MiniAAR – Kampania Niemcami - Mod 34

Mod 34 – kampania Niemcami

Od jakiegoś czasu gram na modzie 34 kampanie Niemcami. Staram się jak zwykle z mojej strony grać jak najbardziej historycznie, toteż wszystko z mojej strony przebiegało raczej standardowo: najpierw Polska zaatakowana 5 armiami, potem Norwegia, maj ofensywa przez Ardeny 12 armii i grup pancernych i zajęcie Niderlandów grupą armii B, potem jeszcze Bałkany i wreszcie Barbarossa. Do 43 grało się w miarę spoko, tzn 41, Barbarossa, przegrupowanie sił potem 42 ofensywa dwóch grup armii na Kaukaz poprzedzona zajęciem Sewastopola przez 11 armię, i walki o Stalingrad od sierpnia 42, przez zimę. No i od 43 komp zaczął się „dusić” bo Zsrr walczyło jeszcze z Japonią która padła już w 43, ale niewiele do dało, bo komp nie miał już za wielu dywizji i zero manpowera. No to musiałem już ingerować

Zaczęło się od dodania w sejwie 5000 manpowera, ale do lata 43 dalej trwał zastój, tylko na północy mi cisnęli mocniej. W końcu się wkurzyłem i zacząłem i dorzucać eventami AI dywizje, na początek poszło 80 piechoty'43 i 24 pancerne głównie T-60 i T-70(komp się trochę z techami ociągał). Od tego czasu (a doszedłem do IV 45 poszło jeszcze 9 takich seryjek po 80 piechoty i 8 Panc czyli jakieś 700 dywizji ok. 100 Panc). Komp się nie ociąga i rzuca do boju wszystko, nawet z minimalną siłą dlatego na dzień dzisiejszy przed letnią ofensywą zostano mu po dwóch eventach zimowych z posiłkami ok. 550 dywizji w tym 45 lekkich i 27 T-34, Kv-1 i ostatnio dodane 8 dpanc Is-2).

Od lata 43 zaczęła się prawdziwa rozgrywka, na początek poszła północ i deblokada Leningradu, ciężkie walki o utrzymanie Pskowa, Noworżewa i Starą Russę. Nieco później musiałem wycofać 9 armię z Rżewa, bo zagrożone były Wielkie Łuki. W końcu zaczęli mnie również spod Moskwy, odrzucając 4 armię i atakując 2 Apanc pod Tułą. Zimę 43/44 jeszcze jakoś przetrwałem, ale straty rosły w kolosalnym tempie. Na wiosnę znowu zaczął się hardcore. Długo udawało mi się utrzymywać front HG Nord, głównie dzięki dywizjom SS, ale kiedy padł Psków musiałem się wycofać z Noworżewa i Starej Russy. Cala grupa armii musiała się cofać w kierunku Litwy i Estonii . Na froncie środkowym Rosjanie odrzucili 3 armię pancerną która zajęła miejsce 9 armii przeniesionej na prawe skrzydło HG Mitte aż do Orszy, 4 armia też musiała się wycofać jednak udało jej się utrzymać Smoleńsk. Bardziej na południe Rosjanie zaczeli napierać na 9 armię w Briańsku i zdobyli Orzeł przez co zaczął się sypać południowy front bo między Orłem a Stalingradem skąd została wyparta 6 armia stały tylko wojska rumuńskie, węgierskie i włoskie. Z końcem lata 44 Rosjanie odcięli w północnej Estonii grupę armijną „Narwa” którą zmuszony byłem ewakułować drogą morską i dotarli pod Rygę bronioną prze 18 armię. Resztę armii wyparli za Dźwinę, trzymał się tylko Smoleńsk. Na froncie środkowym silna 9 armia musiał ratować pozbawioną większości Dpanc 2 Apanc która została później przez nią wchłonięta, al i tak 9 armia musiała się cofnąć do Briańska. 2 Armia nie mogła sama utrzymać całego lewego skrzydła HG B, tażke musiałem wycofać 4Apanc z rejony Czernego Jaru i przenieść ją w rejon Charkowa. Osłabiło to w znacznym stopniu front stalingradzki i Ragrożony został Rostów. Na tyłach Rumunów zorganizowałem na szybko grupę armijną „Lanz” (przekształconą później w 8 armię), ale okazało się że i to nie wystarczyło i Rosjanie zaczęli zagrażać Kijowowi także konieczne było również wycofanie 1 Apanc z Kaukazu w zagrożone odcinki HG B(później HG Sud). Zmusiło to 17 armie do wycofanie się w rejon Półwyspu Kubańskiego. Przybycie dwóch armii pancernych pozwoliło nieco ustabilizować sytuacje i zimę 44/45 jakoś przetrwałem (Rosjanie odbili tylko po ciężkich walkach Rygę, ale utrzymałem wysokim kosztem Smoleńsk i Konotop o które toczyły się ciężkie walki prowadzone przez moje trzy najbardziej zmechanizowane armie tzn 1 i 4Apanc i 9 armię.

No i teraz na wiosnę zapowiada mi się niezły kocioł(żeby było jasne to nie kotłuje i nie używam ground attack).

A teraz trochę screenów:

HG Nord



Muszę koniecznie utrzymać ten odcinek a nie będzie łatwo bo stoją tu największe siły radzieckie, rozbudowuje fortyfikacje w Kurlandii i Prusach wschodnich. Żeby utrzymać front 18 i 16 armii ściągnąłem trochę wojsk pancernych w tym jeden świeży korpus pancerny „Feldheernhalle”. Mam nadzieje że nowe czołgi Konigstiger(których jest t najwięcej na wschodzie) będą walczyć nie gorzej niż Dpanc SS i pozwolą mi utrzymać front.


Trzon sił HG Nord.

Nie mam rezerw ludzikch a na tym froncie dywizje topnieją w zastraszającym tempie:



HG Mitte



Całą zimę trwały zmagania o Smoleńsk ale teraz ciężko będzie utrzymać a jak wpuszczę Rosjan za rzeki to pozamiatane i Bagration się szykuje. Ciężko będzie też pod Orszą którą również muszę za wszelką cenę utrzymać i na froncie 9 armii.

Muszą mi wystarczyć niewielkie siły pancerne, głównie z 9 armii.


Najlepsze korpusy pancerne HG Mitte

HG Sud



Ta grupa armii zmuszona jest w pierwszej kolejność do utrzymania Dniepru co mają zapewnić dwie armie pancerne i osłonę zagłębia wydobywczego. Równie ważne jest utrzymanie Rostowa, bo inaczej 17 armii zostanie tylko ucieczka w stronę Krymu.


Elita pancerna HG Sud i najbardziej zniszczony korpus po walkach o Konotop

HG A



Najważniejsze jest utrzymanie drogi ucieczki na Krym

Bałkany

Stacjonuje tu 2 Apanc która po przekazaniu swoich korpusów 9 armii została tu wycofana.


2APanc i jej najlepsze jednostki

Włochy



Włochy są stosunkowo dobrze zabezpieczone przed desantem. Po klęskach Włochów na innych frontach wysłałem tu znaczne siły by powstrzymać ewentualny desant.



Norwegia

Norwegia jest dobrze zabezpieczona, posiada silne fortyfikacje nadmorskie.



Niemcy

Północne wybrzeże jest również zabezpieczone.



Wysłano tu również rozgromione dywizje na odpoczynek.



Francja

Na północy stacjonują dwie armie 15 i 7 ukryte za potężnymi fortyfikacjami wału atlantyckiego.



Zgromadzone są też spore odwody pancerne(na screenie najlepsze).

Na południu gdzie amerykanie próbowali już kilku desantów cały czas, trzyma się 19 Armia


(Jak widać nie mam jeszcze wszystkich HQ).

Techy
Pokaże tylko 2 screeny które mam w planach rozwijać w 45

Przemysł



Niestety zmuszony jestem zająć się wreszcie przemysłem(w tym modzie są duże kary do modyfikatora badań sięgające nawet 6-9%, ale często za to zwiększa się się %IC).Na początku kampanii trochę przegiąłem z techami przemysłowymi i badania mi się strasznie wlekły, a teraz jak już dobiłem do 100% muszę znowu zlecieć na łeb w dół bo bez tego nie mogę kontynuować badań nad myśliwcami odrzutowymi i lepszymi czołgami.


Czołgi


W czołgach poszedłem na jakość przez co dywizje Panc mają lepszy org. i statsy ale są sporo droższe i długo się budują. Na razie chyba nie będę rozwijał następnego czołgu ciężkiego czyli Pzkpfw VII „Lowe” tylko spróbuje dość do MBT(main battle tank)

A i jeszcze screnny świata


Z afryki mnie jeszcze w 42 wyparli, DAK poddało się w Bengazi. Turcja ma ze mną wojnę.

W Azji Japonia padła w 43, walczą samotnie Chiny przeciw całemu światu, wcześniej podbite przez Japsów.


Koniec, napiszę może później jak się potoczy 45.

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 2

Czas na następne sprawozdanie, dzisiaj tylko front wschodni bo alianci na razie nie kwapią się z otwarciem drugiego frontu(a tak im ładnie Sycylię odsłoniłem). Tak jak się spodziewałem Rosjanie na wiosnę mocno na mnie przycisnęli. Tym razem największy napór poszedł na środku i południu. Trochę szczegółów:

HG Mitte
Tak jak się spodziewałem nie udało się utrzymać Smoleńska, 4 armia po ciężkich stratach musiała się wycofać co otworzyło Rosjanom drogę lądową za Dniepr i Dźwinę. I zaczęła się katastrofa. 3 Apanc musiała się wycofać z Orszy, potem groziło jej okrążenie w Mińsku toteż wycofała się jeszcze dalej i to ważne miasto zostało oddane bez walki. 4 armia która utraciła kilka dywizji a resztę ma mocno poharatane również z największym wysiłkiem wycofywała się na Białorusi. 9 armii nie udało się utrzymać linii Dniepru i obecnie broni się na bagnach Prypeci.




Stan armii HG Mitte

HG Sud
Na lewym skrzydle stało się najgorsze, Rosjanie przebili się dużymi siłami przez Dniepr w rejonie Żytomierza, odpychając 2 armię w rejon Winnicy(wcześniej należała do HG Mitte) i obecnie nie mam czym kontratakować, co groźi oddaniem kolejnego miasta (Kijowa) bez walki. Wcześniej 8 armia musiała oddać Charków bo Rosjanie zaczęli wychodzić na jej tyły zdobywając Zaporoże. 1 Apanc straciła większość swoich czołgów w bitwie o Konotop i obecnie stanowi cień dawnej siły. 6 Armia wzmocniona dywizjami niemieckimi z 17 armii wycofanej na Krym, ostatkiem sił trzyma ważny odcinek pod Melitopolem, którego utrata grozi odcięciem 17 armii na południu. Dniepropietrowska bronią korpusy węgierskie wsparte dywizją pancerną LAH.
Jak nie odbije Żytomierza będę musiał się cofnąć na linię Karpat i ewakuować się z Krymu.




Stan armii HG Sud

HG A
W 17 armii pozostały tylko korpusy sojusznicze bo ostatnie oddziały niemieckie wostały wysłane na północ by wspierać 6 armię.



HG Nord
Po upadku Orszy Rosjanie mieli otwartą drogę lądową na północ i wkrótce upadek Świecian stał się faktem. Po Świecianach przyszła kolej na Jekapils gdzie druga część 16 armii broniła się dzielnie przez kilka tygodni, ale musiała się cofną w kierunku Siauliau i tym sposobem powstała luka we froncie w którą właśnie zmierzają odwodowe dywizje pancerne.




Łatanie dziur w froncie




Ostatnią rezerwę ludzką wysyłam na front jako uzupełnienia.


Topniejące dywizje.

Do AAR'a wrócę, screeny leżą tylko czas znajdę, a na razie się modem bawię

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 3

550 dywizji radzieckich zrobiło swoje. Na wiosnę i w lecie 45 cały front wschodni trząsł się w posadach.

HG Nord
Grupie armii północ udało utrzymać swoje pozycje dzięki zawczasu zbudowanym umocnieniom w Kurlandii. Armie 18 i 16 zachowały względnie niezłą siłę gdyż większość jednostek zachowała powyżej 50% nominalnych stanów.




Fortyfikacje Kurlandii i Prus Wschodnich


HG Mitte
NA foncie środkowym wydarzyła się największa katastrofa. Rosjanie w dalszym ciągu napierali na zdziesiątkowaną 4 armię, ale najgorsza rzecz stała się na froncie 9 armii. Armia Czerwona zdobyła Mozyr i 9 armia została podzielona, jedna część stacjonowała pod Korosteniem a druga zmuszona był wycofać się do Łuninicy, odsłaniając przy tym Równe. Podciągnąłem tam wszystkie rezerwy, głównie węgierskie korpusy ale nie udało się ustabilizować na dłużej frontu, tym bardziej że na południu też się wszystko sypało. Rozpoczął się wyścig do rzeki Bug, na której planowałem zorganizować kolejną linie obrony. Cześć 9 armii broniącej Korostenia została w trybie natychmiastowym ewakuowana, podobnie 2 armia której nieco wcześniej udało się odbić po ciężkich walkach Żytomierz. Nieliczne jednostki, na czele z IV korpusem pancernym SS osłaniały odwrót pozostałych jednostek.


Lewe skrzydło HG Mitte


Prawe Skrzydło HG Mitte i ewakuowane korpusy

HG Sud(Nordukraine) i HG A(Sudukraine)
Tak jak przypuszczałem nie udało mi się utrzymać Melitopolu. 6 armia wycofała się do Perekopu, a następnie przekroczyła Dniepr i obsadziła pozycje pod Kiszyniowem. Krym został odcięty, ale na szczęście udało się ewakuować większość jednostek niemieckich, jednak kilka dywizji sojuszniczych zostało otoczonych w Sewastopolu i po zaciekłej, wielodniowej obronie, skapitulowało. Sztab 17 armii został przeniesiony do południowej Polski, gdzie armia ma zostać odtworzona.



Rosjanie cały czas zaciekle atakowali mocno wyniszczoną 1 armię pancerną pod Czerkasami, a także udało im się sforować rzekę, pokonując jednostki Węgierskie pod Dniepropietrowskiem. No i znowu front się posypał. Mimo prób kontrataków nie udało się odzyskać pozycji na Dnieprze. Front zbliżył się niebezpiecznie do granicy rumuńskiej. Wobec takiego rozwoju sytuacji 4 armii pancernej zagroziło obustronne oskrzydlenie dlatego jest następną armią przygotowaną do ewakuacji za Bug.




Największe bitwy roku 45

Front zachodni
Zaskakujący desant Japoński pod Cholet sprawił że dowództwo OB West zareagowało za późno by go zepchnąć do morza. Na razie podciągane są siły 7 armii gen. Dollmana i grupy pancernej "Zachód" barona Leo Geyr von Schweppenburga w zagrożony rejon, by zablokować alianckie siły na przyczółku.


Front HG B Rommla
==================================
Obecnie jestem z grą jakiś rok później to wrzucę później relacje z końca 45 i początku 46

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 4

Następna część relacji, teraz wiosna i lato 46

Front wschodni
Po ofensywie radzieckiej z 45 udało mi się ustabilizować jakoś front na umocnieniach północnych, Bugu i na południu w Karpatach.

HG Mitte
Na odcinku tej grupy armii 45 rok przyniósł najwieksze straty, 4 armia została niemal doszczętnie wykrwawiona w walkach odwrotowych, 9 armii z najwyższym trudem dotrzeć do Bugu. Początkowo zamierzałem utrzymać armię grupy "środek" na linii Suwałki-Łomża-Lublin-Zamość, ale krótko po nastaniu odwilży okazało się to niemożliwe. Stosunkowo dobrze zachowanej 2 armii nie udało się wraz z elementami 4 armii zbudować trwałego frontu pod Łomżą, Rosjanie napierali także mocno a 9 armie do której na zmuszony byłem przydzielić najlepsze dywizje pancerne z frontu wschodniego w tym 1 SS, 2 SS, 9 SS i 10 SS Panzerdivision(5 SS była w Kurlandii a 3 SS walczyła pod Stryjem) oraz elitarną dywizję grenadierów pancernych "Grossdeutschland".


Wielka bitwa pancerna na południe od Warszawy

Mimo ponad 3-krotnej przewagi radzieckiej 9 armia opierała się wiele tygodni na linii Bugu. Niestety upadek Łomży, sprawi że cały front się posypał: na północy 3 armia pancerna została zmuszona, po kilkutygodniowych szturmach, oddać Suwałki i wycofać się w stronę umocnień Koenigsberga. 2 armia wycofała się do Warszawy, a 4 armia zajeła Toruń, z tym że najbardziej zniszczone jednostki wyfofały się do Elbląga. Nowy dowódca 4 armii gen. Hossbach, otrzymał natychmiastowe posiłki w tym przeniesioną z Włoch dywizje pancerno-spadochronową "Hermann Goering". Stale też rozbudowywano umocnienia obronne wokół Torunia.


Północne zgrupowanie HG Mitte i elitarny korpus pancerny

Na prawym skrzydle HG Mitte 9 armia atakowana z kilku stron oddała w końcu Lublin, co pociągnęło za sobą wycofanie 4 armii również za Wisłę i utratę Zamościa. Otworzyło to drogę Rosjanom na Przemyśl.


Południowe zgrupowanie HG Mitte

HG Nord
Utrata Suwałk sprawiła że południowe skrzydło tej grupy armii stało się rownież zagrożone.


Front HG Nord wczesną wiosną

Rosjanie latem 46 przypuścili serie ataków na 16 armie broniącą sie na fortyfikacjach kurlandzkich wokół Siauliau. Musiałem skierować tam spore siły pancerne z odwodu grupy armii i rezerwy OKH bo po wielu tygodniach obrony fortyfikacje stopniały do zera a piechota znacznie się wykrwawiła.

Siły pancerne wspierające 16 armię

HG Nordukraine
Jak już wspominałem musiałem oddać linie Bugu przez co droga na Przemyśl stanęła otworem. Miała ten rejon zająć 17 armia ewakuowana z Krymu i dopiero co odtwarzana. Na domiar złego jej nowy dowódca generał Friedrich Schulz zginął wkrótce w walce. Jednak mimo wszystko przy pomocy 1 i 4 armii pancernych udało się improwizowanymi, naprędce zebranymi siłami, odzyskać Przemyśl i ustabilizować front.


Wojska HG Nordukraine

1 armia pancerna, która dalej nie mogła odzyskać chociaż części siły sprzerd bitwy pancernej o Konotop, utrzymywała Stryj głównie dzięki dywizjom Węgierskim(co nie było najlepszą prognozą biorąc pod uwagę istotę tego rejonu.

HG Sudukraine
Grupa armii "Południowa Ukraina" generała wojsk górskich Ferdynanda Schoernera utrzymywała się we wschodnich Karpatach, na granicy rumuńskiej. O ile 8 armia zachowała jeszcze względnie dużą siłe(wraz z duża ilością dywizji rumuńskich) i 6 armia po odwrocie za Dniepr i ciężkich walkach toczonych m.in. o Odesse była cieniem dawnej 6 armii. Jej główną siłę stanowiły korpusy węgierskie.


Wojska HG Sudukraine

Jednak najgorsze wydarzyło się się w lecie 46, 1 armia pancerna oddała Stryj i Armia Czerwona przetoczyła się przez Karpaty i wyszła na równiny środkowej Rumunii, zagrażając tyłom całej grupy armii "Południowa Ukraina". Front jest łatany improwizowanymi kontratakami oraz podciągane są siły z Bałkanów.


Letnia ofensywa radziecka na Rumunii

Front Zachodni

Alianci poszerzyli przyczółek i obecnie grupują siły. Grupa armii "B" sciąga kolejne siły w rejon inwazji, jednak na razie ogranicza się do blokowania desantu.


LVIII. Panzerkorps został mocno pocharatany kontratakami i tylko elitarna 130. Panzer-Lehr-Division dysponuje pełnią siły.

=====================
Tyle na teraz potem o sytuacji pod koniec 46

A z obrazkami to ja testowałem coś bo fotosik znowu wydziwia z jakimiś kontami premium i tam już nie hostuje.
===============

Dodano:
Poprawiłem

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 5

Tym razem nieco więcej o drugiej stronie Europy

Front zachodni
Zgrupowanie alianckie z każdym tygodniem rosło w siłę. W sierpniu wreszcie zaatakowali. 7 armia Dollmana została szybko odepchnięta, aliantom otworzyła się droga na Półwysep Bretoński. W kilkanaście dni udało im się zająć kilka nabrzeżnych prowincji, likwidując głownie słabe garnizony. Mogłem im głównie przeciwstawić Grupę Pancerną "Zachód"(która wkrótce została 5 armią pancerną).


Rozmieszczenie sił 5 APanc na początku Września

Dzięki sprowadzaniu kolejnych jednostek na front udało się zahamować postępy aliantów na następne 2 miesiące. Walki głównie toczyły się o Argentan na północy i na południu, gdzie próbowałem siłami pancernymi podzielić siły inwazyjne przedzierając się przez Limoges do Tours, ale posiłki alianckie zahamowały mój kontratak.


Południowe zgrupowanie HG B i posiłki ze wschodu

Miedzy czasie kilka dywizji zostało doszczętnie rozbitych, dlatego niezbędne okazały się posiłki. Chwilowa stabilizacja na froncie wschodnim sprawiła że mogłem przerzucić na zachód, 4 elitarne dywizje pancerne SS. 1. DPanc SS "LAH" o mało nie został zniszczona atakami lotniczymi(22 siły zostało) i obecnie stanowi rezerwę 5 armii pancernej.
Zmienił się też dowódca HG B - Rommla zastąpił von Kluge, a Dollmana w 7 armii Hausser.


