Воля, Злагода, Добро

Spis treści:
- odc. 1, "Ще не вмерла Українa".
- odc. 2, "Станем, браття, в бій кривавий" cz. 1.
- odc. 3, "Станем, браття, в бій кривавий" cz. 2.
- odc. 4, "В ріднім краю панувати не дамо нікому" cz. 1.
- odc. 5, "В ріднім краю панувати не дамо нікому" cz.2.
- odc. 6, "В ріднім краю панувати не дамо нікому" cz.3.
- odc. 7, "Odcinek specjalny No1 - Sytuacja w Europie zaraz po zakończeniu wojny"
- odc. 8, "Запануєм і ми, браття, у своїй сторонці"
- odc. 9, "Ще нам, браття українці, усміхнеться доля."
- odc. 10, "Ще у нашій Україні доленька наспіє."
- odc. 11, "Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду."
- odc. 12, "закінчуватися."

Ще не вмерла Українa

Ще не вмерла Українa ні слава, ні воля,
Ще нам, браття українці, усміхнеться доля.
Згинуть наші воріженьки, як роса на сонці.
Запануєм і ми, браття, у своїй сторонці.
Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.

Станем, браття, в бій кривавий від Сяну до Дону,
В ріднім краю панувати не дамо нікому;
Чорне море ще всміхнеться, дід Дніпро зрадіє,
Ще у нашій Україні доленька наспіє.
Душу, тіло...

А завзяття, праця щира свого ще докаже,
Ще ся волі в Україні піснь гучна розляже,
За Карпати відоб'ється, згомонить степами,
України слава стане помiж народами.
Душу, тіло...​

******​

Przed wyjazdem na granice, po ustach wszystkich żołnierzy II Armii Ukraińskiej* biegały słowa pieśni. Każdy opiewywał sukcesy 10. Batalionu, który m.in. odbił Kijów z rąk zdrajców, gotowych przekazać go bolszewickim psom.

Cała ukraińska armia została rozlokowana wzdłuż granicy z Rosją. Po wybuchu wojny domowej gdzie znów odezwała się leninowska zaraza, a praw swoich od rządu rosyjskiego domagały się mniejszości Tatarów, Ormian czy Gruzinów wyraźnie wzrosło zainteresowanie rządów sąsiednich państw w politykę wewnętrzną Rosji. Skromna liczba ukraińskich dywizji na czele ze sławetną Kozacką Dywizją im. Jarosława Mądrego stanęły w niedużej odległości od posterunków granicznych Rosjan. Zablokowany został cywilny ruch na granicy, gdzie zebrały się duże ilości uciekinierów. Wpuszczano jedynie ludzi, którzy byli w stanie udowodnić swoje ukraińskie pochodzenie.

Kolejne oddziały wyjeżdżały z Kijowa, w kierunku Kurska. Na ustach żołnierzy tym razem II Batalionu pobrzmiewała pieśń.

Do końca roku 1936 prawie cała północna granica Ukrainy była już uszczelniona. Z powodzeniem zawarto sojusz z siłami tego regionu. Dokładnie 12 lutego 1936 roku podpisano akt sojuszu pomiędzy Polską, Rumunią, Turcją i Ukrainą. Granica zachodnia i południowo-zachodnia były już na szczęście bezpieczne. Problemem wciąż był tereny Wyszgorodu, gdzie otworem stała wielka wyrwa prowadząca wprost na Kijów, oraz bogate tereny Zaporoża, Dniepropietrowska i Czerkasów. Jednak cały czas szkolone były dywizje piechoty, oraz tworzono jednostki pancerne. Czołgi „Iwan Mazepa”, oraz tankietki „Semen Nalewajka” były jednymi z najnowocześniejszych wtedy w Europie. Dużą rękę do tego przyłożył Sewastopolski Okręg Przemysłowy*****, oraz naukowcy, którzy działali w jego obrębie.

Każdy chciał zdobyć jak najwięcej, a każdy chciał odzyskać Galicję Wschodnią, gdyby to było tylko możliwe. To też powstawała pieśń, gdzie „drogę znaczyły” żołnierzom ulice danych miast. I tak od Briańska, skąd pochodził VIII. Batalion I Armii Ukraińskiej, „szli” oni przez „Mińskają ulicę”, przez „Lublińskają ulicę”, potem przez Kraków, aż do Warszawy. Takie marzenie miał chyba każdy Ukrainiec. Zwłaszcza po tym, gdy w 1925 roku Polacy opuścili Ukrainę w walce z bolszewikami, oraz „białymi”. Jednak, dla dobra obu krajów nie okazywano tych tendencji na szczeblu międzyrządowym. Czy z tych zatargów coś w przyszłości wyniknie? Tego nie wiadomo. Jeszcze nie wiadomo. Na razie trzeba było jednoczyć siły przeciw Rosji, która po ostatecznym rozprawieniu się z „epidemią” komunizmu, silna i zjednoczona zgłaszała pretensje do terenów Ukrainy, a gdyby jej pozwolono, nie pogardziłaby choćby Polską częścią Białorusi i Litwy.

*** WYDARZENIA NA ŚWIECIE ***​

#################################
W drugiej połowie lipca 1936 roku w Hiszpanii wybuchła wojna domowa, pomiędzy nacjonalistami, a frontem ludowym. Rząd Ukrainy nie odniósł się nijak do tego wydarzenia, nie widząc żadnych interesów na płw. Iberyjskim. Do końca lipca podpisano umowy handlowe na węgiel, oraz stal z oboma stronami. Sytuacja rozwijała się w błyskawicznym tempie. Nacjonaliści nawet nie zdołali wciągnąć dobrze powietrza do płuc, a zostali pokonani. Wojna zakończyła się już w maju 1937 roku.
#################################

#################################
W 1936 roku wybuchł drugi konflikt, tym razem na dalekiej Azji. Państwo Japońskie wraz z marionetką – Mandżukuo przekroczyło granicę z Chinami. Po stronie rządu Nankińskiego stanęły Xibei San Ma, państwo Ujgurskie oraz Junnan. Od samego początku do przodu parli Japończycy, nie napotykając na dobrą sprawę większego oporu, a już w styczniu 1938 roku w ich rękach był m. in. Pekin, Nankin oraz tereny Mongolii Wewnętrznej, gdzie Hirohito zainstalował rząd całkowicie mu podległy. Po raz kolejny rząd Ukrainy korzystał na zmaganiach wojennych, wysyłając do Chin, jak i do Japonii węgiel oraz rudy stali.
#################################

#################################
Jeszcze w 1936 roku, 18 października Benito Mussolini, „Il Duce” Włoch dokonał aneksji Cesarstwa Etiopii. Mimo szalonego ducha walki Etiopczyków wojna trwała zaledwie niecałe pół roku. Sytuacja była jasna i klarowna od samego początku, a cała wojna polegała na dobrą sprawę na otoczeniu stolicy, Addis Adeby, a po ucieczce Hajle Sellasje wprowadzeniu własnych rządów. Sytuacja ta jest całkowicie obojętna Ukraińskiemu rządowi. Nie ma on żadnych interesów w Etiopii, ani w ogóle w Afryce, a „Il Duce” nie potrzebuje aż tak bardzo stali, gdyż wojsko włoskie przeżywa obecnie zastój.
#################################

#################################
Rozwój technologiczny Ukrainy:


Produkcja wojskowa na Ukrainie:


Rząd, oraz dyplomacja I.I.1936


Sytuacja dyplomatyczna w połowie 1936 roku.

#################################

___________
od autora;

- ne bojsia. AAR nie powinien zająć więcej, jak miesiąc, więc to taka mała odskocznia od Sabaudii.
- W tym oto "AARze", można wyróżnić trzy typowe cechy:
- tekst nacechowany wieloma politycznymi odniesienieniami. W wielu przypadkach zgadzają się z moim postrzeganiem świata, acz nie zawsze.
- nie będę opisywał każdych jednych wyborów, każdej rewolucji, zmiany rządu, modernizacji dywizji, czy innych cudactw. To co uznam za ważne, albo na co będę miał pomysł, to opiszę. Tyle.
dopuszczam używanie kodów, ALE! wyłącznie do celów fabularnych (ZSRR -> Rosja), oraz przetrwania gry (ally z POL, RUM i TUR). Nawet nie może być mowy, o dodawaniu surowców, dywizji czy innych takich. Tylko sporadycznie "acceptall" i "fullcontrol", ale bynajmniej w celu skasowania przeciwnika. Nie odpędzam się tutaj od imperialistycznych zapędów, zagram tak, jak moja dusza, hehe.
Dodatkowo, screenów nie będę wciskał w tekst, poza odnośnikami, a będą się one znajdowały na końcu każdego odcinka.
- Proszę o komentarze. Postaram się o nie uzupełnić AAR w dalszej części ;-)

Odnośniki:
* - II Dywizja, acz siły były tak skromne, że nazwałem ją Armią.
** - Trójzęb (tryzub) jest obecny na godle Ukrainy. W AARze to fikcyjna nazwa alkoholu.
*** - rym własy, więc nie mlasny
**** - gdyby ktoś zgłaszał obstrukcje na ten fragment, proszę dać znać.
***** - własny techteam. Dodałem cztery techteamy. Resztę (być może, bo mogę nie zdążyć ich opisać ) poznacie w trakcie gry. Sevastopolski Promyslovitski Zavod ma skill 7, oraz umiejętności związane z techniką (elektronika, efektywność zarządzania itp.)

