Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cz I.

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cześć 24.

Zygmunt IV.

Żył: 1327-1382.
Rządził: 1357-1382.
Altani I .

Żyła: 1323-1379.
Współrządziła: 1357-1379

Zanim jeszcze Zygmunt nałożył koronne na swe skronie ruszył stawić czoła Gorthardowi Księciu Wielkopolskiemu który śmiał wypowiedzieć posłuszeństwo seniorowi i ruszyć na niego z orężem. Król zdając sobie sprawę z powagi tej sytuacji natychmiast zebrał 13 tysięcy zbrojnych i zarazem wysyłając posłańców z darami do co mniej lojalnych wasali, dostali oni wiele pięknych i użytecznych przedmiotów jak jedwabie czy porcelana ale najbardziej chyba ucieszyli się oni z 1000 sztuk denarów w złoci. Natomiast Sam Zygmunt w tym czasie stanął naprzeciw Gortharda i jego ludzi śmieszna wydało się królowi to że mając ledwie 3 tysiące rycerzy ten wieprz miał czelność ruszyć na stolice wielkiego polskiego królestwa. Dając sygnał do ataku nakazał nie brania jeńców ta rzeź która miała się rozegrać za chwile miała być przestrogą dla wszystkich którzy będą śmieli w swej głupocie atakować króla Polskiego, starcie było zaskakująco długie gdyż Gorthard nie zamierzał tanio sprzedać swojej skóry wiedział też że nie zazna on łaski ze strony Zygmunta, w czasie boju poległ wuj Zygmunta Strasz wielki rycerz który wiernie służył jego Ojcu jak i zarazem jego dziadowi. Gdy potyczka dobiegła do końca a Gortharda przywleczono przed oblicze Władcy, wiadomo było co się stanie lecz sam Książe Wielkopolski zaczął skomleć o litość obiecał że oda wszystkie tytuły jakie posiada i odejdzie i nigdy nie zobaczy on go na oczy. Takie zachowanie u kogoś kto miał na tyle odwagi by wypowiedzieć posłuszeństwo władcy zdegustowało Zygmunta stwierdził że to niedowaga kierowała tym nędznikiem lecz głupota w swej wielko duszności przyjął on propozycje Gortharda i dał mu odejść przejmując wszystkie jego dobra.

Tydzień później oficjalnie został on koronowany na króla polskiego postanowił zawrzeć sojusz zbrojny z Bizancjum chciał on w ten sposób zmniejszyć zapędy Mongołów ze złotej ordy gdyż coraz dalej się posuwali obecnie co prawda przerwali swą ekspansje ale dochodziły do Zygmunta informacje że Wielki Chan ma zamiar ruszyć wraz ze swymi Tumenami dalej tylko nie był on pewien czy ich następnym celem będzie Cesarstwo Bizantyjskie czy też Sułtanat Fatimidów co prawda niewierni zawarli także sojusz z Cesarzem Bizantyjskim ale było to niezwykle których porozumienie gdyż obydwie strony byłyby niezwykle zadowolone z upadku drugiej.

1 stycznia 1359 roku na Wawel dotarł posłaniec Papieża Piusa VIII z listem odbiega z żądaniami by król Polski odstąpił od inwestycji świeckich, Zygmunt zdawał sobie sprawę że papież jest największą siłą w Europie i nie zamierzał narażać się na ekskomunikę postanowił wiec przystać na jego żądanie i odstąpić od dotychczasowej polityki.

Zygmunt wiedział że Złota Orda stanowi zagrożenie dla całego kontynentu Europejskiego i to tylko kwestia czasu kiedy podbiją Jerozolimę, Aleksandrie i Konstantynopol i ruszą dalej co prawda Cesarz Bizantyjski Aleksandros XX wraz z Sułtanem Abbą III położyli swe siły i razem powstrzymują Potęgę złotej Ordy ale jak na długo to się może zdać. Dzięki wielu rozmową i podarką udaje mu się zawrzeć przymierza z Królem Francuskim Precarim VIII i Królem Czeskim Helią I obydwaj są liczącymi się władcami na arenie Europejskiej jednak to porozumienie miało wyłącznie charakter obrony żaden z Króli którzy go podpisali nie zamierzał sam atakować Mongołów dopóki nie biedzie to konieczne.

4 grudnia 1361 roku Jakub skończył szesnaście lat i gotów był by przedłużyć linię dziedziczną Piastów dla Zygmunta syn był wszystkim co pozostało mu po pierwszej małżonce którą była Chakha kobiecie niezwykle silnej i niezależnej udało je się wpoić synowi że jest potomkiem wielkiego Czyngis-Hana, syna Wielkiego Stepu, który zjednoczył plemiona mongolskie. I na ich czele pokusił się o pokonanie wielkiego imperium, graniczącego z ziemiami Mongołów od południa. Podbił Chiny w niecałe pięć lat. A potem zwrócił się na południowy zachód i podbił Turkiestan. Następnie padła Buchara która została spalona. Potem Zdobył Herat a jego mieszkańcom pościnał głowy. Młody Jakub będąc pewien że jest jego potomkiem wiedział że pisane mu są wielki czyny. Zygmunt bardzo kochał syna bo widział w nim swą pierwszą małżonkę którą miłował nad życie i bardzo przeżył jej śmierć w czasie porodu ich trzeciego dziecka i choć poślubił jeszcze dwie inne kobiety to żadna niemiała na niego takiego wpływu jak Chakha. Jednak wiedział że trzeba żyć dalej a Polska potrzebuje następców dlatego zaaranżował małżeństwo swego syna z Khulan córką Hrabiego Słupskiego Kaciego któremu Wielki mistrz Krzyżacki nadał te ziemie za przejście na chrześcijaństwo i służbę i rade dotyczącą sposobów walki Mongolskiej. W ten sposób jego następcy zdobyli by pretekst do wydania wojny zakonowi. Zresztą ta dziewczyna niezwykle przypominała Królowi jego żonę i matka Jakuba wiec był niezwykle szczęśliwy gdy otrzymał on twierdzącą odpowiedź od Hrabiego Słupskiego.​

Ciąg dalszy nastąpi.

 

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cześć 25.

Zygmunt IV.

Żył: 1327-1382.
Rządził: 1357-1382.
Altani I .

Żyła: 1323-1379.
Współrządziła: 1357-1379

Z nastaniem wiosny 1362 roku przez góry Kaukazie przedziera się grupa mężczyzn zmierzają oni na południe w stronę rozległych obszarów Persji która znajduje się pod kontrolą Wielkiego Chana Mongolskiego Atiego II, wydają się być tylko niepozornymi wędrowcami zmierzającymi w nikomu nie znanym kierunku. Jednak pod ich znoszonymi łachmanami można od czasu do czasu dostrzec metaliczny błysk w południowym słońcu. Strażnicy na granicach z sułtanatami Gruzińskimi, arabscy żołdacy nie zatrzymują ich wiedząc iż narazili by się na gniew wielkiego sąsiada z północy przeto jednak doradzili wędrowca by broń lepiej ukryli. Mężczyzna który widocznie nimi przewodził wziął sobie tą rade do serca i kazał towarzyszą lepiej poukrywać swe wyposażenie. Dla strażników cel ich podróży był jasny zmierzali do przygranicznych obszarów Kałkazkich zajętych przez Mongołów, dostali też odgórne polecenie przepuszczenia ich a nawet udzielenia pomocy w ominięciu mongolskich posterunków. Gdy po kilku tygodniach marszu dotarli wreszcie do celu którym było wioska Baku nad morzem Kaspijskim mogli w końcu wykonać polecenie powierzone im przez swego Króla wielkiego Zygmunta IV mieli polecenie skontaktowania się z miejscowymi i przekazania im 10 tysięcy sztuk denarów w złocie by mogli się uzbroić i wszcząć bunt przeciw mongolskim najeźdźcom. Co prawda efektywność ich działania już niewiele obchodziła Zygmunta, takie transporty złota były przez niego rozsyłane niemal po całym terytorium Chanatu Złotej Ordy przez co musieli oni walczyć zarazem z wojskami Bizancjum jak Sułtanatu Fatymidów i dodatkowo dławic te powstania.

