Polska AAR /od 1936 r./

Temat na forum 'HoI II - AARy' rozpoczęty przez Aux_Teergois, 21 Maj 2007.

Status Tematu:
Zamknięty.
  1. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 października 1957

    odcinek 492


    Den store retur
    (Wielki powrót)​

    Polska​


    Wielkimi krokami zbliża się dzień przeprowadzenia plebiscytów ludności na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej i Dolnym Śląsku. „24 listopada zostanie rozstrzygnięty kształt polskiej granicy zachodniej z Niemcami i obojętnie od wyniku trzeba będzie go uznawać” - przekonywał podczas ostatniego wystąpienia premier Beck. W Sejmie jednak nie brakuje też głosów dot. sytuacji w której Polska sromotnie przegra wszystkie plebiscyty i będzie zmuszona do oddania ziem zachodnich Niemcom. Ruch Narodowy zapowiada nie uznanie takiej granicy zachodniej RP, która wobec wyników plebiscytów zostanie określona jako haniebna. Polska Partia Liberalna proponuje Beckowi skierowanie sprawy określenia polskiej granicy zachodniej arbitrażowi wywodzącemu się z członków EOBR nawet po przegranym głosowaniu. PSL nie uzna nowej polskiej granicy zachodniej jeśli plebiscyty spowodują jej cofnięcie do granic z 1939 roku. Partie mniejszości narodowych zamierzają w większości uznać nowe granice Polski na Zachodzie (dla przypomnienia wyniki wyborów z 1954 roku: PSL 42%, RN 38%, PPL 10%, Bund 4%, Hromada 2%, Wola 2%, Schlesien-Preussen 2%).

    Pomyślną informacją dla Polski jest w tych dniach włoska inicjatywa dyplomatyczna dotycząca możliwości zawarcia umów stowarzyszeniowych z paktem gospodarczym Progres przez Libię i Tunezję. Premier Togliatti usiłuje w ten sposób wyrwać byłe włoskie kolonie spod realnych brytyjskich wpływów i wpiąć je najpierw w rozwiązanie handlowe, a w przyszłości do aliansu militarnego. Beck z nadzieją przyjął włoską propozycję dyplomatyczną, uważając ją za dobry prognostyk dla przyszłości Inicjatywy Środkowoeuropejskiej. Umowy stowarzyszeniowe mają być podpisane w przyszłym miesiącu w Rzymie.


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Eden po „katastrofie dyplomatycznej” w Indochinach postanowił rozpocząć rozmowy z przedstawicielami MSZ Libii i Tunezji, chcąc zapewnić sobie swobodny dostęp militarny od plaż Maroka aż po irańskie góry bez konieczności uzyskiwania specjalnych zgód od państw neutralnych. Prawdopodobnie jednak nie obędzie się i tutaj bez komplikacji. Togliatti zaoferował Tunisowi i Trypolisowi możliwość dołączenia do paktu gospodarczego Progres, któremu przewodzi Polska, a w którego składzie są też i Włochy. Z tego miejsca jest już tylko krok, aby wzbogacić umowę gospodarczą o alians militarny, co na pewno podważyłoby pozycję Edena w Wielkiej Brytanii (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) w tym tygodniu dokonał się spektakularny powrót Francji na światowe salony szeroko pojętej dyplomacji międzynarodowej. Udział tego państwa w Unii Indochińskiej otwiera przed nim możliwość stworzenia własnej strefy wpływów odnośnie Azji Południowo-Wschodniej. Tym samym Bidault może zostać uznany za architekta udanego wyjścia Francji z izolacji po ostatnim opuszczeniu skompromitowanego Paktu Alpejskiego, który podobnie jak Liga Azji Centralnej stracił rację bytu wobec wątpliwych decyzji przewodzących tym układom państw (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Chiny nie są zadowolone z możliwej wkrótce militarnej obecności Francuzów w Indochinach, którzy poczuli się dotknięci do żywego, po tym jak ten region stał się swego rodzaju rozgrywką polityczną między Czongkingiem a Londynem. Aby zapobiec najgorszemu, postanowili dokonać „niemożliwego“ i zaoferować krajom indochińskim stałą pomoc militarną w postaci sił lotniczych i floty, a z czasem może też dojść opcja wypożyczenia korpusu ekspedycyjnego. Francja swoją polityką wydatnie utrudniła osiągnięcie zwycięstwa Edenowi w walce z Chinami, Indochiny mogły się stać miejscem w którym potęga armii chińskiej byłaby złamana, a pokój światowy stałby się faktem (…)

    Diariusz polityczny​


    16.X. – nowo wybrany prezydent Ukrainy, Awgustyn Wołoszyn zwrócił się do prezydenta Polski, Sosnkowskiego o przyśpieszenie terminu renegocjacji traktatu o polskim protektoracie na Ukrainie, uważając ten problem za najbardziej istotny do rozwiązania zanim dojdzie do oficjalnej wizyty.

    17.X. – Georges Bidault rozpoczął oficjalną wizytę w Birmie, spotykając się w Rangunie z prezydentem tego kraju, Ba O i premierem U Nu. Rozmowy dotyczyły głównie spraw gospodarczych.

    [​IMG]

    18.X. – W Zatoce Manili tonie kolejny brytyjski okręt podwodny - ʺTritonʺ, zniszczony przez koreański kontrtorpedowiec ʺEulji Mundeokʺ.

    19.X. – oficjalna wizyta Bidault w Laosie, na lotnisku w Vientiane witał go premier Eutrope, a w pałacu król Sasiavong. Tutaj również wizyta min. spr. zagr. Francji oscylowała wokół spraw gospodarczych.

    [​IMG]

    20.X. – Hongkong staje się twierdzą nie do zdobycia, a bezskuteczne ataki sił chińskich utrzymują jedynie patową sytuację. Obecnie przebywa tam aż 46 alianckich dywizji, a posiłki mimo chińsko-koreańskiej blokady w większości docierają do tej dalekowschodniej brytyjskiej bazy morskiej.

    21.X. – finałowy etap dyplomatycznej ofensywy Francji – wizyta w Wietnamie, gdzie Bidault spotyka się z Bao Dai i szefem rządu Rene Robinem, do stolicy tego kraju zaczynają ściągać dyplomaci birmańscy, laotańscy, malajscy, tajlandzcy a także indyjscy.

    [​IMG]

    22.X. – Francja staje się członkiem sojuszu militarnego Unia Indochińska oraz pełnoprawnym uczestnikiem układu handlowego o nazwie Południowoazjatycki Pakt Gospodarczy. Wieść o przystąpieniu Francji do tych porozumień robi duże wrażenie na świecie, dominuje powszechne wrażenie dyplomatycznego zwycięstwa Paryża w walce z Londynem o wpływy w Indochinach.

    23.X. – premier Eden dziwi się sensacjom prasowym dot. udziału Francji w pakcie gospodarczym i militarnym krajów południowo-wschodniej Azji uważając, że jest to ʺzemsta za przegraną batalię o wpływy na Bliskim Wschodzieʺ. Rząd Wielkiej Brytanii jeszcze raz podkreślił, że ʺustalenia konferencji stambulskiej są ostateczne i nie ma w nich miejsca na francuską strefę wpływów w Syrii czy gdziekolwiek indziej, nie ma też większego znaczenia licytowanie się teraz na rozmiary wpływów w Indochinachʺ.

    24.X. – Tse-ven Soong wyraża swoją dezaprobatę wobec dołączenia Francji do Unii Indochińskiej, uważając tę decyzję za nie tyle antybrytyjską, co antyazjatycką – powrót obecności Paryża do salonów indochińskich jest w istocie rękawicą rzuconą Edenowi, a przede wszystkim Azjatom, ʺwiarołomne rządy Birmy, Tajlandii, Malezji, Laosu i Wietnamu zdradziły własne społeczeństwa, podobnie jak rząd Kambodży, wiążąc się ponownie z kolonizatoramiʺ.

    25.X. – umiarkowane napięcie na polskich ziemiach zachodnich gdzie w przeciągu miesiąca rozstrzygną się losy tych ziem poprzez plebiscyty ludności. W dalszym ciągu do Szczecina, Kołobrzega czy Wrocławia napływają Niemcy, którzy zwabieni obietnicą rozstrzygnięcia głosowania na swoją korzyść postanowili wrócić z głębi kraju.

    26.X. – trwają rozmowy Edena z przedstawicielami Tunezji i Libii, państw, które od ponad roku posiadają status kraju neutralnego, ale pragną to zmienić wobec nasilającej się ofensywy dyplomatycznej Francji i Hiszpanii.

    [​IMG]

    27.X. – rząd izraelski podpisał tego dnia umowę stowarzyszeniową z Europejską Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy na konferencji w Warszawie. W Madrycie podczas konferencji szefów MSZ Hiszpanii, Portugalii, Austrii i Czechosłowacji postanowiono o zmianie nazwy układu militarnego z Paktu Iberyjskiego na Pakt Wschód-Zachód.

    28.X. – premier Francji, Rene Mayer replikuje Edenowi podczas przemówienia w parlamencie, nazywając dyplomatyczną ofensywę w Indochinach historyczną powinnością wobec nieokiełznanego neoimperializmu brytyjskiego w Egipcie i na Bliskim Wschodzie, gdzie nie poskutkowały nawet decyzje konferencji stambulskiej. ʺUtrzymywanie terytoriów bliskowschodnich bez zapewnienia rodzimej ludności formy autonomii z pewnością obróci się przeciw niedawnym dobroczyńcomʺ – powiedział Mayer, kończąc przemówienie.

    29.X. – szef włoskiego rządu, Palmiro Togliatti zaoferował Libii i Tunezji pomoc gospodarczą a ramach programu Progres lub stałe członkostwo za zgodą Polski, Węgier, Ukrainy i Litwy. W najbliższych tygodniach Rzym powinien stać się miejscem podpisania umów stowarzyszeniowych z udziałem tych północnoafrykańskich państw.

    30.X. – Chiny są gotowe zawrzeć pokój z Wielką Brytanią, jeśli wycofa się ona z Kambodży, Iranu, Armenii oraz całego Bliskiego Wschodu, będzie mogła też zatrzymać prawo do Hongkongu. Chińska propozycja została uznana za absurdalną.

    [​IMG]

    31.X. – w porcie Basra znajdującym się pod brytyjską kontrolą gotowych do przetransportowania jest blisko trzydzieści alianckich dywizji, których celem zbornym może być wzmocnienie brytyjskiej bazy w Singapurze lub udany desant na południowochińskim wybrzeżu.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  2. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 listopada 1957

    odcinek 493


    Förändringar i Asien
    (Zmiany w Azji)​

    Polska​


    Nadchodzący termin plebiscytu na Ziemiach Zachodnich (24.XI.) zdominował w pierwszej połowie listopada główne tematy polityczne w Polsce jak i spowodował zaostrzenie się sytuacji w parlamencie, gdzie przedstawiciele głównych partii spierali się co do przyjętego stanowiska w przypadku jego przegrania. Prawica z Ruchu Narodowego zapowiedziała już marsze protestacyjne w wielu miastach Polski na wieść o negatywnym wyniku głosowania. Liberałowie zmienili nieco swoje stanowisko, argumentując, że uznanie zachodniej granicy Polski nawet mogącej być od tej pory wyraźnie niekorzystną i opartą w głównej mierze na sztucznych delimitacjach nie może powodować pogorszenia stosunków polsko-niemieckich, które są wyznacznikiem bezpieczeństwa nie tylko Polski, ale i całego regionu. PSL nie zmieniło swojego stanowiska względem nowej granicy zachodniej, uważając, że niegodne jest godzenie się na tak możliwe uszczuplenia potencjału przemysłowego RP. Białoruska mniejszość narodowa odnośnie polsko-niemieckiego plebiscytu proponuje przeprowadzić podobny co do Ziemi Mińskiej, gdzie przewaga Białorusinów jest bezdyskusyjna.

    Dobre wiadomości nadeszły w dn. 8 listopada z Rzymu, gdzie podpisano dwie umowy stowarzyszeniowe w ramach paktu gospodarczego Progres z byłymi włoskimi koloniami, Libią i Tunezją. Główne zasługi poniósł tu jednak premier Włoch, Togliatti, który dąży poprzez podpisanie tych umów do wciągnięcia tych państw w alians militarny. Na tymże spotkaniu Ukraina przekazała Polsce plany technologiczne w ramach Progres, delegacja z Kijowa uzyskała też potwierdzenie wizyty prezydenta Sosnkowskiego z początkiem grudnia br.


    [​IMG]
    Przekazanie planów technologicznych przez Ukrainę.​

    Z przemówienia prezydenta Sosnkowskiego w dniu 11 listopada br.​


    (…) za kilkanaście dni granice Polski mogą ponownie ulec zmianie, tym razem jednak w sposób pokojowy i nie niosący mam nadzieję żadnych ofiar. Nasz naród wykrwawiony w wielu wojnach prowadzonych o wyzwolenie i istnienie państwa nie może sobie pozwolić na kolejny konflikt w obliczu możliwej zupełnej ruiny przemysłu i rosnącej pauperyzacji społeczeństwa. Ważne, abyśmy umieli zachować swoją godność i honor, nawet w obliczu czekających nas możliwych negatywnych wyników plebiscytu. Przyjaźń polsko-niemiecka datująca się od pomocy ich wojsk w wyzwalaniu naszego kraju spod okupacji sowieckiej w latach 40-tych nie może zostać zakończona z chwilą oddania Ziem Zachodnich. Uczynię wszystko co jest w mojej mocy, aby pokojowy ton stosunków polsko-niemieckich zaistniał też i po zakończeniu plebiscytu. Europa, a przede wszystkim Europejska Organizacja Bezpieczeństwa i Rozwoju potrzebuje Polski i Niemiec, będących po jednej stronie, stronie demokracji, tak samo jak roli Adenauera i Mikołajczyka – przewodniczącego i wiceprzewodniczącego tej organizacji, bez których trudno sobie wyobrazić los Europy po zakończeniu ostatniej wojny światowej. Ufam i wierzę, że czekający nas plebiscyt nie podzieli nas na tyle, abyśmy nie mogli się na nowo zjednoczyć dla wizji odbudowy i rozwoju Rzeczpospolitej Polskiej (…)

    Technologie: zakończono prace nad dokumentacją poświęconą rozwojowi techniki rakietowej (Szkoła Artyleryjska w Toruniu), a także nowemu typowi dywizji zmechanizowanej (Instytut Techniczny). Obecnie trwają studia nad modyfikacją czołgów ciężkich i podstawowej samobieżnej artylerii rakietowej.

    [​IMG]

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Aftenposten (Norwegia):

    (…) przystąpienie Indii do Unii Indochińskiej i rychłe jej przekształcenie w Pakt Południowo-Wschodniej Azji stworzyło nową sytuację polityczną w regionie i sprawiło, że Chiny Tse-ven Soonga muszą w najbardziej skrajnym zakładać interwencję militarną od strony południowej. W dodatku z udziałem Francji, która stała się niedawną stroną wspomnianego paktu militarnego. Indie jednak, ani tym bardziej Francja nie są zainteresowane rozwojem konfliktu z Chinami, uważając za stosowne zatrzymanie rosnących wpływów brytyjskich w Azji. Paradoksalnie zatem, utworzenie nowego paktu militarnego uchroni Chiny przed rozciągnięciem frontu przez Wielką Brytanię, mającą wcześniej ambitne plany dot. uczestnictwa państw indochińskich (…)

    Diario de Lisboa (Portugalia):

    (…) Benin-Sahel jest na skraju całkowitego rozpadu na wskutek ostrego kryzysu politycznego na linii prezydent-armia, gdzie przewagę uzyskuje marszałek Ali Saibou. Kraj ten restytuowany po ostatniej wojnie światowej nie przypomina już zupełnie tej świeżej demokracji zaprowadzonej przy udziale wojsk brytyjsko-amerykańskich. Zamiast tego jesteśmy widzami konfliktu, które może z łatwością rozlać się w stronę Federacji Malijsko-Senegalskiej, gdzie z dużym trudem udało się zachować jedność kraju po stłumieniu rebelii islamskiej (…)

    Frankfurter Rundschau (RFN):

    (…) im bliżej plebiscytu na Pomorzu i Śląsku tym bardziej rosną nasze serce w siłę ducha, że sprawiedliwy wynik pozwoli Niemcom na odzyskanie przynależnych im terenów, a tylko w wyniku historycznej zawieruchy tak długo pozostających poza niemieckim organizmem państwowym. Stosunki z Polską zapewne ulegną pogorszeniu, choć głównie ich popsucie będzie wynikało z faktu nie przyjęcia przez Polaków oczywistych wyników, których prognoza zapowiada przeważające zwycięstwo Niemców w wielu okręgach wyborczych za Odrą i Nysą Łużycką. Problemy narodowościowe Polski odnośnie polityki dotyczącej Ukrainy, Litwy a także kłopoty z mniejszością białoruską skutecznie zniechęcają ludność ziem zaodrzańskich do głosowania za pozostaniem pod jurysdykcją Warszawy (…)

    Diariusz polityczny​


    1.XI. – Gruzja uzyskała pełną niezależność od Rosji dzięki wstawiennictwu przedstawicieli EOBR, którzy bardzo pomogli carycy Małgorzacie Bagratydzko-Abchazyjskiej w zakończeniu rosyjskiej kontroli nad państwem gruzińskim (dokument z Tbilisi).

    2.XI. – demonstracje w Kijowie przeciwko zbliżającej się wizycie prezydenta RP, Sosnkowskiego, który przybędzie na Ukrainę z początkiem grudnia. Manifestację przeprowadza Partia Narodowa, która posiada większość w parlamencie. Żąda natychmiastowego zakończenia polskiego protektoratu.

    3.XI. – Pakt Arabski wystosował prośbę do rządu brytyjskiego o możliwość renegocjacji układu stambulskiego dot. porządku terytorialnego na Bliskim Wschodzie, ʺuzyskanie autonomii przez Jordanię i Irak znacząco poprawi bezpieczeństwo w tym regionieʺ – można odczytać w dokumencie.

    4.XI. – początek kryzysu politycznego w Beninie-Sahel na linii prezydent-armia, szef sztabu generalnego, marsz. Ali Saibou domaga się od głowy państwa większych uprawnień wobec zwiększającego się niebezpieczeństwa wybuchu wojny domowej lub permanentnego napięcia wewnętrznego na wzór Fed. Mali.

    5.XI. – Indie stają się kolejnym sojusznikiem państw Unii Indochińskiej i Francji, na spotkaniu w Bangkoku podczas uroczystych obchodów 10. rocznicy istnienia Unii przedstawiciele Indii podpisują dokument akcesyjny, układ militarny zmienia też swoją nazwę na Pakt Południowo-Wschodniej Azji.

    6.XI. – Indie udzielają gwarancji niepodległości Bhutanowi i Nepalowi, które otrzymały zaproszenia do udziału w Pakcie Południowo-Wschodniej Azji od rządu Tajlandii. Chiny protestują wobec pogwałcenia statusu neutralności krajów himalajskich, uważając ten fakt za oczywistą zdradę.

    7.XI. – Tse-ven Soong ostrzega Indie i Francję przed próbą dyplomatycznego wsparcia państw indochińskich wobec możliwości rozpoczęcia przez te kraje działań wojennych z Chinami. Uważa militarne porozumienie indyjsko-francusko-indochińskie jako efekt rywalizacji brytyjsko-francuskiej o wpływy w Azji.

    [​IMG]

    8.XI. – w Rzymie dochodzi do podpisania umów stowarzyszeniowych przedstawicieli Tunezji (premier Hedi Lakhoua) i Libii (min. spr. zagr. Mahmud al-Muntasir) dot. ich udziału w pakcie gospodarczym Progres (obecni są też wiceministrowie spr. zagr. Polski, Węgier, Litwy i Ukrainy). Podpisanie dokumentów odbywa się w obecności Palmiro Togliattiego.

    [​IMG]

    9.XI. – akcesja Bhutanu do Paktu Południowo-Wschodniej Azji na spotkaniu rządów tych państw w Delhi. Premier Jigme Palden Dorji podpisuje dokument o przystąpieniu do sojuszu w obecności ambasadorów Tajlandii, Malezji, Birmy, Wietnamu i Laosu oraz premiera Indii. Nepal postanowił zgodzić się jedynie na umowę stowarzyszeniową, którą podpisano po dokumencie akcesyjnym Bhutanu.

    PAKT POŁUDNIOWO-WSCHODNIEJ AZJI​


    Data powstania: 28.V.1947 jako Unia Indochińska, od 5.XI.1957 jako Pakt Południowo-Wschodniej Azji.
    Siedziba główna: Bangkok (Tajlandia).
    Języki urzędowe: tajski, laotański, wietnamski, malajski, birmański, francuski, hindi, dzongka, nepalski.
    Członkowie wraz z datami uczestnictwa: Tajlandia (od 28.V.1947), Laos (od 28.V.1947), Wietnam (od 28.V.1947), Japonia (19.VI.1947-9.V.1955), Birma (od 24.III.1948), Malezja (od 24.III.1948), Francja (od 22.X.1957), Indie (od 5.XI.1957), Bhutan (od 9.XI.1957), umowa stowarzyszeniowa z Nepalem (od 9.XI.1957).
    Aktualna liczba państw-członków: 8.
    Największa liczba państw-członków: 8 (od 9.XI.1957).
    Cel: współpraca gospodarcza francusko-indochińsko-indyjska, ochrona Indii i Indochin przed agresywnością Chin, dążenie do stabilizacji politycznej.

    10.XI. – ʺbunt gospodarczyʺ w Bombaju zażegnany licznymi obietnicami indyjskiego rządu, którego premier pojechał w newralgiczne miejsce i osobiście postarał się o neutralizację narastających żądań pracowników licznych fabryk.

    11.XI. – min. spr. zagr. Sudanu Mohammad Ahmad Mahjoob wystosował skargę na nieskuteczność okupacyjnych władz brytyjskich w Egipcie wskutek czego dochodzi do licznych przypadków przekraczania granicy. Obecność zbrojnych grup arabskich może sprzyjać rozwojowi i wspieraniu separatyzmu na północy (od trzech lat w Sudanie trwa wojna domowa z regionem płn-zach. określanym samozwańczo Republiką Sudanu Płn.).

    [​IMG]

    12.XI. – w zamachu terrorystycznym w Szanghaju lekko ranny zostaje min. spr. zagr. Chin, Zhang Zun, powszechnie uważa się, że za próbą zabójstwa tego polityka stoją brytyjskie tajne służby, chcąc dokonać przełamania impasu w wojnie. Niewykluczony jest jednak również udział Japonii.

    13.XI. – do nieudanego zamachu na min. spr. zagr. Chin przyznało się Bractwo Czerwonej Róży, organizacja terrorystyczna mająca prawdopodobnie swoją główną siedzibę na Tajwanie.

    14.XI. – antybrytyjska demonstracja w Bejrucie, manifestujący uważają za niegodne zwycięzcy długotrwałe przetrzymywanie ziem syryjskich, irackich i jordańskich, a także określane jako ʺszaloneʺ wzmocnienie Izraela w postaci wzgórz Golan i półwyspu Synaj. Pojawiają się hasła domagające się wyzwolenia Palestyny, Jordanii, Syrii i Iraku. Tureckie siły militarne wspomagające libańską policję nie reagowały.

    [​IMG]

    15.XI. – w siedzibie głównej Paktu Panamerykańskiego w Nowym Jorku przedstawiciel rządu Kostaryki, min. spr. zagr. Manuel Peralta podpisał angaż do tego układu militarnego. Tym samym ostatnie państwo leżące na kontynencie amerykańskim stało się członkiem paktu. 21 państw leżących w Ameryce Płn. i Płd. (oprócz Kanady) jest połączonych jednym sojuszem.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  3. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 listopada 1957

    odcinek 494


    Die neue Grenze
    (Nowa granica)​


    Polska​


    W dniu 24 listopada został przeprowadzony plebiscyt ludności na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej, Dolnym Śląsku i Śląsku Opolskim w ramach porozumienia polsko-niemieckiego z Pragi o ostatecznym ustaleniu granicy (11.IX.). Mimo oczywistych niepokojów związanych z poprawnym przeprowadzeniem głosowania obyło się bez znaczących naruszeń prawa. Na Pomorzu Zachodnim głosowanie przeprowadzono w trzech okręgach: szczecińskim, kołobrzeskim i słupskim. Frekwencja wynosiła 86%, a wyniki przedstawiały się następująco: okręg szczeciński (za Niemcami 75%), okręg kołobrzeski (za Niemcami 69%), okręg słupski (za Polską 52%). Na Ziemi Lubuskiej frekwencja wynosiła 90%, a w głosowaniu zwyciężyła opcja niemiecka (87%). Na Dolnym Śląsku głosowanie przeprowadzono w trzech okręgach: jeleniogórskim, wrocławskim i legnickim. Frekwencja wynosiła 93%, a wyniki przedstawiały się następująco: okręg jeleniogórski (za Niemcami 89%), okręg legnicki (za Niemcami 78%), okręg wrocławski (za Polską 54%). Na Opolszczyźnie głosowanie przeprowadzono w dwóch okręgach: opolskim i górnośląskim, a frekwencja wynosiła 92%. W głosowaniu w okręgu opolskim zwyciężyła opcja polska (55%), podobnie jak na Górnym Śląsku (57%). Całościowe wyniki głosowania oznaczały, że Polska utraci na rzecz Niemiec Pomorze Zachodnie ze Szczecinem, Ziemię Lubuską oraz Dolny Śląsk z Wrocławiem, a zachowa Opolszczyznę i Górny Śląsk. Granica polsko-niemiecka będzie zatem przebiegać praktycznie wg granicy przed II wojną światową za wyjątkiem Śląska Opolskiego i reszty Górnego Śląska. Wyniki plebiscytu oznaczały jednak przegraną Polski w 3/4 poddanych pod głosowanie terytoriów. Na korzyść należy zaliczyć ostateczne potwierdzenie praw polskich do Śląska Opolskiego i Górnego Śląska, dzięki którym nie ucierpi pozycja przemysłu wydobywczego. Na niekorzyść przemawia przede wszystkim przegranie prestiżowego plebiscytu, a wraz z tym utrata Wrocławia i Szczecina.

    [​IMG]
    Wyniki plebiscytu na Ziemiach Zachodnich.​

    Opinia publiczna począwszy od prasy a skończywszy na niektórych politykach prawicowych nie pozostawiła suchej nitki na rządzie Becka za przegrany plebiscyt. Na nic zdały się argumenty premiera, który zapewniał, że prędzej czy później należało ostatecznie rozwiązać kwestię ustalenia granicy z Niemcami, która nie mogła być przecież wieczną linią demarkacyjną. Ruch Narodowy przeprowadził w Gdańsku, Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Lwowie, Wilnie, Lublinie i wielu innych miastach akcje protestacyjne, których głównymi hasłami były „Precz z Niemcami!”, „Beck musi odejść!”, „Wstyd i hańba”, „Sosnkowski do dymisji!”. Zagrożenie wojną domową wzrosło w wyniku przeniesienia walki parlamentarnej na ulice miast. W wielu miastach doszło do starć nacjonalistów z socjalistami i ludowcami. Prezydent Sosnkowski zastanawia się nad wprowadzeniem stanu wyjątkowego w kraju, choć w liście skierowanym do głowy państwa od premiera Włoch, Togliattiego jest wysunięta propozycja przekształcenia Inicjatywy Środkowoeuropejskiej w porozumienie obejmujące także państwa północnoafrykańskie, zagrożone hiszpańsko-francuskim rewizjonizmem. Tym sposobem Togliatti proponuje Polsce poprawienie notowań po przegranym plebiscycie i wzrost znaczenia międzynarodowego. Z drugiej strony jednak propozycja włoska stanowi też próbę wciągnięcia Polski w trudne rozgrywki śródziemnomorskie.

    [​IMG]
    Włoska inicjatywa nie została jeszcze podjęta przez Sosnkowskiego.

    [​IMG]
    Wzrost zagrożenia wojną domową.​

    Z przemówienia posła Jędrzeja Giertycha, lidera Ruchu Narodowego
    w dniu 27 listopada br.​


    (…) zostaliśmy na nowo pohańbieni i niesprawiedliwie potraktowani przez Niemców, którzy fałszując wyniki plebiscytu śmieją się nam teraz prosto w twarz i zajmując bezkarnie nasze ziemie ku akceptacji polskiego premiera Becka, który zapomniał już jak w 1939 roku protestował przeciwko przejęciu Gdańska, a teraz lekką ręką oddaje Pomorze i Szczecin, Dolny Śląsk i Wrocław! Rząd powinien postawić się teraz w stan dymisji (…)

    Z przemówienia posła Karola Popiela, lidera Polskiej Partii Liberalnej
    w dniu 27 listopada br.​


    (…) wyniki plebiscytu pokazały nam miejsce w szyku, a tak naprawdę przegraliśmy go na własne życzenie, skoro akceptowaliśmy fakt przenosin ludności polskiej osadzonej na Ziemiach Zachodnich z powrotem na Kresy które są już wolne od niebezpieczeństwa ukraińskiego nacjonalizmu. Nic dziwnego, że ludność w większości powróciła na ziemie ojców, my natomiast godząc się na przeprowadzenie plebiscytu uzyskaliśmy jedynie ostateczny kształt granicy, ale na pewno nie święty spokój (…)

    Z przemówienia premiera Józefa Becka w dniu 27 listopada br.​


    (…) nie ma zgody na burdy i niepokoje, wywoływane przez skrajną prawicę na ulicach polskich miast! Nie będzie zmiłowania dla chuliganów, którzy pod płaszczykiem patriotyzmu biją niewinnych ludzi na ulicach! Można było się spodziewać takich wyników plebiscytu, można było też temu zapobiec, nie organizując ich i trwać przy obecnej linii demarkacyjnej. Polska posiadająca na swoim terytorium główną siedzibę EOBR dała jednak przykład swojej odwagi, tworząc warunki do ustalenia trwałej granicy z Niemcami i co więcej uznając gorzkie wyniki plebiscytu. Jednak nie na tyle gorzkie, aby nie można było mówić, że stosunki polsko-niemieckie ewoluują w stronę konfliktu, przeciwnie – myślę, że będą one jedynie wstępem do ich poprawy (…)

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) poszczególne garnizony Republiki Benin-Sahel wypowiedziały posłuszeństwo zarówno prezydentowi Geismarowi jak i marszałkowi Saibou rozpoczynając rebelię we wszystkich okręgach kraju. Na północy władzę utrzymał Saibou, a jego siły kontroluję pogranicze z Algierią i Libią, w centrum kraju rządzi gen. Coulibaly, a w regionie Togo – gen. Olympio. W najdalszym okręgu kraju zbuntował się garnizon pod dowództwem gen. Houphoueta-Boigny’ego. Władza Geismara i Lamy’ego skurczyła się do okręgu dahomejskiego (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) wynik polsko-niemieckiego plebiscytu na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej i Śląsku był zgoła do przewidzenia. Z drugiej strony Polska nie mogła go przeciągać w nieskończoność, skoro kwestię ustalenia granicy polsko-niemieckiej określała jedynie komisja nieistniejącej już OPD, a tyczyło się to tylko statusu Prus Wschodnich. A tak będąc jednym z członków-założycieli EOBR – jej decyzja przysłużyła się poprawie bezpieczeństwa w Europie Środkowo-Wschodniej. Wzrosło jednak zagrożenie wojną domową w Polsce, ale to również można było przewidzieć, znając mentalność jej mieszkańców (…)

    [​IMG]

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) sztuczna linia delimitacyjna między Niemcami a Polską jest już przeszłością. Należy się cieszyć, że wyniki plebiscytu tak pomyślnego dla nas pozwalają nam wreszcie chodzić z podniesioną głową. Kanclerz Blücher jest cudotwórcą, że udało mu się uzyskać tak wiele w stosunkach z sąsiadem z którym nierzadko dochodziło do konfliktów. Stettin, Kolberg, Köslin, Stolp, Breslau i wiele innych miast powraca dziś do niemieckiej macierzy! Doczekaliśmy sprawiedliwości po tylu latach! Wzruszające chwile najbardziej przeżywają teraz nasi rodacy za linią Oder-Neisse, powracający na ziemie pradziadów (…)

    Diariusz polityczny​


    16.XI. – rebelia w Beninie-Sahel rozwija się, grożąc natychmiastowym wręcz rozpadem kraju. Od reszty kraju odseparował się okręg północny pod wodzą marsz. Ali Saibou, będącego w ostrym konflikcie z prezydentem Geismarem.

    17.XI. – początek I tury rozmów między przedstawicielami rządu Stanów Zjednoczonych a Frontu Wyzwolenia Zielonego Przylądka w Praia (rozmowy dotyczą możliwości przekształcenia dotychczasowej amerykańskiej bazy morskiej w państwo stowarzyszone na wzór Puerto Rico).

    18.XI. – Okręg Środkowy wypowiedział posłuszeństwo rządowi w Cotonou, tworząc struktury państwowe (aktualnie przewodzi centralnej rebelii gen. Coulibaly).

    19.XI. – sytuacją w Beninie-Sahel zaniepokojona jest Zachodnioafrykańska Unia Obronna w składzie z Gwineą, Federacją Malijsko-Senegalską i Sierra Leone, uważając za możliwe rozszerzenie się rebelii w stronę północno-zachodnią w kierunku Bamako i Timbuktu.

    20.XI. – kolejną częścią Beninu-Sahel wypowiadającą posłuszeństwo prezydentowi Geismarowi jest Okręg Nadmorski (Wybrzeże Kości Słoniowej), gdzie władzę przejął gen. Felix Houphouet-Boigny.

    21.XI. – rząd Birmy oczekuje poparcia dyplomatycznego od Francji i Indii w kontekście odzyskania terytoriów utraconych po ostatniej wojnie z Chinami (przemówienie premiera U Nu w Rangunie).

    22.XI. – Palmiro Togliatti oferuje Tunezji i Libii pełne członkostwo w Inicjatywie Środkowoeuropejskiej, rządy państw północnoafrykańskich są coraz bardziej ʺzagrożone hiszpańsko-francuskim rewizjonizmemʺ jak argumentuje możliwość pomocy włoski premier.

    23.XI. – Chiny odrzucają wszelkie możliwości renegocjacji podpisywanych układów pokojowych z państwami indochińskimi (1955), uważając za ʺwyjątkowo podłeʺ wspieranie pretensji terytorialnych Birmy przez Francję i Indie.

    24.XI. – wyniki plebiscytu polsko-niemieckiego na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej, Dolnym Śląsku i Opolszczyźnie jednoznacznie wskazują na zwycięstwo Niemiec w 3/4 podanych terytoriów. Rząd Becka uznał wyniki głosowania, uzyskały one moc natychmiastowej wykonalności.

    25.XI. – początek fali demonstracji niezadowolenia w wielu miastach Polski, m.in. Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Lwowie, Wilnie, za które odpowiedzialny jest Ruch Narodowy.

    [​IMG]

    26.XI. – władza prezydenta Beninu-Sahel, Geismara została praktycznie ograniczona do okręgu dahomejskiego, po tym jak secesję ogłosił Okręg Togo (gen. Sylvanus Olympio). Premier Julien-Georges Lamy apeluje do Wszechafrykańskiej Organizacji Handlowej o pomoc żywnościową oraz o mediatorów z EOBR mogących zakończyć rozwój secesji w tym kraju.

    27.XI. – rząd Hiszpanii wywiera coraz większy nacisk dyplomatyczny na Maroko w celu odzyskania dawnego terytorium kolonialnego (tzw. Maroka Hiszp.), rząd w Rabacie zdecydowanie stawia się hiszpańskim żądaniom terytorialnym, oczekując z drugiej strony lepszej ochrony swojego wybrzeża przez brytyjskie okręty.

    28.XI. – burza w brytyjskim parlamencie wskutek powtarzających się zarzutów co do niehumanitarnego postępowania żołnierzy wobec ludności arabskiej na Bliskim Wschodzie. Niewykluczone, że do dymisji poda się min. obrony, marsz. Alanbrooke. Sprawa jednak wymaga odpowiedniego zbadania.

    29.XI. – strajki generalne w Bejrucie i Trypolisie libańskim świadczą o przedłużającym się konflikcie na linii rząd-opozycja.

    30.XI. – przybycie misji mediacyjnej EOBR do stolicy Beninu-Sahel, Cotonou (spotkanie z prezydentem Geismarem i premierem Lamy).

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  4. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi


    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 grudnia 1957

    odcinek 495


    Uoverensstemmelser
    (Rozbieżności)​

    Polska​


    4 grudnia we Wrocławiu (Breslau) na uroczystym spotkaniu kanclerza RFN, Franza Blüchera i premiera Polski, Józefa Becka podpisano polsko-niemiecki traktat graniczny uzupełniony o porozumienie o ruchu bezwizowym na terenach objętych listopadowymi plebiscytami przez okres 25 lat. Czas ten będzie potrzebny na ewentualne, ostateczne przenosiny polskiej bądź niemieckiej ludności, a także na w miarę spokojne pogodzenie się ze stałym charakterem nowej polsko-niemieckiej granicy. Uroczystość zamierzali zakłócić przedstawiciele prawicy z Ruchu Narodowego, ale szybka pacyfikacja umożliwiła dalszy ciąg przeprowadzenia tego podniosłego wydarzenia.

    Beck po powrocie do kraju przedstawił założenia polskiej polityki zagranicznej po podpisaniu traktatu granicznego z Niemcami.


    Z przemówienia premiera Becka w Sejmie w dn. 6 grudnia​


    (…) polska racja stanu polega na utrzymywaniu równych kontaktów z Niemcami i Rosją, oczywiście nie na tyle jak chcą Panowie Posłowie z Ruchu Narodowego by nie zauważać, że przez kilkanaście lat mieliśmy na Zachodzie linię demarkacyjną jak byśmy byli ciągle w stanie wojny. Zdrowy rozsądek, jaki posiada większość posłów tej kadencji Sejmu pozwala mi być pewnym, że ratyfikacja traktatu granicznego z Niemcami nastąpi jeszcze w tym roku, tym bardziej, że parlamentarzyści Bundestagu już rozpoczęli nad nim debatę. Nie ma tam płomiennych przemówień, jadu i tej zaciekłej nienawiści na jaką nie zasłużyli sobie Ci, którzy doprowadzili do tego plebiscytu, a zarazem do stałego porozumienia między Polską i Niemcami. „Wymachiwanie szabelką” jest już rozwiązaniem archaicznym, przestrzegam też prawicę przed wywoływaniem zamieszek jak to miało miejsce we Wrocławiu w kontekście całego kraju. Polski nie stać na wasze zacietrzewienie, nie stać ją na nowy podział, nie chce ona też być kojarzona z „wiecznym piekiełkiem” a o takim losie dla niej marzycie, licząc na zanegowanie traktatu granicznego, a tym samym na jego odrzucenie. Nie tędy droga do pełnej demokratyzacji stosunków polsko-niemieckich (…)

    W dniach od 9 do 10 grudnia na Ukrainie z roboczą wizytą przebywał prezydent Kazimierz Sosnkowski. Nie przyniosła ona jednak Ukraińcom skrócenie okresu obowiązującego protektoratu, najwyraźniej Sosnkowski zdawał sobie sprawę z tego, że tym sposobem da kolejny argument Ruchowi Narodowemu co do skompletowania przez niego szerokiej koalicji dla odrzucenia traktatu granicznego z Niemcami. Sosnkowski, będąc sympatykiem Ruchu Narodowego stara się w ten sposób łagodzić nastroje w kraju, choć do skrócenia okresu protektoratu i tak musi dojść, zważywszy jaką politykę prowadzi ostatnio Rosja względem Gruzji czy Łotwy. Afront, jaki uczynili Ukraińcy Sosnkowskiemu przy końcu jego wizyty był szeroko komentowany w polskiej prasie, choć część dzienników starała się zrozumieć obiekcje Kijowa.

