Panzer campaigns - czyli nie całkiem historyczne bitwy

Odcinek 9
9 Stycznia 1945​

Generał 211 Dywizji grenadierów został obudzony przez swojego adiutanta około godziny 3.02, pierwszy raz od rozpoczęcia operacji Konrad zdarzyła się taka sytuacja aby cokolwiek działo się na froncie LVII. Korpusu pancernego.
Widok z przed bunkra dowodzenia był piękny i przerażający, cały horyzont błyskał się i grzmiał , można było stwierdzić że to już świt. Setki radzieckich dział grzmiało nieprzerwanie przez 4 godziny, miażdżąc pozycje niemieckie broniące się nad rzeką, Rosjanie pod osłoną artylerii i ciemności zbudowali mosty na rzece i powoli przedzierali się na zachodnią stronę setkami pojazdów i tysiącami żołnierzy.

LVII. Korpus Pancerny​

Atak sowietów na tym odcinku nie zdziwił dowódcy korpusu, oczekiwano go od początku roku i przygotowywano się na jego odparcie. Zaskoczeniem jednak była skala radzieckiego ataku, 5 z 8 batalionów 211 Dywizji grenadierów zostało zmiecionych lub okrążonych w ciagu pierwszych godzin, pozostałe zdołały wycofać się w kierunku umocnionych pozycji na południu.
Już o godzinie 7 wydano stosowne rozkazy które nakazywały interweniować 20, 8 i 3. Dywizji pancernej, będących w obwodzie.
3. Dywizja pancerna będąca na południu, miała zabezpieczyć wyrwę w lini frontu powstałą w wyniku zniszczenia części 211 dywizji, problemem było jednak to, że jedyną bronią przeciwpancerną tej jednostki było 8 dział 88mm..
8. Dywizja pancerna tworzyła centralny odcinek frontu, jej sytuacja była tylko trochę lepsza bowiem na składzie miała 10 Stugów..
20. Dywizja pancerna była najważniejszą w całym korpusie, jej zadaniem był atak od północy na nacierających sowietów i zniszczenie wszystkich jednostek poprzez odcięcie ich od mostów.
Sytuacja w tej jednostce była o niebo lepsza, miała ona około 60-70 czołgów Pz.V i Pz.IV
Rankiem na zachodzie, koleją przybył 509 Batalion czołgów ciężkich SS, pierwotnie podporządkowany IV. Korpusowi pancernemu SS, do wieczora przeszedł jednak pod komendę LVII korpusu.
W nocy zajął on pozycje w pasie działań 3. Dywizji pancernej uzupełniając luki i wzmacniając obrone przeciwpancerną na całej szerokości, 3 komapnie tygrysów królewskich na pewno wzmacniały potencjał południowego odcinka.

Wieczór 9 Stycznia
​

Operacja Konrad II i III dobiegły niemal końca, żołnierzom dywizji Totenkopf udało połączyć się z obrońcami miasta jednak tylko w bardzo wąskim korytarzu, dalej na południu okrążeniu i powolnemu niszczeniu ulegało kilka radzieckich brygad pancernych, wszystko szło zgodnie z planem, do kompletnego zwycięstwa i powodzenia operacji pozostawało jeszcze kilka tysięcy radzieckich zolneirzy do pojmania..
Straty niemieckie jednak rosły, 503 Batalion czołgów ciężkich SS stracił 5 z 20 tygrysów królewskich które atakowały tego dnia, (pozostałe 10, zajęło pozycje w pasie działań 23. Dywizji pancernej) wszystkie zniszczone zostały od ognia nieprzyjaciela.
KG Pape była niezdolna do dalszych działań ofensywnych tak samo jak KG Beiber..

​

Cały front węgierski na którym dokładnie widać postęp niemieckiej ofensywy przez ostatnie 9 dni, a także radzieckie kontrataki które wzmacniały się na określonych kierunkach.

509 Batalion czołgów ciężkich SS
​

 

Jakie ładne tygrysiki;D

 

Fajny AAR. Zaraziłem się grą

 

Screeeny z ostatniej rozegranej tury, postanowilem zakończyć na tym rozgrywkę bowiem bot to nie człowiek i przedwcześnie zużył większość swoich sił przez co dalsza gra to byłoby tylko rozbijanie dywizji w mieście, niedlugo rozpocznę nowy scenariusz i może też aar w tym wątku.

 

Dawaj AAR z multi

 

W multi gra trwa długo 1 dzień rozgrywany jest kilka dni normalnych lub nawet tydzień a co Zahar chętny na jakiś scenariusz? pisz pw.

W między czasie myślę czy zacząć całą kampanie według diagramu poniżej: Myślę tylko nad stroną OŚ czy Alianci

 

Oto kolejność w jakiej zamierzam rozegrać scenariusze, niektóre musiałem pominąć ze względów technicznych.
Możliwe że niektore będą rozegrane MP jednak wszystko będę opisywał

Smoleńsk 1941 > Moskwa 1941 > Moskwa 1942 > Charków 1942 > El-alamein 1942 > Rhżew 1942> Stalingrad 1942> Tunezja 1943 > Charków 1943 > Kursk 1943 > Sycylia 1943 > Salerno 1943 > Normandia 1944 > Mińsk 1944 > Market-Garden 1944 > Korsuń 1944 > Bulge 1944 > Budapeszt 1945(zakończony); Francja 1940, Sealion 1940, Tobruk 1941, Mius 1943 < Te sceny wypadly z powodów technicznych.
Pierwszy odcinek ze Smoleńska powinien być na dniach może do konca roku uda sie skończyć kilka scenariuszy

