veni vidi vici - Neapol AAR

Polski nie ma, za to jest Rzeczpospolita. Niedawno straciła dostęp do M.Czarnego przez wojnę z Turkami, za to 3 lata po końcu poprzedniego odcinka (1671) zdobyła Połock i Czernichów. Jest w Sojuszu z Austrią i Papiestwem. Zresztą będzie o tym w następnym odcinku. Zdradzę jedynie, że będzie z nimi wojna.

 

Veni Vidi Vici



Odcinek X (1664-1668)

​

​

Rok pański przyniósł śmierć cesarza Gelazzo Marii I. Na szczęści posiadał on potomka - Piotra Leopolda, który został koronowany na cesarza Włoch w 1664. Wstąpił na tron imperatorski w wieku aż 44 lat. Kraj jaki zastał był zrujnowany po licznych wojnach oraz istniała możliwość wybuchu rebelii sunnitów w Azji Mniejszej i w Północnej Afryce, jednak zorganizowano w porozumieniu z papieżem Paulusem V wyprawę misyjną na te tereny. Nowy władca okazał się wszechstronnym administratorem, jednak sprawy związane z armią wolał powierzać swoim doradcom. Dzięki nim armia Imperium Włoch stała się najliczniejsza na Świecie.

​

W czasie jego rządów zawarto mariaże z licznymi monarchami Europy. Poprawiło to znacząco raczej złe stosunki, jakie panowały pomiędzy Włochami, a innymi państwami. Jednakże po odkryciu antyaustriackiego sojuszu z Prusami, relacje z cesarzem Niemiec
kim stały się bardzo napięte. Kaiser zaczął rościć sobie prawo do terenów odebranych w 1636 r. po wojnie z tymże krajem. Dodatkowo zażądał, aby ziemie Sabaudii powróciły do cesarstwa Rzymsko-Niemieckiego.

​

Piotr Leopold wpływał dodatkowo na liczne państewka, osłabiając autorytet Cesarza (HRE). Powstała w ten sposób dosyć duża sieć wpływów włoskich w Cesarstwie. Przyczynił się także w dużej mierze do aneksji Księstwa Aten.

​

II wojna z Austrią

​

Na początku 1667 roku Arcyksiążę Aleksander I pod namową władcy Rzeczypospolitej - Fryderyka Piaseczyńskiego wypowiedział wojnę Carowi Rosyjskiemu - Wasylowi I. Wojna ta mocno zaniepokoiła króla Prus - Fryderyka Alberta, który zwołał na zamku w Królewcu tajne posiedzenia, na którym opracowano plan ataku na Austrię w razie niepowodzenia Rosji, z którą dwa kraje miały znakomite relacje. Zdecydowano, że wojska pruskie uderzą na Łużyce, Czech i Wielkopolskę, a Włosi zaatakują Węgry i Styrię. Obie armie miały się spotkać w Wiedniu.

Przypuszczenia Prusaków sprawdziły się. Rosja nie posiadała wystarczającej ilości wojsk, aby pokonać Rzeczpospolitą i Austrię, ponieważ prawie całą armię trzymała na Uralu, gdzie toczyły się zażarte walki z koczownikami. Na zachodzie broniła się jedynie najemna armia dowodzona przez kniazia Semena Baranowa. W tej sytuacji Cesarstwo Włoskie i Prusy wypowiedziały wojnę Austrii, którą wspomogły: Rzeczpospolita Obojga Narodów, Państwo Papieskie oraz Księstwo Śląskie. Jedynie Bawaria zdecydowała się zachować neutralność, ponieważ jej armia stacjonowała daleko na wschodzie.

Wojna rozpoczęła się 21. czerwca 1667 roku, kiedy Prusy zajęły i zaanektowały sprzymierzony z Cesarzem Niemieckim Śląsk. Nieco później wojska włoskie otrzymały rozkaz marszu na północ. Pochód sojuszu prusko-włoskiego nie spotkał się ze znaczącymi utrudnieniami. Prusacy wkroczyli do Wielkopolski, a później do Warszawy, którą także udało się zająć. Pozostała część ich armii kierowała się według ustalonego planu na Wiedeń. W tym samym czasie Włosi wkroczyli na Węgry, gdzie zajęli Peszt oraz okoliczne zamki. W alpach Austriackich została zdobyte miejscowość Klagenfurt. Zgodnie z ustaleniami z Królewca obie armie zaczęły oblegać dość dobrze ufortyfikowany Wiedeń. Miasto uratowało jednak przybycie austriackiego poselstwa. Aleksander von Welf zrzekł się jedynego austriackiego portu - Zara, położonego w Chorwacji. Zrzekł się również roszczeń do Sabaudii, Istrii i Dalmacji.

