Polska AAR /od 1936 r./

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-30 września 1954

odcinek 418

Unruhe
(Niepokój)​

Polska​

Dużym echem w prasie krajowej odbiło się odkrycie polskiej organizacji szpiegowskiej w Japonii w drugiej połowie września, gdzie dopiero co miała ona zacząć swoją działalność. Szef wywiadu, Adam Tarnowski musiał tłumaczyć się przed parlamentem i przede wszystkim przed cesarskim ambasadorem z motywów umieszczenia tam siatki agentów. Ostatecznie argumentowano to faktem zaniepokojenia z powodu rosnących sił zbrojnych Japonii i wyrzeczono się możliwości podzieleniem się zdobytych informacji z Chinami. Japonia jednak odwołała swojego ambasadora na konsultacje do Tokio. Stosunki polsko-japońskie uległy wskutek tego wydarzenia wyraźnemu ochłodzeniu.

Wielka wpadka polskiego wywiadu zagranicznego.​

W dalszym ciągu też trwają negocjacje między EOBR a Irlandią i Szwajcarią. Tutaj bardzo aktywny jest wiceprzewodniczący Mikołajczyk, który zapowiada przyjęcie obydwu krajów do tej organizacji jeszcze do końca roku. W martwym punkcie utknęły natomiast rozmowy z państwami kaukaskimi, które nie sprecyzowały jeszcze kiedy rozpoczną oficjalne negocjacje w sprawie przystąpienia do EOBR. Dobrze rozwijają się rozmowy z Rosją i prawdopodobnie na początku października kraj ten stanie się kolejnym członkiem organizacji.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) drużyna Węgier w wielkim stylu wygrała pierwsze zawody I edycji Letniego Pucharu Ludów rozgrywanych w dniach od 16 do 30 września w Niemczech, choć już sam finał rozgrywany w Hamburgu przebiegał raczej pod dyktando pogody, która spłatała wielkiego psikusa organizatorom z racji oberwania chmury. Hiszpański pech polegał na tym, że boisko stało się grząskie od mniej więcej 10. minuty, ale wtedy było już 0:2 po bramkach niezrównanego Imre Gyorcsy’ego i Lajosa Micsa. Sędzia główny, Markus Tiedemann z Niemiec po krótkiej przerwie związanej z obfitym deszczem wznowił zawody, ale wynik nie uległ już zmianie. Kolejna edycja ma się odbyć za cztery lata na boiskach triumfatora tegorocznych zawodów (…)

Grupa A

16.IX. – Węgry-Ukraina 3:0 (Mics 4, 7, Pakosi 80), Polska-Hiszpania 1:4 (Mierzejewski 27 – Suarez 31, 39, Vazquez 58, Morales 79);
19.IX. – Polska-Węgry 0:2 (Hevesy 45, Miller 79), Hiszpania-Ukraina 2:0 (Marquez 30 (k), Suarez 61);
22.IX. – Polska-Ukraina 2:1 (Kownacki 35, Alt 50 – Wasiliczenko 15), Hiszpania-Węgry 1:1 (Gomez 29 – Mics 9).

1.Hiszpania 5 pkt bramki 7-2, 2.Węgry 5 6-1, 3.Polska 2 3-7; 4.Ukraina 0 1-7.

Grupa B

17.IX. – Niemcy-Anglia 1:1 (Schneider 17 (k) – Willkie 83), Austria-Dania 0:2 (Joergensen 4, 19);
20.IX. – Niemcy-Austria 4:2 (Richter 5, 27, Kraus 58, Arndt 74 – Meyer 57, 89 (k)), Dania-Anglia 0:0;
23.IX. – Niemcy-Dania 0:1 (Ancker 90), Austria-Anglia 1:2 (Plotzke 72 – Arnold 47, Banks 51).

1.Dania 5 pkt bramki 3-0, 2.Anglia 4 3-2, 3.Niemcy 3 5-4; 4.Austria 0 3-8.

Grupa C

18.IX. – Francja-Norwegia 1:0 (Clerge 17 (k)), Włochy-Szwecja 2:2 (Manzini 34, Patroli 42 – Svensson 17, Bjoernsson 49);
21.IX. – Francja-Włochy 0:0, Szwecja-Norwegia 0:0;
24.IX. – Francja-Szwecja 2:3 (Rocheteau 5, Bayer 15 – Svensson 23, 35, Moecklin 72), Norwegia-Włochy 0:2 (Trillini 41, Oscarino 82).

1.Włochy 4 pkt bramki 4-2; 2.Szwecja 4 5-4, 3.Francja 3 3-3, 4. Norwegia 1 0-3.

Ćwierćfinały:

26.IX. – Włochy-Niemcy 1:2 (Pazzoli 4 – Regensburger 49, 89);
26.IX. – Szwecja-Węgry 1:2 (Pastersson 33 (k) – Gyorcsy 35, Mancsany 66);
27.IX. – Dania-Francja 3:1 (Schonlebe 23, Hansson 69 (k), 72 – Frantz 13);
27.IX. – Hiszpania-Anglia 2:0 (Suarez 29, Vickeroy 37 sam.).

Półfinały:

28.IX. – Niemcy-Węgry 1:4 (Rengen 20 – Gyorcsy 2, 10, 19, 86);
28.IX. – Dania-Hiszpania 0:1 (Vazquez 39 (k)).

Mecz o 3. miejsce

30.IX. – Dania-Niemcy 1:2 (Joergensen 27 (k) – Regensburger 21, Voit 38).

Finał

30.IX. – Węgry-Hiszpania 2:0 (Mics 1, Gyorcsy 9).

Associated Press (USA):

(…) nieoczekiwane napięcie w stosunkach indyjsko-pakistańskich wywołało zamieszanie wśród sztabów wojskowych obydwu państw. Możliwe przehandlowanie Bhutanem i Nepalem w zamian za trwały pokój Indii i Chin wydaje się kuszącą propozycją dla obydwu państw. Oczywiście oczekiwania Tse-ven Soonga to jedynie gra aktorska, który raczej dla chińskiej opinii publicznej używa zwrotów do Indii w stylu stałej neutralizacji Kaszmiru czy wspólnym protektoracie nad Bhutanem i Nepalem. Perspektywa konfliktu pakistańsko-indyjskiego może zmienić mapę polityczną centralnej Azji, a do dotychczasowych sukcesów indyjskiego rządu zaliczyć można już uzależnienie dalajlamy, który otrzymując azyl w Indiach zdaje się wiedzieć więcej o przyszłości państw himalajskich niż ktokolwiek inny (…)

Sin-hua (Chiny):

(…) pancernik „Dongting”, który zatonął u wybrzeży Japonii będzie miał swój pomnik w największych miastach Chin, co zapowiedział podczas przemówienia w Szanghaju premier Li Zongren. Flota japońska nie zapuszcza się już za bardzo do wybrzeży Chin, ale ich opór na Hajnanie i koło Władywostoku wciąż jest duży, nasza armia jednak nie zamierza się układać z wrogami całej Azji bez osiągnięcia całkowitego zwycięstwa. Chwała więc bohaterom, a do nich właśnie należą marynarze utraconego okrętu liniowego. (…)

Kronika wojny dalekowschodniej​

16.IX. – koncentracja 32 dywizji w indyjskim Kaszmirze nie przynosi ze sobą rezultatów wznowienia ofensywy w kierunku chińskiego Turkiestanu i wyjścia na głębokie zaplecze Tybetu, w kolejnych dniach Hindusi będą zmniejszać swoje siły w tym regionie.

17.IX. – koreańskie bombowce okrętowe odnajdują blisko archipelagu wysp Riukiu 2 malezyjskie niszczyciele „Kota Kinabalu” i „Singapura”, ale atak kończy się fiaskiem.

18.IX. – rząd Republiki Indii udzielił azylu politycznego dalajlamie Tybetu, który ostatecznie postanowił opuścić Bhutan.

19.IX. – koreańskie lotnictwo odnajduje kolejne cele na wodach archipelagu Riukiu, tym razem są to dwa japońskie niszczyciele – „Yamamoto” i „Kawasaki”. Podobnie jak w przypadku spotkania z malezyjskimi kontrtorpedowcami bombardowanie nie przynosi pożądanego skutku.

20.IX. – siły chińskie wzmacniają obronę przyczółka w północnej Birmie pod Nai Ga, gdzie zmierza 12 dywizji pod dow. marsz. Tang Shengzhi.

21.IX. – premier Indii, Jawaharlal Nehru w ostatnim oświadczeniu wyraził zmianę swojego wcześniejszego stanowiska względem dalszego prowadzenia wojny. Po rozmowie z dalajlamą Tybetu wyraził gotowość do rozpoczęcia negocjacji pokojowych z Chinami, aby ukrócić dalsze niechybne prześladowania Tybetańczyków.

22.IX. – prezydent Chin Tse-ven Soong w swoim przemówieniu w Czongkingu nawiązał do ostatnich słów Nehru względem rozpoczęcia negocjacji pokojowych, choć pod warunkiem zgody na neutralizację pogranicza oraz wyzbycia się chęci do zmarionetkowania Bhutanu i Nepalu.

​

23.IX. – trwa bombardowanie Taipei, najważniejszego miasta japońskiego Tajwanu przez koreańskie lotnictwo bombowe.

24.IX. – dwa filipińskie niszczyciele odgoniły od wybrzeży Luzonu kilka tajlandzkich kontrtorpedowców, które usiłowały pomóc uwięzionym japońskim jednostkom na Leyte.

25.IX. – w stoczni tokijskiej zwodowany lotniskowiec „Hiryu”, będący już czwartą taką jednostką w japońskich siłach morskich.

​

26.IX. – nieudany filipiński desant na Kuryle wskutek niewystarczającej ilości sił użytych podczas walk na wyspach.

27.IX. – japońskie lotnictwo bombowe po raz kolejny niszczy instalacje portowe w Busan w południowej Korei.

28.IX. – Pakistan ostrzegł Indie przed pochopnym zawieraniem pokoju z Chinami za cenę neutralizacji pogranicza i możliwej ugody w sprawie podziału stref wpływów w Bhutanie i Nepalu.

29.IX. – Bhutan i Nepal czują się zaniepokojone możliwością zawarcia rozejmu między Indiami i Chinami, we wspólnym stanowisku rządów obydwu państw czuć wyraźne zagrożenie możliwością utraty suwerenności.

30.IX. – premier Japonii, Okada Keisuke zaproponował mediację w sporze między Pakistanem a Indiami w sprawie przyszłości Bhutanu i Nepalu oraz utrzymania Indii jako strony współwalczącej z Chinami.

Straty morskie:

Japonia – 20 niszczycieli, 3 okręty podwodne, 5 transportowców (28).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 7 niszczycieli (9).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 3 niszczyciele, 2 transportowce (6).

Chiny – 1 pancernik, 4 niszczyciele (5).

Wietnam – 3 niszczyciele (3).

Birma – 3 niszczyciele (3).

Malezja – 2 niszczyciele (2).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 października 1954

odcinek 419

Lukket cirkel…
(Zamknięte koło…)​

Polska​

Wielkim sukcesem dyplomatycznym EOBR kończą się negocjacje prowadzone z Republiką Rosyjską dotyczące jej uczestnictwa w tej organizacji. Zwieńczeniem rozmów jest oficjalna wizyta prezydenta Rosji, Aleksandra Kiereńskiego w Warszawie (4-5.X.) podczas której Rosja przystąpiła do Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju. Rosja ma nadzieję na poprawienie swojego bilansu handlowego z krajami Europy Zachodniej, gdyż jak do tej pory udało jej się podpisać jedynie trwałe porozumienie handlowe z Włochami. Liczy także na pomoc EOBR w odbudowie jej infrastruktury i w szybszym rozwoju zarówno dotyczącym przemysłu jak i instytucji demokratycznych. Tym samym EOBR liczy już sobie 23 członków, wciąż też trwają negocjacje z Irlandią i Szwajcarią. Zawieszeniu uległy natomiast rozmowy z krajami bałkańskimi i kaukaskimi ze względu na brak stabilizacji politycznej.

​

5 października terytorium Państwa Angoli opuścili ostatni polscy żołnierze wchodzący w skład dwóch dywizji kolonialnych (1.Korpus Kolonialny (gen. broni Zahorski) – 1.Dywizja Wojsk Kolonialnych Polskiej Afryki Zachodniej, 2.Korpus Kolonialny (gen. broni Skuratowicz) – 2.Dywizja Wojsk Kolonialnych Polskiej Afryki Zachodniej). Do kraju powrócą na pokładach okrętów Polskiej Floty Kolonialnej pod dow. wiceadm.. Kłoczkowskiego w składzie z krążownikiem lekkim ORP „Dragon”. 2 okrętami podwodnymi – ORP „Orzeł”, ORP „Wilk” i 6 transportowcami armii.

​

Naukowcy z Zakładów Azotowych w Tarnowie zakończyli prace nad wdrożeniem pakietu reform gospodarczych pod roboczą nazwą „zielonej rewolucji”, która umożliwi uzyskiwanie znacznie większych plonów z danego areału ziem uprawnych. Gros wspomnianej reformy dotyczy przyjęcia zupełnie nowej polityki stosowania pestycydów i herbicydów. Centralny Okręg Przemysłowy przygotowuje się natomiast do rozpoczęcia badań dotyczących zbudowania pierwszej polskiej latającej bomby. Inżynierzy apelują do rządu o fundusze na powstanie rakietowego ośrodka badawczego.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Agence France-Presse (Francja):

(…) wraz z zakończeniem I Letniego Pucharu Ludów UEFA rozpoczęła na jesieni pierwszą edycję Pucharu Klubów w którym startują kluby z 24 federacji piłkarskich, które wyraziły chęć uczestniczenia w tych rozgrywkach (Anglia, Szkocja, Francja, Hiszpania, Portugalia, Włochy, Szwajcaria, Dania, Holandia, Norwegia, Szwecja, Finlandia, Belgia, Niemcy, Polska, Czechosłowacja, Węgry, Ukraina, Rosja, Austria, Rumunia, Jugosławia, Grecja, Bułgaria) (…)

Sport Journal (Belgia):

(…) w szwajcarskim Nyon rozlosowano pierwsze pary I rundy Pucharu Klubów w której uczestniczą 32 kluby z 24 państw. Włochy, Francja, Węgry, Anglia, Niemcy, Hiszpania i Dania dzięki wysokiej pozycji w rankingu UEFA mają prawo do wystawienia dwóch klubów w tych rozgrywkach. Począwszy od 3 października a skończywszy na 17 października w szranki staną między sobą następujące kluby: Anderlecht Bruksela-Grasshoppers Zurych, AC Milan-Ferencvaros Budapeszt, Inter Mediolan-Sporting Lizbona, FC 1920 Kopenhaga-Zenit Sankt Petersburg, Kispest Budapeszt-Dukla Praga, Chmielnicki Kijów-Austria Wiedeń, Ruch Chorzów-Feyenoord Rotterdam, Ajax Amsterdam-Dunaj Bukareszt, Chelsea Londyn-Czernomorec Warna, FC Liverpool-IFK Goeteborg, Valerenga Oslo-HJK Helsinki, Broendby Kopenhaga-Paris St.Germain, Olympique Marsylia-Real Madryt, FC Barcelona-Glasgow Rangers, Bayern Monachium-Srbija Belgrad, Panathinaikos Ateny-Borussia Moenchengladbach (…)

​

Associated Press (USA):

(…) Indie prawdopodobnie są aktualnie na etapie dogadywania się z Chinami w sprawie podziału stref wpływów w Bhutanie i Nepalu, co zniweluje przede wszystkim wzajemną wrogość indyjsko-chińską, a przede wszystkim otworzy Indiom drogę do interwencji w Pakistanie Wschodnim (Bengalu). Rządy Bhutanu i Nepalu poczuły się wyraźnie zagrożone i odcięły się od możliwości wciągnięcia ich w konflikt pakistańsko-indyjski, występując z Paktu Nowej Azji. Ich izolacja może jednak posłużyć Chinom i Indiom do wywierania licznych nacisków dyplomatycznych na te kraje (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Państwo Bhutanu i Królestwo Nepalu ogłosiły się 13 października krajami ściśle neutralnymi, po tym jak w prasie pakistańskiej zaczęły pojawiać się antyindyjskie nastroje wyrażone w pewnych artykułach, a co więcej popierane przez władze. Już ponad tydzień temu oba te kraje wystąpiły z Paktu Nowej Azji, głównym motywem miało być dążenie do neutralności, lecz postronni obserwatorzy uważają, że po zawarciu więcej niż pewnego rozejmu między Chinami i Indiami ma dojść do podziału stref wpływów w Bhutanie i Nepalu bądź po prostu narzuceniu siłą protektoratu coś na kształt chińskiej okupacji Tybetu choć w lżejszej formie. Japonia jest wyraźnie zaskoczona rozmowami między przedstawicielami Indii i Chin (…)

Kronika wojny dalekowschodniej​

1.X. – w związku z ostatnim doniesieniami dotyczącymi polityki Indii i Chin premier Bhutanu, Jigme Palden Dorji ogłosił wystąpienie swojego kraju z Paktu Nowej Azji, aby nie prowokować indyjsko-chińskiej agresji.

2.X. – dzień po bhutańskim odejściu z Paktu Nowej Azji taką samą decyzję podejmuje premier Nepalu, Matrika Koirala przy akceptacji króla Tribhuvany.

3.X. – Birma postanowiła wzmocnić swoje siły w północnej części kraju, jako, że Chińczyków nie udało się wyprzeć spod Nai Ga.

4.X. – japońskie lotnictwo bombowe atakuje cele w południowej części Chin, w szczególności zakłady przemysłowe w Nanning i pod Quinzhou.

​

5.X. – cesarskie bombowce okrętowe atakują dwa filipińskie niszczyciele „Samar” i „Mindanao” na Morzu Sibuyan, skutkiem nalotu jest niewielkie uszkodzenie obydwu jednostek.

6.X. – w cieśninie San Bernardino tonie tajlandzki niszczyciel „Thom Buri”, którego pogromcą okazuje się filipiński kontrtorpedowiec „Samar”. Drugiemu z tajlandzkich niszczycieli udaje się ujść pogoni.

7.X. – kolejny atak japońskiego lotnictwa na okręty przeciwnika na wodach archipelagu filipińskiego (Cieśnina Surigao), tym razem ich celem jest koreański lekki krążownik „Anmado”. Na szczęście spotkanie z bombowcami kończy się dla tej jednostki pomyślnie i bez żadnych uszkodzeń.

8.X. – anglojęzyczny dziennik „Karachi News” jest prawie pewny, że do chińsko-indyjskiego zawieszenia broni dojdzie jeszcze w tym miesiącu.

9.X. – Pakistan oskarżył Indie o zdradę interesów dalajlamy, a przewidywaną ugodę z Chinami określa jako haniebne zniweczenie wszelkich zabiegów o restytuowanie niepodległości Tybetu.

10.X. – Tse-ven Soong, prezydent Zjednoczonej Republiki Chińskiej oferuje Bhutanowi i Nepalowi układy o nieagresji na 15 lat, aby zatrzeć złe wrażenie spodziewanym rozejmem z Indiami. Premier Japonii, Okada Keisuke wyraża zaniepokojenie tak diametralną zmianą w polityce Indii, ostrzega przed możliwością zajęcia Bhutanu i Nepalu, żąda też możliwości opuszczenia Indii przez dalajlamę, któremu rząd japoński zapewnia pełne bezpieczeństwo i prawo stałego pobytu.

​

11.X. – Japończycy powstrzymują kolejne chińskie natarcie w stronę Ternei (Hagikaze), niwecząc ponowne próby Państwa Środka co do zupełnego wyparcia sił cesarskich z Okręgu Władywostockiego.

12.X. – Bhutan z Nepalem odrzucają chińskie propozycje układu o nieagresji, gdyż nie idą one w parze z podobnymi gwarancjami ze strony Indii. W prasie tych dwóch himalajskich krajów ukazują się hipotetyczne mapy nowych Indii w których to Bhutan i Nepal są indyjskimi prowincjami. Przypuszcza się, że Chiny w zamian za rozejm z Indiami pozostawiły im wolną rękę co do kształtowania dalszych losów Bhutanu i Nepalu. W Thimphu i Kathmandu wybuchają antyindyjskie i antychińskie zamieszki.

13.X. – Bhutan i Nepal ogłaszają się krajami ściśle neutralnymi, choć jak wynika z wypowiedzi premierów tych państw, Jigme Paldena Dorji i Matriki Koirali są one również gotowe, aby wesprzeć się militarnie w obliczu zagrożenia ze strony Indii i Chin.

14.X. – na wody Filipin wpływają indyjskie i wietnamskie niszczyciele z zadaniem zorientowania się co do liczebności filipińskich sił nawodnych i ewentualnych dalszych kroków związanych z atakiem na poszczególne bazy morskie.

15.X. – mimo podjętej decyzji o neutralności przez Bhutan i Nepal, Japonia jest skłonna udzielić tym krajom gwarancji niepodległości jak i zaprosić te kraje do dwustronnych umów z Unią Indochińską, będącą jedynym czynnikiem bezpieczeństwa dla tych państw. Rządy bhutański i nepalski milczą.

Straty morskie:

Japonia – 20 niszczycieli, 3 okręty podwodne, 5 transportowców (28).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 7 niszczycieli (9).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 3 niszczyciele, 2 transportowce (6).

Chiny – 1 pancernik, 4 niszczyciele (5).

Wietnam – 3 niszczyciele (3).

Birma – 3 niszczyciele (3).

Malezja – 2 niszczyciele (2).

Tajlandia – 1 niszczyciel (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-31 października 1954

odcinek 420

Skitten vaepenhvile
(Wyrachowany rozejm)​

Polska​

Z końcem października do portu w Gdańsku przybyły okręty Polskiej Floty Kolonialnej pod dow. wiceadmirała Kłoczkowskiego w składzie z lekkim krążownikiem ORP „Dragon”, 2 okrętami podwodnymi – ORP „Orzeł” i ORP „Wilk” oraz 6 transportowcami armii na pokładzie których znajdowały się 1. i 2. Korpus Kolonialny (gen. Zachorski, gen. broni Skuratowicz). Obie jednostki zasilą garnizony na Kresach, gdzie wciąż bywa niespokojnie, głównie ze względu na występowanie zbrojnych ugrupowań białoruskich o skrajnych poglądach politycznych.

Ministrowie spraw zagranicznych Irlandii (Frank Aiken) i Szwajcarii (Paul Manz) ostatecznie podpisali w Warszawie dokumenty o przystąpieniu do Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju (EOBR). 25 aktualnych członków to wielki sukces tej organizacji, powstałej przecież nie tak dawno. Jednak jest to też efekt trzech wielkich wojen światowych prowadzonych na terytorium Europy i wynikającej z tego chęci budowania europejskiego bezpieczeństwa na zupełnie innych zasadach niż dotychczas. Istnienie różnych sojuszów wojskowych obok siebie, ale powiązanych ze sobą gospodarczo tworzy inny klimat wzajemnych zależności, na co też stawiali twórcy tej organizacji. Pokój europejski to podstawa dla tworzenia takich samych powiązań na innych kontynentach, choć zdecydowanie trudno się o tym mówi w kontekście przedłużającego się konfliktu na Dalekim Wschodzie. EOBR nadal też pracuje nad włączeniem do organizacji krajów bałkańskich, dzięki czemu poprawi się bezpieczeństwo i w tej części Europy.

Państwa członkowskie EOBR wg stanu z 31.X.1954 r.​

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) rząd Jawaharlala Nehru zachowuje się w sposób nieracjonalny, tak jakby miał obiecane od Chin coś więcej aniżeli tylko zgodę Tse-ven Soonga na objęcie protektoratem Nepalu i Bhutanu. Być może Indie znajdą się niedługo w stanie wojny z Japonią i jej sojusznikami w ramach Unii Indochińskiej. Perspektywa podziału terytorium Indochin między Indie a Chiny jest niezwykle kusząca i prawdopodobnie tak jak w niesławnym już pakcie Ribbentrop-Mołotow zaistniał tajny protokół tak i w układzie Nehru-Zhang Zun możemy hipotetycznie stwierdzić istnienie czegoś jeszcze niż dowodów na przywrócenie przyjaźni chińsko-indyjskiej (…)

Sport Journal (Belgia):

(…) w szwajcarskim Zurychu rozlosowano pary II rundy Pucharu Klubów, gdzie wyłoniono następujące pojedynki: Anderlecht Bruksela-Ferencvaros Budapeszt, Inter Mediolan-FC 1920 Kopenhaga, Kispest Budapeszt-Chmielnicki Kijów, Ruch Chorzów-Ajax Amsterdam, Chelsea Londyn- HJK Helsinki, FC Liverpool-Paris St. Germain, Real Madryt-Borussia Moenchengladbach, Bayern Monachium-FC Barcelona. Pierwsze mecze zostaną rozegrane 28 października a rewanże 11 listopada (…)

Associated Press (USA):

(…) Indie zdradziły ideę odzyskania wolności przez Tybet dogadując się z Chinami i przeniosły tym samym swoje ambicje polityczne na kontrolę nad Nepalem i Bhutanem, co zostało zaobserwowane przez Biały Dom, mimo prowadzenia dalszych prac nad stworzeniem panamerykańskiego sojuszu militarnego. Prezydent Eisenhower wyraził nadzieję, że Indie nie skopiują chińskiej drogi dojścia do aktualnej pozycji politycznej na świecie, gdyż groziłoby to zaburzeniem równowagi w Azji i możliwością licznych konfrontacji. Prezydent liczy także na zahamowanie obecnego tempa wojny, która w szczególności na morzach i oceanach pochłania co tydzień coraz to nowe ofiary (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) porozumienie indyjsko-chińskie tworzy groźny precedens w Azji, który może rozwinąć się w dalsze rozszerzanie się konfliktu, szczególnie jeśli chodzi o kryzys pakistańsko-indyjski czy afgańsko-irański. Z wielkim zaniepokojeniem fakt zawarcia zgody między Indiami a Chinami przyjęły Nepal i Bhutan, które zostały już zapytane przez Indie o możliwość przyjęcia ochrony za sprawą obecności ich wojsk co zostaje odczytane jako przyzwolenie na objęcie tych państw wojskowym protektoratem. Pakistan ostrzega raz za razem Indie, aby kosztem Tybetu oraz Nepalu i Bhutanu nie próbowały wejść w głębszą komitywę z Chinami, ale jego potencjał militarny jest o wiele słabszy od państw Ligi Azji Centralnej (…)

Kronika wojny dalekowschodniej​

16.X. – Przedstawiciele Indii (Jawaharlal Nehru) i Chin (Zhang Zun) podpisali rozejm w tadżyckim Duszanbe na warunkach status quo ante; min. spr. zagr. Pakistanu, Liaquat Ali Khan określa to wydarzenie mianem zdrady Tybetu, a premier Japonii, gen. Okada Keisuke na podstawie rozmowy z cesarzem Hirohito postanawia odwołać ambasadora z Delhi.

17.X. – Pakistan przestrzega Indie przed naruszeniem ścisłej neutralności Bhutanu i Nepalu, grożąc w przeciwnym razie nieobliczalnymi krokami militarnymi w ramach Paktu Nowej Azji. Oznacza to w istocie internacjonalizację wojny z położeniem nacisku na wojnę irańsko-pakistańską i afgańsko-irańską.

​

18.X. – od uszkodzeń tonie w Zat. Władywostockiej japoński niszczyciel „Kawasaki”. Drugi z niszczycieli „Yamamoto” pada ofiarą nalotu bombowców z lotniskowca „Huang He”. Trzon chińskiej floty właśnie wyszedł w morze…

19.X. – dalajlama wydaje oświadczenie w którym wyraża zadowolenie z zakończenia cierpień ludności tybetańskiej a związanych z wojną indyjsko-chińską, która zakończyła się polubownym rozwiązaniem. Apeluje do władz chińskich o obdarzeniu tego terytorium szeroką autonomią. Postronni obserwatorzy uważają, że na postawę dalajlamy ma ogromny wpływ jego pobyt w Indiach i możliwość wymuszenia na nim wielu oświadczeń. Japonia żąda od Indii wydania dalajlamy i apeluje do neutralnych państw azjatyckich o danie azylu jego osobie.

20.X. – na wodach Zat. Cuszimskiej tonie koreański niszczyciel „Daegu”, który padł ofiarą torped kontrtorpedowca „Katsuragi”. Trzon chińskiej floty, który zmierzał w stronę wybrzeży japońskich zostaje zaskoczony w trudnych warunkach pogodowych przez armadę 5 japońskich niszczycieli w tym samym miejscu co zatopiony koreański niszczyciel, które wykorzystując ten atut doprowadzają do storpedowania lotniskowca „Jangcy” i pancernika „Poyang” (odpowiednio niszczyciele Imaki i Mitura). W Chinach zostaje ogłoszona żałoba narodowa po utracie najwybitniejszych jednostek i dowódców.

​

21.X. – wojska chińskie przystępują do ostatecznego ataku na stanowiska japońskiej obrony pod Ternei (Hagikaze), co przynosi im w końcu sukces. Do niewoli idzie 6 japońskich dywizji piechoty. Jest to również olbrzymi cios propagandowy dla Japonii. Pakistan potwierdza swoje dotychczasowe ostrzeżenia względem Indii i Iranu. Chińskie lotniskowce docierają do japońskich wybrzeży Sikoku niszcząc dwa niszczyciele, wietnamski „Qui Non” i malezyjski „Mansuja”, które zostają zatopione przez bombowce z „Huang He” i „Shisha Pangma”.

​

22.X. – najnowszy japoński lotniskowiec „Hiryu”, który miał się dostać do bazy na Tajwanie zostaje zaskoczony przez główne chińskie siły morskie, co kończy się jego zatopieniem (samoloty z Shisha Pangma). Dwa chińskie lotniskowce ponoszą jednak przy tym tak duże straty, że głównodowodzący flotą podejmuje decyzję o skierowaniu ich do bazy w Szanghaju.

23.X. – tragedia japońskiej armady niszczycieli, która mierzy się tego dnia z 30 chińskimi niszczycielami, które dopiero co wyszły z bazy we Władywostoku. Jest to bezprecedensowe chińskie zwycięstwo zakończone zatopieniem aż siedmiu japońskich niszczycieli – „Machi”, „Katsuragi”, „Amatsukaze”, „Mitura”, „Imaki”, „Mayazami”, „Arashi”. Dwa z tych niszczycieli zatapia kontrtorpedowiec „Hunan” (Katsuragi i Imaki), pozostali zwycięzcy bitwy to niszczyciele „Kansu” (Machi), „Hejlungciang” (Amatsukaze), „Hupej” (Mitura), „Ja’an” (Mayazami) i „Suejhua” (Arashi).

24.X. – kolejne starcie chińskich i japońskich niszczycieli, tym razem u wybrzeży północnych wysp archipelagu Riukiu, zakończone samozatopieniem niszczyciela „Fukui”, jak również trzech kolejnych niszczycieli – „Hagiro”, „Miichiro”, „Okabe” i jednego transportowca „Hata Maru”. Jednostki te zostały zatopione przez 4 chińskie niszczyciele „Junnan”, „Kuejczou”, „Kuangtung” i „Ja’an”.

25.X. – japońską hańbę zmaże szarża niszczyciela „Kachiya”, który śmiałym atakiem torpedowym zniszczy dwa chińskie niszczyciele „Liaoning” i „Shansi” na wodach południowego archipelagu wysp Riukiu.

26.X. – połączone japońskie siły morskie pod dow. adm. Nagano spotkały się tego dnia z armadą 30 chińskich niszczycieli w Zat. Hangzhou i zmusiły przeciwnika do odwrotu. Obyło się bez strat. Indie proponują Bhutanowi i Nepalowi zawarcie paktu o nieagresji w zamian za zgodę na objęcie tych dwóch państw ścisłą kontrolą wojskową de facto protektoratem.

​

27.X. – Ternei (Hagikaze) zostaje zajęte przez wojska chińskie, które wraz z tym faktem sprawują kontrolę nad całością japońskiego terytorium dawnego Okręgu Władywostockiego.

28.X. – chiński niszczyciel „Kuejczou” sobie tylko znanymi sposobami ucieka przed trzonem japońskich sił morskich na wodach północnego archipelagu wysp Riukiu.

29.X. – wojska chińskie próbują atakować japońskie pozycje na wyspie Hajnan, ale kolejny atak kończy się niepowodzeniem. Bhutan a wraz z nim Nepal odrzucają indyjskie żądania dotyczące wprowadzenia protektoratu.

30.X. – ogromne uszkodzenia odnosi tajlandzki niszczyciel „Nakhon Sawan”, który zmierzył się w morskim boju z dwoma filipińskimi niszczycielami w Cieśninie San Bernardino.

31.X. – cesarz Hirohito wydaje orędzie do narodu tybetańskiego w którym mówi „o zdradzie Indii i wierności Japonii, która nie spocznie dopóki ostatni chiński okupant nie opuści terytorium Tybetu”.

