Wojna. Wojna nigdy się nie zmienia. - Fallout AAR

Łeee.... dlaczego wszyscy muszą ginąć
[*]
Tak w ogóle to robisz się przewidujący, Nuke

 

"Reichsmarschall Mainstein" - ja mam taką małą uwagę że tytuł "Reichsmarschall" nosiła tylko jedna osoba, i nie był to bynajmniej Mainstein, oczywiście w świecie rzeczywistym, naszym.

 

Łoł... mocno... Zrobisz z Adolfa w fazie końcowej kogoś przeciwnego jego pradziadkowi? tak dedukuję z tego co jest w tym odcinku, ale chyba lepiej jeśli zachowasz to dla siebie
Mało zdjęć ostatnio dajesz, odcinki krótkie, ale powraca stara gwardia. Ciekawi mnie, kogo zobaczymy w następnym odcinku.
Tak trzymaj, czekam niecierpliwie

 

Barlow - ano. Tyle że nie każdy miał tyle (nie)szczęścia żeby zostać ghulem
matigeo - nie, jako zmutowany zombie z Resident Evil 5
Ken - to powiedz co będzie w następnym odcinku
Templar - w moim wcześniejszym aarze nosiło ten tytuł 5 osób
Marcex - wolę wydawać krótsze, ale częstsze. Kolejna postać z poprzedniego aara pojawi się dopiero za kilka odcinków.

No to czas na reklamę - już wiadomo z czego będę pisał aara jak skończę ten http://wayofwar.org/showthread.php?t=37754&p=785155#post785155

 

Będą jechać, zostaną zaatakowani, tylko Aldi przeżyje.
Coś w ten deseń będzie, od co. A jak coś innego, to znaczy że Nuke planuje coś.... ciekawego

 

Świetna postać Mainsteina. Chylę czoła.
Czekam na więcej, nie jest za bardzo się do czego przyczepić.

 

Dobra panowie, potrzebna mi jest pomoc. Do następnego odcinka chcę wrzucić zdjęcie Evy, ale jakoś brakuje mi dobrej fotki. Prosiłbym o wysłanie propozycji na pw (albo tutaj). Oczywiście potrzebna jest blondynka Fajnie byłoby gdyby zdjęcie było w klimacie Fallouta (może być też gry, ale w grę wchodzą tylko F3 i FNV). Liczę na szybki odzew, bo odcinek być może wrzucę dziś/jutro. Oczywiście dla usera, który przedstawi najlepszą propozycję, będzie nagroda w postaci repa:mrgreen:

 

Polskie "gwiazdki" odpadają?

 

Wolę zdjęcie zwykłej kobity niż wytapetowanego wyjca.

 

Eva nie jest Ghulem chyba .

 

Tak z ciekawości: Czytałeś jakieś pamiętniki Mainsteina/o Mainsteinie czy sam nadałeś mu charakter?

 

Sam nadałem. Uznałem, że przez 40 lat bycia mutantem człowiek zmieni się bardzo także pod względem psychicznym więc mogłem popuścić wodze fantazji

Tak na marginesie - reflektujecie na rozwój wątku romansowego czy raczej w jakiś sposób usunąć Evę?

 

Może i jedno i drugie?

 

Chociaż kobiecie daruj życie, Nuke
[wywieranie presji przez społeczność-mode ON]Wątek romantyczny chcemy!!!

 

Eva mogłaby zmutować w trakcie

 

Łącząc wasze pomysły to oczywiście będzie wielka miłość mutantki i prawnuka wodza Rzeszy zakończona jej śmiercią i opłakiwaniem jej przez Adolfa.

A mówiąc poważnie, to ja również jestem za darowaniem jej życia i rozwojem pobocznego związku romantycznego. A jeżeli ów wątek rozwijał byś Nuke tak dobrze jak pozostałe, to efekt był by na pewno doskonały.

