Na Frontach Europy

Gracze:

SOV - TOM
UK - MYRTEN
GER - DEXTER

Zasdy identyczne z ''Zasady gier MP'' z kilkoma zmianami:

- poszczególne kraje mogą wyprodukować jedynie.
- Ger - 10 IC
- SOV - 40 IC
- UK - 20 IC
- zwiększenie grup lotniczych do 12 jednostek
- Przyjęcie USA do aliantow od 2 miesięcy po Barbarossie.
- Gracz, który pierwszy przegrywa przenosi się do Waszyngtonu i rozpoczynamy 3 Wojnę Światową
- Oś nie dostaje żadnych surowców w bonusie.


Pierwsze relacje już niedługo....

 

36' - IX 38'

Niemiecka maszyna wojenna powoli się rozkręca. Niemcy są państwem, które najwięcej na świecie przeznacza na zbrojenia.

Ciekawostki.
- w listopadzie 37' zwodowano dumę floty - najnowocześniejszy na świecie pancernik KMS Bismarck. W tym samym czasie jego bliżniaczy okręt KMS Tirpitz po wykonaniu 99,99% budowy został pocięty na żyletki z powodu błędów w budowie uniemożliwiających bezpieczne uzytkowanie (naprawde to był jakiś bug. Zamowilem 2 okręty. miały się pojawić w tym samym czasie - jednak jakimś cudem pojawił się tylko jeden. Pewnie myrten coś nakręcił!!! - te fajfokloki zakichane)
- w miejscowości Peenemunde w połnocnym rejonie wyspy Uznam przymysowo wysiedlono wszystkich mieszkańców. W połowie 37 roku skończyła się budowa wielkiego ośrodka - nikt nie wie nad czym będzie się tam pracować.
- Utworzono 1, 2, 3 i 4 Armię, Każda po 11 DP i HQ, wchodzące w skład Grupy Armii Zachód stacjonującej na granicy z Francją i Belgią
- Stworzenie Wyższej Szkoły Wojsk Pancernych w Zosen zaowocowało uformowaniem już 14 dywizji pancernych wyposażonych w wiekszości sprzęt wiekowy, ale trwaja prace nad unowocześnieniem ekwipunku.


Dane statystyczne

Model/Ger/SOV/UK

FRT/0/?/9
INT/31/?/28
CAS/24/?/0
TAC/14+esc/?/6
NAV/4/?/0
TRA/2/?/0
Razem/75/?/46

INF/51/?/29
MOT/2/?/0
ARM/14/?/0
HQ/6/?/1
Razem/75/?/32

IC GER 269/178

 

[center:88509916d5] [/center:88509916d5]
[center:88509916d5]
Zbrojenia 38-39
[/center:88509916d5]
Wielka Brytania na skutek niemieckich zbrojeń rozpoczęła swój własny program zbrojeń, Sir Owen Boyd - dowódca RAF-u przekonał premiera Chamberlaina że kluczowe jest lotnictwo myśliwskie gdyż bez przewagi powietrznej nikt nie ma najmniejszych szans na pokonanie Wielkiej Brytanii. W związku z tym skoncentrowano się na myśliwcach, a konkretnie na modelach Spitfire i Hurricane, dzięki tak wytężonemu programowi RAF dysponuje największym lotnictwem myśliwskim na świecie, powołano również siły obrony terytorialnej w sile 99 dywizji
z całego Imperium Brytyjskiego.
Poza tym Wielka Brytania kupowała od innych krajów uzbrojenie wojsk piechoty, a także czołgi i samoloty.
Po rozbiorze Czechosłowacji przez III Rzesze i Węgry w marcu 39' roku Wielka Brytania zagwarantowała niepodległość Polsce i rozpoczęto też przećwiczenie polskiej armii, na pokładzie brytyjskich transportowców 15 polskich dywizji zostało przewiezione do Wielkiej Brytanii, gdzie miały zostać szkolone przez rok, jednak wywołało to protesty Hitlera który twierdził że Alianci chcą wywołać wojnie i że będzie zmuszony do rozpoczęcia akcji prewencyjnej.
Chamberlain w celu uniknięcia wojny przerwał szkolenie i odesłał polaków do ojczyzny, jednak odkupiono od polski sprzęt pancerny.
[center:88509916d5]
Kampania Wrześniowa[/center:88509916d5]
Jednak Hitler w swoim zakłamaniu tylko udawał że chce pokoju i 1 Września 1939 roku podstępnie zaatakował Polskę, widząc niekompetencje polskiego dowództwa dowodzenie przejął drogą radiową generał Ironside z Londynu który robił co się da żeby uratować Rzeczpospolitą, jednak przewaga Niemców była ogromna, lecz Ironside odniósł parę sukcesów, armie polskie z południowej części Mazur zaatakowały Prusy Wschodnie, kompletnie zaskoczone 3 dywizje niemieckie zostały zdezorganizowany i musiały się wycofać do Memela, ale miasto Królewiec zostało zdobyte, a tamtejsi działacze NSDAP zostali powieszeni, jednak sukces nie trwał długo i wkrótce pod wpływem kontrataku z Elbląga i przegrupowanych wojsk z Memelu dzielni Polacy musieli sie wycofać, drugim sukcesem była bitwa radomska w Niemcy nacierający na Warszawę pod dowództwem Hausera zostali zaatakowani z flanki przez Polskie oddziały z okolic Torunia, zaskoczeni Niemcy zostali zmuszeni do odwrotu, nie mniej jednak przewaga w powietrzu Niemców była przytłaczająca, a RAF nie mógł sobie pozwolić na wysłanie lotnictwa do Polski ze względu na zbyt duże ryzyko, lecz mimo to polacy sie dzielnie trzymali i Niemiecki plan zakładający podbój polski w tydzień spalił na panewce i ostatni bastion wolności w Polsce padł 18tego września - była to Łódź której broniły resztki Polskie armii a także mieszkańcy, bardzo zasłużyły się Łódzkie szpitale które pomogły wielu żołnierzom wojska polskiego przed kapitulacją Łodzi. Polska padła 18 września, lecz do Wielkiej Brytanii udało się przedostać polskiej marynarce wojennej która będzie kontynuowała wysiłek zbrojny aż do wyzwolenia ziem polskich przez aliantów.
Za to Związek Radziecki podstępem zajął tereny wschodniej Polski w czasie gdy Polacy stawiali ostatni opór, ambasador Polski w Londynie prosił aliantów o wypowiedzenie wojny ZSRR, lecz Chamberlain i Daladier uznali że Związek Radziecki może się jeszcze przydać w pokonaniu Hitlera.
[center:88509916d5]Pierwsze starcie powietrzne [/center:88509916d5]
Zaraz po rozpoczęciu wojny admiralicja wysłała łodzie podwodne do patrolowani Morza Północnego, te bardzo szybko zauważyły w powietrzu niemieckie myśliwce w dużej ilośći ( 12 dywizji lotniczych), ta wiadomość została natychmiast przekazana dowództwu RAF-u które poderwało 12 dywizji lotniczych pod dowództwem marszałka lotnictwa Downinga i 4 dywizje lotnicze pod dowództwem generała broni Steela. Pierw dotarły samoloty Hugha Downinga, bitwa była wyrównania jednak siły Luftwaffe zostały zdezorganizowane i zmuszone do wycofania się na lotnisko w Kilonii, ten wielki sukces jest dla Brytyjczyków sygnałem że nie ma mocnych na potęgę Królewskich Sił Powietrznych