W kraju natomiast z przymusu Watykanu Zygmunt był zmuszony wypędzać ze swego władztwa wszystkich kupców i lichwiarzy zdawał on sobie sprawę że to niedorzeczne zarządzenie Papieża pogorszy tylko sytuacje gospodarczą kraju ale co mógł zrobić groziła mu ekskomunika jeśli niedosłuch on rozkazu pana Rzymu a to było by jeszcze gorsze, w państwie piastowskim od dawien dawna dużą role odgrywał kler będąc jedną głównych sił rządzącym tym imperium Klechy miały duży posłuch wśród maluczkich którzy ślepo wierzyli w ich kazania. Zygmunt Niechciał popaść z nimi w konflikt bo mimo że miał na swych usługach liczną armie to księża mieli cały polski lud. Wiec mimo wolnie musiał on przystać na tą chorą politykę.

Rok później docierają do Zygmunta informacje od jego szpiegów na dworze Chana Atiego jakoby przygotowywał on kampanie mającą na celu zajęcia Judei a wraz z nią podbicie Jerozolimy to miasto było świetnością zarazem dla Chrześcijan jak i Wyznawców Islamu dlatego musiał on w jakiś sposób sabotować te plany i nie pozwolić by się ziściły, Nakazał wszystkim swoim szpiegom by jak tylko mogą przeszkodzili w jego realizacji niestety na niewiele się ich wysiłki zdały gdyż Mongołowie ruszyli z całą swą mocą na Judeę.

1386 roku do Krakowa dotarła technologia Papiernicza Zygmunt zafascynowany jej możliwościami zapragną wiedzieć o niej więcej dowiedział się dzięki wykładowcom i historyką z Uniwersytetu Krakowskiego iż, Papiernictwo w Europie zapoczątkowali Arabowie w połowie na Półwyspie Iberyjskim, zakładając w Xativie papiernię w 1056 r. Natomiast za kolebkę papiernictwa europejskiego uznaje się Włochy i papiernię Fabriano założoną 1268 roku, gdzie wprowadzono istotne elementy europejskiej techniki wyrobu papieru: koło wodne poruszające stępę (urządzenie przetwarzające zużyte szmaty na masę papierniczą) oraz profesjonalną formę czerpalną, która zastąpiła dotychczasową arabską formę czerpalną z ruchomym sitem i pozwoliła na znakowanie papieru filigranami. Dowiedziawszy się o tym wszystkim natychmiast postanowił on stworzyć w Krakowie papiernie dzięki której będzie mógł on rozpocząć produkcje papieru a co za tym Idzi publikować własne rękopisy.

Prowadząc dalej politykę mającą na celu obronę przed Złotą Ordą Zygmunt wydał za mąż swą najstarszą córkę Marię za następcę tronu Czeskiego Hrabiego Karteńskiego Gyuya Bodzeta, jako następca tronu czeskiego był on perfekcyjnym zięciem, z powodu że jego Ojciec był już jedną nogą na tamtym świecie co jeszcze bardziej tylko dawało Zygmuntowi powody do tego małżeństwa. Ślub odbył się w katedrze Praskiej była to niezwykle przepełniona przepychem uroczystość Zygmunt w posagu podarował swej córce 200 dorodnych koni bojowych i 25 tysięcy denarów w złocie zarazem pobrał też podatek w swym władztwie z powodu tego wydarzenia bo skoro on się cieszył to czemu jego podani nie mają się z nim radować z tej okazji i niepodzielną się z nim swoimi pieniędzmi. Ślub odbył się 20 kwietnia 1369 roku pańskiego.

Natomiast rok później bo 30 Czerwca 1370 roku udało się Zygmuntowi narzucić zwierzchnictwo swoje Hrabiemu Krymskiemu Nicolasowi który za wielkiego wyboru niemiał co do złożenia hołdu Zygmuntowi bo albo król Polski albo Chordy Złotej Ordy które niebagatelnie gorsze by były gdyż wszystkich by wybiły złoto zabrały i zgliszcza zostawiły dlatego też przystał on na wielkoduszną propozycje Zygmunta.

Pozostałe lata od 1375 roku Zygmunt poświecił na finansowaniu wszelkiej maści kryminalistów rzezimieszków morderców i szubrawców którzy tylko mieli na tyle odwagi by wykonywać swój proceder na terenie Chanatu Mongolskiego, ich działalność niemiała znaczenia dla Zygmunta byle by szkodzili oni w jakikolwiek sposób Mongołom. Napadali oni na karawany z zaopatrzeniem dla wojsk i pali pomniejsze posterunki stali się prawdziwym utrapieniem dla Atiego który nie potrafił ich wyplenić choć zabijał ich całymi setkami zdawać by się mogło. Jednak byli oni niczym mucha latająca koło końskiego ogona nie stanowili większego zagrożenia byli tylko niezwykle irytujący, w swoich działaniach. Wszystkie czynniki jednak stanowiły wielką całość bo bunty i działania szpiegów oraz bandyci dawali razem wymierne efekty które spowolniły machinę wojenną Mongołów.

Jesienią 1382 roku Zygmunt umiera spokojną śmiercią państwo polskie jest siłą a złota orda osłabiona choć zajęła Jerozolimę a wielki Chan włada ogromnymi połaciami zimie to te tereny są w niepełni kontrolowane i cały czas wybuchają na nich powstania i rebelie za którymi on stoi pyzatym polscy szpiedzy cały czas gdzieś sabotują infrastrukturę a na traktach rządzą bandy zbójeckie to wszystko zmusiło Atiego do zaprzestania podbojów i opanowania sytuacji wewnętrznej jego imperium. Dzień po pogrzebie Zygmunta IV na tron polski wstępuje Jakub II Mongolski potomek Czyngis-Hana, który zarazem chce kontynuować ostrożną politykę ojca ale pragnie też chwały.
Mapa polityczna Polska i Sąsiedzi 1382 rok.
​

Osiągnięcia:
- Zwasalizowanie Krymu.
-Osłabienie Złotej Ordy

 

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cześć 26.

Jakub II Mongolski.

Żył: 1345-1401.
Rządził: 1385-1401.
Khulan I .

Żyła: 1345-1400.
Współrządziła: 1385-1400.

Jakub II był ambitnym i zaradnym człowiekiem wiara w to że jest potomkiem bicza-boskiego dawała mu tylko motywacje do działania mając spłodzonych już 2 synów Bolesława i Konrada oraz 2 córki Annę i Jadwigę planował on wzmocnienie sojuszy dlatego zaaranżował on śluby swych córek z następcami tronów Szwedzkiego oraz Norweskiego. Najstarsza z jego córek Anna Piast została wydana za Hrabiego Hakana pana Angermanland który był najstarszym Synem Króla Szwedzkiego. Natomiast Jadwiga poślubiła Harika hrabiego Rugi i zarazem najstarszego syna Króla Norweskiego te małżeństwa miały na celu wzmocnienie więzi miedzy królestwami Skandynawskimi a Polską.

