Winlandzkie Sagi

Historia Grenlandii i Winlandii do roku 1445​

Grenlandia została założona w X w. przez Eryka Rudego, który nadał tą nazwę zbieraninie skał i lodowca i by uczynić ją atrakcyjniejszą, dla mieszkańców przeludnionej Islandii.

Eryk Rudy​

Do roku 1000 osada rozrosła się do 5 tys. ludzi. Niedługo po tym statek z Europy przywiózł zarazę, która zmorzyła Eryka i sporą część mieszkańców. Jednakże kolonia przetrwała i szybko podniosła się z kolan. Kolonia ta osiągnęła liczebność od ok. 3 do 5 tys. ludzi. Początkowo były to dwie kolonie – większa wschodnia i mniejsza zachodnia (licząca ok. 1 tys. ludzi). Znanych jest co najmniej 400 punktów, w których istniały gospodarstwa wikingów. Była to znacząca populacja, biorąc pod uwagę, że liczba ludności obecnej Grenlandii wynosi 56 tys. Kolonia handlowała takimi produktami, jak kły morsów, liny okrętowe, foki, owce, bydło (produkty te wymieniono w wykazie z XIII wieku). Co roku przybywały statki z Europy (głównie z Islandii i Norwegii), przywożąc ze sobą żelazo i prawdopodobnie drewno budowlane, wymieniając je na miejscowe produkty. W 1126 r. zostaje założona diecezja w Garðar , która początkowo podlegała archidiecezji w Lund, a od 1152, po utworzeniu tam arcybiskupstwa, archidiecezji w Trondheim. Wiadomo o co najmniej 5 kościołach, których pozostałości zachowały się do dzisiaj. W 1261 r. ludność kolonii zgodziła się na zwierzchnictwo króla Norwegii, zachowała jednak własny system prawa. W 1380 Norwegia weszła w unię personalną z Danią, a razem z nią kolonie grenlandzkie, które otrzymały status wasala. Władzę miała sprawować rada w systemie opartym na islandzkim Altingu. Jednocześnie rozpoczął się 65-cio letni okres izolacji Grenlandii ze względu na brak zainteresowania duńskich królów. Doprowadziło to między innymi do oddalenia się Kościoła grenlandzkiego od Rzymu.

Jeden z pierwszych kościołów na Grenlandii.



Grenlandzki krajobraz



Osadnicza zabudowa wikingów.
​

Tymczasem ok. roku 986 Bjarni Herjolfsson, pragnąc dotrzeć do ojca na Grenlandii, zgubił się płynąc z Islandii. W trakcie rejsu odkrył on nieznane lesiste ziemie, lecz zabronił swoim ludziom schodzić na ląd. Gdy udało mu się dotrzeć do Grenlandii mało kto dawał wiarę jego opowieściom.

Trasa rejsu Bjarniego.​

Sytuacja zmieniła się, gdy na Grenlandię przybyli z Norwegi synowie Eryka Rudego - Leif i Thorvald. Zainspirowany opowieściami Bjorna Leif postanowił powtórzyć jego podróż.
Pierwszy ląd, który napotkał, był pokryty kamiennymi płytami (isl. hellur), dlatego nazwał go Helluland (Kraina Kamieni). Następnie dopłynął do lesistego lądu z piaszczystymi plażami, który nazwał Markland (Kraina Lasów).

Trasa rejsu Leifa.

​

Kiedy żeglarze odkryli kolejną ziemię, Leif wraz z załogą zszedł na ląd i wybudował kilka domów. Miejsce wydawało się odpowiednie do zamieszkania – w rzekach roiło się od łososi, a klimat był łagodny. Odkrywcy pozostali tam przez zimę. Sagi mówią o znalezieniu tam dzikich krzewów winnych, stąd miała pochodzić nazwa Winland (Kraina win).

