Falanga

Gra:Hearts of Iron II, wersja 1.3a
Mod:Orginalna gra po przejściach
Państwo:Hiszpania
Ustrój:Republika


Prolog


Hiszpania... Kraj piękny, wielki.



Posiadający wiele kolonii.



Rozrzuconych w najdalszych zakątkach Afryki.



Kraj ze wspaniałą historią, znany z wielkich podbojów, odkryć geograficznych i walki z innowiercami. Teraz... Gdy socjaliści doszli do władzy wszystko stracone. Tak potężne i wielkie, spadło do rangi prowincjonalnego państewka.



Ciarki mnie przechodzą, mam nie smak w ustach, gdy tylko o tym pomyśle co oni zrobili z tym państwem. Zacofane i stereotypowe w armii, natomiast w polityce nowoczesne! Tak nie może być!





Jest to dla mnie jak gwóźdź wbijany w głowe... Gospodarka? Śmiechu warte! Nędza gdzie tylko spojrzeć! Ludzie leżą głodni i brudni na ulicach. Większość modli się o śmierć.



Długo to nie potrwa, ludzie zaczną walczyć o swoje prawa! Brakuje im tylko przywódcy. Narazie muszą jednak czekać, tak jak ja. Jeszcze nie czas...

 

Część I

La Tormenta(Burza)


Oceniając w sposób ogólny ekscesy rewolucji komunistycznej w Hiszpanii, można stwierdzić, że nie ma w historii narodów zachodnich drugiego objawu takiego zbiorowego barbarzyństwa, takiego nagromadzenia zamachów na podstawowe prawa Boga, społeczeństwa i osoby ludzkiej (i to w niewielu tygodniach). Byłoby trudno odszukać w dziejach ludzkich taką epokę albo taki naród, który by przedstawiał obraz tak strasznego rozwydrzenia [...] O karach można powiedzieć co następuje: wielu okrutnie okaleczono, a potem ścięto; innym wyrwano oczy, wycinano język, innych rozcinano, palono, zakopywano żywcem, zarąbywano siekierą. Słowem: stosowano najwymyślniejsze okrucieństwa na sługach Bożych. [...] bawiono się w piłkę czaszką wielkiego biskupa Torras y Bages. W Madrycie i na starym cmentarzu w Huesca otworzono setki grobów, aby obrabować trupy z ich złotych zębów i pierścieni. Pewne formy męczeństwa każą się domyślać zamroczenia rozumu, jeśli nie całkowitego braku wszelkich uczuć ludzkich.



Pozornie w Hiszpani życie biegło spokojnie własnym tempem, nie zakłócone przez inne państwa. W rzeczewistości była ona ogranięta widmem wojny, biedą i niezadowoleniem społecznym. Nierzadko zdarzały się ataki partyzanckie na siedziby władz, ministrów i członków partii. Wydawało się, że gorzej być nie może i nic temu nie może zaradzić. Jednak rząd starał się poprawić sytuacje, może sumienie wygrało pod koniec ich kariery? Rozpoczęto Plan Roczny, który zakładał wybudowanie w stolicy dwóch kompleksów przemysłowych, zmiejszając tym samym bezrobocie oraz rozbudować sieć autostrad w Barcelonie. To ostatnie założenie miało być w najgorszym przypadku zakończone dzień przed odejściem rządu.





I tak się stało, partyzańci na tyle utrudnili dostawę niezbednego sprzętu, że drogi wybudowano kilka dni przed odejściem rządu. Nie pomogło nawet przebazowanie I Skrzydła Myśliwców Sektoru II do Sewille, miejsca najczęstszych ataków. Odczytano to na świecie jako rozpaczliwy odzew sumienia hiszpańskiego rządu. 17 lutego 1936 rokku odbyły się wybory, które wygrał front ludowy- zbiór wszystkich lewicowców, socjalistów i komunistów.



Rozpoczął się terror na skale państową. Lewicowcy, jak i prawicowcy nie mieli zamiaru tolerować zachowania opozycji. Zoorganizowana była masowa łapanka "wrogów ludu" przez rząd. Armia "a" Sektoru II dostała rozkaz pacyfikacji miasta w prowincji Castellon, gdzie ludność otwarcie wystąpiła przeciw rządowi. Żołnierze, niechętnie, ale zmuszeni atakować ziomków, krwawo stłumili powstanie. Nie dało to zamierzonego skutku, ludność jeszcze bardziej rozwścieczona zoorganizowała atak na lewicowych oficerów i polityków. W ataku zgineło około 80 osób. W odwecie rozpoczęto łapanke "wrogów ludu", wielu zostało zabitych, a większość opozycji i katolików musiała uciekać przed Gwardią Cywilną.

Na przełomie lutego-marca wygasł pakt o nieagresji z włochami. Przerażeni tą informacją socjaliści powołali nową dywizje piechoty, ktora miała bronić miasto Melilla i jej okolice przed niespodziewanym atakiem ze strony faszystów. Przewidywania republikan się sprawdziły zaraz po zakończeniu wojny z Etiopią, Włosi zaczeli ingerować w sprawy Hiszpanii, dostarczali potrzebny sprzęt i materiały partyzantą, jak i zachęcali Lige Narodów do interwencji w sprawie nieludzkiego zachowania socjalistów.



4 Czerwca 1936 roku zakończono połowę "planu rocznego", chcąc polepszyć i tak już beznadziejne nastroje ludności, socjaliści zrobili z tego planu wielkie przedsięwzięcie, które miało zwiastować poprawe życia w Hiszpanii. Zirytowana ludność z rejonów gorzej rozwiniętych, przyłączyła się do prawicy, gdyż zróżnicowanie gospodarcze powiększyło się jeszcze bardziej. Przesądzili oni o porażce republikan.

