"Żeby Polska, była Polską" - MDS AAR od 2003

Macgie · 17 Październik 2010

Część II
"Próba sił"

Odcinek 10 (44)
Rok 2011- 31 grudnia 2012

Modernizacja WP

W ciągu tych dwóch lat, Wojsko Polskie przechodziło gruntowną modernizację Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych, z pomocą państw NATO, a w szczególności USA.

Wojska Lądowe zostały wyposażone w najnowocześniejszy sprzęt, zwiększono liczbę żołnierzy (300 000 żołnierzy + 200 000 w rezerwie), zmieniono systemy dowodzenia poszczególnych jednostek.
Zmodernizowano wojska pancerne, w których wycofano do rezerwy czołgi T-72 i Leopard 2A4. Trzy modele czołgów jakie stanowiły w Wojsku Polskim pancerną pięść to: PT-91 "Twardy" (400 szt.), PT-94 "Goryl" (600 szt.) Leopard 2A5 (400 szt.). Czołgiem lekkim ,który został w większym stopniu włączany w jednostki zmechanizowane był Szwedzki CV90 (ok.500 szt.). Do końca 2012 roku Wojsko Polskie posiadało 4 dywizje pancerne i 6 brygad.
Wojska Zmechanizowane zostały wyposażone głównie w "Rosomaki" (1200 szt.), ale znajdowały się pojazdy takie jak LAV-25 (200szt.) i M2 Bradley (50szt.). Za uzbrojenie artyleryjskie odpowiadały armatohaubice "Krab" i wyrzutnie rakietowe WR-40 "Langusta". Uzbrojenie strzeleckie również się zmieniło. Polskie Beryle itp. zostały zastąpione przez M16A3, M4, karabiny maszynowe M249 i M240.
W wojskach aeromobilnych doszło do modernizacji śmigłowców szturmowych. Stare i wysłużone Mi-24, zostały zastąpione przez znacznie nowocześniejsze AH-64 Apache.

Siły Powietrzne RP zostały całkowicie zmodernizowane. Pozbyto się starych MiG-29 (oddanych w darze Białorusi i Czeczenii), oraz nowych, ale ustępujących współczesnym maszynom - F4 Phantom II. MiG-29 został zastąpiony, przez maszyny F/A-18 SuperHornet, a F4 Phantom II przez F-15E. Pod koniec 2012 roku Siły Powietrzne RP liczyły 160 szt. F-16C/D, 80 szt. F/A-18, 80 szt. F-15E i 20 szt. samolotów C-130 Herkules.

Kraków, Polska, Sztab Generalny WP
24 Listopada 2012

Spotkanie dowódców wszystkich jednostek WP miało odbyć się 24 Listopada w siedzibie Sztabu Generalnego WP. Odprawę poprowadzić miał Gen. Cieciuch.

- Usiądźcie - powiedział generał do oficerów - jak dobrze wiecie, sytuacja polityczna w Europie jest przeciwko nam. Unia jest nam wroga i możemy tu mówić o drugiej zimnej wojnie. Dlatego ja ze swoim sztabem, opracowaliśmy plan "Termopile", a raczej dokończyliśmy, gdyż zaczął go opracowywać śp. Marsz. Gągor. Nazwa świetnie oddaje prawdopodobny scenariusz wojny z Unią, gdyż od pierwszego dnia na ścieramy się z całą Bundeswehrą, Czechami, Słowacją, Holandią, Litwą i Danią, ale przejdźmy do sedna sprawy. Marek! Zgaś światło!
Adiutant generała zgasił lampy, a na ścianie wyświecił się pierwszy slajd.
- Podzieliliśmy nasze wojska na 3 zgrupowania armijne plus jednostki rezerwowe. W styczniu Narodowe Siły Rezerwowe sformują 1 eskadrę bombową i dwie brygady, które zostaną sformowane w armię rezerwową.
Generał włączył pierwszy slajd, gdzie ukazała się zachodnia granica Polski.

