Polska AAR /od 1936 r./

Temat na forum 'HoI II - AARy' rozpoczęty przez Aux_Teergois, 21 Maj 2007.

Status Tematu:
Zamknięty.
  1. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 października 1956

    odcinek 468

    Uten fordelen
    (Bez przewagi)​


    Polska​


    Coraz bardziej jest pewne, że już za miesiąc do wojny na Dalekim Wschodzie włączy się nowe państwo, tym razem ogromna Rosja, której potencjał powinien przeważyć szalę zwycięstwa na rzecz aliantów w wojnie z Indiami i Chinami. Wiceprzewodniczący EOBR, Stanisław Mikołajczyk po otrzymaniu odpowiedzi od premiera Wielkiej Brytanii, Anthony’ego Edena jest już prawie tego pewny. Z jednej strony brytyjska pewność co do zwycięstwa nad Egiptem i Iranem, a później współpraca z Rosją w kwestii prowadzenia działań wojennych przeciwko Indiom i Chinom. Oznacza to oczywiście znaczące przedłużenie konfliktu w czasie z zerowymi szansami na jego rychłe zakończenie nawet mimo całego zaangażowania EOBR.

    Modernizacja sił zbrojnych: kolejne dwie jednostki wojskowe – 9. Lubelska Dywizja Piechoty (gen. Plisowski), 3. Korpus Wielkopolski (gen. Podhorski).

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Associated Press (USA):

    (…) konflikt, który rozpoczął się na Bliskim Wschodzie w niedługim czasie może rozszerzyć się na cały kontynent azjatycki, a główną winą za jego rozmiar należy w tym przypadku obarczyć Wielką Brytanię, która dała się sprowokować Indiom i Chinom niemal jednocześnie. Pozostaje jedynie nadzieja, że tym razem alianci wyplenią ostatnie zło, jakie pozostało na świecie, choć sądząc po dotychczasowym postępie będzie to trwało bardzo długo. Eden co jest już zupełnie niezrozumiałe odrzuca mediację EOBR, a myślano, że buta i pewność siebie są cechą tylko chińskiego dyktatora (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Koreańczycy doskonale sobie radzą w walce z brytyjskimi okrętami podwodnymi, zatapiając ich aż cztery w przeciągu dwóch tygodni. Stanowią one doskonałą pomoc dla chińskiej floty, która co prawda powstrzymała dalsze wzmacnianie obrony Hongkongu, ale nie jest w stanie umiejętnie wyśledzić brytyjskich jednostek morskich. Rząd w Seulu na zwycięstwach buduje swój kapitał i uznanie w oczach wielkiego chińskiego sąsiada, a koreańskie niszczyciele chcą się teraz zająć flotą Sarawaku, która do tej pory wychodzi zwycięsko z wszystkich starć (…)

    Agence France-Presse (Francja):

    (…) Eden po wstępnych rozmowach z przedstawicielami kurdyjskiego rządu podobno zgodził się na przekazanie po rychłym zwycięstwie dużych połaci byłego państwa irackiego dla niepodległego Kurdystanu. Na razie jednak sytuacja na Bliskim Wschodzie daleka jest od ustawiania siebie w roli zwycięzcy, siły brytyjskie zdołały jedynie obalić rząd w Bagdadzie, natomiast daleko im do osiągnięcia Kairu czy Teheranu nawet mimo szumnych zapowiedzi, które są tylko propagandą. Dwukrotne desanty na ziemiach okupowanego Izraela nic nie dały, na wybrzeżach egipskich Brytyjczycy nawet nie zamierzali się desantować (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    16.X. – indyjski lotniskowiec ʺVikrantʺ wycofał się z Morza Śródziemnego na Morze Czerwone, trzon brytyjskiej marynarki wojennej wciąż na Atlantyku. Brytyjska ofensywa lądowa na irański Abadan nadal nie zagrożona. W cieśninie Madura tonie brytyjski okręt podwodny ʺPandoraʺ wytropiony przez koreański niszczyciel ʺWang Geonʺ.

    17.X. – saudyjska marynarka wojenna zakończyła likwidację pozostałości po dawnej irackiej flocie, odnajdując i zatapiając niszczyciel ʺKirkukʺ, ostatecznym likwidatorem okazał się kontrtorpedowiec ʺJiddahʺ (Zat. Halanijat u wybrzeży Omanu).

    18.X. – koreańskie niszczyciele umiejętnie bronią wybrzeży Filipin przed alianckimi okrętami, kolejną ich ofiarą staje się brytyjski okręt podwodny ʺProteusʺ, który tonie wskutek licznych uszkodzeń.

    [​IMG]

    19.X. – chińska prasa poświęca dużo uwagi rzekomym licznym knowaniom dotyczącym zastopowania potencjału przemysłu Państwa Środka. Oficjalne stanowisko MSZ Japonii to oczywiście dementi wszelkich chińskich insynuacji.

    20.X. – flota Sarawaku odgania dwa chińskie niszczyciele u wybrzeży Kuczingu, obrońcy Sarawaku korzystają też z niewielkiej pomocy brytyjskiej.

    [​IMG]

    21.X. – indyjski lotniskowiec ʺVikrantʺ rozpoczął ostrzał a i wkrótce nalot na etiopską Massawę, gdzie w porcie zatonął niszczyciel ʺAssabʺ.

    22.X. – flota Sarawaku udaremniła kolejny desant filipińskich sił zbrojnych na północne Borneo, tonie transportowiec ʺBuenaventuraʺ, a tylko nieliczni żołnierze docierają do brzegu.

    23.X. – podwójne zwycięstwo koreańskiej floty nad Brytyjczykami w Zatoce Manilskiej, którzy najwyraźniej wyczuli możliwość dokonania inwazji na jedną z wysp archipelagu.

    24.X. – odwet koreańskiej floty niszczycieli za utratę filipińskiego transportowca, po udanym pościgu zostają zatopione dwa brytyjskie okręty podwodne - ʺTruantʺ i ʺTridentʺ, pierwszy zniszczony przez ʺPyongyangʺ, a drugi przez ʺEulji Mundeokʺ (Zat. Brunei).

    [​IMG]

    25.X. – pod Karbalą ponowne walki, wojska egipsko-jordańskie nie mają dość sił, aby powstrzymać brytyjską ofensywę lądową.

    26.X. – Abadan został zdobyty przez Brytyjczyków, a wojska irańskie tworzą teraz coś w rodzaju pierścienia obrony wokół Teheranu, licząc też na posiłki z Armenii i Gruzji i przede wszystkim na szybką pomoc indyjskich sił zbrojnych.

    27.X. – siły brytyjskie przeprowadzają ofensywę w stronę Isfahanu i Babolsaru, początkowo wszystko przebiega przez silnego oporu wojsk irańskich.

    28.X. – Chińczycy po kolejnym nieudanym ataku na Hongkong, powstrzymują się od dalszych operacji militarnych w tym rejonie, pierwszorzędnym zadaniem staje się wyplenienie brytyjskiej floty u wybrzeży Hajnanu, Filipin i Indonezji.

    29.X. – flota irańska nijak się ma do zaprawionych w bojach Brytyjczyków, co oczywiście skutkuje jej porażką w starciu w Zatoce Perskiej.

    30.X. – Eden odrzucił pomoc dyplomatyczną EOBR w rozwiązaniu konfliktu z Indiami i Chinami, sugerując, że oto rozpoczął się prawdziwy etap zaprowadzania demokratyzacji na Dalekim i Bliskim Wschodzie, a jedynym na to sposobem jest obalenie reżimu Tse-ven Soonga i Nehru.

    [​IMG]

    31.X. – Japonia zdecydowanie odrzuca możliwość przyłączenia się do działań militarnych Wielkiej Brytanii jako strona współwalcząca, Turcja i Bułgaria będące w sojuszu z Japonią również są bardzo wstrzemięźliwe.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 1 niszczyciel, 4 okręty podwodne, 1 transportowiec (6)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
    Etiopia – 1 niszczyciel (1)

    B O N U S​


    [​IMG]
    Afryka /październik 1956 r./

    [​IMG]
    Ameryka Płd. /październik 1956 r./

    [​IMG]
    Ameryka Płn. /październik 1956 r./

    [​IMG]
    Azja /październik 1956 r./

    [​IMG]
    Europa /październik 1956 r./

    [​IMG]
    Oceania /październik 1956 r./​
     
  2. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 listopada 1956

    odcinek 469

    Slutgiltiga beviset paa broderskap
    (Ostatni dowód braterstwa)​


    Polska​


    Pierwsza połowa listopada 1956 r. stała pod znakiem rozszerzania się konfliktu w Azji o jednego z najbliższych sąsiadów Polski, jak również kojarzona była z zakończeniem programów gospodarczych czy ulepszających sił zbrojne o nowe, istotne wzmocnienia. Kolejna rocznica Odzyskania Niepodległości przez Polskę stała się okazją dla prezydenta Sosnkowskiego do przypomnienia, że Polacy umieją walczyć o niepodległość nawet w takich sytuacjach w których nikt nie daje im większych szans. Przypomniał on o istocie sojuszu militarnego z Czechosłowacją, Ukrainą i Węgrami jak i o roli Rosji w obronie cywilizacji europejskiej przed zalewem azjatyckiego autorytaryzmu. Podkreślił, że utrzymywanie poprawnych stosunków polsko-rosyjskich jest rękojmią bezpieczeństwa w tym regionie Europy i dyplomatyczne wsparcie działań zarówno Rosji i Wielkiej Brytanii w konflikcie z Indiami i Chinami jest w sumie obowiązkiem Polski i jej sojuszników.

    [​IMG]
    Postęp w dziedzinie badań nad atomem.

    [​IMG]
    Zakończenie projektu modernizacji sił zbrojnych i rozpoczęcie programu zaawansowanego systemu wojskowej opieki lekarskiej podczas wojny i pokoju.​

    Zmodernizowano uzbrojenie 5. Podlaskiej Dywizji Piechoty wchodzącej w skład 2. Korpusu Małopolskiego (gen. Gąsiorowski) oraz Poznańskiej Dywizji Obrony Narodowej należącej do 1. Korpusu Małopolskiego gen. Monda (wz. ‘56).

    [​IMG]
    Modernizacja sił zbrojnych​


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    [​IMG]

    Associated Press (USA):

    (…) Tse-ven Soong postanowił zagrać w końcu va banque uprzedzając atak Rosji, który i tak by nastąpił wobec wcześniejszego odrzucenia ich ultimatum. Zyskał tym faktem na pewno wiele w oczach społeczeństwa i przede wszystkim armii, która mimo szumnych zapowiedzi nie zdołała zdobyć brytyjskiego Hongkongu, którego opanowanie mogłoby stać się pierwszym sukcesem Chin w tej wojnie. Póki co ofensywa lądowa w Azji Centralnej może oznaczać kres niepodległości postsowieckich państw a i ogromne zagrożenie okrążeniem rosyjskich sił na Syberii i Dalekim Wschodzie (…)

    [​IMG]

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Jawaharlal Nehru dał wyraz ostatniego dowodu braterstwa z Chinami postępując jak Tse-ven Soong w niechybnym konflikcie z Rosją. Rozpoczęła się zatem gra o wszystko. Dla Indii jest to wyjątkowa okazja, aby jeszcze bardziej rozszerzyć granice swojej strefy wpływów nawet mimo pewnych kłopotów na froncie irańsko-brytyjskim. Na froncie kaukaskim kraje Ligi Azji Centralnej mają sporą przewagę, zważywszy, że Rosjanie gros sił rozlokowali na Dalekim Wschodzie i na Syberii, co gorsza – Rosja na pewno nie spodziewała się takiego dowodu braterstwa wobec Chin okazanego przez Indie i teraz ta sytuacja przypomina szachowanie aniżeli zadanie decydującego ciosu tak jakby oczekiwał tego rząd w Petersburgu (…)

    [​IMG]

    Agence France-Presse (Francja):

    (…) Wybory prezydenckie w Czechosłowacji wygrywa Stefan Osusky, od wielu miesięcy żelazny kandydat na ten najwyższy urząd w państwie. Tym samym prezydentura Emila Hachy dobiegła końca, a zasłużony działacz polityczny może w końcu odejść na emeryturę. Osusky dał się do tej pory zapamiętać jako pewnego rodzaju szara eminencja, a osiągnięcie przez niego prezydentury może odkryć jeszcze więcej tajemnic związanych z jego osobą. Póki co zarówno kraje sojusznicze jak i sąsiednie złożyły prezydentowi-elektowi zasłużone gratulacje (…)

    Diariusz polityczny​


    1.XI. – flota Sarawaku odgoniła koreańskie niszczyciele z wód zatoki Brunei, uniemożliwiając osłonę kolejnego filipińskiego desantu na Borneo. W dalszym ciągu trwa napięcie dyplomatyczne między Chinami a Rosją, prasa japońska uważa, że wobec fiaska ataku na Hongkong, Tse-ven Soong poważy się o sprowokowanie konfliktu z Rosją, aby odzyskać utracony honor.

    2.XI. – siły brytyjskie pod dowództwem marsz. Alexandra bronią swoich pozycji w okolicach irańskiego Bachtaranu, daje się zauważyć impas w dalszych walkach na froncie w Iranie wobec trudnych warunków terenowych i szczupłości alianckich wojsk muszących operować na dwóch frontach, przeciw Egiptowi i wobec sił szacha.

    3.XI. – kolejny nalot bombowy z indyjskiego lotniskowca ʺVikrantʺ na etiopski port morski w Massawie, tym razem ofiarą bombardowania pada niszczyciel ʺDire Dawaʺ, główne siły indyjskiej marynarki wojennej wyruszają później w stronę przyl. Hafun.

    4.XI. – flota koreańska zawiesiła czasowo poszukiwanie dalszych brytyjskich okrętów podwodnych, operując teraz na wodach chińskich i przeszkadzając w dostawach zaopatrzenia dla oblężonego Hongkongu.

    [​IMG]

    [​IMG]

    5.XI. – Chiny nie czekają na termin upłynięcia rosyjskiego ultimatum i w godzinach rannych tego dnia uprzedzają to co nieuchronne i wypowiadają wojnę Rosji oraz krajom postsowieckiej Azji Centralnej. Jawaharlal Nehru popiera decyzję Tse-ven Soonga i również ogłasza stan wojny między Ligą Azji Centralnej i Paktem dla Demokratycznej Azji. EOBR ubolewa z powodu rozszerzenia się wojny na kontynencie azjatyckim, premier Eden wygłasza płomienne przemówienie w Izbie Gmin licząc na rozpoczęcie działań, które przyniosą upragnioną demokrację licznym krajom azjatyckim. Reasumując przeciwko sobie wystąpiły: Chiny, Korea, Filipiny, Indonezja kontra Rosja, Kazachstan, Kirgistan, Uzbekistan, Turkmenistan, Tadżykistan i Tuwinia oraz Indie, Iran, Gruzja, Armenia, Afganistan, Kambodża kontra Rosja, Kazachstan, Kirgistan, Uzbekistan, Turkmenistan, Tadżykistan i Tuwinia.

    6.XI. – Stany Zjednoczone, Japonia, Turcja, Hiszpania, Portugalia, Francja, Włochy, Holandia, Belgia, Luksemburg, RPA, RFN, Ukraina, Węgry, Czechosłowacja i Polska ogłaszają neutralność w wojnie rosyjsko-chińskiej i rosyjsko-indyjskiej. Wojska chińskie rozpoczynają ofensywę w trzech kierunkach, w stronę postsowieckiej Azji Centralnej, gdzie rozbijają kirgiską i kazachską obronę pod Frunze (Biszkek) i Bijskiem (marsz. Feng Yuxiang, gen. Zhang Zhizhong), w stronę rosyjskiej Syberii pod Czytą (gen. Liu Ruming) oraz na rosyjski Daleki Wschód nad Amurem, gdzie jednak obrona gen. Romanowskiego powstrzymuje ich zapędy. W tym samym dniu irańska ofensywa pod dowództwem gen. Husseina Firuza powoduje rozbicie turkmeńskiej obrony Aszchabadu. Siły indyjskie przesuwają się w stronę północnego Afganistanu, dokąd udają się wojska uzbecko-tadżyckie.

    7.XI. – Brytyjczycy kolejny raz powstrzymują irańskie ataki na Bachtaran; rosyjski gen. Jakir broni się jak tylko potrafi nad Amurem w okolicach Komsomolska uniemożliwiając rozwinięcie ofensywy Chińczykom w tym rejonie. Neutralność ogłaszają kraje indochińskie oraz Bhutan i Nepal. Tse-ven Soong w przemówieniu radiowym obiecuje narodowi przyłączenie Syberii i uzależnienie Rosji.

    8.XI. – Deklarację neutralności przyjęły tego dnia Tajwan, Mikronezja, Australia i Nowa Zelandia. Trzon rosyjskiej floty wojennej znajduje się już na wysokości Cypru, zmierzając w stronę Kanału Sueskiego.

    9.XI. – Irańskie niszczyciele zmuszają dwa brytyjskie kontrtorpedowce do wycofania się z wód Zatoki Perskiej; pod Biszkekiem i Bijskiem nieprzerwane triumfy święci chińska piechota górska, świetnie przygotowana do tego rodzaju walk.

    10.XI. – indyjski lotniskowiec ʺVikrantʺ wraz z dwoma okrętami osłony zmusza dwa brytyjskie niszczyciele do wycofania się na wysokości Majotty. Tymczasem w stronę wybrzeży Madagaskaru zbliża się główny trzon brytyjskiej marynarki wojennej liczący 9 pancerników i lotniskowiec eskortowy.

    [​IMG]

    11.XI. – Basen Mozambicki staje się areną zmagań floty indyjskiej i brytyjskiej, której skutkiem jest zagłada lotniskowca ʺVikrantʺ oraz towarzyszących mu niszczycieli ʺDelhiʺ i ʺKalkattaʺ, niszczycielski ogień dział pancerników ʺRoyal Sovereignʺ i ʺMalayaʺ zakończył funkcjonowanie tego skupiska wrogiej floty u przyl. Vilanandro.

    12.XI. – Brytyjczycy kolejny raz przesądzają o swojej wyższości militarnej w zachodniej części Iraku pod Karbalą, nieprzerwanie prąc do przodu w kierunku granic Syrii i Jordanii. Indie w szoku po utracie ostatniego lotniskowca, jednak ten kraj posiada jeszcze kilkanaście dużych i nowoczesnych niszczycieli, które mogą okazać się znacznie groźniejsze od utraconych jednostek morskich.

    13.XI. – Karbala zajęta przez brytyjski korpus pancerny gen. Messervy’ego, który utrzymał swoje pozycje obronne, w międzyczasie pod Samarrą w środkowym Iraku uaktywniają się bojówki egipsko-irackie, które atakują szlaki zaopatrzenia dla sił brytyjsko-kurdyjskich.

    14.XI. – największe rosyjskie okręty wojenne u południowych wybrzeży Półwyspu Indyjskiego, dwa lotniskowce ʺAleksander Możajskiʺ i ʺIgor Sikorskiʺ w asyście dwóch krążowników lekkich ʺSisoj Wielikijʺ oraz ʺRiespublikaninʺ udają się prawdopodobnie w stronę Morza Wschodniochińskiego.

    15.XI. – bojówki egipsko-irackie kapitulują pod Samarrą wobec okrążenia przez wojska brytyjsko-kurdyjskie, Chińczycy bronią pozycji pod Jiamusi w Mandżurii wobec nieoczekiwanego ataku sił rosyjskich, które przejęły tego dnia miasto Heihe.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 1 niszczyciel, 4 okręty podwodne, 1 transportowiec (6)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  3. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 listopada 1956

    odcinek 470

    Isolationismus über alles
    (Izolacjonizm ponad wszystko)​


    Polska​


    Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP decyzją z 17 listopada br. zerwało stosunki dyplomatyczne z Republiką Indii i Zjednoczoną Republiką Chińską. Była to reakcja na przedłużający się konflikt w Azji, który zdaniem MSZ został wywołany właśnie poprzez działania tych dwóch państw. Akredytowani dyplomaci zostali poproszeni o opuszczenie terytorium Polski. Taka decyzja musi również oznaczać wzmożenie współpracy gospodarczej z państwami Europy Zachodniej, gdyż do tej pory 30% towarów eksportowano właśnie do Indii i Chin jako najlepszych oprócz Rosji rynków zbytu. W tym celu rozpoczęto już nawet rozmowy z organizacjami gospodarczymi jak np. Organizacją Handlu Alpejskiego czy Paktem dla Bałkanów. Program ułatwiający współpracę gospodarczą rozpoczęła też Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju.

    Zmodernizowano uzbrojenie 3. Dywizji Piechoty Legionów im. marsz. Rydza-Śmigłego (gen. Odzierzyński) wchodzącą w skład Korpusu Łódzkiego oraz 23. Dywizję Piechoty (gen. Paszkiewicz) – 2. Korpus Wołyński.


    [​IMG]
    Modernizacja uzbrojenia.

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Associated Press (USA):

    (…) Eden ma niezmiernie szerokie plany związane z urządzaniem kontynentu azjatyckiego według nowych demokratycznych reguł wypływając prosto z brytyjskich rozwiązań. Obietnica odzyskania niepodległości przez Pakistan, restytucja wolnego Afganistanu czy powiększenie Kurdystanu i utworzenie niepodległego Kaszmiru jest w istocie traktowane jako zakamuflowana opcja powtórnej obecności kolonialnej Wielkiej Brytanii w tym rejonie świata. Pytanie tylko na ile ma to związek z tak forowaną przez Edena ideą demokracji w Azji, powrót do tworzenia imperium neokolonialnego będzie znacznie gorzej widziany aniżeli w Indiach czy Chinach miały dalej istnieć ustroje autorytarne (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) reelekcja Eisenhowera dała kolejny dowód na to, że Stany Zjednoczone coraz bardziej pogrążają się w odmętach izolacjonizmu, a sytuacja w której kontynent azjatycki potrzebuje skutecznego demokratycznego panaceum, kompletnie nie przemawia za zmianą amerykańskiej polityki. Jeszcze raz się okazało, że rozpad światowej organizacji bezpieczeństwa jak i niechęć największej potęgi militarnej świata do angażowania się w konflikty poza swoim czubkiem nosa przyczyniły się do stworzenia atmosfery stałego napięcia międzynarodowego, a sposobów na jego przezwyciężenie jest bardzo mało (…)

    Agence France-Presse (Francja):

    (…) Rosja jest na dobrej drodze do wtargnięcia w granice Iranu po zdławieniu oporu państw kaukaskich, Gruzji i Armenii, które miały na swoje nieszczęście dać się podejść przebiegłemu Nehru. Oznaczałoby to praktycznie podział Iranu na brytyjską i rosyjską strefę wpływów, założywszy, że siły państw postsowieckiej Azji Centralnej utrzymają front zarówno z Iranem, Indiami jak i Chinami. Brytyjczycy walczący na Bliskim Wschodzie mają jednak jeszcze wiele do uczynienia, aby przywrócić spokój w tym regionie, zważywszy, że siły egipsko-syryjsko-jordańskie nie uznały jeszcze za pokonane, a względna pomoc dla Albionu ze strony Saudów nie musi jeszcze oznaczać zupełnie pewnej strony współwalczącej (…)

    Diariusz polityczny

    16.XI. – powtórne zwycięstwo Dwighta Davida Eisenhowera w wyborach prezydenckich w USA ugruntowuje pozycję tego kraju jako izolującego się od spraw nie związanych z kontynentem amerykańskim. Stany Zjednoczone nie mają zamiaru interweniować militarnie po którejkolwiek ze stron w wielkim konflikcie azjatyckim. Wojska turkmeńskie z powodzeniem zatrzymują irańską ofensywę na Aszchabad, ale pod Biszkekiem podobnego szczęścia nie mają Kirgizi, którzy są zmuszeni do wycofania się w głąb kraju.

    [​IMG]

    17.XI. – siły brytyjskie utrzymują iracką Karbalę mimo zaciętych ataków wojsk syryjsko-egipskich, Rosjanie zostają powstrzymani przed Chińczyków w Mandżurii pod Jiamusi, a miasto Woroszyłowsk w okręgu zakaukaskim zostaje przejęte przez wojska gruzińskie.

    [​IMG]

    18.XI. – nalot brytyjskich bombowców na irański port Bandar Abbas nad Zatoką Perską nie przynosi skutków ubocznych w postaci utraty okrętów, lecz instalacje portowe ulegają pewnym uszkodzeniom.

    [​IMG]

    19.XI. – wywiad indyjski odkrył obecność 6 rosyjskich okrętów podwodnych na Morzu Arabskim, które najprawdopodobniej zmierzają w stronę wysp indonezyjskich lub filipińskich, chcąc osłabić wolę walki chińskich sojuszników.

    20.XI. – ponowny atak Irakijczyków na pozycje sił brytyjskich pod Karbalą zakończony niepowodzeniem, Tse-ven Soong w kolejnym przemówieniu radiowym uważa, że wobec wspólnego ataku irańsko-indyjsko-chińskiego Rosja nie ma szans na długotrwałą obronę i jedynym rozwiązaniem dla niej jest oddanie wpływów w Azji Centralnej i przekazanie Syberii.

    21.XI. – Chińczycy doprowadzają do przełomu na froncie syberyjskim pod Czytą; blisko wybrzeży północnego Borneo dochodzi do bitwy morskiej między niszczycielami Sarawaku a Korei, tonie niszczyciel ʺPyongyang", a ciężko uszkodzony zostaje kontrtorpedowiec ʺJesseltonʺ, należący do floty Sarawaku.

    22.XI. – rosyjski korpus piechoty gen. Wostriechowa wyparł siły gruzińskie spod Woroszyłowska, w rejon Kaukazu ściągają też inne dywizje piechoty. Przewaga Gruzji staje się powoli fikcji wobec braku wsparcia od Iranu czy Armenii.

    23.XI. – Anthony Eden obiecuje nowy lepszy ład po zakończenie konfliktu azjatyckiego, obiecał m.in. restaurację niepodległości Pakistanu, wolnego od wpływów Indii - Afganistanu, powiększenie terytorium Kurdystanu, a także utworzenie niezależnego Kaszmiru. Wszystko to dzieje się na spotkaniu z przedstawicielami tych walczących o wolność narodów w Londynie.

    24.XI. – 6 rosyjskich okrętów podwodnych wpływa na wody terytorialne Indonezji i rozpoczyna patrolowanie wybrzeży Borneo w poszukiwaniu wrogich niszczycieli.

    25.XI. – siły rosyjskie na Kaukazie przystępują do ofensywy na Majkop leżący w północnej części Gruzji, zmuszają obrońców do wycofania się pod Tbilisi.

    26.XI. – w Zatoce Manilskiej tonie jeden z rosyjskich okrętów podwodnych ʺE-4ʺ, który eskplodował w wyniku przeprowadzonego ataku bomb głębinowych przez koreański niszczyciel ʺEulji Mundeokʺ

    27.XI. – pod Bijskiem w Kazachstanie ponownie górą wojska chińskie, których potencjał coraz bardziej się powiększa w tym rejonie (Turkiestan).

    28.XI. – koreańskie niszczyciele puściły się w pogoń za rosyjskimi okrętami podwodnymi, ale drogę zastąpiły im dwa kontrtorpedowce floty Sarawaku - ʺSaravakʺ i ʺKuchingʺ, zostały one zatopione przez ʺDzedzuʺ i ʺKang Gamchanʺ. Rosjanie tymczasem opuścili jeszcze tego samego dnia archipelag wysp indonezyjskich udając się na Zachód.

    [​IMG]

    29.XI. – ofensywę lądową wojsk tadżyckich na Kabul zatrzymały siły indyjsko-afgańskie pod dowództwem radży Hajdarabadu, chroniąc tym samym siedzibę proindyjskiego rządu Afganistanu.

    30.XI. – na Morzu Śródziemnym tonie kanadyjski transportowiec ʺEmpress of Russiaʺ, przewożący brytyjskich żołnierzy z Cypru. Jego pogromcą okazuje się egipski niszczyciel ʺSuezʺ. Obrona Kabulu zostaje powiększona o kolejnych sześć indyjskich dywizji piechoty. Woroszyłowsk zostaje odzyskany przez wojska rosyjskie.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 1 niszczyciel, 4 okręty podwodne, 1 transportowiec (6)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Sarawak – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
    Korea – 1 niszczyciel (1)
    Rosja – 1 okręt podwodny (1)
    Kanada – 1 transportowiec (1)
     
  4. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 grudnia 1956

    odcinek 471


    Hastighed fordel
    (Stopniowa przewaga)​

    Polska

    W dalszym ciągu trwają rozmowy z Organizacją Handlu Alpejskiego i Paktem dla Bałkanów w sprawie uzyskania lepszych warunków podpisania umów gospodarczych. Wiceprzewodniczący EOBR, Stanisław Mikołajczyk odbył rozmowę z rosyjskim min. spr. zagranicznych w celu lepszego rozeznania się w aktualnej sytuacji Rosji podczas wojny z Indiami i Chinami. Uznał, że władze rosyjskie są tak pewne ewentualnej brytyjskiej pomocy militarnej w przypadku kłopotów na froncie, że nawet mimo tego, że cała granica na Południu i na Wschodzie stoi w ogniu są pewne zwycięstwa. EOBR udzieliła po raz kolejny pełnego wsparcia Rosji w jej wojnie z Chinami i Indiami, ale zaniepokojona jest ostatnimi wydarzeniami na Ukrainie grożącymi wręcz wybuchem wojny domowej czy nagłym zamachem stanu. W najbliższych tygodniach na Ukrainę udaje się misja dyplomatyczna EOBR.

    Zmodernizowano uzbrojenie 12. Pomorskiej Dywizji Piechoty (gen. Rakowski) wchodzącej w skład 3. Korpusu Małopolskiego oraz 21. Dywizji Piechoty wchodzącej w skład Korpusu Warszawskiego (gen. Wiśniowski).


    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Associated Press (USA):

    (…) Sarawak jest bliski upadku wobec ostatniej utraty kilku okrętów floty wojennej, które przegrały w starciu z koreańskimi kontrtorpedowcami nawet mimo pewnej względnej pomocy rosyjskich okrętów podwodnych. Na morzu jest to ewidentna przegrana, na lądzie wciąż jeszcze można się łudzić, że obrońcy Kuczingu powstrzymają ataki wroga do czasu jak nie wylądują brytyjskie czy kanadyjskie dywizje piechoty. Tym bardziej, że Hongkong coraz bardziej się wzmacnia, a jest znacznie dalej aniżeli Sarawak, który o wiele mocnej potrzebuje alianckiego wsparcia. Jego upadek może poważniej zaważyć na wiarygodności Wielkiej Brytanii jako gwaranta niepodległości wielu krajów (…)

    [​IMG]

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Hiszpania weszła w poważny konflikt dyplomatyczny z Wielką Brytanią, po tym jak wykryto, że 5 hiszpańskich dyplomatów szpiegowało w rozmaitych brytyjskich instytucjach państwowych, posuwając się nawet w pewnych przypadkach do szantażu. Hiszpania od czasu restytucji monarchii nie może odnaleźć się w nowej rzeczywistości, a ogłoszona kilka miesięcy temu walka o odzyskanie dawnej świetności kolonialnej napotyka głównego wroga w postaci Wielkiej Brytanii, która przede wszystkim jest gwarantem niepodległości Maroka i Algierii, pierwszych celów neokolonialnej agresji hiszpańskiej i wiecznym okupantem Gibraltaru (…)

    Agence France-Presse (Francja):

    (…) Hongkong staje się powoli twierdzą nie do zdobycia. 20 brytyjskich i kanadyjskich dywizji piechoty wobec dziwnej do zrozumienia apatii chińskiej marynarki wojennej może jedynie dawać do myślenia, że jego zdobycie zostało zepchnięte na dalszy plan wobec rozpoczętej wojny z Rosją i znalezienia tam przestrzeni życiowej dla wciąż powiększającej się rzeszy Chińczyków. Tse-ven Soong wiedząc, że Hongkongu nie uda się zdobyć w najbliższych miesiącach rozpoczął wojnę z Rosją, licząc i tym razem na dobroczynny skutek propagandy, co więcej jeśli odniesie sukces na Syberii, wówczas nikt nie będzie mu pamiętał, że zwycięska w sumie wojna rozpoczęła się od nieudanej ofensywy na brytyjską perłę kolonialną na Dalekim Wschodzie (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    1.XII. – pierwsze starcie lotnicze w wojnie brytyjsko-indyjskiej, brytyjskie przedarły się przez indyjską przestrzeń powietrzną i wtargnęły nad niebo Bangalore, gdzie doszło do bitwy powietrznej zakończonej ich zwycięstwem, po czym powróciły do swojej macierzystej bazy w Colombo na Cejlonie.

    2.XII. – brytyjska propozycja dyplomatyczna dla władz Egiptu: zakończenie wojny pod warunkiem uznania niepodległości Kurdystanu, brytyjskiej okupacji Iraku, oddania Kanału Sueskiego i terytorium Izraela. Jest ona oczywiście tak fantastyczna, że z miejsca zostaje odrzucona przez Naguiba i Nasera.

    3.XII. – rosyjskie dywizje piechoty pod dowództwem gen. Wostriechowa z powodzeniem kontynuują atak w stronę gruzińskiego Majkopu.

    4.XII. – podobnie jak Rosjanie na Kaukazie, wojska chińskie zwyciężają w kolejnych starciach pod Czytą (marsz. Feng Yuxiang), w przypadku przejęcia kontroli nad miastem będą one mogły zagrozić dostawom zaopatrzenia dla rosyjskich sił zbrojnych na Dalekim Wschodzie.

    5.XII. – potencjał sił brytyjskich skoncentrowanych w Hongkongu wzrasta do 15 dywizji piechoty, a z każdym tygodniem desantują się kolejne dywizje piechoty. Chińska marynarka wojenna nie jest chyba w stanie zatrzymać tej operacji.

    6-7.XII. – pod Czytą trwają zacięte walki, a z danych wywiadu chińskiego wynika, że Rosjanie gros swoich sił kierują w stronę Kaukazu i Azji Centralnej, a szczególnie tego drugiego regionu chcąc powstrzymać chińsko-indyjsko-irańską ofensywę. Siły chińskie kierują się w stronę Mongolii i Mandżurii, licząc właśnie tam na rozstrzygnięcie kampanii rosyjskiej, Azji Centralnej nie poświęcają tak wiele uwagi.

    [​IMG]

    8.XII. – potencjał sił brytyjskich w Hongkongu wzrasta już do 20 dywizji piechoty. Rosyjskie okręty podwodne rozpoczęły polowanie na koreańskie niszczyciele w Zatoce Manilskiej, udaje im się zatopić jeden z nich (ʺE-5ʺ torpeduje ʺWang Geonʺ), lecz sami tracą ʺE-2ʺ zatopionego przez wspomnianego koreańskiego niszczyciela.

    9.XII. – koreańskie bombowce morskie wytropiły trzy brytyjskie transportowce w cieśninie Hajnan, lecz bombardowanie okazało się bezskuteczne. Rosyjskie okręty podwodne wycofują się w okolice wysp Bangka, licząc na szybkie naprawienie uszkodzeń.

    [​IMG]

    10.XII. – indyjski generał Farzand po udanej obronie pozycji pod Kabulem rozpoczął wraz z posiłkującymi oddziałami afgańskimi ofensywę na uzbecką Samarkandę, siły uzbecko-rosyjskie są zmuszone do wycofania pod Taszkient.

    11.XII. – Samarra w środkowym Iraku zostaje przejęta przez wojska brytyjskie pod dowództwem gen. Rawlinsa. Tym sposobem Brytyjczycy przejęli kontrolę nad ostatnią prowincją Iraku.

    [​IMG]

    12.XII. – rozpoczęła się brytyjsko-kurdyjska ofensywa w stronę jordańskiego Ammanu, pod Ar-Ruwaishid 2 brytyjskie i 4 kurdyjskie dywizje (w tym korpus pancerny gen. Messervy’ego) przełamały jordańsko-egipską obronę.

    13.XII. – siły gruzińskie bezskutecznie próbują powstrzymać rosyjską ofensywę pod Majkopem i w nieładzie wycofują się pod Tbilisi.

    14.XII. – w Zatoce Brunei koreańskie niszczyciele rozprawiają się z pozostałymi okrętami floty Sarawaku, tonie niszczyciel ʺJesseltonʺ storpedowany przez ʺDaejoyeongaʺ, ciężko uszkodzony ʺMiriʺ dociera do Bandar Seri Begawan.

    15.XII. – inicjatywa afgańskich dowódców dywizji, gen. Etemadiego i Akbara Chana doprowadza do rozpoczęcia ofensywy wraz z siłami indyjskimi na turkmeńskie Czardżou, efektem jest oczywiście zaskoczenie przeciwnika i pełne zwycięstwo. Dużym echem w Europie odbija się natomiast hiszpańska afera szpiegowska w Wielkiej Brytanii.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 1 niszczyciel, 4 okręty podwodne, 1 transportowiec (6)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Rosja – 2 okręty podwodne (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
    Kanada – 1 transportowiec (1)
     
  5. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 grudnia 1956

    odcinek 472


    Full av triumf
    (Pełne zwycięstwo)​

    Polska

    W roku 1956 rozpoczęto modernizację Polskich Sił Zbrojnych poczynając od sił lądowych w których zamierzano wprowadzić umundurowanie i uzbrojenie wg wzoru ’56. Wielkim sukcesem propagandowym stało się zbudowanie i zwodowanie okrętu liniowego ORP „Piłsudski”. W planach jest dalsza rozbudowa floty, a także dokończenie modernizacji sił zbrojnych w przyszłym roku.

    Stan sił lądowych Wojska Polskiego na 31 grudnia 1956 r.

    Łączna liczba dywizji: 40
    -piechoty: 34 (24 dywizje zmodernizowane do wz. 56)
    -dowodzenia: 1
    -zmotoryzowanych: 1
    -zmechanizowanych: 1 (zmodernizowana)
    -pancernych: 1
    -milicji (wojsk kolonialnych): 2

    -brygad: 7 (3 ppanc (zmodernizowane), 2 ciężkich czołgów (zmodernizowane), 1 plot., 1 art. samobieżnej).

    Zmodernizowano 24 dywizje piechoty do wz. 56. W planach na przyszły rok modernizacja dalszych dywizji.

    Stan jednostek morskich Polskiej Marynarki Wojennej na 31 grudnia 1956 r.

    Łączna ilość okrętów: 27
    -lotniskowce: 1
    -pancerniki: 1
    -krążowniki lekkie: 2 (nowoczesne)
    -niszczyciele: 7 (w tym cztery nowoczesne)
    -okręty podwodne: 10 (w tym osiem nowoczesnych)
    -transportowce armii: 6 (40 transportowców oddanych na użytek Polskiej Floty Handlowej).

    Zakończono budowę pancernika ORP „Piłsudski” oraz 2 nowoczesnych okrętów podwodnych. W planach budowa trzech nowoczesnych niszczycieli i jednego krążownika ciężkiego.

    Stan sił powietrznych Polskiego Lotnictwa Wojskowego na 31 grudnia 1956 r.

    Łączna ilość dywizjonów: 12
    -bombowce: 4 (wszystkie zmodernizowane; nowoczesne 4 brygady myśl. eskort.)
    -myśliwce: 4 (turboodrzutowce, zmodernizowany)
    -bezpośredniego wsparcia: 4 (wszystkie zmodernizowane)

    -brygady lotnicze: 1 (nowoczesna; na pokładzie lotniskowca ORP Władysław IV)

    Aktualnie nie jest przewidywana rozbudowa sił lotniczych.