​

Wojna zakończyła się częściowym sukcesem. Nieznacznie osłabiono Austrię, która i tak wygrała z Rosją. Jednak konflikt dowiódł, że Austria jest na razie niewielkim zagrożeniem, bowiem od czasu przyłączenia Czech i Węgier przeznacza duże sumy na stabilność. Nazwano więc ten kraj colosso dai piedi d'argilla.

SPRAWY RZECZYPOSPOLITEJ




W związku z licznymi prośbami w liczbie sztuk:1. Przedstawię, jak się miewa Polska.​

1) Posiada ustrój Noble Kingdom, jednak jest to republika, w której władcy wybierani są na 5 lat.
2)Cześć Wielkopolski została odebrana przez Prusy w XVI wieku, jednak Polacy wciąż wysuwają roszczenia względem tych terenów.
3)Wschodnia granica: Psków, Połock, Mohylew, Polesie, Czernichów, Kijów, Podole.
4)Posiada porty w Rydze i Inflantach (bez Estonii)
5)Włada północnymi ziemiami Węgier położonymi w Karpatach (prowincje: Kassa, Karpaty)
6)Jest w sojuszu z Austrią i Papiestwem.

Jeśli czujecie się niewystarczająco poinformowani, piszcie.




cdn..............











​

 

Mozesz dac mape swiata?

 

Veni Vidi Vici



Odcinek XI (1668-1689)
​

Podczas powrotu z negocjacji w Wiedniu nieoczekiwanie zmarł cesarz Piotr Leopold I . Była to straszna wieść dla społeczeństwa, ponieważ monarcha nie posiadał pełnoletniego potomka (za to miał niepełnoletniego). Na szczęście dość stary Napoleon zmarł kilka lat temu, więc dziedzic tronu miał szansę na długie panowanie. Jednak, jak już wspomniałem na razie był tylko bachorem. W jego imieniu rządy sprawowała samozwańcza rada regencyjna pod przewodnictwem księcia z północnych Włoch - Matteo di Saluzzo, posiadającego poparcie papieża, który był rodowitym Włochem i był przyjaźnie nastawiony do swojego kraju.

Matteo di Saluzzo
​

Rządy regencji były postrzegane przez społeczeństwo jako nieudolne. Przyczyniło się do tego nieustanne zaciąganie pożyczek, które były przeznaczane na niewiadome cele. Często spotykano się z przypuszczeniami, że były one po prostu rozkradane przez poszczególnych członków rady. W ten sposób wyrósł dość wysoki dług publiczny w wysokości 874 dukatów, którego spłata wymagałaby ogromnych oszczędności o których rada nawet nie śniła. Kiedy przyszedł czas na oddanie zaległej kwoty, skarbiec świecił pustkami. postanowiono więc o odłożeniu terminu spłaty.

​

Problemy pojawiły się także w sektorze rolniczym. W wyniku nieurodzaju zaczęło brakować żywności w okolicach Neapolu. Zbuntowani chłopi domagali się poprawy warunków bytu poprzez wykupienie brakujących towarów za granicą, jednak brakowało na to pieniędzy. Ta sama sytuacja wydarzyła się w Czarnogórze. Rebelianci zbiegli więc z okolicznych folwarków, grabiąc i mordując wszystko dookoła. Na szczęście stacjonująca nieopodal armia rozprawiła się z buntownikami. Arystokraci w całym Cesarstwie Włoskim postanowili zwiększyć pańszczyznę, aby znaleźć zajęcie dla rolników, którzy prawdopodobnie prowadzili nudny styl życia.