 

Smoleńsk 1941

Odcinek 1 – Wstęp​

Rok 1941 generał Warzkins przejmuje dowodzenie nad Grupą Armii „Środek” po nagłej śmierci Fedora von Bocka.
Jest 8 Lipca operacja Barbarossa trwa w najlepsze, niemieckie dywizje pancerne mkną przez terytoria ZSRR znacznie wyprzedzając pozostające z tyłu dywizje piechoty. 2 i 3 Grupa Pancerna maszerująca wprost na Moskwę, według planu ma okrążyć wojska sowieckie pod Smoleńskiem, nowo mianowany dowódca HG Mitte wprowadza jedyne marginalne poprawki, bowiem pierwotnie zakładano zdobycie Witebska, zmieniono jednak cel na obejście go delikatnie od południa w razie silnego sowieckiego oporu.
Problemem były też pozostające na tyłach okrążone jednostki uciekających sowieckich armii, zgodnie uznano iż dywizje pancerne mają nie zwracać na to uwagi i zmierzać ku swoim celom na pełnej bulwie.
3 Grupa Pancerna miała zdobyć lub obejść Witebsk, następnie uderzyć na Demidow który musiał być zdobyty najlepiej z marszu, a następnym celem było Yartewo skąd główną drogą miało nastąpić późniejsze natarcie na Moskwę.
2 Grupa Pancerna miała trudniejsze zadanie, okrążenie Orszy, rozdzielenie sił do ataku na Krichew i Smoleńsk a następnie odbicie na Yelenyie i zamknięcie kotła nad Dnieprem.

​

Warzkins zaznajomił się z rozmieszczeniem sił 8 Lipca 1941 roku, zamieścił on główne uwagi jak ma przebiegać natarcie, oto one:
20 Dywizja pancerna ma nacierać na zachód od Witebska i zabezpieczać skrzydło 3 Grupy pancernej
7 Dywizja pancerna ma skierować się bezpośrednio na Witebsk i zdobyć go, a w razie silnego oporu zbudować mosty na rzece i ominąć miasto pozostawiając je jednostkom piechoty.
20 Dywizja zmotoryzowana ma atakować na południe od 7 Dywizji pancernej i ma być łącznikiem między 7 a 17 dywizją pancerną.
17 i 18 Dywizje pancerne mają wziąć Orszę w kleszcze i zniszczyć znajdujące się tam oddziały a następnie skierować drogami na wschód i południowy-wschód
10 Dywizja pancerna ma przeprawić się przez Dniepr i okrążyć Mogilew.

​

Całość sił dostępnych na 1 turę, nie licząc samolotów, w liczbie dział zawierają się i działa przeciwpancerne i artyleria, zaś w liczbie pojazdów których jest więcej niż czołgów znajdują się pojazdy zwiadu, samobieżna artyleria i pojazdy przeciwlotnicze, czołgi to jak wiadomo w tym okresie PZ II, PZ III, PZ IV i czeskie 35t i 38t, wszystkie o znikomej wartości ataku (hard) czyli przeciw czołgom.

​

1 mapa jest z folderu gry, zaś 2 sceen pokazuje tylko częśc mapy tak mniej więcej 1/4 jest ona chyba z 2 razy większa niż poprzednia

 

Ta kampania to plan na lata

 

Smoleńsk 1941

Odcinek 2 – „Rozproszenie”
8 Lipca 1941 roku.​

Generał Warzkins już w pierwszych godzinach swojego „urzędowania” zauważył, że głównym problemem dla niemieckiej armii będzie duża przestrzeń na której operują jego jednostki, stworzenie stałej linii frontu przy takim tempie natarcia nie było możliwe, rozproszenie już w tej fazie wojny było ogromne a to był dopiero początek.

Odcinek północny 20. DPanc, 7. DPanc, 20. DZmot​

Pododdziały 20 dywizji pancernej przez cały dzień docierały w rejon nieopodal Witebska, w między czasie atak dywizji podzielił się na 3 części. Pułk pancerny razem z jednym pułkiem piechoty miał uderzyć na Stantsie aby mieć lepsze pozycje do ataku na Witebsk, drugi pułk piechoty zmotoryzowanej miał nacierać wzdłuż rzeki, po południu jednak podzielono pułk pancerny i część jego pojazdów pomogła w „rolowaniu” obrony, sowieckiej dywizji pancernej z którą od rana walczyła 7 dywizja pancerna.
Wyżej wymieniona jednostka przez cały dzień walczyła z 14 i 18 dywizją pancerną, zdziesiątkowane sowieckie oddziały stawiały jednak zaciekły opór i pomimo, że były to tylko słabe czołgi T26 i BT7 ich ilość była dość pokaźna bowiem oscylowała w okolicach 200-300 tylko na odcinku walk 7 Dywizji pancernej.
20 Dywizja zmotoryzowana tak samo jak pierwsza wymieniona dywizja przybywała na front przez cały dzień, kiedy bowiem skrzydło 7 pancernej zwijało się na północ, jednostka ta zabezpieczyła lukę powstałą pomiędzy 7 a 17 dywizją pancerną, Boguszewsk był celem jednak wyznaczonym dopiero na następny dzień.