    [​IMG]
    Modernizacja ostatnich dywizji piechoty w 1956 roku (24. Dywizja Piechoty w składzie Korpusu Kujawskiego gen. Bończy-Uzdowskiego i 15. Krakowska Dywizja Piechoty gen. Ziemskiego w składzie Korpusu Krakowskiego).

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Wiener Zeitung (Austria):

    (…) Rosja odczuwa wielki smutek z powodu utraty dwóch najbardziej wartościowych jednostek marynarki wojennej, choć z drugiej strony było do przewidzenia, że prędzej czy później manewry u wybrzeży chińskich rozzłoszczą do tego stopnia Tse-ven Soonga, że postanowi czym prędzej uporać się z uciążliwym, nieproszonym gościem. Rosyjska marynarka wojenna daleka jest jednak do ostatecznego rozbicia i na pewno usłyszymy jeszcze nie raz, jak rosyjskie okręty wpływają na chińskie czy indonezyjskie wody terytorialne, aby zadać dotkliwe straty wrogom demokracji (…)

    [​IMG]

    Deutsche Presse Agentur (RFN):

    (…) noc sylwestrowa 1956/1957 na długo przejdzie do historii Ukrainy po tym jak Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów przeprowadziła udany zamach stanu korzystając z chwilowego rozprężenia wszelkich służb państwowych. Skończyło się na tym, że jeszcze tego samego dnia w areszcie znaleźli się prezydent i premier, a także pozostali członkowie rządu. Bandera i jego zastępca Stećko mają dalekosiężne plany związane z kreowaniem nowoczesnej ich zdaniem polityki zagranicznej co może doprowadzić do niejednego zatargu z sąsiadami nie mówiąc już o kontrowersyjnych decyzjach politycznych mogących w jednej chwili zburzyć to wszystko nad czym niepodległa Ukraina pracowała od zarania swojej niepodległości (…)

    Diario de Lisboa (Portugalia):

    (…) chińska marynarka wojenna może doprowadzić do jeszcze niejednej operacji militarnej przeciw nadmiernej ilości okrętów wojennych na swoich wodach terytorialnych, zważywszy na to, że po ostatnim zwycięstwie tak dalece urosło morale, że gotowi są nawet na stawienie czoła potędze Royal Navy o ile taka zjawi się u wrót Hongkongu. Niewiarygodna buta chińskiej marynarki wojennej może być jednak szybko skarcona, jeśli tylko Brytyjczycy nie popełnią błędu Rosjan, którzy przy pomocy 4 okrętów chcieli zapewnić osłonę alianckim transportowcom wzmacniającym obronę tego wspomnianego portu-twierdzy (…)

    Diariusz polityczny

    [​IMG]

    16.XII. – tego dnia w morze ruszyła wielka armada 31 chińskich niszczycieli pod dowództwem adm. Cheng Shaokuana, której celem będzie odnalezienie trzonu rosyjskiej floty wojennej widzianej u wybrzeży Hajnanu czy Hongkongu.

    17.XII. – koreańskie niszczyciele powracając do bazy w Pusan napotkały na wodach filipińskich na dwa brytyjskie kontrtorpedowce ʺVenetiaʺ i ʺSeagullʺ, które odniosły pewne uszkodzenia wobec nagłego napotkania wrogich jednostek. Tymczasem wielka armada chińskich niszczycieli odniosła swoje pierwsze zwycięstwo posyłając na dno dwa brytyjskie niszczyciele – ʺImpulsiveʺ i ʺGraftonʺ w Zat. Shenquan, zwycięstwa odniosły kontrtorpedowce ʺChangchunʺ i ʺCinningʺ.

    [​IMG]

    18.XII. – chińskie niszczyciele odnalazły rosyjskie okręty wojenne w Zatoce Tonkin po czym wywiązała się walka w której Rosjanie utracili osłonę lotniskowców, dwa nowoczesne lekkie krążowniki ʺSisoj Wielikijʺ oraz ʺRiespublikaninʺ zatopione przez kontrtorpedowce ʺCzeciangʺ i ʺCinningʺ. Lotniskowce zostały ciężko uszkodzone i liczą na dotarcie do Hongkongu, Chińczycy puścili się za nimi w pogoń. W Azji Centralnej w najlepsze trwa indyjska ofensywa na turkmeńskie Czardżou.

    19.XII. – wielka chińska armada doścignęła dwa uszkodzone rosyjskie lotniskowce ʺAleksander Możajskiʺ i ʺIgor Sikorskiʺ, a rolę egzekutorów pełniły w tym przypadku kontrtorpedowce ʺHarbinʺ i ʺChangciakouʺ. Tym sposobem w ciągu dwóch dni chińska flota zlikwidowała rosyjskie zagrożenie u południowych wybrzeży, dodatkowo zatapiając też kanadyjski transportowiec ʺEmpress of Japanʺ i niszczyciel ʺSaint Croixʺ, storpedowane przez ʺHarbinaʺ i ʺCiangsiʺ.

    20.XII. – Chiny z wielką pompą ogłosiły swój sukces na morzu, co zostało potwierdzone przez przedstawicieli państw neutralnych, którzy podkreślili szybkość i skuteczność działania armady. Eden przesłał kondolencje na ręce ambasadora Rosji w Londynie, żałując, że uszkodzone lotniskowce nie zdołały dotrzeć do zbawczej bazy w Hongkongu.

    [​IMG]

    21.XII. – pewnym panaceum na porażkę na morzu stało się rozpoczęcie rosyjskiej ofensywy lądowej na Mohe w chińskiej Mandżurii (gen. Kołbiakin), na razie zwycięskiej.

    22.XII. – nie ustają walki pod Czytą, ale wojskom chińskim nie udaje się sforsować rosyjskich pozycji obronnych, wpływ na to mają niewątpliwie trudne warunki pogodowe panujące na rosyjskiej Syberii.

    23-24.XII. – Chińczycy zostali ostatecznie zatrzymani przez Rosjan pod Czytą, na tym odcinku frontu do końca roku nie będzie już żadnych działań ofensywnych.

    25.XII. – w Kazachstanie, pod Bijskiem chińska piechota raz po raz próbuje uzyskać przewagę strategiczną, ale obrońcy mężnie stawiają opór kolejnym atakom. Wielka chińska armada powraca tego dnia do bazy w Szanghaju.

    [​IMG]

    26.XII. – Tuapse w ręku wojsk rosyjskich, które nie ustają w działaniach na rzecz uzyskania kontroli nad gruzińskim Majkopem, Rosjanom brakuje jednak przewagi militarnej co mogłoby spowodować przełom na Kaukazie.

    27.XII. – pod Mohe nadal przeważają Rosjanie, nawet mimo drastycznego zwiększenia liczebności wojsk chińskich, po prostu druga strona jest znacznie lepiej przygotowana do wojny w zimowych warunkach.

    28.XII. – Samarkanda w dalszym ciągu na celowniku sił indyjskich, które kontynuują zwycięską ofensywę atakując z afgańskiego terytorium. Wzrosło zagrożenie dla stolicy Uzbekistanu, Taszkientu.

    29-30.XII. – Majkop w ogniu walk rosyjsko-gruzińskich, Rosjanie nie są w stanie uzyskać znacznej przewagi militarnej, siły na Kaukazie są praktycznie wyrównane, choć mobilność i wytrzymałość są tutaj po stronie rosyjskiej.

    31.XII. – nieoczekiwany zamach stanu na Ukrainie nazywany przewrotem noworocznym. W noc sylwestrową Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów przejmuje władzę w kraju, doprowadzając do aresztowania prezydenta Andrija Mielnika i premiera Stjepana Lenkawskiego, internując pozostałych członków rządu. Zadziwia paraliż armii i innych służb państwowych.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 3 niszczyciele, 4 okręty podwodne, 1 transportowiec (8)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 2 okręty podwodne (6)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 1 niszczyciel, 2 transportowce (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)

    B O N U S

    Kalendarium 1956​


    -1.I. – utworzenie Dominium Barbadosu na Karaibach (gubernatorem John Montague Stow, premierem Grantley Herbert Adams) w Bridgetown i Dominium Kiribati na Pacyfiku (gubernatorem William John Peel, premierem Michael Louis Bernacchi) w Bairiki.
    -4.I. – podpisanie w Sydney porozumienia handlowego między przedstawicielami Australii, Nowej Zelandii, Tajwanu i Mikronezji tworzącego Unię Gospodarczą Oceanii, bazującą na współpracy gospodarczej krajów strefy Pacyfiku.
    -6.I. – konferencja krajów Konwencji z Duszanbe i dyplomatów Syberii w Taszkiencie (sprawa zerwania umów stowarzyszeniowych z Gospodarczą Unią Wschodu zdominowaną przez Chiny).
    -7.I. – zacięte walki pod Hims w Syrii.
    -8.I. – przemówienie Tse-ven Soonga w Lanzhou (ustosunkowanie się do możliwego opuszczenia Gospodarczej Unii Wschodu przez kraje Konwencji z Duszanbe i Syberię).
    -9.I. – podpisanie umowy stowarzyszeniowej z Unią Gospodarczą Oceanii przez Dominium Kiribati (Michael Louis Bernacchi). Zdobycie Bejrutu przez wojska tureckie.
    -10-11.I. – udana ucieczka syryjskiej floty do egipskiej Aleksandrii.
    -11.I. – pogorszenie stosunków dyplomatycznych między Indiami a EOBR.
    -13.I. – kolejna groźba Egiptu pod adresem Izraela (zapowiedź przejścia przez terytorium izraelskie w przypadku naruszenia granicy Jordanii przez wojska tureckie) ; demonstracje antyizraelskie w Aleksandrii, Kairze i Suezie.
    -15.I. – pełne poparcie Chin dla wcześniejszego stanowiska Egiptu dotyczącego sytuacji na Bliskim Wschodzie.
    -16.I. – ostatnia runda negocjacji brytyjsko-francuskich w Londynie w sprawie uregulowania statusu Korsyki, przejętej przez Wielką Brytanię w 1953 roku w wyniku sankcji politycznych wymierzonych przeciwko reżimowi Giraud.
    -17.I. – eksplozja tureckiego niszczyciela "Kocatepe" u wybrzeży Palestyny, napięcie w stosunkach turecko-izraelskich.
    -19.I. – zacięte walki o Trypolis w Libanie.
    -22.I. – akcesja Polski jako członka stowarzyszonego do Unii Gospodarczej Oceanii.
    -23.I. – podpisanie umów stowarzyszeniowych z Unią Gospodarczą Oceanii przez Wielką Brytanię i USA.
    -25.I. – akcesja Belgii jako członka stowarzyszonego do Unii Gospodarczej Oceanii.
    -26.I. – zdobycie Trypolisu przez wojska syryjsko-irackie.
    -27.I. – kapitulacja tureckich dywizji w kotle pod Bejrutem.
    -30.I. – plebiscyt na Korsyce po myśli Francji (67% głosujących), Korsyka w składzie Francji.
    -1.II. – początek rozmów przedstawicieli rządu Rosji i Wielkiej Brytanii w Londynie dotyczące wsparcia sprawy unifikacji rosyjsko-syberyjskiej.
    -2.II. – gwałtowne zamieszki na Ukrainie związane z terrorem nacjonalistycznym (śmierć 13 osób w starciach w Kijowie, Doniecku i Charkowie).
    -3.II. – rozpoczęcie negocjacji między przedstawicielami rosyjskiego rządu a państwami Konwencji z Duszanbe w stolicy Kazachstanu, Ałma-Acie.
    -4.II. – zakończenie brytyjsko-rosyjskich negocjacji w Londynie – udzielenie gwarancji niepodległości Rosji przez Wielką Brytanię.
    -5.II. – wprowadzenie stanu wyjątkowego w Kijowie, Charkowie, Doniecku i Dniepropietrowsku.
    -8.II. – ofensywa wojsk syryjsko-irackich na Hims.
    -9.II – akt unifikacji Republiki Rosyjskiej i Republiki Syberyjskiej w Nowosybirsku, utworzenie Zjednoczonej Republiki Rosyjskiej.
    -10.II. – zdecydowany protest władz Chin wobec prowokacyjnego aktu unifikacyjnego między Rosją a Syberią.
    -11.II. – poparcie Indii dla chińskiego protestu w związku z zaistniałą unifikacją.
    -13.II. – wejście Rosji w skład Konwencji z Duszanbe na mocy umowy z Ałma-Aty, zmiana nazwy sojuszu na Pakt dla Demokratycznej Azji.
    -14.II. – kapitulacja kolejnych sił tureckich pod Bejrutem.
    -15.II. – wkroczenie wojsk syryjsko-irackich do Bejrutu.
    -16.II. – nowe godło państwowe Zjednoczonej Republiki Rosyjskiej (dwugłowy złoty orzeł trzymający berło i jabłko koronacyjne, w środku motyw wschodzącego syberyjskiego słońca).
    -18.II. – zerwanie umów stowarzyszeniowych z Gospodarczą Unią Wschodu zdominowaną przez Chiny przez kraje byłej Konwencji z Duszanbe (Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan, Tuwinia, Kazachstan, Kirgistan), a aktualnie Paktu dla Demokratycznej Azji.
    -20.II. – początek konferencji państw bałtyckich w Rydze z udziałem przedstawicieli Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii, Szwecji i Danii (plan powstania Zjednoczonej Republiki Bałtyckiej – połączonej Litwy, Łotwy i Estonii; sprawa likwidacji przywilejów dla mniejszości narodowych w zjednoczonym państwie).
    -II. – nasilenie publikacji o działalności Ruchu Wyzwolenia Turkiestanu i Mongolskiego Ruchu Niepodległości w Chinach przez tadżycką i tuwińską agencję prasową.
    -23.II. – odzyskanie Hims przez wojska irackie.
    -25.II. – zwycięstwo konserwatystów w wyborach parlamentarnych w Czechosłowacji, premierem Bedrich Homola.
    -28.II. – zakończenie konferencji państw bałtyckich w Rydze pod postacią skandalu dyplomatycznego (sprzeciw Finlandii, zaniepokojenie Polski i Rosji polityką władz litewskich i łotewskich).
    -1.III. – incydent pod Downing Street w Londynie, siedzibą brytyjskiego premiera.
    -2.III. – powstanie Euroazjatyckiego Paktu Gospodarczego z siedzibą w Jekaterynburgu (Rosja, Kazachstan, Kirgistan, Uzbekistan, Tadżykistan, Tuwinia, Turkmenistan).
    -4.III. – protest Chin wobec gospodarczym planom zawłaszczenia Azji przez sojusz gospodarczy pod patronatem Rosji.
    -5.III. – propozycja przeprowadzenia interwencji militarnej w krajach nadbałtyckich przez Norwegię.
    -6.III. – zwycięstwo Partii Socjaldemokratycznej w wyborach parlamentarnych we Włoszech, Luigi Longo premierem.
    -7.III. – zerwanie stosunków dyplomatycznych ze Szwecją, Norwegią i Finlandią przez Litwę.
    -8.III. – zerwanie stosunków dyplomatycznych ze Szwecją, Norwegią i Finlandią przez Łotwę i Estonię.
    -9.III. –zerwanie umowy sojuszniczej z Litwą, Łotwą i Estonią przez parlament szwedzki.
    -10.III. – protest Rosji i Polski wobec prześladowań ludności rosyjskiej i polskiej w krajach nadbałtyckich.
    -11.III. – rozpoczęcie rozmów premierów Litwy, Łotwy i Estonii w celu powołania Zjednoczonej Republiki Bałtyckiej – Baltii.
    -13.III. – expose premiera Longo we włoskim parlamencie, zapowiedź wyzwolenia Tunezji i Libii z ostatnich okowów kolonializmu.
    -15.III. – koncentracja wojsk rosyjskich i polskich na granicy z krajami nadbałtyckimi w związku z przewidywanym powstaniem Baltii.
    -16.III. – odrzucenie protestów Polski i Rosji dotyczących bałtyckiej integracji przez MSZ Litwy, Łotwy i Estonii.
    -17.III. – wybuch kurdyjskiej rebelii na terenie północno-wschodniej Syrii.
    -18.III. – wizyta premiera Włoch, Longo w Tunisie, rozmowa z bejem Ahmadem II.
    -19.III. – wystąpienia antyirackie w Mosul i Kirkuku; ogłoszenie wolności Tunezji przez Longo w Tunisie.
    -20.III. – incydent dyplomatyczny w Sankt Petersburgu z udziałem estońskiego ambasadora.
    -21.III. – wzmocnienie obszaru nadgranicznego z Litwą przez Polskę, nerwowa reakcja państw nadbałtyckich.
    -22.III. – skrytobójcze zamordowanie lidera Organizacji Niepodległości Kurdystanu, Mohammada Burdżunliego przez iracką tajną policję.
    -23.III. – zawieszenie ofensywy w kierunku Erzurum przez oddziały irackie z powodu wybuchu powstania kurdyjskiego.
    -24.III. – zerwanie stosunków dyplomatycznych z Rosją i Polską przez Litwę, Łotwę i Estonię.
    -25.III. – przemówienie premiera Longo w Trypolisie (obdarzenie Libii pełną niepodległością).
    -26.III. – incydent zbrojny na granicy estońsko-rosyjskiej.
    -27.III. – ogłoszenie mobilizacji powszechnej w Estonii.
    -28.III. – zakończenie pertraktacji z ambasadorami Litwy, Łotwy i Estonii przez przedstawicieli EOBR (sytuacja określona jako skrajnie niepokojąca).
    -29.III. – przemówienie Tse-ven Soonga w Szanghaju o zacieśnieniu współpracy z Ligą Azji Centralnej.
    -31.III. – przejęcie kontroli nad Mosulem przez siły kurdyjskie.
    -1.IV. – ogłoszenie niepodległości Kurdystanu w Kirkuk (prezydentem Kazi Mohammad, premierem Sajfi Kazi).
    -2.IV. – protesty rządu Turcji i Iraku wobec bezprawia politycznego związanego z ogłoszeniem niepodległości przez Kurdystan; początek ofensywy tureckiej w stronę Trypolisu libańskiego i Hims.
    -2-14.IV. – konferencja państw skandynawskich i przedstawicieli Polski i Rosji w Sztokholmie (wypracowanie wspólnego stanowiska w sprawie respektowania praw mniejszości narodowych i przedstawienie go rządowi Baltii za pośrednictwem Danii, utrzymującej wciąż kontakty dyplomatyczne z tym państwem).
    -3.IV. – proklamacja niepodległości Zjednoczonej Republiki Bałtyckiej – Baltii, unii Litwy, Łotwy i Estonii (prezydentem Pauls Kalnins, premierem Linas Brodovskis), brak uznania międzynarodowego ze strony Polski, Rosji i Szwecji.
    -4.IV. – antybrytyjskie przemówienie Nehru w parlamencie indyjskim w Delhi.
    -5.IV. – początek powstania Kurdów w zach. części Iranu (okręg Tabriz).
    -7.IV. – „Dzień Solidarności z Narodem Irackim” w Chinach; zamach na premiera Włoch, Luigi Longo w Rimini, sprawcą niezrównoważony hiszpański turysta.
    -8.IV. – objęcie funkcji premiera Włoch przez Palmiro Togliattiego.
    -11.IV. – walki o Bejrut na froncie bliskowschodnim.
    -12.IV. – uznanie niepodległości Kurdystanu przez Wielką Brytanię i Rosję.
    -13.IV. – prośba Iraku do Turcji o podpisanie zawieszenia broni wobec problemów związanych z rozwojem powstania kurdyjskiego.
    -15.IV. – uznanie niepodległości Kurdystanu przez Włochy.
    -16.IV. – mobilizacja powszechna w Kurdystanie w związku z zagrożeniem irańską ekspansją.
    -17.IV. – monarchistyczny zamach stanu w Hiszpanii, odsunięcie od rządów prezydenta Zamory y Torresa i rządu Negrina Lopeza, utworzenie rządu Jose Marii Gil-Roblesa Quinonesa.
    -18.IV. – potępienie monarchistycznego zamachu stanu w Hiszpanii przez Francję i Włochy, odrzucenie możliwości prorepublikańskiej interwencji przez Francję.
    -19.IV. – poparcie zmiany rządu i ustroju w Hiszpanii przez Portugalię.
    -21.IV. – apel aleksandryjski Naguiba i Nasera – wezwanie do solidarności świata arabskiego w związku z możliwym upadkiem Syrii (w odniesieniu głównie do Libii, Tunezji, Algierii i Maroka).
    -23.IV. – koncentracja sił wojskowych Baltii na granicach z Rosją i Polską.
    -25.IV. – intronizacja Juana III Bourbona y Bourbona w katedrze madryckiej na króla Hiszpanii; wypowiedzenie uczestnictwa w Pakcie Alpejskim przez Francję i Austrię.
    -26-27.IV. – zacięte walki pod libańskim Trypolisem i Hims.
    -28.IV. – dekret o restytucji imperium kolonialnego w Hiszpanii – szok w świecie arabskim (domaganie się przez Hiszpanię zwrotu części Maroka, tzw. byłego Maroka Hiszpańskiego z Ceutą, Melillą i Tangerem oraz uzyskanie swobodnego dostępu do portu w algierskim Oranie).
    -29.IV. – apel Algierii i Maroka o bezpośrednią i natychmiastową pomoc brytyjską w związku z hiszpańskimi pretensjami terytorialnymi.
    -30.IV. – tajemniczy incydent na Morzu Śródziemnym u wybrzeży Sardynii, rzekome ostrzelanie włoskiego statku wycieczkowego ʺGioacchino Rossini ʺ przez hiszpański okręt podwodny.
    -1.V. – rozpoczęcie interwencji zbrojnej w Kurdystanie przez rząd irański de facto Ligę Azji Centralnej z udziałem Indii, Armenii, Gruzji, Afganistanu i Kambodży ; wypowiedzenie wojny Hiszpanii przez Włochy – początek konfliktu śródziemnomorskiego, po stronie Hiszpanii opowiada się Portugalia.
    -2.V. – apel Kurdystanu o szeroką pomoc międzynarodową w związku z konfliktem z Iranem ; początek interwencji rosyjskiej w Baltii ; ofensywa syryjsko-iracka pod Hims i Trypolisem.
    -3.V. – wycofanie się Tunezji i Libii z Paktu Alpejskiego, uznanie Włoch za jedynego prowokatora wojny z Hiszpanią i Portugalią.
    -4.V. – ostrzeżenie Wielkiej Brytanii skierowane do Ligi Azji Centralnej o niestosowanie polityki faktów dokonanych na terytorium Iraku; wielka bitwa morska w Zatoce Cagliari zakończona zwycięstwem hiszpańskiej marynarki wojennej (zatopienie 3 włoskich niszczycieli przy stracie jednego okrętu podwodnego); początek interwencji polskiej w Baltii (wsparcie Czechosłowacji, Węgier i Ukrainy jako członków Inicjatywy Środkowoeuropejskiej).
    -5.V. – zdobycie Pskowa przez wojska bałtyckie; nieskuteczne działania EOBR w celu powstrzymania działań wojennych w rejonie nadbałtyckim.
    -6.V. – triumf dyplomacji hiszpańskiej: Austria po stronie Paktu Iberyjskiego – wypowiedzenie wojny Włochom; zaniepokojenie sytuacją w basenie Morza Śródziemnego w rządach Francji i Wielkiej Brytanii, wycofanie ambasadorów z Rzymu i Madrytu przez RFN.
    -7.V. – powstrzymanie ofensywy wojsk bałtyckich pod Opoczką i Noworżewem przez Rosjan.
    -8.V. – nieudana ofensywa wojsk austriackich na terytorium Górnej Adygi pod Trento (Trydentem).
    -9.V. – początek ofensywy wojsk kurdyjskich w stronę irańskiego Bachtaranu, krótkotrwałe przejęcie Wilna przez Polaków.
    -11.V. – nowa ofensywa sił tureckich w Syrii i Libanie, walki pod Hims i Trypolisem libańskim.
    -12.V. – zwycięstwa sił rosyjskich pod Opoczką i Narwą.
    -13-14.V. – przejęcie kontroli nad Olitą przez wojska polskie, zacięte walki w okręgu wileńskim i kowieńskim.
    -15.V. – zdobycie Narwy i Dyneburga przez wojska rosyjskie.
    -16.V. – zapoczątkowanie mediacji w konflikcie nadbałtyckim przez min. spr. zagr. Szwecji, Ostena Undena i dyplomatów EOBR; bombardowanie Kowna, Tallinna i Rygi przez lotnictwo polskie, węgierskie i czechosłowackie, opór wojsk bałtyckich pod Opoczką.
    -17.V. – zdobycie Tallinna przez wojska rosyjskie; propozycja konferencji pokojowej stron konfliktu bałtyckiego na Gotlandii.
    -18.V. – przełamanie oporu sił bałtyckich pod Opoczką przez Rosjan, rozbicie rosyjskiej obrony w okolicach Dyneburga, ofensywa rosyjska pod Tartu i Tallinnem.
    -19.V. – impas na froncie alpejskim między Austrią i Włochami; wyzwolenie Dyneburga przez Bałtów, rosyjskie zagrożenie dla stolicy Baltii – Rygi.
    -21.V. – rozpoczęcie konferencji gotlandzkiej w Visby (główną tematyką podpisanie zawieszenia broni na froncie bałtyckim).
    -22.V. – początek wielkiej ofensywy polskiej na Szawle po opanowaniu Kowna i umocnieniu pozycji w Wilnie; skandal szpiegowski na pograniczu francusko-włoskim.
    -23.V. – zgoda dyplomatów bałtyckich na konferencji w Visby na cesje terytorialne za cenę uratowania niepodległości kraju.
    -24.V. – ogłoszenie zawieszenia broni na froncie polsko-bałtyckim i rosyjsko-bałtyckim.
    -27.V. – bezskuteczne próby powstrzymania kurdyjskiej ofensywy na irański Bachtaran.
    -28.V. – japoński nalot bombowy na instalacje portowe w Bejrucie, protesty Ligi Azji Centralnej.
    -29.V. – oficjalne podpisanie traktatu pokojowego między Baltią a Rosją i Polską w Visby (przekazanie okręgu Narwa i Voru pod kontrolę Rosji, uzyskanie przez Polskę Wileńszczyzny i okręgu Olity).
    -30-31.V. – spotkanie Eden-Adenauer w Londynie w celu omówienia działań mogących powstrzymać rozszerzenie się konfliktu bliskowschodniego.
    -2.VI. – uroczystość powrotu Wilna do Macierzy w Polsce z udziałem prezydenta Sosnkowskiego i premiera Becka.
    -5.VI. – początek rozmów przedstawicieli EOBR z dyplomatami Austrii, Hiszpanii i Włoch w sprawie zawieszenia broni na wodach Morza Śródziemnego i w Alpach.
    -7.VI. – przełamanie oporu wojsk syryjskich pod libańskim Trypolisem przez Turków.
    -9.VI. – buńczuczne przemówienie premiera Włoch, Palmiro Togliattiego w Neapolu.
    -11.VI. – turecka kontrola nad Trypolisem, atak w kierunku pozycji syryjsko-irackich pod Bejrutem.
    -12.VI. – początek indyjskiej ofensywy na terytorium północnego Kurdystanu.
    -13.VI. – atak sił tureckich na stolicę Syrii, Damaszek, apel władz syryjskich o jak najszybszy udział wojsk egipskich na froncie bliskowschodnim.
    -15.VI. – kolejna odmowa władz izraelskich wobec egipskiej prośby o przepuszczenie sił wojskowych.
    -16.VI. – atak wojsk lądowych Egiptu na terytorium Izraela, walki o port Ejlat, bombardowanie Tel-Awiwu i Hajfy, wypowiedzenie wojny Egiptowi, Syrii, Irakowi i Jordanii przez rząd Wielkiej Brytanii i jej sojuszników (Algieria, Maroko, Somalia, Mozambik, Kiribati, Katar, Cejlon, Kanada, Sarawak, Barbados, Etiopia).
    -17.VI. – przeniesienie siedziby izraelskiego rządu z Jerozolimy do Nikozji (Cypr bryt.), poparcie decyzji Egiptu przez kraje Ligi Azji Centralnej oraz Chiny, przekroczenie granicy Iraku przez brytyjski korpus pancerny gen. Messervy’ego.
    -19.VI. – misja dyplomatów EOBR w Wiedniu w ramach przygotowań do ogłoszenia zawieszenia broni w Alpach; wypowiedzenie wojny Egiptowi, Irakowi, Jordanii i Syrii przez Pakt Arabski (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman).
    -20.VI. – wkroczenie wojsk egipskich do Tel-Awiwu, ofensywa w stronę Hajfy, przemówienie radiowe gen. Naguiba w Egipcie o zdradzie Arabii Saudyjskiej i brytyjskiej intrydze.
    -21.VI. – niszczycielski nalot portugalskiego lotnictwa bombowego na śródmieście Florencji.
    -23.VI. – zacięte walki w okolicach Jerozolimy, krótkotrwałe wyparcie wojsk egipskich na linię Gazy.
    -25.VI. – początek egipsko-jordańskiej ofensywy na saudyjską Medynę.
    -26.VI. – zdobycie Ejlatu i Hajfy przez wojska egipskie.
    -27.VI. – opanowanie Nadżafu przez brytyjski korpus pancerny, atak w kierunku Bagdadu.
    -30.VI. – ustalenie 8-punktowego planu zawieszenia broni w konflikcie śródziemnomorskim w Zurychu przez przedstawicieli EOBR i dyplomatów Włoch, Hiszpanii, Portugalii i Austrii.
    -1.VII. – podpisanie zawieszenia broni między Hiszpanią, Portugalią, Austrią a Włochami w Zurychu.
    -2.VII. – początek indyjsko-irańskiej ofensywy na kurdyjski Kirkuk.
    -4.VII. – japoński nalot bombowy na pozycje egipskiej obrony pod Tel-Awiwem i Hajfą.
    -7.VII. – zdobycie Jerozolimy przez wojska egipskie, kapitulacja pozostałych sił izraelskich w okolicach tego miasta, początek okupacji całości terytorium Izraela przez Egipt.
    -8.VII. – przejęcie kontroli nad An-Nasiriją przez brytyjski korpus pancerny gen. Messervy’ego.
    -12.VII. – nieudany desant sił kanadyjskich i brytyjskich u wybrzeży Izraela – sukces floty egipskiej i syryjskiej.
    -14.VII. – początek egipskiej ofensywy w kierunku Medyny.
    -17.VII. – ponowienie żądań Chin dotyczących oddania Hongkongu przez Wielką Brytanię.
    -18.VII. – odrzucenie chińskich pretensji terytorialnych przez Wielką Brytanię.
    -19.VII. – początek antybrytyjskich demonstracji na terytorium Chin (Szanghaj, Czongking, Guangzhou, Pekin, Nankin).
    -20.VII. – Dair az-Zawr pod kontrolą wojsk turecko-bułgarskich.
    -21.VII. – początek wielkich manewrów chińskiej marynarki wojennej u wybrzeży Hongkongu.
    -23.VII. – wystosowanie miesięcznego ultimatum dla władz Wielkiej Brytanii przez Chiny w związku ze sprawą Hongkongu ; uznanie niepodległości Kurdystanu przez Francję, RFN, Polskę i Ukrainę.
    -24.VII. – iracka propozycja pokojowa odrzucona przez tureckie MSZ.
    -25.VII. – załamanie się głównego natarcia sił turecko-bułgarskich na Damaszek.
    -27.VII. – ostrzeżenie Australii wobec Chin mogących naruszyć wody terytorialne Tajwanu.
    -29.VII. – indyjsko-irańska propozycja honorowej kapitulacji dla walczących Kurdów.
    -30.VII. – przemówienie radiowe prezydenta Egiptu, Mohammada Naguiba – zadowolenie z dotychczasowego wyniku kampanii bliskowschodniej.
    -31.VII. – odrzucenie możliwości paktowania z państwami Ligi Azji Centralnej przez Kurdów.
    -2.VIII. – rozmowy wiceprzewodniczącego EOBR, Mikołajczyka z prezydentem Turcji, Celal Bayarem w sprawie rozpoczęcia preliminariów pokojowych z Ententą Bliskowschodnią.
    -3.VIII. – desant 2 brytyjskich dywizji piechoty gen. Hiltona i Reida w Kuwejcie.
    -4.VIII. – zgoda Iraku i Syrii na tureckie żądania terytorialne (sukces misji EOBR pod kierownictwem wiceprzewodniczącego Stanisława Mikołajczyka).
    -5.VIII. – rozpoczęcie kontrofensywy na Kirkuk przez wojska kurdyjskie.
    -6.VIII. – podpisanie preliminariów pokojowych między Sojuszem Euroazjatyckim (Turcja, Bułgaria, Japonia, Azerbejdżan) a Ententą Bliskowschodnią (Irak, Syria, Egipt, Jordania) w greckim Iraklionie na Krecie (przejęcie północnej części Syrii przez Turcję, restytucja niepodległości Libanu, zobowiązanie Turcji do rozpoczęcia wzmożonych operacji militarnych przeciw Kurdom), fala oburzenia wśród mieszkańców Syrii.
    -7.VIII. – restytucja niepodległości Republiki Libanu, prezydentem Emile Eddeh, premierem Chaled Chehab, akceptacja porozumienia libańsko-tureckiego z Aleppo o przyjęciu protektoratu i opieki militarnej Turcji.
    -8-9.VIII. – kolejny desant wojsk brytyjskich w Kuwejcie – rozpoczęcie ofensywy na Basrę.
    -10.VIII. – likwidacja ostatnich ognisk oporu powstańców kurdyjskich w południowo-wschodniej Turcji.
    -13.VIII. – zajęcie Basry przez wojska brytyjskie, odzyskanie kontroli nad Hillą przez siły iracko-egipskie.
    -14.VIII. – odzyskanie kontroli nad Kirkukiem przez siły kurdyjskie, ostrzeżenie Indii wobec Wielkiej Brytanii przed przejęciem władzy w Bagdadzie.
    -18.VIII. – krótkotrwałe opanowanie Tel-Awiwu przez kanadyjski desant, złożenie broni przez aliantów wobec egipskiej kontrofensywy.
    -19.VIII. – akcesja Bułgarii i Turcji do Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju, Liban członkiem stowarzyszonym.
    -20.VIII. – wycofanie saudyjskich okrętów wojennych z Zatoki Perskiej po odniesieniu poważnych uszkodzeń.
    -21.VIII. – zmuszenie brytyjskich kontrtorpedowców do odwrotu przez irackie niszczyciele w Zatoce Perskiej.
    -22.VIII. – wyjście sił brytyjskich na rubież An-Nasirija-An-Nadżaf w Iraku; zwycięstwo wojsk irańskich w starciach o Kirkuk.
    -23.VIII. – stan wojny między Chinami a Wielką Brytanią po wygaśnięciu chińskiego ultimatum dotyczącego zwrotu Hongkongu, po stronie Chin – Korea, Filipiny i Indonezja, po stronie Wielkiej Brytanii – Kanada, Algieria, Maroko, Somalia, Katar, Cejlon, Mozambik, Etiopia i Sarawak. Przemówienia Tse-ven Soonga w Czongkingu i Edena w Londynie.
    -24.VIII. – zrzucanie ulotek defetystycznych na Hongkong przez Chińczyków, poparcie decyzji Chin o rozpoczęciu wojny z Wielką Brytanią przez Indie, ostrzeżenie Nehru dla Edena w kwestii ponownej okupacji Iraku.
    -25.VIII. – oficjalne wyjście chińskiej marynarki wojennej w morze, rozpoczęcie operacji ˝Borneo˝ przez filipińskie siły zbrojne (desant sił zbrojnych na Borneo dla ochrony tego terytorium przed atakiem wojsk Sarawaku).
    -26.VIII. – fiasko kolejnego kanadyjskiego desantu w okolicach Tel-Awiwu, ponowne zajęcie miasta przez siły egipskie; zacięte walki pod Samarrą w Iraku; neutralność Japonii wobec konfliktu na Dalekim Wschodzie.
    -27.VIII. – neutralność Rosji i krajów postsowieckiej Azji Centralnej wobec wojny chińsko-brytyjskiej.
    -28.VIII. – zaniepokojenie Aliansu Oceania rozpoczęciem konfliktu na Dalekim Wschodzie, pierwszy nalot lotnictwa koreańskiego na brytyjskie niszczyciele w archipelagu wysp Spratly.
    -29.VIII. – zakończenie I etapu operacji desantowej ˝Borneo˝ przez filipińskie siły zbrojne; podtrzymanie neutralności przez USA.
    -30-31.VIII. – niepowodzenie pierwszego chińskiego ataku na Hongkong.
    -30.VIII. – przemówienie radiowe króla Wielkiej Brytanii, Edwarda VIII dla obrońców Hongkongu.
    -1.IX. – rozpoczęcie II etapu operacji desantowej ˝Borneo˝ przez filipińskie siły zbrojne; domaganie się zatrzymania brytyjskiej ofensywy lądowej w Iraku przez Nehru.
    -4.IX. – przekształcenie umów stowarzyszeniowych Rumunii, Jugosławii i Grecji z Europejską Organizacją Bezpieczeństwa i Rozwoju w pełnoprawne umowy członkowskie; krytyka polityki Indii i Chin względem Wielkiej Brytanii oraz apel do Turcji o brak zaangażowania w konflikt chińsko-brytyjski wysunięty przez przewodniczącego EOBR, Adenauera.
    -6.IX. – kolejny desant filipińskich sił zbrojnych na Borneo, zakończenie III etapu operacji desantowej.
    -8.IX. – niepowodzenie filipińskiej ofensywy lądowej na Kuczing, stolicę Sarawaku.
    -9-10.IX. – krwawa bitwa pod Al-Hillą między Kurdami a Irakijczykami.
    -11.IX. – przejęcie kontroli nad Mekką i Medyną przez wojska egipsko-jordańskie, ofensywa w kierunku Rijadu; wezwanie Omanu i Jemenu do złożenia broni i przyłączenia się do idei utworzenia państwa wszechislamskiego wysunięte przez prezydenta Egiptu, Mohammada Naguiba.
    -12.IX. – zdobycie Kirkuku przez wojska irackie, Al-Hilla w ręku Kurdów.
    -13.IX. – początek bitwy o Bagdad między Brytyjczykami a Irakijczykami.
    -14.IX. – przejęcie środkowego Borneo przez wojska sarawackie; tajne porozumienie wojskowe między Egiptem a Chinami.
    -15.IX. – przejęcie Bagdadu przez siły brytyjskie, podpisanie kapitulacji przez większość sił irackich, przejęcie kontroli nad południowym i środkowym Irakiem przez Wielką Brytanię, północna i wschodnia część Iraku pod kontrolą Jordanii i Egiptu, żądanie wycofania sił brytyjskich z Iraku i restytucji jego niepodległości przez Indie.
    -16.IX. – kapitulacja części sił irackich pod Kirkukiem.
    -17.IX. – powstrzymanie jordańsko-egipskiej ofensywy na Rijad przez wojska saudyjskie.
    -19.IX. – desant 2 brytyjskich dywizji piechoty pod Kuwejtem.
    -25.IX. – częściowe powstrzymanie dalszych desantów filipińskich sił zbrojnych na Borneo przez flotę Sarawaku.
    -26-27.IX. – rozmowy kurdyjsko-brytyjskie w celu zawiązania sojuszu militarnego.
    -27.IX. – włączenie Kurdystanu w skład sojuszu alianckiego i wypowiedzenie wojny Chinom, Filipinom, Korei i Indonezji, nota brytyjska o poparciu Kurdystanu w wojnie z Ligą Azji Centralnej – opuszczenie Wielkiej Brytanii przez ambasadora Indii.
    -28.IX. – krytyka posunięć Wielkiej Brytanii przez EOBR oraz MSZ Francji, Hiszpanii, Włoch i Niemiec.
    -29.IX. – zdobycie Miri w północnym Borneo przez siły filipińskie.
    -30.IX. – wkroczenie Brytyjczyków do kurdyjskiego Kirkuku. Tajne spotkanie Tse-ven Soong-Nehru w Lhasie.
    -1.X. – początek długotrwałych walk między siłami syryjsko-egipskimi a wojskami brytyjsko-kurdyjskimi pod Karbalą.
    -2.X. – wyjście w morze trzonu indyjskiej marynarki wojennej (udanie się w stronę Zatoki Halanijat u wybrzeży Omanu).
    -3.X. – spotkanie rosyjskiego min. spr. zagranicznych, Olega Miliukowa z Edenem w Sankt Petersburgu (omówienie szczegółów porozumienia wojskowego).
    -7.X. – zajęcie Bachtaranu w Iranie przez wojska brytyjskie (marsz. Alexander).
    -9.X. – prośba szacha Iranu o bezpośrednią pomoc indyjską w obliczu utraty inicjatywy strategicznej.
    -10.X. – podpisanie rosyjsko-brytyjskiego dokumentu o wzajemnej pomocy wojskowej w Sankt Petersburgu.
    -11.X. – potępienie rosyjsko-brytyjskiego paktu wojskowego przez Indie i Chiny, wysunięcie miesięcznego ultimatum dla rządu Chin przez Rosję (żądanie uwolnienia ziem Mongolii, Tybetu i Turkiestanu), odrzucenie ultimatum przez Chiny.
    -12.X. – EOBR : zaniepokojenie rozszerzeniem się konfliktu w Azji o możliwy udział sił Paktu dla Demokratycznej Azji.
    -15.X. – wpłynięcie indyjskiego lotniskowca ʺVikrantʺ na Morze Śródziemne wraz z 2 niszczycielami.
    -16.X. – wycofanie się trzonu indyjskiej marynarki wojennej na Morze Czerwone.
    -21.X. – ostrzał i bombardowanie etiopskiego portu Massawa przez indyjski lotniskowiec ˝Vikrant˝.
    -24.X. – zwycięska dla koreańskich niszczycieli bitwa morska w Zatoce Brunei (likwidacja brytyjskiego zgrupowania okrętów podwodnych).
    -26.X. – zdobycie irańskiego portu Abadan przez wojska brytyjskie.
    -30.X. – odrzucenie pomocy dyplomatycznej EOBR w rozwiązaniu konfliktu z Indiami i Chinami przez Edena.
    -31.X. – podtrzymanie neutralności Japonii, Turcji i Bułgarii wobec konfliktu brytyjsko-chińskiego.
    -5.XI. – uprzedzenie nieuchronnego rosyjskiego ataku na Chiny przez Tse-ven Soonga – wypowiedzenie wojny Rosji przez Chiny, poparcie decyzji Chin przez Indie wyrażone stanem wojny między Ligą Azji Centralnej a Rosją i krajami postsowieckiej Azji Centralnej.
    -6.XI. – ogłoszenie neutralności w wojnie rosyjsko-chińskiej i rosyjsko-indyjskiej przez Stany Zjednoczone, Japonię, Turcję, Hiszpanię, Portugalię, Francję, Włochy, Holandię, Belgię, Luksemburg, RPA, RFN, Ukrainę, Węgry, Czechosłowację i Polskę. Ofensywa wojsk chińskich pod Biszkekiem, Bijskiem, Czytą i nad Amurem.
    -7.XI. – ogłoszenie neutralności przez Bhutan i Nepal oraz kraje indochińskie. Przemówienie Tse-ven Soonga – obietnica przyłączenia Syberii i uzależnienia Rosji.
    -8.XI. – neutralność Tajwanu, Mikronezji, Australii i Nowej Zelandii.
    -11.XI. – zniszczenie trzonu indyjskiej marynarki wojennej w Basenie Mozambickim przez brytyjskie pancerniki – zatopienie indyjskiego lotniskowca ʺVikrantʺ przez pancernik ʺMalayaʺ.
    -13.XI. – zdobycie Karbali przez brytyjski korpus pancerny gen. Messervy’ego.
    -14.XI. – odkrycie obecności największych rosyjskich okrętów wojennych u południowych wybrzeży Półwyspu Indyjskiego.
    -15.XI. – kapitulacja bojówek egipsko-irackich pod Samarrą wobec okrążenia przez wojska brytyjsko-kurdyjskie. Przejęcie Heihe w Mandżurii przez wojska rosyjskie.
    -16.XI. – powtórne zwycięstwo Dwighta Davida Eisenhowera w wyborach prezydenckich w USA. Zatrzymanie irańskiej ofensywy lądowej pod Aszchabadem.
    -17.XI. – zajęcie Woroszyłowska (Alczewska) przez wojska gruzińskie na Zakaukaziu.
    -18.XI. – nalot lotnictwa brytyjskiego na irański port Bandar Abbas nad Zatoką Perską.
    -21.XI. – przełom na froncie syberyjskim pod Czytą (ofensywa chińska).
    -23.XI. – obietnica lepszego ładu po zakończeniu konfliktu azjatyckiego przez Edena po spotkaniu z przedstawicielami indyjskich muzułmanów, Kurdów i Afganów w Londynie.
    -25.XI. – początek ofensywy rosyjskiej na gruziński Majkop.
    -29.XI. – zatrzymanie ofensywy wojsk tadżyckich na Kabul przez siły indyjsko-afgańskie.
    -30.XI. – odzyskanie Alczewska przez wojska rosyjskie.
    -1.XII. – pierwsze starcie lotnicze w wojnie brytyjsko-indyjskiej (nad niebem Bangalore).
    -2.XII. – brytyjska propozycja dyplomatyczna dla władz Egiptu: zakończenie wojny pod warunkiem uznania niepodległości Kurdystanu, brytyjskiej okupacji Iraku, oddania Kanału Sueskiego i terytorium Izraela (odrzucona przez Egipt).
    -8.XII. – wzrost potencjału sił brytyjskich w Hongkongu do 20 dywizji piechoty.
    -10.XII. – początek indyjskiej ofensywy na uzbecką Samarkandę.
    -11.XII. – zdobycie Samarry w środkowym Iraku przez wojska brytyjskie.
    -12.XII. – rozpoczęcie brytyjsko-kurdyjskiej ofensywy w stronę stolicy Jordanii, Ammanu.
    -13.XII. – zacięte walki gruzińsko-rosyjskie pod Majkopem.
    -14.XII. – rozprawa z niszczycielami floty Sarawaku dokonana przez koreańskie niszczyciele w Zatoce Brunei.
    -15.XII. – początek indyjsko-afgańskiej ofensywy na turkmeńskie Czardżou.
    -16.XII. – wyruszenie w morze wielkiej armady 31 chińskich niszczycieli pod dowództwem adm. Cheng Shaokuana.
    -18.XII. – pierwsze starcie chińsko-rosyjskie na morzu (Zat. Tonkin), utrata przez Rosjan dwóch krążowników lekkich.
    -19.XII. – zatopienie dwóch rosyjskich lotniskowców ʺAleksander Możajskiʺ i ʺIgor Sikorskiʺ przez chińskie niszczyciele ʺHarbinʺ i ʺChangciakouʺ u wybrzeży Hajnanu.
    -24.XII. – zatrzymanie chińskiej ofensywy pod Czytą.
    -26.XII. – przejęcie kontroli nad Tuapse przez wojska rosyjskie.
    -31.XII. – zamach stanu na Ukrainie, przejęcie władzy przez OUN (Stjepan Bandera, Jarosław Stećko-Karbowycz).
     
