Od Rusi do Rosji

Hinduizm i Krisznowcy? To byłaby rzeźnia...

EDIT

A Jabdertim jakiej wiary?

 

Jabdertim przy jedynie słusznej wierze trwa.

Spoiler

Ogólnie nie jest źle. Wolałbym silniejsze Niemcy (Cesarstwo mogliby powołać) no i powstanie Węgier. Ale jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma. Szpitalnicy zaskoczyli za to.

 

Od Rusi do Rosji

XXI. O tym jak kniaź Snorri potęgę i wielkość Rusi ustokrotnił i o waśniach w Rodzie Rurykowym słów kilka


Po zwycięstwie nad Chazarami jął kniaź Snorri zamyślać nad rozszerzeniem swych ziem kosztem jarlów północnych i kunigasów litewskich co zbyt często w sprawy ruskie się mieszali. Tedy latem roku 983 poszedł kniaź Snorri na Dźwinę co podówczas w rękach jarla Ofeiga z rodu Flatnefrów władającego irlandzkim Dyflinnem się znajdowała.



Szybko tedy Wielki Kniaź rozbił pułki wareskie i zajął ziemie dźwińskie. I choć po stronie Ofeiga młodego stanęli jarl Helgi Mocny - władca Wyspy Mann i król Offa Sprawiedliwy - władca Lothianu to nic oni wskórać nie zdołali i Dźwina Rusi przypadła.



W tym to czasie Eskild Tjudmundsson - woj chrobry na dworze duńskim siedzący, postanowił wojnę wszcząć z kniaziem Snorrim. A szło mu o Polskę. A był on synem Skuld - córki Freyra Rurykowicza kniazia ruskiego. Wsparł go zaś Halfdan - król dzielnych Danów co przy Sundzie siedzą.









I poszedł Eskild z Halfdanem w ziemię lacką i grody jął dobywać i Większą Polskę czynił sobie powolną. I zebrał kniaź Snorri Drużynę swą dzielną i powiódł ją na zachód ku Wiślech i na Kujawach w bitwie wielkiej z Danami się potykał.



I pobił tam kniaź Snorri najezdników a króla Halfdana pojmał pod Bytowem kniaź Rościsław Smoleński. A rozbiwszy wojska wareskie musiał Eskild pokój zawrzeć i przed kniaziem Snorrim ugiąć kolan.







W roku klęski Eskilda kniaź Snorri również powstanie prawosławnych pod wodzą Szokszy Riazańczyka stłumił.





Latem roku 989 poszedł kniaź Snorri na Rymgajłłę II z rodu Palemonaitisów - kunigasa litewskiego co Grodno - gród ważny dzierżył i skąd dzicy Litwini na ziemie ruskie wypady czynili zbójeckie.



Tedy pod Grodnem rozbił kniaź Aleksiej Rymgajłłę. A na wiosnę roku 990 zdobyli Rusowie Grodno co wojnę zakończyło.







A zwycięstwy te, nowe ziemie i łupy władzę wielkoksiążęcą pomnażały i umacniały. I nie podobało się to wielu. I spiskować poczęli i schadzki tajemne pod osłoną nocy odczyniali, zamyślając jak samodzierżawie ukrócić, dobrą zmianę wprowadzić i samemu uróść.



A na czele niewiernych kniaziów stanął Sorkver z Witebska - Rusin ze starożytnego rodu Krywiczów.



A sprzyjali mu: Eskild z Tweru co o Stolcu Nowogrodzkim zamyślał;



Oysteinn II - kniaź fiński i stolnik ruski - co skłonność do zdrady widać po ojcu, buntowniku odziedziczył a o wywyższeniu na króla fińskiego roił i z Krzyżaki, Szwedy, Niemce i Waregi i z kim się jeszcze dało znosił i knuł przeciw kniaziowi Snorriemu;



Sveinn Łowca - kniaź krakowski, co sam będąc gołodupcem myślał, że rękoma możniejszych od się kołpak królewski polski na skronie założy;



Ake - kniaź czeremiski i miecznik ruski, wódz znamienity i chrobry, w wojnach z Chazarami i Litwą zasłużon, lecz na złą drogę przez innych zawrócon.



