Jedrek-Bułgaria-Bałkański Lew

[center:5fec991c8d]
Bałkański Lew
1936-????
poziom trudności: normal/normal[/center:5fec991c8d]

[center:5fec991c8d]Trochę historii[/center:5fec991c8d]

Pierwsze państwo bułgarskie powstało w VII wieku naszej ery. Włączone w X wieku przez cesarza Bazylego II w obszar Imperium Bizantyjskiego, Carstwo Bułgarii odzyskało niepdległość w 1185 roku, by pod koniec XIV wieku ulec napierającym z południa Turkom Osmańskim.

Po pięciu wiekach muzułmańskiej okupacji, na mocy podpisanego w 1878 roku pokoju rosyjsko-tureckiego, powstało Trzecie Carstwo Bułgarii. Niestety, wytyczone przez ówczesne superpotęgi granice nie były ostateczne; w wyniku dwóch wojen bałkańskich (1912-1913) Bułgaria straciła między innymi Macedonię (Na rzecz Jugosławii i Grecji) oraz Adrianopol. Podczas I wojny światowej Bułgaria dołączyła do państw centralnych, ponosząc razem z nimi klęskę w roku 1918.

Teraz mamy rok 1936. Bułgaria, rządzona autorytarną ręką cara Borysa III, stoi na rozdrożu. Nie trzeba być specjalistą, aby zauważyć, że bogini wojny Bellona znowu zbliża się wielkimi krokami do Europy. Po której stronie ma podczas nadciągającej zawieruchy stanąć najmniejsze z państw bałkańskich? Niemcy, Anglia czy też może Rosja; która opcja da Carstwu szansę na naprawienie błędów z czasów Wielkiej Wojny?

[center:5fec991c8d]
Carstwo Bułgaria - mapka z 1/1/1936[/center:5fec991c8d]

 

Do wszystkichzięki za miłe słowa. Herb ściągnąłem z Wikipedii, a screen zmieniłem na mniejszy. Chyba jest już lepiej?
Do Totenkopfa: Dzięki za korektę, zaraz poprawię te błedy. :roll:

Ale zaczynajmy ciąg dalszy:

[center:a8a1eec063]___________________________________________________________________________[/center:a8a1eec063]

[center:a8a1eec063]
rząd Bułgarii[/center:a8a1eec063]

[center:a8a1eec063]Pierwsze kroki[/center:a8a1eec063]

W porównaniu z swoimi sąsiadami, pozycja Bułgarii jest nie do pozazdroszczenia. Na południowy wschód Turcja i trudny do przekroczenia Bosfor. Na południowy zachód Grecja i bunkry linii Metaxasa. W pozostałych kierunkach Rumunia i Jugosławia - kraje wielokrotnie większe i potężniejsze od Bułgarii.

Oprócz problemów geopolitycznych, Bułgarii zagraża jeszcze jeden czynnik - brak zasobów naturalnych. Przemysł Carstwa, chociaż mniejszy niż w Niemczech czy na Węgrzech, wymaga dostarczania sporej ilości surowców i energii. Wedle prognozy ministra Kiryła Gołunewa, aktualne zapasy wystarczą zaledwie na kilka miesięcy, góra rok.

Jeśli nie można czegoś wydobyć, należy to kupić. Po trwających tydzień negocjacjach udało się podpisać umowy z Związkiem Radzieckim, Szwecją i Zjednoczonym Królestwem na dostawy odpowiednio surowców energetycznych, stali i metali rzadkich. W zamian za życiodajne dla przemysłu zasoby, Bułgaria miała zaopatrzyć swoich partnerów w zaopatrzenie wojskowe. Po oddaleniu od siebie zagrożenia ze strony kryzysu energetycznego zarządzono rozpoczęcie budowy nowej fabryki w stolicy Bułgarii - Sofii.

Czternastego lutego udało się również doprowadzić do podpisania umowy na eksport zapasów wojskowych do Niemiec. W zamian za nie naziści obiecali wspierać Bułgarię finansowo.