Leif i jego ludzie na brzegu Winlandii.​

Ok. roku 1004 do Leifa postanowił dołączyć Thorvald. Po spędzeniu zimy w osadzie brata wyruszył ze swymi ludźmi na dalszą eksplorację nowego lądu. Przez następne dwa lata badał zachodnie oraz północno-wschodnie tereny Winlandii. W końcu dotarł do lesistego przylądka, na brzegu którego jego załoga odkryła trzy łodzie z dziewięcioma ludźmi. Ośmiu udało im się schwytać i zabić, ale jeden z nich uciekł. Spotkani tubylcy, których wikingowie nazwali Skrælingami powrócili w większej liczbie i zaatakowali ludzi Thorvalda. On sam został śmiertelnie ranny i pochowany w Winlandii, a załoga powróciła na Grenlandię.

Thorvald walczy ze Skraelingami.
​

Trzeci z braci Eriksson, Thorstein postanowił udać się po jego ciało, jednak wyprawa nigdy nie dotarła do celu, a jego statek rozbił się u wybrzeży Grenlandii. Załoga przeżyła, ale kilka miesięcy później Thorstein zachorował i zmarł.

W 1010 roku kolejnej próby kolonizacji Winlandii podjął się Thorfinn Karlsefni. Według Sagi o Grenlandczykach wyruszył tam razem z żoną Gudridur oraz 60 osobową załogą. Po dotarciu do celu osiadł w dawnym obozie Leifa Erikssona, gdzie pozostał do końca zimy. Przez kolejne cztery lata badał południowo-zachodnie tereny Winlandii. Pewnego lata osadnicy spotkali grupę Skrælingów, którzy chcieli pohandlować skórami. Jednakże początkowo przyjazne stosunki z tubylcami przemieniły się w konflikt, po którym Karlsefni opuścił Winlandię.

Podsumowanie wypraw wikingów do Winlandi.​

 

Piękna grafika, co to za mod? [emoji23]


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

 

Wszystkie grafiki znalazłem w Google.

Co do gry najważniejsze mody to:
The Frozen Echo
Flat Political Map
Unit Balance

 

Ponowny rozwój i pierwsze kolonie 1445-1460


Grenlandia w roku 1445
​

Wiosną 1445 Alting pod przewodnictwem Esbena Thorgilssona wysłał poselstwo do Króla Duńskiego, by przypomniało i zapewniło o lojalności mieszkańców Grenlandii oraz prosiło o pomoc w dalszym rozwoju osady. Rolę posła pełnił Leif Thormundsson, który pierw obrał kurs na Islandię, następnie Wyspy Owcze, zaś z nich dopłynął do Bergen w Norwegii. Spędził tam miesiąc wywiadując się o obecnej sytuacji w kraju, po czym udał się do Kopenhagi. Tam też na tronie zasiadał Kristófer af Baejaralandi, zwany przez niektórych Krzysztofem III Wittelsbachem. Thormundssonowi udało się uzyskać obietnice wsparcia od króla, który był zdziwiony faktem, że kolonia na Grenlandii jeszcze istnieje.

Tymczasem na Grenlandii doszło do zwiększenia się wpływów duchowieństwa, gdy jeden z najzamożniejszych mieszkańców - Sigurd Bjarmisson zmarł bezpotomnie, cały swój majątek zapisując lokalnemu biskupowi Ulfrowi. Ulfr Svennson był głową Kościoła na Grenlandii, a jego słowo działało jak słowo Papieża w Europie. Spowodowane to było izolacja wyspy przez 65 lat.

Leif Thormundsson powrócił na Grenlandię w sierpniu roku 1447. Niestety oprócz królewskich wieści i rozkazów przywiózł ze sobą plagę grypy, która nawiedziła wtenczas Danię. Europejczycy byli mniej lub bardziej odporni na chorobę, lecz wśród Grenlandczyków zaczęła szerzyć ona śmierć. Ofiary szacowano na ok. 2000 mężczyzn, kobiet i dzieci w różnym wieku.

Podróż Thormundssona rozpoczęła okres ciągłej komunikacji między Kopenhagą a Eriksfjordem. Wkrótce wieści o przetrwaniu Grenlandczyków dotarły do Rzymu. Ojciec Święty Mikołaj V osobiście wysłał ojca Benito Gaspardiego, który znał języki nordyckie, by przyjrzał się tamtejszemu Kościołowi i w razie potrzeby dokonał reform, by przywrócić Grenlandczyków na łono wiary rzymsko-katolickiej.

