MiniAary Warzkinsa

Sytuacja na Nowei Gwinei australijskie wojska niepodejmują żadnej większej potyczki starają się spowalniać niemiecki pochód ale im się nie udaje.




Na Islandii znajduje się już 3/4 wojsk mających wziąć udział w Operacji Amerika.




Niemieckie okręty podwodne na Antarktydzie.




Tymczasem w Berlinie powstają już pierwsze plany ataku na Australie jednym z nich jest plan Mosqito.




18 Czerwca na japońskiej części wyspy Celebos lądują amerykanie.
Na wyspę natychmiast wysłane zostają posiłki.




20 Czerwca przy brzegach Antarktydy U-Boot 765 wpada na dziwny obiekt.
Okręt zostaje uszkodzony a załoga jest ciekawa w co mogła uderzyć.
Ich oczom ukazuję się dziwny pojazd,statek czy też samolot nie wiedzią jak to nazwać jednak oznaczenia na tym obiekcie są ... niemieckie.

 

Postępy na Nowei Gwinei były zadowalające ale bardzo powolne.
Po raz kolejny japońska część wysp wpadła w ręce aliantów, zaś niedobitki australijczyków wycofywały się do jedynego portu.




Na Islandii zakończono pierwszy etap transportowania wojsk, teraz należało przetransportować całą ta armadę na Grenlandię.




Zakończono też opracowywanie nowego Me-263 miał mieć 2 albo 3 razy większy zasięg a udało się powiększyć go o zaledwie 50 km.




Oznaczenia na znalezionym na Antarktydzie obiekcie.




Hitler dowiedział się o projekcie i początkowo wpadł w furię że nikt mu nie powiedział o tak ważnym projekcie po tym jak zobaczył notatki i projekty "obiektu" nakazał go kontunuować i zapytał za ile projekt będzie gotowy.
Profesor odpowiedział:-Być może uda nam się skończyć na zimę 1946-47
Na zdjęciu hitler inspektuję prototyp.

 

24 Sierpnia pada Port Moresby ostatni krok do ataku na Australię wykonany, teraz tylko przebazowanie floty i jednostek i być może 1 Października nastąpi kolejny podbój.




20 Sierpnia następuje starcie taktycznej floty Rzeszy z kanadyjskimi niedobitkami myśliwców.




Sierpień to także miesiąc w którym woduje się nowe okręty do floty 4, a także zakończenie budowy floty strategicznej która ma w niedługim czasie, transportować najnowsze bomby niemieckiego przemysłu nad Usa.

 

3 Września sztab przedstawił szczegółowy plan rozwijającego się natarcia na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej.




11 Września amerykanie ponowili atak na Portsmouth desantem 3 dywizji.
Pomimo, iż obrona została wzmocniona dywizją zmechanizowaną i brygadę samobieżną, amerykanom udało się dotrzeć do plaż.Przy ciężkich stratach osobowych, jedna z dywizji straciła 4 tyś. ludzi, głównie z powodu artylerii niemieckiej i bunkrom na wybrzeżu.




12 Września na Kanał zaczęły wpływać jednostki floty rezerwowej, które wprost rozwaliły wszystkie transportowce kolejny desant poszedł na marne.




17 Września amerykanie spróbowali swoich sił tym razem w Afryce Środkowej.
Garnizon broniący tej niewielkiej koloni nie był zaskoczony, amerykanie od tygodni przepływali przez te wody.
Plaża była mała i łatwa do obrony, jednak przewaga liczebna robiła swoje po prawie 2 dniach morderczej walki, kiedy garnizon miał już oddać broń, amerykanie wycofali się.




