ZSRR AAR / 1936

Słowo wstepne: gram ZSRR na poziomie normalny/wściekły, mam zainstalowanego DAIMA, z modyfikacji graficznych SKIF i GIP, screeny z reszty świata dla lepszej czytalności wykonuję na nofogu, ale oczywiście gram bez niego. Nie używam przejęcia pełnego PP, ale gram na przejęciu TT (bo przecież ZSRR tak robiło), tylko taką zasadę sobie dodaję, że nie będę korzystać ze wszystkich.Każdy odcinek to będzie conajmniej 1 rok gry - do roku 41, kiedy akcja się zagęści. Miłej lektury!

ZSRR

Prolog

​

Towarzysze! Towarzysze! W referacie sprawozdawczym Komitetu Centralnego Partii na ostatnim Zjeździe, w szeregu przemówień delegatów na Zjazd, jak również poprzednio na posiedzeniach plenarnych KC KPZR mówiono niemało o kulcie jednostki i o jego szkodliwych następstwach.

Niedopuszczalne jest i obce duchowi marksizmu-leninizimu wywyższanie jednej osoby, przekształcanie jej w jakiegoś nadczłowieka posiadającego cechy ponadnaturalne na podobieństwo boga. Człowiek ten rzekomo wszystko wie, wszystko widzi, za wszystkich myśli, wszystko potrafi zrobić, jest nieomylny w swym postępowaniu.

Takie mniemanie o człowieku, a mówiąc konkretnie o Stalinie, kultywowane było u nas przez wiele lat.

Engels pisał: „I Marks i ja zawsze przeciwstawialiśmy się wszelkim publicznym manifestacjom w stosunku do poszczególnych osób z wyjątkiem tych tylko wypadków, kiedy to miało jakiś poważny cel; najbardziej zaś byliśmy przeciwni takim manifestacjom, które za naszego życia dotyczyłyby nas osobiście” (Dzieła K. Marksa i F. Engelsa tom XXVIII, str. 385).

Znana jest ogromna skromność geniusza rewolucji, Włodzimierza Iljicza Lenina. Lenin zawsze podkreślał rolę ludu jako twórcy historii, kierowniczą i organizatorską rolę partii jako żywego, twórczego organizmu, oraz rolę komitetu centralnego. Marksizm nie neguje roli przywódców klasy robotniczej w kierowaniu ruchem rewolucyjno-wyzwoleńczym.

Przywiązując wielką wagę do roli przywódców i organizatorów mas, Lenin równocześnie, piętnował bez litości wszelkie przejawy kultu jednostki, toczył nieubłaganą walkę przeciwko obcym marksizmowi eserowskim poglądom na “bohatera” i “tłum”, przeciwko próbom przeciwstawiania “bohatera” masom i ludowi.

Lenin uczył, że siła partii polega na nierozerwalnej więzi z masami, na tym, że za partią idzie lud – robotnicy, chłopi i inteligencja. “Ten tylko zwycięży i utrzyma władzę – mówił Lenin – kto wierzy w lud, kto zanurzy się w zdroju żywej twórczości ludu” (W. I. Lenin t. XXVI, str. 289, wyd. poi.).

Lenin mówił z dumą o partii bolszewickiej, komunistycznej jako o wodzu i nauczycielu ludu, nawoływał do stawiania wszystkich najważniejszych zagadnień przed opinią świadomych robotników, przed opinią swojej partii; mówił on: “jej wierzymy, w niej widzimy rozum, honor i sumienie naszej epoki” (Dzieła t. XXV, str. 278, wyd. poi.).

 

ZSRR

Odcinek I​

Towarzysze! Nasza ojczyzna znalazła się na skraju przepaści,a wielu członków partii stara się wykonać skok na przód!Zamiast dostrzec, że to co od wielu lat miało stanowić o sile naszego państwa, o dobrobycie mas, o potędze armii w rzeczywistości doprowadziło nas na skraj upadku. Dziś, gdy w Europie rośnie w siłę narodowy socjalizm, gdy do naszych wschodnich bram puka militarystyczna Japonia - opowiada się banialuki o wszechświatowej rewolucji! Ci, który w co drugim zdaniu mówią o proletariuszach, mimo dostępnej wiedzy, nie chcą zauważyć wszechobecnej biedy. Dlatego musimy wprowadzić nowy plan 5 letni. Plan w wyniku którego nie tylko wzmocniony zostanie przemysł, wzmocniona i zmodernizowana zostanie armia, lotnictwo, marynarka, zapewnione będzie bezpieczeństwo zewnętrzne, ale przede wszystkim spełniona zostanie obietnica lepszego jutra dla każdego proletariusza. Dziś wiemy już, że idea kultu jednostki jest zbankrutowana. Nasz sposób zarządu państwem również.