Listopad roku 1448 będzie zapamiętany na Grenlandii ze względu na dwa wydarzenia: ponowny wybór Esbena Thorgilssona na przewodniczącego Altingu oraz przybycie statku handlowego z Islandii. Statek ten miał stanowić pierwowzór nowych jednostek, które miały powstać z rozkazu Króla Duńskiego. Jednakże rozkazy nie precyzowały w jaki stopniu ma być skopiowany okręt islandzki. W ten sposób powstała unikalna dla Grenlandii konstrukcja ballingerów, przystosowanych do rejsów dalekomorskich jak i przybrzeżnych oraz załadunku różnych towarów.

Szkic grenlandzkiego ballingera.
​

Islandzka jednostka przywiozła także list papieski, w którym to Mikołaj V opisywał zniszczenie zachodniej osady grenlandzkiej przez pogan około 30 lat temu. Czytający to Grenlandczycy, którzy pamiętali tamte wydarzenia kręcili głowami z niedowierzaniem, gdy odczytywano treść listu. Papież pomylił fakty i stworzył zupełnie inną historię. Przede wszystkim osada została tylko opuszczona, a jej mieszkańcy przenieśli się do Eriksfjordu. W Europie list papieża przyjęto jako rzecz pewną - nikt nie kwestionował, że było inaczej. Spowodowało to poruszenie wśród mieszkańców kontynentu: jedni modlili się za mieszkańców mroźnej wyspy, drudzy próbowali wysłać im pomoc w postaci datków, trzeci zaś postanowili udać się osobiście na Grenlandię, by pomóc w odbudowie po rzekomym ataku lub po prostu osiąść tam w poszukiwaniu lepszego życia.

List Papieża Mikołaja V z roku 1448.
​

Do 1449 wybudowano 3 ballingery. Gdy czwarty okręt był na ukończeniu przybył okręt duński z wysłannikiem Króla - Clausem Johansenem. Był on jednym z architektów na duńskim dworze. Przywiózł ze sobą rozkazy królewskie dotyczące wyboru dowódcy nowo powstałych okrętów. Został nim mianowany Olav Eriksson - kapitan okrętu, którym Leif Thormundsson płynął do Danii.

Jednak główną misją Johansena była rozbudowa osady. W tym celu przywiózł ze sobą 25 sztuk złota jako podarunek królewski na ten cel. Wkrótce rozpoczęto rozbudowę Eriksfjordu. Oprócz budowy nowych domostw, murów z kamienia powstało kilkunascie nowych osad z nastawieniem na produkcje zbóż i zwierząt. Największymi projektami rozbudowy były targ i nowa katedra biskupia.

XV wieczna katedra w Gardar​

Wyzwanie stanowił dostęp do materiałów budowlanych. Johansen chciał przywozić je drogą morską z Norwegii, z przystankiem na Islandii. Thorgilsson zaproponował wykorzystanie bardziej lokalnych zasobów: drzew Marklandu i kamieni z Hellulandu przywożonych na pokładach ballingerów. W tym celu zatrudniono kamieniarzy, drwali i cieśli z Islandii, Szwecji, Norwegii i Danii. Zgodnie z przewidywaniami Thorgilssona okazało się to tańszym rozwiązaniem.

Klimat Grenlandii nie należał do najmilszych - lato było krótkie, a zimy długie. Wiosna i jesień przemijały szybciej od lata. Dodatkowo ostatnie stulecie przynosiło postępujące ochłodzenie, które osiągnęło swój szczyt gdy w lipcu 1452 roku nastąpił mróz oraz zaczął padać śnieg. spowodowało to straty w plonach i zwierzętach hodowlanych. Grenlandczykom udało się przetrwać dzięki wykorzystywaniu drewna z Marklandu jako opału, oraz polowaniom w tamtejszych lasach.

Decyzje te pozwoliły umocnić pozycje Thorgilssona, który ponownie został przewodniczącym Altingu.

We wrześniu Król Duński przysłał wici i rozkaz tymczasowego zwiększenia podatków z powodu wojny z Nowogrodem. Konflikt skończył się, bez aktywnego udziału mieszkańców wyspy, pokojem z 1457 roku. Dania zyskała cenny port newski, który pozwalał na kontrole nad handlem bałtyckim oraz zmusiła Nowogród do placenia trybutu przez 10 lat.

