Talvisota - Wojna Zimowa

[center:06cfdeb1d1]Talvisota - Wojna Zimowa[/center:06cfdeb1d1]


[center:06cfdeb1d1][/center:06cfdeb1d1]

Hoi DD (ENG) 1.2, GIP, ikonki scytha. Scenariusz 1936, zamierzam grać do zakończenia wojny zimowej, wybrałem ten scenariusz aby mieć czas na przygotowania itp. Prolog zaczerpnięty z książki "Wojna Zimowa" Eloise Engle i Lauri Paananena

Prolog

[center:06cfdeb1d1] [/center:06cfdeb1d1]

W listopadzie 1939 roku nad Kremlem zastygło zimne, szare i posępne niebo. Mieszkańcy Moskwy, Leningradu i innych miast ZSRR byli wprawdzie nieco zdziwieni, ale z entuzjazmem przyjęli nowy plan "wyzwoleńczy". Ludność Finlandii miała być niebawem wyzwolona siłami potężnej Armii Czerwonej. Radzieccy przywódcy wierzyli święcie, że będzie to za łatwe.
Sala konferencyjna jarzyła się światłami, gdy generał Kirił A. Mierieckow, dowódca rosyjskich sił kierowanych na fińską kampanie, wstał, by z uśmiechem przywitać G.I Kulika i L. Z. Mechelisa, zastępców ludowego komisarza obrony. Jedyną osobą, której twarz pozostała poważna, był dowódca wojsk artyleryjskich N. N. Woronow.
Podczas tego spotkania Kulik zwrócił się do Woronowa: - Zjawiliście się w samą porę. Czy wiecie o niebezpiecznej sytuacji w Finlandii?
Woronow skinął głową twierdząco.
- Czy zastanawialiście się ile pocisków będziemy potrzebowali do ewentualnej operacji wojskowej na Przesmyku Karelskim i na północ od jeziora Ładoga? A także, jakiego rodzaju wsparcia artyleryjskiego możecie udzielić? Na co możemy liczyć?
Woronowo popatrzył na swoich podnieconych towarzyszy a potem odpowiedział:
- Moim zdaniem wszystko zależy od sytuacji. Planujecie atak czy obronę? Jakimi siłami i w których sektorach? I jeszcze jedno - ile czasu zamierzacie przeznaczyć na tę operację?
Przez chwilę trwało milczenie i wreszcie usłyszał:
- Od dziesięciu do dwunastu dni.
Woronow stwierdził:
- Będę zadowolony jeśli uda się załatwić wszystko w dwa lub trzy miesiące.
Słysząc to, obecni wybuchnęli śmiechem.
- Marszałku Woronow - powiedział surowo Kulik - rozkazuje wam oprzeć swoje obliczenia na założeniu, że operacja będzie trwała dwanaście dni.

 

[center:8cc5ba17fe]1936
I - VI[/center:8cc5ba17fe]

Finlandia jest krajem jezior i lasów. Ośmiokrotnie większa od Danii, graniczy z Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich na wschodzie, Królestwem Szwecji na zachodzie i Królestwem Norwegii na północy, Finlandia była krajem chłodnym. Jedyną rzeczą, która ochrania tę zimną ziemie od totalnego zamarznięcia jest ocieplający wpływ Golfsztormu. Dzięki temu nieliczne porty na północy mogły funkcjonować a wody te nie były skute lodem. Finlandia jest krajem wyłącznie ludzi silnych, bo tylko tacy mogą tu przeżyć. Jakże silny musiałby być agresor, który by chciał zaatakować Finlandie zimą...

Finlandia roku 1936 była krajem spokoju i rozkwitu. Finowie już 16 lat cieszyli się swoją niepodległością a rozkwit gospodarczy umożliwił im na uzyskanie znacznie lepszego standardu życia niż swoim czerwonym sąsiadom zza jeziora Ładoga. Mimo to kraj nie był wolny od problemów. Strajk robotników znacznie spowolnił produkcje przemysłową i jednocześnie doprowadził do poważnego kryzysu parlamentarnego w wyniku, którego doszło do przetasowań w rządzie. Nowym szefem ministerstwa przemysłu został Juho Niukkanen a na czele armii stanął Kaarle Voinonmaa.

[center:8cc5ba17fe][/center:8cc5ba17fe]

Od zakończenia Wielkiej Wojny i przerwania rosyjskich wpływów na tym terenie w Finach narodziła się naturalna wrogość do komunizmu. Ciężko jest temu się dziwić, jeśli wziąć pod uwagę krwawą wojnę między a Białą Gwardia a Bolszewikami wspieranymi przez liczny korpus armii rosyjskiej, która spustoszyła tą piękną krainę i obruciła brata przeciwko bratu.

Rosyjscy komuniści zaś nienawidzili Finów za ich wytrwałość w dążeniu do wolności i wielokrotnie wyrażali ubolewania z powodu przekazania Finlandii niezależności i podpisania Traktatu doprackiego, który położył kres rosyjskiej dominacji w Finlandii.

[center:8cc5ba17fe][/center:8cc5ba17fe]

Ta wzajemna wrogość między narodami była w znacznym stopniu wyznacznikiem działań rządu Finlandii, który zorganizował formowanie nowych dywizji piechoty oraz uzbrajania starych w działa artyleryjskie oraz przeciwpancerne. Kolejnym krokiem mającym zabezpieczyć nasze wschodnie granie będzie wzniesienie fortyfikacji wzdłuż granicy oraz dalsza rozbudowa linii Mannerheima na północ. Zakończenie pierwszej fazy tego projektu jest przewidziane na rok 1938.