  6. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 stycznia 1957

    odcinek 473


    Maal grannar
    (Sprawa sąsiadów)

    Polska


    Noworoczny zamach stanu na Ukrainie i przejęcie władzy przez nacjonalistyczne indywidua na przykładzie Bandery i Stećki spowodował częściową mobilizację polskich sił zbrojnych rozlokowanych do tej pory głównie na Zachodzie przy granicy z RFN i na Północy przy granicy z Baltią. Z czasem powinny one wzmocnić wschodnią flankę Rzeczpospolitej (linia Mozyrz-Stanisławów). Wycofanie się Ukrainy ze struktur Inicjatywy Środkowoeuropejskiej (9.I.) było spodziewane od początku przejęcia władzy przez Banderę, jednak dezercja Czechosłowacji (10.I.) jak nazwała ten krok polska prasa – spowodowała, że od tej pory w przypadku konfliktu zbrojnego z Ukrainą możemy liczyć tylko na Węgrów i ewentualną przychylność krajów Konferencji Bałkańskiej na czele z Rumunią, choć tutaj wciąż wszystko może popsuć antagonizm węgiersko-rumuński.


    [​IMG]
    Na Węgrów możemy liczyć od wieków, gorzej z tymi którzy tylko udają przyjaciół.

    [​IMG]
    Wzmacnianie wschodniej granicy RP.​

    Manifest samozwańczego atamana Bandery przyczynił się natomiast do rozwoju negatywnych skutków na wschodnich kresach Rzeczpospolitej na przykładzie coraz częstszych zabójstw polskiej ludności na Wołyniu czy nawet napadów na niewielkie polskie oddziały. Dodatkowo podburzane przez Banderę Polesie i Ziemia Mińska również dały się we znaki za pomocą chociażby strajków chłopskich czy demonstracjach w największych miastach urządzanych głównie przez środowiska nacjonalistów i karierowiczów. Kresy zamieszkiwane przez ludność białoruską i ukraińską powoli stają w ogniu.

    [​IMG]
    Pretensje terytorialne Ukrainy względem Polski i Czechosłowacji.​

    Modernizacje: na początku stycznia zakończono unowocześnianie sprzętu wojskowego Dywizji Piechoty Rosario wchodzącej w skład Korpusu Poznańskiego gen. Rudnickiego. Polskie Zakłady Lotnicze zakończyły natomiast tajny projekt dotyczący wprowadzenia nowego typu szpitala wojskowego, rozpoczęto też prace nad budową pierwszej polskiej latającej bomby.

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Wiener Zeitung (Austria):

    (…) Czesi i Słowacy wybrali jednak pokój niż niepotrzebne brnięcie w konflikt na Wschodzie, który najwyraźniej staje się nie do uniknięcia. Ich wycofanie się z sojuszu z Polską i Węgrami zostało bardzo dobrze odebrane w państwach niemieckich, co powoduje nadzieję, że Czechosłowacja zbliży się bardziej w kierunku integracji z Europą Zachodnią aniżeli ze Wschodem i jego problemami. Rząd Austrii ma też nadzieję, że i naród węgierski wyłączy się z tej w mig eksplodującej puszki Pandory jakim jest nierozwiązywalny problem egzystencji Polski i Ukrainy we Wschodniej Europie (…)

    Berlingske Tidende (Dania):

    (…) Polska ma rzadką zdolność do kreowania sobie problemów w tej części Europy, gdzie spodziewać by się można w końcu pokojowej kohabitacji mimo oczywistych różnic między zainteresowanymi stronami. Oczywiście winy należy szukać w noworocznym zamachu stanu na Ukrainie, który na nowo rozpalił wszelkie negatywne namiętności polityczne i obudził w Ukraińcach dusze Kozaków, ale i polityka Polski na Wschodzie nie jest bez winy. Przymusowa rekatolizacja lub masowe przesiedlenia ludności nawet mimo oficjalnych umów repatriacyjnych pozostawiają głęboki ślad w świadomości społeczeństwa ukraińskiego. Może być to początkiem dużych zmian na Wschodzie, choć skutków owego narodowego rozpalenia wolelibyśmy nigdy nie oglądać (…)

    Diario de Lisboa (Portugalia):

    (…) egipskie podchody dyplomatyczne związane z podjęciem radykalniejszych działań wobec Brytyjczyków na Morzu Śródziemnym i Atlantyku przez Pakt Iberyjski muszą być skazane na niepowodzenie. W razie wybuchu konfliktu cała Iberia stałaby się poligonem doświadczalnym dla wielu nowoczesnych brytyjskich broni konwencjonalnych i niekonwencjonalnych, co mogłoby sprowadzić Lizbonę do stanu z 1755 roku (gigantyczne trzęsienie ziemi + tsunami) jeśli mowa o użyciu atomu. Chytry Naser chciałby jedynie zyskać na czasie, natomiast negatywne skutki naszego współdziałania z Egiptem spotkałyby wpierw i od razu nas. Równie dobrze moglibyśmy zapytać się Chin, dlaczego nie oddały nam Makau, po tym jak odebrały go Japonii w wojnie. Skutek tych rozmów byłby taki sam przy obecnej sytuacji geopolitycznej (…)

    Diariusz polityczny

    1.I. – ukraiński przewrót noworoczny jest potępiany niemal przez wszystkie rządy państw europejskich, poczynając od Islandii a skończywszy na Turcji. Jedynie walcząca z Chinami i Indiami Rosja oraz Rumunia nie ośmieliły się w ostrych słowach skrytykować poczynań nowego ukraińskiego rządu, który niemal z marszu wysunął pretensje terytorialne względem Rosji (okręg kurski) i Polski. Brytyjczycy walczący w Iraku wraz z posiłkami kurdyjskimi ponownie atakują pozycje jordańskie pod Ar-Ruwaishid.

    [​IMG]

    2.I. – Ukraina wycofała się formalnie z prac sojuszu Inicjatywa Środkowoeuropejska, a w ciągu kilku dni ma nastąpić jej ostateczny rozbrat z tym sojuszem militarnym. Zawieszono także członkostwo w pakcie gospodarczym Progres. Jeszcze tego samego dnia spowodowało to demonstracje przeciwników Bandery w Odessie, Kijowie i Doniecku, brutalnie stłumione przez nowe władze.

    3.I. – nie ustają walki pod Samarkandą w Uzbekistanie, gdzie ofensywę prowadzą wojska indyjsko-afgańskie, które są na dobrej drodze do opanowania tego dużego miasta. EOBR uznała zamach stanu na Ukrainie za zagrożenie dla demokracji, wydając stosowny dokument w Warszawie. Jesselton na północnym Borneo zajęte przez desant filipińskiej dywizji piechoty.

    4.I. – w okupowanej irackiej Karbali pojawiło się aż 13 kurdyjskich dywizji piechoty, które są przygotowywane przez Brytyjczyków do ofensywy w Jordanii i Syrii. Siły chińskie udanie bronią Cycyharu w Mandżurii wobec dużego ataku wojsk rosyjskich gen. Riabiszewa.

    5.I. – Stepan Bandera, samozwańczy przywódca Ukrainy ogłosił się Jedynym Atamanem Lewobrzeżnej i Prawobrzeżnej Ukrainy, Krymu, Wołynia, Polesia i Rusi Zakarpackiej. W wydanym manifeście jest także mowa o pomocy dla braci Białorusinów umęczonych pod polską okupacją. W Zatoce Brunei koreańskim niszczycielom wymyka się kontrtorpedowiec ʺMiriʺ.

    6.I. – wojska sarawackie na Borneo zdobywają kontrolę nad Samarindą, choć ich sytuacja geopolityczna wobec formalnego okrążenia przez wojska filipińskie i indonezyjskie jest nad wyraz kłopotliwa.

    [​IMG]

    [​IMG]

    7.I. – układ dyplomatyczny Bayar-Eddeh zawarty w Iskenderun czyni Liban wolnym państwem w związku sojuszniczym z Turcją, Bułgarią i Japonią. Siły brytyjskie marsz. Alexandra rozpoczęły wraz z posiłkami kurdyjskimi ofensywę w stronę irańskiego Isfahanu.

    8.I. – Kurdowie są blisko przełamania jordańsko-egipskiej obrony Ar-Ruwaishid, a wojska chińskie po raz kolejny zwyciężają Kirgizów pod Biszkekiem.

    9.I. – Ukraina przestała być członkiem Inicjatywy Środkowoeuropejskiej, jej przedstawiciele opuścili stolice dotychczasowych sojuszników i powrócili do Kijowa. Siły kurdyjskie na krótki czas przejęły Ar-Ruwaishid, ale musiały się wycofać z tego terenu wobec huraganowego ostrzału Egipcjan.


    [​IMG]

    10.I. – kryzys w stosunkach polsko-ukraińskich stał się też problemem dla Czechosłowacji, która jest w posiadaniu rzekomego ukraińskiego terytorium jak wynikało z manifestu Bandery. Rząd Bedricha Homoli postanowił opuścić Inicjatywę Środkoweuropejską do czasu rozwikłania przez Polskę sprawy ukraińskiej, tak aby nie dać się wciągnąć w niepotrzebne gry wojenne. Homola w wywiadzie udzielonym prasie zachodniej nie ukrywa, że panaceum dla Czechosłowacji może być zacieśnienie związku z Austrią czy RFN niż partycypowanie w dużej części niepotrzebnym wspieraniu polskiej polityki wschodniej. Brytyjczycy zatrzymują pomyślną do tej pory ofensywę egipsko-jordańską pod Ar-Ruwaishid.

    11.I. – turkmeńskie Czardżou zostało zajęte przez 2 indyjskie dywizje piechoty, dla których jest to pierwszy sukces od momentu wybuchu wojny. Aktualnie przygotowywana jest ofensywa na Aszchabad.

    12.I. – Ar-Ruwaishid zostało zdobyte i utrzymane przez wojska brytyjsko-kurdyjskie, którym otwierają się ataki w kierunku na Amman i Damaszek, których zdobycie mogłoby wyłączyć ostatnich sojuszników Nasera i Naguiba. Egipt rozpoczął rozmowy dyplomatyczne z pogrążonymi w izolacji Tunezją i Libią, którym obiecuje nabytki terytorialne kosztem Algierii i Maroka, aliantów Wielkiej Brytanii, a nawet z Hiszpanią, której marzy się wyrzucenie Brytyjczyków z Gibraltaru czy odzyskanie stanu posiadania w Maroku. Póki co trwa jednak impas w tych rozmowach, a brakuje zdecydowanych działań.

    13.I. – sarawacki gen. Rosier zdobywa kontrolę nad indonezyjskim Tarakan we wschodniej części Borneo, dalszą drogę zastępują Filipińczycy usilnie broniący swoich pozycji pod Jesselton.

    14.I. – Hongkong powoli staje się twierdzą nie do zdobycia, aktualnie bronią go już 24 brytyjskie i kanadyjskie dywizje piechoty.

    [​IMG]

    15.I. – Chińczycy nie mogą odebrać Rosjanom mandżurskiego Mohe, gdzie umiejętnie broni się gen. Żerszykow. Na Bliskim Wschodzie dochodzi w końcu do ofensywy na syryjski Damaszek, gdzie korpus pancerny gen. Messervy’ego i liczne kurdyjskie dywizje piechoty zmuszają przeciwnika do oddania pola.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 3 niszczyciele, 4 okręty podwodne, 1 transportowiec (8)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 2 okręty podwodne (6)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 1 niszczyciel, 2 transportowce (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  7. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 stycznia 1957

    odcinek 474


    Die einzige Lösung
    (Jedyne rozwiązanie)​

    Polska​


    Niepokojące wieści z Kresów Wschodnich Rzeczpospolitej nie pozostawiały złudzeń polskim politykom. Coraz częstsze doniesienia o napadach na miasteczka i wsie przy granicy z Ukrainą, a także ostrzelania placówek KOP miały wkrótce spowodować istotną zmianę w polityce zagranicznej dla lepszej sytuacji geopolitycznej kraju. Bandera w kolejnym manifeście zapowiadał utworzenie niezależnego państwa białoruskiego powiązanego z bratnim narodem ukraińskim i w tym celu zachęcał mieszkańców polskiego Polesia do wypowiadania posłuszeństwa obowiązującej władzy, niszczenia magazynów zbożowych i instytucji kulturalnych.

    18 stycznia Ukraina zerwała ostatnią umowę handlową z Polską, pieczętując swoje wyjście z paktu gospodarczego Progres, po czym rozpoczęła serię rozmów z przedstawicielami Rosji w sprawie ewentualnego poszerzenia sojuszu militarnego. Rozmowy rosyjsko-ukraińskie zdawały się złym omenem dla Polski, tyle razy doświadczając zagrożenia ze Wschodu.


    [​IMG]
    Zerwanie ostatniej umowy z Polską przez Ukrainę (w ramach Progres).

    [​IMG]
    Pogranicze w ogniu.​

    Postanowiono skorzystać z włoskiej propozycji dyplomatycznej, która w obecnej sytuacji zdawała się być jedynym rozwiązaniem wobec coraz większej ukraińskiej natarczywości. Mimo istotnych różnic ustrojowych między Polską i Włochami za włączeniem Italii w skład sojuszu przemawiała w tej chwili taktyka, a z drugiej strony sam fakt zawarcia aliansu mogący powstrzymać Banderę przed podejmowaniem nieprzemyślanych decyzji dyplomatycznych. Sojusz polsko-włoski należy więc zatem rozumieć jako wybitnie taktyczny i obliczony na neutralizację pozostającej w dalszym ciągu w izolacji nacjonalistycznej Ukrainy.

    [​IMG]
    Akces Włoch do sojuszu polsko-węgierskiego określany przez polską prasę jako Sojusz Wielowiekowej Przyjaźni Trzech Państw.​

    Modernizacja: 2 dywizje piechoty (odpowiednio Korpus Ziemi Lubuskiej-20. Dyw. Piechoty gen. Bora-Komorowskiego oraz Korpus Królewiecki-10.Poleska Dyw. Piechoty gen. Kruszewskiego).

    Myśl techniczna: zakończenie prac nad dokumentacją nowoczesnej sieci radarowej (Akademia Morska w Gdyni) w dn. 23 stycznia br., rozpoczęcie modernizacji dywizji zmotoryzowanej przez naukowców Fabryki w Starachowicach.


    [​IMG]

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Wiener Zeitung (Austria):

    (…) Ukraińscy dyplomaci jak niepyszni powrócili z Moskwy, gdzie nie udało im się uzyskać rosyjskich gwarancji niepodległości nowej nacjonalistycznej Ukrainy, a po powrocie czekał na nich kolejny cios w postaci informacji o polsko-włoskim sojuszu, który pod znakiem zapytania stawia dalsze prowadzenie irredenty we wschodniej części Polski. Perspektywa zbombardowanego Kijowa i wielu innych miast Ukrainy wobec włoskich zobowiązań sojuszniczych spowodowała rozpoczęcie rozmów z Naguibem a także co jest dużym zaskoczeniem z Indiami i Chinami. Udział Ukrainy w walkach z Rosjanami z pewnością pozwoliłby Tse-ven Soongowi na szybsze rozprawienie się z oporem na Syberii i w Azji Centralnej (…)

    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) akcesja Włoch do sojuszu z Polską i Węgrami to spore zaskoczenie, szczególnie po ostatnich doniesieniach z tego kraju i działaniach lewicowego przywódcy, Palmiro Togliattiego. Trzeba jednak pamiętać w jakiej sytuacji znalazła się Polska, z jednej strony opuściła ją sprzymierzona z nią Czechosłowacja, a z drugiej strony mamy wciąż narastające zagrożenie ukraińskie, co w dalszym przebiegu wypadków postawiłoby ten kraj przed groźbą utraty części terytorium. Kiedy doda się do tego ukraińskie zabiegi o wyjście z izolacji międzynarodowej, rozmowy z Rosjanami i próby nawiązania kontaktów z Naguibem nie można się dziwić, że Polska postanowiła zawrzeć bardziej taktyczny sojusz niż ideowe porozumienie dla obrony własnych granic i utrzymania świętego spokoju (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) rozpoczęcie brytyjskiej okupacji Syrii przy niemal równoczesnym podważeniem szlachetności działań wojsk brytyjskich na Bliskim Wschodzie przez Japonię podziałało na europejską prasę jak płachta na byka. Wielkiej Brytanii może grozić podobny scenariusz jak ten, który zafundowała sobie podczas niesławnej interwencji w Chinach, gdzie doszło do użycia dwóch bomb atomowych. Spowodowało to kryzys, którego pokłosiem parę lat później stał się upadek światowej organizacji gospodarczej, a także impas gospodarczy. Czy w obliczu japońskich oskarżeń o stosowanie broni chemicznej teraz stanie się podobnie? Na pewno spodziewane dowody jakie zamierzają przedstawić Japończycy sporo w tej sprawie wyjaśnią, jeśli mamy zaś do czynienia z blefem, to zwycięskiego Albionu już nic nie zatrzyma (…)

    Diariusz polityczny​


    16.I. – Brytyjczycy i wspomagające ich liczne dywizje kurdyjskie są w dalszym ciągu na najlepszej drodze do przejęcia Damaszku i wyeliminowania kolejnego sojusznika Egiptu, wciąż trwają walki w okolicach stolicy Syrii. Również uzbecka Samarkanda staje się areną ciężkich zmagań sił indyjskich i uzbecko-rosyjskich, przewaga powoli zaczyna się rysować po stronie Ligi Azji Centralnej. Wojska uzbeckie gen. Zacharczenki nie są w stanie zatrzymać nawet mimo wsparcia Rosjan impetu indyjskiego natarcia.

    [​IMG]

    17.I. – japońska dyplomacja z sobie tylko znanych powodów zaczyna rozpowszechniać informacje jakoby Brytyjczycy stosowali na Bliskim Wschodzie zakazaną przez różne konwencje – broń chemiczną, skoro nie mogą używać o wiele groźniejszego atomu wobec obowiązującego moratorium. Japońskie informacje trafiają na podatny grunt w prasie europejskiej co w konsekwencji zmienia nastawienie i brytyjskiego społeczeństwa do prowadzonego konfliktu.

    18.I. – premier Eden z miejsca odrzuca japońskie kalumnie i zastanawia się co sprawiło, że Japonia sprowokowała tą fałszywą informację, być może jej udział w sojuszu z Turcją, Bułgarią i Libanem sprawił, że zmiany na Bliskim Wschodzie są przez nią traktowane jako uderzenie we własne interesy. Swoimi przypuszczeniami dzieli się on na konferencji prasowej. Wywołuje to oczywiście lawinę spekulacji i protesty japońskiej ambasady.

    [​IMG]

    19.I. – kolejna japońska inicjatywa kończy się jednak niepowodzeniem, do zgrzytu dochodzi w stosunkach japońsko-chińskich po tym jak odkryto próbę szpiegowskiego sabotażu w chińskich zakładach zbrojeniowych w Guangzhou. Czechosłowacja postanowiła opuścić pakt gospodarczy – Progres, podobnie jak zrobiła to ostatnio Ukraina, wiążę się to ze zmianą polityki zagranicznej i rozpoczęciem rozmów z Austrią.

    [​IMG]

    20.I. – uroczyste podpisanie dokumentów akcesyjnych do porozumienia militarno-gospodarczego między Czechosłowacją i Austrią w Pradze (układ Slavik-Gruber), akces Czechosłowacji przy obecności przedstawicieli Hiszpanii i Portugalii oznacza także jej przynależność do Paktu Iberyjskiego.

    21.I. – Tse-ven Soong proponuje honorowe warunki zakończenia wojny z Rosją za cenę utraty przez nią wpływów w Azji Centralnej i oddanie połowy Syberii, dyplomacja rosyjska milczy. Prasa rosyjska donosi jakoby na wschodnich kresach Rzeczpospolitej ludność ukraińska i białoruska otrzymywały broń od emisariuszy Bandery.

    22.I. – ostra zima znacząco utrudnia efektywne prowadzenie działań wojennych na Syberii i Kaukazie, czego przykładem są długotrwałe przestoje w walkach na froncie chińsko-rosyjskim i gruzińsko-rosyjskim.

    23.I. – stolica Turkmenistanu, Aszchabad broni się zawzięcie wobec prób jej zdobycia przez siły indyjsko-irańskie atakujące teraz z południa i ze wschodu. W momencie upadku Aszchabadu wojska Ligi Azji Centralnej będą mogły obejść pozycje rosyjskie w Kazachstanie od zachodu.

    24.I. – kolejny z chińskich ataków na kazachski Bijsk, jednak warunki w jakich prowadzona jest walka nie dają gwarancji na szybkie przejęcie tego miasta. Stepan Bandera, samozwańczy ataman Ukrainy rozpoczął tego dnia wizytę w Moskwie, jednak rozmowy z prezydentem Kiereńskim nie przyniosły satysfakcjonującego rezultatu.

    25.I. – irańskim niszczycielom nie udało się udaremnić przeprowadzenia przez Brytyjczyków udanego desantowania dywizji piechoty w Kuwejcie, transportowiec ˮRed Seaˮ bezpiecznie skrył się w porcie.

    [​IMG]

    26.I. – Isfahan w środkowym Iranie został przejęty tego dnia przez brytyjski korpus piechoty pod dowództwem gen. de la Poer Beresford Peirse’a i zdołał utrzymaćto miasto wobec irańskiego kontrataku. Do Iranu napływa jednak szereg posiłków, głównie z Indii, więc mogą być to sukcesy zdecydowanie na wyrost.

    27.I. – siły irańsko-indyjskie po nieudanym odbiciu Isfahanu przeprowadziły wczesnym rankiem nasilony atak na brytyjskie pozycje pod Abadanem (obrona gen. Camerona), zakończony jednak takim samym efektem jak poprzednia kontrofensywa.

    28.I. – 2 koreańskie niszczyciele przepędziły trzy brytyjskie okręty podwodne ˮTritonˮ, ˮOrpheusˮ i ˮSwordfishˮ w Zat. Manilskiej, które najwyraźniej zluzowały poprzednią rosyjską eskadrę. Tym razem obyło się bez strat. Akcesja Włoch do Inicjatywy Środkowoeuropejskiej (sojuszu polsko-węgierskiego) stała się faktem, tym samym wytrącono potężny argument Ukrainie.

    [​IMG]

    29.I. – Damaszek został zdobyty tego dnia przez brytyjsko-kurdyjskie dywizje piechoty i korpus pancerny gen. Messervy’ego, obalony dyktator Syrii, Fawzi es-Silu obrał za nową siedzibę Jerozolimę, jedno ze świętych miejsc islamu i ogłosił walkę do końca, aż do wyzwolenia Syrii i Iraku. Naguib potępił postępowanie brytyjskie w stolicy Syrii, polegające rzekomo na gwałtach na ludności cywilnej miasta i przymusowych rekwizycjach. Część sił syryjskich złożyła broń, pozostałe wycofały się do Jordanii lub na wzgórza Golan, część została internowana po przekroczeniu granicy Libanu lub Turcji.

    30.I. – starcia lotnicze między Kanadyjczykami a Chińczykami nad niebem Ganzhou i Guangzhou oraz nad Zat. Shenquan kończą się taktycznym zwycięstwem lotnictwa chińskiego zmuszającego aliantów do powrotu do bazy w Hongkongu. Wobec utraty Damaszku i wyłączenia Syrii władze Egiptu i Jordanii przystąpiły do relizacji operacji ˮArabski świtˮ, zakładającej szybkie rozbicie oporu wojsk saudyjskich na drodze do opanowania Rijadu. Taki krok ma odwrócić uwagę arabskiej opinii publicznej wobec kolejnej drastycznej zmiany na niekorzyść na froncie bliskowschodnim. Ofensywa kończy się jednak niepowodzeniem wobec silnego oporu wojsk pod dowództwem księcia Abdula as-Sauda.

    31.I. – wojska brytyjsko-kurdyjskie (gen. Dempsey, gen. Ghazi) po powstrzymaniu jordańsko-egipskiej kontrofensywy na Damaszek rozpoczęły natarcie w stronę jordańskiego Ammanu, odnosząc pełne zwycięstwo. Waży się los ostatniego już egipskiego sojusznika...

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 3 niszczyciele, 4 okręty podwodne, 1 transportowiec (8)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 2 okręty podwodne (6)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 1 niszczyciel, 2 transportowce (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  8. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 lutego 1957

    odcinek 475


    Den pludselige tilbagevenden
    (Nagły zwrot)

    Polska


    Informacja prasowa o podpisaniu bałtycko-ukraińskiego sojuszu militarnego porównywana była niemal z Paktem Ribbentrop-Mołotow, gdyż nie trzeba było być prorokiem, aby wywnioskować, że oprócz zwyczajowej formuły o zawarciu aliansu wojskowego mógł być dołączony tajny protokół dotyczący delimitacji na zagarniętych Polsce obszarach. W prasie pojawiły się nawet stosowne mapy i tkwiące pytanie „Co dalej?”. Podpisany sojusz z Włochami w niczym przecież nie równoważy zawartego aliansu między Baltią i Ukrainą, stwarzającego zagrożenia dla całości Kresów. Jest tylko narzędziem propagandowym, równie tyle wartym co brytyjskie i francuskie gwarancje niepodległości przed niemiecką inwazją. Takie opinie najczęściej dominowały w prasie.

    Ukraiński przywódca postanowił pójść za ciosem, oskarżając Polskę o prześladowania ludności litewskiej, białoruskiej i ukraińskiej na Kresach, wymieniając jako główne aspekty takie pojęcia jak rekatolizacja i przesiedlenia, przy czym porównanie ich do wzoru sowieckiego było jak najbardziej podłe z jego strony. MSZ ostro zaprotestowało przeciwko takiemu stawianiu sprawy, uznając je za typowe propagandowe zagrania pod publiczkę i mogące być porównywane z ideologią partii populistycznej.

    Pokłosiem zawarcia bałtycko-ukraińskiego sojuszu militarnego stało się przesunięcie 10 dywizji piechoty z granicy z Niemcami na północny-wschód, wzdłuż granicy z Baltią a także sondowanie spodziewanej pomocy u Węgrów, którzy skłonni są wysłać Polsce odpowiednie wzmocnienia. Strona włoska obiecuje Polakom na razie pomoc lotnictwa przy niszczeniu szlaków zaopatrzeniowych. Nie ulega jednak wątpliwości, że sytuacja w której znalazła się Polska grozi utratą wielu ziem na Wschodzie.

    Dyplomaci EOBR sugerują Polsce zastanowienie się nad możliwością przyznania ludności białoruskiej ograniczonej autonomii co mogłoby wytrącić argumenty Banderze, z drugiej strony jednak wzmocniłoby elementy nacjonalistyczne w kraju.


    [​IMG]
    Przesunięcie sił na północny-wschód.​

    Modernizacja: w pierwszej połowie lutego unowocześniono sprzęt 25. Dywizji Piechoty należącej do Korpusu Lwowskiego gen. Engela-Ragisa oraz 4. Gdańskiej Dywizji Piechoty (Korpus Wrocławski) gen. Kozickiego.

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Wiener Zeitung (Austria):

    (…) sojusz bałtycko-ukraiński jest najgorszym rozwiązaniem dla Polski patrząc od strony geopolitycznej. W przypadku konfliktu z tymi państwami Polska nie będzie mogła liczyć na odciążenie ze strony Rosji jak to było w przypadku wojny z Baltią, choć wtedy też zaistniały zupełnie inne warunki polityczne. Tym razem pozbawiona wsparcia Polska może nie wytrzymać naporu i być zmuszoną pogodzić się z utratą Kresów co wzmocniłoby jeszcze bardziej środowiska skrajnie prawicowe w tym kraju. Tym samym znaczenie sojuszu bałtycko-ukraińskiego jest dużo większe niż propagandowy wydźwięk aliansu polsko-włoskiego z ostatnich dni (…)


    Dagens Nyheter (Szwecja):


    (…) Unia Skandynawska ostrzega Baltię przed możliwością wypełniania zobowiązań sojuszniczych wobec Ukrainy i brania udziału w interwencji w Polsce. Zerwanie republik nadbałtyckich ze Skandynawią na chwilę przed powstaniem Baltii było na tyle nierozsądnym krokiem zarówno politycznym i gospodarczym, że kraj ten od początku swojego istnienia jest zagrożeniem dla ładu w Europie Wschodniej. Szwecja i inne kraje Unii Skandynawskiej protestują przeciwko zaognianiu sytuacji w tym regionie przez Baltię, a jej rozmowy z ukraińskimi nacjonalistami określane są jako mieszanie się w wewnętrzne sprawy Polski (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) wrze w stosunkach francusko-brytyjskich, a powodem jest skurczona o 2/3 Syria, która kiedyś należała do tzw. francuskich terytoriów mandatowych przyznanych jej po I wojnie światowej, choć równie dobrze posiadająca syryjskie tereny Turcja powinna upomnieć się o zwrot zagrabionej prowincji. Brytyjczykom nie pomaga otoczka konfliktu bliskowschodniego i zarzuty o stosowanie broni chemicznej przez będące u ich boku wojska kurdyjskie. Nie należy się jednak spodziewać wojny o wpływy na Bliskim Wschodzie, chyba, że górę we Francji wezmą organizacje skrajnie prawicowe, łaknące konfliktu jak wody. (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    1.II. – europejska opinia publiczna dowiaduje się o podpisaniu w Rydze bałtycko-ukraińskiego sojuszu militarnego wymierzonego przede wszystkim w Polskę i pośrednio w Rosję. Porozumienie Kalnins-Bandera umożliwia Baltii i Ukrainie wywieranie zwiększonego nacisku dyplomatycznego na Polskę w związku z prezentowanymi żądaniami terytorialnymi. W Kazachstanie pod Bijskiem ponownie górą wojska chińskie, które jednak nie przeprowadzają dalszych ataków z powodu trudnych warunków do prowadzenia walki.

    2.II. – siły irańsko-indyjskie usiłują wyprzeć Brytyjczyków z Isfahanu, jednak alianci usilnie bronią swoich dotychczasowych pozycji, w dalszym ciągu trwają też walki pod Samarkandą.

    [​IMG]

    3.II. – Ukraina zawiesiła swoje członkostwo w Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju, która zdaniem Bandery jest na tyle nieskuteczna, że można jej ukuć nazwę Ligi Narodów bis. W wywiadzie udzielonym ʺBaltijas Rytasʺ zwraca uwagę na przymusową rekatolizację Polesia i Wołynia prowadzoną przez władze polskie oraz praktyki przesiedleńcze na wzór sowiecki. Saudowie po raz kolejny powstrzymują jordańsko-egipskie ataki na stolicę Arabii, Rijad.

    4.II. – Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP ostro zaprotestowało wobec zarzutów Bandery dotyczących polityki prowadzonej na Kresach, uznając je za kłamliwą propagandę mającą na celu oczernić Polskę w Europie. Egipskie oddziały gen. Sadata zatrzymały natarcie korpusu pancernego gen. Messervy’ego pod Ammanem.

    5.II. – koreańskie kontrtorpedowce odganiają aliancki konwój zmierzający do Hongkongu na wysokości Hajnanu; u wybrzeży Libanu tonie brytyjski transportowiec ʺAtlantisʺ zatopiony przez egipski niszczyciel ʺAl-Iskandarijaʺ. Messervy przełamuje arabską obronę Ammanu, do zdobycia stolicy Jordanii coraz bliżej.

    6.II. – osłaniający aliancki konwój niszczyciel ʺValentineʺ wykrył i zatopił chińskiego kontrtorpedowca ʺHarbinʺ w Zat. Shenquan. Działania wojenne na Syberii i w Mandżurii wciąż zatrzymane z powodu silnych mrozów i opadów śniegu.