Odcinek środkowy 17. DPanc, 29. DZmot, 18. DPanc​

Sytuacja na tym odcinku zmieniała się kilkukrotnie w ciągu dnia, z pierwotnego planu ominięcia Orszy trzeba było zrezygnować, dlatego też zadanie zdobycia tego miasta przypadło 18 dywizji pancernej.
Plan był prosty, oba pułki piechoty zmotoryzowanej przy wsparciu całej artylerii i inżynierów miały zaatakować miasto frontalnie, zaś wszystkie czołgi okrążyć miasto na moście pontonowym zbudowanym na południe od niego.
Wykonanie jednak było bardziej problematyczne, duża ilość min uniemożliwiła podejście do miasta z marszu, na domiar złego sieć bunkrów także nie ułatwiała zadania postawionego piechurom z 18 dywizji pancernej, most pontonowy rozpoczęto budować dopiero o zmierzchu a towarzyszył temu nieustający ostrzał radzieckiej artylerii..

29 dywizja zmotoryzowana do wieczora 8 lipca nie dotarła w pełni na pozycję między 18 a 17 dywizją pancerną, nie brała też udziału w żadnych walkach tego dnia.

17 Dywizja pancerna tego dnia stoczyła największą bitwę, tak jak 7 pancerna na północnym odcinku, miała ona przed sobą dwie radzieckie dywizje pancerne z ponad 200 pojazdami, przy wsparciu lotnictwa i dzięki dobremu dowodzeniu do wieczora sowieci stracili ponad połowę a reszta była w potrzasku.

Odcinek południowy 10. DPanc​

10 dywizja pancerna dotarła do Dniepru i po południu rozpoczęła budowę przeprawy przez rzekę, straty były niewielkie a sowiecka obrona po drugiej stronie wydawała się szczątkowa.

Linia frontu pod koniec dnia, widać olbrzymią lukę między 18 a 10 dywizją pancerną a także otwartę skrzydło na południu.



Jedno z wielu starć tego dnia w pasie działania 17 dywizji pancernej.
​

Statystyki po pierwszym dniu rządów Warzkinsa, straty w ludziach są dość wysokie jednak stosunek zniszczonych pojazdów jest jak na razie zadowalający.

Skład sił niemieckich nocą 8 Lipca 1941 roku
​

 

Mała legenda do obrazków.
Biała linia – przebieg frontu wieczorem
Białe kropki – przebieg frontu ranem
Czarne strzałki – planowane kierunki ataku na nastepny dzień
Żółte nazwy – dywizje/brygady/kompanie niemieckie
Czerwone nazwy – zniszczone radzieckie dywizje/brygady
Fioletowe nazwy – zidentyfikowane jednostki radzieckie dywizje.brygady
TD – Tank division
MD – Motorised division
RD – Rifle division
Czerwone kółka – okrążone sowieckie kompanie, bataliony, brygady, dywizje

Smoleńsk 1941​

Odcinek 3 – „Orsza”
9 Lipca 1941 roku (9-19 tury)​

Dzień ten mógł być dla Warzkinsa dniem największego triumfu w jego dotychczasowej karierze, straty radzieckie w ciągu zaledwie kilkunastu godzin sięgnęły tysiąca pojazdów a zniszczeniu uległo około 9 dywizji w tym 5 pancernych… (wiem, że sowieci używali raczej brygad pancernych aniżeli dywizji, ale w grze są to dywizje)

Front północny (20 D.Panc;7 D.Panc;20 D.Zmot;12 D.Panc)​

20 Dywizja pancerna, od samego rana trwały walki o przebicie się przez radzieckie bunkry na zachód od Stansji, bezskutecznie próbowano szturmować umocnione pozycje rosyjskiej dywizji strzelców, w końcu po interwencji samego Warzkinsa, pododdziały pułku pancernego ominęły umocnienia i ruszyły w kierunku miasteczka. Późnym popołudniem udało dotrzeć się tam dotrzeć, sowieci wycofywali się na całej linii ataku 20 dywizji pancernej, a bunkry które jeszcze rano dzielnie stawiały opór pozostały opuszczone, pozostałe kompanie przez cały dzień walczyły w okolicach przeprawy na południe od Stansji i dopiero w nocy udało się całkowicie wyeliminować radziecki opór.
7 Dywizja pancerna stoczyła jedną z najcięższych bitew tego dnia, powoli ale systematycznie niszczyła okrążone sowieckie jednostki pancerne na południowy-zachód od Witebska, po uporaniu się z tym piechota zmotoryzowana w raz z pułkiem czołgów, skierowała się w stronę miasta. Udało się jeszcze okrążyć sztab korpusu i tym samym zniszczyć cały korpus zmechanizowany w sile 2 dywizji pancernych i 1 zmotoryzowanej.. Straty były jednak duże, sowiecka artyleria prowadziła morderczy ostrzał z drugiej strony brzegu jak i z za samego Witebska.. Kompania pionierów która miała zbudować most na południe od miasta została zredukowana ze 150 ludzi do zaledwie 12.. Cała dywizja do wieczora utraciła ponad 900 żołnierzy, zabitych i rannych.

​

20 Dywizja zmotoryzowana przez cały dzień prowadziła zacięte walki o Boguszewsk, pola minowe i umocnienia nie ułatwiały zadania piechurom. Po południu do dowódcy dywizji dotarła wiadomość aby jego oddziały skierowały się na północ i osłaniały skrzydło 7 pancernej, dalszy marsz na wschód miała prowadzić zmierzająca już na pozycje 12 dywizja pancerna.
Wieczorem rozdysponowano także rezerwy korpusu które docierały powoli na front, 7 dywizja pancerna miała otrzymać 66 czołgów pzI z miotaczami ognia, zaś 20 dywizja zmotoryzowana otrzymać do dyspozycji miała 27 niszczycieli czołgów panzerjager I i 6 pojazdów z działami 88 mm.