[center:a8a1eec063]
Umowy handlowe podpisane przez rząd Bułgarii do 16 II 1936[/center:a8a1eec063]

[center:a8a1eec063]Wojsko[/center:a8a1eec063]

Na początku lutego szef sztabu armii Bułgarskiej, Hristo Lukow, oraz minister wywiadu, Dymitar Peszew, przedstawili carowi Borysowi raport, w którym porównano armię i przemysł Carstwa z analogicznymi danymi na temat innych pastw bałkańskich. Oto wycinek z tego memorandum:

Po zapoznaniu się z raportem car zgodził się ze wszystkimi trzema postulatami i zarządził jak najszybsze wprowadzenie ich w życie. Zakłady CBSA otrzymały polecenie opracowania nowego uzbrojenia dla piechoty, a zespół generała Iwana Wułkowa rozpoczął pracę nad nową doktryną użycia piechoty. Nowa strategia otrzymała roboczą nazwę "doktryny wielkiej bitwy". Rozpoczęto rówież formowanie 4. Dywizji Strzelców Górskich i modernizację przestarzałych brygad artylerii.

[center:a8a1eec063]
ekran technologiczny[/center:a8a1eec063]

[center:a8a1eec063]Inne wydarzenia[/center:a8a1eec063]

17 II 1936 - Wybory w Republice Hispanii wygrywa Front Ludowy.
26 II 1936 - W Japonii upada przewrót 2-2-6.

 

[center:f638f24423]Fragmenty raportu premiera z dnia 1 I 1937:[/center:f638f24423]

[center:f638f24423]Noworoczny raport szefa sztabu generalnego, Hristo Lukowa (fragmenty):[/center:f638f24423]

[center:f638f24423]Raport Kiryła Gołunewa, ministra ds. przemysłu i zbrojeń:[/center:f638f24423]

 

Niestety, ale do wojny jeszcze trochę czasu upłynie... Głównie dlatego, że jutro wyjeżdżam na ferie i wrócę w przyszłym tygodniu... Ale nie bójcie się, tak łatwo nie odpuszczę! :twisted:

[ Dodano: Sob Lut 05, 2005 9:18 am ]
Hm... Wygląda na to, że zdąże jeszcze wstukać kolejną część przed odjazdem... No to do dzieła! :twisted:
[center:83c500bc4d]___________________________________________________________________________[/center:83c500bc4d]

[center:83c500bc4d]Modernizacja Armii Bułgarskiej[/center:83c500bc4d]

Car zdawał sobie sprawę ze słabości swojej Armii, dlatego wręcz obsesyjnie poszukiwał sposobu, aby ją wzmocnić. Uznał, że najlepszą drogą będzie ta obrana w XVIII wieku przez Prusy - stworzenie małego, ale za to doskonale wyszkolonego i wyposażonego wojska.

Pierwszym krokiem w nowym roku 1937 było dalsze zwiększenie nacisku na wyszkolenie rekrutów. (Atrybut "armia zawodowa" przesunięty o jeden punkt w lewo.) Wedle przeprowadzonych przez sztab wyliczeń, nowe programy szkolenia rekrutów mogą osiągać nawet o 10% lepsze wyniki niż te stosowane do tej pory.

Po ukończeniu budowy nowego kombinatu przemysłowego w Sofii car podjął decyzje o przychyleniu się do projektu ministra Gołunewa o rozpoczęciu prac nad nowym okręgiem przemysłowym, zlokalizowanym w pobliżu górskiego miasteczka Wraca.

Jednak najwyższy priorytet otrzymały prace nad ukończeniem formowania 3. Dywizji Strzelców Górskich. Zgodnie z zapowiedzimi generała Lukowa, dywizja po raz pierwszy wystąpiła jako zwarta jednostka na defiladzie 11 marca. Już dzień później została rozlokowana w Górnej Dżumaji, na południu Bułgarii, pod dowództwem generała Zaimowa. Równolegle rozpoczęto formowanie 9. Dywizji Piechoty. Proces ten ukończono po trzech miesiącach, w czerwcu. Jednostkę dołączono do 1. Armii, stacjonującej w Sofii.