- Grupa Armii "Zachód" to Armia "Szczecin", "Wielkopolska" i "Wrocław". Ich głównym przeciwnikiem będą jednostki niemieckie, duńskie i czeskie. Dowódcą frontu został gen. Czerwiński, który ma przed sobą trudne zadanie do wykonania. To działania na tym odcinku zadecydują o wyniku wojny. Zadaniem Armii jest powstrzymanie Bundeswehry i uniemożliwienie zdobycia Poznania i odcięcia nas od wybrzeża. Lotnictwo, jakie armia ma do dyspozycji to 2 i 4 Brygada Lotnictwa Taktycznego. Szczegóły gen. Czerwiński otrzymał już i się z nimi, mam nadzieję zapoznał. Przejdźmy do odcinka południowego

- Grupa "Południe" nad którą dowodzenie przejął Gen. Skrzypczak. Jednostka ma za zadanie obronę stolicy oraz wyprowadzenie ataku na Słowację i ostatecznie wyeliminowania jej z teatru działań. Za wsparcie powietrzne odpowiada 5 Skrzydło Lotnictwa Taktycznego.

- Armia Północ jest ostatnim większym związkiem taktycznym. W jej skład wchodzą dwie dywizje: 1 Dywizja Kawalerii Powietrznej i 14 Dywizja Zmechanizowana, oraz jeden batalion, który jest wam zapewne znany z działań w czasie III Wojny Światowej na froncie rosyjskim. Jej zadaniem jest zajęcie Państw Nadbałtyckich, w tym też Kaliningradu, który byłby świetną kartą przetargową z Rosją, która za tą cenę wsparłaby nas surowcami strategicznymi, bądź nawet zbrojnie. Armia Północ, będzie współpracowała z jednostkami białoruskimi. Zdołaliśmy nawiązać kontakt z rosyjską partyzantką w Kaliningradzie, która od pierwszych dni wojny odetnie łączność, przerwie zaopatrzenie, dokona kilku zamachów i zaatakuje kilka posterunków wojskowych na granicy.
Generał zakończył przedstawianie planów i usiadł na krześle.
- Są jakieś pytania? – powiedział do wszystkich zgromadzonych w pomieszczeniu
- Tak, Panie Generale – odezwał się jeden oficer – Każdy z nas zadaje sobie pytanie, co z sojusznikami? Czy pomogą nam w jakiś sposób? Nie mówię tu o Białorusi, ale o Finlandii, Szwecji, Norwegii, USA, Wielkiej Brytanii.
- Państwa NATO znają naszą sytuację i mamy zapewnienia o pomocy. Wątpię, czy przytrafi nam się drugi 3 września. W państwach skandynawskich, amerykanie rozlokowali swoje B-2, które będą atakować zaplecze wroga. Fińskie F/A-18 będą nas wspierać w walkach z Państwami Nadbałtyckimi, a marynarki naszych sojuszników na Bałtyku, będą wspierać naszą marynarkę w działaniach wojennych.

21 Grudnia 2012
„Z dziennika Batalionu „Way of War”.

Godzina 0:01 – nikt nie śpi, każdy czeka na koniec świata. Irkuck mówi, że niedługo nadejdzie.
Godzina 3:00 – nadal nikt nie śpi, wszyscy gapią się w niebo. Irkuck mówi, że końca świata nie będzie.
Godzina 6:00 – nikt nie śpi, Milven podaje śniadanie, Krakau kłóci się z Zoor’em poruszając tematy polityczne, Darne pisze już 19412345134 stronę odcinka do swego AAR’a, ale mówi, że wyda go dopiero za miesiąc, bo jest jeszcze niedokończony, a on dopiero kończy wstęp, Irkuck mówi, że koniec świata nadejdzie.
Godzina 9:00 – prawie wszyscy śpią, Irkuck mówi, że końca świata dziś nie będzie,
Godzina 12:00 – wszyscy śpią, po za Darne, który pisze już 194123451345 stronę. Końca świata jeszcze nie ma
Godzina 15:00 – nadal nic
Godzina 18:00 – też nic
Godzina 21:00 – OOOOO coś się dzieje! A nie, to spadająca gwiazda. Irkuck mówi, że koniec świata nadejdzie.
Godzina 22:00 – mam to gdzieś. Idę spać.
22 grudnia 2012, godz. 0:01 – budzę się i słyszę wrzaski „Będę musiał spłacać ten kredyt”, „No nie, jutro do pracy!” i „Mówiłem, że końca świata nie będzie!”.