 

Listopad 38' - Wrzesień 39'

Przygotowa nia do wojny szły pełną parą. W niemeickich fabrykach w zagłębiu Ruhry co dzień budowano około 20 czołgów i ponad 100 innych pojazdów. W fabrykach Willego Messersmitha i w zakładach Focke Wulf także z taśmy schodziły kolejne maszyny. Zgodnie z dyrektywą Adolfa Hitlera nr 1. O planie ataku na Polskę gros sił pancerno - motorowych grupowano na granicy Polską. W rejonie Opola atakowały 1, 2 i 3 Grupa Pancerna pod dowództwem generałów Leeba, von Bocka i Hausera. Z Kustrina atakowała 4 Grupa Pancerna pod dowództwem Marszałka Polnego Rundstedta z z Pomorza zachodzniego w kierunku na Gdańsk i Toruń atakowała 5 Grupa Pancerna Gen Kleista.

Skład Zgrupowania Wschodniego:

1 GPanc (HQ + 4 DPanc + 7 DMot) - cel Lwów
2 GPanc (HQ + 4 DPanc + 7 DMot) - cel Lublin
3 GPanc (HQ + 4 DPanc + 7 DMot) - cel Warszawa
4 GPanc (HQ + 3 DPanc + 7 DMot) - cel Warszawa
5 GPanc (HQ + 3 DPanc + 7 DMot) - cel Suwałki

Do wsparcia z powietrza atakującym wojskom przydzielono I i II Flotę Bombową (2x12 CAS) i 1 Flotę Powietrzną (12 TAC)
Całością operacji dowodził Feldmarszałek von Rundstedt.


Na zachodzie pozostawiono znaczne siły, gdyż oczekiwano kontrofensywy francusko - brytyjskiej, która mogła napsuć krwi naczelnemu dowództwu.

Skład Zgrupowania Zachodniego:
1 Armia (HQ + 11 Dpiech) - Linia Maginota
2 Armia (HQ + 11 Dpiech) - Linia Maginota
3 Armia (HQ + 11 Dpiech) - Linia Maginota
4 Armia (HQ + 11 Dpiech) - Granica Belgijska


Wojna z Polską 30 sierpnia - 18 września

Atak był dla polskiej armii druzgocący. W ciągu kilku pierwszych godzin całkowicie załamała się obrona na całym froncie. Wojsko polskie wycofywało się w popłochu. Już 2 września pierwsze grupowanie pancerne generała Hausera doszło do Warszawy. Plany na szybką wojne zostły jednak szybko modyfikowane, kiedy naczelne dowództwo nad wojskiem polskim objęli brytyjczycy, którzy natychmiast nakazali ogólne natarcie na czołówki pancerne III Rzeszy. Gdzieniegdzie doszło do zażartych walk w których niemieccy żołnierze wykazywali się ogromnym męstwem i odwagą. Prowadzona w dniach 3 - 7 września szturm warszawy dowodzony przez Generała Hausera utknął na rzece i na trudnym do zdobycia terenie miejskim. Mimo ogromnych nalotów, które całkowicie znisczyły miasto ostatecznie natarcie się załamało (obrońcy mieli 7 org!!! straszny niefart) W kilka godzin po tym zgrupowanie Hausera zostało zaatakowane przez 13 dywizji polskich, które przełamały wyczerpane wojska niemieckie i zmusiły je do odwrotu.
Przegrana pod Warszawą i kontratak na Królewiec, który spowodował, że na 13 godzin Królewiec znlazł się pod władaniem polskim szmusiły dowództwo niemieckie do zmiany strategicnych kierunków ataku. 2 i 4 Grupy Pancerne skierowały się w kierunku Warszawy, Już 11 września ponowiono atak, tym razem 24 dywizjami z rejonu Lublina i Torunia. Warszawa po 72 godzinach oporu została zajeta. W mieście w wyniku daremnego oporu brytyjskiego, zniszczeniu uległo pond 60 procent zabudowań. Zdołano jednak zając zapasy armii polskiej. W ręce Wehrmachtu wpadło 3 tysiące ton zaopatrzenia, ponad 3 tysiące ton surowców żadkich i kilkanaście mln ton węgla.

16 września do wschodniej Polski wkroczyły wojska Zwiąku Radzieckiego realizując postanowienia tajnego protokołu Paktu Ribbentrop - Molotow. 18 września w Lublinie podpisano akt bezwarunkowej kapitulacji Armii Polskiej.

Kampani w Polsce udowodniła, że wielkie grupowania wojsk pancernych są przyszłością w armiach świata. Problemem jednak jest zbyt duża ilość dywizji w Grupi Pancernej. Postanowiono w miarę możliwości dzielić te zgrupowania na mniejsze Korpusy Pancerne pod doództwem lepszych, dowódców liższego szczebla.

