Muskogee - sonetowy CheatAAR 1487

Inwokacja​

I

Krików spyziała kraina, niegdyś krwią płynąca,
aż dziw że powstało na niej takie państwo słońca.

U zarania wieków był to mały kraik,
granice którego wyznaczały pale,
a rolnictwo przedkładano jako rozwojowe nad miarę.
Przyszedł tam renegat z dalekiej Polonii,

wnet wywrócił całe państwo na nogi
a że miał domieszkę krwi hiszpańskiej czystej,
nagle poczuł, że rozwój jest w miarę oczywisty.
Lecz pozostał nasz Nieznajko pod płaszczem Tutula,

prowadząc Krików na florydzkie błota,
dalej na zachód, Sjuksów podbijając
Azteka bijąc kolonistami z El Paso,
wreszcie rzucając wyzwanie szczepom kanadyjskim.
​

II

Odważna polityka lat siedemdziesiątych
stworzyła podstawy przyjaźni z Europą.

Niszcząc państwa plemion, Polanin znał Khana,
i wiedział, że gospodarki roztaczać nie wypada.
Działał zatem odwrotnie, szerząc cywilizację,
Arystotelesa tłumacząc na indiański.

Wiedział trochę następca, jak funkcjonują kahały,
że to opętane i finansjerę mają.
Pomagał więc tworzyć kontakty w Europie,
a bankowców przybyło - sukcesem - Krików.

Wsparł też ojciec Rzymianina, trochę wiedząc Arabów,
by Anatolię i Bułgarię odbił snadź łatwo.
Zrobił. Co dalej? Nie wiem. Siedzi jak z podkulonym jajem,
lecz Turka obił, zwycięstwo niemałe.
​

III

W latach dwudziestych zaczęła się walka,
jedność najważniejsza! (i kolonizacja).

Lecz tubylców tak czy siak musiano umocnić
by pokazać siłę, moc, ruszono ich szkolić
by zawód dostali, przeszłość swoją znali
by bagna te zapełnić pracą i profesorami.

Szedł Krik dzielny, dokazując męstwa
Prowadząc swoje państwo od i do zwycięstwa
Przeszkód w prowadzeniu tym nie dostrzegając
wierząc że ludy lokalne będą kiedyś mu wdzięczne.

Spostrzegł trochę dalej - był dumny z potęgi,
Statki robić się nauczył od swojego pana
Z wielkim duchem czuł się Krik gdy to umiał zrobić
i wspomagał z miłą chęcią równo plemiennych obcych i swoich.
​

ExtraWatk 0.6,
MP wzmocnione taxami z eventów.

1 odcinek = 40 lat (możliwe podzielenie na części).

 

Nawrócenie i przemiany.
I

(na północ od Jamajki, 27 VI 1490, 7:46)

Straż nabrzeżna, chętna w bojach, obcy statek chwyta,
"Kim jesteście? Co robicie?" każe wódz nasz spytać.
"Myśmy są znad Tagu, z kraju wina, pieśni i zabaw,
Nasz wódz jest z Ligurii - z nim konferuj, panie.

"Jakiż jest więc cel twój?" - wojak pyta przybyłego -
- My tu jesteśmy w celach rekonesansowych,
myśmy biedni i osad szukamy dla badania kultury,
gdzie wasz władca? - Kolumb pyta buńczucznie.

Umyślono zatem ów statek eskortować czym prędzej,
w Biloxi wysiadła - konnym pocztem z obstawą, zajechała
do Echoty na audiencję walną. Tyle powiem tylko, co mi
pozwolono - cesarz badać pozwala - na różnych obszarach.

Jedynym minusem i tego mankamentem, że nasze
państwo przyjąć musiało wkrótce ich religię świętą.​

II

(16 styczeń 1494)
Tutul II zaraz odbierze należytą mu koronę, miał wyczucie,
że państwo ratuje, będąc samemu ochrzczonym.
Wiedział Krik, dekadę szpiegując w królewskim Madrycie,
że Hiszpanie zechcą przybyć i go wybić skrycie.