Straty morskie:

Japonia – 1 lotniskowiec, 33 niszczyciele 3 okręty podwodne, 6 transportowców (43).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 8 niszczycieli (10).

Chiny – 1 lotniskowiec, 2 pancerniki, 6 niszczyciele (9).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 3 niszczyciele, 2 transportowce (6).

Wietnam – 4 niszczyciele (4).

Birma – 3 niszczyciele (3).

Malezja – 3 niszczyciele (3).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 listopada 1954

odcinek 421

Indiska blixtkrig
(Indyjski blitzkrieg)​

Polska​

Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju zareagowała na indyjską agresję oświadczeniem z 4 listopada, kiedy to zdecydowanie potępiła dotychczasową politykę delhijskiego rządu inspirowanego i zachęcanego przede wszystkim przez Chiny, które są obecnie określane za światowego agresora nr 1.

Z oświadczenia z dnia 4 listopada:

(…) nie może jeden naród tłamsić drugi, nawet w imię idei zjednoczenia, co dotyczy historii Indii i Chin. Indie biorąc zły przykład z Chin deprecjonują swój prestiż i wszelką sympatię, jaką cieszyły się do tej pory w Azji i na całym świecie, a celem naszej organizacji jest m.in. zabierać głos wszędzie tam, gdzie bezpieczeństwo jest zagrożone, a rozwój pozostaje martwym słowem. Mimo iż jesteśmy organizacją stricte europejską to budzi w nas głęboki sprzeciw dalsze rozszerzanie się konfliktu w Azji Dalekowschodniej i Centralnej (…)

W podobnym tonie było przemówienie prezydenta Polski, gen. Kazimierza Sosnkowskiego, odczytane z okazji 36. Rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę na Placu Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Gośćmi honorowymi była delegacja z Węgier, która wcześniej w Belwederze przekazała polskim władzom kolejne strategiczne plany w ramach Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

(…) Polski naród skrwawiony w wielu wojnach światowych doskonale zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie niesie za sobą ekspansywność sąsiadów. Nienawiść jaka jest udziałem każdej wojny każe się nam zastanowić nad sensem jej wywoływania w obliczu rosnących strat, łez i dehumanizacji. Konflikt, jakiego jesteśmy świadkami od dłuższego czasu, rozszerzył się za sprawą największej demokracji świata, która straciła tym sposobem wszelkie poważanie i okazała się tym samym najbardziej zakłamaną republiką i wręcz antydemokracją (…)

​

Podarunek od Węgier.

Świat
najważniejsze wydarzenia ​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Indie podobnie jak niegdyś Chiny zaskoczyły świat, a zdecydowane dążenia premiera Nehru w celu jak to określił unifikacji subkontynentu mogą przynieść już wkrótce ważkie wydarzenia dla całego kontynentu azjatyckiego. Pakt Nowej Azji czekają diametralne zmiany z konsekwencją zakończenia funkcjonowania tego sojuszu włącznie. Przed Ligą Azji Centralnej otwiera się natomiast nowy horyzont z główną sentencją stania się równorzędnym partnerem dla aliansu Tse-ven Soonga. Azja coraz bardziej zmierza w strefę istnienia dwóch wielkich bloków militarnych w których nie ma miejsca dla wrogich Indii bądź Chinom (…)

Sin-hua (Chiny):

(…) Indie po podpisaniu ugody z naszym krajem realizują podobną jak my drogę prowadzącą do pełnego zjednoczenia subkontynentu. Nasze granice południowe nigdy nie były tak bezpieczne jak dzisiaj, a dzięki indyjskiej pomocy z pewnością ograniczymy złośliwe państwa indochińskie, które do tej pory nie opuściły wiarołomnej Japonii, która bezustannie domaga się wydania tybetańskiego dalajlamy. Nasza dzielna flota jak równy z równym walczy z wrogiem i ostatnio zatopiła dziesięć kolejnych japońskich niszczycieli, które niepokoiły nasze wybrzeża. Tchórzliwe Stany Zjednoczone odcięły się na dobre od problemów azjatyckich, co wyjdzie tylko na dobre naszej Ojczyźnie. Chwała bohaterom armii, lotnictwa i floty! (…)

​

Agence France-Presse (Francja):

(…) indyjski blitzkrieg pochłonął już swoją pierwszą ofiarę – islamski Pakistan. Rozpaczliwe działania pakistańskiej dyplomacji usiłującej podpisać godne zawieszenie broni spełzło na niczym. Po zdobyciu stolicy Pakistanu, Lahore pozostałe w mieście władze zaczęły paktować z wrogiem licząc na jego miłosierdzie. Premier Nehru zażądał jednak bezwarunkowej kapitulacji w myśl zjednoczenia Półwyspu Indyjskiego w jedno państwo. Być może na jego tak drastyczną decyzję miał wpływ fakt jaki wydarzył się w Zatoce Khambat przed kilkoma dniami, kiedy to pakistański niszczyciel „Sukkur” storpedował i zatopił lotniskowca „Viraat”, dumę indyjskiej floty. Na pewno nie był to wpływ decydujący, ale cząstkowy z pewnością. Pakistan zatem przeszedł już do historii (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

​

1.XI. – wojska indyjskie przekraczają bez wypowiedzenia wojny o godz. 3 rano granicę Pakistanu, a ok. 3.30 granicę Birmy, rząd Japonii na wieść o tych faktach zrywa stosunki dyplomatyczne z Indiami a napad Indii na Pakistan i Birmę określa mianem „zbójeckiego”. Po stronie Indii w konflikcie z Pakistanem, Afganistanem (Pakt Nowej Azji), Birmą, Wietnamem, Laosem, Tajlandią, Malezją i Japonią (Unia Indochińska) opowiada się Iran i Azerbejdżan. Natarciem na afgański Herat rozpoczyna irańską ofensywę gen. Afkhami, Afgańczycy pod dowództwem gen. Hashim Khana wycofuje się w popłochu. Hindusi rozpoczynają ataki na dwóch kierunkach, w stronę stolicy Lahore, gdzie natarcie prowadzi marsz. Cariappa i na Hyderabad, gdzie dowodzi marsz. Barrett. Obrona pakistańska którą dowodzą gen. Yahya Khan i Nawab ud-Daula nie jest w stanie powstrzymać agresora. Pakistańczycy próbują osłabić indyjską ofensywę na Lahore natarciem w stronę Bikaneru (gen. Ayub Khan) co udaje im się w pewnym stopniu. W Zat. Khambat pokrytej mgłą dochodzi do dramatu indyjskiej floty, która ma właśnie wyruszyć, aby ostrzelać port w Karaczi. Pakistański niszczyciel „Sukkur” podszedł na tyle blisko lotniskowca „Viraat”, aby zadać mu śmiercionośny cios. Zatonięcie tak wielkiej jednostki wstrząsa dowództwem indyjskiej floty, której jedynym celem stanie się teraz pełne unicestwienie pakistańskich okrętów wojennych. W Zat. Shenquan chińskie niszczyciele zmuszają do odwrotu wietnamskie kontrtorpedowce.

​

2.XI. – Stany Zjednoczone wobec nowego konfliktu w Azji i groźbie wciągnięcia ich do rozgrywki między zainteresowanymi stronami postanawiają sprzedać terytorium Płw. Kamczatka wraz z wybrzeżem Morza Ochockiego, okręgem chabarowskim i ziemiami nad rz. Amur – Republice Syberii za sumę 1,1 mld dolarów. Takie założenie jest w zgodzie z obecnymi priorytetami amerykańskiej polityki zagranicznej, kierującej się w stronę izolacjonizmu. Prezydent Chin, Tse-ven Soong mówi w oświadczeniu z Czongkingu o „nowym tchórzostwie Amerykanów” i nawiązaniu do pewnych tradycji izolacjonistycznych sprzed II wojny światowej. Wojska pakistańskie pod dowództwem gen. Shrimana powstrzymują w pewnym stopniu irańskie natarcie na Herat, organizując atak w stronę Birdżandu. Pięć chińskich niszczycieli wypiera dwa malezyjskie kontrtorpedowce od wybrzeży Japonii, odnoszą one ciężkie uszkodzenia. Trzeci z nich, „Johore Baharu” tonie od torped niszczyciela „Hulin”.

3.XI. – kraje Konwencji z Duszanbe (Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Tuwinia, Uzbekistan) zrywając stosunki dyplomatyczne z Indiami za ich zdradziecki i niespodziewany atak na Pakistan i pośrednio na Afganistan. Ostrzegają też Chiny za podjęcie podobnych kroków wobec ściśle neutralnych Bhutanu i Nepalu. Na wodach archipelagu płd. wysp Riukiu tonie chiński niszczyciel „Choushan” wskutek bombardowań z lotniskowca „Kaga”. W Kanale Babuyan dochodzi do masakry flotylli japońskich okrętów podwodnych. Padają one ofiarą działań niszczycieli „Shantung” (RO-2), „Tuolun” (RO-5) i „Huajin” (RO-4). Niszczyciel „Qingdao” odnosi ciężkie uszkodzenia u wybrzeży Kiusiu.

4.XI. – siły pakistańskie nadal prowadzą natarcie w stronę Bikaneru niwelując w niewielkim stopniu indyjską ofensywę w stronę Lahore. W Zat. Hangzhou toną wskutek bombardowań z lotniskowca „Kaga” dwa chińskie niszczyciele „Honan” i „Ganzhou”. Wojska indyjskie w dalszym też ciągu prowadzą ofensywę na pakistański Hyderabad. EOBR wydała oświadczenie w którym potępiła indyjską agresję na Pakistan i Unię Indochińską.

​

5.XI. – japoński rajder „Kongo” rozpoczął swoją działalność w Cieśninie Cuszimskiej i wykorzystując swoją przewagę zatopił chińskiego niszczyciela „Tajpajshen”. Tymczasem wielkimi krokami zbliża się rozprawa między indyjską a pakistańską flotą, I bitwa u ujścia Indusu kończy się eksplozją pakistańskiego niszczyciela „Lahore” wskutek storpedowania go przez indyjski kontrtorpedowiec „Ahmadabad”. Po południu dochodzi do II bitwy u ujścia Indusu, która kończy się pakistańskim zwycięstwem. Hindusi tracą trzy niszczyciele – „Surat”, „Pune” i „Jaipur”. Dwa z tych niszczycieli zostaje zatopionych przez kontrtorpedowca „Comilla”, a jeden przez „Tirich Mir”. Pakistańczycy utracili dwa niszczyciele – „Chittagong” i „Peshawar” zatopione przez niszczyciel „Jabalpur”. Na lądzie siły indyjskie zdobywają tego dnia kontrolę nad Hyderabadem i Comillą (Pakistan Wsch.). Wieczorem na Morzu Arabskim tonie pakistański niszczyciel „Multan” storpedowany przez indyjskiego kontrtorpedowca „Indore”.

​

6.XI. – siły indyjskie zdobywają kontrolę nad Dhaką, największym miastem Pakistanu Wsch. W Zatoce Shenquan dochodzi do krótkiego starcia między flotą japońską a chińską, ofiarą rajdera „Kongo” pada niszczyciel „Cinchou”, a lotnicy z „Kagi” zatapiają niszczyciel „Shensi”. W Cieśninie Cuszimskiej samozatopieniu z powodu uszkodzeń ulega chiński niszczyciel „Shanghai”. Wojska birmańskie stawiają zaciekły opór pod Imphalą, nie puszczając Hindusów w głąb terytorium. Rano w Zat. Hangzhou dochodzi do kolejnego boju między ugrupowaniem pancernika „Kongo” a chińskimi niszczycielami. „Kongo” zatapia kolejne dwa niszczyciele – „Hejlungciang” i „Hopej”, chiński kontrtorpedowiec „Huajin” posyła na dno niszczyciela „Tashio”. Popołudnie w Zat. Hangzhou to istna rzeż chińskich niszczycieli, które zaskoczone przez główne siły japońskie ulegają rozproszeniu. Samoloty z „Akagi” zatapiają dwa niszczyciele – „Tayjan” i „Shantung”, z „Soryu” – niszczyciel „Silinhaote”, z „Kagi” – niszczyciele „Tuolun” i „Huajin”. Główne chińskie siły wychodzące z bazy w Szanghaju wieczorem napotykają się na japońskie lotniskowce, osłabione nie są w stanie sprostać nagłemu atakowi. Lotnictwo z „Akagi” i „Kaga” doprowadza do zatopienia dwóch lotniskowców „Shisha Pangma” i „Huang He”. Chińczycy tracą w ten sposób swoje największe okręty. To może być przełomowa bitwa w historii tej wojny. Japończycy w tej bitwie tracą tylko niszczyciel „Rashi”, który ulega samozatopieniu.

​

7.XI. – trwają zacięte walki pod Lahore, której wytrwale bronią oddziały pakistańskie. W Zatoce Khambat dochodzi do kolejnego starcia między indyjską a pakistańską flotą, efektem jest tym razem zatonięcie pakistańskiego niszczyciela „Rawalpindi” przez niszczyciel „Ludhiana”. Dobrą passę kontynuuje rajder „Kongo”, który pod Cuszimą zatapia aż pięć chińskich niszczycieli „Nanjing”, „Hupej”, „Junnan”, „Sun Jat-sen” i „Chaotong” czyli jedną z eskard patrolujących wybrzeża Korei. Chińczycy po zatonięciu dwóch lotniskowców najwyraźniej utracili inicjatywę strategiczną na morzu, czego dowodem są tak dotkliwe porażki. Pod Bikanerem w dalszym ciągu przeważają siły pakistańskie, czego dowodem nieprzerwana ofensywa.

​

8.XI. – indyjski lotniskowiec „Vikrant” ostrzela instalacje portowe głównej tajlandzkiej bazy morskiej k/Bangkoku, jednakże jego łupem nie pada żaden okręt przeciwnika. Lotnictwo bombowe z „Kagi” doprowadza do zatonięcia chińskiego niszczyciela „Pejjan” w Zat. Hangzhou. W Cieśninie Cuszimskiej ciężkim uszkodzeniom ulega koreański lekki krążownik „Anmado”, który podejmuje nierówny bój z pancernikiem „Kongo”. U wybrzeży Bombaju tonie indyjski niszczyciel „Madurai”, który zostaje storpedowany przez pakistańskiego kontrtorpedowca „Dhaka”.

9.XI. – na wodach archipelagu północnych wysp Riukiu dochodzi do kolejnej masakry chińskich niszczycieli, toną aż trzy – „Dalian”, „Hunan” i „Jangczuan”, a łupem dzielą się lotnicy z „Soryu”, „Akagi” i „Kagi”. U ujścia rzeki Indus tonie kolejny indyjski niszczyciel „Dimapur”, który zostaje zaskoczony przez pakistańskiego niszczyciela „Hyderabad”.

​

10.XI. – pierwszy sukces chińskiej floty od pamiętnych klęsk poniesionych kilka dni wcześniej, niszczyciel „Ningsia Huej” zatopił transportowca „Hiyokawa Maru” zmierzającego do Nagasaki. Do Lahore, stolicy Pakistanu wchodzą tego dnia oddziały indyjskie pod dowództwem marsz. Robertsa. Premier Nehru żąda od władz pakistańskich bezwarunkowej kapitulacji. Prezydent Pakistanu, Khwaja Nazimuddin zostaje schwytany przez indyjskie służby specjalne na peryferiach Lahore. Jego dalszy los będzie zależał od jego zgody na kapitulację wszystkich sił zbrojnych.

11.XI. – ujście rzeki Indus po raz kolejny staje się miejscem dużej bitwy morskiej, zakończonej kolejną klęską indyjskiej floty, która nie może sobie poradzić z ambitną postawą Pakistańczyków. 4 niszczyciele floty tego kraju - „Dhaka”, „Thar”, „Tirich Mir” i „Kashmir” doprowadzają do zatonięcia cztery indyjskie kontrtorpedowce „Bangalore”. „Jabalpur”, „Mumbai” i „Ahmadabad”. Piąty z indyjskich niszczycieli – „Kolhapur” ulega samozatopieniu. Pakistańczycy tracą z powodu pożaru niszczyciel „Islamabad”. W Zat. Khambat na minę wchodzi kolejna jednostka pakistańska – niszczyciel „Sukkur”, słynny pogromca indyjskiego lotniskowca „Viraat”.

12.XI. – walki pod Bikanerem stają się na tyle wyrównane, że siły pakistańskie tracą w końcu impet natarcia i zmuszone są przerwać działania ofensywne. Siły indyjskie umacniają się w rejonie Lahore. Prezydent Nazimuddin odmawia podpisania bezwarunkowej kapitulacji, licząc na afgańską odsiecz.

13.XI. – nieudany atak wojsk afgańskich na Lahore powoduje upadek wszelkich nadziei w Pakistanie i postępującą degrengoladę sił lądowych, oprócz mających pewne sukcesy jednostek morskich.

14.XI. – Nazimuddin podpisuje bezwarunkową kapitulację wojsk pakistańskich, choć tej decyzji nie podporządkowuje się dowództwo sił morskich, korzystając nadal z bazy w Karaczi, przynajmniej do czasu kiedy nie pojawią się tu Hindusi. Nehru ogłasza zwycięstwo w wojnie z Pakistanem i kontynuowanie ofensywy w Afganistanie, proklamuje też powstanie wzorem Chin – Zjednoczonej Republiki Indii.

15.XI. – siły indyjskie pod Imphal odzyskują inicjatywę działania i rozpoczynają kontratak, który kończy się wyparciem wojsk birmańskich z tego terytorium. Japonia zdecydowanie potępia indyjską aneksję Pakistanu, określając ją jako „gwóźdź do trumny dla demokratycznej Azji przybity przez militarystyczne Indie popierane przez neototalitarne Chiny”.

Straty morskie:

Japonia – 1 lotniskowiec, 35 niszczycieli, 6 okrętów podwodnych, 7 transportowców (49).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 29 niszczycieli (34).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 8 niszczycieli (10).

Pakistan – 7 niszczycieli (7).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 3 niszczyciele, 2 transportowce (6).

Wietnam – 4 niszczyciele (4).

Malezja – 4 niszczyciele (4).

Birma – 3 niszczyciele (3).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-30 listopada 1954

odcinek 422

Die Zeitstrafen
(Czas sankcji)​

Polska​

Polska wraz z innymi członkami Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju (EOBR) zamierza wprowadzić długotrwałe sankcje handlowe wobec Chin, Korei, Indonezji, Filipin, Indii, Iranu i Azerbejdżanu. Przewodniczący EOBR, Konrad Adenauer chce też przyśpieszyć tempo negocjacji z Gruzją i Armenią, aby te państwa mogły uzyskać większą pomoc dyplomatyczną w przypadku zaatakowania ich przez agresywną Ligę Azji Centralnej. Rosja, która weszła ostatnio w sojusz militarny z Syberią zaproponowała stworzenie ogólnoeuropejskiego programu gospodarczego pod patronatem EOBR, który by umożliwił szybszą odbudowę infrastruktury i pomógłby utrzymać bezpieczeństwo kontynentu.

Polski Sejm w uchwale z 28 listopada br. wypowiedział za wprowadzeniem sankcji przeciw Lidze Azji Centralnej jak i Unii Dalekowschodniej z jednoczesnym utrzymaniem stosunków dyplomatycznych z Indiami i Chinami, głównymi państwami tych sojuszów. Jak napisano w uchwale sejmowej „Polska liczy na opamiętanie państw Dalekiego Wschodu w swojej żądzy zniszczenia kontynentu azjatyckiego i kompletnego zatopienia szans na pełne zastosowanie instytucji demokratycznych”.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Stany Zjednoczone rozpoczęły poprzez osobę sekretarza stanu, Johna Fostera Dullesa negocjacje z pozostałymi krajami Ameryki Centralnej i Południowej w sprawie przystąpienia do szeroko zakrojonego sojuszu militarnego. Jak wiadomo, członkami tego sojuszu dużo wcześniej zostały Meksyk i Kolumbia, a marzeniem Amerykanów jest rozszerzenie go na wszystkie pozostałe kraje amerykańskie. Umożliwi to realizację programu Pax Americana lansowanego przez prezydenta Eisenhowera. Wszystko okaże się na szczycie państw Ameryki Łacińskiej w przyszłym miesiącu, który odbywa się w stolicy Kolumbii, Santa Fe de Bogota (…)

​

Associated Press (USA):

(…) Syberia i Rosja postanowiły wyjść z izolacji międzynarodowej i w obliczu rozwijającego się konfliktu w Azji połączyć swoje siły po to, aby skuteczniej się bronić. Czelabińsk stał się miejscem, gdzie może na nowo odrodzić się rosyjska mocarstwowość. Jednocześnie Japonia poprosiła Stany Zjednoczone o interwencję w konflikt na Dalekim Wschodzie, aby zniwelować przewagę sił chińsko-indyjskich, a przede wszystkim ich postępy militarne. Biały Dom zdecydowanie jednak odrzuca tą możliwość jako wybitnie kłócącą się z aktualną polityką zagraniczną, której celem jest zapewnić bezpieczeństwo kontynentowi amerykańskiemu (…)

Sport Journal (Belgia):

(…) w szwajcarskim Zurychu rozlosowano ćwierćfinałowe pary Pucharu Klubów, gdzie wyłoniono następujące pojedynki: Ferencvaros Budapeszt-Inter Mediolan, Kispest Budapeszt-Ruch Chorzów, Chelsea Londyn-FC Liverpool, Real Madryt-Bayern Monachium. Pierwsze mecze zostaną rozegrane 13 marca a rewanże 27 marca 1955 r. (…)

Agence France-Presse (Francja):

(…) ambicja resztek pakistańskiej floty morskiej mogłaby imponować siłom morskim największych mocarstw na świecie. Nie mając szans na powrót do bazy w Karaczi, która padła łupem indyjskich sił zbrojnych, Pakistańczycy wyruszyli w ostatnią drogę, licząc na zadanie strat połączonej flocie Iranu i Indii. Mimo wielkiej odwagi, ostatni z okrętów – niszczyciel „Kaszmir” tonie wskutek wejścia na minę u wybrzeży Malabaru i w konsekwencji od pożaru. Rozbitków podjął indyjski kontrtorpedowiec „Indore” (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

16.XI. – Zatoka Khambat ponownie staje się areną bitwy morskiej między Pakistanem a Indiami. Tonie pakistański niszczyciel „Dhaka” zatopiony przez niszczyciela „Jodhpur”.

17.XI. – do akcji rusza irańska flota, a jej pierwszym sukcesem jest zatopienie przez niszczyciela „Mashhad” kontrtorpedowca „Comilla” w Zatoce Gwatar.

18.XI. – MSZ Japonii prosi o interwencję Stany Zjednoczone w konflikcie na Dalekim Wschodzie, aby zrównoważyć siłę Indii i Chin.

​

19.XI. – armada 46 chińskich niszczycieli atakuje w Kanale Babuyan u wybrzeży Filipin główne siły japońskiej floty, uszkadzając lotniskowiec „Akagi”. Chińczycy nie ponoszą przy tym żadnych strat czy poważniejszych uszkodzeń. Republika Syberii i Rosja zawierają sojusz militarny na podstawie umowy z Czelabińska, jest to odpowiedź na pogorszenie się sytuacji geopolitycznej w Azji Centralnej.

20.XI. – w Cieśninie Singapurskiej dochodzi do starcia 8 okrętów marynarki wojennej Tajlandii i Korei. Bitwa kończy się ucieczką tajlandzkich niszczycieli w stronę Zatoki Syjamskiej. W tym samym dniu irańska flota odnosi kolejne zwycięstwo nad okrętami pakistańskimi w Zatoce Khambat.

​

21.XI. – Multan zostaje na krótko zajęty przez wojska afgańskie, które ostatecznie nie utrzymują tego terytorium wskutek naporu sił indyjskich. Na wodach archipelagu Riukiu dochodzi do zatopienia trzech chińskich niszczycieli – „Mukden”, „Chang Kai Shek” i „Beijing” przez samoloty z „Kagi”, „Soryu” i „Akagi”. U wybrzeży Bombaju dochodzi do bitwy morskiej w której toną kolejne trzy pakistańskie kontrtorpedowce – „Bengal”, „Tirich Mir” i „Hyderabad”. Pierwszy z nich tonie po wejściu na minę, a pozostałe dwa padają ofiarą niszczyciela „Mashhad” i lotniskowca „Vikrant”.

22.XI. – U wybrzeży Malabaru toną następne dwa pakistańskie niszczyciele – „Thar” i „Karachi”, których pogromcą jest indyjski kontrtorpedowiec „Indore”. Trzeci z niszczycieli – „Kashmir” zatonął wskutek pożaru. Tak oto kończy swój żywot ostatni okręt pakistańskiej floty. USA zdecydowanie odmawiają jakiejkolwiek interwencji w wojnie między Indiami, Chinami a Japonią, motywując to zupełnym desinteressement sprawami Dalekiego Wschodu.

23.XI. – kolejne zwycięstwo japońskiej floty na wodach archipelagu Riukiu. Łupem lotników z „Soryu”, „Kagi” i „Akagi” padają aż cztery chińskie niszczyciele – „Sinciang”, „Datong”, „Cinghai” i „Yantai”.

​

24.XI. – wojska indyjskie zdobywają kontrolę nad Fortem Hertz w północnej części Birmy. Dowódca sił indyjskich w Birmie, gen. Shabeg Singh podejmuje decyzję o przeprowadzeniu ataku w stronę Myitkyiny. W środkowym Pakistanie Hindusi zdobywają Multan i przygotowują się do wzmocnienia ofensywy na Kabul, stolicę Afganistanu.

25.XI. – japońskie lotnictwo odkrywa obecność irańskiej floty na wodach archipelagu Riukiu, śmiały atak przynosi uszkodzenie irańskich niszczycieli „Demawend Kuh” i „Abadan”. Chiński niszczyciel „Sinsiang” zatapia tego dnia ciężko uszkodzonego japońskiego kontrtorpedowca „Makino” u wybrzeży Okinawy.

26.XI. – W Zat. Hangzhou toną dwa wietnamskie niszczyciele – „Hanoi” i „Haiphong” storpedowane przez chińskie kontrtorpedowce „Changchun” i „Wuczou”. Indie proponują krajom indochińskim honorową kapitulację o ile przyjmą formę wojskowego protektoratu Delhi i wystąpią z sojuszu z Japonią. Propozycja zostaje bez odpowiedzi.

27.XI. – Zatoka Bangkoku staje się miejscem największej klęski tajlandzkiej floty, która zostaje rozniesiona na strzępy przez nagły atak koreańskich okrętów. Niszczyciele „Wang Geon”, „Gwanggaeto” i „Pyongyang” zatapiają trzy niszczyciele – „Krung Thep”, „Nakhon Sawan” i „Khon Kaen”.

28.XI. – Hindusi pod dowództwem gen. Briggsa zdobywają Kandahar i rozpoczynają przygotowania do ataku na Herat. Na wodach archipelagu Riukiu dochodzi do kolejnego starcia głównych sił japońskiej i chińskiej floty, które ponownie kończy się zwycięstwem adm. Nagano. Chińskie okręty wycofują się bez poważniejszych strat.

​

29.XI. – Hindusi rozpoczynają szeroko zakrojoną ofensywę w kierunku Kabulu, co ma w konsekwencji przynieść upadek Afganistanu a wraz nim Paktu Nowej Azji.

30.XI. – Koreański niszczyciel „Wang Geon” doprowadza do zatonięcia malezyjskiego niszczyciela „Singapura” na wysokości Kuantanu.

Straty morskie:

Japonia – 1 lotniskowiec, 36 niszczycieli, 6 okrętów podwodnych, 7 transportowców (50).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 36 niszczycieli (41).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 8 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 3 niszczyciele, 2 transportowce (6).

Wietnam – 6 niszczycieli (6).

Malezja – 5 niszczycieli (5).

Tajlandia – 4 niszczyciele (4).

Birma – 3 niszczyciele (3).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 grudnia 1954

odcinek 423

Relevant erfaring
(Odpowiednie doświadczenie)​

Polska​

Dwie polskie dywizje kolonialne (1. i 2. Korpus Kolonialny gen. Zachorskiego i gen. broni Skuratowicza), które niedawno przetransportowano z dawnej Polskiej Afryki Zachodniej (Angoli) zasilą garnizony na Białorusi i Wołyniu, aby przyczynić się do uspokojenia nastrojów tamtejszej społeczności, która najwyraźniej posiada coraz większą świadomość narodową, co może grozić nieobliczalnymi konsekwencjami. Ogłoszony niedawno przez Sejm (3.XII.) „Pakt Autonomiczny” gwarantuje pełnię praw obywatelskich dla mniejszości narodowych RP. Specjalne względy zostały tu zagwarantowane dla ludności białoruskiej i ukraińskiej, aby ukrócić ich dążenia do ogłoszenia secesji czy nasilenia aktów terrorystycznych.

Polskie dywizje kolonialne w drodze na Kresy.​

Z polskich doświadczeń zamierza w tej kwestii skorzystać Czechosłowacja, której przedstawiciel, min. bezpieczeństwa Ivan Derer przebywał ostatnio w Warszawie (7-8.XII.). Krajowi temu grozi destabilizacja z powodu coraz to większych żądań ludności słowackiej do samostanowienia czy też jak to się ujmuje „ukrócenia niesprawiedliwych praktyk oznaczających w konsekwencji sprowadzenie Słowaków do roli niechcianych krewnych” jak wynika z bratysławskiego memorandum wystosowanego do rządu w Pradze z końcem października. Derer został życzliwie przyjęty przez prezydenta Sosnkowskiego, odbył też rozmowę z Beckiem. Polska na pewno wspomoże Czechosłowację w przypadku zaistnienia nieprzewidzianych zdarzeń, choć trzeba mieć nadzieję, że premier Hodża odnajdzie właściwe rozwiązanie.

Wizyta czechosłowackiego min. bezpieczeństwa.​

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) upadek Afganistanu jest tylko kwestią czasu i tak naprawdę Kabul jest ostatnią redutą obrony tego kraju.. Indyjskim najeźdźcom nie będzie przeszkadzała obecność afgańskich oddziałów partyzanckich w wysokim Hindukuszu, aby ogłosić inkorporację całości terytorium Afganistanu do Indii. Premier Nehru może sobie gratulować, w ciągu kilku miesięcy pod jego rządami znalazł się cały subkontynent indyjski i część Azji Centralnej, ale obrócił przeciwko sobie światową opinię publiczną na długie lata. No i co z Bhutanem i Nepalem? (…)

​

Associated Press (USA):

(…) Minister spraw zagranicznych Turcji, Mehmet Fuat Koprulu i ministrowie spraw zagranicznych Libanu i Bułgarii podpisali aneks do umowy sojuszniczej w Iskenderun na mocy której Republika Libanu zostaje uznana za państwo pełnoprawne na arenie międzynarodowej. Zagrożenie profrancuskim zamachem stanu zostało zniwelowane i nie stanowi już problemu dla władz tego kraju. Trzy państw zadeklarowały też chęć uczestnictwa w Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Polska z końcem 1954 roku wyzbyła się ostatniej strategicznej kolonii, ale także dość niespokojnego terytorium, zważywszy, że nasilenie grup terrorystycznych i legalnie działających związków angolskich patriotów musiałoby doprowadzić do eskalacji napięcia w tej części Afryki. Nie chcąc powielać belgijskiego rozwiązania siłowego, które skończyło się kompromitacją (słynne okrążenie belgijskich dywizji) prezydent Sosnkowski i premier Beck zastosowali najlepszą z możliwych terapii – nadanie niepodległości temu terytorium. Od maja minęło już trochę miesięcy i jak dotąd jak wynika z badań społeczeństwo angolskie odnosi się przychylnie do Polski jako kraju kolonizatorów. Na osłodę Polacy mają jednak jeszcze dwie bazy o pewnym znaczeniu – Sokotrę na Oceanie Indyjskim i Guadalcanal na Pacyfiku. (…)

Kronika wojny azjatyckiej

1.XII. – wojska indyjskie nieprzerwanie maszerują w stronę Kabulu, a po drodze dochodzi do niegroźnych potyczek z siłami afgańskimi, które nie są w stanie obronić stołecznego okręgu.

2.XII. – państwa indochińskie wydają w Bangkoku wspólne oświadczenie w którym z góry odrzucają wszelkie chińskie czy indyjskie postulaty o zaprzestaniu walki za cenę wojskowego zmarionetkowania.

​

3.XII. – Herat w zachodnim Afganistanie zostaje zdobyty przez wojska indyjskie pod dowództwem gen. Briggsa. Ostatnim celem wojny z Paktem Nowej Azji jest zdobycie Kabulu.

​

4.XII. – po tym jak Hindusi przejmują Akyab w zachodniej Birmie, wojska Unii Indochińskiej przeprowadzają atak po którym siły indyjskie muszą się wycofać za linię graniczną.

