veni vidi vici - Neapol AAR

Rzym powoli zaczyna tracić dominującą pozycję w Europie. Dlaczego? Dowiecie się w odcinku XX.

 

Bardzo fajny AAR czekam na odc. XX
PS.: Będziesz konwertować do V2?

 

VENI VIDI VICI

Odcinek XX (1808-1811)

​

Pod koniec 1808 roku, jak zwykle odbyły się wybory na I-go konsula Republiki. Po raz pierwszy nie został nim kandydat większości, lecz powołano na to stanowisko Cossimo d'Appiani d'Aragona - wybitnego administratora, w przeszłości przedstawiciela rządu w Republice Katalońskiej. Decyzja ta spotkała się ze zdecydowanym sprzeciwem większości elektorów.

Przez cały okres opisany w tym odcinku, talent administratorski nowego premiera zmarnował się. Utworzono zaledwie nic nieznaczące Centralne Biuro ds. Prowincji, które nieznacznie zmniejszyło wydatki na biurokrację.

​

Zreformowano także wojsko - utworzono 5 wielkich jednostek - 44-tysięczne armie, 22-tysięczne "milicje kontynentalne" (po jednej dla Europy i Afryki/Azji) oraz 3 garnizony kolonialne różnej wielkości. Po raz kolejny zmieniono także specyfikację jednostek. Po wprowadzeniu reform armia składała się z piechoty liniowej, ułanów i "latających baterii".

​

Około roku 1810 doszło do zmiany układu sił w Europie - po śmierci kanclerza Kurta von Linkendorfa, sprawującego dyktatorskie rządy od 1779 r, parlament pruski zaproponował objęcie rządów Fryderykowi Wilhelmowi I von Hochenzollern. Następca tronu przykładał wielką wagę do polepszenia relacji z sąsiadami. W tym celu przyłączył Królestwo Pruskie z powrotem do Cesarstwa, obiecując rozwiązać kwestie terytorialne w przyszłości. Odciął się kompletnie od idei republiki, choć zmuszony był współrządzić z parlamentem. Tak właśnie po raz kolejny nastąpił koniec sojuszu Prusko-Włoskiego.

​

Z obozu republikańskiego wystąpiła także Rzeczpospolita, której rządzący nie podali jednoznacznego powodu porzucenia współpracy. Rzym otrzymał rok na wycofanie swoich oddziałów z jej terenu.

Kolejny, bardziej satysfakcjonujący przewrót miał miejsce we Francji, gdzie rewolucjoniści obalili kolejnego władcę z dynastii Wettynów, tworząc następną republikę rewolucyjną. Na znak solidarności, Senat Rzymski przekazał Republikę Tuluzy "pod opiekę" Rewolucyjnej Francji. Niestety nie przekonało to rządu pewnego niebieskiego państwa nie leżącego w Skandynawii, ani w Ameryce, do przyłączenia się do wojny o oddanie władzy w ręce ludu. Rzym robił, co mógł aby ocieplić stosunki z nowo powstałym państwem, uświadomiwszy sobie, że został bez żadnego sojusznika, zaczął przekonywać decydentów francuskich do nawiązania współpracy.

​

 

Dawno takiego bałaganu w Europie nie widziałem.

 

Proszę nie katuj nas czekanie zbyt długo na nowy odcinek.
A i powiedz co tam na Kremlu słychać.
Pozdrawiam

 

VENI VIDI VICI

Odcinek XXI

Traktat Drezdeński

Odbył się w 1811 r. z powodu zmiany rządów w Prusach, chcących uregulować stosunki z Cesarzem i sąsiadami. Uczestniczyli w nim:​

​

Elektor Bawarii Christopf von Bayern (Cesarz Rzeszy Niemieckiej)

Cesarz Austrii Rudolf VI von Welf


Król Prus Fryderyk Wilhelm I von Hohenzollern


Król Polski i Wielki Książę Litewski Władysław Sobieski


Król Niderlandów Ludwik VII Kastylijski

Król Duński, Szwedzki, Norweski, Wlk. Książę Finlandii Christian II von Oldenburg