​

Oto jakie działania podjeliśmy w mijającym roku 1936 dla naprawy państwa!

Zgodnie z założeniami planu 5 letniego rozpoczęto od zintensyfikowania działań na rzecz poprawy nastrojów społecznych. Organizowano liczne defilady, ale i cywilne zabawy. Ten punkt udało się zrealizować w 100 procentach. Dziś nikt nie krzyczy już z oburzenia. Zamknięto znajdujące się na dalekim wchodzie i północy obozy. Stworzono nowy klimat w polityce międzynarodowej )). Miłujące pokój państwa Europy i Ameryki zrozumiały, że nie ekspansja jest celem Związku Radzieckiego, ale, że to właśnie Związek radziecki może obronić je przed hydrą narodowego socjalizmu. Podpisaliśmy liczne umowy, w zamian za nasze surowce uzyskaliśmy cenne wyroby i zaopatrzenie. Wiemy jednak, że zmiana naszej ojczyzny nie może opierać się na działaniach doraźnych, dlatego rozwiązawszy doraźne kwestie, takie jak sprawa uzupełnienia osobowego składu wojsk, rozpoczęliśmy wielki program industrializacji. Rozpoczęliśmy budowę 3 serii 30 fabryk na dalekim wschodzie. Budżet po raz pierwszy od kilu lat udało nam się zbilansować!

Sprawę modernizacji armii pozostawiliśmy do czasu opracowania stosownych technologii. Rozpoczęto jednak szkolenie nowej Dywizji dowodzenia, tak istotnej w dzisiejszych konfliktach zbrojnych. Na Białorusi i Ukrainie rozpoczęliśmy rozbudowę lotnisk.

​

Największe jednak osiągnięcia odnieśliśmy na polu technologicznym. Nasze zakłady opracowały nowoczesne narzędzia mechaniczne, dzięki czemu zwiększyła się wydajność naszego przemysłu. Jednocześnie prowadzono badania nad maszynami liczącymi i szyfrującymi. Wdrażano nowoczesne środki chemiczne dla rolnictwa, wyprodukowano i unowocześniono maszyny rolnicze.

​

Rozumiejąc zagrożenie ze strony militarystycznej Japonii i dostrzegając jej rozwijaną potęgę morską, nie zapominając o wzroście znaczenia Kriegsmarine postanowiliśmy zając się sprawą naszej przestarzałej marynarki. I dokonał się tu olbrzymi postęp! Opracowano plany nowych lekkich krążowników, ciężkich krążkowników, krążowników liniowych, pancerników, a nawet lekkich lotniskowców.

​

Teraz przejdźmy do kwestii Armii. Nasza armia lądowa znajdowała się w opłakanym stanie, niedoposażona, o niepełnym stanie osobowym, a przede wszystkim przeraźliwie zacofana! Natychmiast rozformowaliśmy dywizje kawalerii, z bólem pozbyliśmy się jedynych dywizji pancernych. Były one słabe, zacofane, o wątpliwej użyteczności bojowej, a przewidywane koszty modernizacji przekroczą znaczenie koszt wyprodukowania nowocześniejszych za kilka lat. Sformowano armie składające się z 9 Dywizji Piechoty, oraz mobilne armie składające się 3 Dywizji Piechoty Zmotoryzowanej. Kontrolujemy również 4 dywizje mongolskie, jednak te nie przedstawiają większej użyteczności bojowej.

​

Przeformowaliśmy również nasze siły powietrzne. Generał Gołanow dowodzi 4 dywizjonami bombowców taktycznych. Natomiast Generałowie Kudjakow i Zigarew dowodzą 4 dywizjonami myśliwców przechwytujących każdy. Na razie, to jest do czasu zakończenia rozbudowy lotnisk na zachodzie wszystkie siły powietrzne stacjonują w Moskwie.