    [​IMG]

    7.II. – Bandera w przemówieniu wygłoszonym w Kijowie domaga się do Polski zaprzestania prześladowania ludności litewskiej, ukraińskiej i białoruskiej na przejętych bezprawnie ziemiach, domaga się przyznania prawa Białorusinom do samostanowienia i możliwości wyboru drogi ustrojowej oraz wyboru sojuszu militarnego. Apeluje też o poparcie do Rosji, aby zmusić Polskę do respektowania praw mniejszości narodowych. W najbliższych dniach Bandera ma powołać białoruski rząd na uchodźstwie z siedzibą w Winnicy. Amman zdobyty przez wojska alianckie pod dowództwem gen. Messervy’ego, pozostające w okrążeniu wojska jordańskie poddały się Brytyjczykom, a Wielka Brytania oficjalnie przejęła choć w dużej części nominalnie ziemie jordańskie.

    8.II. – Francja wysunęła swój sprzeciw wobec brytyjskiej polityki faktów dokonanych na Bliskim Wschodzie, premier Mayer oczekuje, że okupowane ziemie irackie, syryjskie i jordańskie powinny być w jak najszybszym czasie oddane władzom cywilnym poszczególnych obszarów, zarządzanych przez polityków nie związanych z dotychczasowym układem sił w tym regionie lub wobec niemożności takiego kroku powrócić do formy protektoratów przy czym Syria bardziej niż z Wielką Brytanią związana jest historycznie z Francją i należałoby zastanowić się nad przekazaniem tego terytorium pod kontrolę neutralnego w tym konflikcie kraju. Pod Biszkekiem w Kirgistanie gen. Zeb-Rusan powstrzymują chińskie natarcie.

    9.II. – obrońcy Aszchabadu wciąż udanie bronią pozycji przed indyjsko-irańskim atakiem; w Zat. Sibuyan na Filipinach tonie rosyjski okręt podwodny ʺE-3ʺ storpedowany przez koreański niszczyciel ʺChungmugong Yi Sun-sinʺ.

    10.II. – potwierdzają się japońskie zarzuty dotyczące stosowania przez stronę brytyjską broni chemicznej w walkach przeciw Egipcjanom czy Iranowi, przy czym taką broń mają stosować oddziały kurdyjskie podległe brytyjskiemu dowództwu. Premier Eden jest wyraźnie zakłopotany przedstawionymi dowodami, dodatkowo strona francuska coraz bardziej domaga się sprawiedliwego podziału zdobyczy na Bliskim Wschodzie w zgodzie z prawdą historyczną. Wielka Brytania odrzuca jednak japońskie dowody jako sfabrykowane, a francuskie zarzuty jako ostatnie jako mogą być wysunięte przez państwo, które kilka lat temu miało zupełnie inne plany i to nie tylko dotyczące ziem bliskowschodnich. Wojska egipskie mimo utraty posiłkujących je oddziałów jordańskich nie złożyły broni i nie zrezygnowały z walki o odzyskanie Ammanu (gen. Shariba, Sadat). W Basenie Północnofilipińskim górą koreańskie niszczyciele, które rozproszyły aliancki konwój.

    11.II. – Francja odwołała swojego ambasadora z Londynu na konsultacje, informacja tej treści stała się newsem dnia. Na Bliskim Wschodzie wojska saudyjskie raz po raz odpierają egipskie ataki na Rijad.

    12.II. – Mohammad Naguib, przywódca Egiptu proponuje Francji koneksje handlowe na terytorium Egiptu oraz Maltę i Cypr, a także wolną rękę w Maroku i Algierii, jeśli przyłączy się ona do odosobnionego już rządu kairskiego walczącego z Brytyjczykami na Bliskim Wschodzie. Nota egipskiego przywódcy kończy się zaś słowami: ʺNigdy nie zapomnimy świetności dawnego Paryżaʺ. Propozycja zostaje bez odpowiedzi. Amman został na krótko przejęty przez wojska egipskie.

    13.II. – dyplomaci EOBR próbują doprowadzić do obrad okrągłego stołu rokowań w sprawie przyszłości Bliskiego Wschodu między przedstawicielami Francji i Wielkiej Brytanii, miejscem spotkania ma być szwajcarski Zurych. Podobna inicjatywa ma dotyczyć sporu polsko-ukraińskiego, ale dobra wola dyplomatów rozbija się o mur niechęci ze strony Bandery, negującego wszelkie rozmowy z przedstawicielami rządu RP. Premier Indii, Nehru wypowiada się negatywnie o mocarstwowych planach Francji lecz chętnie by widział konflikt francusko-brytyjski w Europie. U wybrzeży Hongkongu tonie chiński niszczyciel ʺShaosingʺ, którego pogromcą okazuje się kanadyjski kontrtorpedowiec ʺNiagaraʺ (obrona konwoju). Wojska saudyjskie po zatrzymaniu egipskiej ofensywy, ruszają do kontrataku na Mekkę i Medynę.

    14.II. – w miastach Francji kilkutysięczne demonstracje, głównie sympatyków skrajnej prawicy, która pod hasłami ʺDość upokorzeń !ʺ, ʺChcemy powrotu kolonialnej Francji !ʺ, ʺHiszpania oddała Bordeaux, a Albion zawłaszcza francuską Syrią !ʺ i ʺPamiętamy o Paryżu !ʺ przemaszerowały ulicami Brestu, Bourges, Bordeaux, Marsylii i Lyonu. W samym Paryżu, częściowo odbudowanym zapłonęły zaś setki zniczy, upamiętniających ofiary ataku atomowego. W Hongkongu znajduje się już 29 alianckich dywizji piechoty.

    15.II. – siły egipskie w dalszym ciągu prowadzą kontrofensywę w kierunku Ammanu. We Francji premier Mayer apeluje do środowisk prawicowych o nie popadanie w histerię, ambasador Francji w Londynie, Jacqueline Rocheteau powraca do Wielkiej Brytanii na spotkanie z Edenem.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 3 niszczyciele, 4 okręty podwodne, 2 transportowce (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 3 okręty podwodne (7)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 1 niszczyciel, 2 transportowce (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  9. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-28 lutego 1957

    odcinek 476


    Daarlig offensiv
    (Marna ofensywa)​

    Polska​


    Nad granicę z Ukrainą i Baltią wciąż nadchodzą dywizje piechoty, wkrótce powinny one ulec reorganizacji dla celów lepszej obrony przed mogącym nadejść niebezpieczeństwem naruszania granicy. Pora zimowa sprzyja jednak działaniom dyplomatycznym niż wojennym i w tym celu min. spr. zagr. August Zaleski spotkał się w Sztokholmie z Undenem (min. spr. zagr. Szwecji) w celu szerszego zapoznania się ze stanowiskiem zarówno samej Szwecji jak i Unii Skandynawskiej, której Szwecja przewodniczy. W toku rozmów ustalono, że szwedzki sojusz gotowy jest odpowiednio „pouczyć” Baltię, jeśli zdecyduje się ona poprzeć nacjonalistyczną Ukrainę. Owe pouczenie obejmuje zarówno interwencję zbrojną, oficjalne wypowiedzenie wojny lub blokadę gospodarczą tego kraju. Osten Unden nie obiecuje jednak, że to co jest możliwe stanie się pewnikiem, sporo zależy od sytuacji w jakiej znajdzie się Polska, od rozmiarów zagrożenia, a w sytuacji gdy polska strona będzie przewodziła w konflikcie, Szwecja oczekuje wpływów politycznych na terytorium dawnej Łotwy i Estonii.

    Zaleski dobrze sobie zdawał sprawę z tego, że poparcie szwedzkie należy brać w tym przypadku za dobrą monetę, a na zastanowienie się o przyszłość Baltii zawsze przyjdzie czas, na razie należy znacząco zintensyfikować działania dyplomatyczne, w przyszłym miesiącu spotyka się natomiast z prezydentem i premierem niespokojnej aktualnie Francji. Wieść o powstaniu rzekomo wolnego rządu białoruskiego z siedzibą w podkijowskiej Winnicy została włożona w tubę ukraińskiej propagandy, takie jest zarówno zdanie rządu jak i prasy.

    Podobne działania dyplomatyczne prowadzi strona ukraińska, choć Bandera nie otrzymał zbyt wiele zapewnień od francuskich ekstremistów z którymi spotkał się w Bernie, nieco więcej spotkało go natomiast na tajnym spotkaniu w Jassach, gdzie doszło do rozmowy z rumuńskim min. spr. zagr., Nicolae Titulescu. Rumun miał zaoferować życzliwą neutralność Ukrainie, jeśli poprze ona starania Bukaresztu w sprawie rewindykacji Transylwanii (Siedmiogrodu). W przeciwnym wypadku Rumunia może choć nie musi zastosować się do oczekiwań opinii publicznej, opowiadającej się w tym konflikcie za stanowiskiem Warszawy. Ewentualny konflikt rumuńsko-węgierski oznaczałby jednak także i starcie z silną armią włoską w Alpach Jugosłowiańskich, dlatego też wsparcie dyplomatyczne Ukrainy w kwestii transylwańskiej pozwoliłoby Rumunii na nie uciekanie się do rozwiązań będących na ostrzu noża. Otworzyłoby to drogę dla rządu Oktawiana Gogi do możliwości negocjacji i z Polską, mającą pewien wpływ na politykę węgierską.

    Modernizacja: unowocześniono sprzęt wojskowy Dywizji Piechoty im. Bohaterów Westerplatte (Korpus Toruński) i Kaliskiej Dywizji Obrony Narodowej (2. Korpus Pruski) będących pod dowództwem gen. Langnera i gen. Klimeckiego.


    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Corriere della Sera (Włochy):

    (…) było pewne, że Brytyjczycy i Francuzi nie dojdą do porozumienia nawet, gdy miejscem spotkania jest neutralna Szwajcaria. Kością niezgody jest wciąż Syria, a raczej to co z niej zostało po tureckim zaborze i brytyjskiej okupacji będącej w toku. Niemniej urządzanie takich konferencji zanim nie zostanie pokonany Egipt trochę mija się z celem i wygląda jak dzielenie skóry na wciąż żywym niedźwiedziu. Dodatkowo armia brytyjska zaczyna mieć pewne kłopoty z utrzymaniem linii frontu w Iranie, co może wpłynąć negatywnie na opinię publiczną domagającą się i szybkich zwycięstw i racjonalnego przemyślenia przyszłości tego regionu (…)

    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) francuscy ekstremiści odrzucają możliwość porozumienia się z rewanżystą Banderą, który nie ustaje w wysiłkach, aby skompromitować Polskę za nieudaną i szkodliwą jego zdaniem politykę wschodnią. Zagadką pozostaje stanowisko Baltii, która podobnie jak ukraiński przywódca uważa się za wybitnie pokrzywdzoną, a jej ambicje terytorialne sięgają podobno i tak ważnego miasta jak Gdańsk. Swoją drogą, gdyby patrzeć na to co zostało z dawnej szwedzkiej potęgi, moglibyśmy być obrażeni i na Baltię, Rosję, Finlandię, Polskę czy Niemcy, snuć plany odnowienia Dominium Maris Baltici. Pora jednak zejść na ziemię, a denerwujące zabiegi Baltii niweczyć posunięciami Unii Skandynawskiej i w sposób jaki to robi rząd premiera Erlandera (…)

    Frankfurter Rundschau (RFN):

    (…) pierwszy z rosyjskich sojuszników w wielkiej wojnie azjatyckiej został zmuszony do złożenia broni i nie chodzi wcale o Turkmenów, Kirgizów czy Tadżyków lub Tuwińczyków, mających skąpe siły zbrojne, ale o Uzbeków po których spodziewano się znacznie więcej. Śmiały atak sił irańsko-indyjskich wzbogacony atutami przejęcia kontroli nad Samarkandą i Taszkientem pozwolił Lidze Azji Centralnej na świętowanie zwycięstwa nad wrogiem. Nie na długo jednak, skoro zaledwie dzień później Rosjanie zamknęli w kotle pod Taszkientem 6 indyjskich dywizji piechoty. Jak widać triumf i kompromitacja mogą się czasem zdarzyć w odstępie 24 godzin (…)

    Diariusz polityczny

    [​IMG]

    16.II. – indyjski marszałek Cariappa zdobywa w końcu kontrolę nad uzbecką Samarkandą, przybliżając się do zdobycia stolicy tego kraju – Taszkientu, którego bronią już nieliczne oddziały.

    17.II. – Chińczycy pod dowództwem marsz. Feng Yuxianga usiłują od dłuższego czasu zdobyć kazachski Bijsk ale wojska rosyjskie w dalszym ciągu skutecznie powstrzymują te ataki, problemem jest też nienajlepsze wyszkolenie chińskich żołnierzy, można powiedzieć mięso armatnie jakim to mianem nazywają oddziały chińskiej armii dziennikarze prasy europejskiej. Na Morzu Sibuyan blisko Filipin tonie rosyjski okręt podwodny ʺE-7ʺ zniszczony przez koreański kontrtorpedowiec ʺChungmugong Yi Sun-sinʺ. To już czwarty utracony przez Rosjan okręt podwodny na Dalekim Wschodzie, a flota koreańska nazywana jest pogromcą wilków morskich.

    18.II. – ciężkie walki pod Bijskiem i Aszchabadem, stolicą Turkmenistanu, siły rosyjskie i państw Azji Centralnej z trudem powstrzymują ataki wojsk irańsko-indyjskich. Kolejny dzień zamieszek we Francji, Bandera próbuje się porozumieć z francuskimi ekstremistami, czego dowodem jest jego spotkanie w szwajcarskim Bernie.

    19.II. – marsz. Cariappa rozpoczyna decydującą batalię o przejęcie Taszkientu z rąk Uzbeków, ofensywa przeprowadzana jest pomyślnie i niedobitki armii uzbeckiej wycofują się do płd. Kazachstanu. Konrad Adenauer (przewodniczący EOBR) wyznacza 23 lutego jako dzień rozmów francusko-brytyjskich w Zurychu w sprawie przyszłości Bliskiego Wschodu. Strona ukraińska po raz kolejny odrzuca możliwość rokowań z Polską organizowanych przez EOBR.

    20.II. – na froncie w Iranie zwrot w działaniach wojennych, siły brytyjskie będące na pozycjach w Bachtaranie zostają zaskoczone przez atak sił gen. Bahadura Kohoona, który uzyskuje przewagę w walkach.

    21.II. – Fejzabad we wsch. Afganistanie przejęty przez kirgiski korpus piechoty gen. von Dufaya. Unia Skandynawska kolejny raz ostrzega Baltię przed możliwością poparcia ukraińskiej interwencji w Polsce i zerwania obowiązującego z nią zawieszenia broni.

    22.II. – Rosjanie uderzają na będącą w rękach indyjskich Samarkandę, ale nie są w stanie zagrozić pozycji marsz. Cariappy na tym terenie. Bałtyjski min. spr. zagr., August Rei proponuje Polsce rozwiązanie problemu białoruskiego w zgodzie z zasadą etniczności i umożliwienie dowolnego kształtowania swojej historii przez ten naród.

    [​IMG]

    23.II. – ten dzień przejdzie do historii jako zwycięstwa sił indyjsko-irańskich pod Taszkientem i Bachtaranem, dodatkowo irański gen. Hossein Firuz zwycięża pod Aszchabadem. Z drugiej zaś strony Rosjanie wznowili działania wojenne na Kaukazie (gen. Kurawiec) odnosząc triumf pod Majkopem w Gruzji. Konferencja francusko-brytyjska w Zurychu w sprawie przyszłości Bliskiego Wschodu pozostaje nierozstrzygnięta, przedstawiciel rządu brytyjskiego uważa, że jedynie Wielka Brytania jako strona zwycięska konfliktu może posiadać prawo do dowolnego kształtowania przyszłych losów tego regionu, więc nie może pozwolić na udział strony neutralnej jaką jest Francja.

    24.II. – Bandera ogłosił powstanie Wolnego Rządu Białoruskiego na Uchodźstwie w Winnicy i wezwał ludność białoruską do postawienia się polskim burżujom i prześladowcom.

    [​IMG]

    25.II. – Rosjanie przełamują front i w Mandżurii, atakując pozycje sił chińskich pod Jiamusi, celem gen. Romanowskiego jest dotarcie do granic Korei i wyzwolenie Władywostoku. Ambasador francuski w Londynie jest ponownie wzywany na konsultacje do Paryża.

    26.II. – kanadyjskie niszczyciele uciekają z potrzasku blisko Wysp Spratly osaczone przez chińskie i koreańskie kontrtorpedowce; siły brytyjskie zatrzymały ofensywę irańsko-indyjską na Bachtaran i przeprowadziły próbny atak na Babolsar, zakończony niepowodzeniem.

    27.II. – wojska uzbeckie podpisują kapitulację wobec sił irańsko-indyjskich pod dowództwem marsz. Cariappy zdobywających Taszkient, to pierwszy tak duży sukces Ligi Azji Centralnej w tej wojnie, ziemie uzbeckie tymczasowo przejmuje Iran.

    [​IMG]

    28.II. – to co wczoraj wydawało się sukcesem, dzisiejszego dnia może być uznane za kompromitację, Cariappa dał się zamknąć w okrążeniu pod Taszkientem przez wojska rosyjskie (manewr gen. Dmitriewa). Miażdżący atak Rosjan kończy się kapitulacją wojsk indyjskich. Kończą się walki na Borneo, gdzie oddziały indonezyjskie opanowały Mahakan w środkowej części wyspy, a ostatecznym zwycięstwem stał się bój o Kuczing, którego przejęcie powinno być już tylko kwestią czasu.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 3 niszczyciele, 4 okręty podwodne, 2 transportowce (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 1 niszczyciel, 2 transportowce (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  10. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 marca 1957

    odcinek 477


    Faerre och faerre obekanta
    (Coraz mniej niewiadomych)​

    Polska​

    August Zaleski, minister spraw zagranicznych RP rozpoczął oficjalną wizytę we Francji w dość niekorzystnym czasie, podczas gdy Paryż zerwał stosunki dyplomatyczne z Londynem, a w kraju narasta nagonka na obywateli brytyjskich. Nastroje ulicy wyraźnie też udzielały się w rozmowach z przedstawicielami francuskiego rządu, a zamierzenia ministra przeważnie schodziły na drugi plan lub też jego wywody były uzupełniane przez zupełnie obco brzmiące sformułowania wiązące się bardziej z francuską niż polską racją stanu. Premier Mayer miał zaoferować wsparcie Polsce w jej sporze z Ukrainą, jeśli Warszawa przekona Włochy do zablokowania Morza Śródziemnego dla brytyjskich okrętów. Na taką propozycję Zaleski odpowiedział wymijająco. Postępowanie Włoch musiałoby sprowadzić pogorszenie stosunków Wielkiej Brytanii i z Polską, a do tego nie powinno się dopuszczać. Co innego Francja, która utraciwszy dawniej kolonie, choć zupełnie słusznie zabrane, naiwnie domaga się od Anglii kolejnej rekompensaty za jak to nazywali francuscy dyplomaci „utrzymywanie demokracji”.

    Takie postępowanie nie może zaprowadzić do racjonalnego zakończenia sporu między tymi krajami, a może je tylko jeszcze bardziej pogorszyć. Dlatego też Zaleski poza deklaracjami przyjaźni nie przywiózł do Polski niczego istotnego.

    Tymczasem Bandera powołując Wolny Rząd Białoruski na Uchodźstwie w Winnicy rozpoczął zakrojoną na szeroką skalę akcję propagandową wśród mieszkających na Ukrainie Białorusinów i samych Ukraińców. Polega ona na sprecyzowaniu największych wrogów i najlepszych przyjaciół państwa oraz wniosków jak postępować z wrogiem i przyjacielem. Zamierza w ten sposób wzmocnić nastroje rewanżyzmu szczególnie jeśli chodzi o utracony Wołyń, a także zachęcić Białorusinów do tworzenia organizacji paramilitarnych, gotowych iść w bój za niezależną Białoruś. Powoli zaczyna się tworzyć klimat wojny we Wschodniej Europie.

    W Polsce przemówienie premiera Becka z dn. 10 marca mówiące o ratowaniu Ukrainy dla demokracji z udziałem świeżo co obalonych władz tego kraju raz po raz przerywane było owacją, co tylko podsyca nastrój zbliżającego się konfliktu.


    [​IMG]
    Sytuacja na pograniczu.​

    Zakończono modernizację Polskich Sił Zbrojnych do modelu uzbrojenia ’56. Ostatnią zmodernizowaną jednostką była 14. Szczecińska Dywizja Piechoty wchodzącą w skład Korpusu Opolskiego (gen. Dąbkowski).

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Diario de Lisboa (Portugalia):

    (…) Francja o krok od wojennej ścieżki! To nie do uwierzenia, ale po pokojowym odzyskaniu Bordeaux i Korsyki Francuzi najwyraźniej wyczuli koniunkturę i na Bliskim Wschodzie, naiwnie licząc na darmowe przekazanie dawno już wyzwolonej Syrii pod opiekuńcze skrzydła Paryża. Eden jest jednak gotowy bronić stanu posiadania w tym regionie świata, a co więcej, jego ewentualne ustąpienie mogłoby być ocenianie jako słabość, a tej chyba nie można brytyjskiemu premierowi zarzucić po tym czego już dokonał. Francja czuje się natomiast pokrzywdzona i kolejnym jej działaniem może być oczekiwanie zwrotu kolonii, co jak wiadomo należy to także do naszych niespełnionych pragnień (…)

    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) ostatnie sukcesy wojsk irańsko-indyjskich w Azji Centralnej i stopniowe wykruszanie się rosyjskich sprzymierzeńców może stworzyć niebezpieczną sytuację dla władztwa tego państwa w zachodniej części Syberii. Cała nadzieja w Brytyjczykach, że zdołają wyeliminować szacha z gry wojennej zanim poczyni on wraz z Hindusami nieodwracalne szkody. Tymczasem jak się dowiadujemy ofensywa aliancka w Iranie popadła w impas, co doskonale może wykorzystać wróg, choć z drugiej strony na Kaukazie sytuacja jest na tyle dobra, że można być spokojnym o rozbudzone irańskie apetyty terytorialne (…)

    Wiener Zeitung (Austria):

    (…) Nehru wystosował propozycję pokojową do Rosji o zupełne wycofanie się z Azji Centralnej i utratę wszelkich wpływów a w zamian oferując 25-letni pakt o nieagresji. Oczywiście Kiereński tę propozycję natychmiast odrzucił. Indie chcą wykorzystać koniunkturę na froncie do własnych celów, nie ulega bowiem wątpliwości, że dzięki podpisaniu pokoju z Rosjanami mogliby zdławić brytyjskie panowanie nie tylko w Iraku, ale i na całym Bliskim Wschodzie. A tak stopniowo można mieć nadzieję, że wraz z upadkiem szacha rozsypie się w gruzy cały indyjski sojusz militarny (…)

    Diariusz polityczny

    [​IMG]

    1.III. – siły irańskie przejmują tego dnia na krótko Bachtaran, który po południu zostaje odbity przez Brytyjczyków (marsz. Alexander, gen. Said), niewątpliwie dalsze prowadzenie ofensywy w Iranie wymaga znacznego zwiększenia liczebności armii, posiłki kurdyjskie okazują się po prostu niewystarczające.

    2.III. – Francja zrywa stosunki dyplomatyczne z Wielką Brytanią, pokłosiem tej decyzji jest brak porozumienia w sprawie równomiernego podziału wpływów na Bliskim Wschodzie i przywrócenia tych terenów prawdziwej demokracji (fiasko konferencji w Zurychu).

    3.III. – wojska rosyjskie zostały wyparte z afgańskiego Fejzabadu przez Hindusów pod dowództwem gen. Desai, siły indyjskie wciąż nie mogą doprowadzić do okrążenia armii przeciwnika na ziemiach kirgiskich czy tadżyckich.

    4.III. – nad niebem Guangzhou chińskie lotnictwo myśliwskie nadspodziewanie dobrze sobie radzi z kanadyjskimi maszynami, kolejny raz zostają one zmuszone do odwrotu.

    [​IMG]

    5.III. – Kanadyjczycy korzystając z dobrej sytuacji na froncie w Jordanii usiłowali dokonać desantu pod Hajfą ale wojska egipskie szybko uniemożliwiły im to działanie, linia frontu wciąż na wzgórzach Golan i w okolicach Ammanu.

    [​IMG]

    6.III. – ruszyła rosyjska ofensywa (gen. Markow) na chińską Mongolię i od razu zanotowano pierwszy sukces, odrzucając Chińczykom z ich pozycji pod Ułan Bator. Rosjanie o dziwo zaskakują dobrą organizacją armii i świetnym wyszkoleniem, z drugiej strony atutem Chińczyków jest tylko liczebność. U wybrzeży Malabaru 5 indyjskich niszczycieli wytropiło pięć brytyjskich transportowców, alianci uszli jednak pogoni.

    7.III. – siły irańsko-indyjskie uderzyły na pozycje brytyjskie pod Isfahanem, wypierając stamtąd korpus gen. Altona. W Arabii zatrzymano ofensywę na Mekkę i Medynę, głównie z powodu gęstniejącego oporu Egipcjan. W Mandżurii kolejne wielkie zwycięstwo sił rosyjskich pod Jiamusi.

    8.III. – głównodowodzący siłami alianckimi w Iranie, marsz. Alexander podejmuje się operacji wojskowej, której celem będzie przejęcie południowych prowincji tego kraju i częściowe powstrzymanie pomocy indyjskiej, atak na Babolsar ma być tego pierwszym przejawem. Indyjska flota operując w rejonie Malediwów kolejny raz wykrywa alianckie transportowce, ponownie bez strat.

    9.III. – Rosjanie kontynuując uderzenie w chińskiej Mongolii, przeprowadzają też udaną operację w jej zach. części w rejonie miasta Chobdo, tam pomagają im dywizje tuwińskie. Na Kaukazie przejęli Majkop i przygotowują atak na gruziński Nalczyk (gen. Kurawiec).

    10.III. – siły rosyjskie zwyciężyły Gruzinów i Hindusów pod Batumi, co realnie otworzyło szansę uderzenia na Tbilisi. W Zatoce Adeńskiej saudyjskie niszczyciele zmusiły do odwrotu egipskie kontrtorpedowce. Taszkient ponownie w rękach Rosjan.

    11.III. – Irańczycy i Hindusi wytrwale bronią pozycji pod Hamadanem, skąd prowadzi najkrótsza droga do Teheranu, a którego utrata mogłaby oznaczać załamanie się największego sojusznika Indii.

    12.III. – u wybrzeży Cejlonu uległ uszkodzeniu indyjski kontrtorpedowiec ʺMadrasʺ, który zetknął się z trzema brytyjskimi niszczycielami.

    [​IMG]

    13.III. – Sarawak skapitulował wobec utraty Kuczingu na rzecz sił indonezyjskich, które właśnie weszły do miasta. Terytorium tego kraju zostało podzielone między Filipiny i Indonezję, z których to pierwsze państwo zagwarantowało sobie przydzielenie 2/3 terytorium północnego Borneo, zaś do Indonezji wejdzie okręg Kuczing. Filipiny otrzymały udział w podziale ziem Sarawaku z racji decydującego wkładu w rozbicie tego przeciwnika i nadesłania odpowiednich sił mogących wykluczyć jednego z alianckich sojuszników. Tse-ven Soong przesłał depeszę gratulacyjną rządom Filipin i Indonezji.

    14.III. – wojska egipskie przejęły saudyjski Al-Jawf na północy tego kraju, ale tylko na krótko z racji brytyjskiej kontrofensywy. Hindusi i Irańczycy po przejęciu Aszchabadu ruszyli w stronę Buchary, gdzie stacjonują nieliczne oddziały rosyjskie.

    [​IMG]

    15.III. – oficjalna kapitulacja Turkmenistanu wobec ofensywy irańsko-indyjskiej, ziemie tego państwa tymczasowo włączone w skład państwa szacha. Brytyjczycy zdobyli ponownie Amman i utrzymując się w mieście, rozpoczęli tego samego dnia atak w stronę wzgórz Golan.

    Straty morskie:

    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Wielka Brytania – 3 niszczyciele, 4 okręty podwodne, 2 transportowce (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 1 niszczyciel, 2 transportowce (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  11. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 marca 1957

    odcinek 478


    Das Feuer in Europa
    (Ogień w Europie)

    Polska


    W połowie marca br. przeprowadzono gruntowną reorganizację Polskich Sił Zbrojnych w obliczu grożących zmagań z wojskami ukraińskimi i bałtijskimi. Rozmieszczenie dywizji powinno ulec zmianie w sytuacji, gdy na ziemie polskie wejdą sojusznicze dywizje węgierskie, o co prosił rząd RP. Otrzymał jednak odmowę lecz z drugiej strony zapewnienie, że jeśli tylko Ukraińcy bądź Bałtowie przekroczą granice Polski wówczas rząd węgierski wyrazi zgodę na posiłkowanie swojego sojusznika kilkunastoma dywizjami. Węgry w wyniku prowadzonych rozmów ukraińsko-rumuńskich są również narażone na atak, choć na pewno nie muszą aż tak obawiać się okrążenia sił jak Polacy. Po drugie też armia włoska jest tutaj pewnym odciążeniem i na pewno stałym zagrożeniem dla Jugosławii.

    Na granicy z Ukrainą postanowiono utworzyć 8 mieszanych korpusów, docelowo przewiduje się dziewięć, choć ten ostatni zapewne zasili północne pogranicze, sporo będzie tu zależało od sytuacji w pierwszych dniach wojny. Większość korpusów armii posiada w składzie trzy dywizje. Korpus „Równe” (gen. Zulauf) składa się z 2. Dyw. Kolonialnej, Wołyńskiej Dyw. Obrony Narodowej oraz 11. Karpackiej Dyw. Piech. Korpus „Pińsk” (gen. Duch) utworzony jest z 1. Dyw. Kolonialnej, 17. Dyw. Piech. oraz 9. Lubelskiej Dyw. Piech. Korpus „Tarnopol” (marsz. Maczek) złożony jest z 1. Dyw. Panc., Warszawskiej Dyw. Obrony Narodowej i 23. Dyw. Piech. Korpus „Kowel” (marsz. Okulicki) posiada w swoim składzie Główny Sztab Dowodzenia WP, 14. Szczecińską Dyw. Piech. oraz Kaliską Dyw. Obrony Narodowej. Korpus „Stanisławów” (gen. Bortnowski) składa się z 1. Dyw. Piech. Leg., Dąbrowskiej Dyw. Obrony Narodowej i Dyw. Piech. Strzelców Karpackich. Korpus „Lwów” (gen. Bór-Komorowski) utworzony jest z Poznańskiej Dyw. Obrony Narodowej, 15. Krakowskiej Dyw. Piech. oraz 20. Dyw. Piechoty. Korpus „Mozyrz” (gen. Fieldorf) posiada w swoim składzie 1. Dyw. Grenadierów, 1. Dyw. Zmot. i 16. Pomorską Dyw. Piech. Korpus „Bobrujsk” (gen. Chruściel) składa się z 7.Śląskiej Dyw. Piech., 19. Dyw. Piech. oraz 8.Wrocławskiej Dyw. Piech. Przewidywane jest też utworzenie dziewiątego korpusu armii – „Łuniniec”, którego dowództwo obejmie gen. Berbecki (13.Łódzka Dyw. Piech., 3. Dyw. Piech. Leg. i 25. Dyw. Piech.).


    [​IMG]
    Korpusy armii na południu.​

    Przy granicy z Baltią powstały 4 korpusy armii, choć docelowo planowanych jest pięć, po tym jak z Zachodu dojdą jeszcze 2 dywizje piechoty (Korpus Toruński i Korpus Kujawski). Aktualnie zostały sformowane - Korpus „Wilno” (gen. Kutrzeba) składający się z czterech dywizji: 18. Dyw. Piech., 22. Dyw. Piech., 6.Warszawska Dyw. Piech. oraz Dyw. Piech. im. Obrońców Gdyni, Korpus „Grodno” (gen. Kukiel) złożony z 6.Podlaskiej Dyw. Piech., Dyw. Piech. „Rosario” i 10.Poleskiej Dyw. Piech., Korpus „Olita” (gen. Orlik-Rueckemann), który składa się z 1. Dyw. Piech. Leg., Sieradzkiej Dyw. Obrony Narodowej oraz 4.Gdańskiej Dyw. Piech., Korpus „Królewiec” (gen. Mossor) złożony z Dziśnieńskiej Dyw. Obrony Narodowej, 12.Pomorskiej Dyw. Piech. i 21. Dyw. Piech.


    [​IMG]
    Korpusy armii na północy.

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Diario de Lisboa (Portugalia):

    (…) Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju powoli staje organizacją w stylu Ligi Narodów bis, nie mogąc powstrzymać konfliktów na Starym Kontynencie czy chociażby doprowadzić do spotkania przedstawicieli zwaśnionych stron jak w przypadku kryzysu polsko-ukraińskiego. O niebo lepsze pod tym względem były działania OPD, choć powrotu do jej ponownego zaistnienia nie zechciałoby chyba żadne niepodległe państwo na świecie. Najwyraźniej ludzkość nie dorosła jeszcze do funkcjonowania na prawach światowej czy kontynentalnej organizacji bezpieczeństwa (…)

    [​IMG]

    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) konflikt francusko-brytyjski tak naprawdę stał testem dla dalszego istnienia rządu Mayera i on sam wiedząc, jaką pozycję posiadają własne siły zbrojne, postanowił rzucić rękawicę niezwyciężonemu dotąd Albionowi. Dużej krzywdy więc raczej sobie nie zrobią te kolosy przemysłowo-militarne, dodatkowo jednak mogą dać szansę oblężonemu Egiptowi, choć jego los powoli zaczyna być przesądzony wobec utraty sojuszników i licznych dywizji, mogących zatrzymać brytyjski impet natarcia. Naguib wciąż jednak wierzy w przymierze z Francją, czego dał dowód podczas ostatniego przemówienia (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) Francja w stanie wojny kojarzy się nam Belgom z najgorszymi wspomnieniami niedawnej okupacji i zniszczeń najważniejszych miast, jak chociażby w Brukseli czy Antwerpii przez które przeszły prawdziwe burze ogniowe podczas prowadzenia działań wojennych. Zamknięta granica z Francją jest zatem wyrazem sprzeciwu wobec wywołania awantury syryjskiej, która nie jest warta funta kłaków, ale wobec rozpętania której rząd Mayera nie może najwyraźniej przystąpić do porannego śniadania. Nie chcemy ponownie mieć za sąsiada wojowniczej Francji (…)

    Diariusz polityczny

    [​IMG]

    16.III. – w godzinach porannych francuski premier Rene Mayer poinformował w parlamencie o zaistnieniu stanu wojny z Wielką Brytanią, co oczywiście dało upust radości ulicy, a także podniosło notowania rządu i ograniczyło możliwość jego obalenia przez prawicowe partie ekstremistyczne. Francuskie siły zbrojne są na tyle rozbudowane, że nie grozi im zagrożenie brytyjskim desantem, a flota i lotnictwo mogą zadać spore straty brytyjskiemu przemysłowi. Wypowiadając wojnę Wielkiej Brytanii, Francja mimo wszystko nie poparła samotnie już walczącego Egiptu, choć Naser i Naguib ogłosili w tym samym czasie Dzień Solidarności z Narodem Francuskim. Francuska wojna nosi wszelkie przejawy tego co było niegdyś udziałem Włoch i Hiszpanii, a zatem konfliktu, którego głównym nośnikiem jest propaganda. W chwilę po przemówieniu Mayera główny trzon francuskiej floty, który stanowią 4 lotniskowce był blisko zatopienia dużego zgrupowania British Navy, usiłującej doprowadzić do zbombardowania Brestu. Ostatecznie skończyło się na ciężkich uszkodzeniach lotniskowców „Comandant Teste” i „Joffre”, a alianci stracili kanadyjski niszczyciel „St. Albany”, który uległ nalotom z „Joffre’a”. Wieść o wojnie francusko-brytyjskiej, choćby tylko propagandowej, czegoś w rodzaju pojedynkowania się obiegła cały świat, a w szczególności ucieszyła przywódców Indii i Chin, którzy zaraz wygłosili długie przemówienia o słuszności ich racji dotyczących zakończenia brytyjskiego panoszenia się w Azji. Ośmieliło to wyraźnie i indyjską marynarkę wojenną, która zanotowała pierwsze celne trafienie w tej wojnie, na dno poszedł brytyjski niszczyciel „Suva” zatopiony przez kontrtorpedowiec „Kanpur” (Zat. Manmar k/Cejlonu). W uzupełnieniu należy dodać że koreańskie lotnictwo rozgromiło kanadyjskie myśliwce nad Zatoką Hangzhou, a francuscy lotnicy zmusili do odwrotu Brytyjczyków nad niebem Le Mans i Tulonu.


    [​IMG]

    17.III. – trwają zacięte walki między siłami kazachskimi a indyjsko-irańskimi pod Samarkandą; francuski nalot bombowy na Sheffield zbiega się z dużym bombardowaniem instalacji portowych Brestu przez brytyjskie bombowce; Kazachowie rozpoczynają ofensywę na chińską Guldżę (gen. Bukaikliamow). Hindusi kolejny raz próbują sforsować obronę kirgiskiego Biszkeku, jednak bez powodzenia. EOBR jest wstrząsnięta rozpoczętym konfliktem brytyjsko-francuskim, choć uważa, że będzie równie krótkotrwały co niedawna wojna włosko-hiszpańska, w dalszym ciągu przedstawiciele organizacji próbują doprowadzić do mediacji w sporze polsko-ukraińskim.

    [​IMG]

    18.III. – kolejny francuski nalot na przemysłowy Sheffield; wojska brytyjskie na Bliskim Wschodzie w jednym dniu przeprowadzają poważne operacje wojskowe, z których pierwsza dotyczy ataku na Hamadan, a druga kontrofensywy na wzgórzach Golan. Obie kończą się obiecującymi zwycięstwami aliantów.

    19.III. – rozszerzeniu ulega ofensywa rosyjskich sił zbrojnych na gruziński Nalczyk, stolica Tbilisi coraz bliżej upadku wobec napływu coraz to świeższych oddziałów. Brytyjskie niszczyciele odganiają indyjskie kontrtorpedowce na południu Zatoki Bengalskiej, dodatkowo desantując 4 dywizje piechoty na Nikobarach.

    20.III. – bitwa powietrzna nad Amiens kończy się triumfem francuskich myśliwców; daleko w Mandżurii wojska rosyjskie przeprowadzają kolejny, zwycięski atak w stronę miasta Hailar.

    21.III. – siły irańskie wzmocniły obronę Hamadanu, ale i Kurdowie posiłkujący Brytyjczyków, sprawiają, że dalej możliwe jest zdobycie tego miasta i doprowadzenie do bezpośredniego zagrożenia Teheranu.

    22.III. – w Zatoce Shenquan tonie brytyjski transportowiec „Stirling Castle” storpedowany przez chiński niszczyciel „Anhuei”.

    23.III. – egipska obrona pozycji pod jordańskim Bayir (gen. Amer) nie wytrzymuje ponawianych brytyjskich ataków, podobnie się dzieje na wzgórzach Golan. Egipt rozpoczął pertraktacje pokojowe z Paktem Arabskim (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman), aby wyjść z twarzą choć z jednej wojny. Francuski krążownik lekki „Marseillaise” wraz z dwoma niszczycielami odgonił brytyjskie kontrtorpedowce w Zat. Lwiej.

    24.III. – kolejny, niszczący brytyjski nalot na Brest, gdzie instalacje portowe to już przeszłość ; indyjski niszczyciel „Kanpur” zanotował kolejne celne trafienie, tym razem jego ofiarą stał się brytyjski kontrtorpedowiec „Stephen Louis” (Zat. Bengalska).

