Zbiór AAR'ów nietypowych - by MikeZ

Powiem wprost - Takiego AARu jeszcze nie było.

Scenariusz Bitewny - Lis Pustyni: Rommel w Afryce
Państwo: Niemcy
Poziom Trudności/ Agresywność: Normalny / Normalny

No to jedziemy...

Pieśń o Erwinie

Duce Afrykę chciał zawojować
Po czym plan uknuł bezczelny,
Jednego tylko wódz nie pojmował,
Że Włosi nie są zbyt dzielni.

Musi się płaszczyć więc przed Niemcami,
Żeby zechcieli mu pomóc,
Lis szczwany Rommel na czele armii
(i czołgów) wyrusza z domu.


Erwin Rommel

„Eh, Sytuacja jest nieciekawa”
Zwierza się generał Stumme.
„Walka w Afryce to nie zabawa,
Musisz mnie, Erwin, zrozumieć”.

Generał odrzekł: „Nie martw się Stumme”
Dywizji mamy w bród, bracie,
Chyba szesnaście. Ja walczyć umiem
I z każdym sobie poradzę."

Piąta nad ranem, trzydziesty marca
Niemcy ruszają do boju.
Msus i Benghazi, w tych oto miastach
Rozpocznie się czas ich znoju.



Kilka dni później Niemcy są w miastach
Rommel wręcz cuda uczynił -
Czuje, że błysła szczęśliwa gwiazda
Dla niego, Lisa Pustyni.

Szesnasty kwietnia – u bram Tobruku
Bezczelni Niemcy stanęli,
Pośród wystrzałów, ryków i huków
Anglicy tkwią zaskoczeni.


Włosi i Niemcy w Tobruku

Już w maju Włosi razem z Niemcami
Ruszają w bój do Egiptu
A Brytyjczycy jak palec sami
Partaczą bitwę za bitwą.

Dwudziesty pierwszy maj, Tajne Ściśle:
Rusza Operacja Merkur.
Jeśli obrońców się ciut przyciśnie,
Kretę będziemy mieć w ręku.


Operacja Merkur

„To nadzwyczajne!” Wykrzyknął Erwin.
„Niemcy zdobyli już wyspę.”
Erwina Rommla coś jednak gnębi,
Czy w Siwie zniszczy dywizje?

Anglicy w Siwie drogę ucieczki
Stracili, Lecz nie odwagę.
Brak im granatów? Świszczą zawleczki!
Trzeba to wziąć pod rozwagę.

Pod El Alamein za to, Anglicy
Się ździebko nie popisali.
Zamiast odważnie walczyć o życie,
Oni się ciągle cofali.

Znowu kłopoty, Syria i Liban
Zmusiły Anglię do wojny
Niezbyt szczęśliwa wiadomość chyba,
Walka na dwa długie fronty.

Tymczasem Rommel pełen zapału,
Szykuje plan ofensywy,
Anglików zniszczy, ale pomału
Niczym wytrawny myśliwy.



Stanęli Niemcy nad brzegiem Nilu
Anglicy zaś z drugiej strony
Pełni podziwu dla własnej klęski
Szykują się do obrony.

Włosi świętują wielkie zwycięstwo
Są już panami Egiptu,
Niemcy, zaś aby okazać swe męstwo,
Ruszyć chcą na niedobitków.

„Parszywe szczury” Wycedził Erwin
„Chroni ich kanał Sueski”
Myśl o nich Rommla dręczy bez przerwy
Choć nie spodziewa się klęski.

Dziesiąty Września. „Rommel zwycięzcą!”
Krzyczą w Hiszpanii i w Rosji
Anglicy zaś twierdzą, że się zemszczą
Za stosy angielskich kości.


Medal Dla Zwycięzcy - Erwina Rommla

Dzięki Grzesiowi MikeZ otrzymuje pochwałę ode mnie.//Królik

 

Podobało się, to pora na kolejną dawkę uderzeniową. Tym razem AAR trochę dłuzszy i podzielony na dwie (może więcej) części. Zastosowałem się do waszych rad i umieściłem obrazki na końcu.

Wojna Obronna 1939

Scenariusz Bitewny: Kamapnia Wrześniowa

Państwo: Polska
Poziom Trudności: Normalny
Agresywność: Normalny

Część pierwsza:

Żołnierze, czynów twórcy i poeci czynów
Piewcy, zbliżcie się tu, wołajcie swych synów.
Bo oto jam przybył, ja widz rzeczy straszliwych –
Spalonych domów oraz trupów twarzy krzywych.
Opowiem ja wam bajkę... nie niech będzie to baśń.
Słów tuzin o tym jak z niezgody rodzi się waśń,
Jak nie swoją ręką kasztany chwytać z ognia
I jak, gdzie, i kiedy zaczęła się ta wojna.