    Premier Beck w parlamencie może liczyć w kwestii ratyfikacji traktatu polsko-niemieckiego na poparcie Polskiej Partii Liberalnej (46 posłów) oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego (180). Kwestią do rozwiązania jest stanowisko żydowskiego Bundu (24), białoruskiej Hromady (20), ukraińskiej Woli (20) i niemieckiego związku Schlesien-Preussen (9), choć po pomyślnym wyniku plebiscytu przedstawiciele tej ostatniej partii powinni zagłosować za uznaniem nowej polsko-niemieckiej granicy, o ile nie stanie się inaczej. Przeciw głosował będzie cały Ruch Narodowy (161).

    Tymczasem niemiecki Bundestag już 15 grudnia ratyfikował układ o granicy z Polską.

    Rozlokowano nowe korpusy wojskowe, które ostatnio przebywały na terytoriach objętych plebiscytami. Pod Zamościem rozlokowano korpus gen. Kutrzeby, na środkowych Kresach – Korpus Pińsk (gen. Bór-Komorowski), a w okręgu mińskim – Korpus Mozyrz (gen. Berbecki). Przydadzą się one w kontekście szerszego zapewnienia bezpieczeństwa na zagrożonych rebelią obszarach.

    [​IMG]
    Nowe korpusy wojskowe.

    [​IMG]
    Nowe technologie.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) polsko-niemiecki traktat graniczny, oby jak najszybciej ratyfikowany przez parlamenty tych państw oznacza zamknięcie ponurego okresu w historii Europy, gdzie w jej centrum doszło do rozwoju straszliwej wojny, zmieniającej jej los na kilkanaście lat. Dzięki temu porozumieniu wzmocnionym przyjaźnią Polski i Niemiec udało się na tyle odwrócić meandry historii, aby Europa Środkowa również zaznała dobrodziejstw długotrwałego pokoju. Ufamy, że demokratyczne rządy Polski i Niemiec uczynią od tej pory wszystko, aby wrocławska ugoda była jedną z filarów odbudowanej Europy (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) japońska prasa jest pewna, że za sukcesami militarnymi Chin może stać amerykański przemysł zbrojeniowy, oczywiście nie na tyle, aby zapewnić Tse-ven Soongowi dominację na kontynencie azjatyckim o jakiej marzył, ale na pewno pozwala mu być pewnym, że nie straci aktualnego stanowiska. A zatem Stany Zjednoczone świadomie wykreowały Tse-ven Soonga aby trzymać w szachu cały świat, po to m.in. aby mogły spokojnie pozostać na uboczu światowej polityki, zadowalając się kontrolą 2/3 Ameryki Północnej i całej Ameryki Południowej (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) przewodniczący Bundestagu, Eugen Gerstenmaier dziękując za ratyfikację traktatu granicznego z Polską, wyraził zadowolenie, że prawie wszystkie siły polityczne w parlamencie akceptują obecny stan granicy wschodniej i co najważniejsze ma nadzieję, że rozmowy na temat ustalenia granicy z Polską były ostateczne. Od tej pory kontakty polsko-niemieckie będą oscylowały wobec odpowiedniego przestrzegania porozumienia o ruchu bezwizowym na terytoriach poddanych plebiscytowi, który został podpisany wraz z traktatem granicznym we Wrocławiu (…)

    Diariusz polityczny​


    1.XII. – podobny co do treści rozmów jak w Beninie-Sahel, lecz znacznie bardziej pozbawiony wzajemnej wrogości – Okrągły Stół, organizowany jest w stolicy Republiki Rodezji, Bulawayo, gdzie spotykają się przedstawiciele najważniejszych prowincji kraju. Wobec coraz większych różnic co do funkcjonowania w obecnym kształcie przewidziany jest ʺpolityczny rozwód bez dochodzenia winyʺ.

    [​IMG]

    2.XII. – w Japonii ukazuje się szereg artykułów prasowych sugerujących bezpośredni udział amerykańskich koncernów zbrojeniowych w proces wspierania Chin w ich niedawnej walce z Rosją czy aktualnej wojny z Wielką Brytanią poprzez udzielanie dużych kredytów na zakup broni czy przekazywanie technologii, prasa światowa już używa stwierdzenia ʺChina-gateʺ.

    3.XII. – przedstawiciele czterech okręgów administracyjnych Beninu-Sahel podpisują porozumienie o wzajemnej współpracy w Ouagadougou (dążenie do pełnej niezależności od rządu w Cotonou celem nadrzędnym).

    4.XII. – we Wrocławiu (Breslau) podpisano polsko-niemiecki traktat graniczny. Stronę polską reprezentował premier Beck, a stronę niemiecką kanclerz Blücher. Uroczystość podpisania traktatu granicznego usiłowali zakłócić reprezentanci polskiej skrajnej prawicy, ale szybka pacyfikacja umożliwiła kontynuację dalszego ciągu tego podniosłego wydarzenia.

    [​IMG]

    5.XII. – premier Francji, Rene Mayer oskarżył rząd włoski o rzekome powodowanie stałego zagrożenia w strefie śródziemnomorskiej wobec możliwej akcesji Tunezji i Libii do Inicjatywy Środkowoeuropejskiej, która wkrótce może się stać włoskim narzędziem nacisku co do nowych planów Togliattiego wobec planów przejęcia dominacji w tym regionie.

    [​IMG]

    6.XII. – dyplomatyczna wojna francusko-brytyjska po wizytach min. spr. zagr. obydwu państw w stolicy Albanii, Tiranie. Sędziwy premier Frasheri odmówił jednak militarnego zaangażowania Albanii co do związków z Francją i Wielką Brytanią. Neutralność kraju, staje się wg jego słów najpewniejszą rękojmią bezpieczeństwa od długich lat.

    7.XII. – początek II tury rozmów między przedstawicielami rządu Stanów Zjednoczonych a Frontu Wyzwolenia Zielonego Przylądka w Praia (rozmowy dotyczą możliwości przekształcenia dotychczasowej amerykańskiej bazy morskiej w państwo stowarzyszone na wzór Puerto Rico).

    [​IMG]

    8.XII. – nowy sukces separatystów północnosudańskich, w zasadzce pod Omdurmanem ginie prezydent Sudanu, sir George Stewart Symes. Lider rebeliantów, Mohammad Ali Amin wydaje oświadczenie do wszystkich Sudańczyków o ogólnonarodowe powstanie przeciwko europejskim politykom piastującym wysokie stanowiska w rządzie chartumskim. P.o. prezydenta Sudanu tymczasem został Lawrence McSturie.

    9.XII. – wizyta prezydenta Sosnkowskiego na Ukrainie, podczas której spotkał się z prezydentem Wołoszynem. Ukraińcy oczekiwali od polskiego prezydenta wypowiedzenia się w sprawie skrócenia okresu obowiązywania statusu protektoratu, ale prezydent nie zapowiedział tej wyczekiwanej zmiany, głównie wobec sytuacji w kraju grożącej nieobliczalnymi skutkami.

    10.XII. – antypolskie demonstracje na Ukrainie wobec przedłużającego się okresu pozostawania w statusie polskiego protektoratu. Zakończenie wizyty prezydenta Sosnkowskiego odbywa się w wyjątkowo podłej atmosferze, wyjeżdżającą głowę państwa pożegnał wicemin. spr. zagr. Ukrainy, prezydent Wołoszyn i premier Senyk postanowili zbojkotować uroczystość.

    [​IMG]

    11.XII. – umowa rosyjsko-łotewska w Rydze na mocy której od 1.I.1958 przestaje obowiązywać rosyjski protektorat nad Łotwą, dokument parafowali prezydenci Kalnins i Kiereński.

    12.XII. – chińskie siły lotnicze wygrały dwa powietrzne starcia z kanadyjskimi myśliwcami nad Zatoką Hangzhou i Shenquan.

    [​IMG]

    13.XII. – wybory prezydenckie w Kongo, Joseph Kasavubu przegrywa te wybory nieznacznie z jednym z władców dużego plemienia Rudahigwa, Mutarą III. Ustrój Kongo będzie jednak zachowany niezależnie od faktu, że wybory prezydenckie wygrał jeden z plemiennych kacyków.

    [​IMG]

    14.XII. – w Cotonou (dawne Porto-Novo) i Lome rozpoczęły się spotkania I tury mediacyjnej dot. sytuacji w Beninie-Sahel, gdzie doszło w listopadzie do wypowiedzenia posłuszeństwa centralnemu rządowi przez 4 okręgi administracyjne, mediacji podejmują się przedstawiciele EOBR (Nicolas Armand, Jean Dovieau).

    15.XII. – Bundestag ratyfikował traktat graniczny z Polską przeważającą ilością głosów (456 za, 32 przeciw, 12 wstrzymało się od głosu). Przewodniczący Bundestagu, Eugen Gerstenmaier podziękował za przyjęcie tak ważnego porozumienia, które zamyka dla Niemiec i Polski status granicy jako linii demarkacyjnej, a jednocześnie oznacza sprawiedliwe jej zakończenie.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  5. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 grudnia 1957

    odcinek 496


    Den turbulente ratifisering
    (Burzliwa ratyfikacja)​

    Polska​


    Druga połowa grudnia upływała na nerwowych przekonywaniach deputowanych mniejszości narodowych do głosowania za ratyfikacją traktatu granicznego z Niemcami. Wynikało to z prostej przyczyny co do obawy o pomyślność przeprowadzanego głosowania jak i o ocenę przegranej ratyfikacji w Niemczech i w całej Europie. Rząd Becka atakowany cały czas przez Ruch Narodowy jak i mniejszości narodowe, usiłował w dużym stopniu zminimalizować niebezpieczeństwo fiaska odrzucenia traktatu granicznego z Niemcami organizując dwustronne rozmowy z mniejszością białoruską i ukraińską. Hromada i Wola domagały się jednak daleko idących reform zmierzających w pierwszym przypadku do utworzenia autonomicznego państwa białoruskiego a w drugim przypadku do rekonstrukcji rządu i pojawienia się tam kilku przedstawicieli ukraińskich. Na takie dictum Beck nie mógł wyrazić zgody, a jedyną nadzieję w rozwiązaniu kwestii ratyfikacji układu z Niemcami pokładał w Związku Mniejszości Niemieckiej Schlesien-Preussen, mającym 9 posłów w parlamencie, mogących ostatecznie przeważyć szalę na korzyść rządu.

    29 grudnia za ratyfikacją opowiedziało się 232 posłów (46 posłów Polskiej Partii Liberalnej, 180 posłów Polskiego Stronnictwa Ludowego oraz 6 posłów ze związku Schlesien-Preussen), przeciwko głosowali deputowani Ruchu Narodowego (161), białoruskiej Hromady (20), ukraińskiej Woli (20), a także co było sporym zaskoczeniem mimo wcześniejszego stanowiska – posłowie żydowskiego Bundu (24) oraz trzech przedstawicieli związku Schlesien-Preussen, w którym doszło po tym głosowaniu do rozłamu na frakcję Schlesien i Ost-Preussen. Przeciwko głosowało łącznie 228 posłów, a rząd uzyskał ratyfikację traktatu granicznego z Niemcami przewagą zaledwie 4 głosów. 30 grudnia w specjalnym liście do Prezydenta RP, kanclerz RFN Franz Blucher podziękował za zakończoną sukcesem ratyfikację nowego układu granicznego. W tym samym dniu lider Ruchu Narodowego, Jędrzej Giertych nawołuje do organizacji marszów protestacyjnych przeciwko zdradliwej polityce rządu i nieobliczalnych skutków aktualnej polityki zagranicznej. W Sylwestra 1957/1958 prezydent Sosnkowski odniósł się w orędziu do Narodu Polskiego do ostatnich wydarzeń, gdzie powiedział m.in…

    (…) powinniśmy być dumni, że w tym burzliwym roku, który niedługo odejdzie do historii potrafiliśmy bez zaciekłości graniczącej ze zbiorową histerią uszanować wyniki plebiscytu, dzięki któremu Polska i Niemcy mają od tej pory sprawiedliwą granicę przyjętą przez parlamenty obydwu państw. Mam nadzieję, że niedawni przeciwnicy głosowania uznają, że znacznie większe dobrodziejstwa płyną z przyjęcia traktatu niż z jego odrzucenia i trwania w stanie ciągłego napięcia dyplomatycznego. Jestem również przekonany, że naród ukraiński ma pełne prawo do kroczenia z podniesioną głową bez dodatkowej ochrony ze strony państwa polskiego. Demokracja nie może opierać się na przeświadczeniu, że protektorat jest jej udoskonaloną odmianą (…)

    W roku 1957 dokończono modernizację Polskich Sił Zbrojnych poczynając od sił lądowych w których wprowadzono umundurowanie i uzbrojenie wg wzoru ’56. Jakość lądowych sił zbrojnych podniosło także opracowanie dokumentacji poświęconej nowoczesnemu typowi szpitala wojskowego, sieci radarowej, nowej doktrynie taktycznej czy ulepszeniu dywizji zmotoryzowanej i zmechanizowanej. Dużym osiągnięciem jest zakończenie prac nad pierwszą polską latającą bombą – „Zagadka”, a także kontynuacja badań nad innym typem rakiety – „Krokus”. W Bydgoszczy powstała nowa fabryka zbrojeniowa. Prowadzone są też badania dot. możliwości korzystania z energii atomowej.

    Stan sił lądowych Wojska Polskiego na 31 grudnia 1957 r.

    Łączna liczba dywizji: 42
    -piechoty: 34 (wz. 56)
    -dowodzenia: 1
    -zmotoryzowanych: 1 (zmodernizowana)
    -zmechanizowanych: 1 (zmodernizowana)
    -pancernych: 1
    -milicji (wojsk kolonialnych): 4

    -brygad: 7 (3 ppanc (zmodernizowane), 2 ciężkich czołgów (zmodernizowane), 1 plot., 1 art. samobieżnej).

    Zmodernizowano 8 dywizji piechoty do wz. 56, tym samym kończąc cały proces modernizacji, jak również zmodernizowano dywizję zmechanizowaną. W planach na przyszły rok formowanie nowych dywizji piechoty dla zapewnienia lepszego bezpieczeństwa wobec utrzymującego się wrzenia na prowincji, a także w miarę możliwości utworzenie 1-2 dywizji górskich czy brygad artylerii rakietowej.

    Stan jednostek morskich Polskiej Marynarki Wojennej na 31 grudnia 1957 r.​


    Łączna ilość okrętów: 27
    -lotniskowce: 1
    -pancerniki: 1
    -krążowniki lekkie: 2 (nowoczesne)
    -niszczyciele: 7 (w tym cztery nowoczesne)
    -okręty podwodne: 10 (w tym osiem nowoczesnych)
    -transportowce armii: 6 (40 transportowców oddanych na użytek Polskiej Floty Handlowej).

    W planach budowa trzech nowoczesnych niszczycieli i jednego krążownika ciężkiego.

    Stan sił powietrznych Polskiego Lotnictwa Wojskowego na 31 grudnia 1957 r.​


    Łączna ilość dywizjonów: 12
    -bombowce: 4 (wszystkie zmodernizowane; nowoczesne 4 brygady myśl. eskort.)
    -myśliwce: 4 (turboodrzutowce, zmodernizowany)
    -bezpośredniego wsparcia: 4 (wszystkie zmodernizowane)

    -brygady lotnicze: 1 (nowoczesna; na pokładzie lotniskowca ORP Władysław IV)

    Aktualnie nie jest przewidywana rozbudowa sił lotniczych.

    [​IMG]
    Modernizacja dywizji zmechanizowanej.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) nowe państwa, które pojawią się w Afryce będą niewątpliwie stale uzależnione od gospodarczej pomocy Wszechafrykańskiej Organizacji Handlowej jak również mogą wpaść w strefę wpływów krajów, które myślą o odrodzeniu imperium kolonialnego jak Hiszpania, Francja czy Włochy. Jedynym rozsądnym rozwiązaniem w tym przypadku jest powstanie międzykontynentalnej organizacji bezpieczeństwa, mogącej być antidotum na chybione działania państw śródziemnomorskich, zmierzających do stosowania skutecznej polityki neokolonialnej wskutek czego wzrośnie zagrożenie różnymi konfliktami na Czarnym Lądzie (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) planom Togliattiego może zagrozić pomysł saudyjskiego monarchy absolutnego, Abd Al-Aziza II o powołaniu Unii Panarabskiej, mogącej grupować wszystkie obecne i przyszłe państwa arabskie. Polityka Arabii Saudyjskiej to głównie ideowe założenia dotyczące stworzenia czegoś w rodzaju duchowego porozumienia ponad podziałami, nawet pomijając uczestnictwo w różnych sojuszach militarnych, co akurat umożliwiałoby realizację włoskich planów. Nie należy jednak zapominać, że Libia i Tunezja to aktualnie kraje neutralne, a Maroko i Algieria nie mogą czuć się bezpiecznie jako kraje arabskie w sojuszu alianckim posiadającym od blisko pół roku tak złą sławę na Bliskim Wschodzie (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Niemcy nerwowo wyczekiwali wieści z Warszawy, gdzie przewagą ledwie czterech głosów podjęto decyzję o ratyfikacji nowego traktatu granicznego. O ile można było się spodziewać, że skrajnie prawicowy Ruch Narodowy opowie się za odrzuceniem traktatu, o tyle podział w łonie związku mniejszości niemieckiej w Polsce – Schlesien-Preussen jest w tym przypadku zupełnie niezrozumiały. Nie będzie osobnego traktatu granicznego dot. byłego terytorium Prus Wschodnich, więc postawa trzech deputowanych z Allenstein (Olsztyn) – Rudiego Kohlera, Andreasa Möllera i Wolfganga Schnitzela, którzy zagłosowali przeciw może stanowić o wstydzie dla młodej niemieckiej demokracji a sami wspomniani posłowie nie rozumieją ważności dziejowej chwili (…)

    Diariusz polityczny​


    16.XII. – początek kryzysu rządowego w Iranie, ważą się losy premiera gen. Fazlollaha Zahediego, któremu jest zarzucane, że nie robi nic, aby zrzucić zależność od Wielkiej Brytanii, która powoli jest kojarzona z państwem równie agresywnym jak Chiny Tse-ven Soonga wg teherańskiej prasy.

    17.XII. – przewodniczący EOBR, Konrad Adenauer po rozmowie z premierem Edenem ma nadzieję na uregulowanie sytuacji na Bliskim Wschodzie zgodnie z właściwym procesem demokratyzacji jaki istnieje w Europie i jaki powinien zaistnieć i we wspomnianym regionie.

    [​IMG]

    18.XII. – wybory parlamentarne w Bułgarii wygrywa Partia Demokratyczna z jej liderem Georgi Koseiwanowem, tym samym mija epoka Konstantina Murawiewa, który rządził nieprzerwanie od 1945 roku.

    19.XII. – porozumienie w Praia między przedstawicielami rządu Stanów Zjednoczonych i Frontu Wyzwolenia Zielonego Przylądka, dzięki któremu wynegocjonowano utworzenie Wolnego Państwa Zielonego Przylądka (Estado Libre de Cabo Verde) o statusie państwa stowarzyszonego. Umowa zacznie obowiązywać od 1.I.1958 r.

    [​IMG]
    Rząd Republiki Rodezji.

    [​IMG]
    Rząd Republiki Zambii.

    [​IMG]
    Rząd Republiki Malawi.

    [​IMG]
    Rząd Republiki Botswany.​

    20.XII. – w Bulawayo, stolicy Rodezji podpisano ostateczne porozumienie dot. uznania niepodległości objętych secesją trzech obszarów (Niasy, która przybrała miano Malawi, Rodezji Północnej zmieniającej nazwę na Zambia oraz Beczuany, która staje się republiką Botswany). Stosowną umowę podpisali prezydenci Rodezji, Zambii, Malawi i Botswany (układ Stanley-Mwaanga-Jones-Khama).

    21.XII. – kolejny dzień antypolskich demonstracji na Ukrainie, wiceprzewodniczący EOBR, Stanisław Mikołajczyk sugeruje prezydentowi Sosnkowskiemu skrócenie okresu protektoratu, aby uspokoić sytuację na pograniczu polsko-ukraińskim i ogólnie na Kresach.

    22.XII. – Tse-ven Soong proponuje Wielkiej Brytanii ʺpokój bez aneksji i kontrybucjiʺ, choć los podzielonego między Filipiny a Indonezję – Sarawaku nie powinien podlegać dyskusji. Brytyjscy dyplomaci nie podjęli jednak dyskusji co do warunków przyjęcia chińskiej oferty pokojowej.

    23.XII. – antybrytyjskie demonstracje w Damaszku przeobrażają się w regularną walkę Arabów z brytyjskim garnizonem, Syryjczycy atakują też kurdyjskie posiłki przysłane na pomoc.

    24.XII. – król Arabii Saudyjskiej, Abd al-Aziz II proponuje Jemenowi, Omanowi, Katarowi, Libii, Tunezji, Algierii i Maroko założenie Unii Panarabskiej, wolnej od wpływów państw zachodnioeuropejskich, posiadających przeszłość kolonialną. Jego wypowiedź świadczy o zarzuceniu pomocy gospodarczej od Wielkiej Brytanii z racji postawienia na ideę wszecharabską jako pewniejszego porozumienia od trwałej zależności od Londynu.

    25-26.XII. – ʺświąteczne zawieszenia broniʺ na froncie chińsko-brytyjskim pod Hongkongiem, z drugiej strony strona chińska zgadzając się na chwilową przerwę w działaniach zbrojnych wciąż liczy na brytyjski rozsądek w sprawie podjęcia rokowań pokojowych, a czas świąteczny może sprzyjać odnalezieniu odpowiedniego rozwiązania.

    27.XII. – początek rozmów II tury w Cotonou i Lome poświęconych załagodzeniu kryzysu politycznego w Beninie-Sahel. Mimo pośrednictwa EOBR panuje coraz większe przekonanie, że najrozsądniejszym rozwiązaniem będzie uznanie niepodległość nowych państw w Afryce Zachodniej.

    28.XII. – Palmiro Togliatti, prezydent i premier Włoch, wyraził swoje zaniepokojenie saudyjską ofensywą dyplomatyczną w kwestii utworzenia Unii Panarabskiej, uważając, że powinien ulec przyśpieszeniu termin integracji Libii i Tunezji, nalegając w tej kwestii na wspólny front włosko-polski dot. tego szybkiego rozwiązania.

    29.XII. – ratyfikacja polsko-niemieckiego traktatu granicznego w Polsce nie odbyła się bez drżenia o wynik głosowania do samego końca, za ratyfikacją opowiedziało się 232 posłów, przeciwko – 228 (nie było głosów wstrzymujących się), co oznacza, że wynik został rozstrzygnięty przewagą jedynie 4 głosów, przy czym 9 posłów ze Związku Schlesien-Preussen (mniejszość niemiecka) wybrało opcję głosowania ʺzaʺ bądź ʺprzeciwʺ (3 głosy od Niemców żyjących na terenach byłych Prus Wschodnich były za odrzuceniem traktatu). Przeciwko ratyfikacji był Ruch Narodowy, a także partie mniejszości narodowych, które nie otrzymały spodziewanego ekwiwalentu od rządu za poparcie ratyfikacji.

    30.XII. – podziękowania kanclerza RFN, Franza Blüchera dla Narodu Polskiego za zakończoną sukcesem ratyfikację nowego układu granicznego wyrażone w specjalnym liście do Prezydenta RP.

    31.XII. – orędzie prezydenta Sosnkowskiego do Narodu Polskiego wygłoszone na koniec roku wyraźnie odnosi się do ostatnich wydarzeń związanych z ratyfikacją polsko-niemieckiego traktatu granicznego, a także daje nadzieję dla narodu ukraińskiego, który wg słów głowy państwa ʺma pełne prawo do kroczenia z podniesioną głową bez dodatkowej ochronyʺ, co jak podchwyciła prasa kijowska daje podstawę do renegocjacji układu o protektoratu w przyszłym roku.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Chiny – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)