Natomiast swego pierworodnego syna Bolesława z córką księcia Brandenburdzkiego chciał połączyć to małżeństwo z kolei wzmacniało i zabezpieczało zachodnią granice wielkiego królestwa jakim była polska, młody Bolesław musiał usłuchać poleceń ojca niezależnie jak by tego nie chciał robić. Nakazywał mu tak obowiązek wobec ojca zresztą wiedział że to małżeństwo ma zapewnić Polsce korzyści a jago następca tronu on na tym w przyszłości skorzysta wiec wyraził swą zgodę na ten ślub który odbył się 29 marca 1382 roku pańskiego na całe szczęście dla królewicza jego oblubienica nie należała do paskudnych kobiet.

Jakub także jak jego ojciec Zygmunt posyłał na tereny Chanatu Złotej ordy złoto które miało służąc do wzniecania buntów i rozruchów wewnątrz tego wielkiego państwa. Co prawda coraz trudniej było je organizować gdyż Mongołowie trzymali cały bliski wschód i Persje w żelaznym uścisku dławiąc w zarodku wszelki próby rewolt czy buntów cały czas napierając dalej na zachód udało im się zmiażdżyć wojska Fatymidów pod piramidami straszna rozegrała się tam batalia sam Sułtan poległ w tej bitwie co tylko doprowadziło do większego chaosu w państwie które coraz słabiej stawiało opór najeźdźcą.

Jednak mieli oni niebywałe problemy z zajęciem Aleksandrii. Oblężenie Aleksandrii rozpoczęło się od założenia 4 marca 1387 roku mongolskie blokady. Przez pierwsze trzy miesiące Mongołowi ograniczyli się jedynie do działań mających na celu odcięcie dostawy wody i przerwanie morskiego połączenia z Cyprem skąd Bizantyjczycy dostarczali miastu zapasy. Następne 12 lat Mongołowi bombardowali miasto, jednak nie zdołali złamać determinacji mieszkańców i garnizonu który wiedział że jeśli się poda to wojownicy złotej ordy wszystkich ich wymordują. W II połowie 1400 roku Mongołowi wzmocnili swe wojska i zamiast jak dotąd jedynie ostrzeliwać miasto przystąpili do regularnego oblężenia. W tym celu do stycznia 1401 roku wybudowali przed wschodnim odcinkiem Aleksandrii łańcuch redut. Gdy 28 maja 1401 roku przybył pod Aleksandire wielki Chan Jasar, armia oblężnicza wzrosła do ok. 70 000 żołnierzy. Garnizon Szejka Jufy liczył w tym czasie ok. 20 000 żołnierzy, wśród których znaczną część stanowili najemnicy bizantyjscy. Ponieważ blokada mongolska nie była zbyt szczelna, oblężonym co jakiś czas przybywały posiłki z Cypru i krety od Cesarza Aleksandrowa VIII. Wkrótce armia mongolska skupiła się na bastionie Al-aksa, znajdującym się na zachodnim froncie Aleksandrii. Jednak pomimo podejmowanych wysiłków do końca sierpnia nie uzyskali tutaj żadnych efektów. Szereg wycieczek fatymidzkich we wrześniu doprowadziło do wyparcia mongołów z pierwszej linii umocnień. W okresie od maja do grudnia 1401 roku na skutek zażartych walk oblężeni stracili 7000 żołnierzy oraz 2000 kobiet i dzieci wspomagających obronę twierdzy. Mongołowi w tym okresie stracili aż 20 000 żołnierzy. Na skutek nieudanych szturmów i dużych strat Mongołowie 16 stycznia 1402 roku ponownie przystąpili do prac oblężniczych, zwracając tym razem większą uwagę na słabo umocnione nadmorskie bastiony Al-Aba i Al-Hesa. W walce stosowane były zapalane pociski smołowe oraz bombardowanie zarówno atakowanych bastionów, jak i miasta. Na początku marca flota mongolska dokonała próby desantu, który uniemożliwiła flota bizantyjska. Gdy Mongołom udało się dokonać wyłomu w bastionie Al.-Aba, ruszyli 26 sierpnia do szturmu, który został jednak odparty. Wiosną 1403 roku na skutek ciągłego ostrzału z katapult i trebuszy powstały w obleganej twierdzy potężne wyłomy. By nie dopuścić do szturmu, obrońcy przeprowadzili 15 czerwca dwie wycieczki. Wielka wycieczka w sile 5500 żołnierzy wyprowadzona została od bastionu Al.-Aba, a mniejsza, w sile 300 żołnierzy, od bastionu Al.-Hesa. Obrońcy zniszczyli kilka mongolskich katapult i terbuszy. Punktem zwrotnym oblężenia było wycofanie się 8 sierpnia 1402 roku posiłkowych wojsk Bizantyjskich z Aleksandrii, czego przyczyną były spory Bizantyjczyków z fatymidzkim dowódcą garnizonu. W twierdzy został dowódca sił fatymidzkich Szejk Jufy, który miał do dyspozycji tylko 3600 wojowników fatymidzkich. Nie widząc szans na dalszą obronę Fatymidzi skapitulowali 25 sierpnia 1403 roku przed armią wielkiego Chana Jasara. Jeden z punktów zawartej umowy kapitulacyjnej mówił, że wszyscy muzułmanie w Aleksandrii mogą opuścić miasto wraz z dobytkiem, który są w stanie udźwignąć. Wielki Chan przystał na te warunki jednak zdradził on Fatymidów gdyż tylko gdy czoło kolumny opuściło miasto nakazał wszystkich wymordować miała to być przestroga dla wszystkich by niestawialni oporu mongolskiej potędze.

Jakubowi udało się także zawrzeć sojusze zbrojne z królestwami Norwegi i Szwecji do ich podpisania doszło w Sztokholmie 28 listopada 1389 roku pańskiego nazwany on został paktem potrójnym i zakładał wzajemną pomoc w razie ataku któregokolwiek z partnerów przez stronę trzecią, zarazem nie mieszania się do konfliktów wywołanych przez strony sojuszu bez zgody tej strony która go wywołała. Do paktu przystąpiło 11 lipca 1390 roku także królestwo Czeskie Guya król Czeski którego małżonką była siostra Jakuba pragnął w ten sposób wzmocnić swoją pozycje na arenie międzynarodowej i zarazem zabezpieczyć się przed zapędami króla Węgierskiego. Wraz z przystąpieniem Czech sojusz zmienił nazwę na porozumienie czterostronne i wprowadzono poprawkę o gwarancji militarnej i pieniężnej stronie sojuszu który został zaatakowany.​

Ciąg dalszy nastąpi.

 

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cześć 27.

Jakub II Mongolski.

Żył: 1345-1401.
Rządził: 1385-1401.
Khulan I .

Żyła: 1345-1400.
Współrządziła: 1385-1400.

Wraz z nastaniem wiosny roku 1391 Jakub II Mongolski snuje plany o ostatecznym podboju resztek Rusi a zarazem podpiciu jeszcze wolnego Kaukazu zanim uczynią to Chory Złotej Ordy. Przygotowania do tych dwóch kampanii idą pełną parą. Jako że jednemu ruskich Hrabiów udało się zyskać tytuł książęcy Księcia Chłynowskiego wojna ta nie zapowiadała żmudnej kampanii mającej na celu podbicia nie zespolonych Hrabstewek. Zresztą nawet jako jednolity twór pozostałości wolnej Rusi nie mogły już się przeciwstawić imperialnym zapędom Jakuba którego celem było ich unicestwienie i włączenie do swego władztwa dzieląc swą armie na dwie części po 30 tysięcy ludzi swego syna Bogusława posłał by zajął on się księstwem Chynowskim sam natomiast wyruszył do Abchazji skąd wraz ze swą armią miał podporządkować resztę północnej Gruzji .