5.XII. – Indie nadal odnoszą zwycięstwo w batalii pod Myitkyiną w północnej części Birmy, jej opanowanie będzie kluczem do złamania obrony zach. Indochin.

6.XII. – wojska chińskie zazdroszcząc sukcesów stronie indyjskiej podejmują działania na froncie wietnamskim, usiłując przemóc obronę pod Hajfongiem, ale atak kończy się zupełnym niepowodzeniem.

​

7.XII. – dwa indyjskie niszczyciele „Madras” i „Imphal” walczą tego dnia z głównymi siłami japońskimi na wodach archipelagu Riukiu i cudem udaje im się ujść bez poważniejszych uszkodzeń. W Cieśninie Singapurskiej tonie malezyjski niszczyciel „Kota Kinabalu” po boju z koreańskim kontrtorpedowcem „Pyongyang”.

​

8.XII. – Birmańczycy rozpoczynają ofensywę w kierunku na Nai Ga (gen. Aung San), wypierając oddziały chińskie z zajmowanych tam pozycji.

9.XII. – u wybrzeży Borneo tonie wietnamski niszczyciel „Nha Trang” zatopiony przez „Pyongyanga”, który rozpoczął regularne patrolowanie tego akwenu morskiego. Pozostałe okręty koreańskie zmusiły do odwrotu resztki floty birmańskiej i tajlandzkiej.

10.XII. – chiński niszczyciel „Ningsia Huej” szczęśliwie uciekł po zetknięciu się z głównymi siłami japońskimi u wybrzeży Kiusiu. Lotnictwo z „Akagi” zatopiło dwa koreańskie niszczyciele „Sinuiju” i „Soul” nieopodal Okinawy. Wojska indyjskie przystąpiły do ofensywy w kierunku Fejzabadu.

11.XII. – wybrzeże Luzonu staje się areną bitwy morskiej między dwoma filipińskimi niszczycielami „Samar” i „Mindanao”, a głównymi siłami japońskiej floty. Wynik staje się łatwy do przewidzenia, samoloty z „Soryu” i „Akagi” dokonują dzieła zniszczenia. W Zatoce Bangkoku koreańska flota rozprawia się z armadą birmańsko-malezyjską, toną birmański „Hkagabo Razi” i malezyjski „Kuantan” posłane na dno przez koreańskie niszczyciele „Gwanggaeto” i „Pyongyang”. Około 40 chińskich niszczycieli stawia czoło japońskim lotniskowcom, które zmuszają je do odwrotu na wodach archipelagu Riukiu.

12.XII. – W Zat. Bangkoku toną dwa kolejne niszczyciele zatopione przez koreańskie kontrtorpedowce „Pyongyang” i „Dzedzu”, Zniszczony zostaje birmański „Bassein” i tajlandzki „Kra”. Chińska armada ucieka przed ścigającymi ją japońskimi lotniskowcami do portu w Szanghaju.

13.XII. – ostatni z birmańskich niszczycieli – „Mandalay”, daje się zaskoczyć koreańskiemu „Dzedzu” i tonie na wysokości Sajgonu. Ostatni okręt floty państw indochińskich zakończył swój morski żywot.

14.XII. – koreańska flota po rozbiciu floty indochińskiej rusza w kierunku wybrzeży Filipin i Tajwanu, aby tam zadać największe straty pozostałym okrętom japońskim.

15.XII. – w Kanale Babuyan toną dwie jednostki sił morskich Japonii, łupem niszczyciela „Dzedzu” i „Choi Young” padają transportowiec „Henga Maru” i niszczyciel „Riichi”. Z wybrzeży Sachalinu przedziera się filipiński transportowiec „Oscar Ramos”, który szczęśliwie unika zetknięcia się z głównymi siłami japońskimi.​

Straty morskie:

Japonia – 1 lotniskowiec, 37 niszczycieli, 6 okrętów podwodnych, 8 transportowców (52).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 36 niszczycieli (41).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 2 transportowce (8).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-31 grudnia 1954

odcinek 424

Her kommer den nye…
(Nadchodzi nowe…)​

Polska​

Przy końcu roku zakończono formowanie kolejnej jednostki sił powietrznych Rzeczpospolitej Polskiej, a mianowicie 2. Dywizjon Myśliwski, który został skierowany na lotniska w okolicach Lidy. Końcówka 1954 roku sprzyjała też zakończeniu pierwszych prac nad rozwojem bomb latających, specjalnym programem opracowywanym przez inżynierów z Centralnego Okręgu Przemysłowego. Aktualnie naukowcy będą zajmować się dalszymi pracami w kierunku rozwoju broni rakietowej.

Sformowanie 2. Dywizjonu Myśliwskiego.


Prace nad bronią rakietową trwają.​

Stan sił lądowych Wojska Polskiego na 31 grudnia 1954 r.

Łączna liczba dywizji: 40
-piechoty: 34 (wszystkie zmodernizowane do wz. 51)
-dowodzenia: 1
-zmotoryzowanych: 1
-zmechanizowanych: 1 (zmodernizowana)
-pancernych: 1
-milicji (wojsk kolonialnych): 2

-brygad: 7 (3 ppanc (zmodernizowane), 2 ciężkich czołgów (zmodernizowane), 1 plot., 1 art. samobieżnej).

Rozwiązano 2 dywizje milicji (w Somalilandzie, który z dn. 1.VIII.1953 r. stał się niepodległym krajem), dwie następne przetransportowano do Polski z Polskiej Afryki Zachodniej, która z dn. 3.V.1954 r. przekształciła się w Państwo Angoli będącym pod polskim protektoratem, a z dniem 1.I.1955 r. stanie się niepodległą republiką. Zmodernizowano dywizję zmechanizowaną, 3 brygady przeciwpancerne i 2 brygady ciężkich czołgów.

Stan jednostek morskich Polskiej Marynarki Wojennej na 31 grudnia 1954 r.

Łączna ilość okrętów: 26
-lotniskowce: 1
-krążowniki lekkie: 2 (nowoczesne)
-niszczyciele: 7 (w tym cztery nowoczesne)
-okręty podwodne: 10 (w tym cztery nowoczesne)
-transportowce armii: 6 (40 transportowców oddanych na użytek Polskiej Floty Handlowej).

W perspektywie budowa trzech nowoczesnych niszczycieli, dwóch nowoczesnych krążowników lekkich, jednego krążownika ciężkiego i okrętu liniowego. Aktualnie budowany jest pancernik ORP „Piłsudski”. Planowane jest złomowanie bądź sprzedaż/przekazanie najstarszych okrętów podwodnych.

Stan sił powietrznych Polskiego Lotnictwa Wojskowego na 31 grudnia 1954 r.

Łączna ilość dywizjonów: 10
-bombowce: 4 (wszystkie zmodernizowane; nowoczesne 4 brygady myśl. eskort.)
-myśliwce: 2 (turboodrzutowce, zmodernizowany)
-bezpośredniego wsparcia: 4 (wszystkie zmodernizowane)

-brygady lotnicze: 1 (nowoczesna; na pokładzie lotniskowca ORP Władysław IV)

Sformowano jeden dywizjon lotnictwa myśliwskiego. Zmodernizowano wszystkie dywizjony samolotów szturmowych jak również siły myśliwskie, dokończono modernizację lotnictwa bombowego (Dywizjon Gdański, Lwowski, Krakowski). Dokonano też modernizacji wszystkich brygad turboodrzutowych myśliwców eskortowych. W trakcie formowania dwa dywizjony lotnictwa myśliwskiego.

Świat
najważniejsze wydarzenia ​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Najmłodsze państwo w Afryce – Państwo Angoli (od 1 stycznia przyszłego roku ogłoszone republiką), a już teraz pozbawione polskiego parasola wojskowego wstąpiło na mocy umowy wojskowej podpisanej w Yaounde, stolicy Kamerunu w szeregi Środkowoafrykańskiej Strefy Obronnej w składzie wraz z Kamerunem, Afryką Równikową i Gabonem. Na decyzję władz Angoli miał wpływ zapewne podobny krok Socjalistycznej Republiki Konga, które wstąpiło 17 grudnia do Paktu Przemiany Afrykańskiej (Wspólnota Wschodnioafrykańska, Rodezja, Sudan) i zgłoszone przez rząd Patrice Lumumby pretensje terytorialne do ziem płn-wsch. Angoli. (…)

​

Associated Press (USA):

(…) przedstawiciele Aliansu Amerykańskiego (USA, Meksyk, Kolumbia) oraz delegaci z Panamy, Kuby, Fed. Haiti, Gwatemali, Hondurasu, Salwadoru, Nikaragui, Wenezueli, Peru, Ekwadoru, Chile, Argentyny, Brazylii, Gujany, Boliwii, Paragwaju i Urugwaju podpisali w stolicy Kolumbii, Santa Fe de Bogota na szczycie państw Ameryki Łacińskiej w dniu 29 grudnia br. dokument stabilizacyjny nazywany Paktem Panamerykańskim. Na jego podstawie potwierdzono współpracę wyżej wymienionych państw w powstałej trzy lata temu Unii Gospodarczej Ameryki Łacińskiej jak również zatwierdzono powstanie układu militarnego. Uznano także neutralność Kostaryki, która odmówiła uczestnictwa w nowym pakcie wojskowym (…)

Agence France-Presse (Francja):

(…) Jeśli Chińczycy bądź Hindusi zdążą szybko przygotować dużą flotę desantową mogą zmusić rząd cesarski w Tokio do znaczących ustępstw terytorialnych z racji ogromnych strat jakie poniosła japońska flota. Lotniskowce bez osłony są łatwym celem do wykrycia, a jeszcze trudniej będzie je chronić. Pat na morzu sprzyja działaniom dyplomatycznym, choć żądania chińskie nadal są nie do przyjęcia przez Japonię (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

16.XII. – filipiński transportowiec „Oscar Ramos” pada jednak ofiarą japońskiego pościgu i tonie na wysokości Cuszimy od bomb z samolotów lotniskowca „Akagi”.

17.XII. – irańskie niszczyciele „Demawend” i „Abadan” ponownie wchodzą w kontakt ogniowy z japońskim pancernikiem „Kongo”, uszkodzone wycofują się w stronę wybrzeży Filipin.

​

18.XII. – koreańska flota kierując się do bazy w Busan napotyka na swojej drodze główne siły japońskiej marynarki wojennej, starcie to kończy się zdecydowanym odwrotem Koreańczyków, którzy szczęśliwie unikają większych strat.

19.XII. – w pościg za japońską flotą ruszają chińskie niszczyciele, które osaczają ją u wybrzeży Okinawy. Chiński kontrtorpedowiec „Shangrao” wylatuje na minie, a pancernik „Kongo” niszczy ogniem dział kolejnego – „Xuzhou”. Jednakże Chińczycy zdołali zatopić aż 5 japońskich niszczycieli czyli niemal całą osłonę trzech lotniskowców. Od torped niszczyciela „Czeciang” toną „Nishio” i „Kaichi”, niszczyciele „Cilin”, „Anhuei” i „Yan’an” zatapiają „Kachiyę”, „Roshio” oraz „Kateyami”.

20.XII. – koreańska flota dociera tego dnia do bazy morskiej w Busan, również chińska flota po udanej bitwie jest już blisko bazy we Władywostoku. Stan floty japońskiej to jedynie 3 lotniskowce, 1 pancernik, 1 niszczyciel i 1 transportowiec armii. Japończycy wycofują się do bazy w Niigacie.

21.XII. – wojska indyjskie raz za razem przełamują afgańską obronę pod Kabulem i Fejzabadem.

22.XII. – Indie oferują honorową kapitulację obrońcom Kabulu, ale Afgańczycy nie zamierzają odpowiadać na tą haniebną propozycję poddania się.

23.XII. – król Afganistanu, Mohammad Zahir Chan nie zamierza udawać się na emigrację do przyjaznego Tadżykistanu. Zamierza walczyć do końca na czele armii afgańskiej, choć jak wynika z ostatniego stanowiska Nehru, premier indyjski zamierza utworzyć marionetkowe państwo afgańskie dla uspokojenia światowej opinii publicznej.

24.XII. – Japonia poprosiła państwa muzułmańskie skupione w dwóch sojuszach militarnych o zdecydowaną reakcję przeciwko agresywnym dążeniom państw Ligi Azji Centralnej.

25.XII. – wojska państw indochińskich zatrzymują indyjski impet natarcia w okolicach Akyab, co więcej wietnamski generał Le Duan podejmuje ataki w celu odzyskania terenu wokół tego miasta.

​

26.XII. – Myitkyina została zajęta przez wojska indyjskie, ale szybki kontratak wojsk birmańsko-wietnamskich pod dow. gen. Ne Wina zniwelował hinduską kontrolę w północnej Birmie.

27.XII. – Kraje Paktu Arabskiego (Arabia Saudyjska, Oman, Jemen) wyraziły nadzieję, że Indie i Iran restytuują Pakistan i Afganistan w granicach sprzed wojny a celem Nehru było tylko rozbicie wrogiego Paktu Nowej Azji.

28.XII. – prezydent Chin, Tse-ven Soong ponownie przekonuje Japonię do zawarcia “rozsądnych warunków pokojowych”. Chiny oczekują neutralizacji Indochin, oddania Hajnanu, Makau, Tajwanu i Okręgu Władywostockiego.

29.XII. – premier Nehru przyjął delegację rządu khmerskiego na wygnaniu, który wyraził radość z tempa indyjskiej ofensywy w Indochinach i nadziei na restytuowanie Królestwa Kambodży po poddaniu się „tajlandzkiego kolonizatora” jak wyrażono w dokumencie. Nehru oczekuje od Japonii oddania Indochin pod indyjską protekcję dla zapewnienia bezpieczeństwa w obliczu „chińskiego zagrożenia” jak to cynicznie określił.

30.XII. – Państwa Ententy Bliskowschodniej (Irak, Syria, Jordania, Egipt) są zdecydowane przeciwne dalszej interwencji irańsko-azersko-indyjskiej w Afganistanie i ostrzegły rząd w Teheranie, że działania Ligi Azji Centralnej są wyraźnie antydemokratyczne i neototalitarne.

31.XII. – Japonia odrzuca kolejne chińskie żądania, oświadczając, że jakiekolwiek rozmowy mogą być prowadzone jedynie po „restytucji niepodległości Tybetu i Pakistanu”.

Straty morskie:

Japonia – 1 lotniskowiec, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 8 transportowców (57).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 38 niszczycieli (43).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

Dodatek specjalny na koniec roku​

Kalendarium 1954​

-1.I. – wejście w życie paktu ekonomicznego „Progres” między Polską, Ukrainą, Czechosłowacją i Węgrami – spotkanie prezydentów 4 państw w Budapeszcie.
-I. – intensyfikacja rozmów tajsko-japońskich w związku z kryzysem na Dalekim Wschodzie.
-3.I. – przystąpienie Somalii do Wszech Afrykańskiej Organizacji Handlowej.
-3-11.I. – francuska misja wojskowa w Austrii, Austria pośrednikiem w rozmowach między Francją a Hiszpanią w sprawie statusu okręgu Bordeaux.
-4-11.I. – rozmowy włosko-rosyjskie w Sankt Petersburgu dotyczące podpisania porozumienia handlowego.
-7.I. – przystąpienie Egiptu do Bliskowschodniej Organizacji Pomocy Gospodarczej.
-9., 12.I. – wizyty Edena w Tiranie i Helsinkach – próby szukania nowych sojuszników dla aliantów w Europie.
-11.I. – spotkanie Dulles-Gomez y Arias w Hawanie (unormowanie stosunków kubańsko-amerykańskich).
-19.I. – spotkanie Hirohito-Maniu w Tokio.
-21.I. – przedterminowe wybory parlamentarne w Wielkiej Brytanii związane z kryzysem na Dalekim Wschodzie – sukces konserwatystów, pozostanie Edena na stanowisku premiera.
-22.I. – utworzenie separatystycznej Rep. Sudanu Płn. w okręgu El-Atrun pod protektoratem Libii – protesty Sudanu.
-25.I. – zamknięcie ambasady Japonii w Seulu z powodów „epidemiologicznych”.
-28.I. – wybory parlamentarne w Grecji, ustąpienie premiera Sofulisa z powodów zdrowotnych, następcą Georgjos Papandreu.
-4.II. – odrzucenie przez Albanię możliwości przystąpienia do Konferencji Bałkańskiej (przemówienie premiera Frasheri).
-5.II. – apel Maniu o powrót państw bałtyckich i skandynawskich do OPD celem wzmocnienia prestiżu organizacji w sytuacji powstrzymania wojny na Dalekim Wschodzie.
-7.II. – fiasko zawarcia układu obronnego między Albanią a Bułgarią.
-9.II. – spotkanie Kiereński-Soong w Pekinie.
-13.II. – podpisanie porozumienia militarnego Bułgarii i Turcji w Ankarze tworzącego sojusz wojskowy (układ Koprulu-Burow).
-II. – niepokoje w Gruzji i Armenii po podpisaniu aliansu militarnego bułgarsko-tureckiego.
-18.II. – wizyta min. spr. zagr. Finlandii, Karla Augusta Fagerholma w Sztokholmie, podpisanie dokumentu o akcesji Finlandii do Unii Skandynawskiej.
-19.II. – referendum w Danii w sprawie nowego statusu Islandii (54% Duńczyków za niepodległością Islandii w ścisłym związku gospodarczo-militarnym z metropolią).
-20.II. – niepodległość Republiki Islandii ogłoszona w Althingu w Reykjaviku, wybór Sveinna Bjoernssona na prezydenta kraju, powołanie rządu pod przewodnictwem Olafura Thorsa. Akcesja Islandii do Rady i Unii Skandynawskiej.
-II. – napięcie dyplomatyczne między Turcją a Francją dotyczące spraw gospodarczo-politycznych Libanu i wpływów w tym kraju.
-1.III. – przeniesienie stolicy Włoch z Palermo do Rzymu.
-III. – gwałtowny okres zbrojeń w Chinach m.in. kupno pięćdziesięciu niszczycieli od Stanów Zjednoczonych.
-3/4.III. – bunt części belgijskiej armii kolonialnej w Kongu (gen. Kasavubu, gen. Mobutu).
-4.III. – ogłoszenie niepodległości Socjalistycznej Republiki Konga w Kigali, stolicy Ruanda-Urundi (na 4/5 terytorium dawnego Konga Belg.), zawarcie unii między Kongiem a Ruandą-Urundi, wybranie na prezydenta gen. Josepha Kasavubu, ukonstytuowanie się rządu Patrice Lumumby, wypowiedzenie wojny Belgii.
-6.III. – wybory parlamentarne w Polsce, zwycięstwo Polskiego Stronnictwa Ludowego (42%).
-6-7.III. – zamieszki w Stanleyville na terytorium Socj. Rep. Konga (50-100 ofiar).
-6-14.III. – impas powyborczy w Polsce związany z niemożnością skonstruowania większościowego rządu.
-8.III. – wypowiedzenie wojny Kongu przez pozostałe kraje Afrodebeneluxu (RFN, Holandia, Luksemburg, RPA).
-10-11.III. – masakra ludności francusko-hiszpańskiej w Kaminie w Socj. Rep. Konga
-11.III. – wypowiedzenie wojny Kongu przez Pakt Iberyjski (Hiszpania, Portugalia).
-14.III. – sformowanie Rządu Zgody Narodowej w Polsce przez Józefa Becka.
-15.III. – stan wojny między Kongiem a Paktem Arabskim (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman).
-III. – exodus Europejczyków z terytorium Konga Belgijskiego do Belgii, Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii.
-19.III. – przemówienie premiera Albanii, Frasheri o podtrzymaniu braku zaangażowania Albanii w sprawie jakiegokolwiek uczestnictwa w pakcie wojskowym.
-20.III. – spotkanie Menderes-Salam (wystąpienie Libanu z Ententy Bliskowschodniej, ochrona Turcji dla Libanu w formie protektoratu).
-27.III. – początek konferencji francusko-hiszpańskiej w Wiedniu w sprawie nowego statusu okręgu Bordeaux-Dax
-29.III. – układ Ankara-Sofia-Bejrut – przyjęcie przez Liban tureckiej opieki militarnej (de facto protektorat) i oficjalne wejście tego kraju do sojuszu wojskowego turecko-bułgarskiego.
-30.III. – sprzeciw Francji wobec ustanowienia tureckiego protektoratu w Libanie.
-4.IV. – założenie Rosyjskiej Partii Robotniczej na zjeździe w Jarosławiu (duże grono członków partii wywodzi się z dawnej KPZR).
-9-12.IV. – wizyta Eisenhowera w Argentynie.
-10.IV.-27.V. – XVII kadencja RB OPD (Wielka Brytania, Indie, Japonia, Australia, Kanada, Rosja, Pakistan, Syberia, Nowa Zelandia).
-IV. – wybuch epidemii cholery w płd. Chinach (prowincja Kwang-si).
-14.IV. – kapitulacja okrążonych oddziałów belgijskich pod portem Banana, rozpoczęcie rokowań pokojowych belgijsko-kongijskich.
-15.IV. – podpisanie zawieszenia broni między Belgią a Socj. Rep. Konga w Leopoldville (uznanie niepodległości Konga przez Belgię i pozostałe kraje Afrodebeneluxu, wycofanie się sił belgijskich z Konga); zawieszenie broni między Kongiem a Paktem Arabskim i Paktem Iberyjskim.
-17.IV. – uznanie niepodległości Konga przez Wielką Brytanię, Rosję, Włochy, Turcję i Polskę.
-19.IV. – uznanie niepodległości Konga przez USA.
-22-23.IV. – wizyta Eisenhowera na Haiti.
-23.IV. – zakończenie negocjacji włosko-tunezyjskich w Rzymie – utworzenie autonomicznego Państwa Tunezyjskiego z bejem Tunisu, Ahmadem II na czele.
-24.IV. – przystąpienie Tunezji do Paktu Alpejskiego.
-29.IV. – akces Tunezji do Wszechafrykańskiej Organizacji Handlowej.
-3.V. – utworzenie autonomicznego Państwa Angoli w Luandzie na podstawie porozumienia polsko-angolskiego (szefem państwa Antonio Lopes Mateus).
-4.V. – przystąpienie Konga do Wszechafrykańskiej Organizacji Handlowej.
-11-13.V. – wizyta sekretarza stanu USA, Johna Fostera Dullesa w Quito (próby wciągnięcia Ekwadoru do Aliansu Amerykańskiego).
-V. – napięcie na Dalekim Wschodzie między Chinami a Japonią i Indiami w związku z upływaniem terminu ultimatum dotyczącego przywrócenia niepodległości Tybetowi.
-20.V. – akcesja Angoli do Wszechafrykańskiej Organizacji Handlowej.
-25.V. – upłynięcie terminu ultimatum japońsko-indyjskiego skierowanego do Chin w związku z zaborem Tybetu o godzinie 3.00 w nocy, akt wypowiedzenia wojny skierowany przez Ligę Azji Centralnej (Indie, Iran, Azerbejdżan) i Unię Indochińską (Japonia, Wietnam, Laos, Birma, Malezja, Tajlandia) do Unii Dalekowschodniej (Chiny, Korea, Filipiny, Indonezja) o godzinie 3.15.
-25/26.V. – zachowanie ścisłej neutralności przez kraje Paktu Nowej Azji (Pakistan, Afganistan, Bhutan, Nepal), wydanie orędzia przez dalajlamę z Bhutanu.
-26.V. – wielka bitwa morska w zatoce Shenquan (nierozstrzygnięta), zatopienie koreańskiego pancernika „Hallasan” przez samoloty z lotniskowca „Soryu”.
-27.V. – zawieszenie w prawach członkowskich Indii, Iranu, Azerbejdżanu, Japonii, Wietnamu, Tajlandii, Malezji, Laosu i Birmy przez OPD.
-27.V.-7.VII. – XVII kadencja RB OPD (Wielka Brytania, Australia, Kanada, Rosja, Pakistan, Syberia, Nowa Zelandia).
-28.V. – pierwsza bitwa powietrzna w wojnie dalekowschodniej nad niebem tajwańskiego Kaohsiung; zdobycie Władywostoka (Oyami) przez siły chińskie.
-30.V. – chińska propozycja pokojowa dla Japonii (zawieszenie broni w zamian za przekazanie Hajnanu, Tajwanu, Makau i Okręgu Władywostockiego).
-31.V. – założenie naczelnego dowództwa Unii Indochińskiej w Rangunie (Birma).
-2.VI. – apel Maniu do Japonii, Indii i Chin o przerwanie walk na Dalekim Wschodzie; orędzie papieskie Piusa XII do głów tych państw.
-3.VI. – zajęcie Makau przez Chińczyków.
-5.VI. – odmowa wpuszczenia do Japonii sekr. gen. OPD, Maniu.
-8.VI. – nieudany desant wojsk filipińskich na Okinawę; odmowa wpuszczenia Maniu do Indii w związku z niemożnością zapewnienia bezpieczeństwa w wyniku trwającej wojny.
-13.VI. – atak indyjskich lotniskowców na indonezyjską Surabaję.
-14.VI. – początek japońskiego desantu na jedną z wysp Archipelagu Filipińskiego – Leyte.
-15.VI. – zacięte walki pod wietnamskim Hajfongiem.
-16.VI.-13.VII. – V Mistrzostwa Świata w piłce nożnej w Brazylii, finał: Brazylia-Węgry 4:3.
-18.VI. – zdobycie Leyte w archipelagu Filipin przez desant sił japońskich, organizacja obrony na wyspie Hajnan przez wojska japońskie – utworzenie Specjalnego Rejonu Umocnionego.
-20.VI. – japoński nalot bombowy na koreański Busan (Pusan), zniszczenie bazy morskiej.
-24.VI. – wotum nieufności dla sekretarza generalnego OPD, Iuliu Maniu w Montrealu i jego dymisja, p.o. sekr. gen. OPD Allan Vincent-Murray (Wlk. Brytania).
-25.VI. – obstrukcja stałych członków RB OPD (Australia, Kanada, Rosja) w sprawie wyboru nowego sekr. gen. OPD.
-29.VI.-5.VII. – konferencja przedstawicieli 19 państw (Polska, Niemcy, Szwecja, Norwegia, Dania, Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa, Islandia, Francja, Belgia, Holandia, Luksemburg, Austria, Włochy, Węgry, Czechosłowacja, Ukraina) w Warszawie w sprawie powołania nowej organizacji bezpieczeństwa w Europie.
-30.VI. – zawieszenie obrad OPD na czas nieokreślony przez Zgromadzenie Ogólne w Montrealu.
-3.VII. – wielka bitwa morska między głównymi trzonami floty chińskiej i japońskiej na wodach północnych wysp Riukiu (nierozstrzygnięta), wycofanie się obydwu flotylli do portów we Władywostoku i Yokohamie.
-4.VII. – zdobycie Spassk-Dalnija (Okirotoshima) przez wojska chińskie.
-5.VII. – powołanie do życia Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju (EOBR/EOSD) w Warszawie (Polska, Niemcy, Szwecja, Norwegia, Dania, Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa, Islandia, Francja, Belgia, Holandia, Luksemburg, Austria, Włochy, Węgry, Czechosłowacja, Ukraina), główna siedziba w Warszawie, dodatkowe w Sztokholmie, Paryżu i Rzymie; głównym organem Rada Europejska (Warszawa), pomocniczymi Departament Gospodarki Europejskiej (Berlin), Sekretariat Bezpieczeństwa Europejskiego (Oslo), Trybunał Sprawiedliwości (Amsterdam) i Departament ds. kontaktów z krajami niezaangażowanymi (Rzym).
-6.VII. – zdobycie wyżyny Baoshan przez wojska birmańskie.
-7.VII. – ogłoszenie aktu rozwiązania Organizacji Paktu Demokratycznego w Montrealu przez stałych członków RB OPD (Wielka Brytania, Rosja, Kanada, Australia) i delegatów ze Zgromadzenia Ogólnego, dymisja p.o. sekr. gen. Allana Vincenta-Murraya.
-15.VII. – memorandum byłego sekretarza gen. OPD, Iuliu Maniu do rządów Japonii i Chin, oskarżające obydwa te kraje o działania regresywne, antydemokratyczne i neofaszystowskie w związku z rozpoczęciem walki o dominację w Azji.
-18.VII. – wybór Konrada Adenauera z Niemiec na przewodniczącego Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju (EOBR/EOSD), wiceprzewodniczącymi zostają Stanisław Mikołajczyk (Polska), Dag Hammarskjöld (Szwecja).
-23.VII. – przemówienie Tse-ven Soonga w Czongkingu wymierzone przeciwko instytucji pseudodemokracji japońskiej i indyjskiemu militaryzmowi.
-25.VII. – potężny nalot indyjskiego lotnictwa na Surabaję, zniszczenie bazy morskiej.
-28.VII. – mowa cesarza Japonii, Hirohito do poddanych (argumentacja ataku Japonii i Indii na Chiny).
-31.VII. – przemówienie premiera Indii, Nehru w Delhi (celem wojny odtworzenie niepodległości Tybetu).
-1.VIII. – powstrzymanie chińskiej ofensywy pod Lashio przez Birmańczyków.
-9.VIII. – uszkodzenie indyjskiego lotniskowca „Viraat” przez koreańskie niszczyciele u wybrzeży Madury.
-12.VIII. – przemówienie premiera Japonii, Keisuke w Tokio o „znaczącej winie Chin za wywołanie konfliktu i niemożności utworzenia organizacji bezpieczeństwa w Azji bez wcześniejszego wyzwolenia Tybetu, Turkiestanu i Mongolii”
-19.VIII. – przemówienie prezydenta Chin, Tse-ven Soonga w Czongkingu o „oczekiwaniach od państw postsowieckiej Centralnej Azji zdecydowanego potępienia „japońsko-indyjskiej inwazji”.
-20.VIII. – potępienie japońsko-indyjskiej inwazji na Chiny przez kraje Konwencji z Duszanbe.
-23.VIII. – zagłada floty indonezyjskiej na Morzu Jawajskim za sprawą działań indyjskich lotniskowców.
-25.VIII. – akcesja Wielkiej Brytanii do EOBR, podpisanie dokumentu w Warszawie.
-25-30.VIII. – krótkie zawieszenie stosunków dyplomatycznych między Japonią a USA.
-31.VIII. – oświadczenie krajów Paktu Nowej Azji (sugestia w stosunku do Chin o zaprzestanie walk i oswobodzenie Tybetu).
-5.IX. – wielka bitwa morska u wybrzeży Sikoku, zatopienie 6 niszczycieli przez trzon chińskiej floty.
-6.IX. – ciężkie uszkodzenie chińskiego pancernika „Dongting” przez japońskie lotniskowce podczas bitwy morskiej u wybrzeży Sikoku.
-8.IX. – zatonięcie chińskiego pancernika „Dongting” z powodu uszkodzeń blisko arch. wysp Riukiu.
-9.IX. – zatrzymanie indyjskiej ofensywy pod Hotan w Turkiestanie przez wojska chińskie.
-12.IX. – zdobycie i utrzymania Nai Ga przez wojska chińskiej w płn. Birmie.
-14.IX. – kolejna chińska propozycja pokojowa do Japonii (żądanie Okręgu Władywostockiego, Makau, Hajnanu i Tajwanu); odrzucona dzień później przez rząd Keisuke.
-15.IX. – podpisanie dokumentów akcesyjnych do EOBR przez Hiszpanię i Portugalię.
-16-30.IX. – I Letni Puchar Ludów w piłce nożnej w Niemczech, finał: Węgry-Hiszpania 2:0.
-18.IX. – udzielenie azylu politycznego tybetańskiemu dalajlamie w Indiach.
-20.IX. – spotkanie Nehru-dalajlama w Delhi.
-21.IX. – oświadczenie Nehru o gotowości do podjęcia negocjacji pokojowych z Chinami.
-22.IX. – odpowiedź Tse-ven Soonga dot. podjęcia rozmów z Indiami na warunkach neutralizacji Kaszmiru i wyzbycia się pretensji terytorialnych Indii względem Bhutanu i Nepalu.
-28.IX. – ostrzeżenie Pakistanu wobec Indii o zbyt pochopne zawieranie pokoju z Chinami.
-29.IX. – oświadczenia rządów Bhutanu i Nepalu odnośnie hipotetycznej umowy chińsko-indyjskiej.
-30.IX. – propozycja mediacji Japonii w sporze między Pakistanem a Indiami oraz w dążeniu do utrzymania Indii jako strony współwalczącej z Chinami.
-1.X. – wystąpienie Bhutanu z Paktu Nowej Azji.
-2.X. – wystąpienie Nepalu z Paktu Nowej Azji.
-4-5.X. – wizyta prezydenta Rosji, Kiereńskiego w Polsce, podpisanie dokumentu akcesyjnego do EOBR.
-9.X. – oskarżenie Pakistanu wobec Indii o zdradę interesów Tybetu wskutek rozpoczęcia negocjacji pokojowych z Chinami.
-10.X. – chińska oferta dla Bhutanu i Nepalu w związku z zawarciem 15-letniego układu o nieagresji.
-12.X. – odrzucenie chińskiej propozycji przez rządy Bhutanu i Nepalu, wybuch antychińskich i antyindyjskich zamieszek w Thimphu i Kathmandu.
-13.X. – ogłoszenie ścisłej neutralności Bhutanu i Nepalu.
-16.X. – rozejm chińsko-indyjski w tadżyckim Duszanbe; odwołanie ambasadora z Delhi przez Japonię.
-17.X. – ostrzeżenie Pakistanu dla Indii przed naruszeniem neutralności Bhutanu bądź Nepalu.
-18.X. – przystąpienie Irlandii i Szwajcarii do EOBR, podpisanie dokumentów akcesyjnych w Warszawie.
-19.X. – prochińskie i proindyjskie oświadczenie dalajlamy z Delhi, żądanie Japonii w sprawie wydania pozwolenia dalajlamie na opuszczenie terytorium Indii.
-20.X. – storpedowanie chińskiego lotniskowca „Jangcy” i pancernika „Poyang” przez dwa japońskie niszczyciele „Imaki” i „Mitura” w Zat. Cuszimskiej.
-21.X. – zwycięstwo chińskiej ofensywy na Ternei, kapitulacja 6 japońskich dywizji piechoty.
-22.X. – zatopienie japońskiego lotniskowca „Hiryu” u wybrzeży Tajwanu przez bombowce z chińskiego lotniskowca „Shisha Pangma”.
-23-24.X. – utrata 11 niszczycieli przez japońską flotę w wyniku starć z Chińczykami na wodach archipelagu Riukiu.
-26.X. – indyjska propozycja dla Bhutanu i Nepalu (zawarcie paktu o nieagresji w zamian za przyjęcie wojskowego protektoratu).
-27.X. – zdobycie Ternei przez wojska chińskie, całość Okręgu Władywostockiego pod okupacją chińską.
-31.X. – orędzie cesarza Japonii, Hirohito do narodu tybetańskiego w związku z zawarciem rozejmu przez Chiny i Indie.
-1.XI. – atak Indii na Pakistan i Birmę bez formalnego wypowiedzenia wojny, po stronie Indii opowiadają się Iran i Azerbejdżan, po stronie Pakistanu – Afganistan, a po stronie Birmy – Japonia, Wietnam, Laos, Malezja i Tajlandia. Zerwanie stosunków dyplomatycznych między Japonią a Indiami. Storpedowanie indyjskiego lotniskowca „Viraat” przez pakistański niszczyciel „Sukkur”.
-2.XI. – sprzedaż terytorium Płw. Kamczatka wraz z wybrzeżem Morza Ochockiego, okręgem chabarowskim i ziemiami nad rz. Amur – Republice Syberii przez Stany Zjednoczone za sumę 1,1 mld dolarów. Buńczuczne przemówienie prezydenta Chin, Tse-ven Soonga w Czongkingu.
-3.XI. – zerwanie stosunków dyplomatycznych z Indiami przez kraje Konwencji z Duszanbe (Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Kirgistan, Kazachstan, Tuwinia).
-4.XI. – potępienie agresji Indii na Pakistan i Unię Indochińską przez EOBR.
-5.XI. – zdobycie Hyderabadu przez wojska indyjskie.
-6.XI. – wojska indyjskie w Dhace, największym mieście Pakistanu Wsch. Zatonięcie dwóch chińskich lotniskowców „Shisha Pangma” i „Huang He” na wodach Zat. Hangzhou wskutek ataku lotnictwa z „Akagi” i „Kaga”, utrata chińskiej inicjatywy strategicznej na morzu.
-8.XI. – ostrzelanie głównej bazy tajlandzkiej floty przez indyjski lotniskowiec „Vikrant”.
-10.XI. – wkroczenie wojsk indyjskich do stolicy Pakistanu, Lahore; ujęcie prezydenta Khwaja Nazimuddina.
-14.XI. – bezwarunkowa kapitulacja pakistańskich sił lądowych w Lahore, ogłoszenie przez Nehru zwycięstwa w wojnie z Pakistanem i zapowiedź kontynuacji wojny z Afganistanem.
-15.XI. – potępienie indyjskiej aneksji Pakistanu przez Japonię i określenie jej mianem „gwóździa do trumny dla demokratycznej Azji przybitego przez militarystyczne Indie popieranego przez neototalitarne Chiny”.
-18.XI. – prośba Japonii do MSZ Stanów Zjednoczonych w sprawie interwencji na Dalekim Wschodzie.
-19.XI. – podpisanie przez przedstawicieli Rosji i Syberii porozumienia w Czelabińsku tworzącego sojusz militarny między tymi państwami wskutek płynącego zagrożenia ze strony Indii i Chin. Uszkodzenie lotniskowca „Akagi” przez armadę 46 chińskich niszczycieli.
-22.XI. – odmowa USA w udziale w jakiejkolwiek interwencji wojskowej na Dalekim Wschodzie.
-24.XI. – zdobycie Fortu Hertz w północnej Birmie przez wojska indyjskie.
-26.XI. – propozycja pokojowa Indii do państw indochińskich (zawarcie rozejmu w zamian za przyjęcie indyjskiego protektoratu i wystąpienie z sojuszu z Japonią).
-27.XI. – klęska tajlandzkiej floty w Zat. Bangkoku za sprawą nagłego ataku floty koreańskiej.
-28.XI. – zdobycie Kandaharu w płd. Afganistanie przez wojska indyjskie.
-3.XII. – aneks do umowy sojuszniczej między Bułgarią, Turcją a Libanem w Iskenderun (uznanie Libanu za niepodległe państwo, zakończenie tureckiego protektoratu).
-2.XII. – oświadczenie państw indochińskich z Bangkoku o odrzuceniu z góry wszelkich chińskich czy indyjskich propozycji pokojowych godzących w niezależność Indochin.
-3.XII. – Herat w zach. Afganistanie pod kontrolą sił indyjskich.
-4-5.XII. – gwałtowne walki indyjsko-birmańskie pod Myitkyiną i Akyab.
-6.XII. – nieudana ofensywa chińska na Hajfong.
-13.XII. – zatopienie ostatniego okrętu floty państw indochińskich na wysokości Sajgonu przez koreańską flotę.
-17.XII. – akcesja Socjalistycznej Republiki Konga do Paktu Przemiany Afrykańskiej (dokument z Dar es-Salaam).
-20.XII. – przystąpienie Angoli do Środkowoafrykańskiej Strefy Obronnej.
-24.XII. – prośba Japonii do państw muzułmańskich w Azji o reakcję w sprawie polityki Indii i Chin.
-28.XII. – kolejna oferta pokojowa Chin dla Japonii.
-29.XII. – szczyt państw Ameryki Łacińskiej w Santa Fe de Bogota (państwa Aliansu Amerykańskiego – USA, Meksyk, Kolumbia oraz delegaci z Panamy, Kuby, Fed. Haiti, Gwatemali, Hondurasu, Salwadoru, Nikaragui, Wenezueli, Peru, Ekwadoru, Chile, Argentyny, Brazylii, Gujany, Boliwii, Paragwaju i Urugwaju), utworzenie Paktu Panamerykańskiego, potwierdzenie neutralności Kostaryki.
-30.XII. – ostrzeżenie państw Ententy Bliskowschodniej dla Ligi Azji Centralnej w związku z ostatnimi wydarzeniami.
-31.XII. – oficjalne zakończenie polskiego protektoratu nad Państwem Angoli.