Uwaga wszystkich skierowała się na zachó, gdzie na granocy z Francją w rejonie Linii Maginota koncentrowała się nowa 6 Grupa Pancerna (składająca się z IX i X KPanc).

sytuacja na froncie 8 Wrzesnia i jedyna do tej pory bitwa lotnicza

Składy Armii:

typ/GER/UK/SOV

INF/51/65/około 100
MOT/40/0/ponad 70
ARM/18/7/ponad 10
HQ/8/1/1
razem/122/75/około 200

INt/44/30/ponad 40
FTR/0/16/?
CAS/24/0/?
NAV/16/0/?
TAC/14/6/kilka
TRA/2/0/?
Razem/100/55/?

 

Kampania we Francji.


Po upadku Polski i stratach poniesionych w tej kampanii naczelne dowództwo decydowało się na gruntowną reformę organizacyjną wojsk szybkich. Od października 39 roku Grupa pancerna składająca się ze Sztabu, 4 DPanc i 7 zmotoryzowanych zastąpiona została dwoma typami zgrupowań bojowych:

Typ ''A'':
HQ + 2DPanc + 3 DZmot pod dowódtwem lt. Gen ze skill 4, 5 i traitami pancernymi

Typ ''B'':
2DPanc + 4 DZmot pod dowództwem Marszałka bądz Generała

Tego typu podział według dowódców mających doświadczenie w wojnie w Polsce uelastyczni front a także pozwoli uniknąć nieporozumieniom.


W pierwsych dniach października na granicy francuskiej i belgijskiej końcyła się wielka organizacja wojska. Na pozycjach wyjściowych znalało się 100 dywizj, których celem było zajęcie jednym silnym uderzeniem z rejonu Kolonii i Achen Belgii i Pólnocnej Francji z Paryżem. Jednocześnie planowano na południu uderzenia pozorujące 1, 2, 3 i 4 Armii, których zadaniem było związanie walką wojsk na linii maginota tak, aby nie mogły wesprzeć jednostek walczących na głownym froncie ataku wojsk niemieckich.

16 października pogoda była beznadziejna. Chmury leżały nisko nad ziemią. Naczelne dowództwo wybrało właśnie taką pogodę na początek ofensywy na zachodzie. Powodem była obawa przed działaniami RAF-u przeciwko niemeickim wojskom spdochronowym, które na 3 godziny prze wypowiedeniem wojny Belgii wystartowały z lotniska w Essen. Dwie dywizji spdochronowe generałów Studenta i Dietla miały zająć strategiczne rejony w Belgii, umożliwiając czołówkom pancernym swobodne działanie w tym kraju,
Rankiem 16 pażdziernikia oddziały desntowe po udanym zrzucie zajęły wszystkie wynaczone rejony. Z pozycji wyjściowych ruszyła największa do tej pory armia pancerna. Kilka tys. czołgów zmiadzyło nieprzewidujące niczego dywizji belgijskie. Rozpoczął się niekontrolowany odwrót. Wojska niemieckie dysponując ogromną przewagą w ilości i szybkośći już po 18 godzinach przedarły się przez górzyste Ardeny i skierowały ostrze natarcia na ziemię francuską. Na północy także nie zanotowano większych problemów z osignięciem wyznaczonych celów. Lotnictwo taktyczne i bombowce nurkujące niszczyły zgrupowania wojsk francuskich koncentrujących się na granicy.
20 października dobyto misto Reims okrążając linię Maginota. Francuzi, którzy oddali naczelne dowództwo w ręce brytyjskie rozpoczęli odwrót w rejon Paryża.
Sytuacja wydwała się bardo dobra dla niemców, jednak 21 października pogoda nd kanałem się poprawiła i nad Francję nadleciały tysiące brytyjskich mysliwców. Operujące z dala od baz macierzystych samoloty bombowe były bezbronne. Poniesiono sereg dotkliwych strat (około 40% stanów wyjściowych) Naczelne dowództwo zdecydowało o przerwaniu operacji lotniczych z powodu zbyt wielkich strat. Pozbawione osłony wojska lądowe przystąpiły do operacji zdobycia Paryża. Korpus pancerku Generała Lista wobec ciągłych nalotów nie zdołał przełamać obrony. Postanowiono przejść do obrony i oczekiwać nadeścią korpusów Kleista, Guderiana, Hotha i Rundstedta.
Wobec ogromnych nalotów w rejonie Paryża wojska niemieckie, które podeszły do jego granic przerwało wszelkie działania zaczepne. W rejonie Linii Maginota osiągnięto przełamanie w rejonie Strasburga i Metz. Wycofujące się wojska francuskie skoncentrowały około 30 dywizji, które przystąpiły do kontrataku na ścigające je dywizje piechoty niemieckiej. Wobec ogromnej przewagi wojska zmuszone były się wycofać. Jednak do akcji ponownie wkroczyło niemieckie lotnictwo. Operujące ono poza zasięgiem brytyjskich myśliwców wręcz roznosiły wojska francuskie.
Ponowiony atak na Paryż zakończył się sukcesem. Do miasta pierwszy wkroczył Koprus Pancerny Generała Heinza Guderiana. Rozwinięto także natarcie wzdłuż wybrzeża kanału La Manche.
2 Listopada wobec beznadziejnej sytuacji naczelne dowództwo francuskie zdecydowało się podpisać akt bezwarunkowej kapitulacji. Kampani we francji się zakończyła. Nie zakończyła się jednak walka z brytyjczykami, którzy ciągle atakowali jednostki niemieckie w miastach i lotniskach. Rozpoczęła się długa i ciężka walka z partyzantką i ciągłymi nalotami brytyjskimi.


Plan ataku na Francję. Desant wojsk spadochronowych. Sytuacja 18 X. Sytuacja 25 X. Sytuacja 25 X.
Podsumowanie:
straty niemieckie:
40 tys zabitych i rannych
500 czołgów
4 tysiace pojazdów
2 tysiące samolotów.

