Polski Imperializm Część III „Uśpiony Orzeł”

Odcinek 87
1 Stycznia 1920 – 1 Stycznia 1921




20 Stycznia 1920 roku, w Nicei Francuska Partia Komunistyczna rozpoczęła demonstracje mające na celu wywarcie na władcach tymczasowych zmiana społecznych oraz zorganizowania wyborów parlamentarnych, społeczeństwo francuskie które nadal cierpiało niedostatek spowodowany udziałem w wojnie światowej, było na granicy wrzenia. Sytuacja we Francji od czasu podpisania separatystycznego pokoju porozumieniem alpejskim wcale się nie polepszyła, upalne lato roku 1919, spowodowało ogromny nieurodzaj, brak wystarczającej ilości zbóż na polach oprowadził do klęski głodu , ludzie byli zdesperowani, sytuacje te wykorzystał francuski przywódca komunistów Louis Hyaric, który chciał na Marszałkach wymusić zmiany w państwie, które od momentu obalenie monarchii stało się dyktaturą rządzoną przez marszałków: Pierre de Segur oraz Gilles de Guaberiat. Demonstracja zorganizowana w Nicei przerodziła się w bunt a następnie w zbrojną rewolucję, powodem tego było wysłanie przez władze lokalne wojska do rozpędzenia manifestantów, w wyniku tej akcji poniosły śmierć młoda kobieta z dzieckiem na rekach które umierało z głodu, to nieszczęście było czynnikiem zapalnym dla wszystkich następnych zajść, demonstranci zakatowali wysłane odziały, cześć wojska stacjonującego w okolicach Nicei i samego miasta, o poglądach skrajnie lewicowych, opowiedziała się po stronie demonstrantów, w szybkim tempie zdobyto siedzibę władz lokalnych. Wynikiem wszystkich tych zajść był wybuch wojny domowej we Francji, po jednej stronie stali marszałkowie którzy pragnęli pozostać przy władzy którą zdobyli, natomiast drugą reprezentowali Francuscy Komuniści walczący o wyzwolenie mas pracujących spod jarzma dotychczasowego systemu, na czele tej rewolucji staną nie kto inny jak Louis Hyaric.


Z powodu wybuchu wojny domowej we Francji, jej ostatnie terytoria kolonialne skorzystały z okazji i uzyskały niepodległość, Francji w wyniku traktatu pokojowego traciła kolonie w Indiach i Afryce, głownie na rzecz Republiki Wielkiej Brytanii, zmuszeni też byli zapłacić odszkodowania które odbiły na zwiększeniu cierpień zwykłych francuzów. W Ameryce Południowej Francuzom udało się zachować swoje olbrzymie posiadłości, które w momencie wybuchu wojny domowej, ogłosiły niepodległość, powstały tam dwa olbrzymie państwa Unia Południowo Amerykańska oraz Konfederacją Południowo Amerykańską, przywódcami nowych państw zostali: Pierre Perier, Adolphe Guizot


Nowe Państwa Ameryki Południowej 12 Czerwca 1920 roku.

W czasie gdy we Francji rozpoczynała się wojna domowa, Niemcy wraz z Brytyjczykami przystąpili do ostatecznej ofensywy mającej zakończyć tą wojnę walki na Linii Kutrzeby trwały niemal do końca lipca 1920 roku, polskie wojska stawiły zażarty opór ale z powodu przewagi liczebnej walk z rebeliantami oraz wkroczenia Ukraińców na tereny sporne z Cesarstwem, walki zakończyły się polskim odwrotem, ta bitwa była jedną z najbardziej krwawych ze wszystkich w stoczonych tej wojnie, starty poniesione przez obie strony sięgnęły niemal miliona żołnierzy.


Front Północny Sytuacja z 12 Sierpnia 1920 roku.


W tym czasie w Kazimierzy dogorywał Kazimierz XIII August, sytuacje te wykorzystał Kamil Dmowski przewodniczący PSL-u, zagorzały wręcz fanatyczny, zwolennik idei republikańskich. Skorzystał on z momentu najbardziej odpowiedniego do realizacji swoich zamierzeń , którymi było jednoczesne zakończenie wojny oraz obalenie monarchii, społeczeństwo polskie było już bardzo zmęczone przeciągającymi się działaniami zbrojnymi, w armii też panowało niezadowolenie oraz niskie morale wśród żołnierzy pragnęli oni już tylko wrócić do domów, to samo można było powiedzieć o żołnierzach Niemieckich czy Brytyjskich. Dmowski zawiązał spisek konspiracyjny z wysoko postawionymi dowódcami wojskowymi, ich zadaniem było okazanie mu wsparcia w trakcie przejmowania władzy lub po prostu ignorowanie wydarzeń które miały nastąpić.


20 Sierpnia gdy Kazimierz XIII wydał swe ostatnie tchnienie, Dmowski rozpoczął realizacje planu, w parlamencie Cesarskim, a potem na ulicach jego zwolennicy rozpoczęli nawoływać i skandowania za końcem monarchii i tej wojny, wojskowi którzy współpracowali z Dmowskim wypowiedzieli posłuszeństwo wraz z podległymi sobie oddziałami, reszta poszła ich przykładem niczym stado baranów, doszło do otwartej rebelii w całej niemalże armii, dziedzic tronu Zygmunt August, brat zmarłego Kazimierza, który zgodnie obowiązującym prawem dziedziczył tron, próbował przeciwdziałać zaistniałej sytuacji proponując porozumieniu Alpejskiemu zawieszenie walk, jednak to nie pomogło mu zgasić zapalonego prze Dmowskiego płomienia, dnia 20 Sierpnia w parlamencie proklamowano II Republikę Polską, Dmowski uważał się za kontynuatora I Republiki Polskiej, Republiki Krakowskiej powstałej na początku dziewiętnastego wieku w wyniku Rewolucji Republikańskiej, trwającej w latach 1815-1824, Dmowski wręcz wierzył iż jest następny Ożarowskim który był jego bohaterem.


Zygmunta Augusta zatrzymano wraz z całą rodziną został podany aresztowi domowemu do odwołania, w tym czasie nowe władze rozpoczęły rozmowy z przedstawicielami Porozumienia Alpejskiego na temat traktatu pokojowego kończącego działania wojenne, do jego podpisanie doszło 12 grudnia 1920 roku, tym samym wielka światowa wojna dobiegła końca.


Ciąg dalszy nastąpi.
​

________________________________________________________________________

No to wojna się skończyła, teraz bezie kilka odcinków specjalnych zanim wrócę do kontynuowanie opisu la 1920-1936.

 

V Odcinek Specjalny
Bilans I Wojny Światowej



Straty Sił Lądowych Porozumienia Alpejskiego (w milionach)


Straty Sił Lądowych Porozumienia Wersalskiego, Australia, Filipiny i Nowa Zelandia wliczone w straty Cesarstwa Polskiego.(w milionach)


Straty Sił Morskich Państw Zaangażowanych w I Wojnę Światową


Fundusze Wydane na Działania Militarne ​

_______________________________________________

Dla wszystkich narzekających na to że trzymam się liczb, zgodnych z rozgrywką wprowadziłem poprawki teraz wszystkich zginęło około 60 milinów, mniej nie bedzie populacje w tym swiecei rozwiały się znacznie dynamiczniej niż w historii żeczywistej wiec akie ofiary są jak najbardziej adekwatne.

 

VI Odcinek Specjalny
Nowy Światowy Ład


Traktat pokojowy który został podpisany miedzy stroną Polską a Porozumieniem Wersalskim, kończył ostatecznie okres Ładu Frankfurckiego zapoczątkowanego podpisaniem traktatu we Frankfurcie w 1831 roku. Traktat Berliński który został podpisany przez przedstawicieli Republiki Polskiej, Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Wielkiej Brytanii, Królestwa Aragońskiego, Królestwa Zjednoczonej Italii, Republiki Czesko-Austriackiej, Republiki Wielkich Węgier, Republiki Uriańskiej, Unii Bałtyckiej.Traktat ten był ostatecznym i głównym porozumieniem miedzy narodowym kończącym I Wojnę Światową do jego podpisania doszło w Berlinie 12 stycznia 1921 roku, poprzedni podpisany w 1920 roku trakt pokojowy uznany został za wstępne porozumienie które miano jeszcze skorygować. Francja nieostała zaproszona do negocjacji w sprawie Traktatu Berlińskiego, powodem był fakt iż już wcześniej podpisała traktat pokojowy z Porozumieniem Wersalskim podobna sytuacja tyczyła się Państwa Papieskiego. W Berlinie Powołano także do istnienia Koalicję Państw, celem Koalicji Państw było utrzymanie pokoju i współpracy międzynarodowej, za jej twórcę uznać można Brytyjskiego Premiera Lloyda Drummonda. Siedzibą nowej organizacji miał stać się Londyn, Koalicja państw na początku była jedynie organizacją zrzeszającą zwycięzców wielkiej wojny czyli Państwa Porozumienia Alpejskiego.

Europa 1921 rok, po ostatecznym uzgodnieniu nowych granic miedzy państwami.


Afryka 1921 rok, nowe granice pomiędzy koloniami.


Zmiany Terytorialne W Azji 1921 rok.​

 

VII Odcinek Specjalny
Dziennik Konrada Gromskiego








​

 

VIII Odcinek Specjalny
Bohaterowie I Wojny Światowej









​

_________________________________________________________________________

Będzie jeszcze jeden odcinek specjalny potem wracam do opisu pozostałych 15 lat rozgrywki.
Poprawiłem admirała Dudzińskiego.

 

IX Odcinek Specjalny
Uzbrojenie Stosowane w czasie I Wojny Światowej




Karabiny Maszynowe

Karabiny maszynowe były najbardziej rozpowszechnionym typem uzbrojenia używanego przez wszystkie strony w czasie trwania pierwszej wojny światowej, to właśnie ten rodzaj uzbrojenie zadał śmierć największej, liczbie żołnierzy w ciągu trwania walk, stacjonarne karabiny maszynowe stosowane były głownie do odpierania natarć przeciwnika na pozycje broniących się wojsk.



Działa Ciężkiego kalibru

Działa ciężkiego kalibru były drugą po karabinach maszynowych najbardziej rozpowszechnionym typem uzbrojenie na wyposażeniu wszystkich armii biorących udział w wojnie, Polska posiadał działa o maksymalnym kalibrze 370 mm, działa te służyły głownie do przeprowadzania ostrzału przed rozpoczęciem natarcia na wrogie pozycji i okopy obronę.


Samoloty dwupłatowe

Pierwsze samoloty, służyły do przeprowadzania zwiadu, celem rozpoznania terenu przed natarcie wojsk składających się z piechoty, w późniejszym okresie wojny zaczęto stosować je w celach militarnych jako bombowce zrzucające, bomby na nieprzyjacielskie pozycje, oraz jako myśliwce które zwalczały wrogie samoloty.


Sterowce

Sterowce używane były niemal wyłącznie przez armie Niemiecką, w czasie trwania wojny. Sterowce i balony były używane jako stałe punkty obserwacyjne nad linia frontu. Ich załoga składała się zazwyczaj z dwóch osób, wyposażonych w spadochrony na wypadek ostrzału nieprzyjaciela lub pożaru. Balony były łatwym celem dla lotnictwa myśliwskiego dlatego wyposażano je w dużą liczbę karabinów przeciwlotniczych. Niemcy używali sterowców także do nalotów na terytorium przeciwnika.


Uzbrojenie przeciwlotnicze

Pierwszym bronią do zwalczania samolotów i sterowców, były prowizorycznie adaptowane do tych potrzeb karabiny maszynowe, później Polska jak Niemcy zaczęły wprowadzać działa przeciwlotnicze których konstrukcja pozwalała na zwalczania samolotów wroga.


Czołgi, Polski czołg Korskiego typu XR 5

Pierwsze czołgi zostały użyte przez Niemców w Bitwie Berlińskiej, pierwsze konstrukcje były raczej nieporadne i nie mogły przynieść większych korzyści w walce, dopiero późniejsze modle które pojawiły się pod koniec wojny , stawały się coraz bardziej zabójczą bronią w walkach.


Wozy pancerne

Wraz z wprowadzaniem czołgów na wyposażenie armii, pojawiały się też pierwsze wozy pancerne, pierwsze pojazdy tego typu były po prostu obudowanymi dokoła stalą samochodami, które wyposażono w karabin maszynowy, Niemcy jako pierwszy użyli tych pojazdów w walce.


Pociągi Pancerne

Pociągi Pancerne w większości wypadków były potężnymi stanowiskami ogniowymi z grubym pancerzem służącym do obrony, Cesarstwo Polskie stosowało tego typu pojazdy w kocowej fazie wojny, do obrony własnego terytorium, Niemcy mieli problemy w tym wypadku gdyż rozkład szyn w Cesarstwie Polskim jest całkowicie inny niż w reszcie Europy było to pomyślane i wykonane w celu utrudnienia tras poru koleją w Cesarstwie polskim przeciwnikowi.


Samochody transportowe.

W tej wojnie także powszechnie zostały używane samochody, do transportu zaopatrzenia front, głownie żywności i amunicji. Dzięki temu pojazdy te zaczęły się rozwijać szybciej niż do tej pory, pojawiały się nowe konstrukcje modele.


Okręty Podwodne.

Okręty podwodne używane były przez wszystkie strony konfliktu połączona flota podwodna Niemiec i Wielkiej Brytanii w znacznym stopniu przyczyniła się do upadku Cesarstwa polskiego, zatapiając okręty handlowe, Cesarstwa, oraz prowadząc na Pacyfiku szeroko zakrojoną blokadę państwa Polskiego. ​

 

Odcinek 88
1 Stycznia 1921 – 1 Stycznia 1922




Dmowski, przeprowadził Lustracje wszystkich posiadłości i majątków należących do Rodziny Cesarskiej, skarbiec Republiki zyskał na tym przedsięwzięciu blisko 120 miliardów złotych, rodzinnie Cesarskiej zaproponowano, zamieszkanie w jednej z rezydencji na Krymie oraz rentę dla wszystkich członków rodziny do końca życia wynoszącą 500 złotych miesięcznie, Zygmunt August musiał także podpisać oświadczenie iż zrzeka się praw do korony Cesarskiej, jego syn Aleksander August z kolei tracił prawo do tytułowania się Księciem Protektorem, Następcą Tronu Cesarstwa Polskiego, podpisał on oświadczenie w którym zrzekał się swych roszczeń wobec tronu Cesarskiego prawo to też tracili jego potomkowie. Po uregulowaniu wszystkich niezbędnych aktów prawnych które dawały Dmowskiemu, realną władze oraz kończących tak znienawidzoną przez niego monarchie, pozwolił on rodzinie Cesarskiej na opuszczenie granic Republiki. Pozwolenie na wyjazd byłej rodziny panującej, mogło być błędem Dmowskiego lecz on postrzegał to jako swój osobisty triumf, za zmuszenie do ucieczki niegdyś najpotężniejszych ludzi w państwie, takie działanie dziedzica tronu i jego rodziny było też symbolem propagandowym, ukazującym nadejście nowej ery dla Polski, przeciwnicy Dmowskiego także tracili symbol dzięki któremu mogli wzniecać niepokoje.

Oświadczenie, wystosowane przez Zygmunta Augusta, w którym zwierało się wyjaśnienie wyjazdu, przedstawione nowym władzom, objaśniało iż Zygmunt nie zamierza nadużywać dobroci Republiki Polskiej, zrzekając się przyznanej mu i jego rodzinie renty oraz Zameczku Wolskiego na Krymie, jego zdaniem środki te powinny być przeznaczone przez nowe władze na spłacenie zobowiązań, wobec państw Porozumienia Alpejskiego. Rodzina Cesarska najpierw pożeglowała na Filipiny a następnie do Australii, w byłych państwach stanowionych Dominia Cesarstwa Polskiego władze nie przeprowadziły lustracji majątków rodziny Piastowskiej, Zygmunt wraz z niepełnoletnim synem posiadał tam olbrzymi majątek który mógł pozwolić mu i jego krewnym na wygodne życie, i obserwacje sytuacji na arenie-międzynarodowej.

Próby, Dmowskiego do wpłynięcia na władze byłych państw dominiów do konfiskaty tych majątków, nie przynosiły skutków, toteż Prezydent II Republiki po pewnym czasie zrezygnował z dalszych zabiegów. Miał on większe problemy, musiał spłacić dług wobec państw Porozumienia Alpejskiego, razem trzeba było zapłacić blisko 470 miliardów złotych, pierwsza transza pokryta została ze sprzedaży majątków rodziny Cesarskiej, 120 miliardów złotych zostało podzielone na równe trzy części i przekazane Niemcom, Brytyjczykom i Włochom, każde z tych państw otrzymało po 40 miliardów złotych. Polska musiał jeszcze przekazać 350 miliardów, Niemcom 170 miliardów, Brytyjczykom 140 miliardów i Włochom 40 miliardów. Dmowskiemu udało się wy-pertraktować spłacanie długu w ratach co trzy kolejne lata do roku 1935. Pieniądze na ten cel miano pozyskać głownie ze sprzedaży ropy, na którą ciągle rosło zapotrzebowanie.


12 Czerwca wybrano tymczasowego premiera, został on wybrany poprzez głosowanie w parlamencie, największą liczbę głosów uzyskał Eugeniusz Tarczyński, poparło go 295 posłów z 307, Tarczyński był przewodniczącym Polskiego Stronnictwa Liberalnego, pełnił on te funkcje po tym jak Dmowski został Prezydentem, w parlamencie przegłosowano też kilka ustaw mających zapewnić sprawne działanie II Republiki Polskiej, przede wszystkim przegłosowana została ustawa dotycząca funkcji prezydenta II RP , miał on pełnić 5 letnią kadencje, miał być wybierany w wyborach powszechnych, sprawował on funkcje zwierzchnika sił zbrojnych, był reprezentantem państwa na arenie międzynarodowej, miał prawo desygnowania nowego premiera z partii która zwyciężyła w wyborach, przyjęte było że był to przewodniczący danego ugrupowania politycznego, zatwierdzał też nowy rząd. Stanowisko Premiera taż zostało uregulowane nowymi ustawami, pełnił on czerto letnią kadencje, wywodził się z partii która zwyciężyła w wyborach parlamentarnych, mających odbywać się co cztery lata. Kolejne wybory miały zostać zorganizowane w 12 października 1922 roku. Ustawy wprowadzone w życie także bonowały Stronnictwo Cesarskie, uznawane za partie reprezentującą stary porządek.


W Niemczech po przyłączeniu nowych terytoriów do II Rzeszy Niemieckiej, władze Cesarstwa przeprowadziły reformy mające na celu usprawnienie administracji państwowej, zreorganizowane zostały niemal wszystkie dziedziny zarządzania państwem, rozwiązane zostało do tej pory utrzymywane Święte Cesarstwo Niemieckie zrzeszające landy Niemieckie, zostało przekształcone w całkowicie jednolity organizm państwowy nazwany III Rzeszą Niemiecką lub II Cesarstwem Niemieckim, nowe terytoria przyłączone do Rzeszy podzielono na dwa landy przy-Odrzański i Wiślany, na tych terenach wprowadzono drakońskie przepisy dyskryminujące Polaków, celem których miało być wynarodowienie polskości z terytoriów Niemiec.


Flaga III Rzeszy Niemieckiej.


Zgodnie z uzgodnieniami zwartymi w czasie wojny Niemcy zamierzali utworzyć państwo Chińskie, Niemieccy przedstawicielom którym przewodził Niemiecki minister spraw zagranicznych Adolf von Struck, prowadzili z Chińczykami rozmowy na temat przyszłości Chin, strona Chińska była reprezentowana przez kilku przedstawicieli największych organizacji patriotycznych i niepodległościowych, ich Liderem był Ma qie Lao, wieloletni działacz na rzecz uzyskania przez Chiny własnego państwa, to dzięki niemu także Niemcom udało się uzyskać poparcie Chińskie w czasie trwania wojny, Niemcy byli najbardziej zadowoleni z postawy Lao który był odpowiednim człowiekiem do budowanie państwa Chińskiego pod ich jurydyzacją.


Ostatecznie 20 Listopada w Berlinie udało się podpisać porozumienie Chińsko-Niemieckie, na jego mocy powstawała Republika Południowo Chińska, będąca państwem członkowskim Niemieckiego związku państwowego, status ten równał się tak naprawdę ze statusem Australii czy Nowej Zelandii przed wojną, nowe państwo było dominium Cesarstwa Niemieckiego, zastosowano tutaj tylko bardziej wyrafinowane frazesy do przedstawienia sytuacji.


Republika Południowo Chińska miała prawo do własnej armii, rządu, administracji, tym samym zezwala na stacjonarnie wojsk Niemieckich na swoim terytorium oraz okrętów Niemieckich w swoich portach, pierwszym premierem został właśnie Ma qie Lao, za głowę państwa nadal uważany był Cesarz Niemiecki Wilhelm XII.

Ciąg dalszy nastąpi. ​

 

Odcinek 89
1 Stycznia 1922 – 1 Stycznia 1923




Igrzyska Olimpijskie które miały odbyć się w Londynie 1918 roku, zostały przełożone na dalej nieokreślony termin z powodu trwającej na świecie wojny w którą Wielka Brytania została zaangażowana, dopiero po zakończeniu działań wojennych w 1920 udało się ustalić datę w których igrzyska znowu miały wystartować i tak, olimpiada miała się odbyć w 12 czerwca 1922 roku w Londynie. Olimpiada roku 1922, reprezentacja z Polski nieostała dopuszczona do igrzysko olimpijskich organizowanych w Londynie, powodem miała być niemożliwość zapewnienia Polskim sportowcom bezpieczeństwa w czasie trwania zawodów. Wynikało to z głęboko zakorzenionych antagonizmów które nadal były zakorzenione w społeczeństwach po niedawno zakończonej wojnie, gdy polscy sportowcy wygrali w wielu konkrecjach pokonując reprezentantów Niemiec czy Brytyjczyków mogło to doprowadzić do niebezpiecznych sytuacji, organizatorzy woleli dmuchać na zimne, niż brać odpowiedzialność za możliwe nieszczęścia. Na tych Igrzyskach zabrakło także reprezentacji Francuskiej która nie tyle że nie została dopuszczona co po prostu nie została w ogóle wystawiona, nad Sekwaną trwała wojna domowa, w której jak na razie nie widać było zwycięzcy, Komuniści pod wodzą Louisa Hyarica, kontrolowali mniej więcej 1,3 państwa reszta znajdowała się w rekach Marszałków.

W tych igrzyskach po raz pierwszy udział wzięły reprezentacje z Grecji, Ukrainy, Rumunii, Węgier, Czecho-Austrii, Włoch. Olimpiada zakończyła się po dwóch miesiącach zwycięzcami pod względem zdobytej ilości krążków okazali się Brytyjczycy którzy zgarnęli ich 99, na drugim miejscu uplasowały się Niemcy z 37 medalami trzecie było KSA które zdobyło ich 36. Kolejne Igrzyska zorganizowana miały zostać w Nowej Lizbonie stolicy Królestwa Portugalskiego, miasto to znajdowało się w Ameryce Środkowej, zawody miały wystartować w czerwcu 1926 roku.


Gdy trwały igrzyska olimpijskie w Polsce, Stefan Polkowski były polityk Stronnictwa Cesarskiego, powołał do istnienie nową prawicową partie konserwatywną, po zakazaniu działalności SC na polskiej scenie politycznej nie było żadnej partii konserwatywnej, idąc temu naprzeciw Polkowski z byłych działaczy Stronnictwa Cesarskiego, zorganizował nową partie polityczną mającą działać w ramach republiki, był on założycielem i pierwszym przewodniczącym Polskiego Stronnictw Prawicowe, nowa partia polityczna miała zamiar zaistnieć w wyborach parlamentarnych organizowanych w tym roku. Zamierzali oni zwyciężyć z pomocą haseł konserwatywnych, zarazem nie namawiających do przywrócenia starego systemu politycznego.


Wybory parlamentarne organizowane w 1922 roku miały, zapewnić poparcie Dmowskiemu i jego idei demokratycznej republiki, w wyborach startowało pięć głównych ugrupowań politycznych, które istniały jeszcze za Cesarstwa, RSP reprezentowane było przez Władysława Lubomirskiego, który zajął stołek przewodniczącego partii po śmierci Czarnieckiego, niestety partia ta balansowała już na krawędzi poparcia społecznego udział w tych wyborach był dla RSP być albo nie być w polityce, porażka w wojnie tylko pogorszyła poparcie tej partii która otwarcie namawiał do wojny z Niemcami, RSP uniknęło losu SC tylko dlatego iż Dmowski nie uważał tą partię i jej liderów za realne zagrożenie dla nowego ustroju politycznego państwa Polskiego, zamierzał pozwolić umrzeć RSP, śmiercią naturalną, poprzez porażkę w wyborach, która oznaczało koniec tego ugrupowania.

PSP, Stefana Polkowskiego, reprezentowało w pewnym sensie stary porządek lecz pod nową nazwą, jednak Dmowski nie mógł nic z tym zrobić Konstytucja RP, którą przegłosowano w zeszłym roku zezwalała na tworzenie dowolnych ugrupowań politycznych, w końcu na tym polegała demokracja. Konserwatyści Polkowskiego w sondażach plasowali się na drugiej pozycji z poparciem 29% badanych. Polskie Stronnictwo Socjalistyczne którego nowy przewodniczącym został Michał Kowalczewski popierane było przez 16 respondentów, socjaliści nie mogli liczyć na większe poparcie w tych wyborach, ich hasła socjalne od dawna straciły znacznie. PSL, Polskie Stronnictwo Liberalne partia Dmowskiego cieszyła się największym poparciem społecznym głownie dzięki zakończeniu I wojny światowej, PSL w tych wyborach na stanowisko premiera reprezentował nowy lider partii Witold Eugeniusz Grabarczyk, bliski współpracownik Dmowskiego. PSL mogło liczyć na 45% poparcie, wedle nowych przepisów zawartych w konstytucji, do samodzielnego sprawowania rządów potrzeba było teraz 50% wyniki wyborczy, Grabarczyk celował właśnie w ten próg wiedział iż taki wynik zapewni mu i Dmowskiemu 4 lata pełnej władzy nad państwem. Tarczyński który pełnił rolę tymczasowego premiera wedle ustaleń nie startował w tych wyborach parlamentarnych, mimo iż był członkiem PSL-u.

PPK, polscy komuniści także odczuli skautki porażki w ostatniej wojnie ich poparcie społeczne tak samo jak RSP, spadło drastycznie, nadal jednak mogli liczyć na 6% które dawały im sondaże, nowy liderem komunistów był Janusz Podolski, człowiek który wybił się na to stanowisko po śmierci dotychczasowego przewodniczącego Radosława Kozłowskiego, który poniósł śmierć w wyniku nieszczęśliwego wypadku samochodowego. Żywo interesowały go hasła Francuskich komunistów o światowej rewolucji robotniczej, zdawał sobie przy tym jednak sprawę iż w obecnej sytuacji w jakiej znalazła się Polska wszelkie działania prowadzące do wojny i przejęcia władzy nie znalazł by poparcia wśród zmęczonego wojną narodu, dlatego zamierzał on poczekać aż sytuacja we Francji się wyklaruje.


W wyborach 1922 roku, duże znaczenie odniosły manifestacje ugrupowań sufrażystek i feministek, Polki żądały równo uprawnienia z mężczyznami, ich głównymi postulatami były możliwość głosowania w wyborach parlamentarnych jak i prezydenckich, prawo do edukacji, zrównanie w wysokości wynagrodzeń z mężczyznami. Największemu ruchawi emancypantek, przewodniczyła Antonia Koszalińska, kobieta która w latach trwania wojny ciężko pracowała w fabryce mundurów, szyjąc do 40 par dziennie. Właśnie w tym zakładzie narodziła się pierwszy ruch emancypacji kobiet, za którego twórczynie uważa się Antonie Koszalińską.


Antonia Koszalińska, stała się główną liderką wszystkich kobiet walczących o prawa dla swej płci, była kobietą piękną ale niezwykle zgorzkniałą wynikało to z faktu iż jej narzeczony zginą w czasie jednej z wielu bitew toczonych w czasie odwrotu wojsk Polskich z pod Berlina. To przeżycie pokierowało jej losami iż oddała się bez reszty sprawie emancypacji kobiet. W czasie wyborów ona i jej zwolenniczki wiele razy zakłócały wiece wyborcze największych ugrupowań żądając od ich liderów zmian w prawie dotyczących kobiet, manifestowały pod hasłami: „jesteśmy takimi samymi ludźmi jak mężczyźni”, „traktujcie nas na równi z mężczyznami”. Grabarczyk zapowiedział iż jeśli zwycięży w tych wyborach zrobi wszystko co w jego mocy by dokonać zmian prawnych zrównujących kobiety i mężczyzn wobec prawa, tym posunięciem PSL zyskał poparcie środowisk feministycznych.


Wybory zakończyły się zwycięstwem, Polskiego Stronnictwa Liberalnego, uzyskało ono 50% wynik wyborczy zapewniający samodzielne rządzenie państwem, tym samy Liberałowie zyskiwali monopol na sprawowanie władzy w Polsce. Polskie Stronnictwo prawicowe uzyskało drugi wynik wyborczy wynoszący 29%, socjaliści znaleźli się na trzecim miejscu poprało ich 155 wyborców, poza parlamentem znaleźli się komuniści i reakcjoniści, PPK z wynikiem 4% o RSP 2% głosów, wedle przewidywań Dmowskiego reakcjoniści umierali śmiercią naturalną w polityce. Grabarczyk miał powołać nowy rząd składający się wyłącznie z zaufanych mu współpracowników którzy wiernie będą wykonywać jego polecenia a tym samym wole Dmowskiego.

Ciąg dalszy nastąpi.
​

 

Odcinek 90
1 Stycznia 1923 – 1 Stycznia 1924



Zwycięskie wybory w 1922 roku zapewniały PSL-owi pełnię władzy w państwie, uzyskali 50% wynik wyborczy zezwalający do sprawowania samodzielnych rządów, ostatni raz Liberałowie mieli większość wymaganą do samodzielnego rządzenia w wyborach 1850 roku, od tamtego momentu minęło siedemdziesiąt-dwa lata, Grabarczyk będący zaufanym współpracownikiem Dmowskiego, powołał nowy rząd, składający się z polityków Polskiego stronnictwa Liberalnego. Pierwszymi przegłosowymi przez parlamencie ustawami były ustawy równouprawnienia płci, nowe przepisy przyznawały kobietom prawo głosu, swobodną możliwość do edukacji w szkołach państwowych, oraz zrównanie płac minimalnych zarazem dla kobiet i mężczyzn. ​

Rząd Grabarczyka zamierzał przeprowadzić niezbędne ich zadaniem reformy gospodarcze państwa Polskiego, głównym celem reform było pozyskanie przez rząd funduszy na spłatę zobowiązań wobec państw porozumienia Alpejskiego, miały one także dać odpowiedni zastrzyk polski przedsiębiorcom do działania. Konserwatywna Polityka Cesarstwa Polskiego, które przez lata trzymało w rekach 80% wszystkich zakładów przemysłowych miała się skończyć, rząd Grabarczyka rozpoczął szeroko zakrojoną prywatyzacje przedsiębiorstw do tej pory należących do skarbu państwa, rozwiązano ten problem na zasadzie powierzania odpowiedzialności za firmy dotychczasowym władzom danych przedsiębiorstw, musiały one wyłożyć odpowiednią sumę pieniędzy na przejęcie danego przedsiębiorstwa czy zakładu, miały także powołać rady nadzorcze które miały od tej pory sprawować kontrolę nad daną firmą.


Prywatyzacja która miała objąć niemal 60% należących do pastwa przedsiębiorstw miała przynieść zyski bliskie 100-200 miliardów złotych, pieniądze te zamierzano w części przeznaczyć na spite drugiej transzy reparacji wojennych dla państw porozumienia alpejskiego reszta miała być przeznaczona na udzielanie pożyczek, ustawy dotyczące łatwiejszego dostępu do kredytów dla obywateli mających własny biznes lub planujących założyć firmę, przepisy te znacznie ułatwiały upraszczały system stosowany w bankach, dzięki niemu więcej osób zyskało możliwości do wzięcia kredytów i rozpoczęcia działalności gospodarczej.


Ustawa o obowiązkowych rocznych raportach finansowych spółek, to prawo wymuszało na firmach przedstawianie sprawozdań urzędach państwowych, nowe przepisy miały dotyczyć jedynie przedsiębiorstw podanych prywatyzacji i jedynie na okres pięciu lat miało to być zabezpieczenie ze strony państw, które w razie pogorszenie się sytuacji przedsiębiorstwa mogło dokonać odpowiednich kroków prawnych, mających na celu przejecie upadającej firmy lub dofinansowanie jej by utrzymała się na rynku, działania te jednak miały być podejmowane jedynie w sytuacjach krytycznych.


Inną ustawą wprowadzona w tym roku kalendarzowym, była ustawa o procedurach upadłościowych firm i przedsiębiorstw prywatnych, wedle tego prawa firma która strąciła płynność finansową musiała wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o upadłości, sąd musiał rozpatrzyć wniosek w okresie nieprzekraczającym dwóch tygodni, w wypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku, dna firma traciła kontrolę nad swoimi finansami i nieruchomościami, kierowany został kurator którego zadaniem było pokrycie zobowiązań wobec wierzycieli danego przedsiębiorstwa, poprzez wyprzedanie majątku firmy, gdy pieniędzy ze sprzedaży majątku firmy zbraknie na pokrycie wszystkich zobowiązań, sąd miął prawo, pozyskać resztę sumy poprzez sprzedaż majątku prywatnego właścicieli ,członków rad nadzorczych, prezesów oraz akcjonariuszy. Ustawa miała na celu zabezpieczenia interesów kontrahentów i dłużników upadającej spółki.


Kolejnym posunięciem gospodarczym ministra Ludwika Maliszewskiego była współpraca z ministrem skarbu Ignacym Dziarskim, obaj panowie wpadli na pomysł wydawania Obligacji państwowych, obligacje Polskie miały na celu załatania dziury budżetowej oraz pozyskania nie zbędnych państwu środków finansowych. Obligacje Polskie miały być papierami wartościowymi emitowany w seriach, w którym emitent (II Republika Polska) stwierdzała, że jest dłużnikiem obligatariusza (właściciel zakupionych obligacji) i zobowiązuje się do wykupienia obligacji wraz z naliczonymi odsetkami w określonym czasie. Miały być to papiery masowego obrotu, występują więc w seriach. Obligacje państwowe miały być sprzedawane na okres 7 lat ze stałym oprocentowanie 2& naliczanego co pól roku, po tym czasie państwo miało dokonać ich wykupu. Obligacje państwowe, nie dawały posiadaczowi żadnych uprawnień względem emitenta (II Republiki Polskie) typu współwłasność, dywidendy czy też uczestnictwo w walnych zgromadzeniach.


W życie weszła także ustawa regulująca działalność małych przedsiębiorstw rodzinnych, firmy te o charakterze handlowo usługowym musiały spełniać kilka określonych warunków, by uzyska zezwolenie na działalność przede wszystkim i dochód miesięczny nie mógł być mniejszy niż 250-300 złotych a ni też większy niż 50-60 tysięcy złotych, musiał być prowadzony przez osoby ze sobą spokrewnione, w zamian ustawa gwarantował ulgi podatkowe dla takiego przedsiębiorstwa wynoszące od 5% od 10% w zależności od zysków danej firmy, łatwość w dostępie do kredytów udzielanych w bankach.


Najważniejszym działaniem z punktu widzenia szarego obywatela, była walka rządu inflacją panoszącą się w Polsce od momentu zakończeniu wojny, przeprowadzona została reforma pieniądza. Dokonano sanacji skarbu przede wszystkim poprzez wprowadzenie jednorazowego podatku majątkowego i radykalne cięcia kosztów administracji państwowej, a także egzekucję danin publicznych. Bez przeprowadzonej reformy skarbu reforma monetarna byłaby nieskuteczna.Stare pieniądze z okresu Cesarstwa miano zastąpić nowymi złotówkami II Republiki produkowanymi, wyłącznie przez mennicę państwową a wydawanymi przez Narodowy Bank Polski.Nowy złoty został oparta na parytecie złota, wartość 1 złotego ustalono na równoważną 0,1687 grama złota. Jeden nowy złoty był równy 3 marką Niemieckim a parytet nowego złotego do dolara konfederackiego ustalono na poziomie 2.20 zł za 1 KSD. Stosunek wymiany złotego cesarskiego na złoty republikański Maliszewski ustanowił na poziomie 800 000:1. Reforma Maliszewskiego pozwoliła zastopować inflacje i przywrócić sytuacje do poziomu optymalnego dla szarego obywatela. Reformy przeprowadzone miedzy w roku 1923, pozwoliły ustabilizować sytuacje w państwie, dzięki tym reformą życie obywateli znacznie się poprawiła od zakończenia wojny. Liberalne reformy gospodarcze szybko zaczęły przynosić efekty obywatele byli niezwykle przedsiębiorczy jak grzyby po dacz zaczęły powstawać małe i średnie przedsiębiorstwa rodzinne.

Ciąg dalszy nastąpi.
​

 

Odcinek 91
1 Stycznia 1924 – 1 Stycznia 1925




Republika Polska dzięki Liberalnej polityce gospodarczej zaczynała przeżywać rozkwit ekonomiczny w szybkim tempie powstawały nowe firmy i zakłady przemysłowe, rozwijał się także sektor bankowy, który dzięki większym możliwościom udzielania kredytów, wprowadzonych w nowych przepisach prawnych w zeszłym roku, te udogodnienia sprawiły iż jak grzyby po deszczu powstawały nowe banki, do największych i najbardziej prosperujących zaliczyć można było: Bank Wschodniego Kazimierza, Bank Centralnej Syberii, Bank Tomasz Lipińskiego. II Republika Polska mogła spłacić swoje zobowiązania wobec porozumienia Alpejskiego o rok wcześniej niż było to ustalone, dokona przelewu drugiej transzy reparacji w wysokości 50 miliardów złotych, pieniądze te rozdzieliły miedzy siebie Wochy które otrzymały 10 miliardów, Brytyjczycy 20 miliardów oraz Niemcy którzy wzięli resztę czyli 20 miliardów.

Minister skarbu Ignacy Dziarski, zamierzał wprowadzić możliwość udzielania pożyczek bezpośrednio przez bank narodowy, obywatelom na cele gospodarcze, którymi miały być inwestycje w sektor wydobywczy, bankowy, i ogólnie rzecz biorą w przemysł. W tym celu zamierzano zaciągną pożyczkę od Konfederacji Ameryki Północnej, na wysokość 200 miliardów dolarów konfederackich, pieniądze te miały być spłacane w ratach po roku 1930 z 2% odsetkami naliczanymi w skali roku. Minister gospodarski KSA Richard Austen, wyraził zgodę na udzielenia pożyczki, która została przekazana stronie polskiej 20 czerwca 1924 roku.


W polityce II Republiki roku 1924, zaistniała nowa partia polityczna, Narodowa Partia Odrodzenia Cesarstwa Polskiego (NPOCP), założona została przez Mariusza Rębińskiego, polskiego nacjonalistę którego zdaniem, piękny obraz malowany przez rząd Grabarczyka i PSL mija się z prawdą, państwo Polskie w cele nie znajdowało się na drodze rozwoju i prosperity, w końcu cześć z ogromnych zysków które uzyskiwane były z podatków trzeba było przekazywać Alpejczykom, pieniądze te można było jego zdaniem wpompować w polskie szkolnictwo, służby medyczne, czy też przeznaczyć na inne o wiele bardziej potrzebne inwestycje niż oddawać je wrogom Polski, sytuacja ta nigdy by nie miała gdyby by Polska nie przegrała wojny. W mniemaniu Rębińskiego Polska przegrała wojnę tylko dlatego iż Dmowski oraz zdrajcy którymi byli Litwini Ukraińcy i ci tak zwani Bałtowie wbili armii Polskiej nóż w plecy.


Nowa partia była striktum partią nacjonalistyczno-faszystowską, której struktury powstawały z osób wywodzących się z armii i innych środowisk nie zadowolonych z tego iż Dmowski podpisał traktat pokojowy z Porozumieniem Alpejskim, najbliższym sprawdzianem nowego ugrupowania politycznego miały być przyszłoroczne wybory prezydenckie w których Rębiński miał zamiar wystartować, jednak wiedział on iż w obecnej sytuacji polityczno-gospodarczej miał on znikome szanse na urząd.



Ameryka Południowa od roku 1920, kiedy z byłych kolonii Francuskich uformowały się dwa państwa Konfederacja Południowo Amerykańska i Unia Południowo Amerykańska, stała się świadkiem burzliwych wydarzeń, głównie walk wewnętrznych w obu państwa, ich wyniku UPA i KPA, utraciły znaczne obszary swego terytorium na rzecz nowych państw które proklamowały niepodległość, lub jak w przypadku Wenezueli i Skandynawii po prostu zajęły cześć obszarów UPA. Unia w tym wypadku była najbardziej stratna pod względem terytorialnym, z jej granic bezpośrednio uformowały się wszystkie nowe państwa.

Największym z nowo powstałych państw była Republika Południowo Peruwiańska, zamieszkana prze potomków Aragończyków oraz Inków, których państwo zostało podbite prze Królestwo Aragonii na początku XVII wieku, pierwszym Prezydentem Republiki został Alejandro Aznar Lopez, ogłosił on separacje i niepodległość od Unii Południowo Amerykańskie 12 kwietnia 1924 roku, osobą idącą w jego ślady był Leon Laval, który stał za niepodległością Republiki Północno Peruwiańskiej, Północne Peru było zamieszkane przez mieszaninę potomków kolonistów Francuski i Angielskich oraz rdzennych Indian, państwo to proklamowało swoją niepodległość 20 czerwca 1924 roku, a Laval został jego pierwszym prezydentem.

Dwoma państwami uformowanymi z terytoriów zarazem KPA i UPA była republiki La Platy i Salado, oba te państwa zamieszkane były prze potomków francuzów ale także przez portugalski czy aragońskich wymieszanych z Indianami, w wyniku czego oba te państwa posiadały tak samo jak dwa państwa Peruwiańskie oddzielną kulturę i grupy etniczne je zamieszkujące niż Unia i Konfederacja które zamieszkane były wyłącznie prze potomków Francuskich osadników. Republika La Platy ogłosiła niepodległość 19 lipca 1924, na czele tego państwa stanął Paul Poincar, Republika Salado natomiast ogłosiła niepodległość 28 Sierpnia 1924, jej pierwszym prezydentem został Albert Dolmergue.

Z ogólnie zaistniałego chaosu skorzystały Skandynawia i Republika Wenezueli, oba pastwa wkroczyła na terytorium Unii zajmując obszary zamieszkane przez potomków kolonistów Portugalskich czy też Skandynawskich, którzy znaleźli się pod panowaniem Francuskim w wyniku wojen toczonych miedzy tymi państwami na przełomie wieków XVII i XVIII, z kolei w następstwie rewolucji komunistycznej we Francji która była czynnikiem do ogłoszenia prze Unie niepodległości, stali się jej obywatelami, Wenezuela jak i Skandynawia swoje działania tłumaczyła zabezpieczeniem interesów tych właśnie grup społecznych.


Flagi czterech Nowych państw Ameryki Południowej.


Ameryka Południowa 1920, 1924.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Odcinek 92
1 Stycznia 1925 – 1 Stycznia 1926




Rok 1925 był rokiem zakończenia wojny domowej we Francji, wojna ta trwała od stycznia 1920 do czerwca 1925, walki toczone miedzy komunistami a Marszałkami zakończyła się ostatecznym zwycięstwem tych pierwszych którzy po zdobyciu Paryża ogłosili utworzeni Francuskiej Republiki Robotniczej, na jej czele stanął Lis Hyaric, który stał się niezaprzeczalnym przywódcą nowego państwa Francuskiego, zajął on jednocześnie stanowisko premiera, prezydenta i przewodniczącego Francuskiej Partii Komunistycznej, wszystkie inne ugrupowanie polityczne zostały zbanowane, a Hyaric stał się w istocie władcą absolutnym nowego raju robotniczego.

Wojna domowa pociągnęła za sobą kolejne ofiary, wszystkich którzy sprzeciwili się wprowadzeniu ładu Robotniczo-Chłopskiego spotkał los naprawdę godny ubolewania, ci arystokraci, kapitaliści, burżuje którym nie udało się opuścić państwa spodka kula w potylicę, prasa między narodowa rozpisywała się na temat zbrodni które miały mieć miejsce w czasie trwania tych walk zarazem ze strony komunistów jak zwolenników marszałków. Jednak żadne państwo nie zareagowało na te doniesienia, większość rządów postrzegało je jako czyste spekulacje. Wiadome jednak było iż rodzina królestwa, obalona przez Marszałków opuściła Francje nim doszło do wojny domowej obecnie przebywać miała na terytorium Konfederacji Stanów Ameryki Północnej, która udzieliła im azylu politycznego, żądania Hyrica o ich wydanie znajdowały się jedynie z głuchą odmową ze strony Konfederackich władz które widocznie miały w tym jaki interes, wiadome jednak było iż Henryk XI, nie podpisał żadnych dokumentów w których zrzekał by się swoich praw wobec korony francuskiej, prawo to miało także przysługiwać jego najstarszemu synowi Ludwikowi. Komuniści którzy obecnie przejęli władze nad Francją byli z tego powodu wściekli, jednak pretensje Henryka nie znaczyły nic jeśli nie posiadał on siły militarnej do ich wyegzekwowania.

Nowe władze miały jednak większy problem niż martwienie się pretensjami króla bez armii, państwo znajdowało się w opłakanym stanie gospodarczym i ekonomicznym, rozpoczęto wiec proces jego naprawiania na sposób jedyny znany Komunistom, doszło do nacjonalizacji wszytki zakładów przemysłowych i ziemi rolnej, w miejsce do tej pory istniejących wielkich latyfundiów szlacheckich wprowadzone została kołchozy chłopskie, fabryki stały się zakładami państwowymi z odgórnie kierowanymi prezesami rad robotniczych, a każdemu z nich towarzyszył, majster ideologiczny który miał krzepić wśród załogi zakładu idee komunizmu i walki z burżujstwem. Jedynie armia nowej Republiki Komunistycznej była w dobrym stanie, wojska te były obecnie największą siłą militarną w Europie, składa się z doświadczonych żołnierzy którzy przeżyli I Wojnę Światową i wojnę domową, głownie wojsko to składało się z konnicy i piechoty praktycznie ni dysponowało lotnictwem ani jednostkami pancernymi. dla państw sąsiednich nie było pewne co też z tą siła zamierza zrobić Hyric, Niemcy postawili armie w stan gotowości w razie gdyby hasła o światowej rewolucji niebyły tylko pustymi sloganami.


Flaga Francuskiej Republiki Robotniczej.


W Polsce tym czasie rozpoczynała się kampanie prezydencka w której startowało sześciu kandydatów. Byli to: Juliusz Staropolski, Mariusz Rębiński, Ignacy Groblewski, Kamil Maliszewski, Kamil Dmowski Władysław Romaszewski. Dmowski walczy w tych wyborach o reelekcje na stanowisko prezydenta polski, jego kampania był wspierana prze PSL, partie obecnie rządzącą, premier Grabarczyk pragnął by monopol władzy jego ugrupowania pozostał nadal. Największym konkurentem Dmowskiego był Maliszewski, Kamil Maliszewski był politykiem ogólnie znanym całemu społeczeństwu polskiemu, wynikało to z faktu iż w latach wojennych i przed samą wojną, występował w pierwszych polskich filmach, przed wojną grał w komediach w czasie wojny występował w filmach o charakterze propagandowym mających pokrzepić serca żołnierzy i podnieść na duchu społeczeństwo.

W politykę zaangażował s się dopiero w roku 1921, kiedy ostatecznie jasnym się stało iż stary system upadł, Maliszewski był człowiekiem wyprzedzającym swoje czasy, gdy w roku 1922 zaczęły się pojawiać pierwsze filmy z dźwiękiem produkowane w KSA, natychmiast ściągnął tą technologie z za Oceanu do Polski nakręcił dwa filmy dźwiękowe w których grał główne role. Wykorzystał także film do promowania własnej osoby w kampanii wyborczej, na wiecach gdzie nie mógł bezpośrednio przemawiać puszczane były jego nakręcone przemowy, każde takie widowisko ściągało tłumy. Sam Maliszewski nie startował z poparciem żadnej partii politycznej w tych wyborach, jego prawicowo-liberalna polityka trafiała do wielu z czego też zdawał sobie sprawę.

Ignacy Groblewski, startował w tych wyborach z poparciem Polskiego Stronnictwa Socjalistycznego, sondaże dawały mu trzecie miejsce i 22% poparcia wśród ankietowanych, Groblewski był wieloletnim członkiem PSS-u od lat pełnił funkcje skarbnika i przewodniczącego tego klubu parlamentarnego, był bliskim współpracownikiem i przyjacielem z Michałem Kowalczewskim pełniącym rolę przewodniczącego partii.

Juliusz Staropolski był kandydatem wystawionym przez Komunistów którzy mieli nadzieję iż chociaż uda im się uzyskać stołek prezydencki dla swojego człowieka jednak sondaże nie dawały im na to większych szans Staropolski mógł liczyć zaledwie na 8% poparcie społeczne, z podobny co Staropolski poparciem wynikającym z sondaży startował Rębiński lider polskich nacjonalistów zdawał sobie sprawę że nie odniesie zwycięstwa w tych wyborach , miały ona jednak pokazać na jak duże poparcie mógł liczyć w przyszło rocznych wyborach parlamentarnych i czy NPOCP może wejdzie do parlamentu.

Władysław Romaszewski, startujący z poparciem PSP, wypadał w sondażach najgorzej jedynie 5% badanych zgłaszało możliwość oddania na niego głosu, Romaszewski był z wykształcenia Lekarzem, do PSP wstąpił od razu po utworzeniu partii przez Polkowskiego, w czasach cesarstwa był członkiem Stronnictwa Cesarskiego, w jego strukturach pełnił funkcje wiceprzewodniczącego obecnie Polkowski przydzielił mu podobne zadanie.

Kampania wybacza trwająca cztery miesiące była zażarta główni rywale polityczni Dmowskiego którymi byli Maliszewski i Groblewski, jak tylko mogli starali się zdyskredytować jego i PSL, tutaj kolejny raz Maliszewski ukazał swój geniusz polityczny, gdyż na jago konwencjach wyborczych puszczany był bardzo uszczypliwy film satyryczny ukazujący Dmowskiego jak płaszcz się przed przedstawicielami porozumienia alpejskiego błagaj ich łaskę, a także jak całuje prezydenta KSA w **** by uzyska pożyczki od tego państwa. Tego typu spektakle zawsze cieszyły się dużym zainteresowaniem, sam Dmowski nie mógł nic tym zrobić gdyż nie istniały żadne przepisy regulujące użycie filmu w kampanii wyborczej, a Maliszewski pod tym kontem pokonał wszystkich konkurentów.


I tura wyborów zakończyła się 12 czerwca Maliszewski uzyskał w niej 25% wszystkich głosów, dało mu to możliwość uczestniczenia w drugie j turze, wynik ten był zasługą go innowacyjnego podejście do stosowania propagandy na własną korzyść, Dmowski uplasował się na drugim miejscu z 22% procentami musiał co dawała mu także możliwość startu w drugim etapie głosowania, trzecie miejsce uzyskał Władysław Romaszewski, co było dziwne jeśli brać pod uwagę sondaże dające mu 5% głosów, jednak z 20% poparciem przeszedł on do drugiej tury głosowania.

Poza drugim etapem znaleźli się pozostali kandydaci, czwartym wynikiem mógł poszczycić się Rębiński który zdobył 15% wszystkich głosów, dawało mu to nadzieje na przyszłoroczne wybory parlamentarne jeżeli jego partia uzyska podobny wynik będzie mogła zasiąść w parlamencie a tym samym będzie miała realny wpływ na politykę pastwa. Ignacy Groblewski w tych wyborach był piąty poparło go 13% wszystkich głosujących, socjaliści nie mogli się cieszy z przebiegu i wyniku wyborów jednak zadowoleni byli z tego iż Dmowski prawdopodobnie niezostanie nako lejną kadencje, komuniści natomiast wypadli najgorzej w tych wyborach ich kandydat Juliusz Staropolski zyskał jedynie 5% wynik wyborczy, spowodowane to było zapewne wynikiem wojny domowej we Francji i pogłoskami o tym co uczynili tam Francuscy komuniści z swoimi przeciwnikami.


Druga tura wyborów wystartowała 1 lipca w czasie jej trwania Maliszewski dalej stosował strategie która dawała rezultaty w czasie pierwszej tury, ostatecznie zapewniło mu to zwycięstwo, w głosowaniu które odbyło się 20 września zdeklasował swoich konkurentów uzyskując 76% wszystkich głosów oddanych w tym głosowaniu, wynik ten zapewniał mu wymaganą większość, by zasiąść w fotelu prezydenckim. Dmowski który zdobył tyle samo głosów co Romaszewski musiał pogodzić się z porażką, Republika którą własnoręcznie stworzył wypięła się na niego czy raczej zrobili to jej obywatele, ta porażka miała być zakończeniem jego kariery politycznej 64 letni Dmowski zamierzał przejść na emeryturę, władze z Grabarczykiem na czele ufundowały mu emeryturę w wysokości 25 tysiąca złotych miesięcznie i pałacyk na Krymie jako dożywotnie lokum zamieszkania, ten sam który miał posłużyć rodzinie cesarskiej.

Maliszewski został zaprzysiężony, na prezydenta II RP., 28 grudnia w pałacu Cesarskim imienia Cesarzowej Marii, przemianowanym na Pałac Prezydencki Republiki Polskiej, będący siedzibą głowy państwa Polskiego. Odebrał on insygnia władzy którymi był łańcuch i kopia konsytuacji z rąk marszałka parlamentu Mikołaja Borowskiego. Oficjalnie miał rozpocząć swoje urzędowanie od stycznia przyszłego roku.

Ciąg Dalszy Nastąpi.

​

_____________________________________________________

Symbol NPOCP w założeniu miał przedstawiać pyszczek Lisa, jednak jest to jak widać mało czytelne, wiec załóżmy że po prostu nic nie przedstawia.

A teraz pytanku odnośnie 4 cześć, bo mam zamiar wprowadzić w niej dialogi, czy by to wam odpowiadało czy zostać przy formule dotąd stosowanej w opisie.

 

Odcinek 93
1 Stycznia 1926 – 1 Stycznia 1927



Maliszewski który objął już oficjalnie urząd Prezydencki 6 stycznia 1926 roku, w większości kwestii zgodny był z obecnie urzędującym premierem Grabarczykiem, współpraca tych dwóch panów co prawda miała trwać jedynie do wyborów parlamentarnych które miały się odbyć jeszcze w tym roku jednak, Maliszewski nie chciał do siebie zrażać Grabarczyka w wypadku gdyby został on na następne cztery lata, wobec tego zajął się on sprawami które najbardziej odpowiadały jemu samemu, czyli kulturą, z jego inicjatywy utworzone zostało Państwa Wytwórnia Filmowa (PWF), zajęła ona miejsce Cesarskiej Wytwórni Filmowej która wraz z upadkiem monarchii zawiesiła swoje działanie.


Jeszcze w tym roku odbyła się pierwsza premiera filmowa, było to możliwe dzięki temu iż Maliszewski podarował PWF sprzęt który używał w czasie trwania kampanii prezydenckiej, pierwszą produkcją tego studia było romansidło o znaczącym tytule „One cztery a on jeden”, film ten stał się wielkim sukcesem gdyż był jednym z nie wielu posiadających ścieżkę dźwiękową do tej pory ten wynalazek wykorzystywał jedynie Maliszewski, na samy ekranie zadebiutowały nowe gwiazdy kina Polskiego, Anastazją Różycka, Juliana Halicka, Radosława Łęczycka, Katarzyna Szulc oraz pierwszy amant II RP, Ludwik Skrzetuski. Aktorzy ci mieli stać się ikonom kultury czasów Republiki Polskiej a także okresu który miał nastąpić później. Sama premiera była widowiskiem na które zjechali najznamienitsi goście z Polski i zagranicy, honorowym gościem był następca tronu Cesarstwa Japońskie książę Mutsuhito, który zawitał do Polki w ramach tourne dyplomatycznego po całej Europie, z honorami został on przyjęty przez Maliszewskiego który pragnął uzyskać poparcie Japonii w sprawie przystąpienia Polski do Koalicji Państw, pokaz ten był najlepszym możliwy miejscem gdzie Maliszewski mógł zaimponować Mutsuhito swoją ogładą i politycznym wyczuciem, doskonale wychodziła mu gra aktorska którą odstawiał przed gościem, w końcu z tego żył nim został prezydentem.


Inną inicjatywą Maliszewskiego było powołanie do istnienia Radia Polskiego, o ile sama technologia i radio były już od dawna na świecie znane i stosowne o tyle w Republice Polskiej nikt do tej pory nie zorganizował sieci radiowej o państwowym zasięgu, istniały lokalne prywatne rozgłośnie radiowe obejmujące swym zasięgiem kilka miast czy miasteczek, dopiero inicjatywa Maliszewskiego który przeznaczył na ten cel nie tylko pieniądze państwowe ale także cześć własnego majątku, doprowadziła do utworzenia sieci rozgłośni obejmujących swoim zasięgiem niemal całe terytorium państwa polskiego. Pierwszym wydarzeniem które miało zostać przedstawione radiosłuchaczom, miały być najbliższe Igrzyska olimpijskie, które startowały w tym roku, dokładnie 12 czerwca. Do tego momentu niemal 89% wszystkich stacji zaczęła nadawanie, Polacy mogli dzięki temu śledzić postępy polskich sportowców na olimpiadzie. Polskie Radio miało też brać udział w wyborach parlamentarnych które startowały w sierpniu tego roku a kończyły się głosowaniem w październiku.


Polskie Radio jako pierwszą swoją addycje nadało, koncert symfoniczny Ludwika Kopczyka, wybitnego polskiego kompozytora, jego symfonia powstała specjalnie na okazje rozpoczęcia prac przez Polskie Radio, zrobił on to gdyż Maliszewski który był jego długoletnim, kolegą poprosił go o to, Kopczyk i Maliszewski byli znajomymi jeszcze z czasów pracy dla maszynki propagandowej Cesarstwa z okresu wojny, obaj panowie poznali się w czasie kręcenia jednego z wielu filmów mających za zadanie, podnieść morale społeczeństwa, gdyż był to okres kina niemego dzieła Kopczyka były grane prze pomniejszych artystów i wykonawców w czasie projekcji filmowej. Po wojnie obaj panowie dalej współpracowali ze sobą, Kopczyk brał także udział w tworzeniu muzyki i dźwięku do filmów z których korzystał Maliszewski w zeszłorocznej kampanii prezydenckiej.


Decyzja o przyznaniu organizacji igrzysk w 1926 Nowej Lizbonie zapadła jeszcze w trakcie igrzysk organizowanych w Londynie. Ceremonię otwarcia, zawody lekkoatletyczne oraz rywalizacja w kolarstwie torowym odbywały się na nowo wybudowanym stadionie olimpijskim, który pomieścić mógł 80-tysięczną widownię inwestycja ta przeprowadzona została w ekspresowym tempie, gdyż ukończony stadion został oddany do użytku już po dwóch latach, jego projektantem był portugalski inżynier Alexandro de Wiśniowiecki. W tych igrzysk wprowadzono nowy element protokołu olimpijskiego - na czele maszerujących sportowców podczas ceremonii otwarcia szła ekipa Grecji, kolumnę zamykali reprezentanci gospodarzy. Po raz pierwszy do udziału w konkurencjach lekkoatletycznych dopuszczono kobiety. Decyzja o wprowadzeniu lekkoatletycznych dyscyplin kobiecych spotkała się z ostrą krytyką nie tylko środowisk sportowych, ale również ze strony Watykanu, jednak tę opinie zostały zagłuszone przez feministki i sufrażystki które w końcu otrzymały to czego żądały od lat, możliwość dla kobiet uczestniczenia w dyscyplinach lekkoatletycznych.

Po raz pierwszy od zakończenia I wojny światowej do udziału w olimpiadzie zaproszona została reprezentacja Polski, w ostatnich igrzyskach polscy sportowcy niemile możliwości brania udziału dopiero teraz otrzymali ponowną szanse na zdobywania medali na olimpiadzie, presja była tym większa gdyż tym razem cały naród miał obserwować ich tytaniczne zmagania z oponentami z całego świata, a było to zasługa Maliszewskiego który powołał do istnienia polskie Radio, same zawody przebiegały bez większych incydentów o które obawiali się organizatorzy, co prawda współzawodnictwo miedzy reprezentantami Polskimi a Niemieckimi było bardzo zażarte jednak, jednak na szczęście dla organizatorów nie doszło do żadnego skandalu który mógł mieć światowe reperkusje.

Te Igrzyska zakończyły się dla Polski dobrze, polscy sportowcy zdobyli łącznie 31 medali co dawało im drugie miejsce w klasyfikacji medalowej, na pierwszym miejscu znaleźli się Niemcy z 56 krążkami a na trzecim Konfederaci którzy zdobyli łącznie 25 medali. W Polsce ten wynik został odebrany wśród społeczeństwa jako umiarkowane zwycięstwo, Polacy byli niezadowoleni z tego iż Niemcy ich pokonali jednak zarazem dumni z drugiego miejsca swoich sportowców. Bohaterami Polskich igrzysk byli kajakarze którzy zgarnęli wszystko co było do zdobycia podbite uczynił polski jeździec Witold Rulewski, jednak najwięcej medali zdobył szpadzista Marek Halicki będący synem Radosława Halickiego polskiego mistrza szpady z igrzysk w 1906 roku, niestety dla polskiego sportu, poległego w czasie trwania wielkiej wojny. Kolejna igrzyska olimpijskie zostały zaplanowane na 1930 rok, ich organizacje powierzono Konfederatom gdyż to u nich miały się one odbyć, jako miasto organizacyjne wybrano Baton Rouge, stolicę KSA.


Kampania wyborcza roku 1926 zapowiadała się niezwykle interesująco, po raz pierwszy w tych wyborach parlamentarnych startowało NPOCP, sondaże dawały partii Rębińskiego 11% poparcie, mogło to zapewnić jego ugrupowaniu miejsce w parlamencie a to było największe marzenie Rębińskiego, w wyborach startowali także Komuniści którzy przez ostatnie cztery lata wegetowali poza ławami poselskimi, Janusz Podolski był zawiedziony tym co się działo w Polsce powszechnie pleniła burżuazja i arystokracja, mimo upadku monarchii jego zdaniem stary system niesprawiedliwości nadal był obecny, przez ostanie lata prowadził on wraz ze swoimi partyjnymi współpracownikami kampanie wśród chłopów robotników, mającą na celu uświadomienia ich że sytuacja w której się znajdowali może być lepsza w tym celu trzeba było jednak poprzeć jego partię, w tej kampanii miał nadzieje że środowiska robotnicze poprą jego działania, mimo intensywnej polityki uświadamiającej wśród robotników sondaże niedawany, Podolskiemu więcej niż 4%.

Partiami o największym poparciu według sondaży było PSL i PSS, partia rządzona premiera Grabarczyka w badaniach opinii publicznej przeprowadzonych na zlecenie państwowej komisji wyborczej, mogła liczyć na 32% poparcie respondentów, wynik ten pokazywał iż poparcie dla Liberalnych rządów PSL-u znacznie spadło w ciągu ostatnich lat, taki obrót sytuacji niepokoił Grabarczyka, który zaczynał zdawać sobie sprawę iż po Dmowskim on następny szedł w odstawkę jeżeli wybory te zakończą się porażką jego ugrupowania. Partią której najbardziej wzrosło poparcie wciągu ostatnich lat był PSS, po wyborach roku 1922, stery w tym ugrupowaniu przejął charyzmatyczny Henryk Stańczyk, poparcie 39% przedstawiane w sondażach zawdzięczał swojemu programowi wyborczemu.

Który zawierał wiele istotnych reform socjalnych z punktu widzenia obywatela, miedzy innymi podniesienie zasiłku rodzinnego dla rodzin wielodzietnych, zwiększę płac minimalnych, podniesienie emerytur z 240 do 380 złotych miesięcznie, zwiększenia kontroli państwa nad bankami prywatnymi, najprościej rzecz ujmuj stańczyk na swych plakatach wyborczych pisał iż każdy powinien korzystać z prosperity gospodarczej w jakiej znalazło się państwo polskie.

PSP, pod przewodnictwem Polkowskiego w tych wyborach mogło liczy na 14% poparcie wynikające z sondaży, konserwatyści polscy nie mieli pomysłu na kampanie wyborczych ich jedynym godnym wzmianki hasłem było obniżenie podatków, jednak wszystkie partie miały takie propozycje. Polkowski już od dłuższego czasu nie potrafił stworzyć jednolitego programu dla partii w której coraz częściej podnosiły się głosy niezadowolenie z Lidera. Te wybory miały być sprawdzianem w który Polkowski mógł zdać i dalej przewodzić ugrupowaniu czy też go oblać i odejść oddać ster młodszemu działaczowi.


Sama kampania wyborcza przebiegała w sposób umiarkowany, nowością były debaty radiowe organizowane miedzy politykami partyjnymi, do dwóch najbardziej zaciekłych doszło na terenie Alaski i Moskwy gdzie spierano się na temat regulacji rynku wszystkie strony proponowały własny pomysł na rozwiązani tego problemu, w Moskwie wygrały argumenty za interwencjonizmem proponowane przez PSP i PSS, natomiast na Alasce zwyciężyły poglądy propagujące polskich kapitalistów, za którymi opanował PSL.


Wybory zakończyły się zwycięstwem socjalistów pod przywództwem Henryka Stańczyka, jego socjalne rozwiązania i udoskonalenia systemu panującego w państwie, trafiły do społeczeństwa, wynik 31% dawał mu mandat do utworzenia nowego gabinetu jednak nie do samodzielnego rządzenia na drugim miejscu znalazło się PSP, Prawica pod przewodnictwem Polkowskiego zajęła wysoką pozycje w tych wyborach ten wynik uciszył dotychczas narzekających działaczy na politykę prowadzoną prze Polkowskiego, sam przewodniczący chciał zaproponować Stańczykowi utworzenia koalicji rządzącej. PSL który zyskał 25% wszystkich głosów niestety stawał się partią opozycyjną Stańczyk na pewno nie zaproponuję Grabarczykowi koalicji, sam Grabarczyk na konwencji partyjnej został odsunięty od dalszego przewodniczenia partii jego miejsce zajął Mirosław Ujazdowski. NPOCP uzyskała 9% głosów dawało to Rębińskiemu prawo do zasiadania w parlamencie i posiadania realnego wpływu na politykę państwa, PPK pod przewodnictwem Janusza Podolskiego po czteroletniej absencji znowu zawitało do parlamentu państwa polskiego, Podolski był niemal pewien możliwości utworzenia kolacji z PSS-em, Stańczyk potrzebował go do uzyskania wymaganej większości, tym samy Komuniści zyskali by cześć władzy w państwie.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Odcinek 94
1 Stycznia 1927 – 1 Stycznia 1928



Henryk Stańczyk, po otrzymaniu nominacji na stanowisko premiera z rąk prezydenta Maliszewskiego, porozumiał się w sprawie utworzenia koalicji rządzącej z PPK i PSP, stanowisko wicepremiera dostało się w ręce Stefana Polewskiego, którego partia miała otrzymać dwa ministerstwa Infrastruktury i Spaw Wewnętrznych, natomiast Janusz Podolski miał zająć stanowisko nowego marszałka parlamentu, jego partia uzyskała jednego ministra, ministra gospodarki. Stańczyk wedle zapowiedzi zamierał przeprowadzić daleko idące reformy socjalne celem których miało być poprawienie stanu społeczeństwa.

Wedle zapowiedzi rząd Stańczyka zaczął przeprowadzać reformy socjalne na pierwszy ogień poszło przegłosowanie ustawy o podniesieniu emerytur z 240 do 380 złotych miesięcznie dzięki koalicji udało się to uzyskać bez większych problemów. Udało się też przegłosować ustawę o zwiększeniu wydatków przeznaczonych na medycynę, co roku z kasy państwa na ten cel miało być przeznaczane o 20 milinów złotych więcej niż do tej pory. Wobec zwiększenia wydatków państwowych niezbędnym było zmienienie stawek podatkowych, do tej pory utrzymywały się one na poziomie 25% dla najbiedniejszych, 20% dla średnio zamorzonych i zaledwie 10% dla najbogatszych obywateli. Taka polityka podatkowa była prowadzona przez rządy Liberalnego PSL którego politycy uzależnili swoje rządu od najbogatszych w państwie, PSS i Stańczyk zamierzali to zmienić jego plan polegał na obniżeniu podatków dla najmniej zamożnych a zwiększeniu dla najbogatszych, stawka podatkowa dla średnio zarabiających obywateli miała zostać niezmieniona. Nowe stawki podatkowe wedle liczeń analityków PSS-u miały zwiększyć przypływy z podatków o bagatela 1,2 miliarda złotoch rocznie, jednak nowe stawki trzeba było przeforsować w parlamencie co nie było już takie proste o ile PPK mogło stanąć po stronie Stańczyka, to już PSP nie było zainteresowane w tak drastycznych zmianach w systemie podatków państwowych. W ostateczności udało się dojść w koalicji do kompromisu, stawka dla najbiedniejszych miała wynosić 12% dla najbogatszych 23%, w głosowaniu koalicja została wsparta przez NPOCP, na czym Rębiński chciał ugrać kilka punktów.


Gdy premier Stańczyk forsował swoje ustawy socjalne, Maliszewski kontynuował swoją politykę kulturalną, na przełomie kwietnia i marca odwiedził on Ochock gdzie doszło do otwarcia nowoczesnej biblioteki publicznej, pieniądze na jej budowę zostały przyznane właśnie z inicjatywy Maliszewskiego który na otwarciu przecinał czerwoną wstęgę i w swym przemówieniu zapewniał iż dopóki sprawuję urząd, kultura i wykształcenie niezostanie zapomniane lecz będzie krzewione z całą stanowczością jaką w sobie posiadam, ta deklaracja została odebrana bardzo ciepło Maliszewski który pełnił swoje obowiązki już drugi rok z rządu cieszy się nadal silnym poparciem wśród społeczeństwa wynikało to głownie z jego działań na rzecz kultu tu i zmniejszenia analfabetyzmu, wśród obywateli państwa polskiego, Polska pod tym względem nadal miała dużo do zrobienia o ile 75% społeczeństw już od dawna potrafiło czytać i pisać o tyle na wsiach 25% ludzi nadal nie poznała dobrodziejstwa jakim były te umiejętności.


Kolejnym z działań Maliszewskie nastawionym na walkę z analfabetyzmem, w Polsce było częściowe ufundowanie nowego uniwersytetu zlokalizowanego w do tej pory w pozbawionej części państwa polskiego wyższego wykształcenia, nowy Uniwersytet został zlokalizowany w Tomsku. Uniwersytet miał nosić imię prezydenta Maliszewskiego, i spełniać rolę krzepienia wyższego wykształcenia na Syberii gdzie do tej pory rodzice musieli posyłać swe pociechy albo do Ochocka lub Kazimierza a nawet dalej do europejskiej części państwa Polskiego.

Jednak za najważniejsze osiągnięcie Maliszewskiego trzeba było uznać przystąpienie Polski do Koalicji Państw, kiedy to dzięki Japonii i KSA Polska stała się członkiem elitarnego klubu państw należących do pierwszej organizacji mającej w sposób pokojowy, rozwiązywać światowe konflikty. Maliszewski sam odebrał z rąk przewodniczącego pisemne zaproszenie do Koalicji Państw w Londynie.


Społeczeństwo Polskie dzięki poczynaniom prezydenta Maliszewskiego, stawało się coraz bardziej piśmienne, skorzystali na tym producenci dóbr, którzy w to coraz nowy sposób próbowali przekonać ludzi do zakupów swych wyrobów, zaczęła się w szybkim tempie rozwijać reklama, najpierw w gazetach, następnie radiowa, za pioniera w tej dziedzinie uważa się Herberta Bolkowskiego, który jako jeden z pierwszych zaczął stosować w gazetach o zasięgu krajowym reklamy swoich pudełek na kosztowności dla dobrze usytuowanych pań, po tym jak ich sprzedaż wzrosła i to w sposób zauważalny inni poszli śladem Bolkowskiego.


Konrad Gromski ostatnie pięć lat spędził w wiezieniu, skazany za podżeganie do buntu wojskowego i organizacji puchu wobec władz republiki polskiej, ujęty przez żandarmerie wojskową w roku 1922, odbywał karę w jednym z więzień na Syberii, w trakcie odsiadki spisał swoje wspomnienia z okresu wojny, co prawda zrobił to już wcześniej jednak dopiero teraz zostały one uporządkowane i napisane w postaci pamiętnika, którego wydanie nastąpiło już po opuszczeniu przez niego wiezienia. Gdy w roku 1927 ostatecznie jego wyrok dobiegał końca został zwolniony, przedwcześnie za dobre sprawowanie w czasie odbywania kary. Gromski po powrocie do stolicy, przystąpił do partii Mariusz Rębińskiego, jako były wojskowy z dużym doświadczeniem militarnym i jako były bohater frontowy, ale także dzięki własnej charyzmie i ogładzie osobistej szybko zaczął piąć się po szczeblach partyjnych by pod koniec roku 1927 zostać drugą najważniejszą osobą w tej partii, wiceprzewodniczącym NPOCP, co prawda jego ambicje sięgały znacznie dalej jednak Rębiński nie zdawał sobie z tego sprawy, i był zadowolony iż doskonale znana społeczeństwu postać stała się jego prawą ręką. Miało mu to umożliwić w wyborach 1930 roku, uzyskanie lepszego wyniku parlamentarnego, Rębiński rozważał także wystawienie Gromskiego jako kandydata NPOCP, w wyborach prezydenckich roku 1930.


We Francji z inicjatywy Luisa Hyrica, zorganizowane zostało spotkanie pierwszej międzynarodówki komunistycznej, Hyric pragnął w ten sposób zachęcić komunistów z całego świata do przyłączenia wsparcia rewolucji robotniczo-chłopskiej, spotkanie to przebiegające w Paryżu i okolicach, miało pokazać działaczom komunistycznych z innych krajów ile udało się osiągnąć dzięki obaleniu burżujskiego wyzysku, na to spotkanie wybrał się Janusz Podolski który na własne oczy ujrzał raj robotniczy i powrócił do kraju jeszcze bardziej przekonany o tym iż Polska potrzebuje rewolucji robotniczo chłopskiej. Hyric sam oprowadzał delegatów komunistycznych partii z całego świata po Paryżu i okolicach pokazując osiągnięcia ich rewolucji robotniczo-chłopskiej, kołchozy gdzie chłopi ramie w ramię dzielnie pracowali dla dobra i dostatku Francuskiej Republiki Robotniczej, zakładu przemysłowe znacjonalizowane gdzie robotnicy dzielnie zmagali się z codziennymi trudami pracy fizycznej tylko po to by wyrobić 110% normy a to wszystko dla dobra socjalizmu i komunizmu, obraz ten trafił najwidoczniej do serc kilku z delegatów. Francuskim komunistą udało się dzięki temu spotkaniu zasiać ziarenko rewolucji w innych krajach europejskich, o ile w Polsce czy Niemczech, do wystąpień robotniczych nie doszło gdyż partie komunistyczne w tych krajach nie posiadały odpowiedniego poparcia wśród klasy robotniczej i chłopskiej.


O tyle w Zjednoczonej Hiszpanii, już doszło do wystąpień robotniczo-chłopskich, państwo to tak samo jak Francja przed rewolucją Hyrica, borykało się z problemami wewnętrznymi narastającymi od kilkunastu lat, mimo udziału po zwycięskiej stornie w wojnie światowej, Hiszpania nie uzyskał w tym konflikcie tak potrzebnych jej pieniędzy, Niemcy i Brytyjczycy razem z Włochami uzyskali od Polski odszkodowania za poniesione straty w czasie wojny, Hiszpania już niestety ich nie otrzymała, nie zgodzili się na to Włosi którzy uważali że przyznanie Hiszpanom odszkodowań może osłabić nadmiernie państwo Polskie a to było by dla nich niekorzystne, krucha równowaga panująca obecnie w Europie była łatwa do zburzenia, Włosi uważali iż potrzebują silnej Polski. To tylko doprowadziło do pogłębienia się Hiszpanii w większym kryzysie który zakończył się wystąpieniami robotniczymi, wobec których Hyric nie pozostał obojętny, kiedy władze Hiszpańskie starały się zapanować nad sytuacją, wojska Francuskiej Armii robotniczo-chłopskiej przekroczyły granice, rozpoczynając wojnę z Królestwem Zjednoczonej Hiszpanii.


Wojna ta doprowadziła do światowych reperkusji, Niemcy wyrazili swoje oburzenie wobec Francuskiej interwencji, w sprawy wewnętrzne Hiszpanii, to samo także uczyniła Wielka Brytani i Włochy, jednak żadne z tych państw nie podjęło działań mających na celu powstrzymanie Hyrica, gdyż obawiały się reakcji środowisk robotniczych, które wedle przewidywań przeprowadziły strajki i manifestacje, Niemcy Brytyjczycy i Włosi musieli je spacyfikować, strajki te zorganizowane przez zwolenników rewolucji i robotników którzy popierali Hyrica i jego raj komunistyczny w większości złapano i uwieziono za podżeganie. Działania rządu Polskiego ograniczone zostały jedynie do noty dyplomatycznej wyrażającej zaniepokojenie tą sytuacją, jednak NPOCP podchwyciła od razu ten temat zamieszczając gdzie się dało plakaty propagandowe ukazujące los tych którzy zostają napadnięci przez czerwoną zarazę. Ten konflikt ukazał też po raz pierwszy słabość Kolacji Państw która nie mogła jednogłośnie podjąć sensownych decyzji, które miały wymusić na FRR zaprzestania działań wojennych.

Ciąg Dalszy Nastąpi. ​

 

Odcinek 95
1 Stycznia 1928 – 1 Stycznia 1929




Na początku roku w Kazimierzu doszło do manifestacji pacyfistów i innych grup sprzeciwiających się wojnie Francusko-Hiszpańskiej, ugrupowania te obwiały się także iż rząd zechce dokonać karków militarnych mających powstrzymać FRR. W marszu głównymi ulicami miast kierując się w stronę pałacu prezydenckiego, skandowali hasłami iż to nie nasza wojna czemu polski żołnierz miałby umierać w walce z komunizmem i temu podobne, Maliszewski wraz z premierem Stańczykiem, wyszli naprzeciw manifestujących. W swych przemowach byli głęboko poruszeni tym aktem agresji, jednak zatwierdzili manifestantów iż nie będą działać wbrew obywatelom polskim, Republika polska nie zamierzała i nie zamierza przystąpić do tej wojny po niczyjej stronie, konflikt ten jest sprzeczny z interesami polskiego narodu i polskiej demokracji. Tymi przemowami udało się uspokoić manifestantów którzy rozeszli się uzyskawszy to po co przybyli.


Gospodarka polska nadal rozwijała się bardzo dynamicznie i płynie, mimo socjalnych reform rządu Stańczyka. Dzięki temu doszło w tym roku do kilku znaczących przełomów w dziedzinie przemysłowo-naukowej, pierwszym z nich było odkrycie przez polskie chemika struktur pierwszego tworzywa sztucznego bakelitu, otrzymywanego przez polikondensację metanalu z fenolem lub jego pochodnymi. Jest polimerem wysoce usieciowanym, co tłumaczy jego kruchość i twardość. W pierwszym etapie kondensacji bakelit jest topliwy, a także rozpuszczalny np. w acetonie czy alkoholach. W ostatnim etapie staje się nietopliwy i nierozpuszczalny. Przy produkcji często dodaje się do niego różnego rodzaju wypełniacze. Bakelit został szybko rozpowszechniony, i wykorzystywany jako materiał konstrukcyjny oraz elektroizolacyjny, sprawdził się także przy produkcji sprzętu AGD.


Kolejnym z wprowadzonych w Polsce wynalazków była Wiskoza, Włókna wiskozowe, rodzaj włókna powstającego w wyniku chemicznej obróbki celulozy. Celulozę do produkcji włókien wiskozowych otrzymuje się z oczyszczonej masy drzewnej, typowo z drzew iglastych, niekiedy liściastych, masę poddaje się działaniu ługu sodowego, a następnie dwusiarczku węgla, w efekcie otrzymuje się produkt przejściowy, celulozoksantogenian sodu. Półprodukt ten roztwarza się w rozcieńczonym wodnym roztworze zasady sodowej, otrzymując wiskozę (płyn przędzalniczy o konsystencji miodu). Ciecz ta jest następnie przetłaczana przez zespół dysz o drobnych otworkach, zanurzonych w roztworze kwasu siarkowego, w roztworze kwasu następuje koagulacja wiskozy z wytworzeniem nierozpuszczalnych włókien. Jako produkty uboczne powstają siarkowodór oraz siarczan sodu. Włókna produkowane są jako włókna ciągłe, sztuczny jedwab, kord lub cięte, bawełnopodobne i wełnopodobne.


Stal uszlachetniona, dzięki odkryciu i wytworzeniu Chromu, będącego metaliczny srebrzystoszarym metalem z błękitnym połyskiem w świetle, na powietrzu reagującym z tlenem, ulega pasywacji, która tworzy powłokę ochronną i zabezpiecza przed postępem korozji na metalu. Właśnie dzięki właściwości pasywacji będącej procesem, w którym substancja aktywna chemicznie w danym środowisku wytwarza na swojej powierzchni powłokę pasywną, utworzoną z produktów reakcji chemicznej tej substancji z otoczeniem, powłoka ta jest całkowicie odporna na dalsze reakcje z tym środowiskiem i jednocześnie na tyle szczelna, że stanowi barierę ochronną dla reszty substancji, którą otacza, Chrom znalazł szerokie zastosowanie w uszlachetnianiu stali, dzięki czemu otrzymywana stal stawała się znacznie odporniejsza na proces korozyjny.


Po raz pierwszy w Polsce na szeroką skale został zastosowana prąd stały i przemienny, prąd stały charakteryzuje się stałą wartością natężenia oraz kierunkiem przepływu. Zaletą prądu stałego jest to, że w przypadku zasilania takim prądem wartość chwilowa dostarczanej mocy jest stała, co ma duże znaczenie dla wszelkich układów wzmacniania i przetwarzania sygnałów. Większość półprzewodnikowych układów elektronicznych została zasilana prądem stałym. Główną zaletą takiego rozwiązania jest to, że urządzenia zawierające układy elektroniczne mogą być zasilane bezpośrednio z przenośnych źródeł energii takich jak baterie lub akumulatory. Prąd przemienny charakterystyczny przypadek prądu elektrycznego okresowo zmiennego, w którym wartości chwilowe podlegają zmianom w powtarzalny, okresowy sposób, z określoną częstotliwością. Wartości chwilowe natężenia prądu przemiennego przyjmują naprzemiennie wartości dodatnie i ujemne Najczęściej pożądanym jest, aby wartość średnia całookresowa wynosiła zero.


Prąd przemienny daje się łatwo transformować na inne poziomy natężenia prądu lub napięcia. Moc elektryczna w danym układzie jest proporcjonalna do iloczynu natężenia prądu i napięcia jak również zależy od przesunięcia fazowego pomiędzy nimi. Dlatego też, taką samą moc można przesłać zarówno przy małym napięciu, wówczas natężenie prądu jest duże, jak i przy dużym napięciu, wówczas natężenie prądu jest małe , moc nie ulega zmianie przy transformacji. Czym mniejsza wartość natężenia prądu co za tym idzie większe napięcie, tym mniejsze straty mocy na rezystancji przewodów, w których płynie prąd. Dlatego też w systemach energetycznych do przesyłania bardzo dużych mocy na znaczne odległości stosuje się bardzo wysokie.


Pod koniec roku zmarł książę Ludwik Piast-Radziwiłł, ostatni przedstawiciel jednej z wielu gałęzi rodowych dynastii piastowskiej która przez stulecia rozrosła się niebotycznie. W testamencie zapisał on cześć swego ogromnego majtku na rzecz skarbu państwa polskiego. Jednak znaczniejsza cześć przypadała rodzinie Cesarskiej przebywającej obecnie w Australii, były to głównie posiadłości ,fabryki oraz kilka pałacyków, jednak najważniejszym punktem testamentu było prawo do dziedziczenia tytułu Książęcego podsianego przez Ludwika, który nigdy nie podpisał z władzami Dmowskiego żadnych dokumentów w których zrzekał by się on swoich praw do tronu Cesarskiego, Dmowski i Grabarczyk w swej dumie i euforii spowodowanej objęciem władzy zapomnieli o kilku pomniejszych gałęziach Piastowski które posiadały tak samo jak główna linia prawo dziedziczenia tytułów, Ludwik Piast-Radziwiłł, przechytrzył władze republiki właśnie zapisuj swoje prawa Zygmuntowi Augustowi, oraz jego synowi Aleksandrowi Augustowi, władze nie mogły podważyć testamentu gdyż został sporządzony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, tym samym Zygmunt August ponownie zdobywał prawa do tronu Cesarstwa.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Wielki Kryzys.

Odcinek 96
1 Stycznia 1929 – 1 Stycznia 1930




W lutym roku 1929, świat ogarnął globalny kryzys gospodarczy, kryzys gospodarczy rozpoczął się w Konfederacji Stanów Ameryki Północnej państwo to będące potęgą gospodarczą ostatnich 30 lat, które swą siłę zawdzięczało produkcji zbrojeniowej na rzecz Niemiec i Brytanii teraz doczekało się recesji i kryzysu gospodarczego. Sam kryzys rozpoczął się w poniedziałek 12 lutego kiedy to na giełdzie w Baton Rouge, stolicy konfederacji doszło do nagłych spadków cen akcji niemalże wszystkich spółek, reakcja akcjonariuszy tylko pogorszyło sytuacje zaczęli oni wyprzedawać akcje których cenny z kolei zaczęły jeszcze bardziej spadać, efektem tego była fala bankructw zadłużeń i wielu przypadkach samobójstw. Konfederacja która przez ostanie lata udzielała długoterminowych pożyczek na sumy miliardów dolarów konfederackich, Polsce ale też innym krają zażądał ich natychmiastowego zwrócenia, to działanie pociągnęło za sobą konsekwencje rozprzestrzeniania się kryzysu niemal na cały świat.

Republika Polska będąca największym dłużnikiem Konfederacji, gdyż zaciągnęła od niej pożyczkę w wysokości 200 miliardów dolarów konfederackich, co dawało 440 miliardów złotych musiała spłać tą sumę natychmiast wraz z odsetkami, co z kolei dawało w konsekwencji astronomiczną sumę 500 miliardów złotych, rząd Polski nie mógł odmówić oddania pieniędzy, Konfederaci wykupili pakiet większościowy w Polskim Banku Centralnym w czasach hossy, sytuację pogorszyły jeszcze żądanie państw Porozumienia Alpejskiego także żądające uregulowania kolejnej transzy reparacji wojennych w wysokości 50 miliardów, łącznie Stańczyk musiał wypłacić dłużnikom 550 miliardów złotych, doprowadziło to państwo praktycznie na granicę bankructwa.


Wypłacenie należności dłużnikom jednak nie było ostatnim ciosem zadanym polskiej gospodarce, doszło do załamania sektora bankowego, wynikała to z przeniesienia się kryzysu konfederackiego do polski, banki które przez ostanie lata udzielały nadmiernie kredytów szybko zaczęły ściągać je z odsetkami z powrotem, jednak stało się to niemożliwe w sytuacji gdy ludzie tracili całe majątki i dorobki swoje życia. Liberalna polityka PSL-u i Grabarczyka prowadzona w latach 1922-1926, wreszcie dała o sobie znać, reformy przeprowadzone w celu ułatwienia dostępności do zaciągania kredytów, które z kolei miały ułatwić zakładanie nowych przedsiębiorstw a tym samym rozwijać polską gospodarkę szybko stały się mieczem którą tą gospodarkę bezlitośnie siekł na kawałki. Banki nie mogąc ściągnąć swoich należności, bez skrepowania korzystały z procedur bankructwa, przepisy o bankructwie przedsiębiorczym wprowadzone w roku 1923, dawały bankom będącym dłużnikami firm i osób fizycznych którym udzieliły pożyczki, do zajęcia majątku zakładowego jak i prywatnego danych dłużników, co prawda sądy orzekały o bankructwie lecz w obecnej sytuacji zgodę udzielały niemal w 90% przepadków. Banki odzyskiwały swoje pieniądze jednak trwało to do czasu gdy ludzie mieli z czego oddawać, gdy już wszystko zostało im zabrane, same banki będące w wielomilionowych długach zagranicznych, zaczęły upadać, największe i najbardziej prosperujące banki okresu 1922-1929, takie jak Bank Wschodniego Kazimierza, Bank Centralnej Syberii, Bank Tomasz Lipińskiego, jeden po drugim ogłaszały upadłość.


Pieniądze stracił praktycznie całą swoją wartość, inflacja w Polsce w połowie roku 1929, wedle przewidywań z poprzednich lat miała wynosić zaledwie 1,2%, obecnie przekroczyła 50% i nadal rosła. Minister skarbu Konrad Kuc i minister gospodarki Ludwik Wasilewski, stracili całkowicie kontrolę nad sytuacją i stwierdzili że mamy do czynienia z hiperinflacją, nawet po wojnie nie znajdował się ona na tak absurdalnym poziomie ich zdaniem. Pieniądze traciły w szybkim tempie na wartości, ludzie którym w jakimś sposób udało się zachować swoje oszczędności, przed drapieżną polityką bankową, tracili je w wyniku szybującej w górę inflacji, ci którzy jeszcze posiadali pieniądze w odpowiednich ilościach zaczęli skupywać złoto, by zabezpieczyć siebie i bliskich przed efektami ogólnie panującego chaosu gospodarczego. Cena złota była wyjątkowo niska co powodowało z kolei wzrost inflacji, gdy zaczęto je skupować to cena tego kruszcu zaczęła rosnąć, to z kolei inflacja zaczęła spadać, by ostatecznie zatrzymać się na poziomie 63%, tylko interwencja kilku najbogatszych obywateli którzy masowo wykupywali z rynku złoto ustabilizowała sytuacje inflacji w państwie.


Gdy cenny towarów z powodu inflacji przybrały niebotyczne poziomy, Polacy zaczęli sobie radzić jak tylko mogli, największym absurdem był gigantyczny skok cen benzyny i ropy, przed kryzysem płacono za litr jakieś 2,20,-3 złote, obecnie cena jednego litra wynosiła około 100-200 złotych, w państwie które było ich największym producentem na świecie, sytuacja ta zdawał się zakrawać na paranoje, lecz było to łatwe do wyjaśnienia, firmy wydobywcze, które parały się wydobyciem tych surowców pozaciągały olbrzymie kredyty przeznaczone na rozwój, w momencie gdy banki zażądały zwrotów pieniędzy z odsetkami firmy zaczęła jedna po drugiej upadać aż w końcu na rynku pozostało tylko kilka, które wyśrubowały swoje cenny a inflacja tylko je dobiła.


Gdy zdawać by się mogło że już gorzej być nie może, doszło do załamania sytuacji w rolnictwie polskim, rolnictwo które obroniło się przed zawirowaniami bankowymi, jako że Polscy Chłopi niespecjalnie pałali do bankowców zaufaniem i uważali ich większości wypadków za najprościej mówiąc łapiduchów, nie zaciągali oni porostu kredytów. Lecz w momencie gdy poziom inflacji przekroczył 50%, sprzedaż ich produktów stawała się całkowicie nieopłacalna, z czego też w większości wypadków rezygnowali, na rzecz produkcji wyłącznie na własne potrzeby. Doprowadziło to do niedostatku żywności, w państwie i ponownym wprowadzeniu systemu kartkowego, który ostatni raz stosowany był w okresie wojny. Same cenny żywności także wzrosły, powodując nie tyle klęskę głodu co porostu, jego niedosyt wśród polaków.


Wobec tych wszystkich klęsk doszło do poruszenia wśród komunistów polskich którzy pragnęli skorzystać na zaistniałej sytuacji, w celu przejęcia władzy, w wielu aglomeracjach doszło do wystąpień młodzieżówek PPK, które starały się namówić robotników i chłopów a zarazem całe społeczeństwo do zrzucenia jarzma kapitalistycznej niewoli, odpowiedziom na te działania było prze władze wysłanie żandarmerii i policji w celu pacyfikacji tych protestów które przerodziły się w burdy i zamieszki, największą pomocom dla służb porządkowych okazały się młodzieżówki NPOCP, które wspomagały je w tłumieniu komunistycznych rozruchów, Dmowski który był założycielem tych ugrupowań stworzył z nich siły paramilitarne wobec których komunistyczna hołota okazała się bezsilna.

Rozruchy te doprowadziły do załamania na szczytach władzy koalicja PSS, PSP i PPK rozpadła się, za podburzanie wobec prawnie wybranych władz Janusz Podolski, został skazany na 7 lat wiezienia na Syberii, PPK wyrzucono z koalicji, PSP które obarczało PSS i PSL za zaistniałą sytuacją gospodarczą samo wystąpiło z koalicji rządzącej. Maliszewski prezydent II RP, starając się uratować sytuacje w której znalazła się polska polityka i państwo zapowiedział zorganizowanie przedterminowych wyborów które miały odbyć się w pierwszej połowie przyszłego roku, a nie jak to miało być w drugiej połowie, wybory prezydenckie które miały się odbyć w tym czasie zostały przełożone na czas niekreślony, Maliszewski zapowiedział że w razie konieczności przyjmie brzemię przeprowadzenia państwa przez ten trudny okres.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Dojście Gromskiego do Władzy.

Odcinek 97
1 Stycznia 1930 – 20 Czerwca 1930




Przedwyborcze sondaże, wykonane na zlecenie głównej komisji wyborczej jasno pokazywały zmiany nastrój społecznych wynikających z załamania gospodarczego. PSP Stefana Polkowskiego w sondażach popierane było przez zaledwie 12% wyborców, konserwatyści byli postrzegani w społeczeństwie jako partia nie mająca nic do zaoferowania i ich wybór w tych wyborach na pewno nie poprawił by sytuacji gospodarczo-ekonomicznej państwa polskiego znajdującego się w głębokim kryzysie ekonomicznym, Stefan Polkowski był weteranem wyborów przeprowadzanych w II Republice Polskiej, o ile wszyscy jego konkurenci z poprzednich lat jeden po drugim się stopniowo wykruszali on pozostawał nadal na stanowisku, po raz kolejny prowadził on konserwatywną prawicę do wyborów parlamentarnych obawiał się jednak iż może to być jego ostatni raz.

PSS i Henryk Stańczyk, mimo kryzysu nadal popierało blisko 35% badanych, brak spadku poparcia dla socjalistów Stańczyka mógł pochodzić z faktu iż społeczeństwo nadal nie zdawało sobie sprawy iż, reformy przeprowadzone przez Stańczyka po objęciu przez niego władzy także przyczyniły się do szalejącego kryzysu gospodarczego. Stańczyk zamierzał wykorzystać tą sytuacje i przekonać do siebie wyborców poprzez plan ratunkowy który miał, naprawić sytuacje ekonomiczno-gospodarczą, jedynym problemem był fakt iż Stańczyk posiadał jedynie nie do końca sprecyzowane, zamierzenia i idee czym ten plan miałby być. Jednak mimo tych niedociągnięć wierzył iż sympatia społeczna nadal leży po jego stronie, w końcu to jego rząd obniżył podatki dla najbiedniejszych, podniósł emerytury i renty a także zwiększył dofinansowanie służby zdrowia.

Mirosław Ujazdowski nowy lider Polskiego Stronnictwa Liberalnego, który przejął władze w partii po odsuniecie Grabarczyka, mógł być pawiem iż jego partia nie wygra w tych wyborach parlamentarnych, wszystkie partie opozycyjne zrzucały winne na PSL za kryzys, miał to być wynikiem reform systemu bankowego i kredytowego przeprowadzonych w roku 1923, a także reformy o upadłości gospodarczej ustanowionej w tym samym roku, przeciwnicy polityczni Ujazdowskie doszukiwali się w tej polityce działania na szkodę państwa Polskiego, najdalej w swych insynuacjach posuwał się Konrad Gromski, doszukujący się w działaniach PSL z lat 1923-1926 ręki Niemieckiej, która ponoć miała kierować tamtym rządem.

PPK po przewodnictwem Dariusz Kalinowskiego, było partią która ucierpiała w skutek ostatnich zajść najbardziej, Policja i Żandarmeria wojskowa zatrzymała wielu działaczy tego ugrupowania pod pretekstem siania rozkładu i podburzania do antypaństwowych walk i demonstracji, poprzedniego przewodniczącego Janusza Podolskiego skazano na 7 lat wiezienia pod pretekstem podburzania do rewolucji wobec władz państwowych. Społeczeństwo także odwróciło swoje plecy od PPK, zamieszki i walki uliczne z końca poprzedniego roku zniszczyły wiele prywatnych majątków, które i tak były już bardzo skromne w skutek kryzysu. Od delegalizacji partie uratował zapis konstytucyjny który jasno dna partia nie może być zdelegalizowana dopóki nie udowodni się iż działa na szkodę demokracji i tej demokracji zagraża, o ile Podolskiego skazano to o tyle sądy uznały iż większość działaczy partii nie prowadziła polityki antydemokratycznej. Pozwoliło to PPK start w wyborach i uchroniło przed delegalizacją.

NPOCP, której nowym przewodniczącym został Konrad Gromski który przejął kontrolę nad partią w
Wyniku wewnętrznym puczu, struktur partyjnych, zorganizowanych jeszcze w poprzednim roku. Przejecie kontroli nad NPOCP, polegało na wręcz zamachu wojskowym, Gromski który od wstąpienie do NPOCP organizował struktury młodzieżówki partyjnej, potocznie nazywanej MO (młodzieżą odrodzenia), robił to w sposób najbardziej mu znany, MO stało się organizacją wewnątrz partyjną o charakterze paramilitarnym, jej członkowie nosili charakterystyczne zielone uniformy wzorowane na umundurowaniu wojska Cesarskiego z okresu I Wojny Światowej, gdy w czasie zamieszek zorganizowanych przez komunistów z zeszłego roku MO zdało egzamin, Gromski przeszedł do działania wykorzystał on członków młodzieżówki do uniemożliwiania dotarcia jego przeciwników wewnątrz partyjnych na zorganizowane głosowanie którego celem miało być odsuniecie od przewodniczenia partią Rębińskiego, głosowanie to odbyło się według planów Gromskiego, Rębiński został odsunięty. Dzięki nie obecności kilku znaczniejszych działaczy mogących zaszkodzić Gromskiemu, a także jego największego konkurenta który mógł zająć miejsce Rębinskiegi, Zygmunta Łukaszewskiego, przeprowadzono drugie głosowanie wynikiem którego Gromski został nowym przewodniczącym NPOCP. Kolejnym jego posunięciem było dokonanie wewnątrz partyjnej czystki, wszyscy przeciwnicy Gromskiego zostali usunięci z partii, osoby mogące mu bezpośrednio zagrozić wykluczono z klubu posyłając je w niebyt polityczny poprzez donosy na policję i żandarmie o przestępstwach dokonanych przez nie, często spreparowanych przez MO. Gromski który w skutek tych zajść stał się jednoznacznym i nie kwestionowanym liderem partii, zamierzał poprowadzić NPOCP do zwycięstwa w tych wyborach.

Sondaże sprzyjały Gromskiemu i jego ugrupowaniu politycznemu, NPOCP posiadało poparcie na poziomie 32%, był to drugi wynik po PSS, który stawał się największym konkretem Gromskiego w tych wyborach parlamentarnych, przewodniczący PSS-u Henryk Stańczyk, zaskarżył udział NPOCP do sądu chciał on w ten sposób pozbyć się tego ugrupowania z kampanii, wniosek swój argumentował niekonstytucyjnością tej partii wynikającą z dążeń do obalenia demokracji, Gromski w sądzie przedstawił szczegółowy program partyjny który istniał niemal od założenia tego ugrupowania, w żadnym jego miejscu nie było punkt o przywracaniu Cesarza do władzy a ni tym bardziej o obalaniu republiki, jeśli zaś chodziło o nazwę ugrupowania, miała się ona odnosić do wielkości poprzedniego państwa Polskiego oraz tego iż Polska znowu może się stać światową potęgą.


Najważniejszą kwestią poruszaną przez wszystkie ugrupowania polityczne w tych wyborach parlamentarnych, była kwestia naprawy stanu ekonomiczno-gospodarczego państwa, ludzi chcieli wiedzieć w jaki sposób partie mają zamiar przywrócić porządek w gospodarce państwowej. Gromski w audycjach radiowy oraz na wiecach na które docierał koleją przekonywał za potrzebą powrotu do interwencjonizmu gospodarczego, w swych przemowach pełnych elokwencji i nazbyt dużej gestykulacji, przedstawiał wizje państwa w której obywatel miał mieć zapewnianą pracę, dzięki której mógł postawić swoje życie na nogi, odwoływał się przy tym do okresu Cesarstwa Polskiego kiedy dzięki pilotce interwencjonistycznej, nie dochodziło do takich załamań rynku i gospodarki, choć w tamtych czasach był mniejsze zawirowania w tej dziedzinie. Ludzie widocznie dali się przekonać gdyż Gromski w szybkim tempie zyskiwał poparcie dla powrotu polityki interwencjonistycznej.


W czasie wielu swych wystąpień przewodniczący NPOCP, także przekonywał iż Polska stoi na podstawach Katolicyzmu, i tylko ta religia uratuję kraj przed Liberalizmem i Komunizmem który rozplenia się coraz bardziej na świecie, prawdziwy Polak winien być wyznania Katolickiego, i tylko taki ma prawo mówić o sobie iż żyje w tym że państwie, wszystkie inne religie, za to są podrzędnymi i nic nieznaczącymi ideologiami, a ich wyznawcy żerują na dorobku państwa Polskiego, Gromski najbardziej wrogo w swych przemowach odnosił się do protestantyzmu, jako iż ta religia była obwiązującą religią w Cesarstwie Niemieckim, protestanci byli zdrajcami prawdziwej jedynej wiary. Najgorszym jednak wrogiem dla Gromskiego byli Komuniści którzy w swych ateistycznych przekonaniach byli gorsi od wszystkich religijnych innowierców, komuna to antycywilizacja siejąca chaos i pożogę wszędzie gdzie się pojawia.


Jednym z ważniejszych wydarzeń które odegrały kluczową rolę w kampanii wyborczej była afera korupcyjna mająca miejsce w Moskwie, tamtejsi urzędnicy mieli przemakać oko na działania grup wymuszających pieniądze za karki żywnościowe, afera kartkowa wstrząsnęła posadami Moskiewskiej administracji, w szybkim tempie aresztowano kilkudziesięciu urzędników, którzy mieli czerpać korzyści z tego procederu. Gromski wykorzystał tą aferę do uderzenia w PSS, których urzędników właśnie aresztowano, jego ogniste wystąpienia radiowe jasno miały jasno dać społeczeństwu do zrozumienia iż obecna władza jest przeżarta korupcją i zepsuciem i tylko je zastąpienie uratuję państwo przed dalszym upadkiem.


Inną kwestią poruszaną w czasie tych wyborów były mniejszości etniczne zamieszkujące państwo Polskie, Gromski twierdził że ich dalsza alienacja nie może być tolerowana, należało dokonać ich pełnej asymilacji kulturowej, poprzez obowiązkowe wprowadzenie nauki języka polskie dla tych grup etnicznych, przepisy miały dotyczyć głównie mniejszości które do tej pory utrzymywały autonomie, czyli Chińczyków, Gruzinów, Azerów oraz grup etnicznych zamieszkujących obszar środkowej Azji.


W wyborach wiele razy zabierali głos różnego rodzaju profesorowie i specjaliści z dziedzin ekonomi, gospodarki i polityki w większości byli to ludzie o poglądach liberalnych, starali się oni przekonywać do liberalnego stylu prowadzenia polityki gospodarczo-ekonomicznej, kryzys w którym znajdował się państwo Polskie i świat miał być wynikiem błędnie podejmowanych decyzji polityków a nie winą systemy liberalnej gospodarki, Gromski odrzucał te argumenty z łatwością udowadniaj iż właśnie liberalne podejście do gospodarki zaowocowało obecnym stanem państwa, decyzje podejmowane prze polityków PSL nie były błędne lecz właśnie ukierunkowane z ich ideologicznego przekonania o wyższości liberalnej gospodarki i nad innymi, to właśnie było ich największym błędem i grzechem jak przekonywał Gromski.


W wyborach także zabierali głos komunistyczni działacze idący na usługach PPK, gdzie tylko i pojawili starali się zakrzewić w umysłach polskich robotników i chłopów, idee socjalizmu będącego jedyną prawdziwą drogą do odrodzenia się państwa Polskiego. Za najbardziej gorliwego w krzewieniu tych poglądów uważało się Zbigniewa Alzema, który w debacie zorganizowanej miedzy nim a Gromskim starał się pokonać lidera NPOCP, jednak wyszło na odwrót od jego zamierzeń Gromski w prostych słowach skwitował iż Alzem to sprzedawczyk na usługach francuskiej czerwonej zarazy która właśnie w momencie w którym padały te słowa przekraczać cieśninę Gibraltarską, by nieść sztandary czerwonej zarazy w głąb Afryki. Polacy byli bardzo negatywnie nastawieni do komunizmu który kojarzył się im tylko i wyłącznie z przemocą, demagogia Gromskiego tylko pogłębiała tą niechęć.


Wybory roku 1930 skończyły się głosowaniem 18 czerwca, wynikiem nie dających żadnych złudzeń co do tego która partia zwyciężyła. NPOCP i Konrad Gromski uzyskali 54% wszystkich głosów, oznaczało to w konsekwencji iż polscy nacjonaliści przejęli pełnie władzy w pastwie. Ugrupowanie Gromskiego zyskało wymaganą większość do sprawowania samodzielnych rządów jednak co najważniejsze, zyskiwało wystarczającą liczbę głosów do zmian konstytucyjnych, Gromski który został nowy premierem mógł teraz dowolnie kreować politykę wewnętrzną i zewnętrzną państwa Polskiego. Henryk Stańczyk premier poprzedniego rządu, i największy przeciwnik Gromskiego zażądał unieważnienia wyników wyborów, w sądach oponował iż Gromski jest niebezpiecznym człowiekiem który dokona z państwem Polskim to co zrobił własną partią, jednak został on odesłany z kwitkiem prokuratorzy i sędziowie nie dysponowali wystarczającymi dowodami mogącymi doprowadzić do unieważnienia wyborów.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

______________________________________________________
No to Gromski wygrał wybory, mam nadzieje odcinek ciekawy się napisamczyłem, jeżeli znajdziecie błędy proszę o cytat z nim fragmentu teksu by łatwiej było odnaleźć i poprawić.

 

IV Cesarstwo Polskie

Odcinek 98
20 Czerwca 1930 – 1 Stycznia 1931




21 Czerwca wystartowały siódme nowożytne igrzyska olimpijskie, miejscem ich organizacji było Baton Rouge, stolica Konfederacji Północno Amerykańskiej, choć konfederacja nadal borykała się z kryzysem postanowiono o organizacji igrzysk na które i tak przeznaczono w poprzednich latach ogromne sumy pieniędzy. Imprezę te poprzedziła gigantyczna kampania reklamowa, która w połączeniu z wyjątkowym profesjonalizmem organizacyjnym przyniosła 1,3 mln dolarów konfederackich zysku, zysk ekonomiczny który uzyskała konfederacja na organizacji igrzysk zamknęła usta polityką wedle których olimpiada będzie nie trafioną inwestycją a zarazem stratą środków.

Same zawody zaskoczyły swoim poziomem organizacyjnym samych zawodników, dziennikarzy, jak i kibiców. Specjalnie z okazji igrzysk wybudowano wioskę olimpijską, pierwszą tego typu budowle powstałą na potrzeby sportowców, wyposażoną miedzy innymi w punkty medyczne oraz odnowy biologicznej, a także miejsca rozrywki. Mieszkali w niej sami mężczyźni w ponad 500 domkach, kobiety zakwaterowano w miejskich hotelach. Każda ekipa miała do dyspozycji sztab tłumaczy i kucharzy. Mankamentem była jedynie niska frekwencja wśród samych uczestników, która spowodowana była głównie światowym kryzysem ekonomicznym oraz wysokimi kosztami podróży do KSA. Głównym obiektem igrzysk był stadion, którego trybuny mogły pomieścić 105 tysiąca widzów. Nowością techniczną było zastosowanie fotokomórki dla ustalenia kolejności zawodników na mecie. Wysoki poziom zawodów został potwierdzony pobiciem 19 rekordów świata i 40 rekordów olimpijskich. Polscy sportowcy nie wystartowali w tych igrzyska, spowodowane to było kryzysem państwa, rząd Gromskiego postanowił zrezygnować z poniesienia kosztów związanych z podróżą do KSA, zresztą sam sport w Polsce znajdował się w opłakanym stanie. Wedle oczekiwań Konfederaci zdobyli najwięcej krążków ze wszystkich reprezentacji narodowych drudzy byli Brytyjczycy a trzeci Niemcy. Kolejne Igrzyska zaplanowano na roku 1934, po raz pierwszy miały odbyć się w Azji a dokładnie w Tokio stolicy Cesarstwa Japońskiego.


Konrad Gromski po przejęciu urzędu rozpoczął w pierwszej kolejności działania mające na celu walkę z kryzysem ekonomicznym w którym znalazło się państwo Polskie, plan stworzony w celu opanowania sytuacji i wyciągnięcia Polski z dołka ekonomicznego w pierwszej kolejności zakładał, roboty publiczne na masową skale, rozpoczęto budowę autostrad na obszarze całego państwa Polskiego. Budowa autostrad miała rozpocząć się z początkiem przyszłego roku, obecnie zostały one wyznaczane, miały one połączyć ze sobą najważniejsze miasta państwa Polskiego. W radiu w urzędach a także w miejscach gdzie rozdawano żywność dal bezrobotnych, rozpoczęto szeroko zakrojoną kampanie informacyjną, dzięki niej bezrobotni mieli się dowiedzieć gdzie mogą się zgłosić by podjąć pracę przy budowie autostrad, wynagrodzeniem miała być dniówka wynosząca 100-150 złotych oraz racje żywnościowe dla robotnika i całej jego rodziny. W celu pozyskania potrzebnej żywności wojsko dokonywało konfiskat u chłopów, którzy niech chcieli jej sprzedawać po zaniżonych cenach, w ramach reparacji za konfiskaty otrzymywali oni 10 litrów ropy za każdą tonę parzenicy lub innego zboża, za inną żywności chłopom płacono w bonach mających zostać wypłaconych w momencie poprawy sytuacji gospodarczej kraju. Gromski dokonał także nacjonalizacji większej części przedsiębiorstw i spółek głownie tych które znajdowały się na skraju bankructwa.


Spółki wydobywcze pozyskujące ropę, w całości znalazły się w rekach państwa, pracownikom zakładów przejętych przez pastwo zaproponowano takie same warunki jak robotnikom którzy chcieli podjąć pracę przy budowie autostrad. W większości przepadków decyzje i działania rządu zostawały przyjmowane z entuzjazmem i nadzieją na naprawę sytuacji państwa polskiego. Jedynie opozycja parlamentarna była niezadowolona z tych działań i jak tylko mogą starała się storpedować poczynania Gromskiego. Który w praktyce nic sobie z tego nierobie, kolejnymi reformami było ustawy wprowadzone w celu zwiększenia kontroli państwa nad sektorem bankowy i samym rynkiem, w tym celu zostały powołane specjalne agencje mające zajmować się kontrolą obu tych sektorów. Gromski także przeprowadził zmiany w ustawach wprowadzonych prze Grabarczyka w roku 1923. Miała zostać zaostrzona kontrola na udzielanie kredytów przez banki, prawo o upadłości zostało dostosowane w ten sposób iż sądy nie mogły zabierać całego majątku dłużnikom, musiały im pozostawić środki do godnego życia.


Kolejną reformą była reforma administracji państwowej, przez ostatnie 10 lat żaden kolejny rząd nie zrobił nic w tej sprawie, podział administracyjny Polski, nadal był z okresu Cesarstwa Polskiego, z roku 1854, który dzielił obszar państwa na 20 głównych gubernatorstw. System ten był przestarzały i archaiczny zdaniem Gromskiego, przede wszystkim nadal używano Gubernatorstwa Wschodniej Polski, którego obszary w większości znalazły się poza granicami obecnego państwa Polskiego. Nowy podział wprowadzony 12 listopada obejmował 22 okręgi na kontynencie Europejsko-Azjatyckim, oraz 23 którym była Alaska znajdująca się po drugiej stronie oceanu Spokojnego.


Gdy Gromski uzyskał całkowitą pewność iż jego reformy ekonomiczno-gospodarcze a także działania mające na celu walkę z kryzysem zaczynają przynosić rezultaty, a jego popularność społeczna ciągle rosła. Poważył się on na dokonanie zmian w konstytucji, w wyniku przeprowadzonych głosowań poprawek do konstytucji II Republiki Polskiej, ta republika przestawała istnieć. Zlikwidowany został urząd Prezydenta, który połączony z urzędem premiera, obie te funkcje miała sprawować jedna osobą będąca nazywana Naczelnikiem Państwa Polskiego, funkcja ta miała być sprawowana dożywotnio, Gromski objął nowe stanowisko 20 Grudnia 1930 roku.


Kolejnym krokiem Konrada Gromskiego, było ostateczne zakończenie historii 10 letniej republiki, II Republika została rozwiązana głosami parlamentarzystów z NPOCP, jej miejsce zajęło odrestaurowane Cesarstwo Polskie, nazywane IV Cesarstwem, przywrócona została monarchia dziedziczna, głową państwa stawał się Zygmunt X August. Jednak konstytucja nowego Cesarstwa Polskiego jasno określała iż to Naczelnik Państwa sprawował władzę, rola Cesarza ograniczała się jedynie do formy reprezentacyjnej.

Ciąg dalszy Nastąpi.
​

 

Unia Republik Robotniczych

Odcinek 99
1 Stycznia 1931 – 20 Lipca 1931




Zygmunt X August powrócił do Polski w lutym 1931 roku, w maju odbyła się oficjalna koronacja w katedrze Kazimierskiej w stolicy Cesarstwa, obecny monarcha był już sędziwym starcem, przyszedł on na świat 12 marca 1856 roku, przeżył on 75 lat swego życia jago druga najważniejsza osoba w III Cesarstwie Polskim, był młodszym bratem Kazimierza XIII Augusta, a synem Władysława IX Kazimierza i Eleny Vautrin córki Franciszka IV Vuatrina Króla Wielkiej Francji, od swego starszego brata dzieliło go 15 lat różnicy w wieku. Po którego śmierci Dmowski przejął władze nie dopuszczając do tego by Zygmunt założył koronę Cesarską na skronie. Zygmunt ostanie 10 lat swego życia spędził w Australii gdzie, zajmował się głownie działalnością filantropijną, z ogromnego majątku który pozostał w jego posiadaniu na obszarze byłych dominiów, wspierał grupy potrzebujące pomocy w Australii a także w Polsce. Gdy wybuchł kryzys ekonomiczny był jedną z osób które dzięki spekulacyjnym zakupom dużych ilości złota z rynku polskiego ustabilizowała wzrost inflacji. Gromski publicznie podziękował za te działania Zygmuntowi jasno dając o zrozumienia opinii publicznej iż Cesarz mimo że porzucony przez swój naród nie odwrócił się od niego plecami w chwili próby, w czasie tej przemowy zaatakował on Dmowskiego, Grabarczyka i ogólnie wszystkich liberałów, w swojej przemowie będącej istotom jego poglądów zrzucał on winę właśnie na Liberałów i Komunistów za upadek Cesarstwa Polskiego porażkę w wojnie, oraz obecny kryzys gospodarczy, z którym to on i NPOCP musi walczyć.


Zygmunt posiadał jednego syna Aleksandra Augusta, będącego najmłodszym potomkiem monarchy a zarazem piątym dzieckiem, matką Aleksandra Augusta była Katarzyna Radziwiłłówna-Lubomirska, będąca jego trzecią małżonką, poprzednie dwie: Wiktorie de Congera siostra Króla Aragońskiego a potem Króla Zjednoczonej Hiszpanii, Wiktora II de Congera, zmarła niedługo po zawarciu związku małżeńskiego, księżnę z tego świata zabrały suchoty w 1878 roku, drugą małżonką Zygmunta była Anna Piast-Aggbjörk, kuzynka Carla XII Gustawa Piasta, to ona powiła cztery córki Zygmunta, Anastazje, Ludmiłę, Katarzynę i Bolesławę, w czasie piątego porodu w wyniku powikłań zmarła a wraz z nią odszedł syn Zygmunta któremu nigdy nie nadano imienia, było to w roku 1890. Zygmunt August długo nie mógł się z tym pogodzić, Anna była miłością jego życia i wielkim trudem przyszło mu związanie się z kolejną kobietą, zrobił to bardziej z obowiązku niż uczucia, małżeństwo zawarte z Katarzyną Radziwiłłówna-Lubomirską miało na celu przedłużenie linii dziedzicznej, Kazimierz XIII August nie posiadał męskiego potomka i wyniku pewnego zajścia nad którym rodzina Cesarska starała się w tamtym okresie nie rozwodzić a zarazem chciała je zatuszować, polegającego na nocnej przygodzie Imperatora w jednym z burdeli, która doprowadziła do złapania przez niego francy w wyniku której widocznie stał się bezpłodny.

Małżeństwo pomiędzy Zygmuntem a Katarzyną zwarto w 1897 roku, Zygmunt miał już w tedy 41 lat jego małżonka natomiast zaledwie 21, przez długi czas nie mogli się oni doczekać dzieci dopiero w 1911 roku, gdy Zygmunt kończył 55 lat na świat przyszedł Aleksander August, prawny dziedzic tronu imperialnego Cesarstwa Polskiego. Dzieciństwo Aleksandra było dzieciństwem dobrym nie był on tak rozpieszczany jak jego ojciec czy dziad było to wynikiem iż w tamtym okresie trwała I wojna światowa, młody człowiek nie zdawał sobie z tego sprawy, dopiero gdy 1920 roku, w wieku dziesięciu lat został zatrzymany przez wojskowych i zmuszony do podpisywania jakiś dokumentów jego świat się zawalił, okres nastoletni i młodość spędził na wygnaniu w Australii, gdzie rosa w nim uraza do ludzi którzy odebrali mu jego prawne dziedzictwo, gdy w roku 1930 Gromski doszedł w Polsce do władzy a Aleksander kończył 19 lat, książę zyskał nadziej na odzyskanie swego dziedzictwa. Nastąpiło to rok później gdy wraz z ojcem powrócił do kraju by uczestniczyć w koronacji swego rodziciela. Od razu po przybyciu nawiązał on stosunki z Gromskim, który wywarł na nim ogromne wrażenie człowieka wiedzącego jak realizować swoje zamierzenia, od razu też postanowił iż będzie z nim współpracować dla chwały Cesarstwa Polskiego.


Budowa autostrad w większości wypadków były realizowane zgodnie z planem, prace rozpoczęte nad autostradami które w planach nosiły nazwy koncepcyjne czerwona zielona i brązowa realizowane był wedle wszystkich ustalonych do tej pory zamierzeń. Drogi te budowane były w odległości od 5 do 10 kilometrów od istniejących tras kolejowych, którymi dostarczano niezbędne materiały do kontynuowania prac, przy okazji przeprowadzona także remonty, istniejących trakcji kolejowych dokonywano także ich modernizacji. Która w latach wojny i republiki została zaniedbana przez władze. Plan rozbudowy linii autostrad w rzeczywistości miała uzupełnić już istniejącą infrastrukturę kolejową. Największe problemy w realizacji tych planów napotkano przy budowie nitki północnej, którą potocznie zwaną niebieską autostradą, Gromski nie docenił surowości klimatu panującego na tak dalekich obszarach północnej Syberii, koszty dalszej budowy okazały się nieopłacalne, z tego powodu postanowiono zstąpić je dokonaniem modernizacji już istniejącej tam północnej linii kolei transsyberyjskiej, do tej pory istniały tam dwa torowiska, teraz postanowiono dobudować jeszcze dwa, w planach miło istnieć sześć torowisk obok siebie, każde służce innemu celowi, odziane torowisko przeznaczone dla ruchu pociągów pasażerskich, oddzielne dla transportu towarowego oraz wydzielone torowisko dla wojska służce jedynie transportowi militarnemu. To samo rozwiązanie zostało zastosowane w okolicach Kamczatki i Czukotki, gdzie zaistniały podobne problemy logistyczno-budowlane.


Konrad Gromski w wieku 45 lat, stał się najpotężniejszą osobą w państwie Polskim, udało mu się zrealizować swe zamierzania dotyczące przywróceniu monarchii i Cesarstwa Polskiego, kolejnym krokiem na przywróceniu dawnej chwały miało być odbudowanie potęgi gospodarczej państwa, kryzys który pozwolił objąć mu władze powoli przemijał działania wprowadzone w celu naprawy sytuacji w Polsce zaczynały przynosić efekty. Gromski stawał się liderem uwielbianym przez rzesze szarych obywateli, właśnie tak starał się być postrzegany na świecie jako przywódca dbający o gospodarkę i ekonomię, walczący z globalnym kryzysem, miało mu to da czas, czas potrzebny do odbudowy państwa, potęgi militarnej a w ostateczności odebrania tego co zostało Polsce dobrane, ziem utraconych na korzyść Niemiec, Ukrainy, Unii Bałtyckiej i Włoch. Jednak Gromski postanowił grać według zasad Porozumienia Alpejskiego do czasu, gdy kryzys się skończy a gospodarka zostania postawiona na nogi.


Wojna pomiędzy FRR i Zjednoczonym Królestwem Hiszpanii dobiegła końca, w jej wyniku Hiszpania upadła, francuscy komuniści wkroczyli także do Portugalskiej części tego państwa znajdującego się na kontynencie Europejskim, po przekroczeniu cieśniny gibraltarskiej, zajmowali kolejne terytoria należące do obu tych państw na kontynencie Afrykańskim. Włosi wkroczyli do Tunezji, zajęli Majorkę i Sardynie, tłumacząc swoje działania ochroną interesów mniejszości włoskich zamieszkujących te obszary, na było uznać te argumenty za prawdziwe jednak w pozostałych przypadkach tłumaczenia Włochów zdawać się mogły wyssaną z palca bzdurą, jednak dysponując poparciem Niemiec i Wielkiej Brytanii, mogli sobie na to pozwolić, oba te państwa także podzieliły miedzy siebie obszary byłych kolonii Hiszpańskich i Portugalskich na kontynencie afrykańskim znajdujących się na północ od Zatoki Gwinejskiej i na południe od Sahary. Reszta przypadła Komunistom Francuskim, którzy na zje tych terenach powołali nowe republiki robotnicze: Republikę Hiszpańską, Republikę Portugalską, Republikę Marokańską, Republikę Algierską, Republikę Mali, Republikę Mauretanii. Hyric powołał do istnienia Unie Republik Robotniczych, w skład której wchodziły wszystkie nowo powstałe republiki wraz z Francuską Republiką Robotniczą. Jedynym obszarem który nie dostał się pod kontrolę komunistów lub też państw Porozumienia Alpejskiego były wyspy kanaryjskie gdzie doszło do sformowania niepodległej Republiki.


Flaga Unii Republik Robotniczych.

Jedynym państwem które wyraziło swoje oburzenia działaniami Alpejczyków i Komunistów była Polska Gromski z niesmakiem przyglądał się jak Liberałowie wraz z Bolszewikami Francuskimi łapią się za rączki i dokonują podziały Portugalii i Hiszpanii o ile Królestwo Portugalskie nie zaprzestawało swojego istnienia gdyż rdzeń tego państwa wraz ze stolicą znajdował się w Ameryce Środowej, o tyle w wypadku Hiszpanii dochodziło do istnego podziału miedzy zaplutych Komuchów i Liberałów.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Nowa Księżna.

Odcinek 100
20 Lipca 1931 – 1 Stycznia 1932



Latem roku 1931, Aleksander August odbywał podróż dyplomatyczną do Królestwa Portugalskiego, reprezentował on swego ojca który z powodów zdrowotnych zaniechał podróży dyplomatycznych. Aleksander August będący następcom tronu w tej wizycie dyplomatycznej reprezentował swego ojca i majestat odrodzonego Cesarstwa Polskiego, zarazem prowadząc politykę Konrada Gromskiego który wysłał młodego księcia do Nowej Lizbony w celu uzyskania kilku intratnych kontraktów na zbrojenia armii Portugalskiej, rozmowy dyplomatyczne w czasie których udało się dojść z Portugalczykami do porozumienia zaowocowały wy-pertraktowaniem, kontraktów na dozbrojenia armii portugalskiej w zakresie karabinów ręcznych, stacjonarnych karabinów maszynowych, a także działek kalibru 20 milimetrów. Polityka ta miała na celu rozruszanie Polskiego przemysłu zbrojeniowego który znajdował się w głębokiej stagnacji od okresu I Wojny Światowej, Gromski miał nadzieje na uzyskanie podobnych kontraktów dla państw ameryki południowej, które od roku 1924 są niepodległymi bytami politycznymi.


Z wizyty w Portugalii Aleksander nie przywiózł tylko uzyskanych kontraktów lecz także narzeczoną, w czasie swego dwu miesięcznego pobytu w malowniczej Nowej Lizbonie leżącej nad wodami zatoki meksykańskiej, poznał on najmłodszą córkę obecnie panującego Króla Portugalskiego Antuana II de Ferro e Cunha, Agatę de Ferro e Cunha. Młodzi widocznie zapałali do siebie uczuciem gdyż Agata wyraziła swemu ojcu chęć poślubienia przystojnego następcy polskiego tronu, 23 sierpnia doszło do zarzeczny. Ślub odbyć się miał w Kazimierzu po dotarciu młodych z powrotem do Cesarstwa polskiego. Agata która była inteligentną kobietą której elokwencja i urok osobisty robił wrażenie na wszystkich spotkanych przez nią ludziach wywarła pozytywne wrażenie na Zygmuncie X Auguscie i jego małżonce Katarzynie, Konrad Gromski w czasie oficjalnego spotkania kiedy składano gratulacje młodym, wyrobił sobie pozytywne zdanie na temat tej młodej kobiety, przede wszystkim wyrażała się nad wyraz niepochlebnie a czasami wręcz wulgarnie co nie-przystroiło damie, o liberałach którzy swą polityką pogrążyli świat w kryzysie ekonomicznym, ujawniała ona także otwartą wrogość wobec komunistów którzy bezprawnie najechali cześć państwa Portugalskiego.

Społeczeństwo przyjęło nową Książna ciepło, zawdzięczała ona takie przyjecie swojemu osobistemu wdziękowi ale także przemowie Gromskiego który wyrażał swoje wysokie mniemanie o przyszłej małżonce następcy tronu, dosłownie powiedział iż takie drugiej z świeczką w reku szukać, Agata która wystąpiła w radiu w mowie do społeczeństwa zapewniała iż na sercu leży jej dobro słowiańskie narodu polskiego, z którego także ona się wywodzi, dzięki wielkiemu Polskiemu Królowie Jerzemu I Pobożnemu, który w czasie drugiej krucjaty iberyjskiej rozgromił muzułmańskie hordy, wypędził je z Iberii i Europy z powrotem do Afryki, oraz dał koronę Portugalii przodkowi Agaty, Czcibiorwi I Piastowi potocznie zwanego Czcibiore I Portugalskim, z którym była ona spokrewniona, co prawda nie w prostej linii ale jednak, w drugiej części swej przemowy nawoływała iż obecnie kolebka jej biednego państwa znajduje się w rekach innego wielkiego wroga Europy i Cywilizacji tym razem nie byli to muzułmanie lecz ktoś znacznie gorszy, bolszewicy najgorszy wróg cywilizowanego człowieka.


Gromski bezwstydnie wykorzysta młodą księżną do wlanych celów propagandowych, jej przemowa w radiu będąca połączeniem płomiennej mowy a zrazem prośby o pomoc, idealnie posłużyła celom Gromskiego, który od tego momentu zaczął prowadzić otwartą kampanie skierowana wobec liberałom i komunistom, mającymi być najgorszymi wrogami cywilizacji, udowadniał iż zachodnia cywilizacja europejska poprzez działania liberalnych rządów tamtejszych państw doprowadziła do narodzin komunizmu będącego najgorszym wrogiem każdego cywilizowanego człowieka, w Polsce jedynie NPOCP stało na drodze czerwonej zarazie która mogła przejąć i tutaj władze lecz Gromski wraz ze swymi wiernymi działaczami z MO nie dopuścił do tego. Jako przykład upadku państw zachodu podawał Francje gdzie liberalne rządy Marszałków odsunęły od władzy konserwatywną monarchie, ich liberalna polityka doprowadziła do narodzin komunizmu który rozlał się niczym pandemia dużym z XII wieku, na Hiszpanie Portugalię i Arykę. W płomiennych słowach zapewniał iż on i NPOCP nigdy nie pozwoli na to by zło jakim jest bolszewizm zagości w IV Cesarstwie Polskim, udowadniał nade wszystko iż najlepszym obroną przed czerwoną zarazom jest nacjonalizm i faszyzm który jest jej jedyną zaporom a nie tak jak liberałowie którzy mogą współpracować z komuną dla własnych korzyści, przykładem miał być podział kolonii Hiszpańskich i Portugalskich.

Kryzys ekonomiczny udało się w Polsce powstrzymać jednak nadal panoszył się on na arenie międzynarodowej lecz z coraz mniej odczuwalnymi skutkami, wielu ekonomistów uważało że wszystko powiano powrócić do normy w przyszłym roku kalendarzowym, Grosmki liczył na zakończenie kryzysy na świecie, dopływ kapitału ze sprzedaży uzbrojenia do krajów ameryki środkowej i południowej miało mu zapewnić pieniądze na dalszy rozwój państwa w miedzy czasie udało się mu wy-pertraktować z państwami Porozumienia Alpejskiego częściowe umorzenie reparacji wojennych, które musiała polska im wypłacać Włochy całkowicie zrezygnowały z pieniędzy które Polska była im dłużna, jeżeli natomiast chodziło o Niemcy i Wielką Brytanie rządy tych państwa zgodziły się na umorzenia 50% długu oraz wypłacenie pozostałej części pieniędzy w terminie dogodnym dla Polski, miało to nastąpić w momencie poprawy sytuacji ekonomicznej państwa i ostatecznym zakończeniu kryzysu światowego. Dzięki tym działaniom Gromskiemu udało się zmniejszenie długów Polski do 65 miliardów złotych, pieniądze te o ile by się znalazły w przyszłości mogły zostać przekazane Niemcom i Brytyjczykom o ile Gromski uważał by to dla niego korzystne.


Jednak nadal panowała pewna zapaść gospodarcza z którą należało się rozprawić, by przyspieszyć proces rekonwalescencji polskie gospodarki postanowiono przeprowadzić reformy majce ułatwić zarządzanie zasobami ludzkimi, nowe przepisy traktowały pracowników jako jednostki ludzkie a nie części jakieś bezlitosnej machiny, mieli oni otrzymywać w godzinach pracy przerwy na odpoczynek i zaspokajanie swoich potrzeb fizjologicznych, w zakładach pracy wprowadzone miały być odpowiednie miejsca do tego przeznaczane, jak stołówki i toalety. Miano także położyć większy nacisk na wychowanie obywatelskie robotników, mieli oni odbywać specjalne szkolenia w tym zakresie, miały one być odliczane od czasu pracy. Reforma ta w gruncie rzeczy miały za zadanie podnieść morale wśród załóg zakładów przemysłowych.


Do tej pory rolnictwo, było pomijane w planach Gromskiego który postrzegał zapewnienie ludziom pracy za priorytet, gdy zostało to zapewnione postanowiono o przeprowadzeniu reform w rolnictwie, wykorzystujące modele wykorzystania ziemi, w częściach Cesarstwa Polskiego na obszarach południowych, w których do tej pory nie było stosowane na dużą skale rolnictwo, zaczęto tworzyć potężne farmy których celem miało być wyżywienie całego państwa największe znaczenie w tym przedsięwzięciu miały stepy Ukrainy i Kazachstanu, obszary te posiadające odpowiednie czarnoziemy w idealny sposób nadające się do tego by je w ten sposób zagospodarować , uprawy w Kazachstanie miały być nawadniane z przy użyciu słodkiej wody z morza kaspijskiego i aralskiego gorące lata występujące na tym obszarze miały przyspieszać wegetacje roślin, dzięki czemu zbiory uzyskiwane były by wcześniej i większych ilościach, problem stanowiły by mroźne zimy w czasie których pola zostawały by skute twardym lodem, dlatego wysiew planowano na początek wiosny a zbiory na początek jesieni by nie ponieść strat wynikających ze zniszczenia ziarna. To miało zapewnić możliwość szybszego zyskiwania odpowiednich zbiorów w przypadku Ukrainy postanowiono o posłużeniu się wodami Dniepru i Dniestru, w dalszych latach planowo podciągnąć na te obszary nitki kolejowe którymi zbiory byłyby transportowane do wszystkich części państwa. Te plany miały całkowicie uniezależnić Cesarstwo od potrzeby importu żywności, od państw sąsiednich, a wręcz umożliwić eksport nadwyżek.


Kolejny projektem skierowany ku poprawie stanu gospodarczego było naukowe zarządzanie problemami przemysłowymi, robotnicy pracujący na stanowiskach wymagających odpowiedniej wiedzy technicznej mieli dostawać większe pensje od zwykłych pracowników. Każdy zakład zajmujący się produkcją złożonych technicznie produktów musiał posiadać wykwalifikowanych pracowników, którym przewodziła by grupa odpowiednich naukowców inżynierów.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Koniec Kryzysu, Tajna Policja Cesarska

Odcinek 101
1 Stycznia 1932 – 29 Czerwca 1932




Trzy lata od pamiętnego poniedziałku z lutego roku 1929, światowe giełdy i rynki papierów wartościowych od których wszystko się zaczęło, odnotowały wzrosty, moment ten gdy na giełdzie w Baton Rouge w KSA, po raz pierwszy do trzech lat wartości akcji większości spółek zaczynała powoli rosnąc, moment ten świtowi analitycy i ekonomiści uznali za ostateczne zakończenie kryzysu ekonomicznego, który od trzech lat spędzał sen z oczu wielu finansistom i przemysłowcom. Kryzys ten nie tylko wstrząsnął światowymi posadami gospodarczymi i ekonomicznymi, miał on swój wydźwięk polityczny w wielu krajach, w Polsce i Japonii do władzy doszli ludzie o skrajnie prawicowych poglądach, Gromski zawdzięczał swoje zwycięstwo właśnie kryzysowi gospodarczemu, to jego skutki popchnęły ludzi do poparcia człowieka który obiecał naprawę gospodarki i iż każdemu zapewni pracę wraz z godnym poziomem życia, społeczeństwo Polskie stało murem za człowiekiem który spełnił swoje obietnice, sytuacja gospodarcza w Polsce znalazła się na przyzwoitym poziomie już dwa lata od rozpoczęcie się kryzysu, w chwili jego zakończenia Cesarstwo od ponad roku posiadało dobrą koniekturę ekonomiczną.

Kryzys miał efekty polityczne nie tylko dla Polski lecz też dla innych krajów, w Japonii dzięki jego zawirowaniom podobnie jak w Polsce do władzy doszli nacjonaliści, premierem tam został Hirobumi Katsura, były wojskowy którego poglądy były zadziwiająco zbliżone do tych które posiadał Konrad Gromski, o ile w Japonii nadal władze sprawował cesarz którym został książę Mutsuhito którego działania w istotny sposób przyczynił się zwycięstwa do Hirobumi Katsuro. Jednym z nielicznych państw które nie odczuły efektów kryzysu był Unia Republik Robotniczych, system socjalistyczny tam wprowadzony, nie opierał się na kapitalistycznym wyzysku robotnika przez burżujską elitę jak by to ujęli tamtejsi przywódcy, URR jednak borykało się z innym problemem, musiało odbudować zniszczone terytoria Hiszpanii i Portugalii które zostały zajęte w czasie trwania wojny, sama wielka armia robotniczo-chłopska wymagała rekonwalescencji po tej wojnie. Hyric będący teraz przywódcą URR musiał zaczekać z kolejnym rozprzestrzenianiem światowego socjalizmu do czasu aż wojska odzyskają pełną sprawność bojową, pyzatym rozpoczęto w URR prace nad zapewnieniem wojsku sił pancernych i lotniczych z prawdziwego zdarzenia.

W Polsce kryzys maił największy efekt w samy roku 1929 i 1930, po rozpoczęciu prac publicznych na masową skale przy rozbudowie sieci autostrad, trakcji kolejowych a także ich renowacji oraz modernizacji udało się zapanować nad zaistniałą sytuacją, ludziom została zapewniona praca i strawa co było najbardziej potrzebne w tamtym momencie, reformy przeprowadzone w celu zwiększenia kontroli nad bakanami i rynkiem papierów wartościowych też przyczyniły się do szybszego zakończenia kryzysu. Obecne palny w dzidzie rolnictwa polegające na stworzeniu gigantycznych zgłębi rolniczych na terytoriach Ukrainy i Kazachstanu posuwały się zgodnie z oczekiwaniami, inwestycje te miały zostać ukończone do końca 1934 roku, przemysł zbrojeniowy który od zakończenia wojny tak naprawdę stal w miejscu, ponownie ruszył dzięki kontraktom na sprzedaż polskiego uzbrojenia do Portugalii i krajów ameryki południowej. Polityka prowadzona przez Gromskiego na razie spełniała swoje oczekiwania społeczne.


Jednak dla przywódcy IV Cesarstwa Polskiego, osiągnięcia te nadal stanowiły zaledwie początek drogi na obranej przez niego ścieżce do wielkości, jak później ujął to jeden z biografów spisujących życie polskiego dyktatora. Za największe przedsięwzięcie budowlane okresu lat 30 wieku dwudziestego, w Polsce uważało się rozpoczęcie budowy tamy i potężnej elektrosiłowni-wodnej, tama miała powstać na wołdze jej budowę przewidziano na 1932-1937, celem jej budowy było zapewnienie odpowiedniej ilości energii elektrycznej dla rozwijającego się przemysłu na obszarze europejskim Cesarstwa Polskiego, inżynierowie pracujący przy budowie i projektowaniu potężnej zapory postanowili ją nazwać tamą Gromskiego, co mile połechtało ego polskiego przywódcy. Planowano zbudować gigantyczną zaporę z żelbetonu o wysokości 280 metrów i długości 1500 tysiąca metrów miało posiadać 10 turbin o łącznej mocy 11 GW , mająca rocznie produkować 60,2 TWh. Obszar sztucznego jeziora mającego powstać w wyniku wybudowania zapory planowano na blisko 639 km-kwadratowych o objętość 40,2 km-sześciennych, miejscem wybranym do budowy miał być obszar gdzie rzeka posiadała najmniejszą szerokość, po zakończeniu tego projektu które wedle przewidywań miał potrwać 5-6 lat, planowano dokonanie całkowitej regulacji rzeki poprzez budowę mniejszych siłowni na całej jej długości, stworzenie sztucznych zbiorników mających zmniejszyć wahania poziomów wody w Wołdze, a w dalszych planach było dokonanie budowy sieci kanaków mających ułatwić żeglugę po rzece.


Przedsięwzięciem już niezwiązanym z gospodarką było powołacie do istnienia Tajnej Policji Cesarskiej, służby te w oficjalnych informacjach prezentowanych społeczeństwu, przedstawiano jako jednostki mające za zadanie zwalczania przestępczości zorganizowanej od środka. Jednak prawdziwym celem powołania tej jednostki było zwalczanie wrogów politycznych Gromskiego, oraz grup społecznych uznanych przez niego za te stanowiące zagrożenie dla IV Cesarstwa Polskiego, dowództwo na tą jednostkę powierzone zostało Zdzisławowi Strokowskiemu, jednemu z najbardziej zaufanych popleczników Gromskiego, Strokowski realizował wszystkie rozkazy bez szemrania i pytania odnośnie ich legalności prawnej czy też moralnego przyzwolenia, był człowiekiem nieposiadający skrupułów wręcz idealnym do kierowania tajnymi służbami.

Wraz z powstaniem nowej jednostki Gromski zaczął realizować swoją wizje dotyczącą oczyszczenia państwa z elementu nie pożądanego i zagrażającego IV Cesarstwu, na pierwszy ogień poszli ludzie najbardziej przez niego znienawidzeni, symbole porażki Cesarstwa w wojnie z Porozumieniem Alpejskim, rzecz jasna chodziło o liberałów z PSL-u i Dmowskiego, człowiek który obalił monarchie był już schorowanym starcem, kiedy do jego wilii na Krymie wkroczyli agenci TPC, biedak dostał zawału serca i zszedł z tego świta, Gromski musiał w tej sytuacji zadowolić się Grabarczykiem i pozostałymi liderami PSL-u, w większości wypadku zostali oni skazani na długoletnie kary wiezienia na obszarach dalekiej Syberii, gdzie swoje przewinienia wobec państwa mieli odpracować pracom własnych rąk, na drugi ogień poszli Komuniści których mogli siać socjalistyczny rozkład wewnątrz pięknego państwa Polskiego, w momencie rozpoczęcia zatrzymań członków PSL-u wielu polskich działaczy PPK starało się opuści państwo wiedząc iż stoją oni jako kolejni na liście Gromskiego jako element wrogi i niepożądany, nim granice zostały zamknięte udało się kilku z nich opuścić państwo, miedzy innymi przewodniczącemu PPK Ariuszowi Kalinowskiemu wraz z nim państwo udało się opuścić najważniejszym polityką i działaczom komunistycznym, ci którzy zostali szybko wpadli ręce TPC, podobnie jaki liberałowie po-skazywani zostali oni na długoletnie kary na dalekiej Syberii.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Rozruch Przemysłu.

Odcinek 102
29 Czerwca 1932 - 1 Stycznia 1933



Gospodarka Polska zaczynała się coraz bardziej kręcić, Gromski w tym momencie postanowił zluzować do tej pory nadmierną politykę interwencjonistyczną i pozwolić na bardziej swobodny rozwój firm i przedsiębiorstw, państwo posiadało nawet środki finansowe by wesprzeć nowo powstające zakłady, jednak tylko te które były na liście priorytetów, na której znajdował się przede wszystkim przemysł samochodowy, lotniczy oraz stocznie. Poprzez wsparcie tych sektorów gospodarki Gromski zamierzał obejść porozumienia traktatu Berlińskiego, dotyczące przymusowego pozbawienia armii Cesarskiej sił pancernych lotnictwa a także osłabienia marynarki wojennej. Rozwój przemysłu cywilnego w tym zakresie miał być nastawiony w ten sposób by można było w krótkim czasie przekształci produkcje cywilną na wojskową.


Dzięki tym działaniom na początku, lipca powstała pierwszy polski koncern samochodowy, zakłady te noszące nazwę KZS, w pełnej nazwie Kazimierskie Zakłady Samochodowe, powstały przez połączenie trzech oddzielnych firm które do tej pory istniały jako samodzielne przedsiębiorstwa, które ledwo łączyły koniec z końcem, firmy te przetrwały kryzys ekonomiczny lecz w obecnej sytuacji gdy Gromski zapowiedział dofinansowania rządowe dla każdej firmy zatrudniającej minimum 100 tysięcy ludzi z zakresu branży motoryzacyjnej. Założyciele i właściciele tych trzech firm postanowili połączyć siły, a byli to inżynierowie Mark Konecki, Witolda Zawadzki i Eugeniusza Stokowski, często nazwa firmy była kojarzona z ich pierwszymi literami nazwisk, panowie razem zatrudnili blisko 120 tysięcy pracowników dzięki temu otrzymali dofinansowanie o łącznej wartości 2,3 miliona złotych, pieniądze te szybko zostały wykorzystane, już w Listopadzie zaprezentowali dwa modele swoich samochodów które razem zaprojektowali, był to KZS Kazimierz i KZS Wołga, oba samochody były do sobie bliźniaczo podobne pod względem wyglądu zewnętrznego jednak, pod maską posiadały różne silniki jeden o mocy 22 koni a drugi o mocy 19 koni mechanicznych, Gromskiemu przypadł do gustu model KZS Kazimierz z rozsuwanym dachem, postanowił on uczynić z tego samochodu swój osobisty środek transportu po stolicy.


W tym też roku powstało Cesarskie Zakłady Lotnicze, CZL powstało jako firma produkująca średniego zasięgu samoloty sportowe oraz jednostki mające posłużyć poczcie Cesarskie do sprawniejszego rozwożenia listów i przesyłek, koneser ten powstał z pieniędzy państwowych oraz połączonych funduszy dwóch polskich konstruktorów lotniczych Mirosława Lema i Herberta Konstantego, obaj panowie w czasie wojny zajmowali się konstruowaniem dwupłatowców na potrzeby armii cesarskiej, Gromski w czasie rozmowy z oboma konstruktorami zaproponował im udziały w powstających zakładach lotniczych, obaj przystali na propozycje polskiego dyktatora. Mirosław Lem jak i Herbert Konstanty, współpracowali ze sobą jeszcze za czasów III Cesarstwa, samoloty ich kontrakcji brały udział w działaniach wojennych w czasie największych bitew pierwszej wojny światowej, w tych czasach konstruowali głownie myśliwce dwupłatowe na zamówienia rządowych, najbardziej rozpowszechnionym modelem samolotu ich konstrukcji była LH 9 Czapla, gdy nadeszły czasy republiki Dmowskiego obaj panowie ci budowali samoloty sportowe na zamówienia bogatych i wpływowych którzy posiadali takie widzimisię, najgorzej wiodło im się w czasie kryzysu ekonomicznego kiedy, zamówienia na ich konstrukcje całkowicie znikły by przetrwać parali się różnymi pracami, dopiero teraz kiedy Gromski zaproponował im współprace powrócili do tego co najlepiej w życiu im wychodziło konstrukcji samolotów. Pod koniec roku w zakładach CZL zostały skonstruowane pierwsze prototypy samolotów szkoleniowego CZL 15-Orzeł oraz samolot pocztowy CZL P4-Tomek. Obie konstrukcje w szybkim tempie trafiły do masowej produkcji.


Jeszce w tym roku doszło także do utworzenia Stoczni Zdrojewskiego i Witkacego, w skrócie nazywanych SZW. Zakłady te powstałe na zaistniałej obecnie koniunkturze, zaczęły produkcje jednostek pasażerskich na zamówienia z KSA, polskim dyplomatom którym przewodniczył Radosław Kędzierzawy, udało się wypertraktował z kilkoma firmami Konfederackimi zamówienia na statki pasażerskie mające kursującować na trasach po Pacyfiku i Atlantyku. Gromski który liczył na nawiązanie współpracy gospodarczej z KSA się nie zawiudł, SZW od państwa otrzymało do swojej dyspozycji nie używane od ponda 10 lat stocznie w Piotrogrodzie i Chabarowie na Pacyfikiem, pieniądze wpompowane w przywrócenie pochylni i innych maszyn do działania, były ogromne ale Gromski nie zważał w tym wypadku na wydatkami, przemysł stoczniowy należało za wszelką cenne odbudować jeżeli jego zamierzeni dotyczące morskiej dominacji miały się ziścić. Pierwsze jednostki miały zostać oddane już w połowie przyszłego roku, zamówienia z KSA były opiewały na 15 statków trans-atlantyckich i trans-pacyficznych, łączna wartość tych kontraktów wynosiła 220 milinów dolarów konfederackich, pieniądze te miały całkowicie pokryć poniesione koszty ruszenia przemysłu stoczniowego.


22 Listopada na świat przyszedł potomek Aleksandra Augusta i Agaty, chłopczyk w czasie chrzcin w katedrze Kazimierskiej otrzymał na imię Władysława August, obecny Cesarz Zygmunt był wielce uradowany z posiadania wnuka, w swych sądach sądził że nie doczeka momentu w którym jego syn spłodzi potomka zapewniającego kontynuacje linii rodowej. Dziecko to miało zapewnić także kontynuacje cesarstwa polskiego, Gromski nie wyobrażał sobie możliwości posadzenia na tronie kogoś innego niż dziedzica Piastów, w ostateczności gdyby pierwsza linia wymarła można było sięgnąć po boczne gałęzie których w ciągu stuleci powstało od groma.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Liga Państw Polskojęzycznych

Odcinek 103
1 Stycznia 1933 – 1 Lipca 1933




Kryzys ekonomiczny wywarł także wpływ na państw będące niegdyś dominia Cesarstwa Polskiego, Australia, Filipiny i Nowa Zelandia, państwa które od roku 1920 zgodnie z ustaleniami traktatu Berlińskiego były odzianymi i niezależnymi bytami politycznymi z własnym rządem i wojskiem, przetrwały kryzys ekonomiczny panujący na świcie w latach 1929-1932, dzięki faktowi iż większości były słabo uprzemysłowione, jednak nawet tam skutki kryzysu były odczuwalne a do władzy doszli ludzie uważający za konieczność zacienienie więzi z macierzą celem obrony interesów swych obywateli, jest konieczna, w Australii obecnym premierem był Ludwik Pawlikowski, prawicowy konserwatysta który poszedł w ślady Gromskiego w walce z efektami kryzysu ekonomicznego, organizując roboty publiczne, obecnie wraz z premierem Nowej Zelandii ,którym został w ostatnich wyborach Augustem Kreiskim, podpisali pakt militarno obrony , do którego także przystąpiły Filipiny, za sprawą inicjatywy premiera Radosława Linga, te trzy państwa starały się utworzyć własny blok militarno polityczny, staranie te czyniły w celu zwiększenia swoich możliwości obronnych, w obawie przed hegemoniom Brytyjsko-Niemiecką.

20 czerwca 1933 roku doszło do spotkania przedstawicieli Cesarstwa Polskiego , których liderem był Radosław Kędzierzawy, oraz ministra spraw zagranicznych Australii Marka Krasickiego, panowie ci przez dwa tygodnie debatowali nad możliwościami wzajemnej wymiany gospodarczej i technologicznej, gdy Kędzierzawy, wyszedł z pomysłem przystąpienia Cesarstwa do traktatu obronnego zawartego pomiędzy Australia Nową Zelandią i Filipinami, spotkał się z chłody mm przyjęciem. Byłe państwa kolonialne będące dominiami, pragnęły zbliżenia z nowym Cesarstwem lecz ich przywódcy obawiali się zdominowania przez Gromskiego. Gromski dowiedziawszy się o zaistniałych problemach, które sprawiały rządy państwach byłych dominiów, zakomunikował Kędzierzawemu iż ma wypertraktować warunki odpowiadające im ale takie które będą w interesie Cesarstwa.

Kędzierzawy, doszedł do porozumienia z dyplomatami trzech państw dopiero po trzech tygodniach negocjacji, w wyniku tych rozmów, miała powstać Liga Państw Polskojęzycznych, zrzeszająca państw w których dominowała kultura i język polski, nie był to striktum pakt militarny, ale porozumienia o wzajemnej pomocy gospodarczej, finansowej i ekonomicznej, miano także dokonywać wymiany wynalazków i odkryć w dziedzinie naukowej pomiędzy członkami Ligii, statut Ligii zwierał punk w którym odnosił się do wrogich akcji podjętych przeciwko członkowi Ligii, państwa te miały podjąć zdecydowane dziania wobec agresora, nie było dokładnie sprecyzowane jakie to miały być działania ale Gromski potrzebował tego punktu do dalszego wywierania nacisków w celu podporządkowani sobie Ligii.

Inauguracja podpisania statusu i samego porozumienia o utworzeniu Ligii odbyła się na filipinach, Gromski sam wybrał się tam w celu złożenia swego podpisu i zarazem wybadania z jakimi ludźmi ma do czynienia, z swych obserwacji wywnioskował iż, po przez dokonanie odpowiednich kroków może podporządkować sobie tych ludzi, jeżeli wstąpiły by problemy istniała zawsze możliwość wsparcia tamtejszych partii nacjonalistycznych w dojściu do władzy, i pełna współpraca z nimi.


Flaga Ligii Państw Polskojęzycznych.


LPKD, Lotnicze Przedsiębiorstwo Kowalczyka i Dąbrowskiego, firma powstała dzięki pomocy finansowej ze strony państwa, posiadająca w niej 20% pakiet akcyjny, była drugim koncernem na polskim rynku zajmującym się produkcja samolotów, założycielami przedsiębiorstwa byli dwaj młodzi polscy inżynierowie lotniczy Edmund Kowalczyk i Władysław Dąbrowski, obaj panowie mili zaledwie 20 parę lat, okres wojny był czasem ich dorastania i wczesnej młodości, gdy nastała II Republika wchodzili w wiek nastoletni a potem w dorosłość, nie mogąc studiować inżynierii lotniczej na polskich uczelniach wyższych, na których kierunek ten został wstrzymany po przegraniu wojny i dopiero teraz wznowiony dziki decyzjom Gromskiego, wyjechali na studia do KSA, gdzie skończyli studia i powrócili do odmienionego państwa polskiego, do powrotu zachęciły ich zmiany gospodarcze dokonywane przez Gromskiego, wcześniej planowali zostać w Konfederacji gdyż polska zdawała się nie oferować im niczego korzystnego. Teraz gdy udało się im zaistnieć na rynku lotniczym, i skonstruować dwa pierwsze samoloty, średni samolot transportowo-pasażerski LPKD 4-Kogut, oraz samolot szkoleniowy LPKD S-Kania, ich firma zaczęła przynosić zyski, było to raczej spowodowane zamówieniami rządowymi na samoloty szkoleniowe niż sprzedaż samolotów transportowo-pasażerski, jednak te tez sprzedawały się niezgorsza.


Wisła, Zakłady Samochodowe Wisła, potocznie nazywane po prostu Wisła, założone w połowie roku 1933, stanowiły konkurencje dla KZS, pod względem produkcji samochodów, lecz w odróżnieniu od tamtego koncernu zajęła się także produkcja motocykli. Firma powstała przy udziale połączonych środków prywatnych i państwowych, rząd wyłożył na powstanie tego przedsiębiorstwa 35 milinów złotych w zamian otrzymał pakiet 35% akcji, reszta pieniędzy pozyskana została od dwóch inwestorów Konrada Radziwiłła-Skrzetuskiego który wyłożył 15 milinów złotych uzyskując 15%,akcji firmy oraz Witolda Czarnieckiego-Koniecpolskiego który zainwestował w to przedsiębiorstwo 20 milinów złotych pozyskawszy w zamian pakiet 20%, reszta akcji przypadała Radosławowi Wisłowskiemu, od którego nazwiska zakłady wzięły swoją nazwę, w firmie pełnił on funkcje prezesa i głównego inżyniera to dzięki jego ciężkiej pracy do końca roku z linii zjechały dwa prototypy samochodów osobowych i jeden motocyklu, Wisła TL1 była samochodem dwuosobowym, natomiast Wisła TL2 czteroosobowym, motocykl Wisła M1 zaprojektowano z możliwością doczepienia obok wózka dla maksymalnie dwóch osób, Gromski najbardziej zainteresował się projektem motocykla który mógł posłużyć w wojskach kawalerii częściowo zmotoryzowanej, państwo złożyło wiec zamówienie na blisko cztery tysiące tych motocykli, samochody znalazły głownie zastosowanie w sektorze prywatnym gdzie chętnie kupowano.


Jeszcze w tym roku także powstały Zakłady Maszyn Ciężkich, ZMC, powstanie ich uzależnione było od woli Gromskiego, to z jego inicjatywy powstały te zakłady, miały się one zajmować produkcją ciężkich ciągników rolnych, tak przynajmniej brzmiał oficjalny komunikat, hale produkcyjne jednak zostały tak zaprojektowane by w krótkim czasie można było je przekształcić na produkcje militarną, same ciągniki produkowane w tych zakładach były projektowane w ten sposób by z ich podwozia można było uczynić podstawę dla wieżyczek czołgowych. W zakładach tych zatrudnienie znaleźli głownie konstruktorzy polskich czołgów i ciężkiego uzbrojenia z okresu pierwszej wojny światowej, głównych inżynierem został, Eugeniusz Korski, czołowy konstruktor czołgów biorących udział w czasie pierwszej wojny światowej.

Gromski zręcznie obchodził postanowienia traktatu Berlińskiego zakazujący posiadania Polsce sił pancernych i powietrznych, powstające firmy i zakłady w większości można było w krótkim czasie przekształcić na produkcje militarną, choć nadal nie złamał on żadnego z ustaleń, można było wręcz dostrzec gołym okiem iż do tego właśnie dąży.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

______________________________________________

Nie wiem czy to będzie spoiler ale Gromski drugim Hitlerem nie będzie, już bliżej mu będzie do Mussoliniego, lub Franco, co do tego czy będą ludobójstwa, oczywiście ze nie będzie ich opisanych za co bym pewnie bana dostał, planuje co najwyżej wywózki na sybir i przymusowe roboty dla wrogów zewnętrznych.

 

Propaganda

Odcinek 104
1 Lipca 1933 – 1 Stycznia 1934




Obecne Cesarstwo Polskie odrodzone po dojściu do władzy Konrada Gromskiego przeżywało rozkwit ekonomiczno gospodarczy, w lipcu ukończona została jedna z pierwszych części autostrady łączącej Kazimierz z Moskwą, na oficjalnym jej otwarciu nie zabrakło oczywiście Gromskiego, który planował z tej okazji wygłoszeni mowy do narodu polskiego. Sama ceremonia odbyła się w sposób staranie zaplanowany i mający wywrzeć jak największy wydźwięk propagandowy, najpierw odbyło się oficjalne przecięcie czerwonej wstęgi której dokonał Gromski wraz z głównymi inżynierami pracującymi przy tej budowie, następnie przed trybuną honorową na której zasiadał Gromski i Aleksandr August przejechały ciężarówki z robotnikami którzy, w budowę tego odcinak włożyli swój ból i łzy, teraz na ich twarzach widać było wyraz zadowolenia ze spłonionego obowiązku i wykonanej pracy, na zakończanie Gromski wygłosił mowę w której wychwalał trud włożony w to przedsięwzięcie, a budowę tej tego odcinka porównywał do odbudowy państwa polskiego, mowa ta była transmitowana przez wszystkie radio-rozgłośnie na terenie kraju, każdy detal był także staranie filmowane by potem można było wykorzystać go na seansach filmowych, w celach propagandowych.

W okresie tym znacznie wzrosło wykorzystanie przez Gromskiego mediów w celach propagandowych, radio, film i prasa, były idealnymi środkami do krzewienia ideologii wyznawanej przez polskiego dyktatora. W znaczny stopniu została ograniczona wolność prasy i pozostałych mediów, większość filmów z okresu Republiki uznana została przez cenzurę za siejącą liberalny lub komunistyczny rozkład. W związku z tymi ograniczeniami nałożonymi na środowiska twórczo artystyczne, znaczniejsze postaci należące do tych grup zawodowych zaczęły opuszczać państwo by poszukać szczęścia za granicą. Były polski prezydent Kamil Maliszewski, wyemigrował już na początku lat trzydziestych, przewidując co się stanie w Polsce, zdawał on sobie sprawę z tego iż Gromski wcześniej czy później podporządkuje sobie media, które od tego momentu miały służyć jego machinie propagandowej do indoktrynacji obywateli. Nie mogąc nic na to poradzić, zmuszony został do wyemigrowania, Gromski nie uważał Maliszewskiego za zagrożenie ani wroga politycznego, w czasie kampanii prezydenckiej w którą on wygrał, dokonywał starannych obserwacji i uczył się wykorzystania mediów w celach wyborczo-propagandowych by następnie samemu się nimi posłużyć, można by rzec że uczeń przerósł mistrza lecz Gromski nigdy nie był uczniem Maliszewskiego.

Gdy służby spostrzegły iż znaczna cześć znanych artystów zaczęła opuszczać kraj reszcie zakazano wyjazdów, wielu jednak postrzegało współpracę z Gromski za możliwość do rozwoju własnych karier i talentów najlepszym przykładem mogła być Anastazją Różycka, która dzięki osobistej protekcji ze strony Gromskiego zgarniała wszystkie najlepsze role w filmach produkowanych przez CWF (Cesarską Wytwórni Filmową) dawniej znaną jako PWF ( Polską Wytwórni Filmową), a także w wielu komercyjnych produkcjach, w których była zatrudnia z faktu iż cenzura przymykała częściej oko na to o czym dany film był jeżeli Różycka w nim występowała.

Gromski i Różycka poznali się na jednym z bankietów organizowanych w CFW, z powodu zakon cznia kręcenia kolejnego filmu propagandowego, dzielna aktorka, zdając sobie świetne sprawę iż Gromski mógł jej zapewnić niemal wszystko o czym by tylko pomyślała, postanowiła niechybnie uwieść dyktatora, zdając sobie sprawę iż taka okazja więcej może się nie powtórzyć, przeszła do działania. Gdy Gromski prowadził ożywioną rozmowę z kilkoma potentatami branży filmowej, Różycka przechodząc obok i jakby niechcący rozlała na niego szampana który niosła w kieliszku. Sytuacja ta mogła się zakończyć dla aktorki zgoła inaczej niż to sobie zaplanowała gdyż ochroniarze polskiego dyktatora natychmiast zareagowali próbując dokonać jej zatrzymania, gdyby nie reakcja Gromskiego który na widok swoich dwóch drabów szamoczących się z gibką brunetką, wybuchł radosnym śmiechem wszystko mogło się ułożyć inaczej, widocznie Różycka musiała zrobić na nim wrażenie gdyż ten skarcił ochroniarzy za nadgorliwość i przeprosił Różycką za ten nie szczęśliwy incydent, w tym momencie wpadł on w sidła tej przebiegłej i pięknej kobiety.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

______________________________________________________________

Odnośnie militariów II RP to miałem zamiar je wykorzystać, samoloty PZL pod zmienionymi nazwami jako CLZ, RWD jako LPKD, co do czołgów to moja wiedza w tm zakresie jest okrojona wiem ze by l tam czlk li t cos tam, samoloty to ina sprawa ojciec inzynier lotniczy, to mi wbijal do lba nazwy i projekty z tatych czsaow.

 

Pierwsze kroki na drodze.....

Odcinek 105
1 Stycznia 1934 – 1 Stycznia 1935




2 lipca w Tokio wystartowały ósme nowożytne igrzyska olimpijskie, po raz pierwszy olimpiada organ ozwana była przez państwo azjatyckie, Japończycy wyłożyli olbrzymie środki finansowe by ta olimpiada obyła się wedle zaplanowanego planu, od podstaw została wybudowana infrastruktura oraz stadiony, pływalnie, dosłownie wszystkie obiekty niezbędne do przeprowadzenia igrzysk, zostały przez Japończyków postawione w okresie czterech lat.Polska reprezentacja z tej olimpiady wróciła znowu na drugim miejscu jednak, tym razem to gospodarze zajęli pierwsze miejsce pod względem ilości zdobytych krążków, Niemcy byli dopiero na Rzecin za Polską, Gromski wykorzystał ten wynik dla celów propagandowych, w kraju. Sportowcy który wrócili z igrzysk byli witani jak zwycięscy a nie osoby które zajęły drugie miejsce najważniejsze było ze prześcignęli Niemców. Kolejne Igrzyska zorganizowane miały zostać w roku 1938, Kazimierz stolica IV Cesarstwa została wybrana przez MKO, z czego bardzo cieszył się Gromski, w ich trakcie Gromski pragną zaprezentować światu potęgę i majestat IV Cesarstwa Polskiego.

Gromski z początkiem roku 1934 postanowił ostatecznie uregulować sprawę reparacji wojennych wobec Niemiec i Brytyjczyków, rozmowy na ten temat prowadzone przez polskiego ministra spraw zagranicznych Radosława Kędzierzawego, nie do końca sprzyjały Gromskiemu który mógł zapłacić 50 miliardów takie pieniądze były obecnie możliwe przez Polskę do wyłożenia, jednak Gromkiemu zależało na przynajmniej kolejnym 50% umorzeniu długu, właśnie po to wysłał on Kędzierzawego do Londynu na rozmowy z tamtejszym premierem Gordonem Guile, Guil zgodzi się na umorzenie 50% długu który Polska była wina Brytanii, jednak Niemcy nie zamierzali już w tej kwestii żądali całych 25 miliardów złotych i ani grosz mniej, wobec tak zdecydowanej odpowiedzi Gromski musiał ustąpi, zgodził się wpłacić Niemcom 25 miliardów natomiast Brytyjczykom połowę tej sumy 12,5 miliarda złotych.

I tak poszło znacznie lepiej niż zakładał Gromski, pertraktacje te pokazały mu że Brytyjczycy będą znacznie łatwiejszymi oponentami niż się spodziewał, Niemcy to Ina historia obecny premier II rzeszy bardzo nieprzychylnie patrzył na Gromskiego i jego działania, Rudol von Paul był byłym wojskowym i widocznie czuł pismo nosem jak to powiadają sędziowie i prawnicy, spodziewał się kłopotów ze strony Gromskiego i nie zamierzał mu zbytnio ustępować. Jednak polski wódz na razie zamierzał przeczekać von Paula, biedak w końcu może przegrać kolejne wybory, a następne Niemieckie władze mogą być bardziej łatwowierne.

Jednak wobec zapłacenia ostatniej transzy reparacji wojennych Gromski przeszedł do działania, w względem armii Cesarskiej, zredukowana do poziomu 500 tysięcy żołnierzy, zgodnie z ustaleniami traktatu Berlińskiego nie mogła być ponownie powiększana przez władze Polskie, do momentu całkowitej spłaty przez państwo polskie wszystkich reparacji wojennych wobec państw porozumienia alpejskiego, gdy pieniądze te zostały ostatecznie przekazane Niemcom i Brytyjczykom, przywrócony został pobór do armii, której stan zamierzano zwiększyć do poziomu 1,5 milinów żołnierzy zawodowych, ustalona tez została data święta wojska polskiego miała się ona odbywać każdego 21 lipca kolejnego roku, w dniu w którym w roku 1710 roku przyszedł na świat największy polski władca Kazimierz IX Jan Wielki, uznawany przez wszystkich historyków za najwybitniejszego spośród wszystkich polskich Cesarzy.


W czasie pierwszych obchodów zorganizowanych w tym roku Gromski przemówił do zebranych żołnierzy, iż nastał ten dzień w którym ponownie możemy mówić iż państwo Polskie stało się całkowicie wolne od obcych wpływów, ceremonia została zorganizowana w iście teatralny sposób, na olbrzymim płacy głównym w Kazimierzu który powstał na zalecenie Gromskiego, trzeba było wyburzyć kilka kwartałów budynków w zeszłym roku, zebrano ponad 100 tysięcy żołnierz, odbyła się trzygodzinna parady w której udział wzięły reprezentacje wszystkich dywizji obecnie istniejących i tych dopiero formowanych, po jej zakończeniu oficjalnie zabrał głos Gromski który w kilkunastominutowej mowie przemawiał do zgromadzonych, zakaż dym razem wtórowali mu żołnierze składując chwała IV Cesarstwu, Chwała Gromskimu, ten tylko podnosił rękę na znak by mogli dać mu kontynuować. Ceremonia została dokładnie sfilmowana dla potomności oraz dla celów propagandowych.


W Polsce, rozpoczęto też na szeroką skalę wprowadzać politykę prorodzinną mającą zapewnić, odpowiedni przyrost naturalny zachowany w latach kryzysu ekonomicznego, de kolejne dziecko, rodzina posiadającą jedno dziecko mogła oczekiwać wsparcia w wysokości 290 złotych miesięcznie, dwójkę dzieci 490, trzech dzieci 690, z każdym kolejnym natomiast miano wypłacać kolejne 400 złotych. Planowana była też reforma oświatowa, zamierzano zorganizowana sieć przedszkoli i szkół podstawowych w których mali obywatele zostali by odpowiednio nastawieni ideologicznie otrzymali by tez odpowiednie wykształcenia, przedszkola miały być dla dzieci od 5 do 7 roku życia, szkoły podstawowe dla 7-latkow, do 17-latkow, jednak każdy budek miał zostać tak zaplanowany by młodsze dzieci mogły swobodnie brykać i uczyć się w swoim tempie gdy ich starsi koledzy już mili wkładać cały swój wysiłek w naukę dla przyszłości Cesarstwa.


Pod koniec roku na świat przyszła córka Aleksandra i Agaty, dziewczynka była nad wyraz radosnym i żywym dzieckiem na chrzcinach otrzymała na imię Katarzyna, Katarzyna piast, stanowiła kolejny dodatek do gałęzi genealogicznej Piastów, Gromski który został wybrany na ojca chrzestnego tego uroczego berbecia, dyktator miał swoiste problemy z utrzymaniem tej żywej dziewczynki gdy wierciła mu się na rekach, i tylko głośno się z tego śmiał twierdząc iż łatwiej zapanować nad żołnierzami pod ostrzałem niż nad niemowlakiem, i iż trzeba oddać salut wszystkim polką matkom za ich ciężka pracę włożoną w wychowanie obywateli IV Cesarstwa Polskiego.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Zmarła Cesarz niech żyje Cesarz

Odcinek 106
1 Stycznia 1935 – 1 Stycznia 1936




20 marca 1935 roku Zygmunt X August opuszcza ten świat, swoje ostatnie tchnienie wydaje w pałacu Cesarskim imienia Cesarzowej Anny, w Kazimierzu. Zygmunt X już od dłuższego czasu nie brał udziału w życiu publicznym było to spowodowane jego przeciągającą się chorobą która ostatecznie zakończyła się zgonem, lekarze niebyli do końca zgodni w opiniach na temat przyczyny i samej choroby, tylko sekcja zwłok mogła rozjaśnić wszystkie nie jasności. Jednak Aleksander August stanowczo się sprzeciwił krojeniu ojca przez lekarzy w celach naukowych, oficjalnym pogrzebie który odbył się 28 marca, tłumy podanych żegnały nieboszczyka w jego ostatniej drodze z katedry Kazimierskiej do mauzoleum rodowego Piastów wybudowanego pod pałacem Cesarskim, spoczywały tam szczątki niemal wszystkich Królów i Cesarzy rządzących państwem Polskim na przestrzeni ostatnich stuleci, msza pogrzebowa zgromadziła prawdziwe tłumy wśród żegnających byłego monarchę nie zabrakło oczywiście Gromskiego, który szanował Zygmunty X jednak wiele razy cesarz wchodził mu w drogę w czasie realizacji jego zamierzeń.


Gdy obchody związane z uroczystościami pogrzebowymi zakończyły się Aleksander August został oficjalnie namaszczony na cesarza Polskiego, pod imieniem Aleksandra III Augusta, wraz z nim na cesarzową została koronowana Agata małżonka Aleksandra. Koronacja nowej pary Cesarskiej odbyła się 2 kwietnia 1935 roku. Aleksander wówczas kończył 25 lat, młody cesarz był pod ogromnym Konrada Gromskiego, który śmierć Zygmunta X wykorzystał by uzyskać pełną kontrolę nad armią, której oficjalnym zwierzchnikiem był do tej pory cesarz, Gromski w prywatnej rozmowie przekonał Aleksandra by ten przekazał mu pełną kontrolę nad armią Cesarstwa Polskiego, a także by przywrócił go do czynnej służby wojskowej, młody cesarz który był podany na wpływ Gromkie od blisko pięciu lat, zgodził się na to bez wahania mając nadzieje że Gromski przywróci Cesarstwu wielkość na która zasługuję.


Gromski został przywrócony do czynnej służby wojskowej w stopniu Marszałka wojsk polskich, otrzymał stanowisko szefa sztabu połączonych wojsk Cesarstwa Polskie a także stanowisko dowódcy wojsk lądowych Cesarstwa Polskiego. Tym samym Gromski uzyskiwał pelą kontrolę zarazem nad polityką Cesarstwa jak na jego siłami militarnymi. Po śmierci Zygmunta X, Gromski sformował także nowy rząd z ludzi całkowicie mu oddanych i wiernych. Głową państwa pozostawał Aleksander III August który był całkowicie zgodny w współpracy z Gromskim, wręcz można by powiedzieć iż młody Cesarz wpatruje się w niego niczym pocieszny szczeniak czekający na kość. Ministrem spraw zagranicznych został Radosław Kędzierzawy, współpracownik Gromskiego z NPOCP, który wstąpił do partii po przewrocie Dmowskiego wczesnej pełnił role ambasadora w KSA, ministrem zbrojeń został mianowany Sławomir Wikliński, przemysłowiec pracujący w czasach III Cesarstwa dla zbrojeniówki, z Gromskim nawiązał kontakty gdy ten zaczął odbudowę tego sektora gospodarki panowie doszli do porozumienia i Wikliński skończył na tym stanowisku.

Ministrem bezpieczeństwa i kontrwywiadu mianowany został Tomasz Raczkowski, były agent kontrwywiadu wojskowego w czasach III cesarstwa polskiego, który po upadku Cesarstwa związał swoje dalsze losy Z NPOCP, Gromskiemu pomógł przejąć kontrolę nad partią przed wyborami w roku 1930. Mariusz Alan, oficer wywiadu z okresu I wojny świtowej, wyrzucony z wywiadu po dojściu do władzy Dmowskiego, wstąpił do NPOCP mając nadziej na wykorzystanie swych talentów, Gromski minował go szefem wywiadu wiedząc iż człowiek ten nadaje się do tego jak nikt inny. Dowódcą marynarki został admirał Kamil Rykowski, w czasie wojny dowodził okrętami w stopniu kapitana pod admirałem Dudzińskim który obecnie był już schorowanym starcem lecz jego zwycięstwa w bitwach morskich stały się częścią kampanii propagandowej NPOPC. Dowódcą Lotnictwa został Marek Konopnicki, pilot z okresu wielkiej wojny, w czasie republiki członek NPOCP i pilot samolotów cywilnych i pocztowych.


W tym roku podpisane zostało porozumienie z Cesarstwem Japońskim dotyczące wymianu handlowej i naukowej podpisano także sojusz militarna, zwany porozumieniem z Kioto.

Konie części III.
​

Planuje jeszcze odcinki specjalne, wiec proszę o nie zamykanie tematu.
Ale już teraz zapraszam na I odcinek części IV.
http://wayofwar.org/showthread.php?t=38811&page=4&p=809251#post809251