Mini-AAR Niemcy na Semper Fi

Tak! Ta ostatnia mapka to bomba! Jest super!

 

Da ktoś legendę do tych porównań dywizji?

 

Myślałem. Część obrazków jest wyśrodkowana. Pozostałe celowo są z lewej strony, tak mi się bardziej podoba

Pewnie chodzi Ci o te ikonki przedstawiające karabin, bazookę, flagę czy misia? to są ikonki z gry, widzę że jeszcze z HoI3 nie miałeś do czynienia

Nie chcę mi się obrabiać własnych screenów po raz drugi więc ja Ci nie pomogę
Powiem tylko, że te porównania z tego programu nie mają wartości bezwzględnej. Mam na myśli to, że program stworzył porównania na podstawie konkretnego sejwa, z którego wziął wartości dla każdego pułku. Za kilka lat, kilka technologii w przód, takie porównanie może będzie wyglądało inaczej.

BTW wyszedł beta patch 2.04
Prawdopodobnie przesiądę się na niego z początkiem roku 1940. Na razie rozegrane mam do 19 września 1939, tak więc to trochę potrwa może akurat tyle żeby wystarczyło betatesterom stwierdzić, czy patch robi więcej dobrego niż złego

Tyle ode mnie lecę kończyć Polskę

 

Rozdział XVI
III Rzesza i świat za okres 1 września 1939 - 12 września 1939

​

Słowo wstępne. Podsumowanie poprzednich rozdziałów

Ledwie tydzień temu podpisany został tajny pakt pomiędzy III Rzeszą a Związkiem Radzieckim. Pakt szybko nazwany Ribbentrop-Mołotow dotyczył podziału stref wpływu w Europie Środkowo-wschodniej, otwierając drogę do zmian obecnych granic.
Tajność owego paktu była mocno naciągana. Już kilka godzin po podpisaniu dokumentu, alianci byli świadomi o zajściu. Co ciekawe zarówno Anglicy i Francuzi dowiedzieli się o nim innymi kanałami.
Nowa rzeczywistość nie zmieniła jednak postanowień z zeszłego roku, alianci nie cofnęli gwarancji dla okrążonej Polski. Europa szykowała się do nowej wojny.


KRONIKA NAJWAŻNIEJSZYCH WYDARZEŃ

O godzinie 4.00 1 września 1939 Hitlerowskie Niemcy napadły na Polskę.

Zgodnie z aktualnymi traktatami sojuszniczymi Wielka Brytania oraz Francja wypowiedziały natychmiast wojnę agresorowi. Niemcy znalazły się w sytuacji walki na dwa fronty.


______________________________________________________________________


Raport o Sytuacji Międzynarodowej 12/09/1939/046D Szef Dyplomacji Joachim von Ribbentrop

Wczesnym rankiem 1 września zgodnie z rozkazem kanclerza III Rzeszy Adolfa Hitlera, rozpoczęto agresję na państwo Polskie. U boku Wehrmachtu na granice Polski ruszyła słowacka armia.

Zgodnie z oczekiwaniami pozostali alianci, wypowiedzieli Niemcom pokój.
W dniu 2 września Niemcy były w stanie w wojny z Polską, Francją i Wielką Brytanią oraz kilkoma mniejszymi państwami należącymi do Korony Brytyjskiej.

Nie czekając na rozstrzygnięcia w Polsce Stalin wypowiedział wojnę Finlandii, atak nastąpił 1 września o godzinie 17. Zgodnie z postanowieniami paktu Ribbentrop-Mołotow republika Fińska należała się komunistom.


W odpowiedzi na wojny w Europie amerykański Kongres przegłosował dodatkowe obciążenia dla obywateli. Pozyskane w ten sposób środki, miały zasilić budżet ministerstwa obrony.


2 września Norwegia darowała Finlandii dostęp do swojego terytorium. Propozycja wpisuje się w doskonałe stosunki pomiędzy oboma państwami.

5 września Belgowie zgodzili się na dostęp militarny Francji. Posunięcie to nie wciąga jeszcze Belgów do wojny. Ale jednoznacznie usadawia ich w obozie alianckim.
Zdaje się, że król Leopold nie pozostawia sobie złudzeń, wie że jeśli Niemcy zdecydują się uderzyć na Francję to również i na północnego sąsiada Francji. Dając Francuzom dostęp wojskowy pozwalają im zawczasu się przygotować do ataku przez ich terytorium.

6 września o godzinie 20 okręt podwodny wykonujący bojowy rejs u Wybrzeży Norwegii niemal nie wywołał kryzysu w stosunkach radziecko-niemieckich.
U-34 zaatakował okręt marynarki radzieckiej, biorąc go za polski niszczyciel. Na szczęście torpedy chybiły, zaraz po tym fakcie w końcu dostrzeżono banderę radziecką i zarządzono szybkie wycofanie się. Sowieci zdaje się nie dostrzegli ataku.