    B O N U S

    Kalendarium 1957​


    -1.I. – potępienie ukraińskiego zamachu stanu w noc sylwestrową przez większość państw europejskich, oprócz Rumunii i Rosji.
    -2.I. – formalne wycofanie się Ukrainy z prac sojuszu Inicjatywa Środkowoeuropejska i zawieszenie członkostwa w pakcie gospodarczym Progres; demonstracje przeciwników Bandery w Odessie, Kijowie i Doniecku.
    -3.I. – uznanie zamachu stanu na Ukrainie za zagrożenie dla demokracji przez EOBR wg dokumentu warszawskiego; desant filipiński na płn. Borneo – zdobycie Jesselton.
    -5.I. – ogłoszenie się Jedynym Atamanem Lewobrzeżnej i Prawobrzeżnej Ukrainy, Krymu, Wołynia, Polesia i Rusi Zakarpackiej przez Banderę.
    -6.I. – przejęcie kontroli nad Samarindą przez wojska sarawackie (środkowe Borneo).
    -7.I. – układ Bayar-Eddeh w Iskenderun (uzyskanie przez Liban pełnego prawa do dowolnego kształtowania swojej polityki zagranicznej); początek brytyjsko-kurdyjskiej ofensywy w stronę Isfahanu.
    -9.I. – oficjalne wyjście Ukrainy z Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.
    -10.I. – opuszczenie Inicjatywy Środkowoeuropejskiej przez Czechosłowację wobec kryzysu polsko-ukraińskiego.
    -11.I. – zdobycie Czardżou w Turkmenistanie przez dwie indyjskie dywizje piechoty.
    -12.I. – przejęcie Ar-Ruwaishid przez siły brytyjsko-kurdyjskie w Jordanii; rozpoczęcie rozmów dyplomatycznych Egiptu z Tunezją i Libią w sprawie przyłączenia się tych państw do wojny z Wielką Brytanią.
    -13.I. – ofensywa sarawacka w środkowym Borneo – przejęcie Tarakan.
    -17.I. – informacja japońskich służb wywiadowczych o rzekomym stosowaniu przez stronę brytyjską na Bliskim Wschodzie zakazaną przez różne konwencje – broni chemicznej.
    -18.I. – odrzucenie japońskich oskarżeń przez Edena i jego polityczne spekulacje na konferencji prasowej; oficjalne opuszczenie paktu gospodarczego Progres przez Ukrainę.
    -19.I. – opuszczenie paktu gospodarczego Progres przez Czechosłowację.
    -20.I. – złożenie dokumentów akcesyjnych do porozumienia militarnego z Austrią przez Czechosłowację, jej akcesja do Paktu Iberyjskiego.
    -21.I. – chińska propozycja pokojowa dotycząca zakończenia wojny z Rosją (utrata wpływów w Azji Centralnej i oddanie przez nią połowy Syberii).
    -24.I. – wizyta Bandery w Moskwie, rozmowa z prezydentem Kiereńskim.
    -26.I. – zdobycie Isfahanu w środkowym Iranie przez wojska brytyjskie.
    -28.I. – nieoczekiwana akcesja Włoch do Inicjatywy Środkowoeuropejskiej jako argument dla rodzącego się nacjonalizmu na Ukrainie.
    -29.I. – zdobycie Damaszku przez wojska brytyjsko-kurdyjskie, ucieczka dyktatora Fawzi es-Silu na ziemie palestyńskie, odezwa o walkę do końca i wyzwolenia Syrii i Iraku; ziemie syryjskie pod brytyjską administracją.
    -30.I. – operacja „Arabski świt” w wykonaniu wojsk egipsko-jordańskich – fiasko ofensywy na saudyjski Rijad.
    -31.I. – początek walk o przejęcie jordańskiego Ammanu.
    -1.II. – bałtycko-ukraiński układ o wzajemnej pomocy militarnej w Rydze (porozumienie Kalnins-Bandera).
    -3.II. – zawieszenie członkostwa w EOBR przez Ukrainę.
    -5.II. – przełamanie arabskiej obrony Ammanu przez brytyjski korpus pancerny gen. Messervy’ego.
    -7.II. – przemówienie Bandery w Kijowie, domaganie się zaprzestania prześladowań ludności litewskiej, białoruskiej i ukraińskiej na tzw. Kresach przez Polskę; zdobycie Ammanu przez siły brytyjsko-kurdyjskie, przejęcie nominalnej kontroli nad ziemiami jordańskimi przez Wielką Brytanię.
    -8.II. – sprzeciw Francji wobec brytyjskiej polityki faktów dokonanych na Bliskim Wschodzie, oczekiwanie jak najszybszego przywrócenia demokratycznych rządów dla Jordanii, Syrii i Iraku bądź zagwarantowanie podziału wpływów w zgodzie z dawnymi terytoriami mandatowymi.
    -10.II. – potwierdzenie się japońskich zarzutów dotyczących stosowania przez stronę brytyjską broni chemicznej na Bliskim Wschodzie (rola oddziałów kurdyjskich).
    -11.II. – odwołanie francuskiej ambasador z Londynu, Jacqueline Rocheteau.
    -12.II. – egipskie propozycje dyplomatyczne wobec Francji (wolna ręka w odzyskaniu kontroli nad Marokiem i Algierią, koneksje handlowe w Egipcie, zgoda na opanowanie Malty i Cypru).
    -13.II. – próba doprowadzenia do obrad okrągłego stołu w sprawie przyszłości Bliskiego Wschodu przez dyplomatów EOBR (rokowania w Zurychu).
    -14.II. – najostrzejszy dzień antybrytyjskich demonstracji we Francji, manifestacje w Bordeaux, Brest, Bourges, Marsylii i Lyonie.
    -16.II. – zdobycie Samarkandy przez wojska indyjskie w Uzbekistanie.
    -18.II. – nieudane spotkanie Bandery z francuskimi ekstremistami w Bernie.
    -19.II. – rozpoczęcie ofensywy irańsko-indyjskiej na uzbecki Taszkient.
    -21.II. – kolejne ostrzeżenie Unii Skandynawskiej wobec możliwego poparcia ukraińskiej interwencji w Polsce przez Baltię.
    -23.II. – brak rozwiązania problemu bliskowschodniego na konferencji brytyjsko-francuskiej w Zurychu – powrót do stanu napięcia między tymi państwami.
    -24.II. – ogłoszenie powstania Wolnego Rządu Białoruskiego na Uchodźstwie w Winnicy przez Banderę.
    -25.II. – ponowne wezwanie francuskiej ambasador z Londynu na konsultacje.
    -27.II. – kapitulacja wojsk uzbeckich wobec utraty władzy nad Taszkientem (marsz. Cariappa), ziemie Uzbekistanu pod nominalną kontrolą Iranu.
    -28.II. – okrążenie wojsk indyjskich przez siły rosyjskie pod Taszkientem (manewr gen. Dmitriewa); ofensywa indonezyjska na Borneo – przejęcie Mahakan w środkowej części wyspy.
    -1.III. – krótkotrwała ofensywa irańska na Bachtaran.
    -2.III. – zerwanie stosunków dyplomatycznych między Francją i Wielką Brytanią.
    -3.III. – wyparcie wojsk rosyjskich z afgańskiego Fejzabadu przez wojska indyjskie.
    -5.III. – nieudany desant pod Hajfą kanadyjskiej dywizji piechoty, linia frontu na wzgórzach Golan i wokół Ammanu.
    -6.III. – początek rosyjskiej ofensywy w kierunku chińskiej Mongolii – zwycięstwo pod Ułan Bator.
    -7.III. – zatrzymanie saudyjskiej ofensywy na Mekkę i Medynę.
    -9.III. – przejęcie Majkopu przez Rosjan na Kaukazie, przygotowywanie ataku w stronę Nalczyka.
    -10.III. – odbicie Taszkientu przez siły rosyjskie.
    -13.III. – kapitulacja Sarawaku wobec wejścia wojsk indonezyjskich do stolicy, Kuczingu, podział Sarawaku (przejęcie 2/3 terytorium przez Filipiny, a okręgu Kuczing przez Indonezję).
    -14.III. – krótkotrwałe przejęcie Al-Jawf przez wojska egipskie na północy Arabii Saudyjskiej.
    -15.III. – kapitulacja sił turkmeńskich w zdobytym przez wojska irańsko-indyjskie Aszchabadzie, początek irańskiej okupacji Turkmenistanu; ponowne zdobycie Ammanu przez Brytyjczyków i Kurdów, atak na wzgórza Golan.
    -16.III. – stan wojny między Francją a Wielką Brytanią, brak poparcia Francji dla walczącego Egiptu mimo ogłoszenia Dnia Solidarności z Narodem Francuskim w Kairze. Ciężkie uszkodzenia francuskich lotniskowców „Comandant Teste” i „Joffre” u wybrzeży Bretanii.
    -17.III. – francuski nalot bombowy na Sheffield; bombardowanie Brestu przez brytyjskie lotnictwo.
    -18.III. – ofensywy alianckie w kierunku Hamadan i wzgórz Golan.
    -19.III. – desant 4 brytyjskich dywizji piechoty na Nikobarach.
    -20.III. – triumf francuskich myśliwców w wielkiej bitwie powietrznej nad niebem Amiens.
    -23.III. – początek pertraktacji Egiptu z Paktem Arabskim w sprawie zawieszenia broni.
    -25.III. – zdobycie wzgórz Golan przez wojska brytyjskie, ofensywa w kierunku Hajfy.
    -26.III. – powstrzymanie irańsko-indyjskiej ofensywy na Fort Szewczenko nad Morzem Kaspijskim przez wojska rosyjskie.
    -30.III. – zdobycie Hajfy przez brytyjski korpus pancerny gen. Messervy’ego.
    -31.III. – zawieszenie broni między Egiptem a Paktem Arabskim w Chartumie, wycofanie się wojsk egipskich z Mekki i Medyny oraz oswobodzenie Al-Jawf.
    -2.IV. – zajęcie Nalczyku na Kaukazie przez wojska rosyjskie ; odparcie egipskiej ofensywy w stronę Hajfy i Ammanu. Komunikat Rady Unii Skandynawskiej o sprzeciwie wobec możliwego udziału Baltii w interwencji skierowanej przeciwko Polsce.
    -5.IV. – krótkotrwałe opanowanie Samarkandy przez wojska rosyjskie.
    -7.IV. – przejęcie miasta Chobdo w zach. części Mongolii przez siły kazachsko-rosyjskie.
    -9.IV. – udana rosyjska kontrofensywa w kierunku afgańskiego Kabulu przeprowadzona przez gen. Dragomirowa.
    -11.IV. – bitwa o Jerozolimę zakończona zwycięstwem aliantów ; doniesienie europejskiej prasy o rzekomym rozpoczęciu negocjacji francusko-tureckich w sprawie podziału stref wpływów na Bliskim Wschodzie po zakończeniu wojny brytyjsko-egipskiej.
    -12.IV. – zwycięstwo Palmiro Togliattiego w wyborach prezydenckich we Włoszech.
    -14.IV. – utrata 2 lekkich krążowników i niszczyciela przez francuską flotę na Morzu Śródziemnym wobec ataku Royal Navy.
    -15.IV. – krótkotrwałe opanowanie Ułan Bator przez Rosjan; zdobycie Jerozolimy przez Brytyjczyków, pomyślna ofensywa na Akabę.
    -16.IV. – przekroczenie granicy Rosji przez wojska ukraińskie, atak bez wypowiedzenia wojny, przyłączenie się Baltii do interwencji sił ukraińskich przeciwko Rosji; orędzie Bandery o powrocie do korzeni i narodzin Ukraińskiej Rusi Kijowskiej.
    -17.IV. – odkrycie mistyfikacji działań politycznych Bandery przez brytyjskie służby wywiadowcze (spotkanie wysłannika ukraińskiego przywódcy z przedstawicielami MSZ Indii i Chin dotyczące podziału stref wpływów po upadku Rosji).
    -19.IV. – zdobycie Tel-Awiwu przez wojska brytyjskie na Bliskim Wschodzie.
    -20.IV. – pierwsze sukcesy ukraińskich sił zbrojnych na froncie wojny z Rosją – zdobycie Kałacza; powstrzymanie ataku wojsk egipskich pod Ammanem przez wojska brytyjskie.
    -22.IV. – taktyczne zwycięstwo 24 francuskich niszczycieli pod dow. adm. Abriala w Kanale La Manche – zatopienie 8 brytyjskich kontrtorpedowców i dwóch transportowców. Przejęcie Kurska przez Ukraińców.
    -23.IV. – kolejny pogrom brytyjskich jednostek morskich na Kanale La Manche – zatopienie 4 lekkich krążowników i 3 niszczycieli przez francuską armadę niszczycieli. Zdobycie Ejlatu przez Brytyjczyków i otoczenie 4 egipskich dywizji piechoty pod Al-Akabą.
    -24.IV. – zemsta Royal Navy na francuskiej armadzie adm. Abriala – utrata dziesięciu niszczycieli.
    -25.IV. – zacięte walki o przejęcie afgańskiego Kabulu między Rosjanami a Hindusami.
    -26.IV. – zajęcie Pskowa przez wojska bałtyckie i Wołgogradu przez siły ukraińskie.
    -27.IV. – Gaza w ręku wojsk brytyjskich, Tbilisi przejęte przez siły rosyjskie.
    -28.IV. – początek okupacji wojskowej terytorium Gruzji przez Rosję, kapitulacja resztek sił gruzińskich.
    -29.IV. – początek ofensywy brytyjsko-kurdyjskiej na Hamadan.
    -30.IV. – zdobycie Hamadanu przez aliantów; nasilenie walk na Płw. Synaj pod Szarm el-Szejch.
    -2.V. – potężna indyjska ofensywa na Kabul, odrzucenie Rosjan spod stolicy Afganistanu.
    -4.V. – czasowe zajęcie Opoczki przez wojska bałtyckie, odzyskanie kontroli nad Pskowem przez Rosjan.
    -5.V. – Homel, Kotielnikowo i Orzeł zajęte przez wojska ukraińskie, walki o Kercz, Klincy i Noworosyjsk między Rosjanami i Ukraińcami.
    -6.V. – wypowiedzenie wojny Ukrainie i Baltii przez Polskę, Węgry i Włochy (Inicjatywę Środkowoeuropejską), sukcesy armii polskiej w walkach o Szawle, Kowno, Mohylew Podolski i Żytomierz, ewakuacja rządu ukraińskiego do Charkowa.
    -7.V. – likwidacja ukraińskiej floty podwodnej przez włoskie lotnictwo morskie, zdobycie Winnicy przez wojska polskie.
    -10.V. – fiasko rozmów francusko-tureckich w sprawie przyszłości Syrii jako kondominium, początek demonstracji antywojennych we Francji.
    -11.V. – zdobycie Tuły przez wojska ukraińskie, krótkotrwałe przejęcie Szawli przez siły polskie.
    -12.V. – zdobycie Dyneburga przez wojska rosyjskie, ewakuacja sił polskich z Winnicy wobec ofensywy ukraińskiej. Woroneż w ręku Ukraińców.
    -13.V. – przejęcie Rygi przez Rosjan, Salsk na płd-zach. od Wołgogradu zajęty przez wojska ukraińskie.
    -14.V. – rozpoczęcie preliminariów pokojowych między Francją a Wielką Brytanią, Kowno zdobyte przez wojska polskie.
    -15.V. – okrążenie rosyjskiego korpusu piechoty pod Rygą przez Bałtów, odzyskanie Dyneburga, kontratak rosyjski pod Tartu na ziemiach estońskich i otoczenie Tallinna.
    -17.V. – udana obrona Rygi przez wojska rosyjskie, przyśpieszenie ofensywy w kierunku Tallinna.
    -18.V. – zawieszenie broni między Francją a Wielką Brytanią w Antwerpii na warunkach status quo. Rozpoczęcie rozmów między Francją a Afrodebeneluxem w sprawie zawarcia umowy sojuszniczej.
    -19.V. – przejęcie Tambowa i Kaługi przez wojska ukraińskie.
    -20.V. – wizyta przedstawicieli Aliansu Oceania w Paryżu, rozmowy w sprawie zawarcia sojuszu militarnego. Otoczenie kilku dywizji bałtyckich pod Voru przez wojska rosyjskie.
    -21.V. – początek polskiej ofensywy w kierunku Święcian i Kłajpedy; kapitulacja wojsk bałtyckich pod Voru.
    -22.V. – odzyskanie Święcian przez siły polskie, rosyjska ofensywa w kierunku Daugavpils.
    -24.V. – zdobycie Kłajpedy przez wojska polskie pod dowództwem gen. Mossora.
    -25.V. – początek brytyjskiej ofensywy w kierunku Suezu i Kanału Sueskiego, przejęcie Parnu przez Rosjan w Estonii.
    -27.V. – kapitulacja Baltii w Tallinnie wobec wojsk rosyjskich.
    -28.V. – podział terytorium Baltii wg umowy polsko-rosyjskiej z Sankt Petersburga (strefa rosyjska – ziemie estońskie i łotewskie, strefa polska – ziemie litewskie).
    -29.V. – egipska propozycja zawieszenia broni w zamian za oddanie Kanału Sueskiego, Płw. Synaj i przekazanie okupowanych ziem izraelskich, odmowa Wielkiej Brytanii.
    -1.VI. – początek długotrwałych walk o Kercz na Krymie. Ofensywa brytyjska w kierunku Yazdu w Iranie.
    -2.VI. – miasto Aksu w Turkiestanie okrzyknięte wschodnim Verdun wskutek długotrwałych walk kazachsko-chińskich. Przełamanie ukraińskiej obrony przez Rosjan pod Kerczem.
    -3.VI. – fiasko węgierskiej ofensywy pod Mohylewem Podolskim.
    -4.VI. – uderzenie 6 ukraińskich dywizji piechoty na pozycje polsko-węgierskiej obrony pod Stanisławowem; zajęcie Rybińska przez wojska ukraińskie.
    -5.VI. – kontratak sił polskich pod Stanisławowem pod dowództwem marsz. Okulickiego.
    -6.VI. – ofensywa wojsk brytyjskich w kierunku Tabrizu (płn. Iran).
    -8.VI. – odzyskanie kontroli nad Kaługą przez Rosjan, zdobycie Kercza. Opanowanie Żytomierza i Winnicy przez wojska polskie, rozpoczęcie ofensywy na Kijów.
    -9.VI. – przełamanie polskiej obrony pod Żytomierzem przez wojska ukraińskie.
    -12.VI. – zdobycie Yazdu przez wojska brytyjskie w Iranie – kontratak sił irańsko-indyjskich.
    -13.VI. – zajęcie Wyszhorodu k/Kijowa przez siły polskie.
    -14.VI. – sukces ofensywy polskiej marsz. Okulickiego w kierunku Kijowa, przeniesienie siedziby rządu Bandery w okolice Charkowa.
    -15.VI. – kapitulacja 3 ukraińskich dywizji piechoty pod Żłobinem wobec okrążenia przez wojska polskie.
    -16.VI. – kontrofensywa ukraińska w stronę Winnicy – wycofanie się Polaków z Żytomierza i Mohylewa Podolskiego.
    -18.VI. – nalot lotnictwa węgierskiego na Odessę.
    -19.VI. – zatrzymanie ofensywy gen. Kutrzeby na Korostień po wycofaniu się wojsk polskich z Winnicy.
    -21.VI. – zgrzyt w stosunkach włosko-brytyjskich – zarzut używania zakazanych konwencjami broni przez włoskie lotnictwo na Ukrainie.
    -22.VI. – zdobycie Syzrania przez wojska ukraińskie; zajęcie Mohylewa Podolskiego przez siły węgierskie.
    -24.VI. – wkroczenie wojsk polskich do Kijowa (gen. Chruściel), zwycięstwa pod Żytomierzem i Korostieniem.
    -25.VI. – Czerkasy przejęte przez węgierskie dywizje pancerne.
    -26.VI. – ogłoszenie porozumienia Bandera-Nehru w Charkowie – akcesja Ukrainy do Ligi Azji Centralnej.
    -27.VI. – wkroczenie wojsk ukraińskich do Kujbyszewa.
    -30.VI. – propozycja ukraińska dot. zakończenia działań wojennych z Polską (przekazanie terytoriów na linii Dniepru i z dostępem do Morza Czarnego), odmowa Polski.
    -2.VII. – likwidacja kotła pod Briańskiem przez wojska ukraińskie; powrót dawnego ukraińskiego rządu do Kijowa i wydanie odezwy do wszystkich Ukraińców (Mielnik).
    -6.VII. – zacięte walki o Yazd w Iranie między Brytyjczykami a Hindusami.
    -7.VII. – zamach na samozwańczego przywódcę Ukrainy, Stjepana Banderę w Charkowie dokonany przez rosyjskie służby specjalne.
    -8.VII. – aresztowanie nacjonalistycznego premiera Ukrainy, Jarosława Stećko-Karbowycza przez demokratów, armia ukraińska w dużym stopniu podporządkowana obalonemu prezydentowi Mielnikowi.
    -9.VII. – desant wojsk brytyjskich w płn. Egipcie i zdobycie Aleksandrii.
    -10.VII. – zdobycie Noworosyjska przez siły rosyjskie; przejęcie kontroli nad Odessą przez dywizje węgierskie.
    -11.VII. – indyjska ofensywa w kierunku Majkopu na Kaukazie; wyzwolenie Czernihowa i Riazania przez wojska rosyjskie.
    -13.VII. – porozumienie z Ałma-Aty w sprawie zawieszenia broni między Ukrainą a Paktem dla Demokratycznej Azji.
    -14.VII. – oddzielny układ pokojowy między Ukrainą a Rosją w Charkowie (przekazanie wschodnich prowincji zamieszkanych przez ludnośc rosyjską pod kontrolę Rosji).
    -17.VII. – dokument polsko-ukraiński z Kijowa – utworzenie protektoratu polskiego z pozostałych ziem ukraińskich (oprotestowane przez ukraińską prasę).
    -19.VII. – otoczenie wojsk egipskich pod Port Said przez Brytyjczyków, otwarcie drogi do przejęcia Kairu. Ogłoszenie restytucji Republiki Litewskiej i wprowadzenia polskiego protektoratu (dokument z Królewca).
    -20.VII. – ucieczka przywódców Egiptu, Naguiba i Nasera w stronę granicy z Sudanem.
    -21.VII. – przejęcie kontroli nad Port Said przez wojska brytyjskie (korpus pancerny gen. Messervy’ego).
    -22.VII. – wkroczenie sił brytyjskich do Kairu.
    -23.VII. – układ egipsko-brytyjski w Kairze o bezwarunkowej kapitulacji Egiptu (początek brytyjskiej okupacji tego kraju).
    -25.VII. – restytucja niepodległości Państwa Izrael (Medinat Israel) przez władze brytyjskie (przyznanie Izraelowi całości terytorium Palestyny i Płw. Synaj oraz wzgórz Golan), powrót do kraju prezydenta Icchaka Ben Zwi i rządu Ben Guriona. Oprotestowanie znaczących nabytków Izraela na Bliskim Wschodzie przez Francję (zgłoszenie pretensji do EOBR).
    -26.VII. – desant brytyjski i przejęcie Singapuru.
    -27.VII. – krytyka granic niepodległego Izraela z płw. Synaj i wzgórzami Golan przez egipskie środowiska nacjonalistyczne.
    -28.VII. – potwierdzenie woli do przyznania szerokiej autonomii wewnętrznej Łotwie i Estonii na zasadzie polskiego protektoratu nad Litwą (rozmowy Kiereński-przedstawiciele EOBR).
    -30.VII. – oficjalna dymisja prezydenta i rządu Ukrainy wobec sprzeciwu ukraińskiego społeczeństwa co do przyjęcia upokorzającego traktatu czyniącego z Ukrainy państwo podległe Polsce.
    -31.VII. – wizyta przedstawicieli EOBR na Ukrainie, rozmowy z tymczasowymi władzami tego państwa w sprawie przeprowadzenia nadzwyczajnych wyborów prezydenckich i przyśpieszonych wyborów parlamentarnych.
    -1.VIII. – początek dwustronnych rozmów EOBR-Rosja prowadzonych w Warszawie i Petersburgu w kwestii odnowy demokracji na Łotwie i w Estonii.
    -3.VIII. – rozpoczęcie brytyjskiej ofensywy w kierunku Teheranu.
    -4.VIII. – restytucja Łotwy i Estonii na zasadzie rosyjskiego protektoratu, ratyfikacja rosyjskiej kontroli militarnej przez parlamenty tych państw i ich angaż do Paktu dla Demokratycznej Azji.
    -5.VIII. – zacięta obrona Chabarowska na froncie chińsko-rosyjskim.
    -6.VIII. – ostrzeliwanie i bombardowanie irańskiego portu Bandar Abbas przez brytyjskie pancerniki.
    -9.VIII. – bitwa powietrzna lotnictwa kanadyjskiego i chińskiego na niebie Ganzhou zakończona zwycięstwem aliantów.
    -12.VIII. – rozpoczęcie konferencji poświęconej przyszłości Bliskiego Wschodu w Stambule z udziałem przedstawicieli Turcji, Libanu oraz Wielkiej Brytanii reprezentującej interesy Kurdystanu i Izraela.
    -14.VIII. – stłumienie powstania Arabów w okolicach As-Suwayz na południe od Kairu przez Brytyjczyków.
    -16.VIII. – wstrzymanie wszelkich działań wojennych na froncie chińsko-rosyjskim na Dalekim Wschodzie i kazachsko-chińskim w Azji Centralnej.
    -17.VIII. – zacięte walki pod Teheranem – ucieczka rodziny szacha Iranu na stronę brytyjską i poddanie się w nadziei na uratowanie niepodległości kraju.
    -19.VIII. – traktat pokojowy chińsko-rosyjski we Władywostoku (uznanie zjednoczenia Syberii z Rosją oraz oddanie terytorium Kraju Dalekowschodniego z Władywostokiem przez Chiny).
    -20.VIII. – ogromne zniszczenia w Samarkandzie, trwałe uszkodzenie mauzoleum Timura.
    -22.VIII. – przemówienie Tse-ven Soonga w Czongkingu (mowa o konieczności przekazania Rosji – Kraju Dalekowschodniego jako podarku najwyższej wagi w zamian za spokój na północy a wolną rękę na południu).
    -23.VIII. – nieudany zamach na Tse-ven Soonga w Czongkingu.
    -24.VIII. – antytureckie powstanie w libańskim Trypolisie inspirowane przez syryjskich nacjonalistów.
    -25.VIII. – podpisanie układu rozejmowego między Iranem a państwami Paktu dla Demokratycznej Azji (traktat w Aszchabadzie), utrata zdobytych niedawno ziem uzbeckich i turkmeńskich przez Iran.
    -26.VIII. – zdobycie Bandar Abbas przez wojska brytyjskie; walki irańsko-indyjskie w wielu miejscach Iranu.
    -27.VIII. – nieudana ucieczka floty irańskiej z Bandar Abbas do Bombaju, eliminacja czterech niszczycieli przez brytyjskie pancerniki.
    -28.VIII. – poddanie się Iranu dowództwu brytyjskiemu w Bandar Abbas – porzucenie Ligi Azji Centralnej i przejście na stronę sojuszu alianckiego, ścisła kontrola wojskowa Wielkiej Brytanii. Rozbrajanie oddziałów indyjskich w Armenii.
    -29.VIII. – przejście Armenii na stronę sojuszu alianckiego i przyjęcie kontroli militarnej Wielkiej Brytanii.
    -30.VIII. – nieudana próba sformowania chińsko-indyjskiego sojuszu militarnego przez Tse-ven Soonga.
    -31.VIII. – początek konferencji polsko-niemieckiej w Pradze w sprawie unormowania przebiegu granicy i kwestii mniejszości narodowych.
    -1.IX. – wycofanie się Azerbejdżanu z Azjatyckiej Strefy Gospodarczej.
    -2.IX. – rozmowy przedstawiciela EOBR z prezydentem Kiereńskim w Petersburgu w sprawie odbudowy niepodległości Gruzji.
    -3.IX. – wypowiedzenie wojny Chinom i ich sojusznikom przez kraje Paktu Arabskiego (Arabia Saudyjska, Jemen, Oman) w zamian za pomoc gospodarczą Wielkiej Brytanii.
    -6.IX. – rozmowy kambodżańsko-francuskie w Sajgonie w kwestii uratowania państwowości Kambodży wobec rychłego brytyjskiego desantu.
    -7.IX. – początek tajnych rozmów Afganistanu z rządem Edena za pośrednictwem Armenii w sprawie wycofania się z wojny.
    -8.IX. – wybuch wojny domowej w Libanie na tle wyznaniowym oraz konfrontacji wpływów tureckich i brytyjskich na Bliskim Wschodzie.
    -9.IX. – rozkaz Nehru dotyczący aresztowania wiarołomnych władz Kambodży i Afganistanu.
    -10.IX. – wypowiedzenie wojny Indiom i ich sojusznikom przez Pakt Arabski.
    -11.IX. – porozumienie na konferencji praskiej poświęconej ustaleniu granicy polsko-niemieckiej (plebiscyty ludności na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej i Dolnym Śląsku).
    -12.IX. – powstrzymanie rosyjsko-kazachskiej ofensywy w kierunku Peszawaru, próba odbicia Kabulu.
    -13.IX. – nasilenie się walki wyborczej na Ukrainie przed wyborami prezydenckimi i parlamentarnymi.
    -14.IX. – początek dwustronnych rozmów kambodżańsko-brytyjskich w kwestii zawieszenia broni w Sajgonie.
    -15.IX. – odzyskanie kontroli nad Kabulem przez wojska indyjskie, poddanie się władz afgańskich Brytyjczykom w Iranie: rozpoczęcie rozmów o zawieszeniu broni.
    -16.IX. – układ afgańsko-brytyjski w Bandar Abbas (przyjęcie brytyjskiego protektoratu, przekazanie okręgu fejzabadzkiego pod kontrolę Tadżykistanu, zakończenie stanu wojny z aliantami i Paktem dla Demokratycznej Azji).
    -17.IX. – wycofanie się Kambodży z wojny na podstawie układu z Sajgonu, przyjęcie brytyjskiego protektoratu (protest Francji wobec tworzenia brytyjskiej strefy wpływów w Indochinach).
    -18.IX. – obalenie władzy Nehru w Indiach przez demokratyczny zamach stanu, sformowanie gabinetu przejściowego przez Johna Edwarda Golighlty’ego.
    -19.IX. – potępienie zmiany władzy w Indiach przez Tse-ven Soonga, zachęta do kontrrewolucji.
    -21.IX. – układ rozejmowy między Indiami a sojuszem alianckim w Bandar Abbas (utrata Singapuru i ziem okupowanego Pakistanu bez części wschodniej tzw. Bengalu na rzecz Wielkiej Brytanii).
    -22.IX. – podpisanie zawieszenia broni przez Indie oraz Pakt Arabski i Pakt dla Demokratycznej Azji (układy w Maskacie i Duszanbe).
    -24.IX. – brytyjska propozycja pokojowa dla Chin (wyzwolenie Tybetu, Mongolii i Turkiestanu oraz dymisja Tse-ven Soonga).
    -27.IX. – restytucja niepodległości Pakistanu ogłoszonego brytyjskim protektoratem.
    -28.IX. – strajki generalne w Indiach z powodu drożyzny, prośba rządu indyjskiego do Wielkiej Brytanii o pomoc gospodarczą.
    -29.IX. – starcia nacjonalistów z socjalistami w związku z nadchodzącymi wyborami prezydenckimi na Ukrainie.
    -30.IX. – nieudany szturm armii chińskiej na Hongkong.
    -1.X. – rozwiązanie Ligi Azji Centralnej w Delhi.
    -2.X. – restytucja niepodległości Uzbekistanu i Turkmenistanu przez rząd kazachski (Taszkient, Aszchabad).
    -3.X. – ogłoszenie rosyjskiego protektoratu nad Gruzją w Tbilisi wraz z jej akcesją do Paktu dla Demokratycznej Azji.
    -4.X. – angaż Włoch do paktu gospodarczego Progres (ratyfikacja w Warszawie).
    -5.X. – zastąpienie umów stowarzyszeniowych Gruzji i Armenii z EOBR pełnoprawnym członkostwem.
    -6.X. – przekształcenie Azjatyckiej Strefy Gospodarczej w Południowoazjatycki Pakt Gospodarczy przez Indie (porozumienie handlowe z Birmą, Laosem, Tajlandią, Malezją, Wietnamem, Bhutanem i Nepalem).
    -7.X. – zerwanie umów stowarzyszeniowych z Gospodarczą Unią Wschodu przez Nepal i Bhutan.
    -8.X. – ogłoszenie wyników wyborów parlamentarnych i prezydenckich na Ukrainie – zwycięstwo Partii Narodowej pod kierownictwem Omieljana Senyka, prezydentem Awgustyn Wołoszyn.
    -10.X. – nieudana próba namówienia krajów indochińskich do wstąpienia w szeregi Unii Dalekowschodniej przez Tse-ven Soonga.
    -12.X. – zakończenie konferencji poświęconej sprawom Bliskiego Wschodu w Stambule (Turcja, Liban, Wielka Brytania reprezentująca również Izrael i Kurdystan ; uznanie niepodległości Kurdystanu przez Turcję, nie uznanie nabytków Izraela przez Turcję, brak możliwości zgłaszania pretensji terytorialnych przez Kurdów względem Turcji, odrzucenie obiekcji Ankary dot. restytucji istnienia Jordanii, Syrii, Iraku i Egiptu.
    -13.X. – rozpoczęcie oficjalnej wizyty w Bangkoku przez francuskiego min. spr. zagr. Georgesa Bidault, początek ofensywy dyplomatycznej Francji w Indochinach.
    -14.X. – nieoczekiwana wizyta Edena w Phnom Penh, stolicy Kambodży.
    -15.X. – stonowane przemówienie nowo wybranego prezydenta Ukrainy, Wołoszyna dot. głównie relacji z sąsiadami.
    -17-19.X. – wizyta Bidaulta w Birmie, spotkanie w Rangunie z prezydentem Ba O i premierem U Nu.
    -19-21.X. – wizyta Bidaulta w Laosie, rozmowy w Vientiane z premierem Eugene Eutrope i królem Sasiavongiem.
    -21.X. – przybycie Bidaulta do Wietnamu, spotkanie z Bao Dai i premierem Robinem w Hanoi.
    -22.X. – dokument z Hanoi: przystąpienie Francji do sojuszu militarnego Unia Indochińska oraz do Południowoazjatyckiego Paktu Gospodarczego.
    -26.X. – początek rozmów Edena z przedstawicielami Tunezji i Libii nt. przystąpienia tych państw do sojuszu alianckiego.
    -27.X. – podpisanie umowy stowarzyszeniowej z EOBR przez Izrael na konferencji w Warszawie. Zmiana nazwy Paktu Iberyjskiego na Pakt Wschód-Zachód podczas konferencji szefów MSZ Hiszpanii, Portugalii, Austrii i Czechosłowacji.
    -29.X. – oferta Togliattiego dla rządów Libii i Tunezji o pomocy gospodarczej możliwej poprzez uczestnictwo w ramach programu Progres.
    -1.XI. – zakończenie rosyjskiego protektoratu nad Gruzją wobec wstawiennictwa przedstawicieli EOBR (dokument z Tbilisi).
    -2.XI. – fala antypolskich demonstracji w Kijowie wobec zbliżającej się wizyty Prezydenta RP.
    -3.XI. – prośba Paktu Arabskiego do rządu brytyjskiego o możliwość renegocjacji układu stambulskiego.
    -4.XI. – wybuch wojny domowej w Beninie-Sahel (konflikt prezydent-armia), zbuntowanie się garnizonów w różnych częściach kraju.
    -5.XI. – uroczyste obchody 10. rocznicy istnienia Unii Indochińskiej w Bangkoku i zmiana nazwy na Pakt Południowo-Wschodniej Azji, przystąpienie Indii do tego układu militarnego.
    -6.XI. – gwarancja niepodległości Bhutanu i Nepalu udzielona przez Indie, otrzymanie przez te państwa zaproszeń do Paktu Południowo-Wschodniej Azji. Protest Chin wobec pogwałceniu statusu neutralności państw himalajskich.
    -7.XI. – ostrzeżenie Chin dla Indii i Francji przed próbą dyplomatycznego i militarnego wsparcia państw indochińskich w kontekście możliwego konfliktu.
    -8.XI. – umowa stowarzyszeniowa przedstawicieli Tunezji i Libii z Paktem Gospodarczym Progres podpisana w Rzymie.
    -9.XI. – akcesja Bhutanu do Paktu Południowo-Wschodniej Azji (spotkanie w Delhi), umowa stowarzyszeniowa Nepalu.
    -10.XI. – strajk generalny w Bombaju.
    -11.XI. – skarga min. spr. zagr. Sudanu na nieskuteczność okupacyjnych władz brytyjskich w Egipcie (progresja wojny domowej w płn. części Sudanu).
    -12.XI. – nieudany zamach na min. spr. zagr. Chin, Zhang Zuna w Szanghaju (Bractwo Czerwonej Róży).
    -14.XI. – antybrytyjskie demonstracje w Bejrucie, żądania wyzwolenia Palestyny, Jordanii, Syrii i Iraku, hasła antyizraelskie.
    -15.XI. – przystąpienie Kostaryki do Paktu Panamerykańskiego (Nowy Jork).
    -16.XI. – secesja Okręgu Północnego (marsz. Ali Saibou) w Republice Benin-Sahel.
    -17.XI. – początek I tury rozmów między przedstawicielami rządu USA a Frontem Wyzwolenia Zielonego Przylądka w Praia.
    -18.XI. – secesja Okręgu Środkowego (gen. Coulibaly) w Republice Benin-Sahel.
    -20.XI. – secesja Okręgu Nadmorskiego (gen. Houphouet-Boigny) w Republice Benin-Sahel.
    -23.XI. – odrzucenie pretensji terytorialnych Birmy przez Chiny.
    -24.XI. – wyniki plebiscytu polsko-niemieckiego na Pomorzu Zachodnim, Ziemi Lubuskiej, Dolnym Sląsku, Opolszczyźnie i Górnym Śląsku (przejęcie Pomorza Zachodniego, Ziemi Lubuskiej i Dolnego Śląska przez Niemcy).
    -25.XI. – początek fali demonstracji niezadowolenia w wielu miastach Polski w związku z przegranym plebiscytem.
    -26.XI. – secesja Okręgu Togo (gen. Olympio) w Republice Benin-Sahel, apel prezydenta Geismara do WOH i EOBR o pomoc żywnościową i mediację w konflikcie.
    -29.XI. – strajki generalne w Bejrucie i Trypolisie libańskim.
    -1.XII. – początek obrad Okrągłego Stołu w stolicy Rodezji, Bulawayo w sprawie przyszłości funkcjonowania kraju.
    -2.XII. – szereg japońskich artykułów prasowych sugerujących bezpośredni udział amerykańskich koncernów zbrojeniowych w proces wspierania Chin w wojnie z Rosją i Wielką Brytanią (China-gate).
    -3.XII. – porozumienie przedstawicieli 4 okręgów administracyjnych Beninu-Sahel w Ouagadougou (dążenie do pełnej niezależności celem nadrzędnym).
    -4.XII. – podpisanie polsko-niemieckiego traktatu granicznego we Wrocławiu (Breslau).
    -6.XII. – ʺwojna dyplomatycznaʺ o wpływy w Albanii między Francją i Wielką Brytanią.
    -7.XII. – początek II tury rozmów między przedstawicielami rządu USA a Frontem Wyzwolenia Zielonego Przylądka w Praia.
    -8.XII. – zamach separatystów północnosudańskich na prezydenta Sudanu, sir George Stewarta Symesa pod Omdurmanem, p.o. prezydenta – Lawrence McSturie.
    -10.XII. – antypolskie demonstracje na Ukrainie wobec braku rozmów w sprawie skrócenia okresu obowiązywania statusu protektoratu Polski nad Ukrainą podczas wizyty prezydenta Sosnkowskiego.
    -11.XII. – umowa rosyjsko-łotewska w Rydze (zakończenie protektoratu od początku przyszłego roku).
    -13.XII. – zwycięstwo Mutary III z plemienia Rudahigwa nad Josephem Kasavubu w wyborach prezydenckich w Kongo.
    -14.XII. – początek I tury mediacyjnej w Cotonou i Lome dot. sytuacji w Beninie-Sahel z udziałem przedstawicieli EOBR.
    -15.XII. – ratyfikacja traktatu granicznego z Polską przez Bundestag.
    -16.XII. – początek kryzysu rządowego w Iranie (gen. Fazlollah Zahedi), oskarżanie osoby premiera o służalczość względem Wielkiej Brytanii.
    -17.XII. – spotkanie Eden-Adenauer w Londynie, rozmowy na temat przyszłości Bliskiego Wschodu.
    -18.XII. – zwycięstwo Partii Demokratycznej w wyborach parlamentarnych w Bułgarii (premierem Georgi Koseiwanow).
    -19.XII. – porozumienie w Praia między przedstawicielami rządu Stanów Zjednoczonych i Frontu Wyzwolenia Zielonego Przylądka, dzięki któremu wynegocjonowano utworzenie Wolnego Państwa Zielonego Przylądka (Estado Libre de Cabo Verde) o statusie państwa stowarzyszonego.
    -20.XII. – układ Stanley-Mwaanga-Jones-Khama w Bulawayo (zgoda na niepodległość Niasy, Rodezji Północnej i Beczuany), usankcjonowanie rozpadu Rodezji.
    -23.XII. – antybrytyjskie demonstracje w Damaszku, regularna bitwa Arabów z brytyjskim garnizonem i kurdyjskimi posiłkami.
    -24.XII. – saudyjska propozycja odnośnie powołania Unii Panarabskiej skierowana głównie do krajów Maghrebu, zaniepokojenie Włoch.
    -27.XII. – początek rozmów II tury w Cotonou i Lome poświęconych załagodzeniu kryzysu politycznego w Beninie-Sahel.
    -29.XII. – ratyfikacja polsko-niemieckiego traktatu granicznego w Polsce, za ratyfikacją opowiedziało się 232 posłów, przeciwko – 228 (nie było głosów wstrzymujących się)
     
  6. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 stycznia 1958

    odcinek 497


    Abdikation och slutet
    (Abdykacja i kres)​


    Polska​


    Zagrożenie wybuchem wojny domowej w Polsce nie zmalało po ratyfikacji traktatu granicznego z Niemcami na tyle, aby można było mówić, że w przeciągu kilku miesięcy wszystko powróci do normy. Przeciwnie, coraz częściej zdarzało się, że w wielu miastach dochodziło do ulicznych zamieszek lub demonstracji niezadowolenia tak ochoczo wspieranych przez Ruch Narodowy. Partia ta również w parlamencie dawała po sobie poznać, jak bardzo krzywdzący jej zdaniem był sam plebiscyt i jego skutki.

    Z przemówienia Jędrzeja Giertycha, lidera Ruchu Narodowego w Sejmie w dn. 7 stycznia​


    (…) my wciąż pytamy Panie Premierze, czy pomyślał Pan o polskiej racji stanu, kiedy doszło do zawarcia porozumienia w sprawie przeprowadzenia plebiscytu, kiedy Polacy mieszkający na Ziemiach Odzyskanych z trwogą w sercu czekali na Pańską decyzję. A gdy już zapadła, a skutek plebiscytu wskazywał jednoznacznie zwycięzcę – nie posiadali się z oburzenia, że premier tak walecznego narodu może skazywać ich na szybszą czy późniejszą poniewierkę, gdyż życie w Niemczech na pewno nie było ich największym marzeniem. Utracone Ziemie Odzyskane to Pańska zasługa, Panie Beck (…)

    [​IMG]
    Zagrożenie wojną domową wciąż realne.​

    Prezydent Sosnkowski zastanawia się nad wprowadzeniem stanu wyjątkowego w kraju, który umożliwi siłom wojskowym uspokojenie sytuacji w miastach i na prowincji. Pozwoli on uporządkować również natarczywość i agresywność niektórych posłów Ruchu Narodowego, którzy zdaniem głowy państwa ʺzapomnieli na czym polega prawdziwy patriotyzm i zachowują się jak przedrozbiorowa szlachtaʺ.

    [​IMG]
    Ukraina zerwała umowę gospodarczą z Polską.​

    Tymczasem w dowód niechęci na brak reakcji Sosnkowskiego na apele ukraińskie względem ograniczenia czy zniesienia protektoratu, rząd kijowski zerwał umowę gospodarczą w ramach Paktu Progres. W najbliższych dniach na Ukrainę uda się delegacja na czele z premierem Beckiem, aby rozwikłać i ten nabrzmiały już od wielu tygodni problem.

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Agence France-Presse (Francja):

    (…) tzw. kambodżański kryzys polityczny zakończony przejęciem władzy przez Gauthiera wcale nie oznacza zakończenia niepokojów w tym kraju. Liczna opozycja wobec probrytyjskiej postawy starego i nowego rządu może zakończyć się dramatycznie, sądząc jakie temperamenty polityczne są blokowane w Indochinach. Gauthier dał się poznać do tej pory jako twardy i zdecydowany negocjator, ale jego podkomendni w tworzącej się dopiero co marynarce wojennej mówią już zupełnie innym głosem (…)

    Anadolu Ajansi (Turcja):

    (…) regent Albanii, Tefik Mborja ma ambitne plany zostać pierwszym demokratycznie wybranym prezydentem tego kraju, który przez ostatnie 30 lat mógł być uznawany za oazę spokoju na wiecznie niespokojnych Bałkanach. Opozycja w postaci niedoszłego następcy tronu, Leki I Zogu może mieć kłopoty z powrotem na tron po możliwym obaleniu monarchii w Albanii. Kraj Dwugłowego Orła może z łatwością wtedy paść ofiarą intryg francuskich, brytyjskich czy włoskich (…)

    Frankfurter Rundschau (RFN):

    (…) W ciągu 2 miesięcy powstało w Afryce siedem nowych państw, które mogą stać się przyczynkiem do kolejnych podziałów na tym kontynencie. Podobne konflikty do tych, które stały się udziałem Beninu-Sahel i Rodezji pojawiają się także w Federacji Malijsko-Senegalskiej i Wspólnocie Wschodnioafrykańskiej. Rząd hiszpański już teraz zabiega o gospodarcze uzależnienie nowych państw afrykańskich, by w ten sposób uzyskać przyczółek mogący być początkiem reaktywacji na pewien sposób imperium kolonialnego, choć Górna Wolta czy Wybrzeże Kości Słoniowej nie mają żadnych zaszłości historycznych z Hiszpanią (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    1.I. – wejście w życie układu z Praia o Wolnym Państwie Zielonego Przylądka (Estado Libre de Cabo Verde), będącym państwem stowarzyszonym ze Stanami Zjednoczonymi. Funkcję gubernatora i premiera obejmuje Pedro Pires. Tego dnia także Łotwa staje się niepodległym państwem, wolnym od rosyjskiego protektoratu wg umowy z Rygi z grudnia ubiegłego roku.

    2.I. – w pobliżu indonezyjskich wysp Bangka tonie chiński kontrtorpedowiec ʺAnhueiʺ zniszczony ogniem dział brytyjskiego niszczyciela ʺKennethʺ.

    3.I. – w Kabulu nagle umiera król Afganistanu, Mohammad Hashim Chan, następcą zmarłego monarchy zostaje Amanullah II. Afganistan w dalszym ciągu pozostaje pod brytyjskim zwierzchnictwem, pod koniec panowania Hashima Chana dochodziło do protestów w Heracie, Kabulu i Kandaharze, związanych z probrytyjską polityką króla i rządu, ludność Afganistanu ma olbrzymie nadzieje na zmiany w związku z objęciem tronu przez Amanullaha II.

    4.I. – przewodniczący EOBR, Konrad Adenauer oczekuje od premiera Edena ʺwyrazistych sformułowań i przejścia do rzeczy w temacie utworzenia co najmniej autonomicznego rządu egipskiego i irackiegoʺ, słowa te wypowiedziane na konferencji prasowej w Warszawie wywołują spory wydźwięk medialny.

    [​IMG]

    5.I. – w wyniku kryzysu rządowego w Iranie do dymisji podaje się premier, gen. Fazlollah Zahedi, któremu zarzucana jest ʺsłużalczość wobec Brytyjczyków, gorszych w obecnych chwilach od Chińczyków czy Hindusówʺ. Szach Mohammad Reza powołuje na premiera Mahmuda Jama, który sprawował ten urząd w latach 1935-1953.

    6.I. – premier Francji, Mayer w wypowiedzi dla Agence France-Presse uważa za całkiem rozsądne możliwe przekształcenie Paktu Południowo-Wschodniej Azji i Południowoazjatyckiego Paktu Gospodarczego w jeden alians militarno-gospodarczo-kulturalny wobec aktualnej polityki Wielkiej Brytanii na kontynencie azjatyckim.

    7.I. – pierwsze spotkanie w Rijadzie przywódców Arabii Saudyjskiej, Jemenu i Omanu poświęcone tworzeniu Unii Panarabskiej (pomysł króla Saudów).

    8.I. – w stolicy Gabonu, Libreville parafowano porozumienia o przystąpieniu Malawi, Botswany i Zambii do Środkowoafrykańskiej Strefy Obronnej. Sojusz ten funkcjonuje od 1952 roku i liczy już 7 członków (oprócz nowych członków także Kamerun, Gabon, Afryka Środkowa i Angola).

    [​IMG]

    9.I. – z powodów zdrowotnych (przewlekła choroba) abdykuje król Albanii, Zogu I. Jego trzydziestoletnie panowanie (1928-1958) zapamiętane będzie jako okres pokoju i dobrobytu w tym kraju. Albania nie dała się wciągnąć ani do Osi, aliantów czy Kominternu, stając się wzorcowym państwem neutralnym w niespokojnych przecież Bałkanach. Zogu I natrafił jednak na sprzeciw parlamentu wobec uznania jego syna Leki I jako przyszłego następcę tronu, dlatego też rządy w państwie tymczasowo przejmuje regent Tefik Mborja.

    10.I. – demonstracje przeciwników regenta w Tiranie, Vlorze i Szkodrze spacyfikowane przez policję we współpracy z armią.

    [​IMG]

    11.I. – intronizacja Amanullaha II w Kabulu, pośród zaproszonych gości m.in. szach Iranu, prezydent Pakistanu, król Arabii Saudyjskiej, a także ambasador Wielkiej Brytanii. Nowy władca w mowie tronowej zapewnia Brytyjczyków o wierności w swoich sojuszniczych postanowieniach, lecz z drugiej strony zachęca Londyn do poluzowania polityki zależności, mogącej wywołać skutki trudne do przewidzenia.

    [​IMG]

    12.I. – kryzys w Indochinach w związku z coraz większymi francuskimi wpływami realizowanymi wobec uczestnictwa większości państw półwyspu w Pakcie Południowo-Wschodniej Azji. Stanowisko premiera proalianckiej Kambodży traci Leon Thibeaudeau, głównie dzięki Wielkiej Brytanii, która obawia się wystąpienia rządu z Phnom Penh z sojuszu i wypowiedzenia układu o protektoracie. ʺProbrytyjskim i proalianckimʺ premierem ma stać się Georges Gauthier, pełniący do tej pory stanowisko dow. marynarki.

    13.I. – dokument EOBR o polityce Rosji i Polski względem Europy Środkowo-Wschodniej wskazuje na dwie zupełnie inne tory tworzenia nowego ładu w tej części kontynentu po zakończeniu bałtycko-banderowskiej awantury. Polityką Polski charakteryzuje ścisła kontrola nad Ukrainą i Litwą co wywołuje napięcia polityczne, z drugiej strony Rosja stara się utrzymywać partnerskie stosunki z Łotwą i Estonią, mogącą wkrótce uzyskać zniesienie protektoratu wojskowego, jej polityka zdaniem EOBR jest bardziej umiarkowana i przyjazna zaprowadzaniu demokracji.

    [​IMG]

    14.I. – podpisanie porozumienia odnośnie kryzysu politycznego w Beninie-Sahel związanego z secesją czterech okręgów administracyjnych tego kraju (Cotonou-Lome). Na jego mocy rząd Beninu-Sahel uznaje niepodległość tychże okręgów, tworzących Niger (marsz. Ali Saibou), Górną Woltę (Maurice Yameogo), Wybrzeże Kości Słoniowej (Felix Houphouet-Boigny) i Togo (Sylvanus Olympio, Nicolas Grunitzky).

    [​IMG]

    15.I. – parlament Albanii zatwierdził referendum, które ma rozstrzygnąć kwestię dalszego funkcjonowania ustroju monarchicznego. Panuje powszechne wrażenie, że za podjęciem decyzji w sprawie referendum ʺzaʺ lub ʺprzeciwʺ utrzymaniu monarchii stoi obecny regent Tefik Mborja, który chce uzyskać stanowisko prezydenta i odsunąć od możliwości powrotu dynastię Zogu. Tego dnia także oficjalną deklarację niepodległości ogłaszają Górna Wolta, Wybrzeże Kości Słoniowej, Togo i Niger.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Chiny – 3 niszczyciele (2)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  7. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 stycznia 1958

    odcinek 498


    Die traurige Bilanz
    (Smutne rozstrzygnięcie)​


    Polska​


    Sytuacja wewnętrzna na Ukrainie i narastające akcenty antypolskie doprowadziły w końcu do położenia kresu możliwemu pogorszeniu się stosunków z tym państwem do tego stopnia, że oznaczało to ułożenie się z rządem Omeliana Senyka. Temu też służyła wizyta premiera Becka w dniach od 24 do 26 stycznia br. w Kijowie. Po owocnych rozmowach i długotrwałych negocjacjach prowadzonych dzięki pośrednictwu wiceprzewodniczącego EOBR, Stanisława Mikołajczyka ustalono, że Ukraina odzyska pełną niepodległość co będzie równoznaczne z zakończeniem polskiego protektoratu w dniu 1 lipca br. Dokument o porozumieniu polsko-ukraińskim do tego stopnia miał niebagatelne znaczenie, że nazajutrz można było zaobserwować w prasie ukraińskiej radykalną zmianę nastawienia wobec polskiej polityki wschodniej. Delegacja polska pod przewodnictwem Becka była tym razem entuzjastycznie żegnana przez Ukraińców, z których premier Senyk ściskając dłoń polskiego premiera powiedział „przywróciliście honor narodowi ukraińskiemu”.