18 Września nad Hulevą (Południowa Hiszpania) została rozegrana pierwsza taka bitwa powietrzna Me-262.
Kiedy me-262 zobaczyły nadciągające bombowce wiedziały że sobie poradzą z nimi bez trudu.Prawie dwa razy szybsze myśliwce dogoniły w minutę bombowce.
To nie była bitwa, to była rzeź alianckich samolotów, myśliwce eskortujące zostały zniszczone w 3 minuty bez strat własnych a bombowce doszczędnie zmasakrowane 3/4 bombowców poszło na ziemię, na dole widać było setki palących się "ognisk", straconych zostało prawie (nie wiem ile ma dywizjon ale stawiam że 100) 300 bombowców i 100 eskortowców.(Po 25 na dywizjon)
Straty w Me-262 ? 2 Myśliwce.1 Uszkodzony silnik , 2 zderzył się z myśliwcem eskortowym.






Ps.A tak wogóle to wiecie ile ma samolotów 1 dywizjon w HoI 2 DD Arm??

 

19 Września amerykanie po raz kolejny desantują się na plaży w Portsmouth.
Ta plaża to prawdziwy amerykański cmentarz, na tych plażach zginęło lub odniosło rany ponad 100 tyś amerykanów.
W nocy natarcie załamuję się i amerykanie zatrzymują się na kilkanaście metrów od bunkrów.




20 Września rankiem na plażę docierają posiłki, jednostki niemieckie nie są w stanie obronić kolejnego natarcia amerykanów i wycofują się w kierunku Bristolu.




Sytuację po raz kolejny ratuję flota rezerwowa, która znów zmusza amerykanów do odstąpienia zdobyczy.




Sytuacja na Pacyfiku:
Blokada amerykańskich sił na Wyspie Celebos , niemieckie oddziały nie są w stanie zaatakować sił nieprzyjaciela, głównie z powodu małej ilości oddziałów.




Zakończono przygotowania do operacji Mosqito.
Atak na Australię zaplanowano na 1 Października.




Na Grenlandii znalazło się już około 40 dywizji Wermachtu to połowa sił potrzebna do Planu Amerkia.Reszta ma przybyć do końca października.
Data Operacji Amerika: 1 Styczeń 1946 roku
Pomimo sprzeciwu wielu sztabowców, generałów i wielu innych wyższych oficerów, decyzja wodza była nieodwołalna.




Sytuacja w Azji.Japończycy wycofują się, czy skończył się długi pat, będący od wiosny 1945 roku?

 

24 Września amerykanie po raz kolejny atakują Bathurst.
Pomimo, iż garnizon nie doszedł do siebie po ostatnim ataku, teraz również odpiera ataki nieprzyjaciela z dużą skutecznością.




6 Października niemiecki but dotarł na kolejny kontynent ... Australię.
Opór na plaży był wyjątkowo symboliczny, jednak dywizja australijska broniła się naprawdę dzielnie broniąć swego kraju, niestety nie miała szans z 6 krotnie liczniejszym wrogiem.




W 3 tygodnie niemcy wyładowali wszystkie siły i nacierali już w kierunku Darwinu jak i stolicy kraju Canaberze.
Austarlijczycy wprawdzie sprowadzili posiłki i zaczęli nawet skutecznie kontratakować.Przewaga technologiczna robiła swoje, a pod względem ilości dywizji była bardzo mała różnica.




Na Grenlandię dostarczono już wszystkie siły potrzebne do Operacji Amerika.
Grenlandia bardzo się rozwinęła obrona przeciwlotnicza była ogromna, a umocnienia nadbrzeżne też były niczego sobie.Poprawiła się infrastruktura i dalej się rozwijała.Lotnisko i Port były prawie rozbudowane na maksymalnym poziomie.

 

1 Listopada przeprowadzono udane testy rakiety balistycznej V2A9.
Rakieta osiągała prędkość 6000 km/h i zasięg prawie 2400 km.




5 Listopada amerykanie po raz kolejny atakują Bathurst atak znów zostaje odparty.
Sytuacja w Australii na 11 Listopada ofensywa szła pełną parą, Australijski opór został niemal rozbity a niedobitki dobijały samoloty.