Wydarzenie to zbiegło się z wypowiedzeniem wojny Kwang-Si Nacjonalistycznej Hiszpanii. 14 lipca ogłoszono wstrząsającą informacje, Calvo Sotelo, lider opozycyjnej prawicy został zabity. Republikanie wiedzieli, że wojna jest nieunikniona i muszą osłabić jak najbardziej wroga.

Doprowadzeni do frustracji Nacjonaliści podali w radiu Ceuta informacje, Nad całą Hiszpanią niebo jest bezchmurne, był to sygnał do rozpoczecia powstania. Powstańcy szybko opanowali kolonie hiszpańskie i większość północnej części kraju, Udało im się też zając dosyć duży obszar na poiłudniu.

Dowódcy armii powstańczych wspólnie opracowali plan szybkiej przesądzenia o porażce republikan. Plan "Burza" zakładał odcięcie Madrytu, stolicy Hiszpanii od wszelkiego dostępu do morza i w ten sposób schwytanie rządu. Armia B sekoru II stacjonująca w Taragonie miała za zadanie bronić opanowanych terenów w prowincji Siquenza, składająca się z 3 dywizji piechoty jako jedyna nadawała się do tego celu. Natomiast Armia C, dywizja piechoty oddzialona od armii B miała zdobyć słabo bronioną Barcelone i utrzymywać teren przed jakimikolwiek próbami desantów innych państw. Tymczasem I Korpus Pacyfikacyjny, składający się z jednej dywizji piechoty i ochotników z Falangi miał za zadanie opanować niepodlegle nacjonalistą tereny północne, skracjąc tym samym linie frontu. Genrał Franco wraz z swoją armią miał "przeczyścić" Burgos, największe miasto nacjonalistów. 3 dywizje wchodzące w skład Armii A sektoru II miały podzielić się na: Armie A, Korpus II Armii A, Korpus III Armii A. Armia A, w której skład wchodziła 1 Dywizja Piechoty, zwana "Pechowcami" miała zając tereny najbliże Madrytu. II Korpus miał zając się pacyfikacją terenów Międzyrzecznych, natomiast III Korpus miał bronić miasta.

Oszołomieni republikanie nie tracili zimnej krwii, w Madrycie powołano szybko armie, która mogła się przeciwstawić, a co najmniej opóźnić marsz do Madrytu. Pierwszą informacją o tym było starcie w połowie 20 kilometró od rzeki, oddziały republikańskie po dniu walk z ponad trzykrotną przewagą przetrzebiły nowicjuszy z dywizji pechowców. Przechwytując sygnał o ucieczece wroga postanowili gonić go do samej Walencji, jednak szybko ich zapał został ostudzony przez III Korpus.

Na wieść o walkach na północy kraju Falangiści szybko zoorganizowali swoje bojówki, które były dużym ułatwieniem dla sił nacjonalistów. Ludności o sile sześciu dywizji ruszyło w strone Badajoz, pacyfikując pobliskie wsie i gromadząc potrzebne zaopatrzenie nie napotkały praktycznie żadnego oporu ze strony republikan. Korpus II dostał rozkaz podjęcia kolejnej próby zdobycia wyznaczonych mu terenów. I ta próba została miażdżąco zniweczona, korpus stracił około 50% swojego stanu osobowego, poważnie chwiejąc sytuacje na froncie, jednak niedoświadczeni republikanie nie potrzafili wykorzystać nadarzającej się im okazji. Zaskoczenii predkością przebiegu wojny Włosi, postanowili pomóc nacjonalistą, samym zyskując na wojnie, testując nowe rodzaje broni i wprawiając w bój swoje oddziały, licząc także na nabytki terytorialne.



24 Lipca , po sześciu dniach bezowocnych walk do nacjonalistów dostarła kolejna pomoc, tym razem od nazistowskich Niemiec, które - jak powiedział Hitler, wspierają towarzyszy ideologicznych. Do Hiszpanii dostarła dywizja pancerna, a wraz z nią szereg najnowszych technologii, które miały pomóc w wygraniu wojny. Legion Condor, bo tak nazywała się pomoc Niemiecka niezwłocznie został wysłany do Valladolid, skąd przychodziły informacje o ataku republikan. Informacje były jak najbardziej trafne, lecz nieprzygotowane na atak oddziały republikan po ośmiogodzinnej walce musiały ulec potędze czołgów.



26 lipca w okolicach Valencji III Korpus napotkał opór "Rosyjskich" jak twierdzili żołnierze, czołgów. Niedługo później okazało się co za tym stoi, ZSSR postanowiło pomóc swoim towarzyszom z półwyspu Iberyjskiego, wysłali tam liczne uzbrojenie, zapasy, a także najlepsze oddziały, Mimo wszystko, nawet to nie mogło się równać nacjonalistycznym oddziałą, które zaznajome z terenem dziesiątkowały żołnierzy i niszczyły kosztowne uzbrojenie.

Przed oddziałami generała Franco do Siguenzy miał dotrzeć jeden z oddziałów pancernych w ramach rozpoznania terenu, wieści były przerażające, do miasta ddywizja dotarła bez problemów, ale kierując się dalej, w strone Madrytu napotkała niesamowity opór, po stracie około 5% sprzętu zmuszenii byli zawrócić, gdyż dowódca po spotkaniu z Franco doskonale wiedział jak ważny jest sprzęt dla wygrania tej wojny.