 

******​

(...)

#################################
Pięć godzin później, Kijów. Pałac Zwycięstwa. Siedziba rządu. Przemawiał ataman** Pavlo Shandruk.

#################################

V. Armia Pancerna ruszyła zaraz po odśpiewaniu hymnu państwowego. W duszy każdego „pancerniaka” pogrywała pieśń tej właśnie formacji... Każdemu przez umysł przelatywały słowa, „...odpaliliśmy maszyny, spojrzeliśmy na przerażone miny. Zdaliśmy sobie sprawę, że na front wyrównają każdą drogę...” Kolumny pancerne wyruszyły na północ, wprost w wir wojny. Maj roku 1938 był jednym z najbardziej krwawych w historii Ukrainy.
#################################

*** WYDARZENIA NA ŚWIECIE ***​

#################################

Państwo będące do niedawna jedną z potęg tego regionu ugięło się pod żądaniami człowieka, który wiódł do przodu nowy twór – narodowy socjalizm. Faszyzujący rząd Austrii bez oporu poddał państwo Adolfowi Hitlerowi, a tłumy radośnie witały żołnierzy, którzy przez ukraińskich dziennikarzy opisani zostali jako „brunatna masa”. Wywiad, ani dyplomacja w żaden sposób nie odniosły się do tych wydarzeń, gdyż nie było takiej potrzeby. Ekspansja Niemiec zakończy się dla nich źle już niedługo. Tylko to było pewne.
#################################

______________
od autora:
- ta, krótko, ale to taka zapchajdziura wyjaśniająca wybuch wojny. Mam nadzieję, że się podobało.

* służył w odpowiedniej odległości od granicy, a przez nią przechodzili wyłącznie rodowici Ukraińcy.
** ataman kozacki = dowódca wojsk lądowych.

 

******​

Oficjalnie wojska Ukraińskie ruszyły do walki 14 czerwca 1938 roku. Rozkaz wyjścia z dotychczasowych pozycji zaskoczył wielu żołnierzy. Niektórzy weszli do toalety rozmawiając z kolegami, a gdy z niej wyszli w okolicy nikogo nie było. Acz, takie przypadki były jednostkowymi. Yuriya Volosenkę i Bohdana Zasintsa rozkaz zastał na posterunku, gdzie spoczywali po obejściu terenu, grając pieśń o zielonej łące i pannie o złocistych włosach.
Pierwszą ofiarą wojny okazał się rosyjski sierżant, Witalij Norechenko. Zginął on na posterunku od kuli ukraińskiego snajpera. Ten właśnie żołnierz, Andrij Zenchenko urósł do rangi bohatera narodowego Ukrainy. Dotarł on ze swoim korpusem z Kurska, aż do Moskwy. Nigdy nie używał lunety. Potrafił zlikwidować do czterech operatorów KaeMów, a do spółki z innym snajperem tak „przetrzepać” stan osobowy baonu, że przez kilka dni nie nadawał się on do walki. Reszta dywizji zazwyczaj siedziała pochowana w schronach po spotkaniu z Zenchenką, wzniecając otwarte bunty przeciw dowódcom. Żeby tylko odsiedzieć jeszcze tych kilka godzin w schronie. Często wtedy byli oni zabijani przez saperów, którzy minowali najbliższą okolicę schronu w takim stopniu, że Rosjanie nie byli w stanie go opuścić. Nie raz połowa ocalałych ginęła przy otwarciu drzwi, gdy stało pod nimi wiadro trotylu. Czasem do minowania schronów używano choćby zdobycznych granatów, czy pocisków artyleryjskich/ czołgowych. Efekt był straszny. Wojska ukraińskie posuwały się w niesamowitym tempie. W najlepszych dniach linia frontu przesuwała się do 12 kilometrów, tak jak to było siedemnastego lipca 1938 roku. Jednak czasem Rosjanie byli wręcz mijani przez Ukraińców, którzy nie zlokalizowali wrogich oddziałów. Gdy zginął gen. Fiodor Terowicki, nadszedł odgórny rozkaz nie pokonywania większej odległości, niż 5 kilometrów, bez zabezpieczenia terenu, czy dokładnego jego przefiltrowania na obecność przeciwnika.
Najcięższe i najbardziej zaciekłe walki miały miejsce w rejonie miasta Zhlobin. Cztery rosyjskie dywizje broniły się przed trzema rumuńskimi i jedną ukraińską, które próbowały siedmiokrotnie wtargnąć do miasta. Dopiero jego okrążenie i sprowadzenie dodatkowych trzech dywizji umożliwiło odbicie Zhlobina z rąk jego obrońców. Symbolem obrony Zhlobina stał się „mały Rosjanin”. Był to około 15 letni chłopiec, początkowo pocztowiec, w końcowym okresie walk o miasto już pełnoprawny żołnierz, zginął w momencie ataku czołgu „Iwan Mazepa”, o numerze 117. Jego zwłoki zostały odesłane do St. Petersburga, gdzie został pochowany, jako „honorowy obywatel państwa rosyjskiego”.
W trakcie walk wsławiły się polskie samoloty PZL P.11c. Górnopłaty te wspaniale spisywały się w niezbyt dobrych warunkach na niebie Białorusi i Rosji. Przy praktycznym braku utwardzonych lotnisk, oraz na złym jakościowo paliwie przechwyconym z magazynów wręcz heroicznie atakowały kolumny wojsk i zaopatrzenia. Niewiele ustępowały im ukraińskie maszyny typu „Molitisia”*, jednak było ich zbyt mało, aby mogły w jakiś sposób wpłynąć na przebieg wojny.
Duży wkład w przebieg wojny miała ukraińska propaganda, zachęcająca do udziału w walkach. Rozwieszane w każdym, czy to mniejszym, czy większym, mieście plakaty, rozdawane ulotki, oraz mapy plastyczne Ukrainy, rozdawane w największych miastach.

#################################

*** KALENDARIUM WOJENNE ***​

20:00, 14 czerwca 1938 roku. Ukraina wypowiada wojnę Rosji.
01:15, 15 czerwca 1938 roku**. Oficjalne potwierdzenie przyłączenia się Rumunii i Polski do wojny. Oddanie czterech polskich armii pod dowództwo ukraińskie.
03:35, 15 czerwca 1938 roku. Przyłączenie się Turcji do wojny. Ukraina przejmuje kontrolę militarną nad Rumunią i Turcją.

21:10, 14 czerwca 1938 roku. Rusza ofensywa na Klintsy, Tikhoretsk, Svobodę i Orel.
23:00, 14 czerwca 1938 roku. Rosjanie ruszają z ofensywą na Kashary i Vyshgorod. Zerwane zostały wszystkie umowy wiążące oba kraje.
14:00, 15 czerwca 1938 roku. Rusza turecka ofensywa na Kaukaz, mająca zdobyć Gruzję, Armenię i Azerbejdżan.

20:25, 17 czerwca 1938 roku. Wkroczenie wojsk polskich do Lidy. Pierwsze postępy na froncie.

23:45, 27 czerwca 1938 roku. Zdobycie Mińska przez 11, 14, 20, 21, 25 i 28 dywizję.

14:30, 15 lipca 1938 roku. Zwycięstwo nad wojskami rosyjskimi pod Moskwą. Ewakuacja rządu rosyjskiego. Rozpoczęcie ofensywy na terenach na wschód od Białorusi.

22:00, 17 lipca 1938 roku. Przybycie siedmiu świeżych dywizji rosyjskich. Moskwa pozostaje w rękach obecnych właścicieli.

14:17, 21 lipca 1938 roku. Zdobycie Erewania przez wojska tureckie.

11:10, 7 sierpnia 1938 roku. Zamknięcie okrążenia Moskwy.

14:55, 19 sierpnia 1938 roku. Zawieszenie ukraińskiej i rumuńskiej flagi na Kremlu. Rozpoczęcie negocjacji pokojowych.

17:00, 27 sierpnia 1938 roku. Podpisanie rezolucji pokojowej. Powstanie Faszystowskiej Republiki Białorusi na terenach Polski, Rosji, oraz terenach zdobytych przez Ukrainę.

#################################

08:00, 28 sierpnia 1938 roku. Kijów, plac Wolności. Przemówienie prezydenta Kirila Melnyka.

„Rodacy!

Wspólnym wysiłkiem naszego narodu udało pokonać się brązową bestię. W dniu wczorajszym, o godzinie 17 podpisany został układ pokojowy, o przekazaniu ziem Białorusi Ukrainie i Polsce. Acz to nie koniec walk. Na terenach tych powstał socjalistyczny rząd Białorusi. Zbuntowani poplecznicy Romanowa zostaną zniszczeni, gdy tylko będzie to możliwe, a rdzenne ziemie powrócą do narodu ukraińskiego!”