Rozbudowę Eriksfjordu zakończono w czerwcu 1455 roku. Wśród wzniesionych budynków znajdowały sie także proste koszary dla żołnierzy. W związku z toczącą sie wojną Alting zadecydował o powołaniu dwóch tysiąc osobowych regimentów piechoty uzbrojonej w lekkie zbroje halabardy - połączenie włóczni i topora. Dowództwo nad nimi powierzono Ansgardowi Erikssonowi.

Ostrza halabard stosowanych przez Grenlandczyków
​

W 1456 po raz kolejny przewodniczącym Altingu został Thorgilsson, który zyskał wsokie poparcie wynikające z jego ciężkiej pracy i stabilnego rozwoju Grenlandii.

Esben Thorgilsson, portret z XVw. autor nieznany.
​

Wkrótce po zakończeniu wojny z Nowogrodem zmarł Olav Eriksson. Nowym dowódcą floty został jego dotychczasowy zastępca Arvid Nansen.

W czerwcu zakończyła się misja ojca Gaspardiego dobiegła końca - Kościół grenlandzki niczym nie odstawał od nauk głoszonych przez Rzym. Dodatkowo wykonał on większą pracę niż ta zlecona przez Papieża. Szybko zaprzyjaźnił się z Thorgilssonem. Esben wykorzystał tę znajomość, by stworzyć administrację opartą na niezależnym duchowieństwie i osłabić nieprzychylnych mu arystokratów.

​

Kolejne dwa lata upłynęły bez większych wydarzeń, aż do czerwca 1458 gdy Alting postanowił o zmianie monet. Do tej pory używano monet wikińskich oraz przywiezionych przez osadników z Europy. Począwszy od roku 1460 miano rozpocząć wybijanie monet z herbem Grenlandii na awersie i portretem Króla Duńskiego na rewersie. Monety nazwano szylingami grenlandzkimi.

Podczas obrad Altingu w grudniu 1458 podjęto decyzję o ponownej kolonizacji Winlandii. Pierwszym kolonistą został Ansgard Egilsson, który w marcu 1459 poprowadził 37 ludzi do miejsca, w którym miała znajdować się osada Leifa Erikssona. Nową kolonie nazwa Leifsbudir (Osada Leifa). Natomiast w listopdazie tego samego roku 200 ludzi pod przewodnictwem Eryka Johansena osiadło w domniemanym miejscu pochówku Thorvalda zakładając Þorvaldsland (Ziemia Thorvalda).

Leifsbudir


Þorvaldsland
​

Obie kolonie rozwijały się bez problemu. Nawiązano nawet kontakt ze Skraelingami i rozpoczęto z nimi handel. Sytuacja ta utrzymywała sie do sierpnia 1460, kiedy to doszło do ataku Skraelingów na Þorvaldsland. Spowodowany był on odmową sprzedaży broni przez osadników grenlandzkich. W związku z atakiem rozpoczęto budowę dwóch okrętów transportowych, aby móc przerzucić do kolonii armię i zrewanżować się Slrealingom za atak.

​

11 listopada 1460 roku Esben Thorgilsson, mający już 60 wiosen na karku, złożył swójnurząd Przewodniczącego Altingu. Zgromadzenie wybrało na to miejsce jego syna - Bernta Thorgilssona.

Wydarzenia na świecie 1445 - 1460
​

15 sierpnia 1445 - Anglicy odmawiają wykonania Traktaktu z Tours i oddania Francuzom Maine. Wybucha wojna.

1 lutego 1447 - Polscy szlachcice wybierają na wego króla Augusta II Jagellona - brata Wielkiego Księcia Litewskiego Kazimierza Jagiellona.

23 styczna 1450 - narodziny Renesansu w Rzymie.

21 września 1450 - Juan II Trastamara poślubia Joannę Aragońską tworząc Unie Presonalną między Kastylią, a Aragonią. Unia obejmuje także tron Neapolu.

20 stycznia 1451 - umiera Książę Holsztynu, terytorium Księstwa Holsztynu zostaje wcielone do Królestwa Danii.