7 września Nowa Zelandia wypowiedziała wojnę Niemcom, wchodząc do Aliantów.


11 września Finlandia zdecydowała się na zbliżenie się do Osi, wobec postępów armii czerwonej na froncie. Działania dyplomacji fińskiej nie spotykają się ani z zadowoleniom ani dezaprobatą Ribbentropa.


Raport o Stanie Państwa 12/09/1939/047MSW Szef Rządu Rzeszy Rudolf Hess.

W związku z sytuacją nadzwyczajną w Rzeszy Niemieckiej, z dniem 2 września Fuhrer zarządził zmiany w polityce wewnętrznej.

Wprowadzono Służbę wojskową na żądanie. Wobec poprzedniej, trzyletniej służby wojskowej Rzesza zyskuje ponad dwukrotną premię do ilości rezerwistów oraz znaczny skok w liczbie oficerów.

Adolf Hitler również zarządził przestawienie się gospodarki na zbrojenia. Produkcja dóbr konsumpcyjnych została mocno ograniczona. Skutkiem ubocznym tego prawa mogą być braki gotówki. Jednak czasie wojny papierowy pieniądz traci na znaczeniu, na rzecz masła i karabinów.




Raport o Stanie Gospodarki 12/09/1939/048PR Szef Ekonomii Rzeszy
Walter Darre.

Wobec zmian w prawie przemysłowym i ekonomicznym, gospodarka III Rzeszy zanotowały wzrost wydatków na zbrojenia.

W początku września Darre dysponował aż 330 j wobec 276 j. w sierpniu. Wzrost o 19%.
Jeśli policzymy zaoszczędzone punkty produkcji na produkcji dóbr konsumpcyjnych to wyjdzie, że na kluczowe dla niemieckiej machiny niemieckiej we wrześniu, gałęzie Modernizacja, Uzupełnienia i Produkcja przeznaczamy teraz aż 310 j. PP.
Szczegółowe dane poniżej:

[table]|pokój|wojna
Modernizacja|28,70|27,0
Uzupełnienia|25,10|17,0
Produkcja|147,4|266,7
Suma|200,2|310[/table]

Wzrost o około 50%!

[table]|pokój|wojna
Dobra konsumpcyjne|74,29|19,80
Stosunek do wydatków zbroj.|37%|6%
[/table]

Obecny stosunek niewojennych wydatków do stricte zbrojeniowych mógłby przyprawić alianckich ministrów obrony o zawrót głowy, gdyby tylko mogli poznać te dane.

1 września 1939​

godzina 3 rano
- rozpoczęto działania wojenne.
Zaatakowano Polskę z powietrza, lądu i morza. Heer Ost rozpoczęła realizację Fall Weiss.
- Unterseebootsflotte przystąpiła do działań zaczepno-patrolowych na Morzu Północnym.
- Luftflotte 1,2 i 3 rozpoczęły bój o niebo nad zachodnimi Niemcami.

godzina 4 rano
- U-boot należący do II Unterseebootsflotte zatopił pierwszy polski frachtowiec płynący z Gdańska do Rio de Janeiro

godzina 10
- myśliwce Bf-109 IV. Fliegerkorps z Bittburga starły się z francuskimi myśliwcami w walce o dominacje nad pograniczem niemiecko-francuskim.

godzina 15
- opór Polaków na granicy w końcu został złamany. Obrona pękła w kilku miejscach.

godzina 22
- Polacy przystąpili do kontrataku pod Olsztynem. Na pozycje 1 DPiechoty, nacierają polskie dwie piesze dywizje

2 września 1939​

godzina 18
- na Dortmund spadły pierwsze bomby. Strategiczny nalot został przeprowadzony przez 3 dywizjony Brytyjczyków

5 września 1939​

godzina 10
-marynarka handlowa III Rzeszy zanotowała pierwsze straty. U wybrzeży Holandii straciliśmy kontakt z konwojem płynącym do Stanów Zjednoczonych

6 września 1939​

godzina 20
- U-34 dokonuje nieudanego ataku na flotę radziecką u wybrzeży Norwegii

9 września 1939​

godzina 23
- Wehrmacht wkracza do Poznania

11 września 1939​

godzina 13
- wejście 2 dywizji pancernej Guderiana do Torunia spowodowało odcięcie Armii Pomorze w korytarzu gdańskim

_____________________________________________________________________

Szczegółowy opis działań zbrojnych w następnym odcinku ;P

 

Rozdział XVI
III Rzesza i świat za okres 1 września 1939 - 12 września 1939 cd

FALL WEISS
Pierwsze strzały w Polsce​

Dnia 31 sierpnia kanclerz III Rzeszy rozkazał rozpocząć realizację Fall Weiss
w dniu 1 września 1939, o godzinie 4.00.

Zgodnie z wytycznymi rozkazu.
O wyznaczonej godzinie do ataku ruszyły siły powietrzne.