[center:83c500bc4d]Narodziny lotnictwa[/center:83c500bc4d]

Po ukończeniu prac nad doktryną wojny pozycyjnej i zwiększeniem wydajności bułgarskich fabryk, podjęto decyzję o rozpoczęciu prac nad pierwszymi jednostkami Bułgarskich Sił Powietrznych. Zakłady CBSA wzięły na siebie opracowanie płatowca, podczas gdy generał Wasyl Bodjew zajął się opracowaniem strategii działania dla nowego rodzaju sił zbrojnych.

Jako podstawowy samolot dla BSP wybrano polskiego PZL P-24, który podczas przetargu pokonał konkurencyjnego He-51. Aktualnie trwają prace nad przystosowaniem fabryk do produkcji wszystkich wymaganych komponentów dla nowego myśliwca.

[center:83c500bc4d]
nowe technologie[/center:83c500bc4d]

[center:83c500bc4d]Inne wydarzenia (Z raportu premiera.):[/center:83c500bc4d]

 

No, wróciełem i widzę, że ciasno się robi na tym forum.

Dzisiaj po południu powinienem być w stanie zamieścić nowy update. Tyle jeszcze do zrobienia, a czasu coraz mniej... :shock:

[ Dodano: Nie Lut 13, 2005 12:07 pm ]
[center:3dee9f56fa]___________________________________________________________________________[/center:3dee9f56fa]

[center:3dee9f56fa]Budowy Bułgarskich Sił Powietrznych ciąg dalszy[/center:3dee9f56fa]

W sierpniu 1937 roku w zakładach CBSA zakończono montowanie pierwszej linii montażowej dla PZL P-24. Minister do spraw lotnictwa w rządzie Bułgarii, generał Wasyl Bodjew, zarządził jak najszybsze uruchomienie produkcji masowej i sformowanie pierwszego dywizjonu BSP.

Pierwszeństwo otrzymały jednak inne projekty; budowa kompleksu przemysłowego we Wrace oraz formowanie 4. Dywizji Strzelców Górskich. Nowa jednostka piechoty ujrzała światło dzienne czternastego października 1937 roku i została rozmieszczona w Górnej Dżumaji, pod dowództwem Hristo Lukowa. Następnego dnia zakłady CBSA rozpoczęły budowę pierwszych płatowców.

[center:3dee9f56fa]
PZL P-24f[/center:3dee9f56fa]

[center:3dee9f56fa]Sytuacja międzynarodowa (fragment raportu ministra spraw zagranicznych z dnia 3 I 1938)[/center:3dee9f56fa]

[center:3dee9f56fa]Załącznik do noworocznego raportu Kiryła Gołunewa (Aktualne badania naukowe):[/center:3dee9f56fa]

 

[center:7a45d24ef9]Specjalny raport ministra spraw zagranicznych (1 X 1938)[/center:7a45d24ef9]

[center:7a45d24ef9]Raport badawczy (14 X 1938)[/center:7a45d24ef9]

[center:7a45d24ef9]Parada wojskowa w Sofii (16 XI 1938)
(Tego dnia udało mi się o 10 punktów polepszyc relacje z Niemcami i Jugosławią.)[/center:7a45d24ef9]

Szesnasty listopada był niespodziewanie ciepły i pogodny, nawet jak na klimat śródziemnomorski. Główna ulica Sofii została zamknięta dla ruchu, ak aby nic nie zakłóciło defilady. Car Borys III, premier Kjoseiwanow, generałowie Hristo Lukow, Iwan Wułkow i Wasyl Bodjew stali na specjalnie skonstruowanej platformie razem ze swoimi zagranicznymi goścmi, regentem Jugosławii i niemieckim notablem - Rudolfem Hessem. Wszyscy z podziwem obserwowali przemarsz specjalnie wyselekcjonowanych kompanii reprezentujących każdą dywizję armii bułgarskiej. Strzelcy, piechota górska, kawaleria i artyleria sunęły przez półtorej godziny w takt marszów granych przez orkiestrę.