​

Na domiar złego sojusz prusko-włoski przechodził trudne chwile. Narastał konflikt pomiędzy królem Albrechtem II, a Włochami. Władca pruski dzięki podbiciu biskupstwa Bremy i Kolonii opowiadającymi się za Austriakami, zastał wybrany Cesarzem Rzymsko-Niemieckim. Pod namową członków imperium, często poruszał temat dołączenia Włoch do Cesarstwa, co wiązałoby się z utratą suwerenności, lub zwrotu północnych ziem włoskich. Żądania były nie do przyjęcia, więc przenajmędrsza rada wysłała zniewagę władcy Prus. Monarcha odpowiedział na nią zerwaniem sojuszu i anulowaniem korzystnych traktatów handlowych.

Hiszpańsko-Turecka wojna o Kanary​

Kwestia przynależności Kanarów od dłuższego czasu wywoływała silne emocje wśród monarchów katolickich i islamskich. Odebrane Kastylijczykom przez Turków wyspy były przedmiotem sporu od blisko 200 lat. W 1685 Hiszpania wypowiedziała wojnę Imperium Osmańskiemu, które przeżywało trudne chwile przez przegrany konflikt z Austrią i Rzecząpospolitą. Jak zwykle armie podzielono na 3 grupy nacierające z: Czarnogóry, Grecji i Syrii. Wojsko włoskie znacznie osłabiło Turków w bitwie pod Kosowem, gdzie obrońcy stracili około połowę swoich sił, głównie dzięki generałowi Franciszkowi Stefanowi Lodovisi. Dzięki tej potyczce Cesarstwo Włoch dostała kilka miesięcy na zdobycie twierdz. Zajęto tureckie miasta na Bliskim Wschodzie i Grecji. Na wiosnę 1687 Osmanowie rozpoczęli działania kontrofensywne. 41-tysięczna armia Turecka zaatakowała oddziały włoskie liczące 33.000 żołnierzy. Początkowo uwidaczniała się przewaga muzułmanów, jednak w porę przybyłe posiłki hiszpańskie, dzięki którym udało się wygrać. Do końca 1688 r. zajęto znaczną część osmańskiej Europy. Przez braki w sile ludzkiej i zmęczeniu oddziałów zdecydowano się podpisać separatystyczny pokój z niewiernymi. Turcja zrzekła się prowincji w Grecji oraz Albanii. Jednak Hiszpania nadal kontynuowała działania zmierzające do odzyskania Kanarów.

​

W 1689 r. król Filip I osiągnął wystarczający wiek, aby móc samodzielnie władać państwem. Lud pracujący miast i wsi oczekiwał od niego ustabilizowania publicznych finansów oraz zlikwidowania szerzącej się wokół korupcji.

cdn................
_______________________________________________________________________________________________

Mapa świata (stan na rok 1689):

​

 

"W związku z licznymi prośbami w liczbie sztuk:1"
Nie ironizuj bo ja też chciałem obejrzeć Polskę Ciekawa z nią sprawa, chociaż to że przegrała wojnę źle zwiastuje to kto wie ... Wgl świat rozrasta się strasznie historycznie tak więc ściągam tego moda ;]

 

Jedynie "pomogłem" Austrii zdobyć Czechy i Węgry poprzez edycję save'a, reszta (Skandynawia, Hiszpania, Niderlandy, Rosja, UK, Brandenburgia/Prusy) jakoś sobie poradziła bez moich ingerencji.

 

Czy Chinom się przytrafiła jakaś katastrofa? Strasznie podzielone są.

 

Rozpadły się pod koniec XV wieku. Niestety nie wiem w jaki sposób (nie miałem wtedy odkrytych tych terenów), prawdopodobnie przez jakiś event lub przyczynili się do tego Mongołowie.

 

Odcinek XII

Tenże odcinek, a raczej pierwsza jego część będzie wyjątkowo krótka, albowiem skończył się właśnie okres wystawiania ocen w mej zacnej szkole, przez który ani razu nie uruchomiłem EU III. Od razu mówię, iż podzielenie odcinków w żadnym wypadku nie służy nabijaniu postów. Więcej uchybień nie pamiętam, serdecznie za nie żałuję i proszę was o litość .

Veni Vidi Vici



Odcinek XII część 1. (1689-1722)



​

Filip I wstąpił na tron jako jeden z najmłodszych władców Włoch. Nie wyróżniał się niczym szczególnym, lecz rekompensował to wojowniczo-awanturniczym charakterem. Wywołał przez to liczne wojny, które zwykle przynosiły zdobycze terytorialne, jednak za jego rządów kraj stracił dobrą opinię w oczach pozostałych narodów.

