Od Rusi do Rosji

Tak co jakiś czas DMS powołuje się na wyniki ankiety, ale tak mi się przypomniało z poprzedniego jego AARa, gdzie najpierw zastrzegał się że pozostanie przy katolicyzmie a potem został katarem i zakatarzył zapad.

 

Ale wtedy zdaje się nie było ankiet. Właściwie to dałem ten skrin dla ciekawostki co to się zalęgło nad Wołgą.

 

WIEDZIAŁEM!!! Zrobił ci się mega bunt wasali! PS. Ile dostałeń za tego patriarchę? PPS. No dziwaczna sytuacja wynikła z tym dziedziczeniem PPPS. Hinduizm to jeszcze dziwaczniejsza opcja na AAR, ale czemu nie? Jakoś nikt się nie kwapi do AAR-a Hindustanem.

 

Za patriarchę Łukasza dostałem standardowy okup:



A co do hinduizmu to nadal wiążąca jest ankieta i kolejne kroki wiodą wprost do judaizmu. Łącznie z przeniesieniem stolicy. No chyba, że zebrałoby się te kilkanaście osób chcące jednak by w Rosji wykładano Wedy zamiast Tory.

 

Zawsze do Wikingów wyznania mojżeszowego może zawitać jakiś guru

 

Niby tak ale nie wróżę hinduizmowi nad Wołgą wielu lat prosperity. Kirgizi rosną w siłę. Bułgarzy zaś zmieniają wyznania jak rękawiczki. Wcześniej byli muzułmanami. Ciekawe skąd wytrzasnęli ten hinduizm?

 

Od Rusi do Rosji


XVI. O najeździe riazańskim, Zdradzie Ruskiej, wiernych Słowianach i wojnie z Wielkimi Morawami słów kilka.


Tak tedy pokój zaprowadziwszy kniaź Freyr umocnić swą władzę zamierzał a to ogłaszając wielkie uroczystości ku czci bogów okrutnych. A w czasie tych świąt ofiary z jeńców znaczniejszych złożono.



A chcąc chwałę swą powiększyć i pamięć o swych wielkich czynach zachować dla przyszłych pokoleń nakazał kniaź Freyr Wielki Kamień Runiczny wznieść w miejscu ku temu sposobnym.



Niedługo po ceremoniach tych wspaniałych kniahini Ylwa powiła drugiego syna imieniem Fredrik.



Wiosną roku 943 kniahini Ilwa kolejnego syna porodziła, który imię Bagge otrzymał.



Tedy ciągłość rodu panującego była tym samym zabezpieczona.

A chcąc zająć umysły gorące i odciągnąć je od złego nakazał kniaź Freyr hufcom swym podbić Podlasie, które podówczas samodzielnym księstwem było i włączyć do Krajów Ruskich.

I rzekł wówczas do kniazia Freyra żerca chramu poczepskiego - Ingwar: "Zawróć Panie z tej drogi albowiem wiedzie ona ku twemu kresowi! Na Podlasiu żywota swego dokonasz! Wspomnisz me słowa." Lecz kniaź Freyr nie bacząc na nic do wyprawy na zachód się szykował.



A że Podlasianom występni Litwini z pomocą przyszli wojna ta przeciągnęła się nieco.



A w tymże czasie król Bułgarów - Bożydar wysłał swego patriarchę Trpimira by głosił w Rusiach wiarę chrześcijańską. A wiedząc o tym pojmać Trpimira nakazał kniaź Freyr.



A pod Garwolinem Ruskie Zastępy pobiły wojska podlasko-litewskie a do niewoli poszedł sam kniaź podlaski Kunos.



Tedy Podlasie do Konugardru przyłączone zostało.



Wtedy to też kniaź Freyr uwolnił za okupem kniazia małopolskiego i konugardzkiego Jedwarda Oskyldra a to za wstawiennictwem siostry jego - kniahini Ilwy.



W tym to czasie wielka krucjata chrześcijańska zwołana przez papieża Sylwestra III zdobyła Jerozolimę i ustanowiła tam Królestwo, którego władcą został książę Bretanii - Huiarnbili de Rohan.