Macgie · 11 Listopad 2010

Część II
"Próba sił"

Odcinek 11 (45)
1 stycznia 2013 - 7 stycznia 2013

2 Stycznia

Podobnie jak w 1939 roku Niemcy zaatakowały bez wypowiedzenia wojny. Już o godzinie 23:42 zaatakowany został posterunek straży granicznej przez zmechanizowaną kompanię Bundeswehry. Zginęło 4 strażników, a 7 których przeżyło, wycofali się i ostrzegli jednostkę WP, przed niebezpieczeństwem.
Mały oddział ostrzelał z moździerzy Niemców i potem go wyparł z posterunku. Spalono jedną "Pumę" i dwie ciężarówki. Naliczono 5 ciał niemieckich żołnierzy. Po stronie Polskiej ranny został szer. Jerzy Kowalik.

2 stycznia w nocy zaatakowany został posterunek w Słubicach, jednak atak zdołano odeprzeć. O 4:12 Niemiecka kolumna pancerna starała przekroczyć most graniczny pod Świeckiem, jednak został on wysadzony pod nogami Niemców. Zniszczono 11 maszyn (z czego 7 czołgów Leopard 2A7), prawdopodobnie zginęło ok. 80 żołnierzy.

Najbardziej aktywna była Luftwaffe, która zaatakowała wiele miast po stronie Polskiej (Bogatynia, Słubice, Świecko, Szczecin, Kołobrzeg). Niepowiodły się ataki na Krzesiny i Kraków, gdzie świetnie spisały się Polskie Patrioty. Od godz. 0:00 do 6:00 zestrzelono ok. 17 wrogich maszyn, a stracono 3 własne (2 F-16 i 1 F-15).

Rozkaz realizacji planu "Termopile" padł o godzinie 5. Jednocześnie Prezydent podpisał akt powszechnej mobilizacji.

Wojsko Polskie do realizacji planu "Termopile" było przygotowane wyśmienicie. 1 Dywizja Kawalerii Powietrznej z 14 Dywizją Zmechanizowaną zaatakowała Kaliningrad. Zgodnie z założeniami, jednostki Polskie wsparła miejscowa partyzantka rosyjska, która zaatakowała kilka magazynów, posterunków i umocnień wojsk koalicji. W mieście doszło do walk, które uniemożliwiły skuteczną obronę miasta.
O godzinie 17, Holenderski garnizon, pod bombami Polskich F-16, wycofał się na północ.

Do innego ważnego starcia doszło w wschodniej Słowacji. Tam Armia "Rzeszów", współpracując z jednostkami węgierskimi pokonały słowacką brygadę zmechanizowaną. 5 Słowacka Brygada Zmechanizowana straciła 2/3 swego stanu i wycofała się na zachód.
Nad niebem Słowacji zestrzelono 2 L-39 i 4 MiG-29, przy stracie jednego F/A-18 SuperHornet.

3 Stycznia

O godzinie 2:00 do walki wszedł Samodzielny Batalion "Way of War", który z białoruską brygadą powietrzną związał walką dwie litewskie brygady zmechanizowane. Starcie, które trwało do godziny 16, doprowadziło do odwrotu oddziałów litewskich.

Wieczorem, oddziały Niemieckie podjęły próbę przebicia się przez polską obronę w najsłabszym miejscu. 3 dywizje zmotoryzowane, 2 brygady pancerne wsparte śmigłowcami, nie zdołały jednak przeprawić się przez Odrę. Rzeka, która była skuta lodem pękała pod naciskiem pojazdów, a Polacy specjalnie strzelali w powierzchnię rzeki. Po trzech godzinach, atak został powstrzymany.

O godzinie 22, ok. 80 samolotów F-15 dokonało nalotu na Berlin, uszkadzając Reichstag i kilka budynków wojskowych. Stracono 8 maszyn.