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963​

1-15 stycznia 1955

odcinek 425

Samarbete
(Współpraca)​

Polska​

Rząd Rzeczpospolitej Polskiej długo się wahał w sprawie dalszych losów najbardziej przestarzałych pięciu okrętów podwodnych Polskiej Marynarki Wojennej. Początkowo przeważała opcja złomowania okrętów, później jednak postanowiono w ramach współpracy w sojuszu Inicjatywa Środkowoeuropejska przekazać te okręty Ukrainie do dozoru czarnomorskich wybrzeży. Odpowiednią umowę podpisano 9 stycznia i na jej podstawie ukraińska marynarka wojenna uzyskała te okręty.

ORP „Żbik”, ORP „Dzik”, ORP „Ryś”, ORP „Wilk” i ORP „Orzeł” od teraz w służbie ukraińskiej marynarki wojennej.​

Równocześnie postanowiono rozpocząć budowę pięciu nowoczesnych okrętów podwodnych, które zapełnią pustkę po przekazaniu okrętów Ukrainie jak również sprawią, że polskie okręty podwodne będą się zaliczały do najbardziej nowoczesnych jednostek tego typu we flotach morskich państw na świecie.

Budowa 5 nowoczesnych okrętów podwodnych, które przejmą nazwy od przekazanych Ukrainie jednostek.

Świat
najważniejsze wydarzenia



​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) 1 stycznia 1955 roku rząd brytyjski postanowił obdarzyć autonomią dotychczasowe protektoraty nad Zatoką Perską i u wybrzeży Indii. Pierwszy z tych krajów, Emirat Kataru będzie rządzony przez przedstawicieli dynastii al-Thani, a drugi, Dominium Cejlonu kierowany jest przez gubernatora generalnego Solomona West Ridgeway Diasa Bandaranaike i rząd Dudleya Sheltona Senanayake. Oba te kraje stały się oczywiście sygnatariuszami Układu Bezpieczeństwa (sojuszu alianckiego). Indie zgłosiły już swój protest wobec powołania rządu cejlońskiego (…)

Associated Press (USA):

(…) waleczni Afgańczycy każdego dnia zyskują jeszcze więcej sympatii światowej opinii publicznej, kiedy to słyszy się o coraz to nowszych oznakach ich bohaterstwa na polach bitew pod Kabulem i Fejzabadem. Hindusi co jest już pewne wkroczą do stolicy Afganistanu w drugiej połowie stycznia, co definitywnie przyniesie kres obrony afgańskiej i upadek ostatniego państwa Paktu Nowej Azji. Dalsze plany Nehru to oczywiście podział Indochin do spółki z Chinami, a może i też wywołanie wojny kolonialnej z Wielką Brytanią (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Indie ufne w dyplomatyczną pomoc Chin i Chiny wspierane przez taką samą postawę Indii postanawiają pozbyć się z Azji ostatnich oznak brytyjskiego kolonializmu. Kością niezgody w tym przypadku są archipelagi wysp u wybrzeży indyjskiego subkontynentu oraz Hongkong, będący pod brytyjskim panowaniem od pierwszej połowy XIX wieku. Wielka Brytania jest wyraźnie zatrwożona możliwością eskalacji żądań obu państw azjatyckich, a już ewentualna wojna na Dalekim Wschodzie będzie zupełnym obłędem zdaniem wielu brytyjskich parlamentarzystów. Japonia zaś wyczuwając swoją szansę prosi Brytyjczyków o rychłą interwencję (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

1.I. – Birmańczycy powstrzymują chińską ofensywę na Nai Ga i co więcej są coraz bliżsi wyparcia wroga z tej prowincji. Prezydent Chin, Tse-ven Soong w swoim orędziu do narodu chińskiego wyraża przekonanie, że Nowy Rok 1955 przyniesie ostateczne zwycięstwo nad dogorywającą Japonią. Premier Indii, Jawaharlal Nehru uważa, że państwa indochińskie powinny jak najszybciej złożyć broń, gdyż perspektywa długotrwałej wojny na dwa fronty wyczerpie i zniszczy gospodarkę tych krajów. Cesarz Japonii, Hirohito w orędziu do Japończyków wierzy w ducha narodu i boski wiatr, który już niejednokrotnie ocalił kraj od wrogiej inwazji.

​

2.I. – Hindusi podejmują kolejną ofensywę w stronę Akyab, wojska birmańsko-wietnamskie wytrwale się tam bronią.

3.I. – Premier Cejlonu w swoim pierwszym przemówieniu ostro krytykuje pomysły Nehru na jednoczenie subkontynentu za sprawą przemocy.

4.I. – Birmańczycy zatrzymali indyjski atak na Akyab, w tym samym czasie dochodzi do szeregu potyczek pod Kabulem, stolicą Afganistanu. Hindusi są coraz bliżsi zwycięstwa i wkroczenia do miasta.

​

5.I. – Hindusi rozbijają afgański opór pod Fejzabadem. Siły chińskie po raz kolejny nie są w stanie przebić się pod Nai Ga.

6.I. – kolejne przemówienie Nehru dotyczy powstania autonomicznego Cejlonu, premier Indii uważa, że wyspa powinna podlegać rządowi w Delhi. Po raz kolejny też domaga się od Wielkiej Brytanii uzyskania archipelagu Nikobarów, Lakkadiwów, Andamanów i Malediwów.

​

7.I. – Birmańczycy pod wodzą gen. Aung Sana odzyskali tego dnia kontrolę nad Nai Ga. Front w północnej Birmie stabilizuje się na dotychczasowej granicy.

8.I. – indyjski marszałek Cariappa nie jest w stanie się przebić pod Akyabem, a inny dowódca indyjski, gen. Singh rozpoczyna kolejną ofensywę na Myitkyinę.

9.I. – zatrzymanie indyjskiej ofensywy na Akyab świadczy o dobrej obronie wojsk birmańskich w trudnym górzystym terenie.

10.I. – Hindusi na krótko przejmują kontrolę nad Myitkyiną, po czym zmuszeni są do wycofania się w kierunku na Imphalę.

11.I. – Anthony Eden, premier Wielkiej Brytanii zdecydowanie odrzuca indyjskie pretensje terytorialne poczynione względem archipelagów.

12.I. – Myitkyina odzyskana przez wojska birmańskie po zaciętych walkach w dżungli.

13.I. – Hindusom udaje się zdobyć i utrzymać kontrolę nad Akyabem, co stworzy niebezpieczeństwo rozwinięcia indyjskiej ofensywy na Mandalay i Rangun.

14.I. – Chiny postanawiają wesprzeć Indie w sporze z Wielką Brytanią domagając się zwrotu Hongkongu. Eden przestrzega Tse-ven Soonga przed nierozważnymi krokami.

​

15.I. – na wysokości Niigaty w Zatoce Toyama dochodzi do kolejnego starcia między armadą ponad 30 chińskich niszczycieli a japońskimi lotniskowcami. Tym razem górą geniusz strategiczny adm. Chen Shaokuana, którego dwa okręty, niszczyciele „Huilin” i „Kuejczou” zatapiają lotniskowiec „Akagi” i transportowiec armii „Mabuso Maru”. Poważnie uszkodzone zostają także dwa pozostałe lotniskowce, które uchodzą przez pogonią do Niigaty. Pancernik „Kongo” niszczy ogniem dział niszczyciela „Guangzhou” stanowiącego zagrożenie dla lotniskowców.

Straty morskie:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-31 stycznia 1955

odcinek 426

Die Ende von den Neueasiapakt
(Koniec Paktu Nowej Azji)​

Polska​

Do Polski przybył w drugiej połowie stycznia prezydent Republiki Czechosłowackiej, prof. Emil Hacha. Po uroczystym przyjęciu gościa na lotnisku Okęciu i rozmowie z prezydentem Sosnkowskim w Belwederze, Hacha spotkał się z premierem Beckiem. Rozmowa dotyczyła aktualnych spraw kontynentu, a zatem także sytuacji na Bałkanach, gdzie ostatnio doszło do pewnych niesnasek w kontaktach między Jugosławią a Bułgarią. Hacha ze swojej strony zapewnił, że strona czechosłowacka na bieżąco śledzi sytuację w tym regionie i jest wspierana przez działania Węgier. Premier Beck wyraził nadzieję, że już niedługo dojdzie do podpisania paktu stabilizacyjnego na Bałkanach i zaprowadzenia trwałego bezpieczeństwa tego „zapalnika Europy”. Swoje nadzieje opiera on bowiem na działaniach EOBR, które ostatnio w intensywnym stopniu rozpoczęła rozmowy z przedstawicielami Albanii, Grecji, Bułgarii i Jugosławii w sprawie uczestnictwa w organizacji i podpisania stosownych umów dyplomatycznych.

Wizyta prezydenta Czechosłowacji w Polsce.​

Zintensyfikowano również podobne rozmowy z przedstawicielami Gruzji i Armenii, zagrożonymi przez azerski separatyzm i tureckie dążenia do wywołania wojen domowych w tych krajach.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) zabór Afganistanu przez Indie jest kolejnym zagrożeniem dla światowego bezpieczeństwa po poprzedniej aneksji Pakistanu przez rząd Nehru. Szkodliwy podział stref wpływów między Indie a Chiny gwarantuje Azji Centralnej i Dalekowschodniej permanentny status stanu wyjątkowego wśród państw neutralnych a kryzys gospodarczy dla państw indochińskich i Japonii nie mogących sobie poradzić z dwoma najsilniejszymi potęgami militarnymi kontynentu (…)

Associated Press (USA):

(…) japońscy agenci usiłowali wczoraj w nocy wysadzić w powietrze linię produkcyjną zakładów lotniczych Lockheed-Martin na przedmieściach Los Angeles. Dzięki stróżom bezpieczeństwa i w porę powiadomionej policji udało się uniknąć najgorszego, ale kontakty z Japonią zostały zawieszone po tym wydarzeniu. Ambasador w Tokio, Mr Dowson został w trybie awaryjnym wezwany do Waszyngtonu do prezydenta Eisenhowera. Tymczasem japońska prasa i radio rozpętały falę antyamerykanizmu, zarzucając nam wspieranie Chin i Indii w ich konflikcie z Cesarstwem (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Indie coraz bardziej rosną w siłę po ostatniej aneksji i nawet rychłe uczynienie Afganistanu krajem marionetkowym pozwoli stwierdzić, że są one w obecnej chwili bardziej potężniejsze od Chin, nie mogących sobie poradzić z japońską obroną Hajnanu czy indochińskimi obrońcami Hajfongu. Rozejm chińsko-indyjski będący przede wszystkim podziałem stref wpływów w Azji dokonuje się na naszych oczach. Kraje indochińskie są skazane na zagładę, pytanie tylko czy Wielką Brytanię bądź inne kraje europejskie ruszy sumienie, aby podać pomocną dłoń Japonii (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

16.I. – siły afgańskie powstrzymały po raz kolejny napór wojsk indyjskich pod Fejzabadem, ale upadek stolicy kraju jest już tylko kwestią godzin.

17.I. – Hindusi sforsowali afgańską obronę pod Kabulem i popołudniu ich siły pojawiły się już na rogatkach miasta.

​

18.I. – wojska indyjskie zwyciężają także w Birmie, gdzie śmiałym atakiem wyparły siły państw indochińskich pod Kalewą i Myitkyiną, zmierzając do opanowania środkowej części tego kraju.

​

19.I. – Birmańczycy wyparli Chińczyków spod Baoshan doprowadzając do powrotu linii frontu sprzed wybuchu wojny. Jednakże na froncie wojny z Indiami wojska birmańskie nie radzą sobie w żadnym stopniu.

​

20.I. – siły indyjskie przejęły kontrolę nad Kabulem, stolicą Afganistanu. Tego samego dnia aresztowano też króla tego kraju, Mohammada Zahira Szaha oraz premiera Hashima Chana.

21.I. – japońskie siły morskie przeniosły się z Niigaty do Yokohamy z powodu wzrastającego zagrożenia całkowitego unicestwienia przez armadę chińskich niszczycieli.

​

22.I. – król Afganistanu, Mohammad Zahir Szach podpisał bezwarunkową kapitulację sił zbrojnych swojego kraju i zgodził się na okupację indyjską. Premier Nehru wyraził nadzieję, że były król stanie na czele przyszłego rządu marionetkowego, a Afganistan stanie się czynnym członkiem Ligi Azji Centralnej.

23.I. – premier Indii ogłosił zwycięstwo w wojnie z Paktem Nowej Azji i ponownie odniósł się do postawy państw indochińskich, aby czym prędzej złożyły broń wobec postępującej chińskiej i indyjskiej ofensywy.

24.I. – premier Japonii, gen. Okada Keisuke po raz kolejny zwrócił się do państw Półwyspu Arabskiego o zdecydowaną reakcję wobec likwidacji niepodległości Afganistanu przez Indie.

25.I. – Arabia Saudyjska, Oman i Jemen, państwa skupione w Pakcie Arabskim ogłosiły swoją neutralność w toczącej się wojnie na Dalekim Wschodzie.

26.I. – Irak zażądał od Iranu uregulowania linii granicznej biegnącej na Szatt El-Arab oraz określenia statusu okręgu Abadanu. Szach Iranu odrzuca jakiekolwiek żądania Iraku w tej sprawie. Stanowisko Iranu poparły Indie i Azerbejdżan.

​

27.I. – kolejny kryzys w stosunkach japońsko-amerykańskich. Japończycy słusznie podejrzewając USA o sprzedaż broni do Chin i do Indii próbują dokonać sabotażu w jednej z fabryk zbrojeniowych w Los Angeles. Fiasko operacji wywołuje czasowe odwołanie amerykańskiego ambasadora z Tokio.

28.I. – kraje Ententy Bliskowschodniej (Irak, Egipt, Jordania, Syria) poprosiły o pomoc w sporze dyplomatycznym z Iranem – Turcję wraz z jej sojusznikami (Bułgaria, Liban).

29.I. – Turcja kategorycznie odmówiła wsparcia Entencie Bliskowschodniej motywując to wyraźnie defensywnym charakterem sojuszu militarnego w jakim przebywa wraz z Bułgarią i Libanem.

30.I. – Wielka Brytania postanowiła wzmocnić obronę Cejlonu, Kataru, Kuwejtu oraz Hongkongu wobec nieustających chińsko-indyjskich żądań terytorialnych.

31.I. – amerykański ambasador, Jonathan Dowson powraca do Tokio po zamieszaniu związanym z nieudanym japońskim sabotażem w jednej z fabryk w Los Angeles.

Straty morskie:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963​

1-15 lutego 1955

odcinek 427

Interessekonflikt
(Konflikt interesów)​

Polska​

Wiceprzewodniczący Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju, Stanisław Mikołajczyk konferował w pierwszej połowie lutego z przedstawicielami Gruzji i Armenii w Warszawie, odpowiednio Berczem Kerestecijanem reprezentującym MSZ Armenii i patriarchą Abotem Efremem Korselidze, reprezentującym MSZ Gruzji. Wynikiem tych rozmów stały się podpisane umowy stowarzyszeniowe, które czynią z tych dwóch państw kaukaskich państwa-obserwatorów poszczególnych obrad konferencji z opcją przyjęcia w szeregi organizacji nie wcześniej niż za 2 lata.

8 lutego kraj odwiedziła delegacja węgierskich przedstawicieli służb wywiadowczych, którzy przekazali polskiej stronie najnowsze osiągnięcie w dziedzinie stosowanej kryptologii w ramach Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

Węgierski prezent dla polskich służb wywiadowczych.​

EOBR jest zaniepokojona rozwojem sytuacji na Bałkanach, gdzie wrogość jugosłowiańsko-bułgarska weszła w nową fazę konfliktu dyplomatycznego. Na Bałkany w najbliższych dniach ruszają najwyżsi przedstawiciele organizacji (w tym Mikołajczyk) w celu doprowadzenia do odprężenia w regionie.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) rząd Rene Mayera udzielił gwarancji niepodległości Bhutanowi w obliczu zagrożenia ze strony Indii i Chin, choć trzeba to określać jedynie jako symboliczne wsparcie dyplomatyczne Paryża, który nie jest w stanie skutecznie zainterweniować w tym regionie. Francja przestrzegła tym samym Delhi i Czongking przed wywieraniem nacisku na Bhutan i pośrednio na Nepal, choć nie należy się spodziewać czegoś więcej aniżeli protestów dyplomatycznych w obliczu naruszenia pokoju. Rząd w Thimphu zdaje sobie również z tego sprawę (…)

Associated Press (USA):

(…) Jawaharlal Nehru jest w obecnej chwili stawiany na równi z Tse-ven Soongiem, jako ci, którzy stali się antydemokratami i dążą do neokolonialnego podziału Azji. Wiele krajów świata zawiesiło bądź polikwidowało placówki w Delhi i Czongkingu, co czyni z tych krajów międzynarodowych pariasów dyplomatycznych. W Stanach Zjednoczonych przebywa demokratyczna opozycja wobec rządów Nehru w Indiach, ale prezydent Eisenhower odmawia jej poparcia w imię idei izolacjonizmu (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Syberia poparta przez Rosję ponownie zgłosiła swoje pretensje terytorialne wobec bezprawnie przetrzymywanych przez Chiny okrętów Czyta i Borzja. Syberia ma nadzieję na szybkie rozstrzygnięcie tej sprawy, a zdaje sobie sprawę, że pokojowe rozstrzygnięcie sporu może podnieść prestiż porozumienia militarnego z Rosją jak i nie być obojętne dla pozycji dyplomatycznej Chin w tym regionie. Rząd w Czongkingu obiecał rozpatrzyć sprawę w najbliższych dniach (…)

​

Byłgarska Agencija Novosti (Bułgaria):

(…) wczoraj w Burgas, Sofii i Warnie publicznie spalono flagi Jugosławii, kraju odpowiedzialnego za katastrofę kolejową Orient Ekspresu pod Belgradem w nocy z 12 na 13 lutego. W wypadku zginęło 54 obywateli Bułgarii i 32 obywateli Turcji, oprócz tego pociągiem jechali m.in. Serbowie, Macedończycy, Grecy i Arabowie. Łączna ilość ofiar wynosi 95. Premier Konstantin Murawjew zażądał od Jugosławii dostępu do materiałów dotyczących przebiegu katastrofy, gdyż istnieje podejrzenie sabotażu. Belgrad zdecydowanie odmawia tej prośbie, co rzutuje na nastroje antyjugosłowiańskie w dużych miastach Bułgarii. Premier Jugosławii, Cvetković konferował dziś w Salonikach z premierem Grecji, Jeorjosem Papandreu co tylko wzmaga niezadowolenie w Sofii (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

1.II. – w Bagdadzie rozpoczęła się dwustronna konferencja iracko-irańska poświęcona ostatnim spornym sprawom dotyczącym m.in. statusu Abadanu i uregulowaniu granicy na rzece Szatt el-Arab.

2.II. – udzielenie nie do końca jasno określonych gwarancji bezpieczeństwa dla Bhutanu przez Francję powodem do rozpętania w Delhi i Czongkingu antyfrancuskich demonstracji ludowych.

3.II. – przemówienie premiera Francji Rene Mayera potępiające zamieszki pod opuszczoną francuską ambasadą w Czongkingu.

4.II. – odrzucenie przez Japonię kolejnych chińskich propozycji pokojowych (oddanie Kraju Władywostockiego, Hajnanu, Tajwanu, Makau, neutralizacja Indochin).

5.II. – oświadczenie Tse-ven Soonga o bojkocie francuskich towarów handlowych w odwecie za mieszanie się tego państwa w wewnętrzne sprawy Azji.

6.II. – atak japońskiego lotnictwa morskiego pod dow. gen. Yamashiry na 2 chińskie niszczyciele „Handan” i „Anhuei” na wodach filipińskich u wybrzeży Panay.

7.II. – Nehru ostrzegł Francję i Wielką Brytanię przed mieszaniem się w wewnętrzne sprawy Półwyspu Indyjskiego.

8.II. – syberyjsko-rosyjskie memorandum do rządu w Czongkingu w sprawie nie przekazania do tej pory spornych okręgów Czyty i Borzja.

9.II. – konferencja iracko-irańska w Bagdadzie kończy się fiaskiem z powodu nieustępliwości Iranu co do przekazania Abadanu pod jurysdykcję Iraku.

10.II. – wizyta Anthony’ego Edena w Damaszku, rozmowa z dyktatorem, gen. Fawzi as-Silu na temat bieżącej sytuacji politycznej na Bliskim Wschodzie.

11.II. – sensacja prasowa rosyjskiego dziennika „Nowyj Żurnał” w sprawie rzekomych starań Chin o zakup bomb atomowych od Stanów Zjednoczonych.

12.II. – francuskie Zgromadzenie Narodowe odrzuca projekt wysłania okrętów wojennych w rejon konfliktu, ale przychyla się do poprawy stosunków z Japonią i krajami indochińskimi.

13.II. – zadowalająca odpowiedź Tse-ven Soonga do rządów Syberii i Rosji w sprawie oddania terytoriów. Chiny gotowe by przekazać terytoria w zamian za podpisanie paktu o nieagresji.

​

14.II. – wojska indyjskie opanowały wzgórze Kalewa wraz z miastem co sprawia, że kontrolują środkową Birmę i mogą wykonać kolejne kroki tj. ofensywę w kierunku na Mandalay i Rangun oraz okrążyć wrogie siły na północy pod Myitkyiną.

15.II. – rząd Jawaharlala Nehru utworzył marionetkowy rząd afgański na czele z Mohammadem Zahirem Szachem i Mohammadem Hashimem, który ma jak najszybciej objąć władzę nad prowincją afgańską.

Straty morskie:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-28 lutego 1955

odcinek 428

En interesant aktivitet
(Ciekawa aktywność)​

Polska​

Wiceprzewodniczący EOBR, Stanisław Mikołajczyk konferował w dniach od 13 do 15 lutego z królem Jugosławii, Piotrem II oraz z premierem Bułgarii, Konstantinem Murawiewem (16-18.II.) na temat napiętej sytuacji na Bałkanach i propozycjach rozstrzygnięcia wszelkich sporów między tymi krajami. Adenauer natomiast spotykał się z królem Rumunii, Karolem II i rozmawiał z królem Grecji, Jerzym II. Konsensus na Bałkanach zaczyna być coraz marzeniem niż rzeczywistością. Zbyt wiele różnic kulturowych, zaszłości czy uprzedzeń powoduje, że wrzenie w tym regionie Europy nie ustępuje nawet mimo wielu poświęceń EOBR.

Spotkania z bałkańskimi politykami są szeroko komentowane przez polską prasę, może głównie z udziału Mikołajczyka w tych przedsięwzięciach, ale także z bycia członkiem silnego sojuszu, którego trzej uczestnicy, Polska, Węgry i Ukraina mają przecież wspólną granicę z niespokojnymi krajami bałkańskimi.

W kraju trwają przygotowania do wprowadzenia nowego typu telekomunikacji w powszechnym użyciu, a mianowicie telewizji. Pierwsze próby przeprowadzane w Warszawie, Poznaniu i Lwowie dały bardzo pomyślne rezultaty.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Francja utrzymuje rozpoczętą w ostatnich tygodniach dość nieoczekiwaną aktywność dyplomatyczną, czego dowodem ma być chęć zabezpieczenia Bhutanu czy Nepalu, a teraz również podjęcie przez premiera Mayera dwustronnych rozmów z Albanią, która coraz bardziej zaczyna się obawiać jugosłowiańskich nacisków dyplomatycznych. Po kilkudniowym pobycie króla Zogu I w Paryżu podpisano szereg umów, choć Albania zastrzegła sobie, że nie pozwoli stać się przedmiotem targów międzynarodowych jak zaistniało to wcześniej na przykładzie sporu francusko-tureckiego o Liban (…)

Associated Press (USA):

(…) papież Kościoła katolickiego, Pius XII zmarł 17 lutego o godzinie 22.21. Niewątpliwie jego pontyfikat przypadł na bardzo trudne czasy, trzy wojny światowe determinowały w nim dążenia do zaprowadzenia światowego pokoju, co też czynił, spotykając się wiele razy z przedstawicielami głównych mocarstw. W ostatniej rozmowie z przedstawicielami prasy wyrażał zadowolenie z powołania Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju i obawiał się zaostrzenia sytuacji na Bałkanach. Wśród jego ewentualnych następców wymienia się abpa Rawenny Giovanni Gentile, abpa Mediolanu Vittorio Mortini i abpa Genui Daniele Carrini, choć nie brak też głosów, że odpowiednim kandydatem byłby abp Barcelony, Juan Sebastian Echeverria czy też abp Coimbry, Jorge Andrade. Konklawe rozpoczyna się za dwa dni (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) nowy Afganistan tylko na pozór jest niepodległym państwem. W Kabulu i innych dużych miastach tego kraju pozostawione są liczne hinduskie garnizony na wypadek, gdyby królowi nie przyszło na myśl zerwać z Indiami i ich sojusznikami. Włoski ekspert w rządzie Afganistanu to w rzeczywistości osobista wtyczka wywiadowcza Nehru, dzięki któremu ma się dowiadywać o istniejących nastrojach wśród rządzących tym krajem. Póki co Afganistan cieszy się odrobiną samodzielności, wystarcza mu na początek samo trwanie, obojętnie w jakiej formie (…)

Byłgarska Agencija Novosti (Bułgaria):

(…) minister spraw zagranicznych Atanas Burow przebywa od wtorku w szpitalu po tym jak został zaatakowany przez niezidentyfikowanego osobnika podczas przejścia do budynku parlamentu. Policja sofijska i służby ochrony rządu zostały postawione w stan gotowości, niewykluczone, że sprawców było kilku, a i mocodawcy są o wiele potężniejsi niż myślano. Trwają poszukiwania zamachowca, a tymczasem bułgarska opinia publiczna zdaje się upatrywać głównych mocodawców tego nieudanego zamachu w serbskich nacjonalistach (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

16.II. – orędzie króla Afganistanu, Zahira Szacha do narodu w którym kładzie on nacisk na wieczystą przyjaźń afgańsko-indyjską jak rękojmię bezpieczeństwa przed japońskim neomilitaryzmem.

