Wawelskie wzgórze

Na jednym skrinie widzę muzułmański herb, który to poganin na południe od Rusi na Islam się nawrócił, miast na chrześcijaństwo jak jego sąsiedzi?

 

Jest to wynik krótkiej przygody Pieczyngów z islamem. Ich feudalni/iqta wasal z Mołdawii wzorem suzerena dokonał konwersji, a potem wyzwolił się. Jakiś czas później Pieczyngowie przyjęli chrzest z Carogrodu.

 

Tak z ciekawości - doszedłeś chyba do tego momentu, że albo masz oponenta z półki wyższej niż Twoja, albo jest niżej i za bardzo nie może stanowić Ci wyzwania?

 

@moskal: Z cesarstwem na ten moment raczej nie miałbym szans się mierzyć, Węgry też są silniejsze, za to Ruś chyba nieco słabsza. A wkrótce nowy odcinek

 

Witam! Wracam po przerwie do AARa chociaż sprawa wygląda tak, iż zaprzestałem grania i pisania. A to głównie z tego względu, iż HIP razem z poszerzoną mapą z SMWH przerażająca zamulał grę na późniejszym etapie, co czyniło ją w zasadzie niegrywalną. Z przyjemnością odkryłem, że przy okazji dostosowywania HIPa do Conclave dodano opcję okrojonej mapy z SMWH bez Indii i Mali, co znacznie zwiększa sprawność, a dla gry Polską nie robi wielkiej różnicy. Niestety sejw z "Wawelskiego wzgórza" jest oczywiście niekompatybilny, stąd zmuszony zostałem do przerwania gry. Mam jednak jeszcze całkiem sporo odcinków, niestety jak wspominałem wcześniej straciłem też obrazki z rozgrywki. Jednak, żeby całe to pisanie nie poszło na marne postaram się pozamieszczać owe odcinki, okraszone jakimiś pasującymi obrazkami z internetów. Zapraszam na dalszy ciąg przygód Mieszka!

Rozdział XIII​

I przyszło na wiosnę Anno Domini 1168 poselstwo z Niemiec z wieśćmi o śmierci cesarza. A zjechali się elektorowie Rzeszy, a wybrali na władcę swego syna cesarskiego, księcia Aribo, któren do lat sprawnych jeszcze był nie doszedł. I miał przez czas krótki władztwo nad Rzeszą, czeski książę, Wilhelm Przemyślida sprawować.

Azaliż przybyli też na wzgórze wawelskie posłowie od Rusi, a to z nowinami o śmierci kijowskiego Trifona. A podzielił był Trifon dziedzinę swą między synów, tak że starszy Mścisław otrzymał Kijów, zaś młodszy Jarosław, wołyński Włodzimierz, a władztwo jego z mieszkowym graniczyło. Azaliż wiedzieć trzeba, iż Irina, synowa króla Mieszka, a małżonka jego najstarszego potomka Bolesława również córą Trifonową była.

I wyprawić się postanowił, w swej mądrości, Rusi naprzeciw król, by dziedzinę synowej swej zabezpieczyć. I ruszył Mieszko przeciw Jarosławowi, azaliż nie mógł liczyć Jarosław na brata swego Mścisława wsparcie. Ścierał się on wszak z kniaziem Włodzimierzem na Włodzimierzu nad Klaźmą siedzącym, któren o dzielnicę kijowską zawalczyć postanowiwszy, wyprawił się przeciw Mścisławowi.

Przykazał więc Mieszko wici do raciądzów królestwa rozesłać i ruszył pod gród warowny Bełz. I zebrał on pod Bełzem 18 tysięcy dobrych wojów i raciądzów. A powierzył król połowę swych sił synowi swemu Bolkowi. I ruszył Bolko pod gród Chełm i zniósł tam w bitwie siły Jarosławowe. I powrócił po tej wiktorii królewicz do swego ojca, a wespół bełskiego grodu dobyli. Azaliż zamiarował Mieszko wojnę tą zakończyć przed nastaniem zimy jeszcze, ruszył więc pod Żwenigród, gdzie warownym obozem rozłożywszy się szturm począł szykować. I dwa tygodnie nie minęły od przybycia sił mieszkowych pod stolicę jarosławową, jak tarany rozbiły bramę grodową, a wdarli się raciądze polscy na mury. I pochwycon został Jarosław, a zmuszon był kołpaka wielkoksiążęcego na rzecz siostry swej zrzec się.

​

Lecz nie pewna była jeszcze władza Iriny nad Rusią, azaliż wciąż zagrożona była przez brata swego, kijowskiego Mścisława. Poparł więc Mieszko roszczenia szurzego swego Włodzimierza, któren ma Włodzmierzu nad Klaźmą był siedział, do kijowskiej dzielnicy. Wyprawił się więc król w głąb Rusi, a podzielił on swe siły. I oblegli polscy wojowie grody warowne w Winnicy i Torczesku, zaś sam Mieszko pod Kijowem stanął. I kończyła się już wiosna Anno Domini 1169, gdy wkroczył polski król do Kijowa, wielkie łupy przy tym dobywając, a chwałą nieśmiertelną okrywszy się. Lecz przyszły ze wschodu dalekiego wieści o śmierci kniazia Włodzimierza. I objęła władzę po nim córa jego Świętosława. I poczęła niewiasta owa z kijowskim Mścisławem układać się. Opuścił więc na te wieści Mieszko grody zdobyczne, a zabrał ze sobą łupy i do kraju był powrócił.