Z nastaniem 1 czerwca 1391 roku Wojska księcia Bolesława wyruszyły by zmiażdżyć przeciwników dostawszy polecenie od swego ojca i zarazem króla by nie okazywać miłosierdzia jeśli wróg będzie na tyle głupi by przeciwstawić się naszej potędze. Młody Książe stoczył bitwę z Księciem ruskim Wasylem na polach Mokczy potyczka to była nieznaczna i wojska ruskie szybko w rozsypkę poszły nie zagrażając głównym siłom Bolesława który kierował się na stolice Księstwa którym był Chynów.


Po miesiącu marszu i staczaniu drobnych potyczek które nie mogły zagrozić armii książęcej. Bolesław dotarł pod mury Chłynowa. Czekał na niego tam już Wasyl który przez cały ten miesiąc podjazdami wojska polskie nękał co prawda nieznaczne szkody wyrządzając ale zapasy odbierając. Książe świadom swej sytuacji iż miast w jego ręce wpaść czym prędzej musi nakazał budowę machin oblężniczych z przygotowanych do tego bali drewnianych które z taborem szły za wojskiem.Gdy Bolesław oblegał Chłynów Jakub wyruszał na podbój ziem Kaukaskich było to 17 lipca 1391 roku pańskiego Król Polski pragnąc szybkich zwycięstw szedł szybko i nieubłaganie przez ziemie arabskich kalifatów w Gruzji gdzie się jego wojska zjawiły było niemal pewne iż kamień na kamieniu się nie ostanie a wojska arabskie pierzchały przed jego potęgą niczym zbite psy po niecałych dwóch miesiącach walk wszystko do granicy ze Złotą ordą znajdowało się w polskich rękach gdyż wiele miast i zamków podało się bez walki jako że większość mieszkańców nadal posługiwała się językiem Gruzińskim a nie arabskim postrzegali oni Jakuba jako wyzwoliciela i zabawce od buta islamu. Jakub bez najmniejszych problemów zajął północną część Gruzji nie obawiając się o konflikt ze Złotą Ordą która toczyła ciągle wojnę z Bizancjum i Sułtanatem Fatymidów jej armia pyzatym rozproszone były po całym imperium w celu tłumieniu powstań i znoszeniu bandyckich watach.


Bolesław nękany wypadami z zamku Chynowskiego stawał się coraz bardziej zniecierpliwiony panującym impasem powysyłał on swych wiernych ludzi by zniszczyli wszystkie inne odziały ruskie mogące przyjść z pomocą oblężonym. Najbardziej dokuczliwy wypad obrońców nastąpił 29 września 1391 roku poprowadził go sam Wasyl naczelne swych ludzi wdarł się do polskiego obozu i udało mu się zniszczyć wiele katapult i trebuszy nim zmuszono ich do odwrotu powrotem za bramę zamku. Bolesław był pełen podziwu dla tego ruskiego księcia który z takiej brawury się dopuszcza począł przeto szanować go gdyż był godnym przeciwnikiem dla jego Książęcego majestatu.


Postanowił on poczekać do szturmu na wiosnę i przez ten czas przytrzymać miast głodem, mając nadzieje na jego kapitulacje która niestety nie nastąpiła. Ostatecznie zniecierpliwiony taką sytuacją nakazał swym ludziom rozpocząć atak na mury. Żołdacy przystawiali sprawnie drabiny i rozpoczynali wspinaczkę wiedzieni żądzą mordu w oczach nabuzowani adrenaliną gotowi oddać swe życie za umiłowanego księcia. Do murów zbliżały się także wieże oblężnicze z gotowymi wypaść na mury piechurami gotowymi siec i kluć przeciwników póki nie utoną we własnej posoce. Bitwa była brutalna i zajadła wielu dzielnych mężów swe życie oddało nim mury zdobyto a miasto wpadło w ręce Bolesława. Zdobycie grodu niczego nie dało gdyż przebiegły Wasyl zbiegł i zbierał nowe siły by stawić czoło Bolesławowi. Walki trwały jeszcze przeszło dwa lata nim wraz z pomocą Jakuba udało się ostatecznie unicestwić wojska Wasyla a jego samego pojmano.

Księcia ruskiego Wasyla I Sarme przyprowadzono na powrozie przed oblicze Bolesława i Jakuba upokorzenie tego człowieka pokazywało całkowity upadek i koniec wolnej Rusi której od tej pory znajdowała się pod całkowitą Polską kontrolą. Choć za wołgą znajdowało się ostatnie Księstwo rządzone jeszcze przez Książąt pochodzących z Rusi to nie stanowiło ono nigdy integralnej jej części i to Księstwo Rostowskie niebawem w Polskie ręce się dostanie. Bolesław postanowił namówić ojca na puszczenie Wasyla wolno:
-Ojcze ten człowiek mnie się należy jako iż mym jeńcem jest jam to go w bitwie pokonał i pochwycił.
-Prawdą jest to synu jednak ten człowiek zbyt niebezpieczny jest by żyć mógł.
-Jednak czy to przystoi jeńca zabijać i to szlachetnie urodzonego.
-Bolesławie synu mój jeślim go żyw zostawimy gotów rękę na nas podnieść.
-Wiem to przeto ojcze ale co on zdziałać może niema już ludzi jego królestwo padło a on sam wrakiem jest przeto proszę cię o to jedno byś mnie go darował.
-W Porządku skoro aż tak ci na nim zależy toż go weź.
Bolesław po tej rozmowie zobaczył się z Wasylem z którym to wiele godzin nad miodem dywagował. Jednak potem darował mu konia i oporządzenie i wolność. Wasyl mniemając nic do straceni bo tylko życie mu zostało postanowił przyjąć to co mu ofiarowano. Pojechał na granice Polsko Rostowską i tam ostatni raz go widziano jak w kamień graniczny wpatrzony był uświadomił sobie iż oto kończy się wolność Rusi a wraz z jej końcem też wielu innych narodów w przyszłości.
​

Ciąg dalszy nastąpi.

 

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cześć 28.

Jakub II Mongolski.

Żył: 1345-1401.
Rządził: 1385-1401.
Khulan I .

Żyła: 1345-1400.
Współrządziła: 1385-1400.
Rok 1399 zapowiadał się dobrze gdyż zima lekka była. A na wiosnę wszystko do życia się budziło po zwycięskich kampaniach Jakub nadał tytuły Księcia Chłynowskiego i Czeremisi dwóm swym braciom z którymi w dobrych układach pozostać pragnął. Bartoszowi podarował hrabstwo Unży i Tytuł Księcia Czeremiskiego natomiast Koksegowi Hrabiostwo Chłynowskie i tenże tytuł Książęcy.

Bartosz Książe Czeremisi .

Koksegu Książe Chłynowski.

W lecie Jakub tak jego ojciec finansuje organizacje przestępcze które wprowadzają zamęt na terytoriach Złotej ordy. W Domenie królewskiej wielu możnowładców zaczyna uważać iż brak im wpływu na losy państwa Polskiego. Jakub nie chcąc narażać się znaczącej sile jaką stanowią postanawia dąć im władze której żądają.

12 stycznia 1400 roku pańskiego małżonka Jakuba Khulan I umiera ze starości władca polski dotknięty jej śmiercią odcina się od rzeczywistości i podupada na zdrowiu w wyniku czego schodzi z tego świata rok później. Tron dziedziczy Bolesław III najstarszy syn Jakuba. Młody król pożądliwym wzrokiem spogląda na ziemie księstwa Rostowskiego.
Mapa polityczna Polska i Sąsiedzi 1401 rok.

Osiągnięcia:
- Podbicie resztek Rusi.
-Zajęcie północy Gruzji.​

 

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR
Sytuacja Polityczna Europy 1401 rok.