 

FUUUUUU!
Kto to wymyślił!? Tak z ghulicą!? Co wy za fetysze macie?;D

 

Nie mówiłem , że to ma koniecznie być ghulka... ja tam na mutantach z Fallouta sienie znam...:mrgreen:.

 

Ta, jak supermutantka to jeszcze gorzej.

 

Chyba sobie to wkleję do sygnaturki :mrgreen:

Zawsze może "nie zdążyć" wyewoluować i kropnąć sobie w łeb.

 

Tak na marginesie to bardzo ładnie by się to wszystko ułożyło. Stary Adolf Hitler miał zonę Evę. Czemu młody też nie mógł by mieć.

 

Odcinek XIII
​

[video=youtube;ix1DT_osn3M]http://www.youtube.com/watch?v=ix1DT_osn3M&feature=related[/video]
​

Jechaliśmy już od godziny. Powoli zapadał zmierzch. Przez cały czas Eva wpatrywała się w boczną ściankę kabiny. Myślałem, że płacze, ale nie wydawała z siebie żadnego dźwięku. W końcu zdecydowałem się do niej odezwać.
- Posłuchaj... Musieliśmy to zrobić. Musieliśmy mu na to pozwolić. Gdyby nie popełnił samobójstwa zostałby potworem. Oszczędziliśmy mu tego.
Eva odwróciła się patrząc na mnie spode łba. W jej oczach nie było łez.
- Łatwo ci mówić. To nie twój pradziadek - warknęła.
- Rozumiem, że jest ci ciężko z tego powodu, ale...
- Nic nie rozumiesz. Od piętnastu lat był jedynym człowiekiem, który opiekował się mną. Nie masz pojęcia co to znaczy stracić bliską osobę.
- Mam pojęcie i to nawet większe niż ty - rzekłem, myśląc o kapralu Harpe. - Ja musiałem patrzeć na śmierć bliskiej mi osoby, tobie tego oszczędziłem.
Eva zacisnęła zęby, a po chwili znów się odezwała.
- Co ze mną zrobisz gdy dojedziemy do Drezna? Zostawisz mnie tam?
- Erich... Twój pradziadek chciał żebyś została w Krypcie Drezno. Generał Magnus zaopiekuje się tobą.
- A jeśli się nie zgodzę?
- Niby czemu miałabyś się nie zgodzić?
- Przesiedziałam w krypcie prawie całe życie, wychodząc razem z pradziadkiem tylko na kilka godzin, gdy jakiś esesman zapuścił się zbyt blisko naszej rezydencji. Mam już dosyć siedzenia pod ziemią.
- A gdzie chcesz pójść? Nie masz żadnej rodziny, przyjaciół...
- Mam ciebie.
- Mnie? Niby jak to sobie wyobrażasz? Będziesz jeździć ze mną po całych Niemczech uciekając przed śmigłowcami Enklawy? To zbyt niebezpieczne.
- Niebezpieczne - prychnęła. - Gdyby nie ja to dziś rano Enklawa zwinęłaby cię i pewnie siedziałbyś teraz przed jakimś bydlakiem z SS. Myślisz, że jak sprzątniesz jakiegoś żołdaka Himmlera to co? Zemdleję?
Lekko mnie zatkało. Nie spodziewałem się takiej bezkompromisowości po prawnuczce Reichsmarschalla. Bardziej przypominała mi Liselotte z Dargen niż grzeczne dziewczyny z Berghofu. Mimo wszystko podobało mi się to.
- Jesteś dość... twarda. Nie spodziewałem się tego po dziewczynie wychowanej w krypcie.
- Pradziadek mnie tego nauczył. Od dziecka szkoliłam się na żołnierza. Umiem strzelać, rzucać nożem, podkładać bomby... To chyba wystarczy żeby z tobą podróżować? - Zapytała chytrze.
- Zobaczymy co na to powie generał Magnus.
- Ech... Jestem aż taka... zła? - Zapytała, uśmiechając się zalotnie.
- Kobiety zwykle sprowadzają kłopoty - powiedziałem odwzajemniając uśmiech.
- Z jednych już cię wybawiłam...
- Jesteśmy już blisko - przerwałem jej. - Musimy jak najszybciej dotrzeć do tunelu, Enklawa może nas zlokalizować.
- Z ostrożnością nie wygram... - mruknęła.
- Słucham?
- Nie, nic...

