Ultima Ratio - MP AAR

Anglicy chcą mieć za duży udział na Starym Kontynencie, gdzie nie jest ich miejsce.
Radni Cesarstwa Afrykańskiego radzą, by Anglicy podążyli za przykładem dynastii Aviz, i nie mieszali się w nie ich sprawy.

 

anglicy wspomogli Francuzów w zniszczeniu Hiszpanii, Austria krajem podupadłym.
Toskania i Burgundia kraje klienckie, jedynym krajem który może obronić świat przed niebieskim blobem to Turcja.
Mam nadzieje, że inni władcy to zauważą i nie dadzą sobie wmówić, że powinni tracić czas i środki na wschodzie.

Muszę dodać, że to obrzydliwe żeby anglicy wspierali Francję w stworzeniu hegemona.
Będę musiał wysłać szpiegów żeby sprawdzili z której stolicy anglicy dostali złoto za swoją krecią robotę.

 

​

Król Portugalii i jego przodkowie zdradzili chrześcijańskie wartości przyjmując wiarę innowierców. Portugalii bliżej teraz to osmańskich Turków niż do któregokolwiek królestwa chrześcijańskiej Europy! Nic dziwnego, że popierają dążenia Sułtana!

Anglia nie wspiera hegemonii francuskiej.

Złamanie siły Francji przez Turków osmańskich sprawi, że staną się niezwyciężeni. Zapewne sam Szatan wpływa na Sułtana Tureckiego! Ci niewierni będą połykać królestwa Europy jedno po drugim wygrywając nas między siebie, abyśmy walczyli jedno z drugim! Pierwej pożrą muzułmanie Rosję (wespół ze Szwecją). Potem złamią siłę Francji z pomocą Austrii. Potem sprzymierzą się z Brandenburgią przeciw Polsce. Następnie z pomocą Austrii zniszczą Brandenburgię, by następnie pochłonąć Austrię i Francję. Taki oto jest diabelski scenariusz Turcji i Portugalii. Biada nam! Biada! Nadchodzi sąd ostatni! Wyznawajmy swe grzechy, aby Pan nasz za pomocą Turka nie wywarł swej pomsty!

​

Nota dyplomatyczna od ambasadora Szwecji w Londynie:
Po pierwsze, primo: Szwecja chroni chrześcijan w Moskwie przed inwazją muzułmańską. Idąc z bratnią pomocą spotyka się z niedorzecznym larum ze strony Anglii. Paradoksalna sytuacja.
Po drugie, secundo: Jeżeli scenariusz Anglii ma się spełnić to Królestwo Szwecji zostanie ostatnim państwem chrześcijańskim. Dlatego apelujemy o przesyłanie hojnych darowizn do Sztokholmu - jako inwestycję w przyszłe pokolenia chrześcijan .
Po trzecie, tertio: Anglia właśnie wzięła udział w rzuceniu Kastylii, która była przedmurzem chrześcijaństwa, na kolana. Dlaczego zatem Londyn śmie powoływać się na kwestie wiary w polityce?

 

​

Sten Sture von Essen podążał korytarzami pałacu sztokholmskiego do prywatnych komant króla Karola XII Gustava Brahe. Nie był w dobrym humorze. Obecny władca postanowił oprzeć się na biurokratach zmniejszając tym samym wpływy magnatów i szlachty. Sam von Essen należał do starej rodziny, która od pokoleń służyła radą królom Szwecji po uzyskaniu przez państwo niepodległości.
Po wejściu do komnaty zastał swego władcę pochylonego nad mapą Europy.
- Siadajcie panie von Essen. - rzucił krótko król.
Znając nieco ekscentryczne podejście Karola XII do etykiety w prywatnych komnatach skłonił się sztywno i usiadł na wskazanym fotelu, naprzeciwko króla. Ten patrzył jeszcze chwile na mapę,a później podniósł głowę na swojego doradcę.
- Potrzebuję waszej rady, komendancie. Sytuacja w Europie się zmienia a wraz z nią musi się zmienić nasza polityka.
- Sir?
- Moskwa wreszcie padła. Traktat rozbiorowy, który podpisał lata temu mój stryjeczny dziad z naszej strony jest już niemal wypełniony. Wiesz co to oznacza?
- Niestety nie wiem, sir.
- To znaczy, że nadszedł czas, aby Szwecja przypomniała o swoim istnieniu królestwom zachodu. - oznajmił Karol, stukając palcami w mapę.
- Myśli pan o samozwańczym królestwie Niemiec? - zaryzykował von Essen
- Między innymi. Chociaż ponieważ mój umiłowany ojciec postanowił skoligacić nasze rodziny, to raczej nie będziemy negować ich tytułu.
- Zatem Ottomani? - von Essen nie znosił takich momentów, gdy nie wiedział, do czego zmierza jego król.
- Mamy walczyć z naszym sojusznikiem? To jedyny przychylny nam kraj na chwilę obecną i jedna z największych potęg, jakie oddziaływają na Europe. - tutaj Karol XII westchnął - Myślę o tym, co dzieję się w Rzeczypospolitej.
- Według moich informacji wojska Rzeczypospolitej poniosły dotkliwe klęski w walkach z armią najpierw Brandenburgii, a później Niemiec. Armia niemiecka wydaje się wyrastać na najlepszą na kontynencie.
- Wiem o tym. Wszyscy to wiedzą komendancie. Problem w tym, że nie możemy siedzieć bezczynnie i patrzeć na to, co się tam dzieje. Nasza armia jest gotowa. Należy z niej zrobić użytek.
Von Essen przeczuwając dalszy ciąg poderwał się na równe nogi i zapytał:
- Rozkazy sire?
- Bez tych angielskich wtrąceń panie von Essen. Póki co użyjcie swojej pozycji, aby pchnąć posłów do odpowiednich państw. Szwecja może upomnieć się nareszcie o swoje miejsce wśród królestw zachodu. Ale nie możemy podejmować pochopnych decyzji.
- Tak, sir.
- Możecie odejść komendancie. Daje wam 4 dni na złożenie raportu o wynikach rozmów.
Von Essen skłonił się i wyszedł z poczuciem ulgii. To powinno być zajęcie dla dyplomatów, a nie dla komendanta. Ale skoro król każe...