Hiszpania Mauretania
Obszar ten jest podzielony miedzy, trzy królestwa z czego dwa państwa Aragonii i Portugalii są państwami z dominującą kulturą polską królestwa te podbiły szejkanaty arabskie na północnym wybrzeżu Afryki, obydwa państwa dodatkowo są połączone licznymi mariażami i sojuszami militarnymi. Północną część półwyspu zajmuje królestwo Francuskie które usadowiło się tutaj za II krucjaty Iberyjskiej i choć zostało przez swoich południowych sąsiadów zepchnięte jeszcze dalej na północ to czas pokarze czy nie uda się francuzom zrewanżować.
Wyspy Brytyjskie
Szkocja i Anglia toczą są o dominacje na tym obszarem choć czasie gdy walczyły one z pomniejszymi państwami taki mi jak królestwo Walii i Księstwami Irlandzkimi zawarty miały miedzy sobą sojusz. Teraz przestał on obowiązywać i te dwa królestwa niedługo stoczą ze sobą walkę o hegemonie nad wyspami Brytyjskimi.
Francja.
Po wielu latach Królom francuskim ostatecznie udało się zjednoczyć cały obszar pod swoim panowaniem tylko północne wybrzeże pozostaje nadal pod panowaniem angielskim czy konflikt który może wybuchnąć miedzy Królestwami Szkockim i Angielskim ułatwi Francuzom zadanie odbicia Normandii.
Niemcy.
Czech nadal stanowią dominującą role na tym obszarze są one powiązane licznymi sojuszami z królestwem Węgierskim z którym mają sojusz zbrojny najwyraźniej Czeskim Bodzetom zależy na przejęciu korony Węgierskiej gdyż Arpadowie są wymierającym rodem.
Skandynawia.
Królestwo Szwedzkie po zdobyciu korony Duńskiej stało się hegemonem regionu choć władcy Szwedzcy uzyskali znaczącą potęgę to do opanowania całej Skandynawii jeszcze im daleko czy następnym ich ruchem będzie podbój Norwegii.
Bałkany.
Węgry stanowią siłę tego regionu zbrojnie wchłonęli królestwo Chorwacki i razem z Czechami czekają na nadejście Chord Mongolskich gdyż wiadome jest że to nastąpi wcześniej czy później.
Ruś.
Obszar ten zajmuje potężne państwo którym jest Polska rozciąga się ona od morza Bałtyckiego aż po czarne i białe jej granice na wschodzie kończą się na Wołdze za którymi znajdują się Chanaty Jacki i Księstwo Rostowskie. Które mogą być następne w kolejności pójścia pod polski miecz.
Italia.
Półwysep apeniński na którym dominuje Państwo Papieskie jest spokojną Ostoj wiary katolickiej Papierze dbają oto by wojny nie gościły na tych terenach.
Azja Mniejsza Bliski wschód.
Chanat Złotej Ordy nieubłaganie napiera na Bizancjum i Sułtanat Fatimidów te dwa państwa niemają szans przetrwania wobec potęgi mongolskiej.
Mapa religijna Europy.

Zielony- Islam
Żółty- Chrześcijaństwo
Brązowy- Prawosławie
​

 

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cześć 29.

Bolesław III.

Żył: 1363-1414.
Rządził: 1401-1414.
Berta I .

Żyła: 1364-1405.
Współrządziła: 1401-1405.

Syn Jakuba II Mongolskiego Bolesław III wraz ze wstąpieniem na tron Polski potwierdził chęć kontynuowania sojusz zbrojnych zawartych za życia jego ojca. Tym samym nastąpiło podpisanie przez Królestwa Norweskie, Polskie, Czeskie i Szwedzkie. Sojuszu militarnego. Do jego podpisania nastąpiło 13 Marca 1402 roku w Rydze gdzie przybyli wszyscy trzej królowie. Król Norweski Finn I, Król Szwedzki Arnfast II oraz Guya I który był szwagrem Bolesława. W toku rozmów doszło do porozumienia miedzy królami w wyniku których podpisano nowy sojusz obrony zwany Rydzkim w zapisane w nim było iż 4 królowie zobowiązują się do wzajemnej pomocy etc. zawierał on tajną klauzule miedzy królami Polski i Czech w której stało iż jeżeli Król Czeski a mianowicie potomek Guya jeden z jego synów Konrad lub Piotr odziedziczą tron Węgierski Polski Król nie biedzie interweniować w żaden możliwy sposób i uzna Czeskie prawa do tronu Węgier. Natomiast Czech miały nie interweniować w ekspansji polski dalej na wschód.

Sam Bolesław był człowiekiem o słabym zdrowiu, w czasie wypraw swego ojca i walk resztki Rusi zapadł na chorobę której żadni medycy nie potrafili zdefiniować. Był on osłabiony i zawsze bardzo blady, jego choroba w grudni 1402 roku przerodziła się w zapalenie płuc męczył go suchy natrętny kaszel którego żadni nadworni medycy nie potrafili odgonić, przykładanie pijawek na niewiele się zadawało. Jednak król mimo swego stanu zachował jasność umysłu i nawet z łoża przy pomocy pierworodnego syna Bolesława potrafił sterować Królestwem. Radość też królowi sprawiała obecność małżonki która brzemienna była. Nim choroba Bolesława dosięgła w łożnicy z nią przebywał wyniku czego na świat nowe dzieci przyjść miał.

Syn Bolesława III, Bolesław IV przybywając w inspekcji na dworze Hrabiego Krymskiego Uzluka obaczył gładką białogłową która w mig jego myśli zajęła korzystając z okazji postanowił prosić Uzluka o rękę tej panny która jego córką była jak się okazało. Umay się zwała i piękną kobietą była a zarazem też i podstępną gdyż na dworze swego ojca od intryg posługi pełniła. Jednak gdy dowiedziała się że zainteresowany nią jest następcą tronu Polskiego szybko na ojcu zgodę wywarła. Do zawarcia małżeństwa doszło w katedrze Krymskiej gdyż takie życzenie wyraził Książe czym prędzej pragnący wychędożyć te kobietę. Data ślubu to 3 czerwca 1405 roku.

Sędziwa już bo mająca 41 wiosen Berta niewytrzymała trudów porodu i zmarła z wycieńczenia zabierając ze sobą dziecko którym była dziewczynka. Bolesław na wieść iż jego małżonka zmarła jeszcze bardziej się rozchorował, praktycznie pełnie władzy nad potężnym państwem przeszła w ręce jego syna Bolesława IV który w imieniu swego ojca zarządzał całym państwem. Jego też niestety dosięgło nieszczęście gdyż jego małżonka też zmarła w trakcie porodu ich drugiego dziecka którym okazał się być chłopiec. Bolesław na szczęście i widocznie sprzyjanie mu przez opatrzność sprawiło iż Umay pozostawiła na tym padole po sobie ich pierworodnego Syna Stanisława który był trzeci w kolejności do tronu Polskiego. Umay zmarła 1407 roku pańskiego.

Bolesław wiedząc iż Chłopic morze umrzeć, musi mieć rodzeństwo by ciągłość rodu trwała a potęga Piastów nie przeminęła. Dlatego też bierze za małżonkę wnuczkę władcy Francuskiego Meneleua I Ivet di Parmę. Do ślubu dochodzi 1410 roku w katedrze Krakowskiej. W obecności gości z wszystkich znaczniejszych dworów Europejskich. Bo była to okazja niezwykła dwa najpotężniejsze rody Europejskie łączyły się więzami matrymonialnymi.