4-5 Stycznia

Niepowodzenie przeprawy przez Odrę, zmieniło plan działań wojsk UE. Dowodzenie nad Frontem "Niemieckim" objął dowódca z Francji. Według niego, kluczem do zwycięstwa jest zajęcie Wrocławia. Utrata najbardziej uprzemysłowionego miejsca w Polsce, umożliwi do kontynuowania ofensywy i szybsze osiągnięcie Krakowa. Do operacji zaangażowano 1 armię niemiecką i dwie czeskie - łącznie ok. 100 tys. ludzi.

Wrocławia broniła najsilniejsza armia WP - Armia "Wrocław". W jej skład wchodziły dwie dywizje pancerne i jedna zmotoryzowana. Dominację nad regionem sprawowało 80 Polskich F-15.

Do realizacji planu doszło o godzinie 7. Polacy zostali zaskoczeni siłą natarcia i szybko wycofywali się w kierunku Wrocławia. Do wartego uwagi momentu doszło w Bielicach.

Bielice to mała wioska, położona niemal na końcu świata. ma połączenie na północ z Nowym Gierałtowem, a na południe prowadzi mała dróżka, która po ok. 2 godzinach marszu doprowadzi nas do Czech. Właśnie przez tą dróżkę zaatakował Czeski pluton zmotoryzowany.
W Bielicach stacjonował mały oddziałem WP (ok. 20 żołnierzy) wspartych miejscową samoobroną (16 ludzi). Jedynym sprzętem zmotoryzowanym Polaków, były dwa "Rosomaki".
Czeskie oddziały przednie, dotarły do Bielic o godzinie 8:20 i wpadły w zasadzkę zorganizowaną przez obrońców. Zniszczono 3 motocykle i zginęło 5 żołnierzy wroga. Po stronie Polskiej, zranionych zostało dwóch ludzi z samoobrony.
Do głównego ataku Czechów doszło o godzinie 9. Mając do dyspozycji trzy transportery, Czesi wyparli Polaków z południowej części Bielic, ponosząc ciężkie straty (9 zabitych, 17 rannych). Kiedy dotarli pod wiejski kościół rozpoczął się finalny moment obrony. Dwa "Rosomaki" ostrzelały piechotę wroga, dziesiątkując ją kompletnie. Spalono jeden transporter wroga. Polacy, mimo zażartej obrony nie zdołali wysadzić mostu, który znajdował się w pobliżu kościoła i wróg wszedł na Polskie pozycje. Za pomocą broni przeciwpancernej, dwa "Rośki" zostały zniszczone.
Ostatnim punktem obrony Bielic, była "Chata Cyborga" - duży budynek robiący za schronisko w czasach pokoju, obecnie zmieniony w sztab dowodzenia. Broniła go ocalała garstka obrońców - 6 żołnierzy i 3 cywilów.
O 12 Czesi przypuścili już ostatni atak tej potyczki i mimo fanatycznej postawy obrońców, zdołali zając budynek.
Obrona Bielic trwała tylko 3 i pół godziny, ale nie był to nic nie znaczący epizod wojny. Czesi w czasie walk utracili 38 żołnierzy, a 32 zostało rannych. Po stronie Polskiej z 36 osobowego garnizonu przeżyło 5 ludzi, z czego 2 żołnierzy. Wysokie straty jakie poniosła czeska kompania to 2/3 stanu zostało wyłączonego z walki. Zatrzymano w obawie przed koleją obroną atak na Gierałtów.

Walki na Śląsku, trwały jeszcze do 5 stycznia. Ostatecznie wygrała Armia"Wrocław", która straciła 1/5 swego stanu, ale ostatecznie rozbiła 1 pułk komandosów, 1 brygadę zmotoryzowaną i 1 brygadę pancerną.

Walki na Bałtyku (5-6 stycznia)

Polskie okręty wypłynęły nad morze z początkiem wojny i już pierwszego dnia załoga ORP "Sokół" zaliczyła pierwszą zatopioną jednostkę. Był to niemiecki transportowiec, który został zauważony na wschód od Bornholmu.

5 stycznia, Dywizjon Okrętów Podwodnych został zauważony, przez duże zgrupowanie okrętów niemiecko-duńskich. Mimo zaskoczenia, zdołano uszkodzić fregatę "Bremen". Po całym dniu poszukiwań, europejska flotylla odpłynęła. Po sprawdzeniu stanu Dywizjonu, okazało się, że zatopiony został ORP "Dzik".