Front centralny (17 D.Panc;29 D.Zmot;18 D.Panc)​

17 Dywizja pancerna to do niej należał ten dzień, mimo ogromnego sukcesu 7 pancernej, to właśnie ta jednostka zniszczyła tego dnia główne zgrupowanie pancerne na drodze do Smoleńska, jej zadaniem było skierowanie się na główną drogę na północ od Dniepru i bezpośredni marsz na Smoleńsk.
29 Dywizja zmotoryzowana dzięki dużej mobilności okrążyła od północy Orszę, uniemożliwiając ucieczkę sowieckim oddziałom, jej zadaniem było zdobycie Dubrowna i kontynuowanie ataku na południe od rzeki.
18 Dywizja pancerna tego dnia spełniała raczej rolę dywizji piechoty, jej mobilność została ograniczona przez postawione przed nią zadanie. Przez cały dzień toczyła ona walki o miasto, straty w czołgach były największe ze wszystkich dywizji tego dnia, co tylko pokazało, że użycie dywizji pancernych do bezpośredniego zdobywania miast nie było dobrym pomysłem. Pod koniec dnia na prawym brzegu Dniepru w mieście broniły się niedobitki, wspierane przez sporą ilość jedynych jak na razie zaobserwowanych na całym froncie T-34. Skutecznie odpierały one ataki pułku czołgów przez całe popołudnie i wieczór 9 lipca.
Rezerwy korpusu nie zostały rozdysponowane do końca dnia, a było to 27 pojazdów panzerjager i 18 Stugów.

​

10 Dywizja pancerna tego dnia nie miała wiele do roboty, jej rozkazy zmieniały się wielokrotnie, ostatecznie jednak Warzkins zdecydował o tym, aby pułk czołgów i jeden pułk piechoty skierują się na wschód w stronę Chemewki i Riasnej, a jeden pułk pozostał do obrony przeprawy.

​

Orientacyjny przebieg frontu nocą 9 Lipca, widać nadciągająca 12 dywizje pancerną a także dywizję SS „Das Reich” i „Grossdeutschland” już tego dnia wydano im rozkazy, dywizja Das Reich miała przekroczyć rzekę w miejscu zbudowanego mostu czyli na północ od Mogilewa a piechota z GS miała uderzyć bezpośrednio na miasto a także przeprawić się na południe od niego.

Straty obu stron po prawie 20 turach, ponad 1000 pojazdów i 470 dział to wynik godny Wermachtu, jednak straty w ludziach nadal niepokoiły Warzkinsa..
​

Skład jednostek obecnych na mapie, porównując do poprzednich dni widać wzrastającą ilość dywizji niemieckich a także rezerw gotowych do użycia, martwić może jedynie spadek liczebności 7 dywizji pancernej a także 20 dywizji zmotoryzowanej.

​

 

Odcinek 4 – „Witebsk czy Mogilew?”
10 lipca 1941


XXXIX. AK (mot)​

Dzień na północnym odcinku frontu przynajmniej do południa był spokojny, 20 dywizja pancerna podchodziła do Witebska od zachodu, a 7 pancerna nadal budowała most pod ostrzałem ciężkiej artylerii.
Dopiero po 13 kiedy to żołnierze wjechali od zachodu do miasta rozpoczęła się zaciekła walka, Rosjanie cofnęli się jednak tak niefortunnie, że wieczorem okrążonych zostało ponad 1000 radzieckich żołnierzy. 7 Dywizja pancerna nie miała tyle szczęścia, po prawie 20 godzinach budowy udało się w końcu ukończyć przeprawę, ku zaskoczeniu czołgistów sowieci nie stawiali żadnego oporu.
W godzinę udało dotrzeć się do miasta i tym samym w niemieckich rękach znalazło się prawie 75 % miasta, sowieci bronili tylko północnego podejścia. Wtedy jednak na flankę przeprawiających się ciągle oddziałów piechoty i spadł rosyjski kontratak. Natychmiast cofnięto nacierające na północ czołgi, żeby mogły zatrzymać to niespodziewane natarcie. Sytuacje udało się opanować wieczorem, jednak postępy jakie mogła poczynić 7 dywizja pancerna tego dnia, były poniżej oczekiwań.

​

20 Dywizja zmotoryzowana, zrobiła tego dnia wielkie postępy, natarcie zatrzymały dopiero czołgi KW z sowieckiej dywizji pancernej zlokalizowanej na wschodniej flance dywizji. Do wieczora udało się je okrążyć, jednak nie udało się ich zniszczyć, w drodze były już ciężkie działa 88 mm, ponieważ panzerjagery nie radziły sobie z tymi ciężkimi czołgami i przy krótkiej wymianie ognia utracono bezpowrotnie 6 pojazdów.

​

12 Dywizja pancerna została zatrzymana przez wycofujące się rosyjskie oddziały z korpusu zmechanizowanego, walki w które ta dywizja się uwikłały, na cały dzień zatrzymały jej postępy, sowieci jednak powoli się cofali, więc prognozy na następny dzień były optymistyczne.