Podbiwszy ziemię podlaską poszedł kniaź Freyr na Kraków chcąc pomścić najazd łupieżczy jaki Krakowianie uczynili na Sącz. Tedy gród krakowski został zdobyty a małoletni kniaź tameczny - Gaudenty z rodu Lisów wygnany wraz z przewrotnym zarządcą jego - Przyborem. Sam zaś gród nad Wisłą oddał Wielki Kniaź Freyr - na życzenie żony swej - Jedwardowi kniaziowi małopolskiemu.



W tym to czasie w Gardarice wybuchło kilka buntów chłopskich wywołanych zdzierstwem kniaziów tamecznych.

A niesnaski te wiązano powszechnie z osobą Germana - patriarchy bułgarskiego co usilnie starał się do swojej błędnej wiary Rusów i Słowian przekonać. Tedy wygnał Germana kniaź Freyr i wrócił on do Bułgarii, na dwór króla Wasyla Mądrego.



Po wygnaniu obcych a nieproszonych kapłanów zgniótł kniaź Freyr resztki rebelii a poczuwszy się mocny w Rusiach ustanowił nowe prawa, władzę wielkoksiążęcą wywyższające.



W tym to momencie kniaź riazański na Ruś uderzył zamyślając kołpak wielkoksiążęcy zagarnąć.



A myślał przebiegły Gnupa, że władza na Rusiech słaba po wojnach chłopskich a kniaziowie z tak znacznego powiększenia władzy Wielkiego Kniazia źli i niekontenci. I że wszyscy, zarówno wysoko urodzeni bojarzy i kniaziowie, jak i chołopy proste odstąpią od kniazia Freyra i jego - Gnupa z rodu Hede za Wielkiego Kniazia uznają i do Nowogrodu i Kijowa zaproszą. A trzeba wiedzieć, że kniaziowski ród Hede z Heidmarku wareskiego się wywodzi i mężowie zeń pochodzący nad Ilmeń z Rurykiem przybyli. Gnupa zaś stolec riazański zdobył i toż samo uczynić chciał z Konugardrem.



Jednak tym razem Ruś przy kniaziu swym stanęła i słowa dotrzymała. I poszedł kniaź Egill z Ruskimi Pułkami na Prońsk oblężon przez wojska riazańskie.



I pod Briańskiem spotkali się Freyr z Gnupą i rozgromił Wielki Kniaź Riazańczyka tak, że sam Gnupa ledwo uszedł z placu boju.



Po czym poszedł kniaź Freyr na Riazań, gród ten i wiele innych dobył i kres wojnie położył.





C.D.N.​

 

C.D.

Jednak ziarno nieposłuszeństwa zasiane na Rusi zostało i niedługo po pogromie Riazania kniaź moskiewsko-możajski Skuli z Meklemburgów ligę zawiązał a to by obalić nowe prawa wprowadzone przez Wielkiego Kniazia Freyra. A poszli za obłudnym Skulim: szurzy książęcy, kniaź konugardzki - Jedward Oskyldr, kniaź twerski - Arnbjorn z Uglicza, i karelski - Oysteinn ze Starej Russy.



Niech nie zwiodą jednak czytelnika słowa ich o wolnościach i prawach gwałconych przez Wielkiego Księcia i o tym jak bunt ich jedynie naprawę praw łamanych miał na celu. Wszyscy oni mieli bowiem swe własne cele, które dla niepoznaki przesłaniali szumnemi a obłudnemi hasły.

I tak kniaź Skuli, ledwo co z niskiego stanu podniesion, o władzy nad całą Gardaryką już roił.



Niewdzięczny zaś kniaź Jedward królować w Polszcze zamyślał.



A kniahini Ilwy nie było już wówczas pośród żywych tak, że nie stało nikogo kto mógłby powściągnąć zamiary dumnego kniazia konugardzkiego.

A jarl Oysteinn uzurpowawszy sobie tytuł kniazia Finów do korony królewskiej fińskiej dążył chcąc swój nędzny, przez kniazia Ottarra wywyższony ród, z Ruryrkowiczami Rusi władcami i Munso Szwedów królami zrównać.