Wśród skandowania tłumu Melnyk kończył swoją przemowę, jednak nie dało się już wręcz usłyszeć żadnego słowa. Poza tym, kto z rozentuzjazmowanego tłumu byłby w stanie zwracać uwagę na oficjalne gadanie prezydenta. Od dziś dyktatora, a do tego dyktatora uwielbianego przez cały naród.
#################################

Kilka godzin później, pałac Zwycięstwa.

#################################

#################################

_______
od autora:

no cóż, chceta to mata
wszelkie wątpliwości wyjaśniamy od ręki, w zakładzie ;-)

Przypisy:
* znaczy tyle co modliszka. Jest to myśliwiec wielozadaniowy wczesnego typu.
** dałem trochę później, no bo Ci dyplomaci musieli jakoś kursować. To jest oficjalne przystąpienie do wojny, więc także trzeba było przygotować oświadczenia i ruszyć całą maszynę biurokracji.

 

******​

Przez pierwsze sześć godzin sytuacja rozwijała się w ekspresowym tempie. Do godziny szóstej oficjalnie Niemcom wojnę wypowiedziały Wielka Brytania wraz z kolonami, Francja oraz Kanada. Reszta państaw alianckich zbierała się do wojny. Do godziny 13:00 czwartego września Polacy utracili Pomorze Gdańskie, Bydgoszcz i Częstochowę. Tempo nazistów było zawrotne. Jakakolwiek próba sklecenia obrony, czy to na granicy, czy to gdzieś w głębi terenu wręcz musiała spalić na panewce. Rzeczpospolita chyba sobie nawet nie zdawała sprawy z zagrożenia. Do 02:15 1 września 1939 roku. Wydawało się, że koniec Polski to kwestia godzin. Jak się rozwinie sytuacja? Tego nawet Adolf Hitler nie potrafił przewidzieć, gdyż Polacy potrafili stawiać niesamowicie twardy opór. Często mimo gorszego uzbrojenia i wyszkolenia pokonywali Rosjan z marszu. Jak dadzą sobie radę z machiną blitzkriegu? Sytuacja wyklarowała się w przeciągu tygodnia. Piętnastego września bordowa flaga ze swastyką wpisaną w koło łopotała już nad ratuszami w Łomży, Radomiu i Krakowie. Kwestia Warszawy rozwiązała się w przeciągu pięciu dni. Około godziny dwudziestej dwudziestego września zajęte zostały ostatnie punkty oporu, tj. poczta na Pradze, gdzie hordom atakujących dzielny opór stawiało 70 pocztowców, oraz ostatni punkt oporu na prawym brzegu Wisły, Miejsce Wyścigów Konnych.

Warszawa została poddana wręcz jako jedno wielkie morze gruzów. Jak okiem sięgnąć w wielu miejscach nie ostał się budynek w całości. Jedynie rejon Starego Miasta nie został naruszony przez „Stukasy” i Heinkle He-111.

Ostatni macierzysty punkt Polski padł 10 października. Wtedy to rząd przeniósł się – już do końca do miasta Mińsk. Widząc ogrom klęski Polski, tak przecież wzmocnionej aneksją Białorusi, zwycięstwem nad Rosją i latami sprawnych rządów**** na posiedzeniu Rady Ministrów Ukrainy pojawiła się kwestia dołączenia do sojuszu z Niemcami.

Ostateczny upadek rządu Felicjana Sławoja – Składowskiego nastąpił o pierwszej nad ranem szóstego listopada. Opinia publiczna na całym świecie była nie tyle oburzona, co zaszokowana niemieckim natarciem. W niespełna trzy miesiące zdobyto jedno z największych państw Europy. Los starego kontynentu legł w rękach Francuzów i Rosjan. Odważą się oni na natarcie? Czy tylko będą się biernie bronić?

*** INNE WYDARZENIA NA ŚWIECIE ***​

#################################
15 marca 1939 roku Adolf Hitler ostatecznie uporał się z problemem Czechosłowacji. Po uprzednim żądaniu Sudetenlandu poszedł, nie o krok, ale całą drogę dalej. Zajął całe Czechy, a na Słowacji zainstalował marionetkowy rząd księdza Josefa Tiso. Sporny do tej pory z Czechosłowacją teren Rusi Zakarpackiej przypadł Węgrom. Niepewną wydaje się polityka rządu w Budapeszcie co do mniejszości ukraińskiej na tym terenie. Rząd Ukrainy będzie z pewnością napierał Węgrów do oddania tych terenów.


#################################

#################################
16 kwietnia miała miejsce eskalacja konfliktu pomiędzy Włochami, a Albanią. Cały spór zakończył się wojną, raptem, kilkudniową. Albańskie wojsko nie istniało, a włoskie oddziały wkroczyły do stolicy Albanii – Tirany gdy tylko barki transportowe przybiły do brzegu.


#################################

#################################
Na kilka miesięcy przed wojną z Polską Adolf Hitler odniósł kolejny dyplomatyczny sukces. Słabe państwo Litewskie poddało Niemcom Memel, gdy tylko wpłynęła „prośba” o to. Już wtedy sytuacja w Europie wydawała się niesamowicie niebezpieczna. Wojna wisiała cały czas na włosku.


#################################

*** WYDARZENIA W KRAJU ***​

#################################
Zaraz po wybuchu wojny z Polską rozpoczęto dyslokację strategiczną wojsk z terenów przygranicznych z Rosją, na tereny przy granicy z Polską. Około czterdziestu dywizji znalazło się nad granicą, acz nie za blisko, by nie drażnić Niemców. Najbardziej prawdopodobnym wydaje się dołączenie Ukrainy do sojuszu alianckiego w momencie zwrotu akcji na froncie wschodnim i rozpoczęciu wycofywania się Niemców. Wojska ukraińskie dostaną wtedy rozkaz szturmu na Brześć nad Bugiem, Bielsk i Suwałki odcinając wojska niemieckie od dostaw zaopatrzenia.
#################################

#################################
Próbując ratować jak najwięcej przed okupacją niemiecką wojska Ukraińskie wtargnęły na tzw. Kresy Wschodnie, tereny zamieszkane w dużej mierze przez ludność Ukraińską. Polska dostała gwarancje przywilejów dla mniejszości polskiej. Jednak ta pozostała w rękach samorządów, które praktycznie nigdzie poza Lwowem nie ustaliły żadnych przywilejów dla Polaków. Rząd ukraiński nie zapobiegał także akcjom partyzantki UPA wymierzonej przeciw Polakom.


#################################

#################################
17 kwietnia 1939 roku dokonano technologicznego przełomu. Na Uniwersytecie Kijowskim po raz pierwszy włączono urządzenie nazwane komputerem. „ЕТИИК”***** służył przede wszystkim do eksperymentalnych obliczeń, oraz obliczeń balistycznych. Maszyna została ujawniona światu 29 czerwca. Jak mówił profesor Bohuslav Boyko zbudowanie „ЕТИИК” zostało umożliwienie dopiero poprzez zastosowanie przekaźników. Maszyna mogła wykonywać 3 dodawania na 1s, jedno mnożenie na na 6s oraz jedno dzielenie raz na 15s. Zapamiętać mogła 72 liczby dwudziestotrzycyfrowe. Zespół badwaców z UK był nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1939 roku. Jednak nagrodę tą zdobył Lawrence Ernest Orlando z uniwersytetu w Berkeley w Kalifornii. Z braku możliwości technicznych rozwój projektu został wstrzymany. Pracowano jedynie nad ulepszonymi przekaźnikami.


#################################
__________
od autora:

Tak, wiem. Znowu przynudzam. Taki mój los
W promocji wszystkie wątpliwości wyjaśniane w dniu zadania pytania ;-)

przypisy:

* - (ukr.) cholera!
** - fikcyjna "zdrobniała" nazwa samochodu Zaporożec, który jest tutaj limuzyną dla wysokich oficjeli, oraz najbogatszych mieszkańców kraju.
*** - w grze nie istnieje siatka wywiadowcza na terenie Polski, ale trzeba było jakoś ubarwić ;-)
**** - sanacja od końca lat 20.
***** - Zmodyfikowany skrót "ENIAC"

 

******​

Dowództwo niemieckie nie zatrzymywało natarcia po aneksji Polski z marszu uderzając na Rosję. Pretekstem do wojny miało być udzielenie azylu politycznego byłemu już rządowi polskiemu. Gabinet Felicjana Sławoja- Składowskiego po ataku Niemiec na Rosję przeniósł się najpierw do Helsinek, a później, ze względu na zbyt duże niebezpieczeństwo ze strony faszyzującego rządu fińskiego do Paryża. Natarcie jednak nie było już tak szybkie. Wojska niemieckie były zatrzymywane przez niesamowity opór żołnierzy rosyjskich, którzy woleli zginąć, niż pójść do niewoli. Dodatkowo na terenie Białorusi i Rosji obowiązywał inny rozstaw kół w wagonach, przez co Niemcy musieli szybko produkować nowe pociągi, bądź przerabiać już istniejące. Takie szybkie i często wręcz prowizoryczne zmiany powodowały problemy z transportem sprzętu, żołnierzy i zaopatrzenia, gdyż podwozia nie były odpowiednio mocne, a nowe, szybko budowane pociągi okazywały się być wyjątkowo wadliwe. Mimo to, natarcie wciąż posuwało się w szybkim tempie. Natomiast na froncie zachodnim żadnych zmian. Od czasu do czasu, gdy którejś ze stron przypomniało się o istniejącej wojnie ostrzeliwały się one pociskami artyleryjskimi i... nic więcej. Ani Francuzi, ani Niemcy nie ruszyli się na metr za linię frontu. Wojna ta nazwana została z francuskiego drôle de guerre* - dziwną wojną. Było to z jednej strony powodowane niechęcią dowództwa niemieckiego do natarcia przez potężne fortyfikacje linii Maginota, a obawami Francuzów, ugruntowanych przez wyjątkowo wysokie straty podczas I wojny światowej.