XXXXVII. PzK​

17 Dywizja pancerna po przełamaniu linii obrony poprzedniego dnia, na pełnej bulwie mknęła rosyjskimi drogami wprost na Smoleńsk. Wieczorem zdecydowano o zgrupowaniu dywizji i chwilowym odpoczynku zmęczonych walkami i marszem żołnierzy.

​

Odpoczynku na pewno nie zaznali żołnierze 29 dywizji zmotoryzowanej, w Dubrownie pododdziały dywizji były już około godziny 8:30, przyczółek po drugiej stronie Dniepru ustanowiono już pół godziny później, wtedy rozpętało się piekło. Sowieci rozpoczęli mordercze ataki z każdej strony chcąc zepchnąć Niemców z przyczółka, walki trwały przez cały dzień i nawet nocą nic nie zapowiadało końca walk o to małe miasteczko, straty po obu stronach rosły lawinowo, a most który był w miasteczku był za słaby aby mogło po nim przejechać jakiekolwiek wozy bojowe.

W najgorszej kondycji z wszystkich jednostek obecnych na froncie była 18 dywizja pancerna. Zmęczeni żołnierze, uszkodzone czołgi na dodatek radzieckie kontrataki na Orszę po obu stronach rzeki, wieczorem sztab dywizji poinformował dowództwo korpusu, że dywizja jest niezdolna do prowadzenia działań ofensywnych, jej wcześniejsze rozkazy zostały wstrzymane, zaś jednostka przeszła do aktywnej defensywy…

​

Na południowym odcinku frontu działo się niewiele, jednak wieczorem sytuacja zaczęła się diametralnie zmieniać, żołnierze z dywizji SS utrzymywały przeprawę i drogę dostaw dla 10 dywizji pancernej a sowieci zaczęli zaciskać wąskie gardło bronione przez niemiecką dywizje.
Do Mogilewa Niemcy praktycznie weszli bez walki, Rosjanie wycofywali się przez niezniszczone jeszcze mosty.

Front pod koniec dnia.
​

Wykaz strat i niemieckich dywizji obecnych w bitwie smoleńskiej, rozdzielenie żołnierzy z rezerw korpusów spowodowało, że zakończono ich ewidencję a pojazdy powoli rozdysponowywano do podległych im dywizji.

​

 

Świetna gra, świetne opisy, czekam na więcej

 

Mówisz i masz

Odcinek 5 – „25 Km”
11 lipca 1941


XXXIX. AK (mot)​

20 Dywizja pancerna rozpoczęła dzień od oczyszczania miasta z resztek sowieckich wojsk, udało się to wykonać szybciej niż przypuszczano i już po południu, pododdziały dywizji mogły ruszyć do marszu na Demidow. Z całego korpusu była to najbardziej zdolna do akcji ofensywnych jednostka.

7 Dywizja pancerna skoncentrowała swoje siły na szerokim już do godziny 8 przyczółku i ruszyła na południowy-wschód, żeby już kilka godzin później spotkać się z piechotą z sąsiedniej dywizji i tym samym pierwszy raz od początku ofensywy na północnym odcinku połączyć front, zamykając w okrążeniu 2 dywizje strzelców.
W tym samym czasie oddziały zwiadowcze 7 pancernej zajęły Gornevo, nieświadome niebezpieczeństwa jakie czaiło się na południu od nich.

​

20 Dywizja zmotoryzowana stoczyła najcięższe walki tego dnia z jednostek podległych temu korpusowi, musiała ona podzielić pułki piechoty na zachodni do zniszczenia okrążonych jednostek sowieckich i wschodni, gdzie niespodziewanie do kontrataku rosyjskiej dywizji pancernej dołączyłą dywizja strzelców zmotoryzowanych, atak był na tyle silny, że dowódca 20 dywizji rzucił do boju wszystkie niszczyciele czołgów i działa przeciwpancerne a także użył rezerw korpuśnych(chyba tak to się piszę, przynajmniej tak wyczytałem w jednej książce) w postaci 450 pionierów. Atak udało się powstrzymać jednak straty były olbrzymie.

​

12 Dywizja pancerna, ominęła sowiecki korpus z którym walczyła poprzedniego dnia i poczyniła znaczne postępy. Wieczorem dotarła do Lyvuabichi, tam okazało się że na południe od nich znajduje się potężne sowieckie zgrupowanie w postaci 1-2 korpusów..(zwiad lotniczy który przeprowadziłem i ukazał mi dziesiątki żetonów rosyjskich)

XXXXVII. PzK​

17. Dywizja pancerna która trochę odpoczęła przez noc, i połowę tego dnia powoli przemieszczała się w kierunku Smoleńska, kiedy jednak nagłe w kierunku dowództwa dywizji poleciały pociski artyleryjskie, atak niemiecki zamiast zwolnić tylko przyspieszył. Istniało widmo okrążenia bądź rozdzielenia dywizji na mniejsze części jednak, rozkaz Warzkinsa był jasny, nie cofać się tylko maszerować na Smoleńsk.. W tym samym czasie pogonił on 12 dywizje pancerną i 29 zmotoryzowaną aby jak najszybciej ruszyły do ataku aby w razie odcięcia 17 pancernej mogły połączyć się z nią na skrzydłach.