Z Berlina:
II. Kampfgeschwaderkorps (4 dyw. Bomb. takt.) nalot na lotnisko w Gdańsku.

Z Wrocławia:
I. Kampfgeschwaderkorps (3 dyw.bomb.takt.) nalot na instalacje p-lot w
Poznianiu
I. Sturzbomberkorps (2 dyw.bomb.bezp.wsparcia) atak na polskie pozycje w prowincji Gostyń.

Z Królewca
II.Sturzbomberkorps (2 dyw.bomb.bezp.wsparcia) atak na polskie pozycje w prowincji Brodnica.

Dodatkowo
I. Fliegerkorps, II. Fliegerkorps oraz V. Fliegerkorps (w każdym 2 dyw.myśl.przechw.) misja dominacja nad polskim niebem.

1 września 1939​

Jeszcze przed wschodem słońca na polskie pozycje pod Brodnicą natarła 20 DPiechoty. Na przeciw 11 tyś Niemców stanęło tylko 6,7 tyś żołnierzy polskich. Atak był wspomagany przez bombowce Ju-87 z niedalekiego Królewca. W odwodzie stała 2 DPancerna Guderiana.

Na północ od Poznania frontu broniła 8 Dywizja Piechoty. Jej 6000 żołnierzy napadnięte zostało przez ponad 20 tyś Niemców pochodzących z 46 i 76 dywizji. Mimo braku wsparcia lotniczego, Niemcy posuwali się szybko do przodu.


Na południe od stolicy Wielkopolski 1 Dywizja Piechoty Legionów musiała stawić czoło czterokrotnie liczniejszym Niemcom. Trzy dywizje piesze szybko zmusili Polaków do odwrotu.

Dalej na południe od Poznania na 7 dywizję piechoty nacierał VIII. Armeekorps w sile dwóch dywizji. Las, który gęsto pokrywał powiat Gostyński utrudniał odnalezienie celów bombowcom Ju-87 z Wrocławia.


Na drugorzędnym odcinku frontu, obstawionym przez dywizje 3 Armee, doszło do próby taktycznego okrążenia polskiej dywizji strzegącej granicy w Orłowie. Umożliwić to miał atak trzech dywizji IV. Armeekorps na pozycje 5 DPieszej w Rybniku oraz dwóch świeżo sformowanych dywizji piechoty górskiej na 12 DPiechoty w Wiśle.


1. O godzinie 6, myśliwce z V. Fliegerkorps patrolując niebo nad jeszcze polskim Gdańskiem dostrzegły mrowie polskich bombowców, kierujących się na południe. Mimo przewagi liczebnej Polaków niemiecki gen. Kitzinger nakazał atak. Lecące na ostatkach paliwa pozwoliła strącić tylko kilka samolotów wroga. Informacja
o pozycji wroga i kierunku jego lotu, powędrowała do Heer.
2. Godzinę później 100 kilometrów na południe od Gdańska wrogich bombowców poszukiwały Messerschmitty z II. i I. Fliegerkorps. Jednak bombowców już tu nie było. Ich przebazowanie osłaniały za to myśliwce polskie, które wdały się w walkę. Po kilku minutowym starciu myśliwce polskie się wycofały. Atak Polaków tylko miał powstrzymać Niemców przed pościgiem za bombowcami.
3. Gen. Lorzer, dowódca zarządził powrót do Wrocławia. Po szybkim uzupełnieniu paliwa i amunicji zarządził start. Podległe mu dwa dywizjony myśliwców skierował na północny-wschód w stronę Łodzi. Według Heer Ost, przebazowywujące się bombowce polskie kierowały się albo w stronę Łodzi albo Warszawy. Gdzie ostatecznie się Polacy udali, miał właśnie ustalić Lorzer. O godzinie 12 niedaleko Łodzi niemieccy lotnicy zaobserwowali podnoszące się z ziemi polskie bombowce. Polacy startowali w pośpiechu, pewnie właśnie z powodu dostrzeżenia myśliwców Lorzera. Po krótkiej walce, bombowce uciekły dalej na wschód, świadomi, że Niemcy nie mogą ich w nieskończoność ścigać. Lorzer ścigał Polaków krótki czas. Zadowolony zarządził odwrót, jak najszybciej przekazał sztabowi Luftflotte 1 o nowej pozycji 3,5,15 i 4 dywizjonu bombowców średnich. Wkrótce na lotnisko w Łodzi miały spaść bomby przenoszone I. Kampfgeschwaderkorps.4.