A wszyscy oni poza kniaziem Sorkverem Waregami byli i bogom wareskim cześć oddawali i niechętni byli kniaziowi Snorriemu co Światowidowi i Welesowi ofiary zwykł składać.



I powstali zdrajcy przeciw Wielkiemu Kniaziowi i poraził on ich rychło pod Połockiem gdzie wojska buntowników kniaź Aleksiej pobił i kniazia Sorkvera do niewoli wziął co też rebelię zakończyło.









C.D.N.​

 

C.D.

Ledwo jednak bunt kniaź Snorri poskromił a już nowa groźba się objawiła. Oto Piotr Stigandsson z rodu Rose, awanturnik bandę Waregów i zbójów nająwszy w granice Rusi wszedł chcąc Estonię, wcześniej przez kniaziów fińskich zdobytą, oderwać i we władztwo swoje obrócić.





Wiosną roku 991 wkroczył tedy Piotr do kraju Estów i Narwę dobywał lecz kniaź Aleksiej Pułki Ruskie przywiódł i pobił go sromotnie. I pokój tedy nastał.



​

Coby jednak dalsze losy Rusi pojąć koniecznym jest o rodzinie Wielkiego Kniazia wiadomości posiąść.



Wielki Kniaź Snorri miał wówczas jedynego syna - Radosława, którego małżonką była Jartilek córka starego kagana Jabdertimu - Ilika Budowniczego i siostra nowego kagana Kundaca. A trzeba wiedzieć, że stadło to na wielką szkodę Rusi wyszło i w przepaść bezbrzeżną ją wepchnęło o czym jednak kniaź Snorri wiedzieć ani podejrzewać jeszcze nie mógł. W ojcowych bowiem planach miał Radosław zasiąść na tronie Rusi Nowogrodzkiej i dalekiej Polski.



Następstwo na Rusi Kijowskiej miało przypaść bratu Wielkiego Kniazia - księciu Większej i Mniejszej Polski oraz Rostowa - Fredrikowi Śmiałemu. Był to mąż nad wyraz dzielny, uczony i w boju zaprawiony. Zawsze był wierny Wielkiemu Kniaziowi i nigdy przeciw niemu miecza swego nie obrócił. Był jednak Fredrik w tym czasie już okaleczon i byli tacy co nie wróżyli mu by przeżył brata swego - kniazia Snorriego. Przeto wielu oczy swe zwracało na kniaziewicza Radosława jako przyszłego dziedzica Wszechrusi.



Fredrik z małżeństwa z Tekce - córką kagana Jabdertimu - Jawdiego Beztroskiego doczekał się dwóch synów a to Freyra i Światosława.

Freyr Frederikowicz był mężem w sprawach skarbowych wielce obeznanym a do tego żądnym władzy lecz prawym. I choć najstarszym był synem kniazia Fredrika to jednak lekce go ważono. Kniaziewicz Freyr pojął bowiem - wbrew woli ojca i wielkiego kniazia - niewiastę nierówną mu stanem - Ryksę Polkę.



Była to białogłowa podstępna i niegodziwa (jako wszystkie z tej ziemi). Do złego też kniaziewicza Freyra przywodziła i wiele się przez nią stało. Ona ci to uknuła spisek na życie kniaziewicza Radosława Snorrowicza. Zgon księcia tego prawego, w obliczu podeszłego już wieku Wielkiego Kniazia Snorriego jak i stanu kniazia Fredrika, mężowi jej oddałby dziedzictwo w Rusiach.



Intrygę tą jednak Oczy i Uszy Wielkiego Kniazia odkryły a sama Ryksa ledwo co umknąć zdołała na dwór Mściwoja Lechowicza - kniazia wołogoskiego i tam na odwrócenie losu swego czekając. Tedy nic nie uzyskawszy ziarno podejrzliwości i zdrady jeno zasiała wśród potomków Ruryka.



Drugim synem kniazia Fredrika był Światosław, mąż uczciwy i prawy o którym wspomni się jeszcze wkrótce szerzej.



Miał jeszcze jednego syna kniaź Fredrik a to Romana Nerewinicza - że jednak z nałożnicy był on poczęty do kołpaku wielkoksiążęcego praw żadnych nie miał.