Wrzesień – pierwszy wystrzał, huk: czwarta czterdzieści pięć.
Wątłą granicę Polską, wgniotła pancerna pięść.
To dopiero piąty dzień, a Bydgoszcz trafił szlag.
Jak stwierdził ktoś z dowództwa: „Rozje*ał w drobny mak
Naszą obronę, ten buc, ten pokrak z wąsikiem”.
Piątego września padł Gdańsk, z niemym, w ustach, krzykiem.
Kolejna dywizja, armia, kraj gdzieś upada,
Nad morzem zaś Westerplatte broni się nadal.
Wdeptani w czarną ziemię, wbici w żółty piach.
Strzegą ojczyzny sami, nie wiedząc co to strach.

Pora wziąć głęboki wdech, armie swe połączyć.
To przecież początek jest, jeszcze można walczyć.
Choć Poznań nie broniony, jeszcze nie zajęty.
Choć nie ma Polska portu, są Polskie okręty.
Mówił do swych żołnierzy, Rydz-Śmigły marszałek:
„Żołnierze Polskich armii, ja na was się zdaję.
Rzucić na Niemców wszystko, co nam pozostało.
Za każdą ranę - trupa, a za strzał - sto strzałów.”
Choć walczyli wytrwale, wierni swej tradycji,
Na nic im ta tradycja, gdy brak amunicji.
Pół kraju w rękach wroga. Nie dość im nieszczęścia?
Czas płynął bardzo szybko, już połowa września.
Na horyzoncie Niemcy, do nich przyszło strzelać,
Lecz, jest jeszcze jeden wróg, gorszy od Hitlera.

(Ale o nim dopiero w części drugiej...)


Rozmieszczenie Dywizji

Niemiecka napaść na Polskę

Połowa Września...

 

Heh, racja tak się przejąłem pisaniem samego AARa, że zapomniałem o szczegółach. Już to naprawiam - oczywiście że gram Polską, i wcale nie po to zeby wygrać (bo na wygraną w tej kampanii nie mam szans niestety , ciekawe czy komuś udało się utrzymać Polskę lub chociaż odnieś marginalne zwycięstwo na Normal/Normal ? )

 

Dam! Dam! Dam!

Oto jest długo wyczekiwana aktualizacja!

Część druga pt.
"Wyczerpująca Obrona"

„Zdradzono nas! Zdradzono!” Wykrzyknął Rydz-Śmigły.
„Nie mówcie mi panowie, że robię z igły widły!”
Zaraz spojrzał na mapę, jakby w stertę śmieci
Nabrał powietrza po czym: „Do licha! Sowieci!”
Wydusił ciężko z siebie. I zamilkł. W oddali
Sowieci, jak Sowieci, szli i mordowali.
Rzucili się na Kresy, by wspomóc Germańców.
Zaraz zaczęli pętać Polskę w drugi łańcuch.

Wnet ubzdurali sobie Ruscy (wszyscy chyba).
Że rozwiną na świecie, swój Czerwony dywan.
Że będą ich witali, Polacy z kwiatami.
Tak jakby ci Polacy, byli już przegrani.
Witkacy ich nie wita. Troszkę już nadgniły.
Z ogromnej tej euforii, podciął sobie żyły.

Sytuacja jest kiepska, choć nie rozpaczliwa,
Wojska jeszcze nie braknie, choć braknie paliwa.
Szkopy stoją na Wiśle i nie doszli Bugu.
Ale żeby móc wygrać, trza co najmniej cudu.
Stolicę chcą ze wschodu zajść gnidy parszywe,
Lecz bronią się Polacy, przed losem straszliwem.
Odwróciły się na chwilę, złe koleje losu,
Doszli Biedni Polacy, na moment do głosu.
Jedna z dywizji Polskich na lewym brzegu Wisły
Przycupnęła. Odbiła - Radom dla Ojczyzny.

Zaczął się październik. Co dzień krwawe walki.
Gdzieś słychać chrzęst gąsienic, gdzieś – łamane karki.
Wiedz – odbiliśmy Lublin – szósty października,
Musimy się utrzymać, zegar ciągle tyka.
Może Francja na wesprze, pomoc przyjdzie, może.
Trzeba wytrzymać jeszcze, choć jest coraz gorzej.
Połowa października, przyszła wśród wybuchów,
Francuzi by pomogli, lecz nie znoszą ruchu.

Lecz spójrzcie! Przetrwaliśmy! To wiadomość z Francji.
Z nastaniem Listopada. Tak! Ruszyli zwarci!
Niech żyje Wojsko Polskie, niech żyją żołnierze.
Rydz-Śmigły roniąc łezkę, rzekł cicho: „Nie Wierzę”.


Polska - 14 Paźdzernika



Koniec...


Gratulacje :jupi:
Oczyszczony

Tomo55