Zaraz po tym rozpoczęto ogólną mobilizację, każdy żołnierz został postawiony w stan gotowości z rozkazem nie atakowania i nie odpowiadania na zaczepki. W sztabie ukraińskim wręcz się gotowało. Głównodowodzący siłami nie wychodził praktycznie z gabinetu, a papier zapisywany był wręcz w kilometrach. Zgłoszono trzy główne plany ataku, wszystkie trzy zakładały wyprowadzenie uderzenia dopiero na wiosnę. W pierwszym pomyśle, zgłoszonym przez drugą osobę w sztabie – Jakowa Vandrovicha główne uderzenie miał odciąć niemieckie wojska na Białorusi, po czym do natarcia miały ruszyć siły z Kresów zdobywając południową Polskę. Drugim pomysłem był atak przez Węgry na Słowację i przez Czechy na Berlin, jednak został on odrzucony ze względu na wyjątkową rozciągłość planowanego frontu i niebezpieczeństwo uderzenia niemieckiego na uszczuplone siły ukraińskie w kraju. Trzeci plan został zgłoszony przez samego Pavlo Shandruka. Idea tego uderzenia skupiała się na kopiowaniu niemieckiego blitzkriegu na własne potrzeby. Ze względu na wyjątkowo szczupłe siły lotnicze i zaledwie kilka dywizji pancernych cały front miał pójść przez Kresy, południową Polskę do morza odcinając od zaopatrzenia niemieckie jednostki tak na terenie Polski jak i Białorusi. Do ostatecznego głosowania stanęły pomysły Vandrovicha i Shandruka. Ostatecznie ze względu na ryzyko odcięcia wojsk walczących o Suwałki przyjęto plan Shandruka, który w sumie był niczym innym, jak atakiem frontalnym na Niemców. Od razu zakładano wręcz bezbronność rządu rosyjskiego względem sił nazistowskich. Całkowicie nieprzygotowany do walki sztab dysponujący dosyć przestarzałym wojskiem musiał ugiąć się prędzej czy później.

Ostatecznie 1.12.1939 w radiu wygłoszony został komunikat o wypowiedzeniu wojny Niemcom w związku z ich atakiem na pradawne i rdzenne ukraińskie tereny. Po krótkiej notce odegrany został hymn narodowy. W wielu domach na terenie Ukrainy polały się łzy. W Kijowie miała miejsce parada kompanii honorowych, oraz nowej dywizji czołgów, typu „Ivan Sirko”. Nadszedł czas na największą jak do tej pory próbę narodu ukraińskiego i największą próbę w historii Ukrainy w ogóle.

​

Wykorzystując zaskoczenie wojsk niemieckich i praktyczny brak jednostek na tym terenie wojska ukraińskie szybko weszły aż do Krakowa i Częstochowy. Jednak sprawna kontrofensywa niemiecka cofnęła front na linię Przemyśl – Zamość – Kowel – Równe.

Linia frontu zaraz po nowym roku​

Przez następny miesiąc działania armii ukraińskiej ograniczały się do odpierania niemieckich ataków. Kilka razy udało się nazistowskim wojskom przebić obronę granicy, dwukrotnie nawet wchodząc do Lwowa. Jednak dobrze zorganizowane oddziały samoobrony obywatelskiej działające we współpracy z regularną armią bardzo szybko wypychały Niemców z miast.

Ofensywa z 1.12.1939​

*** POZOSTAŁE INFORMACJE Z LINII FRONTU ***​

Rumuni i Turcy nacierają na Bułgarię. W drugim tygodniu walk tracą oni kontrolę nad Istambułem oraz Konstantą. Szybka kontrofensywa wyrzuca okupantów z Konstanty, oraz Warny. Turcy bezskutecznie próbują odbić dawną stolicę.

Rumuni bronią granicy przed agresorami z Węgier, wspieranymi przez jedną dywizję niemieckiej piechoty. Przełamanie frontu w Siedmiogrodzie oznaczałoby prawdopodobnie rychły upadek Rumunii i Ukrainy.

Na froncie zachodnim żadnych zmian. Francuzi, ani Niemcy nie ruszają się na metr ze swoich stanowisk. Drôle de guerre wciąż trwa.

W połowie grudnia 1939 do wojny przyłączyła się "Monarchia" Węgierska z admirałem Horthym na czele.

________
od autora:
cz. I wojny z niemcami. Każda kolejna część będzie obejmowała jeden rok kalendarzowy, tj. 1939 – cz. I, 1940 – cz. II itd.
Screenów jest trochę mało, bo zaaferowany obroną Ukrainy po prostu zapomniałem je robić :lol2:

przypisy:

* - sitzkrieg. Ino z francuskiego ;-)
** - anektowanie kresów wschodnich
*** - fikcyjna szkoła strzelców wyborowych.

 

******​

Mniej więcej do maja 1940 roku front nazwany Frontem Kresowym, oraz drugi, mniejszy, Front Białoruski na dobrą sprawę stały w miejscu. Po zdobyciu Pińska i Lunińca armie zostały zatrzymane, a z Pińskiem żołnierze musieli się pożegnać. Wejść tam dane im było dopiero w połowie 1941 roku. W tym samym czasie – do marca – udało się wyprzeć Niemców z Krakowa, lecz nie na długo. Nieprzychylność ludności polskiej i trudne warunki geograficzne nie pozwalały na pozwoliły na zorganizowanie obrony miasta. Jednak gdy tylko śniegi stopniały, a drogi stały się przejezdne dla czołgów i ciężarówek ofensywa rozpostarła skrzydła wymiatając nazistów z Krakowa i Kielc. Udawały się także nieznaczne postępy na Froncie Białoruskim, gdzie po zdobyciu Mohylewa skierowano wszystkie tamtejsze dywizje na Mińsk. Rozpoczęła się tragiczna rywalizacja między wojskami ukraińskimi, a rosyjskimi, kto zdobędzie więcej terenów na Białorusi. „Wygrali” zdecydowanie Rosjanie, zatrzymując się dopiero na linii Królewiec – Suwałki – Bielsk. Jednak w tym czasie prawie cała Polska była już pod zarządem ukraińskim. Ostatnie walki toczone były z okrążonymi oddziałami o Bydgoszcz, Toruń i Poznań. Odpowiednie podejście żołnierzy do ludności i cały program propagandy proukraińskiej pozwolił toczyć walkę o wiele efektywniej. Pod koniec roku niebiesko – żółty sztandar łopotał już nad Berlinem, gdzie brawurową ofensywą marsz. Stjepan Batiuk wkroczył do stolicy i schwytał samego Fuehrera. Został on w ściśle strzeżonym pociągu pancernym z potężną obstawą i nieprzerwanym patrolem powietrznym wysłany do Kijowa. Jednak to wszystko na nic się zdało. Wehrmacht zdołał odbić swojego wodza w okolicach Kostrzynia, zaledwie 110 kilometrów od Berlina. Hitler razem z ministrami przeniósł się do Kolonii. Mimo wyjątkowo dobrej passy wojsk dowodzonych przez Pavlo Shandruka Francuzi nie ruszyli się zza linii Maginota ani trochę aż do września 1940 roku, kiedy to zdobyli Freiburg. Mimo to, na nic więcej się nie zapowiadało. Cały front znów zamarł bez wiadomej przyczyny.

Sytuacja na Węgrzech była dość ciężka. Rumuni do spółki z Turkami nie mogli przerwać obrony prawie całej węgierskiej armii wspartej dwoma niemieckimi dywizjami. Jednak przy wsparciu dodatkowych trzech ukraińskich dywizji udało się zniszczyć formacje obronne i ruszono do ataku przez Węgry. Teren który jeszcze pozostał pod rządami admirała Horthy'ego został bardzo szybko zdobyty, gdyż już w połowie czerwca rząd w Bukareszcie dokonał aneksji Węgier. Dwa dni później upadł rząd w Oslo. Podobnie ciężka sytuacja była na Słowacji, gdzie wojska żadnego z państw Sojuszu Czarnomorskiego nie były wyszkolone do działania w terenie górskim. Mimo to udało się w okolicach sierpnia przebić nazistowską linię obrony w okolicach Koszyc i wejść na tereny marionetki Niemiec.