I choć statki wojenne równe barkom z Gibraltaru,
choć towary znacznie lepsze, kosztujące taniej,
choć to państwo silne, lecz etnicznie słabe, chwilowo
wie cesarz, że nie utrzyma się bez pomocy Hiszpanów.

Zatem posłał Kolumba z prośbą do papieża,
by dał mu nawrócenie (w zamian dał mu wiano).
Płynie Krzysztof do Biloxi szybko wraz z biskupem,
ten go chrzci z koroną i wnet też spowiada.

Czyni zaraz hetmańszczyzna znak Krzyża Świętego,
a za nimi reszta ludu - lecz po kilku wojnach...​

III

Nie połapałby się żaden w polityce Europy,
dziś widzi on tylko same dziwne korowody.
W teutońskim zlepku, I Rzeszą zwanym,
umyślono się zjednoczyć pod jednym sztandarem.

Wina szklane dzbany są na cześć wydane, a
prymas niemiecki wszystkim komplementa prawi.
Brandenburczyk widzi, z tegoż faktu korzysta,
gdyż na tym tronie zasiądzie jego własny dynasta.

We Włoszech 30 lat później zjednoczono Północ,
Butny książę Mediolanu prosi o koronę papieża,
ten mu daje bez odwłoki, tamten w rękę całuje,
Burgundii zaś pradawne ziemie Holandią się stają.

A we Francji też bywają już nie gorsze nastroje,
ziemie im zabrane wykupione od Anglika drogo.​

IV

Na cześć Bizancjum - maj 1527
na nutę "Kdož jste boží bojovníci".

Tyś jest wielkie nad wielkości,
ty ludziom karmić dajesz się,
Od tysięcy lat wasz rzymski naród
szczyci się potęgą swą.

Najechał wam Turczyn ziemie,
zostaliście samotni.
Tylko cesarz był gotowy
bronić Rzymu.
Jak obrona to obrona,
nigdy za późno.
Tym zajadłym kaukaskim chamom
szczęk miecza się dostanie.

Kopa w tyłek na granicy,
wojska już mamy dość,
Na Turczyna idziem razem
z Issy wolą.
Statków starczy - oszukamy,
lecz czekajcie na nasz znak.

Macedonia padła szybko,
a cesarz w Bułgarii jest.
Nasłuchuje spode Warny,
czy Adana zdobyta.

Heroiczna była walka,
kosztowała majątki,
Nie na darmo jednak poszły
Greków wysiłki.
Pobłogosław ich starania,
Niech Rzym kwitnie znów,
Boże, A - aaaa - meeeeeeeeeen. ​

(Polska przejęła w 1528 roku Śląsk od Austrii, zdążyła w porę przed wojną Niemcy - Węgry.)

 

Wojna indiańska 28 XII 1539 - 28 XII 1544.

I

Bijemy się o chwałę naszą w piersi
gdyż to zatrze nasze ślady wielkiej niepamięci
bośmyż zapomnieli że Ink nasz człowiek
aby to zrozumieć - przyjmiem go pod mieczem.


Cesarz jednak się nie godzi, by niewiernych bijano,
gdyż sympatia nie rzeczą, by ją kupowano.
Krótki śpiew - trochę guarany - idziem w bój!
Niech nie zmyli nas nasz olbrzymi trud!

Brzeszczot szczęk idzie w dal,
A statki już idą, gdzie równo nam jest,
Popatrz na północ, złóż hołd już
To czas rozwoju naszego!

A król Hiszpanii jest nam wróg,
lecz my weźmiemy Ducha już!
​

II

REF. Niech żyje cesarz nam i gminy nasze też!

1. Zjednoczeni Indianie zawsze będą razem,
nie ma już wrogów, są tylko bracia.
Wbrew wyroczniom lecz przy Bożemu Miłosierdziu,
osiągnęliśmy wielką chwa - a - ałę!

Ref:....

2. Będzie administracja nowa,
co ludzi pocieszy i da sprawiedliwość,
Nikt jej światła nie przebije, lecz jej ludzie
dadzą biednym ciemnego chleba.
​

 

(prowizoryczny aneks do brakujących 15 lat gry, jutro zrobię sonety i wszyściutko poprzenoszę.)