brukseli.




Następnego dnia do Europy przybywają ministrowie z Afryki, by zasiąść ponownie w Paryżu.



4 października, po wielu sukcesach na froncie, McNaughton dał wypocząć żołnierzom, by przygotowali się do krótkiego spacerku po Półwyspie Apenińskim.



Kres wojny w Europie błyszczy w oczach Aliantów. Wystarczy jedynie wyciągnąć rękę i sięgnąć po pokój.​

=========================
PS. Wybaczcie, mości panowie, to haniebne spóźnienie, jednak w tygodniu nie miałem za bardzo czasu, a weekendy pod koniec roku szkolnego miałem zawalone pracą.

Jako, że już od ponad 30 dni nie pojawił się nowy odcinek, AAR-a wyczyściłem i zamykam. W razie chęci kontynuowania Autor jest proszony o kontakt z administracją forum.

Pozdrawiam
Severian