Ogółem przez cały rok 1940 zdobyto całe Węgry, Polskę, a Słowacja kontrolowała już tylko Bratysławę. W Niemczech wojska stały za Berlinem, próbując wejść do Chociebuża i przełamać obronę na Czechach, w okolicach Usti i Strakonic. Czeskie fortyfikacje sprawnie utrudniały przełamanie frontu w tym miejscu, a gdy nawet udawało się je zdobyć, to wojska były tak wyczerpane, że niemożliwym było utrzymanie pozycji na tym terenie. Jednak sytuacja zmieniła się w roku 1941. Po wyjątkowo ciężkich walkach zdobyto – jak się miało okazać – ostatni bastion niemieckiej obrony – Chociebuż. Po zdobyciu tego miasta morale nazistów zdecydowanie opadło i armie ukraińsko – rumuńsko – tureckie ruszyły do frontalnego ataku. Dni Tysiącletniej Rzeszy Hitlera były policzone.

*** SYTUACJA NA INNYCH FRONTACH ***​

Po upadku Węgier i Bułgarii wszystkie armie rumuńskie i tureckie skierowane zostały do bezpośredniej walki z Niemcami. Atak przez Austrię nie mógł się udać, ze względu na brak przygotowania żołnierzy do walki w terenie wyżynnym. Ostatecznie zdecydowano się na próbę wejścia do Niemiec przez Czechy. Głównym problemem były elementy dawnych fortyfikacji i Sudety. Tak czy siak, trzeba było przejść przez góry.

Do końca 1940 roku cała Bawaria – kolebka niemieckiego nazizmu znalazła się pod okupacją Jugosłowiańską. 13 Września padło Monachium.

W Norwegii zdradzonej przez Vidkuna Quislinga rozszalały się walki o wolność. Partyzanci wspierani przez ochotników z Wielkiej Brytanii Zdobyli Mo i Ranę, Narwik, Oslo, Trondheim, Roero i Hamar. Nie niepokojeni żadnymi zorganizowanymi oddziałami szli wyzwalając kolejne wsie i miasta. Wszędzie witani byli jak wyzwoliciele.

*** MAPY ***


Sytuacja na Frontach Kresowym i Białoruskim pod koniec stycznia 1940 roku.


Podział Bułgarii


Ostatnie chwile spokoju nazistów


Upadek norweskiego rządu. Na niebiesko zaznaczone tereny będące pod rządami króla Haakona w momencie upadku jego państwa


Ogólna sytuacja na froncie 14 czerwca 1940 roku


Utrata Krakowa – 28.06.1940


Stan na 12.10.1940


Likwidacja „Kotła Wielkopolskiego”. Zniszczenie dużej części Wehrmachtu


Front zaraz po nowym, 1941 roku​

________
od autora:

no i voila. Kolejna część powinna się ukazać dzisiaj.

 

No też mnie to zdziwiło trochu, że tak łatwo poszło. Ale mam winnych. Wygenerowani dowódcy mają skile po 9 Oo No cóż, było - minęło. ^^

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

******​

Zaraz po zdobyciu Chociebuża sformowano dwie dywizje złożone wyłącznie z polskich ochotników. Zostały one skierowane na północ frontu, w obszar walk o Hamburg. Niedługo później zaczęły przychodzić świetne informacje z frontu zachodniego. Francuzi ruszyli z ofensywą. Koniec państwa Hitlera był już przesądzony. Na każdym odcinku frontu naziści byli w odwrocie. W niektórych miejscach nie podejmowali oni nawet walki, żołnierze nie mieli na to sił i dezerterowali, bądź poddawali się. Ostatnim punktem oporu była Dania, gdzie broniły się trzy dywizje, lecz były one tak zdemoralizowane, że wysłana przeciw nim jedna rumuńska dywizja kawalerii pokonała ich bez problemu, dodatkowo atakując z morza, przez jedną z cieśnin. I Adolf Hitler po raz drugi został schwytany. Tym razem w Kopenhadze. Został po cichu, bez rozgłosu razem z całym swoim rządem przekazany stronie ukraińskiej, gdzie rozpoczął się proces przed Trybunałem Stanu. Niżsi rangą oficjele, dowódcy czy zarządcy „przedsiębiorstw” armijnych byli zaocznie skazywani na śmierć. Trafiali wszyscy do specjalnie przygotowanego więzienia w Odessie. Dopiero reakcja rządów w Paryżu i Londynie spowodowała rozpoczęcie procesu także tych ludzi. Po samobójczej śmierci Rudolfa Hessa każdy był kompleksowo sprawdzany na posiadanie trucizny, dostawali nowe sprzęty do celi, nowe ubrania, a wszystkie przedmioty osobiste zostały skonfiskowane.

Po wojnie zebrano się na konferencji w Insbrucku, aby ustanowić kształt powojennej Europy.
W paragrafie trzecim, dotyczącym podziału władzy na terenach okupowanych przez Niemców można przeczytać:

*** MAPY Z WALK, 1941 ROK ***


Zdobycie Drezna i Leipzigu. Początek kwietnia 1941 roku


Ostatnia niemiecka ofensywa – próba odbicia Lubeki


Sytuacja na froncie w połowie kwietnia 1941 roku


Likwidacja sił niemieckich i resztki Luftwaffe w Danii. Adolf Hitler schwytany po raz drugi. Tym razem dociera do miejsca przeznaczenia, razem ze swoim rządem


Ostatnie tchnienia nazistowskiego państwa


Podpisanie bezwarunkowej kapitulacji. 10 maja 1941 roku.


Wielka Trójka Konferencji w Innsbrucku. Od lewej, Kiril Melnyk, JKW Paweł Karadziordziewić, Eduard Daladier​

______
od autora:
- łatwo przyszło, łatwo poszło ;-)
- następna będzie zapchajdziura, przedstawienie państw, ich rządów, stref wpływów, oraz biografie członków ukraińskiego rządu ;-)

 

Opis powojennej Europy wraz z państwami na jej terenie

*** AUSTRIA ***​

Będący pod jugosłowiańską kuratelą autokratyczny rząd Austrii określany był czasem wręcz mianem rządu faszystowskiego, podobnie zresztą, jak władze Bułgarskie. Tak jak Jugosławia, tak i Austria rządzona była przez monarchę z rodu Karadziordziewiczów. Macierzą władał JKW Paweł Karadziordziewicz, zaś Austrią Mateja*, który przybrał imię Otta III, na cześć cesarza niemieckiego, Ottona. Gospodarka austriacka była całkowicie sterowana odgórnie, zaś swobody obywatelskie zostały bardzo ograniczone. Na dobrą sprawę mało która dziedzina życia nie podlegała pełnej państwowej kontroli. Każdy rolnik zobowiązany był oddać za darmo zakontraktowaną (jednostronnie) sumę płodów rolnych. Czasem w wyniku otrzymania danego „kontraktu” trzeba było całe gospodarstwo przestawiać z hodowania jednego rodzaju płodów na inne. Były to niezwykle jak na te warunki kosztowne operacje, a często zdarzało się, że gdy brakowało zboża, zabierano rolnikom ziarna na przyszłoroczny siew. Sytuacja była bardzo napięta. Gabinet premiera Shuschnigga zdawał się nie widzieć problemu i kontynuował swoją politykę.

Na konferencji w Innsbrucku padało wiele ofert odnośnie Austrii, włącznie z restauracją państwa Austro-Węgierskiego, czy przekazania różnych terenów pod kuratelę austriacką, jednak państwo odnowione zostało w identycznych kształtach. Najbliższym przekonania komisji etnograficznej była delegacja z Gyoru, jednak wysłani kontrolerzy spotkali na ulicy raptem kilka osób mówiących po niemiecku. Ostatecznie Gyor pozostał w jednym z dwóch krajów związkowych Rumunii - Ungarii.

*** BAŁKANY I RUMUNIA ***

​

Sytuacja na Bałkanach uległa silnemu przetasowaniu. Rumuni objęli we władanie całe Węgry, które zostały włączone jako kraj związkowy – Ungaria. Sama nazwa uległa zmianie na „Rumuńska Republika Federacyjna”, a Węgry uzyskały szeroką autonomię. Praktycznie tylko na arenie międzynarodowej ich polityka łączy się z polityką Rumuńską. Rząd Admirała Horthy'ego od czasu przejścia pod „zarząd” rumuński jest wybitnie niepopularny w kraju. Wzmaga to rabownicza polityka rządu w Bukareszcie, który stara się przez pięć lat kontroli wycisnąć z Węgier co tylko się da.

​

W Bułgarii na tron powrócił Boris III, znienawidzony w kraju za współpracę z „jugolami”, a dyskutowanie o zwierzchności Belgradu nad Sofią jest uznawane w tym kraju za obrazę. Dosyć ciekawa sytuacja jest w rządzie, gdzie jednocześnie premierem, ministrem spraw zagranicznych, wiceministrem gospodarki i wicepremierem jest Georgi Kioseivanow. Podczas konferencji Innsbruckiej wysłano dwie delegacje przed komisję etnograficzną, jedną z Tracji, drugą zaś z Tesalii. Bułgarzy „dostali” we władanie obszar Tesalii, jednak parlament grecki odrzucił rezolucję 239:1, zaś ten jeden głos okazał się być pomyłką. Kilka dni później wybuchły zamieszki na tle narodowym na obszarze Tesalii. Zginęło szacunkowo stu Bułgarów i około trzydziestu Greków. Rząd grecki nie zareagował na wydarzenia, zaś siatka wywiadowcza donosi o rozwoju partyzanckiej organizacji „Wolność Tesalii”, która zamierza walczyć o przyłączenie tego regionu do „matni”, tj. do Bułgarii.