Postanowienia:​

-utworzenie koalicji skierowanej przeciwko rewolucjonistom, wypowiedzenie wojny Włochom,
-przywrócenie na tron obalonych monarchów,
-ustanowienie nowego porządku w Europie,
-pozwolenie Fryderykowi Albertowi wstąpienie na tron Pruski,
-przyznanie Fryderykowi Albertowi tytułu króla-elektora Brandenburgii i Prus,
-zwiększenie władzy Cesarza Rzymsko-Niemieckiego,
-wprowadzenie zakazu odwoływania się od decyzji cesarza oraz Reichstagu

Kwestie terytorialne:​

-Austria otrzyma Morawy, Czechy, Siedmiogród i Salzburg od Prus,
-zwolnione z obowiązku lennego wobec Prus zostają: Saksonia, Wirtembergia, Hesja.
-Frankfurt nad Menem zostaje przekazany królowi Prus,
-Austria rezygnuje z roszczeń do Śląska,
-książę Anhaltu otrzymuje Magdeburg,
-Arcybiskupstwa Cleves, Munster, Kolonia i Trewir zostają oddane pod opiekę JCM Christopfa I.
-Szlezwik, Holsztyn i Oldenburg zostają wasalami Skandynawii,
-Kurlandia zmuszona stać się lennem króla duńskiego,
-zostaje zrealizowana wymiana terytoriów między Rzecząpospolitą i Prusami ( polski Toruń za pruski Poznań i Wielkopolskę)

​

 

VENI VIDI VICI

Odcinek XXII
​

12 Luty 1812 stał się początkiem sprawdzianu stojącego przed trzydziestoletnią już Republiką Rzymską. Parę dni wcześniej, udało się w końcu uzyskać wyczekiwane gwarancje od Republiki Francuskiej (umowa handlowa + pakt o nieagresji + pakt o współpracy militarnej i dyplomatycznej). Niestety, jak to bywa z Francuzami, po wystrzale pierwszego pocisku z austriackiej haubicy, poddał się cały garnizon Lyonu. Dyplomaci francuscy, dowiedziawszy się o zaistniałym incydencie, odmówili przyłączenia się do wojny po stronie Włoch, tłumacząc się, że na wojnie ich żołdacy mogą sobie coś zrobić/zostać ranni/zginąć* [niepotrzebne skreślić].

Takim więc sposobem, II Republika została zmuszona do walki przeciwko połowie Europy. Starcie z Cesarstwem Niemieckim, Niderlandami, Hiszpanią, Skandynawią (jej wojska nie wzięły udziału w żadnej bitwie, nie licząc pruskiego pułku utworzonego z najemników Szwedzkich. Jednakże finansowała koalicję.) wydawało się niemożliwe do wygrania. Celem dyplomatów i wojskowych stało się wynegocjowanie korzystnego pokoju.​

​

Założenia zaprezentowane przez Naczelnego Wodza Giovanniego Bartoliniego były następujące:
- pokonać Hiszpanię, zanim sprowadzi posiłki z Azji i Meksyku,
- przetransportować oddziały z Północnej Afryki (najlepiej drogą morską) - cel nie został zrealizowany z powodu słabości floty włoskiej. Posiłki pokonały trasę przez Bosfor, dzięki życzliwości Imperium Osmańskiego.
- zawrócić armie powracające z Polski do Prus Książęcych,
- bronić się w Alpach do czasu przybycia reszty oddziałów z innych frontów,
- zmęczyć wojną przeciwników przedłużającymi się działaniami wojennymi,
- wykluczona została bezwarunkowa kapitulacja (restauracja monarchii - cel koalicji)

Giovanni Bartolini - naczelny wódz włoskiej armii​

Pozwolę sobie zrelacjonować przebiegu Wielkiej Kampanii przeciwko Koalicji w 2/3 odcinkach.