​

Dotarliśmy do tunelu prowadzącego do garaży krypty. Po kilkunastu minutach znaleźliśmy się przed stalowymi drzwiami. Podszedłem do kamery wiszącej nad nimi.
- Proszę otworzyć, nazywam się Adolf Hitler - powiedziałem do kamery.
- Proszę potwierdzić swoją tożsamość.
Zdjąłem z szyi Reichsadlera i przysunąłem go do kamery. Drzwi zasyczały i powoli zaczęły się rozsuwać. Wsiadłem do transportera i wjechałem do środka. Gdy wysiedliśmy obstąpili nas żołnierze Werwolfu.
- Heil Hitler! Witam, Herr Hitler, nie spodziewaliśmy się pana tak wcześnie.
- Heil Hitler. Czy mogę zobaczyć się z generałem Mag...
- A co to za paniusia? - Zapytał jeden z żołnierzy gdy Eva wysiadała z transportera.
- Uważaj do kogo mówisz - warknęła. - Jestem Eva von Manstein, prawnuczka Reichsmarschalla Mansteina. To chyba wasz dawny dowódca, co?
- Ja... eee... - żołnierz zaczerwienił się i zmieszał.
- Dobrze, dość już tego - rzekłem. - Prowadźcie do generała.
Ruszyliśmy korytarzami. Żołnierze ledwo co zerkali na Evę. Wyglądali tak jakby się jej bali. Dla mnie ten widok był przekomiczny i z trudem powstrzymywałem uśmiech. W końcu dotarliśmy do gabinetu Magnusa.
- Generał już na pana czeka, Herr Hitler - rzekł wartownik przy drzwiach.
- Poczekaj tutaj - powiedziałem do Evy.
- Chyba żartujesz. Nie zostanę tu sama.
- Daj spokój, nie widzisz, że oni się ciebie boją? - Zapytałem przyciszonym głosem.
- Nie ma mowy, wchodzę razem z tobą - powiedziała otwierając drzwi gabinetu.
- Heil Hitler, Ado... eee... Kim pani jest? - Zapytał zaskoczony generał.
- Heil Hitler, panie generale... To Eva von Manstein, prawnuczka Reichsmarschalla...
Generał szybko ochłonął i podszedł do nas.
- Bardzo miło mi panią poznać, Fraulein von Manstein. Proszę mi wybaczyć, ale muszę porozmawiać z Adolfem w cztery oczy...
- Chcę być przy tej rozmowie. Nie będziecie rozmawiać o mojej przyszłości beze mnie.
Generał spojrzał na mnie bezradnie.
- O pani... przyszłości? Raczej chciałem porozmawiać z Adolfem o Enklawie...
- Panie generale... Może niech Eva zostanie... - próbowałem rozwiązać problem.
- Ech... No dobrze. Proszę, siadajcie. Napijecie się czegoś?
- Poproszę.
- Więc Adolfie, udało ci się wykonać misję? - Zapytał generał, wyciągając karafkę i kieliszki.
- Tak. Dotarłem do Berlina i znalazłem kryptę. Po drodze musiałem uciekać przed Skorzenym i ghulami.
- Skorzeny był w Berlinie?
- Tak, Himmler wydał rozkaz schwytania mnie. Skorzeny odpowiada za wykonanie go.
- Skąd o tym wiesz?
- Dojdziemy do tego za chwilę. Udało mi się znaleźć wejście do krypty. Znalazłem w środku Helmuta Goebbelsa.
- Udało ci się go znaleźć... Co było dalej?
- Opowiedział mi historię krypty. Gdy wybuchła wojna stracili łączność ze światem. Główny właz był nieszczelny i promieniowanie dostało się do środka. Musieli schronić się na najniższym poziomie krypty. W końcu został już tylko Helmut...
- Ale co z nim? Został w krypcie?
- Nie. Opuściliśmy kryptę, w garażu mieli jednego sprawnego kubelwagena. Po drodze dopadł nas śmigłowiec Enklawy. Wypadliśmy z drogi, samochód zaczął się palić, straciłem świadomość...
- I wtedy ja zestrzeliłam śmigłowiec - dodała z dumą Eva.
- Pani, Fraulein vom Manstein? - Zapytał zaskoczony generał.