​

Pozycja federacyjnej Jugosławii zaczęła szybować po II wielkiej wojnie. Spore połacie terenu Austrii i Bułgarii dostały się pod kontrolę rządu z Belgradu. Jugosławia jako jedno z nielicznych państw graniczących w pewnym czasie nie splamiło się jakąkolwiek współpracą z Niemcami. Nawet gdy prosili oni o wydanie „zbrodniarza komunistycznego” Eugena Levina. Po tym wydarzeniu Levine uzyskał azyl polityczny we Francji, gdzie osiadł w Marsylii. Powrócił do miasta swego dzieciństwa – Monachium w trzy dni po konferencji w Innsbrucku. Dodatkowo władze w Belgradzie musiały zmagać się z dążeniami separatystycznymi poszczególnych republik związkowych.

*** BYŁA CZECHOSŁOWACJA ***​

Rząd Czech także był rządem przywróconym do władzy praktycznie bez zmian. Czechosłowacja uległa podziałowi na Czechy i Słowację. Rządy obu krajów – co w sumie dość logiczne nie przepadały za sobą. Słowacy co rusz zarzucali Czechom próby przejęcia władzy na ich terenach, zaś Czesi domagali się przeprowadzenia referendum, odnośnie włączenia Słowacji do Czech i przywróceniu istnienia Czechosłowacji. Jednak konferencja pokojowa uznała podział Europy za ostateczny i nie mogło już być mowy o przywróceniu istnienia Czechosłowacji.

*** SKANDYNAWIA ***​

Sytuacja w Skandynawii nie uległa zmianie, jeśli mówić o kwestiach terytorialnych. Zaś w kwestii rządów państw to zmianie uległa tylko władza w Danii. Zaraz po odzyskaniu niepodległości dowodzeni przez Fritza Clausena członkowie Duńskiej Partii Odrodzenia przejęli władzę na drodze puczu wojskowego. Sprawa ta stała się głównym problemem konferencji pokojowej, jednak nie podjęto żadnych środków zaradczych. Nikt nie chciał kolejnej, choćby nawet kilkudniowej wojny w Europie. Oczy całego kontynentu były w tym czasie skierowane na komisję etnograficzną, która dzieliła tort starego kontynentu. Rządzący przed wojną w Norwegii gabinet Johana Nygaardsvolda wrócił z emigracji w Szwecji i objął pełnię władzy w kraju który sam wywalczył sobie wolność od Niemców.

*** ROSJA ***​

Określana „drugim największym przegranym z wygranych” tej wojny nie uzyskała w jej trakcie absolutnie żadnych terenów. Dodatkowo wyjątkowo mroźna zima roku 1941 pogłębiła poczucie upadku państwa i zatracenia jego dawnej potęgi. Na dalekiej północy w kilku „krajach” władza należała do tamtejszych szamanów, przywódców plemiennych, a gdzieniegdzie do lokalnych watażków. Nie mogąc uporać się z tym problemem, postanowiono nie ruszać problemu, aby bunty nie wybuchły w całym kraju. Będący na tronie Vladimir trzymał cały kraj „w kupie” nie pozwalając na odłączenie się poszczególnych republik autonomicznych, a nawet „krajów” związkowych. Prawdopodobnie po jego śmierci nadejdzie kres Rosji jaką znamy teraz.

*** NIEMCY ***​

Sytuacja w Niemczech była wręcz krytyczna. Całkowicie nieudolny rząd Kurta Schumachera i powrót starych działaczy komunistycznych zaprowadził kraj nad granicę rewolucji. Gospodarka popadła w ruinę, inteligencja wyjechała z kraju, szalała hiperinflacja sięgająca setek tysięcy procent(!), a zwykły robotnik musiałby pracować około tysiąc siedemset lat na jeden bochenek chleba, którego ceny osiągały wartości rzędu trzynastu, czternastu milinów marek pod koniec sierpnia 1942 roku. Działający w Bawarii Eugen Levine podburzał chłopów i robotników z Monachium i okolic do zwrócenia się przeciw rządowi. W krótkim czasie udało mu się rozwinąć bardzo dobrze zorganizowaną siatkę agentów i agitatorów, zwanych „krzykaczami”. Rozwinęły się także tendencje separatystyczne w Łużycach, gdzie tamtejsi Serbowie dość mieli ucisku ze strony Niemców. Niemal codziennie ktoś ginął w samym Chociebużu, bądź okolicach. Rząd w Berlinie nie potrafił nic zaradzić na to. Wydaje się, że państwo niemieckie runie dzieląc się na wiele państw, jak to było w przeszłości.

*** POLSKA ***​

Odrodzona II Rzeczpospolita rozciągało się na terenie Polski, Śląska, Pomorza Gdańskiego, Pomorza Szczecińskiego, Prus Wschodnich, Żmudzi i przedwojennej Polskiej Białorusi. Bardzo możliwym jest protest państwa litewskiego przed trybunałem ds. wolności narodów w Brescie ws. zarządzania Memlem, Wilnem, a także być może i Suwałkami przez rząd Wojciecha Korfantego. Rząd Polski został w dużej mierze wymordowany podczas drugiej wielkiej wojny. Dodatkowo obecny rząd był zdecydowanie bardziej lewicowy i demokratyczny od tego z okresu międzywojnia. Jedność Polski była niezachwiana, jedynie w okolicach Memla zdarzały się antyrządowe wystąpienia, jednak ludność Litewska miała w tym rejonie sporą autonomię. Dodatkowo komisja etnograficzna wciąż dyskutowała nad losem Wilna i Memla, które mogą trafić w ręce Litwinów.

*** FRANCJA ***​

Eduard Daladier, uznany jednym z najważniejszych ludzi II wielkiej wojny w bloku antynazistowskim przestał być najbardziej popularnym politykiem w kraju. Działo się tak, gdyż Republika nie uzyskała podczas wojny żadnych korzyści terytorialnych, a jedynie majątkowe i naukowe, które nie przekładały się zbytnio na poszczególnych mieszkańców kraju. Proste i szybkie akcje rządu powoli przywracały zaufanie narodu. Dodatkowo rząd w Paryżu wyjątkowo był łakomy na zagłębie Saary i Ruhry w obliczu narastającego konfliktu wewnętrznego w Niemczech. Gdyby udało się przejąć te tereny prawdopodobnie kolejna kadencja byłaby zapewniona. Sytuacja we Francji także nie była zbyt łatwa do opanowania.

*** UKRAINA ***​

Po zakończeniu działań wojennych dogadano się po cichu w kuluarach, że parlamentaryzm ukraiński nabierze oznak demokracji. To znaczy, że Ukraina stanie się pełnoprawną republiką. Pierwsze powszechne wybory do parlamentu rozpisano 28 sierpnia 1942 roku, na jeden dzień przed ogłoszeniem wyników konferencji innsbruckiej. W kilku głównych miastach Ukrainy, tj. w Kijowie, Odessie, Charkowie, Lwowie, Doniecku i Sewastopolu działało wielu obserwatorów politycznych. Wspólny raport określił wybory jako „demokratyczne bardziej niż sama demokracja”. Mimo iż kampanie wyborcze wystartowały koło czerwca to poparcie partii Kirila Melnyka dosłownie zniszczyło konkurencję. OUN przemianowana na „Demokratyczną Partię Ukrainy” uzyskała ponad 85% poparcia w miastach i 99% poparcia na wsiach. Ogłoszone siedemnastego września wyniki wywołało wielką falę euforii w głównym sztabie partii. Rozkład sił w 350 osobowym parlamencie był następujący:

- DPU – 315 mandatów, 90% ogólnego poparcia
- Partia Nowej Ukrainy (doktryna: faszyzm) – 14 mandatów, 4% ogólnego poparcia
- Ludowa Odnowa (doktryna: komunizm) – 14 mandatów, 4% ogólnego poparcia
- Wielka Ukraina (doktryna: liberalizm) – 7 mandatów, 2% ogólnego poparcia.

Rozpoczęto także prywatyzację przemysłu, który do tej pory był praktycznie wyłącznie w rękach państwa. Jednak robiono to powoli, instruując pracowników po jakich cenach powinni wystawiać swoje akcje, co zapobiegało tzw. „dzikiej prywatyzacji”, którą przewidział włoski ekonomista Ennio Berlusconi. Wystawiane po bardzo wysokich cenach akcje nie mogły zostać wykupione od razu przez jedną osobę, a zakłady nie były nigdy wystawiane do sprzedaży jako całość. Planowano zakończyć cały proces na przełom '46, a '47 roku.

Demokratyzacja kraju pozwoliła włączyć go wraz z siatką państw wyzwolonych podczas II wielkiej wojny do sojuszu.