Po jedenastu godzinach walk w Wielkopolsce i na Kujawach opór Polaków został przełamany. W pościgu za uciekającymi Polakami ruszyły trzy trzymane w odwodzie, do tego momentu dywizje pancerne. Na południu sytuacja nie była taka różowa. Niemieccy soldaci pozbawieni wsparcia z powietrza zupełnie nie radzili sobie z Polakami. W dodatku dowódcy Armii Kraków wykazali się pomyślunkiem jakiego zabrakło na północy. Zaraz po pierwszych strzałach na granicy, wezwali oni Dywizję pieszą z Orłowa, do wycofania się do atakowanego Rybnika. Tym samym, uniemożliwili oni Niemcom ich okrążenie, dodatkowo zmienili oni znacznie stosunek sił w bitwie pod Rybnikiem. Teraz Niemcy częściowo atakujący przez Odrę na przeciw sobie mieli dwie dywizje piechoty. Po przełamaniu obrony polskiej pod Poznaniem, do pomocy IV. Armeekorps wezwany zostały dwa dywizjony lekkich bombowców. Gdy o godzinie 21 Polacy z Wisły się w końcu zaczęli wycofywać, front w Rybniku miał się całkiem dobrze, ku niezadowoleniu Heer.


O godzinie 22 wysunięte pododdziały 1 Dywizji Piechoty stacjonującej w lasach pod Olsztynem, zameldowały o ataku Polaków. Początkowo atak był przeprowadzany z kierunku południowego i wschodniego. Nad ranem do dwóch polskich dywizji dołączyła trzecia atakująca z zachodu, z Rypina. Sytuacja stała się trudna. Bez posiłków 1 DP będzie zmuszona do odwrotu. Najpierw na pomoc 1 DP ruszył sztab korpusu stacjonujący w niedalekim Mrągowie. Z kolei 2 września sztukasy II. Sturzbomberkorps zaatakowały Polaków nacierających z Ostrołęki. Nalot ten miał przygotować pole 60 i 58 Dywizji pieszej, które ostatecznie o godzinie 14 następnego dnia zaatakowały wysuniętą flankę 4 dywizji polskiej.

O godzinie 3 w nocy 2 września doszło do śmiałego nalotu na pozycje Wehrmachtu w Krapkowicach. Nocny atak choć nieskuteczny, pokazał, że Polacy dysponują licznym lotnictwem bombowym. Heer Ost po pierwszym dniu walk wysnuł następujące wnioski. Polacy są gorzej zorganizowani i mniej liczni. Ich organizacja wynosi 28,6 pkt wobec naszej 45,8. Nasza dywizja liczy 9000 żołnierzy ich, średnio 6,7 tys. Brak spowodowany jest brakiem mobilizacji. Zawdzięczamy to geniuszowi naszego wodza, który rozkazał napaść Polaków bez wypowiadania wojny, nie dając im czasu na przygotowanie. Lotnictwo myśliwskie szacowane jest na 3 dywizjony. Wobec naszych 6 dywizjonów jest bez szans, tylko kwestia czasu kiedy, lotnicy niemieccy zdobędą kontrolę nad niebem. To jest bardzo ważne ze względu na liczne lotnictwo bombowe. Luftwaffe rozpoznało już samoloty pochodzące z 6 dywizjonów.

2 września 1939​

O godzinie 5 myśliwce V. Fliegerkorps przechwyciły 20 km na wschód od Poznania polskie myśliwce. Niemcy wyszli z bitwy praktycznie bez strat, za to 1 dywizjon myśliwski polski został mocno poharatany. Do kolejnego starcia z polskimi myśliwcami doszło, 12 godzin później tym razem po niemieckiej stronie latały myśliwce gen. Felmy'ego z II. Fliegerkorps. Tym razem Polacy dostali baty. Pierwszy polski dywizjon został kompletnie rozbity.



1. 3 dywizja pancerna generała Rommla dotarła o godzinie 16 do Kościana, stamtąd rozpoczęła atak na powiat Słupecki, gdzie stacjonował tylko sztab 1-ego korpusu.
2. Sześć godzin później 1 dywizja pancerna gen. von Mansteina wchodząc do Gostynia, odcięła 5 dywizję polską. Polacy znaleźli się w żelaznym uścisku. Mimo to napierali na pancernych Niemców, uniemożliwiając im dalsze postępy.
3. Godzinę później o 23 Polacy rozpoczęli atak na Rawicz. Spóźnili się. Dwie godziny wcześniej czołgi Mansteina zostały by powstrzymane kontratakiem z Ostrowa, a polska 5 dywizja mogła by się bezpiecznie wycofać z Leszna do Gostynia.
4. Sztab VIII. Armeekorps wyczekał jeszcze kilka godzin i w końcu zarządził atak z brzaskiem 73 dywizji na okrążonych w leśniańskich lasach Polaków.


O godzinie 19-ej 2DPanc gen. Guderiana zaczęła nacierać na pozycje Polaków nad
Wisłą, w okolicach Torunia. Szczęśliwie po przełamaniu frontu w drugiej linii stał jedynie sztab Armii Prusy. Mimo skromnej siły Polacy mogli się czuć mocni zasadzeni w Toruniu. Nacierające czołgi przez rzekę w zalesionym terenie, nie mogły wykorzystać swego całego potencjału. Wobec czego sztab I. Armeekorps poprosił Heer o przysłanie ciężkiego lotnictwa. Już o 6 rano czwartego września na pozycje polskie poleciały ciężkie bomby II. Kampfgeschwaderkorps, który został odwołany z bombardowania Łodzi. Sztab Armii Prusy bronił się jedynie 24 godziny. O godzinie 19 Polacy zarządzili odwrót. Toruń stał dla Guderiana otwarty.