 

Listopad 39' - Styczeń 40'

Po upadku Francji naczelne dowództwo realizując wcześniejszą dyrektywę Adolfa Hitlera "O Rozwoju Przestrzeni Życiowej i Gospodarczej III Rzeszy" przystąpiły do koncentracji wojska w rejonie granicy z Hiszpanią. Od kilkunastu miesięcy Rzesza zabiegała o sojusz z Faszystowskim Rządem Gen Franco. Ten jednak usilnie odmawiał podporządkowania się niemieckim wpływom i prowadził samodzielną politykę zagraniczną zagrażającą Rzeszy. Między innymi sprzedawał nadprodukcję materiałów żadkich dla państw prowadzących wojnę z Niemcami. Oznaczało to wojnę.

We Francji pojawiały się coraz to nowe dywizje osłonowe. 4 Listopada Rozkazem Fuhrera stworzono Obercomando der Frankreich, obejmująca swym zasięgiem tereny od neutralnej Holandii do granicy z Hiszpanią. Docelowo terenów tych, w szczególności plaż na Kanale na Manche bronić miało 40 dywizji piechoty 3 korpusy pancerne na wypadek desantu brytyjskiego. Dowówdztwo objęli - w sektorze północnym OberGrupenFuhrer Hauser, a w południowym Generał Kleist, obaj dowodzący korpusami pancernymi. We Francji miało się znaleść także kilkanaście dywizji Węgierskich wchodzących w skłąd kontyngentu wojskowego tego państwa.

16 listopada w rejonie Rennes siły brytyjskie śmiałym desantem zajęły przyczółek na plażach Bretonii. Natychmiast skierowano w ten rejon korpus pancerny generała Kleista i jednostki piechoty osłonowej. Brytyjczycy dysponowali w rejonie już 3 dywizjami pancernymi, jednak natychmiastowy atak zmusił brytyjczyków do wycofania się na okręty desantowe. Brytyjczycy sprawdzali skuteczność brytyjskiej obrony. Okazała się ona skuteczna.


rajd brytyjski na Rennes


Fall Blau

9 grudnia na 60 kilometrowej granicy z Hiszpanią skoncentrowano 60 dywizji, w tym wszystkie dostępne pancerne. Operacją Fall Blau dowodził swierzo mianowany Feldmarszałkiem von Leeb. siły lądowe mogły liczyć na wsparcie 36 dywizjonów bombowych i 36 dywizjonów myśliwskich.
Poprzedzony 2 godzinna nawałą artyleryjską i nalotami dezorganizującymi atak na miasto Bilbao zakończył się po kilku godzinach. Wojska hiszpańskie po oddaniu dowództwa w ręce brytyjskie wycofały się z pola walki w bliżej nieznany rejon. Na wyżynne i górzyste tereny Hiszpanii rozlała się fala wojsk niemieckich. Ku całkowitemu zaskoczeniu dowództwa nikt nie bronił kolejnych miast tego Kraju. W ręce niemieckie wpadały kolejno wszystie miasta. 4 stycznia bez jedego wystrzału zdobyto Madryt. Rząd uciekł do La Coruni, gdzie postanowił czekać na brytyjską pomoc, którą obiecali brytyjczycy.
Tymczasem czołówki pancerne wehrmachtu podeszły do Giblartaru. Tego silnie ufortyfikowanego rejonu broniły wszystkie dywizje hiszpańskie. brytyjczycy przestraszeni utratą tego ważnego punktu ich imperium postanowili kostem utraty Hiszpanii wycofać wszystkie jej wojsk w jeden rejon i tam bronić się do updłego.

Naczelne dowództwo widząc beznadziejność sytuacji postanowiło posłużyć się wywiadem wojskowym - Abwehrą. Wywiad w kilkadziesiąt godzin opracował operację o kryptonimie "Koń trojański" - porwania Generała Franco. Wiadomo było, że przywóca hiszpanii znajduje się w La COruni. Było przy nim jedynie kilkuset najbliższych osó w tym niewielu żołnierzy. Postanowiono wysłać batalion spadochroniarzy Sturmbahnfuhrera Otto Skorzennego, których celem było porwanie Franco. 28 stycznia z Bordeau wystarowały samoloty Ju 52, które rzuciły nad La Coruną blisko 300 komandosów. Ich zadanie nie było łatwe, jednak doświadczenie zdobyte w walkach w Belgii i łud szczęścia sprwiły, że po 4 godzinnej walce z hiszpanami udało się pojmać prywódcę Hiszpanii i przetransportować go do Madrytu. Ten od razu zgodził się na podpisanie pokoju na korzystnych dla Niemiec warunkach.

W świat poszła informacja, że hiszpanie się poddali. Dla broniących Goblartaru żołnierzy, nęknych od tygodnia ciągłymi nalotami był to wystrczający powód, aby przy pierwszej okazji złóżyć broń. do niewolii dostało się blisko 600 tysięcy wosjk hiszpańskich.
Wobec takich wydarzeń Wielka Brytania była wstrząśnięta. Giblartar stał przed wojskami niemieckimi otworem. Po 6 godzinnych walkach 26 stycznia do portu wjechały czołówki pancerne wojsk Generała Guderiana, który za wyczyn otrzymał liście dębowe do Krzyża Żelaznego.


kampania w Hiszpanii

Zwycięstwo w Hiszpanii to wspaniały przykład zwycięstwa inteligencji nad prostacką doktryną chmskiej obrony w oparciu o najsilniej ufortyfikowana prowincję, jakiej próbowali brytyjczycy. Ich doktryna operowania wojskami sojuszniczymi legła w gruzach. Padł kluczowy punkt imperium - "drzwi" do Morza Środziemnego. Obecnie by zamknąć wojska Commonwealth w tym rejonie pozostaje zając "okno" - Suez.
Poza ogromnym sukcesem politycznym Wehrmacht zdobył ogromne zasoby materiałów wojennych w tym jakże potrzebne surowce żadkie (35k), które pozwolą większyć znacząco niemiecką produkcję zbrojeniową.