​

__________
od autora:

- mata nie opisywałem USA, Chin, Japonii, państw Iberii, UK, Włoch, ani Turcji bo podczas wojny nic się w nich nie zmieniło, a na dobrą sprawę nie brały one w niej udziału.
- chcecie biografie członków ukraińskiego rządu? ;>


* - Mateja Karadziordziewicz nigdy nie istniał ;-)

 

do słuchania przy czytaniu tego odcinka polecam kawałek Vangelis - Rachel's Song ;-)
__________________

******​

W wielu miastach europy, a także i Stanów Zjednoczonych ludzie wylegli na ulicę, by świętować śmierć największego zbrodniarza wojennego znanego ludzkości. Diaspora żydowska na terenie całej Europy rozpoczęła świętowanie śmierci swojego kata, wielu Żydów powróciło do opuszczonych domostw w Polsce, Niemczech, Austrii czy Czechach. Jedynie w Danii nadal utrzymywały się antysemickie nastroje. Fritz Clausen, duński dyktator ogłosił okres od 8 listopada do 8 grudnia okresem żałoby narodowej.

Świętowali

Tureccy i ukraińscy żołnierze


Brytyjczycy


Francuzi


Kanadyjczycy


Australijczycy... w sumie, Australijki, acz Australijczycy na pewno także się cieszyli.


Polacy


I amerykańscy studenci
​

​

###########

Gdzieś na Ukrainie, w niewielkim mieszkaniu starej kamienicy.

__________
od autora:
- to w sumie tylko przyczynek dla rozwoju fabuły.
- wszystkie te „fakty” i wydarzenia mają wpływ na grę ;-)
- dziękować Fergiemu za pikny fotomonaż ;-) Dobrze się posługujesz paintem.

 

******​

„Przepowiednie” Melnyka szybko zaczęły się sprawdzać. Berlin szybko popadł ze skrajności w skrajność i teraz tłumy skandowały nazwisko Eugena Levine'a. Jednak zaraz po opanowaniu miasta terror zaprowadziła faszystowska partia Brandenburgii. Wszelkie protesty i manifestacje były tłumione przez organizacje paramilitarne, wzorowane na przedwojennym Spartakusie. Gdy jednemu z manifestantów udało się jakimś cudem przedostać w okolice gabinetu Gerda von Rundstedta, szefa Brandenburgii ten kazał go przyprowadzić, wysłuchał. Potem nakazał spędzić ludność Belina przed swoje biuro. Gdy „manifestacja” rozrosła się siedmiu tysięcy ludzi von Rundstedt wyprowadził bohatera na balkon. Tłum skandował jego imię, wszystkim udzieliło się podniecenie, jednak po chwili tłum zamarł. Młody bohater został zastrzelony na tym samym balkonie, na którym wielbił go cały Berlin.

Nie odbiło się to o dziwo zbyt szerokim echem, gdyż z Brandenburgii praktycznie nie wypływały żadne informacje. Dopiero po zdobyciu Berlina wszystko wyszło na jaw, a potem doszło do kolejnego rozlewu krwi, „anulowano prawo życia” byłym „spartańczykom”. Naród niemiecki stracił większą część cywilnej populacji już po wojnie światowej, niż w jej trakcie.

Początkowo mimo tak szeroko zakrojonego terroru wojna domowa w Niemczech była nadzwyczaj łaskawa, a wręcz dobra dla faszystów. Udało im się anektować demokratyczną Hesję, jednak Łużyccy ochotnicy uderzyli w czasie, gdy większość sił Brandenburskich stała w Hesji, bądź na wybrzeżu Morza Północnego. Szybko opanowali wiele kluczowych miast, w tym Berlin. Jednak nigdy nie wrócili do domów, po konfrontacji z komunistami Levine'a. Ostatecznie w wojnie triumfowały siły bawarskie. Państwo zostało przemianowane na Demokratyczną Republiką Niemiec. Zaraz po wybuchu zamieszek do zagłębia Saary, Ruhry oraz Hamburga weszli Francuzi, więc komunistyczne Niemcy nie miały zbyt wielkiego potencjału przemysłowego. Zaledwie ułamek przedwojennych Niemiec.

​

Przez cały czas od 1942 do drugiej połowy 1943 roku Ukraina odnotowały potężny rozwój technologiczny. Zarówno ukraińskie wojsko, jak i technologie gospodarcze przeżywały duży rozkwit. Przystąpiono do budowy reaktora doświadczalnego położonego niedaleko miasta Pryłuki, położonego ok. 135 kilometrów na wschód od Kijowa. Prilutski Atomnyj Zavod mógł wreszcie praktycznie testować swoje teorie, a część energii uzyskiwanej z reaktora służyła do oświetlania miasta stołecznego. Był to niesamowity postęp w dziedzinie pozyskiwania prądu elektrycznego. Sam fakt budowy reaktora atomowego utrzymywany był w tajemnicy przez ponad rok, a po ujawnieniu informacji do pracy nad dalszym jego rozwojem przyłączyło się wielu naukowców z innych krajów.

​

Mniej więcej w tym samym czasie sektor zbrojeniowy, a konkretnie zakład Motor-Sicz opracował projekt nowego czołgu średniego, nazwanego Dymitr Wiśniowiecki. Przewyższał on we wszystkich możliwych osiągach czołg Iwan Sirko, będąc jedną z najnowocześniejszych konstrukcji tego typu w Europie. Do jego napędu zastosowano dwa 225 konne silniki „Kiyyv'skyy Express”. Na wyposażeniu miał zależnie od wersji armatę 75mm, miotacz płomieni, bądź działo przeciwlotnicze. Dwie ostatnie wersje nazywały się odpowiedni, „Ognisty Dymitr” i „Dymitr Myśliwy”.

​

Mniej więcej w tym samym czasie zakłady Tupoleva pracowały nad „latającymi bombami” „Blyskavka”. Ośrodek badawczy umieszczony był w Kursku, tam też planowano wybudować pierwszy ośrodek rakietowy z prawdziwego zdarzenia. Jednak były to odległe plany.

​

Uwaga! Ten materiał może być drastyczny w odbiorze dla niektórych osób. Jeśli masz słabe nerwy, nie otwieraj tego linka​

____
od autora:

- no i jest. reaktor na ukrainie.
- szczególne podziękowania dla Andrego ;-)
- prosim o komenty.

 

******​

Niedługo dane było nacieszyć się wolnością żołnierzom ukraińskim. W tydzień przed końcem przepustek świątecznych wszystkich zawrócono do koszar, oraz postawiono w stan natychmiastowej gotowości. W zaledwie kilka godzin później do wszystkich doszedł rozkaz wymarszu nad granicę ukraińsko – rumuńską. Do jednostki powrócili także Yuriy z Bohdanem.

Około godziny 16 następnego dnia żołnierze sekcji szturmowej „hitara”** rozpoczęli wypakowywanie rzeczy osobistych. Broń i amunicja już czekały na miejscu. Zgodnie z obietnicą Bohdan zaczął opowiadać o pierwszym dowodzącym sekcją, Yosepie Hitarze. Stąd się wzięła jej nazwa. Hitara miał być biednym ukraińskim chłopem, któremu komuniści spalili gospodarstwo, zabrali rodzinę, a jego samego wpółżywego „odstawili” w pobliskim miasteczku. Przypalony w kilku miejscach, brudny, skopany, ze złamanym nosem przez ponad rok kurował się w pobliskim klasztorze. Pewnej nocy wymknął się z niego zgłaszając się do pobliskiej komendy rekrutacyjnej. Miał wtedy około 35-37 lat, więc nie był młodziakiem, do tego mocno doświadczonym przez rosyjskie buty. Jednak ze względu na jego wiek mianowano go dowódcą I łanki okręgu Żytomierskiego. Kilka dni później armia czerwona zdobyła Kijów, a Polacy wycofali się z walki, uważając opór w tym momencie za bezcelowy. Jednak hart ducha Ukraińców pozwolił odepchnąć bolszewików za Wołgę, a Korpus Czechosłowacki zdołał zająć Kazań i uderzyć w przemysłowe centrum leninowskiego państwa. Hitara służył tymczasem w Kursku, gdzie sporą mniejszością byli Rosjanie, tak z jedną trzecią miasta zajmowali. Całe rosyjskie ulice były. I wtedy podczas parady jakiś świr podbiegł i dźgnął go w klatkę piersiową. Zmarł dwie godziny później, w szpitalu miejskim. Pochowano go z pełnymi honorami, a do trumny włożono jedyne zachowane zdjęcie jego rodziny.