​

I nastał rok pański 1170, a przybył w owym czasie do Krakowa, wygnaniec z Weligradu, Warcisław Nakonida. I upraszać on począł króla Mieszka o pomoc w odzyskaniu dziedziny, którą Niemce byli zagarnęli. I przychylnie spojrzał Mieszko na wygnańca, a ofiarował mu wkrótce wybudowany dopiero co gród w Żliwieczu, na lubuskiej ziemi. I począł król do wojny kolejnej się szykować, lecz wiedział też, iż raciądze jego poczynku potrzebować będą. Zajął się więc sprawami kraju, a ofiarował synowi swemu Bolkowi gród w Dzierzgoniu, wraz z władztwem nad Pomezanią całą. I wydać postanowił Mieszko syna swego najmłodszego Henryka za królową Chorwacji Selowę. I mieli dzięki owemu mariażowi potomkowie piastowego rodu odziedziczyć władztwo nad ową daleką krainą.

Lecz zmuszon był ponownie król przyjrzeć się sprawom wojennym. A rozgorzała w owym czasie wojna między lennikiem Mieszkowym i pomorskim książęciem Miłosławem, a księciem Weligradu lub też Meklemburgii, jak poczęli nazywać krainę ową Niemce. A panował tam w owym czasie Sas Gert z Arnsbergu, któren protekcję cesarską zrzuciwszy udzielnym książęciem był się ogłosił. I przypomniał sobie Mieszko o wygnańcu Warcisławie, a przywołał go ze Żliwca do Poznania, gdzie w owym czasie sam przebywał, a postanowił się upomnieć o jego dziedzinę.

Przykazał więc król palatynowi swemu Sulisławowi Mazurowi, aby ten wici rozesłał, a sam pod gród pograniczny Bardo ruszył na czele drużyny swej przybocznej. I zebrała się wkrótce pod grodem owym armia wielka w sile szesnastu tysiąców wojów. I dobyli on wkrótce Barda, by ruszyć następnie pod Hildę i szturmem ją wziąć. I przetoczyły się wojska mieszkowe przez Połabie, grody rozliczne dobywając, a wielki łup przy tym biorąc.

I dobył król Mieszko grodu Weligradu, azaliż przybyli do niego w owym czasie posłańce cesarscy, a przykazywał przez nich Cesarz Aribo, by rozejm podpisał Mieszko z Gertem, a walk dalszych poniechał. I zmuszon był król ustąpić cesarzowi, i przybył Gert do swej stolicy, na rzecz Mieszka utraconej, i począł układać się ze wschodnim swym sąsiadem. I miał na mocy traktatu Warcisław Nakonida, w imieniu którego Mieszko był wystąpił, grody warowne w Rostoce i Orle otrzymać, wraz z ziemiami przyległymi. I miał on też hołd poddańczy królowi polskiemu złożyć.

​

Przykazał więc Mieszko palatynowi Sulisławowi, by ten raciądzów rozpuścił, a sam na czele drużyny swej przybocznej do Rostoki ruszył. I pozostał tam król aż do lata, azaliż przyszły do niego wieści o śmierci Gerta z Arnsbergu, któren zmarł był, winem na biesiadzie się zachłysnąwszy. A zasłyszawszy owe nowiny pchnął Mieszko poselstwo do papieskiego legata, któren w owym czasie w Magdeburgu, na dworze arcybiskupim był przebywał. I przybył legat do Rostoki, a zgody udzielił Mieszkowi, by ten na Wielkiego Księcia całego Pomorza koronowan został, wystąpiwszy tym samym jako lucickiego związku prawny sukcesor. I ruszył Mieszko raz jeszcze na wojnę by pretensje swoje ogniem i mieczem poprzeć.

I rozesłał palatyn Sulisław wici do raciądzów z Pomorza, i Łużyc, i Lubuszy, i Wielkiej Polski. A gdy oblegał król Bardo już drugi raz w ciągu roku, pociągnął książę Gert II z Arnsbergu na Wołogoszcz, wydartą mu dopiero przez księcia pomorskiego. I dobył on owego grodu, a pociągnął królewicz Bolko z raciądzami Wielkiej Polski, by znieść Sasów. I spotkał się z nimi pod Łosicami, a sam ruszył na czele szarży pancernych chorągwi. I bił niemiłosiernie Bolko Sasów, lecz zapędziwszy się okrążon został, a z konia strącon i zabit. I choć wygrały wojska bolkowe ową bitwę, straszną cenę przyszło za to królestwu zapłacić. I stał się nowym tronu następcą syn pierworodny królewicza Bolesława, książę Przemysł.

​

I przejął dowództwo nad Wielkopolanami, wojewoda Czastolow, a dobył on wkrótce Wołogoszczy, po czym pociągnął na Hildę, by z królem się połączyć, a wieść o śmierci syna mu zanieść. I choć okrył się żałobą, nie ustawał Mieszko w wojennych wysiłkach, a wielką żądzą pomsty na synu, wobec wszystkich Germańców był zapałał. A posłał król syna swego drugiego, Kaźka, na Ruś, by tam Irinę, wdowę po Bolku poślubił, a o interesy królestwa na dworze w Żwenigrodzie dbał. Lecz nie dane było Mieszkowi pomścić swego pierworodnego, azaliż zmarł król w obozie pod Rugardem piętnastego dnia czerwca Anno Domini 1174, a przez lud swój przezwan został dobrym, i takoż zapamiętała go historia.

 

Skoro zrobiłeś taki upgrade można liczyć na ewentualny inny, nowy AAR na nowe warunki?