Północne zgrupowanie HG B

Front wschodni
Na wschodzie nieco się ustabilizowała sytuacja ale nie w Rumunii. Ale najpierw od północy

HG Nord
Wreszcie bitwa o Siauliau się zakończyła, udało się odeprzeć ataki radzieckie a pogoda dopełniła resztę i na razie odbudowują się fortyfikacje. Dzięki temu mogłem uwolnić jednostki pancerne zastępując je piechotą, gdyż nagle stały mi się niezbędne w Rumunii i na zachodzie. Nad może Czarne poszedł Korpus Pancerny "PanzerGraf'a" von Strachwitza a 5. DPanc SS na front HG Mitte, uzupełniając w 1/4 straty po odesłaniu do Francji 4 dywizji SS. No i jest nowy dowódca, prosto z frontu Rumuńskiego.



HG Mitte
Na froncie środkowym spokój jak nigdy. Toruń utrzymany(4 armia odzyskała nieco siły), Warszawa też oparła się kilku szturmom.



HG A(była Nordukraine)
Zmieniło się nazewnictwo grup armii po ostatecznym odrzuceniu Wehrmachtu od granic Ukrainy. Nowa grupa armii objęła wojska na południu Polski, a jej dowódcą został doświadczony generał Joseph Harpe. Grupa armii został mocno ogołocona z najlepszych jednostek i w zimę musi zostać uzupełniona. Szczególne dotyczy to rozbitej Armeegruppe "Heinrici"(byłej 1 armii pancernej).



HG Sud(była Sudukraine)
Tu miesiące jesienne były zdecydowanie najtrudniejsze. Buszujące na tyłach grupy armii czołgi radzieckie nieco popsuły mi szyki i omal nie doprowadzając do rozbicia 8 i 6 armii. Zdecydowany odwrót na całym froncie i sprowadzenie z terenów Jugosławii 2 armii pancernej, pozwoliło na chwile opanować sytuacje, ale dwie armie niemieckie mające szczątkowe stany i niewiele lepiej wyglądające korpusy sojusznicze wymagają pilnego wzmocnienia, szczególnie jeśli chodzi o jednostki pancerne.


Armie HG Sud oraz jednostki 2 APanc

Nowe dywizje pancerne
W celu uzupełnienia, w szczególności frontu wschodniego, w nową broń pancerną, przemysł niemiecki podjął gigantyczny wysiłek produkcyjny. Przed wiosennymi działaniami wojennym na front ma trafić 9 dywizji pancernych najnowszych typów, wyposażonych standardowo w średnie czołgi Pzkfw. V "Panther" i superciężkie Pzkfw. VII "Löwe".



Odtwarzana 2 Dywizja Pancerna jest przeznaczona na front zachodni, a pozostałe mają trafić na wschód(głównie Rumunia i HG A) jak rekompensata za odesłane na zachód dywizje pancerne SS.

Dwa screeny na koniec:

Rosjanie poszaleli półtora roku i z 550 dywizji zrobiło się około 300(z tego co pamiętam bo wywiad może trochę ich nie doceniać), a z 5000 manpowera w prezencie 180, tylko że mają nastukane w produkcji dywizji za 3300 IC.W takim tempie jak to produkują to do rozpadu ZSRR chyba nie zdążą, także szykuje się znowu seria eventów(tak ze 100 dywizji to co najmniej), żeby była zabawa na wiosnę 47



I jeszcze Europa na koniec



===================================
Po wielu bólach mam standardowo Pantery, rodziło się długo ale są
Teraz muszę resztę dograć,

Bejb, chyba coś za dużo tych gór na "K" zbudowali

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 6

Następne zrzuty z mojej kampanii. Zima na wschodzie jak to zwykle bywa minęła spokojnie. Zauważyłem za to że ZSRR zwiększyła im się liczba jednostek, to znaczy że chyba coś produkują z tych jednostek za 3300 IC i chyba skończyli modernizacje, to na razie następny event o nowych dywizjach odłożyłem w czasie. Ale więcej zimą działo się za to w cieplejszej części Europy.

Front zachodni

HG G
Po nieudanej kontrofensywie na Tours, pozostało tyko kwestią czasu kiedy front w południowej Francji zacznie się sypać. Po wycofaniu się z Limoges alianci zakatowali Bergerac i zmusili do ewakuacji części 1 armii z południowo-zachodniego wybrzeża Francji. Wkrótce zajęli także Bordeaux, ostatnią bazę U-Bootów na wybrzeżu i zaczęli iść w kierunku bezbronnych Pirenejów. Po upadku Tuluzy front w środkowej Francji zrolował się i mimo serii udanych kontrataków na Vichy musiałem wycofać się sukcesywnie na linię Rodanu i Loary.


Kontratak na Vichy(jak widać nie mam jeszcze wszystkich ikonek dopasowanych)

Na południu nad obroną ważnego, przemysłowego regionu Prowansji czuwają Włosi. Dowództwo nad całym frontem południowo-francuskim przejęła HG G generała Johannesa Blaskovitza.


Front HG B

HG B
Upadek środkowej Francji sprawił że w HG B powstał niebezpiecznie usytuowany klin otoczony przez aliantów. Wkrótce 15 i 7 arma została zmuszona do odwrotu i obecnie koncentruje się do obrony Paryża i Auxerre.


Front HG B na początku kwietnia i zaznaczony klin jaki powstał po klęskach w środkowej Francji.

Westwall
Część jednostek, m.in. wycofane elementy 1 armii i nowo powstała w Holandii 1 armia spadochronowa, szykowane są już do nieuchronnej obrony "Linii Zygfryda".


Umocnienia "Westwallu" i gromadzenie sił obronnych

Front wschodni

Na północy zapanował spokój, fortyfikacje spełniają swoją rolę do tego stopnie że chyba z tej grupy armii będę musiał podbierać dywizje na inne, zagrożone odcinki(już trochę podebrałem ale to jeszcze nie koniec chyba).
Najwcześniej zaczęły się bitwy o sforsowanie Wisły na froncie HG A.

HG A
Już w pierwszej połowie lutego Rosjanie wykorzystali chwilową odwilż i zaczęli atakować osłabioną utratą dywizji pancernych SS, 4 armię pancerną. Sytuacja była tak poważna że musiałem m.in. wyciągnąć z 4 armii elitarny korpus pancerny Luftwaffe i niedoświadczoną nowa Panzerdivision "Tatra" z jej superciężkimi "lewkami". Jakoś udało się utrzymać a kiedy tylko pogoda jeszcze się poprawiła wojska radzieckie obrały łatwiejszy cel, czyli Przemyśl, gdzie stały resztki 17 armii. Przez cały marzec musiałem ściągnąć wszystko co było możliwe, gdyż piechota 17 armii przestała praktycznie istnieć. Wyciągnąłem więc nawet dwa korpusy które chwile wcześniej ratowały 4 armię pancerną. Nowe dywizje pancerne dostałem dopiero na przełomie marca i kwietnia i bezzwłocznie wysłałem obecnie najsilniejszy, dopiero co odtworzony XXXXVIII korpus pancerny na front(nie czekałem nawet na org, bo akurat była chwila przerwy w walce to pomyślałem że narobi sobie trochę orga w chwili tej przerwy).


Bitwy początku wiosny i korpusy przerzucone w rejon walek(jak mawiał Wścieknięty Wąż)

Na razie udało się powstrzymać Rosjan ale zablokowało mi korpusy pancerne które miałem posłać na Rumunie:

HG Sud
Pozmieniałem sobie trochę dowodzenie tzn od lewo jest teraz 8 armia, w środku 6 a na lewo 2 Armia pancerna którą nieco wcześniej niż planowałem zmuszony byłem wysłać w rejon walk
Rosjanie ciągle kontynuowali operacje w Rumunii, zaczęli od słabej 8 armii która przejęła kontrolę nad górzystym rejonem Bacau. Mimo prawie 5-krotnej przewagi elitarnym dywizjom górskim udało się chwilowo powstrzymać atak wroga. Potem spróbowali już na nizinie rumuńskiej ale 6 armia wspólnie z 3 armią rumuńską powstrzymała natarcie.


Front HG Sud

HG Mitte
Rosjanie nie próżnowali także na froncie HG Mitte, podjęli tam kilka szturmów na Warszawę. Ataki było do tego stopnia intensywne(straciłem 2-3 mocno przetrzebione wcześniej dywizje), że musiałem ściągnąć następną jednostkę z 4 armii, czyli stosunkowo niedawno powstały, ale mocno doświadczony w ostatnich miesiącach, III germański korpus pancerny SS z nową dywizją pancerną "Muncheberg" i Tigergruppe "Fisher" z odwodów HG Nord.


Próba zdobycia Warszawy z początku kwietnia i III SS Panzerkorps(Ger.)

Obecnie produkuję trochę piechoty(wz 45 i Volksgrenadierów) na Westwall i na Bałkany, a także odbudowuje 9 i 11 dywizje pancerną na front zachodni.

==================

Tyle, aha i zapomniałem o mapie politycznej bo robiłem screeny na bieżąco

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 7

No i przyszła wiosna a z nią kolejne klęski.

Front zachodni

Alianci zgromadzili duże siły pod Orleanem i Bourges i w połowie kwietnia przystąpili do ofensywy na broniące Auxerre, elementy 7 armii i 5 armii pancernej.


Bitwa o Auxerre i najsilniejszy korpus z obrony Paryża który wspierał kontratak z połowy maja

Jednostki niemieckie chcąc zachować wartość bojową zostały wycofane do Troyes. Alianci przesunęli duże siły w rejon Auxerre i niemal natychmiast zaatakowali Dijon gdzie broniła się reszta 5 armii pancernej i 1 armia reorganizowana na tyłach frontu, łączne 7 dywizji niemieckich. Dijon również padło i alianci podjęli próbę przecięcia obrony niemieckiej na styku HG B i HG G, oraz okrążenia tej drugiej grupy armii.


Ofensywa aliancka w południowej Francji

Osłabiony został odcinek frontu pod Auxerre co natychmiast wykorzystało dowództwo niemieckie, uderzając na tym kierunku połączonymi siłami 15, 7 armii i 5 armii pancernej. Alianci przysyłali w rejon walk coraz to nowe siły, które mocno się wykrwawiały jednak na próżno, również na tyłach HG G udało się opanować sytuację. Do połowy maja udało się ustabilizować front, a skala strat alianckich pozwala przypuszczać że chwilowo nie są w stanie podjąć nowych działań zaczepnych. Mam nadzieje na chwilę oddechu, żebym mógł wzmocnić poszczególne armie.


Font zachodni


Na specjalne życzenie Kozaka, "Linia Zygfryda"

Front wschodni
Tak jak się spodziewałem Rosjanom skończyło się 5000 manpowera, które dostali ode mnie i teraz wreszcie wzięli się na ostro za produkcje tych dziesiątek(setek?) dywizji za ponad 3200 IC.
Eventy poszły na razie w odstawkę bo i tak jest gorąco. HG Nord stoi, gorzej na środkowej części frontu wschodniego.

HG Mitte
Ciągłe osłabianie 4 armii broniącej Torunia, w końcu się zemściło. Po ponad miesiącu ciągłych szturmów na słabe fortyfikacje toruńskiej twierdzy, bronionej początkowo przez zaledwie 8 dywizji(później ściągane były w ten rejon jednostki z innych odcinków m.in III. SS Panzerkorps (Ger.) z Warszawy), po ciężkich stratach, 4 armia musiała się wycofać.


Szturm z 13 maja i kontratak pięć dni później

Utrata Torunia spowodowała że musiały zostać uruchomione nowe siły do kontrofensywy. Na moje szczęście niedaleko stacjonowała 3 armia pancerna która ostatnio nie brała udziału w walkach. Armia generała Rausa wraz z mocno wyczerpaną 2 armią i resztkami nadającymi się do walki z 4 armii przystąpiły do kontrataku 18 maja. Chwilowo udało się powstrzymać marsz Rosjan, którzy chcieli zaatakować Łódź broniony przez rozbity korpus pancerny z 9 armii i zdziesiątkowaną dywizje SS "Wallonien".


Głowne siły biorące udział w kontrataku.

Korzystając z zaangażowania sił 2 armii w kontrataku na Toruń, Armia Czerwona przeprowadziła kolejny szturm na Warszawę, jednak przeprowadzony zbyt małymi siłami by zagrozić miastu.


Oblężenie Warszawy i jednostki broniące miasta

HG A
Od początku wiosny Rosjanie nie odpuszczali także ataków na Przemyśl. OKH skierowało w ten rejon swoje najlepsze wojska pancerne. Armia Czerwona atakowała nieustannie przez prawie półtora miesiąca, średnio 25 dywizjami jednak nie przynosiło to oczekiwanych rezultatów. Dopiero 23 maja skoncentrowanie na froncie marszałka Szaposznikowa 43 dywizji pozwoliło dokonać decydujący zwrot na froncie.


Bitwa pancerna o Przemyśl

Dowództwo niemieckie chcąc uniknąć strat w broni pancernej, porównywalnych do tych z bitwy o Konotop, gdzie została zniszczona niemal cała 1 armia pancerna, zadecydowało 23 maja o odwrocie. Jednak mimo to straty w broni pancernej były ogromne, a dopiero co odtworzone siły pancerne utraciły praktycznie połowę siły.


Kwiat wojsk pancernych po bitwie o Przemyśl

Przygotowano kontratak włączając siły Armeegruppe "Heinrici" i wycofujących się dywizji pancernych, jednak Rosjanie sprowadzili pokaźne siły i obecnie OKH rozważa włączenie także słabej 4 armii pancernej do kontrofensywy na Przemyśl.

Wobec rozwoju sytuacji w HG Mitte i HG Nord, rozważam ponowne sprowadzenie wojsk pancernych z Węgier i Rumunii na środkowy odcinek frontu. Do końca czerwca dostane jeszcze dwie DPANC: "Kurmark" i "Juterborg", które mają uzupełnić najbardziej wykrwawione korpusy(np 10. Panzergrenadier-division z Panzerkorps "HG" została wyłączona z akcji na dłuższy czas).



Co prawda produkuje jeszcze trochę dywizji (w tym dwie superciężkich "Mausów", jedną na zachód, drugą na wschód) ale będą dopiero na jesień i zimę, czyli lato muszę jakoś przetrwać(dywizje grenadierów Fuhrera po masakrze na froncie HG Mitte muszę całkowicie odtwarzać).

HG Sud
Na odcinku tej grupy armii mam na razie spokój. Rosjanie co prawda atakują nieustannie 6 armie pod Brailą ale jednostki rumuńskie walczą nadzwyczaj dobrze.


Front HG Sud i jego rezerwy pancerne zgrupowane w 2 armii pancernej przygotowywane do ewentualnego transportu do Polski.

===================

Robi się ciężko, oszczędziłem trochę manpowera i zaczynam w niewielkim stopniu uzupełniać żeby mi nowe dywizje pancerne nieo siły odzyskały

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 8

Dzisiaj nieco krótszy okres czasu ale front ruszył pełną parą.

Front wschodni

HG A
Utrata Przemyśla spowodowała spore zamieszanie na froncie. Siły prowadzące kontratak, czyli głównie 17 Armia i wspierające ją korpusy pancerne, oraz część jednostek z Grupy armijnej "Heinrici" okazały się za słabe by odzyskać utracony rejon. Wkrótce do działań została włączona także 4 Armia Pancerna, broniąca rejonu Kielc, jednak w niedługim czasie musiała przerwać działania bo na jej skrzydło uderzyło 26 dywizji radzieckich po dowództwem marszałka Siemiona Budionnego.


Walki w HG A

Kontratak został definitywnie odparty a Rosjanie korzystając z okazji zaatakowali także z marszu Kraków, ale nie była to ich najlepsza decyzja, gdyż w tym rejonie były najsilniejsze korpusy pancerne, a na południu rejon Koszyc chroniło tylko 6 zdziesiątkowanych dywizji piechoty, stanowiącej uprzednio trzon odtwarzanej po klęsce na Krymie, 17 Armii. Po opanowaniu sytuacji pod Krakowem, część jednostek z tego rejonu przesunięto pod Kielce by pomogły opanować sytuację 4 Armii Pancernej.

Zdecydowanie gorsze skutki miała utrata Przemyśla dla prawego skrzydła HG A. Stacjonująca na styku grupy armii generała Harpego(HG A) i grupy armii generała Friessnera(HG Sud), grupa armijna "Heinrici", składająca się z jednostek uprzednio tworzących 1 armię pancerną i korpusów piechoty węgierskiej, stała się przedmiotem ciężkich walk od końca maja.


Walki o Preszów i rozbicie dywizji węgierskich, oraz doświadczonej 3. Infanteire-Division(mot) z XXXX. Panzerkorps

Po tygodniu ciężkich walk, dywizji piechoty węgierskiej została niemal doszczętnie rozbite, i AG "Heinrici" musiała oddać wzgórza wokół Preszowa, odsłaniając przy tym całą Równinę Węgierską. Sytuacja stała się krytyczna gdyż na całych Węgrzech było niewiele jednostek mogących stawić opór Armii Czerwonej.

Co gorsza Rosjanie chcieli poszli za ciosem i chcieli za pomocą ataku jednostek pancernych przechwycić także Debreczyn, gdzie wycofywała się AG "Heinrici", jednak na szczęście stacjonowała tam słaba dywizja kawalerii SS, której udało się utrzymać zagrożony rejon do czasu przybycia silniejszych jednostek. Wkrótce jednak Rosjaie podciągneli kolejne dywizje i kontynuowali ataki na Debreczyn większymi siłami.


Bitwa o Debreczyn(strzałką zaznaczona bohaterska obrona 22. SS-Kavalleire-Div.) i kontratak na Przemyśl

Armia Czerwona skoncentrowała na tą ofensywę znaczne siły, ściągając oddziały z innych odcinków frontu. Umożliwiło to wyprowadzenie kolejnego kontrataku na Przemyśl, który był broniony tylko przez słabe jednostki sztabowe marszałka Szaposznikowa. Odbicie Przemyśla otworzyło by okazję do przeprowadzenia kolejnego ataku siłami 17 Armii, wspartej przez 8 Armię z rejonu Bacau, na Preszow, co zaowocowało by odcięciem szpicy ofensywy radzieckiej(ok. 12 dywizji, w tym Is-2, gwardyjskie zmechanizowane i piechota zmotoryzowana), w rejonie Satu Mare. Ewentualne powodzenie tej operacji poprawiło by znacznie sytuację operacyjną(jak wcześniej wspominałem, raczej unikam kotłów, ale robię wyjątki jak mi za bardzo na tyły wychodzą i nie mam innego wyjścia).

Jak się nie uda to rozważam ściągniecie dywizji węgierskich z Tulcei i pozostawienie obrony całej Rumunii wojskom rumuńskim wspartym tym co się uzbiera na 6 Armię. Jednostki pancerne już wyciągnąłem, XXVI. Panzerkorps do 4 Armii a XXXIX. Panzerkorps jedzie na Węgry(możecie je zobaczyć w poprzednim odcinku, na ostatnim screenie).

HG Mitte
9 Armia która wobec rozciągnięcia frontu HG A, przeszła pod komendę HG Mitte, również stała się przedmiotem ataku. Rosjanie po nieudanej próbie sforsowania Wisły w rejonie Kielc, podciągnęli aż 29 dywizji pod dowództwem marszałka Timoszenki, uzyskując prawie trzykrotną przewagę w ludziach i sprzęcie. Jednak mocno okopana 9 Armia generała Nicolausa von Vormanna zdołała utrzymać swoje pozycje, nie dopuszczając do okrążenia Warszawy od południa.


Walki w HG Mitte

Równocześnie trwały cały czas zacięte walki o Toruń. Jednak na tym odcinku HG Mitte była w lepszej sytuacji niż HG A pod Przemyślem, gdyż mogła atakować z wielu stron, będą w mniejszym stopniu narażona na kontrataki na skrzydła jej atakujących armii. Rosjanie nie są w stanie podciągnąć wystarczających sił by utrzymać Toruń, cały czas ponosząc ciężkie straty, podobnie jak Niemcy, którym jak ocenia OKH do odbicia i ustabilizowania tamtejszego frontu potrzebne by było około 18 w miarę świeżych dywizji.


Front wschodni(bez HG Nord) z zaznaczonymi obszarami operacyjnymi poszczególnych grup armii

Jak widzicie nie jest różowo, mimo iż Rosjanom kończy się manpower, to mają dużo więcej IC i produkują całe mnóstwo dywizji. Moja największa nadzieja w tym że zanim one dotrą na front, zdołam na tyle wykrwawić jednostki już tam walczące, że nie będą mogli atakować na kilku odcinkach na raz i zdołam trochę korpusów pancernych wycofać z frontu do odwodu, zastępując je piechotą. No i mam jeszcze trochę umocień z Ostwall'u(głównie z event'ów modowych).
HG Nord na szczęście stoi bezpieczne za fortyfikacjami

Front zachodni
Po zatrzymaniu alianckiej ofensywy na styku HG G i HG B przyszła kolej na północną Francję.

HG B
6 czerwca(ciekawe czy przypadkowo) alianci podjęli zmasowany szturm z Paryż. Mimo zabudowań miejskich, 15 Armia, mocno zmęczona kontratakiem na Auxerre, po krótkiej walce oddała miasto, wycofując się za Sekwanę z nadzieją że uda się utworzyć nową linię obrony. Nadzieję zostały jednak wkrótce rozwiane, gdyż nadmorskie Le Havre wkrótce padło pod naporem przeważających sił wroga.