W wieku 25 lat (w roku 1696) przekonał papieża do podpisania konkordatu. Miało to związek z zakończeniem kongresu w Bremie, podczas którego potępiono szerzenie wiary za pomocą krucjat oraz wprowadzono wolność religijną w Cesarstwie. Papież stracił więc możliwość organizowania wypraw krzyżowych, co było jednym z korzyści, ponieważ Włochy od lat miały decydujący wpływ na wybór następcy św.Piotra, oraz naciskali na niego w sprawach nawoływania do walki z niewiernymi, aby odciążyć swoją armię podczas wojen z Turcją. Odtąd, papież miał nie wtrącać się w sprawy państwa [włoskiego] i cicho siedzieć w Awinionie.

​

Kolejna już reforma armii wprowadziła nowe jednostki - piechotę liniową oraz kirasjerów. Zmodernizowano w ten sposób wszystkie oddziały, a także przeformowano je na mniejsze oddziały (liczące po 21.000 żołnierzy), które potrzebowały mniej zaopatrzenia, a także były mniej podatne na wszelkiego rodzaju choroby, które uszczuplały ich skład osobowy.

umundurowanie włoskiej piechoty liniowej

Wojna z Imperium Osmańskim​

W 1702 roku nadarzyła się okazja do powiększenia terytorium Cesarstwa Włoskiego. Turcja wplątała się w wojnę z Rosją o Krym. Pomimo braku odpowiedniego casus belli, zdecydowano się na wypowiedzenie wojny Muzułmanom. Liczono na zagarnięcie terenów Greckich, które nie mogły zostać poddane islamizacji. Zastosowany został więc plan z poprzednich wojen: natarcie z Aten i Syrii/Egiptu. Podczas przemarszów nie napotkano większego oporu poza nielicznymi, świeżo zmobilizowanymi najemnikami oraz rewolucjonistami bizantyjskimi, którym również wypowiedziano wojnę, aby odciążyć przeciwnika i bez większego problemu zagarnąć te tereny. Zaanektowano ich bez większych komplikacji. W tej sytuacji podjęto dalszą walkę z niewiernymi. Zajęta została Macedonia, Adrianopol i Konstantynopol, zwany przez heretyków Stambułem. W Syrii zdobyto zaś między innymi Damaszek. Cesarz bojąc się powrotu Turków z Krymu wysłał poselstwo do Sułtana. Zażądał jedynie zrzeknięcia się tureckiej Grecji z Adrianopolem. Władca osmański zaakceptował tę propozycję i podpisano pokój.

KONIEC CZĘŚCI PIERWSZEJ

cdn...​

 

"zwany przez heretyków Stambułem."

raczej przez pogan

 

Bardziej niewiernych, jeśli już idzie o ścisłość

 

Veni Vidi Vici



Odcinek XII część 2. (1722-1734)
​

Wojna Ośmioletnia(1722-1727)​

Żądania jakie postawiono Imperium Osmańskiemu w 1721 wplątały Włochy w kolejną wyniszczającą kampanię. Agresorem została Austria z jej sojusznikiem - Francją. Jako powód do rozpoczęcia walk przedstawiono zbyt wysoką infamię (16/12).
Włoscy generałowie byli wstrząśnięci tym faktem, ponieważ armia nie została odpowiednio ulokowana. Na szczęście swoją pomoc zaoferowali Hiszpanie i Portugalczycy, a także Brytyjczycy, co umożliwiło chwilowe odciążenie na granicy z Francją i w koloniach.