Siedział też na północy, we Włodzimierzu, najmłodszy brat Wielkiego Kniazia - Rusłan Nowogrodzki. Mąż był to porywczy i gniewny. Jad zawiści serce jego struł albowiem działu własnego po ojcu nie zyskał i choć bunty wszczynał kołpaku wielkoksiążęcego upragnionego nie posiadł. Ostatnim był też wśród potomków Ruryka wyznawcą bogów wareskich i wierze słowiańskiej wielce był niechętny. Przeto nie miał książę Rusłan kniaziów i bojarów oddanych. Żona jego - Ulfhildra z rodu fronijskiego następcy mu też nie dała. Nikt tedy w książęciu tym nadziei na wyniesienie nie upatrywał.



A trzeba wiedzieć, że na starość kniaź Snorri rozpustnym a lubieżnym się stał i ku zgryzocie małżonki swojej - Asli z Jabdertimu - za latawicami, młódkami uganiał się. Jedna zaś szczególnie usidliła Wielkiego Kniazia a to Malfryda zwana Dziką, co ją kniaź w czasie konnej wyprawy zapoznał i konkubiną, nałożnicą swą uczynił.





I powiła ona kniaziowi Snorriemu kolejnego syna - kniaziewicza Dobrynię.



A że kniaź Snorri owdowiał i po śmierci dostojnej Asli sojusz z Jabdertimem umocnić chciał tedy pchnął nad Don posłów wielkich coby małżonkę odpowiednią z klanu kagana wyszukali i małżeństwo nowe ułożyli. Tedy zrękowiny kniazia ze szlachetną Esin uzgodniono i małżeństwo po dojściu oblubienicy do lat sprawnych.



Jednak nie dane było Wielkiemu Kniaziowi ponownie stanąć na ślubnym kobiercu. Przeżywszy lat pięćdziesiąt i dziewięć wyzionął ducha w Kijowie będąc.



A śmierć ta nowy, mroczny rozdział w dziejach Rusi obu otwarła.

C.D.N.​

 

Czy tylko ja mam wrażenie, że będą trzy rewolty równocześnie?

 

Wojen ci u nas będzie dostatek.

 

Wyczuwam poszarpaną mapkę ;D

 

Oczywiście! Najbardziej irytujące są terytoria nie będące de iure terytoriami Nowogrodu a leżące na północ od niego. Szkoda że nie można jakoś sensowniej robić podziałów.

 

Od Rusi do Rosji

XXII. O Roku Trzech Kniaziów, wojnach domowych i buntach co Rusiami wstrząsnęły słów kilka.


Wiosną roku 993, po śmierci wielkiego kniazia Snorriego, brat jego – Fredrik wyniesion został na stolec wielkoksiążęcy kijowski. Korona królewska polska, przypadła najmłodszemu synowi wielkiego kniazia Snorriego – Dobryni, co wówczas pacholęciem jeszcze był i w Płocku siedział pod opieką regentów. Natomiast kołpak wielkoksiążęcy nowogrodzki na skroniach starszego syna kniazia Snorriego spoczął a to Radosława.







Jednak nie było miłości między stryjem a bratankiem a dwie tego były przyczyny. Pierwszą była nieufność jaką zasiała Ryksa Polka, sneszka kniazia Fredrika. Książę Radosław podejrzenie miał bowiem, że intryga Ryksy bez wiedzy i zgody kniazia Fredrika miejsca mieć by nie mogła. On to przecie najprzód ze zgonu kniazia nowogrodzkiego korzyści by wyniósł. Tedy i o życie i władztwo Dobryni Snorrowicza – brata swego młodszego - lękał się też kniaź Radosław. A żądał władca nowogrodzki by wszystkie ziemie korony polskiej do niej powróciły a to w szczególności Kujawy i Małopolska co przy Kijowie się ostały. Podobnie pragnieniem jego było zwierzchność swoją nad północnymi ziemiami a to Estonią, Finlandią i Bjarmią rozciągnąć.

Wielki kniaź Fredrik, niesłusznie pomówion o spiski na życie kniazia Radosława, zrzekać się ziem swych nie zamierzał. Lękał się jednak, że książę Radosław po stolec kijowski sięgnie i ostatniej woli swego ojca, a Fredrikowego brata, nie uzna. Tedy na wiosnę roku 993 wojnę kniaziowi Radosławowi wypowiedział i wici rozpuścił.