17.II. – kolejny bój o wzgórze Kalewa został rozstrzygnięty na korzyść wojsk birmańskich i ich nieustępliwego przywódcy, gen. Ne Wina, który wyparł Hindusów z przeważającej części tego terytorium.

​

18.II. – ofensywa wojsk chińskich pod dowództwem marsz. Tang Shengzhi przyniosła zwycięstwo podczas walk o Nai Ga, skąd Chińczycy zostali niedawno wyparci.

​

19.II. – Wielka Brytania zakończyła tego dnia kontrolę nad rządem Kataru, który pod panowaniem dynastii al-Thani przekształcił się w głównego sojusznika sprawy Albionu na Bliskim Wschodzie, Brytyjczycy w tym regionie oprócz katarskiego sojusznika posiadają też umocnioną bazę w Kuwejcie.

​

20.II. – specjalny francuski wysłannik premiera Mayera dotarł do Thimphu, aby móc porozmawiać z przedstawicielami bhutańskiego rządu. Celem rozmowy będzie sprecyzowanie formy pomocy żywnościowej dla pogrążonego w kryzysie gospodarczym himalajskiego kraju.

21.II. – zacięte walki pod Nai Ga, Birmańczycy nie chcą ustąpić pola atakującym ich licznym oddziałom chińskim.

22.II. – birmański gen. Tin Htut zatrzymał hinduską ofensywę w stronę Myitkyiny, czym ocalił północne tereny tego kraju przed zniszczeniem zasobów.

23.II. – apogeum strajków w japońskim przemyśle zbrojeniowym, najbardziej napięta sytuacja jest w Kobe, Yokohamie i Nagoi. Demonstrujący domagają się natychmiastowego zakończenia wojny z Chinami i Indiami na godnych warunkach i zatrzymania degradacji ich płac kosztem zwiększenia wydolności budżetu.

​

24.II. – Chiny przekazały sporne okręgi Czyta i Borzja Republiki Syberii w zgodzie z podpisaną przed kilkunastoma dniami umowy dyplomatycznej. Tse-ven Soong w ten sposób chce zabezpieczyć północną granicę przez możliwą irredentą ze strony Syberii bądź jej sojusznika, Rosji.

25.II. – Birma wyraziła nadzieję, że Japonia nie podda się chińsko-indyjskiemu dyktatowi i nie odda krajów indochińskich w zamian za zawarcie trwałego pokoju.

26.II. – Hindusi zwyciężyli obrońców Myitkyiny i są coraz bliżsi opanowania północnej Birmy.

27.II. – pod Nai Ga nadal trwają zaciekłe walki chińsko-birmańskie, a ich sceneria przypomina nieco podobny tryb prowadzenia wojny jak podczas walk o Verdun.

28.II. – następne starcia pod Kalewą przynoszą kolejne birmańskie zwycięstwa, dzięki którym obrońcy będą mogli wkrótce zlikwidować niebezpieczny wyłom w linii frontu.

Straty morskie:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963​

1-15 marca 1955

odcinek 429

Leekbefrielse
(Pora wyzwolenia)​

Polska​

6 marca naukowcy i inżynierowie z Akademii Morskiej w Gdyni zakończyli prace nad pakietem technologicznym poświęconym zaawansowanym centymetrowym radarowym stacjom ostrzegania, dzięki czemu poprawi się ochrona nieba nad stolicą. W dalszym ciągu też będą prowadzone badania nad polepszeniem ochrony radarowej w Warszawie.

Badania technologiczne nad radarami.​

Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju z główną siedzibą w Warszawie wydała 13 marca komunikat o „zagrożeniu dla pokoju i bezpieczeństwa na Bałkanach, przy czym wszelkie misje dyplomatyczne zakończyły się niepowodzeniem”. Ten fakt oznacza, że jakkolwiek organizacja nie zamyka żadnemu członkowi organizacji udziału w tym możliwym konflikcie to sama czuje się zwolniona z dalszego próbowania pertraktacji między zwaśnionymi państwami bałkańskimi. Kraje bałkańskie oczywiście nie członkami EOBR, ale stanowisko Paktu Alpejskiego w obliczu konfliktu może być nieobliczalne, z tego też powodu organizacja ubezpiecza się na wypadek agresji Włoch na Jugosławię. Pytanie EOBR o neutralizację Morza Czarnego skierowane do Rumunii, Bułgarii i Turcji pozostało bez odpowiedzi.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) premier Eden zaprzecza, jakoby zgadzał się na przekazanie Korsyki – Francji podczas ostatniego spotkania z min. spr. zagr. Georges’em Bidault. Brytyjska kontrola nad tą kolebką Napoleona i miejscem związanym z nowożytną historią Francji trwa od zakończenia IV wojny światowej i upadku dyktatury Giraud. Na wyspie działają aż trzy organizacje terrorystyczne, Ludowy Front Wyzwolenia Korsyki (FPLC), Nacionalistique i Anarchistyczno-Radykalny Nurt Korsykański (ARC). W ostatnich zamachach w Ajaccio, największym mieście zginęło 36 osób, w tym konsul brytyjski sir James Jesper. Francuska prasa w coraz mocniejszym tonie domaga się oddania wyspy, opinii tej nie podziela rząd, który liczy na podobny sukces w negocjacjach jaki stał się udziałem oddania okręgu Bordeaux-Dax przez Hiszpanię (…)

Associated Press (USA):

(…) nad Półwysep Bałkański nadciągają ciemne chmury, skoro z Bułgarii i Turcji wydala się dyplomatów Jugosławii, Grecji i Rumunii, a z tych ostatnich krajów odpowiednio ambasadorów bułgarskich i tureckich. Misja dyplomatyczna Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju spaliła na panewce, zatem można oczekiwać, że gdy miną ostatnie mrozy rozpocznie się gorączka wojenna. Zapewne będziemy świadkami III wojny bałkańskiej o ile Belgrad i Sofia nie powstrzymają się od bezsensownej wymiany ognia na pograniczu (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) po trwającym ponad 2 tygodnie konklawe kardynałowie Kościoła katolickiego wybrali następcę zmarłego papieża Piusa XII, którym okazał się Portugalczyk, arcybiskup Coimbry, Jorge Andrade. Przyjął on imię Leona XIV, a w swoim kazaniu podczas mszy inaugurującej pontyfikat zawarł swoje przesłanie do narodów świata jak również credo swoich rządów jako następcy św. Piotra. Leon XIV jest pierwszym nie Włochem na Stolicy Apostolskiej od ponad 400 lat. Postronni obserwatorzy powątpiewają, czy 75-letni papież istotnie cieszy się tak dobrym zdrowiem jak sądzą włoskie gazety i Osservatore Romano, być może jego pontyfikat jest przejściowy, a został wybrany jedynie w drodze kompromisu (…)

​

Byłgarska Agencija Novosti (Bułgaria):

(…) starszy szeregowy Kola Abragamow tak opisywał ten incydent graniczny: około drugiej w nocy usłyszałem strzelaninę, gdy wybiegłem, zobaczyłem jak jakiś Jugosłowianin bije naszego pogranicznika, a drugi zrywa sztandar narodowy. Strzeliłem do tego pierwszego, gdy odniósł ranę, ten drugi strzelił do mnie. Udało mi się schować przy magazynie, a gdy wyjrzałem z powrotem, Jugosłowianie odjechali jeepem. Mój kolega, Wasyl Czeremniakow odniósł na szczęście niewielkie obrażenia, gorzej że ja oberwałem w kciuk i pozostanę dłużej w lazarecie (…)

Sport Journal (Belgia):

(…) Wyniki pierwszych meczów ćwierćfinałowych Pucharu Klubów rozegranych 13 marca (rewanże 27 bm.): Ferencvaros Budapeszt-Inter Mediolan 3:1, Kispest Budapeszt-Ruch Chorzów 2:1, Chelsea Londyn-FC Liverpool 3:3, Real Madryt-Bayern Monachium 2:1. (…)

Kronika wojny azjatyckiej​

1.III. – wojska birmańskie zatrzymują pod Nai Ga impet natarcia wojsk chińskich pod wodzą marsz. Shengzhi.

​

2.III. – na wodach Zat. Shenquan dochodzi do bitwy powietrznej między japońskimi a chińskimi myśliwcami, z której zwycięsko wychodzą Japończycy odpędzając agresorów zmierzających na przestrzeń powietrzną Tajwanu.

3.III. – pod Nai Ga kolejny kontratak sił chińskich i tym razem skuteczny mimo szaleńczej obrony Birmańczyków.

4.III. – prezydent Chin, Tse-ven Soong ponownie powraca do sytuacji Bhutanu i Nepalu, proponując im protektorat, pakt o nieagresji przez 50 lat i możliwość wejścia do sojuszu militarnego.

5.III. – spotkanie Soong-Nehru gdzieś na pograniczu indyjsko-chińskim, ze spotkania wynika jednoznacznie, że państwa ustaliły już swoje strefy wpływów po upadku państw indochińskich.

6.III. – główna arteria w stolicy Afganistanu, Kabulu nosi nazwę alei Jawaharlala Nehru. To kolejny przejaw służalczości władz afgańskich wobec indyjskiej dominacji.

7.III. – zacięte walki o przejęcie Myitkyiny w północnej Birmie kończą się zwycięstwem obrońców, którzy wyparli hinduskie dywizje z okolic miasta.

8.III. – Jawaharlal Nehru wygłosił w Madrasie ostrze przemówienie w którym pomówił rząd Wielkiej Brytanii o prześladowania cejlońskich opozycjonistów w latach 40-tych.

9.III. – władze Bhutanu i Nepalu podtrzymują tezę o wieczystej neutralności swoich krajów, a zatem odrzucają zarówno chińskie jak i wszelkie przyszłe noty, zmierzające do zmiany ich nastawienia.

10.III. – marsz. Shengzhi kontynuuje zwycięski marsz w stronę Nai Ga, przerywany na kilka dni toczeniem niewielkich bitew na peryferiach tego regionu.

11.III. – premier Japonii, Keisuke rozmawiał tego dnia z ambasadorem Francji, Robertem Levasseurem, tematem rozmowy była ewentualna interwencja francuska w Indochinach. Fakt ten wywołał poruszenie w Wietnamie i Tajlandii, z czego rząd japoński musiał długo się tłumaczyć.

12.III. – Birmańczycy wypierają siły hinduskie z wyżyny Kalewa w środkowej części kraju, choć aby myśleć o trwałym zabezpieczeniu tego terenu muszą wkroczyć na terytorium wroga.

13.III. – kolejna próba zatrzymania chińskiej ofensywy na Nai Ga przez Birmańczyków i również tym razem obrońcy zmuszeni do odwrotu.

14.III. – Birmańczycy odbijają sobie poniesione niepowodzenia na odcinku chińskim zatrzymaniem hinduskiego ataku na Myitkyinę i pod Kalewą.

15.III. – gubernator Cejlonu, Solomon Bandaranaike zaapelował do Wielkiej Brytanii o nadesłanie większych sił militarnych z racji nasilających się incydentów na morzu okalającym wyspę.

Straty morskie:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-31 marca 1955

odcinek 430

Die Balkankrieg
(Wojna bałkańska)


Polska​

16 marca br. wybuchła III wojna bałkańska, choć wiedziano powszechnie, że do konfliktu między Bułgarią a państwami ościennymi dojdzie prędzej czy później. Polska będąc członkiem Inicjatywy Środkowoeuropejskiej w składzie z Czechosłowacją, Ukrainą i Węgrami od początku trwania tej wojny stoi na stanowisku nie ingerowania mimo bezpośredniej styczności dwóch krajów tego układu militarnego z państwami-agresorami. Inne natomiast jest stanowisko Węgier i Ukrainy, które widzą w tym szansę na rozbicie niebezpiecznego sojuszu bałkańskiego jak i uzyskanie nabytków terytorialnych kosztem Jugosławii i Rumunii. Stanowisko Czechosłowacji jest podobne do polskiego i w tym przypadku oznacza to duży impas co do zajęcia oficjalnego stanowiska przez Inicjatywę Środkowoeuropejską.

Węgrzy na specjalnej, tajnej sesji paktu w Budapeszcie (18-21.III.) usiłują namówić Polskę i Czechosłowację do rewizji wcześniejszych postanowień w sprawie nie ingerowania w konflikt na Bałkanach. Marsz. Szombathelyi przedstawia nawet śmiały projekt ofensywy sił paktu, skutkujący okupacją Słowenii i Chorwacji, a w konsekwencji przynoszący Węgrom dostęp do morza, o którym już od dawna marzą. Jednakże dołączenie do tej wojny mogłoby spowodować nieobliczalne skutki, których obawia się Polska i Czechosłowacja.

Warszawa: Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju potępiła agresję państw bałkańskich na Bułgarię, wyrażając jednocześnie żal z zakończonych fiaskiem wszelkich prób zminimalizowania niebezpieczeństwa wybuchu konfliktu. Jednakże nie będzie to oznaczać koniec mediacji, EOBR będzie dążyło do rychłego zakończenia wojny, grożącej dużymi konsekwencjami dla tego regionu Europy.

Front na Bałkanach przy końcu marca.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Japonia coraz bardziej odczuwa skutki kryzysu gospodarczego wywołanego przez falę strajków w zakładach zbrojeniowych. Członkowie rządu coraz częściej wypowiadają się na temat zawarcia zawieszenia broni, choć jego warunki mogą okazać się ciężkie do przyjęcia dla japońskiego społeczeństwa. Nadal jednak tli się nadzieja w państwach indochińskich, które jeśli nie padną w ciągu roku to trwale zniechęcą Indie i Chiny do dalszego trwonienia funduszy na wojnę. Wtedy wojna azjatycka może zakończyć się polubownie, choć co to może oznaczać dla terytoriów okupowanych przez Chiny? (…)

​

Associated Press (USA):

(…) chińscy dowódcy na froncie birmańskim odczuwają coraz większe zniechęcenie do prowadzenia działań wojennych, choć ta uwaga nie dotyczy marszałka Tang Shengzhi, który niestrudzenie dąży do zdobycia kontroli nad regionem Nai Ga. Powtarzające się apatyczne nastroje w armii usiłują zniwelować chińscy politycy oferując honorowe zawieszenie broni dla krajów indochińskich. Oczywiście oznaczają one wycofanie się z sojuszu z Japonią oraz przyjęcie chińskiego protektoratu. Tse-ven Soong wycofał się nawet z projektu przyznania niepodległości Kambodży, byle tylko na powyższe warunki zgodziła się Tajlandia. Na efekty nie trzeba było długo czekać, wszystkie kraje indochińskie jak jeden mąż odrzuciły i chińskie i zaraz potem indyjskie propozycje(…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) o 5 rano zawyły syreny w Sofii, będąc niemymi informatorami stanu wojny Bułgarii z Grecją, Rumunią i Jugosławią. Po stronie Bułgarii natychmiast opowiedziała się Turcja, jej główny sojusznik oraz odleglejszy Liban. Premier Konstantin Murawiew ocenił postępowanie krajów Konferencji Bałkańskiej jako bandyckie czego dowodem jest atak bez formalnego wypowiedzenia wojny. Armia bułgarska jest jednak przygotowana do odparcia agresji, czego dowodem niech będzie fakt, że agresorzy nie zajęli żadnego większego miasta w pierwszych dniach wojny (…)

Byłgarska Agencija Novosti (Bułgaria):

(…) wojska naszej walecznej armii wkroczyły wczoraj do północnej Dobrudży i wzięły szturmem port w Konstancy. Wieczna sława bohaterom! Bułgarsko-tureckie braterstwo broni wspomagane przez dzielnych Libańczyków nie daje się bałkańskim agresorom i skutecznie kontratakuje. Teraz na Bukareszt! Wyeliminowanie z wojny Rumunii ustabilizuje front, a dodatkowo upokorzy Konferencję Bałkańską. Niech żyje marszałek Genczew, twórca ofensywy na Konstancę! Niech żyją nasi sojusznicy, Turcy i Libańczycy! (…)

Sport Journal (Belgia):

(…) wyniki rewanżowych meczów ćwierćfinałowych Pucharu Klubów rozegranych 27 marca: Inter Mediolan-Ferencvaros Budapeszt 0:0 (pierwszy mecz 1:3), Ruch Chorzów-Kispest Budapeszt 1:1 (pierwszy mecz 1:2), FC Liverpool-Chelsea Londyn 2:1 (pierwszy mecz 3:3), Bayern Monachium-Real Madryt 1:1 (pierwszy mecz 1:2). Zestaw par półfinałowych Ferencvaros Budapeszt-Kispest Budapeszt i FC Liverpool-Real Madryt. Pierwsze mecze odbędą się 15 kwietnia, rewanże tydzień później (…)

Kronika wojny azjatyckiej i III wojny bałkańskiej

​

16.III. – około godz. 4.30 pierwsze oddziały sił państw Konferencji Bałkańskiej, konkretnie Grecy przekraczają granicę Bułgarii, wkrótce takie same kroki podejmują Jugosłowianie i Rumuni. O 5 rano nalot lotnictwa rumuńsko-jugosłowiańskiego na Sofię. Tego też dnia dochodzi do pierwszego większego boju w Dobrudży, gdzie wojska rumuńskie stykają się z bułgarskimi obrońcami, w powietrzu nad miastem Krajowa nalot lotnictwa tureckiego zostaje powstrzymany przez rumuńskie myśliwce.

17.III. – wojska hinduskie wytrwale przeprowadzają kolejny atak w stronę Myitkyiny w północnej Birmie. EOBR wydaje oświadczenie w którym potępia agresję Grecji, Jugosławii i Rumunii na Bułgarię i prosi o wstrzymanie działań wojennych. Tureccy wojskowi obejmują dowództwo połączonych sztabów wojsk w Bułgarii.

18.III. – Turcy i Bułgarzy pod wodzą marsz. Genczewa zatrzymują rumuńską nawałę w Dobrudży i przechodzą do kontrataku. Sztabem połączonych sił Konferencji Bałkańskiej kierują dowódcy jugosłowiańscy.

19.III. – papież Leon XIV wzywa do zawieszenia broni na Bałkanach i powrocie do rokowań.

20.III. – rząd Edena potępia agresję Konferencji Bałkańskiej na Bułgarię, podobne stanowisko zajmuje rząd RFN i Holandii.

​

21.III. – pierwszy bój morski w III wojnie bałkańskiej, tureckie okręty dozoru wybrzeża odganiają na wysokości Synopy rumuńskie niszczyciele.

22.III. – żacięty bój o Dobrudżę zostaje wygrany przez stronę bułgarsko-turecką, która prze teraz w stronę Konstancy.

23.III. – zacięte walki także na Dalekim Wschodzie, pod Nai Ga w północnej Birmie wciąż słychać wystrzały i detonacje.

​

24.III. – do Konstancy, dużego rumuńskiego portu nad Morzem Czarnym wchodzą oddziały bułgarsko-tureckie. „Wieczna chwała dla bułgarskiej i tureckiej armii” – tak brzmią liczne transparenty bułgarskich mieszkańców rumuńskiej Dobrudży.

​

25.III. – chiński min. spr. zagr. Zhang Zhun w kategorycznym tonie żąda samookreślenia się Bhutanu wobec upadku Paktu Nowej Azji i zaistnienia nowej sytuacji politycznej. Bhutan próbuje odwlekać swoją decyzję.

​

26.III. – ofensywa jugosłowiańska pod Górną Dżumają w Bułgarii przy współudziale sił greckich pierwszym etapem na drodze do zdobycia Sofii.

​

27.III. – rumuńskie niszczyciele zmuszają tureckie dozorowce do odwrotu na Morzu Czarnym ok. 340 mil na południe od Krymu; u wybrzeży Rodos grecki niszczyciel „Thessaloniki” zatopił turecki okręt podwodny „Kayseri”.

28.III. – pod Myitkyiną i Nai Ga niewiele się zmienia poza tym, że wciąż trwają zacięte walki, od kilku tygodni trwa tu wyraźny impas.

29.III. – bułgarskie myśliwce udaremniają nalot rumuński na Warnę bądź Burgas uderzając we wroga jeszcze w przestrzeni powietrznej na Morzu Czarnym.

30.III. – ścisłą neutralność wobec konfliktu na Bałkanach ogłosiły kraje skandynawskie i nadbałtyckie, a także Szwajcaria.

31.III. – król Albanii, Zogu I przestrzega Jugosławię i Grecję przed naruszeniem linii granicznej.

Straty morskie podczas wojny azjatyckiej:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

Straty morskie podczas wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 kwietnia 1955

odcinek 431

Nervoesitet
(Nerwowość)​

Polska​

Polski wywiad był zaniepokojony doniesieniami prasy rumuńskiej czy jugosłowiańskiej piszącej o znacznej ilości napływających ochotników pochodzących z Czechosłowacji, Polski, Węgier czy Ukrainy. Z jednej strony może to być wymysł propagandy, która celowo chce zatrzeć złe wrażenie nieudanej ofensywy na Bułgarię z pierwszych dni wojny, a po drugie celowo wywołać w społeczeństwach państw Inicjatywy Środkowoeuropejskiej pragnienie pomocy dla krajów Konferencji Bałkańskiej, pogrążonych nie bez własnej winy w konflikcie z Turkami i Bułgarami w Europie. Służby wywiadowcze rozpoczęły swoje działania w Belgradzie i Bukareszcie. Oprócz meldunków dotyczących armii, odkryto też prawdziwość tez mówiących o rzekomych dużych ilościach polskich czy czeskich ochotników. Te wyssane z palca bzdury miały jedynie uzmysłowić Serbom, Chorwatom czy Słoweńcom, że cała Europa solidaryzuje się z ich stanowiskiem odnośnie trwającej wojny. W żadnym wypadku nie może być mowy o tysiącach ochotników jak sugeruje rumuńska prasa i radio Belgrad, a raczej o jednostkach.

Nie udało się stworzyć siatki szpiegowskiej w Grecji i Turcji, obaj agenci zostali szybko wykryci i aresztowani. Nie starano się zakładać agentury w Bejrucie, stolicy Libanu, sojusznika Bułgarii i Turcji.​

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Daily Mirror (Wielka Brytania):

(…) premier Eden zapytany o reakcję Wielkiej Brytanii w obliczu rozszerzenia się konfliktu na Bałkanach powiedział, że nie jest w stanie określić na ile ta eskalacja będzie na tyle zagrażającą interesom kraju, by Albion mógł zainterweniować. Popuśćmy zatem wodze fantazji: Turcy bądź Grecy przejmują kontrolę nad Cyprem, a premier Eden wciąż się zastanawia, której z nacji przekazać tą wyspę. Tragikomedia w czystej postaci. Bałkany wrą, a na Bliskim Wschodzie odzywają się upiory przeszłości, agresywny Egipt pod wodzą Naguiba i Nasera wysuwa coraz to nowsze żądania (…)

Yugoslavia Press Agency (Jugosławia):

(…) wojska królewskie tak samo jak Grecy i Rumuni są zaskoczeni niespodziewanym oporem wroga, który do tej pory okupuje rumuńską Konstancę i cały czas grozi przeprowadzeniem ofensywy na Bukareszt i pola naftowe, co skończyłoby się fatalnie dla naszego wschodniego sojusznika. Z całej Europy napływają do Belgradu ochotnicy sprawy jugosłowiańskiej, waleczni Czesi, dzielni Słowacy, honorowi Polacy, a także wytrwali Szwajcarzy ciągną pod nasze sztandary. Grecy z kolei korzystają z pomocy ludności albańskiej i arabskiej. Europa sprzysięgła się przeciw bułgarsko-tureckiemu rewizjonizmowi (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) indyjska ofensywa na Mandalay może być początkiem frontalnego ataku w kierunku środkowej Birmy. Ewentualne zdobycie tego terytorium może przerwać front i ułatwić Chińczykom opanowanie północnej Birmy. Pytanie tylko, czy Indie tego naprawdę chcą. Mają potencjał militarny zdolny do tego, aby samemu rozstrzygać o dalszym losie Birmy bez możliwości dzielenia się czymkolwiek z jakimkolwiek państwem, nawet jeśli tym państwem są zaborcze Chiny. Chyba, że między Nehru a Soongiem podpisano tajne porozumienie, czego jeszcze nie wiemy (…)

Anadolu Ajansi (Turcja):

(…) wojska tureckie pod sztandarem niezwyciężonego Ataturka i jego wiernego druha Ismeta Inonu maszerują w głąb Bułgarii, aby wspomóc naszego bałkańskiego sojusznika w walce z jugosłowiańską, grecką i rumuńską hołotą. Flota Republiki radzi sobie i z grecką i z rumuńską armadą a załoga okrętu podwodnego „Kayseri” prawdopodobnie jest w niewoli na Peloponezie. Wierzymy, że nie dzieje im się krzywda, a jeśli nawet to ich krew złączy się z czerwienią flagi narodowej i wielkim półksiężycem, który pochłonie wyspy Greków, spali jugosłowiańską ziemię i zniszczy rumuńskie niziny (…)

Sport Journal (Belgia):

(…) wyniki pierwszych meczów półfinałowych Pucharu Klubów: Ferencvaros Budapeszt-Kispest Budapeszt 2:2 i FC Liverpool-Real Madryt 1:1. Rewanże za tydzień, 22 kwietnia (…)

Kronika wojny azjatyckiej i III wojny bałkańskiej​

1.IV. – powstrzymanie jugosłowiańskiej ofensywy na Górną Dżumaję przez Bułgarów i Turków; pod Nai Ga w północnej Birmie nie mijają echa wystrzałów.

2.IV. – nowy kontratak sił jugosłowiańskich pod dow. gen. Żivkovivia i Joksimovicia przynosi zwycięstwo w przełamaniu impasu nad granicą z Bułgarią.

​

3.IV. – nalot rumuńskiego lotnictwa bombowego na Afyonkarahisar, przemysłowe zaplecze stolicy Turcji, Ankary. Niegroźne zniszczenia w zabudowaniach miasta, bomby ominęły fabryki.

4.IV. – ponowny nalot Rumunów spotkał się tym razem ze zdecydowanym odparciem ze strony Bułgarów, którzy zmusili wroga do odwrotu nad niebem Afyonkarahisar.

​

5.IV. – turecki krążownik liniowy „Sultan Selim Yavuz” wraz z niszczycielami udanie kontratakuje rumuńską armadę okrętów podwodnych na wysokości Samsun w południowym akwenie Morza Czarnego.

6.IV. – kolejny dzień jugosłowiańskiej ofensywy w stronę Górnej Dżumaji, zakończony przerwaniem następnej reduty obrońców.

7.IV. – Japonia zastanawia się nad wznowieniem rokowań pokojowych z Chinami i Indiami, próbując ratować istnienie sojuszu z państwami indochińskimi i ich niepodległość, premier Keisuke konferuje tego dnia z ambasadorem Wielkiej Brytanii, sir Ronaldem Giggs’em.

8.IV. – rząd Bhutanu oświadcza, że jest gotów przyjąć chiński protektorat w zamian za zagwarantowanie niepodległości kraju przez najbliższe 50 lat.

9.IV. – Indie wyrażają zdecydowany sprzeciw wobec chińskim podchodom w stosunku do Bhutanu, przypominając Chinom o ich wieczystej neutralizacji.

10.IV. – Tse-ven Soong wycofuje się ze swoich planów zniewolenia Bhutanu, regulując na nowo stosunki z tym państwem i łagodząc spór z Indiami. Potwierdza również w tajnej depeszy przewidywane strefy wpływów w Indochinach.

11.IV. – walka powietrzna nad Morzem Czarnym, tym razem górą lotnictwo rumuńskie, ale następstwem tej wygranej nie jest ponowny nalot na tureckie terytorium.

12.IV. – dwa tureckie niszczyciele „Istanbul” i „Bursa” dostają się w krzyżowy ogień greckich niszczycieli i tylko cudem uchodzą całe do portu w Izmirze.

13.IV. – bułgarskie lotnictwo bierze srogi rewanż za przegraną nad niebem Morza Czarnego i tym razem to ono jest zwycięzcą powietrznej walki; armada 5 rumuńskich okrętów podwodnych zmusza do odwrotu turecką dumę floty – krążownika liniowego „Sultan Selim Yavuz” oraz kilka niszczycieli. Wszystkie docierają do portu w Trabzonie.

14.IV. – rządy Birmy i Tajlandii proszą o interwencję militarną Wielką Brytanię, Francję bądź Włochy jako jedyne siły w Europie posiadające odpowiednie możliwości do zatrzymania indyjsko-chińskiej ofensywy.

​

15.IV. – kolejny raz Turcy powstrzymują jugosłowiańskie ataki na Górną Dżumaję, niwecząc plan przeciwnika obejścia Sofii od południa. Hindusi tego dnia rozpoczynają koncentryczny atak w kierunku Mandalay, biorąc za cel opanowanie miasta i przepołowienie frontu.

Straty morskie podczas wojny azjatyckiej:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-30 kwietnia 1955

odcinek 432

Prognose
(Rokowania)​

Polska​

Przedstawiciele EOBR nie zaprzestali próbować przerwać bezsensowne działania zbrojne na Bałkanach, grożące przekształceniem w długotrwały i nieobliczalny konflikt. Ich spotkania z rumuńskimi czy bułgarskimi dyplomatami prowadzone na neutralnym gruncie w Kijowie czy Budapeszcie napotykają dość duży opór jeśli chodzi o kwestie terytorialne. Wiceprzewodniczący EOBR, Mikołajczyk ma dość trudny orzech do zgryzienia, jeśli chodzi o nowy status Dobrudży i bułgarskie pretensje do tego obszaru, z kolei przewodniczący Adenauer nie może uznać roszczeń Sofii do Tracji wraz z dostępem do Morza Egejskiego. Rumunia z kolei zarzuca Bułgarom prowadzenie polityki międzynarodowej w stylu XIX-wiecznym i bratanie się z wrogiem wszystkich chrześcijańskich ludów bałkańskich – Turcją. Te wszystkie animozje sprawiają, że konflikt bałkański może jeszcze bardziej rozciągnąć się w czasie, a jego efektami będzie jeszcze większa nienawiść w tym regionie Europy.

Polska prasa codzienna „kibicuje” Turcji i Bułgarii, a więc krajom zaatakowanym, po drugie też z tymi krajami historia Polski ma o wiele więcej wspólnego, chociażby za sprawą gen. Bema, Michała Czajkowskiego czy Władysława Warneńczyka.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Japońscy dyplomaci poszli po rozum do głowy, nie przedłużając konfliktu w Azji, choć uczynili to na pewno wskutek prośby cesarza. Zdanie Hirohito jak i jego osoba są tutaj święte, więc jego decyzja musiała być tutaj pierwsza. Japonia nie zaliczy tej wojny do udanych, wręcz przeciwnie, jej możliwe skutki będzie można porównać do podobnego upokorzenia jakie ten naród przeżył po II wojnie światowej. Zważywszy jednak, że tym razem uniknięto okupacji Wysp Japońskich, choć tylko dlatego, że przeciwnik nie posiadał zbyt dużej floty transportowej. Japonia i kraje indochińskie czeka teraz coś podobnego do izolacji międzynarodowej, choć nikt nie wymaga, aby te państwa przestał łączyć sojusz. Po prostu ich pozycja w Azji będzie od tej pory uznawana za drugorzędną (…)

Associated Press (USA):

(…) Japonia nie ma za większego wyboru układając się zarówno z Chinami i Indiami i w dodatku robiąc to równocześnie. Prawie już rok upłynął od pierwszych strzałów w tej wojnie, a jej wynik można wyraźnie przechylić po stronie Czongkingu i Delhi. Nie udało się restytuować Tybetu, utrzymać w Kraju Dalekowschodnim, powstrzymać Indie przed agresją na Pakistan czy Afganistan, czy skutecznie zagrozić Chinom. Utrzymanie Hajnanu i Tajwanu to jedyne plusy tej wojny dla Japonii, choć ta pierwsza wyspa zapewne przypadnie Chinom w ramach negocjacji w Jakucku. Skutkami tej wojny będzie na pewno rozpad Paktu Nowej Azji, neutralizacja Bhutanu i Nepalu, dominacja Indii i Chin z zaznaczeniem wyraźnej strefy wpływów w Azji ale także izolacja Japonii i Indochin (…)

​

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) wczoraj w godzinach popołudniowych ofiarą 27-letniego szaleńca-nożownika padł 49-letni premier Królestwa Iraku, Yasin Pasza al-Hashimi. Ochrona premiera natychmiast obezwładniła zamachowca, ale nie pomogło to w uratowania premierowi życia. Żył jeszcze kilka godzin po zamachu i zmarł w szpitalu. Następcą zmarłego premiera został Musa al-Alami. Zamachowiec został uznany za osobę niepoczytalną, choć skrajnie prawicowe dzienniki irackie uzmysławiają sobie, że premier padł ofiarą intrygi indyjsko-irańskiej lub knowaniom Egiptu, chcącego wyrównać rachunki z Izraelem, czemu Hashimi był przeciwny (…)

Anadolu Ajansi (Turcja):

(…) bandy serbskich, chorwackich i greckich nacjonalistów spustoszyły wczoraj przedmieścia Sofii, a ofiary poniosła głównie ludność cywilna stolicy Bułgarii. Wg naszych źródeł okupanci rozstrzelali 150 zakładników, a dalszych pięciuset odniosło rany podczas szturmowania miasta. Do tego dochodzi buta i fanfaronada okupantów wzmocniona przez dokonywanie licznych gwałtów. Nasze dzielne wojska w ciągu 3 godzin wyparły wroga z największego miasta bałkańskiego sojusznika nie pozwalając im niszczyć cudzego dobytku ani zawłaszczać dóbr kultury (…)

Sport Journal (Belgia):

(…) wyniki drugich meczów półfinałowych Pucharu Klubów: Kispest Budapeszt-Ferencvaros Budapeszt 3:2 (pierwszy mecz 2:2) i Real Madryt-FC Liverpool 1:0 (pierwszy mecz 1:1). W wielkim finale na Parc de Princes w Paryżu w dniu 16 maja spotkają się Kispest Budapeszt z Realem Madryt (…)

Kronika wojny azjatyckiej i III wojny bałkańskiej​

16.IV. – wojska jugosłowiańskie i posiłkujące je greckie przejmują kontrolę nad Górną Dżumają, zdobycie tego miasta otwiera drogę na stolicę Bułgarii – Sofię.