Walki na północy i stan 15 Armii po odwrocie za Sekwanę.

Kolejna linia obronna upadła, nie było wystarczających sił do kontrataku, a alianci cały czas rosną w siłę(mają około 80 dywizji na froncie francuskim). Wobec tych faktów dalsza możliwość obrony Francji wydaje się by mrzonką, nieuchronnie zbliża godzina odwrotu. Dni von Klugego też są już policzone, na stołek czeka już "strażak Hitlera", feldmarszałek Walther Model.

======================================

Ogólny cel to teraz jak najwięcej utrzymać zdolności bojowych do zimy. Na zachodzie kroi się spory odwrót, a na wschodzie, jak się nie da prowizorycznie opanować sytuacji na Węgrzech, prawdopodobnie czeka mnie utrata Rumunii i w konsekwencji także Bułgarii. Na szczęście ZSRR, nie wpuści Brytoli(sporo dywizji stoi w Turcji) na Bałkany przez Stambuł, to sobie najwyżej uwolnią Grecję od Włochów(chyba da się przejść Cykladami?).

Trzeba będzie się szykować do obrony 1000-letniej Rzeszy

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 9

Po małej przerwie dalszy ciąg przygód III Rzeszy.

Front wschodni
W HG Nord spokój, dlatego wyciągnąłem już co najbardziej wartościowe jednostki w inne rejony działań.

HG A
Na froncie węgierskim najpilniejszym celem było opanowanie kryzysu jaki powstał po odwrocie Grupy Armijnej "Heinrici" z rejonu Preszowa, w głąb Węgier. Dzięki kontratakowi z 11 czerwca, jednostkom pancernym przydzielonym 17 Armii udało się odbić Przemyśl i obronić się przed kontratakiem z następnego dnia. Stanowiło to podstawę do przeprowadzenia śmiałego ataku mającego odciąć szpicę sił radzieckich atakujących poprzez Równinę Węgierską. W tym celu wyprowadziłem kolejne natarcie, tym razem z rejonu operacyjnego 8 Armii gen. Wöhlera, broniącej pasma wysokich Karpat w okolicy Bacau. 8 Armia grupowała w tym czasie znaczne siły ściągane z różnych odcinków do kontruderzenia. Jako jedne z pierwszych gotowość bojową osiągał Korpus Włoski składający się z elitarnych jednostek Bersalierów, właśnie on stanowił czoło ataku na Preszów(niestety gdzieś mi przepadł screen z bitwy, ale powiem w skrócie ze Włosi wsparci od południa 8 Armią, od północy 17 Armią i od zachodu AG "Heinrici" w końcu przełamali obronę wojsk radzieckich, osłabionych chwilowo wspieraniem ataków na Debreczyn i Przemyśl).


Pierwsza faza operacji

No i rozpoczął się wyścig: 17.06 Rosjanie przypuścili zdecydowany atak na Przemyśl, dzień później(18.06) Włosi zajęli Preszów i odcięli radziecką, 12-dywizyjną armię pancerną, która próbowała natychmiastowo kontratakować. Popołudniem 19.06, do ataku na Preszów przystąpiły także radzieckie jednostki "z zewnątrz", zmuszając Włochów do odwrotu. Na szczęście jeszcze w nocy tego samego dnia, do rejonu walk włączył się XXXIX. Panzerkorps gen. Grosse-Strachwitza opóźniając czołówki radzieckie idące z odsieczą. Równocześnie o kilkudziesięciu godzin wycofywała się 17 Armia z Przemyśla. Nie było chwili do stracenia, dowództwo HG A przewidywało że Preszowa nie da się da się utrzymać na dłuższą metę, toteż jeszcze przed radziecką próbą przebicia korytarza do odciętych jednostek, generał Joseph Harpe wydał rozkaz ataku wszystkich dostępnych sił na rejon Satu-Mare gdzie broniła się "czerwona" armia pancerna. W ataku główne siły stanowiła 8 Armia, resztki niemiecko-węgierskiej Grupy Armnijnej "Heinrici" oraz przegrupowywane korpusy z HG Sud.


Likwidacja radzieckiej armii pancernej

Walka nie trwała długo, pozbawieni paliwa i zaopatrzenia oraz osłabieni próbami przebicia się, Rosjanie wkrótce zostali całkowicie rozbici. "Niemiecka pięść" po raz kolejny skruszyła zęby radzieckiej ofensywy.

Planuje wzmocnić nowe ugrupowanie uderzeniowe AG "Heinrici", odzyskać i utrzymać Preszów. Tak samo z Przemyślem.


Kontrataki z przełomu czerwca i lipca

Obecnie staram się ściągać rożne jednostki w rejon walk, m.in osłabiając odcinek rumuński. Dużo będzie zależeć od rozwoju sytuacji na północ od granicy węgierskiej i czy sytuacja w HG Mitte uspokoi się na tyle że zdołam coś stamtąd wysupłać.


Korpusy teoretycznie planowane do przerzucenia na Węgry(w zasadzie to pewne jest tylko przerzucenie 16. SS Panzergrenadier-Division "Reichsführer-SS" z 10 Armii)

HG Süd
Jak wcześnie wspominałem, po wydarzeniach z ostatnich tygodni zmuszony byłem przegrupować siły HG Sud. Rosjanie od początku starali się wykorzystać sytuację. Korzystając z chwilowego osłabienia 2 Armii Pancernej, tym że część dywizji węgierskich i niektóre z niemieckich jednostek pancernych, została odesłana na Węgry, a mające ja zastąpić dywizje rumuńskie z 6 Armii jeszcze nie dotarły, oddziały radzieckie przypuściły serię bezskutecznych szturmów na wybrzeże Morza Czarnego. W końcu jednak odpuścili i ich nowym celem stała się 8 Armia, uprzednio mocno zaangażowaną wspieraniem operacji na Węgrzech.


Walki w HG Süd

Zaprawione w bojach jednostki górskie utrzymały jednak pozycje, mimo ponad 4-krotnej przewagi liczebnej wroga.

Najbliższy plan dla HG Süd to utrzymać ile się da, tym co jest. Bo posiłków w najbliższym czasie na front rumuński nie przewiduje.

HG Mitte
Na froncie generała Reinhardta w dalszym ciągu trwają walki na wyniszczenie o Toruń. Staram się możliwie jak najbardziej wykrwawić Armię Czerwoną w tym rejonie, a potem zająć Toruń na tyle długo, żeby odbudować fortyfikacje polowe do tego stopnia, by móc później
wycofać część ciężkiego sprzętu do odwodu(już to widzę że będę miał kiedyś jakieś większe odwody). Na razie do walki włączyłem dwie dywizje grenadierów pancernych SS walczące uprzednio w HG Nord, ponadto skierowałem jedną z nowo-sformowanych dywizji pancernych do wzmocnienia XXIV. Panzerkorps generała Freisa.


Walki na froncie HG Mitte

Na pozostałym odcinku frontu HG Mitte też nie było spokojnie, Rosjanie cały czas nękają, dużymi siłami, 2 Armię generała Weissa, broniącą Warszawę, która jednak stawia twardy opór. Niepowodzenia szturmów radzieckich na stolicę Polski, spowodowały że musieli spróbować innej drogi. W związku z tym podjęli próbę przebicia się na południe od Warszawy poprzez ugrupowanie obronne, słabej 9 Armii gen von Vormanna, jednak również nieskutecznie. Jednak bitwa "warszawska" mimo że na razie zwycięska dla Wehrmachtu, to jednak angażuje spore siły pancerne 2 i 9 Armii, tkwiące w obronie statycznej, które mogły by być użyte na innych odcinkach w działaniach manewrowych.


Najsilniejsze jednostki w walkach o Toruń i Warszawę

Front wschodni cierpi na znaczy brak dywizji piechoty, ale najbliższa możliwa mobilizacja nowych jednostek, jest przewidziana na pierwszą połowę 1948, czyli na froncie mogą znaleźć się na wiosnę. Obecnie absolutny priorytet ma front zachodni, a dlaczego?

Front zachodni

HG B
W pierwszej połowie czerwca alianci przekroczyli Sekwanę i zdobyli port Le Havre. Miałem zbyt skromne siły by powstrzymać ich dalszy marsz. Najpierw część 15 Armii zmuszona była oddać Amiens, potem była sukcesywnie odrzucana z prowincji nadmorskich. Opór był przy tym stosunkowo niewielki gdyż generał Von Zangen uznał że jego podstawowym celem powinno być zachowanie możliwie dużej zdolności bojowej wycofywanych jednostek.


Pierwsza faza operacji aliantów w północnej Francji

Alianci czynili błyskawiczne postępy, otworzyła się dla nich szansa okrążenia części 15 Armii w Calais, jedna szybka reakcja dowództwa HG B sprawiła, że udało się wycofać wszystkie jednostki, z wyjątkiem garnizonu tego portowego miasta.


Próba okrążenia części 15 Armii w Calais.

Wraz z upadkiem Valenciennes, front przybliżył się niebezpiecznie do granicy belgijskiej. By wzmocnić obronę, w rejon walk podciągnięto z Holandii jednostki 1 Fallschrim-Armee generała Kurta Studenta. HG B nie mogło dalej stać bezczynnie, w rejon walk skierowane zostały silne 1, 9 i 10 dywizje pancerne SS. 23 Niemcy zaatakowali Valenciennes bronione tylko przez jedną dywizje, jednak w nocy alianci podciągnęli kolejne dywizje i sytuacja względnie się wyrównała. Kontratak został przerwany, co otworzyło aliantom drogę na Namur. Kiedy pierwsze dywizje aliantów wkroczyły na teren Belgii(28.06), feldmarszałek von Kluge po raz kolejny zaatakował Valenciennes z nadzieją na odcięcie czołówek alianckich w Namur.


Operacje na granicy Belgii

Od tego kontrataku zależało utrzymanie Belgii, wiele wcześniejszych, lokalnych kontrataków jak np ten przeprowadzony siłami 23 dywizji ochotniczej SS, nie przyniosło poważniejszych skutków. Bitwa o Valenciennes była ostatnią szansą von Klugego na uratowanie głowy.

Front hiszpański
Widząc poważniejszą sytuację wojsk niemieckich, Hitler zdecydował się w końcu przyjąć propozycje pomocy od generała Franco. Dzięki temu pod koniec czerwca 1947 udało się utworzyć nowy front, który dawał nadzieję na to, że alianci zostaną zmuszeni do przerzucenia części sił na południe Francji i że zmniejszy to napór na HG B.


Operacje armii Hiszpańskiej

Hiszpanie na razie podciągają siły w rejon Pirenejów, przeprowadzili także lokalną ofensywę zdobywając Pau. Niestety równocześnie ich posiadłości w Afryce północnej stały się obiektem ataku przeważających sił wroga. Również flota hiszpańska przeprowadziła udaną akcję przeciwko konwojom alianckim transportującym wojsko.

=========================

Na razie tyle, nie wiem kiedy następny bo od paru dni katuję FM09 wprowadzając Wisełkę na europejskie salony
Co do ikonek to pomyśle, ale problem jest w tym że nie mogę przekopiować całego folderu bo by mi się nadpisały za moje ikonki które powrzucałem wcześniej. Poza tym nie są najlepiej dopasowane i np nie wszystkie typy czołgów się zgadzają.

Jako, że już od ponad 30 dni nie pojawił się nowy odcinek, AAR-a wyczyściłem i zamykam. W razie chęci kontynuowania Autor jest proszony o kontakt z administracją forum.

Pozdrawiam
Severian

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 10


A teraz zapraszam na 1/2 godziny ładowania się screen'ów
Znowu mi wróciła zajawka na Hoi'a toteż dalsze losy moich Niemiec. Międzyczasie uzupełniłem niektóre ikony jednostek i wprowadziłem małe parę poprawek.

Front wschodni

HG Nord
Na szczęście jest to jeden z nielicznych odcinków na który panuje sielanka. 18 i 16 Armia schowane z potężnymi umocnieniami Kurlandii, mimo iż straciły większość swoich jednostek pancernych raczej spokojnie powinny dotrwać do zimy.

HG Mitte
Tu już jest o wiele gorzej. W dalszym ciągu trwają wyniszczające walki o Toruń, Armia Czerwona nieustannie dąży do opanowania tego ważnego miasta, lecz niemal natychmiast kontratakowałem grupą armii Reinhardta z dwóch stron: z północy siłami 4 Armii i 3 Armii Pancernej a z południa siłami korpusów pancernych z rejonu Warszawy.


Bitwa o Toruń

28 lipca 4 Armia podjęła ryzyko, licząc na osłabienie wojsk Radzieckich i wkroczyła do Torunia, ale niemal natychmiast spadł na nią kontratak radzieckiego Frontu Białoruskiego, zmuszając armię gen. Hossbacha do odwrotu. Prawdopodobnie rejon Torunia pozostanie areną zażartych walk w najbliższym czasie, gdyż ani HG Mitte ani Front Radziecki nie mają wystarczających sił by na stałe przejąć kontrolę nad tym rejonem.

Rejon Warszawy też był zagrożony nieustannymi atakami. Z każdym razem Rosjanie atakowali z minimum 2,5-krotną przewagą, a siły korpusów piechoty 2 Armii topniały w zastraszającym tempie. Praktycznie zdolne do walki pozostały tylko III. SS Panzerkorps (ger.), Panzerkorps "HG" i grupa "Tygrysów" gen. Fishera, jednak dywizje pancerne nie najlepiej spisują się w walkach w mieście, toteż pod koniec miesiąca do miasta skierowano świeżą 22. Volksgrenadier-Division wspartą brygadą ciężkiej artylerii oblężniczej. Międzyczasie siły 2 Armii gen. Weissa(dostał w trakcie bitwy traits'a "Urban Warfare Specialist"), stopniały o kolejne dwie dywizje piechoty.


Bitwa o Warszawę i zdziesiątkowany korpus gen. Wiedlinga

Perspektywa utrzymania Warszawy, wobec skali ostatnich szturmów nie wydaje się optymistyczna, gdyż przez następne minimum 2 miesiące walk jakie nastąpią przed porą jesiennych deszczy, dla frontu wschodniego przewidziane są tylko minimalne uzupełnienia w świeże dywizje.


HG A
W ostatnich tygodniach najcięższe walki trwały na froncie Węgierskim, bronionym przez HG A. Po rozbiciu radzieckich sił pancernych w kotle pod Satu Mare, Armeegruppe "Heinrici" przystąpiła do kontrataku na Preszów, stanowiący bramę na Wielką Nizinę Węgierską. 7 lipca 21 dywizji Osi przystąpiło ataku na pozycje Radzieckie w rejonie Przełęczy Łupkowskiej, jednak wkrótce okazało się że sił te są niewystarczające by przełamać twardą obronę Rosjan. Do walki dowódca HG A, gen. Harpe skierował kolejne jednostki, z rejonu Koszyc, Bacau, a także świeżo utworzony VIII. Armeekorps (Ung.)(składający się z węgierskich dywizji pancernych) z pod Debreczyna(dostali z eventu który im napisałem bo są w dosyć rozpaczliwej sytuacji). W szczytowym momencie w ofensywie Heinriciego brało udział 28 dywizji Osi i w końcu w drugim tygodniu lipca udało się przełamać obronę Radziecką.


Bitwa o przełęcze karpackie i nowy korpus węgierski a także przybyła z Włoch dywizja SS

Po zajęciu przełęczy między Karpatami Wschodnimi a Zachodnimi, a Armeegruppe "Heinrici" spadło szereg ciężkich kontrataków. Mimo że był prowadzone stosunkowo małymi siłami, to jednak ich częstotliwość poważnie nadszarpnęła zdolność bojową armii, a w szczególności korpusów węgierskich z których część została doszczętnie zniszczona. Jednak mimo wszystko Armeegruppe "Heinrici", która jest obecnie najliczniejszym związkiem taktycznym na froncie wschodnim, utrzymała swoje pozycje.

HG Sud
Na froncie grupy armii gen. Friessnera Rosjanie próbowali przełamać obronę na wybrzeżu Morza Czarnego, jednak silna obrona 2 Armii Pancernej gen. Rendulia(nie pojawił mi się w grze, a to jest istotny dowódca w końcowym okresie Rzeszy, to go przekopiowałem z innego sejwa).


Bitwa o Tulcze


Inne bitwy
Korzystając w krótkiej przerwie w ofensywie niemieckiej na Preszów, przeznaczonej na podciągnięcie większy sił, Armia Czerwona wyprowadziła 9 lipca atak na Koszyce. Wkrótce spadło a nią uderzenie wzmocnionych sił niemiecko-węgierskich, którę spowodowało przerwanie ofensywy radzieckiej.


Bitwy lipcowe na froncie wschodnim

Na północy Rosjanie także chcieli wykorzystać element zaskoczenia i niemal natychmiast po opanowaniu Torunia, rozpoczęli forsowanie Wisły, której zachodniego brzegu broniła tylko słaba Infanteire-Division wsparta saperami i dywizja grenadierów SS "Langemarck" z brygadą Stugg'ów. Podobnie jak w poprzednim przypadku kontratak HG Mitte na Toruń, zniweczył plany radzieckie.

By zabezpieczyć rejon Koszyc HG A stara się także nie dopuścić do opanowania na stałe rejonu Przemyśla, dlatego wyprowadzono 22 Lipca kontratak siłami 17. Armii i Korpusami z rejonu Koszyc.

Ogólnie jest dalej ciężko, Rosjanie w dalszym ciągu się wzmacniają, a ja na razie nie planuje prawie do końca roku wysłania na front wschodni nowych dywizji. Postaram się utrzymać do zimy ile się da, tym co mam, ale zobaczmy jak to będzie.

Front zachodni
Faza I
Alianci w dalszym ciągu kontynuowali ofensywę w północnej Francji i Belgii. Po tym jak załamał się pierwszy kontratak na Valenciennes, wojska koalicji zaatakowały dawne miasto koronacji królów francuskich, bronione przez 1. SS-Panzerdivision "LAH" i 2. SS-Panzerdivision "Das Reich"(dla ułatwienia orientacji w screenach dałem numeracje, to o czym tu piszę to 1.). Von Kluge nie miał wyjścia i zarządził kolejny kontratak na Valenciennes(nr 2.).


I Faza bitwy na pograniczu francusko-belgijskim

Wkrótce Reims zostało opuszczone przez dywizje SS, jednak szczęście zaczęło sprzyjać wreszcie Niemcom. Szczęśliwie większość dywizji walczących w rejonie Valenciennes, przesunęła się w rejon Reims, pozostawiający do obrony tyłów tylko jedną dywizję. Kontratak von Klugego, wsparty teraz także Panzerdivision "Lehr" i 116. Panzerdivision, wreszcie zaczął się posuwać naprzód. Wieczorem 16 lipca korytarz został zamknięty(nr. 3) i von Kluge z pomocą kilku dywizji musiał teraz walczyć u utrzymanie kotła.

Faza II
Następnie niezwłocznie(17 lipca) przystąpiono do likwidacji kotła(nr 1.). Dowództwo nad operacją w miejsce odwołanego do Berlina feldmarszałka von Klugego, objął dowódca 5 Armii Pancernej gen. Eberbach. 18 lipca obronę kotła wzmocniły dwie kolejne dywizje(2.), a następnego dnia po przejęciu dowództwa nad HG B, przez feldmarszałka Modela rozpoczęto końcową fazę operacji(nr 3.).


II Faza bitwy na pograniczu francusko-belgijskim

Niemcy podjęli wielkie ryzyko gdyż całkowicie opuszczono Compiegne, kierując siły do obrony Valenciennes i w każdej chwili alianci mogli przebić korytarz do odciętych sił, ale Model liczył na szybkość i sprawność swoich jednostek. 22 lipca nastąpił ostateczny atak na okrążone siły w Rejonie Namur i wkrótce do niewoli trafiło kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy alianckich.

Faza III
Kiedy rano 22 lipca 2. SS-Panzerdivision "Das Reich" szykowała się do przyjęcia kapitulacji aliantów w Namur, na jej lewym skrzydle nastąpił kolejny atak z zajętego 21 lipca wieczorem Compiegne(nr 1.). Wyglądało że alianci podjęli ostatnią, rozpaczliwą próbę przebicia się do okrążonych jednostek. Mimo iż kapitulacja nastąpiła wieczorem tego samego dnia, to jednak atak był kontynuowany i Reims po raz kolejny padł. I nastąpiła rzecz nieprawdopodobna, alianci popełnili drugi raz z rzędu ten sam błąd, zostawiając za czołem swojego natarcia tylko jedną dywizję. Model nie mógł uwierzyć w swoje szczęście. Wydał rozkaz ataku z dwóch stron na Compiegne(nr 2.).


III Faza bitwy na pograniczu francusko-belgijskim i wycieńczony LVIII. Panzerkorps który odegrał jedną z kluczowych roli w operacjach okrążających

Dywizje pancerne 5 Armii Pancernej, po raz kolejny okrążyły aliantów w Reims(nr 3.) i Model natychmiast zaatakował okrążone trzy dywizje brytyjskie wsparte kolejnymi trzema kanadyjskimi. Jednak nie miał szczęścia, wróg walczy twardo, a HG B nie miała wystarczających sił by równocześnie likwidować kocioł i walczy o korytarz z ciągle napływającymi siłami zachodu(nr 4.). Alianci w Reims zostali zmuszeni do odwrotu, jednak równocześnie utrzymali Compiegne co umożliwiło im wycofanie się. Model by zebrać choć trochę owoców tego sukcesu zarządził przegrupowanie i natychmiastowy atak na Compiegne by przechwycić wycofujące się dywizje, jednak zmęczenie niemieckich dywizji nie pozwoliło odnieść znaczącego sukcesu.