Rok później Bolesław zwołuje stany generalne jest to zgromadzenie reprezentujące przedstawicieli 3 stanów: szlachty, duchowieństwa i stanu trzeciego, czyli reszty społeczeństwa we Polsce, zwoływane jako doradczy organ króla, zwłaszcza w sprawach ustalania podatków. Organem doradczym był sam Bolesław który postanowił wymusić niewielką kontrybucje, jako że Polska zagrożona była najazdem Mongolskim. Była to stara śpiewka stosowana przez niemal każdego Władce polskiego który pragną powiększyć swoją kabzę. Co prawda wojska były gotowane do wojny ale nie ze Złotą Ordą a Księstwem Rostowskim które miał być włączane siłą do państwa Piastowskiego.

Trzylatka później 12 marca 1414 roku Bolesław III umiera w swym łożu przeżarty chorobami jego doczesne szczątki zostały pochowane wśród jego przodków na Wawelu a jego syn nareszcie objął pełnię władzy nad państwem i był gotowy do rozszerzenia jego granic.
Mapa polityczna Polska i Sąsiedzi 1414 rok.

Osiągnięcia:
- Przygotowania do zajęcia Księstwa Rostowskiego.
​

 

Gdyby Polacy Byli Imperialistami Mega AAR Cześć 30.

Bolesław IV.

Żył: 1384-1440.
Rządził: 1414-1440.
Ivet I .

Żyła: 1390-1415.
Współrządziła: 1414-1415.

Nieszczęście dotknęło ponownie Bolesława gdyż druga jego małżonka Ivet także zmarła w trakcie porodu zabierając ze sobą nienarodzone dziecię. Zaczęło to niepokoić Bolesława gdyż zbyt dużo zgonów takich było by uznać je za naturalne. Król wszczął dochodzenie w tej sprawie jego zaufani ludzie przesłuchiwali i torturowali wszystkich którzy mieli dostęp do jego małżonki pokojówki akuszerki. Po wielu żmudnych przesłuchaniach w końcu trafili na jakowyś trop który prowadził do Księcia Rostowskiego. Jego zaufani kaci donieśli mu jakoby jedna ze służek za garść złotych monet podała w śniadaniu królowej jakowejś trucizny. Wyznała na katuszach iż pieniądze wzięła od jakiegoś Wasyla Mitruszego. Który był wysłannikiem Księcia Rostowskiego Andrzeja Juriewicza. Bolesław rozwścieczony takimi wieściami nakazał swym katom by zastosowali najokrutniejsze katusze na tym psim synu.

Uradowani kaci zdarli najpierw z Wasyla szaty i na pół obnażonego zaprowadzili go pod mur. Przywiązanego do słupa zaczęli bić nahajami. Namowami i groźbami starali się zmusić Wasyla, by się przyznał do swych win i zdradził swego panna . Kiedy ten stanowczo odmówił, oprawcy ucięli gałęzie wierzbowe, upletli z nich koronę na wzór Chrystusowej i włożyli ją na głowę biedaka, ściskając ją coraz mocniej, tak jednak, by nie pękła czaszka. Potem zaczęto Wasyla policzkować, aż wybito mu zęby. Wyrywano mu paznokcie i zdarto skórę z górnej części jego ręki. Po tych mękach Kaci odwiązali od muru, okręcili go sznurem, który przywiązali do koni i popędzając zwierzęta wlekli Wasyla po drodze, kłując go lancami. Zawleczono Wasyla do, lochów Wawelskich, rozłożono go na stole i zaczęto palić jego ciało ogniem. Oprawcy następnie wycięli mu tonsurę na głowie do kości, na plecach wycięli mu skórę w formie ornatu. Rany posypywali sieczką. Potem odcięto mu nos i wargi, wykłuto jedno oko. Kiedy zaś z bólu stale wzywał imienia Andrzeja Jurewicza wyznając iż to on zlecił mordy małżonek Bolesławowych, Bolesław nakazał w karku zrobić otwór nożem i wyciąć mu język. By już nie mógł zmienić swego nieszczęsnego wyznania. Wreszcie Wasyla powieszono nogami do góry i uderzeniem miecza i zakończono jego katusze.

Gdy Bolesław zakończył rozprawę z Wasylem, gotował się do rozpoczęcia kampanii przeciw Księciu Rostowskiemu który próbował zgładzić ród Piastowski. A sytuacja niebyła za szczęśliwa dla Bolesława jako że miał jednego syna który mógł zostać zamordowany lub umrzeć z powodu choroby. Linia dziedziczna mogła zostać przerwana a państwo podrożyło by się w chaosie walk miedzy dziedzicami z linii bocznych Piastów. W wyniku tych wszystkich okoliczności postanowił on przełożyć wyprawę wojenną i pojąc nową małżonkę którą była Adelajda córka księcia Brandenburskiego Ulricha.

Bolesław nie próżnując wiedząc iż czyni to dla dobra Polski a nie z rozpusty, brał co wieczór swą młodą małżonkę do łożnicy gdzie to spędzali całe godziny. W wyniku który Adelajda została brzemienna i na świat miało przyjść ich dziecko. Tym razem Bolesław pilnował swej małżonki a jak oczka w głowie od tego dziecka zależała przyszłość państwa Polskiego. Dla jego szczęścia i zadowolenia w roku 1420 na świat przyszedł chłopczyk którego Bolesław nazwał Kazimierzem dziecko to zapewniało że Piastowie jeszcze nie wymrą a ich linia dziedziczna pozostaje niezachwiana. Wtedy wreszcie nadeszła chwila kiedy Bolesław postanowił ukarać Andrzeja Juriewicza tak jak uprzednio Wasyla.

Na wiosnę 1421 roku z Krakowa wyruszyła armia Królewska licząca 25 tysięcy zbrojnych Bolesław postanowił nie brać wszystkich swych sił na tę wyprawę, i tak Książe Rostowski nie mógł wystawić liczniejszych wojsk przeciwko jego armii. Dotarcie do granicy Polsko Rostowskiej przebiegło bez większych problemów armii królewskiej nikt nie niepokoił a nawet kilku możnych oferowało Bolesławowi swoją pomoc, jednak on odmawiał wiedząc iż chodzi im o łupy wojenne. A te miały pójść do jego skarbca a nie ich. Państwo polskie rozległe było i marsz armii zajął blisko pół roku na jesieni Bolesław dotarł do Wołgi lecz postanowił on poczekać do wiosny następne roku z przeprawą i w ten sposób zniszczyć psychicznie Jurewicza.
Gdy wiosna 1422 roku nastała Bolesław na wołdze kazał most pontonowy stawić. Tak opisuje to jeden ze skrybów. „Kól Bolesław jaśnie nam panujący doszedł do rzeki Wołgi i przez tę rzekę wraz z częścią swych wojsk, które wówczas nie zebrały się jeszcze przy nim w całości, a także z działami, machinami i innym sprzętem wojennym bez żadnej szkody i niebezpieczeństwa przeprawił się po moście wspaniałej konstrukcji. Tak więc w piątek przed świętem Małgorzaty król rozłożył swe obozy w 3 mile od wsi jakowejś W tych obozach wypoczywał przez dwa dni i wyruszając z tychże obozów w sam dzień św. Małgorzaty rozłożył się obozem obok wzmiankowanej wioski. I przed wieczorem polecił zdobyć rzeczoną wioską nie rycerstwu swemu, lecz pospolitemu ludowi i tymże z miejsca, w ciągu niespełna trzech godzin siłą zawładnął”
​

Ciąg dalszy nastąpi.

 

Cześć 31.


Bolesław IV.
Żył: 1384-1440.
Rządził: 1414-1440.

Ivet I .
Żyła: 1390-1415.
Współrządziła: 1414-1415.