    [​IMG]

    25.III. – wojska brytyjskie uzyskały kontrolę nad wzgórzami Golan, a tym sprawują już kontrolę nad całością południowej Syrii, tak istotnego propagandowo terytorium w obliczu wojny z Francją, wyprowadzono też udaną ofensywę w stronę Hajfy.

    26.III. – siły irańsko-indyjskie po stłumieniu oporu Turkmenów i zdobyciu Aszchabadu ruszyły na pozycje wojsk rosyjskich w Forcie Szewczenko nad Morzem Kaspijskim, ale zostały powstrzymane. Kolejny raz chińskie lotnictwo zwycięskie w boju z kanadyjskimi myśliwcami w Zat. Hangzhou.

    27.III. – egipska marynarka wojenna (niszczyciel Al-Iskandarija) doprowadza do zatonięcia brytyjskiego transportowca „Andes” u wybrzeży Hajfy.

    28.III. – siły rosyjskie ponownie zwycięskie w Mandżurii po śmiałym kontrataku pod Jiamusi, wydaje się, że chińska armia utraciła zupełnie inicjatywę strategiczną na tym obszarze.

    29.III. – brytyjskim bombowcom nie udało się zbombardować Lyonu z powodu świetnej obrony nieba przez francuskie myśliwce, które zadały przeciwnikowi spore straty.

    30.III. – Hajfa zdobyta przez brytyjski korpus pancerny gen. Messervy’ego, trwają przygotowania do uderzenia na Tel-Awiw i Jerozolimę, będącą wciąż siedzibą obalonego syryjskiego dyktatora Fawzi es-Silu.

    31.III. – podpisanie zawieszenia broni między Egiptem a Paktem Arabskim w Chartumie (Sudan). Na mocy porozumienia wojska egipskie mają wycofać się z Mekki i Medyny, a także oswobodzić Al-Jawf. W dużym stopniu pomoże to Naguibowi w utrzymaniu okupowanych ziem izraelskich wobec brytyjskiej ofensywy.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 5 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 4 transportowce (13)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 2 niszczyciele, 2 transportowce (4)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  12. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 kwietnia 1957

    odcinek 479


    Begyndelsen paa enden?
    (Początek końca?)​


    Polska​


    W dalszym ciągu trwa reorganizacja Polskich Sił Zbrojnych związana z kryzysem w stosunkach z Ukrainą. Jako, że o wiele gorsza sytuacja militarna panuje obecnie na północy, przeto wycofano z granicy południowej 1. Dywizję Pancerną (marsz. Maczek), 1. Dywizję Zmotoryzowaną (gen. Rowecki) i 1. Dywizję Grenadierów (gen. Malinowski). Planowane jest też utworzenie nowego korpusu piechoty, prawdopodobnie jego punktem zbornym będą okolice Suwałk.

    W toku jest też przebazowanie sił lotniczych, z których Flota Szturmowa (marsz.Heller) i Flota Myśliwska (gen. Pawlikowski) udają się na lotniska pod Królewcem, a Flota Bombowa (marsz. Rayski) w okolice Stanisławowa.


    [​IMG]

    Rozpoczynają się prace poświęcone opracowaniu nowej doktryny działania sił lądowych (Szkoła Artyleryjska w Toruniu) tak potrzebnej w obliczu możliwego konfliktu. Zakończono natomiast projekt dotyczący powstania laboratorium studiów nad atomem (zespół naukowy prof. Infelda), co w mglistej przyszłości może wzbogacić siły zbrojne o broń najwyższej klasy.

    [​IMG]

    Misja EOBR w dniach od 4 do 6. IV. przeprowadziła szereg rozmów z Prezydentem, Premierem jak i przedstawicielami polskiego rządu w sprawie rozwiązania konfliktu polsko-ukraińskiego. Języczkiem uwagi staje się ciągle kwestia statusu ludności ukraińskiej, litewskiej i białoruskiej na Kresach. EOBR oczekuje, że zapewnienie tej ludności szerokiej autonomii powinno oddalić niebezpieczeństwo wojny i odpowiednio uargumentować bezsensowność dalszych żądań Bandery. Premier Beck odrzuca jednak możliwość stworzenia autonomicznego państwa białoruskiego na Kresach, gdyż jak powiedział ʺwystarczająco Naród Polski skrzywdzono odebraniem Wilna po III wojnie światowej, która była tylko z nazwy zwycięska dla wielu naszych rodaków zamieszkujących Wileńszczyznę i którzy potem poddani byli przymusowej lituanizacjiʺ. Beck wspomniał także, że Polska może zostać zmuszona do oddania Kresów jedynie wskutek niepomyślnego przebiegu działań na froncie, choć jak wskazują doniesienia prasowe, wystraszona skandynawskim odwetem Baltia stopniowo łagodzi swoje wcześniejsze żądania, a Bandera pozbawiony sojusznika nie powinien poważyć się na samotne prowadzenie poważnego konfliktu. Przedstawiciele EOBR usiłowali dotrzeć również do Bandery, jednakże nawet na przejściu rosyjsko-ukraińskim odmówiono im dalszego wjazdu.

    W połowie kwietnia Unia Skandynawska zaproponowała Polsce, Węgrom i Italii rozmowy w sprawie zawiązania szerszej współpracy militarnej wobec zagrożeń jakie istnieją w Europie Srodkowo-Wschodniej.


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Hufvudstadsbladet (Finlandia):

    (…) Unia Skandynawska ostatecznie pouczyła Baltię, dając jej wyraźnie do zrozumienia, że jej nie do końca przemyślana chęć pomocy nacjonalistycznej Ukrainie może obrócić się przeciwko jej samej, co będzie oznaczało ni mniej ni więcej jak podział niedawno co utworzonej Zjednoczonej Republiki Bałtyckiej. Nie przeszkodzi temu Rosja, walcząca i o dziwo odnosząca sukcesy w walce z Indiami i Chinami, a pozostałe kraje Europy powinny temu przyklasnąć, widząc jak tworzy się podobny tandem wojowniczo nastawionych państw, który trzeba jak najszybciej rozmontować (…)

    Rossijskaja Gazieta (Rosja):

    (…) aż serce rośnie jak nasi dzielni chłopcy z pieśnią na ustach wkraczają do wyzwolonego Taszkientu, Ułan-Bator, walczą ramię w ramię z Kazachami pod Guldżą i Chobdo, gromią przeciwnika w Mandżurii. Już niedługo będziemy dyktować warunki niedorajdzie Tse-ven Soongowi, który uczynił ze swojego państwa coś w rodzaju więzienia narodów niczym jak kiedyś Austro-Węgry, które rozpadły się po podobnej wielkiej wojnie. Zaniesiemy niepodległy byt Mongolii, Mandżurii, Pakistanowi, Afganistanowi i Tybetowi, odzyskamy ziemie uzbeckie i turkmeńskie a wiarołomne Indie na zawsze zapamiętają ciosy niezwyciężonej Armii Rosyjskiej (…)

    Jedijot Achronot (Izrael):

    (…) odebraliśmy wiecznemu naszemu wrogowi to co najcenniejsze – niezniszczalne Jeruzalem. Dzięki poparciu naszych brytyjskich przyjaciół mogliśmy znowu nie bać się mówić po hebrajsku, a na twarzach naszych dzieci znowu zagościł uśmiech. Wielki to dzień spełniających się nadziei i kończącej się okupacji, a nasz rząd niebawem powróci z cypryjskiej Nikozji. „Być narodem wolnym w swojej krainie, w kraju Syjonu i Jerozolimy - Lihjot am chofszi bearcejnu, Erec cijon wijruszalajim…” (…)

    Diariusz polityczny​


    1.IV. – wojska chińskie udanie bronią swoich pozycji obronnych pod Cycyharem w Mandżurii przed naporem sił rosyjskich.

    2.IV. – Nalczyk na Kaukazie zajęty przez Rosjan, którzy przygotowują się do ostatecznego szturmu na gruzińskie Tbilisi; Brytyjczycy odpierają egipskie ataki na Hajfę i Amman. Rada Unii Skandynawskiej wydaje stosowny komunikat w którym kategorycznie zabrania udziału w interwencji przeciw Polsce – Zjednoczonej Republice Bałtyckiej w obliczu rozpoczęcia blokady gospodarczej tego kraju a także możliwego bombardowania centrów przemysłowych.

    [​IMG]

    3.IV. – Tbilisi broni się wobec ofensywy wojsk rosyjskich, Hindusi i Gruzini starają się powstrzymać zapędy Rosjan, ale najwyraźniej kwestią czasu jest upadek tego miasta.

    4.IV. – dywizje indyjskie, afgańskie i irańskie w opałach pod Samarkandą, która stała się celem ataku wojsk rosyjskich, które po odzyskaniu Taszkientu usiłują wyprzeć wrogie oddziały z ziem uzbeckich.

    5.IV. – Samarkanda na krótko opanowana przez Rosjan po czym zostają oni wyparci przez siły indyjskie (kontrofensywa). Bandera zmienia nieco swój antypolski ton w wypowiedziach dla prasy, w wywiadzie udzielonym ʺKijowskim Wiadomościomʺ sugeruje, aby rząd polski zastanowił się nad możliwością przyznania szerokiej autonomii ludności białoruskiej i ukraińskiej na Kresach, a być może uda się uniknąć najgorszego.

    6.IV. – kolejny z ciężkich nalotów brytyjskiego lotnictwa na główną francuską bazę marynarki wojennej w Breście. Misja EOBR w Warszawie i jej spotkanie z premierem Beckiem wypadają raczej blado w oczach prasy europejskiej, głównie z powodu nieustępliwości Polski do zastosowania radykalnych zmian na Kresach.

    [​IMG]

    [​IMG]

    7.IV. – Kazachowie wespół z Rosjanami przejęli krótkotrwale miasto Chobdo w zach. części okupowanej przez Chiny Mongolii; w prasie brytyjskiej ukazują się artykuły próbujące oczerniać obecnego premiera Włoch, Palmiro Togliattiego w związku ze zbliżającymi się wyborami prezydenckimi w tym kraju.

    8.IV. – dwa francuskie lekkie krążowniki ʺLamotte-Picquetʺ i ʺJean de Vienneʺ osaczyły w Zat. Lwiej brytyjski krążownik ʺDurbanʺ, po czym bez trudu posłały go na dno. Na Morze Śródziemne udał się główny trzon brytyjskiej floty z racji, że flota francuska nie wychodzi poza zniszczony port w Breście.

    [​IMG]

    9.IV. – wojska rosyjskie (gen. Dragomirow) utrzymując Fejzabad we wsch. części Afganistanu, przeprowadziły udaną kontrofensywę w stronę Kabulu, czym zupełnie zaskoczyły siły afgańsko-indyjskie, stwarzając bezpośrednie zagrożenie dla przerwania frontu.

    10.IV. – zacięte walki o Chobdo w zach. Mongolii i brak udanej chińskiej kontrofensywy są dowodem słabości tej armii w walkach w tej części frontu; brytyjska piechota gen. Dempseya wraz z kurdyjskimi posiłkami wzięła tego dnia jordańskie Bayir.

    [​IMG]

    11.IV. – brytyjski korpus pancerny z dużą łatwością przezwyciężył egipską obronę Jerozolimy, przybliżając się do zdobycia tego miasta. Prasa europejska donosi o rzekomym rozpoczęciu negocjacji francusko-tureckich w sprawie podziału stref wpływów na Bliskim Wschodzie po zakończeniu wojny z Egiptem, spodziewane jest jednak coś więcej aniżeli podpisanie dokumentu o przyjaźni i współpracy. Z drugiej strony trudno sobie wyobrazić wciągnięcie Paktu Euroazjatyckiego do konfliktu, Japonii nie byłoby na rękę, gdyby atakować wroga Chin i Indii.

    [​IMG]

    12.IV. – wybory prezydenckie we Włoszech zdecydowaną większością głosów wygrywa dotychczasowy premier, Palmiro Togliatti. Triumf ten oznacza, że Togliatii skupił w jednym ręku trzy najważniejsze urzędy, prezydenta, premiera i min. spr. zagranicznych, co oczywiście staje się dla prasy europejskiej powodem do spekulacji, czy Włochy nie przeistoczą się niedługo w lewicową dyktaturę. Trwają zacięte walki o przejęcie Jerozolimy, naloty na Brest oraz starcia pod Samarkandą.

    13.IV. – kolejnym sukcesem armii kazachskiej jest przejęcie Guldży w Turkiestanie, jest ono wprawdzie krótkie, ale władze tego kraju umieją stworzyć z tego faktu propagandowy sukces. Chińska obrona pod Jiamusi w Mandżurii powstrzymuje rosyjskie ataki.

    14.IV. – brytyjska ofensywa na południu Iranu święci kolejne triumfy, wyparto przeciwnika z okolic Babolsaru i utrzymano się pod Isfahanem. Wpłynięcie British Navy na wody Morza Śródziemnego miało bardzo negatywne skutki dla części francuskiej floty operującej na tym akwenie, czego skutkiem stało się zatopienie niszczyciela ʺAvranchesʺ wraz z krążownikiem lekkim ʺLamotte-Picquetʺ przez samoloty z lotniskowca ʺVictoriousʺ i lekkiego krążownika ʺJean de Vienneʺ przez pancernik ʺRoyal Sovereignʺ.

    15.IV. – Chińczycy usilnie bronią miasta Aksu w Turkiestanie, chcąc nie dopuścić do zupełnego przejęcia inicjatywy strategicznej i na tym odcinku frontu z Rosjanami. Na północy wojska rosyjskie wchodzą do dawnej stolicy Mongolii, Ułan Bator i mimo, że są niedługo później zmuszone do jej opuszczenia to jest to bardzo zły omen dla armii chińskiej, która zaczyna coraz bardziej sobie nie radzić z kontrofensywami przeciwnika. Brytyjczykom udaje się natomiast i zdobyć i utrzymać Jerozolimę (gen. Chutterbuck) oraz zwyciężyć w prowadzonym ataku na Akabę, dawny jordański port nad Morzem Czerwonym.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 1 krążownik lekki, 5 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 4 transportowce (14)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Francja – 2 krążowniki lekkie, 1 niszczyciel (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Kanada – 2 niszczyciele, 2 transportowce (4)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  13. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 kwietnia 1957

    odcinek 480


    Ukrainske droemmer
    (Ukraińskie plany)​

    Polska

    Wybuch wojny ukraińsko-rosyjskiej, a także wsparcie Bałtów dla kolejnej ukraińskiej awantury uświadomił rządowi RP, że prowadzona z rozmachem przez Banderę gra polityczna pt. antagonizacja stosunków na Kresach była w istocie jedynie mirażem mającym na celu uśpienie Rosji, a mobilizacja ukraińskich i bałtyckich sił zbrojnych uzasadniana była rzekomą wspólną akcją przeciw polskiemu neokolonializmowi. Restytucja Ukraińskiej Rusi Kijowskiej, kolejnego sztucznego, wybitnie propagandowego tworu przez Banderę ma zachęcić także Rosjan, dotychczas niezadowolonych z polityki rządu do porzucania strony Kiereńskiego i przyłączania się do ukraińskiej idei. Premier Beck na spotkaniu z członkami rządu dostrzegł to niebezpieczeństwo zwycięstwa ukraińsko-bałtyckiego nad Rosją, a co za tym idzie nadejście śmiertelnego zagrożenia dla istnienia Polski.

    W dowództwie sił zbrojnych WP były różne opinie związane z postawami wobec tak nieoczekiwanego przebiegu zdarzeń, z jednej strony uważa się, że teraz rolą Polski jest zadanie ciosu w plecy Ukrainie i Baltii, z drugiej strony taki krok musiałby spowodować zagrożenie i dla dalszej polskiej obecności na Kresach i może i by odciążył Rosję, ale Polska byłaby w znacznie trudniejszym położeniu, gdyby ofensywa nie przyniosłaby oczekiwanych skutków.

    Dlatego też postanowiono przybrać postawę wyczekującą i obserwować przebieg zdarzeń na wojnie ukraińsko-rosyjskiej, jeśli sytuacja Rosji będzie uznana za bardzo ciężką, wówczas niewątpliwie otrzyma ona polską pomoc, z drugiej strony informacje prasowe nie są wolne od rosyjskich zwycięstw odnoszonych na Kaukazie, w Azji Centralnej i na Dalekim Wschodzie. Na pewno taki nieoczekiwany atak podniósł morale w armii rosyjskiej, co zresztą już się obserwuje po udanej obronie Briańska czy Klinców. Otwarto granicę z Rosją jedynie dla uchodźców, dla których otworzono specjalne ośrodki w Bobrujsku i Mińsku.

    Kończy się powoli przegrupowywanie sił nad granicę z Baltią i Ukrainą, na północy utworzono Korpus Suwalski (24. Dyw. Piech., Dyw. Piech. im. Bohaterów Westerplatte, Dyw. Piech. im. Obrońców Gdyni) pod dow. gen. Przedrzymirskiego-Krukowicza, który skieruje się w stronę Olity. Na południu tworzą się dwa nowe korpusy, Korpus Mozyrz złożony z 3. Dyw. Piech. Legionów im. Orła Białego, 25. Dyw. Piech i 13. Łódzkiej Dyw. Piech. pod dow. gen. Berbeckiego oraz Korpus Stryj (16. Pomorska Dyw. Piech., 23. Dyw. Piech., Warszawska Dyw. Obrony Narodowej) pod dow. gen. Paszkiewicza.

    Ważnym wydarzeniem oprócz wspomnianego wybuchu wojny ukraińsko-rosyjskiej jest też powstanie fabryki zbrojeniowej w Bydgoszczy, której otwarcie odbyło się z udziałem przedstawicieli rządu.


    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Berlingske Tidende (Dania):

    (…) łakomy Bandera przyjął z wielką ochotą zaproszenie do współdziałania z dyplomatami Indii i Chin, co zostało przypieczętowane tajnym porozumieniem o podziale sfer wpływów w Teheranie, a wyszło na jaw dzięki brytyjskim służbom wywiadowczym. Na podstawie podpisanego paktu włodarze Indii i Chin pozostawili Banderze wolną rękę w utrwalaniu nowego ładu politycznego aż do gór Uralu, co oczywiście dało asumpt do płomiennego wystąpienia w Kijowie i restytucji Ukraińskiej Rusi Kijowskiej. Ukraina liczy na słabość rosyjskich sił zbrojnych w Europie i na szansę zagarnięcia ogromnych połaci tego kraju zanim wróci gros armii z Dalekiego Wschodu (…)

    [​IMG]

    Rossijskaja Gazieta (Rosja):

    (…) zdradziecki atak ukraińskich bandytów nie pozwoli im na trwałe zagarnięcie choćby piędzi rosyjskiej ziemi. Podli złoczyńcy jak fałszywy wąż ukąsili nas wtedy, gdy walczymy na śmierć i życie z militarystyczną Azją. Rosjanie jak jeden mąż powstali przeciw nacjonalistycznemu bezprawiu i dzikości podobnej do zezwięrzecenia. Banderę powiesimy na drzewie, a ukraiński naród, gdy wyrzeknie się wojennego rzemiosła na nowo włączymy w skład Matki Rosji. Wzywam obywateli do obrony, wzywam do pokonania wroga! Na Kijów, Charków i Donieck – naprzód marsz! (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Eden nie ukrywa, że na Bliskim Wschodzie odrodzi się jedynie państwo izraelskie, pozostałe zaś terytoria czeka los protektoratów czy wręcz terytoriów okupowanych. Eksperyment nazywany demokracją nie odniósł tu powodzenia, więc nie ma sensu odrestaurować Egiptu, Jordanii, Iraku czy Syrii, skoro zaraz po odejściu wojsk brytyjskich tworzą się różne groźne organizacje spiskowe, które w takim czy innym kształcie obalają prawowite rządy i zagrożenie dla pokoju pojawia się na nowo. Pytany zaś o los Iranu, zapowiedział, że nie wyklucza podziału stref wpływów w tym kraju (…)


    Diariusz polityczny

    [​IMG]

    15/16.IV. – o godz. 4 nad ranem obudzono prezydenta Rosji, Aleksandra Kiereńskiego z powodu informacji od rosyjskich placówek granicznych o przekraczaniu lub gotowości do przekraczania granicy przez regularne ukraińskie oddziały wojskowe, przed północą dochodziło do sporadycznych wypadów Ukraińców na terytorium rosyjskie. Potwierdziło się najgorsze, że oto walcząca na Syberii i w Azji Centralnej Rosja została napadnięta przez Ukrainę oraz przez jej sojusznika Baltię (tutaj do pierwszych ataków doszło po 5 rano). W Kijowie ataman Bandera wygłosił orędzie o powrocie do korzeni, narodzin potęgi państwa ukraińskiego jako Ukraińskiej Rusi Kijowskiej, gotowej do zatrzymania chińsko-indyjskiej ekspansji na Syberii i w Azji Centralnej. Ukraina dąży do zagarnięcia całej europejskiej części Rosji, jej sojusznikowi Baltii przypada tu zadanie przytrzymania reszty sił rosyjskich stacjonujących na północy i możliwe nowe nabytki terytorialne wraz z odzyskaniem utraconych ziem. Ofensywa sił ukraińskich na Kursk kończy się sukcesem, trwają też naloty bałtyckich bombowców na rosyjską bazę lotniczą pod Opoczką. Francuskie okręty główne odganiają kilka flotylli niszczycieli brytyjskich i kanadyjskich spod portu w Breście. Indyjskie kontrtorpedowce zmuszają do odwrotu dwa brytyjskie niszczyciele w Cieśninie Gaspar.

    17.IV. – brytyjskie służby wywiadowcze ujawniają, że rzekoma misja Bandery w zatrzymaniu chińsko-indyjskiego zagrożenia jest w istocie mistyfikacją, gdyż parę tygodni wcześniej w Teheranie doszło do spotkania wysłannika Bandery z przedstawicielami MSZ Chin i Indii, aby ustalić podział stref wpływów w Azji po upadku Rosji. Porozumienie teherańskie miało stać się ciałem, gdy wojska indyjskie utracą inicjatywę strategiczną na Kaukazie, co ostatnio się stało. Dlatego też Ukraińcy wykorzystując militarne zaangażowanie Rosji na Dalekim Wschodzie, w Azji Centralnej oraz coraz bardziej na Kaukazie postanowili zadać jej cios w plecy wraz z Baltią, która niedawno utraciła pewne terytoria. Rozdmuchany przez Banderę kryzys w stosunkach z Polską stał się w gruncie rzeczy jedynie przykrywką, mającą uśpić postawę rosyjskich służb wywiadowczych, co praktycznie odniosło sukces. Chiny i Indie zaprzeczają, że podjęły się dialogu z nacjonalistyczną Ukrainą, która jest gorszym wrogiem od zwalczanej Rosji, ale nikt nie daje się zwieść poważnej minie Tse-ven Soonga, który po otrzymaniu informacji o wybuchu wojny ukraińsko-rosyjskiej miał podobno wypowiedzieć zdanie o nadejściu czasu realizacji. Eden życzy zwycięstwa narodowi rosyjskiemu, choć zdaje sobie sprawę, że będzie to teraz bardzo trudne. Rosjanie z trudem bronią się tego dnia pod Noworosyjskiem. Brytyjczycy dokonują kolejnego niszczącego nalotu na Brest. EOBR udziela dyplomatycznego wsparcia dla Rosji, wnosząc także embargo na dostawy broni i jakikolwiek inny handel z Ukrainą, apeluje też do Polski o otwarcie granic i przyjmowania wielu rosyjskich uchodźców.

    [​IMG]

    18.IV. – wojska brytyjskie zwyciężają Egipcjan pod Tel-Awiwem i są o krok od wejścia do miasta. Zaskakuje informacja o bałtyckim nalocie bombowym na miasto Gorki położone kilkaset kilometrów od linii frontu. Nehru wyraża swoje zadowolenie wobec kłopotów Rosji, negując jednakże rzekome porozumienie z Ukrainą w sprawie podpisania podziału stref wpływów w Rosji.

    19.IV. – Brytyjczycy zdobywają Tel-Awiw-Yafo, przybliżając się do zupełnego wyzwolenia okupowanych ziem izraelskich. Na Morzu Śródziemnym tonie kanadyjski transportowiec ʺEmpress of Australiaʺ posłany na dno przez egipski niszczyciel ʺAl-Iskandarijaʺ. Rosyjska Wołogda pod bombami bałtyckiego lotnictwa.

    20.IV. – pierwszy sukces ukraińskich sił zbrojnych to przejęcie Kałacza w okolicach Wołgogradu i przypuszczalne dalsze natarcie w tym kierunku. Brytyjczycy po wyzwoleniu Tel-Awiwu przystępują do ofensywy w kierunku Ejlatu i Akaby, tak aby okrążyć część sił egipskich w południowej części Jordanii. Powstrzymują też ataki Egipcjan pod Ammanem. Siły irańskie bronią pozycji przed rosyjskimi atakami na Samarkandę, a w Mandżurii Rosjanie odnoszą kolejne zwycięstwo pod Hailarem.

    21.IV. – egipskie niszczyciele zapuściły się dość daleko od swoich wód terytorialnych co nie przeszkodziło im w odniesieniu taktycznego zwycięstwa nad brytyjskimi kontrtorpedowcami u wybrzeży Cejlonu.

    22.IV. – w morze wyszła armada 24 nowoczesnych francuskich niszczycieli pod dowództwem adm. Abriala, odnosząc na początku swojej misji dość spory sukces związany z likwidacją jednego z zespołów wspólnej kanadyjsko-brytyjskiej floty blokującej Brest. Tonie 6 alianckich niszczycieli (HMS Seagull, HMS Tribal, HMS Brighton, HMS Venetia, HMCS Constance, HMCS Angelina) i 2 transportowce (Empire Captain, Clan Macauley), Francuzi tracą tylko niszczyciel ʺBissonʺ zatopiony przez kanadyjski kontrtorpedowiec ʺConstanceʺ. Kursk zostaje zdobyty przez Ukraińców, którzy ogłaszają jeszcze tego samego dnia inkorporację Ziemi Kurskiej do Macierzy. Pod Samarkandą dochodzi do przełamania frontu przez rosyjskie oddziały.


    [​IMG]

    23.IV. – Francuska armada niszczycieli przesuwa się w stronę zachodniej części Kanału La Manche, gdzie dochodzi do kolejnego pogromu brytyjskich jednostek. Tonie ich aż siedem, z czego 4 lekkie krążowniki (HMS Caledon, HMS Birmingham, HMS Enterprise, HMS Dragon) i 3 niszczyciele (HMS Ayrshire, HMS Milne, HMS Meteor). Francuzi nie odnoszą żadnych strat i kierują się w stronę Cherbourga. Ukraińcy zostają powstrzymani pod Swobodą i Briańskiem przez Rosjan, którzy z trudem bronią swoich pozycji na północy frontu, choć tracą Frołowo. Trudną sytuacją w Europie powetowali sobie w Afganistanie, gdzie zdobyli i utrzymali Kabul. Wojska brytyjskie zdobyły Ejlat, otaczając 4 egipskie dywizje piechoty pod jordańską Akabą, co przyczyniło się do ich kapitulacji. Rozpoczęła się też ofensywa w stronę Gazy. W Mandżurii nieprzerwanie dobra passa rosyjskich armii, które realizują wytyczne związane z atakami na Jiamusi. Chobdo w zach. części Mongolii w dalszym ciągu w strefie ciężkich walk.

    [​IMG]

    24.IV. – nadszedł dzień zemsty Royal Navy na francuskiej armadzie adm. Abriala, który dał się wciągnąć w pułapkę koło Cherbourga. Otoczony przez główne siły adm. Sommerville’a i Backhouse’a utracił aż dziesięć niszczycieli - ʺSenegalaisʺ, ʺLorientʺ, ʺTemeraireʺ, ʺAjaccioʺ, ʺBergeracʺ, ʺLimoges", ʺAlgerienʺ, ʺBoucherʺ, ʺCholetʺ i ʺBrestʺ, sam zatapiając jedynie krążownik lekki HMS ʺGloucesterʺ i niszczyciel HMS ʺVampireʺ. 14 pokiereszowanych kontrtorpedowców wyrwało się z okrążenia i dotarło do Cherbourga. Rosjanie rozpoczęli ofensywę na Aszchabad i bronili swoich pozycji pod Klincami.

    25.IV. – udana obrona Kabulu stwarza dla wojsk rosyjskich warunki do kontrofensywy na Peszawar w indyjskim Kaszmirze, choć opór wroga nie pozwala odnieść tu zwycięstwa. Niemniej jest to pierwsza ofensywa skierowana bezpośrednio na terytorium indyjskie. Rosjanie pokonują ostatecznie Hindusów i Gruzinów pod Tbilisi i lada dzień wejdą do miasta. W Iranie trwają walki o Babolsar, a wojska chińskie bronią pozycji pod Guldżą wobec ofensywy kazachsko-rosyjskiej.

    26.IV. – pierwszy sukces bałtyckich sił lądowych związany jest ze zdobyciem Pskowa i stworzeniu zagrożenia dla obrony Nowogrodu Wielkiego i Sankt Petersburga, choć gestniejący opór przeciwnika nie pozwala im rozszerzyć tego sukcesu. Ukraińcy zdobywają zupełnie nie broniony Wołgograd, a Bandera wykorzystuje ten fakt do ogłoszenia kolejnego sukcesu na drodze do tworzenia nowego państwa. Bałtyckie bombowce ponownie nad niebem Opoczki bombardują pozycje piechoty. W Zat. Lwiej francuskie niszczyciele zmuszają do odwrotu kilka brytyjskich i kanadyjskich kontrtorpedowców.

    27.IV. – Gaza w ręku sił brytyjskich, co stwarza warunki do rozpoczęcia ofensywy na Płw. Synaj, chociaż gęstnieje tam opór wojsk egipskich. Chińczycy bronią do upadłego pozycji pod Aksu wobec huraganowych ataków sił kazachsko-rosyjskich. Tbilisi zajęte przez wojska rosyjskie na Kaukazie, których część zostaje skierowana w stronę wsch. części Ukrainy.

    [​IMG]

    28.IV. – ostatnie oddziały gruzińskie podpisały kapitulację wobec zdobycia Tbilisi przez Rosjan, Gruzja objęta okupacją wojskową. Samarkanda zostaje w końcu zdobyta przez siły rosyjskie.

    29.IV. – Rosjanie bronią pozycji pod Kabulem, nie pozwalając na przerwanie frontu, próbują też wyprzeć Bałtów z Pskowa, ale bezskutecznie. Sukcesem jest natomiast ofensywa na Bucharę. Wojska brytyjsko-kurdyjskie przystępują w końcu do ataku na Hamadan, będące ostatnim większym miastem na drodze do Teheranu.

    30.IV. – Hamadan zdobyty przez aliantów, którzy stoją już praktycznie u wrót stolicy Iranu. Coraz realniejsze staje się wyłączenie z wojny tego najważniejszego sojusznika Indii. Egipcjanie ściągnęli w rejon Płw. Synaj swoje najlepsze jednostki i udanie powstrzymują Brytyjczyków pod Szarm el-Szejch, próbują też uderzyć na Ejlat ale bez sukcesu. Ukraińcy zdobywają Uriupińsk na płn-zach. od Wołgogradu. Samarkanda staje się celem indyjsko-irańskiej kontrofensywy, ale Rosjanie odpierają wszelkie ataki, podobnie jak pod Kotielnikowem w okolicach Wołgogradu. Na południe od brytyjskiej bazy Diego Garcia na Oceanie Indyjskiem dochodzi do walki między francuskimi i brytyjskimi niszczycielami, z których to te drugie zostają zmuszone do odejścia. Francuskie bombowce dokonują nalotu na angielskie Norwich, choć jest to bardziej pyrrusowe zwycięstwo wobec rozmiaru strat wśród maszyn.

    [​IMG]

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 6 krążowników lekkich, 13 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 6 transportowców (29)
    Francja – 2 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (14)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  14. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 maja 1957

    odcinek 481


    Utan alternativ
    (Bez alternatywy)​

    Polska​


    Przebieg wojny ukraińsko-rosyjskiej w pierwszych dniach maja uświadomił polskiej generalicji, że zwycięzcą w tej wojnie niekoniecznie musi być strona de facto silniejsza, ale zmagająca się nie tylko z banderowską nawałą. Siły rosyjskie stopniowo ustępowały przewadze ukraińskich nacjonalistów, a co za tym idzie marzenia o utworzeniu Ukraińskiej Rusi Kijowskiej mogły stać się niedługo rzeczywistością. Powodem do zmartwień był nie najlepszy stan uzbrojenia Polskich Sił Zbrojnych mimo przeprowadzonej nie dawno modernizacji, która jednak nie odzwierciedlała mobilnego prowadzenia działań wojennych. Sytuacja na froncie zdawała się jednak determinować do podjęcia decyzji o interwencji zbrojnej, tudzież tak bardzo pomocną dla Rosji.

    Z przemówienia prezydenta Sosnkowskiego z okazji 166. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja


    (…) nie jest w interesie Polski, aby czekać na rozstrzygnięcie walk na Wschodzie, które przynieść mogą naszemu narodowi jeszcze wielkie cierpienia i wyrzeczenia, niż te jakie są obecnie elementem życia uchodźców rosyjskich znajdujących się na naszym terytorium. Nie chcemy patrzeć jak naród rosyjski krwawi w trzech wielkich wojnach mimo, iż moglibyśmy okazać im niewdzięczność za różne lata z naszych dziejów. I jeśli dalej autorytetem dla naszej młodzieży jest król Jan III Sobieski, to powinniśmy i my dorośli obywatele Naszej Ojczyzny nie pozwolić na wkroczenie wroga na nasze terytorium, zapobiegając temu poprzez walkę na obcej ziemi. Pomagając Rosji w uporaniu się z wielkim niebezpieczeństwem sami się uwolnimy od ciążących nad nami kajdan niewoli i bezprawia, jakie grożą nam ze strony ukraińskiego sąsiada. Ufam, że naród polski doskonale rozumiejący życie pod obcą okupacją w pełni solidaryzuje się z zaatakowanym narodem rosyjskim i mimo oczywistych różnic w poglądach na wiele spraw, potrafi wznieść się nad nimi i pozwolić, by idea demokracji nie zaginęła w paszczy skrajnego nacjonalizmu tak groźnego dla Europy jak i dla umęczonej od lat Azji (…)

    Trzy dni po uroczystościach związanych ze Świętem Konstytucji 1791 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP wysłało oficjalną notę o wypowiedzeniu wojny Ukrainie oraz jej sojusznikowi, Baltii. Wystąpienie Prezydenta miało pewną moc propagandową, choć dowódcy uważnie śledzący postępy Ukraińców na froncie, uznali, że nadszedł moment kryzysu dla sił rosyjskich i jeśli w takiej chwili Polska nie pośpieszy z pomocą, wówczas załamanie się rządów Kiereńskiego będzie oznaczało także i dyplomatyczną klęskę Warszawy, dla której demokracja w Rosji jest równie ważna jak zniesienie rządów nacjonalistów na Ukrainie. Istnienie demokracji w Rosji oznacza także i bezpieczeństwo dla ziem polskich, dlatego też 6 maja br. Polska i jej sojusznicy, Węgry i Włochy wypowiedziały wojnę Ukrainie i Baltii...

    [​IMG]

    Na odcinku północnym postanowiono uderzać w stronę Szawli i Kowna (Korpus Olita gen. Orlik-Rueckemanna, Korpus Suwałki gen. Karaszewicza-Tokarzewskiego, Korpus Grodno gen. Kukiela), na te pierwsze miasto z racji uniknięcia możliwej ofensywy wojsk bałtyckich na Królewiec, a drugie z nich jest celem propagandowo-historycznych, jego zdobycie podniesie morale wśród żołnierzy. Święciany gdzie stacjonują najlepsze polskie dywizje (zmot., zmech. i panc.) miały się długotrwale bronić wobec silnego kontrataku.

    Na odcinku południowym postanowiono przekuć w czyn operację wojskową ʺChrobryʺ, której głównym celem było opanowanie i utrzymanie Kijowa. Uderzono w stronę Mohylewa Podolskiego gdzie skierowano Korpus Stanisławów gen. Bortnowskiego oraz w kierunku Żytomierza, gdzie rozpoczęły walkę Korpusy Pińsk (gen. Duch) i Równe (gen. Zulauf).

    Bardzo szybkiej pomocy wojskowej udzieliły Polsce Węgry, które wysłały w ramach korpusu ekspedycyjnego kilkanaście dywizji piechoty, w tym aż 9 dywizji pancernych, będą one skierowane oczywiście w stronę odcinka południowego. Włoskie lotnictwo rozpoczęło systematyczne naloty na bazę ukraińskiej marynarki wojennej w Sewastopolu, gdzie w kilka dni zniszczyło wszystkie wrogie okręty podwodne. Również węgierskie lotnictwo bombowe starało się pomóc Polakom w walkach na Ukrainie, bombardując pozycje wroga pod Korostieniem, Kijowem, Czerkasami i Woroneżem.

    Ataki na Kowno i Szawle powiodły się w zupełności, polskie siły zbrojne skorzystały tu z elementu zaskoczenia, który sprawił, że wroga strona nie była przygotowana do obrony. 7 maja na odcinku południowym wobec pomyślnych rozstrzygnięć w walkach o Mohylew Podolski i Żytomierz, przystąpiono do ofensywy na Winnicę (Korpusy Kowel i Stryj). Obrona Święcian zakończyła się sukcesem, choć doskonale wiedziano, że wróg będzie ponawiał ataki. Dwa dni później Polacy zmuszeni byli do wycofania się z okolic tego miasta pod Mołodeczno, zadecydowała o tym pancerna kontrofensywa sił bałtyckich. 12 maja trzeba było też opuścić ledwo co zdobyty Mohylew Podolski, który stał się głównym celem podjętej przez siły ukraińskie ofensywy. Tego samego dnia po opanowaniu Winnicy ruszono z marszu na Kijów, ale decyzja ta niewątpliwie podszyta wojskowym entuzjazmem nie miała pokrycia w stanie organizacji wojsk polskich co zakończyło się przerwaniem tego ataku w ciągu kilku dni. Tak samo działo się pod Szawlami, które owszem zdobyte przez Polaków, nie były do utrzymania wobec bałtyckiej kontrofensywy. Mimo niewątpliwych sukcesów polskiego lotnictwa bombowego, poniesione straty były tak potężne, że trzeba było przerwać systematyczne bombardowania (najbardziej ucierpiał Dywizjon Warszawski), od tej pory obowiązek ten spoczywa na lotnictwie sprzymierzonych. Dwa dni później Korpus Grodno gen. Kukiela wkracza do Kowna i utrzymuje to miasto, choć następne kilka godzin przynoszą informację o utracie Święcian.

    Sporych osiągnięć dokonują na odcinku północnym wojska rosyjskie, które mimo iż mniej liczebne od polskich są jednak znaczniej zaawansowane i doświadczone w bojach. Zdobycie i utrzymanie stolicy Baltii, Rygi, nawet mimo otoczenia pod Dyneburgiem nie powinno przekreślać szans na kapitulacje tego ukraińskiego sojusznika jeszcze w tym miesiącu.