W tym samym czasie do Gniezna dotarły dywizje XIV. Armeekorps. Natychmiast zdano sobie sprawę, że odcięcie Armii Pomorze jest na wyciągnięcie ręki. Brakuje tylko kogoś kto wkroczy do Konina. Zadawano sobie pytanie gdzie jest 86 dywizja, której ten zaszczyt się należał. Zapytany dowódca 86 dywizji de Angelis odpowiedział, że według otrzymanych rozkazów jego dywizja czeka na rozkaz ataku na ... Nakło. Nie chcąc teraz szukać winnych wściekły feldmarszałek von Rundstedt rozkazał forsowny marsz do Konina. Rundstedt zdawał sobie jednak sprawę, że piesza 86 dywizja nie zajmie Konina wcześniej niż za kilka dni. Wobec czego zarządził nalot średnich bombowców na infrastrukturę w Bydgoszczy, kalkulując że skoro nie może zatrzymać się wycofujących się z korytarza Polaków to może ich spowolnić.*

3 września 1939​

Zaraz po tym jak 73 dywizja piesza zaatakowała tyły polskie 5 Dywizji w okolicach Leszna, ta zaprzestała ataku, nie chcąc bić się na dwa fronty. Generał Plisowski zdecydował, że w sytuacji okrążenia należy wykorzystać dobrą pozycję obronną, jakie gwarantował powiat Leśnieński. Skutkiem jego decyzji, von Manstein mając spokojną sytuację na tyłach rozkazał ruszyć na flankę 24 dywizji 1., która brała udział w ataku na Rawicz 2.. Trzy godziny później o 16 wobec nacisku na prawą flankę atakujących, Polacy odwołali ofensywę na Rawicz. Jeszcze tego samego dnia Polacy wycofali się ze Słupcy wobec nacisku 3 dywizji pancernej Rommla 3. Ostateczne przełamanie frontu w Wielkopolsce dokonało się nad ranem 4-ego września. Von Manstein przebił się przez pozycje polskie i parł ku Ostrowowi Wielkopolskiemu. 4.

Front zachodni​

1 września 1939​

1 Do pierwszego starcia nad niemieckim niebem doszło o godzinie 10-tej. Nad Saarlouis dwa dywizjony myśliwców zostało zaskoczonych przez zdecydowany atak trzech dywizjonów przechwytujących Francuzów. Mimo przewagi z bliskości bazy, niemieccy lotnicy ulegli przewadze liczebnej wroga.
2 W wyniku starcia zniszczono kilkadziesiąt myśliwców Bf-109 D. Wobec znacznej przewagi Francuzów na tym odcinku frontu, generał Somme zdecydował wycofać swoich podwładnych. Teraz myśliwce, miały być podrywane do walki tylko w sytuacji bombardowania Heimatu.


Trzy godziny później, dobre 100 kilometrów na południowy-wschód doszło do kolejnej potyczki w powietrzu. Tym razem siły były wyrównane. Dwa dywizjony Messerschmittów starły się z Dewoitine Francuzów. Zarówno w pierwszym jak i drugim o godzinie 17, starciu III. Fliegerkorps był górą. Francuskiej 23 Grupie Pościgowej zadano spore straty.

Wobec wycofania się IV Fliegerkorps gen. Somme, więcej starć nad północnym odcinkiem frontu nie było. Siły przeciwlotnicze obserwowały myśliwce francuskie, latające nad niemiecką ziemią, jednak jedynie na bardzo wysokim pułapie, poza zasięgiem artylerii przeciwlotniczej. Inaczej się miała sytuacja na południu.

2 września 1939​

Wobec przesunięcia nieco ku zachodowi III. Fliegerkorps, obrona południowego pasa przygranicznego przypadła dywizjonowi generała Rudla. W dniu 2 września doszło aż do trzech starć, pomiędzy tymi samymi jednostkami bojowymi.
1 wczesnym rankiem o godzinie szóstej, samoloty Rudla rozpoznały Dewoitine, które poprzedniego dnia zebrały baty od III. Fliegerkorps. Niestety mimo że Francuzi nie mieli już tylu maszyn co wczoraj, to wciąż mieli ich więcej niż Rudel. Starcie było jednak wyrównane. Po obu stronach spadło na ziemię tyle samo samolotów.
2 cztery godziny później siły powietrzne, znów się starły. Francuska 23 Grupa Pościgowa powoli przestawała istnieć.
3 kolejne godziny minęły i jeszcze przed trzecią, doszło do ostatecznego starcia. W tej bitwie powietrznej obie strony poniosły okrutne straty. Jednakże na południu to Niemcy posiadają odwód w postaci III. Fliegerkorps. Francuzi zaś wydają się bez rezerwy, ponieważ starcie nad Blumbergiem, to było ostatnie starcie w ciągu następnych tygodni.