- Tak, ja. Pradziadek nauczył mnie strzelać z Panzerfausta.
- No dobrze, co było dalej?
- Obudziłem się w krypcie Reichsmarschalla.
- Reichsmarschall żyje?
- Nie. Jest... Był mutantem, ghulem. Porozmawialiśmy trochę... Poprosił mnie o przywiezienie Evy do Drezna i oddanie jej pod pańską opiekę. Gdy wyjeżdżaliśmy popełnił samobójstwo.
- Ale dlaczego? Nie mógł przyjechać z wami?
- Powoli zaczynał tracić nad sobą kontrolę, dziczeć... Nie chciał zostać pozbawioną rozumu bestią...
Generał Magnus zamyślił się.
- Czyli nie znalazłeś obu, ale żaden z nich nie żyje... To trochę komplikuje plany... - powiedział po dłuższej chwili.
- Dlaczego?
- Widzisz, liczyłem, że któryś z nich będzie coś wiedział o... o pewnym bardzo ważnym miejscu.
- Jakim?
Generał spojrzał znacząco na Evę.
- Fraulein von Manstein, może nas pani na chwilę opuścić?
Eva zacisnęła zęby, ale po chwili wyszła bez słowa.
- Więc o jakie miejsce chodzi? - Zapytałem gdy drzwi się zamknęły.
- Wiesz o tajnym ośrodku badawczym w Alpach?
- Babka coś mi o tym wspominała. To tam były pierwsze reaktory?
- Tak. To ogromny kompleks. Reaktory, poligony, elektrownie atomowe... Mnóstwo bunkrów, potężna obrona przeciwlotnicza, prawdziwa twierdza...
- Po co miałbym się tam udać?
- Żeby zniszczyć kompleks. Nie możemy pozwolić żeby Himmler się do niego dobrał. Widzisz, gdy rozmawialiśmy po raz pierwszy nie powiedziałem ci wszystkiego. Enklawa krąży nad Alpami nie tylko z powodu Berghofu. Znacznie ważniejszy jest ten ośrodek. W silosach jest dużo rakiet z ładunkami nuklearnymi. Gdyby je przejął... Cała Rzesza musiałaby mu się poddać. Mógłby zastraszyć każde miasto, każdą wioskę... A w końcu rozszerzyłby władzę na coraz większe terytoria.
- A Werwolf nie mógłby przejąć kontroli nad kompleksem?
- Nie wiesz o czym mówisz. To ogromna baza, nie mamy dość żołnierzy żeby ją obronić. Zresztą najpierw musielibyśmy ją znaleźć, a na to nie mamy środków i czasu.
- Skąd pewność, że kompleks nie został zniszczony chińskimi bombami?
- Nie mieli możliwości go namierzyć. Nie posiadali satelit, a lokalizację kompleksu znała tylko garstka ludzi.
- Co mam robić gdy już go znajdę?
- Musisz dotrzeć do podziemi. Z tego co wiem jest tam główny komputer, z którego będziesz mógł odpalić sekwencję autodestrukcji. Następnie wróć do Drezna. Wtedy pomyślimy co dalej zrobić.
- Hmm... A co zrobić z Evą?
- Zawołaj ją.
Po chwili do gabinetu wróciła Eva.
- A więc moja droga - zaczął. - Osobiście zgadzam się z wolą twojego pradziadka. W Dreźnie byłabyś bezpieczna. Jednak jesteś już dorosła i nie mogę zmusić cię do zostania tutaj. Więc decyzja należy do ciebie.
- Chcę jechać z Adolfem. Nie zamierzam przesiedzieć kolejnych dwudziestu lat w krypcie.
- Adolf, co ty na to? - Zapytał generał.
- Ja... Sam nie wiem... Eva jest dobrze przeszkolona, ale... nie chcę jej narażać.
- Fraulein von Manstein, musi być pani świadoma, że misja jakiej podjął się Adolf jest bardzo niebezpieczna. Domyślam się, że wie pani też jakim zagrożeniem jest Enklawa. Jeśli chce pani z nim jechać robi to pani na własne ryzyko.
- Wiem. Mimo to nie chcę tu zostawać, a innej alternatywy nie mam.
- Dobrze. Adolfie, zgadzasz się?
- Pewnie będę tego żałował... ale niech będzie. Zgadzam się.