Pogodne lato 1422 roku, Bolesława IV Król Polski, Litewski, Ruski etc.
Najechał ziemie księcia Rostowskiego, Jurewicza. Armia Polska w liczebności 25 tysiąca męża. Przeprawiła się kilka tygodni wcześniej przez wzburzone nurt Wołgi, wielkiej rzeki dzielącej Azje od Europy. Bolesław stanął na ziemi hrabstwa, Syrt. Po zajęciu pobliskich wioski, zaczęto szykować się do marszu ku stolicy hrabstwa.

Dnia 15 kwietnia 1422 roku, złożono obóz i wymaszerowano, Bolesław spodziewał się oporu ze strony Jurewicza, wszakże najechał jego zimie. Jednak, marsz ku Styrowi przebiegał be zakłóceń gdy polskie chorągwie dotarły na miejsce, przystępując do oblężenia, nadal nie było widać księcia Jurewicza.


Zamek w Syrt nie zamierzał złożyć kapitulacji, gdyż znajdował się po rozkazami marszałka Jurewicza, Bolesław wiec postanowił o przystąpieniu do szturmu na mury, po oblężeniu trwającym, 3 tygodnie meczącym ostrzale z katapult i trebuszy na głowy obrońców wydano rozkazy do ataku. Po mury podciągnięto, wieże oblężnicze z których wylewały się coraz to nowe fale zbrojnych rycerzy Bolesława, w bramę bez litości walił taran, aż ta puściła a do miasta wdarły się zastępy polskich zbrojnych siejąc śmierć i pożogę.

Gdy zamek został zdobyte a marszałek Jurewicza, Ivanow, znalazł się w niewoli. Z rozkazu Bolesława na rynku miejskim, miano go rozczłonkować, dla przykładu by inni oporni nie powtórzyli jego błędów. Egzekucja odbyła się na oczach setek mieszczan których siła spędzono, by ją zobaczyli i mieli świadomość co ich czeka za nieposłuszeństwo i opór.

Dalszy marsz Bolesław zaplanował w stronę hrabstwa Bolgar będącego, zarazem stolicą Księstwa Rostowskiego, zwiadowcy donosili Królowi jakoby tam właśnie zbierała się armia księcia Jurewicza. Dnia 15 lipca 1422 roku, wojska królewskie pod wodzą Bolesława stanęły pod murami Bolgaru, jednak i tu nie spotykano wojsk Jurewicza.


Jako że miast i zamek podały się bez walki a Król Polski triumfalnie w jechał w mury miejskie. Bolesław postanowił okazać łaskę mieszczoną, zakazano dokonywania gwałtów i grabieży na ludności Bolgaru, pod karą śmierci. Niechętnie polscy żołdacy przyjęli te rozkazy, jednak to Bolesław ich opłacał wiec byli posłuszni.


Następne 3 lata Królowi zeszły na ściganiu, Jurewicza po całym terytorium księstwa Rostowskiego. Aż w końcu 15 marca 1425 roku rozegrała się bitwa, na polach Votyaki, polskie chorągwie rycerskie i zaciężne zmiotły wojska księcia Rostowskiego, a on sam musiał uchodzić do warowni w górach Uralskich.


Forteca hrabstwa Votyaskiego, była wybudowana na litej granitowej skale gór uralskich. Była to imponująca forteca, której zdobycie zajęło królowi Polskiemu niemal 2 kolejne lata, przeprowadzono wiele bezskutecznych ataków, gdy wydawało się że oblężenie utknęło w martwym punkcie z radą przybył Książe Stanisław następca tronu Polskiego. Z jego polecania zbudowano drewniany chodnik z zadaszeniem, i rozpoczęto kucie ściany warowni a gdy ta ustąpił ruszono do ataku. Poświecono wielu okolicznych chłopów dla tego zwycięstwa jednak. Po 5 latach wojny księstwo Rostowskie znalazło się pod panowaniem Króla Polskiego.


Kampania w Księstwie Rostowskim 1422-1427.

Ciąg dalszy nastąpi.
​

 

Cześć 32.


Bolesław IV.
Żył: 1384-1440.
Rządził: 1414-1440.

Ivet I .
Żyła: 1390-1415.
Współrządziła: 1414-1415.


Po zwycięskim powrocie do Krakowa, Bolesław dowiedział się o utworzeniu Cesarstwa Czesko-Węgierskiego, Bodzetowie władający Czechami przejęli tron Węgierski po wymarciu dynastii Arpadów, która do tej pory władała Węgrami. W wyniku tego posunięcia powstało gigantyczne państwo mogące oprzeć się najazdowi mongolskiemu a zarazem konkurent dla Królestwa Polskiego na arenie Europejskiej.

Bolesław IV, w czasie wojny z Księstwem Rostowskim zapadł na suchoty, co prawda medykom udało się wykurować króla, ale od tamtego czasu meczy go suchy kaszel, oraz ataki gorączki.


Po wchłonięciu księstwa Rostowskiego, Bolesław wreszcie mógł koronować się na Króla Bolgaru, koronacja odbyła się na Wawelu siedzibie władców polskich. Ceremonia ta była olbrzymim wydarzeniem i zebrała rzesze gapiów pragnących ją ujrzeć.


Dnia 11 listopada 1433 roku, Bolesław postanowił nadać tytuł Książeccy swemu młodszemu bratu Karolowi Piastowi, otrzymywał on księstwo uralskie obejmujące swym zasięgiem ziemie które zostały niedawno przyłączone po wojnie z księstwem Rostowskim. Karol miał za zadanie schrystianizować te obszary.


18 września 1435 roku, następca tronu polskiego poślubił córkę hrabiego Krymu Uzluka, Yasar. Panna młoda, była nad wyraz piękną kobieta, dobrze wychowaną i wykształconą co było rzadkością w tych czasach. Była to druga żona Stanisława, pierwsza Adelajda zmarła przy porodzie ich trzeciego dziecka.


30 lipca 1436 roku, skrybowie nadworni odnaleźli dokument, który potwierdzał prawo Króla Polskiego do hrabstwa Krymskiego. Bolesław jednak nie skorzystał z prawa jakie mu się należało, postanowiono zapomnieć o dokumencie, dla dobra małżonki księcia Stanisława.


Bolesław wyswatał także swego wnuka, pierwszego syna Stanisława, Kazimierza, drugiego w kolejności do tronu, męskiego członka rodziny panującej. Poślubił on córkę Księcia Langwedocji ,Tecle, pogodną i mądrą kobietę.



14 sierpnia 1440 roku, Bolesław zmarł, kolejny atak gorączki i kaszlu doprowadził do śmierci króla polskiego, tron po jego śmierci objął jego syn, 34 letni Stanisław I Piast.


Mapa królestwa Polskiego rok 1440.
​

 

Cześć 33.


Stanisław I.
Żył: 1406-1452.
Rządził: 1440-1452.

Yasar I .
Żyła: 1395-1447.
Współrządziła: 1440-1447.

Stanisław I wstąpił na tron Królestwa Polskiego w wieku 34 lat. Odchował dwóch pełnoletnich synów Kazimierza oraz Jerzego, z których obydwoje doczekali się potomstwa. Dzięki czemu Królestwo Polskie miało zapewnione bezpieczeństwo w ciągłości władzy.


Stanisław I, jako nowy Król Polski planował prowadzić politykę pokojową, co wynikało bezpośrednio z jego nikłej wiedzy dotyczącej prowadzenia wojen. Król niewprawny w rzemiośle wielkich zdobywców podjął pierwszą ważną dla państwa decyzję, którą było nadanie tytułów książęcych oraz włości swym młodszym braciom z drugiego małżeństwa ojca Stanisława I, Bolesława IV. Mściwojowi, 22 letniemu - starszemu z braci, nadał księstwo Wielkopolskie. Natomiast młodszemu, 21 letniemu Maćkowi, nadano tytuł Księcia Śląskiego.