​

Tymczasem czołówki 17 dywizji pancernej znalazły się w odległości około 25 km od Smoleńska i jakiś 10 od Katynia…

​

29 Dywizja zmotoryzowana, mimo ogromnych strat i zmęczenia oddziałów ruszyła do ataku zgodnie z rozkazami, przy wsparciu batalionu Stugów i panzerjagerów nadciągających od strony 18 pancernej do południa udało się wyrwać z przyczółka i zniszczyć południową dywizje strzelców. Ataki na Dubrowno słabły a 18 pancerna „pauzowała” kolejny dzień regenerując powoli straty.

XXXXVI. PzK i XXIV. PzK​

Od czasu zbudowania mostu i przekroczenia rzeki, walki 10 dywizji pancernej ograniczały się do małych lokalnych potyczek, dywizja uzupełniała paliwo w Mstislavie a pododdziały motocyklistów dotarły już kilkanaście kilometrów dalej na wschód.

​

Na południu zaczynało dziać się coraz więcej, 3 dywizja pancerna podążała w ślad za 10 a brygada Grossdeutshland powoli wschodziła na prawą flankę dywizji Das Reich. Jeśli zas chodzi o samą dywizje Das Reich to odpierała ona po raz kolejny zaciekłe ataki dwóch rosyjskich dywizji strzelców, nie mogła ona sobie z nimi poradzić bo połowa oddziałów dywizji nadal była w okolicach Mogilewa.
10 Dywizja zmotoryzowana powoli zaś zajmowała duży obszar na południe od miasta.

​

Front wieczorem 11 lipca, XXXIX kieruje się na Demidow, XXXXVII bezpośrednio na Smoleńsk, na południu XXXXVI korpus ma na celu zdobycie Yeleny a XXIV korpus ma zabezpieczać jego flankę i możliwie posuwać się w kierunku Roslavla.

Straty…


I ciągle wzrastająca liczba jednostek przy malejącej liczbie żołnierzy i pojazdów z dywizji już walczących… 35 dywizja która powoli przybywała na front dostała rozkaz udania się do zdobytego Witebska.

​

 

Odcinek 6 – „100 000”
12 lipca 1941

XXXIX. AK (mot)​

20. Dywizja pancerna miała tego dnia pełne ręce roboty, mimo iż walki z wrogiem ograniczyły się do zniszczenia resztek korpusu strzelców nieopodal Kolyzachina, długi marsz na Demidow wykańczał żołnierzy i pojazdy, linia frontu oparła się o rzekę a zwiad lotniczy nie zaobserwował sowieckich jednostek na północy.
7. Dywizja pancerna razem z 12 pancerną, rozpoczęły atak kleszczowy z samego rana a już po godzinie 8, pododdziały obu dywizji spotkały się w Lionzo, reszta oddziałów obu dywizji nacierała na wschód dla 7 pancernej był to raczej marsz, kłopoty z paliwem zaczynały doskwierać całej obu armiom pancernym.
20. Dywizji zmotoryzowanej pozostawiono zniszczenie dwóch okrążonych radzieckich dywizji. ( Okrążonych teoretycznie front jest już daleko za tymi jednostkami jednak nie dostają one kary za oblężenie, taka jest tylko wtedy gdy do jednostek nie ma dojścia między heksami w odległości do 2 heksów.

XXXXVII. PzK​

Na odcinku 17 dywizji pancernej pojawiło się dość poważne zagrożenie, na linie zaopatrzeniową dywizji uderzyły dwie dywizje strzelców. Rozkaz aby dywizja cofnęła się na wschód przyszedł odrobinę za późno w pułapkę dostało się kilkanaście pojazdów przeciwlotniczych i dział artylerii.
Reszta dywizji szykowała się do uderzenia na Smoleńsk ale w tej sytuacji była zmuszona do przejścia w stan defensywy.
29. Dywizja zmotoryzowana nacierała na południe od Dniepru i widziała sowieckich żołnierzy po drugiej stronie rzeki, gdzie jeszcze kilka godzin wcześniej przejeżdżały niemieckie ciężarówki.
Celem jednostki było zdobycie Krasnego i dalszy atak w kierunku Moror-Voskowo na zachód od Smoleńska.

​

18. Dywizja pancerna ruszyła z pod Orszy i ubezpieczała skrzydło 29 zmotoryzowanej.

XXXXVI. PzK​

Na południowym odcinku frontu 10 dywizja pancerna powoli przemieszczała się główną drogą na wschód, w kierunku swojego głównego celu, dywizja Das Reich jak i brygada SS powoli domykały okrążenie sowieckiej armii pomiędzy Mogilewem a Orsza.

​

Mapa całego frontu niestety mi się skasowała a nie miałem możliwości zrobienia nowej więc w tym odcinku jej nie będzie. Straty po stronie Rosjan sięgnęły już ponad 100 000 rannych i zabitych a nie minął nawet tydzień od rozpoczęcia operacji.

​

Wykaz wojsk niemieckich pod koniec dnia, o dziwo najmniejszą ilość czołgów posiadała 20 dywizja pancerna która brała stosunkowo niewielki udział w walkach na północy.

​

 

Dziś post tylko informacyjny, planuje jeszcze 2 odcinki gdyż z ciekawości sprawdziłem jaką siłą ofensywną o ile w ogóle dysonują sowieci i się okazało iż juz na obecną chwilę mają o połowe mniej dział i pojazdów w grze jak i samych żołnierzy, więc dalsza gra i zdobywanie terenu praktycznie pustego raczej nie ma sensu i będę chciał przejść do kolejnego scenariusza.. Jeśli ktoś się z tym nie zgadza czekam na komentarze lub pytania.