6 stycznia, na zachód od Bornholmu Polski Dywizjon został zaatakowany, przez duże zgrupowanie okrętów wroga. Z niesamowitej rzezi przetrwała tylko Fregata Rakietowa ORP "Kazimierz Pułaski". Zdołano uszkodzić jeden francuski okręt podwodny i francuski niszczyciel (który potem uległ samozatopieniu), jednak na dno poszła niemal cała flota nawodna.

6 Stycznia

5 stycznia, na przedmieściach Wilna desantu powietrznego dokonała 6 Brygada Desantowo-Szturmowa. Po przegrupowaniu, następnego dnia zaatakowała Wilno, który był broniony tylko przez słabo zorganizowane, uzbrojone i wyszkolone jednostki ochotnicze. Walki z tym oddziałem trwały do wieczora.

Linia frontu

Na 7 stycznia, Linia Frontu wygląda następująco.

Od Autora: Przepraszam za dość długą przerwę, która spowodowana była szkołą. Cóż, teraz odcinki będą wychodzić nieregularnie i w dość długich odstępach. Proszę na przyszłość nie pisać co chwilę "kiedy odcinek?", "Czy już skończyłeś pisać?" itp. Ja wiem, że piszę AAR'a i nie trzeba mi przypominać

Macgie · 26 Grudzień 2010

Część II
"Próba sił"

Odcinek 12 (46)
7 stycznia 2013 - 14 stycznia 2013

8 Stycznia

- Tu Ciapa Jeden, Ciapa jeden zgłasza się!
- Ciapa Jeden odebrałem, dobrze was słyszeć panowie!
- Proszę o zezwolenie na lądowanie.
- Zezwalam, całe lądowisko do waszej dyspozycji.
Klucz 6 śmigłowców szturmowych AH-64 Apache wylądował na polowym lotnisku. Dowódca klucza opuścił maszynę i skierował się w stronę sztabu. Mechanicy przystąpili do napraw i uzupełniania amunicji i paliwa. Porucznik Zoor wkroczył do namiotu, gdzie zastał Pakera nad mapą i Finkera przy radiu.
- Wróciłeś widzę. Zdaj raport. – powiedział na wejściu Paker.
- Gdzie reszta? - spytał Zoor
- Mieliśmy wypad litewskich Maruderów w pobliżu miasteczka Vasaginas. Zniszczyli Białoruski skład amunicji i zaatakowali konwój. Wysłałem jedną kompanię zmechanizowaną do pomocy. Mniejsza o to, zdaj raport z patrolu.
- To tak – Zoor podszedł i pochylił się nad mapą – Patrolowaliśmy drogę A6 między Jekapilsem, a Daugavpilsem, zaatakowaliśmy jeden konwój, posterunek łotyszów. Na tej drodze jest bardzo wzmożony ruch jednostek. Przygotowują się prawdopodobnie do odwrotu. Na przedmieściach Daugavpilsem spostrzegliśmy dużo porzuconego sprzętu, w tym kilka czołgów T-55, nad miastem zostaliśmy ostrzelani z broni maszynowej. Śmigłowiec Madlocka został uszkodzony, zresztą sam wcześniej narzekał na wadliwość Apachów, ale nie wiem dokładnie o co chodziło.
- Czyli raporty wywiadu USA są błędne?
- Czemu?
- Stwierdzili, obecność jednostek Bundeswehry w tym rejonie.
- Nic nie znalazłem
- Dzięki, możesz się odmeldować.
W tym momencie z sąsiedniego namiotu rozległ się wrzask
- Co to było!? – wrzasnął przerażony Zoor.
- Arcydemokrata – odpowiedział finker – dostał perma.

9 Stycznia

O godzinie 2:00 6 Brygada Desantowo-Szturmowa wsparta Samodzielnym Batalionem „Way of War” uderzyła na Jekapils. Samoloty F/A-18 SuperHornet dokonały wcześniejszego uderzenia niszcząc logistykę obrońców i wysunięte punkty oporu. O godzinie 16:00 Jekapils został zajęty.