 

4 Grudnia zlikwidowano kocioł pod Darwin, do niewoli dostało się 40 tyś. ludzi a opór na północy wyspy został całkowicie unicestwiony.




6 Grudnia sytuacja wyglądała następująco wszystkie jednostki parły naprzód, a Sydney było zaledwie kilkanaście kilometrów od lini frontu.




10 Grudnia zakończono pracę nad kolejnym myśliwcem przechwytującym.
Tym razem jego zasięg to 350 km znacznie lepszy od poprzednich spadła jednak jego prędkość, spodziewane są pracę nad kolejnym szybszym modelem.




18 Grudnia Dywizja Gen. von Kempskiego wylądowała na Nowej Funlandii, zaledwie kilkadzięsiąt kilometrów od wybrzeży Kanady.
Na wyspie nie było żadnego oporu zastano jednak zniszczony port i lotnisko, ich odbudowa może potrwać do połowy Lutego.

 

22 Grudnia następuje kolejne odkrycie w dziedzinie technologi.
Turpodorzutowy bombowiec okrętowy jest gotowy, natychmiast zostają podjęte modernizację i do połowy stycznia mają być wymienione wszystkie samoloty.




24 Grudnia siłą 9 dywizji niemcy przełamują obronę pod Sydney kluczowym miastem na południu Australii.




Dzień później do sztabu dochodzą niepokojące wiadomości o stanie pogody nad Kanadą.
Obfite opady śniegu całkowicie zdezorganizowały drogi, koleje a także lotniska,
pogoda nie pozostawiała złudzeń, inwazja nie mogła się odbyć w terminie 1 Stycznia.Po paru godzinach narad inwazja została odłożona na ... czas nieokreślony.




W Azji wojna znów była pozycyjna, oba państwa były najwidoczniej wyczerpane długotrwałą wojną która trwa już 2,5 roku.

 

16 Stycznia rozpoczyna się sztrum na stolicę Australii Canberre, opór jak zwykle nie był żadną trudnością dla wojsk niemieckich.




Kilkanaście godzin później pada Melbourne, południowa australia zostaje podbita.




19 Stycznia front nieprzedstawia się optymistycznie dla aliantów ich jednostki cofają się we wszystkie strony, a ostatni ważny port jest na zachodzie kraju gdzie już zmierzają germańskie czołgi.




A Kanadzie bez popraw w pogodzie dalej oblodzenie i snieżyce, zdaje się że przez najbliższe tygodnie inwazja nie ma szans powodzenia.

 

22 Stycznia wojska Osi zajmują Canberre i Melbourne tym samym pieczętują zdobycie południowej Australii, niedobitki armii australijskiej cofają się w stronę zachodniego wybrzeża, jednak ich liczba niestanowi zagrożenia dla wojsk nadchodzących z północy.




28 Stycznia bladym świtem amerykanie podejmują pierwszą próbę odbicia Nowej Funlandii tak groźniej w rękach niemców dla ich kontynentu.
268 dywizja zaprawiona w bojach doskonale radzi sobie z amerykanami, i ci drudzy muszą wycofać się po południu 28 stycznia.




W Antwerpii dalsza rozbudowa ośrodka badań rakietowych, tak samo reaktor w Dortmundzie który jest już na 4 poziomie ( 5 w budowie)

 

Pod Carnarvonem dochodzi do ostatniej dużej bitwy na tym kontynencie 2 dywizje australijskie 13 i 15 bronią się przed zmasowanym atakiem niemieckim ,który ostatecznie niszczy ostatnie mobilne jednostki alianckie w tej części świata.




8 Lutego niemcy zajmują Rabaul na północy od Nowei Gwineii, jeszcze pare dni temu była tu amerykańska baza wypadowa, ale co się stało z jednostkami tego niemieccy sztabowcy nie wiedzą.




8 Lutego do sztabu przychodzi mapa ogólna linii frontu i rozmieszczenie jednostek
australijskich, które zdołały uciec ze wschodu kraju.
Upadek Australii jest kwestią tygodnia może dwóch.