15 Sierpnia front między państwami zdawał się ustabilizować, odcięcie północnej części od reszty republikańskiego państwa, przesądziło o jego rychłej klęsce. Nie przewidywano łatwych zwycięstw ze stron republikan, jak i nacjonalistów. Plan "Burza" zakończył się w dużej mierze porażką, choć był wielkim- sukcesem, frankiści nie musieli walczyć na dwa fronty...

 

Część II

Nueva Dia(Nowy Dzień)

21 Sierpnia, niecały tydzień po stabilizacji frontu Portugalia postanowiła wziąć czynny udział w wojnie. Wysuwając propozycje sojuszu militarnego z frankistami przechyliła szalę zwycięstwa na stronę "północy", niczym Ameryka podczas wojny światowej. Przy gorącym poparciu sojuszu ze strony Włoch tymaczasowy naczelnik państwa Miguel Cabanellas przyjął propozycje. Rozpoczęła się mobilizacja armii portugalskiej, która miała być gotowa po upływie tygodnia.

Nieszczęśliwy zbieg okoliczności dał jeszcze jeden plus sojuszu. Odcięte od głównych sił bojówki falangistów zostały szybko otoczone przez wojska republikańskie, teraz mogły wycofać się na tereny sojusznika.

30 Sierpnia generał Franco rozpoczął ofensywę stolicy z ponad dwukrotną przewagą liczebną, jednak republikanie stawiali zacięty opór i miasto zdobyto dopiero po tygodniu walk. Zdobycie Madrytu miało wielki efekt psychologiczny na wrogu, rozgromieni republikanie wycofywali się na całym froncie próbując zająć dogodne pozycje. Kilka dni po zdobyciu stolicy padło kolejne duże miasto- Badajoz, tym razem socjaliści ulegli świeżo zmobilizowanej armii Portugalskiej. Wiadomo było, że republika nie ma szans na wygranie wojny. Tylko cud mógł zmienić oblicze tej wojny, jednak frankiści nie mieli zamiaru spoczywać na laurach. Po zdobyciu Madrytu rozpoczęto przygotowania do kolejnej operacjii, która miała zepchnąć wroga do samej Grenady.

23 września o godzinie 5:00 rozpoczął się zorganizowany atak na całej linii frontu, zepchnięte bojówki przypuściły szturm na Sewille, 14 dywizji, w tym dwie pancerne ruszyły na Albacete, a armia "A" sektoru II składająca się z trzech dywizji piechoty ruszyła w stronę Walencjii. Ofensywa przechodziła sprawnie, choć w Walencji armia napotkała silny znaczący opór, po dwóch dniach ciężkich walk postanowiono przerwać walki i wycofać się na wcześniejsze pozycje w celu przeorganizowania. Drugi atak przeprowadzony był po zdobyciu Albacete, gdy wycofujaca się armia nie była w stanie przeciwstawić się nacierającym wojskom nacjonalistów. 1 Listopada klęska republikan była oczywista, mimo to nie zamierzali się poddać. Nacjonaliści szykowali się do kolejnej ofensywy, chcieli skończyć wojne przed świętami i wrócić do rodzin na ten czas. 12 Listopada przypuszczono kolejny atak, który miał doszczętnie zniszczyć armie republikan. Murcja i Malaga ostatnie bastiony socjalistycznej armii i główne ośrodki przemysłu. Zacięty opór był rzadkością, republikanie najczęściej poddawali się miejąc nadzieję, że przeżyją tą wojne, tym samym sposobem wszelkie walki zakończyły się 28 listopada, jednak pokój podpisano tydzień później w Palmie. Spotkali się tam przywódcy 4 państw, Socjalistycznej i Nacjonalistycznej Hiszpanii, Portugalii i Włochów. Państwa uczestniczące (Włochy i Portugalia) stwierdziły, że za wylew swojej krwii swoich żołnierzy należy im się słuszna nagroda, swoje postulaty podtrzymywali groźbą wojny, nad Hiszpanią po raz kolejny zawisło widmo wojny. Frankiści zgodzili się na ustępstwa. Portugali miała mieć duże nabytki na północy swojego kraju a do samej La Coruna, natomiast Włosi dostać wyspy Balearskie. W zamian za stratę Portugalia, Hiszpania i Włochy miały zawrzeć sojusz militarny, który miał być liczącym się na świecie. Przywódcą tego sojuszu były oczywiście faszystowskie Włochy.

Zwycięscy, choć pokonani Hiszpanie zakończyli wojnę jednocząc kraj, Hiszpania miała być teraz znaczącym krajem, lecz stała się pośmiewiskiem na forum narodów europejskich. Jednak zjednoczona nie miała zamiaru odpoczywać. Nowy rząd rozpoczął modernizację armii oraz rozbudowę kompleksów przemysłowych. Wojna jeszcze się nie skończyła.....

 

Część III

Arreglo(Zmiana)

Po upokarzającym pokoju w Palmie nowo powołany rząd rozpoczyna odubowe państwa na dużą skalę, rzesze ludzi znajduje prace przy budowie autostrad i różnego rodzaju fabryk. Nowy przywódca, generał Franco Bahamode podczas pobytu na Afrykańskiej części Hiszpanii stwierdził, że tym ludziom nowe miejsca potrzebne najbardziej, jednak nie miał w planach rozwoju tylko Afryki, powstała także nowa sieć autostrad między Oviedo-Taragona. Budowa tej autostrady ma w założeniach ułatwienie transportu produktów z Zatoki Biskajskiej do Morza Śródziemnego. W związku z zbliżającymi się świętami generał postanowił rozdzać połowe zapasów ludziom potrzebującym.