Mam nadzieje że te niewielkie sukcesy pozwolą mi na chwilę odetchnąć gdyż z aliantami walczy się naprawdę ciężko i żeby przeprowadzić jakiś skuteczny atak muszę mieć przewagę co najmniej 2:1(co innego u ruskich tam czasem nawet mniej niż 1:1 wystarczy, ale taka specyfika moda).

Front hiszpański
Jeszcze screen z udziału w wojnie moich południowych sąsiadów.



========================================================================

Mam w planach nieco sobie pomóc, tzn nieco sobie pomogłem już bo zrobiłem z następnej milicji (V), której jeszcze nie mogę produkować, piechotę podobną do wzóru 45, zawyżając przy tym cenę i zużycie zaopatrzenia, czas produkcji itp, żeby były lepsze bo normalne to dramat a no Volksgrenadiezry którzy byli nawet lepiej wyposażeni niż dywizje piechoty. jeszcze chciałbym się przygotować do ofensywy zimowej i nieco skrócić czas jej produkcji tak na 3-4 miesiące.

Dobra idę Tsubasę oglądać

 

Mod 34 – kampania Niemcami - Porównanie sił

Teraz jak obiecałem trochę screenów obrazujących potencja militarny mój i moich sojuszników oraz moich rywali.

Na początek screen podpatrzony u Brytyjczyków



Jak widać aliantom mogę ogólnie naskoczyć. Brytyjczycy mają kontrolę militarną praktycznie nad większością dywizji z Europy Zachodniej, Afryki Północnej, Turcji i co mnie mniej interesuję Indie itp. Siły USA to głównie na ich terytorium + okupacja Chin i reszta której Brytyjczycy nie kontrolują na głównych frontach.

Screeny jak to widzi mój wywiad i ich IC + surowce




Sowietom jak wcześniej wspominałem na chwilę obecną nie dodaje manpowera gdyż ostatniego bonusa z 43 w postaci 5000 mp już wykorzystali skupiając się głównie na uzupełnianiu strat, toteż zrobiła im się kolejka w produkcji jednostek za 2700 IC. Jak się im skończył manpower to się wreszcie zabrali za tą produkcje, także wojska im braknąć nie powinno(szczególnie że mają dużo IC).



A teraz kilka słów o mnie. Teoretycznie tych dywizji jeszcze trochę jest ponad połowa moich ma stany poniżej 50% siły. Uciułałem co prawda trochę manpowera ale zgodnie z planem pójdzie on na produkcje nowych jednostek na zimową ofensywę w Ardenach. Rozważam też taką możliwość że odejme sobie około 50-100 manpowera dla uzupełnienia w sejwie najważniejszych dywizji takich jak dywizje pancerne SS: 1, 2, 9, 10, 12(ich siła maksymalna to 120), + 17 SS-Panzergrenadier-Division + Panzerdivision "Lehr" i odejmę jeszcze sobie z 10000 zaopatrzenia, bo tradycyjnym uzupełnianiem strat przy tylu dywizjach tego wymagających, to raczej tego nie widzę. Mam nadzieje przy tym że pozostałe dywizje której mają wziążć udział w ofensywie czyli 2, 21(obie Koenigstigerów) i mające wejść do służby we wrześniu 9 i 11. Panzerdivision zachowają odpowiednią siłę(116. Panzerdivizion raczej w spokoju zostawię). No i jeszcze zostaje jeden rodzynek czyli 232. Panzerdivizion która na grudzień ma być gotowa do służby, a to co w niej ciekawe to to, że zadebiutują w niej "Mausy". Tak więc "Myszki" jak wszystko pójdzie zgodnie z moim planem zadebiutują w grudniu 47



Mały przegląd mojej armii


I szczegółowe zestawienie wszystkich dywizji wojsk lądowych. Możecie obczaić w jakim stanie jest mój Wehrmacht.







======================================

Co do rozwiązywania tych wykrwawionych dywizji to ciągle się nie mogę do tego zabrać. Szkoda mi moje piękne, zasłużone dywizje uśmiercać.

 

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 11

No to czas na kolejną porcję wieści z frontów. Tym razem jeszcze krótszy okres czasu ale wydarzyło się tyle że musiałem o tym wspomnieć, bo może to mieć wpływ na dalszą rozgrywkę.
Tradycyjne zacznę od:

Front Wschodni
Na północy bez zmian, w HG Sud pojedyncze ataki na Tulcze ale bez większych szans na powodzenie.

HG A
Tak jak się spodziewałem Rosjanie tak łatwo nie odpuszczą przełęczy karpackich i Preszowa. 4 sierpnia wyprowadzili atak na 17 dywizji skupionych pod dowództwem gen. Heinriciego. Ofensywą radziecką dowodził niezwykle doświadczony marszałek Żukow(nieźle traitsów ma). Do 6 sierpnia siły atakujących osiągnęły liczbę 23 dywizji, a siły niemiecko-węgierskie uszczuplone zostały aż o trzy dywizje, kompletnie rozbite w walkach. Sytuacja stawała się coraz poważniejsza, tak że dowództwo HG A musiało wysłać posiłki w postaci korpusu ochotników włoskich i dwóch dywizji XXXIX. Panzerkorps "Panzergraffa" von Strachwitza, z rejonu Koszyc.


Bitwa o Preszów i korpusy wyłączone z walki.

Armeegruppe "Heinrici" przeżywała ciężkie chwile, znaczna część jej sił w postaci 4 i 40 korpusu pancernego, stało na tyłach, odpoczywając, jednak mimo wszystko kolejne, co prawda słabsze ataki radzieckie, były skutecznie odpierane. Heeresgruppe A zaangażowała wszystkie swoje rezerwy do walki co zemściło się kilka dni później, gdyż słabo obsadzony rejon Koszyc stał się przedmiotem ataku niewielkich sił radzieckich. Generał Harpe musiał zareagować i rzucił do kontrataku 17 Armię, wspartą siłami 4 Armii Pancernej.


Walki na granicy polsko-słowackiej, oraz główne siły podporządkowane 17 Armii z odwodu OKH

Kontratak okazał się na tyle skuteczny, że chwilowo zagrożenie przebiciem się Rosjan przez Karpaty od północy, zostało zażegnane.

HG Mitte
Podobnie jak pod Koszycami, Armia Czerwona też chciała przeprowadzić podobną operację na froncie HG Mitte. Korzystając z chwili nieuwagi, 12 dywizji pod dowództwem marszałka Wasilewskiego, zajęło Toruń i zaatakowało Rejon Łodzi, tak by zajść Warszawę od Zachodu. Generał Reinhardt zorientowawszy się w sytuacji, wyprowadził natychmiastowy kontratak, elementami 4, 2 Armii i 3 Armii Pancernej.


Bitwa o Łódź i Toruń

Podobnie jak na froncie HG A, tutaj również zmasowane uderzenie pancerne pozwoliło szybko opanować sytuację i już 10 sierpnia oddziały rozpoznawcze HG Mitte wkroczyły na krótko do Torunia.

Znacznie gorzej sytuacja wyglądała pod Warszawą. Nieustanne, wielotygodniowe ataki radzieckie, prowadzone z dużą przewagą liczebną, sprawiły że możliwości bojowe 2 Armii zmniejszyły się drastycznie. Mimo że Armia Czerwona poniosła również duże straty to jednak nie ustępowała w zamiarze opanowania miasta i 6 sierpnia rozpoczęła kolejna bitwa pancerna na przedpolach polskiej stolicy. Radzieckie czołgi ciężkie typu IS-2 toczyły zacięte pojedynki z niemieckimi czołgami Pzkpfw. IV, Panterami i Tygrysami Królewskimi.



Jednak przewaga w piechocie sprawiła że po szturmie z 20 sierpnia, generał Weiss podjął decyzje o opuszczeniu Warszawy w nadziei na zachowanie zdolności bojowej przynajmniej części swoich sił szybkich, gdyż większość jego piechoty została doszczętnie rozbita. 2 Armia wycofała się do Radomia, w rejon operacyjny 9 Armii generała von Vormanna. OKH podjęło decyzje że sztab 2 Armii zostanie przesunięty w rejon Bydgoszczy i tam na bazie III. SS Panzerkorps (Ger.), armia zostanie odtworzona. Resztę jednostek zostanie przekazana pod dowództwo 9 Armii.

Utrata Warszawy spowodowała że HG Mitte straciła centralny punkt obrony i teraz Rosjanie będą mogli oskrzydlić Radom i łatwiej sforsować Wisłę. Jak się nie uda ich powstrzymać to czeka mnie kolejny odwrót na następną linię obrony, a dobrze wiadomo gdzie tylko ta linia może być

Front Zachodni

HG B
Likwidacja kotła pod Reims była jak na razie ostatnią udaną operacją na froncie zachodnim. Po nieudanym kontrataku na Compiegne z 6 sierpnia(nr. 1), alianci przeszli do ofensywy tego samego dnia w pasie nadmorskim, przypuszczając atak 13 dywizjami na belgijski Ghent(nr. 2). 1 Armia Spadochronowa generała Studenta została zmuszona do odwrotu i przekroczenia granicy holenderskiej.


Bitwy na pograniczu francusko-belgijskim.

Głównodowodzący frontem zachodnim(OB West) feldmarszałek von Rundstedt uznał że jest to ostatnia chwila żeby ratować z armii co się da, zarządził przygotowywany od kilku tygodni, generalny odwrót. Równocześnie miało nastąpić przegrupowanie sił i tak np. 5 Armia Pancerna już z nowym dowódcą, bohaterem frontu wschodniego, generałem Hasso von Manteuffelem, została wzmocniona o przeniesiony również ze wschodu XXXXVII. Panzerkorps, w którego skład wchodziły dwie odtworzone dywizje: grenadierów pancernych i grenadierów "Fuhrera". 5 Armia Pancerna miała skupić gros sił pancernych frontu zachodniego i działaniami zaczepnymi takimi jak np kontratak z 11 sierpnia na Mons(nr. 3), osłaniać odwrót armii HG B.

HG G
Wobec konieczności przerzucenia części sił do HG B, HG G generał Johannesa Blaskowitza również stanęła przed widmem odwrotu. Decyzją OB West, najsilniejszy związek taktyczny z 1 Armii, czyli LXXXXVI. Panzerkorps miał zostać przesunięty w rejon twierdzy Metz, cała grupa armii wycofać się w stronę Alzacji i Lotaryngii i zając nowe pozycje obronne w Wogezach.


Bitwy odwrotowe HG B oraz korpus pancerny wysłany na pomoc HG B

Alianci nie zamierzali ułatwiać wycofywania się armii niemieckich toteż podjęli szereg ataków mających utrudnić całą operację, jednak oddziały państw Osi starały się unikać walki, tak by zminimalizować straty.


Na chwilą obecną front zachodni przedstawia się w następujący sposób:



Włosi przejęli obronę południowo-wschodniej Francji, sześć armii niemieckich zmierza obecnie do nowych rejonów koncentracji, bądź już organizuję obronę na nowych odcinkach. Na czerwono zaznaczona "Linia Zygfryda" z jej przedłużeniem do Atlantyku, które jest obecnie budowane w ogromnym pośpiechu. Na razie mam dużo zamieszania związanego z przemieszczaniem się poszczególnych korpusów ale mam nadzieję że na jakiś czasu opóźnię postępy aliantów.

Inne
No i stało się, niezadowolenie w niektórych kręgach wojskowych i politycznych sięgnęło zenitu i 13 sierpnia dokonano nieudanej próby zamachu na Hitlera.



Wielu zasłużonych dowódców przypłaciło ten występek życiem, w kraju wybuchła fala niezadowolenia którą dodatkowo pogłębiły wieści z frontu zachodniego, mówiące utracie sektora paryskiego.

===================================================

Dostało mi się mnóstwo dissidenta(13%) co zmusiło mnie do zweryfikowania moich planów produkcyjnych. Po kilku tygodniach względnej stabilizacji, pojawiły się te jaskółki które nie wróżą mi najlepiej. IC sięgnęło dna, Odra coraz bliżej, Ren też. Będzie ciekawie

 

Po przerwie spowodowanej ostrym balowaniem na Juwenaliach i ciężką pracą na co dzień, kolejna porcja wieści z frontów IIWŚ.
========================================

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 12

Front Wschodni
Tradycyjnie w HG Nord spokój, a w HG Sud, nieskuteczne ataki na Tulczę. Za to upadek Warszawy mocno skomplikował mi sytuacje na froncie polskim ale najpierw:

HG A
W dalszym ciągu trwała krwawa bitwa o Preszów. Armia Czerwona atakowała z niemniejszą zaciekłością niż w sierpniu, a siły Armeegruppe "Heinrici" topniały w oczach, bez nadziej na jakiekolwiek wsparcie. Trzon obrony stanowiły dywizje grenadierów pancernych SS: "Horst Wessel" i "Reichsfuhrer SS" oraz XXXIX. Panzerkorps i praktycznie ich postawa decydowała o losie bitwy. Dzielnie spisywali się także ochotnicy włoscy, rzuceni w ostatnich tygodniach na front w Karpatach.



"Bitwa narodów" o Preszów

Dywizje węgierskie zostały praktycznie doszczętnie rozbite, ich przestarzały sprzęt nie mógł konkurować z nowocześnie wyposażoną Armią Czerwoną.


Ocalałe z pogromu dywizje węgierskie

OKH rozważa kolejne przegrupowanie wojsk, w celu uwolnienia sił do wzmocnienia frontu węgierskiego. Część dywizji węgierskich ma zostać odebrana 2 Armii Pancernej z frontu pod Tulczą, a zastąpić je mają dywizje rumuńskie podporządkowane 6 Armii. Spowoduje to częściowe osłabienie HG Sud, a w szczególności 6 Armii generała Fretter-Pico na odcinku pod Brailą.

Jednak walki o Preszów straciły na znaczeniu dla OKH, gdyż na lewym skrzydle HG A Armia Czerwona rozpoczęła nową ofensywę.

"Operacja wiślańsko-odrzańska"
Jak spodziewało się dowództwo niemieckie utrata Warszawy znacznie zachwiała stabilnością frontu wschodniego. Podobne zagrożenie niosłaby za sobą utrata Przemyśla, gdyż otwarta by była droga na Słowację i tyły armii walczącej o Preszów. Dlatego 29 sierpnia generał Harpe dał rozkaz do kontrataku siłom 17 Armii i elementom 4 Armii Pancernej(nr. 1). Była to decyzja konieczna ale również niefortunna, gdyż tego samego dnia 25 dywizji radzieckich uderzyło z przyczółków na Wiśle, na armię generała Fritza-Huberta Gräsera(nr 2.).


Początek operacji "w-o" i III. Panzerkorps mocno pokiereszowany podczas walk odwrotowych.

Rosjanie zaatakowali w najgorszym momencie dla Harpego i Gräsera, większość jednostek opuściła swoje pozycje obronne. Szansa na skuteczną obronę przed dużo liczniejszym wrogiem została zaprzepaszczona, dowódca HG A nie mając wyjścia, zezwolił na odwrót 4 Armii Pancernej w kierunku na Częstochowę(nr. 3).

Generał Harpe widział jeszcze możliwość uratowania sytuacji i odzyskania rejonu Kielc dzięki błyskawicznemu kontratakowi, ale tempo działań radzieckich zaskoczyło wszystkich. Popołudniu 4 września 14 dywizji HG A(głównie 4 Armia Pancerna i 17 Armia) ruszyło do beznadziejnego kontrataku(nr. 1), który wobec podciągnięcia przez Rosjan 25 dywizji, szybko się załamał.


Druga faza operacji "w-o"

Rosjanie nie zwalniali tempa i równocześnie z odparciem ataku niemieckiego na Kielce, przeszli do ataku na Radom. 9 Armia generała von Vormanna, oskrzydlona z trzech stron była w stanie powstrzymywać ataki wroga tylko przez kilkanaście godzin, po czym musiała się wycofać w kierunku na Łódź. Lina Wisły została utracona a co gorszę nie udało się zahamować dalszych postępów radzieckiej ofensywy. 11 września zaatakowali Częstochowę którą Niemcy oddali praktycznie bez walki, podobnie Łódź. OKH ma jeszcze nadzieje na utworzenie prowizorycznej linii obrony Opole-Poznań-Bydgoszcz ale wszystko wskazuje na to że ostatnią linią obrony przed Odrą będą umocnienia "Wału wschodniego".


Ostwall i jego umocnienia(zbudowany eventami z moda)

HG Mitte
Utrata Warszawy miała również konsekwencje dla odcinka frontu obsadzanego przez HG Mitte. Grupa armii generała Reinhardta, tocząca wielotygodniowe, ciężkie walki o Toruń została pozbawiona wsparcia z południa i pozostała jej tylko możliwość wyprowadzania kontrataków z Prus Wschodnich siłami 3 Armii Pancernej, 4 Armii i 2 Armii która znajduje się obecnie w fazie reorganizacji po "rzezi warszawskiej". Jednak mimo wszystko front jest w dalszym ciągu ustabilizowany, a wojskom w Kurlandii nie zagraża odcięcie.


Walki o Toruń

Po wydarzeniach ostatnich dni Hitler wpadł w szał. Szykuje się duża reorganizacja struktur dowodzenia na froncie wschodnim, wiele dymisji leży już podpisanych(W związku z tym muszę sobie dodać kilka HQ, bo parę mi brakuje do odtworzenia nowych struktur dowodzenia). Ale wzmocnień dla frontu jak nie było tak nie ma bo uwagę Fuhrera przykuwa teraz nowy pomysł co do rozstrzygnięcia wojny na froncie zachodnim.

Front zachodni
Sierpniowy odwrót był przeprowadzony w takim tempie że nawet alianci mieli problem z dotrzymaniem kroku i musieli chwilowo wstrzymać większe działania ofensywne. Jedyna większe walki toczyły się o Namur, gdzie prawe skrzydło 5 Armii Pancernej klinem wdzierało się linie brytyjskie. Gwardziści królewscy na swoich 17-funtowych Shermanach nie byli w stanie przebić się przez niemieckie Pantery.


Wielodniowe walki o Namur

LVIII. Panzerkorps w którym po odesłaniu na tyły 116. Panzer-Division, pozostała tylko elitarna Panzer-Lehr-Division, zasłużył się w boju i obecnie oczekuje lada dzień na wzmocnienie dwiema odtworzonymi dywizjami pancernymi: 9 i 11. Innym problemem jest aktywność alianckiego lotnictwa, które całkowicie dominuje w powietrzu, bombardując bezkarnie m.in. sztab 7 Armii. Tymczasem OKW mając na uwadze najbliższe plany Fuhrera, zorganizowało w lasach pod Kolonią, sztab nowej 6 Armii Pancernej SS, z ulubieńcem Hitlera, SS-Oberstgruppenführerem Seppem Dietriechem na czele. Armia ta ma przejąć wycofane w najbliższym czasie z pierwszej linii, dywizje pancerne SS.

Sojusznicy
Jeszcze na koniec screen z aktywności flot moich hiszpańskich i włoskich sojuszników.



I teraz już naprawdę na koniec


Pętla zacieśnia się coraz mocniej na szyi państw Osi

=====================================

Tyle z ostatnie rozgrywki, krótki okres czasu ale muszę wprowadzić kilka zmian

 

No i przyszła pora na kolejny odcinek. Okres rozrywki krótki ale nie bardzo mam kiedy grać w Hoi'a a poza tym akcja zmienia się w błyskawicznym tempie.

=========================

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 13

Front wschodni
HG Nord dalej trwa niewzruszenie na swoich pozycjach obronnych, jednak nawet tę grupę armii nie ominęły zmiany w których kluczową rolę odegrała wściekłość Hitlera po klęskach na wschodzie. Jej dowódca generał pułkownik Ferdinand Schörner został przeniesiony na stanowisko dowódcy Heeresgruppe "A" , gdzie zastąpił generała Josepha Harpe, w opinii Fuhrera, głównego winowajce letnich klęsk. Jego następcą został ściągnięty z 2. Armii Pancernej, Austriak, generał dr Lothar Rendulic. O innych zmianach w strukturach dowodzenia na froncie wschodnim napiszę(albo wrzucę więcej screenów) później w mini dodatku. A tym czasem o bieżących wydarzeniach.

W ostatnim odcinku Rosjanie rozpoczęli z końcem sierpnia nową ofensywę "wiślańsko-odrzańską". Zachwiała ona poważnie stabilnością frontu wschodniego, granica Rzeszy na Odrze była co raz bliżej, stracono środkową Polskę co znacznie zwiększyło obawy ludności cywilnej(dissident wzrósł mi już do dosyć niebezpiecznego progu).


Sytuacja po upadku sektora warszawskiego i walki na wyczerpanie w rejonie Preszowa

Postępy radzieckiej ofensywy dodały także odwagi ludności okupowanej, przez co odnotowano znaczący wzrost ataków sabotażowych. Szczególnie niebezpiecznie sytuacja rozwijała się na Bałkanach, gdzie po skierowaniu wszystkich wartościowych jednostek na front, pozostały tylko niewielkie siły garnizonowe. Jednak główne niebezpieczeństwo wisiało wciąż nad HG A.