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Unia Skandynawska nie będzie udzielała Polsce i Rosji pomocy militarnej czy dyplomatycznej jeśli ten pierwszy kraj zamiast trzymać się obrony swoich granic przed podwójnym zagrożeniem ucieka się do najskuteczniejszych rozwiązań militarnych, a drugi nie umie zakończyć tego konfliktu oddając zagarnięte wcześniej terytoria. Oddzielając wojnę od dyplomacji, nie należy owszem pamiętać kto zaczął wojnę z Rosję, jednak postawa Inicjatywy Środkowoeuropejskiej mocno zadziwiła Sztokholm, który obiecał pomoc wojskową i dyplomatyczną Polsce jedynie w przypadku wojny obronnej (…)

    Rossijskaja Gazieta (Rosja):

    (…) Adam Mickiewicz, znakomity polski poeta epoki romantyzmu napisał kiedyś piękny wiersz pt. Do przyjaciół Moskali. Mimo iż nasza Moskwa leży po części w radioaktywnych gruzach, a stosunki między naszymi krajami tak bardzo były nacechowanie patrzeniem przez pryzmat polityki byłego CCCP to jednak idea przyjaźni rosyjsko-polskiej została odnowiona w tej dającej wytchnienie nocie dyplomatycznej, która na pewno przyczyni się do przełomu na froncie, a konsekwencji wyeliminuje z walki najgroźniejszego obecnie rosyjskiego sąsiada. Dziękujemy wam polscy przyjaciele, że zauważyliście nasz dramat i macie świadomość, tego, że to co spotyka nas dziś, może was spotkać jutro (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) polska wyprawa kijowska może zaburzyć równowagę polityczną w tym regionie Europy, a jeśli dodamy do tego prawdopodobny podział ziem Baltii, wówczas na wschodzie będziemy mieli wylęgarnię kolejnych antagonizmów związanych z okupacją wielu narodów przez Polskę i Rosję. Przewodniczący EOBR, Adenauer ostrzega przed niebezpieczeństwem pojawienia się działań neokolonialnych w stosunku do narodu bałtyckiego i ukraińskiego. Uważa, że konflikt interesów polsko-ukraińskich należało rozwiązać na drodze dyplomatycznej niż uciekająć się do rozwiązań siłowych. Polsce nie przystoi prowadzenie operacji wojskowej jeśli główna siedziba EOBR znajduje się w jej stolicy, a kraj ten był jednym z sygnatariuszy tej organizacji (…)

    Diariusz polityczny​


    1.V. – lotnictwo francuskie udanie broni się przed brytyjskimi bombowcami i myśliwcami nad niebem Troyes, groźnie kontratakując nad Norwich. U wybrzeży wyspy Madura tonie brytyjski niszczyciel ʺBeagleʺ, storpedowany przez koreańskiego kontrtorpedowca ʺEulji Mundeokʺ. Wojska ukraińskie przełamują rosyjską linię obrony pod Swobodą. Chińczycy wypierają kolejne rosyjskie oddziały spod Ułan Bator.

    [​IMG]

    2.V. – Ukraińcy udanie bronią swoich pozycji pod Ostrogożskiem, świetnie kontratakując w stronę Tichoriecka i pod Homlem. Na Kabul rusza potężna indyjska ofensywa, która odrzuca Rosjan spod stolicy Afganistanu. Chińczycy zatrzymują liczne ataki sił rosyjskich w Mandżurii pod Hailarem.

    3.V. – zacięte walki pod Guldżą w Turkiestanie przynoszą sukcesy Rosjanom lub Chińczykom. Rosjanom udaje się wyprzeć siły irańskie spod Aszchabadu, ale ofensywa ukraińska na terenach europejskiej części Rosji zatacza coraz szersze rozmiary, pod Kałaczem i Kotielnikowem oraz pod Orłem nie udaje się jej zatrzymać.

    4.V. – siły ukraińskie kontynnują zwycięską ofensywę w kierunku Kotielnikowa, Briańska, Pawłowska, a ich efektem jest zdobycie Tichoriecka i Swobody. Lotnisko w Opoczce czasowo zajmują wojska bałtyckie, ale Rosjanie odzyskują kontrolę nad Pskowem. Brytyjczycy wkraczają na płw. Synaj, zdobywając El-Arisz.

    5.V. – wojska irańsko-indyjskie nie są w stanie sforsować brytyjskiej obrony Isfahanu, co miało duże znaczenie w ewentualnym zatrzymaniu alianckiej ofensywy na Teheran. Homel, Kotielnikowo i Orzeł zostają zdobyte przez wojska ukraińskie, trwają walki o Kercz, Klincy i Noworosyjsk. Kwestią czasu są dalsze postępy Ukrainy na tym odcinku walk.

    [​IMG]

    [​IMG]

    6.V. – zbawczy wpływ na sytuację militarną Rosji ma wypowiedzenie wojny Ukrainie i Baltii przez Polskę, Węgry i Włochy czyli kraje Inicjatywy Środkowoeuropejskiej. Szczególnie Baltia jest niemalże w okrążeniu co nie wróży jej najlepiej nawet mimo posiadania nowoczesnej armii. Sukcesami kończą się pierwsze ataki na Szawle, Kowno, Mohylew Podolski i Żytomierz, ukraińskie władze na czele z Banderą zostały ewakuowane w tajemnicy do Charkowa. Ukraińcy rozwijają ofensywę na ziemiach rosyjskich pod Borysoglebskiem, zajmują Briańsk, ale Rosjanie udanie bronią się pod Noworosyjskiem i wypierają ich spod Kotielnikowa.

    [​IMG]

    7.V. – włoskie lotnictwo morskie zapoczątkowuje serię nalotów na ukraińską bazę wojenną w Sewastopolu, gdzie w odstępie kilku dni tonie pięć okrętów podwodnych - ʺCharkówʺ, ʺKijówʺ, ʺSewastopolʺ, ʺTaras Szewczenkoʺ i ʺOdessaʺ, tym samym flota ukraińska została pozbawiona najwartościowszych okrętów. Pod Święcianami dochodzi do ofensywy sił bałtyckich (gen. Dankers), ale pierwsze ataki nie przynoszą jeszcze oczekiwanego skutku. Polskie korpusy piechoty uderzają na Winnicę, ostatnie miasto na drodze do zdobycia Kijowa. Borysoglebsk zajęty przez Ukraińców.

    8.V. – walki pod Opoczką, gdzie dzień wcześniej weszli Bałtowie, wojska rosyjskie szybko przerwały pierścień obrony, zmuszając napastnika do odwrotu. Węgierskie lotnictwo bombowe atakuje siły ukraińskie pod Korostieniem.

    9.V. – Bałtyckie czołgi okazują się lepsze od polskiej dywizji pancernej, zmotoryzowanej i zmechanizowanej, które nie utrzymały Święcian i wycofują się pod Mołodeczno. Opoczka ponownie w rękach rosyjskich, do nich należy też zatrzymanie ukraińskiej ofensywy na Kaługę i Penzę, chociaż obrona pozycji pod Żłobinem zakończyła się fiaskiem. Brytyjczycy blokują jedną z ostatnich egipskich ofensyw pod El-Arisz.

    [​IMG]

    10.V. – u wybrzeży Angoli tonie francuski lekki krążownik ʺLa Gallisoniereʺ, zbombardowany przez samoloty z lotniskowca ʺIllustriousʺ, fiasko rozmów francusko-tureckich w sprawie natężenia działań dyplomatycznych co do losów Syrii poddaje w wątpliwość dalsze prowadzenie wojny z Wielką Brytanią, co rzutuje na ocenę wojny w społeczeństwie francuskim. Rozpoczęte demonstracje antywojenne mogą zmusić rząd Mayera do poproszenia o rozejm. Wojska polskie rozpoczęły operację militarną w kierunku Kijowa, lotnictwo węgierskie atakuje pozycje wroga pod Winnicą.

    11.V. – krótkotrwałe przejęcie Szawli przez polski korpus piechoty gen. Orlika-Rueckemanna oraz niepowodzenie ofensywy kijowskiej przyczyniają się do wstrzymania działań ofensywnych. Ukraińcy zdobywają Tułę. Pod Ejlatem dochodzi do ciężkich walk o przejęcie miasta, kończą się one jednak po myśli Brytyjczyków.

    12.V. – ukraińska ofensywa na Mohylew Podolski odrzuca Polaków na teren pogranicza. Wojska rosyjskie po utrzymaniu Opoczki wkraczają do Dyneburga, prowadząc ofensywę w kierunku stolicy Baltii. Winnica zostaje ewakuowana przez oddziały polskie wobec nadejścia ukraińskich posiłków w rejon Kijowa. Woroneż zostaje zdobyty przez wojska ukraińskie.

    13.V. – wojska rosyjskie zdobywają przewagę strategiczną i propagandową zdobywając kontrolę nad Rygą, a także w mniejszym zakresie zwyciężając pod Żłobinem, Kaługą, odbierając Kotielnikowo. Ukraińcy wchodzą do Salska na płd-zach. od Wołgogradu.

    14.V. – francuski rząd poprosił Wielką Brytanię o rozpoczęcie preliminarii pokojowych na zasadzie status quo jeśli chodzi o terytoria ale przy zachowaniu formuły odszkodowawczej za poniesione straty wojenne. Kowno zajęte przez Polaków, którzy utrzymują obronę pozycji w tym mieście. Jednocześnie wojska bałtyckie zajmują Święciany. Bałaszów i Kamyszin to kolejne miasta zajęte przez siły ukraińskie.

    15.V. – siły bałtyckie okrażają rosyjski korpus piechoty pod Rygą, zajmując Dyneburg. Rosjanie groźnie kontratakują pod Tartu, licząc na przełamanie frontu i otoczenie Tallinna. Tartu a także Żłobin k/Kijowa jeszcze tego samego dnia zostają zdobyte przez Rosjan. Trwają zacięte walki pod Tambowem i Woroneżem.

    [​IMG]
    Sytuacja na odcinku północnym i południowym w połowie maja br.​

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 6 krążowników lekkich, 14 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 6 transportowców (30)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  15. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 maja 1957

    odcinek 482


    Die Abteilung des Nordens
    (Podział na Północy)​

    Polska​


    Sytuacja Polski w ramach prowadzonych działań wojennych z Baltią i Ukrainą nastręczała sporo kłopotów dotyczących odpowiedniego zaopatrzenia sił zbrojnych będących bezpośrednio na linii frontu, który na południu zdawał się powracać do linii sprzed wybuchu wojny, na północy zaś prowadzono organiczone ofensywy lądowe. W ciągu kilkunastu dni od rozpoczęcia działań wojennych stało się jasne, że Baltia nie wytrzyma podwójnego polsko-rosyjskiego uderzenia i czym prędzej należy przystąpić do rozmów z przedstawicielem Kiereńskiego dotyczących wprowadzenia linii granicznej po kapitulacji tego państwa. 19 maja Korpus Olita (gen. Orlik-Rueckemann) ponownie przejął Szawle, co przy jednoczesnym utrzymaniu się rosyjskiej obrony pod Rygą zbliżało coraz bardziej do ostatecznych rozstrzygnięć na północnym odcinku frontu. Dzień później do Szawli dociera Korpus Suwałki (gen. Karaszewicz-Tokarzewski).

    21 maja postanowiono przystąpić do operacji odbicia Święcian z rąk wroga (bałtycki korpus pancerny gen. Dankersa) oraz uzyskać kontrolę nad Kłajpedą. Obie ofensywy przeprowadzone też z okolic Szawli, Grodna i Wilna pozwoliły wojskom polskim na opanowanie wyznaczonych celów zanim siły rosyjskie zdobyły ostatnią stolicę Baltii – Tallinn. 22 maja odzyskano Święciany i obroniono pozycje w tym mieście, bałtyckie czołgi zagrożone okrążeniem pod Dyneburgiem przez Rosjan musiały wycofać się aż pod Jekapils. 4 dni później Korpus Królewiec zdobył kontrolę nad Kłajpedą. W przeddzień kapitulacji wojsk bałtyckich doszło do spotkania ministrów spraw zagranicznych Polski i Rosji w sprawie ustanowienia linii granicznej po zakończeniu działań na froncie północnym.

    Z racji, że wojska rosyjskie zdobyły i utrzymały Rygę oraz Tallinn, a zatem były stroną dominująca w działaniach wojennych, dlatego też strona rosyjska zaproponowała podział terytorium Baltii wzdłuż byłej granicy litewsko-łotewskiej. Strona polska nie starała się targować w obliczu czekających obie strony walk na południu i przyjęła rosyjską propozycję co do przeprowadzenia tam polsko-rosyjskiej linii granicznej. Tym sposobem okupacja rosyjska terytorium Baltii objęła ziemie łotewskie i estońskie, a polska – ziemie litewskie. Większość korpusów po zakończeniu działań na Północy rozpoczęła przegrupowywanie w kierunku Bobrujska i Mozyrza, na ziemiach litewskich pozostał dla zapewnienia bezpieczeństwa – Korpus Królewiec gen. Mossora.


    [​IMG]
    Sytuacja na froncie północnym w dniu 18 maja br.

    [​IMG]
    Polskie lotnictwo szturmowe nad Szawlami.

    [​IMG]
    Ofensywa marsz. Maczka na Święciany.

    [​IMG]
    Atak Korpusu Królewieckiego na Kłajpedę i pomoc z terenu Szawli.

    [​IMG]
    Kapitulacja Baltii i nowa linia graniczna między Polską i Rosją.

    [​IMG]
    Przegrupowywanie sił nad granicę z Ukrainą (rejon Bobrujska i Mozyrza).​

    Zgoła odmienna sytuacja panowała nad granicą z Ukrainą, z powodu nie utrzymania przez Rosjan pozycji pod Żłobinem pod znakiem zapytania stanęła sprawa kontynuowania dalszej ofensywy w stronę Korostienia. Ostatecznie postanowiono zarzucić prowadzenie natarcia na rzecz lepszego przygotowania do obrony Mozyrza w rezultacie ofensywy ukraińskiej pod Żłobinem. Korpus Kowel i Korpus Stryj wzmocniły obronę Tarnopola wobec rozpoczęcia wrogiej kontrofensywy pod Winnicą i Żytomierzem, oba te miasta trzeba było opuścić. Na szczęście sukcesywnie dochodzą pod pozycje w okolicach Stanisławowa węgierskie korpusy pancerne i w kolejnych dniach przewaga na tym odcinku frontu południowego powinna przekuć się na rozpoczęcie wielkiej kontruderzenia w kierunku Kijowa i Odessy.

    [​IMG]
    Ukraińska kontrofensywa pod Winnicą.

    [​IMG]
    Napływ węgierskich dywizji pancernych w okolice Stanisławowa.

    [​IMG]
    Ukraińskie postępy na terytorium rosyjskim w dniu 18 maja br.

    [​IMG]
    Włoskie lotnictwo morskie atakuje ukraińskie miasta operując z Adriatyku.

    [​IMG]
    Ukraińskie postępy na terytorium rosyjskim w dniu 31 maja br.​

    Zakończono opracowywanie nowej doktryny sił lądowych WP, aktualne prace dotyczą zmodernizowania dywizji zmechanizowanej.

    [​IMG]
    Początek modernizacji dywizji zmechanizowanej.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) nowe bałtyckie państwo przeszło wskutek wspólnej polsko-rosyjskiej ofensywy już do historii. Pytanie teraz jakie formy rządów, państwowości na okupowanych terytoriach przewidują Polska i Rosja skoro samowolnie podzieliły to państwo nie pytając się o opinię EOBR czy Unii Skandynawskiej. Salomonowym rozwiązaniem byłby powrót do istnienia trzech państw bałtyckich powiązanych ściśle z państwami okupującymi ich ziemie, a z czasem przyjęcie przez nie formuły wieczystej neutralności na zasadach jakie panują chociażby w Szwajcarii. To mogłoby rozwiązać ten północnogordyjski węzeł, który od kilku lat powodował ciągłe zadrażnienia w stosunkach międzynarodowych (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) propagandowa wojna francusko-brytyjska dobiega końca, przy czym rząd Mayera zapewne utrzyma się przy władzy, a społeczeństwo widząc tak wielkie zaangażowanie w odbudowę mocarstwowej Francji nie powinno czuć się pokrzywdzone zawarciem kompromisowego zawieszenia broni. Będzie ono jednak oceniane jako taktyczna porażka dyplomatyczna Francji, która nie zdołała zmusić Edena do ustępstw w sprawie Syrii i równego podziału stref wpływów wśród bliskowschodnich zdobyczy. Brytyjczycy i Kurdowie są coraz bliżsi zaprowadzenia ostatecznych porządków terytorialnych w tym regionie (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) wojska brytyjskie dotarły do Suezu, przejmując ponownie kontrolę nad Kanałem. Naguib wysuwa propozycję zawieszenia broni, godząc się na utratę Strefy Kanału Sueskiego, Półwyspu Synaj i okupowanych terytoriów izraelskich, jednak Eden jak do tej pory pozostaje niewzruszony.Tutaj celem nie jest pozostawienie na Bliskim Wschodzie stałego zagrożenia w postaci niebezpiecznego i nieobliczalnego Egiptu, ale obalenie rządów Naguiba i Nasera. Powrót brytyjskiej dominacji na Bliski Wschód powoli staje się polityczną rzeczywistością, dziwi jednak brak reakcji EOBR na działania jednego z jej członków, które są niczym innym jak realizowaniem neokolonialnych wytycznych (…)

    Diariusz polityczny​


    16.V. – wojska brytyjskie usiłowały przeprowadzić ofensywę w stronę Yazdu, ale silna obrona irańsko-indyjska powstrzymała te zapędy. Rosjanom nie udało się uderzenie w kierunku Kerczu na Krymie, za to z łatwością powstrzymano Ukraińców pod Baszantą czy Noworosyjskiem. Bałtowie usiłują odzyskać kontrolę nad Rygą, czego dowodem jest pomyślna bitwa stoczona o Gulbene. Chińskie niszczyciele ponownie górą w starciu z brytyjskimi kontrtorpedowcami na Morzu Jawajskim. W dalszym ciągu trwają zacięte walki pod Guldżą w Turkiestanie.

    17.V. – udana obrona Rygi przez Rosjan wybitnie przyśpieszyła możliwość rozciągnięcia ofensywy w kierunku otoczonego Tallinna. Bałtowie na krótko przejęli tego dnia Szawle, ale w mig zostali wyparci przez wojska polskie. Węgierskie lotnictwo bombarduje pozycje obronne Ukraińców pod Frołowem. Brytyjczycy zatrzymali pod Hamadanem wielką irańsko-indyjską ofensywę. Walki o Kaługę i Gulbene kończą się rosyjskimi zwycięstwami. Na wojnie francusko-brytyjskiej trwają już tylko walki myśliwców nad Kanałem La Manche. Lada dzień powinno wejść w życie zawieszenie broni.

    18.V. – w Antwerpii podpisano zawieszenie broni między Francją a Wielką Brytanią na warunkach status quo ante. Francja rozpoczęła rozmowy w sprawie zawarcia umowy sojuszniczej z Afrodebeneluxem (RPA, RFN, Belgia, Holandia, Luksemburg). Tse-ven Soong zamierza doprowadzić do porzucenia polityki neutralności przez Bhutan, czemu służy wizyta min. spr. zagr. Chin w tym kraju. Na Morzu Śródziemnym zatonął brytyjski niszczyciel ʺMashonaʺ storpedowany przez egipski kontrtorpedowiec ʺSuezʺ. Royal Navy traci też tego dnia lekki krążownik ʺCairoʺ na wodach Morza Jawajskiego, który znalazł swojego pogromcę w postaci koreańskiego niszczyciela ʺEulji Mundeokʺ. Zacięte walki pod Gulbene kończą się fiaskiem przełamania frontu przez Bałtów dla których była to jedyna możliwość uratowania się przed rozbiorem. Pod Szawlami bombarduje ich natomiast polskie lotnictwo szturmowe. Saratów staje się areną walk rosyjsko-ukraińskich, zakończonych zwycięstwem tych pierwszych.

    19.V. – Nehru wywiera podobnie jak Tse-ven Soong nacisk na kolejne neutralne państewko himalajskie – Nepal. Ruszyła brytyjska ofensywa w stronę Szarm el-Szejch. Korpus Olita wkroczył tego dnia do Szawli. Wojska ukraińskie opanowały z zaskoczenia Tambów i Kaługę k/Moskwy. Nalot węgierski spustoszył ukraińskie Surowikino.

    20.V. – dyplomaci australijscy równolegle ze staraniami Afrodebeneluxu liczą na angaż Francji do Aliansu Oceania jak wynika z ostatnich rozmów przeprowadzonych w Paryżu. Wojska ukraińskie odzyskują kontrolę nad Winnicą i Żytomierzem a ich zwycięskie kontrataki grożą wkroczeniem ich sił do Czarnego Jaru k/Wołgogoradu, Penzy oraz Rogaczewa. Rosjanie otoczyli kilka bałtyckich dywizji pod Voru, ale Bałtowie odparli pierwsze ataki.

    21.V. – ruszyła polska ofensywa w kierunku Święcian i Kłajpedy, która zakończyła się podwójnym zwycięstwem. Rozsypała się natomiast rosyjska obrona pod Żłobinem, gdzie niebezpiecznym klinem wchodzą Ukraińcy mogący wyjść na tyły wojsk polskich pod Bobrujskiem. Bałtowie otoczeni pod Voru podpisują kapitulację. Ukraińcy zajmują Czarny Jar i Baszantę.

    22.V. – Polacy odzyskują kontrolę pod Święcianami, gdzie wkracza 1. Dywizja Pancerna marsz. Maczka. Ukraińcy bronią się przed rosyjskimi kontratakami pod Kaługą i Nogińskiem. Rosjanom udaje się jednak ofensywa na Dyneburg, wojska bałtyckie cofają się w stronę Jekapils. Pod Saratowem trwają zacięte walki, jednak siły rosyjskie mają coraz większą przewagę. W dalszym ciągu trwa też brytyjska ofensywa w kierunku irańskiego Babolsaru.

    23.V. – rozpoczyna się kolejna batalia o Kabul, w pierwszym etapie walk górą wojska kirgiskie. Pod Aszchabadem wojska indyjskie powstrzymują rosyjską kontrofensywę. Rosjanie rozpoczynają natarcie w zach. Estonii, pokonując przeciwnika pod Tartu. Węgrzy bombardują pozycje ukraińskie pod Rostowem nad Donem. Ukraińcy bronią swoich pozycji pod Krasnodarem i Uriupińskiem.

    24.V. – drugi etap walk o Kabul kończy się triumfem wojsk indyjskich. Korpus Królewiec gen. Mossora zdobywa tego dnia Kłajpedę. Kilka dni trwają też starcia pod Aksu w Turkiestanie między siłami chińskimi a rosyjskimi. Ukraińcy przejęli pod kontrolę Krasną Słobodę, a Rosjanie są bliscy opanowania Parnu od Bałtów.

    25.V. – Brytyjczycy rozpoczynają ofensywę w kierunku Suezu, są o krok od przejęcia Strefy Kanału Sueskiego. Rosjanie opanowali Parnu i otoczyli główne siły bałtyckie pod Tallinnem. Pod Penzą i Saratowem zacięte walki rosyjsko-ukraińskie, linia frontu wciąż rozszerza się na niekorzyść Rosjan.

    26.V. – Kłajpeda zajęta przez polski Korpus Królewiec gen. Mossora, który broni swoich pozycji wobec bałtyckich kontrataków. Węgrzy dokonują kolejnych nalotów bombowych na Ukrainę, tym razem celem są Kaszary. Ukraińska ofensywa na Wschodzie odnosi swoje sukcesy pod Bałaszowem, Nogińskiem, Uriupińskiem i Jenotajewką. Rosjanie się cofają, odnosząc jedynie zwycięstwa w walkach z Bałtami pod Tallinnem i z Hindusami pod Aszchabadem, który zajmują jeszcze tego samego dnia. Hindusi ponownie starają się wyprzeć siły rosyjskie z afgańskiego Kabulu.

    27.V. – wojska polskie po wycofaniu się na pogranicze ukraińskie przystąpiły do ponownego ataku w stronę Żytomierza, który zakończył się sukcesem. Rosjanie bronią się pod Elistą w strefie granicy z Kazachstanem, wojska bałtyckie podpisały tego dnia kapitulację pod Tallinnem.

    28.V. – Baltia została oficjalna podzielona na dwie strefy okupacyjne wg umowy polsko-rosyjskiej z Sankt Petersburga : rosyjską, obejmująca ziemie byłej Estonii i Łotwy oraz polską, obejmująca ziemie byłej Litwy. Rosjanie wkraczają do turkmeńskiego Aszchabadu,a wojska ukraińskie dotarły do granic Kazachstanu przejmując Elton. Chińczycy wypierają Rosjan spod Ułan Bator. Węgrzy przeprowadzają niszczący nalot bombowy na Klincy.

    29.V. – Ukraińcy nie dają się wyprzeć Rosjanom spod Kaługi i groźnie kontratakują pod Arzamas, zajmując to miasto. Naguib proponuje Brytyjczykom zawarcie zawieszenia broni w zamian za oddanie Kanału Sueskiego, Płw. Synaj i przekazanie okupowanych ziem izraelskich, Eden zdecydowanie odrzuca takie warunki.

    30-31.V. – pod Jiamusi w chińskiej Mandżurii zdecydowana przewaga Rosjan, jednak nie są oni w stanie udokumentować jej zdobyciem tego miasta. Węgierskie lotnictwo przeprowadza kolejny nalot na ukraiński Briańsk.

    [​IMG]
    Sytuacja na Bliskim Wschodzie przy końcu maja.​

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 7 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 6 transportowców (32)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  16. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 czerwca 1957

    odcinek 483


    Kiev offensiv
    (Ofensywa kijowska)​

    Polska​


    Wciąż trwające przegrupowywanie polskich sił z nad dawnej granicy z Baltią i terenów okupowanej Litwy pozwoliło na lepsze przygotowanie się wojsk polskich do obrony granicy wschodniej. Węgierskie posiłki pancerne na które tak liczono przybyły w całości w początkach czerwca i pod dowództwem gen. Feketehalmy-Czeydnera przystąpiły do organizowania strategii potrzebnej do przełamania pozycji wojsk ukraińskich pod Mohylewem Podolskim.

    3 czerwca rozpoczęto wstępne, a dzień później pełne natarcie w stronę ukraińskich pozycji pod Mohylewem. Ku zdziwieniu węgierskich dowódców Ukraińcy wytrzymali pierwsze uderzenie i doskonałe okopanie swoich pozycji pozwoliło im w konsekwencji na odrzucenie całości natarcia 6 dywizji pancernych. Niepowodzenie sojuszniczego ataku poskutkowało wkrótce ukraińskim przeciwnatarciem, które zagroziło utratą kontroli nad Stanisławowem.

    Polska strona wyprowadziła uderzenie pomocnicze (13 dywizji marsz. Okulickiego) oraz posiłki w postaci dwóch korpusów, które pozwoliły na ograniczenie i wkrótce zatrzymanie ukraińskiej kontrofensywy (8 czerwca). Atak na Wyszhorod k/Kijowa dał szansę na szybkie zdobycie stolicy Ukrainy, mimo wcześniejszego niepowodzenia w jej zdobyciu jako jednej z prób na powstrzymanie wrogiej ofensywy. Ukraińcom udało się wyprzeć polskie korpusy piechoty spod Żytomierza, ale spod Winnicy nie udało się wyprzeć polskich oddziałów, co było kluczowe dla rozpoczęcia raz jeszcze natarcia w stronę Kijowa. 13 czerwca zdobyto Wyszhorod, a dzień później rozpoczęła się ofensywa kijowska, zakończona pełnym sukcesem. W połowie czerwca 1. Dywizja Pancerna doprowadziła też do likwidacji kotła żłobińskiego, co powinno położyć obronę ukraińską na odcinku północno-zachodnim.


    [​IMG]
    Fiasko ofensywy pancernej na Mohylew Podolski (3.VI.).

    [​IMG]
    I ofensywa kijowska (8.VI.).

    [​IMG]
    II ofensywa kijowska (14.VI.).

    [​IMG]
    Kapitulacja kotła żłobińskiego (15.VI.).​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) ofensywa kijowska powinna wkrótce przynieść wymierne efekty w postaci przejęcia stolicy Ukrainy przez wojska polskie. To będzie początek końca rządów Bandery a wraz nim koniec nacjonalistycznego zagrożenia w tej części Europy. Ważniejszą jednak sprawą będzie los terytoriów podzielonych między Polskę i Rosję. EOBR oczekuje od rządów tych państw istotnych kroków, które pozwolą okupowanym terytorium żyć ponownie ustrojem demokratycznym i ma nadzieję, że stanie się to wkrótce po zakończeniu ofensywy na Ukrainie (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) Naguib jest zdeterminowany, aby uratować Egipt przed zagrożeniem brytyjską okupacją, choć jak do tej pory Eden nie zdecydował się na przyjęcie rozpaczliwej propozycji dyplomatycznej. Tymczasem wojska brytyjskie nie mogą sforsować Kanału Sueskiego co oczywiście oznacza impas w kampanii bliskowschodniej i może podkopać morale wojsk alianckich. Przyjęcie egipskiej propozycji może zapewnić Edenowi poważny sukces dyplomatyczny i pierwszy krok do ustanowienia stałej brytyjskiej strefy wpływów na Bliskim Wschodzie (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) osaczony Bandera rozpoczął rozmowy w sprawie zawarcia sojuszu militarnego z Ligą Azji Centralnej bądź Unią Dalekowschodnią, choć z kim by nie zawarł sojuszu to wiadomo, że jego wielka wojna z Rosja już teraz działa na korzyść Indii czy Chin. Tym sposobem okazało się, że noworoczny zamach stanu na Ukrainie mógł zostać sfinansowany przez służbę wywiadowcze tych krajów. Los Bandery mimo wszystko jest przesądzony, po upadku Baltii i możliwej utracie Kijowa Ukraina już nie będzie potrzebna Tse-ven Soongowi czy Nehru (…)

    Diariusz polityczny​


    1.VI. – początek długotrwałych walk o Kercz na Krymie, Ukraińcy wytrwale bronią swoich pozycji; podobnie dzieje się pod Salskiem i Eltonem, udanie natomiast atakują pod Nikołajewskiem. Brytyjczycy rozpoczynają ofensywę pod Yazd w Iranie, broniąc się pod Hamadanem, gdzie atakują połączone siły irańsko-indyjskie.

    [​IMG]

    2.VI. – miasto Aksu w Turkiestanie powoli staje się odpowiednikiem Verdun z czasów I wojny światowej, teren ten często przechodzi z rąk do rąk, czego skutkiem są liczne ofiary wśród żołnierzy chińskich i rosyjskich. Rosjanie przełamali ukraińską obronę pod Kerczem, wkrótce powinni wkroczyć na Półwysep Krymski. Podobnie dzieje się wokół Kaługi. Pod Bałaszowem Ukraińcy ostro się natomiast bronią, groźnie kontratakują w okolicach Kuźniecka. Japończycy są autorami nieudanej operacji sabotażowej w Chinach, co pogarsza i tak napięte stosunki między obydwoma krajami.

    3.VI. – węgierskie lotnictwo bombarduje ukraińskie pozycje pod Homlem, ułatwiając przygotowanie kontrofensywy Rosjanom; natarcie 6 węgierskich dywizji pancernych i 4 dywizji piechoty (gen. Feketehalmy-Czeydner) pod Mohylewem Podolskim kończy się niestety klęską i staje się powodem do dalszych perturbacji na froncie.

    4.VI. – pokłosiem nieudanej węgierskiej ofensywy stało się uderzenie 6 ukraińskich dywizji piechoty na pozycje pod Stanisławowem; Ukraińcy zajmują miasto Rybińsk leżące na płn-wsch. od ruin Moskwy i udanie atakują pod Saratowem, Rosjanom nie udaje się sforsować obrony Rogaczewa ale zatrzymują atak w stronę Armawila.

    5.VI. – kontratak 13 dywizji piechoty pod dowództwem marsz. Okulickiego pozwolił Polakom na odsunięcie niebezpieczeństwa utraty Stanisławowa przez Węgrów wobec ciągłej ukraińskiej ofensywy. Ukraińcy bronią swoich pozycji pod dopiero co zdobytym Rybińskiem. Rosjanie są już bardzo blisko opanowania Kercza.

    6.VI. – Węgrom udało się odeprzeć Ukraińców spod Stanisławowa, ale głównie było to udziałem polskiej kontrofensywy w kierunku Winnicy, której powodzenie uratowało pozycje bratanków na Kresach. Brytyjczycy rozpoczynają ofensywę w stronę północnego Iranu, w kierunku Tabriz. Nowe ukraińskie uderzenie skierowane jest na okolice Kujbyszewa, gdzie stosunkowo jest łatwiej z racji skąpości sił rosyjskich.

    7.VI. – rosyjska obrona Aszchabadu nie ustępuje nawet mimo wielu indyjsko-irańskich ataków; niszczące węgierskie naloty bombowe tym razem skierowane nad Czerkasy i Dniepropietrowsk; w dalszym ciągu trwają zacięte walki o przejęcie Yazdu w Iranie oraz Kuźniecka.

    8.VI. – Rosjanie odzyskali tego dnia kontrolę nad Kaługą, choć jest to dość ryzykowne stwierdzenie sądząc po rozmiarach ukraińskiej kontrofensywy, później też doprowadzili do zdobycia Kercza na Krymie i zaatakowali Ukraińców pod Elton i Rogaczewem. Żytomierz i Winnica ponownie pod polską kontrolą po udanej kontrofensywie i zatrzymaniu ukraińskiego natarcia na Stanisławów. Stało się to przyczynkiem do rozpoczęcia ataku na Kijów (Korpus Równe, Korpus Pińsk) wobec ukraińskiego uderzenia na pozycje wojsk polskich pod Żytomierzem, Korpus Mozyrz zaatakował natomiast Ukraińców pod Wyszhorodem, skąd wychodził pomocniczy atak na obronę Żytomierza. W Zatoce Gwatar tonie brytyjski transportowiec ʺTrojan Starʺ storpedowany przez irański kontrtorpedowiec ʺEsfahanʺ. Irańskie i egipskie niszczyciele radzą też sobie z brytyjską próbą inwazji odpowiednio w Zat. Omańskiej i u wybrzeży Tobruku. Rozgorzały też walki pod Kabulem, gdzie Hindusi zmusili Rosjan do wycofania.

    9.VI. – w Zat. Perskiej tonie kolejny brytyjski transportowiec ʺFylingdaleʺ, jego pogromcą okazuje się irański niszczyciel ʺMashhadʺ. Ukraińcy przełamują polską obronę pod Żytomierzem i jeszcze tego samego dnia zajmują miasto. W Zat. Aleksandrii kolejna nieudana brytyjska inwazja morska.

    10.VI. – Hindusom udaje się w końcu sforsować rosyjską obronę Aszchabadu ; węgierskie lotnictwo wydatnie pomaga siłom rosyjskim pod Nogińskiem, które zajmują tego dnia Rogaczew. Korpus Mozyrz przełamuje ukraińską obronę, wygrywając starcie pod Wyszhorodem.

    11.VI. – pod Homlem dochodzi do zwycięskiej rosyjskiej ofensywy w kierunku Homla, co wydatnie utrudnia dalsze posuwanie się Ukraińców na północ i na wschód. Bronią oni swoich pozycji także pod Salskiem.

    [​IMG]

    12.VI. – Rosjanom udaje się ofensywa na Baszantę, co może być dobrym prognostykiem jeśli chodzi o odzyskanie Wołgogradu, zatrzymują oni też Ukraińców w natarciu na Kujbyszew. Brytyjczycy zajmują tego dnia irański Yazd, ale natychmiast rozpoczyna się odwetowe uderzenie. Ukraińcy odcinają niestety Rosjan pod przejętym Kerczem wskutek zajęcia Noworosyjska.

    13.VI. – Korpus Mozyrz zajął tego dnia Wyszhorod co dało asumpt do przeprowadzenia ofensywy w stronę Kijowa, gdzie pozostały niewielkie siły, zważywszy na to, że prawdopodobnie 2-3 ukraińskie dywizje piechoty znajdują się wciąż pod Żytomierzem. Kaługa i Jarosław ponownie zajęte przez wojska ukraińskie.

    14.VI. – Elton w strefie granicy z Kazachstanem przejęte przez Rosjan, którzy stopniowo i wytrwale ograniczają ukraińskie zapędy terytorialne, udanie też kontratakują pod Noworosyjskiem i broniąc się w rejonie Kujbyszewa i Baszanty. Ofensywa polska (marsz. Okulicki) na Kijów kończy się sukcesem, rząd Bandery przenosi się potajemnie w okolice Charkowa.

    15.VI. – Arzamas odzyskane przez wojska rosyjskie, 1. Dywizja Pancerna marsz. Maczka po zdobyciu Homla przez Rosjan i okrążeniu Ukraińców pod Żłobinem wykorzystała tą sytuację i zmusiła 3 dywizje wroga do kapitulacji. Tym sposobem wzrasta szansa na opanowanie całej zachodniej Ukrainy przez wojska polskie.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 7 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 8 transportowców (34)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  17. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 czerwca 1957

    odcinek 484


    Skritt mot seier
    (Krok w stronę zwycięstwa)​

    Polska

    Wydawać by się mogło, że nic nie zagrozi prowadzonej przez wojska polskie ofensywie w stronę stolicy Ukrainy, jednakże nieoczekiwana kontrofensywa wrogich sił w kierunku Winnicy spowodowała nie tylko wycofanie się sił polskich z tego jak można by sobie wyobrażać bezpiecznego terenu, ale też ograniczyła prowadzony atak w stronę Kijowa. Już 16 czerwca kilkanaście ukraińskich dywizji piechoty zdołało przeforsować polsko-węgierską obronę w okręgu winnickim, zmuszając ją do porzucenia pozycji na tym terenie. Jednocześnie prowadzony atak w kierunku Korostienia napotkał na silny opór 5.Dywizji Ukraińskiej, która starała się nie dopuścić do okrążenia na płn-zach. od Kijowa. Prowadzony atak pomocniczy w stronę Żytomierza i na Mohylew Podolski zakończył się połowicznym sukcesem, co prawda zmuszono Ukraińców do wycofania się w kierunku Odessy, jednak obrona ukraińska pod Żytomierzem zatrzymała atak i kilkunastu dywizji sprzymierzonych. Dużym szczęściem była pomoc jaką udzielali wojskom polsko-węgierskim – węgierscy i włoscy lotnicy, bombardując liczne zgrupowania wroga w pasie frontowym.

    22 czerwca zdobyto kontrolę nad Mohylewem Podolskim, głównie dzięki wsparciu kilku węgierskich dywizji pancernych, rozpoczęto ataki z marszu na utraconą Winnicę i w kierunku Czerkasów. Zakończyły się one zwycięstwami po dwóch dniach walk. Kijów został ostatecznie przejęty przez Korpus Mozyrz gen. Chruściela w dniu 24 czerwca, rząd ukraiński przeniósł jednak już dawno swoją siedzibę w okolice Charkowa, tylko pozornie informując o dalszym kontynuowaniu walk z polskim okupantem ze strefy przyfrontowej w okolicach Priłuków.

    Zdobycie i utrzymanie Kijowa zostało szeroko skomentowane w polskiej prasie jako zwycięstwo porównywalne z działaniami podczas wojny 1920 roku, a trwalsze dzięki temu, że w odróżnieniu od tamtej kampanii naród rosyjski nie występuje czynnie przeciw wojskom polskim, a de facto wspólna walka zbliża obydwa narody.