Nagle przez odgłos kroków przebiło się dziwne buczenie. Niemal wszyscy widzowie podnieśłi głowy. W pewnym momencie buczenie przerodziło się w ryk i nad widownią śmignęły lecące na minimalnym bezpiecznym pułapie trzy myśliwce PZL P-24. Piloci zaczęli nabierać wysokości, by na jakiś 100 metrach stoczyć pozorowaną walkę powietrzną. Dla zwiększenia efektu wyposażono je w ślepą amunicję - było widać rozbłyski ognia wydobywające się z karabinów, a na plac posypał się deszcz łusek. Po piętnastu minutach maszyny wróciły na pobliskie lotnisko.

Nawet Hess był pod wrażeniem. Sam był pilotem-amatorem, więc był w stanie docenić kunszt bułgarskich lotników. Gdy ostatnie defilujące oddziały zniknęły za pobliskim zakrętem car odwrócił się do swoich gości.

- To już koniec defilady, szanowni panowie. Pozwólcie, że teraz wejdziemy do pałacu, gdzie chciałbym przedyskutować z wami kilka oficjanych spraw.

[center:7a45d24ef9]
Car Borys III ogląda paradę wojsk.[/center:7a45d24ef9]

[center:7a45d24ef9]Inne wydarzenia:[/center:7a45d24ef9]

Europa:
2 III 1938 - Początek Wielkiej Czystki, podpisanie prze Bułgarię paktu o nieagresji z Włochami.
8 III 1938 - Anschluss Austrii
30 V 1938 - Koniec paktu o nieagresji z Turcją, niepowodzenie prób jego przedłużenia.
22 IX 1938 - Otworzenie nowego kombinatu przemysłowego we Wrace.
30 IX 1938 - Traktat w Monachium. Aneksja Sudetenlandu przez nazistowskie Niemcy.
15 X 1938 - Zwiększenie dostaw metali rzadkich i energii z, odpowiednio, ZSRR i Niemiec.
15 XII 1938 - Strajk roboczy. Wzrost niezadowolenia i utrata części zapasów wojskowych.
2 I 1939 - Minister Kjoseiwanow rezygnuje ze stanowiska ministra spraw zagranicznych, jako następcę wybrano Antanasa Burowa.
27 XI 1938 - Zwiększenie dostaw energii.
18 I 1939 - Zmiana w polityce wewnętrznej: Bułgaria zaczyna być uznawana za państwo faszystowskie.

Azja:
20 V 1938 - Bitwa nad jeziorem Chasan
22 VI 1938 - Masakra w Nankinie.
2 VII 1938 - Zniszczenie grobli Huayuankow
3 I 1939 - Kwang-Si podpisuje pokój z Japonią.

 

Ostatnimi czasy miałem dużo pracy ponad AAR-owej (np. bierzmowanie, w tym roku wyjątkowo przełożone w mojej diecezji na luty...). Ale bez obawy, nie zrezygnowałem jeszcze z koszulki, więc od dzisiaj zwiększam tempo zamieszczania aktualizacji! :twisted:

[center:36fa5df780]___________________________________________________________________________[/center:36fa5df780]

[center:36fa5df780]Ostatnie dni pokoju[/center:36fa5df780]

Piętnastego marca doszło do rozbioru Czechosłowacji. Niespodzianką była jednak forma, jaką przybrał ów podział. Niemcy zagarnęły Czechy i Morawy, podczas gdy Węgry otrzymały cała Słowację. Było to spore zaskoczenie dla większości obserwatorów, gdyż, jeszcze na miesiąc przed aneksją Sudetenlandu, Hitler i minister von Ribbentrop mówili o "wyzwoleniu spod czesko-żydowskiego ucisku narodu słowackiego". Tak czy inaczej, Republika Czechosłowacji stała się przeszłością.

Następnym krokiem Hitlera była aneksja Kłajpedy dwudziestego czwartego marca. Litwini nie stawiali oporu - byli na to po prostu zbyt słabi.

Trzydziestego marca Polska otrzymała od Anglii zaproszenie do wstąpienia do Aliantów, z której prezydent Mościcki skwapliwie skorzystał. Mimo to, cały świat zdawał sobie sprawę, że zatrzymanie hitlerowskich Niemiec bez wywoływania wojny jest po prostu niemożliwością.