17.IV. – siły turecko-bułgarskie walczą o odzyskanie Górnej Dżumaji, ale jeszcze tego samego dnia rozpoczyna się operacja sofijska i walka o zdobycie tego ważnego miasta przez wojska jugosłowiańskie.

18.IV. – walki o Sofię toczą się przeważnie po myśli sił Jugosławii i Grecji, Bułgarzy i Turcy nie umieją wykorzystać atutów własnego terenu.

19.IV. – premier Japonii, Keisuke proponuje Indiom Singapur i Hajnan jako trwałe bazy lotniczo-morskie w zamian za zaprzestanie działań zbrojnych przeciw krajom indochińskim i Japonii jak również podpisanie paktu o nieagresji przez wszystkie kraje indochińskie i Japonii z Indiami. Chiny protestują wobec japońskiej próby zantagonizowania stosunków z Indiami poprzez oddanie im Hajnanu.

20.IV. – Korea domaga się od Japonii publicznych przeprosin za okupację w latach 1910-1944, kiedy to zginęło wg różnych źródeł od 4 do 15 mln Koreańczyków. Przedstawiciel Korei wyraźnie optuje za swoją obecnością podczas negocjacji chińsko-japońskich.

21.IV. – japońska propozycja zawarcia pokoju z Chinami to przekazanie całości terytorium Kraju Dalekowschodniego wraz z Makau oraz wycofanie się japońskich przedsiębiorstw i ich filii z terytorium tego kraju. Tse-ven Soong domaga się oddania Hajnanu i Tajwanu.

​

22.IV. – bitwa lotnicza nad Sofią z udziałem rumuńskich i tureckich maszyn, zakończone zwycięstwem tych ostatnich.

​

23.IV. – wielka bitwa powietrzna nad niebem Janiny w greckim Epirze, starcie kończy się zwycięstwem greckich lotników którzy przeganiają bułgarskie bombowce.

24.IV. – operacja sofijska wchodzi w decydującą fazę, siły jugosłowiańskie już na peryferiach miasta.

​

25.IV. – krótkotrwałe zdobycie Sofii przez siły jugosłowiańskie, parę godzin później z miasta wypierają je połączone siły bułgarsko-tureckie.

26.IV. – przedstawiciele obalonych władz tybetańskich wyrażają swój żal i zdziwienie wobec tak diametralnie różniącej się postawy władz japońskich co do warunków zakończenia wojny z Chinami. Dalajlama przebywający de facto jako więzień w Indiach pochwala decyzję Japoni, choć jak twierdzą niezależne media robi to za wyraźnie, co może wskazywać na jego indoktrynację bądź po prostu strach przed reakcją Nehru na inne słowa.

27.IV. – Tse-ven Soong oświadcza, że może przyjąć warunkowo propozycję Japonii dotyczącą oddania Kraju Dalekowschodniego i Makau, ale dodatkowo żąda jeszcze demilitaryzacji Tajwanu i państw indochińskich, szczególnie Wietnamu. Japonia proponuje zawarcie paktu o nieagresji i rozszerzenie strefy neutralnej na granicy wietnamsko-chińskiej (lądowej i morskiej).

28.IV. – Iran odrzuca wszelkie podejrzenia prasowe, jakoby miał coś wspólnego z wczorajszym zamachem na premiera Iraku, Yasina Paszy Al-Hashimiego. Zmarły premier miał zresztą opowiadać się przeciw neutralizacji Izraela. Do zamachu na premiera Iraku do nikt tej pory się nie przyznał.

29.IV. – w Jakucku na Syberii rozpoczęły się dwustronne rozmowy między przedstawicielami Japonii i Chin w sprawie zawarcia zawieszenia broni. Chińscy wysłannicy domagają się przekazania im Hajnanu i Tajwanu oprócz warunków wcześniejszej propozycji japońskiej.

​

30.IV. – po trwających dwa tygodnie walkach Birmańczycy zatrzymali indyjską ofensywę na Mandalay, premier Nehru zastanawia się nad kwestią zakończenia wojny z Unią Indochińską i Japonią na warunkach zaproponowanych wcześniej przez rząd w Tokio. Odrzuca jednak propozycję objęcia Hajnanu w posiadanie, gdyż jego zdaniem będzie to trwale niszczyć dobry kształt stosunków indyjsko-chińskich. Zgadza się na pakty o nieagresji, przejęcie Singapuru, ale chce także pełnego dostępu militarnego do wszystkich państw indochińskich, negocjacje trwają.

Straty morskie podczas wojny azjatyckiej:

Japonia – 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 15 niszczycieli (15).

Korea – 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 7 niszczycieli (7).

Malezja – 7 niszczycieli (7).

Birma – 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 5 niszczycieli (5).

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 maja 1955

odcinek 433

Fred i Mellanoestern?
(Pokój na Wschodzie?)​

Polska​

3 maja br. prezydent Polski, Kazimierz Sosnkowski wygłosił przemówienie do Narodu przy Grobie Nieznanego Żołnierza z okazji 164. Rocznicy Uchwalena Konstytucji Trzeciego Maja.

(…) Narodzie Polski! 164 lata mijają jak dałeś Europie i światu nowoczesną konstytucję, jak Twoja idea zadziwiała wielu współczesnych, a ówczesne wady wydawały się niczym w porównaniu do doniosłości reform jakie ta ustawa wprowadzała. Tyle samo lat mija do miejsca w którym my jesteśmy, potomkowie naszych ojców, dziadów, powstańców, żołnierzy, polityków, rolników, naukowców czy poetów. Pytanie: co pozostało nam dzisiaj z dziedzictwa wielkiej, lecz nie w pełni zrealizowanej Konstytucji? Czy umiemy mówić o niej z godnością w kontekście osiągnięć innych narodów? Czy jest świadomość narodowa? Jak brak jej nam wtedy, gdy rywalizujemy ze sobą o błahostki w czasach trwałego pokoju. Polska pragnie pokoju jak jeszcze nigdy dotąd, z tym jednak założeniem, że nigdy nie odmawiamy pomocy naszym przyjaciołom. I jeśli zabrzmi pieśń wojenna to obudzimy w sobie po raz kolejny bohaterów, rycerzy walki, odważnych wojowników, aby dać prawdę przesłaniu, że polski żołnierz nie lęka się żadnych przeciwności, a Honor i Ojczyzna są jego jedynym przesłaniem (…)

Kilka dni później zakończono formowanie 3. Dywizjonu Myśliwskiego, który zasilił Flotę Powietrzną bazującą obecnie na lotniskach w okolicach Stanisławowa.​

Świat
najważniejsze wydarzenia ​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) 9 maja był ostatnim dniem formalnego stanu wojny między Japonią a Indiami i ich sojusznikami. Tego właśnie dnia w Maskacie, stolicy neutralnego Omanu podpisano preliminaria pokojowe na mocy których Indie uzyskały znaczące nabytki terytorialne. Japonia wymusiła na swoich sojusznikach, Birmie, Malezji i Tajlandii oddania określonych terytoriów Indiom, aby uratować ich niepodległe byty. Indie przejęły od Birmy port Akyab, górzysty Fort Hertz, od Malezji bazę morsko-lotniczą i świetny punkt strategiczny – Singapur, a od Tajlandii ziemie zamieszkiwane przez Khmerów, poddawanych przez lata tajskiej indoktrynacji. Niewykluczone, że Indie przekażą te ostatnie tereny pod khmerską jurysdykcję prawną, choć oczywiście z zagwarantowaniem swoich przywilejów. Japonia została też zmuszona przez Indie do wypowiedzenia umowy sojuszniczej z krajami Unii Indochińskiej, co w obecnej secesyjnej sytuacji jeszcze bardziej przyczyniło się do obniżenia autorytetu monarchii (…)

​

Associated Press (USA):

(…) w Jakucku parafowano porozumienie pokojowe między Unią Dalekowschodnią (Chiny, Korea, Indonezja, Filipiny) a Unią Indochińską (Japonia, Birma, Laos, Wietnam, Malezja, Tajlandia). Ostre warunki wypełniła Japonia, która za cenę uratowania państw indochińskich oddała Kraj Dalekowschodni z Władywostokiem, Makau i Hajnan. Miało też dojść do oddania Tajwanu, ale wybuch antyjapońskiej rewolucji szyko pokrzyżował te plany, dlatego też Chiny zażądały jeszcze, aby Birma oddała im terytoria gór Szan. Spełniono te prośby i tak powstała granica między Chinami i Tajlandią. Otwiera to drogę Tse-ven Soongowi do rozpoczęcia szeroko rozumianej inwigilacji szpiegowskiej na terenach Indochin (…)

​

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) niepodległość Królestwa Kambodży to wyraz dobrej woli rządu w Delhi, choć jak przewidywano, Nehru zażądał wcześniej od Khmerów ich zgody na przejęcie pełnej kontroli wojskowej przez Indie z automatycznym wejściem do sojuszu. Bez tej zgody nie dowiedzielibyśmy się o wczorajszej uroczystości podniesienia flagi w Phnom Penh, stolicy tego kraju. Król Sisovath Monivong w orędziu do narodu kambodżańskiego chwalił pod niebiosa pokojową politykę Indii, która okazała się znacząco lepsza i skuteczniejsza od stanowiska aliantów po II wojnie światowej i OPD, która zadowoliła się stałą okupacją Kambodży przez Tajlandię wraz z wątpliwym przestrzeganiem praw mniejszości przez rząd w Bangkoku (…)

​

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) na wieść o przewidywanym oddaniu Tajwanu pod chińską kuratelę zbuntowały się japońskie garnizony w Taipei i Kaohsiung, a do władzy na wyspie doszli wojskowi. Jeden z nich mjr Hasegawa Kiyoshi podpisał porozumienie z lokalną chińską społecznością nie akceptującą dyktatury Tse-ven Soonga na kontynencie. I tak powstała Niezależna Republika Tajwanu z prezydentem Liao Wen-yi na czele. Rząd w Tokio nie zdążył ochłonąć po jednej secesji, a dzień później podobny krok uczyniły wyspy Mikronezji, korzystając z fatalnych nastrojów w japońskiej armii i przede wszystkim wielkiej słabości floty, nie mogącej gwarantować szybkiego stłumienia buntu. Tutaj również wojskowy, płk Shunsuke Kondo rozpoczął negocjacje z prawdziwą mieszanką ludów na wyspach, co zakończyło się objęciem funkcji głowy państwa przez Louisa Denfelda. Zaskoczona Japonia nie mogąca stłumić tych rewolucji powróci zapewne do idei izolacjonizmu, sądząc po nastrojach w dużych miastach tego kraju (…)

​

Anadolu Ajansi (Turcja):

(…) siły naszej armii przedwczoraj zdobyły centrum Bukaresztu, na ratuszu miejskim powiewa już proporzec z półksiężycem i flaga sojuszniczej Bułgarii. Przed żołnierzami bój o pola naftowe, prawdziwe bogactwo tego kraju. Uzyskanie tego terytorium powinno przesądzić sprawę niepodległości Rumunii, a co za tym idzie wrastającą naszą przewagę militarną w tej wojnie (…)

Kronika wojny azjatyckiej i III wojny bałkańskiej​

1.V. – początek krwawych walk o Bukareszt, stolicę Rumunii, wojska turecko-bułgarskie forsują Dunaj.

2.V. – Rumunom nie udało się tego dnia wyprzeć Bułgarów z portu Konstancy, który nadal pozostaje pod ich kontrolą.

3.V. – jugosłowiańska operacja militarna w kierunku na Sofię raz po raz zostaje poddana atakom sił bułgarsko-tureckich od strony flanek.

4.V. – pokój japońsko-chiński w Jakucku kończy wojnę między tymi krajami i paktami, w których uczestniczą. Japonia oddaje Kraj Dalekowschodni, Hajnan i Makau, Birma przekazuje góry Szan. Tego samego dnia w Taipei na Tajwanie wybucha rewolucja, podobnie dzieje się na wyspach Pacyfiku w Mikronezji.

5.V. – siły jugosłowiańskie nie są w stanie wejść do Sofii, nawet po wyczerpujących kilkudniowych walkach, zachodnia prasa pisze już o syndromie Verdun.

6.V. – peryferia Sofii to teren nieustających walk między Bułgarami a siłami grecko-jugosłowiańskimi, bez zmian na tym terytorium.

7.V. – rumuńskie lotnictwo zmusiło do odwrotu bułgarskie bombowce nad Morzem Marmara.

8.V. – siły bułgarsko-tureckie osiągnęły tego dnia spory sukces, zajmując Bukareszt wraz z okolicami. Wytrzymały też w obronie. W pozostałych miastach Rumunii panuje szok i niedowierzanie, ale i też ogromne pragnienie zemsty.

9.V. – Maskat miejscem zawarcia pokoju między Japonią a Indiami oraz ich sojuszami militarnymi. Indie zmuszają Japonię do wycofania się z Unii Indochińskiej. Birma oddaje port Akyab i Fort Hertz w Himalajach, Malezja przekazuje Singapur, a Tajlandia ziemie khmerskie.

10.V. – kraje indochińskie wydały specjalne oświadczenie w którym „mają nadzieję na trwałe ułożenie dobrosąsiedzkich stosunków z Indiami i Chinami, tak aby nigdy już siła oręża nie była wyznacznikiem przemian na Dalekim Wschodzie”.

​

11.V. – Zatoka Aleksandrii jest akwenem walki morskiej prowadzonej przez libańskie niszczyciele z marynarką wojenną Jugosławii. Jako, że Libańczycy lepiej znają prawidła bitwy morskiej to starcie kończy się ich zdecydowanym zwycięstwem.

12.V. – wojska rumuńskie odbiły Bukareszt z rąk Bułgarów i Turków, niwelując niebezpieczeństwo przerwania frontu pod Ploeszti.

13.V. – udana obrona Bukaresztu przez siły rumuńskie i posiłkujące je oddziały jugosłowiańskie.

14.V. – peryferie Sofii w dalszym ciągu są terenem permanentnych walk prowadzonych w ciągu dnia i w nocy.

15.V. – Rumuni przetrzymują kolejną obronę swojej stolicy przed zaciekłymi atakami turecko-bułgarskimi.

Straty ludzkie/morskie podczas wojny azjatyckiej:

Japonia – 490 tys. zabitych, 769 tys. rannych; 2 lotniskowce, 42 niszczyciele, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (59).

Chiny – 509 tys. zabitych, 845 tys. rannych; 3 lotniskowce, 2 pancerniki, 39 niszczycieli (44).

Pakistan – 129 tys. zabitych, 239 tys. rannych; 15 niszczycieli (15).

Korea – 67 tys. zabitych, 70 tys. rannych; 1 pancernik, 1 lekki krążownik, 10 niszczycieli (12).

Indie – 400 tys. zabitych, 945 tys. rannych; 1 lotniskowiec, 10 niszczycieli (11).

Indonezja – 56 tys. zabitych, 134 tys. rannych; 10 niszczycieli (10).

Filipiny – 65 tys. zabitych, 49 tys. rannych; 1 lekki krążownik, 5 niszczycieli, 3 transportowce (9).

Wietnam – 120 tys. zabitych, 289 tys. rannych; 7 niszczycieli (7).

Malezja – 16 tys. zabitych, 23 tys. rannych; 7 niszczycieli (7).

Birma – 467 tys. zabitych, 678 tys. rannych; 6 niszczycieli (6).

Tajlandia – 199 tys. zabitych, 305 tys. rannych; 5 niszczycieli (5).

Laos - 70 tys. zabitych, 102 tys. rannych.

Afganistan - 350 tys. zabitych, 690 tys. rannych.

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-31 maja 1955

odcinek 434

Die neue oekonomische Regierungsgewalt
(Nowy ład gospodarczy)​

Polska​

W drugiej połowie maja br. sfinalizowano dwie umowy z byłymi koloniami Rzeczpospolitej tj. z Somalią i Angolą na mocy których oba te państwa podpisały umowy stowarzyszeniowe do paktu gospodarczego Progres. Oczywiście oba te kraje są też członkami Wszechafrykańskiej Organizacji Handlowej, więc uczestnictwo w pracach Progresu jest dla nich jedynie dodatkową możliwością rozwoju gospodarczego.

PROGRES​

Data powstania: 12.X.1953 (de facto od 1.I.1954).
Siedziba główna: Budapeszt (Węgry).
Języki urzędowe: polski, czeski, słowacki, ukraiński, węgierski, angielski, portugalski.
Członkowie wraz z datami uczestnictwa: Polska (od 12.X.1953), Czechosłowacja (od 12.X.1953), Węgry (od 12.X.1953), Ukraina (od 12.X.1953), umowy stowarzyszeniowe z Somalią (17.V.1955) i Angolą (19.V.1955).
Aktualna liczba państw-członków: 4.
Członkowie-państwa stowarzyszone: 2.
Największa liczba państw-członków: 4 (od 12.X.1953).
Cel: współpraca gospodarcza krajów Europy Środkowo-Wschodniej, pomoc dla krajów rozwijających się.

W maju miały także miejsce trzy nieudane akcje wywiadowcze w Japonii, Indiach i Rosji co skończyło się kilkoma skandalami dyplomatycznymi źle rzutującymi na stosunki Polski z wyżej wspomnianymi państwami.

Trzy szpiegowskie wpadki.​

Polscy dyplomaci angażują się za sprawą Mikołajczyka i innych w pokojowe rozwiązanie konfliktu bałkańskiego, choć efekt ostatnich rozmów w Ankarze i Belgradzie pozostawia sporo do życzenia. Brakuje chęci do zawarcia zawieszenia broni, nie mówiąc już o zaprowadzeniu trwałego pokoju.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) ministrowie spraw zagranicznych Indii i Chin ustalili na spotkaniu w Manili, że od tej pory Nepal i Bhutan będą pod ich stałą kontrolą, a oba kraje roztoczą nad nimi wspólny protektorat czyli kondominium. Kraje te będą mogły wstępować w pakty gospodarcze tworzone zarówno przez indyjską i chińską stronę jak również udzielą wszelkiej zgody na przejście oddziałów militarnych. Władze Nepalu i Bhutanu osamotnione wobec braku pomocy państw europejskich i istotnego zainteresowania Japonii musiały ugiąć się pod tym dyktatem. Nepal udzielił 17 maja zgody na przejście wojsk chińskich i indyjskich, a Bhutan 25 bm. zgodził się na przejście oddziałów indyjskich, trwa podpisywanie umowy o obecności wojsk chińskich (…)

Associated Press (USA):

(…) pokłosiem ostatnich rozmów indyjsko-chińskich staje się zapowiadana inauguracja istnienia nowego paktu handlowego o nazwie Azjatycka Strefa Gospodarcza z główną siedzibą w Delhi. Członkami nowopowstałego porozumienia są oczywiście kraje Ligi Azji Centralnej, ale oprócz tego Indie stanowczo „zachęciły”, aby umowy stowarzyszeniowe podpisały państwa-członkowie Unii Indochińskiej, a także Bhutan, Nepal, Tajwan i Mikronezja. Przyjęcie Tajwanu to niewątpliwie porażka dyplomatyczna Chin, które nie umiały odwieść Indie od tego kroku. Pozostałe kraje stowarzyszone nie mają niestety za wiele pola do manewru i nie mogły odmówić Indiom (…)

AZJATYCKA STREFA GOSPODARCZA​

Data powstania: 29.V.1955.
Siedziba główna: Delhi (Indie).
Języki urzędowe: hindi, pasztu, urdu, dari, nowoperski, azerski, birmański, laotański, tajski, khmerski, malajski, wietnamski, dzongka, nepalski, chiński, japoński.
Członkowie wraz z datami uczestnictwa: Indie (od 29.V.1955), Iran (od 29.V.1955), Azerbejdżan (od 29.V.1955), Afganistan (od 29.V.1955), Kambodża (od 29.V.1955), umowy stowarzyszeniowe z Birmą (od 29.V.1955), Laosem (od 29.V.1955), Tajlandią (od 29.V.1955), Malezją (od 29.V.1955), Wietnamem (od 29.V.1955), Bhutanem (od 29.V.1955), Nepalem (od 29.V.1955), Tajwanem (od 29.V.1955) i Mikronezją (od 29.V.1955).
Aktualna liczba państw-członków: 5.
Członkowie-państwa stowarzyszone: 9.
Największa liczba państw-członków: 5 (od 29.V.1955).
Cel: współpraca gospodarcza krajów Azji Centralnej i Dalekowschodniej pod przewodnictwem Indii.

​

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) zarówno Chiny i Indie oprócz omawiania spraw związanych ze stałą obecnością wojskową w Nepalu i Bhutanie poświęciły też swój czas na rozstrzygnięcie sprawy podziału stref wpływów w Indochinach. Postanowiono dla równowagi sił nie rozstrzygać na razie o decyzjach mogących rzutować na dalsze losy tego półwyspu, a zadowolono się wyrażeniem zgody na obecność wojsk chińskich i indyjskich na terytoriach Birmy, Tajlandii, Wietnamu, Laosu i Malezji (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Japonia jest zdruzgotana przyjętymi warunkami pokojowymi, odpadnięcie Tajwanu i wysp Mikronezji świadczy tylko o jeszcze większej skali tego oszołomienia. Postępująca izolacja sprawia, że odzywają się głosy, aby ponownie wstąpić w szeregi sojuszu alianckiego, tak dla własnego bezpieczeństwa, gdyż pewne jest to, że Chiny i Indie będą dalej skutecznie hamować wszelkie inicjatywy japońskie do odbudowy części wpływów w Azji (…)

​

Agence France Presse (Francja):

(…)na froncie bałkańskim wytworzyła się dość dziwna sytuacja, można powiedzieć patowa z racji okupacji stolicy Rumunii przez wojska bułgarsko-tureckie a stolicy Bułgarii przez siły jugosłowiańsko-greckie. Konflikt ten nazywany III wojną bałkańską zmierza bardzo powoli ku znaczącym rozstrzygnięciom i prędsze wydaje się rychłe zawieszenie broni z racji niemożności osiągnięcia przewagi strategicznej przez żadne z państw (…)

Sport Journal (Belgia):

(…)w wielkim finale Pucharu Klubów na Parc de Princes spotkały się Kispest Budapeszt i Real Madryt, a mecz po pasjonującym widowisku zakończył się wynikiem 4:3 (3:3). Głównym bohaterem węgierskiej drużyny stał się Lajos Nemeth, zdobywca hat-tricka. Feta w Budapeszcie i na Węgrzech trwała przez całą noc (…)

Kronika III wojny bałkańskiej​

16.V. – zacięte walki o okręg sofijski po myśli wojsk jugosłowiańskich, które są bardzo blisko stolicy Bułgarii.

17.V. – pod Konstancą siły bułgarsko-tureckie powstrzymują kontruderzenie wojsk rumuńskich.

18.V. – początek drugiej ofensywy wojsk bułgarskich w kierunku Bukaresztu.

19.V. – pomyślne przełamanie oporu Rumunów na przedpolach Bukaresztu przez siły bułgarsko-tureckie.

20.V. – początek kilkudniowych walk w Sofii między siłami jugosłowiańskimi a bułgarskimi.

21.V. – misja przedstawicieli EOBR do Ankary kończy się niepowodzeniem, Turcja nie zamierza przejść do statecznej obrony.

​

22.V. – greckie lotnictwo myśliwskie rozstrzyga na swoją korzyść walkę powietrzną nad Morze Egejskim.

23.V. – wojska bułgarsko-tureckie wchodzą tego dnia do Bukaresztu i umacniają swoją obronę.

24.V. – rząd rumuński ponownie przenosi się w okolice Ploeszti.

25.V. – rząd bułgarski w obawie przed utratą Sofii postanawia ewakuować się do Wracy.

26.V. – Konstanca ponownie obiektem ataku ze strony wojsk rumuńskich, ale i tym razem udaje się odeprzeć atak.

​

27.V. – bitwa o Ploeszti sprowokowana przez siły bułgarsko-tureckie kończy się zatrzymaniem ich ofensywy w stronę pól naftowych.

28.V. – wojska jugosłowiańskie zdobywają kontrolę nad większością Sofii, trwają jeszcze walki okrążonych oddziałów bułgarskich.

29.V. – pierwsza oferta pokojowa wystosowana przez Turcję, żąda ona wycofania się Rumunii z Konferencji Bałkańskiej za cenę oddania kontroli nad Bukaresztem i utraty Dobrudży na rzecz Bułgarii.

30.V. – kolejna misja EOBR, tym razem do Belgradu kończy się podobnie jak niedawna wizyta w Ankarze czyli kompletnym brakiem zainteresowania powrotu do stołu rokowań.

31.V. – MSZ Rumunii zdecydowanie odrzuca turecką propozycję pokojową uważając ją za bezzasadną,

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 czerwca 1955

odcinek 435

Den kraft presse
(Siła prasy)​

Polska​

Wskutek burzy prasowej jaka wzmogła się po ujawnieniu szczegółów nieudanych akcji wywiadowczych i co najważniejsze, reakcji pokrzywdzonych państw ze stanowiska min. wywiadu zwolniono Adam hr. Tarnowskiego (14.VI.), a na nowego przedstawiciela służb specjalnych desygnowano Mieczysława Sokołowskiego, który de facto obejmie resort od 1 lipca br.

Zmiana w rządzie RP.​

Przed zmianą w rządzie podpisano umowy z Czechosłowacją i Węgrami w ramach paktu Progres o przekazaniu planów dokumentacji agrarnej. W obliczu możliwego kryzysu gospodarczego, szczególnie na Węgrzech taka umowa może przyczynić się do ustabilizowanie sytuacji na rynku i poprawy sytuacji w rolnictwie, co oczywiście będzie miało swoje przełożenie na ogólną wydolność przemysłową.

Umowy z Czechosłowacją i Węgrami (2., 5.VI.).​

Pogarsza się stan zdrowia marsz. Władysława Sikorskiego, który w nocy z 3/4 czerwca doznał wylewu krwi do mózgu. W swoim politycznym testamencie prosi on m.in. rządzących o skuteczne kierowanie krajem bez nawoływania do politycznego awanturnictwa i niepokojów społecznych. W wielu miejscach w kraju odbywają się publiczne wiece podczas których przyjaciele marszałka przedstawiają jego ostatnią wolę.

Świat
najważniejsze wydarzenia ​

​

Associated Press (USA):

(…) wczoraj w Pekinie podpisano dokument tworzący nową wspólnotę handlową pod nazwą Gospodarczej Unii Wschodu. Do tego porozumienia przystąpiły kraje będące członkami Unii Dalekowschodniej a więc Chiny, Korea, Filipiny i Indonezja. Chiny będące stroną dominującą w tym pakcie de facto wymusiły podpisanie umów stowarzyszeniowych na krajach Konwencji z Duszanbe (Kirgistan, Kazachstan, Tadżykistan, Turkmenistan, Tuwinia, Uzbekistan). Dokument podpisały też borykająca się z kryzysem gospodarczym Syberia oraz szukająca uznania międzynarodowego Mikronezja. Zgodnie z wcześniejszym porozumieniem chińsko-indyjskim w Manili umowy stowarzyszeniowe podpisały też państwa buforowe, Nepal i Bhutan, które podpisały podobne dokumenty w pakcie gospodarczym zdominowanym przez Indie. Bhutan podpisał też zgodę na obecność wojsk chińskich na swoim terytorium (…)

GOSPODARCZA UNIA WSCHODU​

Data powstania: 9.VI.1955.
Siedziba główna: Pekin (Chiny).
Języki urzędowe: chiński, koreański, filipiński (tagalog), indonezyjski, malajski, kazachski, kirgiski, tadżycki, turkmeński, tuwiński, uzbecki, rosyjski, dzongka, nepalski, angielski.
Członkowie wraz z datami uczestnictwa: Chiny (od 9.VI.1955), Korea (od 9.VI.1955), Filipiny (od 9.VI.1955), Indonezja (od 9.VI.1955), umowy stowarzyszeniowe z Kazachstanem (od 9.VI.1955), Kirgistanem (od 9.VI.1955), Uzbekistanem (od 9.VI.1955), Tuwinią (od 9.VI.1955), Tadżykistanem (od 9.VI.1955), Turkmenistanem (od 9.VI.1955), Syberią (od 9.VI.1955), Bhutanem (od 9.VI.1955), Nepalem (od 9.VI.1955) i Mikronezją (od 9.VI.1955).
Aktualna liczba państw-członków: 4.
Członkowie-państwa stowarzyszone: 10.
Największa liczba państw-członków: 4 (od 29.V.1955).
Cel: współpraca gospodarcza krajów Azji Centralnej i Dalekowschodniej pod przewodnictwem Chin.

Berlingske Tidende (Dania):

(…) polskie skandale szpiegowskie odbijają się szerokim echem aż do dzisiaj. Cóż z tego, że winni zostali ukarani, jeśli pozostały stare struktury, a kraj ten po tzw. demokratycznym zamachu stanu z 1953 r. usiłuje się kreować na wzór ustrojowy w Europie. Rząd Becka poniósł właśnie pierwszą porażkę, a kohabitacja z prezydentem, gen. Sosnkowskim może być szybko zakończona, jeśli kolejna wpadka będzie równie spektakularna. Polska dyplomacja ostatnio święci triumfy, gdy mowa o konsolidacji Starego Kontynentu, jednakże ostatnia afera wywiadowcza może je nieco stonować (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Indie udzieliły po raz kolejny bezwarunkowego poparcia Chinom w ich sporze z Wielką Brytanią a dotyczącego statusu Hongkongu. Tse-ven Soong domaga się od Londynu skrócenia czasu dzierżawy tego terytorium, tak aby Hongkong powrócił do Chin z dniem 1 sierpnia 1956 r. Chiny jak powiedział ich przywódca i tak wykazały „anielską cierpliwość co do tego terytorium, nie postępując jak Japonia, która bezprawnie anektowała podczas II wojny światowej portugalskie Makau, a które zrządzeniem losu powróciło do Chin na mocy układu pokojowego”. Sądząc po prorządowych demonstracjach w Guangzhou należy się spodziewać, że Chiny w dalszym ciągu będą stosować nacisk dyplomatyczny na rząd Edena. Wielka Brytania z miejsca odrzuca chińską retorykę, nie widząc sensu, aby dzierżawa miała być skrócona (…)

​

Agence France-Presse (Francja):

(…) kolejny zgrzytem w stosunkach japońsko-amerykańskich stała się niedawna sprawa wykrycia potencjalnego sabotażu w zakładach produkcyjnych Hondy w Kobe. Ujęte osoby wskazały na amerykańskie służby wywiadowcze jako mocodawców tego całego przedsięwzięcia, przy okazji też wydało się też, że w czasie trwania wojny azjatyckiej USA sprzedawały broń i Indiom i Chinom, choć z drugiej strony deklarowały ściśle idącą neutralność. Japonia obawia się teraz czy bazując na filipińskim wzorze, Stany Zjednoczone nie zechcą otoczyć opieką Mikronezji i Tajwanu, wszak z bazy amerykańskiej na Guamie jest do tych państw stosunkowo blisko no i też jak pokazuje życie w niczym to nie musi przeszkadzać idei izolacjonizmu do której powrócono (…)

Kronika III wojny bałkańskiej​

1.VI. – początek kontrofensywy wojsk jugosłowiańsko-rumuńskich na Bukareszt celem jego odzyskania.