Franco postanowił iść z duchem czasu i rozkazał stopniową modernizacje armii, najpierw jednak rozwiązał wszystkie bojówki falangistów, którzy teraz mieli udzielać się społecznie, bądź wstąpić do regularnych wojsk Hiszpańskich. Bahamode bardzo chwalił zalety czołgów, dlatego też rozkazał jednej z placówek wojskowych opracowanie, na podstawie Niemickiech dokonań oczywiście, opracowanie własnych modelów czołgów, które miały siać strach w szeregach wroga i budzić repsekt wśród gnuśnych, republikańskich obywateli Hiszpanii. Z całą pewnością potencjalne rebelie ucichną na bardzo długo, gdy odbędzie się jakaś parada wojskowa w której bedą brały udział te potężne maszyny. A tych nie miało być mało Franco planował robienie owych parad co najmniej raz na trzy miesiące.

Jak każde państwo faszystowskie i w trym musiała być mocno rozbudowana propaganda. Zachęcano ludzi do wstąpienia do wojska zawodowego, organizacji partyjnych jak i walki z buntowniczymi nastrojami, ten ostatni był raczej wpływem terroru policji państwowej utworznej na początku lutego 1937. SPG - Secreto Policia General(Tajna Policja Generała) była czymś w rodzaju niemieckiego Gestapo, o której wywiad Hiszpański niedawno się dowiedział, jednak SPG nie było tak okrutne w swych działaniach, nie mniej jednak równie skutecznie zwalczało potencjalnych wrogów narodu i groźnych kryminalistów.


1 Marca w ramach wymiany młodzieży państw sprzymierzonych 500 szczęśliwców z całej Hiszpanii miało wyjechać do stolicy Faszyzmu, Włoch na cały miesiąc. Ten ruch ze strony Włoch miał ogromne znaczenie na poprawienie stosunków Hiszpańsko-Włoskich. Dzieci miały zapoznać się prawdziwymi podstawami faszyzmu i przynieść je do własnego kraju. Młodzież miała także zwiedzić liczne zabytki we Włoszech, a także stokać na audiencji samego Cesarza Emanuela II. Dodatkowo młodzież miała spotkać się z Benito Mussolinim i wymienić poglądy oraz różnice zdań. Pisała każda prasa w Hiszpanii jak i Włoszech.

Wszystko wskazywało na to, że życie w Hiszpanii się poprawia...

 

Część IV

Cuatro Hoja Ventura(Cztery Liście Szczęścia)

Dynamiczna odbudowa kraju wprawiła większość krajów w podziw, jednak duża część- przeważnie krajów demokratycznych i ZSSR wzmocniła tylko nienawiść do Hiszpanii Franco, jednak mimo uporu nie potrafili oni podać choć jednego argumentu ludności, by ta zaczęła się burzyć przeciw niemu. Do czasu... 1 Kwietnia, gdy hiszpańska młodzież wróciła z wycieczki po stolicy faszyzmu i kraju sprzymierzonego opublikowano krytyczny artykuł w jednej z gazet Irlandzkich.Rozdrażnieni Hiszpanie żądali odpowiedzi ze strony rządu Hiszpańskiego. Dwa dni późnie generał Franco powiadomił naród i Irlandie przy okazji, że nie będzie tolerował obelg ze strony republikańskiego motłochu, który nie uznał swojej porażki. Przysięgając na Boga zapowiedział, że Irlandie dosięgnie kara za swoje obelżywe zachowanie. Wywołało to wielki rozgłos na całym świecie, szczególnie w Europie. Liga Narodów zastanawiała się czy nie nałożyć sankcji na oba narody, które usilnie próbują zniszczyć pokój na świecie. Jednak nie doszło do tak drastycznych działań, nie mniej jednak Anglia opowiedziała się po stronie Irlandi. Nie zatrzymywało to jednak podjętych już działań przez generała, który rozpoczął moblilizację najlepszych oddziałów, które miały przejść trzy miesięczny trening przygotowujący je do desantów morskich. 30 czerwca gotowa armia rozpoczeła marsz na północ swego kraju, wchodzący w skład 14 dywizji dumnie kroczyli przez ulice Hiszpańskch miast, jednak tak liczna armia nie była w stanie pomieścić się na 7 flotyllach transportowców. Tu jednak generał przeznaczył sporą sumę na wykupienie z rąk Włoskiej marynarki dodatkowych siedmiu flotylli za kolosalną cenne.

18 lipca o godzinie 12:00 rząd Hiszpański wypowiedział wojnę Irlandi. W tym samym czasie załadowane wojska płyneły w strone wybrzeży wysp Brytyjskich. Miłą niespodziewaną reakcją było stanowisko europy środkowej w stosunku do Hiszpanii, 90% państ solidaryzowało się z obrażoną Hiszpanią i gwarantowało jej nienaruszalność względem państw trzecich, były tą między innymi: III Rzesza,Austria,Węgry,Polska,Jugosławia,Albania,Rumunia,Bułgaria,Litwa,Łotwa i Estonia. Widząc taki obrót spraw Wielka Brytania postanowiła nie interweniować, gdyż obawiała się kolejnej wojny światowej.


21 Lipca wojska Hiszpańskie wpłyneły na wody Irlandzkie. Plan desantu był dosyć prosty, Armia Madryt pod dowódzctwem samego generała Franco miała zdobyć wybrzeże wraz z miastem Cork, wywiad donosił iż ta część Irlandi jest słabo broniona przez oddziały bojowników.