Oczy światowej opinii publicznej zwróciły się na Bałkany - gdzie Faszystowskie Włochy podbiły właśnie Jugosławię i prowadziły ze zmniennym szczęściem wojnę z Grecją. Do Rzymu jechał niemiecki minister spraw zagranicznych Joahim von Ribbentrom wioząc gruby na 4 cm plik dokumentów zalakowany stęplem Kancelarii Rzeszy.

 

Luty - Maj 40'

Styczniowa wizyta Ministra Ribbentropa w Rzymie odbiła się szerokim echem w świecie. Włochy zobowiązały się do wspierania niemieckiego czynu wojennego. Podpisano kilka bardzo lukratywnych umów handlowych. Niemcy miały dostarczać włochom energię i zaopatrzenie, włochy zaś metal, materiały pędne i surowce żadkie. Obie strony uznawały neutralność Włoch w tej wojnie i rozpoczęły rozmowy na temat zwrotu przez Niemcy spornych rejonów w Tyrolu.

Współpraca przebiegała jednak bardzo ciężko. Już w kilka dni po wyjeździe Ribbentropa, włosi zerwali jednostronnie umowy a także wystąpiły problemy z realizacją innych wobec braku surowców. POnadto wywiad doniósł o umowach na sprzedarz strategicznych surowców z Wloch do krajów z którymi Rzesza prowadziła wojnę. W połowie lutego 40 roku Adolf Hitler zobowiązał Feldmarszałka Von Bocka do przygotowania operacji zabezpieczenia strategicznych rejonów we Włoszech, a także na Bałkanach, których zajęcie przez Włochów sposodowało ogromne problemy z transportem rumuńskiej ropy do Niemiec.

Feldmarszałek już 2 tygodnie później na naradzie i Obersalzbergu przedstawił Fuhrerowi ogólny plan operacji "Fall Rot" Zakładał on wykorzystanie zaprawionych w boju wojsk pancerno - motorowych, które w 4 tygodniowej kampanii miały zając półwysep aleniński i tereny byłej Jugosławi. Początek operacji zależał on pogody. Zima na góskich terenach pólnocnych Włoch mogła wpłynąć na wfektywność działań i sukces kampanii.

Fall Rot

Sprzyjające warunki nastały w drugiej dekadzie marca 40'. 20 marca z rejonu ześrodkowania w austryjckim Gratzu i Insbrucku ruszyło w dwóch grupach - wschodniej - pod dowództwem Marszałka von Rundstedta, której celem było zajęcie Bałkanów i zachodnie - pod dowództwem von Bocka - którego celem było zajęcie półwyspu apenińskiego i dotarcie do Regio di Calabria.

Zgodnie z przypuszczeniami włoskie wojska, beznadziejnie dowodzone (znowu przez brytyjczyków) wycofaly sie w nieznanym kierunku. Na bałkanach po przełamaniu obrony w górach wojska szybkie Rundstedta łatwo zajmowały byłą Jugosławię i już 6 kwietnia dotarly do Zrenyj na granocy z Rumunią. 15 kwietnia wojska pancerne Rzeszy stanęły na granicy Greckiej.

Na półwyspie apenińskim duch włoskiej armii do końca nie wygasł. Północne włochy zostały zajete bez problemu po rozbiciu korpusu włoskiego w Wenecji, jednak na przedmieściach Rzymu czołowe dywizje generała Rommla dostały się pod silny ogień artyleryjski. Zmuszony zostały do zatrzymania natarcia wprost na miasto i odcięcia stolicy. Tymczasem z północy z pomocą nadchodziły kolejne korpusy pancerne. 3 Kwietnia miasto padło po 2 dniowym natarciu. Południowe włochy poddały się bez walki. 15 Kwietnia w Regio di Calabria pozycję zajął korpus Generała Mainsteina, który rozpoczął ostrzeliwanie z artylerii dlekiego zasięgu Sycylii. Za zdobycie RdC Generał Erich Mainstein został odznaczony jako drugi dowódca po Guderianie Liśćmi dębu do Krzyża Rycerskiego.



Kampania we Włoszech była kolejną wojną błyskawiczną. W ciągu 30 dni zabezpieczono strategiczne tereny półwyspu apenińskiego. Zdobyto ogromne zapasy wloskiej armii i zapewniono stały nieskrępowany dostęp do rumuńskiej ropy.

 

Maj 1940 - podsumowanie

Od 9 miesięcy Wehrmacht prowadzi bardzo udaną wojnę. Znakomicie wyszkolona i wyposażona armia pancerno - motorowa nie ma przeciwnika w Europie. Kolejne zwycięstwo wykazują jedynie neikompetencje brytyjskiego systemu dowodzenia, który jest nieefentywny i wręcz infantylny. Według decyzji A. Hitlera z dnia 28 kwietnia 40' ustanowiono natępujące Teatry Działań Wojennych:

Oberkommando der Spanien - siedziba w Madrycie - dowodzi Generał Dietrich
- 17 dywizji piechoty, 3 dywizje zmotoryzowane
- 11 Węg. Dyw Piech, 2 Węg. Dyw Pancerne
- 20 pułków bombowców morskich
- Flota główna (3 Pancerniki, 3 Krążowniki i 6 lekkich krążowników)

Oberkommando der Frankreich - siedziba w Paryżu
- 22 dywizje piechoty, 4 dywizje pancerne, 9 dywizji zmotoryzowanych
- 18 Węg. dywizji piechoty, 1 Węg. Dywizja Panc.
- 48 pułków lotnictwa myśliwskiego
Zgrupowanie podzielone na dwa rejony - Północny pod dowództwem Gen. Hausera i południowy pod dowództwem gen. Kleista

Oberkommando der Italien - siedzina w Wenecji - dowodzi Feldmarszałek Fedor von Bock.
- 8 dywizji piechoty, 14 dywizji zmotoryzowanych, 10 dywizji pancernych

Oberkommando der Sudosten - siedziba w Zagrzebiu - dowodzi Feldmarszałek Gerd von Rundstedt
- 1 dywizja piechoty, 19 dywizji pancernych i 14 dywizji zmotoryzowanych
- 24 pułki CAS i 12 pułków TAC

Rezerwa strategiczna - na terenie rdzennych Niemiec - Gen Halder
- 16 dyw pancernych
- 6 dywizji zmotoryzowanych
- 8 pułków NAV
- 12 pułków INT.