Podsumowując te dwa dni walk. Niemcy wygrali w Bawarii, ale przegrali w Nadrenii. Wobec nierozstrzygniętej jeszcze kampanii w Polsce, Heer West mimo próśb, nie dostało żadnych dodatkowych sił.
Starcie w powietrzu pokazało, że lotnictwo niemieckie góruje nad francuskim jeśli nie sprzętowo, to na pewno organizacyjnie. Nasza organizacja w dywizjonach myśliwskich wynosi 42,8 pkt, a we francuskich jedynie 32,8 pkt.

O godzinie 15 zuchwałe brytyjskie lotnictwo strategiczne przeprowadziło nalot dywanowy nad Dortmundem.

3 września 1939​

Wobec bezruchu na Linii Zygfryda Heer West zdecydowało się przebazować III. Kampfgeschwaderkorps ze Stuttgartu do Pragi a później do Wrocławia, wobec trudności z zaopatrywaniem tak wielkiej ilości średnich bombowców w stolicy dawnych Czech.

4 września 1939​

Kolejne bombardowanie strategiczne Dortmundu. Wobec ustabilizowanej sytuacji przy granicy z Francją. Heer West decyduje się zmienić rozkazy dla III. Fliegerkorps, jedynej jednostki lotniczej, która była jeszcze w pełni siły. Stacjonujące w Stuttgarcie myśliwce, dostało rozkaz przechwycenia wroga w bardzo wąskim perymetrze.

Totalny zastój na froncie zachodnim cieszy niezmiernie Heer West. Zmobilizowana już niemal od ponad roku armia francuska, stoi bezczynnie, marnując swój najlepszy czas na atak. Zastój pozwala wycofać z zachodu na wschód ostatnie bombowce. Pozostaje tu tylko 5 dywizjonów myśliwskich, z czego 3 są niezdolne do walki, 1 jest ściśle przyporządkowany portowi Kriegsmarine w Wilhelmshaven.

_______________________________________________________________________
Jak wszyscy widzą to dopiero 4 dni. Ciąg dalszy wkrótce.
Mam nadzieję, że forma się podoba. W razie czego jestem otwarty. Bardzo mi zależy, żeby wszystko było czytelne. Więć jak ktoś czegoś nie rozumie, albo widzi że nie jest do końca przejrzyście - pisać!

*
No cóż. Dałbym radę zamknąć Polaków w korytarzu, gdyby nie to, że zapomniałem ruszyć 86 DP. Ona była takim odwodem, jakim były dywizje pancerne. Zapomniałem ich ruszyć w momencie przebicia się przez Gniezno. Gdyby nie ten błąd to załatwiłbym Polaków co najmniej tydzień wcześniej. Ale trudno. Zasady są jasne żadnego wczytywania stanów gry.
Pytanie teraz co zrobić z de Angelisem. Na razie ma się dobrze.
Do tej pory za moje błędy płaciły postacie z gry. Najpierw Blomberg za nieprzygotowanie Wehrmachtu, potem Schacht za niedostarczenie dywizji pancernych na czas (ach jakby się tu przydały jedna, czy dwie). Z drugiej strony ministrowie byli do zastąpienia, a de Angelis to dobry dowódca.

 

Jeśli zachowasz podobną formę, to w momencie inwazji na ZSRR AAR może być dłuższy niż ten Auxa ale jest git

 

Wiem o tym
W zasadzie jestem pewien, że jeśli mi będzie szło na froncie ok, to nie ukończę tego AARa. Sądzę, że czas będę miał do około kwietnia przyszłego roku. A to raczej za mało będzie. Zobaczymy, może uproszczę coś? Kto wie. Na pewno chcę Kampanię Wrześniową tak szczegółowo opisać jak jest to do tej pory. Podoba mi się to.

Sam jestem zaskoczony, że gra (HoI3) jest już tak rozbudowana, że rozgrywka właściwie sama pisze historię.
Gram sobie normalnie, jak każdy, robię screeny. A potem je przeglądam i staram się uzasadnić zachowanie AI, tak jakby jego działaniami kierował faktycznie sztab ludzi. Jak na razie AI nie popełnia wielkich błędów. Może nie gra tak jak ja bym zagrał. Jak przejrzałem screeny z gry. To zauważyłem, że bombowce z Gdańska się wycofały do bezpiecznego środka Polski. Chwilę później tam gdzie były pojawiają się moje myśliwce (zautomatyzowane misją Dominacja) oraz myśliwce wroga. Dochodzi do walki. Wygrywam. Jeden z moich dywizjon dwie godziny później pojawia się nad Łodzią gdzie dopada te bombowce, które uciekły z Gdańska. Wszystko wydaję się logiczne
Poza tym w SF AI już nie daje się tak łatwo w kotły zamykać. To też sprawia wrażenie, że AI myśli trochę do przodu.
No generalnie, nie chcę jeszcze uprzedzać faktów, ale powiem że jestem pozytywnie zaskoczony poziomem inteligencji AI.