​

Teraz kilka słów odnośnie naszej floty wojennej. Stacjonująca w Leningradzie flota pod dowództwem Admirała Kuzniecowa składa się z dwóch pancerników, flotylli niszczycieli oraz licznych w większości przestarzałych okrętów podwodnych. Stacjonująca w Murmańsku flota północna pod dowództwem Kontradmirała Winogradowa to w zasadzie przestarzałe łodzie podwodne oraz jedna flotylla niszczycieli. Najsilniejsza flota czarnomorska, dowodzona przez Wiceadmirała Jumaczewa składa się z Pancernika, Ciężkiego krążownika, 3 Lekkich krążowników, flotylli niszczycieli i 3 łodzi podwodnych. Ostatnia - dalekowschodnia flota Wiceadmirała Kirewa stacjonująca we Władywostoku składała się wyłącznie z jednej flotylli niszczycieli, statku transportowego oraz łodzi podwodnych. Jak Panowie widzą marynarka nasza jest nieliczna i przestarzała. W związku z tym postanowiono o likwidacji istniejących statków i rozbudowie floty po opracowaniu stosownych technologii. W krótkiej perspektywie zamierzamy rozwijać łodzie podwodne 4 typu, w dłuższej - większe okręty.

​

Dwie poniższe mapy przedstawiają ustawienie naszych wojsk na wschodzie i zachodzie. Przy granicy z Rumunią, Polską, Liwą, Łotwą, Estonią i Finlandią stacjonują wojska w sile 72 Dywizji Piechoty, 15 Dywizji Zmotoryzowanych oraz Dywizji Dowodzenia. Dostrzegamy również pewne, choć nie bezpośrednie zagrożenie ze strony rosnącej w siłę Japonii, która w ostatnich latach opanowała Mandżurię. Na wschodzie rozstawiono 27 Dywizji Piechoty oraz skromne siły mongolskie.

​

Teraz jeszcze informacje o wydarzeniach na arenie międzynarodowej w minionym roku. Włochy wygrały wojnę w Afryce i opanowały Etiopię. Naruszyły tym samym interesy kolonialne Zjednoczonego Królestwa i naraziły się na sankcje Ligi Narodów. Tę sytuację uważamy za niebezpieczni, ponieważ izolacja Włoch na arenie międzynarodowej pcha je w ramiona Niemców.

​

Sytuacja w Azji jest również napięta. Republika Chińska znajduje się w stanie wojny z państwem Kwang-Si oraz Komunistami Mao. Przez cały rok 1936 sytuacja toczyła się nie po myśli Republiki Chińskiej. Komuniści opanowali znaczne terany na wschodzie. Natomiast front południowy niebezpiecznie zbliżał się do stolicy. W listopadzie nastąpił przełom i triumfalny marsz wojsk Republiki Chińskiej na stolicę swojego południowego wroga. Sytuacją wciąż jest jednak nierozwiązana, a dla nas istotne jest by przy ewentualnym ataku Japonia rozbiła się o potężny mur obrony Chińskiej.

​

Kolejną kwestią, tym razem bezpośrednio nas dotyczącą, jest Hiszpańska wojna domowa. Wojna wybuchła w listopadzie. Początkowo siły komunistyczno-anarchistyczno-republikańskie przeważały, kontrolując środkową część państwa, stolicę i kolonie. Natychmiast przesłaliśmy im pomoc sprzętową oraz ochotników. Tak samo postąpiła Francja. Jednak strona nacjonalistyczna otrzymała silne wsparcie włoskie i niemieckie, między innymi nowoczesne samoloty. Wojna toczyła się zmiennymi kolejami, jednak pod koniec roku dominacja strony nacjonalistycznej była już ewidentna. Republikanie bronią się już na skrawkach południowo-wschodniej Hiszpanii. Duża koncentracja sił umożliwi im zapewne opieranie się przez jakiś czas, jednak nie kontrolują istotnych centrów przemysłowych, ani nie mają dostępu do rekrutów. Jedynie interwencja międzynarodowa mogła by zmienić sytuację, jednak na to nie możemy sobie, z oczywistych względów pozwolić.