Etap pierwszy (walki we Francji 1722-1724)​

Na pierwszy ogień poszło Cesarstwo Francuskie. Zadecydowano tak, ponieważ chciano zawrzeć z imperatorem Ludwikiem XV separatystyczny pokój, aby skierować wszystkie siły na Austrię. Hiszpanie zdobyli kilka miast w Gujennie, dając czas na ściągnięcie wojsk z Bośni i Chorwacji, które pozostały bez obrony. Pomocy udzielił także lennik Włoch - Prowansja. Pomimo początkowych niepowodzeń (zniszczenie wojsk Prowansji), sytuacja we Francji pogorszyła się przez wybuch antycesarskiej rewolucji w Wandei oraz wkroczeniem nadciągających z pomocą buntownikom Szwajcarów, przez co Francuzi musieli rozdzielić swoje siły. 'Wytwórcy zegarków' zdobyli dawne posiadłości burgundzkie, a Hiszpanie Roussilion i Foix. Odbudowana armia Prowansji zajęła Delfinat, a Włosi ruszyli w pogoń za uciekającymi Francuzami, których dogonili w prowincji Limousin. Początkowo mieli liczebną przewagę, lecz widząc nadchodzące wojska hiszpańskie, zarządzili odwrót. Dopiero w czasie bitwy pod Poitou wojska Ludwika XV poniosły ostateczną klęskę i podpisano pokój. Francuzi zrzekli się Delfinatu na rzecz Prowansji oraz uiścili reparacje(250 dukatów).

Etap drugi (Uwolnienie Chorwacji i Bośni 1723-1726)​

Kiedy Włochy toczyły walki we Francji, Austriacy zajęli niebronione wschodnie tereny Cesarstwa Włoskiego. Liczyli na wynegocjowanie korzystnego dla nich pokoju. Cesarz Filip I stwierdził, że się przeliczyli. Z wznowieniem walk poczekano do wiosny. Widząc nacierające rzesze przeciwników, wojska Arcyksięcia wycofały się do Karyntii, gdzie broniły się do 1725. Armia Włoch wkroczyła do Chorwacji, gdzie w Trieście 25 maja, a potem w Fiume 11 czerwca 1723 zmusiła Austriaków do przedostania się na Węgry, gdzie toczyli walki partyzanckie. Utracone prowincje wyzwolono latem 1725 r.

Etap trzeci (Walki w Austrii, Czechach i na Węgrzech 1726-1729)

​

Po zakończeniu niemieckiej okupacji Bośni, Chorwacji i Albanii podjęto próbę (udaną) pokonania znienawidzonych Austriaków. Armię podzielono na dwie części. Pierwsza skierowała się na Wiedeń, a druga miała zniszczyć miejsca oporu niedobitków spod Triestu i Fiume. Dnia 5 lipca roku pańskiego 1725 trzy armie (hiszpańska,włoska przeciwko austriackiej) starły się pod Klagenfurtem. Obie strony posiadały podobną liczebność, jednak Niemcy nie chcieli ryzykować - czekali na wynajęte oddziały najemników. Cała obrona Austrii skoncentrowała się w Wiedniu, gdzie zgromadzono zapasy żywności starczające na wieloletnie oblężenie. W tym samym czasie zdobyto kilka przygranicznych prowincji i stolice Węgier - Budę, a później przystąpiono do rozprawy z partyzantami. Po zabezpieczeniu tych terenów koalicja włosko-hiszpańska przystąpiło do zdobywania Wiednia. Miasto padło po 408 dniach oblężenia. Agresora okupowano jeszcze rok, aby zrabować bardziej wartościowe dobra materialne i osłabić go. Ostatecznie Austria zrzekła się dwóch prowincji i roszczeń.

Walki w koloniach (1722-1724)

​

W wyniku zajęcia kolonii francuskich, Anglia i Portugalia rozszerzyły swoje posiadłości zamorskie.

Rewolucja Paragwajska i Argentyńska




​

 

No panie, coś się Fiume w głąb lądu przesunęło

 

Paragwaj jest trochę większy niż w rzeczywistości

 

Piękne granice mają kolonie

 

Veni Vidi Vici




Odcinek XIII (1734-1770)​

​

Pomimo posiadania statusu mocarstwa, Włochy miały niepochlebną opinię wśród narodów Europy. Wyjątkiem była Hiszpania, Wielka Brytania, Rzeczpospolita i Portugalia. W Ameryce Paragwaj znajdował się w strefie zainteresowań włochów, pragnących uzyskać nowy rynek zbytu dla produkowanych w imperium towarów (głównie tkanin i broni). Kolejna okazja do poszerzenia wpływów nadarzyła się w 1753 roku, kiedy wybuchła rewolucja w Kolumbii. Cesarz zadecydował o wysłaniu pomocy rebeliantom, aby osłabić w ten sposób Niderlandy - sojusznika Francji. Dzięki regularnym dostawom oraz włoskim ochotnikom Kolumbia uzyskała niepodległość po ponad pięcioletniej wojnie. Po wielu zabiegach dyplomatycznych i wydaniu setek dukatów na dary, podpisano sojusz.