Kilka dni później dochodzi raport o sukcesach nowych turboodrzutowych bombwców okrętowych, i zdumiewa on dowódców.
Wielkiej Brytanii zostało już zaledwie kilka okrętów, dawna potęga mórz jest teraz tylko skupiskiem kilku starych statków.




15 Lutego oddziały Wermachtu lądują w Nowej Zelandii i tym samym kolejny kraj jest zagrożony "wyginięciem".
Na początku oddziały Nowozelandzkie nie stawiają dużego oporu, to jednak nie poprawiało humoru generałom, wiedzieli oni że wróg dopiero się mobilizuję.

 

25 Lutego Berlin godzina 1.00.

Do sztabu przybywa wiadomość z frontu australijskiego:
"Dzisiaj o godzinie 24.00 czasu berlińskiego rząd australijski składa broń i kapituluje przed wojskami niemieckimi, ostatni aliancki punkt oporu upada, proszę o dalszę rozkazy"

Wiadomość obiega cały świat, kolejne państwo padło przed potęgą niemieckiego agresora.
W sztabie euforia, wszyscy generałowie, oficerowie, sztabowcy po prostu wszyscy świętowali wielkie zwycięstwo zupełnie jak po poddaniu się Zsrr.
Radości nie psuje nawet wiadomość o partyzantach w północnych prowincjach, w większości dywizji ogłasza się dzień wolny, żołnierze wypuszczani są na przepustki jedynie dywizje, potrzebne do ataku w Nowej Zelandii i do ataku na Amerykę Północną zostają na posterunkach.
Amerykanie są całkowicie przybici, wiedzą że kolejnym celem będą oni, co więcej wysyłają najnowsze myśliwce na patrolę niedaleko wybrzeży Nowej Zelandii, jakieś zdziwienie jest żołnierzy niemieckich widząc, odrzutowce amerykańskie prawie tak dobre jak niemieckie a nawet lepszę.
Nowa Zelandia mobilizuję wszystkie siły i prosi o samoloty i dywizję na swoje wyspy jaka jest odpowiedz amerykańska, jeszcze nienadeszła.
Nowozelandczycy zażarcie atakują przyczółek niemiecki w Auckland, udaję się jednak CUDEM odeprzeć atak tak silny jak nigdy dotąd.



Koniec Australii.


Obrona pod Auckland.



Nowe okręty.


Koniec odbudowy Lotniska.



Obrona Bathurst kolejny nieudany atak.

 

26 Lutego sporządzono raport o ogólnym stanie technologicznym:




1 Marca Nowozelandczycy rzucili wszystkie swoje siły na Auckland, pomimo zajęcia pierwszych pozycji 7 dywizji Marines, dalszy teren do działań ofensywnych był bardzo zły i natarcie zatrzymało się.




Kilka dni później z Australii przybywają posiłki w postaci Korpusu Gen.Von Mackensena, jednego z najbardziej doświadczonych dowódców, mający w składzie jedne z najlepszych jednostek Wermachtu.




13 marca nad niebem północnej Kanady pojawiają się samoloty Me 262 Schwable, są to pierwsze wrogie jednostki na terenie Ameryki Północnej od początku wojny.
Nie mają jednak celu atakowania, a jedynie zwiadu terenu pod niedaleki desant.




2 Dni później na froncie nowozelandzkim rozpoczyna się ofensywa mająca na celu zniszczenie armii alianckiej w tej części świata.
Atak rozpoczyna się na położone na południu od Auckland miasto New Plymouth.
Pierwsza do ataku rusza pancerna dywizja SS ,która wprost masakruje jednostki zmechanizowane nowozelandczyków.

 

23 Marca rozpoczyna się szturm na stolicę Nowozelandii Wellington, na pierwszy ogień idzie oczywiście pancerna dywizja SS ,która toruje drogę jednostką zmechanizowanym.
Opór tężeje szybko w miasto broni się zaledwie parę godzin, a do niewoli dostaję się 30 tyś nowozelandczyków z pełnego stanu osobowego jaki powinien być 80 tyś.