Jak zwykle Hiszpański wywiad był nieomylny.
Na plażach stoczono ledwie kilka godzin walk, a bojownicy uciekali w popłochu na wszystkie strony. Po czterech dniach marszu zdobyto miasto, a tym samym port do którego mogły wpłynąć kolejne dywizje frankistów. Teraz możnabyło rozpocząć kolejną faze podboju.

Armia Madryt i korpus Kartagina ruszyły natychmiast w stronę stolicy Irlandi- Dublinu. W mieście napotkali niewiele większe oddziały niż na plaży. Pogodny Franco rozkazał atak tylko dywizją czołgów. Większość obrońców uciekła na sam widok tych maszyn. W pogodzie ducha generał rozkazał wypuścić schwytanych żołnierzy Irlandzkich, a broń zrekwirować na "pamiątke" dla przyszłych pokoleń.

Po zdobyciu stolicy państwa morale wrogich żołnierzy drastycznie spadło, ale mimo tego nie chcieli się poddać, rząd uciekł drogą morską, wpomagany Brytyjskimi Royal Navy. Jednak Franco i tak nie zamierzał paktować, to był czas podbojów. 2 Sierpnia Połączone siły armi Madryt,korpusu Kartagina i armi Badajoz ruszyły w strone Galway, ostatniego ośrodka władzy Irlandzkiej. Tamteż trwały najbardziej zacięte walki, gdyż zdążono tam ściągnąć reguralne wojska Irlandzkie, jednak i to nie trwało zbyt długo, nacierający Hiszpanie starli w proch całą armie Irlandzką, tydzień po starciu (9 Sierpnia) schytano rząd ukrywający się w lesie, a ten podpisał bezwarunkową kapitulację.

 

Zabrałem się wreszcie do napisania dłuższego odcinka, w następnym postaram się dodać wątek fabularny.

Część V

Largo El Camino(Długa droga)

Drugie półrocze nie przyniosło żadnych ważnych ważnych wydarzeń w życiu Hiszpanii jak i starego kontynentu. Jednak godnym uwagi wydarzeniem była parada wojskowa na września tamtego roku w Madrycie, powracająca armia Madryt na czele z generałem Franco została powitana z głębokim entuzjaznem.

W grudniu 1937 roku, naukowcy jednego z zespołów badawczych opracowali nowe rodzaje altylerii polowej, która była dużo bardziej wydajna od tej wchodzącej w wchodzącej w skład armii Hiszpańskiej. Rozpoczęto produkcje na skalę masową owej broni, gdyż zgodnie z przewidywaniami rządu na początku nowego roku armia Hiszpańska miała być uzbrojona w najnowszą broń.

Najważniejszym wydarzeniem w Europie owego półrocza było ugięcie się Czechosłowacji żądanią terytorialnym Węgier. Wzwiązku z tym do faszystkowskich Węgier została wchłonięta cała część Słowacka państwa. Czesi natomiast zmienili nazwę państwa odpowiadającą posiadanego terenu.

Wraz z nastaniem nowego roku podjęto nowe działania gospodarcze, rozpoczęto budowę nowych ośrodków przemysłu, głównie były to fabryki przygotowane na produkcję najnowszej zdobyczy technologicznej świata jak i Hiszpanii, czołg Verdeja I:


Prototyp czołgu Verdeja I
Dane taktyczno-techniczne czołgu : Verdeja
Załoga - 3 ludzi
Masa - 6 t
Uzbrojenie - 1 działko 45mm i 2 karabiny maszynowe.
Pancerz - 7-15mm

Mimo wszystko jedną farbryke broni w Burgos, która miała się zająć produkcją nowych rodzajów dział.

24 stycznia tajne zebranie rządu oraz generalicji Hiszpańskiej. Zastanawiano się tam nad kierunkami działań Hiszpanii przez najbliższy rok. Podjęto trzy ważne decyzje:
1.Priorytetowym działaniem miało być zdobycie Dominikany, ktora imała się stać bazą wypadową Hiszpanii na Ameryke Łacińską.
2.Postanowiono ocieplić stosunki Hiszpańsko-Amerykańskie, w najgorszym wypadku podpisać pakt o nieagresji.
3.Skończyć z traktatem w Palmie i rozopcząć działania ofensywne mające na celu zjednoczenie półwyspu Iberyjskiego.
W tym celu konieczne było powiększenie armii, gdyż z obecnymi siłami Hiszpania nie miała szans przeciwstawić się Włochom i Portugali. Rozpoczęto budowe 4 nowych dywzji piechoty.

Dwie z nich były już gotowe 20 marca i weszły one w skład Armia Murcja, składającej si ę teraz z pięciu dywizji piechoty pod dowódzctwem generała Cavanilles'a. Gotowość kolejnych dwóch dywizji przewidywano na początek czerwca, miały one bronić nowej koloni Hiszpańskiej-Irlandii przed atakami partyzantów i niespodziewanymi atakami państw neutralnych, głównie Wielkiej Brytanii, która czuła się zagrożona ze strony Hiszpańskiej.29 kwietnia w Meksyku Hiszpania podpisała pakt o nieagresji z USA miało to potężny wpływ na kształtowanie się polityki w tamtym rejonie.

Na początku maja generał Franco doszedł do wniosku, że nie bedzie tolerował postanowień w Palmie, odchodząc z sojuszu rozpoczeto mobilizacje armii i rozmieszczania jej na granicy. 1 czerwca 1938 roku Hiszpania wypowiedziała wojne swoim byłym sprzymierzeńcą.