​

Rano obudziłem się w swojej kwaterze. Na stoliku przy łóżku czekało na mnie śniadanie. Kwadrans później wyszedłem na korytarz i zajrzałem to kwatery Evy, która mieściła się naprzeciwko.
- Fraulein von Manstein jest na górze, razem z żołnierzami przygotowuje do drogi transporter.
Odwróciłem się i ujrzałem szeregowego Matzky'ego, który przywitał mnie gdy pierwszy raz byłem w Dreźnie.
- Ach, Matzky... Mógłbyś mnie zaprowadzić do niej? Nadal mam problemy z orientacją w tej krypcie.
- Oczywiście, Herr Hitler!
- Mówiłem ci, żebyś mówił mi po imieniu.
- Przepraszam, He... to znaczy przepraszam, Adolfie!
Dotarliśmy do garażów. Wokół naszego transportera uwijali się żołnierze. Sama Eva grzebała pod maską.
- Wreszcie wstałeś, przez ciebie wyjedziemy najwcześniej po południu - przywitała mnie.
- Mam za sobą dwie nieprzespane noce i wypadek. Należy mi się trochę odpoczynku.
- Tak, tak. Leń z ciebie i tyle - uśmiechnęła się. - Pomóż mi przy tym gracie, coś się zepsuło i nie mogę go odpalić.
- Nie znam się na mechanice, w Berghofie nie mieliśmy samochodów.
- Co to za krypta, która nie ma pojazdów? Ech, to sprawdź chociaż działko na dachu transportera. Jeśli Enklawa znowu nas dorwie będzie bardzo przydatne.
Wdrapałem się na górę i sprawdziłem działko. Wydawało się być sprawne. Zeskoczyłem na dół.
- Chyba jest w porządku - powiedziałem Evie.
- No to chyba Enklawa nas nie rozwali - odpowiedziała z przekąsem. - Udało mi się naprawić tego grata, ale nie ręczę, że nie rozkraczy się gdzieś po drodze.
- Wszystko jest już gotowe?
- Myślę, że tak. Chyba już możemy jechać.
Wsiedliśmy do transportera i wyjechaliśmy z garażu. Eva wydawała się być podekscytowana.
- Gdzie jedziemy najpierw?
- Do Berghofu. Muszę porozmawiać z moją babką. Stamtąd ruszymy w Alpy.

 

Fajnie. Fabuła godna podziwu. No i Eva... taka fajnie zadziorna Ci wyszła. A co do kompleksu w Alpach to pewnie również szykujesz coś fajnego. Odcinek świetny ale gryzie mnie jedna jedyna rzecz. Wierząc obrazkowi przedstawiającego Evę, to wygląda tak trochę... bo ja wiem... amerykańsko?

 

Hmm... Nie spodziewałem się że z Evy będzie takie ziółko

 

Kapelusz to trofeum wojenne pradziadka z kampanii w USA Poza tym zdjęcie z falloutwikia, więc jest w klimacie.