Tecla małżonka Kazimierza syna Stanisława, zmarła przy wydaniu na świat pierworodnego. Nieszczęśliwie, chłopczyk również nie przetrwał pierwszych chwil życia. W wyniku tych jakże tragicznych zajść, Stanisław rozpoczął poszukiwania nad następczynią zmarłej synowej. Dnia 14 lipca 1443 roku, Stanisław wyswatał swego syna z Gulay, córką Chana Jaickiego oddaną pod opiekę Biskupowi Chorezmy.


Dnia 15 lipca 1445 roku, ukończono budowę serii pałaców królewskich w Poznaniu, Lubaszu oraz Górnym Śląsku. Przedsięwzięcie zakrojone zostało na bardzo szeroką skalę, aby odpowiednio monumentalnie ukazać potęgę Królestwa Polskiego.

Kolejnym niezwykle istotnym obiektem, którego budowa została ukończona 11 sierpnia 1446 roku w Krakowie, była wielka Akademia Rycerska. Już w dwa dni później rozpoczęto w niej szkolenie młodych szlachciców na wartościowych rycerzy sztandaru Królestwa Polskiego.


22 lutego 1447 roku, małżonka Króla Stanisława - Yasar Von Wittelsbach, zapada na nieznaną nadwornym medykom chorobę. Królową męczą częste napady kaszlu w czasie, których chora pluje krwią, ponadto trawi ją niezmiernie wysoka gorączka, zaś na jej skórze pojawiają się bolesne ropnie. W wyniku wycieńczenia organizmu, ukochana małżonka Stanisława żegna się ze światem 25 października 1447 roku.



Kler w Królestwie Polskim pod przewodnictwem arcybiskupa krakowskiego, Henryka Partyka, zwrócił się z prośbą do miłościwie panującego Króla Stanisława o materialne wspomożenie biednych w tych trudnych czasach. Stanisław w odezwie, bezzwłocznie udzielił pomocy, oddając kosztowności należące do jego zmarłej małżonki dla wdów, by te miały czym nakarmić swe pacholęta. Olbrzymie sumy pieniędzy wypłacono ze skarbca królewskiego również dla księży, a żeby ci mogli efektywniej wspierać sieroty, bezdomnych oraz kalekich.


Dnia 12 sierpnia 1450 roku, umiera Chan Jaicki, nie doczekawszy się męskiego potomka. Król Stanisław, jako iż będąc najbliżej spokrewnionym z Uglumem II, odziedziczył terytoria jego władztwa. Niemal natychmiast na ziemie te wkroczyły wojska Koronne pod dowództwem księcia Kazimierza. Oficjalnie miały one zapewnić spokojne przejecie kontroli nad nowymi obszarami przez królewskich urzędników. W istocie jednak, polskie prawa do tych ziem były niejasne, albowiem wszyscy bliżsi krewni Ugluma zmarli w niewyjaśnionych okolicznościach w przeciągu kilku ostatnich lat. Jedynym człowiekiem, który na tym skorzystał był właśnie Król Stanisław I. Nader oczywistym, więc było, że Polskie siły pod dowództwem księcia Kazimierza przemieszczono na ziemie Chanatu Jaickiego, celem zatarcia śladów niedawnej działalności polskich szpiegów i skrytobójców.


Ziemie Chanatu Jaickiego włączone do Królestwa Polskiego.


Niepowstrzymane marsze mongolskich hord przez Azję mniejszą, jął napawać polską szlachtę wielkim niepokojem, czego nie rekompensował fakt, iż Cesarstwo Bizantyjskie chwiało się w swych posadach. Wielu możnych uważało, że jego dni są policzone. Pragnąc wesprzeć Cesarza, lecz nie angażując się w ten konflikt militarnie, Król Stanisław począł finansować bunty i rebelie na ziemiach zajętych przez Złotą Ordę. Dodatkowo szpiedzy królewscy otrzymywali polecenia, aby przekazywać odpowiednie sumy na organizację grup przestępczych na terytorium samej Złotej Ordy. Miano także przekupywać bezpośrednio odziały mongolskie, tak by porzuciły swego Chana.


Nic to jednak nie dało, ponieważ 12 lutego 1452 roku, wojska Złotej Ordy ostatecznie zdobyły i złupiły Konstantynopol, dokonując jednocześnie nieopisanej rzezi wśród chrześcijan zamieszkujących miasto. Islamscy Mongołowie przemienili wszelkie kościoły, które ostały przed ogniem w meczety. Cesarstwo bizantyjskie bezpowrotnie upadło, zaś z jego resztek utworzyły się słabe państewka, które nie miały szans oprzeć się mongolskiej nawałnicy. Były to Królestwo Grecji, Królestwo Bułgarii oraz Księstwo Cypru.


Sytuacja po rozpadzie Bizancjum.


17 kwietnia 1452 roku, Stanisława dopada atak gorączki wraz z potami, które z każdym następnym dniem wysysają siły witalne z organizmu chorego. Wieńcząc jego mękę, 29 grudnia 1452 roku, z bożej łaski Stanisław I: Król Polski, Litewski, Ruski, Kumański, Bołgarski, Książe: Krakowski, Pomorski, Sandomierski, Estoński, odchodzi z tego świata pozostawiając tron swemu najstarszemu synowi Kazimierzowi III Piastowi.


Mapa królestwa Polskiego rok 1452.
​

Obiecane obrazki.
obrazki.rar - 48.94MB
inny serwer.
http://rapidshare.com/files/290754295/obrazki.rar.html

 

Spis wydarzeń 1066-1453 rok.

 

Spis odcinków Polski Imperializm Cześć I.


Królestwo Polski

Polski Imperializm I, Cześć 1
Polski Imperializm I, Cześć 2
Polski Imperializm I, Cześć 3


Królestwo Polski i Litwy

Polski Imperializm I, Cześć 4
Polski Imperializm I, Cześć 5
Polski Imperializm I, Cześć 6
Polski Imperializm I, Cześć 7
Polski Imperializm I, Cześć 8-9
Polski Imperializm I, Cześć 10
Polski Imperializm I, Cześć 11
Polski Imperializm I, Cześć 12
Polski Imperializm I, Cześć 13
Polski Imperializm I, Cześć 14
Polski Imperializm I, Cześć 15
Polski Imperializm I, Cześć 16
Polski Imperializm I, Cześć 17
Polski Imperializm I, Cześć 18
Polski Imperializm I, Cześć 19
Polski Imperializm I, Cześć 20


Królestwo Polski, Litwy i Rusi.

Polski Imperializm I, Cześć 21
Polski Imperializm I, Cześć 22
Polski Imperializm I, Cześć 23
Polski Imperializm I, Cześć 24
Polski Imperializm I, Cześć 25
Polski Imperializm I, Cześć 26
Polski Imperializm I, Cześć 27
Polski Imperializm I, Cześć 28
Polski Imperializm I, Cześć 29
Polski Imperializm I, Cześć 30
Polski Imperializm I, Cześć 31
Polski Imperializm I, Cześć 32
Polski Imperializm I, Cześć 33


Odcinki dodatkowe.
Wejrzenie w Brązową toń oczu Siddiq
Sytuacja Polityczna Europy 1200 rok
Sytuacja Polityczna Europy 1305 rok
Sytuacja Polityczna Europy 1401 rok
Spis wydarzeń 1066-1453
Spis odcinków części I. ​