Kilkanaście godzin później następuje zmasowany atak aliancki na Bathurst.
Atak jest tak silny, że dywizja tak zaprawiona w bojach nie jest w stanie go powstrzymać.26 Marca dochodzi do poddania się 18 dywizji zmechanizowanej.




1 Kwietnia kończy się operacja transportowania wojsk, mających brać udział w operacji Amerika.
Podana jest też nowa data desantu 20.04.1946
Już 3 dni później dywizje są w pełnej gotowości pogoda jednak jak narazie robi swoje i nie da się przeprowadzić desantów "osłaniających", mających odwrócić uwagę Kanadyjczyków od głównego ataku.






Na wyspach brytyjskich dochodzi do kolejnego ataku amerykanów tym razem celem aliantów jest Liverpool i Blackpool.
Na Liverpool uderzają główne siły zaś na Blackpool siły osłaniające.
Garnizony plażowe nie są w stanie zatrzymać na długo wroga i Liverpool pada.

 

2 Kwietnia jedyne wilcze stado wpada w pułapkę zastawioną przez brytyjskie niszczyciele 3/4 wszystkich ubotów niemieckich idzie na dno.




Dzień później świat obiega informacja o zaanektowaniu Mongoli przez Cesarstwo Japonii po prawie 3 latach walk.




Tego samego dnia amerykańska flota desantowa znów zostaje rozbita przez flotę rezerwową.




4 Kwietnia o godzinie 8.00 czasu berlińskiego Nowa Zelandia podpisuje akt kapitulacji.Walki o te 2 duże wyspy trwały około miesiąca i pochłonęła 80 tyś ludzi.
40 tyś aliantów,10 tyś niemców,30 tyś cywili i około 20 czołgów dywizji SS.




Kolejnego dnia następuje przełom technologiczna w pracach nad Brudną Bombą.



6 Kwietnia prognozy pogody są pozytywne, jednostki zaczynają wchodzić na okręty transportowe, kiedy nagle przychodzi rozkaz z dowództwa o zmianie planów operacji.

 

7 Kwietnia godzina 8.00 Feldmarszałek Erwin Rommel przegląda najnowsze plany przesłane przez sztab.
Zmieniają one miejsce lądowania o kilkaset kilometrów, a samo lądownie jest bezpośrednio na ziemi Usa na plaży w Portland.
Po wylądowaniu jednostki pancerne i zmechanizowane mają przeć w kierunku Waszyngtonu i Nowego Yorku.2 Korpusy są oddelegowane do okrążenia armii Kanadyjskiej w Nowym Brunszwiku i Nowej Szkocji.




16 Kwietnia dochodzi do historycznego momęntu oddziały niemieckie lądują na plaży w Portland nie zanotowano żadnego oporu, a ludność była całkowicie zaskoczona.
O godzinie 18.00 wszystkie jednostki pierwszego rzutu zostają wyładowane.
Na niebie ani na morzu nie widać żadnej aktywności wojsk amerykańskich, jedynie przestarzałe kanadyjskie myśliwce podejmują walkę z bombowcami ale na daremno.




19 Kwietnia dochodzi do pierwszego starcia wojsk Osi z Aliantami na terenie Ameryki Północnej, pomimo wsparciu cywilów w walkach alianci muszą się wycofać.
Nie mieli szans z wojskami pancernymi, sami nie mając żadnego ciężkiego sprzętu.




22 Kwietnia wszystkie jednostki prą naprzód, a amerykanie powoli ściągaja posiłki, tego samego dnia przychodzi drugi transport z wojskami.
23 Kwietnia godzina 8.00.
Wojska Wermachtu z Generałem Lutzem na czele, wkraczają do Nowego Yorku.
Najwidoczniej amerykanie nie zdążą obronić wschodniego wybrzeża, jednostki ich w tym rejonie są nikłe.