​

Kolejna rebelia miały miejsce w Ameryce Północnej, kontrolowanej przez Brytyjczyków i Hiszpanów, oraz w północnej części Nowego Świata, gdzie o niepodległość walczyli Amerykanie, wspierani przez Kanadyjczyków, którzy dopiero co uzyskali niepodległość.

​

​

Jak już wcześniej wspomniałem, wielu Włochów wstąpiło w szeregi powstańców, gdzie zdobyli, lub rozwinęli swoje umiejętności.Najwybitniejsi generałowie to: Bernadetto Arberio Mella i Faboi Vico. Obaj zostali później najważniejszymi osobami w armii.

​

Reformy​

Gospodarka Cesarstwa Włoch w drugiej połowie XVIII wieku opierała się głównie na rolnictwie. Powstały wielkie gospodarstwa, w których służyli głównie chłopi pańszczyźniani lub niewolnicy. Aby zwiększyć przychody i efektywność tejże gałęzi gospodarki, wspaniałomyślny Cesarz zakazał niewolnictwa i zmniejszył pańszczyznę, co spotkało się z buntem kilku magnatów, posiadających ogromne majątki, jednak szybko uporano się z tym problemem.
Aby podwyższyć wpływy do budżetu, na głównych szlakach zainstalowano fotoradary wprowadzono cła na trunki wysokoprocentowe.
Podjęto także próbę spisu ludności. W tym celu powołano urząd statystyczny.

​

Wojna z Francją​

Chcąc powstrzymać falę rewolucji w Europie (po zwycięstwie powstania w Wandei, Ludwik XIV zgodził się na ustępstwa), Antoni I wypowiedział w 1768 roku wojnę Francji. Z pomocy w wojnie zwolniono Hiszpanię, która tłumiła bunt w Meksyku, gdzie doszło do rebelii zwolenników rebeliantów z USA. Początkowo Francuzi wydawali się kompletnie zaskoczeni i zdezorganizowani, jednak po paru miesiącach zaczęli się bronić (najlepszą obroną jest atak). Jednak były to małe oddziały, ponieważ większość armii walczyła z Niderlandami o Flandrię. Do 1769 roku zajęto kilka prowincji (głównie na granicy z Hiszpanią i Szwajcarią). Po okresie zimowym wznowiono walki. Francuzi przystąpili do kontrataku. Zaatakowali w okolicy Charoais, ponosząc pyrrusowe zwycięstwo. Resztki ich armii próbowały zatrzymać oddziały okupujące przygraniczną prowincję, gdzie przegrali bitwę. Główne siły włoskie skierowały się na Paryż. Po szturmie na twierdze, stojące na ich drodze, ich wartość bojowa znacznie zmalała. Gdy dotarły do stolicy Francji, nie mogły pokonać obrońców. W tym wypadku poproszono Hiszpanię o pomoc. Sprzymierzeńcy wysłali na pomoc 36-tysięczną armię, która nie odniosła żadnych sukcesów, z powodu śmierci cesarza i podpisania przez Radę Regencyjną pokoju. Francja straciła dostęp do M.Śródziemnego.

​

Wydarzenia na świecie​

• zjednoczenie Japonii

​

• Wielka Rewolucja Austriacka

​

• Rewolucja w Skandynawii

​

 

Dobry AAR Dobrze się czyta, leci rep

 

Co planujesz podbić w przyszłości?

 

Foto... Co?!

 

Fotoradary ciekawe...

 

Fotoradary miały być przekreślone, jednak edytor postów nie oferuje tejże funkcji, więc przez moją nieuwagę jest jak jest.

Austria lub Turcja - obu krajów nie atakowałem w poprzednim odcinku
Niestety, ciągłe podbijanie zaczęło mnie już trochę nudzić... W następnym AAR-e skupię się bardziej na dyplomacji.

 

To co zaanektujesz drogą dyplomatyczxną w przyszłości? ;} AAR bardzo ciekawy, liczę na kontynuację na VicII.

 

- też na to liczę, bardzo mnie wciągnęły ostatnie odcinki i z niecierpliwością czekam na więcej.

 

Odcinek 13, z czego to screen z stojącą (ruszającą) armią?

 

Empire Total War.