 

Poziom trudności pewnie też robi swoje czemu tylko do kwietnia masz czas? :/

 

No co do poziomu trudności to ja jestem sceptyczny. Wątpie, żeby to miało wpływ na coś więcej niż na negatywne modyfikatory dla mnie, do PP i do walki.

Dlaczego do kwietnia? Bo wtedy skończą się moje brytyjskie wakacje

 

4 września 1939​

Trzydniowa ofensywa myśliwska nad Polską spowodowała przejęcie całkowitej kontroli nad niebem. Niemieckie bombowce mogły bez przeszkód realizować swe cele. Jednak Wehrmacht odnotował w ostatnich godzinach nasilenie się bombardowań Polaków. Na północy boleśnie odczuwano ataki wspierające polskie kontratak na Olsztyn. Również na południu pod Krakowem, gdzie niemieckie natarcie utknęło obecne były polski bombowce. Wehrmacht rozpoznał aż 8 dywizjonów średnich bombowców.
Wobec takiej sytuacji, wszystkim korpusom myśliwskim na froncie wschodnim, wydano rozkaz przechwytywania wrogich nalotów. Messerschmitty miały teraz podnosić się głównie w odpowiedzi na wiadomość o pojawieniu się wrogich zgrupowań w powietrzu.

Do Pragi dotarł III Kampfgeschwaderkorps. Cisza na froncie zachodnim, pozwoliła oddać do Heer Ost, ten korpus średnich bombowców oraz III Sturzbomberkorps. Lada chwila oba zgrupowania miały wejśc do walki.

Od godzin rannych I i II Kampfgeschwaderkorps atakowały infrastrukturę w Bydgoszczy. Istniejący tam węzeł komunikacyjny miał ciężkie chwile przed sobą. Oba korpusy bombowe przeprowadzały po trzy naloty na dobę, w każdym niszcząc około 5-6 % infrastruktury.


Dotychczasowy zwycięski pochód Guderiana na Toruń i Rommla na Słupcę został zakłócony. Do obu prowincji weszli wycofujący się Polacy.


Na południu, tuż przed północą meldunki z pierwszej linii, przyniosły informację, że Polacy opuszczają swoje pozycje. Bitwa o Rybnik, która niemal trwała 4 doby, kosztowała ponad pół tysiąca zabitych po obu stronach, została zakończona.

5 września 1939​

Ten dzień przyniósł rozstrzygnięcie pod Poznaniem, gdzie von Manstein ostatecznie zmusił polską dywizję do odwrotu. Dwie godziny później, jego czołgi wjechały do miasteczka. Polacy w Poznianiu dostali tymczasem rozkaz oddania miasta bez walki i wycofania się do Konina.


Na północy do opuszczonego przez wojsko polskie Suwałk rozpoczęła marsz niemiecka 81 Dywizja.

6 września 1939​

O godzinie 2 nad ranem 86 dywizja piechoty de Angelisa w końcu dotarła do Gniezna i z marszu zaatakowała polskie pozycje w Koninie. Opór stawiły jedynie dwa sztaby polskie. Pojawiła się nadzieja na zamknięcie w Poznaniu jednej dywizji piechoty.
Jeden dzień zmasowanych nalotów na Bydgoszcz przyniósł obniżenie infrastruktury z 8 punktów, do 6,6 punkta.

Godzina 14 na lotnisku w Królewcu zaczęły lądować Heinkle 111 z III Kampfgeschwaderkorps. Drugie już przebazowanie korpusu wynikało z trudności w zaopatrywaniu samolotów w Pradze.


Nasilające się ataki bombowe na niemieckie pozycje w Olsztynie zmusiły von Kleista do bardziej zdecydowanej reakcji. 11 Dywizja Piechoty rozpoczęła atak na Rypin, z którego to Polacy przeprowadzali ataki na prawą flankę Niemców w Olsztynie.

7 września 1939​

Niemcy wkroczyli do Suwałk bez walki.
III Kampfgeschwaderkorps rozpoczął naloty na lotniska w centralnej Polsce.

8 września 1939​

Polacy rozpoczęli odwrót z Rypina. Poddali się po jednodniowej walce.

Spóźnialska 76 dywizja de Angelisa nie zdążyła. Do Konina wycofali się bezpiecznie Polacy. Zostawiając tym samym Poznań bez garnizonu wojskowego. Natychmiast do miasta ruszyła 2 Dywizja Piechoty.

9 września 1939​

O godzinie 5 rano jednostki VIII Armeekorps zakończyły przegrupowanie i rozpoczęły drugą fazę ofensywy, atakiem na Ostrzeszów. Mimo że Polacy już mieli mobilizację za sobą i ich dywizje dysponowały już pełnym składem osobowym to wciąż Niemcy nie mieli problemu ze stworzeniem lokalnej przewagi. Na każdego Polaka z karabinem, przypadało dwóch Niemców.