Ciekawostki:

- IC 396/254
- wszystkie surowce na plusie (Niemcy produkują 188 rare dziennie)
- zapasy ropy 265k
- siła ludzka 1500

 

[center:bb071fe565]ZSRR[/center:bb071fe565]


Na razie nie dzieje się nic ciekawego w Kraju Rad, który jednak z niepokojem obserwuje od dłuższego czasu rozwój sytuacji międzynarodowej. Z szczególnym niepokojem Kreml spogląda na zachodniego sąsiada – III Rzeszę. Zdając sobie sprawę z ryzyka ewentualnej agresji Sztab Armii Czerwonej (na rozkaz Stalina) postanowił opracować długoterminowy plan modernizacji armii oraz plan obrony na wypadek wojny.

Podczas opracowywania strategii obronnej ZSRR ścierały się ze sobą dwie koncepcje. Pierwsza, ciesząca się największą popularnością, zakładała utworzenie masowej, robotniczo-chłopskiej armii w sile ponad 600 dywizji do roku 1941. Mniejszość członków sztabu optowała za modelem pośrednim, czyli za tzw. obroną mobilną. Ta koncepcja łączyłby w sobie masowe użycie piechoty (choć na mniejsza skalę) oraz utworzenie silnych zgrupowań pancernych i zmotoryzowanych wyposażonych w artylerie dalekobieżną, które będą szybko docierać do najbardziej zagrożonych rejonów frontu.

Stalin po długim wahaniu postanowił iż Armia Czerwona przyjmie doktrynę obrony mobilnej. Plan modernizacji armii w kwietniu 1941 roku ma już wymierne efekty:

Piechota (1941 oraz trochę 1939) - 279
Piechota zmotoryzowana (model I) – 96 z czego 42 dywizje posiadaj artylerie samobieżną
Dywizje pancerne (model III) – 25 z czego wszystkie posiadają artylerię samobieżną
Dywizje górskie –11
HQ – 3

Problemem jest jednak bardzo słaba organizacja wojsk radzieckich, które maja ją o połowę niższa niż Niemcy. Do tego sprzęt radziecki jest w większości gorszy od niemieckiego, co tyczy się głównie czołgów i piechoty zmotoryzowanej.


-Finlandi odebronao dwie prowincje sasiadujace z Lenigradem
-przylaczono Besarabie
-wchlonieto republiki nabaltyckie

 

GER - 488/326
UK - 239/184
SOV - 338/241

Siły lotnicze :

 

W skrócie co sie działo :
Ger przerzuciło siły do Afryki Francuskiej, i zaatakowało Turcje, okrążająć egipt, UK sie wycofało do Etiopii i Indii, Ger nie zaatakowało Sov w 41 roku i zamiast tego udeżyło na Persje i Etopie, w Etiopii Guderian zmarł na malarie , a przed elitarymi wojskami niemieckimi skutecznie broni sie w Addis-Abebie.... francuska milicja kolonialna .
W Persjii natopmiast Niemcy przełamali front i weszli do Indii, lecz tam ich odparł korpus pancerny generała Alexandra, a SAS zrobił 2 rajdy w wyniku których siła rażenia Luftwaffe przeciw wojskom brytyjskim zmalała o około 97,5 % i Brytyjczycy mają panowanie w powietrzu na terenie Indii, poza pakistanem gdzie nie mają zasięgu myśliwce UK.
Jest 30 Grudnia 1941 roku, brytyjski wywiad ocenia że za około pół roku stosunki niemiecko-radzieckie mogą ulec znacznemu pogorszeniu

A przy okazji, zdolność transportowa GER wynosi 1700/700 evil: evil:

 

Podczas gdy Niemcy walczą z Wielką Brytanią, ZSRR koncentruje się na rozbudowie swojej armii. W dniu 1 stycznia 1942 Armia Czerwona liczy:

-474 INF
-97 MOT
-26 ARM
-11 MNT
-4 HQ
-----
łącznie - 612

Miłujący pokój Naród Radziecki zbroi się tylko i wyłącznie z obawy przed niemiecka agresja. Hitler wysyła liczne i przyjazne gesty a jednocześnie dokonuje zaboru kolejnych ziem graniczących z Krajem Ludu Pracującego Miast i Wsi, czym niezwykle niepokoi dostojników kremlowskich.

Miarka się przebrała kiedy III Rzesza mimo nalegań ze strony Stalina nie oddała ziem anektowanego Iranu. Z powodu braku reakcji ze strony Berlina władze sowieckie postanowiły zerwać współpracę gospodarczą. Tysiące ton materiałów rzadkich jadących w wagonach do Niemiec zostało zatrzymanych. Hitler wpadł w furie, ale czy sobie nie zasłużył swoim pyszałkowatym zachowaniem? Stalin na XXII Zjeździe WKP(b) powiedział:

„Towarzysze zdaje się iż prysł mit przyjaźni radziecko-niemieckiej. Na świecie nie ma miejsca dla faszystów.”

Po czym udał się do Marszałka Żukowa i powiedział:

„Towarzyszu, wiecie co macie czynić”

 

[center:0cd41ebded] [/center:0cd41ebded]