22 lipca 1455 - Papieżem zostaje Francuz, który przyjmuje imię Benedykt XII

19 kwietnia 1456 - Turcy Osmańscy podbijają Konstantynopol, upadek Cesarstwa Wschodniorzymskiego
*************************************************
Rozbudowa Eriksfjordu to podniesienie deva do 5 w każdej kategorii wraz z budową targu i kościoła na odblokowanych slotach.

 

Do 1500 podbijesz całą Amerykę Północną? Czy planujesz kiedykolwiek swoje własne "Sunset Invasion" na Europę?

 

Zobaczę co przyniosą kolejne lata. W każdej chwili mogę odłączyć się od Danii, ale poczekam z tym do nowego króla i jakiegoś wydarzenia temu sprzyjającemu. Może gdy Szwecja się zbuntuje?

Z ciekawostek - Polska rzuciła się na Krzyżaków, ale sojusznicza Litwa odmówiła wsparcia. Ciekawe jak to się zakończy.

 

Jak Szwecja się zbuntuje, to może też na Danię dasz radę napaść?

 

Nie widzę sensu. Mogę wystawić góra 4k woja. Może uda mi się załapać sojusz z SWE i w trakcie buntu stanac po ich stronie, to spróbuję okupować Islandię.

 

No chyba że tak. Rozumiem.

 

Planujesz przenieść stolicę do ameryki północnej?

 

Z czasem tak. Wszystko powinno się wyjaśnić w następnym odcinku.

 

Dalszy rozwój i walki ze Skraelingami 1460-1472


Bernt Thorgilsson
​

Bernt Thorgillson, będący synem poprzedniego Przewodniczącego Altingu Esbena Thorgilssona, odznaczał się niezwykłym zmysłem handlowym. Na jego polecenie sporządzono dokładną listę najpotrzebniejszych towarów i tych, które byłby najbardziej zbyteczne. Dzięki temu doszło do optymalizacji handlu z Koroną Duńską.

Na trzy miesiące przed wyruszeniem do kolonii umiera dowódca Armii Ansgard Erikson. Zastępuje go jego adiutant Alf Sigurdsson, który dokańcza szkolenie piechoty. W styczniu 1462 wojownicy wypływają do Leifsbudir, a 17 maja dochodzi do odwetowego ataku na osadę Skraelingów na terytorium Porvaldslandu.

​

W grudniu 1462 osada Leifsbudir liczyła już 400-stu mieszkańców, którzy zajmowali się głównie połowem ryb. W kwietniu następnego roku zezwolono, by w Leifsbudir osiedliła się setka Skraelingów, głównie kobiet, dzieci i starców, którzy uciekli po zniszczeniu ich wioski przez mieszkańców sąsiedniej osady. Przebywając z osadnikami uchodźcy dość szybko zaadoptowali się do kultury Grenladczyków.

15 grudnia 1464 w uznaniu dla stabilnego rozwoju Bernt Thorgilsson ponownie został Przewodniczącym Altingu.

1 września 1465 syn Bernta - Soren Thorgilsson wraz z 15 innymi osadnikami przeniósł się do miejsca, gdzie znajdowała się niegdyś osada Skraelingów, którzy zamieszkali w Leifsbudir. Prowadziła ich tam małżonka Sorena, której imię można tłumaczyć z lokalnego języka jako Poranna Rosa. Nową kolonie nazwano Straumfjord (Zatoka Przypływów).

Kolonie grenlandzkie.
​

13 lutego 1466 z Islandii przybył poseł Króla Danii, który wzywał Grenlandzyków do udziału w wojnie ze Szkotami i Francuzami.

​

2 grudnia 1467 osada Straumfjord została zaatakowana przez Skraelingów. Armia Grenlandzka pokonała ich w Wigilię tego samego roku. Jak okazało się po bitwie, pochodzili z tej samej wioski, która zniszczyła dom Porannej Rosy.

​

W czerwcu 1468 osada Porvaldsland wyspecjalizowała się w łowiectwie i sprzedaży futra.

Zaś 8 lutego 1469 Bernt Thorgilsson został ponownie wybrany Przewodniczącym Altingu. W związku z tym ogłosił rozpoczęcie przygotowań do próby eksploracji niezbadanych wybrzeży na południe od kolonii na Vinlandii jak zaczęto nazywać kolonizowaną wyspę.