A nie wiedział kniaź Fredrik, że książę Radosław, za wstawiennictwem małżonki swojej - kniahini Jartilek, pakta tajemne z kaganem Jabdertimu - Kundaczem zawarł. A w traktatach owych pomoc wzajemną i sojusz przeciw Kijowowi uzgodniono. Za co ziemię perejasławską, halicką i trembowelską a nawet Kijów sam kagan Jabdertimu miał otrzymać. Tedy Jabdertim po stronie Nowogrodu się opowiedział i zbrojnie przeciw Wielkiemu Księciu Kijowskiemu wystąpił.



Jeszcze się jednak Pułki Ruskie nie zebrały a kniaź Fredrik zmarł z ran dawnych w Kijowie przeżywszy lat pięćdziesiąt i jeden.



Tedy trzeci już w ciągu roku kniaź miał władzę w Kijowie sprawować. Rządy objął najstarszy synowiec Fredrika a to kniaź Freyr, drugi tego imienia. A niewojenny był to pan acz prawy i dowcipu tęgiego. Podejrzliwy był jednak ponad miarę i wielu zacnych a oddanych ludzi swych o zdradę niesłusznie posądzał.



Młodszy zaś syn kniazia Fredrika – Światosław w schedzie po ojcu zasobne księstwo briańskie dostał. A wiary on dotrzymał kniaziowi Freyrowi i wspierał go zawsze.





Jako się wspomniało pierwej Wielki Kniaź Freyr wielce podejrzliwym był i wszędzie knowania przeciw sobie upatrywał. Ofiarą jego podejrzeń padła nawet kniahini Ryksa – małżonka jego a działo się to tak. Wielki Książę zachodził jak to być mogło, że żona jego brzemienną się stała chociaż był on daleko i listów nawet do niej nie słał.



A że trapiło go to wielce szpiegów najął aby dowiedli winy Ryksowej.



Szpiedzy jednak, choć dwoili się i troili nijak dowodów na wiarołomność Wielkiej Księżnej zdobyć nie mogli.



Ryksa powiła zaś córkę – Eufrozynę. Lecz Wielkiego Kniazia nie opuszczały wątpliwości co do wierności swej żony i gdy ponownie brzemienną była – tym razem z Anastazją Friejrówną – historia się powtórzyła. Podejrzliwość zaś kniazia Freyra przysłowiową się stała i do dziś powiadają: „nieufnyś jako Frejr”.

Jednak w każdej legendzie ziarna prawdy się znajdują. Tako i prawda jest, że zarówno na żywot kniazia Freyra jak i na jego córki – Eufrozyny, spiskowcy tajemni nastawali.



A wiedząc, że Radosław – kniaź nowogrodzki wrogiem jego jest i do zgody z nim nie sposób dojść postanowił Wielki Kniaź Freyr to co jego ojciec rozpoczął dokończyć i władze wielkoksiążęcą nad Nowogród rozciągnąć.

I poszły Zastępy Ruskie na Nowogród i zdobyły gród nowogrodzki i toropiecki.



A wieść tedy doszła z Ładogi, że wielki kniaź Radosław zginął śmiercią nagłą i że kniaziowie i bojarzy nowogrodzcy na wiecu zgromadzeni obrali nowego Wielkiego Kniazia a to Rusłana księcia rostowskiego. A stało się tak za sprawą kniahini Jartilek, która kniazia Freyra za zgon księcia Radosława obwiniła, a przy tym nadzieję miała pozostać w pałacu nowogrodzkim jako następna żona kniazia Rusłana. A nowy kniaź nowogrodzki gwałtownikiem i okrutnikiem był. Zaprzysiągł też, że drugi raz kołpaku nowogrodzkiego żywy nie odda. A że był jedynym żyjącym synem Wielkiego Kniazia Freyra I i ostatnim z braci co na kijowskim tronie nie zasiadł jeszcze, tedy do władzy nad całą Rusią prawem starszeństwa roszczenie zgłosił.





Jednak Pułki Freyrowe Torżok – gród mocny zdobyły i Chram Tichwiński zajęły. Kanclerz Gnupa zaś z Płocka powrócił z wieścią, że władający Polską w imieniu króla Dobryni Snorrowicza w przyjaźni z wielkim kniaziem Freyrerm żyć chcą i pomocy żadnej kniaziowi Rusłanowi nie udzielą.