CZĘŚĆ I
Walki w Hiszpanii​

Zgodnie z wolą Bartoliniego, na początku zajęto się silną niegdyś Hiszpanią. Pisząc Hiszpania, mam na myśli jej część kontynentalną, ponieważ flota RR za słaba, aby przełamać blokadę holendersko-prusko-hiszpańską Neapolu (główna baza marynarki). Pozostał jedynie atak na Madryt. Tak więc zrobiono. 44-tysięczna Armia Iberyjska pod dowództwem Cesare Tempesty ruszyła na stolicę Hiszpanii, po drodze wygrywając bitwę z mniej licznym przeciwnikiem, a także realizując punkt pierwszy planu obrony republiki.

okupowane prowincje

W Grudniu 1812 Armia Iberyjska zostaje skierowana do obrony Sabaudii, pozwalając Hiszpanom oblegać zajęte wcześniej prowincje. Zostaje także zmieniony dowódca (Emmanuel Filiberto di Carde).​

Koniec części pierwszej.

 

AAR bardzo fajnie pisany, lecz nie które kwestie są bardzo wyssane z palca. Coś mi się nie wydaje żeby polska dała sobie zabrać Gdańsk, albo żeby Prusacy AŻ tak łatwo podbijali landy niemieckie, dosłownie 4FUN ! Powodzenia w kolejnych odcinkach ;D

 

Dziwniejsze rzeczy dzieją się na wersji bez modów. Prusacy zobowiązali się niektóre księstwa zwrócić Cesarstwu. W 1836 będą one (Prusy) wyglądać jak na screenie w odcinku XXI. Gdańsk natomiast został podbity, kiedy istniała jeszcze Brandenburgia (XVI/XVII w.) Potem na krótki okres czasu został z powrotem przyłączony do Polski, aby podczas którejś z wojen, razem z Poznaniem stać się prowincją pruską.

EDIT

Prusacy prez wieki "wyhodowali" sobie 190-tysięczną armię, stają. Się hegemonem w Rzeszy.

 

VENI VIDI VICI

Odcinek XXII
Część II
Dalsze walki i upadek republiki

Armia Sabaudzka wraz z oddziałami serbskimi zgodnie z otrzymanymi rozkazami wycofały się z Rzeczypospolitej, atakując jednocześnie Prusy - jedną z bogatszych części Prus-Brandenburgii. Przygotowywano się do długotrwałego oblężenia Królewca. Nie sądzono jednak, że siły pruskie skoncentrują się w 100 000 armię(Włochy dysponowały jedynie 88 000 ludźmi)wspieraną przez 30-tysięczne oddziały niderlandzkie. Początkowa faza bitwy toczyła się po myśli generała Antonio Grimaldi di Busca, jednak wraz z nadejściem Holendrów, szanse na wygraną oddalały się bezpowrotnie. Starcie okazało się miażdżącą katastrofą dla Włochów, którzy stracili dużą ilość dobrze uzbrojonych żołdaków (część zginęła, reszta dostała się do niewoli razem z generałem.​

​

W trakcie zajmowania się Hiszpanią i walkami w Prusach, Bawarczycy pokonując Alpy, przedarli się do północnej Italii. Powstrzymanie przeciwnika powierzono Armii Iberyjskiej pod dowództwem Emanuela Filiberta di Carde. Korzystając z aktualnego wciąż pozwolenia na przemarsz wojsk zawartego z Rewolucyjną Francją, zarządzono przemarsz do Cuneo, gdzie Włosi starli się z armią Cesarza Niemieckiego. Przeciwnik, chociaż mniej liczny, zadał niemal takie same straty większej armii rzymskiej, wycofując się do Lombardii. W wyniku błędu dowódcy, Włosi zamiast gonić przeciwnika, przemieścili się do Genui. Szanse na pozbycie się wojsk Bawarii legły w gruzach.