Jeden tylko próżny jarl Arnbjorn Twerski do buntu przystał z racji zawiedzionych nadziei na tytuły i zaszczyty w Kijowie.



A widząc zdradę i obłudę pośród Rusi zdał się kniaź Freyr na radę Oczu i Uszu Książęcych, nowego zausznika swego i piastuna synów swoich - żercy Ingwara z chramu poczepskiego, by ludzi słowiańskiego języka dopuścić do dworu, do rady i urzędu i za swoich uznać.



A tym snadniej przyszło kniaziowi Freyowi to postanowienie, że sam ze słowiańskiego rodu Łukiniczów-Światosławowiczów po mieczu pochodził.





I pod Ugliczem pobił niezgodników kniaź Freyr. Potem Pułki Książęce zniosły hufce buntownicze pod Ładogą i Kołomną po czym Moskwę przeniewierczą wzięły.



A zwycięstwo to wielkim było zaprawdę a możliwym dzięki waleczności słowiańskich wojów na ten czas zwołanych.



Do walnej zaś bitwy pod Czernihowem doszło gdzie wojska wierne kniaziowi Freyowi z buntownikami kniazia konugardzkiego się starły.





Pod Czernihowem tedy rebelia została pobita i rozproszona. Nie był to jednak kres wojny albowiem król wielkomorawski - Bocek z rodu Mojmirów wojnę świętą o Mniejszą Polskę buntownikom wydał i z wojskiem swym wdarł się w granice Rusi.





A widząc okazję do powiększenia swych państw również kniaź opolski Wilkomir na podbój Krakowa ruszył.



Chcąc tedy Ruś uspokoić musiał kniaź Freyr obcych z jej ziem usunąć.

Lecz pod Brześciem ciężką porażkę Pułki Ruskie poniosły od innowierców króla Boceka.



I poszli Wielkomorawianie na wschód, aż ku Dnieprowi i tu, pod Dubrowicą Wielki Kniaź Freyr rozbił ich doszczętnie.



Po czym siły Wielkiego Kniazia Sącz zagarnięty odzyskały i pod Szczyrcem wrogów zbiły.

W tym to czasie sława zwycięstw ruskich nie tylko do Greków i Bułgarów dotarła ale i do Bawarów, co swe królestwo maja na zachodzie. I wysłał ich król Alois księcia-biskupa salzburskiego Amadeusza z misją nawrócenia Słowian i Rusi na chrześcijaństwo. Tego jednak kniaź Freyr nakazał uwięzić i podburzanie gawiedzi przezeń ukrócić.



A pod Garwolinem starł się wielki kniaź z Wilkomirem - kniaziem opolskim i rozbił Freyr Opolan.



Po czym resztę grodów z niewoli obcej wyswobodził i pokój wreszcie w Rusi nastał.



C.D.N.​

 

C.D.

A mając tedy zaprawioną w boju drużynę ruszył kniaź Freyr na Briaczysława kniazia witebskiego i pod Witebskiem i Połockiem rozbił jego wojska po czym grody Briaczysławowe obległ i dobył.





I włączył Witebsk do Rusi kniaź Freyr.



A kiedy pokój zapanował Wielki Kniaź sprawami rodu swego zajął się a to w ten sposób, iż nadobną Ulfhildrę - córkę Karla Ynglinga - władcy Dublinu pojął za żonę.



W tym czasie kniaziewicz Snorri Freyrowicz do lat sprawnych doszedł. A biegłym w rzeczach boskich był ci on.



Tedy i Snorriego zeswatał Wielki Kniaź a to z Asli z rodu Manasidów, córką kagana Baghatura Ptasznika, władcy mocnego Jabdertimu. A przyszłe to małżeństwo miało rozprawę szykowaną z Chazarami ułatwić.





Również córkę swą Skuldę zaręczył z Tjudmundem z rodu Skarfrów, władcą Bjarmii.

​

Po czym uroczystości ofiarne odprawił ku czci bogów słowiańskich i ruskich.



I umocnion tylu zwycięstwy podatki podniósł znacznie tak by skarbiec książęcy zapełnić i najemników móc zwołać, grody opasać wałami i stronników opłacić.