​

Wchodzimy w nowy, 1937 rok. Będzie to rok forsownej industrializacji, wszechstronnego rozwoju gospodarczego i technologicznego. w tym czasie powstrzymamy się jednak z rozwojem armii, poświęcając wszystkie siły na budowanie bazy przemysłowej. W najbliższym czasie nie spodziewamy się istotniejszych konfliktów międzynarodowych przy zachodniej granicy, to też nic bezpośrednio nie zagraża nam z tamtej strony. W dłuższej perspektywie realne wydaje się dalsze wzmacnianie pozycji międzynarodowej i - przede wszystkim - militarnej Niemiec. Niespokojna sytuacja panuje natomiast na wschodzie. Japonia zająwszy Mandżurię nic nie robiła sobie z nałożonych sankcji międzynarodowych i po prostu opuściła Ligę Narodów. Od tego czasu nie przesunęła swoich granic. Mamy nadzieję, że w przypadku konfliktu nie będzie w stanie opanować Chin.

 

ZSRR

Odcinek II​

Towarzysze! Mimo wielu nieprzychylnych nam działań, często mających swe źródło poza granicami naszej ojczyzny, udało nam się zrealizować kolejny etap naszego planu pięcioletniego! Z wymienionych przyczyn wygłoszenie tego referatu opóźniło sie o niemal trzy tygodnie, za co poniesione będą konsekwencje. Ale przejdźmy już do merytorycznej części tego wystąpienia.

Po pierwsze, kwestia zmian ustrojowych. Wspaniałe efekty przyniosło poszerzenie przez ojców naszej rewolucji zakresu wolność. Postanowiliśmy więc kontynuować te działania. Oczywiście nie należy mylić naszej, ciągle ewoluującej, formy rządów ze zgniłym imperializmem, czy militaryzmem naszych sąsiadów! Na każdym kroku nasz wspinały kraj daje dowody woli pokojowej egzystencji. Honorujemy wszystkie wiążące nas normy umów, których jesteśmy stroną. Na tym polu muszę pochwalić naszą administrację za licznie, intratne umowy handlowe ze Zjednoczonym Królestwem i USA. Choć nie należy na dłuższą metę opierać gospodarstwa krajowego na sprzedaży surowców, jednak w czasie konstytuowanej forsownej industrializacji i modernizacji Związku Radzieckiego - jest to konieczne. Dzięki temu udało nam się w zasadzie wyeliminować wydatki na produkcje wyposażenia dla wojsk, oraz pozyskać pieniądze konieczne na opłacenie licznych badań oraz działań wywiadowczych. Wzrasta także zadowolenia naszych obywateli. Zwiększyła sie produkcja rolna, gdy umożliwiono rolnikom produkcje na własne potrzeby bez nadmiernej kontroli urzędniczej, w tej chwili dyskutowana jest sprawa ewentualnego, częściowego uwolnienia handlu.

​

Dobrze, teraz przejdźmy do kwestii produkcji. W minionym roku 37 otwarto pierwsze 30 nowych fabryk i rozpoczęto budowę kolejnych. Te dodatkowe siły przerobowe umożliwiły nam produkcję kolejnych trzech dywizji dowodzenia. Poza tym rozpoczęto rozbudowę baz lotniczych. Dotychczas niestety nie było to przedmiotem zainteresowania naszych władz, a to błąd!

​

Kolejną sprawa - już tradycyjnie raport w sprawach nowych technologii. Nasze zakłady opracowały nowe typy artylerii w tym stacjonarnej i mobilnej przeciwlotniczej. To powinno w pewnym stopniu zaspokoić potrzeby obrony przeciwlotniczej, nasi informatorzy w Rzeszy dowodzą, że tam kładziony jest nacisk na rozwój flot powietrznych. Odnośnie wojsk pancernych, końcową fazę testów przechodzą niszczyciele czołgów, rozwijamy również mobilne warsztaty. Dobrze, jest jeszcze kwestia floty morskiej. Uzyskaliśmy satysfakcjonujący, na dziś, poziom jej rozwoju. Opracowano łodzie podwodne dalekiego zasięgu. Z racji tego, że nasze fabryki już pracują na 100proc możliwości, rozwój floty odsuwamy, zgodnie z założeniem, na koniec lat trzydziestych. W początkowym okresie zamierzamy oprzeć flotę na okrętach podwodnych. Te zupełnie zaspokajają nasze potrzeby na Morzu Bałtyckim i Morzu Czarnym. Odnośnie Pacyfiku i wspomnianego poprzednio zagrożenia ze strony militarystycznej Japonii - zatrważające są dane o ich flocie, wielokrotnie silniejszej od naszej! Mimo to nie możemy sobie pozwolić na wzmocnienie naszych sił we Władywostoku.