Na południu sytuacja była niewiele lepsza. Dwudziestego szóstego marca wybuchła wojna włosko-albańska. Po miesiącu walk Albania została włączona do Nowego Imperium Rzymskiego.

Na Dalekim Wschodzie japońskie wojska starły się z Rosjanami pod Chałyn-Goł. Armia Czerwona powstrzymała zdołała co prawda powstrzymać Japończyków, ale nie jest wykluczone, że Cesarstwo ponowi natarcie gdy tylko uzna, że nadszedł na to odpowiedni czas.

[center:36fa5df780]Bułgaria w obliczu nadciągającej wojny[/center:36fa5df780]

Po aneksji Albanii car Borys III rozkazał przygotowanie w tempie ekspresowym kilku planów działania na wypadek wojny z każdym z państw ościennych. Później plany te wykorzystano podczas symulowanej gry wojennej. Większość rezultatów nie napawała optymizmem; Rumunia i Jugosławia miażdżyły Bułgarię samą ilością wojsk, podczas gdy Turcy fortyfikowali się za Bosforem i ofensywa przemieniała się w wojnę pozycyjną. Jedyną symulacją zakończoną sukcesem była wojna z Grecją.

W powyższej sytuacji zadecydowano o rozwinięciu planu wojny z Grecją, oznaczonego kryptonimem "Filip II", na cześć ojca Aleksandra Macedońskiego, który pokonał i podporządkował Macedonii całą Helladę. Rozkazano przeprowadzenie stopniowej mobilizacji i przygotowanie jednostek do ataku. Nie ustalono dokładnej daty rozpoczęcia operacji, jednak było oczywiste, że nastąpi ona bezpośrednio po wybuchu wojny niemiecko-alianckiej. Rozpoczęto też poszukiwanie sojuszników.

Najbardziej przydatny w razie konfliktu kraj - Włochy - odmówiły podpisania paktu. Druga misja dyplomatyczna, wysłana do Moskwy, wróciła z tylko nieco lepszymi rezultatami. Stalin potwierdził sowieckie gwarancje niepodległości wobec Bułgarii i zgodził się na podpisanie nowej umowy handlowej. Carstwo miało otrzymywać metale rzadkie w zamian za zaopatrzenie wojskowe.

[center:36fa5df780]Wojna[/center:36fa5df780]

Pod koniec sierpnia minister spraw zagranicznych Rzeszy, Joachim von Ribbentrop, spotkał się w Moskwie z Józefem Stalinem. Po kilkudniowych negocjacjach, dwudziestego czwartego sierpnia, podpisano tzw. Pakt Ribbentrop-Mołotow - układ o nieagresji i przyjaźni niemiecko - radzieckiej. Droga do wojny osiągnęła swój koniec.

Pierwszego września wojska niemieckie przekroczyły granicę Polski, w odpowiedzi na rzekomy atak polskich żołnierzy na radiostację w Gliwicach. Pierwsze dni operacji Fall Weiss zapowiadały szybki upadek Polski, jednak pod koniec miesiąca wyglądało na to, że Polakom udało się zatrzymać hitlerowską nawałnicę. Warszawa walczyła nadal, chociaż została już w drugim tygodniu oskrzydlona, a polskie kontruderzenie wyprowadzone z Suwałk zajęło Królewiec. Na poniższej mapie widać przebieg linii frontu w dniu 1 X 1939:

[center:36fa5df780] [/center:36fa5df780]

[center:36fa5df780]Stan Armii i Lotnictwa na dzień 5 X 1939[/center:36fa5df780]

Armia:
1-wa Armija w Górnej Dżumaji (car Borys III w stopniu marszałka):
_______________________
1-wa Sofijska Pekhotna Dywizja (wz. 39) + brygada artylerii
7-ma Rilska Pekhotna Dywizja (wz.36)
9-ta Plaweńska Pekhotna Dywizja (wz.39)

2-ra Armija we Wrace (generał broni Tsanew)
_______________________
2-ra Trakijska Pekhotna Dywizja (wz.36)
8-a Tundzhanska Pekhotna Dywizja (wz. 36)