    [​IMG]
    Spotkanie Beck-Senyk w Kijowie. ​

    W związku z utrzymującym się napięciem społecznym Prezydent RP, Kazimierz Sosnkowski podjął w dn. 28 stycznia decyzję o wprowadzeniu 6-miesięcznego stanu wyjątkowego dla poprawy bezpieczeństwa kraju. Jego skutkiem było internowanie najbardziej aktywnych przedstawicieli Ruchu Narodowego na czele z liderem Jędrzejem Giertychem, co zostało już oprotestowane przez EOBR jako zagrożenie dla dalszego funkcjonowania demokracji w Polsce. Ze 161 posłów Ruchu Narodowego aresztowano ponad 70, co dla postronnych obserwatorów może zapowiadać zmiany w ustroju Polski na wzór rozwiązań podobnych do posunięć Togliattiego we Włoszech. Przewodniczący EOBR, Adenauer zapowiedział wizytę u Sosnkowskiego w sprawie zastosowanych środków wobec opozycji.

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Ofensywa dyplomatyczna Togliattiego nadal w toku. Tym razem utalentowany włoski przywódca wyczuł koniunkturę w postaci możliwego przystąpienia Albanii do Inicjatywy Środkowoeuropejskiej po niespodziewanej abdykacji Zogu I i przejęcia władzy przez regenta Tefika Mborję. Jednak nowy albański przywódca jest równie trudny jak król i Togliatti jak niepyszny wrócił do Rzymu, przywożąc jedynie umowę handlową. To trochę za mało jak na ambicje Włocha, więc w przyszłości należy spodziewać się zintensyfikowanych rozmów z tunezyjskimi czy libijskimi dyplomatami (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) kambodżański kryzys polityczny realnie zagroził pozycji Wielkiej Brytanii w Indochinach, a nowy premier, który przejął władzę po zamordowanym nieszczęśniku Gauthierze uważa za najbardziej istotne zaprowadzić porządek w państwie, wprowadzając stan wyjątkowy. Ambasada brytyjska w Phnom Penh została zamknięta do odwołania po dwukrotnym nieudanym przemyceniu na teren ambasady ładunków wybuchowych. Lewicowy Front Wyzwolenia Indochin może pokusić się o przejęcie władzy w najmniej spodziewanym momencie, dlatego nie dziwią posunięcia Son Ngoc Thanha (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) po kryzysie rządowym w Iranie nadszedł czas na Afganistan, gdzie Amanullah II ugiął się pod de facto dyktatem manifestacji mogących obalić i jego rządy i zdymisjonował premiera-seniora Mohammada Hashima, pełniącego tę funkcję od 1929 roku. W Kabulu, Kandaharze i Heracie oprócz żądań odejścia premiera, pojawiły się także hasła antybrytyjskie wyrażające wielki sprzeciw wobec dalszej brytyjskiej obecności militarnej w Afganistanie co porównywane jest do klimatu 1919 roku, kiedy to w podobnych okolicznościach pozbyto się dalszej „opieki“ Albionu (…)

    Diariusz polityczny​


    16.I. – nad niebem Hongkongu chińscy lotnicy rozgromili w bitwie powietrznej kanadyjskie i brytyjskie bombowce i myśliwce, zmierzające w kierunku Guangzhou.

    17.I. – apel Tse-ven Soonga do władz Francji o stawienie czoła brytyjskim wpływom w Indochinach i rewanż na Edenie za zakończoną gorzkim kompromisem wojnę 1957 roku. Georges Bidault, min. spr. zagr. Francji nie skomentował wypowiedzi chińskiego prezydenta.

    18-19.I. – wizyta Togliattiego w Tiranie, głównym celem pojawienia się włoskiego przywódcy w Albanii jest rozmowa z pełniącym funkcję regenta Tefikem Mborją w sprawie włączenia tego kraju w struktury Inicjatywy Środkowoeuropejskiej. Efektem spotkania Mborja-Togliatti było jednak jedynie podpisanie dwustronnej umowy handlowej.

    20.I. – Anthony Eden rozważy propozycję przewodniczącego EOBR, Konrada Adenauera dotyczącą stopniowego wprowadzania reguł demokratycznych na przejętych ziemiach bliskowschodnich. Oznacza to w istocie możliwe spotkanie tych dwóch przywódców i wynegocjonowanie nowego porozumienia odnośnie Bliskiego Wschodu. Dzięki temu będzie można mówić o prawdziwym przełomie w tej sprawie po zakończeniu konfliktu w tym regionie.

    21.I. – zastrzelenie premiera Kambodży, Georgesa Gauthiera po kilku dniach sprawowania urzędu w centrum Phnom Penh (późne godziny wieczorne). Do jego zamordowania przyznał się lewicowy Front Wyzwolenia Indochin. Gauthier był oskarżany o defraudację funduszy przeznaczonych na rozwój floty, a także o okrutne przesłuchiwania wziętych do niewoli partyzantów, których miał rzekomo przesłuchiwać osobiście. Ambasador Wielkiej Brytanii, sir Robert Lewis-Mackenzie podobno był tak zszokowany, że jeszcze tego samego dnia udał się do Singapuru, spodziewając się przejęcia władzy przez komunistów.

    [​IMG]

    22.I. – nowy premier kambodżański, Son Ngoc Thanh wprowadził stan wyjątkowy w związku z zamordowaniem swojego poprzednika, a także w pewnej części oparł swoją władzę na pomocy armii. W oświadczeniu do narodu wzywał do podjęcia większej pracy na rzecz rozwoju kraju.

    23.I. – najgorętszy dzień protestów antybrytyjskich w Kabulu, Kandaharze i Heracie, demonstranci domagają się odejścia ʺfarbowanego, probrytyjskiego lisa-sługusaʺ Hashima i jego doradców, oczekują jego dymisji lub zdymisjonowania jego osoby przez nowego króla.

    [​IMG]

    24.I. – w Ouagadougou parafowano dokument o przystąpieniu Nigru, Górnej Wolty, Wybrzeża Kości Słoniowej i Togo do Zachodnioafrykańskiej Unii Obronnej mimo zabiegów dyplomacji hiszpańskiej, która usiłowała doprowadzić do zerwania porozumienia nowo powstałych państw z Federacją Malijsko-Senegalską, Sierra Leone i Gwineą. Stany Zjednoczone nieoczekiwanie ostrzegły rząd Hiszpanii przed wtrącaniem się w wewnętrzne sprawy państw zachodnioafrykańskich.

    [​IMG]

    25.I. – Republika Beninu-Sahel zmieniła nazwę na Demokratyczna Republika Dahomeju (uroczystość w Cotonou). Zmiana nazwy państwa ma znaczenie psychologiczne, w ten sposób kończy się epoka zjednoczonego Beninu i strefy Sahel, a rozpoczyna się żywot nieuwikłanego we wcześniejszy rozpad – Dahomeju.

    26.I. – podpisanie dokumentu w Kijowie (Beck-Senyk) o skróceniu okresu protektoratu Polski nad Republiką Ukrainy zgodnie z wytycznymi EOBR do pół roku, 1 lipca br. Ukraina stanie się ponownie niepodległym krajem, pozostając członkiem Progresu i Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

    [​IMG]

    27.I. – król Afganistanu Amanullah II zdymisjonował premiera Mohammada Hashima Chana, pełniącego tę funkcję od 1929 roku. Oficjalnym powodem są problemy zdrowotne sędziwego już premiera, nieoficjalną wersją jest konflikt na linii król-premier dot. granic kompetencji. Nowym premierem Afganistanu został Shah Mahmud Ghazi.

    28.I. – wprowadzenie stanu wyjątkowego w Polsce, który ma uspokoić sytuację wewnętrzną w tym kraju po nieprzychylnym przyjęciu nowego układu granicznego z Niemcami skutkującego utratą Pomorza Zachodniego, Ziemi Lubuskiej i Dolnego Śląska z Wrocławiem w wyniku plebiscytu. Najbardziej radykalni przywódcy Ruchu Narodowego zostali internowani.

    29.I. – w Rijadzie został podpisany dokument o powołaniu Unii Panarabskiej, organizacji mającej na celu duchowe zjednoczenie wszystkich krajów arabskich, na początek umowę podpisali władcy Arabii Saudyjskiej, Jemenu i Omanu. Eksperci ds. polityki nie przewidują jednak renesansu tej organizacji, uważając ją za chybiony pomysł.

    30.I. – nad zatoką Shengzhou kolejne zwycięstwo lotnicze odnieśli Chińczycy gromiąc armadę kanadyjskich myśliwców. Coraz częściej powtarzana jest informacja o możliwym wycofaniu się Kanady z wojny poprzez zawarcie separatystycznego pokoju.

    [​IMG]

    31.I. – w wyborach parlamentarnych w Finlandii zwyciężyła Narodowa Partia Postępu, a nowym premierem po 10-letnich rządach Karla-Augusta Fagerholma został Toivo Kivimaki, który piastował już tę funkcję w latach 1936-1939.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Chiny – 3 niszczyciele (2)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  8. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 lutego 1958

    odcinek 499


    Endeloese forhandlinger
    (Niekończące się negocjacje)​


    Polska​


    Po wprowadzeniu stanu wyjątkowego sytuacja wewnętrzna powoli wraca do normy. Z miejsc odosobnienia wypuszczani są najmniej zaangażowani w organizację rozruchów posłowie i senatorowie Ruchu Narodowego. Na takie stanowisko władz niewątpliwie ma wpływ spotkanie wiceprzewodniczącego EOBR, Stanisława Mikołajczyka z prezydentem Sosnkowskim i premierem Beckiem. Mikołajczyk słusznie zauważył, że działania Polski jako kraju demokratycznego, z wielkimi tradycjami państwowymi postrzegane w obliczu wprowadzenia stanu wyjątkowego są trudne do pojęcia dla zwykłych obywateli, nie mówiąc już o demokracjach zachodnich. Państwo, które przeszło tak długą drogę do demokracji od utraty niepodległości w 1939 roku nie może teraz zachowywać się jak kraj quasi-autorytarny na poziomie Iranu czy Indonezji, podkreślał wiceprzewodniczący EOBR. Mikołajczyk uważa, że Polska powinna dawać dobry przykład nawet dla tych sąsiadów, którzy ostatnio dali powód, aby sobie baczniej patrzeć na ręce w kontekście Ukrainy czy Litwy. Zachęcał Becka do tego, aby Litwa miała podobną datę zakończenia polskiego protektoratu jak Ukraina, gdyż taka polityka sprzyja demokracji, szczególnie wobec bycia członkiem-sygnatariuszem EOBR wraz z zaszczytnym miejscem, Warszawą jako siedzibą główną tej organizacji.

    Sosnkowski wyraził nadzieję, że sytuacja w kraju na tyle stopniowo się poprawia, że już wkrótce będzie można ogłosić zawieszenie, a wkrótce i zniesienie stanu wyjątkowego. Przebywający w miejscach odosobnienia liderzy Ruchu Narodowego są traktowani przyzwoicie, choć rola jaką odegrali przed jego wprowadzeniem na pewno do przyzwoitych nie należała. Są traktowani w zgodzie z wszelkim prawami, a ich internowanie ma jedynie zapobiec dalszemu antagonizowaniu Polaków.

    Beck zgodził się z Sosnkowskim, że sytuacja wymagała wprowadzenia stanu wyjątkowego i nawet w demokratycznych krajach takich jak Polska może zaistnieć sytuacja, że jego wprowadzenie jest w zasadzie konieczne, choć nie ze szkodą dla obywateli jak we wspomnianym Iranie, Indonezji czy ostatnio Kambodży. Liderzy partii opozycyjnej będą zaś siedzieli na tyle długo, popijając kawę czy herbatę, aby sobie uzmysłowić czego chcieli dokonać w kraju uznawanym poprzez pryzmat bycia członkiem-założycielem EOBR dla podważenia wyników demokratycznie przeprowadzonego referendum, które wynik wprawdzie jest bolesny ale sprawiedliwy i oparty na literze prawa.


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) zdawać się może, że bliski jest już czas podpisania brytyjsko-chińskiego układu pokojowego po którym wszystko wróci do punktu wyjścia. Sarawak zostanie odzyskany, Hongkong obroniony, a Tybet z Mongolią i Turkiestanem dalej nie wyzwolone. Panowie alianci zapomnieli, że uwolniony z aresztu domowego w Indiach dalajlama wyraża swój smutek wobec takiej alianckiej hipokryzji, która z jednej strony oznacza wojnę dla demokratyzacji, a z drugiej strony układanie się na korzystnych warunkach dla siebie, ale ze szkodą dla tych, którzy mieli być w tej wojnie głównym podmiotem (…)

    The Times (Wielka Brytania):

    (…) dantejskie sceny rozegrały się w stolicy Federacji Haiti, Port-au-Prince, która została praktycznie obrócona w perzynę po zaskakująco silnym i niespodziewanym trzęsieniu ziemi, który na zawsze pozostanie w pamięci wielu haitańskich rodzin. Punktualnie o 8 rano rozpoczęła się ta błyskawiczna agonia miasta, które teraz wygląda jak wielkie morze ruin, a wszędzie słychać płacz i wołania o pomoc. Trzęsienie na Haiti można porównać do wybuchu Montaigne Pelee na Martynice czy trzęsienia z Los Angeles w 1906 roku. Wg jeszcze niepotwierdzonych danych w haitańskim trzęsieniu ziemi zginęło 45 tys. ludzi, a drugie tyle uznaje się za zaginionych (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Eden poszedł po rozum do głowy, spotykając się ponownie z Konradem Adenauerem w sprawie bliskowschodniej. Przyszłość tego regionu pod brytyjską okupacją niewątpliwie będzie nastręczała wielu problemów natury emocjonalnej i nacjonalistycznej. A skoro Wielkiej Brytanii zależy na zmianie wizerunku to powinna zacząć od odpowiedniego rozwiązania statusu przejętych terytoriów, zaczynając od ziem egipskich. Wrzenie tam istniejące porównywalne jest już z nastrojami panującymi w Libanie, gdzie zamieniły się one w regularną walkę przeciwko rządowi, Turkom i na dokładkę aliantom, mimo iż nie stacjonują tam żadne siły porządkowe pochodzące z państw tego sojuszu (…)

    Diariusz polityczny​



    1.II. – u wybrzeży archipelagu wysp Bangka doszło do krótkotrwałego starcia między chińskimi i brytyjskimi niszczycielami, Chińczycy wycofali się zaraz po postawieniu zasłony dymnej z racji dysproporcji sił.

    2.II. – premier Francji, Rene Mayer zachęca władze Nepalu do rekonstrukcji rządu i włączenia się w skład struktury Paktu Południowo-Wschodniej Azji oraz organizacji gospodarczej, zważywszy na postępujący kryzys ekonomiczny w tym kraju. ʺFrancja i Indie zapewnią pomoc dla Nepalu w przypadku nadmiernego chińskiego zainteresowaniaʺ – podkreślił.

    3.II. – kolejne chińskie zwycięstwo na niebie w walce z kanadyjskimi myśliwcami, nad Zat. Hangzhou Kanadyjczycy utracili aż 20 maszyn. Tse-ven Soong mógł po raz kolejny ogłosić wysoki stan bezpieczeństwa chińskiego nieba.

    [​IMG]

    4.II. – w wyborach parlamentarnych w Norwegii zwyciężyła Partia Pracy, a jej lider, blisko 80-letni Johan Nygaardsvold objął po raz kolejny funkcję premiera tego kraju. Opinia publiczna przewiduje jednak oddanie władzy młodemu kierownictwu partii w najbliższym czasie.

    5.II. – coraz silniejsze demonstracje antywojenne w miastach Wielkiej Brytanii, przez Manchester, Liverpool, Londyn i Glasgow przeszła fala manifestacji pacyfistycznych, doszło do zamieszek i starć z policją. Prasa stoi zdecydowanie po stronie demonstrujących, nazywając politykę Edena – ʺchybioną w kontekście stania na straży demokracjiʺ.

    6.II. – rozwój manifestacji antywojennych w największych miastach Kanady m.in. w Montrealu i Vancouver, w Edmonton policja użyła wobec protestujących gazu łzawiącego, co spowodowało kilkudniowy kryzys rządowy.

    7.II. – mediacja EOBR w konflikcie chińsko-brytyjskim w tadżyckim Duszanbe oscyluje wobec przekonania wysłanników Tse-ven Soonga co do oddania kontroli nad Sarawakiem za cenę uznania chińskiego władztwa nad Tybetem, Mongolią i Turkiestanem. Chińczycy usiłują przekonać mediatora co do konieczności neutralizacji Hongkongu i Singapuru oraz w konsekwencji Sarawaku, jeśli ma być podpisany układ pokojowy. Brytyjczycy mogą też zapewnić Tse-ven Soonga o dalszym powstrzymywaniu wpływów francuskich w Indochinach, jeśli zgodzi się na zwrot wspomnianego terytorium.

    [​IMG]

    8.II. – nieoczekiwana wizyta min. spr. zagr. Francji, Georgesa Bidault w Phnom Penh. Bidault zamierza przekonać nowego premiera Kambodży co do wypowiedzenia układu o brytyjskim protektoracie i przyłączenia się do indyjsko-francusko-indochińskiego sojuszu militarno-gospodarczego z o wiele większymi perspektywami na rozwój niż trwanie w aliansie ze skompromitowanym Albionem.

    [​IMG]

    9.II. – trzęsienie ziemi o sile 8,4 stopnia w skali Richtera zrujnowało stolicę Fed. Haiti, Port-au-Prince, wstrząsy 6-stopniowe odnotowane także w Santiago de Cuba. Prawdopodobnie podczas trzęsienia ziemi zginęło 45 tys. ludzi.

    10.II. – początek kolejnego spotkania Edena z Adenauerem w Londynie poświęcone kwestii omówienia sytuacji na Bliskim Wschodzie grożącej wybuchem niekontrolowanego wszecharabskiego powstania co wobec tworzenia Unii Panarabskiej przez króla Arabii Saudyjskiej może wręcz zachęcać ludność okupowanych przez Brytyjczyków obszarów do wystąpienia przeciwko formalnej władzy.

    [​IMG]

    11.II. – antytureckie i antyalianckie powstanie w Trypolisie, po całodziennych walkach siły libańskie wraz z tureckimi posiłkami przywróciły spokój w mieście, nie obyło się bez ciężkich strat po obydwu stronach, strona rządowa i Turcy utracili aż 543 żołnierzy, rebelianci ponad tysiąc.

    12.II. – pod wpływem rosnącej krytyki prasowej i demonstracji w brytyjskich miastach premier Eden ogłosił wraz z przewodniczącym EOBR, Konradem Adenauerem ʺmapę drogowąʺ zaprowadzania demokracji na Bliskim Wschodzie. Do jej głównych punktów należą: przejęcie kontroli nad Kanałem Sueskim pod postacią Brytyjskiej Strefy Kanału Sueskiego, wprowadzenie autonomicznej formy rządów dla Egiptu, Jordanii i Iraku w ciągu sześciu miesięcy, kontrola nad okręgiem damasceńskim w postaci tzw. rządu prowizorycznego (zjednoczenie Syrii jest jednak niemożliwe wobec przejęcia północnych prowincji przez Turcję i aneksji wzgórz Golan przez Izrael), Eden dopuszcza jeszcze możliwość utworzenia autonomicznego Kuwejtu.

    13.II. – pierwsze robocze spotkanie w Rijadzie przywódców Arabii Saudyjskiej, Jemenu i Omanu z przedstawicielami rządów Libii, Tunezji, Maroka i Algierii zainteresowanych uczestnictwem w Unii Panarabskiej.

    [​IMG]

    14.II. – wybory parlamentarne w Japonii: zwycięstwo Japońskiej Partii Odnowy, która po wyborczym triumfie wysunęła na stanowisko premiera Hayashiego Senjuro, sędziwego byłego polityka, który jednak jak sam podkreśla, pragnie ʺprzywrócić dawne imię Cesarstwaʺ.

    15.II. – kolejny apel ʺzatroskanegoʺ Tse-ven Soonga w sprawach azjatyckich, prosi on Stany Zjednoczone o interwencję co do japońskich i francuskich wpływów w Azji Dalekowschodniej, gdyż jego zdaniem po pierwsze doprowadzają do okrążania Chin, a po drugie są one złamaniem reguł demokracji. Szczególnie w Japonii po przejęciu władzy przez militarystę Senjuro należy spodziewać się ʺneofaszystowskich posunięćʺ.

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Kanada – 4 niszczyciele, 5 transportowców (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Chiny – 3 niszczyciele (2)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  9. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-28 lutego 1958

    odcinek 500


    Diplomatiske interferens
    (Zakłócenia dyplomatyczne)​


    Polska​

    Sytuacja wewnętrzna w Polsce po wprowadzeniu stanu wyjątkowego i czasowym ograniczeniu praw obywatelskich z każdym dniem ulega poprawie co w istotny sposób można odczuć w największych miastach kraju. Premier Beck jest jednak w dalszym ciągu pod pręgierzem opinii publicznej, choć ogranicza się ona jedynie do kilku wystąpień nieinternowanych posłów Ruchu Narodowego w Sejmie, którzy negują wprowadzenie stanu wyjątkowego nazywając go po prostu zamachem stanu. Prezydent Sosnkowski jest przekonany, że jeśli normalizacja sytuacji w kraju nie ulegnie żadnym zakłóceniom stan wyjątkowy przestanie obowiązywać już w połowie roku.

    Prasa ogólnopolska oprócz wydarzeń związanych sensu stricte z polityką sporo uwagi poświęciła też w tym okresie informacjom sportowym z racji rozlosowania grup niemieckiego mundialu, który odbędzie się za kilka miesięcy. Polska reprezentacja na czele z uznawanym za wielki talent, Gerardem Cieślikiem spotka się w grupie z Brazylią, Austrią i Maroko. Dziennikarze przepowiadają Polakom zajęcie drugiego miejsca w grupie za Brazylią, istotne że pierwszy mecz gramy z Austrią z którą to ostatnio wygraliśmy na wyjeździe 4:2 (23.X.1957).


    [​IMG]
    Sytuacja wewnętrzna w Polsce.​

    Technologie: inżynierowie z PWS zakończyli prace nad dokumentacją poświęconą zastosowaniu samobieżnej artylerii rakietowej co w zasadniczy sposób powinno zmodernizować obecny kształt posiadanych sił zbrojnych. Uzbrojenie dywizji piechoty w brygady artylerii samobieżnej z pewnością przyczyni się do poprawy aktualnego statusu mobilności jak i wzrostu walorów ofensywnych. Rozpoczęto też prace nad stworzeniem podwalin pod nowy typ artylerii rakietowej (Akademia Morska w Gdyni).

    [​IMG]
    Nowa technologia.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Aftenposten (Norwegia):

    (…) pod Stavanger ujęto poszukiwanego od wielu lat włoskiego dyplomatę, Vittorio Vespaziano, który jak się później okazało korzystał ze wsparcia Knuta Oscarssona, byłego wicemin. spr. zagr. Dzięki tej przyjaźni Vespaziano ukrywał się przez sześć lat w jego willi. Dzięki pomocy szwedzkich służb specjalnych udało się ująć tego przewrotnego włoskiego dyplomatę, byłego ambasadora Włoch w Szwajcarii, którego zeznania mogą naprowadzić na faktycznych mocodawców zamachu na Churchilla jak i powiązań wywiadowczych. Vespaziano może okazać się prawdziwą kopalnią wiedzy na wiele tematów na które tylko rzekomo możemy znać odpowiedź (…)

    Die Welt (Szwajcaria):

    (…) Chińczycy po raz pierwszy wyglądali na bardzo zaskoczonych po tym jak doniesiono im o poczynaniach filipińskiego rządu tworzącego wbrew pierwotnym ustaleniom i zupełnie samowolnie de facto autonomiczny rząd Brunei w Bandar Seri Begawan. Tydzień czasu zajęło im przekonywanie Manili do zmiany decyzji na korzyść podpisywanego właśnie zawieszenia broni z Brytyjczykami, ale Filipińczycy pozostali nieugięci co w dużym stopniu przyczyniło się do kolejnej zmiany warunków zawieszenia broni. Całe szczęście, że i u Chińczyków i Brytyjczyków zwyciężyła opcja dogadania się zamiast ciągłego dzielenia włosa na czworo (…)

    Berliner Zeitung (RFN):

    (…) Norweski wymiar sprawiedliwości jest przekonany, że rewelacje Vespaziano mogą wstrząsnąć rządami Europy Zachodniej, dlatego ujęty dyplomata będzie przebywał w tak tajemnym miejscu, które przyczyni się do odkrycia całej prawdy o burzliwych latach 1950-1952, decydujących dla obecnego kształtu Europy. Vespaziano posiada ponoć dokładną dokumentację swoich działań wraz z pełną listą informatorów w krajach Ameryki Południowej, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii oraz krajach byłego ZSRR. Co ciekawe, ekstradycji Vespaziano natychmiast zażądali Szwajcarzy, uważając, że skoro umieli ochronić Stroessnera to i włoskiemu dyplomacie nie stanie się krzywda, a i konfrontację będzie bardzo łatwo przeprowadzić. Stroessner od 1952 roku odbywa karę dożywotniego więzienia w Szwajcarii, Norwegia jest skłonna obiecać Vespaziano zmianę tożsamości za cenę ujawnienia wszelkich tajemnic (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    16.II. – debatujących w Duszanbe (negocjacje chińsko-brytyjskie w sprawie zawarcia pokoju) zaskoczyła informacja z Manili, gdzie tamtejszy rząd (sojusznik Chin) zdecydował się utworzyć na okupowanych terytoriach Sarawaku – pseudoniezależny Szejkanat Brunei z Paduka Ahmadem na czele. Nowy kraj na Dalekim Wschodzie pozostaje w ścisłym związku z Filipinami, a także wstępuje do sojuszu militarnego z Chinami, Indonezją i Koreą. Utworzenie Brunei przez Filipińczyków w zasadniczy sposób zmienia charakter negocjacji toczonych w Duszanbe, strona chińska nie jest już skłonna przekonywać swoich sojuszników co do oddania Brytyjczykom pozostałych ziem Sarawaku, co prowadzić może jedynie do zawarcia rozejmu na warunkach status quo ante.

    [​IMG]

    17.II. – uroczysta intronizacja szejka Brunei, Paduki Ahmada Mohammada w Bandar Seri Begawan z udziałem przedstawicieli rządów Filipin, Korei, Chin i Indonezji. Szejk gwarantuje w mowie tronowej wieczysty sojusz ʺz wielkimi Chinami, dobrodusznymi Filipinami, dzielną Indonezją i szlachetną Koreą, gwarantując też udział w wojnie ze zdradziecką Wielką Brytanią aż do zwycięskiego końcaʺ.

    18.II. – negocjacje chińsko-brytyjskie w Duszanbe zostały zawieszone na tydzień do czasu przygotowania nowej formy porozumienia gwarantującego niepodległość Brunei oraz kwestię odszkodowań wojennych. Ujęcie przez norweski i szwedzki wywiad zaginionego od kilku lat byłego włoskiego dyplomaty (ambasador w Szwajcarii), Vittorio Vespaziano w okolicach Stavanger. Jego rewelacje mogą przyczynić się do upadku niejednego rządu w Europie Zachodniej.

    19.II. – u wybrzeży Hajnanu tonie kanadyjski transportowiec armii ʺEmpress of Canadaʺ zatopiony przez chińskiego niszczyciela ʺChangchunʺ. Jest to prawdopodobnie ostatni zatopiony okręt w wojnie chińsko-brytyjskiej.

    [​IMG]

    20.II. – król Nepalu odbył rozmowę z ambasadorem Chin, która była poświęcona aktualnej sytuacji gospodarczej, nie doszło jednak do podpisania nowego porozumienia handlowego z racji nie najlepszych ostatnią porą stosunków z Czongkingiem, skupiono się na analizie propozycji wysuwanych przez Tse-ven Soonga w kwestii ich poprawy. Nepal nie wszedł jeszcze w skład Paktu Południowo-Wschodniej Azji co znacząco przyczynia się do nasilenia akcji propagandowych przez Chiny, aby odwieść Kathmandu od wejścia w ten sojusz.

    21.II. – Starcia powietrzne lotnictwa chińskiego i kanadyjskiego nad Zatoką Shenquan i Hangzhou w zasadzie na remis. Front pod Hongkongiem utrzymuje się na tej samej linii już od długich miesięcy.

    [​IMG]

    22.II. – przesilenie rządowe w Holandii, Willem Drees zostaje zastąpiony na stanowisku premiera przez Hendricusa Colijna po ujawnieniu skandalu obyczajowego związanego z utrzymywaniem stosunków z amsterdamskim półświatkiem przestępczym. Blisko 90-letni premier sprawować będzie funkcję premiera jedynie do czasu przedterminowych wyborów parlamentarnych, które odbędą się w ciągu pół roku.

    [​IMG]

    23.II. – Nairobi stało się miejscem kolejnego znaczącego przekształcenia na mapie politycznej Afryki. Wg umowy z konferencji Wspólnota Wschodnioafrykańska przeszła do historii, dzieląc się na trzy nowe państwa: Republikę Kenii, Republikę Tanganiki i Królestwo Ugandy. W tym pierwszym państwie władzę zachował prezydent Philip Euan Mitchell, urząd prezydenta Tanganiki objął Julius Kambarage Nyerere, a pierwszym królem niepodległej Ugandy zostaje Mutesa II, będący do tej pory władcą autonomicznej Bugandy.

    24.II. – referendum w Albanii przyniosło sukces zwolennikom zmiany ustroju z monarchicznego na republikański. Za wprowadzeniem republiki opowiedziało się 67% wyborców, choć spory udział w tym zwycięstwie miał sam Tefik Mborja, który sobie tylko znanymi metodami zdołał przekonać niezdecydowanych. Krucha albańska demokracja nie zebrała dobrych not od obserwatorów referendum z EOBR, zanotowano liczne przypadki dziwnych zachowań w komisjach wyborczych, przy czym nie miały one decydującego wpływu na przebieg głosowania.

    [​IMG]

    25.II. – dzień po albańskim referendum wizytę w tym kraju złożył premier Jugosławii, Dragisa Cvetković namawiając Mborję do zgłoszenia akcesji do Konferencji Bałkańskiej (sojuszu militarnego Jugosławii, Grecji i Rumunii). Cvetković podobnie jak ostatnio Togliatti nie otrzymał jednak satysfakcjonującej odpowiedzi w Tiranie.

    26.II. – Liberia rozpoczęła negocjacje w sprawie akcesji do Zachodnioafrykańskiej Unii Obronnej, sojuszu militarnego Fed. Malijsko-Senegalskiej, Górnej Wolty, Togo, Nigru, Wybrzeża Kości Słoniowej, Sierra Leone i Gwinei. Jest ona pogrążona w izolacji międzynarodowej od 1946 roku.

    27.II. – w Duszanbe doszło do porozumienia dyplomatów Chin i Wielkiej Brytanii w kwestii zawarcia zawieszenia broni gwarantującego aktualny stan posiadania na froncie. Ustalono, że okupowany Sarawak pozostanie pod kontrolą tzw. trzech stref okupacyjnych, przy czym prawa dawnych obywateli tego państwa będą gwarantowane jedynie w Szejkanacie Brunei, w pozostałych dwóch strefach okupacyjnych, indonezyjskiej i filipińskiej dawni obywatele Sarawaku będą musieli się zadeklarować czy staną się obywatelami tychże państw, czy wyemigrują do Singapuru, Hongkongu czy też przeprowadzą się do Brunei. Brytyjski negocjator, sir Ralph Keegany nie uznał zaborów chińskich względem Tybetu, Turkiestanu i Mongolii za obowiązujące i prawomocne, jedynie za terytoria będące pod kontrolą administracji chińskiej, analogiczne sformułowanie zostało użyte przez delegata Chin, Li Chung-Tiena odnośnie Hongkongu. Oficjalne podpisanie zawieszenia broni jest przewidziane na pierwszy tydzień marca.

    28.II. – w Berlinie rozlosowano grupy VI Mistrzostw Świata w piłce nożnej, które zostaną rozegrane od 10 czerwca do 7 lipca w RFN. Wśród 16 uczestników MŚ brakuje Argentyny i Anglii, które w niespodziewany sposób uległy w eliminacjach mniej doświadczonym zespołom Chile i Austrii (grupa A – RFN, Portugalia, Japonia, Paragwaj; grupa B – Brazylia, Polska, Austria, Maroko; grupa C – Węgry, Francja, Tajlandia, Meksyk; grupa D – Włochy, Hiszpania, Chile, Australia).

    Straty morskie:

    Wielka Brytania – 9 krążowników lekkich, 17 niszczycieli, 7 okrętów podwodnych, 11 transportowców (44)
    Francja – 3 krążowniki lekkie, 12 niszczycieli (15)
    Kanada – 4 niszczyciele, 6 transportowców (10)
    Irak – 9 niszczycieli (9)
    Rosja – 2 lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 4 okręty podwodne (8)
    Ukraina – 5 okrętów podwodnych (5)
    Iran – 4 niszczyciele (4)
    Indie – 1 lotniskowiec, 2 niszczyciele (3)
    Sarawak – 3 niszczyciele (3)
    Chiny – 3 niszczyciele (2)
    Korea – 2 niszczyciele (2)
    Arabia Saudyjska – 2 niszczyciele (2)
    Etiopia – 2 niszczyciele (2)
    Filipiny – 2 transportowce (2)
    Egipt – 1 niszczyciel (1)
     
  10. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 marca 1958

    odcinek 501


    Avvisat anklagelserna
    (Odrzucone oskarżenia)​


    Polska​


    Stan wyjątkowy w Polsce przyniósł na początku marca na tyle uspokojenie sytuacji wewnętrznej, że stopniowo wypuszczono z miejsc odosobnienia przetrzymywanych parlamentarzystów. Pod bacznym okiem służb porządkowych byli internowani stali się owszem osobami wolnymi, ale wg specjalnej dyrektywy nie zostali pozbawieni stosownej opieki policji i innych służb, głównie dla utrzymywania dalszej stabilizacji w państwie. Oczywiście taka inwigilacja nie uszła uwadze wypuszczonych parlamentarzystów, co stało się powodem do dyskusji również i w Sejmie.

    Premier Beck starał się wyjaśniać opinii publicznej powody takiego postępowania służb porządkowych, których jedynym celem nie jest zastraszanie opozycji, ale utrzymywanie bezpieczeństwa w kraju poprzez takie działania, które można nazwać służeniem dla Ojczyzny w obliczu prawdopodobnej wojny domowej, która obróciłaby wniwecz wszelkie dotychczasowe sukcesy i pozycję Polski w Europie i w świecie.


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) wojna chińsko-brytyjska zakończyła się właściwie polubownie, bez wskazywania zwycięzcy i przegranego, choć tak naprawdę propagandowe zwycięstwo odniósł Tse-ven Soong, który de facto zmusił Edena do uznania szumnie niepodległego Brunei, będącego tak naprawdę pod ścisłą kontroli rządu manilskiego, a zatem też i Chin. Nadzieję na odzyskanie prestiżu przez Edena daje nie uznanie zaboru Mongolii, Turkiestanu i Tybetu, co na pewno uratowało twarz brytyjskiego premiera. Na horyzoncie widać jednak kolejny kryzys, związany z aresztowaniem Vespaziano i ujawnieniem jego rewelacji popartych żelaznymi dowodami (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Vespaziano wskazał Mołotowa i Chruszczowa jako sprawców zamachu na Stalina w marcu 1953 r., a co do Ławrientija Berii, jego los dokonał się poprzez uprowadzenie przez wykonawców mordu i jego skrytobójcze zgładzenie w okolicach Teheranu, dokąd udali się po upadku ZSRR. Zamach na Churchilla został natomiast przeprowadzony na polecenie Stalina, którego wykonawcy podszyli się pod stronników Stroessnera, byłego sojusznika sowieckiego dyktatora. Vespaziano ma też dowody, które świadczą na niekorzyść Kima Philby’ego, który wedle dokumentów odgrywał rolę stalinowskiego łącznika i walnie przyczynił się do zaniedbań, które zakończyły życie brytyjskiego premiera w taki właśnie sposób (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) kanclerz Blucher odrzuca jako niedorzeczne rzekomy zarzut fałszowania wyborów parlamentarnych w Niemczech na przestrzeni kilkunastu lat wysunięty przez przetrzymywanego w Norwegii byłego włoskiego dyplomaty Vittorio Vespaziano. Co więcej domaga się przeprowadzenia sprawiedliwego procesu Włocha, który swoimi doniesieniami może narobić więcej złego niż pożytku. Niemiecka opinia publiczna stanęła murem za swoim kanclerzem, którego ostatnie sukcesy przyćmią nawet wydumane zarzuty skompromitowanego dyplomaty, który myśląc o wolności zamierza narobić jeszcze więcej zamieszania w Europie (…)

    Diariusz polityczny

    1.III. – Palmiro Togliatti z krótką wizytą w Szwajcarii, rozmowy z prezydentem Konfederacji dotyczyły możliwości włączenia się tego kraju do grona państw uczestniczących w Pakcie Gospodarczym Progres.

    2.III. – rząd Włoch wystosował prośbę do rządu Norwegii o przekazanie im byłego ambasadora w Szwajcarii, Vespaziano jako posiadającego obywatelstwo włoskie i tym samym możliwość osądzenia go w Italii.

    3.III. – oficjalne podpisanie zawieszenia broni między Chinami a Wielką Brytanią w Duszanbe na podstawie warunków ustalonych w dn. 27 lutego. Wielka Brytania uznaje za terytoria tymczasowe, okupowane przez wojska chińskie Mongolię, Turkiestan i Tybet, z kolei Chiny za takie samo terytorium uznały Hongkong. Wielkim kompromisem stało się uznanie niepodległości Brunei przez Wielką Brytanię, który powstał na 1/3 dawnych terytoriach Sarawaku, sojusznika aliantów. Eden zmusił emigracyjny rząd Sarawaku do uznania faktów dokonanych przez Filipiny, które utworzyły ʺniepodległeʺ Brunei. Brytyjski premier niewątpliwie uczynił to wskutek postępującej fali niezadowolenia w największych miastach kraju.

    4.III. – przemówienie Tse-ven Soonga w Czongkingu – chiński przywódca nazywa zawieszenie broni z Wielką Brytanią – oszałamiającym zwycięstwem całego narodu chińskiego, który nie pozwolił na odebranie Mongolii, Turkiestanu i Tybetu, co więcej ma nadzieję, że wkrótce Hongkong stanie się własnością Chin wobec permanentnego kryzysu politycznego w Wielkiej Brytanii.

    [​IMG]

    5.III. – oficjalne przyjęcie Albanii do Konferencji Bałkańskiej, sojuszu militarnego Grecji, Jugosławii i Rumunii w Pałacu Królewskim w Belgradzie. Tefik Mborja, główny kandydat do zwycięstwa w albańskich wyborach prezydenckich podpisał dokument akcesyjny.

    6.III. – jak wynika z ostatnich rozmów nepalsko-chińskich, Nepal pozostanie krajem neutralnym i nie będzie wstępował ani do Paktu Południowo-Wschodniej Azji ani do Unii Dalekowschodniej. Takie ustalenia z pewnością nie zadowolą Chin, które nie zrezygnują z prób wprzągnięcia Nepalu w swój sojusz militarny.

    7.III. – rewelacje Vespaziano odkrywają wiele tajemnic z historii świata lat 1950-1953, osadzony na terytorium Norwegii w nieznanym miejscu były dyplomata Włoch wskazuje na decydującą rolę Mołotowa i Chruszczowa w likwidacji Stalina, a także na bezpośredni udział obecnego szefa brytyjskiego wywiadu Kima Philby’ego w przeprowadzeniu zamachu na Churchilla. Doprowadza to do wstrząśnięcia brytyjskiej opinii publicznej i powoduje liczne ataki prasowe na rząd Edena.