HG A
W pierwszej połowie września rozbite oddziały 9. Armii i 4. Armii Pancernej podporządkowanych HG A, opuściły bez walki , za zgodą generała Harpego, rejony Łodzi i Częstochowy, tworząc nową linię obrony od Poznania do Opola. Hitler wpadł w szał, odwołał krnąbrnego Harpego i sprowadził na jego miejsce fanatycznego Schörnera, którego zadaniem było utrzymanie nowych pozycji bez względu na straty. Okazja do wypełnienia rozkazu Fuhrera nadarzyła się niebawem, gdyż już 15 września ciężkie radziecki czołgi typu Is-2 wspierane piechotą rozpoczęły szturm miasta.


Bitwa o Poznań, oraz najsilniejsze jednostki 9. Armii

Jednak mimo wszystko Schörner był realistą i wiedział że mocno poturbowana 9. Armia z jej nowym dowódcą generałem Heinrichem von Lüttwitzem, nie zdoła przez dłuższy czas odpierać ataków wroga, na polskich równinach. Kilka dni zajęło mu żeby uzyskać zgodę na wycofanie się w rejon znacznie lepiej przygotowanego do obrony Kostrzyna, osłanianego przez 147. Reserve-Division, a którego fortyfikacje wchodziły w skład "Ostwall". Dzięki temu najsilniejsze jednostki 9. Armii, czyli np LVI. Panzerkorps zachowały większość swojej wartości bojowej, a potężna sieć umocnień sprawiła, że można był wydzielić część jednostek pancernych(np "Tigergruppe 'Fisher'" czy Panzerkorps "HG"), ponownie do rezerwy OKH.

Schörner obejmując nowe stanowisko, dowodził teraz frontem od Pomorza Zachodniego po granicę węgiersko-rumuńską, mając pod sobą dwie armię ogólno-wojskowe(9. i 17.), jedną pancerną(4.) i jedną grupę armijną('Heinrici'). Posiadał duże siły pancerne, ale brakowało szczególnie niemieckiej piechoty, jednak właśnie to siły mobilne miały odegrać decydującą rolę w najbliższych tygodniach.

22 września Armia Czerwona rozpoczęła jedną z najbardziej niebezpiecznych operacji dla "Ostfrontu": operacja na pograniczu polsko-słowacko-węgierskim. 18 dywizji pod dowództwem marszałka ZSRR Leonida Aleksandrowicza Goworowa, uderzyło z zachodu i północy, z rejonów Częstochowy i Kielc, na zgrupowanie niemieckich wojsk pancernych podległych 17. Armii stacjonujących w Małopolsce(nr. 1). Kilkanaście godzin później na Armeegruppe 'Heinrici' spadło uderzenie 24 dywizji marszałka Żukowa, stanowiące wschodnie ramię kleszczy mających zniszczyć prawe skrzydło HG A(nr. 2). Upadek Krakowa, bądź Preszowa mógł mieć kluczowe znaczenie, gdyż odpowiednio otwierało by to drogę bądź na Czechy i zachodnią Słowację, bądź na Węgry.


Kluczowe wrześniowe bitwy, oraz jeden z korpusów pancernych przerzucony z Wielkopolski i "Galicyjska" dywizja SS walcząca o Kraków.

Schörner nie mógł do tego dopuścić, natychmiast włączył do walki dopiero co wycofane do rezerwy OKH, dywizje pancerne i skierował w rejon walk 17. Armii generała Hassego, która dzielnie stawiała opór mimo topniejących sił. Do 27 września udało się skoncentrować w rejonie Krakowa 12 dywizji i skutecznie odeprzeć atak. Na wschodzie, Armeegruppe 'Heinrici' udało się wzmocnić "pożyczoną" z 8. Armii, chorwacką 13. SS-Gebirgs-div. "Handschar". Do rejonu walk kierowane są również dywizje węgierskie, transportowane drogą kolejową z HG Sud.

Widząc bezowocność swoich ataków, Rosjanie zmodyfikowali swój plan. Wiążąc walkami obronnymi 17. Armię i AG 'Heinrici' i tym samym blokując możliwość kontrataku, wyprowadzili z rejonu Przemyśla ofensywę na najsłabszy punkt obrony, czyli rejon Koszyc broniony przez bardzo szczupłe siły(Nr. 3). Wynik walki był z góry do przewidzenia, toteż w najbliższych dniach najwięcej będzie zależało od możliwości kontratakowania HG A, w celu załatania luki we froncie.

HG Mitte
Generał Reinhardt, dowódca grupy armii w dalszym ciągu był zdecydowany nie dopuścić by wróg przejął trwałą kontrolę nad Toruniem, dlatego kolejny kontratak z 21 września nie mógł dziwić. Prusy Wschodnie były w dalszym ciągu w miarę bezpieczne ale nowe zagrożenie zaczęło powstawać od zachodu. Odwrót 9. Armii z Poznania, sprawił że 2. Armia odbudowywana w Bydgoszczy została okrążona z trzech ston. Do miasa szybko ściągnięto trzy dywizje grenadierów SS, wspartych brygadami samobieżnych Stugg'ów i batalionów Pz. IV, jednak wobec przewagi liczebnej radzieckich Is-2 i T-34, nawet obecność dwóch dywizji pancernych niewiele dała.


Bitwy o Toruń i Bydgoszcz

Generał Weiss musiał wycofać 2. Armię na Pomorze, a na barkach dowódcy HG Mitte spoczęło teraz zorganizowanie na nowo obrony.

HG Sud
Grupa armii generał Johannes Friessnera stała się w ostatnich tygodniach największą rezerwą dla "Ostfrontu". Odcinek rumuński jest niemiłosiernie ogołacany z kolejnych jednostek, lecz mimo wszystko front trzyma się mocno. Przegrupowanie jednostek nie pozostało jednak niezauważone przez Rosjan, co zaskutkowało dwoma atakami zaczepnymi, na 6. Armię generała Fretter-Pico i 2 Armię Pancerną nowego-starego(po przeniesieniu Rendulica) generała de Angelisa.


Bitwy na odcinku HG Sud i "pożyczona" do HG A dywizja SS

Na szczęście jednak Rosjanie nie są w stanie zgromadzić wystarczających sił do przełamania i na na razie na szczęście front się jakoś trzyma.

Front zachodni
Na szczęście czasy letniego "Blitzkriegu" w wykonaniu aliantów się zakończyły. Ich armie zmuszone są teraz do metodycznego posuwania się naprzód czego przykładem jest wielodniowa bitwa o Namur, zakończona taktycznym odwrotem korpusów 5. Armii Pancernej w celu minimalizowania strat.


Bitwa o Namur i "Przyczajony Tygrys"

Tymczasem OKW nie śpi i na produkcje czołgów i wyposażenie nowych dywizji grenadierów ludowych przeznaczane są ogromne środki, kosztem uzupełnień w sprzęcie i ludziach dla frontu wschodniego. W połowie września LVIII. Panzerkorps został wzmocniony o dwie odtworzone dywizje pancerne, także inne jednostki mogą niebawem oczekiwać uzupełnień. Przygotowania do "Wacht am Rhein" ruszyły pełną parą.

Inne
I tradycyjnie na koniec screen z działań ubocznych


========================

665 post

Niedługo coś o organizacji Ostfrontu, rezerw itp

 

Pomysł z Volkssturmem przeszedł, trochę mi to czasu zajęło, ale na szczęście moje eksperymenty na żywym organizmie jakim jest sejw, zakończyły się sukcesem po kilku reanimacjach. Teraz mały przerywnik żeby odetchnąć od wartkiej akcji, czyli to co zapowiadałem czyli trochę odtwarzania historii w moim wykonaniu.


==================================

Mod 34 – kampania Niemcami "OKH"

Dzisiaj tylko o zmianach na najwyższym szczeblu po sukcesie radzieckiej operacji "wiślańsko-odrzańskiej", a potem o pomysłach na brak piechoty na froncie wschodnim

Nowa organizacja wojsk podległych OKH

Radzieckie sukcesy na froncie wschodnim nie mogły przejść bez echa. Odwroty mimo rozkazów utrzymania, oddawania miast bez walki zaskutkowało szeregiem dymisji dla najwyższych dowódców. Poczyniono też zmiany w organizacji frontu wschodniego, a było to spowodowane głównie zbytnim rozciągnięciem frontu Heeresgruppe A generała pułkownika Schörnera, który ciągnął się od wybrzeża bałtyckiego po środkowe Karpaty. Już 13 września(czyli jeszcze podczas poprzedniego odcinka) powołano nową grupę armii: Hereesgruppe "Weischel" z samym Reichsfuhrerem SS Heinrichem Himmlerem na czele. Równocześnie z tym wydarzeniem zakończyło się opracowywanie nowych regulaminów wojskowych dzięki czemu dywizje piechoty, grenadierów ludowych i spadochroniarzy otrzymały nowe wzory organizacyjne.


Nowa HG "Weischel" oraz nowe wzory organizacji dywizji piechoty

Jednak HG 'Weischel" weszła do boju dopiero z końcem miesiąca kiedy to Hitler zatwierdził ostateczną organizację frontu wschodniego, przedstawioną przez OKH. Po zmianach front wyglądał następująco:

HG Nord/'Kurland'
Dotychczasowa HG Nord została przekształcona w nową grupę armii "Kurlandia", w składzie 18. i 16. Armia, generałem Carlem Hilpertem na czele. Nowym dowódcą 16. Armii został generał wojsk górskich Friedrich Volckamer von Kirchensittenbach(18. Armii zostawiłem generała Locha, bo nie wiedzieć czemu w Armie nie ma jej ostatniego dowódcy generała Ehrenfried Boege w realu który dowodził od 05.09.1944-08.05.1945).


HG 'Kurland' na swoich pozycjach.

W Kurlandii są potężne fortyfikacje toteż atak frontalny raczej jej nie grozi, ale pojawiła się za to groźba utraty lądowego połączenia z resztą frontu wschodniego, co zrzucało by odpowiedzialność o los grupy armii na barki Kriegsmarine i przepustowość portu w Kłajpedzie. Stany osobowe w dywizjach są zadowalające.

HG Mitte/Nord
Na miejsce Grupy Armii "Środek", powołano Grupę Armii "Północ" z 3. Armią Pancerną i 4. Armią Polową. Co ciekawe dowódcą HG Nord pozostał generał dr Lothar Rendulic, zmieniając tylko rejon operacyjny z Kurlandii na Prusy Wschodnie. Pozostali dowódcy armii także zachowali swoje posady, chociaż powszechnie wiadomo co spotka generała Hossbacha jeśli radziecka stopa postanie na niemieckiej ziemi.


Odcinek HG Nord

Przed grupą armii stoi szczególnie ciężkie zadanie utrzymania ciągłości frontu, szczególnie w rejonie Elbląga. Grupie armii są podległe także dwa rejony forteczne w Królewcu i Gdańsku.

HG 'Wieschel'
Nowa grupa armii przejęła 2. Armię generała Weissa od byłej HG Mitte i 9. Armię generała von Lüttwitza od HG A. Na jej tyłach formowane jest nowe zgrupowanie uderzeniowe pod dowództwem SS-Obergruppenführera Felixa Steinera, które ma przejąć większość dywizji grenadierów pancernych SS i innych ochotniczych formacji SS z terenów północnej Polski. W jej skład wchodzi także załoga "Twierdzy Kostrzyń" podległej bezpośrednio 9. Armii.


HG 'Weischel" Himmlera

Grupa armii przejęła jeden z najtrudniejszych odcinków frontu wschodniego, musi bronić podejść do Odry, a co za tym idzie od jej postawy zależy bezpieczeństwo Berlina.

HG A/Mitte
Grupa Armii A stała się Grupą Armii "Srodek", ale jej dowódcą pozostał jeden z ulubieńców Hitlera, generał Schörner. Po przekształceniu została pomniejszona o 9. Armię jednak wciąż dysponuje najpotężniejszymi siłami pancernymi, na całym wschodnim TDW.


Front HG Mitte

Do jej głównych zadań należy: na lewym skrzydle ochrona ważnych ośrodków przemysłowych na Śląsku i w Czechach. Środkowy odcinek HG Mitte musi odzyskać kontrolę nad wschodnią Słowacją, a prawe skrzydło odpowiada za obronę Preszowa. Cała nadzieja dla grupy armii pokładana jest głównie na wierze w siłę i odporność jednostek pancernych.

HG Sud
Jedyna grupa armii która uniknęła poważniejszych wstrząsów, toteż dalej podlegają jej 8. Armia, 6. Armia i 2. Armia Pancerna, opierając się głównie na jednostkach sojuszników III Rzeszy. Jednak grupa armii nie uniknęła w ostatnich tygodniach strat, głównie na rzecz innych grup armii, toteż przy większym zaangażowaniu wojsk radzieckich może mieć kłopoty.


HG Sud

Zadaniem grupy armii generał Friessnera jest głównie ochrona Rumunii z jej niezwykle cennymi złożami ropy w rejonie Ploesti.

HG E i HG F
Ostatnimi grupami armii podległymi OKH, są HG E i HG F, stacjonujące z dala od frontu na Bałkanach. Grupą Armii E dowodzi doświadczony feldmarszałek von Weichs, a odpowiada ona za gorący rejon terenów byłej Jugosławii, obejmując zasięgiem Chorwację, Bośnię i Hercegowinę, Serbię i Czarnogórę.


HG E

HG F dowodzona przez generał lotnictwa Alexandra Löhra, obejmuje tereny wschodniej Jugosławii, a także odpowiada za współpracę z Włochami okupującymi tereny Grecji.


HG F

Obie grupy armii zostały mocno osłabione w ostatnich miesiącach. Jej najsilniejsze jednostki w tym 2. Armia Pancerna, Kozacki Korpus Kawalerii, a także kilka dywizji górskich SS trafiło na front rumuński, bo załatać powstające tam dziury. Obecnie poza kilkoma garnizonami nie reprezentują żadnej znaczącej siły.

Obecna hierarcha dowodzenia przedstawia się następująco(bez HG E i HG F):




"Volkssturm idzie na front"
Gernerał Heinz Guderian, szef sztabu wojsk lądowych, odpowiedzialny z Wschodni teatr działań wojennych od dawna zdaje sobie sprawę z katastrofalnych stanów jednostek na froncie wschodnim, a także braku jakichkolwiek wartościowych odwodów.


O katastrofalnym stanie oddziałów na froncie wschodnim może świadczyć ten screen z początku września, przedstawiający stany osobowe niektórych jednostek wycofanych z pierwszej linii

Jego ostrożne szacunki mówią o braku około 90-120 pełnowartościowych dywizji piechoty tylko na froncie wschodnim. Obronę utrzymują głównie oddziały pancerne i zmechanizowane przez co utraciły możliwość walki manewrowej, do jakiej zostały stworzone. Nie mógł liczyć praktycznie na żadne uzupełnienia do nowego roku, gdyż całą produkcję przejęło OKW na rzecz przygotowań do nowej ofensywy na zachodzie.

Jedyne co otrzymał Guderian to zgoda na włączenie oddziałów Volkssturmu podległych ministrowi dr Josephowi Goebbelsowi i lokalnym gauleiterom, do załóg miast-twierdz.


16 batalionów włączonych do załogi "Twierdzy Kostrzyń"


Volkssturm w obronie Königsberga

Dzięki batalionom budowlanym Volksturmu udało się też umocnić też fortyfikacje Gdańska i Wrocławia





Oddziały te są jednak całkowicie bezwartościowe militarnie i dla frontu wschodniego nie zastąpią tak potrzebnego zastrzyku sił.

=============================

To tyle
Postanowiłem zrobić taki oddzielny odcinek o ww sprawach, bo może kogoś to zainteresuje, a w zwykłym z akcją by się nie zmieściło.
Następny odcinek już akcją będzie jak napiszę

 

Kolejny odcinek z akcji
=========================================

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 14


Front wschodni
Armia Czerwona po udanej ofensywie w środkowej Polsce, zmuszona został do wyhamowania nieco tempa posuwania się naprzód. Nowa Grupa Armii "Wisła" skutecznie przyjęła pierwszy cios i obecnie umacnia swoje pozycje w twierdzy kostrzyńskiej. Wojska radzieckie zapuściły się tak głęboko wgłąb Polski, zostawiając za sobą wolniejsze oddziały, że obecnie nie są w stanie zgromadzić większych sił do kontynuowania ofensywy i wydaję się że obecnie będą musieli zająć się zagrożeniem ich północnego skrzydła.

HG Nord
Grupa Armii Północ broniąca terenów Prus Wschodnich i Pomorza Gdańskiego stanowiła cierń w oku dowództwa radzieckiego Frontu Białoruskiego. Wojska niemieckie, znajdujące się w obszarze działań wojennych, obsadzają wybrzeże Bałtyku od ujścia Dźwiny do Gdańska, wymuszając tym samym na Rosjanach nadmierne rozciągnięcie frontu. OKH spodziewa się że naturalną konsekwencją tego stanu rzeczy, będzie podjęcie nowej ofensywy Armii Czerwonej w pasie nadmorskim w celu przerwania ciągłości frontu niemieckiego i utworzenia szeregu izolowanych, a co za tym idzie, bezbronnych punktów oporu.

Przewidywania Guderiana potwierdziły się już 4 października. 12 dywizji radzieckich przeprowadziło rozpoznanie walką w rejonie Elbląga w sektorze obronnym 4. Armii generała Hossbacha.


Pierwsze walki na froncie nowej HG Nord i siły 4. Armii pod Elblągiem

Kolejne walki rozgorzały 15 października. Generał dr Rendulic, dowódca HG Nord zdaję sobie sprawę że jest to najsłabsze miejsce we froncie, jednak obecnie wzmocnienie tego odcinka jest raczej niemożliwe. Na razie ataki są prowadzone niewielkimi siłami toteż Rendulic zyskał jeszcze trochę czasu, by obmyślić nowy plan obrony granic Prus Wschodnich.

Jednak najważniejsze rzeczy wydarzyły się na odcinku HG Mitte:

HG Mitte
Feldmarszałek Schörner który ledwie kilkanaście dni temu objął pod swoim dowództwem HG A, przeżywał ciężkie chwile. Obecny front HG Mitte już od tygodni był areną najkrwawszych walk na wschodzie i październik nie przyniósł żadnych zmian w tej kwestii.

Potężne kolumny pancerne ciągnące ze Wielkopolski na południe, w rejon Krakowa, nie mogły ujść uwadze radzieckich obserwatorów. Wyczuwając słabość lewego skrzydła HG Mitte, Armia Czerwona z końcem września przeszła do działań zaczepnych na odcinku 4. Armii Pancernej pod Opolem, dysponując przytłaczającą przewagą w ciężkich czołgach typu IS-2.


Bitwa na Górnym Śląsku

Po raz kolejny elitarne związki taktyczne takie jak dywizje "Grossdeutschland" i 5. SS "Wiking", miały potwierdzić że można im w pełni zaufać i walcząc ramię w ramię z mniej sławnymi jednostkami, otrzymały zadanie zatrzymania potoku wrogich wojsk, jednak wobec fal radzieckich IS-ów 2, a następnie kilka dni później także piechoty, nawet najlepsze dywizje musiały ustąpić. Utracono ważny dolnośląski region przemysłowy i teraz obrona skupiła się na obrzeżach "Festung Breslau".

Jednak decydująca dla Ostfrontu bitwa została stoczona bardziej na południe. 22 września Rosjanie rozpoczęli ofensywę na pograniczu polsko-słowacko-węgierskim. Pierwsza faza radzieckiej operacji, czyli równoczesne uderzenie na prawe i lewe skrzydło wtedy HG A(obecnie HG Mitte) nie przyniosło oczekiwanych rezultatów. Wobec czego Rosjanie zmodyfikowali swój plan i uderzyli centralnie, wdzierając się do wschodniej Słowacji. Hitler zażądał natychmiastowego odbicia rejonu Koszyc, jednak Schörner zauważył szansę na bardziej spektakularne zwycięstwo. Kilkadziesiąt minut bezpośredniej rozmowy wystarczyło by Fuhrer zaufał swojemu ulubionemu generałowi i dał mu zielone światło dla operacji "Adlerhorst".

Faza I
Rozpoznanie lotnicze z 4 października, potwierdziło przypuszczenia Schörnera, że Rosjanie będą zachowywać się podobnie jak w środkowej i południowej Polsce, czyli będą chcieli wykorzystać szybkość ataku i dezorganizację obrony przeciwnika, rzucając w kilkudziesięcio-kilometrową lukę w froncie, wszystkie dostępne siły. O ile jednak plan ten mógł powieść się w Polsce, gdzie Armia Czerwona uderzała dużymi siłami na szerokim frontem, w sprzyjającym terenie, to podobne działanie mniejszym siłami na węższym frontem i to w górzystych Karpatach, mogło przynieść zgoła odmienne rezultaty. Schörner doskonale zdawał sobie sprawę że utworzenie kolejnej linii obrony na Słowacji, ze względu na szczupłość sił którymi dysponował, jest z góry skazane na niepowodzenie, toteż postanowił przejść do kontrataku.

Pierwszą fazę operacji rozpoczęto o świcie 5 października, atakiem 17. Armii na słabo broniony Przemyśl. Od tego czasu liczyła się tylko koordynacja i sprawność dowodzenia jednostek Wehrmachtu.


Pierwsze uderzenie kontrofensywy HG Mitte

Prawdziwa bitwa rozpoczęła się 7 października rano, kiedy to Panzerkorps 'Feldheernhalle' generała Crasemanna wsparty kompaniami rozpoznawczymi ze sztabu 17. Armii wkroczył do Przemyśla, przerywając tym samym główną arterię zaopatrzeniową jednostek radzieckich na Słowacji.