Japończycy walczą z amerykanami w Ameryce Południowej, dzięki czemu odciągają znacze siły alianckie gotowe do obrony Usa.

 

W nocy z 26/27 Kwiecień kocioł pod Riviere zamyka się, kiedy zniszczenie aliantów jest już pewne kilka godzin później, następuje zmasowany kontratak i Paulus musi się wycofać.Amerykanie nie przerywają jednak okrążenia bo na stanowiska armii Paulusa wchodzą posiłki, które skutecznie zatrzymują kontratak.



1 Maja front ustabilizował się a natarcie postanowiono zatrzymać na uzupełnienie amunicji, posiłki i zabranie rannych.
Tego sameg dnia padł też Montreal i przyczółek na drugim brzegu rzeki zajął korpus Geyra von Schweppa.



Teraz Mapa Świata:
Europalany na późniejsze lata:Zajęcie Szwecji,Turcji,Vichy maybe Szwajcarii
Przyłączenie do sojuszu Portugalii i Syrii.




Afrykalany:Zajęcie Vichy



Bliski Wschódlanyrzyłączenie Afganistanu do Osi zajęcie Zsrr



Australia i Oceania:Brak planów:



Azja:Tu wojna japońsko-rosyjska bez jakichkolwiek zmian.



Ameryka Północna:

 

8 Maja natarcie wziąż stało, dając aliantom czas do przygotowania obrony nic takiego jednak się nie stało.



2 dni później rozpoczyna się wreszcie ofensywa i jednostki frontu zachodniego ruszają w głąb ameryki.
Na wschodzie zaś kocioł powoli robi się coraz mniejszy i jednostki alianckie mają coraz mniejsze pole manewru.



13 Maja dochodzi do pierwszej bitwy powietrznej amerykańskich P-79 z bombowcami niemieckimi.
Bitwa od początku była przegrana myśliwce eskortowe są przestarzałe i mimo niezbyt dużej skuteczności P-79 eskortowce poniosły duże straty.



Dzień później naukowcy przedstawiają projekt nowego bombowca strategicznego.

 

10 Maja kiedy ruszyła ofensywa wszystkie jednostki frontu zachodniego były w natarciu, już 14 Maja jedyne dywizje broniące odcinka północno-zachodniego zostały okrążone i zniszczone tego samego dnia.



Kilka dni później przeprowadzono udane testy nowej generacji czołgów.



17 Maja natarcie parło dalej, a na odcinku północnym przygotowywano się do ofensywy mającej zniszczyć resztki sił amerykańskich na północy.



Ps.Wyjątkowo krótko i nastepne relacje też takie będą bo przez przypadek nie włączyłem programu do zdjęć i mam tylko pare screenów do lipca xD

 

Front 27 Maja był tak powiginany że nikt nie był w stanie go naznaczyć jednostki parły naprzód we wszystkie strony a cywile, byli przerażeni szybkością niemieckiej ofensywy.
Kilka dni wcześniej alianci desperacko próbowali wylądować na wyspach brytyjskich myśląc, że spowolni to marsz niemieckiej armii tak się , jednak nie stało.




Na odcinku północnym też rozpoczęła się ofensywa i już po kilku godzinach front był przełamany, zaś amerykańskie jednostki szły prosto w pułapkę.




Zniszczony został też ostatni punkt oporu kanadyjskiej armii.

 

W połowie Czerwca szybkość natarcia osiągnęła max swoich możliwości i w kilkanaście dni całe wschodnie stany, były już pod okupacją.
Na południu niedobitki amerykańskiej armii próbowały bronić się przed jednostkami Wermachtu, jednak bezskutecznie.




Na północy sytuacja była jeszcze lepsza tam z 15 dywizji amerykańskich ocalała 1 która nawet nie stawiała oporu.