Pierwszm celem była europejska część Portugalii, dla zwycięstwa w tej wojnie konieczne było zapobiegnięcie wojny na dwa fronty. Korpus Malaga stacjnoujący w Huelva miał zdobyć portugalskie miasto Faro, Armia Badajoz miała natomiast zdobyć leżące obok Evora, armia Madryt stacjonująca na północy kraju miała kolejno zdobyć La Coruna i Oporto. Tak właśnie wyglądała pierwsza faza wyparcie portugalczyk z półwyspu Iberyjskiego. Drugą istosną sprawą było niepozwolenie Włochą wypłnąć z basenu morza śródziemnego, dlatego cała marynarka Hiszpańska zablokowała droge w okolicach Gibraltaru.

Korpus Malaga napotykając sporadyczny opór wycofujących się wrogich wojsk zdobył miasto 4 czerwca, natychmiast dostał rozkaz przemiszczenia wojsk na północ, w okolice imasta Evaro, które zostało zdobyte dwa dni po Faro. 10 Czerwca prąca naprzód Armia Madryt zdobyła bez oporu wroga miasta La Coruna, tamtejsza ludność z radością powitała wyzwolicieli. 4 dni później nie zatrzymując się ani na chwile przez blisko dwa tygodine Armia Madryt mogła wreszcie odpocząć, gdyż zdobyła Oporto. W międzyczasie sformowano kolejne dwie dywizje pichoty, jednak nie miały już one ze względu na sytuacje wyruszać do Irlandii. Sformowały one korpus Castellon, który miał bronić zachodniej granicy Hiszpanii od niespodziewanego desantu wojsk Włoskich.
Pierwsza faza operacji została przeprowadzona bez większych problemów, wyraźnie zaskoczone wojska koalicji przegrywały na całej lini frontu. Marynarka Hiszpańska nieustannie odpierała ataki Włoskiej floty, które atakowała bez jakiegokowiek przygotowania. Po trzech dniach odpoczynku przyszedł czas na II faze operacji. Stojące napołudniu od Lizbony wojska Hiszpańskie miały zaatakować stolice wrogiego państwa, natomiast Armia Madryt okrążyć i zdobyć miasto Guarda.

Podczas gdy korpus malaga i armia Badajoz toczyły ciężki walki armia Madryt bezproblemowo zdobyła miasto 22 czerwca i wspomagając walczących towarzyszy zdobyła razem z nimi stolice Portugalii-Lizbone.
Natomiast 20 czerwca, wraz z końcem rozbudowy przemysłu ciężkiego w państwie rozpoczeła się budowa nowej dywizji pancernej, która miała zapoczątkować I Korpus Wojsk Pancernych.


Koniec Część V

 

Część VI

Desarrollo(Rozwój)

Kolejne trzy miesiące wojny były najdłuższymi miesiącami w historii świata i Europy. II fazą wojny było zajęcie części kolonii portugalskich w Afryce. Po kilku dniach odpoczynku armia Madryt i Korpus Malaga wyruszyły w podróż wzdłuż lewego brzegu Afryki. Portugalczycy, jak i Włosi mieli po dwie kolonie w Afryce. Jedna z kolonii Portugalskich znajdowała się niedaleko terenu Hiszpańskiego, tam właśnie miały wylądować wojska Hiszpańskie przed ofensywą.

W trakcie wyprawy wojska Hiszpańskie przeprowadziły w ramach ćwiczeń desant na niestrzeżone portugalskie miasto- Bissao.

Następnym celem Hiszpańskiej armii dowodzonej osobiście przez generała Franco miałbyć ważny port niedaleko miasta Bata. O dziwo 24 lipca wpływające na wody portugalskie wojska frankistów zauważyły, że ów duży port nie był strzeżony przez żadne wrogie wojska, a armia Franco zostawiając tam nieliczne oddziały ruszyła do swojej kolonii w południowej Afryce w celu uzupełnienia zapasów. 7 Września wypoczęta i wyposażona armia zdobyła plaże w Cabindzie, Korpus Malaga z marszu wyruszył w ofensywie do kluczowego miasta na terenie tej kolonii, po blisko miesiącu przedzierania się przez dżungle Afrykańską dotarła do Nowej Lizbony, bronionej zaledwie przez kilkunastu bojowników. Po zaledwie tygodniu korpus oczyścił wyznaczony mu teren, a kolonia Portugalska została podzielona na dwie części.

Niedoinformowany Franco około tygodnia po fakcie dowiedział się, że Hitlerowska armia wkroczyłą do Czech bez wypowiedzenia wojny, jednak alinaci szybko zareagowali i wypowiedzieli wojnę III Rzeszy, rozpoczeła się II wojna światowa, to czego obawiali się najbardziej Anglicy i Fracuzi, to czemu starali sie jak najbardziej zapobiedz stało się rzeczywistością, mobilizacja armii Angielskiej i Francuskiej będzie trwała długo, gdyż musieli oni ściągnąć armie z najdalszych kolonii położonych w Azji i Afryce. Hitler doskonale wykorzystał ten fakt i w ciągu kilku dni okupował już całe Czechy, następnie przerzucił wszystkie siły na linie frontu czekając na odpowiedni moment.