​

Również obecność wojsk prusko-holenderskich dała się we znaki mieszkańcom republiki. Ci drudzy zaczęli oblegać Wenecję. Prusacy zaś zagrażali wybrzeżom Chorwacji i mieszczącym się na nim ważnych portów w tym Rijece. W tym celu po raz kolejny wycofano armię generała Carlo Felice Pico z Karyntii. Po drodze pokonano słabe wojska austriackie. Z prusakami walczono na Chorwacji i Dalmacji. Początkowo starcia nie przynosiły rozstrzygnięcia, lecz po śmierci Lukasa von Schwerina w Dalmacji, zastępujący go Florian von Wermsdorf ostatecznie rozbił włoską armię. Ponowny atak (tym razem pod Triestem) z posiłkami, które zdołały przebić się z Afryki spalił na panewce (znowu przez oddziały holenderskie wracające ze zdobytej Wenecji).

​

​

Wojnę z koalicją zakończyło zdobycie Rzymu przez oddziały bawarskio-austriackie. Tymczasowym zarządcą odtworzonego Cesarstwa Włoskiego został hrabia Neapolu Giovanni Sabaudzki - marionetka cesarza Austrii. Niektórzy widzieli w nim nowego władcę monarchistycznych Włoch, gdyż były cesarz, wraz z rodziną przebywający w Anglii został ścięty przez rewolucjonistów.

Giovanni di Savoia​

 

VENI VIDI VICI

Odcinek XXIII

​

Po zainstalowaniu swoich ludzi we Włoszech, Austriacy przystąpili do ostatecznej rozprawy z Francją. Poprosili o pomoc swojego byłego wroga, który nie posiadał armii. Tymczasowy zarządca pokonanej Italii poprosił więc cesarza Austrii o pozwolenie na sformowanie na razie niewielkiej armii mającej za zadanie walczyć z resztkami armii rewolucjonistów. Na jej czele stanął Antonio Grimaldi di Busca - były jeniec pruski. Utworzone oddziały bezzwłocznie ruszyły zdobyć Neapol, będący ostatnim bastionem republikanów. 11-tysięcznego wroga zwycięzono, lecz niedługo potem wybuchło powstanie w Toskanii, które szybko udało się spacyfikować.

​

Następnie wysłano je na wojnę z Republiką Francuską, przy okazji wypełniając zobowiązania sojusznicze. Główny cięzar walk spoczął na Prusakach, którzy razem z Bawarczykami, Holendrami i Austriakami niszczyli armie nieprzyjaciela na północy. Włosi zajmowali sie więc głównie opanowywaniem słabiej bronionych ziem na południu, a później przedzieraniem się w kierunku północym.

​

We wrześniu wyczerpane wojska włoskie były już nad kanałem La Manche. Tymczasem w Normandii wybuchł bunt rojalistów wspierających dążenia przebywającego na wygnaniu w Niderlandach Cesarza Ludwika XIX.

​

Opisana wcześniej rebelia oznaczała kres rewolucyjnej Francji. Obie strony wspólnie usiadły do rozmów w zdobytym Paryżu, gdzie miał ukształtować się nowy europejski ład.

 

Bardzo dobry AAR i mam nadzieje na kolejne odcinki.

 

Kolejne odcinki będą prowadzone już w Vic2. Na razie wstawiam tylko mapkę z końca gry. Resztę dodam, gdy uzyskam dostęp do komputera, w którym mam zapisane stany gry.

 

Kiedy i jak zostałeś zmieniony ponownie w Neapol?

 

Jako pokonana republika uwolniłem Neapol i wpisałem komendę "annex ITA", następnie zrobiłem prosty event dodający Neapolowi cory Włoch, gdyż nie chciało mi się już dłubać w plikach gry i zmieniać nazw i flag, kiedy zostały mi już tylko 3 lata do końca gry.

 

A nie lepiej było zostać dalej Włochami?

 

Za dużo roboty z tym było. Jak napisałem we wcześniejszych postach nie robiłem osobnego TAG-u dla Republiki (miała TAG Włoch, tylko nazwa i flaga zmieniona), więc po przywróceniu monarchii na mapie nadal widniałby napis "Second Roman Republic" oraz w przeciwieństwie do Vic2 flaga pozostałaby taka sama.

 

Kiedy następny odcinek?