    [​IMG]

    8.III. – Filipiny w żałobie po śmierci prezydenta Elpidio Quirino (rządził od 1948 r.), którego na stanowisku głowy państwa zastąpił Emilio Aguinaldo jr, będący wnukiem słynnego rewolucjonisty z lat 1896-1897 i 1899-1901. Quirino pełnił także funkcję premiera, na którym to zastąpił go Sergio Osmena.

    [​IMG]

    9.III. – szef brytyjskiego wywiadu, Kim Philby złożył dymisję z zajmowanego stanowiska w związku z rewelacjami byłego włoskiego dyplomaty, Vittorio Vespaziano i oddał się do dyspozycji prokutatury. Następcą Philby’ego został Aneurin Bevan.

    10.III. – brytyjska opinia publiczna niejako solidarnie wystąpiła przeciwko Edenowi i jego zbyt długiej wojnie z Chinami, której efekty można porównać do podobnej bezsilności jak podczas poprzedniej interwencji w tym kraju w II połowie lat 40-tych, kiedy to Wielka Brytania dwukrotnie użyła broni atomowej, aby przełamać impas w toczonym konflikcie.

    [​IMG]

    11.III. – w wyborach parlamentarnych w Belgii zwyciężyła Partia Socjaldemokratyczna (54%), a nowym premierem tego kraju zostaje Paul van Zelland, piastujący już ten urząd w latach 1935-1940. Ustępujący rząd Paul-Henri Spaaka odchodzi w niesławie przegranej wojny kolonialnej w Kongo i utraty tej ważnej kolonii w Afryce od której minęło już cztery lata.

    [​IMG]

    12.III. – rząd Norwegii ocenił możliwość przekazania Vespaziano Włochom jako bardzo ryzykowne przedsięwzięcie wobec rangi przetrzymywanego więźnia, formuła ekstradycyjna nie wchodzi zatem w grę. Rząd Edena zakończył obowiązywanie protektoratu nad Izraelem i rozpoczął przygotowania do przejęcia pełnej kontroli nad Kanałem Sueskim.

    13.III. – wg kolejnych informacji pochodzących od Vespaziano Franz Blucher utrzymał władzę w Niemczech do tej pory dzięki notorycznie fałszowanym wyborom parlamentarnym wobec sprzeciwu niemieckiej opinii publicznej co do tak długiego milczenia w sprawie regulacji granicy z Polską. Powstańcy kongijscy zwyciężyli Belgów dzięki niemieckiemu dofinansowaniu, po to aby Belgia w przyszłości była łatwiejsza do okiełznania przez dyplomację Bluchera i przestała być główną siłą napędową Afrodebeneluxu. O tej roli wg Vespaziano myślą Niemcy.

    14.III. – rząd RFN neguje wszelkie domniemane rewelacje pochodzące od Vespaziano, nazywając je chorymi imaginacjami albo wyssanymi z palca bajkami. Blucher domaga się przeprowadzenia sprawiedliwego procesu dla włoskiego dyplomaty wobec tak ciężkich zarzutów nie do końca popartych dowodami.

    15.III. – w Rijadzie na kolejnym spotkaniu Unii Panarabskiej członkami tej organizacji stały się Maroko, Algieria, Tunezja i Libia. Tym sposobem składa się już ona z siedmiu państw. W tym samym mieście podpisano preliminaria pokojowe Paktu Arabskiego z Unią Dalekowschodnią.
     
  11. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 marca 1958

    odcinek 502


    Der grosser Tag
    (Wielki dzień)​


    Polska​


    Szybko postępująca normalizacja sytuacji w Polsce skłania władze RP do zawieszenia obowiązywania stanu wyjątkowego w niektórych województwach kraju, gdzie już nie grozi radykalizacja działań prawicowej opozycji, a obecna ocena pozwala na zmianę aktualnego rozwiązania prawnego. Stan wyjątkowy zostaje zawieszony w województwie wielkopolskim, górnośląskim, małopolskim, podkarpackim, mazowieckim, pomorskim, pruskim i wołyńskim. W pozostałych województwach utrzymuje się niewielkie zagrożenie możliwością wybuchu rewolty lub powstania nacjonalistycznego. Z każdym miesiącem niebezpieczeństwo pojawienia się takiego wydarzenia jednak coraz bardziej maleje.

    Wypuszczona z miejsc internowania opozycja usiłuje doprowadzić do zanegowania możliwości dogadania się przedstawicieli białoruskiej Hromady z rządem RP, a na Ziemi Mińskiej utrzymuje się najwyższy w kraju czynnik niezadowolenia z polityki Becka. Białorusini oczekują formy autonomii na wzór niedawno co ogłoszonej autonomii egipskiej wobec Wielkiej Brytanii. Beck stara się tonować wojownicze nastroje Białorusinów uważając je za dość skrajne, gotów jest przedyskutować problem po zmniejszeniu zakresu terytorialnego przyszłego autonomicznego państwa białoruskiego.

    Sukcesem wojska RP stała się natomiast informacja o zbudowaniu nowego typu rakiety niekierowanej „Krokus”, która jest udoskonalonym typem poprzedniej broni latającej określanej jako „latająca bomba”. Jej ogłoszenie zbiegło się w czasie z pojawieniem się Pioneer-1 na orbicie Ziemi i zgodnie z oczekiwaniami nie wywołało jednak szerszego zainteresowania prasy.


    [​IMG]
    Budowa prototypu turboodrzutowego bombowca strategicznego.

    [​IMG]
    Sytuacja w kraju przy końcu marca br.

    [​IMG]
    Dane techniczne nowego typu rakiety niekierowanej „Krokus”.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia ​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Arabowie dopięli swego w kontekście efektów nacisków dyplomatycznych na Wielką Brytanię i mogli obserwować jak rząd Edena przyznaje wyczekiwaną autonomię dla Egiptu, który do niedawna kojarzył się światu z dyktaturą Naguiba i Nasera. Młodociany Fuad II nie jest jeszcze zdolny do rządzenia, choć niewątpliwie musi mu się podobać jego własna gwardia przyboczna, którą w wywiadzie dla prasy nazwał ślicznymi żołnierzykami. Sześciolatka w rządzeniu wyręcza jeden z jego krewnych, Mohammad Nadir Pasha, znany w przeszłości jako wicemin. spr. zagranicznych w rządzie ojca Fuada II, Faruka (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Vespaziano po raz kolejny wyciągnął asa z rękawa lub jak kto woli królika z kapelusza, sugerując, że przeszłość Maniu niesie za sobą żółty ślad, który prowadzi aż do chińskiej agencji wywiadowczej. Niewątpliwie, Chiny zawdzięczają Maniu efekt zjednoczenia po dość zagadkowo krótkotrwałej wojnie domowej, która tak szybko zakończona miała zapewne wzmocnić prestiż samego wszechwładnego niegdyś sekretarza OPD i stanowić pierwszy etap współpracy z Państwem Środka. Kolejne jego ciche zgody na zabór Mongolii, Turkiestanu, Tybetu i pro forma wykluczenie Chin z OPD miały de facto zniwelować poczucie ewentualnej zmowy Maniu z Chinami. Współpraca szła jednak w zupełnie innym kierunku, a jej finalnym rozwiązaniem miała się stać zależność Rosji od Chin i granice tego drugiego państwa na Uralu (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) pierwszym w historii sztucznym satelitą Ziemi został amerykański Pioneer-1 wystrzelony na orbitę w dniu 24 marca 1958 roku. Jego start odbył się z Cape Canaveral na Florydzie, a zakończyć się ma w wodach Pacyfiku po dokonaniu 1004 okrążeń Ziemi. Pioneer-1 to dziecko inżynierów Marka Christlee i Davida Backsa. Jego masa wynosi 94,5 g, średnica 60 cm, a wyposażenie stanowią dwa niewielkie nadajniki radiowe. Sygnał Pioneera można odbierać na Ziemi przy pomocy zwykłego radia. (…)

    Diariusz polityczny

    16.III. – w Warszawie podpisano umowy stowarzyszeniowe w ramach paktu gospodarczego Progres z przedstawicielami Maroka i Algierii. Spora w tym zasługa dyplomacji włoskiej, która poprzez takie kroki stara się odebrać pole manewru Hiszpanii, starającej się o systematyczne utrwalenie swoich wpływów w tych krajach Maghrebu. Podobne umowy podpisały w zeszłym roku Tunezja i Libia.

    17.III. – kolejne rewelacje Vespaziano mówiące o złowrogich zamiarach ex-sekretarza generalnego OPD, Iuliu Maniu wobec demokracji, której miał być ponoć tak wiernym orędownikiem. Otóż wg wiedzy byłego włoskiego dyplomaty, Maniu celowo wspierał Chiny w podbojach licząc na osobiste korzyści finansowe, a po zwycięstwie nad ZSRR starał się skonfliktować Chiny z Rosją i Japonią, zmierzając do faktycznego Pax Sinica, który bynajmniej nie oznaczałby zwycięstwa demokracji. Po rozpoczęciu wojny chińsko-japońskiej i chińsko-indyjskiej do jego ostatnich tajnych zadań jako płatnego agenta Chin należało doprowadzenie do szybkiej ugody chińsko-indyjskiej co mu się udało i do trwałej okupacji Japonii przez wojska chińsko-indyjskie co jak wiadomo zakończyło się fiaskiem. Maniu starał się utrzymać niepodległość Syberii, tak aby bardzo szybko padła ofiarą Chin, a wraz z tym udało im się osiągnąć linię Uralu, Rosja miała stać się państwem zależnym i stałym rezerwuarem siły roboczej dla przemysłu Chin Tse-ven Soonga.

    18.III. – przebywający na leczeniu w Szwajcarii, Iuliu Maniu zaprzecza rewelacjom Vespaziano uważając je na tyle durne i obraźliwe, że jako były sekretarz gen. OPD zamierza wytoczyć proces o zniesławienie włoskiemu dyplomacie. Tse-ven Soong również wyraził negację wobec słów Vespaziano, stwierdzając, że dopóki Maniu był sekretarzem gen., dopóty w Azji panował jako taki ład i porządek, nawet mimo brytyjskiej kolonialnej obecności, która dziś jest tak trudna do zniesienia, Chiny natomiast zjednoczył on sam, bez tak nieodzownej pomocy Maniu, którą podkreśla Vespaziano.

    [​IMG]

    19.III. – w Bridgetown na Barbadosie podpisano dokument o zakończeniu protektoratu Wielkiej Brytanii nad tym karaibskim państewkiem, premier Grantley Herbert Adams wyraził nadzieję na nowe otwarcie dla Barbadosu, który od tej pory może stanowić własne prawa.

    20.III. – w Rijadzie ogłoszono program Unii Panarabskiej (porozumienia Arabii Saudyjskiej, Jemenu, Omanu, Algierii, Libii, Tunezji i Maroka) jawiącego się jako ideowego aliansu zmierzającego do wspierania polityki dekolonizacji, wyzwolenia wszystkich terytoriów, które są zamieszkiwane przez Arabów.

    [​IMG]

    21.III. – początek szeroko pojętej odbudowy demokratyzacji na Bliskim Wschodzie wiąże się z przyznaniem formy autonomicznych rządów Egiptowi przez Wielką Brytanię, która zgodziła się na wprowadzenie władzy kedywa Fuada II, syna obalonego przez Naguiba i Nasera, króla Faruka (zmarł w 1957 r. w Londynie). Ponieważ Fuad II jest niepełnoletni, władzę w kraju czasowo obejmie jego krewny, Mohammad Nadir Pasha jako namiestnik-regent.

    [​IMG]

    [​IMG]

    22.III. – Brytyjczycy odzyskują kontrolę nad Kanałem Sueskim tworząc terytorium o nazwie Strefa Kanału Sueskiego (Suez Canal Zone). Terytorium to pozostawało pod krótkotrwałą okupacją izraelską i na mocy porozumienia z Tel-Awiwu zostało przekazane Wielkiej Brytanii z chwilą ukonstytuowania się autonomicznego rządu demokratycznego Egiptu.

    23.III. – W Libreville (Gabon) dokumenty akcesyjne do Środkowoafrykańskiej Strefy Obronnej złożyli przedstawiciele Tanganiki i Ugandy, państw powstałych po rozpadzie Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej. Sojusz ten w ciągu sześciu lat rozrósł się do grona dziewięciu państw, przy czym ostatnich pięć dołączyło do niego w tym roku.

    24.III. – ten dzień przejdzie niewątpliwie do historii jako pierwsze wystrzelenie bezzałogowego obiektu w przestrzeń kosmiczną przez człowieka. Amerykanie wystrzelili Pioneer-1 z Cape Canaveral na Florydzie, który po dokonaniu 1004 okrążeń Ziemi ma spaść do Pacyfiku prawdopodobnie 200 mil na wschód od wybrzeży Nowej Zelandii.

    25.III. – akcesja Malawi, Tanganiki, Ugandy, Zambii, Botswany, Nigru, Górnej Wolty, Togo i Wybrzeża Kości Słoniowej do Wszechafrykańskiej Organizacji Handlowej na sesji w Yaounde. Tym samym organizacja powiększyła grono swoich członków z dotychczasowych 22 do 31.

    [​IMG]

    26.III. – dyktator Armenii, marsz. Andronik Osanian porzucił ochronę brytyjską w formie protektoratu i wypowiedział układ o kontroli podpisany jeszcze w trakcie wojny na Bliskim Wschodzie. Armenia zdaje się kopiować to co dzieje się ostatnio w Iranie i w Afganistanie, gdzie co prawda nie doszło jeszcze do zrzucenia brytyjskiego protektoratowego jarzma, ale wszystko na to wskazuje, że może dojść do niego w najbliższych dniach czy miesiącach.

    27.III. – po uzyskaniu pewnej formy niezależności przez Egipt, Arabia Saudyjska a wraz z nią pozostałe kraje arabskie skupione w Unii Panarabskiej proponują władzom brytyjskim utworzenie połączonego państwa jordańsko-syryjskiego wobec niemożności odbudowy Syrii w dawnym kształcie. Eden opowiada się za nie wracaniem do dawnego nazewnictwa, proponując wobec impasu syryjskiego i istnienia Kurdystanu utworzenia z reszty ziem bliskowschodnich czegoś na wzór federacji.

    28.III. – trzęsienie ziemi w południowym Azerbejdżanie i północno-zachodnim Iranie pociąga za sobą śmierć 4 tys. ludzi. Wstrząsy o sile 7 stopni w skali Richtera poważnie uszkadzają Tabriz i Rasht.

    [​IMG]

    29.III. – niesnaski dyplomatyczne między Kanadą a Wielką Brytanią, głównie z powodu roli jaką zdaniem Ottawy przypisali sobie Brytyjczycy po zakończeniu wojny z Chinami. Zdaniem kanadyjskiego dziennika ʺMontreal Reviewʺ w brytyjskiej prasie całkowicie pominięto znaczenie kanadyjskiego lotnictwa i dywizji, które tak dzielnie broniły bądź co bądź brytyjskiego Hongkongu nie doczekawszy się nawet oficjalnego podziękowania.

    30.III. – w Waszyngtonie podpisano dokument o powstaniu Organizacji Eksporterów Ropy Naftowej, której to członkami-założycielami stały się Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Libia, Algieria, Wenezuela, Arabia Saudyjska i Iran.

    31.III. – wybory prezydenckie w Albanii zakończyły się zwycięstwem kandydata, który osiągał najwyższe wskaźniki w sondażach czyli Tefika Mborja. Uzyskał on aż 87% wszystkich głosów i dzięki temu posiada on zdecydowanie solidny mandat społeczny do sprawowania najwyższej funkcji w państwie.
     
  12. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 kwietnia 1958

    odcinek 503


    Taet paa problemerne
    (Bliskie problemy)​


    Polska​


    Prezydent Sosnkowski zakończył obowiązywanie stanu wyjątkowego w kraju już w dniu 3 kwietnia, a wiązało się to ze znacznie poprawiającą się sytuacją wewnętrzną, gdzie w już niewielu miejscach dochodziło do pewnych zaburzeń, które jednak były bardzo szybko pacyfikowane. Data wyborów parlamentarnych będzie od tej pory elektryzowała prasę polską i całą politykę z nią związaną. 25 maja br. rozstrzygnie się, która opcja polityczna będzie rządziła sceną polityczną przez następne cztery lata. Wg sondaży prasowych największe szanse na wygranie wyborów ma prawicowy Ruch Narodowy (32%), zaraz za nim plasuje się Polska Partia Liberalna (30%) oraz PSL (23%). Pozostałe partie posiadają w różnych sondażach od 2 do 5-7%. Premier Beck zapowiada wielkie zwycięstwo demokracji nad „chorym” nacjonalizmem, choć jego niepokój muszą budzić takie sondażowe wyniki. Lider opozycji, Jędrzej Giertych ostrzega przed przedwczesnym świętowaniem i mimo dobrych wyników sondażowych wygłasza przemówienie w Poznaniu, negując postanowienia referendum jako słusznej granicy polsko-niemieckiej, szczególnie w kontekście wywołanej przez Niemcy II wojny światowej. Prezydent Sosnkowski w wywiadzie dla „Ekspresu Wieczornego” życzył by sobie zwycięstwa takiej opcji politycznej, która umiałaby uszanować międzynarodowe porozumienia, zważywszy, że w Polsce znajduje się główna siedziba EOBR.

    W pierwszej połowie kwietnia podpisano dwie umowy dyplomatyczne w ramach paktu Progres. Pierwsza umowa z Włochami podpisana w Warszawie w dn. 7 kwietnia uznana została przez rząd za dość udaną, zważywszy na uzyskane plany technologiczne od południowego sojusznika. Druga umowa o charakterze wojskowo-handlowym była podpisana w Budapeszcie w dniu 11 kwietnia, a jej głównym celem stała się wymiana informacji i surowców.


    [​IMG]

    [​IMG]

    Zakończono prowadzić prace poświęcone dokumentacji tzw. zaawansowanego czołgu ciężkiego (Państwowy Zakład Inżynieryjny) oraz nowemu typowi artylerii rakietowej (Akademia Morska w Gdyni). Rząd ma szerokie plany zwiększenia ilości dywizji pancernych kosztem dywizji piechoty, a taka operacja musi niewątpliwie przynosić korzyść w postaci doskonale wyposażonych takich jednostek. Rozpoczęto tworzyć zręby nowego typu jednostki zmechanizowanej oraz brygady ciężkich czołgów o roboczej nazwie Pionier.

    [​IMG]

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    El Pais (Hiszpania):

    (…) himalajski Nepal staje się areną rywalizacji Francji, Indii skupionych w Pakcie Południowo-Wschodniej Azji i nieobliczalnych Chin, gotowych nawet wymusić pewne rozwiązania na rzecz pomyślnego załatwienia tej sprawy. Ani Delhi, ani Paryż nie chcą mieć natomiast stale napiętych stosunków z Chinami, co grozi może nie tyle konfliktem, ale zahamowaniem handlu co wobec niedawno założonej organizacji handlowej mogłoby grozić jej poważnym kryzysem. Wojna jako rozwiązywanie problemów powoli przestaje mieć swoje znaczenie, teraz prawdziwa wojna rozstrzyga się na biurku dyplomatów niż wojskowych (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) powstanie Haszymidzkiego Emiratu Damasceńskiego w niedalekiej przyszłości jest w istocie wielkim kompromisem i ukłonem w stronę Turcji, która nie chciała się zgodzić na nazwę Zjednoczone Królestwo Jordanii i Syrii. Przyszłe państwo mimo iż w nazwie ma dawną stolicę Syrii będzie miało główną siedzibę władz w Ammanie, największym mieście Jordanii. Rząd brytyjski po porozumieniu z Ankarą gotów był to ogłosić po konferencji z przedstawicielami dynastii haszymidzkiej, co oczywiście oznaczało pewne pomruki niezadowolenia, jednak perspektywa połączenia Jordanii i najważniejszej części dawnej Syrii może nieść za sobą większe szanse na rozwój ekonomiczny niż do tej pory (…)

    Berliner Zeitung (RFN):

    (…) demonstracje antybrytyjskie w Phnom Penh, stolicy Kambodży są wyrazem szerszego niż do tej pory niezadowolenia społecznego, związanego zdaniem ulicy z niepokojąco wydłużonym czasem istnienia protektoratu, co wobec przeżyć związanych z okupacją tajską, indyjską a teraz i „opieką“ brytyjską mogą mieć realne podstawy do usprawiedliwienia takich działań. Ambasador Wielkiej Brytanii w Kambodży wciąż przebywa w Singapurze po ostatnich wydarzeniach i wcale nie zanosi się na to, aby miał dobrowolnie powrócić do Phnom Penh. Jeśli powróci, mogą go spotkać kłopoty już na lotnisku, a jeśli rząd Edena istotnie ugnie się i zniesie protektorat, Kambodża zapewne dołączy do profrancuskiego i proindyjskiego Paktu Południowo-Wschodniej Azji (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    1.IV. – nieoczekiwana wizyta chińskiego min. spr. zagr. Zhang Zhuna w stolicy Nepalu, Kathmandu, gdzie przekonywał rząd tego kraju do przyjęcia oferty militarnej pomocy w ramach aliansu wobec nieustannego zagrożenia ze strony Indii i Francji, stron układu Paktu Południowo-Wschodniej Azji. Nepal zdaje się postrzegać niebezpieczeństwo naruszenia swoich granic właśnie z tej strony.

    2.IV. – początek rozmów kanadyjsko-amerykańskich w Halifax. Postronni obserwatorzy spodziewają się możliwości poszerzenia wielkiego panamerykańskiego sojuszu militarnego o Kanadę, która ostatnio weszła w konflikt dyplomatyczny z Wielką Brytanią.

    3.IV. – nie ustaje wojna domowa w Libanie, walki toczą się głównie na peryferiach Bejrutu, a także w górach Antylibanu. Powodem do napięcia turecko-japońskiego staje się zagadkowe zestrzelenie samolotu pasażerskiego ze 119 osobami na pokładzie, który rozbił się w górach, a leciał z Tokio via Bangkok-Delhi-Bejrut do Stambułu.

    [​IMG]

    4.IV. – w Kathmandu zjawili się tego dnia przedstawiciele Indii i Francji, wyrażając ubolewanie wobec bezpodstawnych oskarżeń Chin co do celów Paktu Południowo-Wschodniej Azji. Nie jest rolą naszego aliansu militarnego ponownie destabilizować sytuację w tym regionie – podkreślił francuski ambasador w Indiach, Georges Delahaye.

    5.IV. – były przewodniczący OPD, Iuliu Maniu założył sprawę sądową włoskiemu dyplomacie Vittorio Vespaziano za publiczne pomówienie odnośnie jego rzekomej współpracy z chińskim wywiadem.

    6.IV. – Turcja oczekuje, że rząd premiera Edena powstrzyma się od tworzenia marionetkowej Syrii, której cała północna część znajduje się pod kontrolą Ankary. Stwarzało by to tym samym problemy związane z nasileniem irredenty na okupowanych obszarach dawnej Syrii.

    7.IV. – Togliatti wyraził nadzieję na pełne członkostwo krajów północnoafrykańskich w pakcie gospodarczym Progres po podpisaniu umowy handlowej z Polską w Warszawie. Taki krok niewątpliwie mógłby otworzyć szeroki rynek zbytu i przyczynić się do poprawy pozycji w Europie.

    [​IMG]

    8.IV. – Szanghaj stał się miejscem krótkotrwałego statku dokerów, sprowokowanego przez japońskie służby wywiadowcze wobec prowadzonych przez Chiny prób odbudowy swojej floty poprzez budowę dużych jednostek nawodnych. Japonia obawia się nadmiernego wzmocnienia pozycji chińskiej floty i możliwego kolejnego wysuwania roszczeń terytorialnych dot. np. Wysp Riukiu.

    9.IV. – Tse-ven Soong ostrzegł Japonię przed dalszymi próbami prowadzenia nielojalnej polityki sąsiedzkiej, co wobec osamotnienia Tokio na Dalekim Wschodzie może się skończyć bardzo nieciekawie.

    10.IV. – manifest powstania niepodległego państwa jordańskiego będzie uzupełniony o dodanie do niego nowej oficjalnej nazwy państwa, które aby nie tworzyć napięcia na Bliskim Wschodzie będzie nazywało się teraz Haszymidzki Emirat Damasceński, poinformowano na konferencji brytyjsko-arabskiej w Ammanie. Nazwa skrócona – Hedastan.

    11.IV. – akcesja Brunei do Gospodarczej Unii Wschodu, paktu handlowego Chin, Korei, Indonezji i Filipin na konferencji w Seulu.

    [​IMG]

    12.IV. – francuski min. spr. zagr. Georges Bidault oskarżył przywódcę Włoch, Palmiro Togliattiego o megalomańskie ambicje wzorem Mussoliniego odnośnie planów związanych z ekspansją handlową i polityczną w krajach północnoafrykańskich. Nie przynosi nic dobrego fakt włączenia Algierii czy Maroka w ramach organizacji Progres, prędzej wszelkie profity odniosą Włochy, przyczyniając się do utrzymania stałego napięcia na Morzu Śródziemnym, podkreślił minister.

    13.IV. – Egipt przystąpił do Unii Panarabskiej na konferencji w Medynie, poświęconej sytuacji na Bliskim Wschodzie po ostatnich zmianach terytorialnych. Wielka Brytania wyraziła zgodę na uczestnictwo Kairu w tym duchowym przedsięwzięciu świata arabskiego.

    14.IV. – rząd turecki wyraził ubolewanie z powodu niefortunnego zestrzelenia samolotu pasażerskiego swojego sojusznika i przyjął na siebie zobowiązania finansowe związane z wypłaceniem odszkodowania rodzinom 119 ofiar lotu DFG-234.

    15.IV. – Kambodża: demonstracje antybrytyjskie przed ambasadą w Phnom Penh, demonstrujący oczekują zniesienia protektoratu jako wtórnego uzależnienia kraju, który do niedawna był pod kontrolą Indii, a teraz pełni rolę marionetki Londynu.
     
  13. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 kwietnia 1958

    odcinek 504


    En annen rekkefoelge
    (Inny porządek)​


    Polska​


    Im bliżej wyborów parlamentarnych tym walka wyborcza trwa w najlepsze i nie zawsze jest zbudowana na pozytywnych emocjach. Ruch Narodowy ujawnia wspomnienia osób internowanych podczas stanu wyjątkowego co jeszcze bardziej antagonizuje stosunki międzypartyjne. Padają porównania co do podobnego traktowania więźniów jak podczas funkcjonowania niesławnego obozu odosobnienia w Berezie Kartuskiej. Jędrzej Giertych, lider opozycji miał nawet użyć stwierdzenia, że „sanacyjne działania w tym przypadku były niczym wielkim wobec wyobraźni Panów na usługach Polskiej Partii Liberalnej”. Zapowiada też postawienie w stan oskarżenia premiera Becka po wygranych wyborach i możliwe odsunięcie od władzy prezydenta Sosnkowskiego za podpis pod zdradą narodową dot. ostatniego referendum. Beck i Sosnkowski starają się ignorować działania Ruchu Narodowego, który mimo odkrywania kart wcale nie traci poparcia społeczeństwa, szczególnie wśród tych warstw, które utraciły zbyt wiele na najdrastyczniejszych działaniach obecnego rządu. Prezydent publicznie wyśmiewa rzekome groźby Giertycha co do postawienia go w stan impeachmentu, co już nieraz było zapowiadane.

    Ruch Narodowy zapowiada też nowe otwarcie w polityce zagranicznej i zerwanie współpracy z lewicowymi Włochami, która grozi wplątaniem kraju w kryzysy śródziemnomorskie, gdzie nie funkcjonuje polska racja stanu i więcej można stracić niż zyskać. Wiceprzewodniczący EOBR, Stanisław Mikołajczyk jest zaniepokojony możliwością przejęcia władzy przez skrajną prawicę w kraju wobec niedawnych ustaleń polsko-niemieckich, a także wobec realnego niedotrzymania warunków umowy polsko-ukraińskiej o zniesieniu protektoratu wobec Kijowa z dniem 30 czerwca.


    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) utworzenie niepodległego Kuwejtu kończy tworzenie nowej rzeczywistości na Bliskim Wschodzie, swoistej mapy drogowej dochodzenia do procesu demokratyzacji w tych krajach. Niepodległy Egipt, Hedastan, Irak i Kuwejt są jednak w sytuacji trwałej zależności gospodarczej od Wielkiej Brytanii i de facto nadal znajdują się pod brytyjskim protektoratem. Sądząc po wydarzeniach toczących się w sąsiednim Iranie, należy mieć pewność, że w niedalekiej przyszłości i te nowe niepodległe kraje zrzucą wtórną brytyjską zależność polityczną, wszak zawsze lepiej smakuje biedna wolność niż nawet najcudowniejsza niewola (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Vespaziano zakończył składanie zeznań dotyczących burzliwego okresu lat 1950-1953 i został przewieziony do kolejnego nieznanego miejsca odosobnienia, gdzie zapewne dostanie możliwość zmiany tożsamości wedle życzenia. Takie były warunki współpracy byłego włoskiego dyplomaty z norweskim wymiarem sprawiedliwości odnośnie wyjawienia wszelkich tajników dyplomacji pierwszej połowy lat pięćdziesiątych. Wielka Brytania, Włochy i Szwajcaria najgłośniej protestują wobec tak postawionej sprawy, uważając, że Vespaziano powinien spotkać taki sam los jak skazanego Stroessnera (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Stany Zjednoczone mimo oficjalnie prowadzonej polityki izolacjonizmu nigdy nie zrezygnowały z możliwości pełnego zjednoczenia państw kontynentu północno- i południowoamerykańskiego w jeden alians militarno-gospodarczy. Wykorzystując moment kryzysu w stosunkach kanadyjsko-brytyjskich dyplomacja amerykańska wyciągnęła Kanadę z objęć Układu Bezpieczeństwa oferując jej ład i bezpieczeństwo w Pakcie Panamerykańskim. Dla dumnego Albionu to wielki policzek, na dodatek wymierzony przez byłego sojusznika na którym do niedawna tak zawsze można było polegać (…)

    Diariusz polityczny​


    [​IMG]

    16.IV. – Eden podobnie jak ostatnio premier Francji, Mayer skrytykował dotychczasowe poczynania Włoch na arenie międzynarodowej, grożące zachwianiem równowagi w basenie Morza Śródziemnego. Włoska prasa nie zostawiła natomiast suchej nitki na brytyjskiej polityce bliskowschodniej oraz na błędach popełnionych podczas wojny z Chinami.

    17.IV. – demonstracje antybrytyjskie w największych miastach Iranu, Teheranie, Tabriz, Isfahanie, Abadanie i Meszhedzie. Protestujący domagają się natychmiastowego zakończenia obowiązywania umowy o brytyjskim protektoracie i wyjścia Iranu z sojuszu alianckiego.

    18.IV. – najcięższe walki w Bejrucie od początku rozpoczęcia wojny domowej w Libanie, w jednym dniu zginęło aż 89 osób, głównie cywilów. Dyplomaci EOBR starają się o zakończenie konfliktu w tym kraju, to samo czyni od dłuższego czasu dyplomacja turecka.

    19.IV. – premier Kurdystanu, Sayfi Qazi zagroził wystąpieniem z sojuszu alianckiego w sytuacji w której niepodległy Irak stanie się również członkiem tego aliansu militarnego. Spotkanie ambasadora Wielkiej Brytanii i kurdyjskiego premiera przewidziane jest w ciągu kilku dni w tej sprawie.

    20.IV. – Kanada opuściła Układ Bezpieczeństwa (sojusz aliancki) wskutek określenia nowych priorytetów polityki zagranicznej skupiającej się głównie na przygotowaniach do obrony aniżeli do interwencji poza granicami kraju. Dyplomaci kanadyjscy są gotowi do zawarcia aliansu obronnego ze Stanami Zjednoczonymi dla których jego podpisanie będzie spełnieniem marzeń o pełnej kompozycji sojuszu wojskowego złożonego z wszystkich państw Ameryki Płn. i Płd.

    [​IMG]

    21.IV. – utworzenie Haszymidzkiego Emiratu Damasceńskiego z ziem jordańskich i okręgu damasceńskiego ze stolicą w Ammanie, największym mieście Jordanii. Tzw. Hedastan zostaje objęty ochroną militarną na podstawie układu sojuszniczego z Wielką Brytanią ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa granicy północnej z Libanem (gdzie trwa wojna domowa) i Turcją (która posiada większość syryjskich prowincji). Emirem damasceńskim zostaje Talal II ibn Husajn a premierem rządu nowego państwa zostaje mianowany Tewfik Abul-Huda.

    [​IMG]

    22.IV. – porozumienie kurdyjsko-brytyjskie w Mosulu dot. przyszłości niepodległego państwa irackiego (Irak będzie państwem neutralnym pod stosowną opieką władz brytyjskich, Kurdystan pozostanie w sojuszu alianckim bez obawy o możliwości rewindykacyjne nowych władz irackich).

    23.IV. – premier Kambodży, Son Ngoc Thanh jednostronnie wypowiedział układ z Wielką Brytanią o protektoracie, pozostając jednak członkiem układu militarnego. Na wieść o tym wydarzeniu do Phnom Penh poleciał premier Eden, aby przekonać kambodzańskiego polityka do powrotu pod opiekuńcze skrzydła Albionu wobec natarczywych działań Chin, Indii czy Francji.

    [​IMG]

    24.IV. – ogłoszenie Królestwa Iraku państwem ściśle neutralnym, gdzie władzę przejęła dynastia as-Sulejmanija. Irak pozbawiony prowincji północno-zachodnich przejętych przez Kurdystan nie będzie mógł w przyszłości wysuwać pretensji terytorialnych do wspomnianych terytoriów. Królem Iraku został Ghazi II ibn Fajsal który mianował Mustafę al-Umari na stanowisko premiera.

    [​IMG]

    25.IV. – spotkanie Son Ngoc Thanh-Eden w Phnom Penh kończy się bez porozumienia dotyczącego ponownego wstąpienia Kambodży w szereg państw objętych brytyjską umową o protektoracie. Co więcej, premier Kambodży zapowiada wystąpienie z sojuszu alianckiego i wstąpienie do Paktu Południowo-Wschodniej Azji.

    [​IMG]

    26.IV. – uroczysta akcesja Kanady do Paktu Panamerykańskiego na sesji organizacji w Nowym Jorku. Tym samym w ciągu pięciu lat od utworzenia tego aliansu militarnego jego członkami zostały wszystkie niepodległe państwa położone na kontynentach amerykańskich (22).

    27.IV. – Vittorio Vespaziano, były włoski dyplomata zakończył składanie zeznań, mogących dać lepsze światło dla działań polityków w burzliwym okresie 1950-1953. Miejsce przebywania Vespaziano jest objęte ścisłą tajemnicą państwową w Norwegii, gdzie przebywa do niedawna poszukiwany dyplomata przez wiele europejskich służb wywiadowczych.

    [​IMG]

    28.IV. – niepodległość Emiratu Kuwejtu, gdzie władzę przejęła dynastia as-Sabah, a pierwszym emirem niezależnego państwa został Ali Mohammad. Kuwejt podpisał układ sojuszniczy z Wielką Brytanią na mocy którego podobnie jak Katar zostanie objęty pełną ochroną militarną. Tym samym Wielka Brytania zakończyła wprowadzanie procesu demokratyzacji na Bliskim Wschodzie zgodnie z porozumieniem z EOBR.

    29.IV. – min. spr. zagr. Iranu, Anuszirwan Sepahbody idąc śladami Kambodży wypowiedział w parlamencie układ o protektoracie brytyjskim i ogłosił wolność Cesarstwa Iranu od brytyjskiej neokolonialnej zależności. Wycofanie się z sojuszu alianckiego umożliwi Iranowi powrót do tzw. splendid isolation, celu politycznego obecnego rządu Mahmuda Jama.

    30.IV. – parlament Iranu rozpoczął dyskusję w sprawie zakończenia członkostwa w Układzie Bezpieczeństwa i powrotu do statusu kraju ściśle neutralnego jako najlepszej rękojmi ochrony granic.
     
  14. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 maja 1958

    odcinek 505


    Sista oegonblick
    (Ostatnie chwile)​


    Polska​


    Uroczystości ku czci kolejnej rocznicy Konstytucji 3 maja stały się dla prezydenta Sosnkowskiego i premiera Becka ostatnią okazją do wyraźnego zaagitowania społeczeństwa wobec zbliżającej się daty wyborów parlamentarnych. Dodatkowo, uroczystości uświetniła obecność prezydenta i premiera Włoch, Palmiro Togliattiego, który w samych superlatywach wyraził się o dotychczasowych działaniach rządu RP.

    Z przemówienia prezydenta Sosnkowskiego na Placu Nieznanego Żołnierza
    w dn. 3 maja

    (…) za kilkanaście dni podejmiemy jako wszyscy obywatele ważką decyzją mogącą mieć bardzo daleko idące skutki, grożące wręcz powrotem do punktu wyjścia z pozycji państwa jakim teraz jesteśmy. Polska jako państwo wspierające demokrację, dające dobry przykład dla innych narodów nie powinna stosować terapii wstrząsowej w momencie, gdy Europa wciąż nie jest wolna od różnych nacjonalizmów, a nasi sąsiedzi liczą na utrzymywanie w dalszym ciągu dobrosąsiedzkich stosunków z naszą Ojczyzną. Jesteśmy przykładem państwa, które potrafi rozmawiać z każdym o każdej sprawie a umieć podejmować trudne decyzje i skutecznie je egzekwować należy do zalet nielicznych narodów świata. Nie zmarnujmy zatem swojego głosu i oddajmy go na tych, którzy wiedzą jak kontynuować politykę dla dalszego rozwoju nas wszystkich (…)

    [​IMG]

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Japonia nie może ponosić odpowiedzialności za aktualny stan sytuacji międzynarodowej na Bliskim Wschodzie jak zaczęła uważać amerykańska prasa. Wpływy cesarskie nawet mimo sojuszu z Turcją, Bułgarią i Libanem nie sięgają tak daleko, a po drugie znacznie bardziej opłacalniejszy dla Japonii jest kierunek indochiński. Tutaj jednak na tyle skutecznie inicjatywę przejęła Francja z Indiami, że urażona Japonia nie może za wiele zdziałać. Nawet Kambodża po wyjściu z sojuszu alianckiego przyjmie bardziej ofertę Paktu Południowo-Wschodniej Azji niż wiązać się osobnym układem sojuszniczym z Nipponem (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Vespaziano zgodnie z uzyskaniem prawa do możliwości zmiany tożsamości skorzystał z tego i od dzisiejszego dnia nazywa się już inaczej. Jego udokumentowane zeznania posłużą teraz historykom do opracowania prawdziwej historii pierwszej połowy lat 50-tych. Papierowe protesty Wielkiej Brytanii, Szwajcarii czy Włoch nie zrobiły większego wrażenia na norweskim rządzie. Ex-Vespaziano zaszył się natomiast gdzieś w Górach Skandynawskich i na pewno już nie będzie następnego ciągu tych zdarzeń (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) po spektakularnym rozbiciu Ententy Bliskowschodniej (sojuszu Egiptu, Iraku, Jordanii i Syrii) przez Wielką Brytanię i jej sojusz szykuje się równie spektakularny upadek wpływów tej ostatniej w tym najbardziej nabrzmiałym od stopnia rozbieżności interesów – regionie świata. Rząd Edena nie daje sobie rady już nawet na swoim podwórku, z ledwością argumentując ostatnie kroki. Krucha demokracja arabska wymaga znacznie większej pomocy, a dotychczasowa sytuacja zmierza w kierunku utworzenia prawdziwie ideowego molocha, wykarmionego przez Unię Panarabską (…)

    Diariusz polityczny​


    1.V. – premier Eden w wywiadzie udzielonym ʺThe Timesʺ wyraża się negatywnie o ostatnich krokach Kambodży i Iranu dotyczących wyjścia z Układu Bezpieczeństwa, jedynej gwarancji obrony jego zdaniem wobec agresywnych działań Chin czy niespokojnego położenia na Bliskim Wschodzie w przypadku Iranu.