 

Poczet Ansonów
stuletnie rządy w Anglii
1457 - 1554


​

Jerzy I
13 lipiec 1457 - 23 sierpień 1485 (28 lat)

​

Pretensja Jerzego do korony była mało ugruntowana i opierała się na linii sukcesji z nieprawego łoża. Jego dziadek, Owen Anson, był kochankiem Katarzyny Walezjuszanki, żony Henryka IV Lancastera, króla Anglii. Natomiast jego ojciec, Edmund Anson, hrabia Richmond poślubił Małgorzatę wywodzącą się z Beaufortów, bocznej linii Lancasterów. Nie stanowiło to jednak przeszkody; dziedziczenie nie było wówczas, w czasie zawieruchy wojennej Dwóch Róż, jedyną dostępną metodą stawania się władcą. Pretensje mogły być też oparte na nominacji, np. przez poprzedniego monarchę, jednak trudno było uznać autorytet i legalność wspólnego władcy dla ówczesnych możnych Anglii. Można też było posłużyć się aktami prawnymi bądź zasiedzeniu (de facto posiadaniu władzy) oraz, jak było w przypadku Jerzego Ansona - podboju. Henryk ugruntował swoją władzę dotrzymując również obietnicy poślubienia Elżbiety York, najstarszej córki króla Edwarda IV i Elżbiety Woodville, córki hrabiego Rivers. Ślub odbył się 18 stycznia 1465 roku w Opactwie Westminsterskim. Zjednoczył on wojujące rody oraz dał Jerzemu większe prawa do tronu dzięki pochodzeniu Elżbiety.

Jerzy I utrzymał posiadłości angielskie we Flandrii i Normandii mimo niestabilności politycznej we Francji i Burgundii. Jedną z ambicji Jerzego I było otrzymanie hołdu lennego od Księstwa Bretanii jednak, obawa przed antagonizmem z Francją go powstrzymymała. Jerzy był niechętny herezjom. Za jego panowania parlament zatwierdził ustawę zwaną De heretico comurendo, który potępiał działanie Lollardów i naśladowców Jana Wycliffe'a. Wyrwał spod panowania norweskiego archipelagi na Morzu Północnym - Orkady, Szetlandy, Faroarne oraz Islandię, by zabezpieczyć północne wody Wysp przed ewentualną inwazją. Najważniejsza data jego panowania to chyba 1 sierpień 1475 gdy William Cook odkrywa Nowy Świat. W 6 marca 1480 roku Kennebec staje się pierwszą kolonią angielską na nowym lądzie.

Anglia i jej zależne posiadłości pod koniec panowania Jerzego I



Kennebec - pierwsza kolonia angielska w Nowym Świecie

* * *




Karol I
23 sierpień 1485 - 9 październik 1501 (16 lat)


​

Karol znany był jako chciwy karciarz i gracz w kości. W młodości celował w sporcie – zwłaszcza w tenisie, lubił polowania. Był także utalentowanym muzykiem, kompozytorem i poetą. Unikał osobistego angażowania się w rządzenie i administrację. Sprawy państwowe nadzorowali: Richard Fox, biskup Winchester i Lord Tajnej Pieczęci, oraz William Warham. Począwszy od 1496 roku władzę przejął Victor Marley, hrabia Pembroke. Za panowania Karola podbito dzikich Majów, zmuszając ich do pracy na plantacjach kakao i w kopalniach złota. Nazwa nowej koloni pochodziła od przydomka Karola - Tudor, pochodzenie go jest nieznane.