2.VI. – Turcja ponawia swoją propozycję pokojową skierowaną do Rumunii, argumentując, że wkrótce może przestać się targować, a wtedy los Rumunów może zależeć tylko od kaprysu zwycięzców.

3.VI. – Rumunia ponownie odrzuca turecką propozycję pokojową bez wdawania się w niepotrzebne dysputy dyplomatyczne.

4.VI. – wojska rumuńskie praktycznie są już na przedmieściach Bukaresztu.

5.VI. – trwają zacięte walki o przejęcie centrum stolicy Rumunii.

​

6.VI. – wojska jugosłowiańsko-greckie rozpoczynają po udanej obronie Sofii ofensywę w stronę Płowdiw.

7.VI. – siły rumuńskie zmuszają do odwrotu Bułgarów i Turków z ich pozycji pod Konstancą.

8.VI. – Rumuni odzyskują kontrolę nad Bukaresztem i jego przedmieściami.

9.VI. – nadal trwa zwycięska passa oddziałów jugosłowiańsko-rumuńsko-greckich w bojach o Konstancę i Płowdiw.

10.VI. – oddziały rumuńskie wyzwalają Konstancę spod bułgarskiej okupacji.

11.VI. – EOBR ponawia swoje żądania natychmiastowego przerwania konfliktu na Bałkanach grożącego wielkimi stratami ludnościowymi, zniszczeniem infrastruktury, zubożenia ludności oraz utratą wielu dóbr kultury. Podobny apel wystosowuje papież Leon XIV.

12.VI. – MSZ Jugosławii wydaje oświadczenie w którym wyraźnie daje do zrozumienia, że nie będzie niszczyło bułgarskich ani tureckich zabytków ani dóbr kultury, choć w ferworze walki niewykluczone są pewne niezamierzone straty.

13.VI. – Bułgaria prosi Albanię o rozpoczęcie irredenty w Kosowie i Epirze w obliczu nadmiernej przewagi jugosłowiańsko-greckiej.

14.VI. – wojska jugosłowiańskie i greckie atakują nieprzerwanie w stronę Płowdiw, los Bułgarii wisi na włosku.

15.VI. – król Albanii, Zogu odrzuca bułgarską prośbę jako niemożliwą do spełnienia i wyraźnie grożącą w razie niepowodzenia utratą niepodległości.

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-30 czerwca 1955

odcinek 436

Heltene ogsae gae
(Bohaterowie też odchodzą)​

Polska​

18 czerwca w godzinach wieczornych zmarł marszałek Władysław Sikorski, wielki polityk, premier Rzeczpospolitej w latach 1939-1946 i 1953-1954, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych podczas wojen światowych. Jego ostatnim życzeniem było pochowanie na Westerplatte, w miejscu gdzie wszystko się zaczęło, gdzie zaczął się urzeczywistniać los, rola Polski na cały XX wiek. Do ostatnich chwil czuwał przy nim jego przyjaciel, marsz. Władysław Anders.

Warszawa, 18 czerwca, wieczorem

Marsz. Sikorski: (…) chciałem, aby Polska była szanowana przez większość krajów na świecie i myślę, że w dużym stopniu udało się to spełnić. Przez tych wiele lat od początku II wojny światowej można było odnieść takie wrażenie, że polska myśl polityczna jest przynajmniej szanowana, choć zgodzić się z nią mogło nie tak wiele krajów jak chcielibyśmy.

Marsz. Anders: Doczekaliśmy upadku sowieckiego imperium barbarzyństwa ale i podziału Azji w wyjątkowo paskudnym stylu między Chiny i Indie. Przed 1939 roku takie prorokowanie byłoby zupełnie wyśmiane.

Marsz. Sikorski: Polska nie może się angażować w sprawy azjatyckie, dopóki nie będą one bezpośrednio uderzały w nasz kraj. Po tym co przeszliśmy, Ojczyzna zasługuje na długi, stały pokój.

Marsz. Anders: Sosnkowski i Beck na szczęście uważają tak samo, gdyby było inaczej, to pewnie lud wywiózłby ich na taczkach. Polska złożyła wyjątkowo wysoką daninę krwi o której będzie się pamiętać przez stulecia jeśli nie dłużej.

Marsz. Sikorski: Powtarzaj im to jak mantrę, nie mogą nigdy wciągać w wojenne awantury naszych doświadczonych żołnierzy, koniec z tymi interwencjami.

Marsz. Anders: Pokój w Europie zakłócony przez wojnę bałkańską może stwarzać taką okazję.

Marsz. Sikorski: Bałkańska awantura zakończy się moim zdaniem kompromisem, szkoda, że nie będę już mógł ani tego doczekać, ani służyć wiernie Polsce. Moja służba koń…

Marsz. Anders: Władek! (…)

Pogrzeb marszałka Władysława Sikorskiego odbył się 25 czerwca w Gdańsku, a pochowany został zgodnie z testamentem na Westerplatte, w miejscu, które jako pierwsze ukazało honor polskiego żołnierza na frontach II wojny światowej. Na płycie nagrobnej wyryto zaś: „Polska jest naszym wielkim zbiorowym obowiązkiem”. Na pogrzebie obecne były najwyższe polskie władze na czele z prezydentem Sosnkowskim.

Marszałek Władysław Sikorski spoczął w Gdańsku-Westerplatte.​

5 dni wcześniej zawarto umowę gospodarczą z Ukrainą w ramach paktu handlowego Progres na mocy którego kraj ten dostarczy nieodpłatnie Polsce nadwyżki produkcji węgla i stali.

Umowa z Ukrainą.​

Świat
najważniejsze wydarzenia​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) ogłoszono wyroki Trybunału ds. Sowieckich Zbrodni Wojennych w Londynie. Zespół prokuratorski pod przewodnictwem Anglika sir Hugh Lawrence’a Maxwella, a w składzie mający jeszcze Amerykanina Davida Crespie, Polaka Witolda Zmierzyckiego, Łotysza Vadimsa Adamsisa i Ukraińca Nikołaja Mienszykowa uznał NKWD za organizację zbrodniczą zaś oskarżonym wymierzono następujące kary: kara śmierci dla Wiaczesława Mołotowa, byłego min. spr. zagr. ZSRR i członka triumwiratu, 25 lat więzienia dla marszałka Klimenta Woroszyłowa, najwyższego dowódcy Armii Czerwonej i członka triumwiratu, dożywotnie więzienie dla Nikity Chruszczowa, członka triumwiratu, 20 lat więzienia dla marszałka Siemiona Budionnego, 15 lat więzienia dla marszałka Gieorgija Żukowa, 20 lat więzienia dla marszałka Iwana Koniewa, 15 lat więzienia dla marszałka Konstantego Rokossowskiego. Wydano też zaoczne wyroki śmierci dla Ławrientija Berii, szefa NKWD oraz jego głównych zastępców, którzy jak do tej pory nie zostali schwytani. Trybunał odkrył powiązania sowieckiego aparatu władzy z zaginionym ambasadorem Włoch w Szwajcarii, Vittorio Vespaziano. Rozesłano specjalne listy gończe w większości krajów Europy w których zawarto informacje o agenturalnej przeszłości byłego ambasadora jak również ogłoszono nagrodę w wysokości 300 000 funtów szterlingów za pomoc w jego odnalezieniu (…)

Associated Press (USA):

(…) Mołotow krok po kroku wchodzi na szubienicę. Stoi już na najwyższym stopniu i powoli przechodzi do miejsca, gdzie zaraz wszystko będzie skończone. Ma jeszcze prawo do ostatniego słowa jakie wypowie w tym życiu. Można usłyszeć: niech żyje Kraj Rad! Za chwilę uruchamia się zapadnia i wszechwładny minister spraw zagranicznych byłego ZSRR odchodzi do historii. Potomni nie zapomną mu jednak zmowy z Ribbentropem jak i przewrotnej gry, która zaprowadziła świat do kolejnych dwóch wielkich wojen po upadku III Rzeszy (…)

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) marszałek Sikorski uratował niepodległość Polski w obliczu niemieckiego nazizmu i sowieckiego totalitaryzmu. Jego niezłomna postawa pozwoliła temu krajowi zachować tożsamość narodową i zatriumfować w 1946 roku, kiedy to restytuowano niepodległość. Polska polityka lat 1946-1953 nie wolna była jednakże od błędów, gdy kraj ten związał się z Organizacją Paktu Demokratycznego albo gdy pogrążył się w de facto wojskowym zamachu stanu kierowanym pośrednio przez Sikorskiego. Naszego sąsiada przez Bałtyk stać jednakże było na rozpoczęcie zupełnie nowej polityki zagranicznej po opuszczeniu OPD, co wiązało się z uregulowaniem stosunków dyplomatycznych z sąsiadami i zawiązaniu nowego sojuszu militarnego i organizacji gospodarczej. Obecnie Polska kojarzona jest z powstaniem Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju, której wiceprzewodniczącym jest wieloletni premier i jedna z wybitnie prześladowanych osób podczas wojskowego zamachu stanu, Stanisław Mikołajczyk (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) tragedia bułgarskiego miasta Płowdiw uzmysławia nam wszystkim bezsens prowadzenia III wojny bałkańskiej. Nie odbudowano jeszcze ze zniszczeń wojennych wielu miast zachodniej Europy, a tymczasem na południu kontynentu rozgorzały ciężkie walki, a żołnierze obracają w perzynę coraz to nowe tereny, które w swojej historii nie zaznały ciężkich walk, a teraz przypominają krajobraz z czasów I wojny światowej, który może się kojarzyć z walkami pod Verdun (…)

Agence France-Presse (Francja):

(…) Chiny i Indie zamieniły teraz rywalizację czysto militarną o wpływy w Azji w wyścig gospodarczy, zupełnie izolując pokonaną Japonię i lekceważąc wielką Syberię wspieraną przez Rosję. Tse-ven Soong zapowiedział powstanie w niedługim czasie chińskiej strefy dobrobytu i demokracji, zaś odpowiedzią Nehru była wypowiedź o niedługim oczekiwaniu na zawarcie unii celnej z wszystkimi krajami indochińskimi. Przywódca Chin zaraz przypomniał Nehru o wspólnych prawach do Indochin jak i do krajów himalajskich. Wzajemne przekrzykiwanie trwa więc w najlepsze (…)

Kronika III wojny bałkańskiej​

​

16.VI. – wielka bitwa lotnicza nad niebem Salonik kończy się świetnym greckim zwycięstwem, bułgarskie lotnictwo poniosło tu dość spore straty.

17.VI. – kolejny dzień walk o bułgarskie Płowdiw, siły jugosłowiańskie osiągają tu znaczną przewagę.

18.VI. – pierwsze dywizje jugosłowiańskie osiągają rogatki Płowdiw. Napór wojsk Konferencji Bałkańskiej cały czas jest w jednostajnym tempie.

19.VI. – siły jugosłowiańsko-greckie wchodzą do centrum Płowdiw i powoli umacniają tu swoją obronę.

20.VI. – umocnienie obrony przynosi skutek wobec próby odbicia miasta przez wojska bułgarsko-tureckie.

21.VI. – po raz pierwszy od początku wojny zabiera głos car Bułgarii, Borys III Koburg wygłaszając apel o masowe wstępowanie do armii dla ratowania istnienia kraju.

22.VI. – nad pozycjami bułgarskich i tureckich żołnierzy lotnictwo jugosłowiańskie zrzuca ulotki propagandowe mówiące o rychłym upadku Bułgarii i złożeniu broni wobec beznadziejnego oporu.

23.VI. – podobne ulotki propagandowe są zrzucane na pozycje greckich żołnierzy przez lotnictwo bułgarskie. Mowa w nich o sprzedaniu greckiej Tracji – Bułgarii w zamian za wieczysty pokój.

​

24.VI. – podczas bombardowania Warny ginie bułgarski min. spr. zagranicznych, Atanas Burow, co ma znaczący wpływ na morale społeczeństwa. Jego następcą zostaje były premier, Georgi Kioseiwanow.

25.VI. – kontratak sił tureckich przyczynia się do odzyskania kontroli nad zajętym przez wojska jugosłowiańskie Płowdiw.

26.VI. – Płowdiw ponownie zajęte przez siły jugosłowiańsko-greckie, walki o kontrolę nad tym miastem są coraz bardziej zacięte.

​

27.VI. – miasto Płowdiw ma zniszczone 95% stanu zwartej zabudowy, co sprawia, że praktycznie jest niekończącym się morzem ruin i zgliszczy. To pierwsze tak poważnie zniszczone miasto w tej wojnie.

28.VI. – Turcy i Bułgarzy odzyskują kontrolę nad rejonem Płowdiw, choć Jugosłowianie ciągle kontratakują.

29.VI. – jugosłowiański kontratak odrzuca siły bułgarsko-tureckie spod Płowdiw, do części miasta nie można dotrzeć z powodu licznych pożarów.

30.VI. – kolejny raz Płowdiw przechodzi z rąk do rąk wskutek ofensywy i kontrofensywy, tragedia tego miasta jeszcze się nie dopełniła.

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 lipca 1955

odcinek 437

Nya svarta moln
(Nowe czarne chmury)​

Polska​

Od początku lipca ruszyła w Polsce zbiórka darów żywnościowych i medycznych dla ludności miasta Płowdiw i okolic, najbardziej dotkniętych przez III wojnę bałkańską. Na szczodrość mieszkańców Polski nie trzeba było długo czekać, Polacy byli tyle lat sami doświadczeni grozą wojny, że teraz doskonale rozumieją położenie innych i mimo, iż nie posiadają zbyt wiele, to dzielą się tym co mają. Podobnie czynią społeczeństwa Czechosłowacji, Ukrainy i Węgier, sojuszników Polski w ramach Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

Stanisław Mikołajczyk, wiceprzewodniczący EOBR z ubolewaniem stwierdza, że jak do tej pory wszelkie misje pojednawcze do Belgradu i Bukaresztu zakończyły się fiaskiem, choć nie oznacza to w konsekwencji zawieszenie tego rodzaju akcji. Będą one nadal kontynuowane.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) społeczeństwo rosyjskie z zadowoleniem przyjęło fakt o egzekucji Mołotowa, choć należy domniemywać, że przeprowadzane badania nie były aż nadto wolne od rządowej ingerencji. Wśród Rosjan jest jednak jeszcze wielu, którzy tęsknią za dawnym ZSRR, a do obecnie rządzących mają żal o źle przeprowadzane reformy, skutkujące kryzysem gospodarczym. Wieść o ostatnich buntach w zakładach przemysłowych w Saratowie i Wołgogradzie rozniosła się dość szerokim echem w Europie, ale władza rosyjska trzyma się mocniej niż zdaje się tym, którzy rządzą na Zachodzie (…)

​

Associated Press (USA):

(…) syryjski dyktator generał Fawzi as-Silu coraz silniej domaga się od Bejrutu porzucenia wielce szkodliwego jego zdaniem związku militarnego z Turcją i przyłączenia się Libanu do Ententy Bliskowschodniej w składzie z Syrią, Egiptem, Jordanią i Irakiem. Wysłał w tym celu swojego przedstawiciela w osobie ministra spraw zagranicznych Muhsina al-Baraziego, aby przedstawił jego racje w jak najbardziej dostępnym stopniu. Syryjska misja do Bejrutu kończy się jednak fiaskiem i wielkim niezadowoleniem syryjskiego wielkorządcy. Podobno syryjskie dywizje skoncentrowane są na granicy z Libanem co może wskazywać, że teraz zadecyduje argument siły (…)

​

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) podobne incydenty jak te, które dzieją się teraz na pograniczu syryjsko-libańskim dzieją się teraz na granicy egipsko-izraelskiej. Polityka gen. Naguiba i Nasera zmierza w stronę konfrontacji co jest jednym z celów do wykonania dla Ententy Bliskowschodniej. Egipt jest wprawdzie odstraszany wizją konfliktu nie tylko z Izraelem ale i z sojuszem alianckim na czele z Wielką Brytanią, ale przy całym szaleństwie egipskich wojskowych można założyć, że mogą podjąć się tej operacji wojskowej, licząc na jej błyskawiczne zakończenie. Izrael zaś bardzo liczy na brytyjską pomoc w razie wybuchu konfliktu (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) indyjskie starania dotyczące przejęcia kontroli nad Indochinami powoli stają się rzeczywistością. Za pośrednictwem swojego lojalnego wasala, Królestwa Kambodży, indyjscy politycy bywają częstymi gośćmi w Bangkoku, Vientiane czy Rangunie. Chiny również rozpoczęły realizację własnej polityki odnośnie tego regionu, proponując Wietnamowi wyjście z Unii Indochińskiej w zamian za ogromne korzyści gospodarcze (…)

​

Agence France-Presse (Francja):

(…) chiński minister spraw zagranicznych Zhang Zun przebywał ostatnio w Korei, gdzie otrzymał potwierdzenie od tamtejszych rządzących, że Korea nigdy nie wyprze się sojuszu z Chinami, będącego rękojmią jej bezpieczeństwa. Nawiasem mówiąc, rząd w Seulu popada w coraz większą zależność od swego gigantycznego sąsiada co nie wróży dobrze przyszłości Azji. Wielka Brytania i Francja są za to w jeszcze większym stopniu zaniepokojone rosnącymi wpływami Indii i Chin, które zaczęły chyba własnymi sposobami próbować dokonać dekompozycji Unii Indochińskiej (…)

Kronika III wojny bałkańskiej​

1.VII. – wojska tureckie wypierają siły jugosłowiańsko-greckie z okręgu Płowdiw.

2.VII. – rozpoczęła się zbiórka darów żywnościowych i medykamentów dla mieszkańców Bułgarii pod patronatem Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju.

3.VII. – misje wysłanników EOBR do Belgradu i Bukaresztu kończą się po raz kolejny niepowodzeniem, III wojna bałkańska zmierza tym samym do potwierdzenia diametralnych zmian terytorialnych o ile nic się nie zmieni.

4.VII. – apel papieża Leona XIV o przerwanie działań zbrojnych na Bałkanach pozostaje bez echa.

​

5.VII. – rusza jugosłowiańsko-rumuńska ofensywa w kierunku na Plewen, siły Konferencji Bałkańskiej chcą doprowadzić do otoczenia wielu dywizji bułgarskich pod Wracą. Płowdiw zdobyte przez wojska bułgarskie.

6.VII. – siły jugosłowiańskie ponownie wypierają Bułgarów spod Płowdiw, które swoim wyglądem zaczyna przypominać krajobraz księżycowy.

7.VII. – włoska dyplomacja proponuje zawarcie pokoju bez aneksji i kontrybucji i stały pakt stabilizacyjny dla Bałkanów (rozwiązanie Konferencji Bałkańskiej i Sojuszu Ansobe (Układ Ankara-Sofia-Bejrut) w imię neutralizacji półwyspu).

​

8.VII. – pod Plewen i Płowdiw nadal zacięte walki, rumuńska ofensywa w kierunku na Warnę zostaje zatrzymana przez Bułgarów i Turków.

9.VII. – Jugosłowianie prą do przodu w kierunku na Plewen rozbijając poszczególne bułgarskie punkty oporu.

10.VII. – wojska tureckie zatrzymują jugosłowiańsko-grecką ofensywę na Płowdiw.

11.VII. – Jugosłowianie przezwyciężają kryzys i udanie kontratakują w kierunku na Płowdiw.

12.VII. – kolejny dzień zwycięstw sił jugosłowiańsko-greckich w okręgu Płowdiw.

13.VII. – Płowdiw i okolice zdobyte przez wojska jugosłowiańsko-greckie, armia bułgarska i turecka wycofują się w stronę Warny.

14.VII. – zacięte walki o Plewen, które przechodzi z rąk do rąk.

15.VII. – Plewen najprawdopodobniej podzieli los zniszczonego Płowdiw z racji długotrwałych działań militarnych prowadzonych w okolicach tego miasta.

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-31 lipca 1955

odcinek 438

Die Schwierige Nacht
(Trudna noc)​

Polska​

Polscy dyplomaci sprawujący rozmaite funkcje w Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju byli bardzo zaskoczeni rozwojem sytuacji na Bliskim Wschodzie, wskutek której Turcja znalazła się w bardzo niekorzystnej sytuacji militarnej. Dotychczasowe misje pokojowe Mikołajczyka do Belgradu i Bukaresztu nie przyniosły żadnych obietnic ze strony przedstawicieli rządów Jugosławii i Rumunii, a jedynie mgliste zapowiedzi powrotu do rozmów w najbliższym czasie.

Inaczej było w przypadku spotkania Mikołajczyka z Ismetem Inonu, prezydentem Turcji odbytego w dniu 28 lipca w Ankarze. Inonu zaznaczył, że jest gotowy na ustępstwa sojuszu Ansobe (Ankara-Sofia-Bejrut) wobec Konferencji Bałkańskiej, ale będzie bronił zawzięcie stanu posiadania na Bliskim Wschodzie wobec agresji syryjsko-irackiej. Wyraził też nadzieję na coś na kształt interwencji sił EOBR na Bałkanach w obliczu katastrofy Bułgarii i problemów Turcji, ale Mikołajczyk zdecydowanie odmówił dyskusji na ten temat. Były polski premier zaproponował negocjacje pokojowe na Krymie dla stron konfliktu zamiast działań wykraczających poza jego kompetencje. Inonu miał zgodzić się na taką propozycję, nie ma jednak do tej pory żadnego odzewu ze strony państw Konferencji Bałkańskiej mimo rozmowy przewodniczącego EOBR, Konrada Adenauera z premierem Jugosławii.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Syria wykorzystała zaangażowanie Turcji w wojnie bałkańskiej i przy pomocy armii Iraku, Jordanii i Egiptu rozpoczyna interwencję zbrojną w Libanie, chcąc przymusić rząd w Bejrucie do ponownego wstąpienia w szeregi Ententy Bliskowschodniej. Zwycięstwo państw tego bloku militarnego może przyczynić się do rozbioru Turcji, zważywszy na przewagę sił Konferencji Bałkańskiej w Europie i bliski już upadek Bułgarii. Chyba, że Ankara postara się o jakiegoś nieoczekiwanego sojusznika w obecnej patowej sytuacji… (…)

Associated Press (USA):

(…) europejska zaraza zwaną wojną bałkańską replikowała się na Bliskim Wschodzie, gdzie dyktator Syrii, Fawzi as-Silu wkroczył z armią w granice Libanu. Poza spodziewaną aneksją tego niewielkiego państwa możemy się spodziewać zaciętych walk w Turcji, która znajduje się obecnie w wyjątkowo niekorzystnym położeniu geopolitycznym, skutkującym albo haniebnym pokojem albo wyjątkowym męstwem, choć nawet ono nie gwarantuje utrzymania niepodległości. Najmniej prawdopodobna jest opcja pojawienia się tureckich wpływów na Bliskim Wschodzie w postaci trwałej aneksji Jordanii, Syrii i Iraku. Taki krok musiałby mieć swoje negatywne konsekwencje ze strony państw Ligi Azji Centralnej (…)

Nowosti (Rosja):

(…) Nehru zaprotestował wobec zdradzieckiej inwazji wojsk Ententy Bliskowschodniej na Turcję, w jego rozumieniu gwaranta stabilizacji na pograniczu Europy i Azji. Podobne stanowisko wyraziły Chiny Tse-ven Soonga, które dodatkowo zagroziły wprowadzeniem embarga na towary pochodzące z krajów agresywnego sojuszu. Odpowiedzią Syrii oraz innych państw tego bloku stało się na dobry początek jak to określono wydalenie indyjskich i chińskich dyplomatów oraz poinformowanie przedstawicieli tych państw o braku moralnego prawa do osądzania decyzji Syrii o rozpoczęciu wojny od państw, które podzieliły kontynent azjatycki nie oglądając się na żadne protesty (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju to nie Organizacja Paktu Demokratycznego a jej ograniczone wpływy nie mogą sprawić, że za jednym skinieniem ręki zostaną zakończone wszelkie konflikty na świecie, a przede wszystkim w Europie. Izolacja Stanów Zjednoczonych, chińsko-indyjskie porozumienie o podziale stref wpływów w Azji, neutralność krajów afrykańskich to główne przyczyny dlaczego do tej pory nie doczekaliśmy się odpowiednika OPD na skalę światową. Do tej pory nie ma wsparcia dla dyplomatów EOBR na Bałkanach w postaci chociażby dobrej woli ze strony Jugosławii czy Rumunii. Czy naprawdę III wojna bałkańska ma sprawić, że o narodzie bułgarskim będziemy od tej pory uczyli się tylko z podręczników historii, a wojna na Bliskim Wschodzie doprowadzi do rozbiorów Turcji niczym przykład Polski z XVIII wieku? (…)

Agence France-Presse (Francja):

(…) rząd Japonii na wszelkie sposoby próbuje wyjść z izolacji międzynarodowej do której został wpędzony po przegranej wojnie z Chinami i Indiami. Okazją do tego staje się wojna bliskowschodnia, gdyż na apele Ankary – Tokio odpowiedziało bardzo pozytywnie. Premier Keisuke rozmawiał ostatnio z ambasadorem Turcji, Mehmetem Fuatem, a owocem tych rozmów stało się podpisane porozumienie handlowe. To oczywiście wersja oficjalna, a nieoficjalnie można wywnioskować, że Japonia może pomóc Turcji nie tylko za sprawą handlu (…)

Kronika III wojny bałkańskiej i wojny bliskowschodniej​

16.VII. – atak sił Ententy Bliskowschodniej (Syria, Irak, Jordania, Egipt) na terytorium Libanu, po stronie tego napadniętego kraju opowiada się Bułgaria i Turcja.

17.VII. – radiowe przemówienie dyktatora Syrii, Fawzi as-Silu o bliskiej unifikacji Syrii i Libanu oraz o konieczności odpłacenia Turcji za wielowiekową niewolę narodu arabskiego.

18.VII. – zacięte walki o Płowdiw między wojskami jugosłowiańsko-greckimi a bułgarsko-tureckimi.

19.VII. – granica iracko-turecka w ogniu, trwa bój spotkaniowy w Kurdystanie.

20.VII. – zwycięstwo wojsk jugosłowiańsko-rumuńskich w bojach pod Plewen, jeśli miasto wpadnie w ich ręce, w okrążeniu pod Wracą znajdzie się 18 dywizji bułgarsko-tureckich.

21.VII. – spotkanie ambasadora Turcji, Mehmeta Fuata z premierem Japonii, Okadą Keisuke w Tokio, głównym tematem pomoc gospodarcza.

22.VII. – przejęcie Trypolisu w płn. Libanie przez wojska syryjskie.

23.VII. – wydalenie chińskich i indyjskich dyplomatów z Damaszku, Bagdadu, Ammanu i Kairu.

​

24.VII. – naloty rumuńskiego lotnictwa bombowego w okolicach Plewen i Wracy jeszcze bardziej przyczyniają do osłabienia i tak zniszczonej infrastruktury na tych terenach.

​

25.VII. – wojska tureckie przełamują napór sił syryjskich pod Dair az-Zawr i zajmują to miasto.

​

26.VII. – 27 dywizji irackich rozpoczyna wielką ofensywą w kierunku na Kirkuk-Wan, siły te wypierają Turków spod Dair az-Zawr.

27.VII. – kolejne jugosłowiańskie zwycięstwo w okolicach Plewen.

28.VII. – wielka bitwa lotnicza nad niebem Plewen po myśli lotnictwa bułgarskiego.

29.VII. – siły irackie zmusiły do wycofania turecką obronę miasta Wan i kontynuują marsz w kierunku tego miasta.

30.VII. – bułgarskie MSZ deklaruje chęć do rozpoczęcia rozmów kapitulacyjnych na warunkach zaproponowanych przez stronę jugosłowiańską. Belgrad milczy.

31.VII. – początek ofensywy syryjsko-irackiej na Bejrut.

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 sierpnia 1955

odcinek 439

Libanon katastrofe
(Katastrofa libańska)​

Polska​

Działania polskiej dyplomacji przy EOBR ulegąją dalszej intensyfikacji, co nie znaczy, że są one na tyle owocne, aby przeistoczyć się w przełamanie jugosłowiańskiego uporu w prowadzeniu wojny z Bułgarią. Niemniej sprawiły one, że Jugosławia rozpoczęła nieoficjalne rokowania pokojowe z Turcją w albańskiej Tiranie.

​

9 sierpnia podpisano umowę z Czechosłowacją na mocy której przekazała ona za symboliczną „kwotę” materiałową plany dotyczący ulepszenia linii montażowej okrętów, pojazdów, rakiet i samolotów.

12 sierpnia zakończono formowanie 4. Dywizjonu Myśliwskiego (udoskonalona wersja WSK LIM-XB) na lotniskach pod Warszawą. Wchodzi on w skład Polskiej Floty Myśliwskiej pod dowództwem gen. lotnictwa Pawlikowskiego.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Jugosławia z Grecją i Rumunią są już na tyle zmęczone konfliktem i na tyle obawiają się ciosu w plecy od Paktu Alpejskiego, że rozpoczynają nieoficjalne rokowania pokojowe z sojuszem Ansobe. Miejscem spotkania jest Albania, państwo, które nie poddało się wcześniej jugosłowiańskiemu dyktatowi ani bułgarskiej propozycji aliansu. Oczywiście nie można oczekiwać, że rokowania przyniosą zawarcie upragnionego pokoju, wszak Jugosławia liczy, że układać się będzie tylko z Turcją po spodziewanej kapitulacji Bułgarii i upadku Libanu (…)

Associated Press (USA):

(…) Stany Zjednoczone odrzuciły propozycję Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju o wspomożenie działań w celu założenia nowej światowej organizacji dbającej o pokój w każdym zakątku globu. Uznano, że przykre doświadczenie związane z działalnością OPD jest na tyle jeszcze świeże, że nie ma potrzeby wchodzenia drugi raz do tej samej rzeki, nawet jeśli nie grozi tej nowej organizacji casus Maniu i nie ma ona w swych założeniach bycie surowym żandarmem świata (…)

Sinhua (Chiny):

(…) zabór Libanu przez Syrię powoduje pojawienie się trzeciej siły militarnej w Azji, mogącej uderzyć w chińską i indyjską demokrację i jej wpływy na kontynencie. Agresywne działania Syrii i Iraku o dziwo nie spotykają się ze zdecydowanym potępieniem ze strony Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju, choć ta sama organizacja nie omieszkała potępić nasz kraj i Indie podczas prowadzenia wojny na Dalekim Wschodzie. Widać wyraźnie, że osłabienie Turcji bądź jej upadek są na korzyść EOBR, która tylko czyha na okazję, aby sprowokować konflikt między Irakiem a Iranem, członkiem Ligi Azji Centralnej (…)

Bharat Press (Indie):

(…) premier Nehru powrócił wczoraj z wizyty w Iranie podczas której spotkał się z szachem Mohammadem Rezą Pahlavi oraz z premierem, gen. Zahedim. Obie strony wyraziły swoje zaniepokojenie agresywną polityką Syrii i Iraku, która wyraźnie dąży do konfrontacji z Ligą Azji Centralnej. Iran skierował nad granicę z Irakiem wzmocnione dywizje, które oby przyhamowały wojownicze nastroje panujące w Damaszku i Bagdadzie. Szach wspomniał też o niebezpieczeństwie zawarcia sojuszu obronnego między Turcją a Japonią, ale wydaje się tak nieprawdopodobne, że trudno w to uwierzyć (…)

Agence France-Presse (Francja):

(…) prezydent Turcji, Ismet Inonu oficjalnie poprosił o pomoc międzynarodową w konflikcie z Konferencją Bałkańską i Ententą Bliskowschodnią. W radiowym oświadczeniu ostrzegł przed możliwością dokonania rozbioru kraju w obliczu braku reakcji ze strony państw Europy i Azji. Upadek Turcji może stać się zarzewiem długotrwałego kryzysu na Bliskim Wschodzie, skutkującym pojawieniem się nawet wpływów Indii w tym regionie, założywszy długotrwały przebieg polityki międzynarodowej. Turcja w ostatnim czasie zintensyfikowała rozmowy z Japonią, cały czas pogrążoną w izolacji (…)

Kronika III wojny bałkańskiej i wojny bliskowschodniej​

​

1.VIII. – Libańczycy powstrzymują ataki Syryjczyków na Bejrut, tutaj stawka jest ogromna, w przypadku załamania libańskiego oporu Syria i Irak wyjdą z szerokim atakiem na południową flankę Turcji.

2.VIII. – premier Nehru ostrzegł syryjskiego dyktatora Fawzi as-Silu przed zgubnymi konsekwencjami zaboru Libanu przez Ententę Bliskowschodnią.

3.VIII. – Syria i Irak wydały wspólne oświadczenie w którym zastrzegły sobie prawo do dowolnego dysponowania losem okupowanego Libanu, wyraźnie ignorując wszelkie ostrzeżenia Indii.