    2.V. – ostra krytyka polityki Edena w brytyjskim parlamencie co do zbyt szybkiego ustępowania wobec rzekomego niebezpieczeństwa wybuchu powszechnego powstania arabskiego w oparciu o Unię Panarabską, oficjalnie ideowe stowarzyszenie, a nieoficjalnie przedsięwzięcie zmierzające w stronę utworzenia zjednoczonego państwa arabskiego.

    [​IMG]

    3.V. – Cesarstwo Iranu definitywnie opuściło sojusz aliancki, a flota irańska zagroziła sankcjami handlowymi wobec dalszej obecności brytyjskich okrętów wojennych na wodach Zatoki Perskiej. Oczywiście rzekome irańskie groźby nie są w stanie zaszkodzię Wielkiej Brytanii i niosą jedynie za sobą efekt propagandowy.

    4.V. – rynki giełdowe w Londynie i Paryżu nie zareagowały zbyt nerwowo na możliwe irańskie groźby odnośnie wprowadzenia sankcji handlowych. Szach wyraźnie odcina się od ostatnich posunięć rządu, uważając je za wybitnie nieprzemyślane.

    5.V. – Togliatti, prezydent i premier Włoch, zaproponował utworzenie porozumienia handlowego krajów basenu Morza Śródziemnego, licząc zapewne na wzrost prestiżu Italii wobec dotychczasowej sytuacji (kryzys w stosunkach z Austrią, Hiszpanią, niepewne losy co do dalszego rozwoju inwestycji w Albanii, która ostatnio weszła w skład Konferencji Bałkańskiej.

    6.V. – premier Królestwa Afganistanu, Shah Mahmud Ghazi zapowiedział rozważenie dalszego uczestnictwa w sojuszu alianckim wobec fali zamieszek jakie od wielu dni rozpalają ulice Kabulu, Kandaharu czy Heratu.

    7.V. – fala antybrytyjskich zamieszek w głównych miastach Pakistanu, Islamabadzie, Karaczi i Lahore, demonstrujący niosą hasła odnoszące się do polityki Edena na Bliskim Wschodzie, a które dotyczą polityki neokolonializmu. Bardzo prawdopodobne, że i rząd Pakistanu wymówi Londynowi układ o protektoracie i sojuszu militarnym.

    8.V. – Eden zapowiedział w parlamencie utrzymanie za wszelką cenę protektoratu nad Afganistanem i Pakistanem, które to państwa muszą pozostać w brytyjskiej strefie wpływów wobec permanentnego chińskiego zagrożenia i niebezpieczeństwa ich zdominowania przez politykę Tse-ven Soonga.

    [​IMG]

    9.V. – premier Kambodży, Son Ngoc Thanh ogłasza decyzję o wyjściu z Układu Bezpieczeństwa w parlamencie w Phnom Penh i rozpoczęciu rozmów z przedstawicielami Paktu Południowo-Wschodniej Azji w sprawie zawarcia sojuszu militarnego. Dyplomaci tajlandzcy i indyjscy już od dawna przebywają w stolicy Kambodży, licząc na istotny przełom w sprawie nowego aliansu.

    [​IMG]

    10.V. – nagonka w prasie amerykańskiej na działania Japonii, którym należy przypisać dużą rolę we wręcz masowym odchodzeniu krajów bliskowschodnich od członkostwa z Układem Bezpieczeństwa. Premier Japonii zdecydowanie zaprzeczył tym niczym nie potwierdzonym rewelacjom.

    11.V. – rząd Afganistanu zadecydował o opuszczeniu sojuszu alianckiego i referendum w sprawie wygaśniecia umowy o brytyjskim protektoracie. W miastach afgańskich do tej pory trwały kilkudniowe demonstracje związane z omawianym problemem.

    [​IMG]

    12.V. – oswobodzenie Emiratu Kuwejtu spod brytyjskiego protektoratu wg umowy z Al-Kuwejt. Eden w ten sposób chce złagodzić nastroje arabskie na Bliskim Wschodzie, które jak najwyraźniej nie osłabły mimo autonomii dla Egiptu, Hedastanu czy Iraku.

    13.V. – Unia Panarabska, duchowa organizacja wszystkich Arabów powiększyła się tego dnia o kolejne państwa, umowę akcesyjną podpisali przedstawiciele Hedastanu, Iraku i Kuwejtu (konferencja w Rijadzie). Członkostwo w tym ideowym stowarzyszeniu arabskim posiada już 11 państw.

    14.V. – Tse-ven Soong nie zwalnia tempa i w dalszym ciągu wysyła specjalnych wysłanników do Kathmandu, stolicy Nepalu licząc na istotny przełom w stosunkach Chin z tym krajem, celem jest oczywiście pełna integracja gospodarcza i militarna.

    15.V. – Wielka Rada Unii Panarabskiej neguje informacje o możliwym ukrytym dnie działania tej organizacji, uważając brytyjskie plotki o zmontowaniu państwa wszecharabskiego za wysoko przesadzone i niepotrzebnie wprowadzające nerwowość na Bliskim Wschodzie.
     
  15. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 maja 1958

    odcinek 506


    Das Drama der Politik
    (Dramat polityka)​


    Polska​


    Wybory parlamentarne z 25 maja br. przyniosły zmianę na scenie politycznej kraju. Rządzącą Polską Partię Liberalną wyprzedził zarówno w sondażach jak i w wyborach wybitnie opozycyjny Ruch Narodowy, który zdobył aż 37% poparcia. 29% jakie osiągnęła Polska Partia Liberalna, a także 21% Polskiego Stronnictwa Ludowego pozwoli tym partiom być solidną opozycją wobec rychłego przejęcia władzy przez ludzi Jędrzeja Giertycha. Prezydent Kazimierz Sosnkowski pogratulował zwycięstwa wyborczego Ruchowi Narodowemu, licząc na współpracę polityczną dla dobra kraju mimo dzielących oczywistych różnic. Giertych, jeszcze zanim wygrał wybory wielokrotnie jednak podkreślał możliwość odsunięcia Sosnkowskiego od władzy przy pomocy impeachmentu, a także postawienie premiera Becka przed Trybunałem Stanu za jawną zdradę narodową.

    To co stało się 25 godzin później przejdzie do historii Polski jako jedna z jej największych zagadek. Józef Beck, wciąż jeszcze urzędujący premier wypada z okna swojego domu w Warszawie, a policja nie wyklucza udziału osób trzecich. Działania Becka dotyczące wprowadzenia stanu wyjątkowego, referendum na Ziemiach Zachodnich i prześladowania działaczy Ruchu Narodowego a także rzeczywiste pogróżki pod adresem premiera kierowane przez Giertycha musiały wytworzyć atmosferę linczu co mogło sprawić, że śmierć Becka nie nastąpiła tak całkiem przypadkiem.

    W wyniku zamieszania związanego ze śmiercią Becka, a także zwycięstwa Ruchu Narodowego w Polsce, Ukraina i Litwa jednostronnie wypowiedziały układ o polskim protektoracie, obawiając się nie utrzymania w mocy niedawnych zobowiązań polskiego rządu co do uwolnienia Ukrainy z dniem 1 lipca. Litwa uczyniła to natomiast zupełnie bezprawnie. MSZ nie zajął jeszcze stanowiska w tej sprawie.

    Prezydent Sosnkowski w rozmowie z wiceprzewodniczącym EOBR, Stanisławem Mikołajczykiem uznał, że istotnie na śmierci Becka mogłoby zależeć politykom Ruchu Narodowego i dlatego też wstrzyma się na ile to możliwe z desygnowaniem na premiera Jędrzeja Giertycha, tym bardziej, że w obecnej chwili partia ta nie może stworzyć rządu większościowego, a znacznie lepiej będzie jeśli krajem pokieruje stara koalicja (PPL/PSL). 30 maja Sosnkowski poprosił Eugeniusza Kwiatkowskiego o objęcie funkcji p.o. premiera do czasu powierzenia misji tworzenia nowego rządu.

    Giertych oczekuje desygnowania na premiera nowego rządu RP i liczy na to, że prezydent dotrzyma swoich konstytucyjnych obowiązków. Jeśli jednak śledztwo wykaże udział osób trzecich w śmierci Becka może się okazać, że Polska pogrąży się w otchłani długotrwałych walk wewnętrznych.


    [​IMG]
    Umowa z Węgrami w ramach Paktu Progres (23.V.).

    [​IMG]
    Postęp w dziedzinie atomistyki.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Francja odniosła swój kolejny dyplomatyczny sukces, umiejętnie rozgrywając sprawę akcesji Kambodży, której wejście do Paktu Południowo-Wschodniej Azji ostatecznie wyrugowało brytyjskie wpływy w tej części kontynentu, pozostawiając jedynie Hongkong i Singapur jako niemych świadków dawnej potęgi Albionu. Porażka Anglii cieszy na pewno Tse-ven Soonga, który marzy o ponownej ekspansji militarnej, choć prowadzenie działań wojskowych w Indochinach do najłatwiejszych nie należy (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) śmierć Becka, najwybitniejszego polskiego polityka ostatniej dekady wstrząsnęła społeczeństwem i całą elitą polityczną, a wobec zwycięstwa wyborczego skrajnie prawicowego Ruchu Narodowego nadała jej nieco inny wymiar, sugerujący rozpoczęcie politycznej zemsty na ideowych przeciwnikach. Kluczowa postać prezydenta, gen. Sosnkowskiego pozwala jednak przypuszczać, że Polska zostanie ocalona wobec nie przyznania mandatu do rządzenia politycznym awanturnikom i prawdopodobnym zabójcom premiera choć może to prowadzić do ponownego wprowadzenia stanu wyjątkowego w tym kraju (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Kim Philby, były wszechwładny szef brytyjskiego wywiadu na ławie oskarżonych jako jedna z pierwszych ofiar tzw. referatu Vespaziano! Takie nagłówki pojawiały się w brytyjskiej prasie jako pierwsze dowody na istnienie szeroko rozgałęzionego spisku na życie Churchilla w którym Philby mógł mieć istotne zadania związane z zatuszowaniem rzeczywistego udziału sowieckich służb specjalnych. Wielka Brytania bezskutecznie żądała ekstradycji Vespaziano od Norwegii, ale były włoski dyplomata otrzymał już nową tożsamość i zgodnie z umową z norweskim rządem przekazał całą swoją dokumentację do archiwum (…)

    Diariusz polityczny​


    16.V. – Giertych, lider Ruchu Narodowego, głównej polskiej partii opozycyjnej powtarza zarzuty wobec Becka, licząc po przejęciu władzy na postawienie byłego premiera przed Trybunał Stanu. Podobne oskarżenia kierowane są wobec Sosnkowskiego, któremu zarzuca się nieudolność, ugodowość i postępowanie niezgodnie z polską racją stanu, tutaj politycy Ruchu Narodowego sugerują postawienie głowy państwa w stan impeachmentu.

    [​IMG]

    17.V. – władze brytyjskie uwolniły tego dnia Irak od umowy o protektoracie, skoro to państwo przestało być uczestnikiem jakiegokolwiek paktu o charakterze militarnym (układ z Bagdadu).

    18.V. – chiński dyktator, Tse-ven Soong zachęca Iran do wejścia w skład Unii Dalekowschodniej, jego zdaniem o wiele lepszej możliwości obrony granic wobec dziwnej polityki brytyjskiej na Bliskim Wschodzie i stałym zbrojeniu się Indii. Później ta prośba zostanie wystosowana wobec Afganistanu i Pakistanu.

    19.V. – w Londynie rozpoczął się proces byłego szefa wywiadu, Kima Philby’ego oskarżonego na mocy dokumentacji Vespaziano o działalność szpiegowską na rzecz byłego ZSRR.

    20.V. – rewelacje ʺThe Hongkong Reviewʺ mówiące o prawdopodobnej inwazji chińskiej na Tajwan w najbliższych dniach wobec kryzysu rządowego w Japonii i praktycznej utracie wpływów w Indochinach przez Wielką Brytanię.

    [​IMG]

    21.V. – tego dnia Republika Pakistanu definitywnie opuszcza sojusz aliancki idąc wzorem swojego sąsiada, Afganistanu, który uczynił to kilka dni temu. Demonstracje niezadowolenia w Karaczi, Islamabadzie i Lahore zmieniają się z miejsca w wiece poparcia dla partii rządzącej.

    22.V. – początek negocjacji francusko-kambodżańskich w Phnom Penh w sprawie przystąpienia Kambodży do Paktu Południowo-Wschodniej Azji. Stronę francuską reprezentował tu sam min. spr. zagr., Georges Bidault, co tylko wskazuje na wagę podejmowanego przedsięwzięcia przez stronę francuską.

    23.V. – sprzeciw Wielkiej Brytanii wobec możliwości wejścia Kambodży w skład sojuszu z państwami indochińskimi, Francją, Indiami i Bhutanem wywołuje kilkudniowy kryzys na linii Londyn-Paryż.

    [​IMG]

    24.V. – akcesja Kambodży do Paktu Południowo-Wschodniej Azji na konferencji w stolicy Tajlandii, Bangkoku. W ten sposób wszystkie kraje indochińskie znalazły się w jednym sojuszu militarnym na dodatek z udziałem Indii, Bhutanu i Francji.

    25.V. – zwycięstwo Ruchu Narodowego (37%) w wyborach parlamentarnych w Polsce zmienia scenę polityczną w tym kraju. Na drugim miejscu plasuje się Polska Partia Liberalna (29%), a na trzecim Polskie Stronnictwo Ludowe (21%), pozostałe miejsca zajmują partie mniejszości narodowych (1-13%). Prezydent Sosnkowski pogratulował zwycięstwa wyborczego liderowi Ruchu Narodowego, Jędrzejowi Giertychowi, który zostanie wkrótce desygnowany na premiera RP.

    26.V. – Afganistan i Pakistan wypowiadają układ o protektoracie brytyjskim, zrywając ostatnie więzy jakie łączyły je do tej pory z Wielką Brytanią. W Kabulu i Lahore demonstranci palą brytyjskie flagi, konsulaty i ambasady brytyjskie zostają zamknięte do odwołania.

    27.V. – tragedia polityczna w Polsce: urzędujący premier, Józef Beck nad ranem popełnia samobójstwo wypadając z okna swojego domu w Warszawie. Jego krok to zapewne odpowiedź na stanowisko Ruchu Narodowego, którego lider i przyszły premier, Giertych zapowiadał postawienie Becka przed Trybunał Stanu za zdradę narodową. Policja jednak nie wyklucza udziału osób trzecich w tej porannej tragedii.

    28.V. – na wieść o zwycięstwie Ruchu Narodowego w Polsce, Ukraina i Litwa jednostronnie wypowiadają układ o polskim protektoracie, licząc się z faktem zanegowania wcześniejszych porozumień (stanowisko Ukrainy). Oficjalnie protektorat Polski nad Ukrainą miał obowiązywać do 1 lipca, a Litwa nie miała żadnego podpisanego dokumentu z Polską w tej sprawie.

    29.V. – wiceprzewodniczący EOBR, Stanisław Mikołajczyk nazwał samobójstwo Becka ʺpierwszą zbrodnią polityczną Ruchu Narodowegoʺ i poprosił prezydenta Sosnkowskiego o nie udzielanie misji tworzenia nowego rządu osobom zamieszanym w zabójstwo wybitnego polityka i oddanego patrioty. Giertych jeśli nawet utworzy rząd, będzie to rząd mniejszościowy i krótkotrwały.

    30.V. – prezydent Sosnkowski poprosił Eugeniusza Kwiatkowskiego (Polska Partia Liberalna) o objęcie funkcji pełniącego obowiązki premiera RP do czasu powierzenia misji tworzenia nowego rządu. Jednocześnie prosi też służby policyjne o przyśpieszenie śledztwa w sprawie samobójstwa Becka i możliwego udziału osób trzecich.

    31.V. – Jędrzej Giertych oczekuje od prezydenta Sosnkowskiego desygnowania na premiera rządu wobec zwycięstwa w wyborach parlamentarnych i stanowczo odżegnuje się od wszelkich dywagacji związanych z rzekomym udziałem Ruchu Narodowego w przyczynach tragedii Becka.
     
  16. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 czerwca 1958

    odcinek 507


    Gennembrud nat
    (Przełomowa noc)​


    Polska​


    W nocy z 31 maja na 1 czerwca budynek parlamentu został otoczony przez wojsko, które jak się później okazało działało na rozkaz zwierzchnika sił zbrojnych czyli prezydenta. Kazimierz Sosnkowski zdecydował się posłużyć metodami wybitnie niedemokratycznymi, aby uniemożliwić przejęcie władzy przez Ruch Narodowy, oskarżanego w prasie o przyczynienie się do zamordowania Becka. Około godziny 3 rano wojsko wyprowadziło wszystkich posłów z parlamentu i wywiozło ich poza Warszawę do obozów internowania. Dokonano wcześniejszej selekcji posłów, tak aby w każdym obozie przebywali deputowani z jednej partii. Wyjątek stanowili posłowie i senatorowie Ruchu Narodowego, których nie można było odnaleźć w żadnym z obozów internowania. Prawdopodobnie zastosowano model przedwojenny czyli wywiezienie poza granice RP wraz z przymusową banicją albo też bardziej drastyczną formę eliminacji tych polityków. O 5 rano rząd został przymuszony do złożenia dymisji na ręce prezydenta. Pełniący obowiązki premiera, Eugeniusz Kwiatkowski otrzymał propozycję zostania wiceprezydentem jako, że Sosnkowski zawiesił konstytucję RP i tymczasowo będzie zarządzał krajem przy pomocy dekretów z mocą ustawy. Stara ustawa zasadnicza nie przewidywała takiego urzędu, toteż Sosnkowski zamierza oprzeć swoje rządy na Kwiatkowskim, który nie stara się błyszczeć jako polityk, a znany jest głównie z dobrego wykonywania poleconych zadań.

    O 7 rano prezydent Sosnkowski wygłosił przemówienie do narodu transmitowane przez radio w którym powiedział m.in. (…)
    pojawiły się w naszym kraju gorzkie i ciemne siły, które chciały zabić demokrację poprzez cofnięcie wszystkiego tego, co do tej pory udało się nam przeprowadzić i zreformować. Nie pozwalając na to, powiedziałem veto wszystkim tym posunięciom politykom, którzy nie dbają o los państwa, a jedynie o swój własny trzos. Powiedziałem veto formowanemu mniejszościowemu rządu Ruchu Narodowego, którego członkowie podobni są do przedrozbiorowych magnatów, a zatem charakteryzują się głównie krótkowzrocznością, warcholstwem i głupotą. Powiedziałem też w końcu veto i temu całemu politycznemu szwindlowi, który raz opanowany stanem wyjątkowym ponownie wyrósł jak chwast na polu biało-czerwonych kwiatów. Dość takich rządów i politycznego bagna! Rzeczpospolita Polska zasługuje na nowe rządy i nowy ustrój, silną i stabilną władzę. Z dniem dzisiejszym obejmuje władzę w Polsce opierając się na naszej armii (…)

    Dwie godziny później w eter radiowy poszła informacja, że wszyscy deputowani Ruchu Narodowego zostali wydaleni za granicę bez prawa powrotu do kraju. W Polsce wprowadzono cenzurę prewencyjną, a zupełnemu zamknięciu zostały poddane niektóre skrajnie prawicowe dzienniki prasowe. Prezydent w edykcie z 2 czerwca zawiesił obrady parlamentu aż do odwołania, a posłów z obozów internowania poddano szczegółowym badaniom psychologicznym i w razie potrzeby psychiatrycznym. Dzień później okazało się, że były premier Beck został wyrzucony z okna swojego mieszkania przez dwóch zamaskowanych sprawców, którzy po odnalezieniu i schwytaniu okazali się członkami Ruchu Narodowego.

    Konrad Adenauer, przewodniczący EOBR postanowił zakończyć funkcjonowanie siedziby głównej tej organizacji w Warszawie i jak wyraził w opublikowanym dokumencie wobec wojskowego zamachu stanu w Polsce przenieść ją do spokojniejszego Berlina. Na ten propagandowy cios Sosnkowski odpowiedział, że przejściowe kłopoty Polski na pewno nie uprawniały EOBR do podjęcia tej raptownej decyzji, a demokracja w kraju nie jest zagrożona, potrzebuje jedynie drugiego oddechu.

    10 czerwca Eugeniusz Kwiatkowski złożył przysięgę i objął funkcję wiceprezydenta Rzeczpospolitej Polski. Nowela czerwcowa (z 7 czerwca) wprowadziła szereg zmian dotyczących nowego ustroju RP z których jedną ze zmian było stworzenie stanowiska pierwszego zastępcy prezydenta czyli de facto wiceprezydenta. Funkcję prezydenta połączono natomiast ze stanowiskiem premiera.


    [​IMG]
    Sytuacja w kraju w przeddzień wojskowego zamachu stanu.

    [​IMG]
    Sytuacja w kraju podczas wojskowego zamachu stanu.

    [​IMG]
    Sosnkowski przejmuje pełnię władzy, Kwiatkowski wiceprezydentem.

    [​IMG]
    Najnowsze badania technologiczne.​


    Świat
    najważniejsze wydarzenia ​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) wojskowy zamach stanu gen. Sosnkowskiego w Polsce praktycznie wykluczył to państwo z demokratycznej rodziny narodów europejskich, a już szczytem bezczelności nowej władzy stało się zaginięcie wszystkich deputowanych Ruchu Narodowego, co do których nie ma wątpliwości, że gdyby nie nagły przewrót staliby się oni członkami nowego rządu. Posunięcie EOBR o przeniesieniu siedziby z Warszawy do Berlina jest najlepszym co w danej sytuacji można było uczynić, a nadzieją dla Polski jest Stanisław Mikołajczyk, który pełniąc wciąż stanowisko wiceprzewodniczącego może próbować negocjować z Sosnkowskim powrót do demokratyzacji w życiu politycznym (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) posłowie polskiego Ruchu Narodowego nie pojawili się na żadnym punkcie granicznym, co stawia pod znakiem zapytania oświadczenie Sosnkowskiego o ich wydaleniu z kraju. Być może nie można jeszcze być pewnym najgorszego rozwiązania, ale pewność prezydenta okazuje się w tym przypadku ułudą, skoro ani służby czechosłowackie ani węgierskie nie potwierdziły przejęcia tych polityków, a przecież właśnie wywieziono ich rzekomo na posterunki graniczne z tymi krajami. Rozstrzygające w tym powinno być osobne stanowisko wojska, które eskortowało polityków (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) 10 czerwca br. z udziałem szesnastu drużyn (Niemcy, Portugalia, Japonia, Paragwaj, Brazylia, Polska, Austria, Maroko, Węgry, Francja, Tajlandia, Meksyk, Włochy, Hiszpania, Chile, Australia) rozpoczęły się VI Mistrzostwa Świata w piłce nożnej. Wśród 16 uczestników MŚ brakuje Argentyny i Anglii, które w niespodziewany sposób uległy w eliminacjach mniej doświadczonym zespołom Chile i Austrii. Na stadionach w Berlinie, Gelsenkirchen, Muenchen, Dresden, Hamburgu, Bremie i Koeln zostaną rozegrane mecze do których będzie się powracało latami jako, że będą to niezapomniane boje wyśmienitych drużyn. W meczu otwarcia reprezentacja Niemiec pokonała 2:0 Japonię po golach Kirstena w 15 i 37 minucie, w drugim meczu Portugalia niespodziewanie uległa Paragwajowi 0:1 po trafieniu Ernesto Romero w 90 minucie (…)

    Grupa A

    10.VI. – Niemcy-Japonia 2:0 (Kirsten 15, 37), Portugalia-Paragwaj 0:1 (E.Romero 90);
    14.VI. – Niemcy-Paragwaj 3:1 (D.Mueller 4 (k), 18, Moecklin 86 – D.Romero 45), Portugalia-Japonia 2:1 (Eusebio 13, 19 – Hashimoto 74).

    Grupa B

    11.VI. – Brazylia-Polska 3:0 (Pele 4, Garrincha 32, 56), Austria-Maroko 3:0 (Pfeiffenberger 34, 59, Hertzlicher 67);
    15.VI. – Maroko-Polska 1:2 (Abdoullahi 22 – Cieślik 20, 40), Brazylia-Austria 2:1 (Pele 55 (k), 80 – Pfeiffenberger 69).

    Grupa C

    12.VI. – Węgry-Tajlandia 8:0 (Esterhazy 2, 6, Horvath 33, Puskas 48, Csibor 67, Maganthet 71 sam., Koth 76, 79), Francja-Meksyk 0:0.

    Grupa D

    13.VI. – Włochy-Australia 5:0 (Mancini 12, Vittorio 16, Eolio 26, Portinio 34, 39), Chile-Hiszpania 1:1 (R.Rodriguez 3 (k) – de la Casa 45 (k)).

    Diariusz polityczny​


    1.VI. – w nocy doszło w Polsce do wojskowego zamachu stanu przeprowadzonego przez wojsko pod dowództwem prezydenta-generała Kazimierza Sosnkowskiego, który w specjalnym oświadczeniu radiowym wyjaśnił powody jego przeprowadzenia.

    2.VI. – zawieszenie obrad parlamentu w Polsce aż do odwołania przez prezydenta Sosnkowskiego, posłowie i senatorowie przebywają w obozach internowania wg oficjalnego stanowiska wojska, choć jak później się okazuje w żadnym z miejsc odosobnienia nie można odnaleźć deputowanych Ruchu Narodowego.

    3.VI. – pogrzeb Józefa Becka, byłego premiera Polski w Warszawie zamordowanego przez członków Ruchu Narodowego na co wskazują wyniki śledztwa policji.

    4.VI. – zamknięcie głównej siedziby EOBR w Warszawie przez Konrada Adenauera i przeniesienie jej do Berlina wobec ʺniedemokratycznych praktyk Sosnkowskiego w Polsceʺ wg stanowiska tej organizacji.

    5.VI. – Stanisław Mikołajczyk, wiceprzewodniczący EOBR apeluje do gen. Sosnkowskiego o opamiętanie w imię demokracji i powrót do stołu rozmów z opozycją, a także o uszanowanie wyników wyborów wg których misję tworzenia nowego rządu powinni otrzymać członkowie Ruchu Narodowego.

    [​IMG]

    6.VI. – wizyta króla Grecji, Jerzego II w Belgradzie i jego spotkanie z królem Jugosławii, Piotrem upływa w miłej atmosferze, głównym tematem rozmów jest sytuacja w Polsce i wpływ jaki może ona wywrzeć na głównych jej sojuszników Węgry i Włochy.

    7.VI. – wprowadzenie tzw. noweli czerwcowej w Polsce, która m.in. łączy urząd prezydenta ze stanowiskiem premiera i min. spr. zagr., a także tworzy osobny urząd wiceprezydenta.

    8.VI. – Palmiro Togliatti zaoferował swoją pomoc co do użyczenia terytorium Włoch jako neutralnego miejsca, gdzie mógłby się odbyć proces zabójców byłego premiera Polski wobec zaistnienia wojskowego zamachu stanu i braku warunków do przeprowadzenia bezstronnego sądu.

    9.VI. – ostateczne zamknięcie niektórych prawicowych dzienników prasowych w Polsce, których druk został wstrzymany już w pierwszą noc wojskowego zamachu stanu pokrywa się z wprowadzeniem cenzury prewencyjnej wg rozporządzenia prezydenta.

    10.VI. – złożenie przysięgi przez Eugeniusza Kwiatkowskiego, który zostaje wiceprezydentem Polski wg obowiązującej tzw. noweli czerwcowej, która w obecnej chwili zastępuje konsytucję. Tego dnia rozpoczynają się też VI Mistrzostwa Świata w piłce nożnej w Niemczech.

    [​IMG]

    11.VI. – wizyta premiera Francji, Rene Mayera w kanadyjskim Halifax, gdzie usiłować przekonać premiera tego kraju do zainwestowania we francuski system szkolenia militarnego i kupno najnowszego sprzętu wojskowego.

    12.VI. – afera związana ze zniknięciem wszystkich deputowanych Ruchu Narodowego może wskazywać na pierwszą zbrodnię polityczną nowej władzy, której główny przedstawiciel nie do końca zdawał sobie sprawy ze skorzystania z usług wojska podczas pierwszych godzin trwania wojskowego zamachu stanu w Polsce.

    13-15.VI. – Rosja i Niemcy zamknęły granicę z Polską wobec utrzymującego się napięcia w kraju i wycofały swoich ambasadorów na konsultacje, podobnie uczyniło większość państw Europy Zachodniej.
     
  17. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 czerwca 1958

    odcinek 508


    En foelelse av optimisme
    (Powiew nadziei)​


    Polska​


    Władza prezydenta Sosnkowskiego i wiceprezydenta Kwiatkowskiego w Polsce stawia pod dużym znakiem zapytania dalsze funkcjonowanie demokracji. Utrzymany w mocy zakaz działalności partii politycznych i zawieszenie prac parlamentu nie pozwala na powrót do normalności, tak wyczekiwanej przez większość społeczeństwa, choć nie wykazywanej w demonstracjach niezadowolenia z racji posiłkowaniem się armią w utrzymaniu władzy przez Sosnkowskiego. W takim razie jedynym pocieszeniem stają się audycje radiowe z Mistrzostw Świata w Niemczech, gdzie polscy piłkarze w swoim trzecim meczu w grupie nieoczekiwanie pokonali faworyzowaną Austrię 2:1, a bramkę na dwie minuty przed końcem zdobył niezawodny Cieślik (19.VI.). W ćwierćfinale Polacy dokonali cudu na cudami, wygrywając tym samym stosunkiem bramek z zawsze mocnymi Węgrami, a wspomniany Cieślik strzelił dwa gole w ciągu trzech minut. Prasa jednoznacznie obwołała go następcą Wilimowskiego, słynnego piłkarza okresu międzywojennego, strzelca 4 bramek w meczu z Brazylią (1938). Liczono na to, że w półfinale z Brazylią tym razem to Polacy będą lepsi. Niestety, kunszt Pele, Garrinchy i Vavy sprawił, że to canarinhos cieszyli się występem w finale, a Polakom pozostawał występ w małym finale czyli meczu o 3. miejsce. 29 czerwca na Brandenburg Stadion w Berlinie reprezentacja Polski pokonała po zaciętym meczu Paragwaj 3:2 (1:1).

    Komentatorzy radiowi oszalali wprost ze szczęścia po końcowym gwizdku, a ludność wybiegła na ulice głośno skandując nazwiska strzelców bramek. Powrót Polaków drogą okrężną przez Czechosłowację (z racji zamknięcia granic przez Niemcy w dn. 13 czerwca) i ich wjazd od strony Cieszyna stał się pierwszym radosnym dniem od przeprowadzonego niedawno wojskowego zamachu stanu. Sukces piłkarzy dał społeczeństwu nowe pokłady optymizmu i nadziei.


    [​IMG]
    Sytuacja w Polsce – lato 1958.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) duńska inicjatywa dyplomatyczna o powołaniu światowej organizacji bezpieczeństwa pod nazwą Stowarzyszenia Państw Dobrej Woli autorstwa min. spr. zagr. tego kraju, Gustava Rasmussena może przy poparciu EOBR stać się zaczątkiem prawdziwego końca wojen, a przynajmniej przyczynić się do powstrzymania większych konfliktów. Sam autor inicjatywy wierzy, że jego idea zostanie podchwycona przez główne mocarstwa europejskie a także Stany Zjednoczone (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) wizja konfliktu o Tajwan coraz bardziej rozpala dalekowschodnią prasę, która uważa że Chiny chcą sprowokować mieszkańców tej wyspy do zaatakowania ich niszczycieli. Mimo obowiązującego aliansu między Tajwanem a Australią czy Nową Zelandią – osłona tych państw jest wielce wątpliwa, a Chinom wystarczy choćby i tydzień bierności sojuszników Tajwanu, aby dokonać pełnej okupacji wyspy. Tse-ven Soongowi marzy się kolejny sukces i podniesienie notowań wobec niedawnych niepowodzeń (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) niemiecka reprezentacja w piłce nożnej nie dała rady rewelacyjnym Brazylijczykom, obrońcom tytułu, którzy wygrywając 4:3 w zaciętym meczu finałowym po raz drugi z rzędu sięgneli po Puchar Świata. Trener, Hans-Peter Oerenbacher komplementował przeciwnika, z drugiej strony zaś wskazywał na plagę kontuzji, która uniemożliwiła występ w finale wielu piłkarzom z podstawowego składu. Za 4 lata mistrzostwa świata w piłce nożnej odbędą się na boiskach Argentyny, oby z tego mundialu Deutscher Fussball-Bund przywiózł upragnioną statuetkę (…)

    Grupa A

    18.VI. – Niemcy-Portugalia 1:1 (Kirsten 4 (k) – Eusebio 14), Paragwaj-Japonia 3:1 (E.Romero 34, 47, Martin 67 – Hashimoto 3).

    1.Niemcy 5 pkt 6-2, 2.Paragwaj 4 5-4 3.Portugalia 3 3-3 4.Japonia 0 2-7.

    Grupa B

    19.VI. – Austria-Polska 1:2 (Pfeiffenberger 22 – Reuth 44 sam., Cieślik 88), Brazylia-Maroko 6:0 (Pele 4, 7, 19, 49, Garrincha 56, 77).

    1.Brazylia 6 pkt 11-1 2.Polska 4 4-5 3.Austria 2 5-4 4.Maroko 0 1-11.

    Grupa C

    16.VI. – Francja-Węgry 2:2 (Rocheteau 33, Vitesse 67 – Puskas 31, Esterhazy 79), Meksyk-Tajlandia 4:0 (L.Suarez 22, M.Rey 45, V.Rey 59, Aquino 90).
    20.VI. – Francja-Tajlandia 6:1 (Rocheteau 12, 89, Armand 40, Guignon 48, Quelle 60, 72 – Trimparaskorn 29), Węgry-Meksyk 2:1 (Puskas 39, Csibor 79 – M.Rey 2 (k)).

    1.Węgry 5 pkt 12-3 2.Francja 4 8-3 3.Meksyk 3 5-2 4.Tajlandia 0 1-18.

    Grupa D

    17.VI. – Włochy-Hiszpania 0:0, Chile-Australia 3:3 (Venancio 23, L.Rodriguez 44, M.Sanchez 89 – Quint 22, 57, MacLean 68).
    21.VI. – Włochy-Chile 1:0 (Riva 90), Hiszpania-Australia 4:0 (de la Casa 22, Albacete 45, Ricardo 87, Mancho 89).

    1.Włochy 5 pkt 6-0 2.Hiszpania 4 5-1 3.Chile 2 4-5 4.Australia 1 3-12.

    1/4 finału

    22.VI. – Niemcy-Hiszpania 2:1 (D.Mueller 13, Foerster 37 – Albacete 67).

    22.VI. – Paragwaj-Włochy 1:0 (D.Romero 90).

    23.VI. – Brazylia-Francja 4:2 (Pele 11, Garrincha 44, Vava 68, Ribeiro 89 – Rocheteau 2, 7).

    23.VI. – Węgry-Polska 1:2 (Puskas 30, Cieślik 32, 35).

    1/2 finału

    26.VI. – Niemcy-Paragwaj 3:1 (Foerster 12, U.Mueller 29 (k), 79 (k) – E.Romero 22).

    27.VI. – Brazylia-Polska 2:0 (Pele 20, Vava 43).

    Mecz o 3. miejsce

    29.VI. – Polska-Paragwaj 3:2 (Cieślik 29, Brychczy 49, Mierzejewski 80 – E.Romero 21 (k), Pueno 77).

    Finał

    30.VI. – Brazylia-Niemcy 4:3 (Pele 2, 9, 13, Garrincha 80 – U.Mueller 10 (k), Schneider 19, Vormann 60).


    Diariusz polityczny​


    16.VI. – wymiana zdań na łamach niemieckiego dziennika ʺFrankfurter Allgemeine Zeitungʺ między przewodniczącym EOBR, Adenauerem a wiceprzewodniczącym, Mikołajczykiem z których ten pierwszy opowiada się za wprowadzeniem sankcji ekonomicznych dla Polski, a drugi uważa je za wymierzone głównie w społeczeństwo, a nie we władzę.

    17.VI. – kolejny dzień chińskich demonstracji zbrojnych u wybrzeży Tajwanu, chiński dyktator Tse-ven Soong nie wycofał się ze swoich wcześniejszych gróżb wobec tego kraju. Tajwan jest członkiem Aliansu Oceania wraz z Australią, Nową Zelandią i Mikronezją.

    18.VI. – ostrzeżenie władz Australii i Nowej Zelandii wobec dalszego naruszenia tajwańskich wód terytorialnych przez chińskie niszczyciele.

    [​IMG]

    19.VI. – wizyta Togliattiego w Szwajcarii, gdzie podczas rozmowy z prezydentem tego kraju padła propozycja o przyłączeniu się Konfederacji do Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.

    [​IMG]

    20.VI. – wizyta wiceprezydenta Polski, Eugeniusza Kwiatkowskiego na Litwie, gdzie uzyskał zapewnienie władz tego kraju, że Litwa nie zamierza po zerwaniu polskiego protektoratu wycofać się z Inicjatywy Środkowoeuropejskiej i układu gospodarczego Progres.

    21.VI. – pierwsza propozycja utworzenia światowej organizacji bezpieczeństwa, podobnej w swoich założeniach do dawnej OPD. Zamysł stworzenia Stowarzyszenia Państw Dobrej Woli (Goodwill Association of State) wysunął duński min. spr. zagr., Gustav Rasmussen.

    22.VI. – kolejna prowokacyjna próba chińskiej marynarki wojennej u wybrzeży Tajwanu, na wyspie wprowadzono pogotowie wojenne wobec spodziewanych prób desantu.

    23.VI. – Chiny zamknęły ambasady Australii i Nowej Zelandii w Czongkingu pod pozorem przeprowadzenia inspekcji sanitarnej, władze chińskie starają się sprowokować obydwa państwa do posunięcia się o krok za daleko.

    [​IMG]

    24.VI. – wizyta prezydenta Polski, Kazimierza Sosnkowskiego na Ukrainie, gdzie potwierdził prawa narodu ukraińskiego do samostanowienia i uznał protektorat polski za nieobowiązujący mimo wcześniejszego jego zerwania przez rząd ukraiński. Taka polityka niewątpliwie sprowadza Sosnkowskiego do szukania sojuszników na siłę wobec przeprowadzonego zamachu stanu i wciąż obowiązującego zamknięcia granic przez Rosję i Niemcy.

    25.VI. – zamieszki w spokojnym do tej pory Sztokholmie, policja szwedzka siłą stłumiła demonstrację licealnej młodzieży domagającej się przywrócenia w prawach ucznia jednego ze swoich kolegów. Bilans to 13 rannych uczniów i 7 policjantów.