W tym celu 3 grudnia wyprawiono 3 ballingery pod dowództwem Thorkela Olavssona. Do kwietnia 1470 odkrył on kilkanaście potencjalnych miejsc nadających się na budowę osad. Dodatkowo odkryto, że najbliższy ląd stanowi coś w rodzaju półwyspu odciętego od od kontynentu długą zatoką. Na końcu tej zatoki zamieszkują Skraelingowie. Ci jednak różnią się od swych pobratmców z Vinlandii. Przede wszystkim tworzą oni jedna wspólnotę plemienną podzieloną na kilkanaście wiosek. Z prób nawiązania komunikacji ustalono, że nazywają siebie Ottawa. Na specjalnym posiedzeniu Altingu postanowiono nie podejmować przeciw nim żadnych akcji i poczekać do zakończenia wojny ze Szkotami w celu przekazania informacji o nich do Danii.

​

Wojownik Ottawów.
​

W marcu 1470 w Straumfjordzie zamieszkało ok. 20 rodzin Skraelingów. Pochodzili z tej samej wioski co Poranna Rosa i dotychczas żyli w rozproszeniu na tym terenie. Gdy dowiedzieli się, że ocalali mieszkają w wiosce "Bladych Twarzy" i żyją w spokoju i dobrych warunkach materialnych postanowili do nich dołączyć. Dzięki nim w ciągu miesiąca rozwinął się w osadzie połów i handel rybami.

Na początku czerwca zmarł Alf Sigurdsson, a zastąpił go Eilert Sversson.

W lipcu Straumfjord został ponownie zaatakowany przez Skraelingów, którzy zostali pokonani w sierpniu. Pod koniec sierpnia przeprowadzono atak odwetowy zakończony sukcesem.

​

​

Tymczasem 2 sierpnia Leifsbudir osiągnął liczbę 1000 mieszkańców i stał się samowystarczalnym miasteczkiem.

31 marca 1471 roku Alting zdecydował o przeniesieniu swojej siedziby do Leifsbudir. Było to spowodowane cieplejszym klimatem oraz możliwością szybszego reagowania na problemy w koloniach.

12 stycznia 1472 z Islandii przybył statek pod szkocka banderą. Przybyli nim posłowie królów Danii i Szkocji. Przywieźli oni Traktat Jutlandzki określający zasady zakończenia wojny duńsko-szkockiej.
Duńczycy zostali pokonani i zmuszeni do wyzwolenia Księstwa Holsztynu i zapłacenia 32 sztuk złota zadośćuczynienia. Norweskie Orkady i Szetlandy stały się własnością Szkotów. Dodatkowo Grenlandczycy mogli zdecydować, czy chcą pozostać wasalami Duńczyków.

​

W takiej sytuacji specjalne zebranie Altingu postanowiło o przeprowadzeniu głosowania we wszystkich grenlandzkich posiadłościach. W ich wyniku zdecydowano o zerwaniu zależności od Królestwa Danii. By podkreślić ten czyn ogłoszono powstanie Republiki Vinlandii.

Wydarzenia na świecie 1460-1472
​

18 stycznia 1464 - Papieżem zostaje Clemens VII z pochodzenia Anglik.

3 lipca 1466 - Na angielskim tronie zasiada członek rodu York, jego władzy sprzeciwiają się Lancasterowie. Jako, że oba rody mają róże w swych herbach konflikt zostaje nazwany Wojną Dwóch Róż.

4 lipca 1467 - Cesarz Niemiecki wzywa do przeprowadzenia Reformy Rzeszy. (Pierwsza reforma)

13 lipca 1471 - Cesarzem Niemieckim zostaje Józef I z Austrii.

***************************************************************************

Do następnego odcinka trochę minie. Teraz w pracy będę co drugi dzień, a pracuje po 24h.

 

O, zerwanie zależności? Ale to będzie wojna o niepodległość, czy jak?

 

Nie bedzie wojny. Mod Frozen Echo, dodający Grenlandie i Winlandie ma decyzję dającą niepodległość bez walki o nią.

 

Aa, chyba że tak. No to masz luz