Zamknięcie kotła i walki o jego utrzymanie - 7 październik godz. 7.00

Spotkało się to z natychmiastową reakcją Rosjan, który równocześnie wyprowadzili ciężkie ataki siłami 18 dywizji na 17. Armię pod Krakowem i 16 dywizji na AG 'Heinrici" pod Preszowem, blokując tym samym możliwość likwidacji kotła. W tym samym czasie odcięte siły radzieckie usiłowały nawiązać łączność z jednostkami tyłowymi z rejonu Zamościa, jednak na przeszkodzie stanęły "Tygrysy Królewskie" Korpusu Pancernego "Feldheernhalle".

Powodzenie całej operacji zależało od wytrzymałości dywizji niemieckich, którym generał Schörner rozkazal utrzymywać pozycje bez względu na straty.

Faza II
Następnego dnia wszystko było już jasne. Mimo że walki o Przemyśl i Kraków jeszcze trwały, to pomyślnie rozwinęła się sytuacja pod Preszowem, skąd można było wydzielić siły na wsparcie "Operacji Koszyckiej". Nad ranem 8 października dywizja kawalerii węgierskiej uderzyła z rejonu Miskolc na okrążonych jednostek radzieckich, wiązanych walką przez dywizję 8. Armii.


Likwidacja kotła i odwrót spod Przemyśla

Krótko po godzinie 13.00 było po wszystkim, 9 radzieckich dywizji zostało rozproszonych, Schörner mógł świętować największe zwycięstwo w swojej karierze. Pozostało mu tylko wydać bohaterskiemu Panzerkorps "Feldheernhalle" rozkaz odwrotu na bezpieczne pozycje po Krakowem.

Faza III
Dowództwo radzieckiej armii, nie chcąc wierzyć doniesieniom goebbelsowskiej propagandy mówiącej o "setkach tysięcy jeńców w kotle pod Koszycami", podjęło w okresie od 9 do 13 października kilka prób przebicia się do okrążonych jednostek, jednak wszystkie próby zostały odparte, z dużymi stratami dla atakujących.


Radzieckie ataki na Kraków i Preszów 9-13.IX.1947

Po tej operacji posypało się wiele "żelaznych krzyży", Schörner przybliżył się do awansu na stopień feldmarszałka, pierwszego od czasów Modela, jednak trzeźwo myślący oficerowie tacy jak Guderian czy Heinrici, wiedzą że zniszczenie tych 9 dywizji w najlepszym wypadku pozwoli dotrwać do zimy, a od nowego roku wrog znowu złapię oddech i wtedy nic już go zatrzyma.

HG Sud
Wojska radzieckie podejmują nieskuteczne próby przechylenia szali zwycięstwa na froncie rumuńskim.


Walki w Rumunii i najsilniejsze korpusy sojusznicze

Mimo zaangażowania sporej ilości piechoty i czołgów dalej trwa impas i w najbliższej przyszłości nie zanosi się na większe zmiany.

Front zachodni
Na froncie zachodnim w zasadzie nic nowego, oprócz tego że równie zmieniła się nieco struktura dowodzenia i niektórzy z najwyższych dowódców, ale po koleji:
- obszar Holandii przejęła pod kontrolę nowa Heeresgruppe H z generałem Kurtem Studentem na czele
- 1. Fallschrim-Armme przejął po Studencie generał Schlemm
- Heeresgruppe G dowodzi teraz SS-Oberstgruppenführer Paul Hausser
- 7. Armee objął generał Erich Brandenburger

30 września po krótkich walkach 15. Armia generała von Zangena wycofała się z Brukseli na umocniony obszar wokół Antwerpi.


OB West i podporządkowane OKW grupy armii

Tym samym na granicy belgijsko-holenderskiej osiągnięto ostatnią linię obrony, wszelkie następne odwroty są niedopuszczalne.

===================================

THE END

 

Dziś tylko front wschodni bo coś zachodni mi zamarł

=====================================================

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 15

Front wschodni
Zgodnie z przewidywaniami szefa sztabu wojsk lądowych generała Guderiana, Armia Czerwona musiała wyhamować swój marsz na zachód i w pierwszej kolejności zająć się zwisającym nad jej prawym skrzydłem zagrożeniem ze strony HG "Kurland" i HG Nord. HG "Weischel" Himmlera otrzymała kolejne dni na zorganizowanie obrony podejść do Berlina.

HG Nord
Rozpoznanie radzieckie prowadzone od początku października w Prusach Wschodnich, uwidoczniło aż nadto najsłabszy punkt w liniach obronnych Wehrmachtu, jakim był obszar w okolicach Elbląga. Generał dr Lothar Rendulic, dowódca HG Nord, dobrze wiedział, iż mimo skierowania w tamten rejon najsilniejszych związków z będącej pod jego kontrolą 4. Armii generała Hossbacha, a także podległych mu bezpośrednio odwodów grupy armii, to szansa na dłuższe utrzymanie frontu na obecnym obszarze jest znikoma.

16 października Rosjanie ponowili swoje ataki. Trzon obrony stanowiło 8 dywizji, z czego dwie pancerne(6 i "Kurmark"), lecz po ponad dobie intensywnych ataków siły obrońców stopniały o 3 wykrwawione dywizje odesłane przez Rendulica na tyły do Gdańska. O północy 18 października Elbląga broniły już tylko siły pancerne wsparte jednostkami ochrony sztabów i zdziesiątkowaną 15. Infanterie-Divison z korpusu von Obstfeldera, co po wprowadzeniu przez Rosjan do walki kolejnych 4 dywizji, odebrało Niemcom wszelkie złudzenia.


Bitwa o Elbląg i nowy dowódca 4. Armii, oraz najsilniejsze jednostki obrony twierdzy

Resztki 4. Armii wycofały się w stronę Gdańska, a jej dowódca generał Hossbach stał się dla Hitlera kozłem ofiarnym który ponosi odpowiedzialność z utratę części Prus Wschodnich. Jego następcą został nieudolny generał Friedrich-Wilhelm Müller, a na północ ma zostać przerzucona elitarna dywizja grenadierów pancernych "Grossdeutschland".

HG "Kurland"
Upadek Elbląga spowodował rozcięcie HG Nord na pół z 4. Armią w "Festung Danzig" i 3. Armią Pancerną broniącą "Festung Königsberg". W związku z tym tą drugą armię przekazano tymczasowo pod dowództwo HG "Kurland" generała Hilperta, z zadaniem przyjęcia przez grupę armii pozycji "jeża" i utworzeniu cytadeli na Wybrzeżu Bałtyckim.

Jednak Armia Czerwona nie zadowoliła się tylko uzyskaniem dostępu do Bałtyku, ale w dalszym ciągu kontynuowała ofensywę w celu opanowania największego miasta w Prusach Wschodnich: Königsberga. Na obrzeżach miasta skupiło się 10 dywizji 3. Armii Pancernej generała Rausa, wspartych 16 batalionami Volkssturmu, o minimalnej sile bojowej. 20 października na obrońców spadło potężne uderzenie Armii Czerwonej w sile 46 dywizji.


Oblężenie twierdzy Königsberg i najsilniejsze jednostki 3. Armii Pancernej po wycofaniu do Memela(Kłajpedy).

Obrońcy stawiali bohaterski opór, mimo braków w zaopatrzeniu i kilkukrotnej przewagi wroga, ale po dwóch dniach niezwykle krwawych walk generał Raus uznał że dalszy opór nie ma sensu i wydał rozkaz odwrotu głównych sił w stronę Kłajpedy. Na umocnieniach twierdzy pozostały tylko bataliony Volkssturmu, które walczyły dzielnie aż do czasu kiedy zostały zepchnięte w stronę półwyspu Sambijskiego gdzie po prawie czterech dobach nieustannych walk, zostały zmuszone do kapitulacji.

Ludność Königsberga ciężko doświadczyła okropieństw wojny, Wehrmacht utracił znaczne ilości cennych materiałów wojennych, a HG "Kurland" utraciła wszelkie połączenia lądowe z frontem wschodnim. 34 dywizje utknęły w kotle, ich jedyną nadzieją jest to, że port w Kłajpedzie przyjmie odpowiednie ilości zaopatrzenia, gdyż Hitler stanowczo zabronił Guderianowi wykorzystania Kriegsmarine do ewakuacji całej grupy armii. Jedyne na co jest szansa to ewakuacja sztabu 3. Armii Pancernej i odtworzenie jej nad froncie nadodrzańskim, pod dowództwem HG "Weischel".


Kocioł HG "Kurland" na koniec października

HG Mitte
Udana operacja rozbicia 9 dywizji radzieckich w kotle w zachodniej Słowacji, nie pozwoliła jednak na odtworzenie ciągłości frontu HG Mitte. Wciąż nie było czym zatkać kilkudziesięcio-kilometrowej miedzy 17. Armią a Grupą Armijną "Heinrici", toteż głównodowodzący HG Mitte, generał pułkownik Schörner musiał w dalszym ciągu liczyć na mobilność i siłę swoich związków pancernych.

Armia Czerwona w dalszym ciągu nie rezygnowała z przedarcia się w głąb Słowacji i Czech starając się doprowadzić do dwustronnego oflankowania sił Schörnera pod Krakowem. 18 października siły radzieckie znalazły się ponownie w rejonie Koszyc i przystąpiły do ataku z północy, wschodu i południa na jednostki podporządkowane 17. Armii.


Bitwa o Kraków i wypad na Przemyśl korpusu pancernego Luftwaffe

Przed Schörnerem pojawiła się niepowtarzalna okazja powtórzenia manewru z początku października. Wykorzystując przerwę w natarciu Rosjan 21 października wieczorem, dowódca HG Mitte zmobilizował 19 dywizji z rejonów Krakowa i Preszowa i uderzył na słabe tyły wojsk radzieckich w rejonie Przemyśla.

Rosjanie ponowili natarcie na nad ranem Kraków 25 października(nr. 1), a po kilku godzinach przeszli do zdecydowanego szturmu. W tym czasie trwały już walki Panzerkorps "Hermann Goering", który dotarł nocą w okolice Przemyśla i obecnie prowadził ciężkie walki u utrzymanie okrążenia kilku dywizji radzieckich walczących na wschodniej Słowacji. Równocześnie Schörner zmobilizował pozostające chwilowo bezczynne jednostki 8. Armii by wraz z węgierską kawalerią dokończyły dzieła zniszczenia(nr. 3).


Druga operacja koszycka

O 8.00 następnego dnia uzyskano decydujący sukces w przełamaniu obrony okrężnej Rosjan(nr. 4). Pewny zwycięstwa Schörner godzinę wcześnie wycofał jednostki niemieckie spod Przemyśla(nr. 5).

HG Mitte odniosła znaczące sukcesy w październiku, całkowicie zniszczone zostało 16 dywizji nieprzyjaciela, przy niewielkich stratach własnych. Jednak wciąż jednostki HG Mitte mają w większości szczątkowe stany i w dalszym ciągu pozostaje im tylko twarda obrona.

HG Sud
Na froncie południowym Rosjanie w dalszym ciągu przeprowadzają operacje zaczepne na wybrzeżu morza czarnego




Front Południowo-Wschodni
Wojska Imperium Brytyjskiego przeprowadziły zaskakujący desant, olbrzymimi siłami przez Bosfor i Dardanele z terytorium Turcji na wojska Bułgarskie okupujące Istambuł. Mimo przewagi ilościowej i jakościowej wojska Brytyjskie nie były w stanie sforsować cieśnin i utworzyć przyczółków na europejskim kontynencie.


Desant pod Istambułem

OKW zadaje sobie pytanie: "Czyżby admiralicja brytyjska szykowała kolejne Gallipoli?"

=================================

Jak pisałem wcześniej: "Na zachodzie bez zmian". Tyle.

 

Dzięki Medievista, a teraz kolejna porcja, tym razem na zimno i dłuższy okres rozgrywki

===================================================

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 16

Front wschodni
Przełom października i listopada przyniósł kolejne operacje radzieckie jednak o bardzo ograniczonym zasięgu. Rosjanie, chcąc udowodnić że utrata kilkunastu dywizji we wschodniej Słowacji nie była powodem by zmienili swe zamiary i przeprowadzili szereg operacji zaczepnych na froncie HG Mitte i HG Sud.


Potyczki przełomu października i listopada

Na szczęście te operacje w żadnym wypadku nie mogły zachwiać frontem, toteż dowódcy niemieccy mogli w spokoju patrzeć na wschód, wypatrując fali ochłodzeń.

HG Mitte
Początek listopada wreszcie przyniósł upragnione opady śniegu a temperatura spadła kilka kresek poniżej zera. Jednak front zimowy nie przesuwał się równomiernie na terytorium Polski, m.in. w rejonie Krakowa utrzymywała się względnie dobra pogoda. Armia Czerwona postanowiła wykorzystać prawdopodobnie ostatnią szansę tego roku na uzyskanie jakiegoś decydującego sukcesu.

7 listopada 18 dywizji pod dowództwem marszałka Goworowa uderzyło na zgrupowanie pancerne Schörnera w Małopolsce. Ciężkie walki trwały prawie tydzień, Rosjanie atakowali z niezwykłą furią kilkukrotni dokonując wyłamań w linii front, jednak za każdym razem niemieckie grupy bojowe opanowywały sytuację.


Ostatnia jesienna duża bitwa na froncie HG Mitte i jedyne dwie dywizje pancerne SS na froncie wschodnim

Schörner na skutek ciężkich strat musiał wycofać część podległych mu jednostek w rejony górskie Tatr, a na ich miejsce do walki przerzucił z 4. Armii Pancernej Tigergruppe "Fisher" i 5. SS Panzerdivision "Wiking". Pozwoliło to w połowie miesiąca na odrzucenie atakującego wroga i dało Hg Mitte kilka dni wytchnienia.

20 listopada Rosjanie ponowili ofensywę, tym razem pod dowództwem samego marszałka Żukowa, ale wypoczęte dywizje Schörnera stawiły zaciekły opór, a do tego pogorszyły się znacznie warunki pogodowe, co sprawiło że atak szybko się załamał.


Operacje z drugiej połowy listopada

HG Mitte przeprowadziło jeszcze ograniczoną operację siłami 17. Armii i Armeegruppe "Heinrici" w kierunku na Przemyśl, tak by móc kontrolować strefę przygraniczną ze Słowacją.

HG "Weischel"
Armia Czerwona po tym jak tylko zażegnała zagrożenie z północy, zajmując Prusy Wschodnie, oraz poprzez izolację grupy armii generała Hilperta w Kurlandii, mogła wreszcie wziąć się za swoje główne zadanie czyli marsz na Berlin.

28 października 27 dywizji, w tym olbrzymia liczba ciężkich czołgów, zaatakowały twierdzę Kostrzyńską. Sytuacja z każdą godziną stawała się coraz poważniejsza, Heinrich Himmler dowódca HG "Weischel" musiał interweniować w OKH, by szef sztabu wojsk lądowych zorganizował posiłki dla 9. Armii generała von Lüttwitza broniącej rejonu fortecznego.


Początkowa faza bitwy o Kostrzyn i stan Volkssturmu po bitwie

Guderian znając dobrze stan jednostek odwodowych zdecydował się na przeprowadzenia operacji odciążającej siłami HG Nord, w kierunku na Bydgoszcz. 30 listopada szef sztabu OKH, który osobiście koordynował operacje poprzez swojego wysłannika z OKH generała Wencka, wyprowadził z rejonu pomorza siłami 4. i 2. Armii. Atak ten wraz z posiłkami w postaci 11. SS Panzergrenadier-Division "Nordland", pozwolił na odparcie szturmu radzieckiego. Straty były jednak poważne, a szczególnie ucierpiały bataliony Volkssturmu po których przetoczył się potężny walec pancerny.

3 listopada Armia Czerwona ponowiła natarcie na Kostrzyn. Tym razem siły były już bardziej wyrównane, gdyż Rosjanie podciągnęli tylko 22 dywizje a Himmler mógł już liczyć na XXXXVI. Panzerkorps odtworzony nieco w ostatnich tygodniach.


Walki o Kostrzyn z początku listopada

Następnego dnia szturm został odparty, jednak 9. Armia i załoga Festung Küstrin poniosła ciężkie straty, w tym cały Volkssturm rozjechany gąsienicami radzieckich IS-ów 2. Generałowie niemieccy z utęsknieniem mogą teraz wyczekiwać na pogorszenie pogody, które przyniosło by tak potrzebny okres spokoju.

Front zachodni
Heeresgruppe B feldmarszałka Modela w połowie października rozpoczęła realizację rozkazu OB West, mówiącego o wycofaniu wszystkich jednostek na wał zachodni w celu przegrupowania armii, przed nowymi zadaniami.
Wolniejsze jednostki które próbowały się oderwać od wroga były sporadycznie atakowane przez wojska lądowe i lotnictwo aliantów, jednak bez większego powodzenia.


Odwrót na "Linię Zygfryda" i przegrupowywane siły

Równocześnie trwała wielka mobilizacja sił i przegrupowanie oddziałów. W rezerwie OKW zgromadzono duże ilości jednostek wsparcia wycofanych z jednostek rozbitych na froncie wschodnim, które następnie trafiały do nowych dywizji grenadierów ludowych. Równocześnie z rejonów umocnionych wału zachodniego, z których miała być wyprowadzona nowa ofensywa, przerzucano oddziały forteczne na inne odcinki "Linii Zygfryda".

Cały plan autorstwa szefa sztabu OKW, generała pułkownika Alfreda Jodla zaczął nabierać realnych kształtów.

W największej tajemnicy formowano jednostki specjalne które miały wziąć udział w operacji "Wacht am Rein". Na pierwszy ogień poszła 150. Panzer-Brigade legendarnego dowódcę komandosów, SS-Obersturmbannführera Otto Skorzenego.



Jednostka składająca się z Niemców mówiących biegle po angielsku, wyposażona w zdobyczy sprzęt aliancki, miała za zadanie dezorganizowanie poczynań wroga, poprzez operacje dywersyjne na jego tyłach. Operacji nadano kryptonim „Greif”

Kolejną jednostką specjalną która miała zostać sprawdzona podczas nadchodzącej ofensywy, była Kampfgruppe "Heydte". Jednostka ta sformowana pośpiesznie, z niedoświadczonych spadochroniarzy, miała nocą wylądować na tyłach wroga, a następnie opanować ważne strategicznie punkty, torując drogę 6. Armii Pancernej SS Dietricha.



Biorąc po uwagę poziom wyszkolenia jednostki, misja ta była od początku samobójcza z minimalnymi szansami na powodzenie.

Podczas ofensyw jednostki pancerne Wehrmachtu miały wykorzystać także najnowszy sprzęt w postaci noktowizorów, które miały dać znaczną przewagę podczas walk nocnych.



Jodl określił ostateczną datę przygotowań do operacji "Wacht am Rein" na 11 grudnia. Tego też dnia, ze względu na ścisłą konspirację, większość dowódców frontowych miało poznać swoje zadania. Sama operacja miała rozpocząć się 5 dni później.

Inne
26 października na terenach okupowanych przeprowadzono szereg operacji dywersyjnych.



Koordynacja tych akcji nie mogła być przypadkowa i Abwehra uznała że musiało być to spowodowane działaniami obcych agentur.

===================================================

Na dziś tyle, a teraz dwa problem:

1. Alianci mają coś mało dywizji na froncie wschodnim, dlatego myślę nad przerzuceniem kilkunastu(15-20) z innych TDW do Paryża(w sejwie) żeby było ciekawiej.
2. Wie któś jak się ty desanty powietrzne przeprowadza bo techa odpowiedzialnego za to już mam i jeden dywizjon "ciotek" też stoi, KG "Heydte" da się załadować tylko misji nie mogę wybrać(bo jej nie ma)?. Jedna doktryna lotnicza od o tego wystarczy czy jest to z czymś jeszcze powiązane?

 

Ale chyba samoloty transportowe tak czy siak powinny mieć taką misję do wyboru, najwyżej z braku ogra by jej nie wykonywały, albo coś źle pamiętam. Coś może wymyślę, a teraz Part I "The Larch"

==================================

Mod 34 – kampania Niemcami odc. spec. "Wacht am Rein" - przygotowania

Idea
Wiosna i Lato 1947 przyniosły ciężkie porażki Wehrmachtu na froncie zachodnim. Utracono Francję, część Belgii, jednostki niemieckie(w tym wiele elitarnych) zostały w dużej większości rozbite w walkach odwrotowych. Wydawało się że nic nie powstrzyma marszu aliantów w kierunku Rzeszy, jednak dwie niewielkie kontrofensywy przeprowadzone w lipcu i sierpniu(kocioł w Reims odc. 10) przez feldmarszałków von Klugego i Modela, pozwoliły na jakiś czas opanować sytuacje. Wtedy to właśnie w głowie Hitlera, który uznał aliantów zachodnich za mniej odpornych od Rosjan, zaczęła kiełkować idea generalnej kontrofensywy na froncie zachodnim.

Jesień przyniosła kolejne odwroty na zachodzie, na froncie wschodnim sytuacja z każdym tygodniem stawała się co raz bardziej krytyczna. Jednak Fuhrer opętany swoją nową ideą, nie zwracał na to uwagi i rozkazał przekazać ogromne środki na wcielenie jej w życie.


Front zachodni w grudniu 1947

Przygotowania
Jesień w sztabie Oberbefehlshaber West przyniosła ogrom pracy by zespół, pod kierunkiem dowódców: OB West feldmarszałka von Rundstedta Heeresgruppe B Modela, oraz generała pułkownika Jodla z ramienia OKW, mógł w największej tajemnicy odpowiednio przygotować to gigantyczne przedsięwzięcie. Rozpoczęto formowanie nowych dywizji grenadierów ludowych, wykorzystując ostatnie rezerwy ludzkie m.in z ogołoconego w ten sposób frontu wschodniego. Zamierzano użyć również najnowszych osiągnięcia naukowe, takie jak np. noktowizory, czy jedną z szaleńczych idei Hitlera i prof. Porsche czyli superciężki czołg typu "Maus".