[center:8cc5ba17fe][/center:8cc5ba17fe]

Rząd Finlandii raczej nie przewiduje rozwoju marynarki wojennej. Obecnie w jej skład wchodzą dwa czterotysięczniki, dobrze uzbrojone krążowniki – Väinämöinen i Ilmarinen – Każdy posiadający osiem dział 40 mm i osiem dział 105 mm. Poza tym marynarka fińska dysponuje 5 łodziami podwodnymi – Ikuturso, Vesihiisi, Vetehinen o wyporności po 500 ton, Vesikko – 250 ton i Saukko – 99 ton. Marynarka posiada ponad to dwie kanonierki o wyporności 450 ton każda:: Uusimaa i Hämeenmaa; dwie mniejsze, 370 tonowe: Karjala i Turunmaa oraz dziesięć 15-tonowych kutrów torpedowych.
[center:8cc5ba17fe]

Krążownik Ilmarinen[/center:8cc5ba17fe]
[center:8cc5ba17fe]
"I choć cele naszego kraju są jasne to ich realizacja może przedstawiać problem..."(C. G. Mannerheim)[/center:8cc5ba17fe]

 

[center:7dde64a3aa]1936
VI-XII[/center:7dde64a3aa]

[center:7dde64a3aa]
[/center:7dde64a3aa]
Finlandia drugiej połowy roku 1936 była jak się okazało krajem niespokojnym. Pomimo zmian w rządzie kilka miesięcy wcześniej nie udało się doprowadzić do porozumienia ze strajkującymi robotnikami, już w tym momencie często mawiano o dymisji premiera Kivimäkiego. Los tego cichego polityka przypieczętowała seria skandali korupcyjnych, w których rzekomo miał brać udział. Ostatecznie jego gabinet nie otrzymał votum zaufania a parlament nie był wstanie powołać nowego rządu, przed terminowe wybory wyznaczono na koniec sierpnia. Niespodziewanie chęć wystartowania w wyborach z własną formacją ogłosił Marszałek Mannerheim.

[center:7dde64a3aa]
Carl Gustaf Mannerheim - największy bohater i autorytet[/center:7dde64a3aa]

Carl Gustaf Mannerheim to jeden z tych Finów, o których powinna słyszeć większość cywilizowanych ludzi zachodu. Niezwykle wykształcony jako osobowość i zupełnie nietypowy Fin, nigdy też nie był nacjonalistą. Urodzony w szwedzkojęzycznej rodzinie, fińskiego nauczył się dopiero w pięćdziesiątym piątym roku życia w wyniku zakładu z Winstonem Churchillem. W 1918 roku, gdy dowodził Białą Gwardią Obywatelską, walczącą z Rosjanami o niepodległość, potrzebował tłumaczy, aby móc porozumieć się ze swoimi podwładnymi.

Ale mimo to dla narodu fińskiego marszałek Mannerheim jest wielkim bohaterem narodowym. Wysoki, przystojny i mimo wieku sprawny reprezentował w oczach Finów jedność, sztandar narodowy a także wszystko, co silne i dobre w Finlandii.

Mannerheim utworzył, więc tzw. Nową Białą Gwardię, polityczną formacje nie posiadającą dokładnie sprecyzowanego planu działania, lecz dającą narodowi wiarę w przyszłość. Mannerheim zdawał sobie sprawę, że będzie potrzebował ludzi zdolnych, zebrał, więc wokół siebie specjalistów, którzy razem z jego charyzmą mieli doprowadzić do zwycięstwa w wyborach.

Głównym przeciwnikiem Białej Gwardii w wyborach okazała się koalicja socjaldemokratów, która jednak zbyt często była kojarzona z Komunistyczną Partią Finlandii i zdecydowanie przegrała.

[center:7dde64a3aa]
Väinö Tanner - wiecznie w cieniu Mannerheima[/center:7dde64a3aa]

Zwycięstwo partii Mannerheima nie było jednak czymś nieoczekiwanym, sam marszałek był gotów na przejęcie władzy. Osobiście marszałek nigdy nie zaakceptował systemu demokratycznego ani parlamentarnej formy rządu, Białej Gwardii nigdy nie nazywał partią a jego pozycja premiera była czystą fikcją. Jedynie zajmował się sprawami ministerstwa wojny, resztę nadzorował wicepremier oraz szef MSZ Väinö A. Tanner. Mannerheim miał być autorytetem, który utrzyma, jego zdaniem odpowiednich ludzi u władzy.

[center:7dde64a3aa]
Nowy rząd[/center:7dde64a3aa]

Na wysiłki ludzi Mannerheima nie było trzeba czekać, doszło do porozumienia ze strajkującymi robotnikami, poprawiono dostępność towarów w sklepach a przemysł Finlandii rozwijał się coraz szybciej. Co jednak najważniejsze Mannerheim jako premier nie musiał błagać na kolanach o zwiększenie środków na armie. Dzięki jego inicjatywie rozpoczęto rozbudowę fortyfikacji wzdłuż granicy z ZSRR. Zaproszono także Brytyjskich specjalistów, aby zajęli się modernizacją Fińskich pancerników obrony wybrzeża.
[center:7dde64a3aa]

Dużym sukcesem ekipy Mannerheima było znalezienie środków na przemysł zbrojeniowy[/center:7dde64a3aa]

Działania rządu Mannerheima dały odczuwalny skutek już pod koniec roku i wiele wskazywało, że Finlandia rośnie w siłę...


Zamknięty oraz posprzątany
T55