A czas ku temu był ostatni albowiem u bram Rusi stanął nowy wróg - Potężna Orda Kirgiska.




C.D.N.​

 

Oj dzieje się na Rusi. Kirgizów to aż strach się bać. Ile wojska mogą wystawić? Poza tym zastanawia mnie dlaczego polskie prowincje mają niemieckie nazwy

 

Bo Konugardr do niedawna rządzony był przez germańskich Waregów. Stąd nazwy "niemieckie" czyli po prostu germańskie. A co do wojsk kirgiskich to nie mam pojęcia ile mogą wystawić. Strzelam, że dużo za dużo jak dla mnie.

 

Konwersja, jak widzę, już przygotowana Tak z ciekawości - jakiego wyznania są Kirgizi?

 

Do konwersji jeszcze daleko, bo co prawda można by ją przeprowadzić ale chciałbym ją powiązać z feudalizacją. A Kirgizi manichejczykami są.

 

Gniew Maniego już na ciebie idzie.


Отправлено с моего iPhone используя Tapatalk

 

Co ci Chazarowie, na cztery strony świata rozbici :v

 

Cóż:

Spoiler

Chazarowie sprzeciwili się Wielkiej Potędze. Chazarów już nie ma.

 

Od Rusi do Rosji

XVII. O wojnach riazańskich, wyprawie Yencepiego Zapalczywego, Buncie Kniaziów i pojedynku na Podlasiu słów kilka


Niespodziewanie tedy musiał Wielki Kniaź poniechać zamysł ostatecznej rozprawy z Chazarami. Albowiem latem roku 952 kniaź riazański Gnupa z rodu Hede w zuchwałości swej wszczął wojnę o władztwo nad całą Rusią.





Kniaź włodzimierski Haukr rychło pobił wojska Gnupy pod Moskwą. Po czym ruszył na główne siły wroga pod Riazaniem skupione.





Pobiwszy zaś drużynę pod Riazaniem i Kołomną do oblężenia co znaczniejszych grodów kniaź Haukr przystąpił.



Latem roku 953 Wielki Kniaź Freyr zdobywszy grody riazańskie pokoju kniaziowi Gnupie udzielił zadowalając się jeno kontrybucją skromną i wykupem jeńców pochwyconych.



Tegoż samego roku kniaź Gnupa, czy to ze sromoty po klęsce okrutnej, czy to ze starości prostej co to człowieka z sił i chęci życia ograbia, odumarł i kołpak kniaziowski synowi swemu - Hranemu pozostawił.



A kniaź ten, nieroztropny nad podziw, niepomny klęsk ojcowych o władzy nad obiema Rusiami roił.



Tedy Wielki Kniaź chcąc ukarać wiarołomnego sąsiada i zabezpieczyć swe państwa przed niespodziewanym atakiem na Riazań poszedł.

I pokonał kniaź Freyr kniazia Hranego pod Kołomną i pojmał go jako jeńca. I traktat między nimi stanął w którym gród riazański z przyległościami pod władzę ruską przeszedł.







Po czym włość tą oddał kniaź Freyr kniaziowi Haukrowi w podzięce za czyny jego chwalebne w toku wojen riazańskich popełnione.

C.D.N.​

 

C.D.

A trzeba wiedzieć, że rozprawa riazańska istotną dla kniazia kijowskiego była albowiem wieści nadeszły, że Yencepi z bułgarskiego rodu Dulo - syn Edly Ottarrsdottir z rodu Ruryka i walecznego Batira z Bułgaru praw swych do tronu ruskiego dochodzić chce i siły wielkie zbiera i w granice Rusi wejść rychło zamierza.





Nie wiedząc tedy kiedy atak nastąpi chciał kniaź Freyr zabezpieczyć się od strony riazańskiej. I w czas sam Wielki Kniaź nieroztropnego Hranego pobił albowiem na jesieni roku 954 wojna z Yencepim nastała.



A od strony Czeremisów i Mordwy nadciągnęły bułgarskie zastępy Yencepiego, Okę przekroczyły i jęły pustoszyć księstwo włodzimierskie.