Pułki Nowogrodzkie w bitwach pod Toropcem i Kołomną rozbite zostały i bliska była chwila upadku kniazia Rusłana i zjednoczenia obu Rusi...



...wtedy jednak Orda Jabdertimska w granice Rusi weszła i zniosła doszczętnie pod Możajskiem Zastępy Kijowskie. Wojska Ruskie jazdy bowiem nie miały i ze stepowcami walki nawiązać nie mogły.





Sam kagan Kundacz na pomoc przyszedł Nowogrodowi z cała swą potęgą i już forsował Okę by zgnieść armię Baldra – bojarzyny Freyrowego co pod Moskwą stał, gdy wielki kniaź Freyr z kniaziem Rusłanem pokój zawarli. Tedy każdy przy swoich włościach pozostał. Zwrócił kniaź Freyr wszystkie grody i ziemie zajęte i z Rusi Nowogrodzkiej ustąpił. A widząc to i kagan Kundacz w Stepy zawrócił.







C.D.N.​

 

C.D.

A nie tylko klęska możajska do zawarcia pokoju kniazia Freyra przymusiła. Źle się bowiem działo w samej Rusi. Oto Halsten Uzurpator, kniaź perejasławski wojów licznych zebrawszy na Briańsk uderzył, co go trzymał brat Freyrowy – książę Światosław. A rozbiwszy drużynę jego, w walkach na północy przetrzebioną, dobywał kolejne grody i ziemie.



Kniaziowie i bojarzy ruscy przeciw Wielkiemu Księciu spiskować poczęli. I tak oto, kniaź czeremiski Eilif z rodu białojezierskiego zażądał by Wielki Kniaź zrzekł się na rzecz książąt części swej władzy.




A wsparli Eilifa - bojar Wsiewołod Stepanowicz, co Halicz i Trembowlę trzymał, bojar grodzieński Daniel Nezdinicz, kniaź smoleński i kujawski Dag Młodszy z rodu Syktywarów oraz kniaź Mścisław Riazański z Krywiczów - rodu starożytnego się wywodzący.









A widząc tak wielu przeciw sobie, ugiął się Wielki Kniaź i wydał przywilej wielki, którym przelał część władzy wielkoksiążęcej na kniaziów i bojarów swoich.



Jednak i to dumnego Eilifa nie zaspokoiło. Przeto sojusz z bojarem narewskim Haesteinnem i Danielem Grodzieńskim zawarł i posłuszeństwo Wielkiemu Kniaziowi wypowiedział.





Niepokoje Rusią Nowogrodzką też wstrząsały – oto bojar Wechkas z Uglicza przeciw tyranii kniazia Rusłana powstał i kniazia Freyra II ogłosił Wielkim Księciem Nowogrodu.





Nie miał go jednak jak wesprzeć kniaź Freyr buntem Eilifa zajęty.

Jesienią roku 995 Pułki Freyrowe zdobyły Grodno i na wschód, ku Czeremisi poszły.



W tym to roku kniaź Światosław ze stolicy swej został wygnany a całe księstwo briańskie na przeklętego Halstena spadło. Tedy ziemia perejasławska odpadła od Rusi Kijowskiej.



Wiosną roku 996 kniaziowie ruscy w bitwie wielkiej nad Oką, w Czeremisi, rozbili wojska buntownika Eilifa i zdawało się, że już nic nie uratuje kniazia czeremiskiego od miecza katowskiego...



...jednak w miesiąc później kagan kirgizki - Eldeczjuk Wilkiem przezwany z całą swoją potęgą wszedł w granice Rusi.





Wojna ta miała rozstrzygnąć czy Rusią rządzić będą samodzielnie potomkowie Ruryka czy też sługami jeno będą potężnego kagana Kirgizów.

C.D.N.​

 

Będziesz rabem kirgizkim - bez niewoli chanów nie będzie brutalizacji i despotyzacji a bez tego i samej Rosji nie będzie.

 

To się obaczy! Rusia o muerte!