3-ta Armija w Płowidowie (generał broni Wułkow)
_______________________
3-ta Bałkańska Pekhotna Dywizja (wz. 36)
4-ta Preslawska Pekhotna Dywizja (wz. 36)

4-ta Armija w Sofii (generał broni Nikołow)
_______________________
5-ta Dunawska Pekhotna Dywizja (wz. 36)
6-ta Bdinska Pekhotna Dywizja (wz. 36)

5-ta Armija w Górnej Dżumaji (generałowie dywizji Zaimow i Lukow)
_______________________
3-ta i 4-ta Graniczna Dywizja (strzelcy górscy wz. 36) + 2 brygady inżynierów

6-ta Armija w Płowidowie (generałowie dywizji Marinow i Hadjipetkow)
_______________________
1-wa i 2-ra Konna Dywizja (wz. 36) + brygada ppanc

Lotnictwo:
1-wa Bułgarska Flota we Warnie (generał dywizji Arjanow)
_______________________
6-ti Iztribelni Pułk (PZL P-24)

 

Szkoda, że nie ma Łosi...

Następny update jutro w południe albo wieczorem - mam dla was kilka niespodzianek!

[ Dodano: Nie Lut 20, 2005 12:14 pm ]
[center:4ed5385d74]___________________________________________________________________________[/center:4ed5385d74]

[center:4ed5385d74]
Plan "Filip II"[/center:4ed5385d74]

[center:4ed5385d74]Przebudzenie lwa[/center:4ed5385d74]

Dwudziestego października rząd Bułgarii zarządał od Greków poddania Carstwu miast Kavala, Edessa i Salonik, grożąc w razie odmowy wojną. Po upłynięciu dwudziestoczterogodzinnego ultimatum ambasador Bułgarii w Atenach wręczył premierowi Metaxasowi deklarację wojny.

O piątej nad ranem 3. i 6. Armia przekroczyły granicę Grecji na południe od Płowidowa, wspierane od zachodu przez 1. i 5. Armię. Po czterech godzinach walk udało się zmusić przeciwnika do odwrotu. Dwudziestego trzeciego października, krótko po północy, 1. Dywizja Konna wkroczyła do Kavali. Niedługo potem miasto osiągnęły również 2. Dywizja Konna i 3. Armia.

Tego samego dnia nadeszły również inne, dosłownie hiobowe wieści; ZSRR i Szwecja zerwały z Carstwem wszelkie umowy handlowe. Nie pociągnęło to jednak za sobą zerwania kontaktów dyplomatycznych między Bułgarią a tymi krajami.

Dwudziestego czwartego października rozpoczęło się natarcie na Saloniki. Jednostki z Kevali, po raz kolejny wspierane przez oddziały z Górnej Dżumaji przełamały pozycje wroga o 8.00 następnego dnia. Równolegle nadeszła wiadomość o wstąpieniu Węgier admirała Hortyego do Osi.

Dwudziestego szóstego rząd Jugosławii ogłosił, że jest jego obowiązkiem wypełnienie deklaracji niepodległościowych wobec Grecji i wypowiedział Carstwu wojnę.

O siódmej nad ranem kawalerzyści generała Marinowa zawiesili nad ratuszem Salonik Bułgarską flagę. W południowym orędziu car Borys III ogłosił:

[center:4ed5385d74]Płomień wojny się rozprzestrzenia[/center:4ed5385d74]

Jak można było przewidzieć, wojna na Bałkanach musiała zwrócić uwagę światowych potęg. Niemcy wypełnili swoje zobowiązania wobec Carstwa, wypowiadając wojnę Jugosławi dwudziestego siódmego października. Następnego dnia rząd radziecki wypowiedział wojnę Wielkiej Brytanii.

Chcąc zakończyć wojnę na południu i skoncentrować swoje siły na otoczonej Jugosławii, minister Burow zaproponował Grekom pokój. Wedle jego postanowień, Bułgaria zatrzymałaby wszystkie już zdobyte ziemie, plus miasto Edessa. Niestety, warunki te zostały odrzucone. Jeszcze tego samego dnia Grecja dołączyła do Aliantów. Bułgaria została ostatecznie wciągnięta w orbitę wielkiego konfliktu.