Za podstawę planowania przyjęto plan operacyjny z maja 1940 roku, kiedy to w sposób błyskawiczny udało się rozstrzygnąć kampanię na zachodnie, likwidując w kilka tygodni potężne zgrupowanie sił francusko-brytyjsko-holendersko-belgijskich.


Rozmieszczenie sił dwóch grup armii przeznaczonych do działań w Fall Gleb w maju 1940

Wtedy plan zakładał uderzenie, mocno nasyconą jednostkami pancernymi, 12. Armii generała Lista, przez słabo bronione Ardeny na tyły wojsk alianckich. Następnym celem była ich eliminacja poprzez kleszczowe uderzenie Heeresgruppe B od strony Holandii i Heeresgruppe A z rejonów północno-wschodniej Francji.

Ponieważ w 1940 roku plan sprawdził się znakomicie, postanowiono powtórzyć jego założenia. I powstał plan, w którym główne uderzenie miały wykonać siły HG B składające się z:
- 7. Armii generała Ericha Brandenburgera na południu
- 5. Armii Pancernej generała Hasso von Manteuffela w centrum
- nowej 6. Armii Pancernej SS generała Seppa Dietricha

W późniejszej fazie operacji do akcji mogła wejść także 15, Armia generała von Zangena

Plan
Pierwszą fazą operacji miało być przełamanie frontu przez dywizje piechoty(Volksgrenadierów) wsparte silną artylerią, a następnie w powstałe luki we froncie miały uderzyć potężne zgrupowania pancerne. Następnie ich zadaniem było możliwie szybkie przedarcie się przez trudne górskie i mocno zalesione rejony Ardenów oraz dotarcie do Mozy.

Następnym krokiem miało być podjęcie próby sforsowanie Mozy przez 6. Armię Pancerną SS w rejonie Liege, a następnie opanowanie Namur. W tym celu armia generała Dietricha miała otrzymać część jednostek pancernych z 5. Armii Pancernej. Równocześnie 7. Armia miała zabezpieczyć południowe skrzydło w rejonie Luksemburga i Arlon.

Następnie 6. Armia Pancerna SS miała jak najszybciej uderzać w stronę wybrzeża a 5. Armia Pancerna miała zabezpieczać jej skrzydło od zachodu.


Ogólne założenia planu "wacht am Rein"

Plan zakładał także przeprowadzenie dwóch operacji dywersyjnych: "Stösser" i "Grief. Pierwsza z nich zakładała desant grupy spadochroniarzy w rejonie mostów na Mozie i opanowanie do czasu przybycia czołgów, a druga zakładała akcję dywersyjną przeprowadzoną przez jednostkę specjalną, upodobnioną na amerykanów która miała dodatkowo dezorganizować obronę.

ODeBe
Najsilniejszym związkiem taktycznym przeznaczonym do operacji była utworzona jesienią 6. Armia Pancerna SS, dowodzona przez generała Seppa Dietricha.



W początkowej fazie operacji wyposażono ją w duże ilości piechoty i najsilniejszą artylerię w całym zgrupowaniu, gdyż miała dokonać głównego przełamania i opanować wzgórza wokół Liege, a następnie po przydzieleniu większych sił pancernych miała wykonać główny gel operacji.

Dużą się prezentowała również słynna 5. Armia Pancerna, dowodzona przez legendarnego pancerniaka, generała Hasso von Manteuffela.



Szczególnie silny jest XXXXVII. Panzerkorps generała von Beyera, wyposażony w superciężkie "Mausy", które miały dokonać przełamania linii frontu w pierwszej fazie operacji. Pozostałe dwa korpusy pancerne również prezentowały dużą siłę i dawało to nadzieję że szybko osiągną pierwszy z wyznaczonych celów, czyli Arlon, a potem po przekazaniu odcinka będzie mógł ruszyć na północ i zabezpieczać skrzydło armii Dietricha.

Ostatnią armią przeznaczoną do ofensywy, była 7. Armia generała Brandenburgera, odtworzona po klęskach w Normandii i wschodniej Francji.



Jej zadaniem była ochrona lewego skrzydła HG B poprzez utworzenie silnej obrony na linii Luksemburg-Arlon.

Feldmarszałek Walther Model zostawił także do swojej dyspozycji pokaźne odwody operacyjne.



Mają być one wykorzystane z zależności od rozwoju sytuacji.

Ogólnie zgrupowanie uderzeniowe HG B liczy:
- 30 dywizji piechoty
- 13 dywizji pancernych
- 4 dywizje grenadierów pancernych
- 2 dywizje zmotoryzowane
- 1 dywizje powietrzno-desantową
- 2 jednostki specjalne

Łącznie: 50+2

===========================================

Tyle na dziś. Przerzuciłem do Paryża z terenów Palestyny(w sejwie) 25 dywizji alianckich żeby było ciekawiej. Zobaczymy jak będzie mi szło i ewentualnie pojawią się kolejne. No to 4 dni i ruszamy

 

Mimo iż większość Hoi'owej braci z Eufi żyje teraz Harm-em(ja też), to jednak wychodzę z nadzieją że może ktoś się na chwile oderwie od planowania nowych odwrotów i kontrataków i zaglądnie tutaj

No i jeszcze jedna techniczna sprawa, ponieważ ostatnio dałem ODeBe wszystkich armii biorących udział w ofensywie, to żeby się nie powtarzać z tymi korpusami na screenach i żeby nie było pustawo, wrzuciłem parę z oryginała operacji made in Germany zdjęć na screen'y

=========================================================================

Mod 34 – kampania Niemcami odc. 17 "Wacht am Rein" - cz.1

Przygotowania zostały zapięte na ostatni guzik 12 grudnia, a że to akurat były 72 urodziny dowódcy Frontu Zachodniego feldmarszałka Gerda von Rundstedta i Seppa Dietricha musiało wynosić z imprezy czterech rosłych SS-manów, to nic nie mogło zatrzymać machiny wojennej raz wprawionej w ruch i 16 grudnia 50 dywizji miało ruszyć do walki na śmierć i życie.

Grzbiet Elsenborn
O godzinie 6.00 16 grudnia nad ardeńskimi lasami rozległ potężn huk ciężkich dział 405. Volks-Artillerie-Korps przydzielonego do XXX. Armeekorps generała Volkmanna. W tym momencie rozpoczęła się największa bitwa na froncie zachodnim od blisko 6 i pół roku. Jako pierwszy, z rejonu Akwizgranu, ruszył do boju ruszył liczący 5 dywizji III. Fallschrimjager-Korps generała Meindla, który wraz z pozostałą piechotą przydzieloną 6. Armii Pancernej SS miał utorować drogę w kierunku grzbietu Elsenborn(nr. 1), dywizjom pancernym II rzutu: 1. SS, 2. SS i 12. SS.


Początek ofensywy w Ardenach. Dietrich i jego szef sztabu generała Fritz Kramer.

W tym czasie na tyłach wroga desantowała się Kampfgruppe 'Heydte', lądując między Eupen a Malmedy na zakładanej trasie przemarszu 6. Armii Pancernej(nr. 2). Jednak pierwsze, niezwykle zacięte godziny walk o przełamanie nie przyniosły znaczących rezultatów. Zniecierpliwiony Dietrich, którego armię wspierała już 5. Armia Pancerna, musiał po kilkunastu godzinach bezowocnych prób przełamania obrony alianckiej prosić o dodatkowe wsparcie feldmarszałka Modela. Model był wściekły że już drugiego dnia ofensywy musi włączyć do walki swoje najsilniejsze odwody operacyjne, czyli mający stanowić III rzut IV.SS Panzerkorps generała Bittricha, ale nie miał wyboru i uruchomił rezerwy(nr.3).

Słaba sieć dróg, które dodatkowo po przejechaniu kilkunastu pojazdów pancernych stawały się całkowicie nieprzejezdne, sprawiła że 6. Armia Pancerna nie mogła odpowiednio rozwinąć swojego natarcia i po ponad 60 godzinach nieustannych walk(nr. 4), generałowie Diterich i Kramer musieli odwołać dalsze ataki na grzbiet Elsenborn i tymczasowo zrezygnować z opanowania Liege. Kampfgruppe "Heytdte" zaginęła bez wieści w lasach ardeńskich, a 150. Panzer-Brigade po zdemaskowaniu zrzuciła obce mundury i rozpoczęła walkę jako konwencjonalna jednostka.

Autostrada Luksemburg
Feldmarszałek Model musiał przełknąć gorycz porażki, najsilniejsza 6. Armia Pancerna SS zawiodła na całej linii, ale dowódca HG B nie mógł zignorować wyraźnego rozkazu Hitlera i musiał kontynuować operacje tak by nie zniweczyć blisko 4 miesięcy przygotowań do ofensywy. Rozkazał przegrupować się armii Dietricha na południe w rejon Koloni, pozostawiając do obrony Akwizgranu korpusy generałów Meindla i Grimmeisa(łącznie 8 dywizji).

Model postanowił spróbować szczęścia na południu, wykorzystując nieużywaną do tej pory 7. Armię generała Brandenburgera. Rankiem 19 grudnia korpusy 7. Armii opuściły "Linię Zygfryda" i ruszyły na zachód. Szczęśliwie napotkały tylko nieznaczny opór i mogły praktycznie bez przeszkód opanować terytorium księstwa.


Odbicie Luksemburga i walki powietrzne nad frontem

Następnego dnia także 5. Armia Pancerna generała Hasso von Mantuffela, po uprzednim przegrupowaniu, uderzyła na Luksemburg. Dwa dni później również Luftwaffe, która na czas ofensywy została skoncentrowana na dawno niespotykaną skalę w postaci 8 pułków myśliwców i kolejnych 8 bombowców taktycznych, mogła korzystając z chwil lepszej pogody wspierać poczynania wojsk lądowych.

Krwawa łaźnia w Bastogne
Łatwe zajęcie Luksemburga na nowo rozbudziło nadzieję w sztabie Heeresgruppe B. Szef sztabu Modela generał Hans Krebs przygotował plan zajęcia ważnego węzła drogowego w rejonie niewielkiego Bastogne, licząc ponownie na bezproblemowy przebieg operacji.

22 grudnia przegrupowana 6. Armia Pancerna SS, ruszyła do ataku siłami pięciu dywizji pancernych SS(1,2,9.10,12) wspartych grenadierami ludowymi na wydawałoby się słabe ugrupowanie obronne aliantów. Jednak całonocne ciężkie walki, toczone w skrajnie niekorzystnych warunkach nie przyniosły znaczących rezultatów, także rano ruszyły do szturmu m.in. jedyna jednostka ciężkich niszczycieli czołgów Jagdtiger czyli 653. schwere Panzerjäger Abteilung przydzielony do Führer-Grenadier-Division i brygada pancerna Skorzennego, jednak nawet to nie przyniosło znaczących rezultatów, gdyż alianci podciągali posiłki.


Pierwsze dni bitwy o Bastogne. Jagdtigery w Ardenach

23 grudnia przed południem siły atakujących wynosiły już 20 dywizji z 6. Armii Pancernej SS i 5. Armii Pancernej która międzyczasie włączyła się do akcji od południa, ale siły aliantów nadal rosły.

W Wigilię Bożego Narodzenia 1947 roku Model bitwa nadal trwała, brało w niej udział 23 dywizje po stronie niemieckiej i 6 alianckich, stawiających niezwykle zacięty opór. Bastogne było w tych dniach jak cierń w oku Dietricha, gdyż jego armia wciąż nie mogła się zrehabilitować za grzbiet Elsenborn i obecnie mit elitarności Waffen-SS gwałtownie topniał.


"Święta na froncie zachodnim"

Swoje apogeum bitwa o Bastogne osiągnęła 27 grudnia, wtedy stosunek sił wynosił 27 do 8, jednak dalej nie było widoków na decydujący zwrot w bitwie. W tych dniach największą daninę krwi zapłaciła 352. Volksgrenadier Division z korpusu Peipera, która straciła blisko 8000 zabitych, rannych i wziętych do niewoli.

Międzyczasie Model próbował w jakiś sposób zahamować przypływ posiłków alianckich do Bastogne i postanowił wykorzystać 8 dywizji spod Akwizgranu i przy wsparciu 17. SS-Panzergrenadier-Division "Götz von Berlichingen" postanowił z zaskoczenia ponownie uderzyć na grzbiet Elsenborn i z wypadu zając Liege, a przynajmniej odciągnąć nieco uwagę aliantów od bitwy w środkowych Ardenach.


Wypad na Liege

Jednak mimo przewagi liczebnej, szybko okazało się że alianci dalej tkwią twardo na swoich pozycjach obronnych i tak po zaledwie dobie walk się załamał. 6. Armia Pancerna SS zaliczyła kolejne rozczarowanie.

Nadzieja umiera ostatnia
Jednak mimo wszystko jeden oficer zachował na tyle zdrowego rozsądku by jeszcze ugrać coś w tym przegranym rozdaniu. Był to dowódca 5. Armii Pancernej generał Hasso von Manteuffel.

Kiedy w Bastogne śmierć kończyła na ten rok(1947) zbierać swoje śmiertelne żniwo, von Manteuffel zauważył nieoczekiwaną szansę dla siebie. 28 grudnia jego rozpoznanie doniosło mu o wykrytej luce w froncie pod Arlon. Nie namyślając się długo i wiedząc że jego jednostki na rozkaz Modela zaangażowane były pod Bastogne, postanowił "pożyczyć" jeden korpus od 7. Armii. Szczęśliwie armia Brandenburgera dysponowała jedna szybką jednostką, mianowicie LXXXV. Armeekorps generała Borowietza, która idealnie nadawała się do planu von Manteuffela.

29 grudnia wieczorem 18. Panzergrenadier-Division z LXXXV. Armeekorps osiągnęła Mozę pod Arlon i 5. Armia Pancerna mogła się cieszyć z pierwszego wykonanego zadania.


Sukces von Manteuffela i nowa nadzieja dla HG B

Model poinformowany przez von Manteuffela natychmiast zrozumiał jaka szansa otworzyła się przed HG B i rozkazał przerwać dalsze bezsensowne szturmy 6. Armii Pancernej SS. 5. Armia Pancerna tymczasem w ciągu kilku następnych dni podciągnęła swoje główne siły nad Mozę.

4 Stycznia 40 dywizji Heeresgruppe B ponowiło ofensywę na wielką skalę...

C.D.N

====================================

No i jak się podoba taka forma? Dla mnie jest fajne że mam teraz szansę opisywać tą operacje w taki sposób bo inne fronty zamarły(nie licząc jedno-dywizyjnych potyczek o Przemyśl) i mogę się skupić na tej wybranej ofensywie

 

Dzięki wiq1. Forma obecnych odcinków jest taka ze względu na trwającą ofensywę w Ardenach i zamarcie inny TDW. Po zakończeniu tej operacji wrócę do normalnej.

===================================

Mod 34 – kampania Niemcami odc. 18 "Wacht am Rein" - cz.2

Miłe złego początki
4 Stycznia 40 dywizji Heeresgruppe B ponowiło ofensywę na wielką skalę w kierunku grzbietu Elsenborn. Tym razem oprócz atakującej z rejonu Akwizgranu i Kolonii 6. Armii Pancernej SS Dietricha, do ataku przystąpiła także 5. Armia Pancerna von Manteuffela, wspierana m.in. przez IV. SS Panzerkorps z odwodów grupy armii B. Feldmarszałek Model spodziewał się szybkiego zwycięstwa, mając na uwadze ponad 4-krotna przewagę liczebną swoich sił, ale już następnego dnia jego marzenia prysły jak bańka mydlana.


Początek drugiej bitwy na grzbiecie Elsenborn

Alianci w ciągu zaledwie 24 godzin zdołali podciągnąć dodatkowe 4 dywizje, które znacznie utrudniły grenadierom ludowym i czołgom posuwanie się naprzód w kierunku Mozy i Liege. Nie pomógł nawet batalion "Mausów" z 232. Panzer-Division Z XXXXVII. Panzerkorps generała von Beyera, który próbował wspierać nacierającą piechotę ogniem na wprost, szturmujący grenadierzy i tak zalegli pod ogniem obrońców.

Czwartego dnia nieustannych ataków, dowództwo nad strefą obrony wroga przejął sam marszałek Bernard Montgomery, dowódca 21. Grupy Armii. Nie wpłynęło to jednak na postawę niemieckich grenadierów i czołgistów, którzy z niezachwianą wiarą przez kolejne dni dokonywali nadludzkich wyczynów, pokonując śmiertelne zmęczenie, parli naprzód ku zwycięstwu.


Zażarte walki o grzbiet Elsenborn

Jednak mimo wszystkich tych wysiłków alianci dalej trwali twardo na swoich pozycjach i likwidowali każde próby uzyskania wyłamania. 13 grudnia do bohaterskich obrońców napłynęły kolejne posiłki i bliskie zwycięstwa oddziały niemieckie, musiały przedrzeć się przez kolejną linie obrony.


Feldmarszałek Model, głównodowodzący ofensywą w Ardenach

Modelowi, którego zwycięstwo było już praktycznie kwestią kilku godzin, rysowała się perspektywa kolejnych kilku dni krwawych walk.

Operację Bodenplatte
Model mógł liczyć, po raz pierwszy od wielu miesięcy na poważne wsparcie Luftwaffe. Znaczna ilość pułków lotnictwa myśliwskiego i bombowego zgromadzonych na lotniskach wokół Essen i Kassel, od pierwszych dni wspierała działania wojsk lądowych , jeżeli tylko pozwalały na to warunki pogodowe.


Działania Luftwaffe podczas ofensywy nowego roku

Aktywność lotnictwa Rzeszy wzmogła się znacznie po 1 stycznia 1948, kiedy to w ramach operacji "Bodenplatte", pułki myśliwskie wyposażone w samoloty typu Focke-Wolf 190 i Messerschmitt 109, rozpoczęły walki o panowanie w powietrzu w strefie działań wojennych. Również przestarzałe bombowce typu Heinkel 111, dokonywały cudów starając się zapewnić wsparcie lotnicze dla wojsk lądowych i ponosząc przy tym duże straty.

Operacja Nordwind
Równolegle do operacji ardeńskiej, OKW planowało przeprowadzić jeszcze jedna operację, tym razem w Wogezach wykorzystują związki operacyjne podległe Heeresgruppe G, generała SS Paula Hausera. Głównym celem tej operacji było odciążenie wojsk HG B walczących w Ardenach, poprzez związanie walką części sił alianckich.

7 stycznia w nocy ruszyło natarcie 14 dywizji 1. Armii generała von Obstfeldera i 19. Armii generała Wiessa, na alianckie pozycje w okolicach Strasbourga. Natarcie prowadził XXXXVII. Armeekorps generała Kortzfleischa, wsparty dodatkowo batalionem czołgów.


Walki operacji Nordwind

Jednak mimo iż HG G miało dużą przewagę liczebną, to jednak warunki atmosferyczne i zaciekłość obrony, nie pozwoliły na osiągnięcie znaczącego sukcesu i po ponad tygodniu walk generał SS Hausser odwołał natarcie. Sama operacja nie przyniosła żadnego sukcesu, a kosztowała życie kilku tysięcy żołnierzy. Dalszych kilkanaście tysięcy odniosło rany.

Krwawe wzgórza pod Liege
Jednak w dalszym ciągu najważniejsze zmagania toczyły się na wzgórzach Elsenborn. 15 stycznia po raz kolejny wydawało się że zwycięstwo jest wyciągnięcie ręki, 34 atakujące dywizje Modela(część najbardziej wyeksploatowanych została uprzednio wycofana z walki), praktycznie opanowały już najważniejsze punkty strategiczne w okolicach Liege, spychając aliantów w kierunku Mozy, jednak dwie świeże dywizje aliantów przybyłe następnego dnia o świcie, odrzuciły Niemców i wszystko trzeba było powtarzać od nowa.


Drugi tydzień zmagań pod Liege

19 stycznia wojska pancerne Wehrmachtu i Waffen-SS, które walczyły bez przerwy już 15 dzień wykazując się niezwykłą wytrzymałością, podjęły kolejną próbę okrążenia wrogich sił i odcięcia ich od zaopatrzenia, ale po raz kolejny wszystko rozbiło się o twardą obronę aliantów. Dietrich postanowił znowu spróbować podstępu ze 150. Panzer-Brigade Skorzenego, a stutek tego był taki, że po kilkunastu godzinach od rozpoczęcia Kampfgruppe "Skorzeny" została całkowicie rozbita, większość jej żołnierzy została pojmana i rozstrzelania jako szpiedzy, a tylko nieliczni przedarli się do własnych linii.

Modelowi powoli zaczęło brakować piechoty, gdyż dywizje grenadierów ludowych w ciągu miesiąca od rozpoczęcia ofensywy, straciły średnio blisko 50% stanów osobowych. Dowódca HG B nie miał wyjścia i skierował część najbardziej wycieńczonych jednostek na odpoczynek. W walce pozostały tylko jednostki pancerne.


Trzeci tydzień bitwy na wzgórzach Elsenborn

23 grudnia Model zdecydował się na ostateczny szturm. Do walczących już czwarty tydzień pancerniaków, dołączyły odpoczywające i uzupełniające zaopatrzenie kilka dni jednostki grenadierów ludowych i wieczorem 23 stycznia rozpoczął się ostateczny szturm na obronę aliancką, która międzyczasie urosła do 22 dywizji.