 

Robi się śmiesznie. Oby Kniaź był mądry i wiarę potężnego najeźdźcy z wschodu przyjął, bo na Izrael 3.0 to już chyba za późno :/

 

Cóż. Zlamiłem, przyznaję się. Miałem rok na feudalizację i konwersję przed śmiercią Snorriego ale zapomniałem, że ludzie są śmiertelni. I doczekałem się wojen, buntów i zapaści władzy centralnej a na końcu tych łachmaniarzy... Na Izrael 2.0 trzeba będzie poczekać.

 

Eh, w takim momencie przerwać. Zakończenie jak w amerykańskim serialu, czekam już na dalsze losy wojen na Rusi. A tak przy okazji, pozostając w klimacie to jak ktoś lubi metal to dobrze się tego słucha czytając tego AARa:

 

Amerykańscy naukowcy nazwali coś takiego cliffhangerem. Taki to mój "Who shot J.R.?" Zresztą gdzieś zakończyć wypadało. I tak mam ponad limit fotek i muszę rozbijać posty. A obrobienie tego wszystkiego, hosting, itd. trochę trwa.

 

Znowu zrobiło się niezwykle ciekawie, wraz z kolejnymi problemami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Mam nadzieję, że już niebawem na początku kolejnego stulecia zostanie przyjęta nowa religia i może Rusini zostaną czcicielami ognia.

 

Faktycznie ciekawie - od pokonania jednego plemienia do inwazji drugiego. Może teraz i Niemcy trochę się ruszą?

 

Znalazłem plakat propagandowy Rusi Kijowskiej. I wprawdzie uczeni wynajęci przez wielkiego kniazia Freyra pomylili wrogich koczowników, ale w końcu liczy się fakt, że wrogiem są nomadzi ze wschodu (a którzy to to ważne nie jest)

 

Od Rusi do Rosji


XXIII. O tym jak Kirgizi na Ruś nastąpili i o Sromocie Smoleńskiej słów kilka.



Roku 996 w skutek grzechów naszych sprowadził na nas Pan gniew swój, miast radości ściągnął na nas płacz i miast wesela żałość. Oto bowiem pogańscy Kirgizi widząc nieład wielki w Ruskiej Ziemi zadufali się wielce i zebrali wszystek naród swój przeciw Wielkiemu Kniaziowi Freyrowi.



I poszli Kirgizi dzicy na Ruś i pod Czeboksarami znieśli ze szczętem Pułki Ruskie co bliskie stłumienia rebelii Czeremisów kniazia Eilifa byli.





A widząc tak haniebną klęskę wojsk swych pchnął Wielki Kniaź Freyr posła do kniazia Eilifa coby mir w Ruskiej Ziemi przywrócić i zgodę.

I ukorzył się kniaź Eilif przed Freyrem i pokłon mu złożył i dań przyobiecał za co włości swe ocalił przed niechybna zatratą.



I zebrał Wielki Kniaź Freyr siły swe ze wszystek państw swoich i wojewodzie Rogwołodowi poruczył i przykazał by na odsiecz grodom czeremiskim mąż ów poszedł i zniósł zagony kirgiskie.



A w tym czasie chłopi co na Kujawach siedzieli bunt podnieśli pod wodzą niejakiego Zbyszka i ziemię lacką jęli pustoszyć.



Kirgizi zaś mocni gród po grodzie dobywali i bezeceństwa wielkie czynili aż Kardaz – chłop burtaski sztandar rebelii przeciw nim podniósł.



A widząc to wojewoda Rogwołod co Dniepr już przekroczył ku Moskwie a dalej ku Muromowi i Riazaniowi się skierował i nad Sołoczą zwycięstwo wielkie nad Kirgizami odniósł.







Po zwycięstwy nad Sołoczą wojewoda Rogwołod do rozprawy gotował się z chanem Czilbu - co na odsiecz pobratymcom swym spóźnił się – i brody nad rzeką tą obstawił. I pewnie przeprawę by obronił gdyby nie najście Wielkiego Tarchana Kirgizów – Kozy Semeteja.





A wzięty w kleszcze wojewoda Rogwołod walczył dzielnie lecz widząc niechybną klęskę wojsk swych drużynę porzucił i zbiegł ku Dnieprowi. A wojska jego wciśnięte między diabłów semetejskich i wody Sołoczy oraz jazdę chana Czilbu wybite zostały co do nogi.