O godzinie 4:00, jednostki Armii „Rzeszów” zaatakowały Bratysłąwę, stolicę i ostatni punkt oporu wojsk Słowackich. Walki o północną część miasta kosztowały Polaków 400 żołnierzy. O godzinie 16:00 Polacy zajęli całą północną część miasta i dotarli pod Dunaj, którego ze względu na wysadzenie mostów przez Słowaków, nie dało się sforsować. O godzinie 18, Prezydent Słowacji poprosił stronę Polską o przyjęcie kapitulacji.

Do porozumienia doszło nad ranem 10 stycznia. Słowacja wpadła pod kontrolę Polski jako państwo satelickie, zachowując dotychczasowy rząd i prezydenta, oraz granice. Jednocześnie Słowacja wypowiedziała wojnę UE.

10 Stycznia

„Wojsko Polskie w Czechach!”, „Walki o Brno!” . Tak brzmiały nagłówki gazet tego dnia. Armia „Rzeszów” po zajęciu Bratysławy wkroczyła do Brna, wspierana przez lotnictwo i sąsiadującą Armię „Kraków”. Zajęcie Czech ma wywrzeć presję na Unii w celu zakończenia wojny, ale jako główny cel ma odciążenie, i tak już zdziesiątkowanej bojami na Śląsku Armii „Wrocław”, która 8-9 stycznia, stoczyła kolejne ciężkie boje z Bundeswehrą i odbiła Zgorzelec. Kilka patroli Wrocławskiego zgrupowania sforsowało nawet Nysę.
W obronie Brna, stanęły dwie czeskie, słabo zorganizowane poprzednimi nalotami brygady zmotoryzowane. Walki o miasto i pobliskie rejony trwały do 11 stycznia, kiedy to ostatecznie Brno wpadło w polskie ręce. Starcia zmieniły w ruinę niemal całe miasto, a zasługą to jest działanie lotnictwa amerykańsko-polskiego.

O godzinie 18:00 do polskich mediów podano informację o wypowiedzeniu wojny UE, przez rząd Litwy, który dotychczasowo był jej sojusznikiem.

11 Stycznia

W nocy, 1 Dywizja Kawalerii Pancernej, 14 Dywizja Zmechanizowana, wsparta Samodzielnym Batalionem „Way of War”, zaatakowała stolicę Łotwy – Rygę. Miasta broniły niedobitki armii łotewskiej, litewscy maruderzy i holenderski korpus ekspedycyjny, który nie stanowił znacznej wartości bojowej. Walki o miasto zakończyły się szybko, gdyż rząd Łotwy, o godzinie 11 poddał się. Wojsko Polskie w tym czasie zajęło lotnisko, dzielnicę miasta Marupe i zablokowało port.

13 Stycznia

Armia „Kraków” zajęła Liberec, który był broniony, przez znaczne siły wroga. Wiadomość o zajęciu miasta, była sporym zaskoczeniem, gdyż to miał być tylko atak próbny, aby sprawdzić jakość obrony Czechów. Sukces był jeszcze większy, gdyż zajęto niemieckie miasto Hatrau. Wieść dla rządu niemieckiego, o stracie własnego miasta na rzecz Polski wywołało szok i niedowierzanie.

Macgie · 30 Styczeń 2011

Część II
"Próba sił"

Odcinek 13 (47)
14 stycznia 2013 - 24 stycznia 2013

Jeszcze w nocy, 14 stycznia, 1 Dywizja Kawalerii Powietrznej uderzyła na resztki Holenderskiego Korpusu Ekspedycyjnego, który zdawał się kontrolować zachodnią część Frontu Bałtyckiego. Linia obrony pękła już na samym początku, kiedy Polacy dosłownie wylądowali na Holenderskich okopach, nieprzystosowani do walki żołnierze UE byli zmuszeni ustąpić "Podhalanom". Na innym odcinku do dezorganizacji doprowadził Samodzielny Batalion "Way of War" (który rzucił się do ataku z okrzykiem "VIVA LA UGANDA!" i "FREIE UGANDA!"), gdzie akurat był słaby punkt Holendrów. W jednym momencie, za linią wojsk koalicji, zaczęły buszować polskie czołgi i pojazdy opancerzone (i okrzyk "VIVA LA UGANDA!"). Do końca dnia trwały walki, między uciekającymi Holendrami, a atakującymi Polakami.