Musiano się opowiedzieć po którejś ze stron. Oto fragment raportu MSZ, rozpatrujący różne opcje:

Ostatecznie podjęto decyzje o dołączeniu do Kominternu. Bułgaria stała się oficjanym członkiem paktu komunistycznego pierwszego listopada.

[center:4ed5385d74]
Przebieg linii frontu 27 X 1939[/center:4ed5385d74]

[center:4ed5385d74]Inne wydarzenia:[/center:4ed5385d74]
10 IX - Incydent z Altmark; Wielka Brytania planuje interwencję w Norwegii, Niemcy szykują plan Weserubund, Norwegia protestuje przeciwko pogwałceniu jej neutralności.
23 IX - Japonia przechwytuje Automedon.
18 X - Upadek Polski
2 XI - Zakończono badania nad wczesną artylerią polową. Rozpoczęto pracę nad "doktryną planowanej obrony"

[ Dodano: Sob Lut 26, 2005 11:09 am ]
[center:4ed5385d74]Dwa fronty[/center:4ed5385d74]

Piątego listopada rozpoczęło się zmasowane uderzenie mające na celu ostatecznie pokonanie Grecji oraz zajęcie Macedonii. Dywizje piechoty górskiej z 6. Armii miały zająć miasta Stip i Skopje, podczas gdy reszta sił miała zająć Edessę i Larisę, okrążyć i zająć fortyfikacje pod Ioanniną i na sam koniec wkroczyć do Aten.

[center:4ed5385d74]
Ofensywa 5 XI 1939[/center:4ed5385d74]

Po krótkich walkach przygranicznych udało się przełamać wrogą obronę zarówno na kierunku na Stip, jak i pod Larisą. Szóstego listopada wojska bułgarskie wkroczyły do Stipu, a w dzień później osiągnięto Larisę. Równolegle rozpoczęto natarcie na Edessę.

Dziesiątego listopada wojska z Larisy rozpoczęły natarcie na Agrinio, mając nadzieję na okrążenie i zniszczenie sił greckich pod Ioanniną. Miasto udało się zająć, ale wyprowadzony przez nieprzyjaciela kontratak uniemożliwił utrwlenie zdobyczy terytorialnych. Totalną klęską zakończyła się natomiast próba zdobycia Ioanniny we frontalnym szturmie czternastego listopada.

Dwudziestego pierwszego listopada rozpoczęło się natarcie na Skopje. Po tygodniu długich walk udało się pokonać opór wojsk jugosłowiańskich i osiągnąć stolicę Macedonii. Dzień w którym upadło Skopje został ogłoszony w Bułgarii świętem narodowym.

Dwudziestego szóstego listopada rozpoczęła się kontrofensywa wojsk alianckich. Na północy przełamaniu uległy linie naszych wojsk pod Stipem. Na szczęście, szybka interwencja stacjonujących w pobliżu wojsk umożliwiła zatrzymanie wrażego natarcia.

Na południu sytuacja była groźniejsza. Oskrzydlone i osłabione wojska bułgarskie nie były w stanie powstrzymać greckiego kontruderzenia. Dwudzestego siódmego listopada wojska generała Wułkowa otrzymały rozkaz wycofania się z Larisy i okopania pod Salonikami.

[center:4ed5385d74]
Bałkany dnia 5 XII 1939[/center:4ed5385d74]

[center:4ed5385d74]Fragment pamiętnika sierżanta Borysa Krasa z 4. Preslawskiej Pekhotnej Dywizji:[/center:4ed5385d74]

 

Ho, ho, ho... Ile czasu nie było updatea! :shock: Aż sam się sobie dziwię... No to pora nadrobić zaległości!
[center8423a83b9]___________________________________________________________________________[/center8423a83b9]

[center8423a83b9]Ciężkie czasy[/center8423a83b9]

Na początku grudnia 1939 roku sytuacja nie przedstawiała się najróżowiej. Wojska bułgarskie, wciągnięte w wojnę na dwóch frontach, nie były w stanie efektywnie nacierać, a samo utrzymanie zdobyczy nastręczało trudności. Co gorsza, rząd w Atenach wciąż uparcie odmawiał zawarcia pokoju. Sztab bułgarski pokładał całą nadzieję w ofensywie sił Osi w Jugosławii, dzięki której możliwe byłoby zamknięcie jednego frontu i rzucenie całości sił na południe.