Koza - Chan Semetejski - z mnogim krociem siły swojej rebelię Kardaza zdusiwszy, Rogwołda pobiwszy, ku Riazaniowi poszedł i okrążył gród, i był Riazań w oblężeniu wielkim. Postawił zaś Koza paroki – machiny niebywałe przy wałach i bijąc bezustannie dzień i noc wybili Kirgizi dzicy wały. Wnet strzały przysłoniły niebo i wzięty został gród.



Wzięli więc gród Kirgizi i wycieli wszystkich - od małych do dużych. I padł Riazań dumny i kamień na kamieniu z niego nie został. A i inne grody po trzykroć przeklęty Koza wziął a to: Mordwę, Kierżeniec, Weda Suwar i Oszel.

A Wielki Kniaź słysząc o pogromie nad Sołoczą i zagładzie Riazania w gniew wielki i żal wpadł a to dlatego, że wiedział mądry kniaź, że całe Zadnieprze w mocy kirgiskiej jest i od Rusi odpadło. I był w Kijowie od wszystkich ludzi jęk i smutek, i boleść nieukojona, i łzy nieustanne, i trwoga wielka.

A Koza Semetej zastępy swe rozdzielił i grody co niepomne losu Riazania opierały się Stepowcom dobywał. I padł Makarjew, Sołocza, Murom, Prońsk i Chopior.

A nawała kirgiska ku Dnieprowi się posuwała a widząc to Wielki Kniaź ostatnie kosztowności swe przetopił na monetę i wojska kumańskich koczowników co w kipczackim stepie pod wodzą Bulszy żywot niespokojny wiodły najął i złączył z resztką swej drużyny. I takie wojska napowrót wojewodzie Rogwołodowi oddał z zaleceniem by Smoleńska i przepraw na Dnieprze strzegł.



Do Smoleńska bowiem ciągnęły zastępy kniaziów ruskich by bronić grodu przed Kirgizami co już Desnę przekroczyli. Jednak, że niezgoda była wielka w ich obozie i sił swych nie złączyli rozbił ich Etrek – wódz kirgiski a gród smoleński dobył.



I choć Etrek przed Rogwołdem z ziemi smoleńskiej ustąpił to pod Kołomną wojska kniaziów smoleńskich i witebskich co na zachód się przebijali zniesione zostały przez chana Czilbu.



Ten zaś wódz na Smoleńsk pociągnął i w drugiej bitwie pod wałami tegoż grodu wojska ruskie i ich sojuszników wyciął.





A widząc tak wielkie klęski, nie mając już sił żadnych, pieniędzy i pomocy znikąd ruszył tedy Wielki Kniaź ku Smoleńskowi z orszakiem nielicznym i w grodzie tym padł do stóp Kagana Eldeczjuka Wilka. Czołem zaś biwszy, dary wielkie złożył a Ruś całą i siebie samego oddał kniaź Freyr w kirgiskie władanie. A o ulitowanie nad Rusią szczerą błagając dań i posiłki przyobiecał, wierność i służbę zaprzysiągł.





I tak oto, Bóg Najwyższy karząc Ruś za grzechy bałwochwalstwa oddał ją w jarzmo największe.

C.D.N.
​

 

Posiadasz dodatek konklawe ?

 

Nie, nie posiadam. I pewnie długo jeszcze posiadać nie będę.

 

Skoro ponad 90% Twoim wojsk to jest lekka piechota no to żadnych szans mieć nie mogłeś

I się nie martw - to dopiero początek, bo jeszcze przyjdzie pora na jarłyk oraz uzyskanie przydomku "kalita"

Po stratach w bitwach widać, że gra na wcześniejszej wersji, ergo - nawet gdyby zdobył ten dodatek to i tak musiałby grać w takiej wersji, aby kontynuować grę.

 

Cóż, gdyby nie fakt, że to aar to w ogóle bym wojny nie prowadził tylko od razu się poddał. Trzeba było jednak zapozorować walkę dla celów fabularnych. I tak jedną bitwę udało mi się wygrać co już jakimś sukcesem było.

 

Teraz kilka lat okupacji kirgiskiej może nawet 2-3 pokolenia i asymilacja kulturowa. A następnie judeorusini o twarzach nordykow będą gromic wrogów swą stepowa jazda.

Wysłane z mojego ZTE Kis 3 przy użyciu Tapatalka