    26.VI. – w wystąpieniu radiowym premier Australii, Robert Menzies zapowiada brak reakcji na chińskie prowokacje i prośbę do mieszkańców Tajwanu o nie uleganie próbom sprowokowania wyspy do rozpoczęcia konfliktu.

    [​IMG]

    27.VI. – francuskie zabiegi dyplomatyczne w irackim Bagdadzie, gdzie z wizytą u premiera tego kraju bawił wicemin. spr. zagr., Vincente Lannoy-Bergeraque. Francja zapewne chce uczynić neutralny Irak swoim stałym przyczółkiem na Bliskim Wschodzie.

    28-29.VI. – brytyjska wolta wobec francuskich zabiegów dyplomatycznych w Iraku, premier Eden zapowiada zdecydowanie działania wskutek prób wciągnięcia Bagdadu do francuskiego aliansu militarnego. Nakłania w tym celu władze irackie do nie wpuszczania w swoje granice przedstawicieli rządu Mayera.

    30.VI. – zwycięstwo Brazylii w finale VI Mistrzostw Świata w piłce nożnej rozegranych na boiskach w Niemczech. Reprezentacja Brazylia pokonała w wielkim finale Niemcy 4:3. Królem strzelców został Pele z 12 bramkami na koncie. Kolejny mundial odbędzie się za 4 lata na boiskach Argentyny.
     
  18. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 lipca 1958

    odcinek 509


    Haardhandskarna
    (Twarde stanowisko)​


    Polska​


    Pamiętne głosowanie państw EOBR w kwestii wprowadzenia sankcji ekonomicznych dla Polski z ramienia tej organizacji w dniu 1 lipca stało się powodem dymisji wiceprzewodniczącego Stanisława Mikołajczyka, który nie mogąc się pogodzić z werdyktem 18 na ogólną liczbę 33 państw złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska. Sankcje oficjalnie weszły w życie już 4 lipca, a sam Mikołajczyk od paru dni przebywał na przymusowej jak sam stwierdził emigracji w Londynie, skąd będzie w spokoju obserwował dalsze działania Sosnkowskiego i Kwiatkowskiego. Na opustoszałe stanowisko wiceprzewodniczącego EOBR wybrano Jeana Monneta z Francji.

    [​IMG]
    Bezpieczeństwo w kraju – lipiec 1958.​

    Tymczasem w kraju ani Sosnkowskiego ani Kwiatkowskiego nie zdziwiło wprowadzenie sankcji ekonomicznych dla Polski, czego spodziewano się już od dłuższego czasu. Odpowiedzią na sankcje stała się konferencja państw paktu Progres, która odbyła się w Krakowie między 7 a 9 lipca, kiedy to wypracowano wspólne stanowisko mogące choć w części ochronić Polskę przed negatywnymi skutkami podjętymi przez grupę 18 państw EOBR. Dodatkowo podpisano też umowy wojskowe z Litwą i Włochami przekazując lub uzyskując najbardziej niezbędne plany i dokumentacje prowadzonych badań technologicznych.

    [​IMG]
    Umowa wojskowa z Litwą.

    [​IMG]
    Umowa wojskowa z Włochami.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) atmosfera między Chinami i Tajwanem staje się coraz gęstsza i teraz ledwie jedna maleńska iskierka ognia może wywołać konflikt i powrót do stanu niepokoju na Dalekim Wschodzie. Swoje trzy grosze wtrąca tu niepotrzebnie Wielka Brytania, która poprzez swoje manewry floty stara się sprowokować Chińczyków do działania, mogąc później uzyskać znacznie więcej niż uzyskała ostatnio podczas podpisywania zawieszenia broni. Konflikt Chin z Tajwanem na nowo może rozpalić ten region świata, a jego dalekosiężne skutki mogą stać się udziałem zarówno Wielkiej Brytanii i Francji (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Stowarzyszeniu Państw Dobrej Woli (GAS) od samego początku swojego istnienia nie szczędzone są słowa krytyki, szczególnie te płynące zza oceanu. USA oraz kraje latynoamerykańskie nie wierzą w powrót światowej organizacji bezpieczeństwa mogącej zatrzymać konflikty na Dalekim Wschodzie czy kwestie narodowościowe w środkowej Afryce. Dodatkowo obawiają się przekształcenia tej organizacji w narzędzie europejskiego wykonawstwa co dla rządu amerykańskiego wyraźnie trąci neokolonializmem szczególnie w kwestii obdarzania demokracją krajów Bliskiego, Dalekiego Wschodu czy Afryki (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Stanisław Mikołajczyk, wiceprzewodniczący EOBR podał się do dymisji po karczemnej awanturze na forum tej organizacji podczas obrad w Berlinie, kiedy to przegłosowano stosunkiem 18 (Niemcy, Rosja, Szwecja, Finlandia, Norwegia, Dania, Islandia, Estonia, Łotwa, Belgia, Holandia, Luksemburg, Hiszpania, Portugalia, Czechosłowacja, Szwajcaria, Irlandia, Austria) do 15 głosów (Polska, Litwa, Ukraina, Węgry, Włochy, Turcja, Bułgaria, Jugosławia, Albania, Rumunia, Armenia, Gruzja, Grecja, Francja, Wielka Brytania) wniosek o wprowadzenie sankcji ekonomicznych dla Polski rządzonej przez tandem Sosnkowski-Kwiatkowski. Mikołajczyk nazwał EOBR stowarzyszeniem klakierów i potakiwaczy Niemiec i Rosji, które zapewne jak to bywało przed laty i teraz porozumiały się w kwestii doprowadzenia Polski tym razem do ruiny gospodarczej. Obrażony polityk udał się na emigrację do Londynu (…)

    Diariusz polityczny​


    1.VII. – głosowanie w berlińskiej siedzibie EOBR w sprawie wprowadzenia sankcji ekonomicznych dla Polski wypada na jej niekorzyść. Ze stanowiska wiceprzewodniczącego EOBR zrezygnował po burzliwej debacie Stanisław Mikołajczyk, udając się na emigrację do Londynu. Powrót do Polski jak zapowiedział, nie jest obecnie możliwy, ale karać zwykłych mieszkańców sankcjami za ambicje generalskie to zdecydowanie za dużo i można to porównać z ignoranctwem EOBR.

    2-3.VII. – demonstracje niezadowolenia wobec decyzji EOBR krzywdzącej polskie interesy gospodarcze i sytuację bytową mieszkańców w wielu miastach Polski, znacząco wspierane przez władze.

    4.VII. – tego dnia weszły w życie sankcje ekonomiczne dla Polski wystosowane przez Europejską Organizację Bezpieczeństwa i Rozwoju wobec de facto wojskowego zamachu stanu i zahamowania procesu demokratyzacji. Generał-prezydent Sosnkowski zawiesił członkostwo Polski w tej organizacji.

    5.VII. – w Kopenhadze podpisano akt tworzący Stowarzyszenie Państw Dobrej Woli (Goodwill Association of State) wg pomysłu duńskiego min. spr. zagr. Gustava Rasmussena. Pierwszymi pełnoprawnymi członkami tej organizacji zostały Dania, Norwegia, Szwecja, Finlandia i Islandia. Oczywistym celem jest włączenie w skład GAS wszystkich krajów o demokratycznych ustrojach.

    [​IMG]

    6.VII. – krytyka organizacji GAS przez kraje latynoamerykańskie i USA jako swoistej wędki na kraje demokratyczne dla osiągnięcia pewnych interesów na wzór niesławnej OPD. W Salonikach podpisano tego dnia porozumienie o wzajemnej współpracy w dziedzinie ratowania dóbr kultury między Jugosławią i Grecją.

    7.VII. – wizyty francuskiego min. spr. zagr. w Nepalu i Bhutanie mają na celu większe niż do tej pory złączenie interesów tych państw z Paktem Południowo-Wschodniej Azji i możliwą akcesję rządu w Kathmandu do owego sojuszu militarno-gospodarczego. Konferencja min. spr. zagr. Polski, Włoch, Litwy, Ukrainy i Węgier w ramach paktu gospodarczego Progres. Celem spotkania jest wypracowanie wspólnego stanowiska wobec podjętej przez EOBR decyzji o ustanowieniu sankcji ekonomicznych dla Polski, a także udzieleniu zwiększonej pomocy gospodarczej. Przy okazji podpisano umowę wojskową między Polską i Litwą.

    [​IMG]

    8.VII. – Chiny wystosowały protest dyplomatyczny do władz Francji wobec ciągłego mieszania się tego państwa w wewnętrzne sprawy państw himalajskich.

    9.VII. – utrzymujące się napięcie dyplomatyczne między Chinami i Tajwanem w dalszym ciągu grozi wojną i to nawet mimo ostrzeżeń wystosowanych wobec Tse-ven Soonga przez rządy Australii i Nowej Zelandii.

    10.VII. – Tse-ven Soong wyraźnie ostrzega Australię i Nową Zelandię, mówiąc o nieuchronnej karze i silnym uderzeniu wobec dalszego wspierania rządu w Taipei. Tajwan jest zbuntowaną prowincją Chin i tak jak ostatnio Makau powróci do macierzy – podkreślił chiński dyktator.

    11.VII. – akcesja Republiki Federalnej Niemiec, Holandii, Belgii i Luksemburga w struktury GAS na konferencji krajów Morza Północnego na Helgolandzie. Dodatkowo podpisano protokół o ułatwieniach w handlu między strefą Beneluxu a krajami skandynawskimi.

    12.VII. – początek brytyjskich manewrów floty wojennej u wybrzeży Hongkongu, co prasa chińska określa mianem prowokacji i wspierania polityki australijsko-nowozelandzkiej względem zagrożonego Tajwanu.

    13.VII. – Wietnam, państwo Paktu Południowo-Wschodniej Azji ogłosił mobilizację powszechną swoich sił zbrojnych. Jest to reakcja na zaostrzający się spór chińsko-tajwański i możliwy wybuch wojny lokalnej.

    14.VII. – EOBR nie wyklucza z grona swoich członków Polski, dając jej jedynie do zrozumienia, że prawideł demokratycznych nie da się zastąpić nawet największym generalskim doświadczeniem i działaniem dla rzekomego dobra państwa. Idea demokracji musi funkcjonować bez zarzutu i nawet wobec możliwości objęcia rządów przez partie skrajnie prawicowe w tym przypadku – jak można odczytać w oficjalnym stanowisku tej organizacji.

    15.VII. – ostrzeżenie Japonii wobec Tse-ven Soonga w kwestii możliwego zajęcia wyspy przez chiński desant, prawa japońskie co do Formozy nie zostały nigdy anulowane i wyspa ta w przeszłości miała więcej wspólnego z cesarskim ładem aniżeli z chińską dominacją – jak wynika z treści dokumentu.
     
  19. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 lipca 1958

    odcinek 510


    Der Wind der Wandel kommt...
    (Wicher zmian nadciąga…)​


    Polska​


    Sytuacja w Polsce w drugiej połowie lipca kojarzona jest przede wszystkim z żywiołowymi wystąpieniami ludności białoruskiej na Kresach, a także pod polską ambasadą w Berlinie. Żądania autonomii rządów są tak uporczywe, że stale przyczyniają się do destabilizacji na Ziemi Mińskiej. Rząd RP zmuszony jest posunąć się do drastycznych rozwiązań, tworząc specjalne obozy odosobnienia dla ludności białoruskiej. Taka niedemokratyczna decyzja wyraźnie osłabiła sytuację Polski na arenie międzynarodowej i niestety oddala ją od udziału w nowej organizacji (Stowarzyszenie Państw Dobrej Woli).

    Prezydent Sosnkowski nie neguje żądań ludności białoruskiej, ale uważa, że oczekiwania dotyczące wprowadzenia rządów autonomicznych są zdecydowanie za daleko posunięte. Sprawie należy nadać zupełnie inny bieg i odrzucić wymuszanie pewnych decyzji poprzez okupację ambasady czy akty terroru na Kresach.

    [​IMG]
    Sytuacja wewnętrzna w Polsce.​

    W dniach od 20 do 21 lipca wizytę w Polsce złożył premier Wielkiej Brytanii, Anthony Eden, który potwierdził więzy przyjaźni polsko-brytyjskiej, a także co ważniejsze przekazał na ręce rządu RP gwarancje niepodległości. To cenny sukces Sosnkowskiego, zważywszy na ostatnie problemy na arenie międzynarodowej.

    [​IMG]
    Gwarancje brytyjskie dla Polski.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) w Azji Centralnej narodził się nowy sojusz militarny – Układ PAIRAF. Jego twórcy, Pakistan, Iran i Afganistan wypełnili tym samym pustkę neutralności w tym regionie świata. Niemniej ten nowy układ militarny ma o wiele większe znaczenie niż inne tego typu alianse, gdyż tak naprawdę ma być jedynie wstępem do stworzenia organizacji gospodarczej o wiele większym zakresie niż dotyczącym tylko tych trzech państw. Pierwszy odzew ze strony Iraku czy krajów postsowieckiej Azji Centralnej jak najbardziej pozytywny, więc może taka organizacja istotnie powstanie (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) coraz bardziej czuć proch na Dalekim Wschodzie po wzajemnych prowokacjach ze strony Chin, a także ostrzeżeniach Australii czy Japonii. Ale czy istotnie konflikt może stać się odpowiednią reakcją Chin na kłopoty wewnętrzne? Zapewne tak, władza Tse-ven Soonga chwieje się, możliwe jest jego obalenie przez tzw. twardogłowych, gotowych rozpalić ponownie kontynent azjatycki w ogniu wojny. Soongowi zarzuca się przede wszystkim nadmierną ustępliwość, co może skończyć się rozpoczęciem konfliktu z Tajwanem, aby chiński dyktator podniósł swe notowania (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Francja zamierza interweniować na korzyść obecnego tajlandzkiego rządu w jego kłopotach z personą marszałka Phibulsongkhrama. Wojskowe zamachy stanu stały się w Tajlandii pewną tradycją, panaceum na gnębiące ten kraj kryzysy wewnętrzne. Francuska pomoc dla Tajlandii ma głównie polegać na odpowiednim uzbrojeniu sił rządowych, mogących odeprzeć spodziewany atak wojskowych. Podobną pomoc zapowiedziały Indie oraz Birma. Sytuacja w Tajlandii może poważnie zdestabilizować cały region (…)

    Diariusz polityczny​


    16.VII. – początek rozmów przedstawicieli Iranu, Afganistanu i Pakistanu w Teheranie w celu powołania organizacji militarno-gospodarczej po odejściu z sojuszu alianckiego.

    17.VII. – Francja podpisała tego dnia akcesję do nowotworzonej organizacji Stowarzyszenia Państw Dobrej Woli (GAS) wg umowy z Dunkierki. W kolejnych dniach spodziewane jest podpisanie podobnych dokumentów przez Wielką Brytanię i Irlandię.

    18.VII. – strajki na Ziemi Mińskiej w Polsce, Białorusini domagają się przeprowadzenia referendum w sprawie wprowadzenia autonomii.

    UKŁAD PAIRAF​


    Data powstania: 19.VII.1958.
    Siedziba główna: Teheran (Iran).
    Języki urzędowe: nowoperski, urdu, paszto, dari.
    Członkowie wraz z datami uczestnictwa: Iran (od 19.VII.1958), Pakistan (od 19.VII.1958), Afganistan (od 19.VII.1958).
    Największa liczba państw-członków: 3 (od 19.VII.1958).
    Cel: współpraca polityczno-gospodarcza Pakistanu, Iranu i Afganistanu.

    19.VII. – w Teheranie zostaje podpisany dokument tworzący nowy alians militarny, nazwany od pierwszych dwóch liter członków – Układem PAIRAF. Pakistan, Iran, Afganistan zakładają sojusz wojskowy, aby bronić się pod możliwością ekspansji Paktu Południowo-Wschodniej Azji, a także Rosji.

    [​IMG]

    20.VII. – EOBR proponuje rozmowy okrągłego stołu w nabrzmiałej ostatnimi dniami sprawy tajwańskiej, jednak stanowisko Chin jest nieprzejednane i przedstawiciele tego kraju odrzucają możliwość rozpoczęcia konferencji w tej kwestii.

    [​IMG]

    21.VII. – fala demonstracji niezadowolenia w największych miastach Indii, powodem utrzymujący się wciąż kryzys gospodarczy. Strajkujący zostają przeważnie rozpędzeni armatkami wodnymi.

    22.VII. – demonstracje mniejszości białoruskiej przed ambasadą Polski w Berlinie, manifestujący domagają się wprowadzenia autonomii na wschodnich kresach naszego kraju.

    23.VII. – Japonia po raz kolejny ostrzega Tse-ven Soonga przed możliwym atakiem na Tajwan, uważając rozpoczęcie konfliktu za bezpośrednie zagrożenie również i jej granic.

    [​IMG]

    24.VII. – rząd brytyjski zakończył tego dnia obowiązywanie układu o protektoracie w Hedastanie, niemniej ten kraj pozostanie pod militarną opieką Albionu (umowa z Damaszku).

    [​IMG]

    25.VII. – akcesja Armenii do układu militarnego Rosji i republik azjatyckich (Pakt dla Demokratycznej Azji).

    [​IMG]

    26.VII. – nieudany zamach na min. spr. zagr. Tajlandii, Tianlianga Huntrakoola w Bangkoku. Prawdopodobnie jest to związane z przygotowaniem wojskowego przejęcia władzy przez marsz. Luanga Phibulsonghkrama.

    27.VII. – umowa z Liverpoolu: do Stowarzyszenia Państw Dobrej Woli przyłączają się Irlandia i Wielka Brytania.

    28.VII. – ogłoszenie deklaracji teherańskiej przez przedstawicieli Iranu, Afganistanu i Pakistanu. Jest ona propozycja wobec innych państw tego regionu co do zawiązania szerszego porozumienia gospodarczego.

    29.VII. – trzęsienie ziemi o magnitudzie 7,7 w skali Richtera poważnie uszkadza peruwiańskie miasto Callao, również stolica Lima odnosi pewne straty. Z całego świata w najbliższych dniach napływa pomoc (największa z USA, Brazylii i Wielkiej Brytanii).

    30-31.VII. – wizyta Tse-ven Soonga w Korei i jego spotkanie z Syngmanem Rhee (przypuszczalnym powodem wizyty jest przekonanie Koreańczyków do wzięcia udziału w interwencji na Tajwanie).
     
  20. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 sierpnia 1958

    odcinek 511


    Ny udgivelse
    (Nowa odsłona)​


    Polska​


    Wydarzeniem pierwszej połowy sierpnia br. była spodziewana już od wielu miesięcy akcesja dwóch państw Afryki Północnej, Tunezji i Libii do Inicjatywy Środkowoeuropejskiej, sojuszu, który po przyjęciu nowych członków liczy sobie już siedmiu uczestników. Z pewnością można by było zaliczyć ten sukces na poczet osiągnięć Sosnkowskiego i Kwiatkowskiego, niemniej główną zasługę w rozwoju tego sojuszu miał jednak przywódca Włoch, Palmiro Togliatti. Konferencja Inicjatywy Środkowoeuropejskiej odbyła się przecież w Rzymie, nie w Warszawie, co w sumie wskazuje na talenty organizacyjne właśnie włoskiego przywódcy.

    Podczas obrad konferencji Inicjatywy Środkowoafrykańskiej po przyjęciu w poczet sojuszu dwóch państw północnoafrykańskich postanowiono też zmienić nazwę na Alians Euroafrykański, który znacznie lepiej będzie odzwierciedlał zakres tej organizacji militarnej (8.VIII.).


    [​IMG]
    Alians Euroafrykański, nowa odsłona Inicjatywy Środkowoeuropejskiej.​

    Podpisano kolejną umowę gospodarczą w ramach układu Progres o dostawach ukraińskiej ropy, a także zakończono prace nad pracą nowego typu ciężkiego czołgu (Państwowe Zakłady Inżynieryjne). Obecnie naukowcy pracują nad nowym typem artylerii samobieżnej.

    [​IMG]
    Umowa w ramach układu gospodarczego Progres.

    [​IMG]
    Nowe badania technologiczne.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia ​


    Die Welt (Szwajcaria):

    (…) spodziewana wizyta amerykańskiego sekretarza stanu w Chinach jest pewnym zaskoczeniem dla demokratycznych państw Europy, gdyż może wskazywać na bliskość porozumienia między Chinami i USA. Obserwatorzy sceny politycznej uważają, że może to nie być tylko porozumienie handlowe, ale również tajna umowa, dająca Tse-ven Soongowi wolną rekę w zaprowadzeniu modelu władzy na całym Dalekim Wschodzie. Niebezpieczeństwo z tego wynikające zaszkodziłoby w pierwszej kolejności Tajwanowi, Japonii a później Paktowi Południowo-Wschodniej Azji (…)

    Le Soir (Belgia):

    (…) rozszerzenie Inicjatywy Środkowoeuropejskiej i jej szybkie przekształcenie w Alians Euroafrykański może wskazywać na wybujałe ambicje Palmiro Togliattiego, którego pewnie kolejną wątpliwą zasługą jest wywołanie narodowościowych zamieszek w Zagrzebiu i Mostarze, a także w Grecji. Być może lewicowy przywódca Włoch zamierza doprowadzić do trwałej destabilizacji na Bałkanach co mogłoby oznaczać rozbicie państwa jugosłowiańskiego i bezpośrednie połączenie z północnymi państwami wspomnianego wcześniej aliansu militarnego (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) Chiny praktycznie zawiesiły antytajwańską propagandę na czas zapowiedzianej wizyty Dullesa, co może wskazywać na zmianę bezpośredniego celu politycznego wobec odmiennego stanowiska USA wobec sprawy tajwańskiej, co prawdopodobnie przewiduje Tse-ven Soong. Korzyści jakie mogą stać się udziałem Chin po zakończeniu wizyty mogą dać temu krajowi carte blanche w kolejnej próbie kształtowania nowego ładu na Dalekim Wschodzie. W tym przypadku jednak chińska agresja uzyska swoją złowrogą moc wobec amerykańskiego poparcia (…)

    Diariusz polityczny​


    1.VIII. – mimo pomyślnej wizyty Tse-ven Soonga przy końcu lipca w Korei chińskie wysiłki dyplomatyczne nie skoncentrowały się w najbliższych dniach na atakowaniu Tajwanu czy tworzeniu kolejnych prowokacji, najwyraźniej są one sygnałem albo zmiany taktyki chińskiego przywódcy lub po prostu ciszy przed burzą.

    2.VIII. – umiarkowane tony prasy japońskiej i tajwańskiej w sprawie napiętej sytuacji związanej z kryzysem w stosunkach z Chinami.

    3.VIII. – początek konferencji państw Inicjatywy Środkowoeuropejskiej w Rzymie z udziałem przedstawicieli Włoch, Polski, Litwy, Ukrainy, Węgier. Podczas jej trwania przewidywane są ceremonie podpisania dwóch dokumentów akcesyjnych państw śródziemnomorskich.

    4.VIII. – Tse-ven Soong w swoim przemówieniu w Szanghaju potwierdził tezę o dniu przemian, w którym Tajwan powróci do macierzy czyli do zjednoczonych Chin.

    5.VIII. – w prasie amerykańskiej pojawiają się informacje o spodziewanej wizycie sekretarza stanu, Johna Fostera Dullesa w Chinach, byłaby to pierwsza wizyta tak wysokiej rangi przedstawiciela rządu USA w tym kraju od wielu lat.

    [​IMG]

    6.VIII. – układ akcesyjny do Inicjatywy Środkowoeuropejskiej tego dnia podpisali przedstawiciele Tunezji na czele z min. spr. zagr., Armandem Guillonem, ceremonia podpisania tego dokumentu odbyła się w Rzymie.

    [​IMG]

    7.VIII. – kolejnego dnia konferencji państw Inicjatywy Środkowoeuropejskiej podpisano umowę akcesyjną z przedstawicielami Libii (delegacja w składzie z premierem Duncanem Cummingiem). Tym samym ten sojusz militarny składa się obecnie z 7 państw.

    8.VIII. – ostatniego dnia konferencji rzymskiej z udziałem przedstawicieli Włoch, Polski, Litwy, Ukrainy, Węgier, Tunezji i Libii postanowiono o zmianie nazwy sojuszu militarnego z Inicjatywy Środkowoeuropejskiej na Alians Euroafrykański.

    9.VIII. – prasa europejska uważa spodziewaną wizytę Dullesa w Chinach jako niewiarygodny wręcz awans Chin i możliwe spotkanie w ramach podziału stref wpływów na świecie.

    10.VIII. – fala strajków robotniczych w krajach bałkańskich, szczególnie w Jugosławii i Grecji, stoją zakłady przemysłowe w Belgradzie, Skopje, Atenach i Salonikach. EOBR zapowiada pomoc gospodarczą dla tych państw.

    11.VIII. – włoska prasa w entuzjastycznym tonie wypowiada się na temat podpisanych akcesji przez Tunezję i Libię, uważając Togliattiego za głównego architekta rozwoju sojuszu militarnego.

    [​IMG]

    12.VIII. – przedstawiciele chińskiej dyplomacji nie ustają w wysiłkach, aby przekonać Nepal do wstąpienia w szeregi Unii Dalekowschodniej, jednak rząd w Kathmandu przyjmuje jedynie pomoc gospodarczą od Tse-ven Soonga.

    13-14.VIII. – fala strajków w Jugosławii ogarnia kolejne miasta, strajkują zakłady w Zagrzebiu, Sarajewie i Mostarze, do żądań wzrostu płacy dochodzą też nowe hasła związane z oczekiwaniami autonomii ze strony Chorwatów.

    15.VIII. – wizyta szacha Iranu w Afganistanie, to głównie wyraz troski o rozwój nowego układu militarnego PAIRAF, bezpośrednie rozmowy między przywódcami państw przeważnie przyczyniają się do pogłębienia więzi dyplomatycznych.
     
  21. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 sierpnia 1958

    odcinek 512


    Strange moete
    (Dziwne spotkanie)​


    Polska​


    Świetną okazją do podniesienia notowań rządów Sosnkowskiego i Kwiatkowskiego stała się uroczystość otwarcia ośrodka prób rakietowych w okolicach Chełma (Rejowiec Fabryczny). Dzięki otwarciu ośrodka poprawią się możliwości wykorzystywania broni rakietowej przez wojsko, a także będzie można lepiej rozwijać szeroką pojętą technologię przemysłową. Mimo rozszerzenia sojuszu militarnego o Libię i Tunezję nie wzrosło jednak notowanie rządu, podobnie będzie zapewne tym razem. Część społeczeństwa nie zapomniała o wciąż zaginionych członkach Rządu Narodowego, którzy prawdopodobnie jednak siedzą w jakimś tajnym obiekcie odosobnienia gdzieś na Kresach, jak się powszechnie podejrzewa.

    [​IMG]
    Ośrodek prób rakietowych w okolicach Chełma.​

    Rząd RP podpisał w drugiej połowie sierpnia kilka umów o charakterze militarno-gospodarczym, głównie z sojusznikami. Kilka z tych dokumentów było podpisanych w ramach paktu Progres jak kolejna umowa polsko-ukraińska. W najbliższym czasie przewidziane jest podpisanie szeregu umów z nowymi członkami układu militarnego, Libią i Tunezją.

    [​IMG]
    Umowa z Włochami.

    [​IMG]
    Umowa z Ukrainą w ramach układu Progres.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Hufvudstadsbladet (Finlandia):

    (…) spotkanie Soong-Dulles w Czongkingu zdaje się nie rozwiązywać żadnej z podjętych kwestii w rozmowie między tymi dwoma politykami, niemniej można zadać sobie pytanie, czy dialog Chin z USA nie jest tak naprawdę przyczynkiem do podziału stref wpływów przynajmniej w strefie Pacyfiku. Stany Zjednoczone tak naprawdę mogą mieć jedynie interesy na Filipinach, do niedawna jeszcze terytorium objętym protektoratem, natomiast mogły podać cennik Chinom za uzyskanie kontroli nad dalszymi terytoriami na Dalekim Wschodzie. Można już się obawiać skutków chińsko-amerykańskiego spotkania (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) szejkanaty arabskie nad Zatoką Perską ostatecznie przyjęły propozycję Edena i stały się kolejnym członkiem Układu Bezpieczeństwa. Tym samym upadła koncepcja Saudów, aby przywrócić to terytorium jurysdykcji chociażby Paktu Arabskiego, a także szacha Iranu, mogącego wobec wejścia szejkanatów do sojuszu kontrolować wejście do Zatoki Perskiej. Szejk Dubaju nie ukrywał swojego zadowolenia wobec tak łatwej akcesji do sojuszu alianckiego, licząc także na znaczące kontrakty handlowe (…)

    Zuericher Zeitung (Szwajcaria):

    (…) amerykańska prasa nie szczędzi pochwał jak to wyrażono postępowemu chińskiemu przywódcy Tse-ven Soongowi, który staje się kimś w rodzaju niegdysiejszego Czang Kaj-Szeka. Chiny mają dużo szczęścia, posiadając polityka takiego formatu, jak można wyczytać w dalszych komentarzach największych dzienników zza oceanu. Jakich technik użył Soong omamiając Dullesa, niewiadomo, pewne jest natomiast, że otworzył zupełnie chiński rynek dla amerykańskiego przemysłu zbrojeniowego i tym należy tłumaczyć pozytywny odzew prasy (…)

    Diariusz polityczny​


    16.VIII. – niepokoje w szejkanatach arabskich nad Zatoką Perską pozostających pod kontrolą rządu omańskiego, demonstrujący w Adjmerze, Dubaju i Abu Zabi domagają się poparcia ze strony szejków, którzy ich zdaniem powinni poprzeć ich postulaty.

    17.VIII. – poparcie szacha Iranu dla dążeń szejkanatów arabskich i możliwością wciągnięcia ich w szeregi członków układu PAIRAF.

    18.VIII. – posłuszeństwo rządowi Omanu wypowiedziały szejkanaty nad Zatoką Perską, siły rządowe wycofały się z Dubaju, Adjmeru i Abu Zabi na tereny macierzyste. Sułtan Omanu podejmuje dialog z buntowniczymi szejkanatami.

    19.VIII. – 13 ofiar starć w libańskim Trypolisie, gdzie tak jak w Bejrucie dochodzi już od kilku miesięcy do systematycznych walk między opozycją a rządem.

    20.VIII. – kolejny dzień demonstracji w głównych miastach Jugosławii, Ljubljana, Zagrzeb i Sarajewo zostały objęte wręcz rozruchami i terenem walk między demonstrującymi a wojskami rządowymi.

    21.VIII. – ugoda z Ad-Dauha (Katar) w sprawie uznania niepodległości szejkanatów nad Zatoką Perską, szejkanaty połączyły się w Federacji Emiratów Arabskich ze stolicą w Dubaju (Shakhbut Bin Al-Nahayan).

    [​IMG]

    22.VIII. – Federacja Emiratów Arabskich (Dubaj) przystąpiła tego dnia do Unii Panarabskiej, duchowego stowarzyszenia wszystkich państw arabskich. Rozpoczęła też rozmowy w sprawie przystąpienia do sojuszu alianckiego jako najlepszej rękojmi obrony wobec możliwych pretensji Omanu czy Arabii Saudyjskiej.

    [​IMG]

    23.VIII. – spotkanie na szczycie w Czongkingu: Tse-ven Soong-John Fuster Dulles. Rozmowy dotyczyły aktualnej sytuacji politycznej na Dalekim Wschodziem, głównie jednak najbardziej drażliwy temat dotyczył Tajwanu i Japonii. Obserwatorzy spodziewają się radykalnej odmiany działań chińskiej dyplomacji po zakończeniu wizyty amerykańskiego sekretarza stanu.

    [​IMG]

    24.VIII. – do Jugosławii przybywa z misją stabilizacyjną delegacja EOBR na czele z przewodniczącym Konradem Adenaurem. Jej celem jest zapobieżenie dalszej brutalizacji życia politycznego w tym kraju.

    25.VIII. – zakończenie wizyty Dullesa w Chinach, dzienniki prasowe krajów Unii Dalekowschodniej pełne zachwytu nad erudycją zaproszonego gościa, a także możliwością rozwoju współpracy chińsko-amerykańskiej.

    [​IMG]

    26.VIII. – sir Jilendra Vayaphrasattar, min. spr. zagr. Indii z wizytą w Kathmandu, w ostatnich dniach ten kraj odwiedza bardzo wiele delegacji sąsiednich państw w nadziei na przełamanie neutralności rządu nepalskiego.

    27.VIII. – akcesja Federacji Emiratów Arabskich (Dubaju) do Układu Bezpieczeństwa (sojuszu alianckiego) na podstawie dokumentu z Abu Zabi.

    28.VIII. – ogłoszenie częściowej mobilizacji sił brytyjskich na Dalekim Wschodzie, głównie w garnizonach w Hongkongu i Singapurze, decyzja ta ma związek z rozpoczętymi manewrami floty chińskiej u wybrzeży Hajnanu i Makau.

    29.VIII. – chińskie okręty wojenne praktycznie zablokowały możliwość wyjścia jakiejkolwiek jednostki brytyjskiej z portu w Hongkongu, premier Eden apeluje do Soonga o rozwagę w działaniach.

    30.VIII. – flota chińska odpłynęła w kierunku bazy na Hajnanie, jednak teren wokół Hongkongu jest systematycznie penetrowany przez lotnictwo, wygląda to na próbę prowokacji.

    31.VIII. – Eden ostrzega Tse-ven Soonga przed zgubnymi skutkami kolejnych prowokacji ze strony chińskiej floty i kolejnej próby zablokowania Hongkongu.
     
  22. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 września 1958

    odcinek 513


    Foeraendringar i dags att boerja...
    (Zmiany czas zacząć…)​


    Polska​


    Sytuacja wewnętrzna Polski w pierwszej połowie września ulega systematycznej poprawie, a rząd pracuje nad poprawą stosunków z Niemcami i Rosją, które jak do tej pory nie otworzyły granic zamkniętych krótko po wojskowym zamachu stanu. Służyły temu dwie wizyty, jedna wiceprezydenta Kwiatkowskiego, który wyruszył na spotkanie przedstawicieli państw bałtyckich do Rygi (3-11.IX.) i tak spotkał się z prezydentem Rosji. Druga, o wiele ważniejsza, gdyż spotkanie Sosnkowskiego z kanclerzem Niemiec, Blucherem odbywało się w ramach wizyty we Włoszech, Blucher przebywał tam na zaproszenie prezydenta Togliattiego.

    Polska opinia publiczna tak jak podczas ostatniego mundialu i tym razem znalazła sobie temat zastępczy w postaci rozgrywek II Letniego Pucharu Ludów w którym reprezentacja radzi sobie świetnie. Wszyscy wyczekują półfinału z Holandią a wraz z tym pierwszego możliwego udziału w finale dużej imprezy piłkarskiej…


    [​IMG]
    Umowa z Ukrainą w ramach paktu gospodarczego Progres.

    [​IMG]
    Najnowsze badania technologiczne.

    [​IMG]
    Sytuacja wewnętrzna w Polsce w pierwszej połowie września.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Jugosławia jako zjednoczony kraj praktycznie przestaje funkcjonować, po ogłoszeniu jednostronnego wprawdzie ale jednak aktu secesji przez Słoweńców, Chorwatów i Bośniaków wydaje się, że już nic nie uratuje państwa południowych Słowian przed rozpadem. Strajki robotnicze i powstania narodowowyzwoleńcze rozszerzają się z każdą chwilą, w każdym też momencie należy się liczyć z możliwą interwencją sąsiadów, a szczególnie zaborczych Włoch czy Węgier. Tym samym nowa wojna bałkańska stałaby się smutną konsekwencją jeszcze jednego rozpadu dużego terytorium państwowego (…)

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) Chińczycy starają się raz po raz prowokować Brytyjczyków do wyprowadzania okrętów wojennych na wody międzynarodowe, aby tym samym pokazywać społeczeństwu i swoim dalekowschodnim sojusznikom natarczywość Londynu i czynić z niego agresora. Ta niewdzięczna gierka jest zapewne możliwa dzięki wcześniejszym ustaleniom podczas spotkania Tse-ven Soong-Dulles, dzięki czemu Chińczycy wiedzą o wiele lepiej od Edena na czym aktualnie stoją i na co mogą sobie pozwolić. Zdumiewające jest natomiast to, że Wielka Brytania nie może otrzymać podobnego poparcia w dyplomacji od USA jak Chiny. Możliwości rynku zbytu zapewne przeważyły szalę (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) 2 września rozpoczęły się rozgrywki w ramach II Letniego Pucharu Ludów na węgierskich boiskach (Budapest, Kecskemet, Gyor, Szekesfehervar, Nagykanizsa, Pecs, Debrecen, Miskolc) w których udział biorą reprezentacje Anglii, Francji, Węgier, Polski, Rumunii, Hiszpanii, Włoch, Niemiec, Szwecji, Rosji, Bułgarii i Holandii. Niespodziewanie słabo wypadła reprezentacja Węgier, która w meczu otwarcia przegrała 0:1 z Holandią, nadspodziewanie lepiej radzi sobie drużyna Niemiec, która po wysokim zwycięstwie nad Bułgarią lideruje grupie B (…)

    Grupa A

    2.IX. – Węgry-Holandia 0:1 (J.de Jong 67), Polska-Rumunia 2:1 (R.Kowalski13, B.Jakubowski 45 – Neagoe 23);
    5.IX. – Węgry-Polska 2:2 (Esterhazy 23, Puskas 34 – R.Kowalski 12, B.Jakubowski 86), Holandia-Rumunia 1:1 (Paast 19 – M. de Jong 88 sam.);
    8.IX. – Polska-Holandia 1:1 (Cieślik 44 (k) – Kaerrle 78), Węgry-Rumunia 0:0.

    1.Holandia 4 pkt bramki 3-2, 2.Polska 4 5-4, 3.Węgry 3 2-3 4.Rumunia 2 2-3.

    Grupa B

    3.IX. – Niemcy-Bułgaria 5:0 (Roth 23, Moecklinsberger 34, 56, Auttloeser 77 (k), I.Markow 80 sam.), Hiszpania-Francja 1:1 (Maceda 13 – Quiniou 56);
    6.IX. – Niemcy-Hiszpania 0:0, Francja-Bułgaria 2:0 (Rocheteau 26, de Jordequieu 82);
    9.IX. – Hiszpania-Bułgaria 6:2 (Rafael 2, 19, 34, Miguel 47, 90, Amavisca 55 – I.Markow 20, Todorow 88), Niemcy-Francja 1:1 (D.Mueller 22 (k) – Marduelles 20).

    1.Hiszpania 4 pkt bramki 7-2, 2.Niemcy 4 6-1, 3.Francja 4 4-2, 4.Bułgaria 0 2-13.

    Grupa C

    4.IX. – Włochy-Szwecja 2:1 (Tardomini 56, Venancio 58 – O.Oscarsson 11), Rosja-Anglia 0:0;
    7.IX. – Rosja-Włochy 1:1 (Zawarow 20 – Tardomini 60), Szwecja-Anglia 1:1 (Petersson 28 – Mackley 85);
    10.IX. – Włochy-Anglia 0:1 (Mackley 7), Szwecja-Rosja 2:0 (Rikardsson 28, 67).

    1.Anglia 4 pkt bramki 2-1, 2.Szwecja 3 4-3, 3.Włochy 3 3-3, 4.Rosja 2 1-2.