Już o drugiej w nocy, 15 stycznia pierwsze jednostki WP wkraczały do Tallina. O godz. 1:43 śmigłowiec Mi-17 wylądował na lotnisku w stolicy Estonii i wysadził 12 osobowy desant. Lotnisko zajęto bez walki, jednak dopiero za bramą wjazdową do niego, 12 osobowy zespół dostał się pod ogień, prawdopodobnie pojedynczego strzelca.
Prawdziwa walka rozegrała się dopiero, po licznych desantach w różnych punktach miasta. Do najkrwawszej walki doszło w porcie, gdzie Estończycy dokonali samozatopienia niszczyciela "Tallin", który wcześniej służył pod Polską banderą jako... ORP "Warszawa". O 14 Estonia poprosiła o zawieszenie broni, a o 23, zmieniła strony konfliktu i stała się satelitą Polski.

Jeszcze jedną stolicę zajęto w Czechach. Armia "Rzeszów" wkroczyła do niebronionego miasta.
Zajęcie Pragi i Tallina wywołało szok w zachodnich mediach. Telewizje pisały "Polacy w Pradze i Tallinie", "Czechy utraciły stolicę", "Wojsko Polskie nadal wygrywa na wszystkich frontach", "Kolejne bombardowania lotnictwa USA i UK brzegów Francji i Niemiec". Najbardziej bulwersująca była bezczynność Bundeswehry nad Odrą, która nie podjęła wcale zmasowanej próby przekroczenia granicy. Kolejnym punktem, za co UE zbierała solidne krytyki, były bombardowania Poczdamu i Berlina przez polskie lotnictwo.

Jednak prawdziwym uderzeniem poniżej pasa, był 16 stycznia. Nad rankiem, około godziny 6:00, Dowództwo Frontu "Zachód" (dowodzenie niemieckim odcinkiem na Odrze), odebrał meldunki pochodzące z Neugensdorf. Wszystko było jasne - Polacy obeszli pozycje na Odrze przez Czechy - w Neugensdorf trwają walki. Później, zaledwie pół godziny, Armia "Wrocław" pokonała Odrę i weszła w kontakt z jednostkami niemieckimi nad rzeką. Jednocześnie, do akcji weszło lotnictwo. Samoloty F-16 i F/A-18 SuperHornet zdezorganizowały totalnie logistykę, a komandosi GROM'u zaatakowali sztaby, w jednej z tych misji, wzięto do niewoli cały sztab i dowódcę 24 Dywizji Zmechanizowanej.
O godzinie 8, kiedy walki trwały w najlepsze, do akcji weszła Armia "Wielkopolska", która zaatakowała północne skrzydło 5 Armii (odpowiedzialnej za odcinek Cottbus)
Opór wojsk Niemieckich słabł wraz z czasem, o godzinie 17, zarządzono odwrót, a Wojsko Polskie miało już wtedy w rękach Cottbus.

17 stycznia, Armia "Kraków" wyparła z ostatniego czeskiego miasta wojska UE. Atak na Usti otworzył drogę Wojsku Polskiemu na niebronioną Bawarię.

19 stycznia, Rząd Czech przyjął akt kapitulacji i wypowiedział wojnę UE, jednocześnie dołączając do NATO.

20 stycznia, po ataku niemieckiej fragaty zatonął okręt podwodny ORP "Kondor". Zginęło 20 polskich marynarzy, a jeden został wyłowiony i pojmany do niewoli.

W odstępie od 20 - 24 stycznia nie dochodziło do poważniejszych walk. Wojsko Polskie szykowało się do szturmu Berlina, oczekiwano tylko dojścia z Bałtyku wojsk Frontu "Północ". Wśród wojsk, które miały brać udział w Bitwie o Berlin (Operacja "Chrobry"), znalazł się Samodzielny Batalion "Way of War", który miał wejść w skład Armii "Wielkopolska".

Od ponad miesiąca nie pojawił się nowy odcinek, więc zamykam aar. Jeśli będziesz chciał kontynuować to skontaktuj się z którymś z moderatorów działu.
Pozdrawiam, N.