Całe opowiadanie wywołało spore poruszenie wśród członków całego roju***. Jednak przez kolejny miesiąc dowództwo miało dość poważny problem – jak zaradzić nudzie żołnierzy. Postanowiono sprowadzić kilka kabaretów, po całych obozach krążyły zabawy, mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa i poprawienie właściwości obronnych obozu, np. zdarzał się kompetencje w stylu „kto szybciej wykopie rów przeciwpancerny”. Stawały naprzeciw siebie dwa łanki i podążały w swoim kierunku. Który łanek wykopał większą część rowu wygrywał np. dniową przepustkę do miasta, a póki zagrożenie atakiem nie było zbyt duże, bywało tak, że wygrani dostawali butelkę oryginalnego armeńskiego araraku****, bądź nawet angielskiego ginu. Jednak zabawy ustały pod koniec 1943 roku. Dwa tygodnie później wydano rozkaz ataku. Pierwszy uderzył 3 korpus Ukraiński zdobywając miasto Izmaił. Plan sprowadzał się do odcięcia jednostek na Węgrzech, poprzez zdobycie i zablokowanie dróg zaopatrzenia w okolicach miast Satu Mare, Arad i Timisoara. O ile zdobycie Satu i Mare przebiegło niemal bez problemu, o tyle dowództwo rumuńskie zdało sobie sprawę z niezwykłej wagi praktycznie jedynej działającej linii kolejowej. Timisoary nie udało się praktycznie zdobyć do końca wojny, nawet gdy Węgry upadły, Timisoara była ostatnią stolicą faszystowskiego rządu Rumunii. Francuzi z Włochami radzili sobie bez problemu, zatrzymując się jedynie przy Sycylii, nie mogąc zdobyć Palermo. Wojna z Turcją była prościutka, gdyż duża część jej armii została zniszczona w kotle w okolicach Górnej Dżumaji. Natomiast jeśli o Grecję chodzi, to niech „siłę” jej armii zaprezentuje bitwa o Saloniki, gdzie 3 dywizje ufortyfikowane broniły się ledwie przez cztery godziny przed zmasowanym, huraganowym wręcz atakiem dwudziestu jeden dywizji ukraińskich, jugosłowiańskich i bułgarskich. Jednocześnie dogorywały walki w Atenach i Ankarze. W strefie jugosłowiańskiej bezpośrednio i pośrednio znalazły się Grecja i Armenia (rząd podległy Sofii), Portugalia znalazła się pod „zarządem” Hiszpańskim, zaś władzę w Persji zdobyli Brytyjczycy. Włochy natomiast znalazły się całkowicie pod okupacją francuską i pod zwierzchnictwem Paryża pozostały. Rząd Edouarda Daladiera wybitnie powiększył zaufanie narodu od końca II Wojny Światowej. Byłe włoskie kolonie, miały dwa różne statusy. Libia została podzielona między Wielką Brytanię, a Francję, natomiast Etiopia całkowicie znalazła się pod jurysdykcją brytyjską i to Londyn zamontował tam podległy rząd. Jednak po wygranej wojnie i zdobyciu całej Mołdawii i Besarabii wcale nie nie wywołały euforii w kraju. Wyjątkowo aktywne już w tamtym czasie były organizacje ultrakonserwatywne na Kresach, oraz w Kijowie. Często dochodziło wręcz do zamieszek o podłożu narodowym, zaś najsłynniejszym wydarzeniem było zamordowanie całej niemieckiej rodziny przez ukraińską gospodynię domową z centra Lwowa. Z czasem zamieszki przeradzały się w otwarte walki, a pod koniec czerwca 1945 roku cały kraj stanął w ogniu wojny domowej. Ostateczny akt zawieruchy dokonał się siedemnastego listopada 1945 roku, kiedy to na gzymsie kienesy karaimskiej w Kijowie powieszono za nogi zdekapitowane ciała prezydenta Melnyka i jego żony – Raissy. Dwudziestego listopada 1945 roku wprowadzono oficjalnie zmianę państwa z Republiki Ukrainy na Hetmanat Ukraiński, zablokowano wszystkie gazety, radia, poza rządowym „Głosem Ukrainy” które cały czas nawoływało do walki o białą Ukrainę. Tymczasem w całym mieście na wielką skalę wybuchły represje wobec Żydów, miejscami wobec Polaków, wiele rodzin, oraz niemal cała społeczność Żydowska zostały wydalone z kraju, przez co dość mocno podupadł przemysł. Mimo to, niedługo potem zaprowadzono porządek Przemysł odradzał się pod Ukraińskimi zarządcami, całkowicie znacjonalizowano przemysł wydobywczy, wojskowy, przetwórczy i niemal cały przemysł elektryczny. Ukraina wkraczała w tym momencie w nowy okres, plany dyktatury były ambitne. Między innymi proponowano podporządkowanie Białorusi, zażądanie od Rosji terenów od obecnej granicy do Wołgi, włącznie ze Stalingradem, stepami Kubania i Kaukazem. Mimo tych wszystkich ambitnych (niektórzy powiedzieliby, niedorzecznych) planów skupiano się na razie na samym państwie. Między innymi postanowiono zmotoryzować całą Ukrainę wozem zwanym „Bączek”, a wywodzącym się z nowo powstałej „Fabryki Pojazdów Cywilnych i Maszyn Wojskowych Iwano Frankowsk”, w skrócie „FPCiMW IW”. Planowano także wprowadzić mechanizację rolnictwa, włącznie z samolotami rolniczymi produkowanym w zakładach Mitels, powstałych ze zjednoczenia części naukowców z biur Tupolewa, Antonowa oraz Kurskiego Ośrodka Rakietowego, który na dobrą sprawę dopiero raczkował. Z nowym rządem świetlana przyszłość malowała się przed przemysłem, jednak obywatele stracili niemal wszystkie swobody obywatelskie, a pierwsze wybory powszechne będące totalną farsą, okazały się ostatnimi w Hetmanacie.

​

Grób ochotnika z USA w okolicach Dniepropetrowska​

W tym samym czasie problemy pojawiły się w Rosji. Siedemnastego lutego 1945 roku zmarł Vladimir, car Rosji. Nowy rząd Iraklija Tseterely'ego nie chcąc doprowadzić do rozlewu krwi, podpisał dokument przyznający wolność. Pełną suwerenność uzyskały:
- Republika Zauralska
- Syberia
- Kraj Przymorski (Transamur)
- Kazachstan
- Uzbekistan
- Tadżykistan
- Kirgistan
- Białoruś

Białoruś włączyła się jako jedyny nowo powstały kraj do do Sojuszu Międzykontynentalnego, uzyskając tereny polskiej Białorusi, co dość kontrowersyjne, łącznie z Białymstokiem. Do sojuszu włączyła się także Litwa, która uzyskała Wilno i Grodno. Jednak oba kraje wykorzystały tylko naiwność sojuszu i wycofały się z niego po kilku tygodniach.

​

__________

od autora:

- no i wyskrobałem. Sporo tego.
- no, czytajta, komentujta, bądźta szczęsliwe ludzie.
- nie miejcie mi za złe popsucia Rosji. Po prostu gdyby nie to, to w okolicach 1950 roku miałaby z 700-800 dywizji. A wtedy już grać się nie da.
- od teraz wszystkie zmiany, tj. nowe tech teamy, ministrowie itp. itd. etc. to tylko grzebanie w save'ach. Chciałbym przedstawić to za pomocą eventów, ale już mi obudowa klawiatury popękała.
* - łanek, odpowiednik brytyjskiej sekcji. Najmniejsza jednostka w UPA, na której wzoruje armię na UPA właśnie. W sensie jej strukturę.
** - (ukr.) gitara
*** - 2 łanki składały się na jeden rój.
**** - ararak, rodzaj alkoholu opartego na anyżu. Coś w stylu rakiji, popularne na bliskim wschodzie.

Od ostatniego odcinka minęło ponad 30 dni w związku z tym AAR oczyszczam i zamykam. W przypadku chęci kontynuowania zgłoś się do kogoś z HOI Officium w celu ponownego otwarcia.
Shogun​

 

******​

Po zamachu stanu władzę objęła junta złożona w dużej mierze z wojskowych. Skrajnie prawicowa, rządząca żelazną ręką w całym kraju. Jednak na pewno nie działała na jego niekorzyść. Po industrializacji dużych połaci kraju przyszedł czas na dozbrojenie i częściowe przezbrojenie. Piechotę w pewnej części zmotoryzowano, oraz do służby weszła dywizja pancerna. Niedługo potem przyszło wypróbować nowy sprzęt i doktryny w praktyce. Białoruś padła w dwa tygodnie. Litwa w trzy. Rosja prawie padła w miesiąc. Ukraina padła w pięć tygodni. Władzę nad Kresami objęli Polacy. Litwie i Białorusi zwrócono niepodległość. Wszystkie zdobyte tereny oddano Rosjanom. Włosi objęli władzę na Krymie, Rumuni nad Besarabią i Mołdawią, a macierz została osłabiona i wprowadzono tam rządy okupacyjne.

Zgliszcza reaktora atomowego w Prilukach


Francuscy zolnierze wykonujacy wyrok smierci na czlonkach junty wojskowej.


Polskie czolgi meldujace zakonczenie zdobywania miasta


Rumunscy zolnierze znosza ciala cywilów pod zbombardowaniu Stryja

___***___​

Hmm... wypadaloby napisac dedykacje i podziekowania. Cale "dzielo" dedykuje mojemu przyjacielowi, Bartkowi, który pewnie
nieswiadomie czesto podrzucal mi pomysly na fabule, czasem pomagal w jego rozwoju, ale przede wszystkim jest moim
przyjacielem. Moge poprosic o rozmowe kiedykolwiek, a on zawsze znajdzie troche czasu.


Chcialbym podziekowac m. in. psawkowi, za pomoc przy modyfikowaniu gry, wysluchiwanie pomyslów i cala ta wytrwalosc,
Swierszczowi, za to samo, mammixowi, za to, ze mnie olewal ;D, no i wszystkim którzy czytali i komentowali. Pozdrawiam!
Ot, i kuniec.


Oczyszczony i zamknięty na życzenie autora.

Pozdrawiam Radek