W 1496 roku Tudoria stała się oficjalnie kolonią Anglii.


* * *




Regencja Victora Marley w imieniu Filipa Ansona
9 paździenik 1501 - 27 sierpień 1512 (11 lat)

Wiktor Marley, hrabia Pembroke z sentymentu do swego przyjaciela i króla Karola Ansona osobiście zajął się przygotowaniem małego następcy tronu Filipa do noszenia ciężaru korony królewskiej. Dawało mu to oczywiście wymierne korzyści. Zgromadził ogromny majątek oraz mógł zaspokajać wszelkie swe ambicje i rządzę władzy, które dawały mu uzasadnienie dla jego, zdawałoby się, wrodzonej pychy. Nigdy nie udało mu się uzyskać tytułu książęcego dla siebie ani swych dzieci. Do śmierci uważał to za swoją porażkę. Największym marzeniem i celem hrabiego Marleya było wprowadzić Anglię w szereg najważniejszych państw w Europie. Chciał by to Anglia przodowała w handlu z Nowym Światem a Kastylię uważał za największego rywala swego kraju. Prowadząc aktywną politykę zagraniczną przekonał Króla Francji oraz Księcia Toskanii do inwazji na posiadłości Trastamarów. 25 marca 1507 roku koalicja wypowiada wojnę Kastylii. Po jej stronie opowiada się Księstwo Neapolu oraz sunnickie państwo Portugalii.
​

Trzeci rok wojny, Iberia w ogniu


Urodzajny rok 1508 uratował budżet Korony


Toskania szybko zajęła Neapol



O wygranej wojnie zdecydowały trzy wielkie bitwy. Odbywały się na wiosnę na przełomie kwietnia i maja rok po roku - 1507,1508, 1509.


Bitwa pod Burgos w kwietniu1507 roku


Bitwa o Madryt w maju 1508 roku


Wycofujące się wojska kastylijskie z bitwy pod Beirą w maju 1509 roku

Wszystkie te trzy bitwy odbyły się pomiędzy wojskami anglo-francuskimi a kastylijskimi. Książę Toskanii po pokonaiu Neapolu nie zdążył przybyć na półwysep. Sułtan Portugalii gdy dostrzegł, że wojna jest dla niego nie do wygrania, szybko wycofał się z wojny. Pokój podpisano 17 lipca 1509 rokuna mocy którego Henryk V Trastamara zrzeka się zwierzchności nad Królestwem Aragonii. Drugi podpisany pokój między Toskanią a Neapolem sprawia, że pod władzą Księcia znalazła sie niemal cała Italia. Został on podpisany w Neapolu 30 czerwca 1509 roku.

​

* * *





Filip I
27 sierpień 1512 - 25 październik 1541 (29 lat)



* * *



Jakub I
25 pańdziernik 1541 - 27 listopad 1554 (13 lat)




​

* * *


​

W1550 umiera Karol, książę Walii i następca tronu, jedyny syn Jakuba I. W cztery lata później umiera bezpotomnie sam Jakub. W 1554 roku wygasa dynastia Ansonów. Na tronie Anglii zasiada Artur I Mowbray.

CDN, wymaga uzupełnień

 

Kilka mapek z 1574 roku:


Europa Zachodnia


Technologie


Handel


Europa Wschodnia


Środkowy Wschód


Afryka


Ameryka Północna


Ameryka Południowa

 

Może jakiś gif?

 

Gif o dwie sesje do przodu.



Bitwy:

 

To łapta mapę na koniec:
(Niemca można traktować jako pustkę w Europie)

 

Polecam zaglądnąć do postu Ultima Ratio ogólne info.
Sae zamieścił filmik skróconej wersji historii.
Bardzo fajne.


[video=youtube;Wcdo0TCaZTg]https://www.youtube.com/watch?v=Wcdo0TCaZTg&feature=youtu.be[/video]

 

Historia Szwecji, wersja mocno uproszczona:

 

Countryballs

Przy okazji Ultima Ratio powstało kilka satyrycznych obrazków w tematyce Polandballa. Zamieszczam je tutaj, oby nowa, powstająca kampania była równie ciekawa


Ewolucja Brandenburgii:



Zła decyzja Toskanii:



Pakt Północny i rozbiór Moskwy:



Ottoman wbija nóż w plecy Mamelukowi:



O tym, jak Volv wybrał się na Daleki Wschód:



Teoretyzowanie, co by było, gdyby Austria się zbuntowała:



Bohaterski desant wojsk brytyjskich na kontynent:



Rozbiór Rzeczpospolitej:



Świat według Niemiec:



Ottoman niszczy brata w wierze:



Na koniec: co by było gdyby...