 

Oby było wejście do Smoleńska, bo o to chodzi w scenariuszu z tego co pamiętam A tak to spoko, więcej akcji = lepiej.

 

Odcinek 7 - Chwilowe okrążenie
13 lipca 1941​

Mimo, że bitwa o Witebsk zakończyła się kilkadziesiąt godzin wcześniej, walki na północny-zachód od miasta nadal trwały. 18 Dywizja zmotoryzowana dostała rozkaz zdobycia Gordoka, skąd wychodziły słabe sowieckie kontrataki. 35 Dywizja piechoty zabezpieczała miasto ale jej celem było ustanowienie pozycji na skrzydle 20 pancernej.

​

Trochę dalej na wschód, 20 dywizja pancerna zdobywała Demidow, miasto padło bez jednego wystrzału w okolicy nie było żadnych sowieckich oddziałów. Wszystkie dywizje korpusów grupowały się cały dzień, regenerowały siły i przygotowywały do ostatecznego natarcia na Smoleńsk, 7. Dywizja pancerna kończyła budowę mostu a do 12 Dywizji pancernej doszły rozkazy aby następnego dnia pomogła odciętej nagle 17 dywizji pancernej znajdującej się na południe od niej.

​

Walki tego dnia skupiły się w sumie na jednym tylko odcinku frontu, a były to pozycje 17 dywizji pancernej, atakowanej z każdej strony przez sowieckie dywizje piechoty jak i dywizje pancerną od strony Smoleńska.
Doszło nawet do odcięcia całej dywizji, mimo iż pozycje sąsiednich jednostek znajdowały się zaledwie kilka kilometrów od okrążonych oddziałów, sowiecki napór narastał, dowódca rozkazał skupić oddziały, nieopodal wsi Momory aby tam przez most mogło następnego dnia przybyć ewentualne zaopatrzenie.

​

Walki w lasach były wyjątkowo zacięte, w ciągu całego dnia utracono tam kilkanaście dział i kilka Stugów, a oddziały niemieckich piechurów cofały się lub nawet uciekały w kierunku zgrupowania swoich czołgów.

​

Kiedy 17 dywizja pancerna wykrwawiała się, na południu działo się niewiele,był marsz niemieckich oddziałów przerywany sporadycznymi atakami pojedynczych grupek rosyjskich żołnierzy.

​

10. Dywizja zmotoryzowana śmiałym atakiem zdobyła Kirchiev, rozbijając sowiecki front na tym obszarze i całkowicie dezorientując znajdujące się tam oddziały doborowych spadochroniarzy.

Rosnące straty sowieckie..



Wykaz wojsk na wieczór 13 lipca.



Front 13 lipca.

​

Niestety zdobycia Smoleńska nie będzie bo następny odcinek bedzie podsumowaniem ale i tak był pusty i wystarczyłoby do niego wejść.

 

Warzkins, czyli wygrałeś? Co następne?

 

Teoretycznie tak, praktycznie nie bo nie dokończyłem zdobywania całej mapy, gdyż nie widziałem sensu zajmowania połowy pustej mapy, w odcinku podsumowującym sami zobaczycie jak wygladała mapa bez mgły wojny w turze 60 na 168 i porównanie ilości żołnierzy, dział i pojazdów.

 

Smoleńsk 1941 – Podsumowanie​

Gra zakończona na 60 turze ze 168 przewidzianych.​

Powody dla którego kończę w tym momencie wymieniłem już wcześniej, jest to oszczędność czasu waszego i mojego bo wygrana była przesądzona
Poniżej minimapa z pierwszej i ostatniej rozegranej tury, na niebiesko są wojska sowietów, jak widać za główną linią frontu była odcięta jakaś połowa wojsk sowieckich…

​

Druga sprawa to straty po obu stronach, poniższy wykaz pokazuje to ile żołnierzy i dział zostało uzupełnionych po tym jak zostały wyeliminowane z walki. Po lewej są całkowite stany wojsk które są już na mapie, bądź przybędą w późniejszych turach, jest to także liczba maksymalna wszystkich jednostek jeśli ich stan wynosi 100 %.
Z 20281 zabitych i rannych żołnierzy niemieckich w ich miejsce uzupełniono 7800, jest to około 38 % czyli bardzo dużo, spowodowane jest to tym, nie było praktycznie okrążonych i zniszczonych kompanii czy batalionów, jak w przypadku sowietów. Bowiem oddział który ma nawet zaledwie 1 żywego żołnierza może zostać uzupełniona ale jeśli zostanie całkowicie unicestwiona, to nie ma już dla niej powrotu.
U Rosjan z racji tego, że większość ich oddziałów była całkowicie niszczona uzupełnionych zostało zaledwie 2687 żołnierzy ze 119336, co stanowi trochę powyżej 2 %...
To wszystko oznacza, że Niemcy mają o 12481 mniej żołnierzy niż na początku, a nie 20281 jak jest to podane w zabitych, bowiem zostali oni zastąpieni przez innych i tym samym dodani do ogólnej liczby wojsk. U sowietów jest to analogicznie 116649 soldatów.
Inaczej ma się sprawa z pojazdami, tutaj określenie dokładnej liczby uzupełnionych pojazdów nie jest możliwa, bowiem straty w oknie dialogowym, uwzględniają tylko jednostki utracone w wyniku działań bojowych, a gros pojazdów zostaje wyeliminowanych w czasie przemarszu, śmiem twierdzić że może to być nawet jakieś 10-15%.
Dlatego liczba 50 uzupełnionych pojazdów to tylko wyliczenia jakich mogłem dokonać, ze straconych czołgów w wyniku działania nieprzyjaciela, a straty w tym wypadku wyniosły 338 a nie 388.
U sowietów liczba -27 samego mnie zaskoczyła, ale oznacza ona, że sowieckie uzupełnienia były tak słabe, że nie pokrywały one nawet skutków przemarszu jednostek, więc do strat 1572 należałoby dodać 27…

​

 

Jak na tak duży scenariusz szybko ci to szło.
Co do strat w pojazdach jak to jest liczone? Tylko czołgi i pojazdy zwiadowcze? Czy jeszcze coś?
Gdzie następna bitwa?