Tedy poruczył Wielki Kniaź kniaziowi Haukrowi z Włodzimierza dowództwo nad Wojskami Ruskimi i przykazał by na odsiecz grodom oblężonym ruszył.



I pod grodem włodzimierskim spotkali się kniaź Haukr z przeklętym Yencepim i pokonał kniaź Haukr Yencepiego.





Klęska była tak wielka, że pobite pułki Yecepiego szaleńczy odwrót ku Oce poczęły. W pościg za nimi Ruskie Wojska poszły i pod Niżnym Nowogrodem dopadły i rozniosły a samego uzurpatora pochwyciły.





Tedy uwięziwszy Yencepiego nakazał Wielki Kniaź stracić go choć nie podobało się to wielu, którzy krwi Ottarrowej widzieć rozlanej nie chcieli.



C.D.N.​

 

C.D.

I po kaźni Yencepiego powstali kniaziowie i bojarzy ruscy pod wodzą Baggiego z Mari z rodu af Raivola by władzę wielkoksiążęcą ograniczyć nad sobą.





A wsparli Baggiego kniaź włodzimierski Haukr co po zwycięstwy nad Riazańczykami i Bułgarami o kołpaku wielkoksiążęcym zamyślał, Sigbjorn Uczony z Gorodeza - kniaź Wielkiej Polski, Halsten ze Starej Rusy - kniaź jarosławski i Briaczysław z rodu Krywiczów - kniaź witebski.









Latem roku 955 ci występni a podli kniaziowie zbrojnie powstali przeciw Wielkiemu Księciu i zamęt na Rusiach uczynili.





Tedy nakazał kniaź Freyr wiernym swym wojom zebranie się w Toropcu, który to gród przez kniazia witebskiego oblężon był. Chciał bowiem Wielki Kniaź bić buntowników z osobna tak by przewagi nad nim nie mieli.



I choć Ruskie Zastępy z odsieczą dla grodu spóźniły się to Witebszczan wkrótce rozbiły. A wyłączywszy w ten sposób wojów kniazia Briaczysława z wojny ku armiom włodzimierskim ruszyły, które tymczasem Wołogdę zdobyły i gród kostromski oblegały.







I pobił godi Karl - wierny wódz Freyowy zastępy kniazia Haukra pod Kostromą a uczyniwszy to siły swe podzielił tak by większą liczbę buntowniczych grodów wojami swymi opasać i do posłuszeństwa przywrócić.





I padły grody liczne a to: Mari, Włodzimierz nad Klaźmą, Suzdal, Jarosław i Riazań i padli do stóp Wielkiego Kniazia obrzydli buntownicy.



Po czym, powiódł Freyr pułki swe na zachód, na Mazowsze gdzie rządził słynący z podstępów kniaź Jutrogost z rodu Mazowieckich albowiem władca ten miał wspierać rebelię na Rusiach i gród czerski zamyślał od Państw Freyowych oderwać.



I pod Sieradzem mężni Rusowie Mazowszan pognębili po czym Płock dumny szturmem wzięli co wojnę o ziemię płocką zakończyło.







A w czasie wojny tej pod widać dobrym znakiem wiedzionej do Kijowa przybył Ilik z możnego rodu Ilikidów posłany tam przez kagana Jawdiego z Jabdertimu by nauczać o wierze w Jedynego Boga.



I choć Wielki Kniaź licznych obcych kapłanów co na Ruś przybywali prawd swych nauczać w lochach zwykł zamykać dla tego męża uczonego wyjątek istotny uczynił. A stało się tak, gdyż kniaź Freyr wyprawę wielką ku Chazarom zamyślał i wsparcia od wrogich im kaganów Jabdertimu wyglądał. A chcąc jeszcze mocniej związać oba kraje kniaziewicza Baggiego połączył ze szlachetną Sati z rodu jabdertimskiego, córą samego kagana Jawdiego. Takoż kniaziewicza Frederyka z Tekce, drugą córą władcy Jabdertimu ożenił.