4.VIII. – okolice Plewen w dalszym ciągu w ogniu walk.

​

5.VIII. – do Teheranu przyjeżdża premier Indii, Jawaharlal Nehru. Tematem spotkania z szachem Iranu, Mohammadem Rezą Pahlavi była oczywiście nowa wojna na Bliskim Wschodzie. Nehru podkreślił, że zabór Libanu i ewentualny rozpad Turcji spowoduje pojawienie się trzeciej siły na kontynencie grożącej swoją ekspansywnością granicom Iranu a zatem i całej Ligi Azji Centralnej.

​

6.VIII. – greckie niszczyciele zmusiły do wycofania turecki krążownik liniowy „Sultan Selim Yavuz” na Morzu Kreteńskim.

7.VIII. – Rosja domaga się poszanowania praw ludności prawosławnej w Turcji i przez kraje Ententy Bliskowschodniej. To pierwsza tak znacząca nota dyplomatyczna od momentu ogłoszenia niepodległości.

8.VIII. – powtórne otoczenie sił libańskich pod Bejrutem przez wojska syryjsko-iracko-jordańskie.

9.VIII. – szturm Syryjczyków i Irakijczyków na pozycje libańskie pod Bejrutem kończy się przełamaniem oporu obrońców.

​

10.VIII. – Turcy powstrzymują jugosłowiańsko-greckie natarcie pod Płowdiw.

11.VIII. – Jugosławia w dalszym ciągu nie godzi się zawrzeć choćby krótkotrwałego zawieszenia broni na froncie licząc na rychłe załamanie się Bułgarii.

12.VIII. – zacięte walki pod Płowdiw i Plewen to przemienne sukcesy strony Konferencji Bałkańskiej i Sojuszu Ansobe.

13.VIII. – wojska syryjskie przejęły kontrolę nad centrum Bejrutu i przyjęły kapitulację libańskich sił zbrojnych.

14.VIII. – rosyjska dyplomacja po raz wtóry : przestrzega Syrię przed naruszeniem statusu autonomicznego Kościoła Prawosławnego w okupowanym Libanie.

​

15.VIII. – Syria oficjalnie zaanektowała terytorium Libanu jako swoją kolejną prowincję. Liga Azji Centralnej oficjalnie zaprotestowała przeciwko tej nieuzasadnionej aneksji. Wojska syryjskie odzyskały kontrolę nad Dair az-Zawr.

Straty morskie podczas III wojny bałkańskiej:

Turcja – 1 okręt podwodny (1).

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-31 sierpnia 1955

odcinek 440

Systemet av fornuft
(Układ z rozsądku)​

Polska​

Dzień zakończenia działań zbrojnych na Bałkanach świętowano także i w Polsce, a to z tej przyczyny, gdyż to za sprawą szeroko pojętych działań dyplomatycznych wiceprzewodniczącego EOBR, Stanisława Mikołajczyka udało się zakończyć ten konflikt. Wysłannikom organizacji udało się przekonać nieprzejednaną do tej pory Jugosławię, że to co robi na Bałkanach stanowi pożywkę dla nieobliczalnej Ligi Azji Centralnej, a co za tym idzie może sprowokować ją do wojny przeciw Entencie Bliskowschodniej co przy upadku Turcji i Bułgarii mogłoby oznaczać pojawienie się wpływów Indii już na pograniczu Europy i Azji. Zważywszy na priorytety, jakimi kieruje się EOBR, obecność takich wpływów byłaby ze wszech miar niepożądana i bardzo szkodliwa dla europejskiego bezpieczeństwa.

21 sierpnia kraje Konferencji Bałkańskiej rozpoczęły swoje pierwsze rozmowy z EOBR w sprawie podpisania umów stowarzyszeniowych, kilka dni później do członkostwa w organizacji zaproszona zostaje Albania. Bułgaria i Turcja z racji uczestnictwa w konflikcie bliskowschodnim nie podjęły jeszcze prób rozmów z przedstawicielami EOBR w kwestii dołączenia do tej strefy bezpieczeństwa.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) udane zakończenie negocjacji bałkańskich w Tiranie to pierwszy tak znaczący sukces EOBR, która wyraźnie potrzebowała tego sukcesu dla uwiarygodnienia prowadzonej przez siebie misji niesienia pokoju i zapewniania bezpieczeństwa. Spodziewany akces Albanii oraz zaproszenie Jugosławii, Grecji i Rumunii do współpracy to istotny krok naprzód w budowaniu ogólnoeuropejskiego pokojowego ładu, choć do pełni rozwoju brakuje jeszcze bardzo wiele. Tirański sukces stworzył jednak fundamenty dla budowy prężnej organizacji, mogącej może kiedyś przekształcić się w coś o znacznie większym zasięgu (…)

Anadolu Ajansi (Turcja):

(…) jakie to szczęście, że mając takich dyplomatów jak Mehmed Fuat Koprulu - Republika Turecka umie zamienić problem w sukces, a kłopoty w radość, widząc do czego mogła doprowadzić jugosłowiańska ofensywa w Bułgarii. Teraz przed nami jeszcze jedna sprawa, która jak cierń rani serce każdego Turka i każdej Turczynki. Zdradziecka Syria i butny Irak popierane przez szalony Egipt i wziętą z przypadku Jordanię chcą zawłaszczyć Anatolię, a kto wie, może i resztą kraju. Tak jak poradziliśmy sobie w 1922 roku i ostatnio, tak poradzimy sobie i dziś. Do Bagdadu, Damaszku, Ammanu i Kairu naprzód marsz! Po zwycięstwo dla chwały Turkiye Cumhuriyeti! (…)

​

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) Bułgarzy z zadowoleniem przyjęli informację o pomyślnie zakończonych negocjacjach z Konferencją Bałkańską prowadzonych w Tiranie. Utrzymanie statusu quo wobec niebezpieczeństwa trwałej okupacji Bułgarii wydaje się być wielkim sukcesem dyplomacji bułgarskiej i tureckiej. Oczywiście główna argumentacja jaka trafiała do przedstawicieli Jugosławii poprzez wysłanników EOBR nie dotyczyła konfliktu bałkańskiego w zasadzie wygranego przez Belgrad, ale głównie niebezpieczeństwa pojawienia się wpływów wojowniczej Ententy Bliskowschodniej i możliwego w konsekwencji udziału Indii co do kształtu powojennej polityki państw regionu Bałkanów (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) gen. Mohammad Naguib, de facto dyktator Egiptu rozważa wkroczenie swoich sił militarnych na terytorium Izraela, aby wzmocnić iracko-syryjską ofensywę w Turcji. Na przeszkodzie stoi jednak postawa Wielkiej Brytanii, której co prawda obecność w Kanale Sueskim została już zakończona, ale jest ona gwarantem niepodległości Izraela oraz głównym sojusznikiem. Premier Eden kategorycznie sprzeciwia się jakiejkolwiek ingerencji Egiptu na terytorium Izraela, co zostało dodatkowo wyjaśnione poprzez wizytę ambasadora sir Williama Godefroy u prezydenta Naguiba (…)

​

Agence France-Presse (Francja):

(…) premier Francji po rozmowach z królem Albanii, Zogu wyraził nadzieję, że ten kraj, będący miejscem podpisania zakończenia tak szkodliwego dla wszystkich konfliktu bałkańskiego przystąpi wkrótce do Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju bez żadnych warunków wstępnych, jak to dzieje się na przykładzie Gruzji, Armenii czy spodziewanego uczestnictwa państw Konferencji Bałkańskiej. Zogu wyraził swoje zadowolenie z ostatniego sukcesu negocjacyjnego przedstawicieli EOBR jak również zgodził się, aby Albania stała się sygnatariuszem tej organizacji (…)

Kronika III wojny bałkańskiej i wojny bliskowschodniej​

16.VIII. – do Tirany przybywają ministrowie spraw zagranicznych Jugosławii i Turcji, przełom w negocjacjach spodziewany jest lada dzień, co w przypadku Turcji ma niebagatelne znaczenie; premier Indii, Jawaharlal gwałtownie protestuje wobec aneksji terytorium Libanu przez Syrię, ogłasza ją nawet państwem „wyjętym spod prawa” i zachęca swojego sojusznika, Iran do ostrzejszych wystąpień przeciwko Irakowi i Syrii.

17.VIII. – papież Leon XIV błogosławi dążenia EOBR do zakończenia konfliktu bałkańskiego podczas toczących się negocjacji pokojowych w Tiranie; w prasie jugosłowiańskiej i greckiej ukazują się artykuły prasowe mówiące o wyborze „mniejszego zła” wobec spodziewanych kroków Ligi Azji Centralnej dotyczących Bliskiego Wschodu i krańców Europy, a które mogą przynieść diametralne zmiany geopolityczne.

​

18.VIII. – ministrowie spraw zagranicznych Jugosławii i Turcji (Momcilo Nincić, Mehmet Fuat Koprulu) oraz przedstawiciele Rumunii, Grecji i Bułgarii podpisali na terenie neutralnej Albanii (Tirana) zawieszenie broni ze skutkiem natychmiastowym. Na mocy porozumienia wojska greckie, rumuńskie i jugosłowiańskie opuszczą w ciągu 2 tygodni terytorium Bułgarii, a dodatkowo w przeciągu miesiąca zostanie podpisany układ o nieagresji na okres 25 lat między Konferencją Bałkańską a Bułgarią i Turcją. Ten niewątpliwy sukces swojej dyplomacji Turcja zawdzięcza nieustępliwej postawie pośredników ze strony EOBR oraz paradoksalnie fatalnej sytuacji militarnej na Bliskim Wschodzie, gdzie w najlepsze trwa ofensywa wojsk iracko-syryjskich. Perspektywa upadku Turcji, a w konsekwencji możliwość pojawienia się u wrót Europy wpływów Ententy Bliskowschodniej bądź w przyszłości Ligi Azji Centralnej podziałała jak najlepszy argument dla przewodzącej Konferencji Bałkańskiej, Jugosławii. Dlatego też zawieszenie broni zawarto na warunkach status quo ante.

19.VIII. – Egipt rządzony przez wojskowych (Mohammad Naguib, Gamal Abdel Naser) zrywa stosunki dyplomatyczne z Iranem i Indiami, podobne kroki czynią tego samego dnia rządy Jordanii, Iraku i Syrii.

20.VIII. – do portu w Stambule wpłynęło 5 libańskich niszczycieli, które wyrwały się z bazy w Bejrucie podczas szturmu wojsk iracko-syryjsko-jordańskich.

21.VIII. – Jugosławia, Rumunia i Grecja rozpoczęły swoje rozmowy z przedstawicielami EOBR w celu przystąpienia ich do organizacji na zasadzie umów stowarzyszeniowych.

22.VIII. – przemówienie Nasera w Kairze dotyczące nowej polityki wobec agresywnej Ligi Azji Centralnej, która swoim zdradliwymi dokonaniami tylko potwierdza, że „kontynent azjatycki stacza się coraz bardziej w autorytarną, neofaszystowską otchłań”.

23.VIII. – incydent na granicy iracko-irańskiej przeradza się w dwugodzinną wymianę ognia między posterunkami granicznymi (rejon Abadanu).

​

24.VIII. – wojska iracko-syryjskie zmuszają do odwrotu oddziały tureckich pograniczników broniących wyżyny Batman w płd-wsch. części Azji Mniejszej.

25.VIII. – gwałtowne demonstracje antyżydowskie w Aleksandrii, Suezie i Kairze po odmowie zgody na przemarsz wojsk egipskich przez terytorium Izraela.

26.VIII. – Iran przestrzega Irak przed dalszym prowadzeniem wojny w Turcji na zasadzie dążenia do całkowitej aneksji tego kraju (przemówienie szacha w Teheranie), otrzymuje też pełne poparcie od Indii i Azerbejdżanu.

27.VIII. – Anthony Eden, premier Wielkiej Brytanii ostrzega Egipt przed jakimkolwiek naruszeniem granic Izraela, wyrażając jednoznacznie i zdecydowanie poparcie dla działań Tel-Awiwu (wypełnienie sojuszniczych zobowiązań).

28.VIII. – kolejne natarcie wojsk iracko-syryjskich na terytorium wyżyny Batman przynosi im zwycięstwo.

29.VIII. – Nehru po raz pierwszy wypowiada się na temat możliwości zagarnięcia terytoriów Iraku, Syrii i Jordanii przez Turcję, pozbawioną walki na drugim froncie. W wywiadzie udzielonym „The Times” podkreśla, że bezpośrednia turecka obecność w Bagdadzie czy Damaszku może stać się zarzewiem kolejnej wojny z racji coraz bliższych kontaktów turecko-japońskich i próby otaczania krajów Ligi Azji Centralnej.

30.VIII. – Chiny w dalszym ciągu używają tej samej argumentacji co przedstawiciele Indii w kwestii konfliktu bliskowschodniego, choć przewaga dyplomatyczna Delhi zaczyna coraz bardziej irytować Tse-ven Soonga.

​

31.VIII. – linia frontu na koniec sierpnia przedstawia się następująco : wojska syryjskie i irackie opanowały wyżynę Batman i obroniły swoje pozycje co daje im w najbliższej przyszłości dogodność do przeprowadzenia nowych ataków w kierunku na Trabzon i Ankarę.

Straty ludzkie/morskie podczas III wojny bałkańskiej (16.III.-18.VIII.1955)​

Bułgaria – 340 tys. zabitych, 890 tys. rannych.

Jugosławia – 210 tys. zabitych, 456 tys. rannych.

Rumunia – 190 tys. zabitych, 329 tys. rannych.

Turcja – 123 tys. zabitych, 210 tys. rannych; 1 okręt podwodny (1).

Grecja – 95 tys. zabitych, 143 tys. rannych.

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

1-15 września 1955

odcinek 441

Gossamer intervjuer
(Pajęczyna wywiadów)​

Polska​

Ofensywa dyplomatyczna wiceprzewodniczącego EOBR, Stanisława Mikołajczyka oprócz pozytywnych skutków przyniosła też niestety negatywne konsekwencje. Otóż, wojowniczy Egipt zerwał z nieustalonych do tej pory przyczyn umowę handlową z Rzeczpospolitą motywującym to rzekomym kryzysem politycznym. Mimo takiego wydarzenia, polscy dyplomaci przy EOBR nie zamierzają zaprzestać swojej działalności na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa w Europie.

Zerwana umowa przez Egipt.

Świat
najważniejsze wydarzenia​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) minister spraw zagranicznych Japonii, Hirota Koki ma przybyć dzisiejszego ranka (13.IX.) na lotnisko w Ankarze, aby oficjalnie podpisać przedłużenie paktu handlowego, choć nieoficjalny powód wizyty wydaje się być jasny: wyjście Cesarstwa z izolacji międzynarodowej po przegranej wojnie z Chinami i Indiami za pomocą podpisania akcesji do paktu militarnego Bułgarii i Turcji. Ogłoszenie tego wydarzenia z pewnością spowoduje reakcję Indii oraz Chin zaniepokojonych możliwym nowym rozwiązaniem sytuacji na Bliskim Wschodzie po zawarciu Bałkańskiego Paktu Pokojowego (…)

Associated Press (USA):

(…) w Rzymie zawarto 25-letni pakt o nieagresji między przedstawicielami państw Konferencji Bałkańskiej (Jugosławia, Rumunia, Grecja) a dyplomatami Bułgarii i Turcji. Obie strony uroczyście zaświadczyły o woli do regulowania wszelkich przyszłych sporów granicznych wg zasad dwustronnych negocjacji bez uciekania się do przemocy w stosunkach międzynarodowych. Prasa jednogłośnie okrzyknęła ten podpisany dokument mianem Bałkańskiego Paktu Pokojowego, który w porę uratował sytuację w regionie, a być może nawet i na kontynencie. Premier Włoch, Ferruccio Parri – gospodarz spotkania przedstawicieli państw bałkańskich był niezmiernie zadowolony z wyniku rozmów (…)

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) minister spraw zagranicznych Albanii, Fuat Aslam podpisał wczoraj w Warszawie akces do Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju (EOBR). Tym samym Republika Albanii wyszła z dyplomatycznego impasu, pogłębionego poprzez rozwój wypadków na Bałkanach w ostatnim okresie, chociaż pierwszym przejawem poprawy sytuacji międzynarodowej Albanii był podpisany rozejm między stronami toczącego się tam konfliktu. Aslam z miejsca natomiast odrzucił możliwość uczestnictwa Albanii w Inicjatywie Środkowoeuropejskiej, sojuszu Polski, Czechosłowacji, Ukrainy i Węgier, zaś stanowisko swojego kraju względem zawieranych sojuszów porównał do sytuacji Irlandii czy Szwajcarii (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) wojska tureckie zaczynają odzyskiwać utracone terytoria na froncie bliskowschodnim i wchodzą już na ziemie syryjskie. Kiedy upadnie Syria i Jordania, Turcy dotrą do granic Izraela, co może być dla nich przyczynkiem do przekroczenia ich granicy, choć gwarantem niezawisłości tego państwa jest Wielka Brytania i jej dominia. Turcja ma jednak zadawniony spór z Brytyjczykami o status Cypru, a taka sytuacja jest idealna do postawienia wobec faktów dokonanych. Być może zatem turecka okupacja Izraela posłuży za argument do przekazania Cypru pod rządy Ankary. Podkopie to z miejsca fundamenty na którym opiera się Bałkański Pakt Pokojowy, zawarty m.in. przez Turków i Greków. Grecy stanowią większość na Cyprze, a likwidacja wielkiego helleńskiego marzenia o Enosis może oznaczać też zerwanie paktu (…)

Agence France-Presse (Francja):

(…) Egipt kolejny raz wyraził swoje niezadowolenie wobec braku zgody rządu Izraela na przejście przez swoje terytorium. Generałowie Naguib i Naser nie są na tyle mocni, aby wystąpić przeciwko Izraelowi mając także za wroga Brytyjczyków. Urządzają więc często demonstracje poparcia dla swoich rządów oraz manifestacje przeciwników istnienia Izraela na Bliskim Wschodzie. Czas tymczasem działa na niekorzyść Egiptu i jego sojuszników, Turcja nabiera siły i już niedługo czołówki jej wojsk osiągną Damaszek, Bejrut bądź Amman. Egipcjanie będą zaś ciągle oczekiwać wroga na półwyspie Synaj (…)

Kronika wojny bliskowschodniej​

​

1.IX. – wojska tureckie odpierają ataki Irakijczyków i Syryjczyków na wyżynie Batman wychodząc z przeciwnatarciem.

2.IX. – dyplomaci EOBR próbują skontaktować się z przywódcami Syrii i Iraku poprzez ambasady tych państw w Rijadzie (Arabia Saudyjska) w celu przerwania działań zbrojnych na Bliskim Wschodzie i niedopuszczenia do rozszerzenia się tego konfliktu.

​

3.IX. – siły tureckie wyprowadzają atak na Halab, obecnie drugie co do wielkości miasto w Syrii.

4.IX. – wojska irańskie wyraźnie prowokują irackie i tureckie siły do próby przekraczania granicy. Szach Iranu dostał obietnicę natychmiastowej pomocy Indii w przypadku naruszenia linii granicznej przez Irak bądź Turcję.

5.IX. – Indie z Iranem wystosowały wspólne stanowisko do państw Paktu Arabskiego w nadziei na ich stałą neutralizację w obliczu rozwoju sytuacji na Bliskim Wschodzie.

6.IX. – Azerbejdżan złożył mandat członkowski w Lidze Azji Centralnej z powodów wielowiekowej przyjaźni azersko-tureckiej i niemożności pogodzenia antytureckiej i antyirackiej nagonki politycznej w krajach tego paktu. Postawa Azerbejdżanu wyraźnie zaskoczyła Nehru i dała do zrozumienia, że w razie konfliktu irańsko-tureckiego Azerowie mogą do niego dołączyć jako strona współwalcząca, ale po stronie Ankary. Azerbejdżan mógł złożyć mandat bez żadnych warunków wstępnych, do tej pory zachował niezależną politykę zagraniczną w odróżnieniu od Afganistanu, Kambodży czy nawet Iranu.

7.IX. – syryjski dyktator, gen. Fawzi as-Silu poprosił o wszelaką pomoc kraje Paktu Arabskiego (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman) strasząc je możliwą turecką dominacją po zaanektowaniu Jordanii czy Iraku.

8.IX. – Pakt Arabski potwierdził swoją neutralność wobec konfliktu bliskowschodniego wraz z aneksem dotyczącym braku wspierania jakiejkolwiek ze stron w tym konflikcie nawet na wyraźną prośbę.

​

9.IX. – Turcy wchodzą do Aleppo (Halab), miasta znanego chociażby z pamięci o generale Józefie Bemie, bohaterze węgierskiej Wiosny Ludów, ale kontratak sił syryjsko-irackich zmusza ich do wycofania się z tego terenu.

10.IX. – do stolicy Azerbejdżanu, Baku przybywa turecki min. spr. zagranicznych, Mehmet Fuat Koprulu.

11.IX. – w Baku podpisano azersko-turecki traktat o przyjaźni i współpracy. Nehru zapowiedział azerskiemu rządowi, że jeśli ma zamiar pójść drogą Japonii i zawrzeć sojusz z Turcją to w przypadku wojny będzie pierwszym celem do opanowania dla sił państw Ligi Azji Centralnej.

12.IX. – Mohammad Rahman, minister spraw zagr. Azerbejdżanu odciął się od możliwości wstąpienia do sojuszu walczącej Turcji w obliczu niewiadomego zachowania się Iranu oraz wrogości Armenii i Gruzji.

13.IX. – do Ankary przybywa minister spraw zagranicznych Japonii, Hirota Koki. Najważniejszy aspekt tej wizyty to akcesja do paktu militarnego Bułgarii i Turcji.

14.IX. – Indie upoważniły Iran do podjęcia wiążącej decyzji dla państw Ligi Azji Centralnej w „kwestii zasadniczej”, kiedy zostanie już ogłoszone japońsko-turecko-bułgarskie braterstwo broni.

15.IX. – rozmowy japońsko-turecko-bułgarskie w Ankarze przeciągają się, tajne indyjskie służby meldują o kwestii Izraela, która hamuje postęp w dalszych negocjacjach.

 

POLSKA I ŚWIAT
HISTORIA ALTERNATYWNA
1936-1963

16-30 września 1955

odcinek 442

Die Azeri Patent
(Azerski pomysł)​

Polska​

Decyzją Ministerstwa Obrony Narodowej z 26 września podjęto decyzję o zbudowaniu w kraju 20 stacji radarowych oraz ośrodka badań rakietowych, choć oczywiście te postanowienia zostały skrzętnie ukryte przed opinią publiczną. Stało się tak w wyniku postępujących prac nad udoskonalaniem instalacji radarowych oraz broni rakietowej.

​

Zakończenie prac nad rozwojem rakiet niekierowanych prowadzonych w Centralnym Okręgu Przemysłowym (17.IX.) i podjęcie kolejnego wyzwania jakim jest stworzenie linii montażowej rakiet może oznaczać, że w przyszłości Polska stanie się liderem w produkcji broni rakietowej.

​

Ukończenie projektu nowoczesnego centrum stanowiska radarowego wczesnego ostrzegania (18.IX.) przez inżynierów z Akademii Morskiej w Gdyni do czegoś zobowiązuje, co postanowiono wykorzystać tworząc sieć stanowisk radarowych w kraju. Aktualnie prowadzony jest program modernizacji lądowych sił zbrojnych określany mianem „Armia 56”.

Wpisanie budowy ośrodka badań rakietowych i 20 stacji radarowych do planów wojskowych.​

Świat
najważniejsze wydarzenia​

​

Reuters (Wielka Brytania):

(…) Japonia zrealizowała swój cel, którym było wyjście z izolacji po przegranej wojnie z Indiami i Chinami, co więcej sojusz z Turcją, Bułgarią i Azerbejdżanem jest idealnym straszakiem dla sojusznika Indii, Cesarstwa Iranu, który teraz będzie długo się zastanawiał zanim wymierzy swoje militarne ostrze w stronę północnego-zachodu. Hipotetycznie założona wojna na trzy fronty to zdecydowanie za wiele dla Iranu, który może czuć się nawet oszukany przez indyjską dyplomację, zapewniającą go o bezpieczeństwie i przyjaźni. Indie jednak mogą czuć się spokojne o dalsze członkostwo Iranu w Lidze Azji Centralnej, kraj ten już nie ma wyboru i dołączenie do grona Ententy Bliskowschodniej nie wchodzi w grę, ten sojusz jest na straconej pozycji w każdym razie, a Iran naraziłby się na odwet Indii i marionetkowego Afganistanu jako kary za wiarołomstwo (…)

​

Associated Press (USA):

(…) wielkim zaskoczeniem było pojawienie się nie tyle japońskiego ministra spraw zagranicznych, Hiroty Koki lecz Mohammada Rahmana, ministra spraw zagranicznych Azerbejdżanu, który mimo wcześniejszej wypowiedzi z 12 września kiedy to mówił o niemożności wstąpienia w sojusz z bratnią Turcją, teraz wprowadził w błąd światową opinię publiczną i podpisał akces do Paktu Euroazjatyckiego. Iran zażądał wyjaśnień od Azerbejdżanu, a Armenia z Gruzją postawiły swoje siły militarne w stan gotowości zbrojnej. Prezydent Azerbejdżanu, Radżib Kulbendżian zaprotestował wobec irańskich nacisków dyplomatycznych wysuwanych z pozycji siły i popierania ich przez Indie. Sytuacja na Bliskim Wschodzie nadal daleka jest od ustabilizowania, a co więcej nadciągają jeszcze ciemniejsze chmury (…)

SOJUSZ EUROAZJATYCKI​

Data powstania: 13.II.1954 jako sojusz turecko-bułgarski (Układ Koprülü-Burow), od 29.III.1954 jako Sojusz Ansobe (Układ Ankara-Sofia-Bejrut), od 15.VIII.1955 jako Sojusz Anso (Układ Ankara-Sofia), od 16.IX.1955 jako Sojusz Euroazjatycki.
Siedziba główna: Ankara (Turcja).
Języki urzędowe: turecki, bułgarski, arabski, japoński, azerski.
Członkowie wraz z datami uczestnictwa: Bułgaria (od 13.II.1954), Turcja (od 13.II.1954), Liban (29.III.1954-15.VIII.1955), Japonia (od 16.IX.1955), Azerbejdżan (od 16.IX.1955).
Aktualna liczba państw-członków: 4.
Największa liczba państw-członków: 4 (od 16.IX.1955).
Cel: ochrona Bułgarii i Turcji przed greckim, jugosłowiańskim, rumuńskim i arabskim rewizjonizmem, ochrona Azerbejdżanu przed gruzińsko-ormiańskim współdziałaniem, pomoc dla Japonii w przypadku zagrożenia jej niepodległości przez Indie lub Chiny, współpraca gospodarcza.

Svenska Nyheter (Szwecja):

(…) Tse-ven Soong, prezydent-dyktator Chin jest wyraźnie niezadowolony z sukcesu japońskiej dyplomacji i przełamania izolacji na arenie międzynarodowej. Okazało się, że jednak to nie Rosja, Syberia ani kraje Azji Centralnej wyciągnęły dłoń do pogrążonego w niemocy Nipponu, a zrobiła to Turcja, kraj na pograniczu Azji i Europy, wielce ustabilizowany w ostatnim dwudziestoleciu, a wciągnięty w zawieruchę wojenną praktycznie bez własnej winy. Chiny obawiają się odzyskania dyplomatycznego wigoru i pewności siebie przez Japonię, a co dziwne dziś, jutro może okazać się groźne i nieobliczalne w skutkach. Chinom daje ten fakt dużo do myślenia i może jeszcze bardziej zaostrzyć antyjapońską retorykę w przyszłych wystąpieniach chińskich polityków (…)

Deutsche Presse Agentur (Niemcy):

(…) Nehru zaproponował rządom Armenii i Gruzji dołączenie do składu Ligi Azji Centralnej jako sojuszu, który daje o wiele większe możliwości obronne, aniżeli sojusz ormiańsko-gruziński, którym te państwa są złączone od odzyskania niepodległości. Prezydent-dyktator Armenii, gen. Andronik Osanian i królowa Gruzji, Małgorzata I mają dać odpowiedź premierowi Indii w ciągu najbliższych dwóch tygodni. Oferta Indii jest niezwykle kusząca dla tych dwóch państw i daje im niemalże żelazną gwarancję ich niepodległości przez jeden z największych sojuszów azjatyckich. Ewentualne wejście Armenii i Gruzji w skład Ligi Azji Centralnej oznaczać będzie jeszcze większą nerwowość dalszych poczynań na Bliskim Wschodzie (…)

Agence France-Presse (Francja):

(…) dyplomacja rosyjska jest głęboko zaniepokojona dalszym rozszerzaniem wpływów przez Ligę Azji Centralnej, którą uznała za głównego burzyciela bezpieczeństwa i stabilizacji na Bliskim Wschodzie. Rosyjski minister spraw zagranicznych, Oleg Miliukow ostrzegł Indie, aby nie wykorzystywały swoich wpływów do dalszego antagonizowania sytuacji na Bliskim Wschodzie. Podobne stanowisko wyraziły kraje Konwencji z Duszanbe (Kazachstan, Kirgistan, Uzbekistan, Turkmenistan, Tadżykistan, Tuwinia) będące skłócone z Indiami od czasu zdrady przez nie sprawy niepodległości Tybetu (…)

Kronika wojny bliskowschodniej​

​

16.IX. – przedstawiciele Japonii (Hirota Koki) i Azerbejdżanu (Mohammad Rahman) podpisali w Ankarze akces do sojuszu Bułgarii i Turcji. Spodziewano się przyłączenia Japonii ale akcesja Azerbejdżanu i próba otoczenia Iranu wyraźnie pogorszyła sytuacja w regionie.

​

17.IX. – Indie, a szczególnie Iran wyraźnie zaprotestowały wobec wiarołomnego postępowania Azerbejdżanu, który wycofał się z wcześniejszego zapewnienia o nie wstępowaniu w sojusz militarny z Turcją.

18.IX. – wojska irackie uzyskały wyraźną przewagę podczas walk o Gaziantep, Turcy zbierają jednak znaczne siły w centralnej części kraju.

19.IX. – Rosja uznała Ligę Azji Centralnej za główne niebezpieczeństwo na Bliskim Wschodzie mogącą rozszerzyć lokalną wojnę między Turcją a Irakiem i Syrią w stronę środkowej Azji.

20.IX. – premier Nehru zaproponował rządom Gruzji i Armenii rozwiązanie paktu obronnego i dołączenie się do Ligi Azji Centralnej jako jedynego gwaranta bezpieczeństwa w regionie.

21.IX. – w Tokio trwają demonstracje przeciwko ingerencji Indii i Iranu w konflikt bliskowschodni, pojawiają się pomysły o przeprowadzeniu wielkiej wyprawy japońskiej floty w rejon Zatoki Perskiej lub Morza Czerwonego.

22.IX. – Turcy zatrzymali syryjsko-iracką ofensywę w kierunku na Gaziantep.

23.IX. – Chiny po raz kolejny skrytykowały udział Japonii w konflikcie bliskowschodnim po stronie Turcji, uważając, że Tokio nie jest zdolne do pogodzenia się z utratą dominacji na Dalekim Wschodzie i szuka okazji, aby się dowartościować.

24.IX. – trwają walki w okolicach jeziora Wan. Irakijczycy raz po raz zmuszają do odwrotu wojska tureckie.

25.IX. – prezydent Armenii, gen. Andronik Osanian w porozumieniu z królową Gruzji, Małgorzatą I ustalili, że decyzja o ewentualnym wstąpieniu w szeregi Ligi Azji Centralnej nastąpi najpóźniej za dwa tygodnie.

26.IX. – pierwsze wystąpienie azerskiego min. spr. zagr. Mohammada Rahmana, który uzasadniał zmianę decyzji o nie wstępowaniu w sojusz z Turcją dyplomatycznymi naciskami Iranu i Indii, grożącymi przewrotem wojskowym.

27.IX. – Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju (EOBR) skrytykowała akcesję Japonii i Azerbejdżanu do Paktu Euroazjatyckiego i dołączenie do wojny jako niebezpieczny precedens mogący mieć przełożenie w dalszej polaryzacji postaw a przede wszystkim wzroście zagrożenia wojną w centralnej Azji.

28.IX. – kraje Konwencji z Duszanbe wypowiedziały się negatywnie w kontekście dalszego wtrącania się Iranu i Indii w wewnętrzne sprawy Iraku, Turcji i Azerbejdżanu. Indie i Iran zapowiedziały, że w przypadku pojawienia się japońskiej floty w Zatoce Perskiej będą posiadać casus belli.

29-30.IX. – nad jeziorem Wan w dalszym ciągu górują wojska irackie, które nie dopuszczają Turków w pobliżu dawnej granicy.