Otrzymawszy tak ważną wiadomość generał Franco niemal natychmiast rozpoczął paktowanie z koalicją. Do zawarcia pokoju doszło 14 października w Nowej Lizbonie, Portugalczycy podpisali w imieniu koalcji zawieszenie broni na następujących warunkach.
1. Hiszpania zatrzyma wszystkie nabytki terytorialne oprócz Lizbony- stolicy portugalii i terenów,które nigdyś były w jej zasięgu wpływów.
2. Portugalia i Włochy, jak i strona druga zrzekają się wszelkich kontrybucji wojennych oraz roszczeń terytorialnych.
3. Obywatele portugalii zostaną wysiedlenii z nowo nabytej ziemi Hiszpańskiej.


Hiszpania stała się teraz mocarstwem, które miało znaczący wpływ na kształtowanie się polityki na starym kontynencie. Franco miał teraz poważny dylemat- stanąć po stronie aliantów czy też III Rzeszy, dawało się, że Niemcy wygrają tą wojnę, ale czy napewno. To wszystko miało się rozstrzygnąć wciągu najbliższych miesięcy, jednak Franco musiał działać.


Franco, albo jego rząd wiedział jak przemówić do obywateli, propagowanie armii jako doskonałego źródła dochodu zwróciło w jej kierunku wielu bezrobotnych, którzy do tej pory nie mogli znaleźć pracy w jakiejś fabryce wojskowej. Podstawowe szkolenie młodzieży też dało rezultaty, wiele szkół wyższych propagowała w formie plakatów niezwyciężoną armie Hiszpańską, a idealistyczni studenci lgneli do placówek wojskowych jak muchy. Rozpoczęto produkcje 6 nowych dywizji piechoty, które miały mocno wzmocnić armie Hiszpańską, planowana gotowość początek czerwca. 7 listopada do Dublina przybył przemianowany korpus Castellon, który miał zabezpieczać teren w wypadku niespodziewanego ataku.


Tydzień później do Madrytu wróciła kochana przez wszystkich Hiszpania armia Madryt, wraz z jej dowódzcą- Franco Bahamode. Generał zastał tam miłą niespodzianke, nowo powstała dywizja pancerna miała być teraz w składzie jego armii. Doinformowany wreszcie dokładniej o przebiegu wojny rozkazał budowę nowego dywizjonu myśliwców.

Na tym jednak nie zakończyła się modernizacja armii, generał stwierdził po doświadczeniach wojennych, co najmniej część dywizji powinna posiadać własne brygady altylerii, które miały wspomagać ich działania.

30 listopada postanowiono wprowadzić nowe osiągnięcia techniczne na wyposażenie armii Hiszpańskiej. Miało to jednak następować stopniowo, gdyż znaczne środki przeznaczono już na jej rozbudowe. Na północy panował impas, Hitler nie podejmował żadnych dzialań wojennych, a alianci cierpliwie czekali na jego pierwszy ruch. Odsłoniła się szansa podbojów na Afryce, gdyż niemal cała armia Francuska została przeciągnięta w okolice Lotaryngi. Jednak Franco nie planował podbojów, niepewne było kto wygra tą wojne, a Alianci z pewnością zgnietliby Hiszpan jak robaka. Trzebabyło czekać... 14 Marca 1939 roku zaakończono produkcje altyleria, która miała wspomóc dzialania Armii Badajoz i Armii Madryt. Kilka dni później wystawiono 4 dywizje piechoty, które miały tworzyć Armie Huesca, jej celem było bronienie północnej granicy Hiszpanii. Tymczasem ciągle modernizowano armie, by spełniała najnowsze wymogi wojny...

28 Marca, kilka dni po wyprodukowaniu nowego dywizjonu myśliwców Franco nakazał budowę dwóch flotylli Niszczycieli(zgodnie z najnowszymi osiągnięciami techniki) miały one strzec przejścia między morzem śródziemnym, a oceanem Antantyckim. Franco wiedział, że wojna z Włochami kiedyś wybuchnie, wzwiązku z tym musiał rozbudowywać flotę.

 

Część VII

Gran Colonia(Wielka Kolonia)

Wykorzystując wstrząs i dezorganizacje świata wywołanego II wojną światową genreał Franco skierował swoje działania w okolice ameryki środkowej. Wenezuela była słabym państwem(jak większość w tamtym rejonie), jednak miała wielkie złoża ropy, której tak bardzo brakowało hiszpańskiej armii. 28 czerwca wraz z swoją armią Franco znalazł się na wodach, jeszcze tego samego dnia bez wypowiedzenia wojny zaatakował Cumana, jedno z nabrzeżnych miast. Zaskoczenii żołnierze bniemogli się długo opierać potędze Hiszpan.30 czerwca stacjonujące w nowozdobytym mieście wojska ruszyły w kierunku Caracas, tam jednak napotkali opór dobrze zoorganizowanych wojsk. Franco musiał poczekać z ofensywą... 3 Lipca podjęto drugą próbę zdobycia stolicy, jednak i ta stała się nie możliwa, jednak Franco nie zamierzał się poddawać, trzy dni późnie rozpoczął się kolejny szturm, wydawało się, że Wenezuelczycy wycofali się jednak, był to zasadzka. 1 sierpnia wojska wkraczające do miasta zostały nagle zaatakowane, stoczono krawą batalie, jednak i tym razem Franco musiał sięwycofać. W przeciągu miesiąca do Cunamy przybyły posiłk- I Korpus Saharyjski, który miał ogromne znaczenie dla przebieg wojny.

W Europie natomiast wojne wygrywali Niemcy, którzy doszczętnie niszcząć Francuską armie. 7 września Hitler postanowił wprowadzić tam nowy rząd, ktory uwolnił kilka pomniejszych państ i uznał roszczenia Niemców.