​

Kolejne raporty dotyczą głownie rozwoju doktryn zastosowania poszczególnych rodzajów samolotów. Nie skupialiśmy się na jednym ich rodzaju, zauważając korzyści płynące z zastosowania różnych jednostek. Poza licznymi ?ćwiczeniami, jakie odbywały się na naszych poligonach, w Zakładach Jakolewa opracowano nowe bombowce taktyczne i myśliwce przechwytujące.

​

Teraz kilka słów na temat sytuacji wywiadowczej. Udało nam się rozpiąć gęstą sieć kontrwywiadowczą, jednocześnie zlokalizowaliśmy wielu szpiegów obcych państw - głównie Rzeszy, Włoch i Japonii, choć zdarzyli się również zdrajcy pracujący dla Zjednoczonego Królestwa i Francji. Postanowimy nie podnosić jednak zbyt głośno tych spraw na arenie międzynarodowej, słusznie - wyższą wartość dostrzegając w poprawnej współpracy z naszymi partnerami handlowymi.

Kilka informacji dotyczących sytuacji międzynarodowej. W Hiszpanii wojska nacjonalistyczne, wspierane przez Włochów i Niemców od marca tego roku prowadziły nieustanną ofensywę, zakończoną licznymi sukcesami. Opanowali całą północną Hiszpanię, i rozcięli wojska republikańskie na kilka grup. W listopadzie republikanie próbowali ostatniej kontrofensywy, jednak bez powodzenia i już w 20 dni później nacjonaliści ogłosili objęcie swoja kontrolą całość terytoriów Hiszpanii i koniec wojny domowej. Trwają jeszcze walki, głownie o charakterze partyzanckim, lecz nie oszukujmy się, sprawa naszych wpływów w Hiszpanii jest już przegrana.

​

Teraz kwestia nam dużo bliższa i bardziej niebezpieczna, a więc zagrożenie ze strony Japonii. Przekazane państwu mapy przedstawiają sytuację w Chinach w połowie i pod koniec roku. Jak widać Japończycy przeprowadzili błyskawiczną ofensywę, aktualnie okupują już całe terytoria Szansi oraz znaczna część północno zachodniego terytorium Chin. Władze Chińskie podjęły rozpaczliwa próbę zatrzymania agresorów, niszcząc tamę i zalewając olbrzymie terytoria, co odniosło pewien efekt, jednak jak to co zatrzymało Japończyków to niekorzystne warunki atmosferyczne pod koniec roku. Duże terytoria kontrolują też Chińscy Komuniści, jednak nie posiadają znaczącego potencjału militarnego i, w szczególności, przemysłowego.

​

W polityce wobec ziem okupowanych, Japończycy kontynuują swoją praktykę tworzenia quasi-suwerennych państw. Tak jak kilka lat temu otworzyli Cesarstwo Mandżkuo, nie oszukujmy się - zupełnie od nich zależne, tak teraz proklamowali powstanie Mongolii Wewnętrznej.

​

Podsumowujące ten rok, pozytywnie oceniamy zmiany polityce wewnętrznej i gospodarczej naszej ojczyzny. Wielki rozwój nastąpił na polu technologicznych, znacznie zwiększyliśmy nasz potencjał przemysłowy. Obawą napawa nas jednak rosnące znaczenie Japonii. Odnośnie Europy, jako zagrożenie postrzegamy Rzeszę i Włochy, jednak nie wystąpiły tam jakieś dramatyczne przemiany.

Przyszyły rok, Bedzie już trzecim w okresie wielkich zmian. Kontynuować będziemy rozwój przemysłu, rozpoczniemy formowanie nowych sił lotniczych oraz będziemy kontynuować badania wojsko pancernych i artyleryjskich. Z pewnością jesteśmy na dobrej drodze!

---------- Post dodany 03.11.2009 o 23:43 ----------Poprzedni post został napisany 02.11.2009 o 14:54 ----------

Proszę o udział w ankiecie oraz opisanie swoich propozycji w komentarzu.

Czyszczę i zamykam.

Dżemik