Szóstego grudnia minister Gołunew podpisał umowę handlową na dostawy ropy z włoskiej Albanii. W zamian za niewielkie ilości uzbrojenia, Carstwo miało otrzymywać paliwo, by być w stanie utrzymać w powietrzu swą niewielką flotę "Jastrzębiów", jak nazywano PZL P-24. Stało się to szczególnie ważne gdy okazało się, że na Półwysep Bałkański przeniesione zostały trzy eskadry bombowe Armee d'Air i RAF.

[center8423a83b9]Przełom[/center8423a83b9]

Dwunastego grudnia dowódca armii, generał Todor Georgijew, zarządził rozpoczęcie kolejnej ofensywy na obszarze Jugosławii. Po dwudniowych walkach upadło miasto Pristina, w południowej Serbii. Po trzech dniach zadecydowano zainicjowanie ataku na kolejne jugosłowiańskie miasto, na Nisz. Niestety, natarcie zakończyło się porażką. Dopiero następny szturm, dnia dwudziestego trzeciego grudnia przyniósł rozstrzygnięcie - wojska wroga zostały rozbite, a samo miasto wzięte na cztery dni przed końcem roku.

Drugiego stycznia świat obiegła sensacyjna wiadomość: Jugosławia skapitulowała, a jej ziemie zostały podzielone między Węgry, Niemcy i Bułgarię! W płomiennym przemówieniu car Borys III pogratulował bohaterskim żołnierzom i zapowiedział ustanowienie nowego święta państwowego.

[center8423a83b9]Sytuacja na południu[/center8423a83b9]

Niestety, podczas gdy ciężkie boje toczone były na północy, Grecy zdecydowli się rozpocząć własną ofensywę. Czternastego grudnia zmasowane uderzenie greckie zostało wyprowadzone na pozycje bułgarskie pod Edessą. Szybi kontratak z flaki - za pomocą wojsk ze Stipu i Salonik - umożiwił powstrzymanie Greków. Dwanaście wrażych dywizji zostalo pokonanych za pomocą zaledwie dziesięciu. Cena za to była jednak ogromna - kilkuset zabitych w ciągu zaledwie jednodobowych walk i znaczne straty w organizacji.

Po kilku dniach, dwudziestego trzeciego grudnia, Grecy rozpoczęli kolejną ofensywę. I tym razem udało się ich powstrzymać na kilka kilometrów przed granicą Edessy. Siły obrońców jednak słabły, i nie było gwarancji, że za trzecim razem front nie zostanie przełamany. To właśnie ta perspektywa przyczyniła się do przyspieszenia natarcia na Nisz.

Ostatni dzień grudnia przyniósł hiobową wieść: wyczerpane bojami wojska 1. Armii zostały zmuszone do odwrotu. W obliczu powyższego zadecydowano się jak najszybciej przerzucić wszystkie wojska z północy na front grecki, w nadzieji na szybkie "załatanie" dziury w liniach i przejście do kontrofensywy.

[center8423a83b9]
Sytuacja na froncie na początku stycznia 1940 roku[/center8423a83b9]

 

Heh... Jak by to ująć... Chyba z Bułgarią to by było na tyle... Gdyż stała się rzecz najgorsza:

[center:09526a4187]SEJWA MI SKASOWAŁO!!! :cry: [/center:09526a4187]

I po ciężką cholercię grałem sobie równolegle dwie gry: Niemcami (dla zabawy) i Bułgarią? Niemcami skończyłem i z rozpędu skasowałem wszystkie savy, łącznie z najnowszą wersją bułgarskiego...
<otwiera butelkę coca-coli>
IDĘ SIĘ UPIĆ!!! :cry: