SeaWolf - AAR III Rzesza - Obecnie akcja w 1943 roku.

Grupa Armii "Północ" 2 czerwiec - 1 lipiec 1941r.


Tuż po północy 2 czerwca 1941roku nieopodal Augustowa, Generał Pułkownik Guderian przyglądał się wielkiej mapie sztabowej, na której naniesiona była przewidywana marszruta jego oddziałów i głowne cele strategiczne: Grodno, Mińsk, Smoleńsk i na końcu Moskwa. Dysponował największą w świecie grupa pancerną. Bez mała 12 dywizji pancernych. Elita Wechrmachtu. Doswiadczeni prawie 2-letnimi walkami. Kampaniami w Polsce, Francji, na Bałkanach oraz w Grecji. Był ich pewien. Żołnierze go nie zawiodą. Żeby tylko zaopatrzenie było na czas, a doprowazi wojska aż do Władywostoku.
Około godziny 2:30 wezwał do siebie na odprawę dowódców Korpusów pancernych należacych do jego Armii. Kirchner, Kleist, Hauser i Kuntzen to doswiadczeni dowódcy. Sam Guderian proponował Kleista na dowódcę 4 Armii Pancernej, lecz wybór padł na doświadczonego kampania afrykańska świerzomianowanego Gen. Płk Hotha. Guderian omawiał główne zadania pierwszych dni ofensywy:
1. Nie zatrzymywać sie w celu likwidacji zgrupowań piechoty wroga.
2. O ile to mozliwe niszczyc wszystkie wrogie zespoły pancerne w pierwszej kolejności.
3. Celem strategicznym jest Moskwa - wszystkie cele po drodze uznajem za drugorzedne.
4. Nasze wojska będa wspierane przez wielie siły powietrzne - nie bac sie z nich korzystać.
5. Paliwo to krew - oszczędzać, oraz zdobywac na rosjanach ile się go da.
Jakies pytania?
Hauser: Jak daleko nasze lotnictwo bedzie zdolne operowac?
Guderian: Nie dalej niz 300 kilometrów w głąb ZSRR. Jezeli zdołamy zdobyć nienaruszone lotnisko w Mińsku, to nasze wsparcie dokona przebazowania. Jezeli nie, to pozostaniemy az do Moskwy bez Luftwaffe.
Kleist: Co z zapasami? Moje wojska tylko w 70% są w pełni zaopatrzone.
Guderian: To jest problem Panowie! Niestety katermistrzostwo z powodu ogromnego skupiska wojsk nie jest w stanie zabezpieczyć 100% zaopatrzenia. Miejmy nadzieję, że to sie poprawi... nie widze więcej pytań. Panowie odmaszerowac i niech Bóg będzie z nami.!!



2 czerwca godzina 6:45. Linia mołotowa. Na zachód od Grodna.
- Pietia. Co to za hałas? Faszysty znowu testują nowy sprzęt? - Kombryg Iwanow był zły, że o tak wczesnej porze w niedzielę hałas nie pozwala mu pospać.
- Chyba tak Towarisz Komandir. Niedawno poleciały za wschód samoloty. Towarzyszu. Około pólnocy ze sztabu Armii przybył pakiet z rozkazami. Oto on.
- Czego on chcą? Pewnie znowy przybedzie jakis towarzysz na inspekcję i trzeba będzie latryny budować dla tych wieśniaków. Zastanawiam się po co, skoro oni i tak zawsze chodzą za stodołę. .... Cooooo. Pietia ty debilu. Czemu nie budziłeś wcześniej. Łaczcie z obszarem "rosomak" To ich rejon. ..
Adiutant pobiegl do centrum rediowego, lecz wszystkie próby połączenia się z placówką nadgraniczną nie przyniosły skutku. W tym czasie Iwanow przeglądał zakurzona mapę rejonu.
- Może linia zerwana? Łaczcie z odcinkiem "bóbr" to kilka likometrów stąd. ...... Towarzyszu. Tam także cisza..
Nagle do sztabu wbiegl zdyszany łącznik.
- Towarzyszu. Meldunek z "Bobra".
- Dawaj. - Iwanow czytal na prędce spisaną informację.
Za oknem słychac było dwa silne wybuchy. Krzyk żołnierzy Radzieckiego 378 pułku piechoty, 85 dywizji, 7 Armii, Frontu Białoruskiego. W dom uderzył pocisk z 75 mm dziala PzIV. Wszysc obecni padli martwi na ziemię. Do sztabu wbiegla grupa grenadierów pancernych 5 Dywizji Pancernej SS "Wiking" wchodzącej w skład III Korpusu Pancernego Hausera. Młody oficer zgarnął ze stołu plik dokumentów. Na wierzchu odnalazł rozkaz ze Sztabu Armii:

Kod:

Mozliwe, ze w nocy Faszyści rozpoczną działania wojenne. Przygotowac rejony umocnione do obrony. Meldować o ruchach nieprzyjaciela. 

2 czerwca rankiem w pólnocnym rejonie frontu, od Kłajpedy do Rajgrodu na umocnione jednostki Radzieckiego Frontu Bialoruskiego i Bałtyckiego ruszyły Armie niemeickie. Pierwsze godziy udowodniły, że przez wieli kwestionowany element zaskoczenia w tej wojnie został uzuskany. W rejonie najbardziej rozwiniętej linii mołotowa (na zachód od Grodna) jednostki forteczne po prostu poddawały sie po pierwszych walkach. Wielokrotnie nie posiadali oni jeszcze amunicji do fortecznych dział 75mm. Tych, które miały zatrzymac ewentualne uderzenie pancerne. Żołnierze radzieccy byli bardzi slabo wyszkoleni i wyekwipowani. Tylko co drugi posiadal karabin. Wiekszość "walczyła" za pomocą siekier i szpadli. Pierwszy atak na lotniska był kluczowy. Łącznie ponad 1000 bombowców i mysliwców unicestwiło lotnictwo rosyjskie, co dało kompletne panowanie w powietrzy i nieograniczone mozliwości wsparcia wojska naziemnych.
Rosyjska obrona została przerwana juz w pierwszych godzianch walk. Szybkie korpusy zmotoryzowane już w południe 3 czerwca zajeły Mazirbe i Jelgawę, wychodząc na tyły radzieckiej 51 Armii broniącej Łotwy. Most drogowy w Dyneburgu, strategiczny ze wzgledu na utrzymanie prędkości ofensywy został zajęty bez walki przez czołowe oddziały 20 DPZmot Grassnera.
W rejonie Grodna 1 Armia Pancerna rozbiła 7 Armię w pierwszych godzinach walk i bez przeszkód poruszła sie wzdłuz drogi Białystok - Mińsk - Smoleńsk - Moskwa. 3 czerwca zajęto Grodno, 4 Lidę. W nocy z 4 na 5 czerwca padło niebronione Wilno. Jednostki 1 Armii pancernej i 1 Armii Zmotoryzowanej spotkały się zamykając w ten sposób kocił w ktorym znajdowalo się 140 tysięcy żołnierzy Armii Czerwonej.



Gen. por. Hauser tak raportował Gudrianowi 5 czerwca:

Szybkim manewrem zajęliśy Jekapilis. Zgodnie z rozkazami przystąpilismy do dalszego natarcia w kierunku na Moskwę. Likwidację "kotła litewskiego" uzgodniłem z Gen. Por. Reichenau, dowódcą XIII Korpusu Armijnego, który posuwal sie po naszej lewej stronie. Dotychczasowe straty sa minimalne. Łacznie 21 czołgów i 40 innych pojazdów. W wiekszości na polach minowych linii mołotowa i z powodu awarii. Zaopatrzenie w normie.



Późnym wieczorem 5 czerwca czołówki 1 Armii Zmotoryzowanej wjechały do Rygi. Na ulicach witały ich tysiące mieszkańców tego miasta.

Wilhelm Goedl - korespondent wojenny.
Jedziemy ciężarówką Opla zniszczoną drogą. Przed nami miasto. Wjezdzamy do niego gotowi do walki. Zamiast kul na maske pojazdu leca kwiaty. Uradowana matka z kilkumiesięcznym dzieckiem na ręku macha do nas przyjaźnie. Kilka metrów dalej podbiega do nach chłopczyk i podaje kosz z owocami. Dowódca batalionu rozkazuje jechac dalej. Ofensywa musi trwać. Każda minuta jest cenna. Wróg nie może miec czasu na reorganizację. Wyjeżdzamy z miasta. Jedna z ciężarówek staje w płomieniach. To mina przeciwpiechotna rozerwała cały przód pojazdu. kolejn pojazd spycha wrak do rowu. Do pracy przystepują sanitariusze. Jest kilkunastu ranych i potłuczonych, ale na szczęście nikt nie zginął. Kolejny cel - Talin.



W pierwszych godzinach 2 czerwca 1941 roku w rejonie na zachód od Leningradu, ląduja jednostki piechoty morskiej 1 Armii Dietla, nie napotykają oporu. Flota bałtycka próbująca przeszkodzić lądowaniu zostaje zniszczona przez okręty Kriegsmarine. Oddziały piechoty morskiej mają za cel odcięcie zaopatrzenia dla Leningradu. Zadanie udaje sie połowicznie. Co prawda linie zaopatrzenia są przeciete, ale do Leningradu udaje się wedrzeć oddziałom 13 Armii, które będa wspierać obrone miasta.


Ofensywa po przełamaniu nadgranicznych rejonów nie napotyka oporu. 6 czerwca zdobyty jest Mińsk. i Gulbenne. 7 Parnu i Orscha. 10 czerwca pada Smoleńsk. i Zhlobin. 14 czerwca dochodzi do pirwszego kontaktu pomiedzy czołowymi oddziałami 1 Armii Zmotoryzowanej a wojskami desantowymi. Leningrad jest okrążony. Atakujące od pólnocy wojska fińskie także podchodzą pod miasto. Feldmarszałek von Bock widząc obromne zamieszanie w szeregach wojsk radzieckich wydaje rozkaz ataku z marszu na miasto, bez podciągania cięzkiego sprzętu i zaopatrzenia. 16 czerwca Hitler rozkazuje wstrzymac ofensywę na maisto i przerzucić cześc wojsk na wschód na kierunek moskiewski. Von. Bock jednak nie zamierza przestac szturmowac miasta. Padaja kolejne dzielnice. Nie posiadająca zaopatrzenia Armia radziecka ostatecznie składa brońw Leningradzie o godzinie 22:15, 18 czerwca 1941r, w 16 dni od czasu rozpczecia wojny. Feldmarszałek von Bock wraz z Feldmarszałkiem Dietlem depeszuja do Wilczego Szańca:

Kod:

Ofensywa zatrzymana STOP Leningrad zdobyty STOP 

20 czerwca pierwsze oddziały pancerne korpusu Kleista dochodzą do Moskwy. Guderian podejmuje decyzje o ataku na miasto z marszu. Pierwsza linia ooru pada po kilkunasto minutowej walce. Druga także zostaje zdobyta. Rosjanie przeprowadzają jednak kontratak w sile 6 dywizji, który udrzuca jednostki pancerne na pozycje wyjściowe. Guderian w związku z porażką ataku rozkazuje korpusom Hausera i Kirchnera obejście miasta od południa i okrązenie go. Korpusowu Kuntzena zaś obejście miasta od północy. W ten sposób miasto już 28 czerwca zostaje całkowicie okrązone.
Wojska Grupy Armii PÓŁNOC w ciągu 4 tygodni walk pokonały ponad 1400 kilometrów likwidując 2 radzieckie fronty dysponujące około 700 tysiącami żołnierzy. 29 czerwca Adolf Hitler rozkazuje zając strategiczne pozycje do ataku na północ ZSRR oraz zdobycie Moskwy na linii Luga - Nowogród - Staraya Russka - Rzhev - Kalinin - Rybińsk - Noginsk.
1 lipca Grupa Armii Północ zostaje przeformowana w Grupe Armii L-M (Lenigrad - Moskwa). Wojska dostają 4 tygodnie pauzy strategicznej na podciagnięcie zaopatrzenia i naprawe taboru.

Sytuacja na froncie dzień po dniu:

Sytuacja w chwili wybuchu wojny, desant piechoty morskiej pod leningrdem, sytuacja 4, 5, 6, 7, czerwca 1941r.


Sytuacja 8, 10, 11, 14, 21 i 26 czerwca 1941r.

Fotorelacja z pierwszych tygodni walki




Dowódcy Grupy Armii Północ - Feldmarszałek von Bock, Gen Płk. Guderian i Feldmarszałek Dietl.


zdjęcia z walk rejonie bałtyckim

 

Grupa Armii "POŁUDNIE" - 2 czerwiec - 1 lipiec 1941r.

Generał Pułkownik Erwin Rommel leciał łącznikowem Storchem nad pólncną Bessarabią dokonując ostatnich przeglądów swoich wojsk. Jego Armia Pancerna była gotowa do walki. Cel był prosty - odciąc droge ucieczki dla jednostek radzieckiego Frontu Ukraińskiego i rozpoczęie ofensywy wzdłuz wybrzeży Morza Czarnego, a w konsekwencj zajęcie roponośnych terenów Kaukazu. Do wykonania tego zadania Rommel posiadal swoja zaprawioną w bojach 2 Armię Pancerną - 12dywizji pancernych w pełni wyposażonych i doskonale wyszkolonych. Ponadto 24 dywizje bułgarskie, których Rommel zamierzal urzyc wyłącznie w celu osłony swojego lewego skrzydła. Przed rozpoczeciem operacji Barbarossa Rommel wielokrotnie sprawdzał jednostki bułgarskie i doszedł do przekonania, ze jedyne do czago moga sie nadac to zadania policyjno - oslonowe - te same, które w 1940 roku wykonywały na Bałkanach. Duch bojowy wojsk bułgarskich był słaby. Wyszkolenie mizerne, a zaopatrzenie wręcz tragiczne. Rommel wielokrotnie na posiedzenia Sztabu generalnego pomstował na obecnośc w południowym zgrupowaniu wojsk bułgarów. Decyzja o uzyciu tych wojsk była jednak nie podyktowana wzgledami militarnymi a politycznymi. swiat miał wiedzieć, że Niemcy nie walczą sami, a z sojusznikami. Sojusznikami, ktorzy moga wystawic duże Armie. Dlatego Bułgarzy wystawili zamiast 10 dobrych dywizji aż 24 słabo wyszkolonych, o niepełnych stanach, posiadajace stare i wysłuzone juz wyposazenie.

Ostatni przegląd wypadł w oczach Rommla bardzo dobrze. Wojska właśnie zdejmowały maskowanie z czołgów. Za 50 minut rozpcoznie się nawała artyleryjska i jego wierni czołgiści ruszą do ataku. Rommel przypomniał sobie wczorajsza odprawe z dowódcami korpusów pancernych. Nie widział w oczach starych wiarusów ani cienia zwątpienia w Niemcy! W ZWYCIĘSTWO. Geyr von Schweppenburg, Brandenburger, Nehring i Reinhardt spokojnie omawiali swoje cele taktyczne, a także cel strategiczny - Stalingrad i Baku. Dwa najwazniejsze dla powodzenia całej Barbarossy cele.


Uderzenie 2 Armii Pancernej rozpoczęło się dokłądnie o 7:00 2 czerwca 1941r. Stacjonujące na granicy wojska rosyjskiej 32 Armii zostały wręcz wgniecione przez walec pancerny. Bitwa o granice trwała niespełna 4 godziny, w czasie których straty rosyjskie sięgnęły 40 tysięcy żołnierzy. Niedobitki tej iedys sławnej Armii wcofywały sie w keirunku na Kerson. Już 3 czerwca o 2 w nocy czołowe oddziały Brandenburgera wkroczyły do Odessy, gdzie rozwineło sie pełne natarcie na równinach ukrainy. Na stacjonujące w zachodniej Ukrainie jednostki rosyjskie zaszlo widmo okrązenia i zniszczenia w pierwszcyh dniach walk. Łącznie ponad 60 dywizji rosyjskich rozpoczeło rozpaczliwy odwrót na wschód w kierunku Kijowa. Rankiem 4 czerwca 2 Armia wkroczyła do Kersonu. 5 czerwca natarcie kontynuowano w kierunku na Kojów zajmując kolejno Krivoy Róg i Cherkasy.
Wobec zmasowanego oporu na przedmieściach Kijowa Gen Por. Reinhardt podjął decyzję o ominieciu miasta od wschodui kontunuowania natarcia w kierunku wschodnim. Peędzące w kierunku wschodnim korpusy Brandenburgera i Nehringa zajeły Zaporoże, Stalino (7), Charków (8) Tymczasem wojska Bułgarskie kończyły likwidować niedobitki rosyjskiej 4 i 9 Armii w rejonie Stryju biorąc do niewolii około 200 tysięcy żołnierzy. 10 czerwca w dni od rozpoczecia natarcia czołowe oddzialy pancerne przekroczyły Don w CHarkowie i poruszaly sie siłą 6 dywizji w wielkim łuku donu kierując się na Stalingrad. Korpus pancerny Geyra von Schweppenberga wsparty oddziałami armijnymi rozpoczął natarcie na Krym, gdzie powstawała nowoformowana 62 Armia rosyjska, złozona w wiekszości z dywizji piechoty morskiej na prędce formowanych z marynarzy floty czarnomorskiej.
16 czerwca w dwa tygodnie od rozpczęcia dzialan na Stalingrad uderzyły dwa Korpusy Pancerne V i VII KPanc. Uderzenie po 3 dniach wobec kolejnych niepowodzeń i strat wstrzymano. Gen. Rommel postanowił podjąc próbe forsowania Wołgi na południe od miasta i okrążenia go. Swoją decyzję mimo małych sil własnych podjął po konsultacji z Feldmarszałkiem Mainsteinem, który zagwarantował, ze poruszajca się wzdłuz Donu 3 Armia Pancerna dotzre do miasta z północy w ciągu 3 dni. Rozpoczete 20 czerwca wspólne natarcie 18 dywizji pancernych z 2 i 3 Armii Pancernej załamało się w skutek braku zaopatrzenia i amunicji. Ostatnie rezerwy benzyny postanowiono uzyc do szczelnego zamknięcia pierścienia okrążenia wokół miasta. Jednostki w tym rejonie rozpoczęły oczekiwanie na zapasy i paliwo.

Sytuacja na froncie dzień po dniu:


sytuacja 2, 3, 4, 5 czerwca oraz likwidacja kotła w rejonie Stryju


sytuacja 6, 7, 8, 10, 14 czerwca


sytuacja 16, 20 i 29 czerwca

 

Grupa Armii "Środek" 2 czerwiec - 1 lipiec 1941r.


O godzinie 6:00, 2 czerwca operująca z zamojszczyzny i lubelszczyzny grupa Armii Środek rozpoczęła natarcie. 4 Armia Pancerna Gen. Płk Hotha po sforsowaniu Bugu w rejonie Brześcia Litewskiego rozpoczeła natarcie w kirunku na Pińsk i Równe. Operująca na jej prawym skrzydle 3 Armia Pancerna Feldmarszałka Mainsteina juz rankiem 3 czerwca wkroczyła do Lwowa. Poteżny Front Ukraiński ZSRR rozlamał się. WObec postepów 2 Armii Pancernej Rommla operującej z Bessarabii radzieckie dowództwo zdeydowało się na walny odwrót na wschód. Wojska Grupy Armii Środek rozpoczęły pościg za wycofującym się wrogiem. Wielokrotnie dochodziło do mniejszych potyczek. 6 czerwca zdobyto Tarnopol, 7 Zytomierz. 9 Czerwca ostatecznie po 30 godzinnym natarciu padł Kijów. 11 czerwca ostatnie wojska Frontu Ukraińskiego zostały rozbite. Jednostki niemeickie przeszły do ofensywy na całym froncie. 13 czerwca Adolf Hitler wydał rozkaz zajęcia strategicznych przyczółków nad Górnym Donem wraz z Woroneżem.

Sytuacja na froncie dzień po dniu:
sytuacja na froncie 3, 4, 6, 8, 10, 12, 14, 30 czerwca 1941r.

sorki za minimalne i lakoniczne opis GA Środek, ale w grze bardziej skupiałem sie na Leningradzie, Moskwie i Stalingradzie i jakoś nie pamiętam jak wyglądały walki.

 

OPERACJA BARBAROSSA Cz.2 7 SIERPIEŃ 1941 - 2 LUTY 1942r.

Po pierwszych, niewątpliwie wspaniałych zwycięstwach w kampanii przeciwko Związkowi Radzieckiemu na froncie wschodnim przyszedł czas odpoczynku i wytchnienia. Jednostki piechoty, które wciąż jeszcze likwidowały okrążone mniejsze zgrupowania radzieckie były o kilkaset kilmetrów za linia oddziałow pancernych. Naczelne Dowodztwo zarządziło miesięczną przerwę strategiczną, której celem będzie podciagnięcie zaopatrzenia, stworzenie baz lotniczych dla nowej ofensywy i stworzene jednoltej linii frontu. Zmiany w głownych kierunkach ataku wymagały także zmian w przynalezności poszczególnych związków do Grup Armii. Pierwszym posunięciem Hitlera była zmiana nazwy Grupy Armii "Północ" na Grupę Armii L-M. Zgrupowanie to składa sie z 1 Armii Piechoty Morskiej, 3 Armii, 1 Armii Zmotoryzowanej oraz 1 PanzerArmee "Guderian" W nowej ofensywie zadaniem tej formacji będzie zdobycie Moskwy - stolicy ZSRR, oraz zajęcie północnej części państwa wraz z ważnym portem przeładunkowym Archangielskiem. Na tym odcinku frontu przeciwnik dysponował kilkunastoma dywizjami, które składały się jednak z doświaczonych już w walce żołnierzy.
Kolejnymi zmianami w podziale na GA było stworzenie najwększego jak do tej pory zgrupowania wojsk - Grupy Armii "Centralna Syberia" W jej sklad weszły 5 Armia, 2 Armia, 4 PanzerArmee" Hoth", 4 Armia, 3 PanzerArmee "Mainstein" oraz 2 PanzerArmee "Rommel". Zgrupowanie to za cel ma zajecie Stalingradu - ważnego centrum przeładunkowego i rozpoczęcie ofensywy na centralną syberie w celu zajęcia centrów przemysłowych ZSRR.
Naczelne Dowództwo wyłączyło także samodzielną Grupę Armii operującą na Kaukazie celem zajęcia tych terenów. W jej skład weszły Włoski Korpus Ekspedycyjny, Słowacki Korpus Ekspedycyjny oraz pododdziały pancerne z 1 PanzerArmee.
Ostatnia zmiana było rozwiązanie dwóch bułgarskich Armii i stworzenie z tych wojsk specjalnych grup policyjno - osłonowych, które miały rozpocząć od sierpnia działalność na zajętych terenach ZSRR. Przerwa strategiczna mająca zakończyć się 1 sieprnia z powodu nagłych i silnych burz nad centralną Rosja przeciągneła się i dopiero po północy 7 sierpnia rozpoczęła sie najwieksza w historii nawała artyleryjska. Trwający ponad 7 godzin ostrzał Moskwy i Stalingradu z łacznie ponad 14 tysięcy dział zniszczył prawie całkowicie te miasta. O godzinie 7:00 ruszyła "OFENSYWA SIERPNIOWA". Broniące Stalingradu wojska rosyjskie były tak zdezorganizowane ostrzałem, że już przy pierwszych starciach poddawały się. W podzinach popołudniowych 8 sierpnia miasto było ostatecznie zdobyte i wolne od oddziałów radzieckich. Na wszystkich kierunkach ofensywy wobec ogromnej przewagi zarówno ilościowej, jak i technologicznej wojska radzieckie rozpoczęły odwrot w kierunku na północ i wschód. Ostatni bastion obrony - Moskwa oparty o potężne fortyfikacje, gdzie broniło sie 5 elitarnych dywizji fortecznych, zaprwionych w bojach walka trwała długo. Kolejne ataki zarówno wojsk pancernych, jak i piechoty nie przynosiły sukcesu. Nocne ostrzały miasta jedynie dawały obrońcom więcej miejsc do obrony. 11 sierpnia wobec widma załamania się natarcia Gen. Płk Heinz Guderian podjął decyzje o włączeniu całości sił 1 PanzerArmee do szturmu. Pozwoliło to odciążyć zmęczone już dywizje piechoty i definitywnie 13 sieprnia pierwsze oddziały korpusu Gen.Płk Kleista wjechały na Plac Czerwony, gdzie bez wiekszych walk zajeły Kreml. MOSKWA UPADŁA. Nie udało się jednak zdobyc dokumentacji MSW i Sztabu Armii. Dokumenty te zostały wywiezione w ostatnich dniach czerwca tuż przed zamknięciem pierścienia okrążenia. W ręce niemieckie dostało się natomiast prawie całe archiwum MSZ wraz z dokumentami o tajnej działalności politycznej w Rzeszy bojówej komunistycznych i szpiegach.


Ofensywa na syberi odbywała sie w bardzo ślamazarnym tempie. Na początku września na syberii rozpoczął się sezon deszczowy. Drogi zamieniły się w rwące potoki błota i kamieni. Samochody i pojazdy pancerne grzęzły na godziny w mazi, która niszczyła wszystkie elementy ruchome. Na specjalnej odprawie w Gierłoży dowodcy oddziałow pancernych jednomyślnie poinformowali, że na pewno spędza zimę na Syberii. Zauważono, że wróg jest w całkowitej rozsypce i jedynym co może powstrzymać Wechrmacht jest pogoda. Ta nie dała na siebie długo czekać. Już w pierwszych tygodniach października temperatury gwałtownie spadły. Ziemia zamarzła pozwalając jednostkom pancernym na szybszy marsz. Jednak na początku listopada temperatura spadła w nocy nawet do - 35 stopni celcjusza. Smary zaczęły tężęć. Zapalenie silnika w czołgu wymagało rozpalenia wpierw ogniska pod pojazdem w celu rozmrożenia. Kwatermistrzostwo już wiosn,a rozpoczęło zbieranie ubrań i wyposażenia zimowego dla Armii, jednak nikt nie spodziewał się aż takich mrozów. Bedące na wyposażeniu Armii ubrania były dobre na zimy Europejskie. Wobec mrozów tak srogich jak te na syberii były bezsilne. Dodatkowo bardzo wydłużone linie zaopatrzenia przy słabej infrastrukturze na Syberii nie pozwalały na dowiezienie zaopatrzenia na czas. Doszło do kilkunastu tysięcy zamarznięć żołnierzy, którzy zasnęli na mrozie nieodpowiednio zabezpieczeni. Mnożyły sie odmrożenia, które niejednokrotnie skutkowaly amputacjami kończyn. Wechrmacht poczuł siłę rosyjskiej zimy!! W styczniu 1942 roku sytuacja sie wyraźnie poprawiła. Wprowadzano na prędce zaprojektowany nowy model kurtki zimowej i czapki. Żołnierze otrzymali także dodatkowe wyposażenie osobiste, które chronilo przed zimnem. Szczególnie ważną rolę odegralu tu fabryki w Wielkiej Brytanii, które na jesieni rozpoczęły już pełną produkcję na potrzeby frontu wschodniego. Nie zdażały się już wpadki w postaci pasty do butow w szklanych pojemnikach, które pękały na mrozie.

W styczniu 1942 roku w Szwajcarii do tamtejszego rezydenta Abwehry zgłosil się człowiek, który twierdził, że wie jak zakończyć wojne w Rosji. Początkowo został uznany za kolejnego dysydenta z Rosj, który chce zarobić. Jednak kolejne spotkania i dokumenty, ktore dostarczył, opatrzone osobistym podpisem Mołotowa, ukazały go jako oficjalnego wysłannika Stalina. Zaproponowal on podpisanie pokoju pomiędzy ZSRR a państwami Osi. Pod koniec stycznia odbyło się w Kabulu spotkanie pomiedzy ministrem Ribentropem, a ministrem Mołotowem. Jakże nne od tego z 1939 roku. Stary i wynędzniały Mołotow już nie był tak pewny siebie i wspaniałomyślny. Zaproponował on pokój w zamian za oddanie Niemcom Zachodniej częsci ZSRR aż po Ural, a dla Rosji częsci wschodniej ZSRR z Władywostokiem włącznie. W zamian poprosił o podpisanie pokoju wieczystego a także pomoc Rzeszy w tłumieniu buntów, które ewenualnie mogły by sie narodzić po zaprzestaniu walk w armii. Ribbentrop posiadający pełnomocnictwa od Hitlera zgodził sie a te warunki i ustalił termin 2 lutego na godzinę 18:00 na podpisanie pokoju. Uroczystość miała się odbyć w Moskwie, na Placu Czerwonym, w gabinecie Józefa Stalina. Sam Stalin miał przybyć z pełnymi honorami specjalnym pociągiem wojskowym do Moskwy już 31 stycznia, gdzie odbył spotkanie z Adolfem Hitlerem. Dokładnie o 18:00, 2 lutego 1942 roku w 8 miesięcy od rozpoczęcia ofensywy, ZSRR podpisało bezwarunkową kapitulację wszystkich wojsk lądowych, powietrznych i morskich. W uroczystości po stronie niemieckiej uczestniczyli Adolf Hitler, Ribbentrop, Heinz Guderian - zdobywca Moskwy, Erich Mainstein - Zdobywca Stalingradu i Ervin Rommel - Zdobywca Kaukazu. Po stronie rosyjskiej udział wzięli między innymi sam Józef Stalin, Wiaczeslaw Mołotow, Georgiej Żukov i Boris Shapochnikow.

3 Lutego w Moskwie odbyła sie jeszcze jedna wielka uroczystość. Adolf Hitler osobiście odznaczył najznakomitrzych dowódców kampanii rosyjskiej. III Rzesza doczekała sie także dwóch nowych Feldmarszałków. Awanse otrzymali Heinz Guderian i Ervin Rommel - dowódcy, którzy przesądzili o zwyciestwie nad Rosją.

Sytuacj na froncie wschodnim na mapach sztabowych:


linia frontu w dniu 7 sierpnia 1941r.


marszruty wojsk na froncie wschodnim.


sytuacja na froncie 8 sierpnia, zdobycie Moskwy - 13 sierpnia, sytuacja 16, 22 sierpnia, 1 września w sektorze pólnocnym i środkowym a także sytuacja 14 września


sytuacja na froncie 17 września, zakres wrześniowych ulew, sytuacja 1 i 21 października, zakres listopadowych mrozów, bitwa o Batumi, sytuacja 1 grudnia


sytuacja na froncie 24 grudnia, 17 stycznia, pokój, a także ostatnie chwile bitwy o moskwę z sierpnia 1941r.

 

Polityka wewnętrzna państwa czerwiec 1941 - czerwiec 1942

Rok 1941 dla Rzeszy był rokiem ogromnych sukcesów zarówno politycznych i militarnych, jak i społecznych i kultualnych. Społeczeństwo Rzeszy w pełni korzystało z dobrodziejstw zwycięstw miltarnych. Wprowadzona w 1941 roku ustawa" miesiąc w wojsku - hektar ziemi" weszła w życie z dniem 1 stycznia 1942r. Ogromne połacie ziemi na Ukrainie na wiosnę 1942 roku zaczęły tętnić życiem. Armia stacjonująca na tych terenach rozpczęła wielkie działania industralizacyjne. Głowny architekt Rzeszy Speer opracował projekt całkowitego przeniesienia produkcji rolnicznej na zajęte tereny na wschodzie. Tworząc w ten sposób z Rzeszy Megapolis, które w przyszłości ma być centrum świata współczesnego. Rozpoczęto budowy ogromnych gmachów użyteczności publicznej, gdzie mieścić się będą muzea sławiące naród niemiecki. W Berlinie stworzono plan budowy stadionu narodowego mogacego pomieścić 250 tysięcy ludzi, który będzie aspirował do bycia areną Igrzysk Olimpijskich w 1948 roku. Wielka Rzesza kwitła.
Na wschodzie rozpoczeto budowe wielkich autostrad na liniach:
Królewiec - Leningrad - Helsinki - Murmańsk
Królewiec - Mińsk - Smoleńsk - Moskwa
Praga - Bratysława - Kijów - Stalingrad - Baku
Baku - Stalingrad - Moskwa - Leningrad
Moskwa - Kijów - Odessa - Bukareszt - Belgrad - Wiedeń
Ateny - Sofia - Bukareszt.
Warszawa - Kraków - Bratyslawa
wzdłuz uralu (na granicy dla lepszej komunukacji wojsk)
Aleksandria - Bejrut - Bagdad - Teheran
Aleksandria - Darfur - Johanesburg - Durban.
Linie te o łaczniej dlugości 52 tysięcy kilometrów za łączna kwotę 180 mld Reichsmarek (180pp) są prezentem Adolfa Hitlera dla narodu za wspacie w niekończącej sie krucjacie. bBudowane będą przez ponad 7 mln robotników z podbitych krajów (z Rosji, Polski, Rumunii, Egiptu, Grecji).

Sytuacja polityczna Rzeszy była także bardz dobra. Dyplomacja niemiecka prowadziła bardzo trudną walkę o wpływy w Świecie. Do państw osi należały: Niemcy, Bułgaria, Węgry, Słowacja, Norwegia, Vichy, Hiszpania, Argentyna, Japonia, Syjam, Persja. Przeciwnikami były obok WB, pozostałości kolonialnych Francji, USA, Chin także byłe kolonie i dominia WB bądz państwa zależne oraz Kolumbia, Panama (zajęta przez Japonię) Meksyk. Obecnie prowadzone sa bardzo zaawansowane rozmowy z rządem Portugalskim w sprawie podpisania sojuszu wojskowego. Od dłuższego czasu także Turcja aspruje do dołączenia, lecz pewne grona dyplomatyczne w tym państwie skutecznie blokują dalsze zbliżenie. (mam z nimi +199 a szanse na sojusz wynoszą 13% - jeżeli się nie uda jeszcze 3 razy to chyba ich najadę)
Militarnie Rzesza jest niekwestionowanym liderem na Morzach świata. Bita o Atlantyk zakończyła się wielkim sukcesem już na początku 1941 roku. Na oceanie spokojnym Japonia dokończyła dzieła niszcząc flote USA Obecnie państwa aliantów dysponują 7 większymi okrętami i około 70 mniejszymi jednostkami. Nie sa one jednak w stanie zagrozić dominacji Osi na morzu. Niemcy zwodowały 8 nowch pancerników plasy Hindenburg. 4 kolejne sa budowane. Do służby weszły pierwsze w pełni nowoczesne lotniskowce floty wyposazone każdy w ponad 90 samolotów. Kolejnych 8 jest w budowie. Na lata 1943-45 planowana jest budowa oceanicznej floty wojennej liczącej od 50 do 70 wielkich okrętów i około 300 okrętów wsparcia bezpośredniego i transportu.
Lotnictwo Rzeszy jest najwiekszą potęgą. Kilkadziesiąt tysięcy samolotów gotowych do walki. Przewaga nad drugą potęga USA jest ponad dwukrotna. Także technologicznie maszyny niemieckie są bardziej zaawansowane niż projekty alianckie (moje wszystkie imp - oni basic i early). Rozwiązano problem z silnikami w bombowcach morskich. Obecnie zasięg floty tych bombowców wynosi 200 km. Ministerstwo zastanawia się nad zawieszeniem prac nad kolejnymi modelami wskutek ich minimalnego znaczenia na obecnym polu walki.'"
Siły lądowe Rzeszy to największe i najlepiej wyposażone jednostki świata. Bardzo zaawansowane wydają się prace nad nowym modelem czołgu. Testy wykazały, że będzie on jeszcze bardziej odporny na trafienia a jego siła ognia będzie dwukrotnie większa niż modeli PzIV. Prawdopodobnie na zimę 1942/3 rozpocznie się masowa produkcja i wymiana sprzętu. W chwili obecnej w skład Armii Pancernej Wehrmachtu wchodzi 6 dywizji pancernych i 6 dywizji grenadierów pancernych. Takich związków bojowych jest obecnie 6. Ponadto na granocy z ZSRR stacjonujeą 4 Armie piechoty (po 12 dywizji) W Afryce południowej formowana jest PanzerArmee "Africa" Feldmarszałka Paulusa, ktory zdobył po roku walk RPA.

Pod Berlinem prace nad nowoczesnymi technologiami rozpoczeli najlepsi fizycy na świecie. Twierdzą, że w ciągu 3 lat możliwe jest zbudowanie bomby która ważąc tonę jest w stanie wyżądzić 100 tysięcy razy wieksze zniszczenia niż bomba konwencjonalna. Koszty tego projektu są ogromne, ale ewentualne korzyści nieporównywalnie większe. Z pewnością nie zaniedbamy tej sprawy.

inne wydarzenia okresu:
5 sierpnia 1941 roku Hiszpania po miesięcznym oblężeniu i szturmie zdobywa Giblartar
1 listopada 1941 roku Adolf Hitler nazwał Morze Śródziemne "marre interregnum Osi" oraz ogłosił je wolnym od wojsk Alianckich.
8 grudnia 1941 odkryto wszystkie możliwe technologie morskie.
12 grudnia 1941 roku anektowano Belgię.


Kampania Republice Południowej Afryki - dowódca Feldmarszałek Paulus.

front afrykański 26 sierpnia, 2 stycznia - ofensywa Paulusa, Niemeicki protektorat Afryki, Pokój

Zmiany polityczne w świecie

nowi wrogowie, nowy sojusznik, państwa osi, państwa aliantów, vp

Inne fronty wojny:

świat w lutym 1942r. - Ameryka Pd, Azja, Europa, front perski, lądowanie na cyprze, desant na maltę.

Japońskie zdobycze terytorialne. zwróć uwagę na strategiczne punkty na świecie - AI chyba zaczyna mysleć. Sam desant na Paname jak dla mnie cudo. USA przez to straciło calkowicie flotę.


linia ribbentroppa - współczesny "mur chiński przeciwko barbażyńcom z Azji, wielka kacja zasiedlania terenów zdobytych, nowoczesne lotniskowce zamówione dla floty, technologie morskie III Rzeszy, koniec problemu z silnikami do bombowcow morskiech

- nowi Feldmarszalkowie III Rzeszy

 

dla ciekawych jak sie rozwijają moi dowódcy - przegląd tego co najlepsze w Rzeszy. Narazie na lądzie, niedługo na morzu i w powietrzu. Stan na maj 1942.





W związku z tym, iż alianci dają dupy na lądzie, morzu i powietrzu, żeby troche rozkręcić i wzbogadzić rozgrywkę postanowiłem pobawic się w pliku difficulty.
tak było:

Kod:

ALLIES;;;;;;;X
INDUSTRY;0;0;40;0;0;;X
RESOURCES;0;0;50;0;0;;X
MANPOWER;0;0;0;0;0;;X
RESEARCH;0;0;0;0;0;;X
ORGANISATION;0;0;0;0;0;;X
COMBAT;0;0;0;0;0;;X
MOVE_SPEED;0;0;0;0;0;;X
DISSENT;0;0;0;0;0;;X
DIPLOMACY;0;0;0;0;0;;X
INTELLIGENCE;0;0;0;0;0;;X

od maja 1942 do odwołania będzie:

Kod:

ALLIES;;;;;;;X
INDUSTRY;0;0;100;0;0;;X
RESOURCES;0;0;200;0;0;;X
MANPOWER;0;0;50;0;0;;X
RESEARCH;0;0;30;0;0;;X
ORGANISATION;0;0;20;0;0;;X
COMBAT;0;0;20;0;0;;X
MOVE_SPEED;0;0;10;0;0;;X
DISSENT;0;0;30;0;0;;X
DIPLOMACY;0;0;30;0;0;;X
INTELLIGENCE;0;0;30;0;0;;X

Nakładam także na III Rzeszę kilka obostrzeń, które powinny nadac rozgrywce ciekawego przebiegu.
1. Nie można zajmować desantem morskiem, bądz powietrznym prowincji nadmorskich w których nie ma jednosek wroga (obecnie jest ich kilka. Zanim USa by sie zorientowało mogł bym mieć w Bostonie 30 dywizji)
2. Nie można wysyłać sojusznikom jednostek wsparcia. Tj nie można walczyć na ich terytorium. Jedyna mozliwa szansa na wspólna walkę to jednostkami desantowymi badz lotnictwem.
3. W każdej chwili gry minimum 30% pp na produkcję musi być przeznaczone dla "ludu" czyli infrastruktura, przemysł itd.
4. Rozpoczęcie budowy poligonu rakietowego - w kazdej chwili musi byc budowany co najmniej jeden - do poziomu 5.
5. Produkcja zaopatrzenia musi wynosic minimum 75% zapotrzebowania dziennego.
6. Nie można handlowac z sojusznikami surowcami w zamian za zaopatrzenie. Surowce za surowce - można.
7. Wprowadza się restrykcje dotyczące ulepszania jednostek. Są jedynie dwa okresy w roku kiedy można to robić 1 grudzień - 30 styczeń, 1 czerwiec - 30 lipiec.
8. Można jedynie uzywać strategicznych ataków jądrowych. Pierwszym celem musi być zawsze stolica państwa które sie atakuje. nie można za pomoca nuke niszczyć duzych zgrupowań wojsk.


To narazie tyle. powinno to przysporzyc mi trochę ciekawych przezyć, szczególnie desant na USA.

 

Operacja "Babilon" 30 Sierpień 1942 - 28 Styczeń 1943


Rys strategiczny

Latem 1942 roku Rzesza Niemiecka była najsilniejszym państwem na świecie. Jej dominacja w Europie była bezdyskusyjna. Wielki Sojusz państw Osi obecmował całe terytorium tego kontynentu. Wyjątkiem były tutaj Szwecja i Szwajcaria, które podpisały z Niemcami w czerwcu 1942 roku wieczysty akt neutralności. Państwa te wyrzekły sie dążeń do zbrojeń i zaakceptowały wiodąca rolę Niemiec w Europie.

Podobnie było w Afryce. W lipcu 1942 roku w Kairze odbyła sie wielka konferencja z udziałem Niemiec, Włoch, Hiszpanii i Vichy, na której miano zdecydować o przyszłości kontynentu i podziale na strefy wpływu. W wyniku rozmów ustalono strategiczny podział wpływów na tym terenie. Jednym z najwazniejszych zapisów był fakt utrzymania przez Vichy wszystkich byłych kolonii francuskich. W zamian za te przywileje Vichy zobowiązalo sie do opłacania kontrybucji Rzeszy w postaci stałych dostaw surowców strategicznych, przedewszystkim gumy naturalnej i stali. kolejnym ustaleniem konfrencji było rozpoczęcie wspólnej akcji wyzwalania centralnej i zachodniej afryki z rąk brytyjskich. Vichy wobowiązalo sie wystawić 3 korpusy o łącznej sile 200 tysięcy ludzi. Rzesza zobowiązała się do przebazowania z ten rejon dwóch korpusów pancernych, łącznie 6 dywizji pancernych.

Ze strategicznego punktu widzenia najgorzej sytuacja wyglądała w Azji. Toczące od ponad roku nieprzerwane boje armie japońskie zaczynały powoli sie cofać nad naporem milionowych armi Chińskiej i Brytyjskiej. Szczególnie ważny w tych walkach był udział wojsk brytyjskich. Dysponujące ponad 100 dywizjami, w tym 13 pancernymi i 15 zmotoryzowanymi, dobrze wyszkolona i doskonale wyposazona armia brytyjska wobec upadku wysp macierzystych i bliskiego wschodu całą uwage skierowała na dalekowschodni teatr działań. Wspólnie przeprowadzona ofensywa wojsk alianckich, wspartych amerykańskim lotnictwem spowodowała utratę indochin oraz centralnych Chin. Dopiero sprowadzenie dywizji stacjonujących dotychczas na granicy z ZSRR zatrzymało ofensywę. Sytuacja na froncie się unormowała. Brytyjczycy wobec braku perspektyw na większe sukcesy w 1942 roku przeniesli gros sił na do Zachodnich Indii, gdzie od kilknastu miesięcy toczyli walki pozycyjne z armią perską. Wprowadzenie ponad 50 dywizji w tym kilkunastu w pełni zmotoryzowanych całkowicie zmieniło układ sił na tym kierunku. Armia perska ponosiła klęskę za klęską i na początku sierpnia nad Teheranem widniało widmo klęski. Wojska Niemieckie w tym rejonie dysponowały elitarną 1 Armią Zmorotyzowaną Feldmarszałka von Bocka. Feldmarszałek wielokrotnie depeszował do Berlina z prośbą o wkroczenie do Persji i rozpoczęcie działań zbrojnych. Berlin jdnak radykalnie sprzeciwiał się takim działaniom. Armia von Bocka miała do czasu przybycia 4 PanzerArmee Generała Pułkownika Hotha pozostać na pozycjach obronnych i bronić roponośnych terenów Kuwejtu.



W połowie sierpnia wobec zdecydowanych działań brytyjczyków Naczelne dowództwo uzmysłowiło sobie, że doraźne działania dwóch armii nie wystarczą do odniesienia zwycięstwa na tym froncie. Teren Persji był bardzo dogodny do obrony. Brytyjczycy rozpoczeli budowe umocnień polowych na granicy z Irakiem. Wobec czego Sztab Generalny opracował plan operacji "Babilon" - wielkiej ofensywy w Persji która miała za cel zdobycie Indii i zepchnięcie nieprzyjaciela do Indochin. 18 sierpnia do Basry przybyły ostatnie jednostki 4 PanzerArmee. W kilka dni później wojska były gotowe do ofensywy. Jednocześnie w Berlinie zapadła decyzja o przebazowaniu 5 PanzerArmee Feldmarszałka Balcka i 6 PanzerArmee Feldmarszałka Dietricha z Francji i Belgii go Grecji, gdzie miały zostac załadowane na okręty transportowe i przebazowane na front perski. Wymagało to jednak kilkunastu tygodni.

28 sierpnia wojska brytyjskie zdobyły Teheran i zmusiły armię perską do podpisania bezwarunkowej kapitulacji. wobec tego bezprecedensowego aktu brytyjskiego 29 sierpnia Adolf Hitler podjąl decyzję o rozpoczęciu operacji "Babilon". Następnego dnia rankiem 3 Armie ruszyły do natarcia na brytyjczyków. Z terenów kaukazu atakowała 1 PanzerArmee Feldmarszałka Guderiana. Wojska wchodzące w skład tego zgrupowania były mało doświadczone, gdyż zostały sformowane dopiero na wiosnę 1942 roku. Kończyły właśnie proces szkolenia. Na przeciw nim stały elitarne oddziały brytyjskie walczące na wielu frontach od 1939 roku, dowodzone przez Marszałka Polnego Aleksandra.
W południowej części frontu działania rozpoczęła 4 PanzerArmee - doświadczona kampanią rosyjską Armia. Na przeciw jej stało jednak nieporównywalnie wiecej wojsk przeciwnika. 16 w pełni wyposażonych i bardzo dobrze wyszkolonych dywizji brytyjskich. Wojska aliantów zbudowały obrone w oparciu o góry i umocnienia polowe. W centralnej częsci frontu operowała 1 Armia von Bocka, które zadaniem było wbicie sie klinem w centralne zgrupowanie wojsk nieprzyjaciela. Na jej odcinku przeciwnik dysponował przewaga w ilości sprzętu i ludzi (13 dywizji) jednak nie zdążył zbudować żadnych umocnień, co jak sie później okazało było sporym szczęsciem dla atakująccyh wojsk niemieckich.

Pierwsze godziny natarcia potwierdziły trudności, jakich spodziewali sie niemeiccy generalowie. Szczególnie Gen. Hoth, doświadczony kampanią afrykańską, znający realia walki pustynnej i później w górach Uralu narzekał na nieprzygotowane zaplecze i brak przewagi liczbnej ze strony państw Osi. W pierwszych dniach bitwa trwała na całej linii frontu. Oddziały Guderiana nadzwyczaj szybko oskrzydliły i rozbiły wojska brytyjskie wychodząc natarciem w kierunku na Teheran oraz wzdłuż wybrzeża Morza Kaspijskiego. Na południu dopiero po 10 dniachnieprzerwanych walk i poważnych stratach w wojskach atakuących zdołano przesunąć linię frontu o 150 kilometrów. Jednak wojska brytyjskie wycofywały się bez paniki i w pełnej organizacji. Wobec bardzo trudnego terenu, jednostki pancerne nie mogły wykonac rajdów oskrzydlających i musiały atakiem na wprost zdobywać kilometr po kilometrze.

15 września natarcie niemieckie na poludniu zostało zatrzymane. Wobec prewagi liczbnej wroga Gen. Hoth podjąl decyzję o 2 tygodniowej przerwie natarciu celem ozdyskania sił i podciągnięcia sił 1 Armii von Bocka. Na froncie perskim brytyjczycy mieli ponad 60 dywizji pierwszego rzutu i 15 kolejnych w rezerwie. Wojska niemieckie dysponowały tylko 40 dywizjami pierwszorzutowymi i żadnymi odwodami. Przerwa planowana pierwotnie na 2 tygodnie przedłużyła się ostatecznie do ponad miesiąca. 16 października ruszyła wspólna ofensywa wojsk południowych. Udało się wykorzystac częsciowe osłabienie przecwnika w rejonie Estahan, spowodowane dyslokacją wojsk i szybkim natarciem zdobyć te prowincję. Podjęte w tym samym czasie uderzenie wojsk Guderiana na Teheran także się powiodło. Czołowe oddziały pancerne korpusu Mackensena toczyły bardzo twarde boje w okolicach granicy z Afganistanem. Brytyjczycy nie dysponowali tam artyleria ppanc. Mackensen zadecydował, że nieczekając na wojska główne rozpcoznie ofensywę w kierunku na Karachi. Niespodziewania brytyjska obrona pękła i 600 czołgów Mackensena wdarło się na tyły ponad milionowej armii brytyjskiej. W wojskach WB rozpoczęła się panika. Chcąc uniknąć otoczenia i rozbicia wojska brytyjskie rozpoczęły marsz w kierunku na wschód. Postępujące za nimi wojska 1 i 4 Armii zajmowały kolejne prowincje. 24 października Mackensen dotarł do przedmieśc Karachi - ostatniej jeszcze nie przerwanej drogi zaopatrzenia dla Armii brytyjskiej. Obroną miasta dowodził Marszałek Polny Murchie. Jego zdolności aktyczne pozostawiały wiele do życzenia. Jako sztabwiec był niezastąpiony jednak na polu walki dysponując 6 dywizjami w tym jedną pancerną i jedna zmotoryzowaną nie potrafił wygrac bitwy. Walki o miasto były bardzo zacięte. Szczególnie walecznie walczyły amerykańskie dywizje piechoty - nowocześnie wyposażone i znakomicie zaopatrzone. Dopiero 10 listopada po 2 tygodniowym szturmie miasta odcięta została ostatnia droga zaopatrzenia dla 30 dywizji brytyjskich. Korpus Mackensena przeszedł do obrony i oczekiwał na próby wyrwania się z okrążenia. Tymczasiem jednostki 1 i 4 Armii wsparte 1 PanzerArmee przystapiły do likwidacji kotła. Jakże wielkie było zaskoczenie, sztabowców niemeickch, gdy rankiem 1 grudnia wojska brytyjskie po odparciu 3 kolejnych szturmów niemeickich rozpoczeły kontrofensywę. 20 dywizji atakowało w kierunku północnym, słabo bronionym przez zmęczone wojska 1 Armii. Wobec przewagi liczbnej obrońcy musieli się wycofać. Kontratak przerodził się w totalną ofensywę na froncie o długości 200 kilometrów. Wojska niemeickie musiały sie wycofać. Jednak brytyjczycy musieli zatrzymac ofensywę wobec braku zaopatrzenia.. Wtedy do walki ruszyła 4 PanzerArmee wsparta 1 Armią. Brytyjczycy wobec braku amunicji i paliwa do pojazdów zmuszeni byli się do poddania. Walki w centralnej Persji trwały jeszcze do początku stycznia. Dowództwo brytyjskie sądziło, że ma przynajmniej dwa miesiące na zebranie sił w rejonie Karachi. Wywiad doniósł, że Winston Churchil wydał specjalnie rozkaz do natarcia wojskom w kotle, aby zdezorganizować ofensywę niemiecką i zatrzymac wojska na długie tygodnie uwikłane w walki na górach z niedobitkami Armii Aleksandra. Tak tez się stało, jedna brytyjczycy nie przewidzieli jednego. 10 grudnia do Karachi przypłynęła flota transportowa Kriegsmarine. W ciągu 2 dni w okolicach miasta do natarcia gotowe były 5 i 6 PanzerArmee. Świeże i głodne walki oddziały rozpoczęły natarcie w głąb płw. indyjskeigo. Brytyjczycy byli tym kompletnie zaskoczeni. Zdążające na zachód wojska mające bronić Indii były dopiero w rejonie Dehli. Frontu natomiast broniło kilkanaście tysięcy niedobitkówz Armii Murchie'go. 3 godzinna nawała artyleryjska rozbiła kompletnie te oddziały. Walec pancerny łącznie 24 dywizji zaczął pzetaczać się przez zachodnie Indie. W przeciągu półtorej miesiąca przestała istnieć brytyjska 8 i 12 Armia Brytyjska. Czołówki wojsk pancernych 5 i 6 PanzerArmee przekroczyły Ganges i zajęły strategiczne rzyczółki na Brahmaputrze. Wydzielone oddziały zajmowały zachodnie tereny płw indyjskeigo, gdzie trwały krwawe walki, lecz 28 stycznia 1943 roku radio BBC podało, że Premier Winston Churchil poinformował, że bitwa o Indie została przegrana i jest tylko kwestią czasu kiedy ostatnie wojska w tym rejonie złożą broń. Czurchil zapowiedział także, że ostatni bastion WB - Indochiny - Nigdy nie zostanie utracony, a WB zdołała przenieść fabryki z Indii do Birmy, gdzie rozpoczęły one wzmożona produkcję.

Wyniki Operacji Babilon były dla III Rzeszy ogromnym zaskoczeniem. Sztabowcy oczekiwali kolejnego łatwego zwycięstwa w wojnie błyskawicznej. Zamiast tego dostali półroczną ciężką kampanię z trudnym terenie. Ogromne straty, jakie poniosły jednostki 1 Armii zmotoryzowanej (nawet 80% stanów dywizji) pokazały, że sluszny jest kierunk zmian w Armii z wojsk zmotoryzowanych na zmechanizowane. Kampania perska zmusiła Niemcy do odłożenia planów ataku na USA. Ogromne środki zarówno finansowe, jak i materiałowe oraz ludzkie zostały bezzwrotnie stracone. W trakcie 6 miesięcy Wehrmacht stracił około 4000 czołgów PzIV, oraz 10 tysięcy innych pojazdów mechanicznych. Większośc w walce i na polach minowych. Luftwaffe straciła ponad 1000 samolotów. W wyniku walk zgineło, bądz odniosło rany prawie 300 tysięcy żołnierzy niemieckich. Koszty zarówno moralne, jak i polityczne kampanii były ogromne. Mimo jednak ogromnych strat, Wehrmacht dokonał kolejnego kroku na celu definitywnego zniszczenia WB. Armia brytyjska straciła ponad 90 wielkich związków bojowych, w tym 12 dywizji pancernych. Amerykańska 21 Grupa Armii Marszalka Polnego Pattona została kompletnie rozbita. 20 Dywizji w tym 7 zmechanizowanych definitywnie unicestwionych. Wehrmacht zajął najbardziej uprzemyslowine tereny Indii, które do tej pory produkwoały ponad 75% całej produkcji brytyjskiej. Z marszu zajęto dwie wielkie przeszkody terenowe - Ganges i Brahmaputrę, których sforsowanie w walce było by bardzo trudne. Stworzono dogodne przyczółki do ostatecznej ofensywy na Birmie - jednak nie wobec ogromnych strat w sprzęcie nie powinna nastąpić przed latem 1943 roku.

Sytuacja na froncie:


Ofensywa Aleksandra, sytuacja 30 sierpnia, 8 września, 28 września, bitwa o Teheran (dowódca???!!! zonk) zagon pancerny gen. Mackensena

Sytuacja 10 listopada, kocioł perski, 10 grudnia, 8 stycznia, 28 stycznia

 

Polityka wewnętrzna państwa czerwiec 1942 - styczeń 1943 Cz. 1

Obecne wyposażenie Wehrmachtu:

Najnowszy czołg pola walki PzV "Pantera" - różne wersje malowania maskującego

Pantery w służbie - koniec stycznia 1943r.



Najnowszy czołg ciężki PzVIB - "Tygrys Królewski"- każdy korpus pancerny do końca 1943 roku bedzie miał 60 takich maszyn

Tygrysy w służbie 1 i 2 PanzerArmee


Niszczyciel czołgów model JagdPanter


Lekki czołg rozpoznawczy PzII "Luchs"


Hałbica 105 mm "Wespe" - podstawowe działo samobieżne Wehrmachtu.

 

Cz.2

Wyposażenie Luftwaffe

Najnowocześniejszy myśliwiec świata FW - 190D


Bombowiec średniego zasięgu - Ju-388


Bombowiec bliskiego wsparcia Hs-129

 

Cz.3

W drugiej połowie 1942 roku rzesza straciła prymat swiatowy pod względem produkcji przemysłowej. Wielkie zmiany technologiczne, jakie zaszły w państwach aliantów spowodowały, że w Niemczech coraz bardziej zaczęto sie zstanawiac nad celowością budowy ogromnych autostrad transkontynentalnych. Jednakże wobec kolejnego zwycięstwa ze znacznie silniejszym przeciwnikiem, co prawda okupionych ogromnymi stratami w sprzęcie, Sztab Generalny zdecydowal, ze nie będzie w najbliższych 2 latach składał zamówień na nowejednostki. Czas ten wedlug założenia planu Feldmarszałka Jodla bedzie spoztkwoany na szkolenie i unowocześnienie armii do nowoczesnych standardów.
1 stycznia 1943 roku wszedł w życie nowy regulamin wojsk lądowych, który zakładał pewna reorganizację wojsk ze wzoru 1938 na wzór 1943. Oto jak będa wyglądac obecnie wielkie związki wojenne.

Dywizja pancerna: wzór 43'

Kod:

Pułk Grenadierów Pancernych
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Pułk Grenadierów Pancernych
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Brygada Pancerna
-Pułk Pancerny
	- Batalion czołgów (24 PzV, 24 PzIV, 12 PzVI)
	- Batalion czołgów (24 PzV, 24 PzIV, 12 PzVI)
	- Kompania lekka (12 PzII "Luchs", 12 PzIII)
	- Kompania sztabowa (8 PzI)
-Pułk Pancerny
	- Batalion czołgów (24 PzV, 24 PzIV, 12 PzVI)
	- Batalion czołgów (24 PzV, 24 PzIV, 12 PzVI)
	- Kompania lekka (12 PzII "Luchs", 12 PzIII)
	- Kompania sztabowa (8 PzI)
Batalion Rozpoznawczy (24 PzII "Luchs" 36 Sd Kfz 234/3)
Batalion Niszczycieli Czołgów (36  "Jagdpanther", 12 "Hetzer")
Pułk Artylerii (6 "Wespe", 6 "Hummel", 6 "Nebelwerfer - Zehnling 42"6 "SturmTiger")
Batalion Saperski
Batalion łączności
Kompania plot
Sztab

Dywizja Grenadierów Pancernych wzór 43'

Kod:

Pułk Grenadierów Pancernych
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Pułk Grenadierów Pancernych
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Pułk Grenadierów Pancernych
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Batalion Pancerny (24 PzV, 24 PzIV, 12 PzVI)
Batalion Rozpoznawczy (24 PzII "Luchs" 36 Sd Kfz 234/3)
Batalion Niszczycieli Czołgów (36  "Jagdpanther", 12 "Hetzer")
Pułk Artylerii (8 "Wespe", 8 "Hummel", 8 "Nebelwerfer - Zehnling 42"  8 "SturmTiger")
Batalion Saperski
Batalion łączności
Kompania plot
Sztab

Dywizja Piechoty wzór 43'

Kod:

Pułk Grenadierów 
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Pułk Grenadierów 
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Pułk Grenadierów 
-Batalion GP
-Batalion GP
-Batalion GP
-batalion motocyklowy
Batalion Pancerny (24 PzV, 24 PzIV, 12 PzVI)
Batalion Rozpoznawczy (24 PzII "Luchs" 36 Sd Kfz 234/3)
Batalion Niszczycieli Czołgów (36  "Jagdpanther", 12 "Hetzer")
Brygada Artylerii
- Pułk Artylerii (10 "Wespe", 10 "Hummel", 10 "Nebelwerfer - Zehnling 42"  10 "SturmTiger")
- Pułk Artylerii (10 "Wespe", 10 "Hummel", 10 "Nebelwerfer - Zehnling 42"  10 "SturmTiger")
Batalion Saperski
Batalion łączności
Kompania plot
Sztab

 

Cz. 4 - OdB III Rzeszy - styczeń 1943r.

50 dywizji pancernych
29 dywizji zmechanizowanych
23 dywizje zmotoryzowane
49 dywizji piechoty
12 dywizji piechoty morskiej
7 dywizji górskich
2 dywizje kawalerii
4 rejony umocnione *garnizony*
14 dowództw Armii wraz z oddziałami



HeeresGruppe "West" - siedziba dowództwa - Londyn - Feldmarszałek Halder
2 PanzerArmee - Feldmarszałek Rommel (12 Pz div)
3 PanzerArmee - Feldmarszałek Mainstein (12 Pz div)
1 Armia Piechoty Morskiej - Feldmarszałek Dietl (12 DPM)
1 Hungarian Armee
2 Hungarian Armee
3 Hungarian Armee (wojska wegierskie łącznie 43 dywizje)
1 Slovakian Armee (10 dywizji)


HeeresGruppe "Ost" - siedziba dowództwa - Moskwa - Feldmarszałek von Rundstedt
2 Armia - Feldmarszałek von Rundstedt (12 DP)
3 Armia - Feldmarszałek von Leeb (12 DP)
4 Armia - Feldmarszałek List (12 DP)
5 Armia - Gen. Płk. Schorner (9 DP, 2 DZmot, 1 Pz div)
Corpo di Spedizione Russia - Gen Płk. Messe (4 DP, 3 DZmot, 2 DKaw)
1 Bulgarian Armee
2 Bulgarian Armee
3 Bulgarian Armee (wojska bułgarskie łącznie 39 dywizji)

HeeresGruppe "Sud" - siedziba dowództwa - Kair - Feldmarszałek Paulus
DAK - Feldmarszałek Paulus (4 Pz div, 3 DZmot, 7DPGór)

HeeresGruppe "India" - siedziba - Kalkuta - Feldmarszałek von Bock
1 Armia Zmotoryzowana - Feldmarszałek von Bock (15 DZmot)
1 PanzerArmee - Feldmarszałek Guderian (6 Pz div, 6 DZmech)
4 PanzerArmee - Gen. Płk Hoth (3 Pz div, 9 DZmech)
5 PanzerArmee - Gen. Płk Balck (6 Pz div, 6 DZmech)
6 PanzerArmee - Gen. Płk Dietrich (6 Pz div, 6 DZmech)


dowódcy lądowi i morscy Rzeszy


stany armii, marynarki i lotnictwa państw świata

 

Kampania w Azji Południowo - Wschodniej

W styczniu 1943 roku wojskom szybkim Feldmarszałka Dietricha udało się zająć szybkim manewrem kluczowe dla przyszłych działań przyczółki na Gangesie i Brahmaputrze, Naczelne Dowództwo podjęło decyzję o strategicznej pauzie na froncie przeznaczonej na podciągnięcie zaopatrzenia i uzupełnień dla bardzo wykrwawionych jednostek po kampanii perskiej i indyjskiej. Luty i marzec przebiegł na likwidowaniu ostatnich niedobitków 8 Armii broniącej południowych rejonów płw indyjskiego, a także na przygotowaniach do kampanii birmańskiej.
1 kwietnia na pozycjach wyjściowych do ostatecznego ataku na Azję Południowo - Wschodnią gotowe były 3 Armie Pancerne (1, 5 i 6) Ich stany zostały w pełni odtworzone a zaopatzrenie zgromadzone w Kalkucie pozwalało na 4 miesięczną kampanię w tym trudnym terenie. Wsparcie powietrzne zapewniało 8 pułków lotnictwa taktycznego i 5 pułków najnowoczesniejszych samolotów wsparcia bezpośredniego HS-129.

Operacja o kodowej nazwie "Mandusta" Mityczny zabójca kobry królewskiej nie była dla brytyjczyków zaskoczeniem. Oczekiwali oni od dawna ataku. Na froncie zgromadzili ponad 60 tysięcy żołnierzy. Nie była jednak to liczba, która mogła na dłuższą metę zatrzymać wojska niemieckie. Brytyjczycy planowali oprzeć obronę o strategiczne birmańskie góry - łatwe do obrony, wyposażone w szereg umocnionych rejonów, gdzie czołgi nie będą w stanie pokazać swojej prawdziwej siły.

Zgodnie z przewidywaniami pierwsze dni walk pokazały przewage niemeicka w otwartym polu. Brytyjczycy wycofali się na wcześniej upatrzone pozycje, gdzie doszło do poważnych walk. Jednostki niemieckie zmuszone były w trudnym górskim terenie niszczyć pojednyńcze punkty oporu jeden po drugim. Straty były dośc duże, jednak zdecydowanie mniejsze niż w Persji. Doświadczone walką górską oddziały Guderiana znakomicie radziły sobie z tym terenie.
7 kwietnia do kwatery Feldmarszałka von Bocka przybył Gen. Płk Hoth i poinformował, że 4 PanzerArmee zniszczyła ostatnie wieksze zgrupowania wojsk brytyjskich w Indiach. W związku z ogromem linii brzegowej i niezliczonymi punktami lądowania wojsk nie było mozliwości obrony całego wybrzeża przed ewentualnymi desantami - które z pewnościa nastąpią. Dlatego też Hoth zaproponował stworzenie z elementów 1 Armii Zmotoryzowanej mobilnych grup szturmowych w sile 3 dywizji każda w celu elastycznego reagowania na desanty wroga. Von Bocka zaakceptował tę propozycję.
Na pierwszy desant nie trzeba było długo czekać. 20 kwietnia w pobliży Karach wylądował amerykański VII korpus Armijny. 3 dywizje piechoty wiązały się w walkę ze stacjonującą w pobliżu dywizją zmotoryzowaną. W obliczu przewagu wroga wojska niemieckie wycofały się w oczekiwaniu na wsparcie jednostek XX Korpusu Armijnego.

W Birmie o okresie od 8 do 17 kwietnia trwały trudne walki o przełamanie linii frontu. Ostatecznie 20 kwietnia w 3 tygodnie po rozpoczęciu ofensywy ostatnie punkty oporu zostały okrążone i pokonane, a wojska brytyjskiej 13 Armii wycofywały sie bezskładnie w kierunku granicy chińskiej.
Feldmarszałek von Bock podzielił front na 3 rejony. W rejonie południowym w kierunku Singapuru i ogromnych plantacji gumy naturalnej zmieżała 5 PanzerArmee Feldmarszalka Dietricha.Na rejonie północnym w kierunku granicy z Chinami wojskami japońskiemi atakowała 6 PanzerArmee Gen. Płk. Balcka. W najblizszcyh dniach miala ja wesprzeć właśnie przebazowywana z płw indyjskiego 4 PanzerArmee Hotha. Ich zadaniem było wdarcie sie na tyły wojsk chińskich i ich wspólne pokonanie w rejonie Kunmingu.
W centralnej części frontu operowała 1 PanzerArmee Feldmarszałka Guderiana, która miałą zając francuskie Indochiny i oddać je we władanie cywilnej administracji Vichy.

Głowne terminy ofensywy:
28 kwietnia - zdobycie Rangoonu.
23 maja - rozpoczecie ofensywy Balcka w Chinach. Chińska obrona zostaje rozbita
20 czerwca - zajęcie serca przemysłowego Chin. Rozbicie armii chińskiej w centralnych Chinach.
21 czerwca - zajęcie Urumchi - otworznie frontu zachodniego w Chinach.
20 lipiec - zajęcie Singapuru przez korpus pancerny Kempfa
24 sierpnia - początek ofensywy przeciwko Komunistycznym Chinom.
4 sieprień - Aneksja Komunistycznych Chin.

Sytuacja w Azji Południowo - Wschodniej dzien po dniu.


Plan strategiczny kampanii, sytuacja 6, 7, 8 17 i 30 kwietnia 1943r.


Sytuacja 15, 23, 16 maja, 5 czerwca, 5 i 25 lipca 1943r.



Sytyacja 3 sierpnia, atak na zachodzie Chin, sytuacja 21 sierpnia, 4 września, 25 listopada

cdn...