Przerzucając 90% armii na wschód III Rzesza zgłosiła roszczenia względem Polski. 1 Września rozgorzała się wojna, którą dzięki przewadze liczebnej wygrali Niemcy w 18 dni. Państwo podzielono na dwie części, zgodnie z protokołem Ribenntrop-Mołotow, o którym wywiad Hiszpański się dowiedział.

Natomiast 3 września po długiej i krwawej batalii wojska Franco zdobyły stolice Wenezueli. Przeczesywanie dżungli wokół miasta zajęło dużo czasu i dopiero po miesiącu wznowiono ofensywe. Tym razem na roponośne tereny Wenezueli. Miasto zdobyto pod koniec listopada, a rząd ukrywający sie tam 4 grudnia, miał on podpisać bezwarunkową kapitulacje pod groźbą śmierci. Tym samym Wenezule stała się częścią Wielkiej Hiszpanii.

Niecały miesiąc później Franco dostał sprawozdanie z przebiegu wojny w Europie oraz postępów Hiszpani. Przez cały rok 1939 Hiszpania wzmocniła się o:
- 4 nowe grupy Niszczycieli
-10 Dywizji Piechoty
-4 Brygady Altylerii
-2 Brygady plot.
-1 Dywizjon Myśliwców.
Hiszpańska armia lądowa dorównywała teraz Włoskiej armii, jednak wciąż zostawała w tyle z liczebnością statków i lotnictwa. Hiszpania opracowała także liczne technologia, a postęp technologiczny piechoty dorównywal takim mocarstwom jak III Rzesza czy Wielka Brytania. Kolejnymi celami ataków miały się stać kolejno Kolumbia, Ekwador i Peru dołączając tym samym do wielkiej kolonii Hiszpańskiej.
Podczas, gdy Franco dowodził walką w Ameryce, jego rząd działał z ściśle określonym planem, który generał pozostawił na swoją nieobecność.

12 Stycznia 1940 roku Hiszpania wypowiedziała wojne Kolumbii, bez podania jakiejkolwiek przyczyny, generał rozpoczął działania wojenne- Armia Madryt i Korpus Saharysjki gnały w kierunku stolicy napotykując praktycznie znikomy opór wroga. 19 stycznia zdobyto Barnquille, kilka dni później towarzyszący armii korpus zajął nie bronione miasto Cucuta, po czym skierował się natychmiast w kierunku stolicy Kolumbii- Bogoty, którą zajął po 3 godzinnej obronie armii Kolumbijskiej. Nie widząc szans na wygraną Kolumbijska armia, ukrywająca się dotychczas w dżugli zaczeła się masowo poddawać. 2 Lutego cała Kolumbia została opanowana, jednak Franco nie zamierzał na tym poprzestać.


Zgodnie z rozkazami generała Franco 8 lutego zakończono budowę dział przeciw lotniczych, które trafiły na wyposażanie Armii Badajoz i nowoformowanego korpusu, który miał się zająć walką z bojownikami w Ameryce.


Przetransportowana drogą morską, co jak się okazał jest dużo szybsze niż przedzieranie przez dżungle, Armia Madryt 7 lutego staneła już niedaleko granicy z Ekwadorem.

Dwa dni później rozpoczeła się ofensywa w kierunku Quito. Franco sądził, że wyposażona w przestarzałą broń armia przeciwnika nie może stanowić realnego zagrożenia, jednak się mylił, oddani narodowi i świetnie zoorganizowani Ekwadorczycy odpierali ataki korpusu. Gdyż armia generała miałą zająć się odcięciem państwa od morza ofensywę odłożono na kilka dni. Po blisko miesiącu walk z Ekwadorską armią, która imponowała Franco swoim uporem i zawzietością z jaką walczyli, obrońcy,k ótrzy odcięci od morza niemogli liczyć na dostawy zaopatrzenia poddali się. Armia generała wstrzymała rozrost kolonii, gdyż wysłanym oddziałą brakowało zaopatrzenia, a żołnierze potrzebowali odpoczynku od nieustannej walki. Tymczasem na półwyspie Iberyjskim zakończono budowę kolejnych dwóch grup niszczycieli, które weszły w skład floty Gibraltar.

15 Kwietnia 1940 roku przestało zoobowiązywać zaweszenie broni z Włochami i Portugalią, jednak Franco wiedział, że jeszcze nie czas na rozpętanie kolejnej.

Generał miał większe plany związku z kolonizacja Ameryki. Wyposażona i wypoczęta armia miała zdobyć Peru... Franco postanowil po raz kolejny wykorzystać zalety desantu morskiego. Przetransportowana armia Madryt miała zdobyć wybrzeże niedaleko stolicy Peru. 20 kwietnia uzyskawszy dokładne dane na temat garnizonów wroga przypuszczono atak na wybrzeże. Cztery dni później Armia Madryt opanowała znaczną część Peru, teraz przeorganizowując się czekała na flotę Hiszpańską, która miała za zadanie ostrzeliwać wybrzeże podczas ataku na Lime. 27 maja rozpoczęto szturm, waleczni Hiszpanii bohatersko przedostawali się od góry do góry pod ostrzałem nieprzyjacielskich żołnierzy.

Ostatecznie miasto- stolica państwa Peruwiańskiego została zdobyta 8 Czerwca. Tydzień później całe państwo zostało zajęte, otrzymując drobną autnomię stało się częścią Hiszpanii.

Roosvelt zapatrzony w rozwój wydarzeń w Europie, starał się wbrew narodowii pomóc aliantą, jego uwadze przemkły podboje Hiszpańskie, teraz mógł tylko czekać na rozwój wydarzeń...



Zamkniety i oczyszczony
T55