    Dzień po zdobyciu Kijowa udało się przejąć i obronić pozycje pod Czerkasami, co zaowocowało wysunięciem przez Banderę pierwszej propozycji pokojowej wobec Polski. Ukraiński przywódca gotowy był na utratę terytoriów do Dniepru za wyłączeniem Kijowa oraz dostępu do Morza Czarnego poprzez port w Odessie. Premier Beck odrzucił jednak ukraińską propozycję dyplomatyczną, uzasadniając to zupełnie innym charakterem walk niż to jest przedstawiane przez wrogą propagandę. Celem tej wojny nie jest przekształcenie Ukrainy w kolonię, ani jakikolwiek nieuzasadniony zabór jej części terytorium lecz przywrócenie jej dla demokracji poprzez ponowne zaprowadzenie rządu stosującego tę zasadę – powtórzył Beck ukraińskiej delegacji.


    [​IMG]
    Ukraińska kontrofensywa na Winnicę (II połowa czerwca).

    [​IMG]
    Bitwa pod Korostieniem (19.VI.).

    [​IMG]
    Kijów zdobyty (24.VI.).

    [​IMG]
    Ofensywa na Czerkasy (27.VI.).

    [​IMG]
    Front przy końcu czerwca.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) aktem desperacji należy nazwać przymierze ukraińsko-indyjskie co wobec coraz bardziej osamotnionej walki Armenii i Iranu oraz zagrożonego Afganistanu należy tak właśnie nazwać. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w ciągu najbliższych miesięcy rozstrzygnie się los wymienionych sojuszników Indii, co uczyni jej walkę beznadziejną w obliczu przeciągającego się konfliktu z Rosją i Wielką Brytanią. Bandera liczy bardziej na efekt propagandowy niż na realną indyjską pomoc, co już jest wyrażone w osłabieniu tempa prowadzonych operacji militarnych przeciw wojskom rosyjskim (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) zdobycie Kijowa przez wojska polskie i pomyślne operacje sił węgierskich na południu Ukrainy należy uznać za najlepszy prognostyk do zakończenia wojny jeszcze w tym roku. Opanowanie Charkowa i Sewastopola powinno zmusić rząd Bandery do podpisania bezwarunkowej kapitulacji, co ocaliłoby Europę przed możliwością indyjskiej inwazji we wschodniej jej części. Reasumując, idzie ku lepszemu co niezmiernie ucieszy rynki giełdowe, które sporo już straciły na wzrastającej niepewności co do losów Rosji czy Ukrainy (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) amerykańska dyplomacja po raz pierwszy od czasu zakończenia wojny z Sowietami zaoferowała swoją pomoc w mediacji między Rosją a Chinami. Tse-ven Soong jest gotowy do ustępstw na rzecz Rosji w obliczu postępującej brytyjskiej ofensywy na Bliskim Wschodzie i możliwości upadku rządu Nehru. Rosyjskie MSZ nie wyklucza, że skorzysta z amerykańskiej mediacji wobec przedłużającego się konfliktu z Ukrainą, nadal grożącego utratą kontroli nad jej europejską częścią. Chiny natomiast chcą zakończyć wojnę z Rosją nawet za cenę utraty strategicznych terytoriów na północy (…)

    Diariusz polityczny​


    16.VI. – wojska polskie zaskoczone nieoczekiwaną kontrofensywą ukraińską w stronę Winnicy, po krótkich walkach marsz. Okulicki podejmuje decyzję o wycofaniu się z zagrożonego terenu, podejmowane ataki na Żytomierz i Mohylew Podolski kończą się połowicznym sukcesem, o ile nie udało się przemóc ukraińskiej obrony Żytomierza o tyle wobec silnych ataków węgierskich ustępuje obrona na Podolu. Wojska indyjskie wytrzymują rosyjską ofensywę we wsch. części Armenii. Trwają walki o Syzrań między Ukraińcami a Rosjanami.

    17.VI. – Hindusi przechodzą do kontrofensywy po tym jak zdławili rosyjskie ataki w stronę Tbilisi. Krótkotrwale opanowują też afgański Kabul. Ukraińcy pewnie odpierają dwie rosyjskie ofensywy w stronę Noworosyjska i Elton k/Astrachania.

    18.VI. – węgierskie lotnictwo rozpoczyna niszczące naloty bombowe na pozycje sił ukraińskich pod Odessą, w sukurs przychodzi też polskie lotnictwo szturmowe mimo poniesionych wcześniej strat. Rosjanie bronią jak tylko umieją pozycji pod kaukaskim Armawilem.

    19.VI. – ofensywa gen. Kutrzeby na Korostień zostaje zatrzymana wskutek zmiany priorytetów natarcia na froncie, po wycofaniu się wojsk polskich z Winnicy, istotne teraz staje się zdobycie i utrzymanie Kijowa ale za cenę odroczenia dalszych walk na Wołyniu. Żłobin zostaje tego dnia wyzwolony przez Rosjan.

    20.VI. – siły ukraińskie z powodzeniem powstrzymuje kolejne rosyjskie natarcia na Klincy, Baszantę oraz Homel, jednak z coraz większym trudem. Widać już zmęczenie walkami po stronie ukraińskiej.

    [​IMG]

    21.VI. – min. spr. zagr. Wielkiej Brytanii obwinia rząd włoski za używanie zakazanych konwencjami broni podczas przeprowadzania nalotów bombowych na porty i miasta ukraińskie. Togliatti zdecydowanie zaprzecza, przypisując wspomniane zarzuty roli banderowskiej propagandy, mogącej mieć pewne wpływy i w krajach zachodniej Europy. Brytyjskie niszczyciele wygrywają starcie z irańską flotą na wodach Zatoki Perskiej.

    22.VI. – Syzrań zajęty przez wojska ukraińskie, którym także udało się przebić przez rosyjską obronę pod Melekes z opcją zajęcia Czeboksarów oraz Kujbyszewa. Siły węgierskie zajmują Mohylew Podolski, a dywizje pancerne przypuszczają atak w stronę Czerkasów zakończony zwycięstwem. Rosjanom nie udaje się wyprzeć Ukraińców spod Kaługi.

    23.VI. – trwają zacięte walki pod Rybińskiem k/Moskwy oraz Eltonem k/Astrachania. W obydwu przypadkach górą wojska ukraińskie, które zdołały wytrzymać nasilające się rosyjskie ofensywy.

    24.VI. – Brytyjczykom walczącym na Bliskim Wschodzie udaje się ofensywa w stronę północnoirańskiego Tabriz, którego zdobycie powinno przyczynić się do upadku Iranu, a także samotnie walczącej na Kaukazie Armenii. Korpus Mozyrz gen. Chruściela wkracza do Kijowa oraz utrzymuje miasto wobec kontrofensywy wroga. Bandera w komunikacie rządowym informuje ludność ukraińską o czasowym przeniesieniu siedziby do pobliskich Priłuków, choć zagraniczne agencje prasowe od dawna informowały opinię publiczną o siedzibie w oddalonym od linii frontu bezpiecznym Charkowie. Ukraiński atak na Wyszhorod k/Kijowa przynosi niestety wieść o wycofaniu się 3 dywizji polskich w stronę Mozyrza. Polacy zwyciężają jednak w walkach pod Żytomierzem i Korostieniem, co powinno przynieść wkrótce profit w postaci wyprostowaniu linii frontu.

    25.VI. – węgierskie dywizje pancerne zdobyły i utrzymały Czerkasy, miasto na południe od Kijowa. Ukraińcy nie mają już czym łatać linii frontu, co powoduje olbrzymie wyrwy, które można wykorzystać do efektywnego tworzenia kotłów.

    26.VI. – wojska ukraińskie zwyciężają Rosjan pod Nogińskiem na północy, ale coraz dłuższe linie zaopatrzeniowe powodują, że impet ich natarcia znacząco słabnie. Ukraińcy są bliżsi opanowania Kujbyszewa i dotarcia w góry Uralu. W Charkowie zostaje ogłoszona akcesja Ukrainy do Ligi Azji Centralnej (porozumienie Bandera-Nehru), co wydaje się wzmocnieniem pozycji Bandery zagrożonego postępami ofensywy polsko-węgierskiej w zach. części kraju.

    27.VI. – Melekes i Nogińsk w ręku Ukraińców, którzy jeszcze tego samego dnia wkraczają do Kujbyszewa. Pod Korostieniem bliskich kapitulacji jest pięć ukraińskich dywizji piechoty, których jednak ratuje odzyskanie Wyszhorodu przez ich pobratymców.

    28.VI. – u wybrzeży Hongkongu, którego broni teraz już 39 dywizji piechoty tonie brytyjski lekki krążownik ʺDauntlessʺ zbombardowany przez chińskie lotnictwo. Pod Jiamusi w chińskiej Mandżurii ponownie zwycięstwo sił rosyjskich, będących bliższych przełamania frontu.

    29.VI. – kolejny brytyjski lekki krążownik utracony w boju na Oceanie Indyjskim, tym razem chodzi o ʺCuracaoʺ, którego zaskoczyły u wybrzeży Omanu irańskie kontrtorpedowce na czele z liderem ʺTehranʺ. Wojska rosyjskie na krótko przejmują Klincy i kierują się w stronę Briańska.

    30.VI. – Ukraińcy zamykają w kotle pod Briańskiem kilka rosyjskich dywizji, którym odcięto drogę powrotu odzyskując kontrolę nad Klincami. Bandera proponuje pokój Polsce oferując jej ziemie na linii Dniepru i z dostępem do Morza Czarnego, Polska odmawia.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 8 transportowców (36)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  18. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 lipca 1957

    odcinek 485


    Ukrainska raeddning
    (Uratowana Ukraina)​

    Polska​


    Wynik wojny z Ukrainą powoli stawał się przesądzony co zostało chociażby udowodnione kolejnymi polsko-węgierskimi zwycięstwami militarnymi. Przejęcie Korostienia, utrzymanie Wyszhorodu czy wyjście na linię Dniepru zajmując wcześniej Krzywy Róg, Chersoń czy Odessę pozwoliło na znacznie bardziej optymistyczne nastroje prasy, a także liczne demonstracje poparcia dla polityki obecnych władz RP. Mimo ukraińskiej ofensywy lądowej w głębi Rosji powoli stało się jasne, że Bandera nie jest w stanie utrzymać odpowiedniego tempa natarcia, a jego siły lądowe tracą coraz więcej sił wskutek węgierskich, polskich czy włoskich bombardowań.

    Punktem zwrotnym w konflikcie polsko- i rosyjsko-ukraińskim stał się zamach rosyjskich służb specjalnych na życie atamana Ukrainy, Stjepana Banderę w dniu 7 lipca w Charkowie. Premier Jarosław Stećko-Karbowycz został odcięty od informacji pochodzących z frontu, a do głosu doszły na szczęście i ponownie siły demokratyczne, na czele z obalonym premierem Lenkawskim i prezydentem Mielnikiem.

    Już w czerwcu obalone władze ukraińskie dotarły do znajdującego się w polskich rękach Kijowa i rozpoczęły wydawanie kontr-dekretów w stosunku do postanowień Bandery, a z chwilą kiedy jego zabrakło, należało szybko zastąpić tą próźnię władzy. Dlatego też pierwszym dekretem dotyczącym całości terytorium Ukrainy pod jedną już władzą stało się zatrzymanie wszelkich działań zbrojnych skierowanych przeciw Polsce czy Rosji. W dużym stopniu ułatwiło to wyjście oddziałów polskich na rubież Dniepru, ale dalsze wkraczanie w głąb Ukrainy zostało zatrzymane na prośbę Mielnika, ustalającego warunki zawieszenia broni z Rosją i jej krajami sojuszniczymi.

    Zakończono prace nad dokumentacją poświęconą unowocześnieniu dyw. zmotoryzowanej, z drugiej zaś strony trwa kontynuacja badań nad energią jądrową.


    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) nowy rząd Ukrainy wyrzeka się nacjonalistycznych ciągot w stosunku do sąsiadów i kończy tę awanturniczą politykę popartą w ostatnim czasie przez Ligę Azji Centralnej. Zawieszenie broni z państwami Paktu dla Demokratycznej Azji jest tego pierwszym przesłaniem, choć znacznie trudniej będzie podpisać ten sam dokument z Rosją, która posiada wciąż uzasadnione pretensje terytorialne względem Ukrainy. Istotne w tym wszystkim jest jednak też i stanowisko Polski, dzięki której nowy demokratyczny rząd ukraiński znalazł oparcie (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) Ukraina została zmuszona przez Polskę do oddania spornych terytoriów Rosji, głównie z takich powodów, aby rosyjskojęzyczne wschodnie prowincje Ukrainy nie stały się w przyszłości zarzewiem kolejnego konfliktu, tym razem mogącego też poróżnić Polskę z Rosją. Ukraińscy Rosjanie wracają zatem do macierzy, ale czy powróci także spokój do wschodniej Europy? Kolejnym zadaniem do rozwiązania staje się sprawa przyznania formy państwowości dopiero co zajętym krajom nadbałtyckim po krótkim epizodzie Zjednoczonej Republiki Bałtyckiej (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) brytyjsko-kanadyjski desant w Aleksandrii to pierwsza dobra wiadomość od czasu kiedy front zastopował na linii Kanału Sueskiego, a Naser i Naguib mogli być pewnymi prowadzenia długotrwałej wojny pozycyjnej z Wielką Brytanią. Dyktatura w Egipcie ma już swój obliczony czas, a Edenowi przybędzie kolejna zasługa w ramach zaprowadzania demokracji na bliskowschodnich terytoriach, choć bardziej wygląda to na powrót do neokolonialnych ambicji (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    1.VII. – polskie i węgierskie lotnictwo bombowe dokonuje śmiałych nalotów na pozycje ukraińskie pod Wyszhorodem; pod Czerkasami zacięta obrona węgierskich dywizji piechoty. Na Kaukazie niezłomna rosyjska obrona pozwala utrzymać miasto Armawil.

    2.VII. – Ukraińcy likwidują kocioł pod Briańskiem, gdzie złożyło broń kilka rosyjskich dywizji piechoty. Priłuki k/Kijowa pod bombami, a w samym Kijowie pojawia się po raz pierwszy od momentu obalenia dawny ukraiński rząd oraz prezydent Mielnik, który wydaje odezwę do wszystkich Ukraińców o zaprzestanie walki. Pod Kerczem w dalszym ciągu trwają walki o likwidację rosyjskiego przyczółka.

    3.VII. – Wyszhorod przejęty przez polskie oddziały; Rosjanie wypierają Ukraińców spod Kaługi, trwają też walki o Uralsk, ale siłom ukraińskim zaczyna już brakować ciągłości zaopatrzenia.

    4.VII. – krótkotrwałe starcie na wodach blisko Hajnanu między chińską a kanadyjską marynarką wojenną ; zwycięstwo sił rosyjskich w walkach pod Samarkandą i Aszchabadem.

    5.VII. – Rosjanie wypierają Ukraińców spod Baszanty i Jarosława, zacięte walki toczą sięteż pod Elistą, gdzie górą są też siły rosyjskie.

    [​IMG]

    6.VII. – Yazd w Iranie terenem walk między Brytyjczykami a Hindusami; również pod Gorkami i Czkałowem gęsto od ruchów wojsk, przeważają głównie siły rosyjskie.

    7.VII. – zamach na Banderę dokonany przez rosyjskie służby specjalne w Charkowie staje się przyczynkiem do przejęcia władzy na Ukrainie przez dawne demokratyczne siły na czele z obalonym prezydentem Mielnikiem i premierem Lenkawskim. Korostień zdobyty przez wojska polskie.

    8.VII. – nacjonalistyczny premier Ukrainy, Jarosław Stećko-Karbowycz osadzony w areszcie domowym przez demokratyczne siły w tym kraju, armia ukraińska w dużym stopniu posłuchała apelu prezydenta Mielnika. Trwają jeszcze potyczki pod Nogińskiem i Priłukami.

    [​IMG]

    9.VII. – desant wojsk brytyjskich na wybrzeżu Aleksandrii i szybkie zdobycie tego miasta przez Brytyjczyków wybitnie zaskoczyło egipskie dowództwo, które spodziewało się bardziej ofensywy z kierunku Suezu.

    10.VII. – wojska rosyjskie przejmują tego dnia Klincy oraz Noworosyjsk, węgierska dywizja pancerna przejęła kontrolę nad Odessą i kieruje się w stronę Chersonia.

    11.VII. – wojska indyjskie rozpoczęły ofensywę w kierunku kaukaskiego Majkopu; Czernihów i Riazań wyzwolone przez siły rosyjskie.

    12.VII. –Brytyjczycy są bardzo bliscy przejęcia kontroli nad Tabrizem co odetnie drogę powrotu wojskom indyjskim operującym na Kaukazie; ukraińskie władze rozpoczynają rozmowy w sprawie zawieszenia broni z rządem rosyjskim i krajów Paktu dla Demokratycznej Azji.

    [​IMG]

    13.VII. – na mocy zawieszenia broni Ukrainy z krajami Paktu dla Demokratycznej Azji dochodzi do rozpoczęcia procesu wycofywania wojsk ukraińskich z terytorium Kazachstanu (porozumienie w Ałma-Acie).

    [​IMG]

    14.VII. – układ pokojowy ukraińsko-rosyjski w Charkowie (na jego mocy Ukraina przekazuje swoje wschodnie prowincje zamieszkane przez ludność rosyjską, dzieje się to głównie pod naciskiem Polski, która zamierza utworzyć stały protektorat nad pozostałymi ziemiami ukraińskimi).

    15.VII. – Mohammad Naguib wystosowuje kolejną propozycję pokojową do władz brytyjskich, jednak Eden pozostawią ją bez odpowiedzi. Rozpoczynają się rozmowy polsko-ukraińskie w sprawie normalizacji stosunków po zakończonym konflikcie.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 8 transportowców (36)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  19. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 lipca 1957

    odcinek 486


    Die Rueckkehr
    (Powrót)​

    Polska​


    W nocy z 16/17 lipca br. podpisano w Kijowie w ostatecznym brzmieniu dokument o zawieszeniu broni między Inicjatywą Środkowoeuropejską a Ukrainą. Rząd ukraiński zobowiązał się do wypłaty odszkodowania stronie polskiej za poniesione straty podczas prowadzenia działań wojennych, ale główną zasadą ułożonego dokumentu jest przede wszystkim podległość Ukrainy względem Polski i jej przystąpienie do sojuszu militarnego na zupełnie innych warunkach. W następstwie podpisania tego dokumentu dymisję z urzędu złożyli prezydent Mielnik i premier Lenkawski, a nowe wybory prezydencko-parlamentarne na Ukrainie odbędą się w październiku.

    Polska prasa entuzjastycznie przyjęła podpisane warunki pokojowe z Ukrainą, jak również ustalenia na mocy których nowopowstała Republika Litewska zobowiązała się do przyjęcia polskiej opieki wojskowej (protektoratu), prawie na takich samych zasadach jak Ukraina. Stanowisko EOBR wobec tak istotnych zmian w Europie Środkowo-Wschodniej skwitowane zostało użyciem określenia „nowy pakt o nieagresji na Wschodzie” co ma oznaczać dezaprobatę wobec zarówno polskich jak i rosyjskich działań dyplomatycznych. Podkreśla się jednak dążenie do zaprowadzania demokracji na terenach państw nadbałtyckich i Ukrainy, aniżeli chęć stałej inkorporacji.

    Zwycięstwo Polski w wojnie z Ukrainą pozwoliło na uspokojenie nastrojów ludności białoruskiej na Kresach, gdzie właściwie największe zagrożenie dotyczy okręgu słonimskiego i wschodnich rubieży wraz z okręgiem mińskim. Operująca tam półlegalna organizacja Hromada straciła poważny argument związany z nadejściem pomocy od Bandery. Na pozostałych obszarach wschodnich niemal zupełnie zanikła jej działalność.


    [​IMG]
    Protektorat Polski nad Ukrainą.

    [​IMG]
    Protektorat Polski nad Litwą.

    [​IMG]
    Zagrożenie ze strony białoruskich nacjonalistów na Kresach.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    The Times (Wielka Brytania):

    (…) Polska i Rosja dokonały swoistego podziału stref wpływów w Europie Środkowo-Wschodniej co już samo w sobie nosi znamiona czynów podobnych do tych jakie pasowały do działań nieistniejącej III Rzeszy i ZSRR. Tym razem jednak obyło się bez tajnego protokołu, gdyż w istocie wszystko jest już jasne, wschodnia Ukraina powróciła do Rosji, która również po zakończeniu konfliktu z Chinami i Indiami zamierza powołać marionetkowe rządy Łotwy i Estonii. Polska zadowala się przejęciem kontroli nad Ukrainą i Litwą, co ma dość duże znaczenie, gdy spojrzymy na ten fakt w kontekście sojuszu, którego Polska jest liderem (…)

    [​IMG]

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Polityka brytyjska na Bliskim Wschodzie zaczyna przypominać najgorsze czasy XIX-wiecznej kolonialnej ekspansji. Niedawna kapitulacja wojsk egipskich rozpoczyna kolejny okres brytyjskiej okupacji Kairu i Aleksandrii, Suezu i Port Saidu. Eden stara się uspokajać nastroje Egipcjan, obiecując im wkrótce formę rządów autonomicznych na wzór rozwiązań z 1936 roku. Obietnica oddania restytuowanemu Izraelowi całego płw. Synaj wywołuje w miastach egipskich eskalację przemocy, demonstracji i strajków robotniczych. Brytyjska obecność wojskowa w Egipcie staje się przez to nieodzowna (…)

    [​IMG]

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Jedynie Francja zaprotestowała przeciw brytyjskiej okupacji Egiptu, pozostałe państwa Europy, nawet te, które bezpośrednio sąsiadują z nową kolonią Albionu nie zdołały się zdobyć na gest dezaprobaty, godząc się z góry na zaistniałe, narzucone fakty. A te oznaczają stałą obecność Wielkiej Brytanii na Bliskim Wschodzie z tendencją do rozszerzania się wpływów w stronę Iranu i Indii. Dziwi krótkowzroczność Turcji, która może stać się główną siłą hamującą postępy brytyjskiego neokolonializmu w tym regionie (…)

    Diariusz polityczny​


    16.VII. – rozpoczęcie rozmów dyplomatycznych między Polską a Ukrainą w Kijowie w sprawie podpisania wiążacego układu rozejmowego, podpisanie dokumentu następuje w nocy następnego dnia. Nadal trwają walki o przejęcie północnoirańskiego miasta Tabriz przez wojska brytyjskie.

    17.VII. – dokument polsko-ukraiński z Kijowa tworzy z Ukrainy państwo podległe w wielu dziedzinach Polsce czyniąc z niej de facto polski protektorat, zostaje to oprotestowane w ukraińskiej prasie i przyczynia się w najbliższych dniach do złożenia dymisji przez prezydenta Mielnika i ogłoszenia dymisji rządu.

    18.VII. – wojska rosyjskie kolejny raz przełamują indyjsko-afgańską obronę Kabulu, przechodząc albo do ataku albo do kontrataku, Hindusi nie są w stanie przejść na tym odcinku do statycznej obrony.

    19.VII. – Brytyjczycy po zwycięstwie pod Tantą, otwierają sobie drogę do przejęcia Kairu oraz otoczenia wojsk egipskich pod Port Saidem. Zostaje ogłoszony polsko-litewski dokument o restytucji Republiki Litewskiej i wprowadzeniu polskiego protektoratu (decyzje zapadały w Królewcu).

    20.VII. – Brytyjczycy przeszli do decydującej ofensywy na ziemiach egipskich, są już bardzo blisko do przejęcia kontroli nad Kairem i Port Saidem. Naguib i Naser uciekli tego dnia w stronę granicy z Sudanem.

    21.VII. – brytyjski krążownik lekki ʺAdelaideʺ zatopił tego dnia u wybrzeży Aleksandrii były syryjski kontrtorpedowiec ʺHomsʺ, ale pływający pod banderą Egiptu. Wojska brytyjskie przejęły kontrolę nad Port Saidem (korpus pancerny gen. Messervy’ego).

    22.VII. – czołgi Messervy’ego dotarły też do Kairu, a pozostałe wojska egipskie złożyły tego dnia broń. Rozmowy dot. kapitulacji rozpoczęły się późnym wieczorem.

    23.VII. – przedstawiciele pozostałych władz Egiptu podpisały nad ranem układ o bezwarunkowej kapitulacji, oznacza to początek brytyjskiej okupacji całości terytorium tego kraju.

    24.VII. – wojska rosyjskie przeważają w atakach na Ułan Bator, Aksu i pod Guldżą, gdzie współdziałają z siłami kazachskimi. Chińczycy nie mogąc znaleźć sposobu na skuteczność przeprowadzanych kontrofensyw przystępują do tworzenia zwartej linii obrony.

    [​IMG]

    25.VII. – Brytyjczycy restytuowali niepodległość Państwa Izrael, przyznając rządowi w Tel-Awiwie całość Płw. Synaj oraz wzgórza Golan. Do kraju powrócił prezydent Icchak Bez Zwi i rząd Ben Guriona. Decyzja o tak poważnych nabytkach Izraela napotkała na sprzeciw Francji, która wystąpiła do EOBR o zajęcie się sprawą rozszerzania się brytyjskiego neokolonializmu na terytoriach bliskowschodnich.

    [​IMG]

    26.VII. – Brytyjczykom udaje się zdobyć desantem indyjską bazę na Malajach – Singapur. Stopniowo jej obrona wzbogaca się o kolejne dywizje.

    27.VII. – egipskie środowiska nacjonalistyczne krytykują powstanie niepodległego Izraela w granicach z Płw. Synaj i ze wzgórzami Golan, traktując to jako prowokację i przyczynek do utrwalania brytyjskiej okupacji ziem na Bliskim Wschodzie.

    28.VII. – Aleksander Kiereński w rozmowie z przedstawicielem EOBR potwierdza wolę Rosji do przyznania szerokiej autonomii wewnętrznej Łotyszom i Estończykom na wzór podobny do zastosowanego wobec Litwy przez Polskę. Decyzja taka miałaby zapaść po zakończeniu wojny z Indiami i Chinami.

    29.VII. – wojska indyjskie zostają zatrzymane pod Majkopem przez nadciągające z północy siły rosyjskie. Obecność liczniejszych dywizji rosyjskich powinna wkrótce przynieść ofensywę w stronę Erewania, stolicy Armenii – sojusznika Indii i Iranu.

    30.VII. – oficjalna dymisja prezydenta Ukrainy, Mielnika oraz dymisja rządu tego kraju to najważniejsze informacje prasowe tego dnia, dzieje się tak wobec narastającego sprzeciwu ukraińskiego społeczeństwa wobec przyjętego traktatu z Polską.

    31.VII. – przysłanie przedstawicieli przez EOBR na Ukrainę, mających rozmawiać z tymczasowymi władzami tego państwa w sprawie przeprowadzenia nadzwyczajnych wyborów prezydenckich i przyśpieszonych wyborów parlamentarnych.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 4 okręty podwodne, 8 transportowców (36)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Egipt – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
     
  20. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 sierpnia 1957

    odcinek 487


    Er taet paa at fredstid...
    (Bliskie są czasy pokoju…)​

    Polska​


    Na początku sierpnia br. przeprowadzono reorganizację lądowych sił zbrojnych RP po zakończeniu konfliktu z Baltią i Ukrainą. Postanowiono zrezygnować z koncepcji utrzymywania silnych związków taktycznych na rzecz stworzenia kilkunastu korpusów złożonych z 3 dywizji. Zmieniły się także priorytety rozmieszczania sił lądowych, znacznie więcej uwagi niż do tej pory poświęcono obronie kluczowych dla kraju obszarów, głównie dużych ośrodków przemysłowych.

    I tak poczynając od północy w okolicach Królewca i Kłajpedy rozlokowano Korpus Królewiec (gen. Mossor) złożony z Dzisnieńskiej Dywizji Obrony Narodowej oraz 12. Poznańskiej DP i 21. DP. Głównym zadaniem tego korpusu będzie obrona terytorium marionetkowej Litwy od strony morza. Korpus Wilno (marsz. Maczek) złożony z 1. Dywizji Pancernej, 1. Dywizji Grenaderiów oraz 1. Dywizji Zmotoryzowanej ma z kolei czuwać nad spokojem na Wileńszczyźnie oraz Kowieńszczyźnie. Korpus Kresy (gen. Fieldorf) w składzie z 5. Podlaską DP, DP Rosario i 10. Poleską DP, ulokowany pod Słonimem ma przede wszystkim zająć się ograniczeniem działalności białoruskiej Hromady. Korpus Mińsk (gen. Chruściel) składający się z 6. Warszawskiej DP, 18. DP i 22. DP, a znajdujący się na wschodniej granicy ma czuwać nad jej bezpieczeństwem i spokojem na Ziemi Mińskiej w obliczu zbrojnego białoruskiego podziemia.W centrum Kresów rozlokowany jest Korpus Brześć (gen. Scewola-Wieczorkiewicz) złożony z 1. i 2. Dywizji Kolonialnej oraz Wołyńskiej Dywizji Obrony Narodowej. Strzeże on najkrótszej drogi do Warszawy od Wschodu. Okręgu lwowskiego broni Korpus Lwów (gen. Duch) składający się z 17. DP, 11. Karpackiej DP i 9. Lubelskiej DP. Kwaterę główną stanowi Korpus Warszawa (marsz. Okulicki) w składzie ze Sztabem Dowodzenia WP, 15. Krakowską DP i 23. DP. Na zachodzie Polski rozlokowane są kolejne korpusy lądowych sił zbrojnych. Pierwszym z nich jest Korpus Łódź (gen. Orlik-Rueckemann) złożony z 1. Dywizji Piechoty Legionów im. marsz. Piłsudskiego, Sieradzkiej Dywizji Obrony Narodowej oraz 4. Gdańskiej DP. Kolejnym Korpus Poznań (gen. broni Gąsiorowski) składający się z 24. DP, DP im. Bohaterów Westerplatte i DP im. Obrońców Gdyni. Przy granicy z Niemcami stacjonują: Korpus Wrocław (gen. Bór-Komorowski) w składzie z Dąbrowską i Pomorską Dywizją Obrony Narodowej oraz 13. Łódzką DP, Korpus Odra (gen. Kutrzeba) złożony z 7. Śląskiej DP, 19. DP i 14. Szczecińskiej DP, Korpus Szczecin (gen. broni Paszkiewicz) składający się z Warszawskiej Dywizji Obrony Narodowej, 16. Pomorskiej DP i 20. DP. Pomorza Gdańskiego strzeże Korpus Gdańsk (gen. Kopański) w składzie z 25. DP, 3. Dywizją Piechoty Legionów im. marsz. Śmigłego-Rydza i 8. Wrocławską DP. Okręgu krakowskiego broni Korpus Kraków (gen. Sosabowski), jego związek taktyczny składa się z Kaliskiej Dywizji Obrony Narodowej, 2. Dywizji Piechoty Legionów im. Orła Białego i DP Strzelców Karpackich.


    [​IMG]
    Początek reorganizacji sił zbrojnych.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Aftenposten (Norwegia):

    (…) konferencja bliskowschodnia zwołana na wyraźne życzenie Turcji ma zakończyć wszelkie perturbacje polityczne związane z pojawieniem się wpływów brytyjskich w regionie i uspokoić Ankarę co do intencji Edena. Nie pragnie on rozszerzać swoich wpływów, ale jedynie uspokoić sytuację na tyle, aby nie powtarzały się cykliczne kampanie militarne związane z rozwojem arabskiego ekstremizmu. Francuscy dyplomaci stali się persona non grata w Turcji po ostatniej konfrontacji z Wielką Brytanią, co wskazuje na dążenie Ankary do pokojowego rozwiązania nowego rozdania politycznego w regionie (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) Tse-ven Soong mimo oficjalnie prowadzonej wojny z Rosją rozpoczął rozmowy dotyczące zawieszenia broni prowadzone w jednym z krajów indochińskich. Najprawdopodobniej jest to Wietnam, który utrzymuje poprawne relacje zarówno z Chinami jak i Rosją. Zasadniczą kwestią podpisania umowy o przerwaniu działań zbrojnych są sprawy prestiżowe, chiński przywódca oczekiwałby pokoju bez aneksji i kontrybucji, Kiereński wolałby odzyskać Kraj Dalekowschodni z Władywostokiem bądż doprowadzić do wyzwolenia Mongolii (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) szach Iranu błaga o interwencję dyplomatyczną Indie, aby zakończyć konflikt z Wielką Brytanią i Rosją zanim oddziały brytyjskie wtargną do Teheranu czy Tabrizu, znacząco utrudniając przeprowadzenie kontrofensywy na Kaukazie czy doprowadzając do obalenia dynastii. Brytyjczycy będą zapewne oczekiwali dość sporych nabytków w Iranie i być może przekształcenia tego kraju w protektorat jeśli ich chęci będą przekute w czyny militarne. Nehru jest natomiast pewien, że oddanie Iranu może oznaczać upadek i jego władzy, dlatego też skłonny jest do rozwiązań dyplomatycznych ratujących resztki honoru rodu Pahlawi (…)

    Diariusz polityczny​


    1.VIII. – rozpoczynają się dwustronne rozmowy EOBR-Rosja prowadzone w Warszawie i Petersburgu, tematem spotkań jest doprowadzenie do odnowy demokracji na Łotwie i w Estonii, zanim zakończy się wojna Rosji z Chinami i Indiami.

    2.VIII. – Kiereński odrzuca propozycję dyplomatyczną EOBR jako prezentowaną w sposób nieprzemyślany i nadrzędny w stosunku do praw zwycięzcy. Na spotkanie z prezydentem Rosji udaje się z Warszawy przewodniczący Konrad Adenauer.

    [​IMG]

    3.VIII. – brytyjska ofensywa lądowa w Iranie zatacza coraz większy zasięg, do jej kolejnych celów zalicza się Teheran, którego nie są w stanie obronić nawet połączone wojska indyjsko-irańskie. Dni Iranu wydają się być już policzone...

    [​IMG]

    4.VIII. – Rosja uległa jednak naciskowi dyplomatów EOBR i podobnie jak Polska w przypadku Litwy i Ukrainy tak i ona tworzy zależne od siebie organizmy polityczne nad Bałtykiem pod postacią Łotwy i Estonii. Parlamenty tych krajów ratyfikują umowy o rosyjskiej kontroli militarnej i przystępują do wojny z Chinami i Indiami.

    5.VIII. – Rosjanie wytrwale bronią Chabarowska wobec kolejnej chińskiej kontrofensywy. Coraz częściej pada pytanie o sens rozwijania kampanii lądowej w Chinach wobec braku szeroko pojętej inicjatywy politycznej co do rozwiązań po zakończeniu konfliktu. Chiny atakują i bronią się jedynie dla prestiżu.

    [​IMG]

    6.VIII. – brytyjskie pancerniki znajdujące się w Zatoce Perskiej ostrzeliwują i bombardują Bandar Abbas, największy port Iranu niezdobyty dotąd przez aliantów. Wojska indyjskie rozwijają pomyślną ofensywę w kierunku Majkopu na Kaukazie.

    7.VIII. – Aszchabad w Turkmenistanie wciąż pozostaje ostoją indyjskiej obrony w tym regionie mimo pomyślnej brytyjskiej ofensywy w środkowym Iranie.

    8.VIII. – Aksu w centralnej Azji od wielu miesięcy jest terenem długotrwałych walk między Chińczykami a Rosjanami i Kazachami, nic nie wskazuje na to, aby wojska rosyjsko-kazachskie dostały się na terytorium Tybetu.

    9.VIII. – bitwa powietrzna między Kanadyjczykami a Chińczykami na niebie Ganzhou na korzyść tych pierwszych. W Hongkongu stacjonują już 43 dywizje alianckie, z czego 17 to kanadyjskie.

    10.VIII. – kolejny raz Rosjanie powstrzymują ataki wojsk chińskich i indyjskich, odpowiednio pod Chabarowskiem i Samarkandą.

    11.VIII. – Tse-ven Soong skłonny jest podpisać zawieszenie broni z Rosją na warunkach status quo, dyplomacja rosyjska odnotowuje chińskie stanowisko, ale jak na razie nie podejmuje rozmów z Chińczykami.

    [​IMG]

    12.VIII. – w Stambule rozpoczyna się konferencja poświęcona przyszłości Bliskiego Wschodu po upadku aliansu Egiptu, Syrii, Iraku i Jordanii tzw. Ententy Bliskowschodniej. Konferencja to wynik zabiegów dyplomatycznych Turcji, która poczuła się zagrożona rozwojem kurdyjskiego militaryzmu. W konferencji uczestniczą dyplomaci Turcji, Libanu oraz Wielkiej Brytanii reprezentującej interesy Kurdystanu i Izraela.

    [​IMG]

    13.VIII. – kolejne zwycięstwo brytyjskie w walce z siłami irańskimi, być może niedługo w ręce Brytyjczyków wpadnie Tabriz. Alianci bronią się też pod Babolsarem. Chińczykom udaje się przeprowadzić kontrofensywę na Ułan Bator, ale walki są tak zacięte, że nie gwarantuje to uzyskania przewagi w wojnie. Coraz częściej się za to mówi o kompromisowym zawieszeniu broni między Chinami i Rosją.

    [​IMG]

    14.VIII. – Brytyjczycy tłumią powstanie Arabów pod As-Suwayz na południe od Kairu, efekt wywołanego buntu związany jest z brakiem rozwiązań politycznych dla pozostającego pod okupacją wojskową Egiptu i powrót do sytuacji sprzed 1936 roku w odmiennej formie. Na konferencji stambulskiej Eden przekonywuje o konieczności powrotu do formy zależności kolonialnej mogącej ograniczyć rozwój niebezpiecznego ekstremizmu.

    15.VIII. – koreański niszczyciel ʺGwanggaetoʺ doprowadza do zatonięcia brytyjskiego okrętu podwodnego ʺOrpheusʺ u wybrzeży Luzonu. Rosjanie powstrzymują indyjską ofensywę w kierunku Majkopu, Brytyjczycy oprócz prowadzonego ataku w stronę Teheranu i Tabrizu, rozwijają kolejny w kierunku Bandar Abbas.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 5 okrętów podwodnych, 8 transportowców (37)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  21. Ober

    Ober Ten, o Którym mówią Księgi

    No właśnie nie trzeba wiesz, aż jakoś tak superszczegółowo, ale jako drobny jakiś add-on rozumiesz, jestem ciekaw jakbyś rozwiązał kwestie wszystkich tych klubów założonych po '45 z przyczyn wiadomych (komuniści). Takiego Górnika Zabrze czy GKSu Katowice pewnie byśmy nie uświadczyli - czekam na jakieś Energie Hindenburg i tym podobne, czy coś. Wiesz :D Parę osób na forum jednak jest zainteresowanych takimi rzeczami ;)
    Jakbyś w tej materii coś potrzebował, jakichś pomysłów/wsparcia/whatever to wiesz, wystarczy napisać ;)
     
  22. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 sierpnia 1957

    odcinek 488


    Uskarphet taaken...
    (Rozmywająca się mgła…)​

    Polska

    Postulat Republiki Federalnej Niemiec zgłoszony do EOBR, a dotyczący podjęcia rozmów w kwestii uregulowania granicy polsko-niemieckiej wywołał burzę w polskim parlamencie. Wydawać by się mogło, że linia demarkacyjna oparta na Odrze i Nysie oraz swobody dla ludności niemieckiej mieszkającej w Polsce są na tyle umiejętnym argumentem, że nie potrzebują one potrzeby renegocjacji, a tymczasem propozycja niemieckiego rządu wywołała prawdziwą konsternację. Z roku na rok obserwuje się jednak coraz większą liczbę osadników niemieckich wracających na swoje dawne ziemie co do tej pory nie niepokoiło, ale teraz w kontekście podpisania nowego układu o granicy może przesądzić o jej poważnej zmianie. Zręcznie całą sytuację wykorzystują władze niemieckie, a w szczególności kanclerz Blücher, uważając, że podobna sytuacja panuje na polskich Kresach, które w dużej większości bezpieczne od białoruskiego czy ukraińskiego nacjonalizmu stają się ponowną Ziemią Obiecaną dla Polaków mieszkających do tej pory na tzw. Ziemiach Odzyskanych, a teraz wracających do dawnych majątków i gospodarstw.