Wtedy to też najstarszemu synowi swemu - Snorriemu Łowcy nadał kniaź Freyr księstwo briańskie i witebskie po Briaczysławie Buntowniczym. Tego też potomka na kijowskim stolcu widzieć też chciał i zachwalał. Księstwo Mniejszej Polski, odebrane uprzednio kniaziowi Jedwardowi, Fryderykowi - drugiemu co do starszeństwa synowi przekazał. Temuż ostatniemu również księstwo Wielkiej Polski po buntowniku Sigbjornie Uczonym nadał a to z zamysłem by po śmierci Wielkiego Kniazia książę Fryderyk koronę królewską polską dzierżył. A Haukrowi Wielki Kniaź Włodzimierz zabrał i osadził w nim syna swego najmłodszego - Rusłana, co za wojen riazańskich powity został. A temuż nadał również gród jarosławski i Mari odległe. Kniaziewiczowi Baggemu zaś żadnej dzielnicy za życia nie wydzielił ale wolą Wielkiego Kniazia było by po jego śmierci w Nowogrodzie osiadł i opiekę nad młodszym bratem - Rusłanem jarosławsko-włodzimierskim objął.



I tak oto myślał kraje swe Wieki Kniaź podzielić miedzy synów swych i o poparcie dla wiernych kniaziów i bojarów zabiegał gdy to rzecz niespodziewana miała miejsce.

Oto kniaź podlaski Sverker z rodu Hafrsfjordów, czy to w przypływie szaleństwa, czy to z poduszczenia czyjegoś, wyzwał kniazia Freyra Świętego na pojedynek.





A trzeba wiedzieć, że kniaź Freyr wierze wareskiej, zwyczajowi i tradycji był wierny a odwagą niewielu mu dorównywało. Tedy na Holmgang przystał i mimo, że chromy stanął dzielnie z tarczą i toporem - jak zwyczaj kazał - do boju na wysepce dnieprowej.



Walcząc tedy kniaź Freyr dzielnie dokazywał i bliski był zwycięstwa gdy jego nieszczęsny topór utkwił w tarczy przeciwnika a wróg swym żelazem rozpłatał mu brzuch. A konając Wielki Kniaź miał wymówić jeno: "Podlasie! Podlasie!" Tak tedy proroctwo żercy Ingwara spełniło się po latach gdy z rąk księcia podlaskiego padł Wielki Kniaź na wysepce dnieprowej którą po dziś dzień zwą Podlasiem.



C.D.N.​

 

Mam nadzieję, że następca to niezbyt fanatyczny wyznawca Odyna i pozwoli Ilikowi zostać :c

 

He, he. Wszyscy potencjalni następcy mają za żony Żydówki tak więc lobby prożydowskie zachowa swą siłę. Freyra trochę mi żal było bo miałem nadzieję że pójdzie na Chazarów a tu jeszcze klops z dziedziczeniem wyszedł.

 

No to Ruś podzieliła się chyba po śmierci Freyra. Dobrze, bo nie mogłem znieść panowania Kijowa rozciągniętego aż do Odry ;D Chociaż obawiam się, że gavelkind niezłą sieczkę na mapie pozostawi, no ale taki urok tej gry. Szkoda tego judaizmu, bo okropnie nieklimatycznie się zrobi. Mam nadzieję, że Kirgizowie się nie rozpadną i z Rusią powojują nieco.

 

Jak nieklimatycznie ;_; Będzie właśnie superosko klimatycznie. Maca, tora, żydowskie świeczniki. Choć zgadzam się całkowicie z niektórymi wcześniej, że manicheizm byłby ciekawszy ( ͡° ͜ʖ ͡°)

 

Heh, nie zauważyłem nawet, kiedy kniaź wyparł się wareskich obyczajów i podle prawideł ludu ruskiego żyć zaczął.

 

Religia wareska nadal panującą jest ale "narodowość rosyjska" powoli się przebija na szczytach władzy. W sumie proces asymilacji historycznych Rurykowiczów również trwał długo. I niestety szachownica polityczna po śmierci kniazia Freyra nastała, zupełnie niezgodnie z "testamentem" jego ale przy takim systemie dziedziczenia innej sytuacji spodziewać się nie należało. Miało wyjść inaczej bo tak szybkiego zgonu księcia nie brałem pod uwagę. Ale sytuacja powstała czasową się okazała.