    Ćwierćfinały:

    12.IX. – Holandia-Francja 0:0 po dogr. karne: 5:4.
    12.IX. – Hiszpania-Włochy 4:1 (Pasquale 4, Miguel 23, 39, 87 – Tardomini 33).
    13.IX. – Anglia-Niemcy 1:1 (Mackley 89 – Burg 85), po dogr. karne: 4:5.
    13.IX. – Szwecja-Polska 0:1 (B.Jakubowski 48).

    Półfinały:

    15.IX. – Hiszpania-Niemcy 3:2 (Miguel 34, 90, Amavisca 88 – Maier 22, 81).
    16.IX. – Holandia-Polska ?

    Mecz o 3. miejsce

    18.IX. – Niemcy- ?

    Finał

    20.IX. – Hiszpania- ?

    Diariusz polityczny​


    1.IX. – kolejny incydent u wybrzeży wyspy Hajnan, brytyjski niszczyciel o mało nie zderzył się z chińską kanonierką. Wszystko odbywało się na wodach międzynarodowych, ale za incydent przeprosił mimo wszystko rząd brytyjski.

    2.IX. – rozszerzanie się strajków robotniczych i powstań narodowych na terytorium Jugosławii, wybuch buntu w Mostarze i Rijece.

    3.IX. – jednostronna deklaracja suwerenności ze strony Słoweńców, którzy za stolicę swojego niepodległego państwa obierają Ljubljanę.

    4.IX. – walki na ulicach Ljubljany przynoszą śmierć 43 manifestantów, armia jugosłowiańska otrzymuje rozkaz wycofania się z największego miasta Słowenii.

    [​IMG]

    5.IX. – podobne starcia na ulicach Zagrzebia i Dubrownika, tutaj jednak obywa się na szczęście bez ofiar śmiertelnych, armia jugosłowiańska wycofuje się głównie poza obwodnice dużych miast.

    6.IX. – wizyta wiceprezydenta Polski, Kwiatkowskiego w Rydze i jego spotkanie z prezydentem Rosji (rozmowy nt. ponownego otwarcia granic i zakończenie tego swoistego kordonu sanitarnego).

    7.IX. – rozmowa Togliatti-Sosnkowski-Blucher w Mediolanie poświęcona bieżącym problemom europejskim w tym najważniejszym, jugosłowiańskim. Dominuje postawa nieinterwencji choć z trudem podtrzymywana przez włoskiego prezydenta.

    8.IX. – Włochy wysuwają pretensje terytorialne do dalmatyńskiego wybrzeża Jugosławii i w sytuacji oderwania się Chorwacji oczekują od Serbii zgody na możliwość interwencji wobec słusznej ochrony interesów mieszkających tam Włochów.

    9.IX. – Węgrzy potwierdzają swoje wcześniejsze pretensje terytorialne do Baczki w sytuacji, gdyby Wojwodina poszła drogą Słowenii i ogłosiła deklarację suwerenności. Potwierdzają także swoje dawne prawa do dziedzictwa Chorwacji.

    10.IX. – jednostronna deklaracja niepodległości Chorwatów, którzy za stolicę uznają miasto Zagrzeb. Oczywiście w przypadku Słowenii tak i w przypadku Chorwacji jej niepodległość nie zostaje uznana przez rząd w Belgradzie.

    [​IMG]

    11.IX. – szczyt filipińsko-indonezyjski w Manili, sojusznicy chińscy usiłują wypracować wspólne stanowisko wobec częstych incydentów do których dochodzi między flotą brytyjską a chińską.

    12.IX. – król Jugosławii nie zamierza uznawać buntowniczych republik na północy i w środku kraju, uważając to za efekty wojskowego zamachu stanu mogącego obalić nie tylko dzieło Aleksandra I Karadjordjevicia co za niewątpliwą inspirację obcą.

    13.IX. – jednostronna deklaracja niepodległości Bośni i Hercegowiny ogłoszona w największym mieście tego regionu, Sarajewie.

    14.IX. – regent Węgier, Miklos Horthy de Nagybanya proponuje unię personalną zdesperowanym Chorwatom, aby uchronić ich przed zemstą Serbów. Jugosławia zrywa tego dnia stosunki dyplomatyczne z Węgrami.

    15.IX. – Jugosławia zerwała stosunki dyplomatyczne z Włochami nie przyjmując do wiadomości ich stanowiska w kwestii żądań co do dalmatyńskiego wybrzeża i skutków secesji Chorwacji.
     
  23. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-30 września 1958

    odcinek 514


    …ein grosser Sieg…
    (…wielkie zwycięstwo…)​


    Polska

    Wielkim zwycięstwem Polski zakończył się jej udział w II Letnim Pucharze Ludów w piłce nożnej odbywającym się na Węgrzech. Emocjonujący półfinał z Holandią rozegrany 16 września był niczym wobec porywającego meczu finałowego z Hiszpanią, zakończonego remisem 1:1. Wyrównującego gola zdobył na 6 minut przed końcem regulaminowego czasu Bartłomiej Jakubowski, a Nepstadion w Budapeszcie pełen był biało-czerwonych flag. Zwycięstwo nad Hiszpanią w rzutach karnych oznacza zgodnie z regulaminem, że kolejny Puchar Ludów nazwany już decyzją UEFA I Mistrzostwami Europy w piłce nożnej odbędzie się w Polsce. Jeszcze nie ustalono miejsc rozgrywania meczów, ale zdaniem ekspertów piłkarskich będzie to Warszawa, Kraków, Chorzów, Lwów, Gdańsk i Wilno.

    Wydarzenia polityczne drugiej połowy września nie nastrajały tak optymistycznie jak osiągnięcia piłkarskie reprezentacji Polski. Przede wszystkim postępujący rozpad Jugosławii, jednostronne niepodległości Słowenii czy Chorwacji i Bośni z Hercegowiną. Bezpośredni udział sojuszników Polski w ramach Aliansu Euroafrykańskiego (d. Inicjatywy Środkowoeuropejskiej) czyli Węgier i Włoch w przygotowaniach do odebrania spornych terytoriów Jugosławia podsumowała zrywające stosunki dyplomatyczne z tymi państwami, dodatkowo ogłosiła też mobilizację powszechną. Rumunia, Grecja i Albania, sojusznicy Jugosławii również postawili swoje siły zbrojne w stan podwyższonej gotowości. Nad Europą Południowo-Wschodnią zawisł ponury cień IV wojny bałkańskiej…

    Dużym sukcesem dyplomatycznym było przystąpienie Republiki Słowenii do Aliansu Euroafrykańskiego co zapewniło połączenie strategiczne między Włochami a Polską. Prezydent-generał Sosnkowski udzielił pozostałym nowopowstałym państwom bałkańskim gwarancji niepodległości w dniu 29 września.


    [​IMG]
    Gwarancje dla państw bałkańskich.

    [​IMG]
    Nowe badania technologiczne.

    [​IMG]
    Umowa z Litwą w ramach Paktu Progres.

    [​IMG]
    Umowa z Węgrami w ramach Paktu Progres.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    [​IMG]

    Diario de Lisboa (Portugalia):

    (…) Rumunia, Grecja i Albania poparły Jugosławię w jej dyplomatycznym sporze z Włochami i Węgrami ogłaszając podobnie jak rząd w Belgradzie mobilizację powszechną. To ma zmusić rządy w Budapeszcie i Rzymie do porzucenia retoryki irredenty grożącej oderwaniem Dalmacji czy Wojwodiny. W stolicy Jugosławii trzeci dzień z rzędu trwają antywęgierskie i antywłoskie demonstracje, trwają też rozmowy z przedstawicielami EOBR. Organizacja ta ma wciąż nadzieję, że uda się zapobiec eskalacji wydarzeń, które i tak spowodowały duży rozstrój Królestwa Jugosławii (…)

    [​IMG]

    Wiener Zeitung (Austria):

    (…) Państwo Bośniackie nieustannie prze w kierunku aliansu z Turcją i Bułgarią jako jedynej szansy na ocalenie wobec nieuchronnej interwencji sił Królestwa Jugosławii. W podobnej sytuacji znajduje się Macedonia, jednak rząd tego kraju liczy jeszcze, że deklaracja neutralności pozwoli na zachowanie twarzy wobec zbliżającego się konfliktu. Wszystko może okazać się w ciągu 2-3 następnych tygodni, jako że armia jugosłowiańska kończy przeprowadzanie mobilizacji. Tyle też czasu mają nowe państwa bałkańskie, aby znaleźć sobie możnych protektorów mogących uchronić je przed katastrofą (…)

    Frankfurter Rundschau (RFN):

    (…) Sukcesem Polski zakończył się rozgrywany na Węgrzech II Letni Puchar Ludów w piłce nożnej. Reprezentacja Polski zremisowała w meczu finałowym z Hiszpanią 1:1, aby zwyciężyć w rzutach karnych 6:5. Radość była tym wielka, że jest to pierwsze duże trofeum zdobyte przez Polaków, dla których do tej pory największym osiągnięciem było zdobycie 4. miejsca na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku. III Letni Puchar Ludów a zarazem I Mistrzostwa Europy w piłce nożnej na mocy decyzji UEFA i w zgodzie z obowiązującą regułą odbędą się już za 4 lata na stadionach Polski (…)

    Grupa A

    2.IX. – Węgry-Holandia 0:1 (J.de Jong 67), Polska-Rumunia 2:1 (R.Kowalski13, B.Jakubowski 45 – Neagoe 23);
    5.IX. – Węgry-Polska 2:2 (Esterhazy 23, Puskas 34 – R.Kowalski 12, B.Jakubowski 86), Holandia-Rumunia 1:1 (Paast 19 – M. de Jong 88 sam.);
    8.IX. – Polska-Holandia 1:1 (Cieślik 44 (k) – Kaerrle 78), Węgry-Rumunia 0:0.

    1.Holandia 4 pkt bramki 3-2, 2.Polska 4 5-4, 3.Węgry 3 2-3 4.Rumunia 2 2-3.

    Grupa B

    3.IX. – Niemcy-Bułgaria 5:0 (Roth 23, Moecklinsberger 34, 56, Auttloeser 77 (k), I.Markow 80 sam.), Hiszpania-Francja 1:1 (Maceda 13 – Quiniou 56);
    6.IX. – Niemcy-Hiszpania 0:0, Francja-Bułgaria 2:0 (Rocheteau 26, de Jordequieu 82);
    9.IX. – Hiszpania-Bułgaria 6:2 (Rafael 2, 19, 34, Miguel 47, 90, Amavisca 55 – I.Markow 20, Todorow 88), Niemcy-Francja 1:1 (D.Mueller 22 (k) – Marduelles 20).

    1.Hiszpania 4 pkt bramki 7-2, 2.Niemcy 4 6-1, 3.Francja 4 4-2, 4.Bułgaria 0 2-13.

    Grupa C

    4.IX. – Włochy-Szwecja 2:1 (Tardomini 56, Venancio 58 – O.Oscarsson 11), Rosja-Anglia 0:0;
    7.IX. – Rosja-Włochy 1:1 (Zawarow 20 – Tardomini 60), Szwecja-Anglia 1:1 (Petersson 28 – Mackley 85);
    10.IX. – Włochy-Anglia 0:1 (Mackley 7), Szwecja-Rosja 2:0 (Rikardsson 28, 67).

    1.Anglia 4 pkt bramki 2-1, 2.Szwecja 3 4-3, 3.Włochy 3 3-3, 4.Rosja 2 1-2.

    Ćwierćfinały:

    12.IX. – Holandia-Francja 0:0 po dogr. karne: 5:4.
    12.IX. – Hiszpania-Włochy 4:1 (Pasquale 4, Miguel 23, 39, 87 – Tardomini 33).
    13.IX. – Anglia-Niemcy 1:1 (Mackley 89 – Burg 85), po dogr. karne: 4:5.
    13.IX. – Szwecja-Polska 0:1 (B.Jakubowski 48).

    Półfinały:

    15.IX. – Hiszpania-Niemcy 3:2 (Miguel 34, 90, Amavisca 88 – Maier 22, 81).
    16.IX. – Holandia-Polska 0:0 po dogr. 3:4.

    Mecz o 3. miejsce

    18.IX. – Niemcy-Holandia 2:1 (Burg 55, Mahler 77 – Van der Hanegen 13).

    Finał

    20.IX. – Hiszpania-Polska 1:1 (Cardoso 19 (k) – B.Jakubowski 84) po dogr. karne: 5:6.

    Diariusz polityczny

    16.IX. – parlament Republiki Sudanu w Chartumie podjął decyzję o wejściu w skład Unii Panarabskiej. Sudan wciąż pozostaje zapalnym punktem Afryki Płn-Wsch., wojna domowa w tym kraju wciąż pozostaje nierozwiązanym problemem.

    17.IX. – do Jugosławii wyrusza tego dnia kolejna delegacja przedstawicieli EOBR na czele z przewodniczącym Konradem Adenauerem, jej celem będzie doprowadzenie do rozmów i negocjacji między przedstawicielami zbuntowanych republik i rządu w Belgradzie.

    18.IX. – fala demonstracji antywęgierskich i antywłoskich w Belgradzie, rozwój irredenty płynącej z Budapesztu i Rzymu wskazuje na zaplanowaną akcję rozbicia Jugosławii! - grzmiał z trybuny parlamentu premier Cvetković.

    19.IX. – został utworzony rząd Republiki Słowenii na czele którego stanął Emil von Brasseur, tymczasową głową państwa (przewodniczący parlamentu) został Arthur von Straussenburg.

    20.IX. – w finale II Letniego Pucharu Ludów rozegranego na Nepstadionie w Budapeszcie w meczu Hiszpania-Polska padł remis 1:1, ale w karnych lepsi okazali się Polacy (5:6). To pierwsze tak poważne zwycięstwo polskiej reprezentacji.

    21.IX. – Mogadiszu: rząd Somalii postanowił wejść za namową Jemenu w skład Unii Panarabskiej (specjalna sesja parlamentu). Bejrut opanowany przez siły partyzanckie Związku Patriotów Lewantu, które wyparły oddziały milicji libańskiej.

    22.IX. – ukonstytuował się rząd Republiki Chorwacji na czele z Vladimirem Laxą, tego dnia wybrano również głowę państwa w głosowaniu w parlamencie. Został nim Vladko Macek, działacz Partii Postępowej.

    [​IMG]

    23.IX. – rząd Słowenii (Emil von Brasseur) podpisał tego dnia umowę sojuszniczą z Aliansem Euroafrykańskim we włoskiej Wenecji, tym samym Polska, Ukraina, Węgry i Litwa uzyskały dzięki uczestnictwu Słowenii strategiczne połączenie z Włochami.

    [​IMG]

    24.IX. – po okresie spokoju ponownie wojenną mowę wygłosił dyktator Chin, Tse-ven Soong, który ostrzegł rządy Australii i Nowej Zelandii przed nadmiernym wspieraniem pozycji Tajwanu.

    25.IX. – Esad Pasza Toptani jr został tego dnia wybrany przewodniczącym parlamentu i de facto tymczasową głową państwa Państwa Bośniackiego. Rząd Bośni (Osman Zulfikarpasić) wybrany kilka dni wcześniej staje wobec dużego problemu jakim może się stać autonomia dla ludności serbskiej i chorwackiej. Pomoc gospodarczą dla Bośni zaoferowała już Turcja.

    26.IX. – ogłoszenie jednostronnej deklaracji niepodległości Republiki Macedonii, na czele której stoi rząd pod przewodnictwem Kiro Gligorova. Tymczasową głową państwa zostaje wybrany Panko Brasnarov.

    27.IX. – strony konfliktu w Federacji Mali podpisały tego dnia zawieszenie broni, które powinno unormować sytuację polityczną w tym kraju, zaburzoną od 1952 roku. Niewykluczone, że dojdzie do ostatecznego podziału co sugerują obserwatorzy EOBR.

    28.IX. – jednostronna niepodległość Królestwa Czarnogóry, do władzy w tym kraju wraca dynastia Petrović-Njegos na czele z władyką-metropolitą Daniło III. Premierem rządu zostaje Savo Cerović.

    29.IX. – rząd Jugosławii po rozmowach z przedstawicielami zbuntowanych republik i wysłannikami EOBR neguje ich prawo do ogłaszania deklaracji niepodległości i oczekuje w ciągu miesiąca powrotu do macierzy jak wynika z oficjalnego stanowiska. Delegaci ze Słowenii, Bośni i Chorwacji zostają internowani w obozie pod Niszem. EOBR bezsilnie protestuje.

    [​IMG]

    30.IX. – Turcja wysuwa propozycję zawarcia sojuszu wojskowego z Państwem Bośniackim najbardziej obecnie zagrożonym interwencją sił jugosłowiańskich. Rząd w Sarajewie wysuwa wstępną zgodę. Siły tureckie rozbiły tego dnia opór Związku Patriotów Lewantu w Bejrucie.
     
  24. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    1-15 października 1958

    odcinek 515


    Enhver anden endelig…
    (Sprawy ostateczne…)​


    Polska​


    Dalsza radykalizacja działań na Półwyspie Bałkańskim, przyjęcie Chorwacji w poczet członków Aliansu Euroafrykańskiego (2.X.1958) spowodowała niezwykle groźną sytuację mogącą oznaczać postawienie Polski jako członka tego sojuszu w stan wojny z państwami Konferencji Bałkańskiej. W tym celu Dowództwo Sił Zbrojnych RP przesunęło w stronę Pokucia dwa korpusy piechoty a konkretnie Korpus Zamość (gen. T.Kutrzeba) i Korpus Pińsk (gen T.Bór-Komorowski). Przesunięciu uległ też do tej pory stacjonujący w okolicach Lwowa Korpus Lwów, którego miejscem docelowym będzie Stanisławów. Wszystko to ma na celu być przygotowanym do udziału w operacji zbrojnej przeciwko krajom Konferencji Bałkańskiej (Rumunia, Jugosławia, Grecja, Albania) lub do obrony Pokucia. Oczywiście 9 dywizji postawionych na południowo-wschodnim krańcu RP nie zapewni odpowiedniego impetu natarcia, a i z obroną tego terytorium może być problem, dlatego też wkrótce pojawią się tam nowe wzmocnienia.

    Polska podpisuje w pierwszej połowie października umowy wojskowe w ramach obowiązującego aliansu z nowymi członkami tj. Słowenią i Chorwacją oferując pełne dokumentacje techniczne opracowywanych metod i wynalazków militarnych.


    [​IMG]
    Umowa polsko-chorwacka w ramach Aliansu Euroafrykańskiego (12.X.).

    [​IMG]
    Nowa technologia wojskowa w opracowaniu (11.X.).

    [​IMG]
    Umowa polsko-słoweńska w ramach Aliansu Euroafrykańskiego (5.X.).

    [​IMG]
    Przesunięcie dwóch korpusów piechoty w stronę Pokucia.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia ​


    [​IMG]

    Dagens Nyheter (Szwecja):

    (…) Chorwaci, którzy dopiero są na etapie formowania własnych sił zbrojnych zgodzili się na propozycję Węgier dotyczącą roztoczenia nad ich krajem parasolu ochronnego w postaci opieki Aliansu Euroafrykańskiego. Z przystąpienia Chorwacji do tego sojuszu wojskowego oprócz Węgrów najbardziej cieszą się Włosi, licząc na zabezpieczenie swoich interesów politycznych w Dalmacji, a być może też na jakąś stałą bazę wojskową po tej stronie Adriatyku. Horthy natomiast liczy na odnowienie unii węgiersko-chorwackiej (…)

    [​IMG]

    Aftenposten (Norwegia):

    (…) premier bośniacki, Zulfikarpasić podpisując umowę akcesyjną do sojuszu m.in. z Bułgarią i Turcją opiera swoją nadzieję na przetrwanie Państwa Bośniackiego w 25-letnim układzie o nieagresji podpisanym przez kraje Konferencji Bałkańskiej a Sojusz Euroazjatycki. Świat jednak widział już w swojej historii nie takie zawieszenia broni czy układy o nieagresji, które miały wydawać się wieczyste czy długotrwałe, a po kilku latach stawały się wyłącznie świstkami papieru. Podobny zawód może spotkać Bośnię z Hercegowiną, praktycznie bezbronną wobec możliwego uderzenia wojsk jugosłowiańskich (…)

    Frankfurter Allgemeine Zeitung (RFN):

    (…) pyszałkowaty Tse-ven Soong znowu na fali buty i fanfaronady, rozpoczynając konflikt z Tajwanem liczy na szybkie zwycięstwo i upokorzenie przeciwnika, jednak może się srodze zawieść ponieważ flota australijska i nowozelandzka razem wzięte mogą przyczynić się może nie tyle do desantu na Hajnanie czy Płw. Liaotung, ale w sposób bezpośredni zagrożą chińskim sojusznikom tj. Indonezji, Brunei i Filipinom. Może być to punkt zwrotny zmierzający do obalenia chińskiego tyrana, ale wszystko będzie zależało od sposobu intensyfikacji działań przez zaatakowane państwa Oceanii (…)

    Diariusz polityczny​


    1.X. – rząd Jugosławii naciska na władze Czarnogóry w sprawie zakończenia secesji i powrotu do macierzy. Decyzja Czarnogórców jest bardzo nieprzemyślana i szkodliwa tym bardziej dla Serbów, gdyż w praktyce pozbawia Jugosławię dostępu do dużego portu pełnomorskiego, dla Czarnogóry secesja nie oznacza nowego i lepszego życia politycznego, nie ma ona żadnego poparcia ze strony Włoch czy Bułgarii jak podkreśla się w oficjalnym komunikacie władz jugosłowiańskich. Podobny dokument władze w Belgradzie zamierzają wysłać do Sarajewa, Zagrzebia i Skopje.

    [​IMG]

    2.X. – Chorwacja przystępuje do umowy wojskowej z Aliansem Euroafrykańskim (Polska, Włochy, Węgry, Ukraina, Libia, Tunezja, Słowenia), jej przedstawiciel, ambasador Tomislav Cervenković podpisuje w Rzymie stosowny dokument. Jeszcze tego samego dnia Jugosławia zrywa wszelkie kontakty dyplomatyczne z państwami Aliansu Euroafrykańskiego.

    [​IMG]

    3.X. – o 3 w nocy do rezydencji Tse-ven Soonga zostaje wezwany ambasador Australii, sir Jonathan Gwynn-Elbridge, w ostrych słowach dyktator Chin beszta ambasadora, uważając, że przez butę Australii i pychę Nowej Zelandii kraje te rozpętały konflikt chińsko-tajwański, a lotnictwo Kraju Środka od tej pory rozpoczyna bombardowanie Taipei i innych miast na wyspie. Wybuch wojny Chin z Tajwanem staje się faktem. Wstrząśniętemu ambasadorowi dano 48 godzin na opuszczenie terytorium Chin, podobnie jak nowozelandzkiemu konsulowi.

    [​IMG]

    4.X. – Australijska i nowozelandzka prasa potępiają stanowisko Chin i rolę Tse-ven Soonga w rozpętaniu konfliktu wobec bezbronnemu Tajwanowi i proszą Stany Zjednoczone, Japonię, Francję, Wielką Brytanię i Indie o położenie tamy nieustannych agresji chińskich w rejonie Dalekiego Wschodu. Chińskie samoloty bombowe raz po raz bombardują Taipei i Kaohsiung, największe miasta Tajwanu.

    5.X. – Japonia ostrzegła Chiny przed możliwością zbrojnego zajęcia Tajwanu, gdyż wyspa de facto należy do Kraju Kwitnącej Wiśni od końca XIX wieku, a jej ostatnia secesja w niczym nie przesądziła o utracie praw Japonii do tego obszaru. Aneksja Tajwanu przez Chiny może oznaczać początek kolejnej wojny, podkreśliła japońska agencja telegraficzna NHK.

    [​IMG]

    6.X. – premier Państwa Bośniackiego, Osman Zulfikarpasić podpisuje tego dnia akcesję do sojuszu wojskowego Turcji, Bułgarii, Libanu, Azerbejdżanu i Japonii czyli tzw. Sojuszu Euroazjatyckiego. Umowa zostaje podpisana w konsulacie Turcji w Sarajewie.

    7.X. – ostra krytyka porozumienia wojskowego Bośni i Hercegowiny z Bułgarią i Turcją zaobserwowana w prasie jugosłowiańskiej, dominują krzykliwe tytuły o zdradzie narodowej i żądzy wyrównania rachunków nawet za cenę zerwania obowiązującego traktatu pokojowego zawartego po III wojnie bałkańskiej (18.VIII.1955) i związanego z nim 25-letniego układu o nieagresji (Rzym, 7.IX.1955).

    8.X. – Jugosławia wprowadziła częściową mobilizację swoich sił zbrojnych, przy czym największe natężenie formowania dywizji zauważano nad granicą z Bułgarią i Bośnią. W Belgradzie od kilku dni trwają demonstracje przeciwników secesji zorganizowane przez władze.

    9.X. – największy nalot chiński na stolicę Tajwanu, Taipei od początku wojny, już prawie 50% zabudowy miasta zostaje w mniejszym lub większym stopniu zniszczone. Niszczyciele chińskiej marynarki wojennej ostrzeliwują wybrzeże Tajwanu.

    [​IMG]

    10.X. – spotkanie na szczycie w Budapeszcie między prezydentem Włoch, Palmiro Togliatti a regentem Węgier Miklosem Horthy de Nagybanya nie przynosi porozumienia w sprawie podziału stref wpływów w dopiero co przyjętej do sojuszu Chorwacji, Togliatti oczekuje zabezpieczenia interesów Italii w Dubrowniku, Splicie i Rijece, Horthy uważa, że całość Chorwacji należy do dziedzictwa Korony św. Stefana.

    11.X. – Francja i Indie negują postawę Chin jako możliwą do przyjęcia w postaci państwa sprowokowanego działaniami Australii, Nowej Zelandii i Tajwanu. Uważają za czystą podłość wywołanie konfliktu z Tajwanem, który ma wszelkie cechy by stać się zapalnikiem kolejnej wojny o dużym wymiarze w tej części świata.

    12.X. – Turcja przypomina władzom jugosłowiańskim o obowiązującym układzie o nieagresji, który w obecnym kształcie został też rozciągnięty na Bośnię i Hercegowinę i w przypadku agresji serbskiej będzie to oznaczało przystąpienie Turcji i Bułgarii do wojny z Jugosławią w obronie Bośni.

    13.X. – siły jugosłowiańskie są praktycznie zmobilizowane, przy czym neutralni obserwatorzy z ramienia EOBR do tej pory bezsilni w swoich próbach zakończenia kryzysu secesyjnego uważają, że pierwszymi celami będą osamotnione Czarnogóra i Macedonia nie mogące aktualnie liczyć na żadną istotną pomoc międzynarodową poza oczywistym współczuciem w ich sytuacji.

    14.X. – chiński nalot bombowy na australijskie miasto Darwin nie był aż tak znaczący, gdy mowa o zniszczeniach, niemniej jego znaczenie propagandowe niesie za sobą ponure skutki dla morale w australijskim społeczeństwie. W mieście wybucha panika, która doprowadza do kilkudniowych starć ludności z policją.

    15.X. – władze Jugosławii wysyłają dwie noty dyplomatyczne do tzw. rządów Czarnogóry i Macedonii z żądaniem zakończenia secesji w ciągu 24 godzin.


    [​IMG]
     
  25. Aux_Teergois

    Aux_Teergois Ten, o Którym mówią Księgi

    POLSKA I ŚWIAT
    HISTORIA ALTERNATYWNA
    1936-1963


    16-31 października 1958

    odcinek 516


    I midten av veien…
    (W połowie drogi…)​


    Polska

    Sytuacja na Bałkanach rozwijająca się z dnia na dzień coraz bardziej dramatycznie, szczególnie dla losów Czarnogóry i Macedonii zdeterminowała też w pewnym stopniu sytuację w samej Polsce, która jest przecież stroną układu militarnego Alians Euroafrykański i w sposób pośredni może być wciągnięta w konflikt do którego nie jest w zupełności przygotowana. Niemniej wobec braków w uzbrojeniu i niechęci kadry dowódczej co do czynnego uczestnictwa w kampanii bałkańskiej podjęto kroki zmierzające do wsparcia najbliższych sojuszników tj. Węgier i Ukrainy w przewidywanym konflikcie. Przede wszystkim ogłoszoną częściową mobilizację niektórych oddziałów WP, które zostały skierowane na Pokucie, obszar graniczący z rumuńską Bukowiną. Dywizje piechoty, zmotoryzowana, pancerna i zmechanizowana, tudzież siły Obrony Narodowej będą stawiać czynny opór wobec mogącego nastąpić ataku rumuńskiego, a w przewidzianych okolicznościach i docelowo zająć całość Bukowiny z perspektywą wejścia do Mołdawii czy Siedmiogrodu, aby wesprzeć siły węgierskie lub ukraińskie.

    Znacznie większym zagrożeniem wobec rysującego się konfliktu na Bałkanach jest stanowisko Czechosłowacji, w mniejszym zakresie Austrii, które to państwa związane układem sojuszniczym z Hiszpanią i Portugalią mogą zostać wciągnięte do konfliktu z Aliansem Euroafrykańskim wobec rozpoczęcia przez Hiszpanię wojny odwetowej z Włochami, gdy te jako pierwsze zaczną wojnę na Bałkanach. Generał-prezydent Sosnkowski obawia się przystąpienia Czechosłowacji do wojny przeciwko Polsce, a sytuację Węgier w takim przypadku nazywa dramatyczną. Jedyną nadzieją na szybkie zakończenie konfliktu jest spore zaangażowanie wojsk włoskich, które poprzez Słowenię i Chorwację mogą przynieść wsparcie Madziarom. Póki co Sosnkowski widzi jeszcze nadzieję na powstrzymanie wojny, która może przynieść nieobliczalne skutki w misji duńskiego min. spr. zagr. Gustava Rasmussena, inicjatora powołania Stowarzyszenia Państw Dobrej Woli, utworzonego w lipcu br.


    [​IMG]
    Sformowanie 26. Dywizji Piechoty w okolicach Łodzi.

    [​IMG]
    Częściowa mobilizacja sił zbrojnych na odcinku granicznym z Rumunią.​

    Świat
    najważniejsze wydarzenia​


    Die Welt (Szwajcaria):

    (…) dumni i dzielni synowie Tajwanu z nieustraszoną wręcz mocą powstrzymują raz po raz ataki wojsk chińskich na ich wyspę. I my za wzorem australijskiej prasy możemy ich nazwać bohaterami demokracji. Tajwańczyków oprócz słów wsparcia przydałaby się też i pomoc militarna. Czy Wielka Brytania z Francją zapomniały jak się upominać w obronie słabszych? Czy Indie z krajami indochińskimi tak obawiają się Chin, że nie mogą wykrzesać z siebie iskry, która wspomoże samotnych obrońców Tajwanu? Czy w końcu i Japonia, kiedyś wielka potęga, dzisiaj państwo aspirujące – może pokazać, że i dla niej Tajwan jest bliski? Obawiam się, że nie doczekacie się Państwo odpowiedzi ani z Londynu, Paryża czy Tokio, albo przybędzie ona zbyt późno (…)

    Berlingske Tidende (Dania):

    (…) do Belgradu z misją ostatniej szansy uratowania pokoju udaje się architekt Stowarzyszenia Państw Dobrej Woli, min. spr. zagr. Gustav Rasmussen. Na jego przyjazd zgodził się król Jugosławii, Piotr II, który ma nadzieję, że skuteczny duński minister wykona za niego stosowne działania dyplomatyczne i trzy pozostałe secesjonistyczne państwa powrócą do macierzy Południowych Słowian. Zapobiec tak szeroko zakrojonemu konfliktowi, który w swoich porywach może objąć i 2/3 Europy to tak trudne zadanie, że minister Rasmussen obiecał jedynie tyle, że uczyni wszystko co w swojej mocy, aby mu zapobiec (…)

    Frankfurter Rundschau (RFN):

    (…) szybkie wchłonięcie Czarnogóry i Macedonii przez Jugosławię dodało niewątpliwie wiatru w żagle serbskiemu nacjonalizmowi, który teraz liczy na duńskie możliwości mediacyjne odnośnie pozostałych buntowników. Perspektywa prowadzenia wojny z dwoma dużymi blokami militarnymi musi do tego stopnia przerażać Piotra II, że aby ratować twarz posiłkuje się tego typu gestami dyplomatycznymi. Z jednej strony gra pozorów czyli ultimatum z datą zakończenia, wydalenie delegatów EOBR na czele z Adenauerem, a z drugiej zgoda na przyjazd Rasmussena jako panaceum na wszelkie bałkańskie bolączki. Chyba, że Jugosławia ma na tyle świetnych własnych dyplomatów,którzy mówiąc językiem piłkarskim z rozgrywki 1:2 uczynią 2:2, a co za tym idzie wyrównają szanse w nadchodzącym konflikcie (…)

    Diariusz polityczny​


    16.X. – o 4 w nocy upłynął termin ultimatum jakie wystosował rząd Królestwa Jugosławii do prowizorycznych rządów samozwańczej Czarnogóry i Macedonii i jako, że nie otrzymał odpowiedzi o tej samej godzinie zmotoryzowane wojska jugosłowiańskie przekroczyły granice tych dwóch państw. EOBR protestuje przeciwko postępowaniu władz Jugosławii, ale jej delegaci na czele z samym przewodniczącym Adenauerem zostali poproszeni o opuszczenie Belgradu.

    [​IMG]

    [​IMG]

    17.X. – lotnictwo jugosłowiańskie z zaciekłością atakuje pozycje obrońców w Podgoricy, Ulcinj, Skopje i pod Stipem. Delegaci EOBR udali się z Belgradu do Budapesztu na spotkanie z regentem Węgier, adm. Horthy.

    18.X. – pierwsza próba chińskiego desantu pod Taipei niespodziewanie kończy się fiaskiem atakujących, mimo wielkiej przewagi najeźdzcy na morzu, w powietrzu i na lądzie, jeszcze raz się okazuje, że Chińczycy nie są w stanie sobie poradzić z doskonale działającą linią obrony tajwańskich sił samoobrony. Australijski dziennik prasowy Herald nazywa obrońców Tajwanu bohaterami świata demokratycznego.

    [​IMG]

    19.X. – dywizje jugosłowiańskie przebiły umocnienia obronne Czarnogórców i są o krok od zdobycia Podgoricy, król z rządem uciekli prawdopodobnie w stronę Dubrownika na terytorium chorwackie. Turcja i Bułgaria udzielają tego dnia gwarancji niepodległości Bośni i Hercegowinie.

    [​IMG]

    20.X. – po trudnych bojach w górach Macedonii siłom Jugosławii udaje się przejąć pograniczne miasto Stip przez które prawdopodobnie przechodziła pomoc dla sił macedońskich pochodząca od macedońskich Bułgarów. Francja zagroziła Chinom w przypadku zajęcia przez nich Tajwanu występując w imieniu Paktu Południowo-Wschodniej Azji.

    21.X. – triumfalne wejście sił jugosłowiańskich do czarnogórskiej Podgoricy, kapitulację wojsk obalonego Królestwa podpisuje gen. Martinović. Lada dzień władze Jugosławii wydadzą oficjalną proklamację powrotu Czarnogóry do macierzy.

    [​IMG]

    22.X. – ogłoszenie uroczystej aneksji terytorium Czarnogóry do Jugosławii odbywające się w Belgradzie i mowa króla Piotra II Karadjordjevicia uświetniają ten moment chwały, w dalszym ciągu toczą się zacięte walki jugosłowiańsko-macedońskie.

    [​IMG]

    23.X. – w Tallinnie zostaje podpisane porozumienie estońsko-rosyjskie o zniesieniu umowy o rosyjskim protektoracie, od tej pory Estonii zostaje przywrócone prawo prowadzenia samodzielnej polityki zagranicznej. Wielka Brytania i Francja proponują mediację na Bałkanach, ale zostaje ona odrzucona przez władze Jugosławii.

    24.X. – wojska jugosłowiańskie wchodzą tego dnia do macedońskiego Skopje, likwidując zacięty opór separatystów. Władze Macedonii na czele z prezydentem Gligorovem zostają aresztowane i przewiezione w nieznanym kierunku. Lotnictwo chińskie dokonuje raz za razem udanych ataków bombowych na Taipei i Kaohsiung. Skandal dyplomatyczny wstrząsa Hiszpanią i Francją za sprawą ujawnionego szpiegostwa 5 hiszpańskich urzędników konsulatu w Tuluzie.

    [​IMG]

    25.X. – lotnictwo australijskie zwycięża w jednym z licznych starć powietrznych nad Zatoką Shenquan broniąc terytorium Tajwanu przed chińską infilitracją i bombardowaniem. Rosja opowiada się za podjęciem negocjacji w sprawie zakończenia secesji Jugosławii poprzez powrót do stołu rokowań.

    [​IMG]

    26.X. – uroczysta proklamacja jedności Jugosławii i Macedonii ogłoszona w Belgradzie przez króla Piotra II, to kolejny moment na podkreślenie nienaruszalności zjednoczenia wszystkich południowych Słowian – podkreślił w mowie król Jugosławii.

    [​IMG]

    27.X. – Bośnia i Hercegowina, Słowenia i Chorwacja otrzymują ultimatum od władz Jugosławii w sprawie powrotu do Ojczyzny Słowian Południowych w ciągu tygodnia. Władze jugosłowiańskie oczekują od tych państw zerwania umów sojuszniczych z odpowiednimi układami militarnymi. W przeciwnym wypadku czeka ich los Czarnogóry i Macedonii, a przede wszystkim zniszczenia i straty ludzkie.

    28.X. – Palmiro Tolgiatti, dyktator Włoch ogłosił tego dnia mobilizację powszechną włoskich sił zbrojnych, w stan pogotowia zostaje postawiona flota i lotnictwo. W przemówieniu radiowym zagwarantował niepodległość trzech pozostałych państw secesyjnych, zażądał też od króla Jugosławii uwolnienia władz macedońskich i opuszczenia bezprawnie anektowanych terytoriów Czarnogóry i Macedonii.

    29.X. – włoskie kutry torpedowe ostrzelały blisko Tarentu jugosłowiański statek wycieczkowy ʺJadrankaʺ zmierzający z Ulcinj do Aten. Władze w Belgradzie uznały ten incydent za prowokację, usiłując zrzucić całą winę za mogący powstać konflikt na rząd Jugosławii. Grecja i Rumunia, sojusznicy Jugosławii wycofali rankiem ambasadorów z Włoch, Węgier, Polski i Ukrainy.

    30.X. – Albania zamknęła konsulat w Sofii i Rzymie, motywując to względami oszczędnościowymi. Wiele włoskich przedstawicielstw handlowych w tym kraju zostało tego dnia zamkniętych, przeprawy promowe z Tirany do Brindisi prosperują natomiast doskonale, wielu Albańczyków i przede wszystkim Włochów przedostaje się do Italii. Adm. Horthy ogłosił mobilizację powszechną, mobilizację częściową ogłosiły też Polska i Ukraina.

    31.X. – Turcja poinformowała, że jest również gwarantem niepodległości Chorwacji i Słowenii i każdy atak na te państwa spotka się z odwetem ze strony państw Sojuszu Euroazjatyckiego. Bułgaria ogłosiła mobilizację powszechną, w Turcji ogłoszono mobilizację częściową. Do upłynięcia jugosłowiańskiego ultimatum zostały trzy dni.


    [​IMG]
     
Status Tematu:
Zamknięty.

Poleć forum

  1. Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych reklam.Użytkownik ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej.
    Zamknij zawiadomienie