    Premier Beck postanowił rozmówić się osobiście z kanclerzem Blücherem zanim dojdzie do prawdziwego zgiełku prasowego dotyczącego tej sprawy. Podczas rozmowy przeprowadzonej w Berlinie (24.VIII.) pewnym wnioskiem wydaje się zwołanie konferencji w sprawie ostatecznego ustalenia granicy polsko-niemieckiej, która wciąż nie posiada odpowiedniego statusu. Na miejsce konferencji proponowana jest Praga, stolica Czechosłowacji. Za tydzień powinno dojść do jej rozpoczęcia…


    [​IMG]

    Zakończono prace nad budową pierwszej polskiej latającej bomby oznaczonej kryptonimem „Zagadka”, obecnie trwają prace nad budową większej rakiety, roboczo nazwanej „Krokus”.

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Wielka Brytania konsekwentnie idzie w kierunku absolutnej dominacji na Bliskim Wschodzie, a swoje wpływy posiada już nawet w militarystycznej Armenii, sądząc po ostatnich wydarzeniach w tym kraju. Osanian zdawał sobie sprawę, że lepiej poddać się Brytyjczykom, aniżeli liczyć na łaskawość Rosjan, którzy jak do tej pory okupują terytorium Gruzji i wcale nie liczą się z opinią EOBR w tej sprawie. Ormianie w mig rozbroili znajdujące się na ich terytorium indyjskie oddziały co pozwoliło Osanianowi na zmianę stron w odpowiednim momencie (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) Chiny zostały upokorzone poprzez traktat władywostocki co skończyło się dla Tse-ven Soonga nieudaną wprawdzie, ale jednak próbą zamachu na jego życie. Były wojskowy (zarzut defraudacji), major sił lotniczych, Li Yuan-cheng postanowił wymierzyć sprawiedliwość skompromitowanemu przywódcy Państwa Środka, którego śmieszność przypomina dawne czasy kariery Mussoliniego. W tym celu postanowił ustrzelić go jak jelenia z łuku, wszak łuk i Chińczyk to jedność, szczególnie dla tych mieszkańców tego kraju, którzy mieszkają na północy. Kiedy przyszło do próby zamachu okazało się, że strzały Li Yuan-chenga trafiły jedynie trzech ochroniarzy Soonga, zanim reszcie udało się jego obezwładnić (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) konferencja praska powinna przynieść w końcu odpowiedź na pytanie, gdzie podażają zjednoczone Niemcy, czy w kierunku konfrontacji z państwami Europy Wschodniej, poczynając od Polski, czy w stronę odpowiednio uwarunkowanych rozmów dotyczących nie tylko uzasadnionych zaborów co po prostu dziejowej sprawiedliwości. Od 1942 roku Republika Federalna Niemiec nie brała udziału w żadnej agresywnej wojnie, co więcej będąc czynnym uczestnikiem sojuszu alianckiego przyczyniła się do uratowania demokracji w środku Europy. Konfrontacja w postaci dysputy na argumenty, takie pośrednie rozwiązanie powinno przynieść nam oczekiwany rezultat rozmów z przedstawicielami polskiego rządu (…)

    Diariusz polityczny​


    16.VIII. – na froncie chińsko-rosyjskim wstrzymano wszelkie działania wojenne, podobnie ustały one w Azji Centralnej, gdzie walczą głównie Kazachowie z Chińczykami, spodziewane są rozmowy dot. warunków zawieszenia broni.

    17.VIII. – zacięte walki o Teheran przynoszą nieoczekiwany przełom w postaci ucieczki rodziny szacha Iranu na stronę brytyjską i poddania się w nadziei na uratowanie niepodległości kraju. Nehru nazywa taki akt tchórzostwem politycznym.

    18.VIII. – twardzi rosyjscy negocjatorzy de facto zmuszają przedstawicieli Tse-ven Soonga do przyjęcia ich zdaniem jedynego możliwego wyjścia z twarzą z tego przegranego w sumie konfliktu czyli utraty Kraju Dalekowschodniego, finalizacja porozumienia rosyjsko-chińskiego powinna nastąpić następnego dnia.

    [​IMG]

    19.VIII. – Chiny podpisują traktat pokojowy z Rosją i jej sojusznikami z Azji Centralnej we Władywostoku na mocy którego zobowiązują się one do uznania zjednoczenia Syberii z Rosją oraz oddania dawnego terytorium Kraju Dalekowschodniego wraz z Władywostokiem. To ogromny cios propagandowy w państwo Tse-ven Soonga, zamierza on jednak powetować sobie straty na płn-wschodzie, kierując wszystkie siły na brytyjski Hongkong.

    20.VIII. – Samarkanda na froncie irańsko-kazachskim przechodzi z rąk do rąk, ruiny mauzoleum Timura zostają obrócone w perzynę.

    21.VIII. – indyjskie dywizje piechoty usiłują wyjść spod impasu pod Majkopem, ale nie są w stanie przebić się przez rosyjską obronę.

    22.VIII. – Tse-ven Soong w przemówieniu w Czongkingu usiłuje wmówić mieszkańcom Chin o nieuchronności jedności Rosji i Syberii oraz o ʺkonieczności przekazania Kraju Dalekowschodniego jako podarku najwyższej wagi w zamian za spokój na północy a wolną rękę na południuʺ.

    23.VIII. – nieudany zamach na przywódcę Chin w Czongkingu dokonany najprawdopodobniej przez niezrównoważonego wojskowego zwolnionego ze służby.

    [​IMG]

    24.VIII. – antytureckie powstanie w libańskim Trypolisie najwyraźniej jest inspirowane przez nacjonalistów syryjskich, którzy nie mogąc wywołać powstania na terenach administrowanych przez armię usiłują w ten sposób zwrócić na siebie swoją uwagę.

    25.VIII. – Iran podpisuje układ rozejmowy z państwami Azji Centralnej przekazując pod kuratelę Kazachstanu (traktat w Aszchabadzie) przejęte niedawno ziemie uzbeckie i turkmeńskie, zdrada Iranu zaczyna niepokoić Indie, które coraz bardziej obawiają się o los swoich dywizji od Armenii po Afganistan.

    [​IMG]

    26.VIII. – wojska brytyjskie zdobyły Bandar Abbas, największy port Iranu co stało się sygnałem do antyindyjskiej rewolucji w tym kraju, do którego od paru dniu zachęcał szach poprzez radio. W wielu miejscach wybuchają walki irańsko-indyjskie, w niektórych indyjscy żołnierze dają się rozbroić dobrowolnie.

    27.VIII. – nieudana ucieczka floty irańskiej z Bandar Abbas, która miała się udać na rozkaz Nehru do Bombaju, po drodze zatonęły 4 niszczyciele - ʺRashtʺ, ʺMashhadʺ, ʺHamadanʺ i ʺBandar Abbasʺ zatopione przez pancerniki HMS Malaya, HMS Warspite, krążownik ciężki HMS Edinburgh i krążownik liniowy HMS Repulse.

    [​IMG]

    28.VIII. – szach Iranu, Mohammad Reza podpisuje dokument w którym zobowiązuje się do porzucenia Ligi Azji Centralnej i przejścia na stronę sojuszu alianckiego wraz z poddaniem Iranu pod ścisłą kontrolę wojskową Wielkiej Brytanii. Podobnie dzieje się w Armenii, gdzie rządzący nią marsz. Andronik Osanian rozbraja sojusznicze indyjskie oddziały i poddaje się Wielkiej Brytanii. To wielki dzień dla demokracji – oświadcza w przemówieniu premier Eden.

    29.VIII. – Armenia i Iran stają się krajami podległymi wojskowo Wielkiej Brytanii, wchodzą w skład sojuszu alianckiego i wypowiadają wojnę Indiom i Chinom oraz ich sojuszom.

    30.VIII. – Tse-ven Soong proponuje Nehru zawarcie jednego, wielkiego antybrytyjskiego sojuszu oraz szeroką pomoc wojskową wobec ormiańsko-irańskiej zdrady politycznej, Nehru nie odrzuca tej propozycji, ale uważa ją za zbyt spóźnioną.

    31.VIII. – w Pradze rozpoczyna się konferencja polsko-niemiecka dotycząca unormowania przebiegu granicy i kwestii mniejszości narodowych w obydwu krajach. Spodziewane są dość poważne delimitacje graniczne, co już wywołuje nerwowość strony polskiej. Do tej pory granica polsko-niemiecka funkcjonowała na zasadzie linii demarkacyjnej.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 5 okrętów podwodnych, 8 transportowców (37)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  23. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 września 1957

    odcinek 489


    Spaenn en slinga...
    (Zaciskająca się pętla…)​

    Polska​


    Konferencja praska dot. rozwiązania kwestii spornych między Polską a Niemcami, głównie w sprawie ustalenia granic napotykała od samego początku na duże przeszkody. Przede wszystkim tak bardzo pozytywny klimat dla działań rządu RP po ostatnich sukcesach związanych z rozbiciem Baltii, uzależnieniem Litwy i pacyfikacją banderowskiej Ukrainy zdawał się zanikać na korzyść wątpliwych rozmów z Niemcami mogących zagrozić aktualnemu panowaniu nad objętymi już od dawna jurysdykcją polską obszarami. Mimo niefortunnego obrotu wydarzeń i mogącego oznaczać pełną kapitulację wyniku rozmów z Niemcami premier Beck postanowił nie przekładać terminu konferencji nawet za cenę znacznego spadku popularności własnego rządu. Kanclerz RFN, Blücher w pierwszym dniu konferencji uznał za zasadne dokooptować do składu obrad przedstawicieli państw sąsiednich tj. Austrii, Czechosłowacji i Węgier, których neutralne spojrzenie w dużej mierze zniweczyłoby możliwości zerwania rozmów. Nie mieliby oni oczywiście głosu decydującego, lecz jedynie doradczy, a ich propozycje mogłyby ostudzić niewątpliwe emocje polsko-niemieckie przy wyznaczaniu nowej linii granicznej.

    Strona polska uznała, że pomysł niemiecki w kwestii powiększenia składu obrad o przedstawicieli trzech krajów jest w istocie zasadny i uniemożliwia on jakiekolwiek późniejsze pretensje terytorialne oponenta czy zarzuty dot. narzucania czy zmuszania do przyjmowania jakichkolwiek wiążących decyzji.

    Strona niemiecka zaproponowała w kwestii granic powrót do sytuacji z roku 1939 z pewnymi ustępstwami na rzecz Polski tj. do Niemiec wracają Pomorze Zachodnie ze Szczecinem, Ziemia Lubuska oraz Dolny Śląsk z Opolem i Wrocławiem, Polska ma natomiast zagwarantowane władztwo w Gdańsku oraz całych Prusach Wschodnich. Beck zaoponował w przypadku podejmowania decyzji dot. tych ostatnich terytoriów z powodów czysto błahych, po prostu kwestie przynależności tych ziem zostały już podjęte kilka lat wcześniej i co więcej uznane przez Niemcy, więc nie ma jakichkolwiek potrzeb negować potwierdzonych postanowień w kwestii Gdańska czy Prus Wsch.

    Propozycja polska dotyczyła pozostawienia Pomorza Zachodniego oraz przeprowadzenia plebiscytów ludności na Ziemi Lubuskiej i Dolnym Śląsku (okręg wrocławski, okręg opolski). Niemcy wyrazili wstępną zgodę, choć najlepsza jak się później okazało była propozycja czechosłowacka. Tyczyła się ona przeprowadzenia plebiscytów ludności na wszystkich spornych terytoriach czyli łącznie z Pomorzem Zachodnim mającym być terytorium pozostawionym przy Polsce bez przeprowadzenia głosowania ludności . W wyniku długotrwałych targów i spięć, strona polska i niemiecka doszły do wniosku, że propozycja czechosłowacka jest najrozsądniejsza. Z pozostałych propozycji, Austriacy proponowali podział terytorium wg modelu: Pomorze Zachodnie i Dolny Śląsk z Wrocławiem do Niemiec, Opolszczyzna i Ziemia Lubuska przy Polsce, Węgrzy proponowali przeprowadzenie plebiscytu jedynie na Dolnym Śląsku w okręgu wrocławskim. Plebiscyty ludności na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej i Dolnym Śląsku powinny się odbyć za ok. 2 miesiące.


    [​IMG]
    Ziemie zachodnie RP podlegające przeprowadzeniu plebiscytów ludności.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Pakt Arabski, którego główną siłą militarną jest Arabia Saudyjska postanowił dać się zwieść brytyjskimi obietnicami gospodarczymi i w przeciągu kilku dni wypowiedział wojnę i Indiom i Chinom. Niewątpliwie jest to decyzja nie poparta żadnymi rozsądnymi teoriami, gdyż w istocie chodzi tylko o wrażenie postępującej przewagi aliantów na froncie wojny z Indiami, które wkrótce mogą upaść skonfliktowane wewnętrznie. Nie jest tajemnicą, że Nehru ma coraz większe problemy z dyscypliną we własnych szeregach i że może być pozbawiony władzy w wyniku zamachu stanu (…)

    [​IMG]

    Le Soir (Belgia):

    (…) Europę Środkowo-Wschodnią czekają poważne plebiscyty ludności, które powinny raz na zawsze ustalić stałość granic w tym regionie kontynentu. Granica polsko-niemiecka nazywana była często stałą linią demarkacyjną i z tego też powodu traktowana jako powód do żartów z obydwu państw, które nie mogąc się dogadać przez tyle lat wolały cały problem nie widzieć niż go rozwiązać ku spodziewanej uldze całej Europy. W kwestii przynależności politycznej terytoriów poddanych pod głosowanie ludności to Polska i Niemcy są na tyle świadome swojej historii, aby po ich zakończeniu nie przyczyniać się do powrotu w klimat lat trzydziestych (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) połowicznym sukcesem zakończyła się konferencja praska z udziałem przedstawicieli Polski, Czechosłowacji, Austrii i Węgier. Kompromisowo wybrana propozycja czechosłowacka jest o wiele bardziej nieprzewidywalna niż propozycja kanclerska mówiąca wprost o oddaniu przez Polskę spornych terytoriów. Teraz jednak wszystko w rękach autochtonów oraz ich rodzin mieszkających w Niemczech, ale mogących udokumentować swoje pochodzenie właśnie z podlegających plebiscytom terytoriów. Strona polska nie wyglądała na specjalnie zadowoloną, ale sprawiedliwe głosowania powinny nie pozostawić złudzeń co do dalszego losu byłych/przyszłych ziem wschodnich (…)

    Diariusz polityczny

    1.IX. – trwają zacięte walki w obronie irańskiego Birdżandu, wojska indyjskie nacierające z granic Afganistanu raz po raz ścierają się tu z siłami brytyjskimi.

    2.IX. – EOBR wysłała do Petersburga swojego przedstawiciela, aby rozmówił się z prezydentem Kiereńskim w kwestii odbudowy niepodległości Gruzji, która w dalszym ciągu znajduje się pod rosyjską okupacją, mimo braku zagrożenia na Kaukazie dla rosyjskiego władztwa (Armenia rozbroiła indyjski korpus ekspedycyjny, wycofała się z wojny i przyjęła brytyjski protektorat, podobnie jak Iran).

    3.IX. – Arabia Saudyjska, Jemen i Oman, kraje Paktu Arabskiego otrzymały obietnicę pomocy gospodarczej od rządu Wielkiej Brytanii w zamian za wypowiedzenie wojny Chinom i ich sojusznikom, odpowiednia nota od ambasadora Arabii Saudyjskiej znalazła się tego dnia w MSZ Indonezji.

    [​IMG]

    4.IX. – Jawaharlal Nehru, przywódca Indii usiłuje wpłynąć na rządy Bhutanu i Nepalu w kwestii zmiany polityki zagranicznej na otwartą względem uczestnictwa w sojuszach militarnych, ostrzega te kraje przed niechybną brytyjską okupacją w przypadku upadku Indii.

    5.IX. – przedstawiciel EOBR nie uzyskuje satysfakcjonującej odpowiedzi od prezydenta Rosji, Kiereńskiego w kwestii restytucji Carstwa Gruzji, powodem do niepokojów staje się także sprawa ludności turkmeńskiej i uzbeckiej w granicach Kazachstanu, choć ten argument jest nieistotny wobec braku członkostwa tego kraju w strukturach EOBR.

    6.IX. – Francja podejmuje wysiłki dyplomatyczne w kwestii uratowania państwowości Kambodży, aktualnie marionetki Indii wobec możliwego brytyjskiego desantu mogącego być podjętym z bazy w Singapurze lub Hongkongu. Premier Kambodży, Leon Thibeaudeau prosi Francję o uzyskanie możliwości jak najszybszego wycofania się z wojny i skłonienie Edena do rozmów. Kambodża praktycznie rozbroiła wszelkie indyjskie korpusy ekspedycyjne, ale nie jest w żadnym stopniu przygotowana na odparcie alianckiego ataku.

    7.IX. – władze Afganistanu nie wykluczają wycofania się z wojny wobec możliwego podziału państwa między Rosję i Wielką Brytanię, usiłują dogadać się z rządem Edena za pośrednictwem Armenii.

    8.IX. – w Libanie wybucha wojna domowa na tle wyznaniowym, dodatkowym efektem tego konfliktu jest rysująca się konfrontacja wpływów tureckich i brytyjskich w całym regionie Bliskiego Wschodu.

    [​IMG]

    9.IX. – Nehru rozkazuje aresztować wiarołomne władze Kambodży i Afganistanu, podejmujące rozmowy z ʺwrogiem wszystkich Azjatówʺ.

    [​IMG]

    10.IX. – Pakt Arabski (Arabia Saudyjska, Jemen i Oman) wypowiadają kolejną wojnę propagandową wg ustaleń z rządem Wielkiej Brytanii. Tym razem celem Paktu jest Liga Azji Centralnej z głównym oponentem w postaci Indii.

    11.IX. – Na konferencji praskiej poświęconej ustaleniu granicy polsko-niemieckiej doszło do porozumienia w kwestii zorganizowania plebiscytów ludności na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej i Dolnym Śląsku.

    [​IMG]

    12.IX. – wojska indyjskie powtrzymują rosyjsko-kazachską ofensywę w kierunku Peszawaru i próbują odbić afgański Kabul.

    13.IX. – na Ukrainie nasila się walka wyborcza przed wyborami prezydenckimi i parlamentarnymi przewidzianymi za miesiąc. Duże szanse na wygraną ma konserwatywna Partia Ludowa i Socjaldemokratyczna Partia Ukrainy.

    14.IX. – rozpoczynają się dwustronne rozmowy kambodżańsko-brytyjskie w kwestii zawieszenia broni zorganizowane w wietnamskim Sajgonie.

    15.IX. – Hindusi odzyskują kontrolę nad Kabulem, władze afgańskie przedostają się w stronę frontu z Iranem i poddają się tam do niewoli, rozpoczynając rozmowy dot. zawarcia zawieszenia broni.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 5 okrętów podwodnych, 8 transportowców (37)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 3 transportowce (7)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  24. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 września 1957

    odcinek 490


    Die Demokratie in Indien
    (Demokracja w Indiach)​


    Polska​


    Wynik rozmów polsko-niemieckich w Pradze okazał się dla rządu Becka niekorzystny, ale spodziewano się tego, choć prasa codzienna wyraziła swoją wielką dezaprobatę wobec takiej ustępliwości rządu w kwestii terytoriów na których będą przeprowadzane referenda. Szumne tytuły dotyczące dymisji rządu przeplatają się z pomysłami blokady linii demarkacyjnej, tak aby nie przepuszcząć Niemców, którzy niegdyś wyjechali z Ziem Zachodnich, a teraz wracają jak na swoje ziemie. Premier Beck stara się tonować nastroje, ale największy problem sprawiają mu nacjonaliści urządzając demonstracje niezadowolenia wobec przyjętego porozumienia z Niemcami. A plebiscyty odbędą się już niedługo…

    Naukowcy ze starachowickiej fabryki broni zakończyli prace nad opracowaniem schematu wprowadzenia nowego typu dywizji górskiej (24.IX.), aktualnie trwają prace nad ulepszeniem artylerii rakietowej, który to projekt prowadzi zespół akademicki z Torunia i Bydgoszczy.


    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia

    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) obalenie rządów Nehru przyniosło upragniony spokój połowie Azji, choć z drugiej strony należy się obawiać czy osaczony Tse-ven Soong nie wypowie wojny nowemu rządowi indyjskiemu, wszak jego nieobliczalne zachowania mogą być pewną podstawą, aby tak sądzić. Póki co świętujący Hindusi w Delhi i Bombaju nie stanowią już zagrożenia, a obalony dyktator, uważający się za demokratę przebywa aktualnie w areszcie, oczekując procesu o zdradę stanu (…)

    L’Express Dimanche (Francja):

    (…) Chiny są już w potrzasku z którego nie sposób wyjść z twarzą i jedynym sposobem na uniknięcie rozpadu są szczere rozmowy z aliantami w sprawie zawieszenia broni. Nieumiejętne działania wojenne z Rosją kosztowały utratę części ziem na Dalekim Wschodzie, przegrana z Brytyjczykami może oznaczać utratę Tybetu, Turkiestanu oraz Mongolii, a także wojskowy zamach stanu. W coraz większym bowiem stopniu przeciwko Tse-ven Soongowi buntuje się własna armia (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Kiereński wezwał na rozmowy obaloną carycę Gruzji, Małgorzatę Bagratydzko-Abchazyjską co ma zapewne związek z zaplanowaną restytucją tego kraju. Pewne ponaglenia wystosowała już wcześniej EOBR, ale Rosja odrzuciła propozycję tej organizacji uznając, że jest to strefa przyfrontowa. Teraz jednak nic już nie stoi na przeszkodzie, aby Gruzja ponownie pojawiła się na mapie, choć zapewne jako rosyjska marionetka (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    16.IX. – siły afgańskie rozbroiły znajdujące się na obszarze tego państwa sojusznicze wojska indyjskie, stało się to z chwilą poddania się króla Afganistanu brytyjskiemu dowództwu operującemu na terytorium Iranu pod Bandar Abbas. Na mocy układu afgańsko-brytyjskiego Afganistan przyjmuje brytyjski protektorat, a także przekazuje okręg fejzabadzki pod kontrolę Tadżykistanu, m.in. sojusznika Kazachstanu i Rosji. Stało się tak na wyraźną prośbę Kiereńskiego, który uznał, że najrozsądniejszy będzie podział stref wpływów w Afganistanie.

    [​IMG]

    17.IX. – kolejny sojusznik Indii wycofany z wojny, rząd kambodżański uznał brytyjski protektorat w zamian za zakończenie stanu wojny z aliantami (układ w Sajgonie), porozumienie kambodżańsko-brytyjskie zdążyła już oprotestować Francja, uznająca Indochiny za swoją strefę wpływów.

    [​IMG]

    18.IX. – demokratyczny zamach stanu w Indiach obalił władzę Jawaharlala Nehru, który został osadzony w areszcie, gabinet przejściowy sformował brytyjski Hindus, John Edward Golighlty, który rozpoczął rokowania z aliantami.

    [​IMG]

    19.IX. – Tse-ven Soong potępił demokratyczne zmiany w Indiach, nie uznając żadnych posunięc nowego rządu indyjskiego, sugerując społeczeństwu opowiedzenie się po stronie obalonego Nehru i przystąpienie do kontrrewolucji.

    20.IX. – koreański niszczyciel ʺEulji Mundeokʺ wytropił i posłał na dno brytyjski okręt podwodny ʺSwordfishʺ u wybrzeży wyspy Luzon.

    [​IMG]

    21.IX. – Indie podpisały układ rozejmowy w Bandar Abbas z sojuszem alianckim, warunki oznaczają utratę Singapuru na rzecz Wielkiej Brytanii oraz okupowane do tej pory terytorium Pakistanu (bez części wschodniej), która zostaje objęta irańsko-brytyjską kontrolą militarną.

    22.IX. – Indie podpisały zawieszenie broni z Paktem Arabskim i Paktem dla Demokratycznej Azji na warunkach status quo (układy w Maskacie i Duszanbe).

    23.IX. – cały czas wzrasta ilość dywizji alianckich w Hongkongu wobec zamierzonej chińskiej ofensywy, u wybrzeży Hajnanu tonie kanadyjski transportowiec ʺEmpress of Britainʺ zniszczony ogniem dział chińskiego niszczyciela ʺKuangtungʺ.

    24.IX. – premier Eden proponuje Chinom następujące warunki pokojowe : wyzwolenie Tybetu, Mongolii i Turkiestanu oraz dymisja Tse-ven Soonga ze stanowiska prezydenta, propozycja nie odnosi zamierzonego skutku.

    25.IX. – Tse-ven Soong usiłuje wpłynąć na kraje indochińskie względem podpisania przez nie układów o dołączeniu do Unii Dalekowschodniej, jednak jego zamierzenia rozbijają się o mur obojętności Tajlandii, Birmy czy Wietnamu.

    26.IX. – kolejny brytyjski transportowiec zatopiony u wybrzeży wyspy Hajnan przez chińskiego ʺKuangtungaʺ, tym razem ʺFort Bellinghamʺ.

    [​IMG]

    27.IX. – restytucja niepodległości Pakistanu, który zostaje ogłoszony brytyjskim protektoratem, to kolejne państwo po Armenii, Iranie, Afganistanie i Kambodży, które przyjęło zwierzchnictwo Londynu.

    [​IMG]

    28.IX. – strajki generalne w Indiach paraliżują cały kraj, powodem wystąpień ludności jest drożyzna. Rząd Golightly’ego prosi o pomoc gospodarczą Wielką Brytanię.

    29.IX. – na Ukrainie wzrasta walka polityczna związana z wyborami prezydenckimi, które odbędą się już za kilka dni, w niektórych miastach dochodzi do starć nacjonalistów z socjalistami.

    30.IX. – wojska chińskie przypuszczają szturm na brytyjski Hongkong, ale teraz jak i wcześniej górą są siły alianckie, które powstrzymują wszelkie ataki.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 15 niszczycieli, 6 okrętów podwodnych, 9 transportowców (39)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Kanada – 4 niszczyciele, 4 transportowce (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  25. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 października 1957

    odcinek 491


    Ukrainsk valg
    (Ukraińskie wybory)​

    Polska​


    Wynik wyborów parlamentarnych i prezydenckich na Ukrainie nie zaskoczył rządu ani samego Becka. Przewidywano, że w Kijowie obejmą władzę nacjonaliści, których jedynym pragnieniem będzie pozbawienie Polski kontroli nad Ukrainą bądź określenia czasowego zakończenia protektoratu. Partia Narodowa pod przywództwem Omieljana Senyka w pierwszych słowach po zwycięstwie w wyborach pozwoliła sobie na stwierdzenie, że „Ukraina nigdy nie pogodzi się z polskim sobiepaństwem i rosyjskim bezprawiem” sugerując, że kapitulacja Ukrainy była tak naprawdę przyszłym traktatem rozbiorowym polsko-rosyjskim. Premier Beck usiłował robić dobrą minę do złej gry, zapowiadając wkrótce renegocjację układu o protektoracie. Znacznie lepszy dla Polski okazał się wybór byłego duchownego na stanowisko prezydenta Ukrainy, Awgustyna Wołoszyna, który od pierwszych słów po wyborze opowiada się za dialogiem mogącym zakończyć tą trudną do zrozumienia dla przeciętnego Ukraińca permanentną polską kontrolę. Prezydent Sosnkowski zamierza wybrać się na Ukrainę z początkiem grudnia br.

    [​IMG]

    Pewnym sukcesem dyplomatycznym rządu stało się przekonanie Włoch do uczestnictwa w pakcie gospodarczym Progres, którego podpisanie stało się faktem 4 października w Warszawie. Ze strony włoskiej dokument podpisywał wicemin. spr. zagr., Domenico Ottavo z upoważnienia Palmiro Togliattiego. Z pewnością układ Progres zyskuje pewnego sojusznika w sprawach gospodarczych, co w warunkach istniejącego kryzysu może stać się istotnym czynnikiem co do poradzenia sobie z jego następstwami.

    Na ziemiach zachodniej Polski dochodzi do coraz liczniejszych aktów przemocy między polskimi osadnikami a niemieckimi autochtonami do których dołączają ich powracający rodacy z głębi kraju. W Koszalinie za zdemolowanie lokalu wyborczego w roli oskarżonych zostali postawieni Polacy, którzy nie chcą oddać niemieckiego Kolberga, natomiast Opole stało się miejscem demonstracją niemieckiej ludności tego miasta, która wznosiła okrzyki „Niech żyje niemieckie Oppeln”, „Sprawiedliwości stanie się zadość”, „Dziękujemy Ci Kanclerzu Blücher”. Szczęśliwie do tej pory nie odnotowano ofiar, ale z każdym dniem narasta atmosfera wzajemnej wrogości.


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Berlingske Tidende (Dania):

    (…) Południowoazjatycki Pakt Gospodarczy jest pierwszą po upadku rządu Nehru próbą odzyskania dawnej pozycji przez Indie, które pozbawione zbrojnego ramienia w postaci niedawno zlikwidowanej Ligi Azji Centralnej, postanowiły posłużyć się umiejętnością przekonania państw indochińskich do trwałego udziału w porozumieniu stricte handlowym. Kraje indochińskie nie mając zbytnio wyboru wobec chińskiej pięści z jednej a brytyjskim naciskom z drugiej strony wybrały rozwiązanie neutralne, chcąc jak najdłużej zachować status quo (…)

    El Pais (Hiszpania):

    (…) Georges Bidault wiele sobie obiecuje po rozpoczętej niedawno wizycie w Bangkoku i generalnie po złożeniu odwiedzin w Birmie, Laosie czy Wietnamie. Głównym celem Francji jest powstrzymanie brytyjskich wpływów w Azji Południowo-Wschodniej na co zanosi się po przejęciu pełni kontroli nad Kambodżą. Ideałem będzie jednak narzucenie na tyle efektownie swojej koncepcji politycznej, aby pozostałe kraje indochińskie na trwale zostały już we francuskiej strefie wpływów. Postronni obserwatorzy już domyślają się o co może chodzić Paryżowi, również w kontekście stosunków z Indiami (…)

    Frankfurter Rundschau (RFN):

    (…) Liga Azji Centralnej, sojusz militarny, który trząsł sytuacją polityczną na kontynencie azjatyckim od 1946 roku i przyczynił się w dużym stopniu do rozwoju rozmaitych konfliktów – przestał istnieć. Jego rozwiązanie w Delhi może być powodem do chwały dla rządu Edena, którego działania rozbiły jeden z dwóch antydemokratycznych sojuszów militarnych w Azji. Unia Dalekowschodnia jest jednak o wiele trudniejsza do rozbicia i a sytuacja rok po rozpoczęciu konfliktu z tym sojuszem wygląda na coraz bardziej patową, a Brytyjczykom zadano pewną ujmę prestiżową związaną z upadkiem Sarawaku (…)

    Diariusz polityczny​


    1.X. – w Delhi ogłoszono rozwiązanie Ligi Azji Centralnej, paktu militarnego, którego początek miał miejsce w 1946 roku, a którego członkami w jego długiej historii były Indie, Iran, Afganistan, Azerbejdżan, Kambodża, Armenia, Gruzja a ostatnio Ukraina. Rząd Indii usilnie pracuje nad nowym rozwiązaniem militarnym w kwestii obrony przez zagrożeniem ze strony nieobliczalnych Chin.

    [​IMG]

    2.X. – rząd kazachski przekazał pod kontrolę emigracyjnych rządów uzbeckiego i turkmeńskiego terytoria będące do tej pory pod opieką wojsk kazachsko-rosyjskich. Restytucji niepodległości Uzbekistanu w Taszkiencie i Turkmenistanu w Aszchabadzie nadano stosowną oprawę.

    [​IMG]

    3.X. – Aleksander Kiereński, prezydent Rosji restytuował istnienie Gruzji pod rządami carycy Małgorzaty Bagratydzko-Abchazyjskiej, będącej jednak w ścisłym związku z Rosją (protektorat). Gruzja podobnie jak na początku sierpnia – Łotwa i Estonia znalazły się w sojuszu militarnym Rosji i krajów Azji Centralnej pn. Paktu dla Demokatycznej Azji.

    4.X. – Włochy zostały członkiem Paktu Gospodarczego Progres na spotkaniu szefów rządów Polski, Węgier, Ukrainy, Litwy i Włoch w Warszawie. Prasa odnotowuje sukces polskiego rządu, przewidując jednak znaczne pogorszenie się notowań Becka w kontekście bliskich plebiscytów polsko-niemieckich.

    5.X. – Gruzja (pod protektoratem Rosji) i Armenia (pod protektoratem Wielkiej Brytanii) zostały przyjęte jako pełnoprawne państwa członkowskie do Europejskiej Organizacji Bezpieczeństwa i Rozwoju po zakończeniu obowiązywania umów stowarzyszeniowych.

    6.X. – Indie ogłosiły przekształcenie Azjatyckiej Strefy Gospodarczej w Południowoazjatycki Pakt Gospodarczy co oznacza de facto zawarcie porozumienia handlowego między Indiami, Birmą, Laosem, Tajlandią, Malezją, Wietnamem, Bhutanem i Nepalem i jest pierwszym przyczynkiem do wyjścia Indii z izolacji międzynarodowej po obaleniu dyktatorskich rządów Nehru.

    POŁUDNIOWOAZJATYCKI PAKT GOSPODARCZY​


    Data powstania: 29.V.1955 jako Azjatycka Strefa Gospodarcza, od 6.X.1957 jako Południowoazjatycki Pakt Gospodarczy.
    Siedziba główna: Delhi (Indie).
    Języki urzędowe: hindi, birmański, laotański, tajski, malajski, wietnamski, dzongka, nepalski.
    Członkowie wraz z datami uczestnictwa: Indie (od 29.V.1955), Iran (29.V.1955-28.VIII.1957), Azerbejdżan (29.V.1955-1.IX.1957), Afganistan (29.V.1955-16.IX.1957), Kambodża (29.V.1955-17.IX.1957), Birma (od 6.X.1957), Laos (od 6.X.1957), Tajlandia (od 6.X.1957), Malezja (od 6.X.1957), Wietnam (od 6.X.1957), Bhutan (od 6.X.1957), Nepal (od 6.X.1957), umowy stowarzyszeniowe z Tajwanem (29.V.-5.XII.1955) i Mikronezją (29.V.-5.XII.1955).
    Aktualna liczba państw-członków: 8.
    Największa liczba państw-członków: 8 (od 6.X.1957).
    Cel: współpraca gospodarcza krajów Azji Południowej i Dalekowschodniej.

    7.X. – Nepal i Bhutan zerwały umowy stowarzyszeniowe z Gospodarczą Unią Wschodu pod przewodnictwem Chin. Tse-ven Soong uznał zawłaszczenie handlu nepalskiego i bhutańskiego przez Indie jako wrogi akt wobec państwa chińskiego i zerwanie porozumienia na podstawie którego oba państwa himalajskie miały nie wchodzić jako pełnoprawni członkowie w składy paktów gospodarczych.

    [​IMG]

    8.X. – ogłoszono wyniki wyborów parlamentarnych i prezydenckich na Ukrainie, zgodnie z oczekiwaniami zwyciężyła Partia Narodowa pod kierownictwem Omieljana Senyka, która w parlamencie przejęła większość mandatów. Nowym prezydentem Ukrainy zostaje były duchowny, Awgustyn Wołoszyn, którego dotychczasowe poglądy można spuentować podobieństwem do postawy centroprawicowej.

    9.X. – duże napięcie społeczne na zachodnich rubieżach Polski, gdzie dochodzi do aktów sabotażu ze strony polskiej i niemieckiej, a wszystko związane jest z przypadającymi za ponad miesiąc głosowaniami w ramach plebiscytów na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej i Dolnym Śląsku.

    10.X. –Tse-ven Soong po raz kolejny proponuje krajom indochińskim dołączenie do Unii Dalekowschodniej i likwidację brytyjskich przyczółków w Singapurze i Kambodży, apeluje też do Francji, aby nie poddawała się w oddawaniu pola Brytyjczykom w Indochinach i dążyła do renegocjacji układu sajgońskiego.

    11.X. – fiaskiem kończą się rozmowy przedstawiciela Francji i Afrodebeneluxu w sprawie zawarcia sojuszu militarnego, o spotkaniu w Brukseli należy jak najszybciej zapomnieć uważa się powszechnie w Paryżu. U wybrzeży Sumatry chiński szwadron niszczycieli m.in. w składzie z ʺKuangtungʺ i ʺCiangsiʺ zatopił dwa brytyjskie kontrtorpedowce – ʺPunjabiʺ, ʺVivaciousʺ oraz transportowiec ʺEmpress of Canadaʺ.

    [​IMG]

    12.X. – niewielkim kompromisem kończy się konferencja poświęcona sprawom Bliskiego Wschodu w Stambule, gdzie uczestniczyli przedstawiciele Turcji, Libanu i Wielkiej Brytanii (trwała od 12.VIII.), dodatkowo reprezentującej interesy Izraela i Kurdystanu. Turcja uznaje niepodległość Kurdystanu, ale nie uznaje rażąco niesprawiedliwych nabytków Izraela (płw. Synaj + wzgórza Golan). Kurdowie nie mogą też wysuwać pretensji terytorialnych kosztem płd-wsch. Turcji, delegaci brytyjscy odrzucili natomiast wszelkie obiekcje Turcji dotyczące restytucji istnienia Jordanii, Syrii, Iraku i Egiptu.

    [​IMG]

    13.X. – francuski min. spr. zagr., Georges Bidault rozpoczął oficjalną wizytę w Bangkoku, gdzie spotka się z królem Tajlandii, Ramą IX i premierem Bhahalyodinem. Neutralni obserwatorzy spodziewają się znaczących zmian w całym regionie indochińskim po zakończeniu wizyty, Bidault zamierza odwiedzić jeszcze Birmę, Laos i Wietnam.

    14.X. – nieoczekiwana wizyta brytyjskiego premiera, Anthony’ego Edena w Phnom Penh, stolicy Kambodży, będącej od niedawna brytyjskim protektoratem. Zapewne jest to odpowiedź Londynu na francuską próbę odzyskiwania wpływów w Indochinach. Brytyjski transportowiec ʺEmpress Captainʺ wylatuje na minie blisko wybrzeży Hajnanu.

    15.X. – stonowane przemówienie nowo wybranego prezydenta Ukrainy, Wołoszyna dotyczące głównie relacji z sąsiadami tj. z Polską i Rosją. Zwraca uwagę powściągliwy ton przy jednoczesnym żądaniu Partii Narodowej w parlamencie o renegocjacji umowy o protektoracie lub jego ograniczeniu czasowym. Kolejny aliancki transportowiec, tym razem kanadyjski ʺEmpress of Asiaʺ zatopiony przez chińskiego kontrtorpedowca ʺKuejczouʺ w cieśninie Serasan w archipelagu Filipin.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 6 okrętów podwodnych, 11 transportowców (43)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
Status Tematu:
Zamknięty.

Poleć forum

  1. Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych reklam.Użytkownik ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej.
    Zamknij zawiadomienie