[center:0cd41ebded]Agresje Niemieckie 39-41
[/center:0cd41ebded]
Po upadku Francji analitycy przewidywali jakie mogą być następne ruchy Hitlera, nikt się jednak nie spodziewał tego że uderzy na faszystowską Hiszpanię którą przecież wspomagał 3 lata wcześniej, jednak tak też się stało i wojska niemieckie zaatakowały Hiszpanie, która natychmiast dołączyła się do Aliantów, jednak wojska hiszpańskie były zbyt słabe żeby przeciwstawić się Wermachtowi który szybko posuwał się wzdłuż półwyspu Iberyjskiego, wojska hiszpańskie wobec tak wielkiej przewagi wycofały się do Gibraltaru, jednak po kapitulacji Hiszpanii złożyły broń i nie chciały już dłużej walczyć, przez to Gibraltar wpadł w ręce Niemców, RAF nie został użyty w tej operacji ze względu na to że samoloty były by zbyt słabo zorganizowane gdyż musiałby by walczyć zaraz po przebazowaniu.
Następnym ruchem nazistowskiej bestii był równie nieprzewidywalny atak na Włochy, chodź Włosi walczyli o wiele dzielniej od Hiszpanów i stawiali dzielny opór na Sycylii, jednak do wojny po stronie Niemiec przyłączyli się Francuscy zdrajcy pod wodzą Petaina, wobec czego przewaga sił Osi w powietrzu na około Sycylii zmusiła oddziały włoskie do wycofania się do Egiptu, Hitler jednak nie ustąpił w swej rządzy podboju świata i zaatakował bogu ducha winną Rumunie, Bułgarie i Grecje, wojska tych krajów stawiały dzielny opór niejednokrotnie pokonując niemieckie zagony pancerne, jednak przewaga Niemców byłą zbyt duża, zaraz potem Niemcy uderzyli na Turcje, okręty aliantów próbowały powstrzymać siły osi przed przejściem przez Bosfor, jednak presja okręty Vichy pokonały będące tam floty Wolnej Francji, Włoch i Turcji.
Niemcy rozpoczęli marsz w kierunku Egiptu i kanału Sueskiego z dwóch stron – Tunezji i Turcji, brała w tym udział większość Wermachtu, wobec takiej potęgi siły aliantów w tym rejonie niemiały dużych szans dlatego naczelne dowództwo wojsk sprzymierzonych podjęło decyzje o wycofaniu się z rejonu morza śródziemnego do Sudanu, Etiopii i Indii, Egiptu broniły tylko dzielni Arabowie którzy wiedząc o nazistowskich zbrodniach nie chcieli opuścić bez walki swoich domów. Reszta wojsk wycofała się do strategicznych pozycji – Massami, Chartumu i Karaczi w Indiach, po zajęciu Egiptu i Iraku wojska niemieckie zostały przewiezione do Polski gdzie jak przypuszczał wywiad brytyjski przygotowywały się do ataku na Związek Radziecki, jednak była to tylko zmyłka i latem 41go roku Niemcy zaatakowali w Etiopii i Sudanie, udało im się przełamać obronę w Massami i Chartumie, wtedy Mussolini powiedział Churchillowi że jeżeli padnie stolica Etiopii – Addis-Abeba to Włochy skapitulują, tak się jednak nie stało do Addis-Abeby przybyła znaczna armia wolnych francuzów która okopała się w górach wokół miasta, w sumie armia ta liczyła w szczytowym okresie 37 dywizji, z czego większość to była milicja kolonialna, ale było też trochę nowocześnie uzbrojonej piechoty. Niemcy wielokrotnie próbowali szturmować Addis-Abebę jednak za każdym razem ich ataki kończyły się fiaskiem i uch dywizje pancerne były zmuszane przez francuską milicję do odwrotu.
Tym czasem Hitler uderzył na Persję, wojna ta była podobna do wcześniejszych, jednak tym razem RAF był przygotowany na tą ewentualność i posiadał w powietrzu całkowite panowanie, jednak poprzez nastawienie się na myśliwce Wielkiej Brytanii brakowało w tym okresie bombowców żeby skutecznie wykorzystać to panowanie, wobec czego Niemcy przebili się przez Persje i weszli do Indii, była już jesień 1941 roku, wszystkim wydawało się że Indie będą kolejną ofiarą Hitlera

[center:0cd41ebded]Operacje Waterloo i Crusader czyli Imperium kontratakuje 
[/center:0cd41ebded]