O godzinie 9 rano bitwa pod Olsztynem dobiegła końca. Niemcy wygrali, ale okupili to wysokimi stratami. Zginęła aż 725 żołnierzy z około 11 tysięcy. Straty polskie były nieco niższe wyniosły 493 ludzi z 19 tyś.

O godzinie 11 do Konina wkroczyli chłopcy de Angelisa. Zaraz potem generał List zarządził atak na Nakło nad Notecią. Polska 3 Dywizja Piechoty nie miała szans wobec skoordynowanemu atakowi z trzech kierunków.

10 września 1939​

Cisza nad polskim niebem pozwoliła Heer dokonania kolejnej roszady w organizacji Luftwaffe. Tym razem samoloty poleciały ze wschodu na zachód. II Fliegerkorps Felmy'ego wyruszył ze Szczecina do Hannoveru, gdzie miał wspomóc von Greima w walce z brytyjskim RAFem.


Godzina 14. Kolejne dywizje piesze zakończyły przegrupowanie i rozpoczęły atak w kierunku wschodnim. Na stacjonującą w Turku, 1 Dywizję Pieszą Legionów im. Piłsudskiego, mającą wciąż w nogach pierwsze dni września napadły dwie dywizje XIII Armeekorps.

Godzina 21. Polacy rozpoczęli odwrót z Nakła.

11 września 1939​

Zmasowane naloty na lotnisko w Łodzi w końcu dały efekt. Lotnisko przestało istnieć.


O godzinie 11 Guderian w końcu wkroczył do Torunia odcinając w Korytarzu Gdańskim około 6 dywizji pieszych, 1 dywizję pancerną oraz 2 sztaby polskie. Zakończyła się pierwsza faza Fall Weiss. Z ponad czterodniowym opóźnieniem.

 

Oj tam od razu opóźnienie, wiadomo było, że tak szybko ci na very hard nie pójdzie
Jedna uwaga - ciężko nazywać Poznań "miasteczkiem"
A poza tym jest git trzymasz się swojej formy i wygląda to bardzo dobrze

Fajnie, że udaje Ci się godzić grę w WoT z pisaniem AARa

 

no wlasnei cos go ostatnio w ogole na WoTie nie widuje

Ale za taki odcinek mu wybacze

 

No jak nie widzisz, jak właśnie jest

 

A tam! Dalo sie zrobic to lepiej i w terminie, ale wyszedl na jaw moj brak ogrania w HoI3. Pomyslec, ze startowalem do HoI3 MP

Nie, no takiego babola to bym nie popelnil, w tym zdaniu miasteczko to Slupca. Poprawie przy najblizszej okazji kontekst.

Kolejny odcinek po ponad dwoch tygodniach przerwy nazywasz "pogodzeniem WoTa z AARem" hmm nie wydaje mi sie. WoT to troche inna gierka, raczej jedno drugiemu nie przeszkadza. AARowi przeszkodzily swieta i Piata Civka. Musze przyznac, ze HoI3, a w szczegolnosci ta rozgrywka wygrala poki co. Tak bardzo chce grac dalej, ze poswiecam godzina za godzina nad tym AARem. Nawet nie probuje zaladowac stanu gry, dopoki nie podgonie AARa - takie cwiczenie silnej woli Ale zeby nie bylo, ze sie skarze. Ja lubie odtwarzac moja gre, bo nad tym teraz sie skupiam. W koncu chyba nie zepsuje nikomu zabawy, jesli powiem, ze Polska w moim listopadzie 1939 roku, juz nie istnieje?
Co wiecej, podoba mi sie zabawa ze screenami. Sama obrobka to systematycznie mniej czasu. Z odcinka na odcinek. Teraz najwiecej czasu poswiecam na wybranie kilku screenow z dziesiatkow i opowiedzenie calosci, zeby to mialo rece i nogi.
Ale efekt naprawde mi sie podoba. Uwazam, ze nie jest zle. Moze faktycznie jest za sucho, ale ja kiepski jestem w opowiadaniu bajek. Moim celem od poczatku jest pokazanie, ze gra HoI3 jest juz na tyle grywalna, ze da sie w nia grac. A jesli sie pokusic o odrobine wiecej. Wewnetrzne zasady, odrobine dobrej woli to z gry mozna wycisnac naprawde fajna symulacje drugiej wojny swiatowej. Bo HoI3 w przeciwienstwie do HoI2 jest duzo wiecej smaczkow budujacych klimat. A mapa nie jest kolorowa, tylko bura, taka jaka byc powinna

W najblizszym czasie przewiduje, ze troche nadgonie z AARem i zakoncze wrzesniowa kampanie w ciagu 14 dni.

AAR tymczasowo zamknięty.

Goliat