 

Najgorzej jest na początku jak się ogarnia front, później jak już się porozdziela dywizje i idzie to sprawnie a noc to praktycznie przewijałem żeby jednostki mogły się zregenerować.
W pojazdy wliczane są czołgi, pojazdy zwiadowcze, pojazdy przeciwlotnicze i nie wiem dlaczego ale działa przeciwlotnicze 37mm ale tylko te które podlegały bezpośrednio korpusowi lub armii, różne niszczyciele czołgów bo były także chyba węgierskie, a także pojazdy z zamieszczonymi działami 88mm, o przeznaczeniu przeciwpancernym.
Następna bitwa pod Moskwą staram się iść chronologicznie i jeśli wydawało Ci się że to był duży scenariusz to tam jest mapa prawie 3 razy większa a ilość dywizji tak mnie przytłoczyła, że raczej nie dam rady robić takiego sprawozdania po każdym dniu ile jaka dywizja ma żołnierzy, bo jest ich po prostu zbyt wiele.. Jeśli macie jakieś pomysły to piszcie jak chcielibyście widzieć zestawienie wojsk po kazdym dniu.

 

Część 9 – Operacja Tajfun
15 Listopada 1941​

Generał Warzkins powracał na front po krótkiej rekonwalescencji, kilka dni wcześniej przedstawiono mu ogólną sytuacje na froncie i rozmieszczenie sił przed ostatecznym atakiem na Moskwę.
Ogólne cele jakie sobie postawiłem na tę kampanię to zdobycie Moskwy i Tuły przed 4 Grudnia, jeśli się to uda to rozgrywanie scenariusza Moskwa 1942 byłoby bezsensowne. Jeśli jednak nie uda mi się nawet podejść pod te miasta to kolejnym scenariuszem będzie właśnie M42.

Tur jest 421, jednak tutaj nie pamiętam dokładnie ale chyba jest 6 tur albo 5 na dzień i aż 3-4 na noc, więc nie wiem jakie będzie tempo ataku.
Ilość dywizji jest dosyć spora więc, będę dzielił front na mniejsze części żeby to jakoś ogarnąć jednak w zestawieniach będę podawał statystyki tylko dywizji „szybkich” czyli pancernych i zmotoryzowanych.

Ilość żołnierzy i sprzętu na 1 ture, nie jest to 100 %, bo większość oddziałów ma już pewne straty od początku.



W porównaniu do operacji smoleńskiej, tutaj liczba czołgów w dywizjach jest jak widać drastycznie mniejsza…

​

 

Część 10
15 Listopada 1941
Tury 1-9​

Front jest tak rozległy, że nie będę rozpisywał s¬ię nad każdym odcinkiem i skupie się na głównych wydarzeniach danego dnia.
Operacja Tajfun rozpoczęła się od huraganowego ognia artylerii, niemal na całej długości frontu grzmiały niemieckie działa, ostrzeliwując pozycje sowieckie przez niemal 2 godziny.
Na południe od Kalinina, północ i wschód od Możajska rozpoczęło się główne natarcie, siły niemieckie zmierzały w kierunku Moskwy tak aby uderzyć na nią jak najbardziej od północy lub możliwie nawet okrążyć, stolice ZSRR i zniszczyć ostatnie jak się zdawało radzieckie zgrupowanie w tym regionie.
Na południe od Możajska trwał atak „odciążający” który miał na celu zmylić sowietów.
W okół Tuły trwały zaś przygotowania do okrążenia i zdobycia miasta, przez cały dzień 3 i 4 dywizja pancerna powoli obchodziły miasto od wschodu.
Sowiecka aktywność tego dnia ograniczyła się tylko do zaciekłych ataków na Kalinin…

Czarne strzałki to kierunki niemieckich ataków tego dnia, a żółte to rosyjskie kontrataki. Na mapie przedstawione zostały tylko dywizje/brygady „szybkie” A kropki to pozycje z początku ofensywy, i będą one na każdej następnej dużej mapie.

​

Same walki o Kalinin były bardzo krwawe, w ciągu całego dnia linia frontu zmieniała się kilkukrotnie, ostatecznie w nocy doszło niemal do okrążenia jednej dywizji strzelców. 36 Dywizja zmotoryzowana powoli cofała się w głąb miasta.

​

Największa bitwa tego dnia rozegrała się pod Dorkowem, 4 niemieckie dywizje zniszczyły 2 sowieckie brygady pancerne a trzecią odrzuciły od pozycji obronnych, było to główne zgrupowanie pancerne na drodze do Moskwy.

W atak odciążający zaangażowano spore siły, udało się przekroczyć rzekę i utworzyć niewielki przyczółek, sowieckie kontrataki były niemrawe i chaotyczne.



Straty pod koniec dnia.

​