26 Czerwca sytuacja na froncie nie wyglądała dla aliantów kolorowo.
Stracili oni już 1/3 kraju i niezapowiadało się żeby mieli bronić kolejnych 2/3.




W Ameryca Południowej japończycy wciąż utrzymywali przyczółek i odciągali skutecznie kilka dywizji amerykańskich.




Kiedy w Usa zagrożenie aliantami słabło, rosło ono na wschodzie.
Sądzono, że rosjanie nie pozbierają się przez najbliższe 5-7 lat a już po 3 widać było że nieźle sobie radzą głównie z technologią lądową.
Sztabowcy ciągle zastanawiają się czy pierw atakowac Amerykę Południową czy Zsrr.

 

Koniec Czerwca był udany głównie jeżeli chodzi o modernizację.
Zmodernizowano 2 korpusy:
Von Amsberga i von Bóttichera o nowe czołgi



1 Lipca zlikwidowano kolejne 2 dywizje amerykańskie w kociołku pod Savanah.
Amerykanie jednak się nie poddawali i Floryda wciąż była w ich rękach.



Tydzień później zwodowano długo oczekiwane okręty CV VII,
pomimo iż były gorsze od amerykańskich, zasiliły szeregi Kriegsmarine i natychmiast wyruszyły na wody amerykańskie.



Front 9 Lipca:
Od zajęcia ostatniego wartościowego miasta kanadyjczyków dzielą tylko tygodnie, tak samo jak dojście niemieckich jednostek zmechanizowanych na Alaskę.
W centrum Usa jednostki prą naprzód nienapotykając większych zgrupowań wroga.

 

Nocą 10 Lipca amerykanie postanawiają zrobić wyłom na tyłach wojsk niemieckich.
18 Dywizja Marines mimo iż dobrze znała teren i była okopana nie była w stanie uporać się z desantem i rozpoczęli odwrót.
Nad plaże do lotu poderwano wszystkie bombowce w rejonie.(1 dywizjon-100 samolotów)do boju ruszyło prawie 1200 bombowców okrętowych i około 600 CAS



Kiedy pod Dover trwają zaciekłe walki kilkaset kilometrów na południe korpus Hotha rozpoczyna ofensywę, amerykanie zaciekle bronią się działami przeciwpancernymi nieudaje im się jednak powstrzymać natarcia.



Ofensywa zostaje przerwana z powodu nagłego desantu pod Savannah ,jednostki Hotha zawracaja i eliminują zagrożenie.



14 Lipca Rommel przedstawia wstępny plan ataku na Zsrr, atak od południa zachwyca sztabowców, jednak północ wygląda jak rozgałęzione drzewo co nie robi dobrego wrażenia.



Japońskie sukcesy w Ameryce Południowej.

 

29 Lipca 13 korpus zmotoryzowany uderzył na jedyną jak narazie napotkaną dywizja amerykańską.
Jak się okazało była ona dość mocno okopana na wzgórzach i na dodatek za rzeką.Dzięki doświadczeniu 12 pancernej udało się zniszczyć dywizję a niedobitki uciekały w samo serce jednostek pancernych na północnym-wschodzie.



Front 2 Sierpnia niezmienił się prawie wogóle kolejne miasta padały a amerykanie nic nie robili żeby tak się nie stało.
Pierwszej porażki na tym kontynencie doświadczył nie kto inny jak Rommel który dywizją HQ parł na zachodnie wybrzeże, nastąpił jednak kontratak 3 dywizji amerykańskich i musiał się wycofać.



Azja:Czy tu się coś zmienia bo ja nie widzę ?Ale i tak dzielnie japończycy walczą wątpie żeby mieli pancerne w porównaniu z rosjanami którzy mają z 15 z danych wywiadu.



Na południowej granicy z Zsrr dostarczony został I Korpus Piechoty Węgierskiej, miał on być trzonem natarcia.



Na granicy z Meksykiem również grupowano dywizję tu atak miał się zacząć jeszcze przed pokonaniem Usa.



I Jeszcze dane o konwojach.