Po czterech dniach nieustannych ataków, wydawało się że wojska 5. Armii Pancernej i 6. Armii Pancernej SS, znowu nic nie osiągną, ale 28 stycznia nastąpił nieoczekiwany zwrot. Okazało się że alianci też nie mają już z czego wziąć następnych rezerw i nocą z 28 na 29 rozpoczęli odwrót za Mozę.


24 dni nieustanych walk, tysiące zabitych i wreszcie upragnione zwycięstwo

29 stycznia rano, dywizje pancerne SS: "Liebstandarde", "Das Reich", "Hitlerjugend" i dywizja grenadierów pancernych "Götz von Berlichingen" z 6. Armii Pancernej SS obsadziły wzgórza Elsenborn i po odparciu słabego kontrataku,zaczęły umacniać swoje pozycje.

Druga bitwa na wzgórzach Elsenborn była najdłuższą i najkrwawszą bitwą tej operacji. Trwała dokładnie 25 dni, Niemcy w szczytowym okresie wprowadzili do walki 40 dywizji, a alianci 23, obie strony poniosły straty liczone w tysiącach.


Koniec bitwy o Liege

Mimo iż HG B osiągnęła zakładany pierwszy cel operacji "wacht am Rein", to jednak trwało to aż półtora miesiąca i poniesiono ciężkie straty. Dywizje grenadierów ludowych poniosły straty rzędu 40-80%, w wojskach pancernych średnio około 20%. Wobec tych faktów, Model w porozumieniu z Dietrichem, von Manteuffelem i von Rundstedem wydał rozkaz przerwania dalszych walk.

Ostatni akt "wacht am Rein"
Zajęcie rejonu Liege, spowodowało że część jednostek alianckich została okrążona w okolicy Bastogne. Operacje ostatecznej likwidacji kotła powierzono generałowi Waffen-SS Joachimowi Peiperowi z 6. Armii Pancernej SS.

30 stycznia Kampfgruppe "Peiper" ruszyła, przy wsparciu jednostek(głównie artylerii) 5, 6. Armii Pancernej i 7. Armii polowej, do ataku na Bastogne.


Likwidacja kotła w Bastogne

Okrążone oddziały, mimo wezwań do kapitulacji, stawiały zacięty, ale bezsensowny opór, wzbudzając tym samym wściekłość żołnierzy KG "Peiper". 2 lutego popołudniu aliantom skończyły się zapasy i przestali stawiać zorganizowany opór. O tym co się stało w następnych godzinach raporty wojskowe milczą...

2 lutego wieczorem radio w ogłosiło w całej Rzeszy, niebywały sukces zimowej ofensywy, a Hitler w swoim bunkrze pod kancelarią Rzeszy, podpisał rozkaz o zaprzestaniu dalszych działań wojennych w ramach operacji "Wacht am Rein".

========================================

No i koniec serii trzech 3 odcinków specjalnych o moich Ardenach. Wszelkie uwagi odnośnie sposobu przeprowadzenia operacji, opisania, prezentacji screenów itp mile widziane.

Co do innych frontów to raczej spokój, oprócz Hiszpanii ale co mnie Hiszpania obchodzi

 

prosze oto trzeci :

 

Dzięki Alojzius, a teraz na wstępie parę słów odnośnie ankiety. Cytując słowa pewnego znanego Gruzina: "Nie ważne kto głosuje, ważne kto liczy głosy" z moich wyliczeń wyszło że zwyciężyła opcja z moim wkładem, stosunkiem głosów 31 do 16. Tak więc modyfikacje będą stopniowo wprowadzane

A teraz nowy odcinek, a że po zakończeniu "Wacht am Rein" prawie nic się nie działo to będzie krótko i też o paru innych sprawach.

===================================================


Mod 34 – kampania Niemcami odc. 19


Front wschodni
Zima pozwoliła na czasową stabilizacje frontu. Pogarszające się warunki atmosferyczne zmusiły Rosjan do przerwania ofensywy w kierunku Odry i dały czas na umocnienie frontu na najbardziej zagrożonym, kostrzyńskim odcinku frontu. W czasie zimy OKH otrzymała symboliczne uzupełnienia w postaci 3 dywizji piechoty, 2 dywizji górskich i 1 dywizji zmotoryzowanej.


Zimowe uzupełnienia OstHeer

Ponieważ jednak główne cele operacji "Wacht am Rein" nie zostały osiągnięte, Guderian wywalczył wreszcie priorytet w uzupełnieniach frontu w nowe dywizje. Hitler wydał rozkaz o rozpoczęciu nowej fali mobilizacyjnej, czego efektem miało by wystawienie 36 nowych dywizji piechoty według nowego wzoru organizacyjnego armii, przeznaczonej w całości na front wschodni.


Fala mobilizacyjna '48

Pierwsze efekty mobilizacji roku 48, spodziewane są wiosną bieżącego roku, a cały proces znacznie przyspieszyć może wprowadzenia nowych standardów produkcji wyposażenia dla jednostek armii lądowej.


Nauka w służbie armii

Wiosną również spodziewane jest także zakończenie prac nad nowym, wzmocnionym pochyłym pancerzem dla czołgów, które umożliwi produkcję zaawansowanej broni pancernej.

HG Mitte
Jesienne walki na froncie wschodnim spowodowały, że Heeresgruppe Mitte została podzielona na dwie części: na lewym skrzydle stacjonowały 4. Armia Pancerna i 17. Armia, a na prawym Grupa Armijna "Heinrici". Miedzy nimi wytworzyła się kilkudziesięciokilometrowa luka w froncie, której generał pułkownik Schörner nie miał czym zamknąć. Jedyne co udało się uzyskać do wsparcia grupy armii to dwie odtworzone od podstaw dywizje węgierskie.


Walki o Przemyśl i Koszyce, oraz dwie nowe dywizje węgierskie podległe HG Mitte

Niemal całą zimę trwały niewielkie starcia o rejon dawnego pogranicza polsko-słowackiego, każda próba podciągnięcia przez Rosjan większych sił spotykała się każdorazowo ze zdecydowaną reakcją Schörnera, który natychmiast kierował do kontrataku podległe mu oddziały. Sytuacja była patowa ale było to korzystne dla Schörnera.

Front południowo-zachodni
5 lutego doszła do sztabu OKW wiadomość że alianci dokonali udanego lądowania na Sycylii w rejonie Katanii. Na wyspie główne siły stanowił XXIV. Korpus włoski, który wkrótce ma być przemianowany na 6. Armię, a oprócz niego znajdowały się jeszcze jednostki obrony wybrzeża.


Desant aliancki na Sycylii

Przezorny dowódca HG C feldmarszałek Kesselring, który dowodził wojskami w rejonie Morza Śródziemnego, poprosił o dodatkowe wsparcie dla 10. Armii generała Vietinghoff-Scheela, broniącej Półwyspu Apenińskiego. W odpowiedzi uzyskał zapewnienie z OKW że na południe zostanie przerzucona 1. SS-Panzerdivision "Liebstandarte Adolf Hitler". Jednak mimo niepokoju Kesselringa, alianci pozostali bierni przez prawie miesiąc i HG C mogło spokojnie przegrupować swoje siły w oczekiwaniu na atak.

Front Iberyjski
Zimą przełomu 1947/48 niekorzystnie zaczęła się niekorzystnie rozwijać sytuacja na froncie hiszpańskim. Commonwealth zgromadził duże siły w Gibraltarze skąd następnie, dywizje brytyjsko-kanadyjskie ruszyły do ofensywy na południową Hiszpanie opanowując Sewillę i Jaen.


Ofensywa Commonwealth'a w południowej Hiszpanii

Sytuacja jest o tyle niekorzystna, że armia generała Franco jest wyposażona w dużej części w przestarzały sprzęt i jej dowódcy stosują jeszcze doktryny wojenne z okresu wojny domowej. Jednak Hiszpania musi sama stawić czoła wrogowi, gdyż wobec niepowodzenia operacji "Wacht am Rein" nie ma obecnie możliwości wsparcia ze strony Wehrmachtu.

=============================================

Tyle na dziś. Zrobiłem lądowanie na Sycylii ale alianci coś nieruchliwi są i nie wiem czy ze 3 dywizji nie będę jeszcze musiał podrzucić żeby wreszcie coś zrobili.

Z innych spraw rozważam jeszcze dorzucenie sobie 2 Dywizji ROA Własowa i może wypróbuje wreszcie jedną PanzerJagd-Division, ale to jak będzie mi się chciało grzebać znowu w plikach.

No a teraz wiosna i nowe wyzwania przede mną

 

Panowie, na razie jeszcze jestem w stanie utrzymać się jakiś czas ale na kontrofensywę na większą skalę na razie bym nie liczył bo nie mam środków, a fronty(szczególnie wschodni) potrzebują wzmocnień żeby skutecznie się bronić.

Co będzie dalej się zobaczy a na razie kolejny odcinek.

=============================================================================


Mod 34 – kampania Niemcami cz. 20


Front wschodni
W połowie marca rozpoczęła się na froncie wschodnim odwilż. Dla dowódców frontu wschodniego był to sygnał że po okresie kilku miesięcy spokoju, Armia Czerwona znowu zwiększy swój nacisk. Dla Ostheer zima była czasem zmarnowanym, przybyło tylko kilka nowych dywizji, zdołano też nieco rozbudować fortyfikacje lądowe na wschód od Odry. Na północy w Kurlandii w dalszym ciągu stacjonowała HG Kurland generała Hilperta, odcięta od reszty wojsk i zaopatrywana drogą morską. Jednak Guderian podejrzewał że Rosjanie zostawią ją w spokoju skupiając się na innych kierunkach uderzenia.

HG Mitte
Sztab OKH zdawał sobie sprawę ze Armia Czerwona będzie kontynuować działania zaczepne w trójkącie Kraków-Przemyśl-Koszyce. 15 marca 31 dywizji radzieckich pod dowództwem marszałka Goworowa, zaatakowało pozycje 17. Armii w Małopolsce.


Przebudzenie radzieckiego niedźwiedzia

Dywizje 17. Armii generała Hassego były dobrze przygotowane na odparcie przeciwnika, miały odpowiednio rozbudowane pozycje obronne i były stosunkowo nieźle wyposażone(w jednostkach jeszcze na stanach było wyposażenie zimowe), mimo iż stany osobowe większości dywizji rzadko przekraczały 50% etatu. Atak piechoty Goworowa został szybko odparty, dzięki kontratakowi dywizji pancernych Schörnera, a sam dowódca HG Mitte mógł nieco spokojniej patrzeć w przyszłość, gdyż możliwości obronne na terenie Małopolski miały znacznie wzrosnąć dzięki temu że na dniach bataliony robocze Organizacji Todta miały na dniach zakończyć pierwszy etap rozbudowy fortyfikacji lądowych. Schörnera ucieszyła też wiadomość że podległa mu 17. Armia miała być w najbliższym czasie wzmocniona dodatkowym korpusem piechoty.

Drugim punktem zapalnym na froncie HG Mitte, był odcinek przemyski. 20 marca Rosjanie zdecydowali się podciągnąć wreszcie większe siły w tamten rejon, jednak spotkało się to z natychmiastową odpowiedzią jednostek grupy armii Schörnera. Kilkanaście godzin walki, sprawiło że piechota radziecka nie wytrzymała naporu niemieckich czołgów i wycofała się na pozycje wyjściowe.


"Gorący front pod Przemyślem" i niektóre z dywizji pancernych wsparte batalionami "Tygrysów"

W kontrofensywie HG Mitte na Przemyśl brały udział znaczne ilości sprzętu pancernego. Na froncie wschodnim stosowano dużą różnorodność wśród broni pancernej, ciągle w użyciu były przestarzałe typy jak np. samobieżne działa pancerne Marder II, działa szturmowe Stugg 40, lub czołgi Pzkpfw. IV. W ramach dywizji pancernych SS "Totenkopf" i "Wiking" działały bataliony ciężkich czołgów Pzkpfw. VI "Tiger", mimo iż powszechne w użyciu był nowsze typy czołgów ciężkich Pzkpfw. VI B "Königstiger". Przykładowo Panzer-Division "Feldheernhalle" wystawiona wedłóg etatu "ciężkiej" dywizji pancernej wzór '45, miała składać się z pułku pancernego z batalionem 45 "Königstigerów" i drugim batalionem 88 "Panther". Oprócz tego do jednostki przydzielono dodatkowo 507. schwere Panzer-Abteilung mający na wyposażeniu starsze "Tygrysy", tak więc etatowo dywizja miał dysponować potężną siłą ognia w postaci 90 ciężkich czołgów i 88 średnich.

Stosowanie przestarzałego sprzętu na froncie wschodnim było powszechne z prostego powodu: nie było środków na modernizację, a i tak spisywał się on nadspodziewanie dobrze w starciach z niskiej jakości sprzętem radzieckim.

27 marca Rosjanie ponowili próbę utworzenia stałego frontu pod Przemyślem, jednak ponownie spadł na nich kontratak wyprowadzony siłami Armeegruppe "Heinrici".


Kolejne walki pod Przemyślem i grenadierzy pancerni SS przygotowujący się do ataku

Heinrici użył na tyle skutecznie podległych mu jednostek pancernych, że tym razem bez wsparcia 17. Armii udało się po blisko 36 godzinach odrzucić piechotę Żukowa spod Przemyśla i tymczasowo opanować sytuację w HG Mitte.

HG Sud
Armia Czerwona przypomniała o sobie także na odcinku Grupy Armii generała Friessnera.


Walki pod Brailą

Na razie jest spokojnie jednak jak donosi Oddział XII "Obce Armie Wschód" kierowany przez generała Reinharda Gehlena, Rosjanie rozważają przeniesienie swej letniej ofensywy, na front rumuński.

Front południowo-zachodni
Na dzień dzisiejszy alianci w dalszym ciągu zachowują bierność na froncie sycylijskim.



Jednak na Morzu Śródziemnym US Navy znacznie zwiększyła swoją aktywność, co może oznaczać że niedługo zacznie wspierać również działania wojsk lądowych.

Front hiszpański
19 marca wojska hiszpańskie pod dowództwem samego generała Franco, przeszły do kontrofensywy.


Początek operacji generała Franco w południowej Hiszpanii

Wieczorem tego samego dnia zwycięstwo było już na wyciągnięcie ręki, jednak Brytyjczycy wzmocnili obronę i dopiero 21 marca udało się uzyskać decydujące przełamanie.

22 marca Hiszpanie rozcięli ugrupowanie sił Commonwealth'u na dwie części zajmując Sewille, ale równocześnie spał na nich kontratak 5 dywizji wroga, próbujących odzyskać połączenie z Jaen.


Kocioł pod Jaen i próby utrzymania kontratak

Mimo iż nie udało się utrzymać Sewilli, to jednak wojska Franco zniszczyły kilka dywizji alianckich i udało im się odzyskać inicjatywę strategiczną.

1 kwietnia Franco wyprowadził atak na Gibraltar.



Po raz pierwszy od czasu operacji włoskich w Afryce Północnej terytorium brytyjskie było znowu zagrożone.

===========================================

Tyle na dziś, no i wkradło mi się małe wyjaśnienie odnośnie zdjęć używanych na screenach.

 

Po wakcyjno-roboczej przerwie powracam.

============================================

Mod 34 – kampania Niemcami cz. 22

Front wschodni
Wraz z kwietniem wiosna na froncie wschodnim zapanowała już niepodzielnie. W związku z groźbą wznowienia przez Rosjan ofensywy na kierunku berlińskim szef sztabu OKH generał Guderian od tygodni zabiegał u Hitlera o wzmocnienie frontu nadodrzańskiego. Na początku kwietnia przedstawił Führerowi dwie koncepcje:

-Pierwsza dotyczyła skrócenia frontu zachodniego poprzez oddanie zdobyczy zimowej ofensywy i odwrót na Linię Zygfryda, a następnie wycofanie z HG B do odwodu 6. Armii Pancernej SS Dietricha i jej przerzucenie na wschód w rejon Berlina.

-Druga miała zezwolić na ewakuację HG "Kurland" generała Hilperta drogą morską i wzmocnienie oddziałami 3. Armii Pancernej, 16 i 18. Armii, HG "Weischel".

Obie propozycję rozwścieczyły tylko Hitlera, ale upór Guderian spowodował że uzyskał on zgodę na ewakuację 3. Armii Pancernej. Jak się okazało sukces był tylko połowiczny, gdyż wkrótce Guderian przekonał się, że zgoda na ewakuacje armii austriackiego generała Rausa, oznacza ewakuacje tylko jego sztabu, w celu odtworzenia armii na terenie Rzeszy, zaś podległe jej do tej pory jednostki wraz z pasem obrony jaki zajmowały miały zostać podporządkowane 16. Armii i HG 'Kurland'.


3. Armia Pancerna przed reorganizacją

Hitler by nieco uspokoić Guderiana zapewnił że podstawą dla odtworzenia armii będzie dopiero co utworzona specjalna jednostka przeciwpancerna generała-SS Matthiasa Kleinheisterkampa.


"Łowcy czołgów"

Obie te jednostki miały w praktyce stanowić rezerwy HG 'Weischel' wyspecjalizowane w niszczeniu wrogich czołgów . Jednostka pod nazwą "Dora II" dowodzona przez untersturmführera Porsch'a wyposażona w ręczna broń przeciwpancerną miąła wkroczyć do walki na ostatniej rubieży obronnej Berlina-Wzgórzach "Seelow". Jednak chwilowo na rozkaz Fuhrera te dwie jednostki miały stanowić podstaw odtwarzanej armii pancernej. Jakby tego było mało Guderianowi, Hitler rozkazał by w zamian za sztab 3. Armii Pancernej do Kurlandii trafiły dwie świeże, w pełni wyposażone dywizje piechoty.

HG 'Weischel"
W drugim tygodniu kwietnia Rosjanie podjęli nową ofensywę na froncie Himmlera. Miała ona na celu wypracowanie lepszych pozycji do ewentualnego szturmu na Berlin.


Pierwsza próba zdobycia przez Rosjan przyczółków na Odrze

Radzieckie IS'y-2 z działami kalibru 122mm toczyły zażarte walki z niemiecką Panzerwaffe, w większości mającą na stanie jeszcze opracowane przed wojną czołgi Panzerkampfwagen IV z działami 75mm, ale mimo wszystko obrona była na tyle twarda, że Rosjanie osiągali tylko niewielkie sukcesy, bez znaczenia dla ogólnej sytuacji strategicznej.

19 kwietnia atak został ponowiony, lecz w rejon walki zdążyły przybyć nowe dywizje piechoty na szybko zgrupowane pod dowództwem generała Lauxa, które znacząco poprawiły sytuację obrońców Kostrzynia.


Ostatnie próby radzieckie zdobycia przyczółków na Odrze

Artyleria rakietowa dywizji Lauxa odniosła znaczne sukcesy w odpieraniu radzieckich ataków, toteż STAWKA widząc umacniającą się obronę niemiecką musiała chwilowo odstąpić od operacji berlińskiej.

HG Mitte
Nieco na południe w dalszym ciągu trwały walki o Przemyśl, generał Schörner w dalszym ciągu chciał swoimi stosunkowo niewielkimi siłami utrzymać obecną sytuację na pograniczu polsko-słowackim.


Panzerwaffe w natarciu

Jak zwykle niemieccy pancerniacy nie zawiedli i wszelki próby koncentracji radzieckich sił były natychmiast rozbijane.

HG Süd
Wobec niepowodzenia przygotowań radzieckich do operacji berlińskiej, STAWKA musiała zrewidować plany operacyjne na rok 1948. Z końcem kwietnia zwiększyła się aktywność na froncie rumuńskim, 26 kwietnia dywizje radzieckie przeprowadziły rozpoznanie walką na odcinku obecnie obsadzonym przez 2. Armię Pancerną.


czyżby początek nowej ofensywy?

Mimo że atak został odparty to dla generała Friessnera, dowódcy HG Sud, pojawienie się na froncie czołgów ciężkich IS-2 na jego odcinku(sorry ale akurat nie uchwyciłem na screenie), było dużym zaskoczeniem. Sugerowało to że priorytety radzieckiej ofensywy mogą się zmienić.

Spoiler

Generał Friessner rozkazał zintensyfikować loty rozpoznawcze na froncie południowym. Wynik był dla niego szokujący-okazało się że w Besarabii Rosjanie zgromadzili potężne siły pancerne. Dodatkowo nasłuch radiowy doniósł o obecność w pobliżu fronty dwóch radzieckich gwardyjskich armii pancernych w rejonie Kiszyniowa. Dla Friesnera mogło oznaczać to jedno - ciężkie lato.

Front hiszpański
Siły generała Franco ostatecznie zapobiegły groźbie brytyjskiego desantu.


Ostatnie siły wroga poddały się w okolicach Sewilli.

Inne
Na Bałkanach trwają w dalszym ciągu zażarte potyczki z partyzantami Tity.


Operacje przeciwpartyzanckie HG E(przegrałem tą bitwę tylko dla screena, a tak normalnie trwa dalej)

Siły HG E feldmarszałka von Weichsa starają się w miarę możliwości temu zapobiec, ale teren prowadzenia działań znacząco termu nie sprzyja.

Hitler podjął decyzje że sztab 2. Armii Pancernej zostanie wraz z kozackim korpusem kawalerii ponownie skierowany na tereny pogranicza bośniacko-serbskiego.

No i na koniec coś pozytywnego



===============================

Tyle reszta modyfikacji tzn Jagerzy i LWP w następnym odcinku.