Jednak mylili się, wojska Hitlera zostały powstrzymane w bagnistej prowincji Ahmadabad gdzie czołgi niemieckie grzęzły w błocie a dzięki flocie Brytyjczycy dysponowali znakomitą mobilnością i mogli prowadzić skuteczną obronę, została też utworzona nowa powietrzna armia bombowa i RAF mógł już wykorzystać panowanie w powietrzu. W tedy wywiad Brytyjski odkrył fakt który miał gigantyczne znaczenie dla przebiegu działań wojennych – samoloty Luftwaffe bazujące na lotniskach w Karaczi i Mascate miały mizerną ochronę ( 0 dywizji ), a bazowało tam około 7000 samolotów i wszystkie lotniska w okolicy były nimi dosłownie zapchane, biuro operacji specjalnych – SAS wymyśliło więc plan o kryptonimie Waterloo, polegał on na tym żeby dywizje pancerną wysadzić potajemnie na plażach i żeby wjechały one na lotniska z zaskoczenia i zniszczyły samoloty. Generał Alexander początkowo odmawiał oddania dywizji pancernej bo były one zajęte obroną Ahmabadu, jednak jak zobaczył ile tam jest samolotów to oddał ją natychmiast. Plan udał się w 100 procentach, w Karaczi nieświadomi niczego niemieccy lotnicy odpoczywali na lotniskach kiedy nagle na ich teren wjechały kolumny brytyjskich czołgów, czołgi nie strzelały z dział bo by nie starczyło pocisków, samoloty były po prostu taranowane przez czołgi, niemieccy piloci, weterani wielu walk zostali wzięci do niewoli żeby potem wziąć udział w defiladzie w Londynie jako jeńcy wojenni, nim niemiecki sztab zrozumiał swój błąd czołgi ponownie zaokrętowały się na desantowce i popłynęły do Mascate w którym nic o akcji w Karaczi niewidziano na skutek niemieckich problemów z zaopatrzeniem, przez co baza w Mascate nie miała działającego radia dalekiego zasięgu. Sukces z Karaczi został powtórzony. Tym samym największa akcja sił specjalnych w dziejach zakończyła się sukcesem o jakim się nikomu nie śniło, Luftwaffe straciło około 70 dywizji lotniczych, i zostały jej oprócz 66 myśliwców tylko 2 dywizje bombowe i transportowe, w sumie można powiedzieć że lotnictwo bombowe Hitlera wyparowało . Morale aliantów po tym dramatycznie wzrosło, udało się obronić Ahmadabad , a następnie Niemcy wobec zagrożenia ze strony ZSRR musieli anulować ofensywę w Indiach i wycofać się do Karaczi, gdzie ustanowili obronę. Dzięki temu generał Auchinleck mógł przejąć 9 dywizji pancernych z Indii i został wysłany z misją odbicia Sudanu i przerwania ataków na Addis-Abebę, czyli wykonania operacji „Crusader”. Początkowo operacja przebiegała pechowo, pozostałe niemieckie samoloty bombowe i flota vichy zatopiły brytyjski Lotniskowiec HMS Furious ( CV-I ), jednak Brytyjczycy ponownie przejęli kontrole nad bazą w Mascate skąd samoloty RAFU mogły dać marynarce eskortę powietrzną, zakończyło się to zatopieniem kilku pancerników Vichy i odgonieniem niemieckich samolotów.
Następnym krokiem było przejęcie kontroli nad Morzem Czerwonym, w tym celu trzeba było odbić Bazę w Massami, była ona jak to zwykło bywać w przypadku Niemców nie broniona , Brytyjczycy przystąpili do desantu wojsk pancernych, w tym czasie Nadpłynęła Flota Vichy pod dowództwem zdrajcy Darlana wspierana przez bombowce niemieckie i francuskie, początkowo Brytyjczycy ponosili znaczne straty spowodowane brakiem panowania w powietrzu, RN straciła 2 pancerniki, lecz siłom OSI nie udało się przeszkodzić w desancie na Massami i Anglicy opanowali lotnisko na które natychmiast nadleciały brytyjskie samoloty, które zmiotły mizerne lotnictwo państw OSI i teraz 16 dywizji lotniczych bombowców bombardowało flote Vichy, w wyniku tego Wielka Brytania odzyskała kontrole nad morzem czerwonym, a flota Vichy straciła wszystkie pancerniki i lotniskowiec Bearn, przez co jest już niegroźna. Brytyjczycy natychmiast po tym zajęli Port Sudan i Wadi Halfe przez co wojska Osi w Etiopii zostały odcięte, poza siłami Vichy odciętych zostało około 8 dywizji niemieckich z czego około połowa to czołgi, Niemcy próbowali też pancernego kontrataku w Quasayr, jednak wycofujące się oddziały zostały pokonane przez czołgi Brytyjskie i teraz są bombardowane, prawdopodobnie około 1 dywizja pancerna zostanie zniszczona , i 6 dywizji w Etiopii również czeka unicestwienie .

Tymczasem 7 Grudnia 1941 roku miało miejsce równie ważne wydarzenie, japończycy podle zaatakowali bazę floty Pacyfiku w Pearl Harbor, co spowodowało że Stany Zjednoczone Ameryki przystąpiły do wojny, pomoc jaka płynie do Wielkiej Brytanii jest ogromna, nie tylko w surowcach ale także i sprzęcie, amerykanie sprzedali Wielkiej Brytanii sporo okrętów transportowych i Lotniskowiec USS Bunker Hill(CV-V) Który został przemianowany na HMS Anglosaxon Friendship.
Wywiad ocenia że 1 lipca 1942 rozpocznie się wojna Związku Radzieckiego i Niemiec, a liczba dywizji ZSRR jest oceniana na około 700.

 

Po bardzo dluuugiej nieobecnosci (wakacje to ciezki okres dla prowadzenia regularnej rozgrywki) male info.


Związek Radziecki – krótki raport

Kiedy cały świat pogrążył się w największym konflikcie zbrojnym w dziejach ludzkości, Związek Radziecki powoli, acz systematycznie wzmacniał się militarnie. Wydany przez Stalina plan reorganizacji i modernizacji Armii Czerwonej dobiegał końca. W dniu 2 czerwca 1942 roku Armia Ludu Pracującego Miast i Wsi osiągnęła pełną gotowość bojową (1). Kilka tygodni później Generalissimus Związku Radzieckiego został poinformowany iż do sierpnia wprowadzone zostaną ostatnie wytyczne związane z nową doktryną prowadzenia wojny przez wojska lądowe (2). W tej sytuacji wydany został rozkaz natychmiastowego rozpoczęcia przygotowań do ataku...
Setki dywizji piechoty wpieranych przez formacje zmotoryzowane i pancerne ruszyło ku granicy z Niemcami. W dniu 23 lipca 1942 roku Związek Radziecki wypowiedział wojnę III Rzeszy. Na zachodniej granicy ZSRR stanęły 574 dywizje, które czekały tylko na rozkaz ataku. W skład sil Frontu Europejskiego wchodzi:

-446 INF
-97 MOT II + SP ART
-26 ARM III + SP ART.
-5 HQ

Mniejsze siły, w liczbie 70 dywizji, zgromadzono na froncie Kaukaskim oraz 15 dywizji na granicy z Japonią. Dodatkowo wojska ZSRR chroni lotnictwo myśliwskie w sile 48 dywizjonów, jednak zarazie nie ma z kim walczyć...
Armia Czerwona postanowiła uderzyć wielkimi siłami pancernymi i zmotoryzowanymi w jednym kierunku. Po długich naradach zapadła decyzja o przeprowadzeniu uderzania na Lublin i Zamość. W przypadku powodzenia operacji siły skierowano by na Węgry i Rumunię by odciąć lincze dywizje niemieckie w rejonie Mołdawii. W tym samym czasie liczne dywizje piechoty miały chronić frontu na południe i północ od klina, który planowano utworzyć w rejonie Lwowa.
Operacja przebiega zgodnie z planem. Zmasowane uderzenie Armii Czerwonej starło w pył o wiele mniej licznego w tym rejonie przeciwnika. Wojska niemieckie wycofują się z Mołdawii z obawy przed okrążeniem. W tym samym czasie udało zając się dwie prowincje w rejonie Kaukazu.


(1) ostatni event z serii GDE
(2) ostatnia doktryna z 1943 roku

Walki o Zamość



Front we wrześniu 1942 roku



Walki o Kaukaz






Posprzątane
T55